Tweede Kamer wil geen verplicht
onderzoek vóór het huwelijk
De houding der Kerk inzake de
huwelijkswetgeving
Fakir
BRANDENDE JACHTEN DREVEN
OP LOOSDRECHTSE PLASSEN
D
T
ZATERDAG 12 SEPTEMBER 1953
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
DISCUSSIE OVER HUWELIJKSWETGEVING
Regering wijst amendement
Zeelenberg af
De Tweede Kanier maakte Vrijdagmiddag; een aanvang met de behan
deling van de vierde en laatste reeks vraagpunten (de huwelijkswetge
ving) betreffende het nieuwe burgerlijk wetboek. Op het laatste punt dat
de Kamer behandelde, namelijk de conclusie: de wet stelle een geneeskun
dig onderzoek voor het huwelijk niet verplicht, had mej. Zeelenberg (Arb.)
een amendement ingediend tot het instellen van een verplicht geneeskun
dig onderzoek vóór het huwelijk. De arts zal derden omtrent de uitslag
daarvan echter niet mogen inlichten en de verklaring van de arts, welke
aan de ambtenaar van de burgerlijke stand ter hand moet worden gesteld,
zal niet anders mogen inhouden, dan dat de persoon in kwestie met het
oog op het huwelijk is onderzocht.
Mej. Zeelenberg wenste het of
niet verplicht stellen van het onder
zoek positief te beantwoorden.
In haar betoog refereerde zij o.m.
aan een „Open Brief aan de Staten
Generaal" van een aantal specialis
ten op erfelijkheidsgebied, hooglera
ren en leden van de rechterlijke
macht, die enige maanden geleden is
verzonden. Hierin wordt speciale
aandacht gevraagd voor geneeskun
dig onderzoek voor het huwelijk. De
ondertekenaars stelden zich o.m. op
het standpunt, dat een dergelijk on
derzoek in het belang van het volk
is en dat het verplicht stellen er
van van preventieve waarde zal zijn.
Spr. zeide, dat het standpunt van
verplicht geneeskundig onderzoek
voor het huwelijk gedeeld wordt door
leden van diverse geestelijke en poli
tieke richtingen. Het moderamen
van de synode van de Ned. Herv.
Kerk heeft, zo zeide zij, meegedeeld,
zich niet te zullen verzetten tegen
dit eventuele verplichte onderzoek.
61,0.
Vrijwel een ieder kent het verhaal
van het touw dat door de Indische
fakir in de lucht omhoog wordt ge-
worpen en dan rechtstandig blijft
staan, zodat de fakir naar boven kan
klimmen met hetzelfde gemak als
waarmee wij vroeger klauterden in de
touwendie in het gymnastieklokaal
waren opgehangen. Toch is het ver
schil evident, want onze touwen waren
destijds aan de bovenkant solide be
vestigd, terwijl het fakir-touw in het
niets schijnt te hangen en door een
mysterieuze kracht wordt vastgehou
den.
Critisch aangelegde mensen die aan
dergelijke geheimzinnige verschijnse
len geen geloof schenken, weten te
vertellen dat deze truc berust op hyp
nose, waardoor de fakir bij de gemeen
schappelijke omstanders een collectie
ve zinsbegoocheling weet op te wek
ken. Want als dit in-het-niets-hangen-
de-touw zou worden gefotografeerd,
laat de foto een beeld zien van een
touw dat heel normaal op de grond
ligt, terwijl de omstanders menen het
in de lucht te zien hangen. Het foto
toestel is immers niet voor hypnose
vatbaar en toont ons dus de plaats
waar het touw zich in werkelijkheid
bevindt, n.l. op de grond!
Deze verklaring
klinkt zeer aan
vaardbaar, maar
ondanks haar
nuchterheid, is zij
toch ook weer niet
zó critisch als we
aanvankelijk ver
onderstelden.
