Revolutionnaire ontwikkeling van
het doofstommen- onderwijs
KLANKBORD
Reclame in belang
van consument
Ook Engelse marine kent vele
typische bureaucraten
C
DOOPSGEZINDEN WENDEN ZICH
TOT DE AARTSBISSCHOP
JIMMY BROWN en de oranjehemden
PROV IN 01 ALB ZEEUWSE COURANT
VRIJDAG 16 OCTOBER 1953
HET MISDEELDE KIND
Het lesgeven vergt veel geduld
(Van onze speciale verslaggever).
Naar het zich laat aanzien, staan we in Nederland voor een revolu
tionnaire vernieuwing van ons doofstommenonderwijs. Daarbij gaat voor
aan het Audiologisch centrum van de keel-, neus- en oorheelkundige kli
niek van de Rijksuniversiteit in Groningen. Het verricht baanbrekend
werk en heeft reeds opmerkelijke resultaten bereikt. In geen der Euro
pese landen heeft men nog zulke opmerkelijke vorderingen gemaakt.
Het Audiologisch centrum werkt samen met het Koninklijk Instituut
voor Doofstommen in Groningen, waar we verwonderd, maar ook ver
heugd hebben kunnen constateren, dat de op de nieuwste wetenschappe
lijke onderzoekingen berustende methode van genezing, van opvoeding,
van onderwijs hoe men het ook noemen wil tot een opvallend suc
ces leidt.
We hebben een gesprek gevoerd met
een elfjarige jongen, die tot twee jaar
geleden doofstom was en die toen
misschien wel op monotone wijze een
aantal woorden kon zeggen moei
lijke antwoorden op van de lippen
afgelezen vragen maar die nu met
behulp van een apparaat hoort en
verstaat en duidelijk spreekt met een
prettige modulatie in zijn stem. De
jongen is van doofstom slechthorend
geworden en bezoekt nu een school
voor slechthorenden. Het gesprek
vlot nog altijd wat gebrekkig, maar
er is gedurende de twee jaar, dat de
behandeling wordt toegepast, al zeer
veel gewonnen.
De absoluut doven helpt de jongste
vooruitgang van de behandeling der
slechthorendheid niet. Wel hen, bij
wie nog tot een bepaalde graad) ge-
hooiresten aanwezig zijn. Het gaat
er nu maar om, op te sporen, welke
tonen en welke klanken de slechtho
rende, die tot dusver altijd als doof
beschouwd is en daardoor ook niet
heeft leren spreken, nog wel hoort.
Er zijn er bij, die de allerlaagste en
lage tonen.nog juist horen en wier
genoor naar het middenregister toe
snel afneemt om spoedig op nul te
eindigen. Hogere tonen horen zij ab
soluut niet. Ook het omgekeerde
komt voor.
Dank zy de vooruitgang der radio
techniek zyn in de oorheelkundige
klinieken apparaten ontwikkeld,
waarmede de gehoorscherpte van de
mens veel nauwkeuriger onderzocht
kan worden dan vroeger. Bovendien
heeft de industrie zich toegelegd op
de fabricage van zeer kleine, draag
bare hoorapparaten. Deze omstandig
heid heeft het aspect van het vraag
stuk der slechthorendheid totaal ver
anderd. Van een medisch probleem
is zij een belangrijk psycho-sociaal
vraagstuk geworden.
Het aantal slechthorenden in Ne
derland, dat min of meer ernstig ge-
liandicapt is, kan men op 100.000 tot
150.000 schatten. Dit aantal neemt
steeds toe, doordat er meer ouden
van dagen komen en meer mensen
tengevolge van de industrialisatie in
een lawaaiige omgeving werken.
Verstoord contact.
Aangezien slechthorendheid een
storing is van het contact met de
omgeving, waardoor die omgeving
niet meer de vele informaties ver
schaft waarover een normaal horend
mens beschikt, devalueert de levens
norm van de slechthorende vrij ge
makkelijk. Hij onttrekt zich noodge
dwongen aan de samenleving; hij is
beperkt in zijn beroepskeuze; zijn
arbeidsprestatie vermindert; allerlei
psychische moeilijkheden kunnen zich
voordoen.
