De Eskimo nederzetting te Thule
ligt verlaten
C
J
De verdwenen beeldjes
KLANKBORD
JIMMY BKOWIN en de oranjehemden
VRIJE INWISSELBAARHEID
VAN NEDERLANDSE GULDEN
'1 Zit vast vaster met YELPAFIN nn CETA BEVER
4
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DINSDAG 27 OCTOBER 1953
ONDER GROENLANDERS EN ESKIMO'S (XXXII)
Ergens in de woestenij staat een
Christen-kerkje
In liet vorige artikel heb ik geschreven over Robert, Peary. Dat was no
dig om iets te begrijpen van het ontstaan van de Noordelijkst^ nederzetting
ter wereld, Thule. Peary was hier in het Noorden van 1892 tot 1909, en de
Eskimo's met wie hjj werkte, bevonden zich in die dagen nog in de vol
strekt letterlijke betekenis van het woord in het Stenen Tijdperk. Ze had
den er geen flauw idee van dat er nog zoiets wonderlijks bestond als een
blanke mens. Die veronderstelling is niet zó bijzonder vreemd als men weet
dat deze Polaire Eskimo's óók van mening waren dat ze het enige volk
ter aarde waren.
Dit contact met de Amerikaan Peary had tengevolge dat de stam in het
bezit kwam van vuurwapenen. Van munitie. Van hout en ijzer. Van nieuw
voedsel. Allemaal ontstellende moderne dingen, die hun totale bestaan ver
anderden. Maar toen Peary de Pool ontdekt had, ging hij terug. En de
stam bleef achter. Niemand die zich verder om deze Eskimo's bekommer
de. Ze hadden hun werk gedaan en konden terugvallen in hun Stenen Tijd
perk.
Dit gebeurde niet! Omdat er een
jonge Deen was Knud Rasmussen.
Een naam op Groenland, die legenda
risch zou worden. Hij verzamelde de
Polaire Eskimo's, hij sprak met hen,
hij leerde hun diepste wezen kennen.
Het was Knud Rasmussen, die zich
voor altijd de dankbaarheid der Es
kimo's verwierf toen hij een faktorij
stichtte. Die faktorij kreeg de naam:
Thule. De betekenis van die naam is:
„Einde der Wereld".
Rasmussen vestigde de faktorij om
drie redenen: om dit deel van Groen-
door
ANTHONY VAN KAMPEN.
land te beschermen voor de Deense
kolonisatie; vervolgens om zelf een
geografische en economische basis te
hebben voor zijn expedities (hg start
te zeven maal voor een lange expedi
tie in het Poolgebied vanuit Thule);
en tenslotte: om een basis te hebben
waar de Eskimo's datgene zouden
kunnen verkrijgen, tegen inlevering
van pelzen, wat Peary ze had leren
gebruiken. Een schitterend werk van
Rasmussen, uitsluitend verricht ten
dienste van zijn vrienden, de Eski
mo's. De faktorij was zijn privé-bezit,
zijn koninkrijk.
Ik sprak iemand in Thule, aan wie
ik vroeg: hebben de Eskimo's het nog
wel eens over Knud Rasmussen? De
man schudde zijn hoofd en zei: „Nee,
ze spreken nooit over hem". Toen ik
hem aankeek, niet begrijpend, hoe het
mogelijk was, dat ze hem zo snel
konden vergeten, volgde de opmer
king: „Nee, ze spreken niet over hem,
maar ze dénken altijd aan hem".
Eskimowetten
Dat is geen wonder, want hij deed
oneindig veel meer dan ze voedsel en
wapens geven. Hij gaf ze wetten
gebaseerd op hun eigen ideeën en
bgerippen. Hij liet zich die wetten
vertellen door de beste jagers. Hij
schreef ze op en legde ze voor aan
de gehele stam. Die wetten staan nu
opgetekend in boeken. Het zijn de
Eskimo-wetten, waaraan strikt de
hand wordt gehouden.
