Derde divisie stond Donderdag klaar voor oorlogshestemming C Hoe kan men een wereld van steen en ijs liefhebben? TOCH IS 'T ZO! BRANDENDE VLOKKEN KATOEN BOVEN HAAKSBERGEN VRIJDAG 7 AUGUSTUS 1953 PROVINCIALE ZEEUW SE COURAN7 A ONDER GROENLANDERS EN ESKIMO'S (VIII) In de fjorden wemelt het van kabeljauw Men heeft in de granieten jungle van Groenland niet langer dan ander halve week nodig om te leren, dat zelfs de meest solide belofte niets anders is dan een vaagheid, die net zo snel verwaait met de wind als het pluis van uitgebloeide paardebloemen. De „Tikerak". het schip dat ons naar het Zuiden zou brengen, ging niet naar het Zuiden. Eerst was er, op het laatste ogenblik, toch weer te veel ijs. En daarna, toen dat ijs op drift scheen te komen, kwam de Jobstijding, dat er in de kolonie Juliana- hab, één der voorposten aan de Zuidkust, geen zout meer was. 80 ton zout dienden dus met de „Tikerak" verzonden te worden. Dat was een goed ding. waarmee men vrede kan hebben. Maar dat zout was er nog niet! Ofschoon het iedere dag kon komen. Misschien morgen. misschien over morgen. Imarak. Dit wachten was bepaald onaange naam, om het zacht te zeggen. Godt- hab kenden wij en Godthab kende ons intussen. Iedere Deen en al flink wat Groenlanders zeggen ons, in het voorbijgaan, vriendelijk goeiedag. Er schijnen er te zijn, onder de Groen landers, die menen dat we ons hier voorgoed gevestigd hebben. Een sym pathieke gedachte van hun kant, maar aan ons vreet de onrust. Omdat we wèg willen, wèg van deze stenen ANTHONY VAN KAMPEN. puist (terminologie Van der Zee), wèg van deze grauwe klip, die we van binnen en van buiten kennen. In die dagen moest ik vaak denken aan dat bekende verhaal van Conrad, „Youth.", „Jeugd". Hij beschrijft daar in een jong zeeman die haast heeft en weg wil. Telkens als hij bijna weg is komt er wat tussen. En zo leert hij wat geduld is. Ik hoop niet, lezers, dat wij in de komende weken al te veel geduld moeten leren. Wachten. De stemming lijdt er (nog) niet on der. Dit leven hier is zo nieuw, zo vreemd, zo vol ook van onverwachte gebeurtenissen, dat de dagen die we wachtend doorbrengen, gevuld zijn binnenboord gehaald en tegelijk ge kopt werden. Dit alles geschiedde in het vreemde, witte licht van de nacht, met zwij gende Groenlanders en op een dan send, springend scheepje. De zee rond om ons leefde van vis. Duizenden en duizenden kilo's waren in dat enorme net vereend. En er waren méér net ten, die hier uitstonden aan het uit einde van deze fjord. De Tiherak. De andere dag zaten we tegenover de kapitein van de „Tikerak". Hij is zeeman tot in zijn vingertoppen. Een kwart eeuw lang kruiste hij langs de kust van dit eiland, dat hij beter kent dan zijn huiskamer in Kopenhagen. Een man van weinig woorden. Te wei nig, naar onze smaak. Ieder antwoord, dat hij geeft op een vraag, wordt lang durig overwogen. Zelden ontmoette ik een man die zó economisch met woor den omging. Ik vraag hem of hij wel eens eerder Hollanders op Groenland ontmoet heeft. Nee. dat heeft hij nooit. Een- j maal, jaren geleden, een wetenschap met ervaringen en vreemde ontmoe tingen. Het weer is redelijk goedr dat wil zeggen, gerekend naar Groenland- se maatstaf. De temperatuur beweegt zich om het vriespunt en dat betekent, dat het pittig koud is. Ook al omdat er vrij veel wind staat. Een schrale, harde wind, die komt aangewaaid van de IJskap. f Deze wachtperiode heeft natuurlijk pèllj'ke""onderzoekeraan