Van alle in doofstommeninrichtln-
gen verpleegde kinderen zijn er 25
vrijwel geheel doof. Driekwart van
deze kinderen hoort voldoende om
van een apparaat te kunnen profite
ren. Dank zij de moderne weten
schap en de moderne hulpmiddelen,
die zij gebruikt, kunnen deze kinde
ren opgespoord worden en de graad
en de aard van hun slechthorendheid
worden vastgesteld. Juist bij kinde
ren is dat zo uitermate belangrijk,
omdat opvoeding en ontwikkeling
hier op het spel staan en een als
Indonesisch protest over
Nieuw Guinea
Valt echter buiten bevoegdheid
van Beheerschapsraad
Tijdens een zitting van de beheers-
schapscommissie van de V.N. heeft de
Indonesische afgevaardigde, mevrouw
ÜLaili Roesad, een formeel protest uit
gesproken naar aanleiding van de in
diening door de Nederlandse regering
van een rapport over Westelijk Nieuw
Guinea.
Mevrouw Roesad zeide: Mijn rege
ring verwerpt het zich toeëigenen
van de souvereiniteit over Nieuw-Gux-
nea door Nederland en verzet zich
daar krachtig tegen. Wij kunnen er
niet mede instemmen, dat Nieuw-
Guinea wordt gerangschikt onder de
niet-zelfbesturende gebieden.
Nederland tracht met schending
van het R.T.C.-statuut en de door de
RTC genomen beslissingen, met alle
middelen zijn greep op Irian te be
houden, teneinde het van het gebied
der republiek Indonesië los te maken.
De Indonesische regering streeft nog
steeds naar een oplossing van dit
probleem, op vreedzame wijze en door
middel van besprekingen met de Ne
derlandse regering. De Nederlandse
regering echter schijnt zich steeds
verder van een oplossing terug te
houden.
De Nederlandse afgevaardigde, mr.
C. W. A. Schurmann, merkte op, dat
het protest niet aan de orde was.
Deze commissie is slechts gerechtigd
zich bezig te houdën met het verslag
over de economische, sociale en op
voedkundige toestanden in de niet-
zelfbesturende gebieden. De politieke
toestanden en de internationale sta
tus van- het gebied vallen buiten de
bevoegdheid van deze commissie.
doofheid beschouwde slechthorend
heid stomheid veroorzaakt.
Een groot deel van hen is niet
erger slechthorend dan zovele vol
wassenen, die met een modern hoor-
apparaat weer overal kunnen mee
doen. Als deze kinderen, als babies,
in een wieg met ingebouwde luid
sprekers gelegd waren, zouden zij
niet stom gebleven zijn.
In de Groningse doofstommenin-
richting hebben wij kinderen ont
moet, die hun geringe hoorresten
nooit hebben leren gebruiken en dus
wel stom gebleven zijn. Maar we heb
ben er ook gezien, die reeds enige
tijd een audiologische behandeling
ondergaan en daarvan al veel pro
fijt getrokken hebben.
Nauwkeurig onderzoek.
Die audiologische behandeling stelt
nauwkeurig vast welke tonen het
kind nog hoort; hoe luid zo'n toon
moet klinken, alvorens het die waar
neemt; welk oor het beste is en in
hoeverre een hoorapparaat kan hel
pen.
Welnu, in een langdurig, moeilijk
en veel geduld vergend paedogogisch
proces leert men het kind zich aan
passen aan het hoorapparaat. Op
Volhardende weduwe. In Brad
ford (Engeland) woont een vol
hardende weduwe van 82 jaar.
Vijfmaal heeft ze een echtge
noot naar het graf gedragen en
nu heeft ze zich opnieuw ver
loofd en wel met de 75-jarige
heer Robert McKee. De eei'ste
maal huwde ze op 21-jarige
leeftijd. Ze heeft 18 kinderen en
vele kleinkinderen. Getrouwd
zijn is toch maar het beste voor
een vrouwvindt ze.
Foto's. Uit de gevangenis van
Pretoria (Zuid-Afrika) ont
snapte een heer. De politie be
zat zes foto's van hem en ze
zond de foto's rond aan allerlei
opsporingsinstanties. Enkele
uren later meldde een van deze
instanties: „We hebben vijf van
de zes kerels gearresteerdmogen
de zesde komt spoedig1 1
Een beetje vreemd, vindt U?