Thule werd in 1932, na de dood van
Rasmussen, overgenomen door de
Deense regering. Hetgeen niet weg
neemt dat Thulg zijn eigen inspecteur
heeft. Zijn eigen wetten. Zijn eigen
leven leeft. Thule is, tot vandaag, on
afhankelijk. Vrije Eskimo's, die in
geen enkel opzicht enige dwang van
buiten wensen te eccepteren.
We zien in de dagen na aankomst
van de „Julius Thomson", dat oude
Thule. Maar we zien niet de stam.
Omdat de stam Noordelijker getrok
ken is. Omdat hij niet meer kon be
staan, in de schaduw van Thule Air
Base. Men kan dit een vlucht noemen
of een evacuatie. De lezer oordele
zelf na lezing van de laatste artike
len dezer reportage.
We zagen oud Thule. Daar waren
nog wat honden en nergens in Groen
land zagen wij honden, zo prachtig
van bouw en zo wild. Halve wolven...
maar sterk en met een uitgesproken
stijl en karakter. In Thule leven de
sterkste en beste slee-honden van
heel Groenland. Omdat ze óók in de
zomermaanden gevoed woi'den met
vlees. Ik schreef U al, dat overal el
ders de honden in die periode hun
kostje zelf maar moeten opscharre
Het huisje van de beroemde Eskimo
„Koning" Knud Rasmussen, de mm
die de factorij Thule stichtte.
„In princip ezïjn diabetici, die behoor
lijk geregeld zijn en bij wie de diabetes
enig etijd bestaan heeft, geschikt voor elk
beroep, behoudens enkele uitzonderin
gen". Dit is de"conclusie waartoe de me
dische advies commissie van de Neder
landse Vereniging van Suikerzieken is
gekomen.
len. Gedachtig de wijsheid: wie niet
werkt zal ook niet eten.
Ik zag het kerlchof je, met zes gra
ven. Waarschijnlijk het Noordelijkste
ter wereld. Zesmaal viev houten
plankjes om wat stenen. De aarde is
hier steen en aanvaardt geen stoffe
lijk menselijk overschot. Ik stond in
het kerkje, eveneens het Noordelijk
ste ter weerld. Het was Zondag en
we liepen er heen. Over een kale vlak
te, bedekt met graniet en leisteen.
Ergens op die woestenij stond het
kerkje, opgetrokken van rood-ge-
schilderde houten planken. Een wit
kruis aan de voorkant.
Daarbinnen was het schemerdon
ker. Er stonden lange bruine houten
banken, plaatsbiedend aan een vijf
tigtal kerkgangers. Iedere bank had
één kaars. Het was een aangrijpend
kerkje, omdat het zo klein was, zo
bescheiden, en omdat het tóch een
echte kerk was. Met sfeer en Wijding.
Door de smalle ruitjes kwam de
Poolzon binnen. Hij viel precies op
het schilderij boven het altaar. Ik liep
er heen en zag een heel mooi schil
derij, voorstellend Christus op de
Thuleberg zittend, met op iedere knie
een kind. Een jongen en een meisje.
Ge kimt het mg niet ten kwade dui
den, als ik U zeg, dat ik diep ont
roerd was bij het zien van deze kin
derenHet waren namelijk Eski
mokinderen. Christus met twee Eski
mokinderen, zittend op dat schilderij
in de laatste kerk ter wereld.
We bezochten daarna de verlaten
nederzetting, en die dag beleefden we
iets van het treurspel der laatste
stam Eskimo's.
Wij waren in de huizen van dat
vrije volk: hutten van turf, soms met
hout gestut aan de binnenkant. Stuk
ken pels lagen op de aarden vloer en
kapotte overblijfselen van huisraad.
Veel botten van walrussen, zeehonden
en vossen. Aan sommige wanden de
eerste symptomen van de cultuur uit
het Zuiden: prenten uit geïllustreer
de Amerikaanse maandbladen, mini
maal bedekte dames uit Life en Es
quire. Ik maakte echter een vergis
sing door te menen dat de Eskimo's
deze afbeeldingen opgeplakt hadden,
omdat ze er plezier aan beleefden.
