De koude oorlog is heet genoeg Eerlij m in Concessie van Grote Drie aan de Sowjet-Unie BOEK BELGISCHE KUST WERD DOOR TOERISTEN OVERSTROOMD DINSDAG 18 AUGUSTUS 1953. PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 JEUGD BEGINT EUROPEES TE VOELEN Probleem van de gespleten stad moet opgelost worden (Van een eigen redacteur). BERLIJN, t Augustus. De koude oorlog Is heet genoeg in de Berlijnse enclave. Heet op alle fronten, die normaliter niets met schieten te maken hebben, al kennen West- en Oost-Berlyners even goed het angstwekkende geluid van schoten in de nacht. Na de bommen, die de oude stad Berlyn bijna tot in haar grondvesten vernietigden, zyn de bombardementen met pamflet ten, brochures en strooibiljetten begonnen; het geschreeuw van propaganda- leuzen uit luidsprekers; naar Oost-Berlyn gerichte lichtkranten op de Pots- damer Platz; enorme borden, drie kreetsgevvys annonceren, dat het hier of daarginds toch beter is; en tenslotte de in de loop der jaren tot grote sterkte opgevoerde radiozender van de Amerikanen, waartegenover de Russen thans in Köpenick een weer krachtiger station hebben gebouwd, dat overigens geenszins het laatste zal zyn, nademaal beide partyen han delen volgens het baas-boven-baas-systeem. Indien ooit het woord over- compensatie van toepassing is, dan wel hier. Overcompenseren is zelfs een deugd. Ge hebt er werkelijk geen idee van wat er in Berlijn allemaal wordt ge schreven en gedrukt in enorme opla ge. In het Amerikaanse hoofdkwar tier vallen de publicaties als blade ren van de bomen. Ik nam er een hand vol voortreffelijke van mee; het bad gemakkelijk een koffer vol kunnen zijn. In het Oosten is het precies zo. Wat de Amerikanen in deze strijd op de Russen voor hebben is hun gevoel voor humor. Dictaturen zijn nooit hu moristisch. Zij nemen zichzelf altijd ernstig en geven daarom aan tegen standers materiaal in overvloed voor politieke prenten, satyrische cabaret programma's en de mooiste moppen. Ik heb me herhaaldelijk afgevraagd hoelang dat nu kan duren. Dat is een beangstigende kwestie. Acht jaar is een hele tijd, maar ieder jaar duurt langer en wordt moeilijker. Voor mij staat vast, dat dit Berlijn op korte termijn opgelost moet worden. Deze 622. Wanneer we spreken over een vis die door het water „schiet", gebruiken we een zö versleten uitdrukking, dat het beeldend vermogen hiervan aan onze oren voorbij gaat. Desondanks blijft het hoogst merkwaardig, dat een vis in staat is bliksemsnel vooruit te schieten, zonder aanloopGeen enkel gewerveld dier is in staat de vissen hierin te evenaren. Toegegeven moet worden dat sommige vogels vrij snel op top-snelheid kunnen komen, maar dat explosieve vooruit stoten, zoals we dat bü de vissen zien, is toch ook deze vliegers ontzegd. Een ander punt dat bij de voortbe weging der vissen de aandacht ver dient, is het feit dat xve zo weinig beweging bij het zwemmen waar nemen. Bij een vogel die met snelle wiekslag de lucht doorklieft, behoeven we ons werkelijk niet af te vragen, wat de oorzaak van de voortbeweging is. En ook de menselijke zwemkam- pioenen kunnen niet voor ons verbor gen houden dat hun voortbeweging veroorzaakt wordt door spartelende armen en benen. Neen, wélke roem ruchte naam onze zwemsters of polo spelers ook mogen dragen, veel ge heimzinnigs behoeven we bij hen niet te zoekenzulks in tegenstelling tot de vissen. Vis sen Lange tijd heeft men dan ook ge meend, dat de staartvin het ei genlijke voortbe wegingsapparaat van de vissen was. Dit lichaamsdeel zou dan als een soort propeller dienst doen. Maar er zijn nu eenmaal altijd mensen die dergelijke bewerin gen eens aan de werkelijkheid willen toetsen en hiervan werden een paar proefdieren het slachtoffer. Een slimmerd knipte n.l. de staart van een vis af en plaatste dit dier te- samen met een soortgenoot, die intact gelaten was, in een lange waterbak. Door de dieren gewéldig aan het schrikken te maken, veroorzaakte de onderzoeker een soort