Helemaal niet vreemd in Zuid-
Afrika, want totaal werden op
grond van foto's drie-honderd
mannen aangehoudenNa
schifting bleek, dat de ontsnap
te gevangene er niet bij was
Whiskey. Eind October gaat de
Sabena (Brussel) vliegen tus
sen Manchester en New York...
Ze wilde die vlucht in één ruk
doen, maar de toekomstige
Amerikaanse passagiers heb
ben geprotesteerd tegen die
lange ruk. Nu zullen de toestel
len dalen in Shannon (Ierland).
De Amerikaanse toeristen had
den bij hun protest de Ameri
kaanse reisverenigingen achter
zich. Men gelooft namelijk in
U.S.A., dat in Ierland de beste
whiskey tegen de laagste prijs
te koop is endaarom moet
de Sabena nu regelmatig in
Shannon landen,
Nachtclubs.Mai-garet Tru
man, de dochter van de vroege
re U.S.A.-president Harry Tru
man wil niet meer in nacht
clubs zingen. Ze volstaat dit
seizoen met twaalf concerten
en met optreden voor de televi
sie. Over de nachtclubs zei ze:
„Tweemaal per avond optreden
en zingen in al die rook en dat
lawaaihet is mij te moei
lijk om daarin een bestaan te
vinden".
Gelukkig Arabië. De ölie-
Amerikanen in Saoedi Arabië
niet: trouwen in dat
land, kerkdiensten houden, al
coholische dranken gebruiken,
er een hond op na houden,
clubs, bridgepaftijtjes of dans
avondjes arrangeren, gemengd
zwemmen, in het openbaar si
garetten roken, harder rijden in
een auto dan 34 km. per uur
(zelfs niet in de woestijn) en
boeken importerenToch
blijven ze er, want er wordt zo
dik verdiend.
De Baas. Een Britse mijn
werker verklaarde: „Een baas
is een baas of hij door particu
liere werkgevers is aangesteld
of door de staat. Soms zjjn de
bazen uit het particuliere be-
drijf redelijker om mee te on
derhandelen".
zeer jeugdige leeftijd wordt daarmede
al begonnen.
De doofstomme 'eugd tegen
woordig gebruikt men veel liever de
term slecnthorende jeugd moet
door een systematische, moderne
hoortrainino- weer leren horen en
verstaan. Zoals bijvoorbeeld dq in op
leiding zijnde radio-telegrafist uit
punten en strepen, die hij opdiept uit
een chaotische veelheid van Idanken
in zijn koptelefoon, woorden met een
inhoud vormt.
Bij de onbewuste hoortraining valt
de nadruk op de zelfwerkzaamheid
van het kind", terwijl het zijn eigen
apparaat draagt. Het kind moet on
dergedompeld worden in de zee van
geluiden, die in een steeds wisselende
schakering op ons toegolft. Voortdu
rend moet het zich zelf kunnen horen,
want pas dan ontwikkelt zich lang
zaam aan het zo belangrijke spontane
element in de acoustische sfeer van
het kind. Het gaat eigener beweging
spreken
Bij dit gehele proces wordt zo wei
nig mogelijk gebruik gemaakt van
visuele middelen. Als aan het in op
leiding zijnde kind wat gewaagd
wordt, moet het die vraag horen cn
begrijpen; het mag de woorden niet
van d'e lippen van de vragensteller
aflezen.
De jonge kinderen, die met een
leerkracht in het Groningse doof-
stommeninstitnut het spelletje speel
den van het dekken van de ontbijt
tafel met een poppenservies en die
van dit servies gingen eten, kwamen
Sontaan tot uitroepen als: „Jan-
heeftnoggeen
thee!" of: „Magiknog
een.boterham?"
Dat was werkelijk ontroerend en
tevens een bewijs, dat op de duur
het „doofstommen"-onderwys dat
in Groningen nog slechts experimen
teel een grondige vernieuwing on
dergaat revolutionnair veranderd
zal moeten worden, tot gehik van
het misdeelde kind!
