De koude oorlog is heet genoeg
Eerlij
m
in
Concessie van Grote Drie aan
de Sowjet-Unie
BOEK
BELGISCHE KUST WERD DOOR
TOERISTEN OVERSTROOMD
DINSDAG 18 AUGUSTUS 1953.
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
JEUGD BEGINT EUROPEES TE VOELEN
Probleem van de gespleten stad
moet opgelost worden
(Van een eigen redacteur).
BERLIJN, t Augustus. De koude oorlog Is heet genoeg in de Berlijnse
enclave. Heet op alle fronten, die normaliter niets met schieten te maken
hebben, al kennen West- en Oost-Berlyners even goed het angstwekkende
geluid van schoten in de nacht. Na de bommen, die de oude stad Berlyn bijna
tot in haar grondvesten vernietigden, zyn de bombardementen met pamflet
ten, brochures en strooibiljetten begonnen; het geschreeuw van propaganda-
leuzen uit luidsprekers; naar Oost-Berlyn gerichte lichtkranten op de Pots-
damer Platz; enorme borden, drie kreetsgevvys annonceren, dat het hier
of daarginds toch beter is; en tenslotte de in de loop der jaren tot grote
sterkte opgevoerde radiozender van de Amerikanen, waartegenover de
Russen thans in Köpenick een weer krachtiger station hebben gebouwd,
dat overigens geenszins het laatste zal zyn, nademaal beide partyen han
delen volgens het baas-boven-baas-systeem. Indien ooit het woord over-
compensatie van toepassing is, dan wel hier. Overcompenseren is zelfs een
deugd.
Ge hebt er werkelijk geen idee van
wat er in Berlijn allemaal wordt ge
schreven en gedrukt in enorme opla
ge. In het Amerikaanse hoofdkwar
tier vallen de publicaties als blade
ren van de bomen. Ik nam er een hand
vol voortreffelijke van mee; het bad
gemakkelijk een koffer vol kunnen
zijn. In het Oosten is het precies zo.
Wat de Amerikanen in deze strijd op
de Russen voor hebben is hun gevoel
voor humor. Dictaturen zijn nooit hu
moristisch. Zij nemen zichzelf altijd
ernstig en geven daarom aan tegen
standers materiaal in overvloed voor
politieke prenten, satyrische cabaret
programma's en de mooiste moppen.
Ik heb me herhaaldelijk afgevraagd
hoelang dat nu kan duren. Dat is een
beangstigende kwestie. Acht jaar is
een hele tijd, maar ieder jaar duurt
langer en wordt moeilijker. Voor mij
staat vast, dat dit Berlijn op korte
termijn opgelost moet worden. Deze
622.
Wanneer we spreken over een vis
die door het water „schiet", gebruiken
we een zö versleten uitdrukking, dat
het beeldend vermogen hiervan aan
onze oren voorbij gaat. Desondanks
blijft het hoogst merkwaardig, dat een
vis in staat is bliksemsnel vooruit te
schieten, zonder aanloopGeen enkel
gewerveld dier is in staat de vissen
hierin te evenaren. Toegegeven moet
worden dat sommige vogels vrij snel
op top-snelheid kunnen komen, maar
dat explosieve vooruit stoten, zoals
we dat bü de vissen zien, is toch ook
deze vliegers ontzegd.
Een ander punt dat bij de voortbe
weging der vissen de aandacht ver
dient, is het feit dat xve zo weinig
beweging bij het zwemmen waar
nemen. Bij een vogel die met snelle
wiekslag de lucht doorklieft, behoeven
we ons werkelijk niet af te vragen,
wat de oorzaak van de voortbeweging
is. En ook de menselijke zwemkam-
pioenen kunnen niet voor ons verbor
gen houden dat hun voortbeweging
veroorzaakt wordt door spartelende
armen en benen. Neen, wélke roem
ruchte naam onze zwemsters of polo
spelers ook mogen dragen, veel ge
heimzinnigs behoeven we bij hen niet
te zoekenzulks in tegenstelling tot
de vissen.