wedloop naar het andere einde van de bak, en con stateerde met voldoening dat van de propeller-theorie geen steek waar was, want dat beide vissen even stiel aan het einde van de waterbak waren be land. U kunt wel begrijpen dat na deze proefneming aan het afknippen van vinnen voorlopig nog geen einde was gekomen, want op gelijke wijze werd nu ook de functie van de andere vin nen onderzocht. De hardhandigheid van deze operatie zullen we laten voor wat zig is, omdat het ons hier voor namelijk om het resultaat gaat. Het bleek dan, dat het lichaam de eigen lijke voortbeioegingsmotor is en dat een vis zelfs zonder één enkele vin goed kan zwemmen. Van de rug- en aarsvin werd aanvankelijk aan genomen dat z\j als kiel dienst doen, dus om de vis rechtop te houden, maar toen deze vinnen geamputeerd waren leerde het proefdier ook zonder deze vinnen in evenwicht te blijven, al moet volmondig worden toegegeven dat hij aanvankelijk wél wat wankelde. De borst- en buikvinnen tenslotte bleken een nuttige functie bij het ma noeuvreren te vervullen en bij het af remmen te worden gébruikt. Maar het werkelijke zwemmen, het voortbewe gen dus, geschiedt door afwisselende slagen naar links en rechts van het lichaam, op soortgelijke wijze maar veel volmaakter! als primitieve roeiers de pieremachochél met een roeispaan voort „wrikken". We willen van de vissen echter nog geen afscheid nemen, alvorens ons rekenschap te hebben gegeven van het merkwaardige feit, dat deze dieren op de meest verschillende hoogten in het water kunnen stilstaan. H. Pétillon. stad vreet zenuwen, verslindt energie en doodt op de duur alle ethische nor men. Een oplossing, welke dan ook? Natuurlijk niet, omdat gezond ver stand altijd een kwade kans tegen prestige maakt. Dus tóch prolonga tie ad calendas graecas Of is er een tussenweg? De Amerikanen houden zich ogen schijnlijk niet met deze vragen bezig. Zij hebben de heerlijke eigenschap hun taak rechtlijnig te zien. Is er morgen iets anders dan is hun organisatie elastisch genoeg om ook die nieuwe dingen zonder omwegen het hoofd te bieden. En ik kan het niet helpen, dat de met problemen behepte West-Eu ropeaan het gevaar loopt in deze ame- rican way of living prompt buiten adem te geraken. Terwijl wij naden ken over mogelijke gevolgen van on ze daden, terwijl wij doende zijn alle voors en tegens nauwkeurig af te we gen, heeft de Amerikaan zijn taak af gewerkt en is hij aan de volgende taak begonnen. Ec gelof, dat deze werkwij ze het is, die de indruk wekt, dat de Verenigde Staten er tien of meer po litieke lijnen op na houden. Wat ze evenwel in Berlijn doen is niet strij dig met hun handelingen in West- Duitsland en elders; slechts de ver schijningsvormen verschillen. Verbluffend. Dat een man als Scharowski met een gezicht alsof hij de spitste politie ke opmerkingen van de wereld maakt, enormiteiten zalt te beweren tijdens ons onderhoud, is eigenlijk verbluf fend. Ik kan me met de beste wil van de wereld niet voorstellen, dat er te genover een groep Nederlanders, die een oorlog meemaakten en een bezet ting, niet één enkel woord van ver ontschuldiging kan overschieten. Dat was dan wel niet per sé nodig, maar de sfeer zou dan wel prettiger zijn ge worden. Niets ervan: Scharowski vond de achterdocht van de Fransen tegenover de Duitsers onbegrijpelijk, alsof de geschiedenis zich niet al et telijke malen op bloedige wijze heeft herhaald; na 1945 hadden de gealli eerden de Duitsers zelf hun zaken moeten laten opknappen, alsof er voor hen geen totaal verloren oorlog was geweest. Ik heb er geen behoef te aan voor mij te houden, dat ik niet begrijp, dat de Duitsers niet voelen, dat zij op ons' West-Europese hart staan. Te pijnlijker, omdat het nu vredestijd is. Althans een situatie, die er op lijkt. En Scharowski, ik leg er nog eens de nadruk op, is niet de eer ste de beste: een belangrijk man! Na tuurlijk sprak hij over de Duitse een heid en over de vrije verkiezingen. Hij zag evenmin