de Oostkust, ook weer haar goede zijde. We krijgen Hier aan de Westkust, waren geen de kans de fjorden in te gaan en iets te zien van de jacht achter de kabel jauw. Deze tochten maken we aan boord van een hyper-wankel motor bootje, dat met een man of zes vol- bezet is. Het was geen best weer, of schoon alleen w ij dit vonden. In Hol land meent men wellicht, dat fjorden iets zijn als smalle kanalen tussen twee hoge rotswanden. Wat die rots muren betreft klopt dit wel. Maar de breedte is soms één, soms twee kilo meter, en er zijn er die aanzienlijk breder zyn. En in die fjorden' kan een behoorlijk stuk ruw water staan. Visvangst. Dat stond er, tijdens onze tochten. Het werd een bar koude en natte zaak, maar we zagen een wonderbaar lijke visvangst. Een vangst, die mij deed denken aan het Bijbelse verhaal, waarin het net scheurde. Dit net scheurde niet, maar 't was loodzwaar van kabeljauw. Een ongelooflijke hoe veelheid vis, die als een levende hoe veelheid schuim boven kwam. Dui zenden en duizenden kabeljauwen, die Hollanders, by zijn weten. Of hij van Groenland houdt, vraag ik hem. Men verwacht van iemand als een zeeman, die zijn halve leven hier doorbracht, een bevestigend antwoord. Hij zwijgt en ziet Van der Zee en mij peinzend aan. Dan begint het oude, grijze hoofd langzaam heen en weer te gaan. Ontkennend. Opnieuw vraag ik: „Houdt u van dit land, kapitein?" En dan komt het antwoord: „Nee, ik houd er niet van, ik haat het". Steen en ijs. Als hij dan ziet, dat wij het niet be grijpen, komt er achteraan, op een bit tere, haast verbeten toon: „Hoe kan een mens iets liefhebben, dat alleen bestaat uit steen en ijs Gelooft u mij lezers, dit antwoord klonk niet plezierig. Er zat een hoe veelheid spijt, teleurstelling en heim wee in van een kwart eeuw lang. We hebben het gesprek niet voortgezet. De kapitein ging naar zijn hut. Wij vertrokken naar de onze. Er was geen 'WWWWWVN' 615. We zijn er wel zo'n beetje aan ge wend dut de moeder in het algemeen wordt voorgesteld als het zorgzame wezen, terwijl op de vader het odium van brute onverschilligheid wordt ge laden, althans wat zijn gezin betreft, want wanneer zijn eigen pleziertjes er mee gemoeid zijn, dan is hij verre van onverschillig! Welk een grove misrekening! In de natuur kunnen we vele voor beelden noemen van eendrachtige samenwerking tussen de ouderparen, maar tevens komt het in talloze ge vallen voor, dat er vanwege de jongen een heftige tweespalt tussen de ouders heerst en dat de vader daarbij moet optreden als beschermer van het gezin en de jongen moet verdedigen tegen de vraatzuchtige moeder. Een bekend voorbeeld hiervan is het stekelbaarsje, dat uit delen van plan ten een kunstig nestje aan elkaar lijmt en daarna, bijna met geweld, ver schillende vrouwtjes dwingt naar bin nen te glippen, teneinde daarin hun eieren onder te brengen. In de omtrek van het nest, dat angstvallig wordt bewaakt, duldt het mannetje geen en kele mededinger, maar ook moet hij er voortdurend op bedacht zijn dat de jongen niet door de vrouiotjes ver slonden worden. Jongen, die te vroeg het nest verlaten, worden door de va der in de bek teruggebracht en onder leiding van papa moeten de kleine vis jes de omgeving van het nest geleide lijk leren kennen, zodat Zij in de aan vankelijk vreemde omgeving thuis ge raken. Ook bij andere diersoorten, zoals de rivierdonderpad dwergmeerval, zeegrondel en an dere vissen ver zorgt het manne