Vis
sen
Lange tijd heeft
men dan ook ge
meend, dat de
staartvin het ei
genlijke voortbe
wegingsapparaat
van de vissen was.
Dit lichaamsdeel
zou dan als een
soort propeller
dienst doen. Maar er zijn nu eenmaal
altijd mensen die dergelijke bewerin
gen eens aan de werkelijkheid willen
toetsen en hiervan werden een paar
proefdieren het slachtoffer. Een
slimmerd knipte n.l. de staart van
een vis af en plaatste dit dier te-
samen met een soortgenoot, die intact
gelaten was, in een lange waterbak.
Door de dieren gewéldig aan het
schrikken te maken, veroorzaakte de
onderzoeker een soort wedloop naar
het andere einde van de bak, en con
stateerde met voldoening dat van de
propeller-theorie geen steek waar was,
want dat beide vissen even stiel aan
het einde van de waterbak waren be
land.
U kunt wel begrijpen dat na deze
proefneming aan het afknippen van
vinnen voorlopig nog geen einde was
gekomen, want op gelijke wijze werd
nu ook de functie van de andere vin
nen onderzocht. De hardhandigheid
van deze operatie zullen we laten voor
wat zig is, omdat het ons hier voor
namelijk om het resultaat gaat. Het
bleek dan, dat het lichaam de eigen
lijke voortbeioegingsmotor is en dat
een vis zelfs zonder één enkele vin
goed kan zwemmen. Van de rug- en
aarsvin werd aanvankelijk aan
genomen dat z\j als kiel dienst doen,
dus om de vis rechtop te houden, maar
toen deze vinnen geamputeerd waren
leerde het proefdier ook zonder deze
vinnen in evenwicht te blijven, al moet
volmondig worden toegegeven dat hij
aanvankelijk wél wat wankelde.
De borst- en buikvinnen tenslotte
bleken een nuttige functie bij het ma
noeuvreren te vervullen en bij het af
remmen te worden gébruikt. Maar het
werkelijke zwemmen, het voortbewe
gen dus, geschiedt door afwisselende
slagen naar links en rechts van het
lichaam, op soortgelijke wijze maar
veel volmaakter! als primitieve
roeiers de pieremachochél met een
roeispaan voort „wrikken".
We willen van de vissen echter nog
geen afscheid nemen, alvorens ons
rekenschap te hebben gegeven van het
merkwaardige feit, dat deze dieren op
de meest verschillende hoogten in het
water kunnen stilstaan.
H. Pétillon.
stad vreet zenuwen, verslindt energie
en doodt op de duur alle ethische nor
men. Een oplossing, welke dan ook?
Natuurlijk niet, omdat gezond ver
stand altijd een kwade kans tegen
prestige maakt. Dus tóch prolonga
tie ad calendas graecas Of is er een
tussenweg?
De Amerikanen houden zich ogen
schijnlijk niet met deze vragen bezig.
Zij hebben de heerlijke eigenschap hun
taak rechtlijnig te zien. Is er morgen
iets anders dan is hun organisatie
elastisch genoeg om ook die nieuwe
dingen zonder omwegen het hoofd te
bieden. En ik kan het niet helpen, dat
de met problemen behepte West-Eu
ropeaan het gevaar loopt in deze ame-
rican way of living prompt buiten
adem te geraken. Terwijl wij naden
ken over mogelijke gevolgen van on
ze daden, terwijl wij doende zijn alle
voors en tegens nauwkeurig af te we
gen, heeft de Amerikaan zijn taak af
gewerkt en is hij aan de volgende taak
begonnen. Ec gelof, dat deze werkwij
ze het is, die de indruk wekt, dat de
Verenigde Staten er tien of meer po
litieke lijnen op na houden. Wat ze
evenwel in Berlijn doen is niet strij
dig met hun handelingen in West-
Duitsland en elders; slechts de ver
schijningsvormen verschillen.
Verbluffend.