als ik hoe die zaak zou moeten worden opgeknapt. Van één ding was hij zeker, dat Duitsland uit zijn as zou herrijzen. Dat kon ik be vestigen, want ik weet ook, dat de ge allieerde houding tegenover Duits land uitsluitend een gevolg is van 't feit, dat West en °ost niet eensge zind zijn. In het andere geval zou Duitsland zeker niet nu al het rijkste land van Europa zijn. Scharowski noemde de staking op 16 en 17 Juni een teken aan de wand. De commu nistische machthebbers in het Oosten weten nu, dat zij er niet in zijn ge slaagd het bezette volk van de zege nende waarde van het communisme te overtuigen. Veel zal het er niet toe doen, want al zyn er symptomen van een mildere houding in het Kremlin, Lenin heeft eens geschreven, dat „die guten Worte für uns kein Lob sind. Uns freut allein der hasselfüllté Schrei der Wut". Van mildheid naar de onmenselijke hardheid is in het Oosten minder dan een stap. Het is een knip met de vinger. Berlijn heeft me wel geleerd, dat er maar één groep is, die er defini tief anders over denkt. Dat is Goddank de jeugd. Zij begint althans Europees te voelen zonder zucht naar macht in haar achterste gedachten. Met de ouderen, of zij nu taxichauffeur zijn, die mij trots wees waar alle nationaal- socialistische protspaleizen hadden gestaan, of kellner, die beweerde geen woord Engels te verstaan, is het bliksems kwaad kersen eten. De eenwording van Europa zal er voor moeten zorgen, dat niet de een met vruchten er vandoor gaat en wij met slechts de pitten blijven zit ten. Dat was voor mij Berlijn, begin Augustus 1953. Hot Berlijn van de voedselpakketten, die eigenlijk niet zo belangrijk zijn. Berlijn van de ma terie van het puin en de ruïnes, die spooktekeningen tegen de avondhe mel trekken. Indien ik van één ding overtuigd ben, dan is het wel van dit, dat op dit vreemde wrijfpunt van twee werelden een geweldig stuk strijd zal moeten worden uitgevoch ten vooraleer de vrede uitbreekt. En laten we in onszelfs die Ame rikaan in zijn hemdsmouwen met een sigaar en zijn komieke ontvangst- groet van alleen maar „Hi" vooral geweldig dankbaar zijn. Met duizenden toeschouwers waren deze drie muzen Clio, Thalia en Terpsichore Zaterdag en Zondag getuige van het te Breskens ter gele genheid van het visserijfeest opge voerde openluchtspel Proficiat Bres- siana". Het behoeft geen betoog, dat deze drie Griekse gasten van harte welkom waren! (Foto P.Z.C.J GEVOLG VAN FRANSE STAKINGEN Verkeerspolitie had bijzondere maatregelen genomen. Het afgelopen weekeinde heeft in België een bijzonder druk vreemdelin- genbezoek gebracht. Dat er veel minder Franse bezoekers waren dan ge woonlijk het geval is, werd ruimschoots goedgemaakt door het feit, dat talryke vreemdelingen, die naar Frankryk wilden gaan, hun plannen moes ten herzien en België voor hun uitstapje kozen. Het leeuwenaandeel van de drukte kreeg de kuststreek te verwerken, waar ook de Belgische grote-stadsbewoner gaarne het weekeinde van Ma- ria-Hemelvaart doorbrengt. De badplaatsen Oostende, Knokke, Blankenberge en de Panne konden het bezoek niet meer verwerken en zo vloeide het uit tot Den Haan en de kleinere plaatsen. Uiteraard werd ook Brugge over stroomd door vreemdelingen, terwijl Antwerpen en Brussel eveneens hun deel kregen. In Brugge en aan de kust werden zeer veel Nederlanders, Engelsen en Duitsers gezien. Antwer pen bleek meer voor de Nederlanders gereserveerd. In Heist werd Zaterdag de tradi tionele processie van O.L.V. Sterre ter zee gehouden, gevolgd door de zeewijding en een zeeparade, waar aan werd deelgenomen door ruim honderd vissersboten, jachten en Bel gische marinevaartuigen. Zeebrugge had Zondag zijn „Dag der zeelieden" eveneens gevolgd door de wyding der zee en een vlootschouw. Hier zowel als voor Heist was de Nederlandse Marine vertegenwoordigd. Het Nederlandse orkest, de „Sky- masters" luisterde in Oostende een modeshow op, waaraan werd deelge nomen door de schoonheidskoningin nen van België en