tje het nest er, houdt bij de eieren soms wekenlang de wacht tot de jongen verschijnen die hij ook later nog beschermt. De zeegrondel maakt zelfs van een lege schelp een schuilhoek voor zijn kroost! Bij een Zuid-Amerikaanse pad ont wikkelen zich de eieren in de keel zak van het mannetje, dat daardoor gedwongen wordt een tijdlang te vas ten; hij voedt het broedsel in die tijd met eigen levenssappen. Een derge lijke roerende vaderzorg kunnen we eveneens waarnemen bij de Seychel- lenkikvors, wiens jongen op zijn rug zijn vastgehecht en deze veilige plaats eerst verlaten nadat zij daar hun ge hele larvale ontwikkeling hebben doorgebracht. Een zeer merkwaardige ontwikke ling komt vervolgens bij de zeepaard jes voor, waarvan de mannetjes voor zien zyn van een eigenaardige huid- zak, waarin de eieren van hei vrouw tje worden ondergebracht. Dan sluit de zak zich, waarna de jonge visjes zich kunnen ontwikkelen, welke dier tjes gedurende een vijftal weken ge voed worden door een bijzonder bloed vatenstelsel van de vader. Het naar buiten treden van de jongen, lijkt dan veel op een hergeboorte en gaat ook inderdaad met dergelijke verschijnse len gepaard. Hoewel het verleidelijk is, kunnen we het aantal voorbeelden toch niet vervolgen. We wilden slechts laten zien, dat de vader niet altijd van na ture zo verdorven is als hij gemaks halve wordt voorgesteld. We stappen hier echter van af, want een lezer vroeg ons iets te vertellen van de Zeven Wereldwonderen, Nu daar valt een heleboel van te verhalen! H. Pétillon. Vader liefde SCHADE ANDERHALF M1LLIOEN GULDEN Zon werd verduisterd door grote fabrieksbrand Donderdagmorgen heeft in een loods van een poetskatoenfabriek te Haaksbergen een grote brand gewoed. Toen men bezig was een vrachtauto met balen katoenafval te lossen, schoot plotseling een steekvlam uit een der balen. De vlammen grepen zeer snel om zich heen, zodat in een mini mum van tijd een loods in lichterlaaie stond. De arbeiders konden zich nog juist uit de voeten maken. De loods, die een oppervlakte had van 1500 m2 en een hoogte van 10 m., brandde geheel uit. Een tweede, bijna even grote loods vatte eveneens vlam. De schade wordt geschat op anderhalf millioen gulden. gen en de zon werd verduisterd. Met ongeveer 14 stralen werd de brand bestreden, maar er was geen redden aan. Duizenden, balen met katoenaf val werden een prooi der vlammen. Voor tal van bewoners van Haaks bergen bracht deze brand angstige ogenblikken, omdat brandende vlok ken katoen ten gevolge van de sterke wind in de richting van het dorp dre ven. Er zijn echter geen verdere on gelukken gebeurd. Hoewel assistentie van de Ensche- dese brandweer werd ingeroepen, kon men tegen de vuurzee niets uit richten. De brand was tot in verre omgeving zichtbaar. Dikke, zwarte rookwolken trokken over Haaksber- Minister Luns over Nederlanders in Indonesië De Amsterdamse correspondent van het dagblad „Merdeka" had een on derhoud met de minister zonder por tefeuille, Luns, over diens indrukken van Indonesië. De minister ging uitvoerig in op de vraag, hoe verklaard kan worden, dat de Nederlandse volkshuishouding wei nig nadeel ondervond van de over dracht der souvereiniteit aan Indo nesië. Minister Luns wees er daarbij op, dat naast de noodzakelijke krachtsinspanning vele na-oorlogse problemen in breed verband werden bezien en dat Nederland zijn vleugels wijder uitsloeg, waaronder zijn positie veelzijdiger werd. De minister