Dat een man als Scharowski met
een gezicht alsof hij de spitste politie
ke opmerkingen van de wereld maakt,
enormiteiten zalt te beweren tijdens
ons onderhoud, is eigenlijk verbluf
fend. Ik kan me met de beste wil van
de wereld niet voorstellen, dat er te
genover een groep Nederlanders, die
een oorlog meemaakten en een bezet
ting, niet één enkel woord van ver
ontschuldiging kan overschieten. Dat
was dan wel niet per sé nodig, maar
de sfeer zou dan wel prettiger zijn ge
worden. Niets ervan: Scharowski
vond de achterdocht van de Fransen
tegenover de Duitsers onbegrijpelijk,
alsof de geschiedenis zich niet al et
telijke malen op bloedige wijze heeft
herhaald; na 1945 hadden de gealli
eerden de Duitsers zelf hun zaken
moeten laten opknappen, alsof er
voor hen geen totaal verloren oorlog
was geweest. Ik heb er geen behoef
te aan voor mij te houden, dat ik niet
begrijp, dat de Duitsers niet voelen,
dat zij op ons' West-Europese hart
staan. Te pijnlijker, omdat het nu
vredestijd is. Althans een situatie, die
er op lijkt. En Scharowski, ik leg er
nog eens de nadruk op, is niet de eer
ste de beste: een belangrijk man! Na
tuurlijk sprak hij over de Duitse een
heid en over de vrije verkiezingen. Hij
zag evenmin als ik hoe die zaak zou
moeten worden opgeknapt. Van één
ding was hij zeker, dat Duitsland uit
zijn as zou herrijzen. Dat kon ik be
vestigen, want ik weet ook, dat de ge
allieerde houding tegenover Duits
land uitsluitend een gevolg is van 't
feit, dat West en °ost niet eensge
zind zijn. In het andere geval zou
Duitsland zeker niet nu al het rijkste
land van Europa zijn. Scharowski
noemde de staking op 16 en 17 Juni
een teken aan de wand. De commu
nistische machthebbers in het Oosten
weten nu, dat zij er niet in zijn ge
slaagd het bezette volk van de zege
nende waarde van het communisme
te overtuigen. Veel zal het er niet toe
doen, want al zyn er symptomen van
een mildere houding in het Kremlin,
Lenin heeft eens geschreven, dat „die
guten Worte für uns kein Lob sind.
Uns freut allein der hasselfüllté
Schrei der Wut". Van mildheid naar
de onmenselijke hardheid is in het
Oosten minder dan een stap. Het is
een knip met de vinger.
Berlijn heeft me wel geleerd, dat
er maar één groep is, die er defini
tief anders over denkt. Dat is Goddank
de jeugd. Zij begint althans Europees
te voelen zonder zucht naar macht in
haar achterste gedachten. Met de
ouderen, of zij nu taxichauffeur zijn,
die mij trots wees waar alle nationaal-
socialistische protspaleizen hadden
gestaan, of kellner, die beweerde
geen woord Engels te verstaan, is het
bliksems kwaad kersen eten.
De eenwording van Europa zal er
voor moeten zorgen, dat niet de een
met vruchten er vandoor gaat en
wij met slechts de pitten blijven zit
ten.
Dat was voor mij Berlijn, begin
Augustus 1953. Hot Berlijn van de
voedselpakketten, die eigenlijk niet
zo belangrijk zijn. Berlijn van de ma
terie van het puin en de ruïnes, die
spooktekeningen tegen de avondhe
mel trekken. Indien ik van één ding
overtuigd ben, dan is het wel van dit,
dat op dit vreemde wrijfpunt van
twee werelden een geweldig stuk
strijd zal moeten worden uitgevoch
ten vooraleer de vrede uitbreekt.
En laten we in onszelfs die Ame
rikaan in zijn hemdsmouwen met een
sigaar en zijn komieke ontvangst-
groet van alleen maar „Hi" vooral
geweldig dankbaar zijn.
Met duizenden toeschouwers waren
deze drie muzen Clio, Thalia en
Terpsichore Zaterdag en Zondag
getuige van het te Breskens ter gele
genheid van het visserijfeest opge
voerde openluchtspel Proficiat Bres-
siana". Het behoeft geen betoog, dat
deze drie Griekse gasten van harte
welkom waren! (Foto P.Z.C.J
GEVOLG VAN FRANSE STAKINGEN
Verkeerspolitie had bijzondere maatregelen genomen.