Frankrijk. De verkeerspolitie had bijzondere maatregelen genomen om verkeers ongevallen tegen te gaan, na de som bere ervaringen van het weekeinde van 21 Juli. Desondanks zijn Volgens tot dus ver bekende gegevens Vrijdag, Za terdag en Zondag 13 mensen by ver keersongelukken om het leven geko men, 40 zwaar en 39 licht gewond. Nederlandse „heelmeester" in Bonn vrijgesproken. De rechtbank te Bonn heeft de Ne derlander Frederik Grootveld vrijge sproken van de hem ten laste gelegde onrechtmatige beoefening dér ge neeskunst. Grootveld. een 46-jarige drogist afkomstig uit Den Helder, heeft in de laatste twee jaren in het voorland van het Eifelgebergte een grote reputatie als heelmeester ge kregen. Uit de gehele omgeving wa ren mensen naar Bonn gekomen om voor de rechter te getuigen, dat hij hen door handoplegging of door ge bruik van water van onherstelbaar geachte kwalen had genezen. Onder de patiënten van de „won derdokter van het voorgebergte" die de gerechtszaal bevolkten, waren ook tal van personen van vorstelijke bloede. Grootveld was zijn praktijk in Duitsland begonnen, toen hg in 1951 met zijn vrouw op een vacantiereis was en aan het ziekbed van een oude vrouw in het dorpje Alfter werd ge roepen. De genezing die daarna in intrad," bezorgde hem zoveel faam, dat hij zich als heelmeester in het dorp vestigde. Alle genezenen ver klaarden, dat Grootveld nooit om ho norarium had gevraagd en de vast stelling daarvan geheel aan zijn pa tiënten overliet. Hij had hen ook steeds geraden onder geneeskundige behandeling van een arts te blijven en een aanmaning daartoe hing ook in zijn druk bezochte wachtkamer. De rechter ging niet in op de eis van het openbaar ministerie om Grootveld 300 mark boete te geven. Hij was van mening, dat Grootveld subjectief geen schuld had en dat de Duitse autoriteiten zelf schuld had den aan het feit, dat hg formeel met de Duitse wet in botsing was geko men. Grootveld sprak namelijk slechts gebrekkig Duits en instede van hem in te lichten over de moge lijkheden, die de wet hem bood, had de politie hem in alle mogelijke for maliteiten verstrikt. WESTELIJKE NOTA OVER OOSTENRIJK. Bereid verkorte vredesverdrag te laten vervallen De Westelijke Grote Drie hebben zich in een nota aan de Sowjet-Unie bereid verklaard het door hen voorgestelde verkorte vredesverdrag met Oostenrijk te laten vervallen, mits de Sowjet-Unie geen kwesties, die aan de zaak vreemd zyn", te berde brengt by besprekingen over een ander vredesverdrag. In deze nota, die de ambassadeurs van Frankryk, Groot-Brïttannië en de Ver. Staten Maandag te Moskou overhandigden als antwoord op een Sowjet-nota over Oostenrijk, stellen de Westelijken voorde plaats vervangers van de ministers van buitenlandse zaken van Frankrijk, En geland, de V. S. en de Sowjet-Unie op 31 Augustus in Londen de be sprekingen over het verdrag te laten hervatten. De Westelijken stelden verleden jaar het verkorte, uit acht artikelen be staande verdrag voor om te pogen de impasse, waarin de onderhandelingen over het originele verdrag van vijftig artikelen was geraakt, te doorbreken. Véle gelukwensen had Piet de Baare te Bres kens Zaterdag reeds in ontvangst mogen nemen, nadat hem de eremedaille in zilver, behorende b\j de Orde van Oranje Nassau, was verleend voor zijn vele verdiensten op visserij gebied. Geluk, wensen van autoritei ten, vrienden en col lega's. Maar dat Nep. tunus in eigen per soon hem zou felicite ren, néé, dat had nie mand verwacht en toch gebeurde het Tijdens het openlucht spel Proficiat Bres- siana", dat ter gele genheid van het visse rijfeest te Breskens werd opgevoerd, werd Piet de Baare bij zeegod ontboden, de voorzitter van de visserijvereniging „Ons Belang" met een hartelijke hand druk gelukwenste. (Foto P.Z.C.) ïn Februari j.L weigerde de Sowjet- Unie categorisch de besprekingen over het langere verdrag te hervatten, ten zij het Westen het verkorte verdrag liet vervallen. In Londense diplomatieke kringen