kon dit op zijn reis in Azië in verschillende landen constateren. Naast deze heroriëntatie in de we reld stond de uitbreiding der indus trialisatie in eigen land, waarbij be langrijke investeringen uit het buiten land konden worden aangetrokken. De nadelen der sou vereiniteitso ver dracht die zeer veel omvattend waren, kon den zodoende worden opgevangen. Daarnaast droegen de Nederlandse on dernemers en werkers in Indonesië het hunne bij tot het handhaven van het economisch potentieel van Neder land. Zij hebben het de laatste jaren in Indonesië niet gemakkelijk gehad, maar zij hebben met vlijt en beleid gewerkt en een bewonderenswaardig aanpassingsvermogen getoond. Mi nister Luns legde dan ook in het bij zonder de nadruk op zijn bewonde ring voor de wyze, waarop de Neder landers in Indonesië na de souvereini- teitsoverdracht hun taak hebben ver vuld, en zulks stellig ook in het be lang van Indonesië. Weer termijnhandel mais en gerst te Rotterdam? In verband met het vrykomen van de graanhandel, kan, naar wij uit goede bron vernemen, de verwach ting worden uitgesproken, dat bin nenkort de Rotterdamse termijnhan del in granen, welke voor de oorlog van grote omvang en betekenis was, zal worden heropend. Voorlopig zal de handel gerst en mais omvatten. verwarming en de kraan deed het niet j meer. In het bed (6 decimeter breed, smal en dus warm) was het niet warm. We legden er onze jassen overheen. Toen was het nog aan de kille kant. We hadden behoefte aan alles, maar zeer speciaal aan hete koffie, een hartige hap en wat aanspraak in onze moe dertaal. Niets van dat alles gewerd ons. De „Tikerak" deinde heel zacht jes in het fjordwater. Van der Zee zuchtte onder me, in de beneden-kooi. i Ik zuchtte mee. Toen gromde hij naar boven: „Je hoeft niet in de maat te zuchten". In de stilte daarna hebben we gebeden dat het zout voor Julia- nahab snel zal komen. Het kwam niét snel. Natuurlijk niet. Niets komt snel in dit land, behalve de beloften, die -nooit in vervulling gaan. Opnieuw een dag. Opnieuw een avond. En toen kwam de „Leviathan". Balion landde bij Keulen Mungg maakte „hondenhok- landing" De Zwitserse ballon „Mung£", de grootste ballon ter wereld, is Woens dagavond om 8 uur by de Westland- se handelstentoonstelling te Naald wijk opgestegen met aan boord de balloncommandant G. Eberhardt, Ni- ni Boesman, een Zwitserse passagie- re en 26 zakken zandballast. De ballonvaarders kregen als ge schenk druiven en beschuit met muisjes mee, bestemd voor respectie velijk de oudste en jongste inwoner van de landingsplaats. De vaart werd gemaakt op een hoogte van gemiddeld 200 meter, waardoor de bemanning, ondanks de lage bewolking en de nachtelijke uren zich steeds vrij goed kon oriënteren. Soms echter twijfelde men over de plaatsbepaling en dan vroeg men aan de bevolking hetgeen, tot op 300 meter hoogte Kari geschieden) „Waar zijn we", waarop als antwoord onder andere „Roermond" werd ge geven. Door een regenbui werd de ballon aanzienlijk verzwaard en moest men langzamerhand gaan lan den. Bij Gumersbach kwam de ballon neer. De mand sloeg om en men maakte een korte sleepvaart, die ein digde in 'n „hondenhoklanding", het geen zeggen wil, dat de opvarenden uit de mand moesten kruipen als een hond uit een hok. Om half zes Don derdagmorgen bevond men zich toen tussen Keulen en het Rothaar-ge- bergte ten Oosten van Keulen. De op varenden waren enthousiast over de tocht. Zweden schenken