Het afgelopen weekeinde heeft in België een bijzonder druk vreemdelin-
genbezoek gebracht. Dat er veel minder Franse bezoekers waren dan ge
woonlijk het geval is, werd ruimschoots goedgemaakt door het feit, dat
talryke vreemdelingen, die naar Frankryk wilden gaan, hun plannen moes
ten herzien en België voor hun uitstapje kozen.
Het leeuwenaandeel van de drukte kreeg de kuststreek te verwerken,
waar ook de Belgische grote-stadsbewoner gaarne het weekeinde van Ma-
ria-Hemelvaart doorbrengt.
De badplaatsen Oostende, Knokke,
Blankenberge en de Panne konden
het bezoek niet meer verwerken en
zo vloeide het uit tot Den Haan en de
kleinere plaatsen.
Uiteraard werd ook Brugge over
stroomd door vreemdelingen, terwijl
Antwerpen en Brussel eveneens hun
deel kregen. In Brugge en aan de
kust werden zeer veel Nederlanders,
Engelsen en Duitsers gezien. Antwer
pen bleek meer voor de Nederlanders
gereserveerd.
In Heist werd Zaterdag de tradi
tionele processie van O.L.V. Sterre
ter zee gehouden, gevolgd door de
zeewijding en een zeeparade, waar
aan werd deelgenomen door ruim
honderd vissersboten, jachten en Bel
gische marinevaartuigen. Zeebrugge
had Zondag zijn „Dag der zeelieden"
eveneens gevolgd door de wyding der
zee en een vlootschouw. Hier zowel
als voor Heist was de Nederlandse
Marine vertegenwoordigd.
Het Nederlandse orkest, de „Sky-
masters" luisterde in Oostende een
modeshow op, waaraan werd deelge
nomen door de schoonheidskoningin
nen van België en Frankrijk.
De verkeerspolitie had bijzondere
maatregelen genomen om verkeers
ongevallen tegen te gaan, na de som
bere ervaringen van het weekeinde
van 21 Juli.
Desondanks zijn Volgens tot dus
ver bekende gegevens Vrijdag, Za
terdag en Zondag 13 mensen by ver
keersongelukken om het leven geko
men, 40 zwaar en 39 licht gewond.
Nederlandse „heelmeester"
in Bonn vrijgesproken.
De rechtbank te Bonn heeft de Ne
derlander Frederik Grootveld vrijge
sproken van de hem ten laste gelegde
onrechtmatige beoefening dér ge
neeskunst. Grootveld. een 46-jarige
drogist afkomstig uit Den Helder,
heeft in de laatste twee jaren in het
voorland van het Eifelgebergte een
grote reputatie als heelmeester ge
kregen. Uit de gehele omgeving wa
ren mensen naar Bonn gekomen om
voor de rechter te getuigen, dat hij
hen door handoplegging of door ge
bruik van water van onherstelbaar
geachte kwalen had genezen.
Onder de patiënten van de „won
derdokter van het voorgebergte" die
de gerechtszaal bevolkten, waren ook
tal van personen van vorstelijke
bloede.
Grootveld was zijn praktijk in
Duitsland begonnen, toen hg in 1951
met zijn vrouw op een vacantiereis
was en aan het ziekbed van een oude
vrouw in het dorpje Alfter werd ge
roepen. De genezing die daarna in
intrad," bezorgde hem zoveel faam,
dat hij zich als heelmeester in het
dorp vestigde. Alle genezenen ver
klaarden, dat Grootveld nooit om ho
norarium had gevraagd en de vast
stelling daarvan geheel aan zijn pa
tiënten overliet. Hij had hen ook
steeds geraden onder geneeskundige
behandeling van een arts te blijven
en een aanmaning daartoe hing ook
in zijn druk bezochte wachtkamer.
De rechter ging niet in op de eis
van het openbaar ministerie om
Grootveld 300 mark boete te geven.