NOG SLECHTS ÉEN PROCENT
Nieuwe verbruiksgewoonten en
verheffing van levenspeil
„Ik ben van oordeel, dat reclame een uiterst nuttige functip verricht, en
dat zij ook in het directe belang van de consument op ertuigende wjjze
werkt. De kosten van reclame, die, nationaal gezien, verrassend gering zyn,
worden gerechtvaardigd door de styging van het welvaartspeil, dat door
reclame mede wordt bevorderd", aldus dr. Paul Rijkens, voorzitter van de
Raad van Bestuur van Unilever N.V.
Dr. Rijkens sprak gisteren tydens het zestiende Nederlandse reclame
congres in het Kurhaus te Sclieveningen.
Afgaande op getallen uit Amerika,
is berekend, dat over 1952 van de net
to particuliere consumptieve uitga
ven, bedragende 218.000.000.OOOdollar
aan reclame, in pers, radio en televi
sie, ongeveer 7,1 milliard is uitgege
ven. Voor een land als Engeland komt
nen voor hetzelfde jaar bij een soort-
jelijke berekening tot een percentage
van lVs tot 2 van de particuliere
consumptie. Vooropstellende, dat in
Nederland in 1953 ongev. f 70.000.000
in de Nederlandse dagbladpers
werd veradverteerd, waarbij nog
f 10.000.000 komt voor de periodieken,
10 voor geclassificeerde adverten
ties, kan men de totale persreclame
stellen op ongeveer f 83.000.000.
Daarnaast komen dan nog andere
reclamemogelijkheden, zodat het dr.
Rijkens verantwoord lijkt, de totale
ONRECHT AANGEDAAN
Open brief over de zaak
Anneke Beekman
Dertig predikanten en leden van de
Doopsgezinde Broederschap hebben
aan de aartsbisschop-coadjutor van
Utrecht een open brief gericht. Dit
houdt verband met de zaak van de
verdwenen Joodse pleegkinderen An
neke Beekman en Betty Melhado.
De voorzitter van de Joodse voog-
dijvereniging „Le Ezrath Ha-Jeled"
vernam, dat aan de dames Van
Moorts te Hilversum, die weigeren'
dit kind aan genoemde vereniging
aan welke de rechtbank de voogdij
heeft opgedragen over te geven,
„reeds "geruime tijd geleden van ker-
kélijke zijdeis medegedeeld, dat
zij niet aan hun katholieke levens
overtuiging een plicht tot achterhou
den van het meisje behoefden te ont
lenen."
In het onderhavige geval van het
Joodse oorlogs-pleegkind Anneke
Beekman mag dan ook naar onze
overtuiging, aldus de predikanten,
niet alleen worden gerekend met de
„diep-menselijke gevoelens" van de
RAAR, MAAR EERLIJK WAAR
Dramatische strijd om kanon
in vlootbasis Simonstown
(Van onze correspondent).
KAAPSTAD, October. Het volgende verhaal werd in alle ernst opge
tekend tot vertroosting van die Nederlanders, die denken dat de peuterige
ambtenarij, de dure papierlawines en de officiële zottigheid alleen maar
langs de Oostkust van de Noordzee gevonden worden.
Zesduizend mijl ten Zuiden van de Haagse departementen ligt de En
gelse vlootbasis Simonstown, een der weinige puur-Britse plekken, die
nog op het grondgebied van Zuid-Afrika zijn overgebleven. De vloot
heeft er een admiraal, schepen, havenwerken, kapiteins ter zee en ma
trozen, en natuurlijk ook kanonnen!
Ih dit Engelse marine-oord nu
kwam op 'n goede dag een nieuwe
kapitein ter zee. Hij inspecteerde de
voorraden en vond op een erfje de
loop van een kanon, die niet op zijn
papieren voorkwam. Om volledig te
zijn: het was een loop van een ka
non van kaliber 9 punt 2, het ding
woog 26 ton en het droeg het jaar
tal 1905.
De nieuwe kapitein ter zee over
woog, dat de vloot zich sinds 1903
geen kanonnen van. 9 punt 2 had
aangeschaft en de verschrikkelijke
door A. KAPTE1N.