Want wel is het
waar, dat er verschillende voorbeel
den van collectieve hallucinaties be
kend zyn, maar deze werden altijd te
voorschijn geroepen door de suggestie,
welke van het gesproken woord uit
ging. Voor zover bekend, is er nog
nooit een geval opgetekend van collec
tieve zinsbegoocheling die werd ver
oorzaakt door suggestie van gedach
ten alléén. En juist daarvan is hier
sprake.
De ogenschijnlijk zo bevredigende
uitleg maakt er zich dus wat te ge
makkelijk van af, hetgeen echter niet
wil zeggen .dat we de truc met het
zwevende touw zonder meer als wer
kelijkheid behoeven te aanvaarden.
De mogelijkheid is n.l. geenszins uit
gesloten, dat deze truc nog nooit ver
toond is, en dat deze mystificatie dus
niet van de bedriegelijk fakir afkom
stig is, maar ons aangepraat door de
z.g.n. nuchtere Westerse toeristen, die
interessante verhalen wilden vertel
len. Precies 25 jaar geleden heeft C.
de Vesnie in een tweetal artikelen de
verklaringen vam- z.g. ooggetuigen
eens terdege ontleed en hij kwam tot
de slotsom, dat de truc uitsluitend in
de fantasie van de toeristen heeft be
staan. Ook de journalist mr C. P. van
Rossem, die zich voor dit vraagstuk
bijzonder interesseerdeheeft op zijn
reizen in India, Malakka, Birma en
Ceylon nooit iemand kunnen ontmoe
ten die deze tovertoer met eigen ogen
had aanschouwd, ja zelfs bij veelvul
dige navraag kon niemand worden
aangewezen, die het verhaal uit de
tweede hand had! Ondanks veel
moeite en uitgeloofde geldbedragen
zijn de onderzoekers er nooit in kun
nen slagen een dergelijke vertoning bij
te wonen en de destijds aanwezige
hoge Engelse bestuursambtenaren be
schouwden deze truc dan ook als een
volslagen verzinsel.
Uiteraard geven we deze mening
gaarne voor een betere. En wanneer
bjj de Nederlanders die her en der
waarts over de wereld hebben gezwor
ven er ook maar één mocht zijn die
persoonlijke ervaringen op dit gebied
heeft, dan zouden we het bijzonder
waarderen indien hij ons daarvan deel
genoot wilde maken. Tot zolang moe
ten we ons bij de resultaten van bo-
vengenoemd onderzoek neerleggen.
En nu nog v:at over die rare priem-
getallen.
H. Pétillon.
De heer Stokman (KVP) kon zich
wel verenigen met het standpunt van
de minister, die verplicht onderzoek
voor het huwelijk niet gewenst acht.
Spr. noemde het onderzoek in
kwestie prijzenswaardig en wense
lijk, de uitkomsten en conclusies van
de medische en biologische weten
schap zullen door de Kath. kerk
gaarne worden aanvaard, maar de
verplichting door de overheid opge
legd aanvaardt zij niet.
Invoering van het verplichte on
derzoek noemde hij de eerste stap op
het hellend vlak, dat zijns inziens
uitkomt op een verbod van huwelij
ken van ongeschikt verklaarden.
Sprekende over de reacties in me
dische kring, was hij van mening,
dat niet met voldoende zekerheid
prognoses kunnen worden opgesteld
en bovendien vreesde hij voor psy
chische conflicten bij betrokkene als
een huwelijk ontraden wordt.
Ook de heer Van Leeuwen (VVD)
verzette zich tegen verplichting.
De heer Gerbrandy (A.R.) begon
met te betogen, dat twee ongehuw-
den het eerst het woord hadden ge
voerd over dit probleem en dat hij
hier thans staat als tweede gehuw
de spreker. Zijn fractie is tot de con
clusie gekomen, dat men deze zaak
beter kan overlaten aan het parti
culier initiatief en aan de persoon
lijke verantwoordelijkheid.
De heer Beerninck (CHU) vond
Ifllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Heldendaad voorkwam
1 ramp
In het Oostenrijkse aardolie-
gebied heeft in de nacht van
=e Donderdag op Vrijdag een op-
li zichter, een zekere Wilhelm
H Wallisch, door heldhaftig op-
treden een ramp voorkomen.