beschouwt men het (voorwaardelijke) besluit der „Westerse Grote Drie" om niet vast te houden aan het verkorte vredesverdrag voor Oostenrijk als een grote Westerse concessie aan de Sow jet-Unie. Niet bemoedigend. Engeland en Amerika vinden de voorstellen in de jongste Russische no ta over Duitsland niet erg bemoedi gend. Men is van oordeel, dat de nota weinig nieuwe gezichtspunten ople vert. Met name zo zegt men, spreekt de Sowjet-Unie zich opnieuw uit voor een geneutraliseerd Duitsland, een standpunt, dat onaanvaardbaar is. Men is van mening, dat aan het Russische voorstel propaganda-motieven met het oog op de komende Westduitse verkie zingen niet vreemd zijn. In Franse diplomatieke kringen heeft de nota geen verrassing gewekt Men had daar een of andere zet van Moskou verwacht De Russische voorwaarden van éénmaking van Duitsland worden onaanvaardbaar voor het Westen ge acht. De opsporingsdienst van de P.T.T. heeft in samenwerking met de rijkspoli tie van Slochteren en de gemeentepolitie van HoogezandSappemeer de geheime zender ,.Mona Lisa" te Haren het zwij gen opgelegd. Deze zender was op vele Zondagochtenden in de aether om en de 253 meter. Twee zwaar gewonden bij verkeersongeval. Opnieuw heeft de Rijksstraatweg tussen Amsterdam en Muiden slacht offers geëist. Bij een gecompliceerd verkeersongeluk op deze drukke weg, zijn Maandag twee personen, de heer H. W. F. uit Laren, 55-jarige direc teur van de handelmaatschappij Con- fido te Amsterdam, en een mevrouw B. uit 's-Gravenhage ernstig gewond. De heer F, die met grote snelheid reed in de richting Amsterdam wilde een personenwagen passeren. Volgens ooggetuigen week hij niet voldoende uit en reed de auto links achter aan. Daardoor verloor hij de macht over zijn stuur, reed door de middelste liguster haag heen de andere zijde van de weg op, botste tegen een trek ker met oplegger aan, die uit de te genovergestelde richting kwam ver volgde zijn ontsporing door de Zui delijke haag en kwam via de berm van de weg tegen de betonnen zijkant van de Hartveldse brug tot stilstand. De beide inzittenden waren in de ernstig beschadigde auto be kneld. Opvolger Clarence Hunter in Nederland benoemd. De Amerikaanse zakenman Frank C. Grismer, afkomstig uit Cleveland, is benoemd tot hoofd van de missie van het Amerikaanse bureau voor buitenlandse werkzaamheden (F.O. A.) in Nederland. De heer Grismer hoopt half Sep tember in Den Haag te arriveren. Hij volgt Clarence E. Hunter op, die op 30 Juni j.l. aftrad als chef van de M.S.A.-missie in Nederland. EEN VAN: ALLAN PENNING. „Rondedans" is een gezellig boek, waarvan het verhaal zich afspeelt in het Bohémien-milieu van het Parijs- se Montparnassa met al zijn bekoor lijke vlinderachtigheid. Eigenlijk zit de intrige vrij eenvoudig in elkaar, maar Allan Penning is er in geslaagd ze uit te werken tot een vrolyk en boeiend geheel, dat door alle liefheb bers van een gezellige ontspannings roman met genoegen zal worden ge lezen. Geen grote literatuur dus en ook geen gids voor op avontuur be luste toeristen, maar een vrolyk en gezellig boek zonder meer. En dat is werkelijk al voldoende! De uitga ve is van A. J. G. Strengholt, Am sterdam. Het Wereldgebeuren Met pyama en tandenborstel Hoe kort is het nog slechts gele den, dat koningin Soraja van Perzië als dochter van een oude adellijke Perzische familie in Lausan ne en daarna in Londen haar opvoe ding genoot Een eenvoudige opvoe ding wellicht, helemaal gericht op een verstandelijke ontwikke ling, zoals die bij een meisje uit de eerste Perzische kringen paste. Maar geenszins de opvoeding, die men zich zou denken voor een jonge vrouw, die voorbestemd was eens de troon van Perzië te bestijgen. En toch En toch kwam er een grote veran dering in het leven van dit jonge meisje, dat in de kostschoolregisters stond ingeschreven als Soraja Esfan- diary Bakhthiary en die op zo een voudige en hartelijke wijze de vriendin was van andere meisjes, die naar veel simpeler