Nee, uitsluitend om de naden tussen
het hout en de turf te bedekken
Om de stormwind te beletten binnen
te komen.
Vrijheid
Hier woonden ze: Odak, nu 70 jaar,
en nog in leven. De oudste der jagers,
met een zware stem in het kapittel,
en de andere grote jagers van het
Noorden: Jess, Inuterssuak. Kulutan-
guak, Ivalo.
Odakdie een onderscheiding
van de Deense Koning ontving en
door de leden van de Amerikaanse
„Explorers Club" lid van de organi
satie werd gemaakt. Ieder jaar komt
cr een uitnodiging voor Odak om de
jaarvergadering in New York bij te
wonen. Ze wordt Odak voorgelezen,
omdat hij zelf niet lezen kan. Maar
Odak verliet na zgn reis naar de
Noorpool nooit meer Thule.
We zien de verlaten bedden. Heel
de familie, man, vrouw, en de kin
deren slaapt bij elkaar op een soort
plank, bedekt met rendierhuid en
daar op een met eiderdons of beren
huid gevulde „deken".
Alles vuilsmerigstinkend
zelfsen tóch was dit een vrij
volk. En het is n o g vrij. Omdat het
heenging. Omdat het zijn vrijheid
verkoos boven zeep, tabak, drank en
geld. Omdat het de vrijheid verkoos
bóven de Europese en Amerikaanse
cultuur. Omdat het naar wetten wil
leven, maar dan naar de éigen wet
ten.
's Werelds allernoordelijkste kerkje...
plaatsbiedend aan een JfO-tal Eskimo's
In eigen zak gestoken.
Poiitie-officier stal van losgeld
voor Greelease.
De luitenant bij de politie Shoul
ders, die de vermoedelijke dader van
de kinderroof van Bobby Greenlease
heeft gearresteerd, heeft zich uit de
actieve dienst teruggetrokken. Er zijn
verdenkingen tegen hem gerezen, dat
hij een deel van het losgeld in eigen
zak heeft gestoken. Slechts ongeveer
de helft van de 600.000 dollar losgeld
is teruggevonden.
FEUILLETON
DOOR
PATRICIA WENTW0RTH
Rietta keek hem in het angstwek
kend starre gezicht, maar zijn ogen
stonden rustig. Hij zag haar aan en
ze beantwoordde zijn blik, terwijl het
koud om haar hart*werd. Toen ze bleef
zwijgen, verhief Carr zijn stem als
of hij tegen een dove sprak. „Hoor je,"
zei hij „hoor je het? James Lessiter
is dood."
„Neen!" riep ze uit, niet omdat ze
hem niet geloofde, maar juist omdat
ze het wèl deed. 't Was haar laatste
hopeloze protest tegen iets, dat te vre
selijk scheen om waar te zijn... maar
wat hij op zijn eerste woorden liet vol
gen sneed door haar versufte brein
als een scheip mes:
„Waarom heb je dat gedaan?"
„Carr!"
Nu trad hij langzaam dichterbij en
zag ze, dat hij de regenjas over zijn
arm droeg! Ze had er niet meer aan
gedacht sinds ze dat kledingstuk over
een stoel in de studeerkamer van Mel-
ling House had gegooid. Eerst op dit
ogenblik herinnerde ze zich, dat ze de
jas daar had achtergelaten.
Carr wierp haar de jas toe. „Wat
een grote dwaasheid om dat ding daar
te laten met zijn bloed er aan," riep
hij.
Rietta hief het hoofd op. Alles
scheen een krankzinnige nachtmer
rie. Met dat al was de staat van halve
verdoving waarin ze verkeerd had, nu
verdwenen.
„Het is mijn eigen bloed. In het bos
heb ik mijn pols aan een braamstruik
opengehaald." Ze liet hem de schram
zien een rode lijn, dun als een haar
en reeds in staat van genezing.