Hij was van mening, dat Grootveld
subjectief geen schuld had en dat de
Duitse autoriteiten zelf schuld had
den aan het feit, dat hg formeel met
de Duitse wet in botsing was geko
men. Grootveld sprak namelijk
slechts gebrekkig Duits en instede
van hem in te lichten over de moge
lijkheden, die de wet hem bood, had
de politie hem in alle mogelijke for
maliteiten verstrikt.
WESTELIJKE NOTA OVER OOSTENRIJK.
Bereid verkorte vredesverdrag
te laten vervallen
De Westelijke Grote Drie hebben zich in een nota aan de Sowjet-Unie
bereid verklaard het door hen voorgestelde verkorte vredesverdrag met
Oostenrijk te laten vervallen, mits de Sowjet-Unie geen kwesties, die
aan de zaak vreemd zyn", te berde brengt by besprekingen over een
ander vredesverdrag.
In deze nota, die de ambassadeurs van Frankryk, Groot-Brïttannië
en de Ver. Staten Maandag te Moskou overhandigden als antwoord op
een Sowjet-nota over Oostenrijk, stellen de Westelijken voorde plaats
vervangers van de ministers van buitenlandse zaken van Frankrijk, En
geland, de V. S. en de Sowjet-Unie op 31 Augustus in Londen de be
sprekingen over het verdrag te laten hervatten.
De Westelijken stelden verleden jaar
het verkorte, uit acht artikelen be
staande verdrag voor om te pogen de
impasse, waarin de onderhandelingen
over het originele verdrag van vijftig
artikelen was geraakt, te doorbreken.
Véle gelukwensen had
Piet de Baare te Bres
kens Zaterdag reeds
in ontvangst mogen
nemen, nadat hem de
eremedaille in zilver,
behorende b\j de Orde
van Oranje Nassau,
was verleend voor zijn
vele verdiensten op
visserij gebied. Geluk,
wensen van autoritei
ten, vrienden en col
lega's. Maar dat Nep.
tunus in eigen per
soon hem zou felicite
ren, néé, dat had nie
mand verwacht en
toch gebeurde het
Tijdens het openlucht
spel Proficiat Bres-
siana", dat ter gele
genheid van het visse
rijfeest te Breskens
werd opgevoerd, werd
Piet de Baare bij
zeegod ontboden,
de voorzitter van de
visserijvereniging
„Ons Belang" met
een hartelijke hand
druk gelukwenste.
(Foto P.Z.C.)
ïn Februari j.L weigerde de Sowjet-
Unie categorisch de besprekingen over
het langere verdrag te hervatten, ten
zij het Westen het verkorte verdrag
liet vervallen.
In Londense diplomatieke kringen
beschouwt men het (voorwaardelijke)
besluit der „Westerse Grote Drie" om
niet vast te houden aan het verkorte
vredesverdrag voor Oostenrijk als een
grote Westerse concessie aan de Sow
jet-Unie.
Niet bemoedigend.
Engeland en Amerika vinden de
voorstellen in de jongste Russische no
ta over Duitsland niet erg bemoedi
gend. Men is van oordeel, dat de nota
weinig nieuwe gezichtspunten ople
vert. Met name zo zegt men, spreekt
de Sowjet-Unie zich opnieuw uit voor
een geneutraliseerd Duitsland, een
standpunt, dat onaanvaardbaar is. Men
is van mening, dat aan het Russische
voorstel propaganda-motieven met het
oog op de komende Westduitse verkie
zingen niet vreemd zijn.
In Franse diplomatieke kringen heeft
de nota geen verrassing gewekt Men
had daar een of andere zet van Moskou
verwacht De Russische voorwaarden
van éénmaking van Duitsland worden
onaanvaardbaar voor het Westen ge
acht.
De opsporingsdienst van de P.T.T.
heeft in samenwerking met de rijkspoli
tie van Slochteren en de gemeentepolitie
van HoogezandSappemeer de geheime
zender ,.Mona Lisa" te Haren het zwij
gen opgelegd. Deze zender was op vele
Zondagochtenden in de aether om en
de 253 meter.
Twee zwaar gewonden
bij verkeersongeval.