Toen hij namelijk ontdekte, dat
door een breuk in een leiding
uitstromend gas in brand was
geraakt, wierp hij zich op de
breuk, waaruit een vlam van
tien meter hoog spoot, op deze
manier de vlam met zijn li-
chaam verstikkend,
De opzichter is met ernstige
brandwonden overdekt in een
ziekenhuis opgenomen.
onderzoek voor het huwelijk eveneens
nuttig, maai- geen zaak van de over
heid, al zou hij het toejuichen indien
de overheid stappen in deze richting
zou stimuleren.
EEN INGREEP.
De minister van Justitie zeide, dat
het naar het oordeel van de regering,
wenselijk is, dat een onderzoek voor
het huwelijk bevorderd dient tj wor
den. De regering heeft oog voor het
feit, dat een verplicht onderzoek een
ingreep is in de persoonlijke sfeer en
niet kan geschieden op een ogenblik,
zo is wel uit de discussie gebleken,
dat een dergelijk voorschrift nog niet
voldoende in de volkszede is gewor
teld.
Het amendement Zeelenberg wees
de regering af, zo zeide de minister.
Mej. Zeelenberg (Arb.) in tweede
instantie het woord voerend, betreur
de het, dat vrijwel niemand in de
Kamer de moed had nieuwe paden
te betreden, al was zij verheugd, dat
ieder zich een voorstander toonde
van een geneeskundig onderzoek voor
het huwelijk.
De stemming over de conclusie: de
wet stelle een geneeskundig onder
zoek voor het huwelijk niet verplicht
en het amendement Zeelenberg werd
hierna uitgesteld tot de vergadering
van Donderdag a.s.
Hotel door felle brand in as
gelegd
Het hotel „Djumpol" te Oud-Loos-
drecht is in de nacht van Donderdag
op Vrijdag door een felle brand ge
heel in de as gelegd. Het afgebrande
hotel was geheel van hout opgetrok
ken.
De exploitant van de zaak, de heer
Bluys ontwaakte tegen twee uur in
de nacht door de sterke rookontwik
keling. Hij maakte onmiddellijk
alarm en wist zijn vrouw, twee kin
deren en de dienstbode in veiligheid
te brengen. Omdat nagenoeg onmid
dellijk een felle vuurzee ontstond,
kon niets van de eigendommen wor
den gered. Er waren geen hotelgas
ten aanwezig, daar juist in dit voor
jaar door de autoriteiten het houten
gebouw als hotel was afgekeurd.
In het haventje van „Djumpol" aan
de Loosdrechtse plassen richtte het
vuur ook grote schade aan. Vier ra-
ceboten, zes zeiljachten en een woon
schip brandden totaal uit. Het was
een fantastisch gezicht, de branden
de jachten, waarvan de touwen wa
ren doorgebrand, in felle vuurgloed
de Loosdrechtse plassen te zien op
drijven. De politie trok er met enke
le boten op uit om de brandende
jachten onder water te duwen.
De oorzaak van de brand is nog
niet bekend.
Een leeuw strelen
is gevaarlijk.
Verzorger van wilde dieren
had een vrije dag.....
De vogelverzorger van het vogel- en
dierenpark „Animali" te Eindhoven
heeft, toen de verzorger van de wilde
dieren een vrije dag had, diens taak
overgenomen. Hij stapte de kooi van
de jonge leeuwen binnen en tracteerde
de dieren op een fles melk om ze je
gens hem vriendelijk te stemmen. Dat
luke, de leeuwen hadden meer belang
stelling voor de melk dan voor de man
Teneinde de toenadering te verinnigen,
waagde de verzorger het een der die
ren te strelen. Edoch, met averechtse
uitwerking. De grootste leeuw viel
hem aan en bracht hem een zware
scheurwond in de schouder toe. De
verzorger moest naar het St. Jozefzie
kenhuis worden overgebracht om te
worden verbonden.