Maar Carr lachte spottend. „Vertel
me geen onzin, Rietta! Ik heb leren
denken."
„Ik heb mezelf geschramd, zeg ik
je..."
Nu vouwde hij de jas uit, tilde de
rechtermouw op en ontlokte haar een
kreet van schrik. De onderste helft
van de mouw was letterlijk doorweekt
van bloed, bijna tot aan de elleboog;
de onderkant was bevlekt en bemod-
derd.
„Je pols geschramd! O, lieve hemel,
praat geen onzin!"
Een ogenblik scheen de kamer rond
haar heen te draaien en leek 't alsof ze
rode vlekken door een dichte mist zag.
Toen trok de nevel op en ze was zich
zelf weer meester.
„Zie me aan, Can-!" riep ze en on
willekeurig gaf hij aan dit bevel ge
hoor.
„En luister ook! Ik weet niets hier
van af. Toen je was uitgegaan, kreeg
ik angst: ik werd bang dat je een dom
me streek zou uithalen. Daarom nam
ik de eerste de beste jas en rende bin
nendoor naar Melling House. De ka
mer was daar erg warm, ik gooide het
ding op een stoel en dacht er niet
meer aan. Ik sprak met James en ten
slotte kregen we ruzie. Of neen, ruzie
was het eigenlijk niet. Hij zei iets
dat me woedend maakte en ik liep
weg, maar vergat de jas."
Hij was niet overtuigd. „Dat is zijn
bloed," zei hij, de mouw omhoog hou
dend.
„Ik zei je al, dat ik mgn pols had
geschramd en dat het bloedde. Hg
heeft me nog zijn zakdoek geleend.
Die moet ik ook hebben weggegooid."
„Waarom wil je me wijsmaken, dat
dit allemaal van een schram op je
pols komt?"
(Wordt vervolgd)
Blue jag... ae naamvan ac yruolsle
technisch-militaire operatie na D-
Day. En direct of indirect oorzaak van
het wegtrekken der laatste stam Pooi-
Eskimo's uit Thule. Van Kampen
hier staande voor één der turfhutten,
die woning was van één dier thans
vertrokken Eskimo-gezinnen had
't bord graag als curiositeit meegeno
men naar Nederland. Het was te om
vangrijk.
Antillen ingeschakeld in
Nederlandse defensie.
„Minister Kernkamp en staatsse
cretaris Moorman hebben de wensen
van de Antillen in studie over de in
schakeling van de Antillen met him
eigen weermacht in het Nederlandse
defensie-apparaat", aldus mr. dr. M.
F. da Costa Gomez, voorzitter van de
Antilliaanse regeringsraad. Men wil
deelnemen met vrijwilligers en geld.
Voor de opleiding hoopt men op Ne
derlandse deskundigen. Voor dit pro
ject is anderhalf millioen gulden (d.i.
drie millioen Nederlandse guldens)
uitgetrokken op de begroting 1952 en
drie millioen (d.i. zes millioen Neder
landse guldens) op de begroting van
1953.
Oproep van „Kerk en
Vrede".
Het hoofdbestuur van „Kerk en
Vrede", gevestigd te Amsterdam,
geeft in een boodschap uiting aan zijn
verontrusting over wat het noemt
„de vermilitairisering van ons volk
door middel van legerpropaganda op
de scholen, militaire luchtvaart- en
vlootdemonstraties, parades enz."
In de oproep worden passages ge
wijd o.m. aan de „koude oorlog", de
toelating van China tot de V. N. en
de hereniging van Duitsland.
STRAKS BESLISSING IN PARIJS
Samenwerking met Engeland,
Duitsland en Ver. Staten
(Door onze financiële medewerker).
De inwisselbaarheid van de munt is als het ware het gesprek van de dag.
Uiteraard niet in de huiskamers maar toch wel bij de leidende figuren uit
de internationale financiële wereld.