namen luisterden. Zoals bijv. de Amerikaanse Maureen Brown, met wie ze in 1950 zo graag een va- cantie in Schotland zou hebben door gebracht Van die vacantie kwam echter niets en dat vond weer zijn oorzaak in het feit, dat Soraja in Lon den een nieuwe vriendin opdeed. Een landgenote nog wel, Prinses Chams, zuster van de nog jeugdige Sjah, die overigens niet voor niets naar de Britse hoofdstad was komen vliegen. Aanleiding tot dit vliegtochtje was een foto. Een heel eenvoudig kiekje maar, dat twee bejaarde dames ergens in Teheran bij een kop je thee samen bekeken hadden. Die twee dames waren de moeder van de Sjah en een tante van Soraja, de vorstin Bakhthiary. En het fotootje, dat de vorstin zo "vol trots aan haar gastvrouwe toonde, was er een van Soraja, genomen tijdens een vacan tie in de Zwitserse bergen. In ski- costuum nog wel! Men weet hoe een aardig skicos- tuum en een achtergrond van witte sneeuw een knap meisje kunnen flat teren De Perzische koningin-moeder dacht aan haar eenzame zoon en vroeg haar vriendin of ze het foto- tje enige tijd mocht behouden. Na tuurlijk om het aan haar zoon te la ten zien. Zo zijn moeders nu eenmaal en zo werd dit simpele kiekje aanlei ding tot de vliegreis van Prinses Chams naar Londen in de zomer van 1950. Want het ski-ende meisje had diepe indruk gemaakt op de eenza me Sjah. Eenzaam was hij, Sjah Rhezha, sinds zijn huwelijk met de Egyp tische prinses Fawzia, een zus ter van koning Faroek, werd ont bonden omdat althans naar offi cieel werd bekend gemaakt Faw zia niet aan het Perzische klimaat kon gewennen. Hoe triest is het eigenlyk daar allemaal gegaan in dat Nabije Oosten. Faroeks eerste huwelijk ontbonden en Faroek zelf, nadat hij opnieuw in het huwelijks bootje was gestapt, nu met de doch ter van een van zrjn onderdanen, ten slotte met vrouw en zoon uit het land verjaagd. Waarna het met zijn tweede huwelyk ook al mis bleek te gaan. Maar daarover zal niemand, die wel eens iets over Faroeks le vensstijl heeft gelezen of vernomen, zich erg hebben verwonderd! En nu gaat het met de Sjah van Perzië min of meer dezelfde weg op. Faroek viel in Egypte omdat nij in botsing kwam met het door de Egyptisch Engelse-spanningen tot nieuw leven gewekte nationalisme. De Sjah heeft nu het veld moeten ruimen voor premier Mossadeq, die zijn machtspositie voornamelijk dankt aan opgezweepte nationale ge voelens in het Engels-Perzische one- conflict. Een zekere parallel met Egypte valt niet te miskennen Met hun bagage in een paar ac- tetassen zyn Sjah Rhezha en zijn jonge echtgenote per vliegtuig in Bagdad aangekomen. Het kan moeilijk veel geweest zijn, wat er in die actetassen zat. Een paar pyama's, een kam en misschien ook een tandenborstelMaar wij ze mannen plegen vooruit te zien en we twijfelen er dan ook niet aan of de bankrekening van de Perzische vorst in Bagdad, en wellicht ook el ders in Europa of in de States, zal voorlopig nog wel toereikend zijn om zyn gemalin een behoorlijke levens staat te kunnen bieden. Want dat Sjah Rhezha en zijn echtgenote spoe dig naar hun pauwentroon zullen kunnen terugkeren, daar ziet het be slist niet naar uit. Zolang de oude heer Mossadeq in Teheran de touwtjes stevig genoeg in handen weet te houden en dat doet hg, de Britten èn zijn eeuwig fejammer ten spijt is er voor de jah niet veel kans meer. De Sjah is nu eenmaal altijd het kanspaardje van de Britten geweest, die hem in 1941 op de troon brachten nadat zij zijn vader, die niet voldoende in hun lijn wilde werken, daarvan hadden verjaagd. De veronderstelling lijkt dus gewettigd, dat Sjah Rhezha pas weer aan bod kan komen zodra de Britten het spel in Perzië opnieuw in handen zouden hebben gekregen. En dat is voorlopig beslist nog niet het geval! Voor de Sjah zal er dus wel niets anders opzitten dan zich bij zijn col lega's *ider troon te scharen en af t? J Mossadeq houdt de touwtjes in handen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1953 | | pagina 5