STEMMEN UIT DE KERKEN
Het geneeskundig onderzoek voor het
huwelijk
Wie een huwelijk aangaat, neemt daarmee verplichtingen op zich, dat
spreekt vanzelf. Verplichtingen tegenover de huwelijkspartner, verplich
tingen tegenover de eventuele kinderen. Als het goed is, worden deze ver.
plichtingen met liefde en vrijwillig, ja met blijdschap aanvaard. Wat de
Wet van deze verplichtingen vastlegt, is maar een minimum van wat in
een goed huwelijk door beide partijen vanzelfsprekend volbracht wordt.
Daarom worden de wettelijke voorschriften inzake het huwelijk in de regel
ook niet als een knellende band beschouwd. Maar zjjn ze dan eigenlijk nog
wel nodig? Is een mislukt huwelijk met wettelijke bepalingen te redden?
En moeten er nog veranderingen en aanvullingen komen in deze bepalin
gen?
Als er veranderingen moeten ko
men, dan is daarvoor nu de gelegen
heid. Want ons Burgerlijk Wetboek
is immers op de helling. Aan een van
de allerbekwaamste rechtsgeleerden
van ons volk, prof. mr. E. M. Mey
ers, is reeds in 1947 opdracht gege
ven om een nieuw Burgerlijk Wet
boek te ontwerpen (het tegenwoordi
ge dateert van 1838!), een werk dat
niet in een vloek en een zucht ge
beurd is. Om te voorkomen dat de
volksvertegenwoordiging eindeloos
over allerlei détails zou moeten dis
cussiëren, hebben prof. Meyers en zijn
medewerkers de dingen, waar het op
aan komt, in een aantal vraagpunten
geformuleerd, en over die vraagpun
ten wordt niet alleen het oordeel van
de Staten-Generaal gevraagd, maar
ook van lichamen die op andere wijze
het volk vertegenwoordigen, dus' ook
van de Kerken.
Zo heeft ook de Generale
Synode der Hei-vormde Kerk gele
genheid gehad, zich over bepaalde
punten uit te spreken, waarvan
vraagpunt 44 met het huwelijk te
maken had, n.l.:
1) Moet aan een huwelijksafkon
diging een geneeskundig onder
zoek der beide echtgenoten
voorafgaan?
2) Zo ja, moet dan, in geval dit
onderzoek tot resultaat heeft
gehad, dat een huwelijk met de
onderzochte persoon gevaren
voor de gezondheid van diens
echtgenoot, voor de voortbren
ging van kinderen of voor de li
chamelijke of geestelijke ont
wikkeling van dezen polevert:
a) in bepaalde gevallen het huwe-
welijk aan de betrokken perso
nen worden verboden?
b) de andere echtgenoot en de tot
toestemming gehouden perso
nen omtrent die gevaren vóór
de huwelijksvoltrekking worden
ingelicht?
Het zou menigeen kunnen ver
wonderen, dat het moderamen der
bedoelde synode op deel 1 „ja" ant
woordde en op een verplicht ge
neeskundig onderzoek vóór het hu
welijk heeft aangedrongen. Ligt
het op de weg van de Kerk, om nog
meer wettelijke bepalingen en
voorschriften te vragen? En dan
iets als een verplicht geneeskundig
onderzoek, dat immers door vele
gezonde jonge mensen als een las
tige overbodigheid zou kunnen
worden gezien? De meeste mensen
worden in hun leven meermalen
medisch gekeurd: onderzoek op
school, bevolkingsonderzoek naar
t.b.c., keuring voor de militaire
dienst, keuring voor vele betrek
kingen. Moet net huwelijk nu met
militaire dienst en betrekkingen
op één lijn gesteld worden? Gaat
deze overheidsbemoeiing met onze
gezondheid niet al te ver?