Het ziet er zelfs naar uit, dat wij binnenkort een noogtepunt in die ge
sprekken zullen beleven. Want op 29 en 30 October a.s. zal in Parijs in de
Vergadering van de landen van de .E.E.S. een Engels oorstel in behande
ling worden genomen om het Engelse pond geleidelijk aan vrij te maken.
Maar en nn komt het belangrijkste tegelijkertijd de Duitse mark, de
Nederlandse gulden, de Belgische franc en de Scandinavische valuta's.
Van Engeland is net laatste jaar
steeds het initiatief tot invoering van
convertibiliteit uitgegaan. Verschil
lende plannen heeft men aldaar uit
gebroed, die echter alle ten doel heb
ben hét pond sterling weer ten troon
te verheffen en Londen andermaal tot
het glorierijke, financiële centrum
van weleer te maken.
Het heeft geen zin, zo lang er nog
zo weinig vast staat, op die Engelse
plannen nader in te gaan. Hoogstens
kunnen we zeggen, dat de opzet der
Engelsen om aan de invoering van de
convertibiliteit tegelijkertijd een af
zegging van de Europese Betalings
Unie te verbinden, wel niet al te veel
kans van slagen zal hebben, tenzn er
uiteraard een andere, de vrije inter
nationale handel bevorderende orga
nisatie voor in de plaats komt.
VRIJE HANDEL
Convertibiliteit toch is ondenkbaar
zonder een gezonde, vrije, internati
onale handel. Tezamen vormen zij de
beide zijden van een en dezelfde me
daille.
Bij een algemene convertibiliteit
iedereen op elk "ogenblik in staat zijn
eigen valuta om te zetten in welke
vreemde valuta ook, dan wel om elke
willekeurige vreemde valuta om te
zetten in eigen valuta. Deze vrije
koop en verkoop van valuta's zal al
leen dan zin hebben en ongehinderd
kunnen plaats vinden, als iedereen
door een vrije, onbeperkte koop en
verkoop van goederen vreemde valu
ta's nodig heeft, dan wel hierover kan
beschikken.
Dit is heus geen onbekend ideaal,
want vóór 1914 was de vrije handel en
de vrije inwisselbaarheid van de gul
den, de franc, de mark, het pond, enz.
heel normaal. Zo normaal zelfs, dat
er nooit geschermd werd met woor-
Shock-look. Modekoning Dior
is in Neio York om zyn korte
rokken te introduceren. Hij
heeft bezworen, dat hij de rok
ken niet nog-korter zal maken,
maar hij vindt, dat dames met
mooie benen, dat moois ook
moeten tonen...
Zsa-Zsa. Te Orly (Verenigde
Staten) stapte in het vliegtuig
mevrouw Zsa Zsa Gabor (lied
jes) en even na haar verscheen
Orson Welles (film). ...Zsa-Zsa
stemde er op verzoek van pers
fotografen in toe met Orson ge
fotografeerd te worden.
Orson evenwel schreeuwde
woedend'. „Ik ken die dame niet
...ik wil niet met haar op een
foto."
Kostbare benen. De Argen
tijnse heer Di Stefano heeft
ontzaggelijk kostbare benen.
Hij is midvoor van de voetbal
club Real in Madrid en als al
les goed gaat, zal hg dit jaar
72.000 gulden verdienen... alle
maal met z'n henen en ook een
klein beetje met zijn hoofd.
Kostbare geschiedenis. Een
Amerikaans senaatslid heeft
aangekondigd dat hij een onder
zoek wil instellen, naar een
kostbare affaire... In 1944 be
gon men in Amerika bezet-
tingsgeld voor Duitsland te
drukken... De Sow jetunie kreeg
de druk-platen te pakken en
liet de persen lustig draaien...
ook bezettingsgeld... Later wis
selden de Amerikanen het be
zettingsgeld tegen Amerikaan
se dollars in.Ook het Rus-
sisch-gednikte geld... Kostte
ongeveer 250 nullioen dollar.
Destyds kraaide daar geen haan
naar... Nu kraait de Ameri
kaanse senator.