J
conclusie lag voor de hand: het ding
moest toebehoren aan het landleger
en het lag op grondgebied van de
vloot! Wat een ongeregelde janboel!
De nieuwe kapitein ter zee was
een man van de daad. Hij schreef
een dienstbrief aan commandant Blu
ett, de bevelvoerende officier van de
landstrijdkrachten van de vlootves-
ting Simonstown, hem vragende de
kanonloop te willen weghalen.
Commandant Bluett telde direct
zijn 9 punt 2-kanonnen en zag, dat
ze allemaal op hun plaats stonden.
Derhalve schreef hjj: „Sorry, maar
dat ding is niet van mij."
De nieuwe kapitein schreef direct
een tweede brief, vol slimme argu
menten. Maar Bluett had öók een
paar slimme argumenten en dat stak
hij niet onder stoelen of banken. Zes
maanden lang gingen de dienstbrie
ven heen en weer tussen vloot en le
ger.
De nieuwe kapitein ter zee die
intussen snel verouderde werd
cholerisch en kon niet meer slapen.
Hij schreef („namens de admiraal")
een krasse brief aan zyn eerste we-
dei'strever, commandant Bluett, hou
dende mededeling dat deze persoon
lijk aansprakelijk gesteld zou worden
voor de betaling van opslag- en be-
waarkosten, als hij de loop van een
kanon van kaliber 9 punt 2 nu niet
dii'ect enz. enz.
Bluett antwoordde, dat het (vol
gens Militair Reglement, artikel 18,
paragraaf 4) diefstal zou zijn als hij
de kanonloop liet weghalen en dat hij
niet bereid was zich bloot te stellen
aan vervolging door de krijgsraad.
De kapitein sprong tegen het pla
fond en besloot dat Bluett de admi
raal beledigd had. De admiraal bracht
de zaak op hoger niveau en schreef
een vertrouwelijke brief aan de chef
van de Generale Staf.
De chef van de Generale Staf leg
de de zaak in handen van de adju
dant-generaal. De adjudant-generaal
droeg de zaak over aan de kwartier
meester-generaal, De kwartiermees
ter-generaal stuurde een inspecteur
naar het erfje van de vloot. De in
specteur rook aan de loop van het
kanon, zette zich achter zijn bureau
en schreef een rapport voor de
kwartiermeester-generaal. De kwar
tiermeester-generaal ging met het
rapport naar de juridische afdeling
van de landstrijdkrachten en ont
wierp vervolgens een machtig-kras-
se brief aan de admiraal, houdende
mededeling van ontkenning van de
eigendom van de loop van een ka
non van kaliber 9 punt 2, zich be
vindende op een terrein van de vloot.
En dat was dat.
Maar de admiraal nam het niet.
Hij belde om zijn chauffeur, stapte
in zijn auto en reed naar de Britse
Hoge Commissaris. De Britse Hoge
Commissaris hoorde hem aan, belde
om zijn chauffeur, stapte in zün auto
en reed naar de Eerste Minister, die
hem aanhoorde.
De Eerste Minister ontbood de Mi
nister van Defensie. De Minister van
Defensie ontbood de chef van de
Generale Staf. De chef van de Ge
nerale Staf ontbood zijn stafofficier.
En de stafofficier belde om zijn
chauffeux*. stapte in zijn auto, reed
naar commandant Bluett en smeek
te hem, in de naam van alles wat
goed en lieflijk is, die beroerde loop
van dat nog veel beroerder kanon op
de een of andere manier van de
aardbodem te doen verdwijnen. Het
deed er niet toe hoe!
Bluett ontbood zijn sergeant-ma
joor. De ser ge ant-ma j o or ontbood
een sergeant-gewoon en twaalf sol
daten. En die sergeant-gewoon, on
der bevel van de sergeant-majoox-,
hebben toen de loop van het kanon
van kaliber 9 punt 2 kort en bondig
i gelukkig. Behal-
zee. Want
)n iedereen was 0
ve de kapitein ter zee. Want die had
intussen (vermoedelijk als gevolg
van een storing in het centrale en
het minder centrale zenuwstelsel) de
marinedienst verlaten.