Het is de moeite waaril, de rede
nen te horen waarom de Kerk toch
„ja" zei. Dat heel veel huwelijken
niet „goed" zijn, is een feit. Ook al
lopen niet al die mislukte huwelijken
op echtscheiding uit. En een van de
voornaamste oorzaken van deze mis
lukkingen ligt in de lichtvaardigheid
waarmee men soms een huwelijk
sluit. Dan kan een verplicht genees
kundig onderzoek er toe bedragen,
dat het a.s. bruidspaar zich ervan
bewust wordt dat "de stap, die zij
gaan doen, een grote verantwoorde
lijkheid met zich meebrengt, voor
elkaar, voor de eventuele kinderen en
voor de gemeenschap. Ook al brengt
het geneeskundig onderzoek niets
aan het licht, dat een bezwaar zou
kunnen vormen voor dit bepaal
de huwelijk, dan nog is het feit dat
de arts met de betrokkenen contact
krijgt en ook met hen spreken kan
over het huwelijk, van grote beteke
nis.
En als dit onderzoek eens WEL
iets aan het licht brengt, dat een be.
zwaar zou kunnen vormen?
De Kerk meent niet, dat dan een
huwelijksverbod ma» worden opge
legd. Maar wel moeten de huwenden
weten, wat zij doen. D.w.z. dat de
arts zonder toestemming van dege
ne die onderzocht is, niets van dit
onderzoek vertellen mag aan de an
dere huwelijkspartner of aan dc ou
ders (ook op punt 2b antwoordt de
Kerk ontkennend), maar verwacht
mag worden, dat het bruidspaar toch
samen over het onderzoek spreekt en
elkaar het resultaat vertelt. Het kan
zijn dat de arts bezwaren vindt, die
door geneeskundige behandeling weg
te nemen zijn. Op deze wijze kan heel
veel leed voorkomen worden. Maar
ook wanneer die uitzonderingsgeval
len zich voordoen, dat de arts iets
vindt dat, momenteel althans, niet te
verhelpen is en dat ongunstige voor
uitzichten voor het huwelijk geeft, is
het goed dat de betrokkenen weten
waar zij aan toe zijn. Willen zij toch
trouwen, dan kan hier achter een
liefde liggen, zo groot dat beiden
bereid zijn eikaars leed te dragen,
een liefde waarvoor men alleen maar
eerbied hebben kan. Het kan ook zijn
dat van het huwelijk wordt afgezien,
en dan is het beter dat men de ver
antwoordelijkheden niet aanvaardt,
die men weet straks, als het huwelijk
eenmaal een feit geworden zou zijn,
toch niet zou kunnen dragen.
Deze uitspraak van het modera-
Vrijdagmorgen heeft H.M. de Ko
nihgln een bezoek gebracht aan het
opleidingsinstituut voor blindengelei
dehonden aan de Middenweg te Am
sterdam. H.M. maakt kennis met de
blinde nstructeur, die is verbonden
aan het instituut.
Uitgewezen Ambonezen
op Schiphol aangekomen
Vier uur vroeger dan verwacht
werd is Vrijdagochtend op Schiphol
het K.L.M.-toestel uit Biak op Schip
hol aangekomen met aan boord en
kele Ambonezen, vooraanstaande fi
guren van de „Republiek der Zuid-
Molukken", die naar Nieuw-Guinea
waren uitgewekèn. Het zijn de heren
Nanloky, Tahapary, Pattipeiluhu er
ir. J. A. Manusama en zijn echtgeno
te. mevr. Manusama.
Zoals bekend, hebben de betrokke
nen volgens een mededeling van offi
ciële zijde, zich niet van politieke ac
tiviteit onthouden, toen hun op hun
verzoek door de Nederlandse rege
ring asyl was verleend op Nieuw-
Guinea.
Bij hun aankomst op Schiphol wer
den de persfotografen en verslagge
vers op grote, afstand gehouden, aan
gezien niemand de vijf Ambonezen
mocht benaderen.