Grootmoeder. Mariene Die
trich beweert, dat ze de best be
taalde grootmoeder ter wereld
is... voor zolang het duurt. Ze
treedt namelijk op in een nacht
club te Las Vegas (echtschei
dingsparadijs) waar ze 85000
gulden per week opstrijkt. Ze
vertelt er ook bij, dat ze elke
avond drie nieuwe toiletten
draagt, die samen 25.000 gul
den zouden kosten... 't Klinkt
een beetje overdreven.
Geen sokken. De boeddisti-
sehe monnik Thitavedo uit
Siam heeft Europa bezocht. H(j
was eerst van plan het Wester
se leven te bestuderen en zo nu
nu en dan iemand te bekeren.
Maar na een week stapte hjj
weer in het vliegtuig naar
Bangkok. „Het is me hier te
koud," zei hij, „mijn godsdienst
verbiedt me wollen sokken te
dragen..."
Vochtige historie. Het is na-
tuurijlk weer im Amerika ge
beurd. Ditmaal was het dan
Milwaukee. Daar werd m'neer
C. L. Drinkvjater geverbali
seerd, omdat hij op een feestje
van de plaatselijke melkboeren
zoveel bier en whisky had ge
dronken, dat hij zijn auto niet
meer besturen kon.
138. Het vaderland liet deze schitterende 84 over
winning van het Nederlands Elftal niet onopgemerkt
voorbij gaan. Toen de spelers op het vaste land waren
leruggekeerd. werden zij als helden ontvangen, waar
bij er zoveel toespraken werden afgestoken, dat er op
't eind niemand meer naar luisterde. Er werd vijf da
gen lang gevlagd. De kranten verschenen enige dagen
achtereen op oranje-kleurig papier. In verschillende
steden werden- bekende straten omgedoopt in Wem-
bley-allee of Achtvler-boulevard. In Wilgenwolde kreeg
zelfs een nieuwe wijk de naam van Brown-kwartier.
waarmede B. en W. dus èn Jimmy èn Jackie wilden
eren. Ook gingen er stemmen op, een gedenkteken op
te richten. In het huis van Jimmy kon niemand meer
een voet verzetten en men gleed uit over de taarten
Miebet wist zich op het laatst geen raad meer. Ten
slotte besloot zij alle nieuwe bloemstukken rechtstreek
naar het stadsziekenhuis te sturen en alle taarten naai
het Stedelijk weeshuis voor alle gezindten. Eerst na eer.
week luwde de feestvreugde enigszins. Jimmy Browr
kon toen het woord voetbal niet meer hóren en alt
Jackie alleen maar aan een taart décht, werd hij ai
draaierig. „Het is mooi geweest1', dacht Jimmy. „Hei
waren glorierijke dagen en ik zou ze voor niets ter we
reld hebben willen missen, maar ik zal toch ook dolblij
zijn als de rust is weergekeerd en ik weer op m'n ge
mak wat in m'n tuintje kan werken".
EINDE.
den als convertibiliteit en liberalisa
tie.
B de roep om vrijere handel als
noodzakelijke voorwaarde voor de in
voering van de convertibiliteit wordt
maar al te vaak het oog gericht op
de V.S. Als Uncle Sam maar eerst
zijn invoerrechten drastisch verlaag
de, dan zou Europa's handel groter
kunnen worden en zou het en passant
meer dollars kunnen verdienen. In al
le toonaarden horen wij dit steeds
weer.
Vele Amerikanen zien ter dege in,
dat de hoge invoerrechten ter be
scherming van bepaalde industrieën
de internationale handel onnodig be
lemmeren. Maar, zo merken zij eer
snedig op, een gezonde economie -ist
een algemene liberalisatie en niet een
Amerikaanse vrijhandel binnen een
protectionistische wereld. Inderdaad
geldt ook hier dat hij, die in een gla
zen huisje staat (en dat doen vele Eu
ropese landen!), niet met stenen
moet gooien.