Opnieuw heeft de Rijksstraatweg
tussen Amsterdam en Muiden slacht
offers geëist. Bij een gecompliceerd
verkeersongeluk op deze drukke weg,
zijn Maandag twee personen, de heer
H. W. F. uit Laren, 55-jarige direc
teur van de handelmaatschappij Con-
fido te Amsterdam, en een mevrouw
B. uit 's-Gravenhage ernstig gewond.
De heer F, die met grote snelheid reed
in de richting Amsterdam wilde een
personenwagen passeren. Volgens
ooggetuigen week hij niet voldoende
uit en reed de auto links achter aan.
Daardoor verloor hij de macht over
zijn stuur, reed door de middelste
liguster haag heen de andere zijde
van de weg op, botste tegen een trek
ker met oplegger aan, die uit de te
genovergestelde richting kwam ver
volgde zijn ontsporing door de Zui
delijke haag en kwam via de
berm van de weg tegen de betonnen
zijkant van de Hartveldse brug tot
stilstand. De beide inzittenden waren
in de ernstig beschadigde auto be
kneld.
Opvolger Clarence Hunter
in Nederland benoemd.
De Amerikaanse zakenman Frank
C. Grismer, afkomstig uit Cleveland,
is benoemd tot hoofd van de missie
van het Amerikaanse bureau voor
buitenlandse werkzaamheden (F.O.
A.) in Nederland.
De heer Grismer hoopt half Sep
tember in Den Haag te arriveren.
Hij volgt Clarence E. Hunter op, die
op 30 Juni j.l. aftrad als chef van
de M.S.A.-missie in Nederland.
EEN
VAN:
ALLAN PENNING.
„Rondedans" is een gezellig boek,
waarvan het verhaal zich afspeelt in
het Bohémien-milieu van het Parijs-
se Montparnassa met al zijn bekoor
lijke vlinderachtigheid. Eigenlijk zit
de intrige vrij eenvoudig in elkaar,
maar Allan Penning is er in geslaagd
ze uit te werken tot een vrolyk en
boeiend geheel, dat door alle liefheb
bers van een gezellige ontspannings
roman met genoegen zal worden ge
lezen. Geen grote literatuur dus en
ook geen gids voor op avontuur be
luste toeristen, maar een vrolyk en
gezellig boek zonder meer. En dat
is werkelijk al voldoende! De uitga
ve is van A. J. G. Strengholt, Am
sterdam.
Het Wereldgebeuren
Met pyama en
tandenborstel
Hoe kort is het nog slechts gele
den, dat koningin Soraja van
Perzië als dochter van een oude
adellijke Perzische familie in Lausan
ne en daarna in Londen haar opvoe
ding genoot Een eenvoudige opvoe
ding wellicht, helemaal gericht
op een verstandelijke ontwikke
ling, zoals die bij een meisje uit de
eerste Perzische kringen paste. Maar
geenszins de opvoeding, die men zich
zou denken voor een jonge vrouw, die
voorbestemd was eens de troon van
Perzië te bestijgen. En toch
En toch kwam er een grote veran
dering in het leven van dit jonge
meisje, dat in de kostschoolregisters
stond ingeschreven als Soraja Esfan-
diary Bakhthiary en die op zo een
voudige en hartelijke wijze de vriendin
was van andere meisjes, die naar veel
simpeler namen luisterden. Zoals bijv.
de Amerikaanse Maureen Brown,
met wie ze in 1950 zo graag een va-
cantie in Schotland zou hebben door
gebracht Van die vacantie kwam
echter niets en dat vond weer zijn
oorzaak in het feit, dat Soraja in Lon
den een nieuwe vriendin opdeed. Een
landgenote nog wel, Prinses Chams,
zuster van de nog jeugdige Sjah, die
overigens niet voor niets naar de
Britse hoofdstad was komen vliegen.