Een vreemde geschiedenis
De Haagse politie heeft aangehou
den ter zake van diefstal ten nadele
van een Haagse familie een 22-jarige
dienstbode en een 29-jarige tuinarbei-
der. t
In de loop van de tijd waarin het
dienstmeisje bij genoemde familie in
dienst was. zag zij kans 500 te ste
len. Hiermede zette zij, tezamen met
de tuinarbeider, de bloemetjes buiten.
Toen het geld op was, stal het
meisje 1000 ten nadele van de fa
milie, welk geld zij aan haar vriendje
gaf. Deze schrok zo van dit grote be
drag, dat hij zich naar de politie
spoedde en daar vertelde dit geld in
de Haagse Dierentuin te hebben ge
vonden. De politie gaf hem de raad de
1000 goed te bewaren, zoals hij later
bij zijn verhoor verklaarde. Om dit te
doen zette hg het geld op een spaar
bankboekje. Tegen het dienstmeisje
zeide hij, het bedrag terug te hebben
f egeven aan een dame uit Voorburg,
ie de eigenares was. Hij had daar
voor 20 beloning gekregen, waarvan
hij het meisje 5 gaf.
Het spaarbankboekje is inmiddels
door de politie in beslag genomen.
Het bfeek, dat de tuinarbeider er
reeds driemaal 100.— had afge
haald. Na het verhoor zijn beiden, die
niet helemaal toerekeningsvatbaar
zijn, heengezonden.
Het Wereldgebeuren
Beslissende dollars
men der Synode kwam niet onver
wachts. Wie van het Herderlijk
Schrijven over het huwelijk heeft
kennis genomen, ziet ook daar ge
sproken van de wenselijkheid van 'n
geneeskundig onderzoek vóór het hu
welijk. Ook het Herderlijk Schrijven
wil immers echtscheidingen en an
dere mislukkingen van het huwelijk
voorkomen en het besef der verant
woordelijkheid bij de huwenden ver
groten. In verband hiermede dringt
het moderamen ook aan op herzie
ning der echtscheidingswetgeving,
waarbij de scheiding door onderling
goedvinden, zoals die in theorie niet
maar in de praktijk wel mogelijk is,
wordt tegengegaan en als enige re
den voor scheiding de „totale ont
wrichting" zou moeten gelden.
Tenslottede Kerk staat niet al
léén, wanneer zij tegen dit genees
kundig onderzoek vóór het huwelijk
geen bezwaren heeft. Eind Juli werd
een „open brief' gepubliceerd aan de
leden van de Staten-Generaal, ge
schreven door een aantal specialisten
op erfelijkheidsgebied, hoogleraren en
leden van de rechterlijke macht. Dit
schrijven kwam tot dezelfde conclu
sie als het moderamen van de syno
de gekomen is. En waar onder deze
open brief ook handtekeningen ston
den van hoogleraren aan de R.K. uni
versiteit van Nijmegen, evenzeer als
van vooraanstaande humanisten,
mag verondersteld worden dat de
Hervormde synode zowel vele Rooms-
Katholieken als humanisten aan
haar zjjde zal vinden,
5-H. H. Kinderen S. P. de Roos
slanke, elegante Henri Eugène
Navarre is een bijzonder man.
Hij toog destijds uit zijn Frans
geboortestadje in Zuid West Frank
rijk naar de militaire academie van
Saint Cyr.
Omdat Henri Eugène in 1898 gebo
ren was en de oorlog tegen Duitsland
in 1914 begon behoorde hij tot dc
leerlingen, die op het slagveld hun
geschiktheid dienden te bewijzen al
vorens tot officier bevorderd te wor
den.
Welnu, hij bleek een goed officier.
Na de oorlog, toen in de Franse gar
nizoensplaatsjes de ..rustige" rust te
rugkeerde. ontdekte men, dat Navar
re nog andere dan aanvoerderskwali
teiten bezat. Men plaatote hem bij de
inlichtingendienst, waaT hij de afde
ling Duitsland behandelde.