Aan een algemene convertibiliteit
valt voorlopig nog niet te denken. Wij
zouden al een heel eind opschieten,
indien wij tot een convertibiliteit van
een aantal valuta's konden komen,
waarbij dan bovendien alleen maar de
lopende rekening van de betalingsba
lans voor vrge omzetting der betrok
ken valuta's in aanmerking zou ko
men. Wel dus de verplichtingen en
vorderingen uit hoofde van de handel,
het dienstverkeer en de rentebetaling,
maar niet voor kapitaalverplaatsin
gen.
RESERVES.
Doch zelfs bij zo'n beperkte conver
tibiliteit moeten de landen aan be
paalde voorwaarden voldoen, wil de
invoering geen slag in de lucht wor
den. Die landen zullen moeten be
schikken over voldoende reserves aan
goud, dollars of internationale cre-
dieten om in staat te worden gesteld
moeilijkheden met hun betalingsba
lans van korte duur te boven te ko
men, zonder dat zy verplicht zouden
zijn de invoer door contingenteringen
en/of tariefsverhogingen af te bin
den.
Maar even belangrijk is de interne
financiële stabiliteit. Want een land
dat geen gezonde financiën heeft,
heeft ook geen gezonde valuta en de
wisselkoers t.o.v. andere valuta's zal
daardoor ongezond en aan sterke
schommelingen onderhevig zijn. En
die sterke schommelingen zijn voor de
handel weer fnuikend.
De landen die geen voldoende re
serves bezitten en welker financiële
stabiliteit onvoldoende is, zijn daar
om nog niet rijp voor convertibiliteit.
Frankrijk en Italië zijn hier voorbeel
den van. Vandaar dat Engeland, Ne
derland en Duitsland zo luiden al
thans de berichten uit Amerikaanse
koker niet willen wachten, totdat
die landen zich bij machte voelen
ns de convertibiliteit in te voe
ren. Later, als zij sterker zijn, kun
nen zij zich aansluiten.
Het is bekend, dat Nederlandse fi
nanciële kringen zeer welwillend
staan tegenover een beperkte invoer
van de convertibiliteit van de gulden.
Wij zullen de volgende week weten, of
die invoering reeds zó voor de deur
staat, als men ons uit Parijs wil doen
geloven.
Zevende rapport van de-
Enquete-Commissie.
Publicatie pas over een
paar maanden.
(Van onze parlementaire redacteur)'
De parlementaire enquête-commis
sie, die kort na de oorlog werd inge
steld om de Staten-Generaal te rap
porteren over aspecten van het rege
ringsbeleid in de periode 1940-1940,
idreigt in het vergeetboek te raken.
We hebben lange tyd niets meer van
haar gehoord, maar in de stilte heeft
zg toch doorgewerkt. Wij vernemen
nu, dat zg de laatste hand legt aan
de definitieve tekst van het zevende
deel van haar rapport, dat zal han
delen over het militaire beleid van
1940 tot 1945, doch geen bijzonderhe
den zal bevatten o.a. over de slag in
de Javazee.
Het zal echter nog wel een paar
maanden duren, voor dit zevende
deel het licht zal zien.
Het samenstellen van het rapport
vergt een ongelooflijke hoeveelheid
arbeid, maar we vragen ons toch af,
of het tempo van het verschijnen der
verschillende delen Diet al te zeer
vertraagd wordt.
Bij het verschijnen van het zesde
deel van het rapport deelde de voor
zitter van de parlementaire enquête
commissie, de heer J. Schilthuis, ons
mede, dat de verhore" voor de beide
laatste delen „het militaire beleid
van 1940 tot 1945" en „Londen en de
verzetsbewegingen" nagenoeg
achter de rug waren en dat het zich
liet aanzien, dat het zevende deel
van het rapport binnen betrekkelijk
korte tijd zou kunnen verschijnen.
We zijn nu dertien maanden verder
en zullen ons geduld nog een poosje
on de proef moeten stellen
De i 25.000 eruit
In de 521ste staatsloterij,', eerste
klasse, is gisteren een prijs van
25.000 gevallen op lot no, 5363.