En nog is het verhaal niet uit.
dames en het door haar met liefde
verzorgde pleegkind, maar ook met
het zedelijk belang van dit pleegkind,
dat met de gezindheid van haar ver
moorde ouders behoort te kunnen
rekenen en dus in ieder geval van
hun religie in volle vrijheid behoort
te mogen kennis nemen en in
niet mindere mate met «de ook zeer
diep-menselijke gevoelens van de
Joodse bevolkingsgroep in Neder
land.
Deze groep moet door de gang van
zaken wel tot het besef komen, dat
er voor hen in Nederland geen recht
te verkrijgen valt, omdat 't de grote
re en machtigere groep in Nederland
volstrekt niet schijnt te deren, dat
de hun toegekende voogdijrechten
over kinderen uit hun door de vijand
zo zwaar getroffen kring niet blij
ken te kunnen worden gerealiseerd.
De dames Van Moorts hebben kort
zichtig gehandeld en onrecht gedaan,
niet alleen tegenover de burgerlijke
rechter, maar tegenover de aller
hoogste zedewet. Dat zij persoonlijk
dit niet hebben ingezien is niet on
begrijpelijk, maar juist daarom was
het de plicht van de voorgangers
van haar religieuze geloofs-gemeen-
sehap haar er op te wijzen, dat zij
zedelijk ontoelaatbaar handelden.
Door dit na te laten daarentegen
maken deze voorgangers zich naar
onze mening met nun gehele geloofs
gemeenschap medeplichtig aan het
hier gepleegde onrecht.
Geloofsplicht
Het is daarom dat wy er bij uwe
hoogwaardige excellentie op aan
dringen, dat uwerzijds alsnog een dui
delijke uitspraak worde gedaan, dat
het geloofsplicht moet worden ge
acht aan het opsporen van achter
gehouden Joodse kinderen mede te
wei-ken. Dat geldt uiteraard even
zeer het geval Anneke Beekman,
waarmede uwe hoogwaardige excel
lentie reeds bemoeienis heeft gehad,
als dat van Betty Melhado en even
tuele andere, waarmede dat tot dus
verre niet het geval was. Wy wil
len hier welbewust spreken van een
Christelijke geloofsplicht.
Jezus' woord luidt: „Voorwaar, ik
zeg u, wat gij niet hebt gedaan voor
één van de gerlngsten, dat hebt gij
ook voor mij niet gedaan" (Matth.
25 45. vertaling Petnis Canisius).
Gedachtig daaraan zeggen wij: de
Joodse gemeenschap in Nedei'land
heeft er recht op door de Christen-
gingen
krijgen. Wij
met wat voor goede bedoelingen dan
ook naar onze overtuiging on
recht geschied is, en dat het ons al
ler plicht moet worden geacht er toe
mede te werken dit te herstellen.
uitgaven voor reclame in Nederland
in 1952 op het ogenblik te schatten
tussen de 120 en 130 millioen gulden.
Waar de totale consumptieve uitga
ven van de Nederlandse verbruikers
in 1952 13.510.000.000 gulden bedroe
gen, kan men de uitgaven voor recla
me volgens deze schatting op onge
veer 1 van de consumptieve uitga
ven stellen. Dit bedrag acht hij ver
rassend laag.
Naar de mening van dr. Rijkens is re
clame in het belang van de consu
ment. De kosten ervan zijn in het al
gemeen nauwelijks gestegen. Dr. Rij
kens bracht hiervoor diverse argu
menten naar voren. Naar zijn merung
kan de consument door reclame zich
oriënteren over de verscheidenheid
van het aanbod op een bepaald mo
ment, zonder daai-voor kosten te ma
ken. De consumenten zijn op die ma
nier zonder moeite goedkoper uit dan
zonder reclame het geval zou zijn ge
weest. Voorts, aldus dr. Rykens,
wordt de consument op de hoogte ge
houden van veranderingen en uitvin
dingen. Hij wordt verder aangespoord
tot nieuwe verbruiksgewoonten, die
aansluiten op de technische vooruit
gang en als zodanig een verheffing
van het levenspeil betekenen.