Hg moet wel zo ongeveer geweten
hebben wat Frankrijk in 1940 te
wachten stond toen de Duitse tank
divisies over het Franse land ratel
den. Dit heeft hem niet belet om eerst
bovengronds en daarna ondergronds
strijd te voeren tegen de Duitsers, de
inlichtingendienst van het Franse
Verzet te organiseren, daarna als een
der eerste fransen zich bij de gealli
eerde landingstroepen in Normandië
te voegen, en tenslotte in de daarna
komende gevechten zeven maal speci
aal vermeld te worden voor persoon
lijke moed.
Deze dappere man heeft in de
tweede week van Juli 1953 een
voor hem wel droeve tocht ge
maakt. Hij is met minister Bidault
naar de Verenigde Staten getrokken
om aan de Amerikaanse regering te
vertellen, dat het er met de oorlog in
Indo-China slecht voorstondHij
zou die oorlog kunnen winnen in 18
maanden als men hem maar de troe
pen en de wapenen gafFrankrijk
kon de troepen leveren zonder dat
men dienstplichtigen behoefde te zen
den maar het beschikte niet over
de wapenen.
Het ging om 20.000 man en om be
wapening ter waarde van ongeveer
400 millioen dollar.
Men luisterde in de Amerikaanse
regeringsbureaux naar de pleidooien
van de generaal Navarre en minister
Bidaulten men zei, dat men la
ter wel zou antwoorden. Dat irriteer
de sommige Franse bladen en sommi
ge Franse politici, die harde verwij
ten neerschreven of formuleerden aan
het adres van de Verenigde Staten.
Er heerste in Frankrijk een stem
ming van uitgesproken ongeduld je
gens de Ver. Staten. Daaraan is dan
nu een eind gekomen. Want de natio
nale veiligheidsraad van de Verenig
de Staten heeft deze week aan ae
Amerikaanse regering geadviseerd
de dollars te geven, opdat Navarre in
Indo-China zijn gang zal kunnen
gaan.
evoren echter zijn er zodanige
van Frankrijk en de Verenigde
Staten geweest en heeft Frankrijk
zulke verstrekkende toezeggingen
voor de onafhankelijkheid der Indo-
chinese staten moeten doen, dat ge
neraal Navarre wel een militaire
overwinning kan behalen, maar dat
uit deze oorlog toch een geheel nieuw
Indo-China naarvoren zaï treden.
Reeds heeft de premier van de
staat Cambodja de opstandelingen in
een radio-boodschap aangeraden de
strijd voor de volledige onafhankelijk
heid van Cambodja te staken, want
die onafhankelijkheid zal thans met
medewerking van Frankrijk een feit
worden.
Keizer Boa Dai, die een te grote
voorliefde voor het Zuiden van
Frankrijk koestert, heeft daar met
zijn Vietnamese eerste minister ge
sproken over de bijeenroeping van
een nationaal Vietnam-congres,
waarop alle politieke en religieuze
schakering van de Vietnam (met uit
zondering van de communisten) ver
tegenwoordigd moeten zijn.
Dat is hoopvol nieuws.
Het beduidt, dat de niet-commu-
nistische elementen in de Indo-
Chinese staten thans geactiveerd
kunnen wordenGeneraal Navar
re wil voor deze staten eigen legers
scheppen, die eerst tezamen met
Franse troepen en daarna zelfstandig
het land kunnen beveiligen tegen de
communisten.
Het gaat er voor generaal Navarre
om binnen twee jaar een militair ge-
zagsapparaat te organiseren, waarop
de niet-communisten kunnen ver
trouwen.
Hij heeft dat toegezegd en wanneer
generaal Navarre zoiets garandeert,
spreekt hij niet alleen als generaal,
maar ook als man van de perfecte
inlichtingendienst. Hij weet, waar hij
in Indo-China aan toe is.
Blijkbaar hebben ook de Amerika
nen dat thans begrepen.
Generaal Navarre kan met de
schoonmaak in Indo China beginnen!
Voor de helicopterlijn Brussel
Rotterdam bestaat thans een wacht
lijst, waarop niet minder dan 150 per
sonen zijn ingeschreven,