Aanleiding tot dit vliegtochtje was
een foto. Een heel eenvoudig
kiekje maar, dat twee bejaarde
dames ergens in Teheran bij een kop
je thee samen bekeken hadden. Die
twee dames waren de moeder van de
Sjah en een tante van Soraja, de
vorstin Bakhthiary. En het fotootje,
dat de vorstin zo "vol trots aan haar
gastvrouwe toonde, was er een van
Soraja, genomen tijdens een vacan
tie in de Zwitserse bergen. In ski-
costuum nog wel!
Men weet hoe een aardig skicos-
tuum en een achtergrond van witte
sneeuw een knap meisje kunnen flat
teren
De Perzische koningin-moeder
dacht aan haar eenzame zoon en
vroeg haar vriendin of ze het foto-
tje enige tijd mocht behouden. Na
tuurlijk om het aan haar zoon te la
ten zien. Zo zijn moeders nu eenmaal
en zo werd dit simpele kiekje aanlei
ding tot de vliegreis van Prinses
Chams naar Londen in de zomer van
1950. Want het ski-ende meisje had
diepe indruk gemaakt op de eenza
me Sjah.
Eenzaam was hij, Sjah Rhezha,
sinds zijn huwelijk met de Egyp
tische prinses Fawzia, een zus
ter van koning Faroek, werd ont
bonden omdat althans naar offi
cieel werd bekend gemaakt Faw
zia niet aan het Perzische klimaat
kon gewennen. Hoe triest is het
eigenlyk daar allemaal gegaan in
dat Nabije Oosten. Faroeks eerste
huwelijk ontbonden en Faroek zelf,
nadat hij opnieuw in het huwelijks
bootje was gestapt, nu met de doch
ter van een van zrjn onderdanen, ten
slotte met vrouw en zoon uit het
land verjaagd. Waarna het met zijn
tweede huwelyk ook al mis bleek te
gaan. Maar daarover zal niemand,
die wel eens iets over Faroeks le
vensstijl heeft gelezen of vernomen,
zich erg hebben verwonderd!
En nu gaat het met de Sjah van
Perzië min of meer dezelfde weg op.
Faroek viel in Egypte omdat nij in
botsing kwam met het door de
Egyptisch Engelse-spanningen tot
nieuw leven gewekte nationalisme.
De Sjah heeft nu het veld moeten
ruimen voor premier Mossadeq, die
zijn machtspositie voornamelijk
dankt aan opgezweepte nationale ge
voelens in het Engels-Perzische one-
conflict. Een zekere parallel met
Egypte valt niet te miskennen
Met hun bagage in een paar ac-
tetassen zyn Sjah Rhezha en
zijn jonge echtgenote per
vliegtuig in Bagdad aangekomen.
Het kan moeilijk veel geweest zijn,
wat er in die actetassen zat. Een
paar pyama's, een kam en misschien
ook een tandenborstelMaar wij
ze mannen plegen vooruit te zien en
we twijfelen er dan ook niet aan of
de bankrekening van de Perzische
vorst in Bagdad, en wellicht ook el
ders in Europa of in de States, zal
voorlopig nog wel toereikend zijn om
zyn gemalin een behoorlijke levens
staat te kunnen bieden. Want dat
Sjah Rhezha en zijn echtgenote spoe
dig naar hun pauwentroon zullen
kunnen terugkeren, daar ziet het be
slist niet naar uit.
Zolang de oude heer Mossadeq in
Teheran de touwtjes stevig genoeg
in handen weet te houden en dat
doet hg, de Britten èn zijn eeuwig
fejammer ten spijt is er voor de
jah niet veel kans meer. De Sjah is
nu eenmaal altijd het kanspaardje
van de Britten geweest, die hem in
1941 op de troon brachten nadat zij
zijn vader, die niet voldoende in hun
lijn wilde werken, daarvan hadden
verjaagd. De veronderstelling lijkt
dus gewettigd, dat Sjah Rhezha pas
weer aan bod kan komen zodra de
Britten het spel in Perzië opnieuw in
handen zouden hebben gekregen. En
dat is voorlopig beslist nog niet het
geval!
Voor de Sjah zal er dus wel niets
anders opzitten dan zich bij zijn col
lega's *ider troon te scharen en af
t? J
Mossadeq houdt de touwtjes
in handen.