„Reclame", aldus dr. Rykens,
„maakt massaproductie van ver-
bruiksartikelen mogelyk. Het gelei-
<\\*WWVWVVWVWWWV\A
Gemeenten maken
te veel reclame
Bij het welkom, dat Burge
meester Schokking te Scheve-
ningen gisteren het 16e Neder
landse Reclamecongi'es toeriep,
verklaarde hij zichzelf en zijn
collega's na 1945 te beschoowen
als reizigers in gemeentebelan
gen. Men moet zijn gemeente
tegenwoordig weten te „verko
pen", zulks in tegenstelling tot
de tijd van vóór 1940.
„Sommigen mijner collega's
hebben het op de weg van de
propaganda voor hun gemeente
heel ver gebracht," aldus spre
ker, „en ik vraag mij af, of
sommigen daarin niet te ver
gaan. Ik ben van oordeel, dat
een burgemeester in de recla
me voor zijn gemeente niet te
ver moet gaan, want overdrij
ving op dit gebied werkt scha
delijk!"
VVWVVVV\*A<VVV>*VVVWVW
delijk lager worden van reclamekos
ten per eenheid-product vloeit name
lijk in de meeste gevallen niet voort
uit een verlaging van het totale re
clamebudget, maar uit een vergroting
van de omzet.
Reclame schept massale vraag in-
plaats van verbrokkelde vraag. Ver
der is zij onafscheidelijk verbonden
aan het merkartikel, waardoor een
betere behoeftebevrediging gewaar
borgd wordt", zo zeide dr. Rijkens.
De tweede spreker op het reclame
congres was dr. E. J. Tobi, die het
onderwerp „de reclame als stimulans
voor de handel" behandelde.
Prof. dr. J. F. Doesschate, direc
teur van de Kon. Hoogovens gaf zijn
visie over de maatschappelijke bete
kenis van de reclame.
Hij spoorde zyn hoorders aan om
by hun adviezen en te ontwei*pen cam
pagnes terdege rekening te houden
met oprechtheid van argumenten en
bevordering van kwaliteit en dienst
verlening aan het publiek. Dit kan
voor de vrije samenleving van groot
nut zijn.
Nieuw Noors parlement.
Nu ook de uitslagen uit afgelegen
streken binnen zyn, is de zetelverde
ling in het nieuwe Noorse parlement
definitief als volgt: socialisten 77
(85); conservatieven 27 (23); libera
len 15 (21); agrariërs 14 (12); chr.
volkspartij 14 (9); communisten 3
(0).
129. Toen het Nederlands Elftal die Zaterdagmiddag
het middenterrein van het beroemde Wembleystadion
betrad, het strijdperk dus waar niet zo heel lang gele
den de Olympische Spelen werden gehouden, toen ging
er toch wat in de harten der jongens om. Het stadion
was tot de laatste plaats uitverkocht en reeds de aan
blik van deze geweldige mensenmassa van wel negen
tigduizend toeschouwers, liet niet na een diepe in
druk op de jonge Nederlandse spelers te maken, wan1
de lezer zal zich wellicht herinneren, dat het nationale
elftal in hoofdzaak uit debutanten bestond. Nu in di
kleedkamer had de vertegenwoordiger van het bonds
bestuur Louw Soep even een nummertje de-jongen*
een-beetje-enthousiast-maken weggegeven. „Denk as
het vaderland", had bij gezegd, „denk aan de Nede<
landse leeuw, denk
2 nationale eer, denk ook
aan jullie vaders en moeders, julie verloofdes en even
tuele vrouwen, denk aaft jullie ooms en tantes, neven
en nichten en aan al die honderduizen
den landgenoten die om de radio geschaard
zitten en die even hard naar Hollandse
doelpunten zitten te smakken als al die Engel
sen hier op de tribunes naar Engelse. Laat ze daai thui3
niet in de steek, jongens. Breng geen schande over ons
fiere rood-wit-en-blauwe dundoek en breng gèen rouw
over het vaderland" Enkele der jongere spelers en spe-
•iaal Kick van Knikkeren, de kleine linksbuiten, luister
den naar deze speech met ogen, die glinsterden. Ghn-
terden van de tranen.
'p elkaar!
Maar allen klemden de kaken