linoleum voor rampgebied De Zweedse vereniging voor hulp aan kinderen „Radda Barnen", heeft ten behoeve van kleuterscholen in het getroffen gebied, ca. 3000 m2 lino leum ter beschikking gesteld. Automatische oplichterij H Enkele maanden geleden zijn in België nieuwe halve-franc- stukken in omloop gebracht. H Deze hebben dezelfde dikte, zwaarte en omtrek als het Ne- derlandse kwartje. De gevolgen hiervan blijken funest voor de kwartjes-automaten in de Nederlandse grensplaatsen. Deze worden thans namelijk in vele gevallen geplunderd door smokkelaars, die kilo's halve franc-stukken vervoeren en daarmee de chocolade-auto- maten leeg halen. De schade, toegebracht aan de winkelier, kan men gemakkelijk bereke- M nen als men weet dat een halve franc-stuk een waarde heeft van drie en een halve cent M Omdat het wat riskant wordt, steeds maar dezelfde s automaten leeg te halen, beper- ken de smokkelaars er zich thans voornamelijk toe halve franc-stukken naar Nederland over te brengen, waar zij ze M verkopen raison van 15 a 20 cent. Zodoende komen thans H ook in de grotere plaatsen van i| het Zuiden halve franc-stukken in de automaten voor H In sigaretten-automaten, waar men met meer dan één kwartje kan werken, is de schade uiteraard hoger. liniiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiii Kamerleden voor verdere verlaging suiker-accijns Vrijstelling o.b. huisbrand niet bevredigend Verscheidene Tweede Kamerleden zyn van oordeel, dat het beter zou zyn de accyns van suiker te verlagen tot 14.per 100 kg., zo blykt o.m. uit het voorlopig verslag over de voorgestelde belasting-vvetsontwer- j>en ter compensatie van de huurver hoging. Op dit bedrag zal de accyns toch gesteld moeten worden bij de tot standkoming van de unificatie in Be- neluxverband. Bovendien zou deze belastingverlichting een veel zeker der compensatie vormen, dan b.v. de r.fsehaffing van de omzetbelasting op schoeisel, aldus deze leden. De voorgestelde wijze van effec tuering van de vrijstelling van om zetbelasting op huisbrand, ontmoette bij vele leden ernstige bezwaren, daar de kleinhandelaren dan belangrijke bedragen aan de fiscus moeten afdra gen, waarvan de teruggave eerst na geruime tijd zal geschieden. Andere •eden wa3 het niet duidelyk, waarom juist schoeisel, waarvan de buitenzij de der schacht geheel of hoofdzake lijk is vervaardigd uit leder van reo- tielen, niet in de vrijstelling van om zetbelasting zal delen. Het zou hier immers geen weeldeartikelen betref fen. Het Wereldgebeuren Na Dulles Woedende dingen kan dc Ameri kaanse senator Mac Carthy zeggen, maar erg serieus neemt men zijn uitlatingen in de Verenig de Staten toch niet meer. Woens dag riep hij uit, dat „degenen, die verantwoordelijk zijn voor onze ge weldige nederlaag in Korea hun ge tochte straf nog niet ondergaan hebben." Hij zei dat tot oud-militairen en hij sprak daarna nog woorden waar in uitkwam, dat de republikeinse partij nie'. verdiend had ooit aan de regering te komen, als „degenen, die ons opgedragen hebben de oorlog niet te winnen uit de handen van het gerecht blijven." Dat zeide Mac. Carthy terwijl de Amerikaanse mi nister* van buitenlandse zaken John Foster Dulles is Seoel moeizame be sprekingen voert met president Syngman Rhee over de komende Ko- rea-conferentie. Het is met die conferentie nog lang niet alles in orde. Het plan daartoe werd anderhalf jaar gele den geopperd door de Noordelijken en de Chinezen. Een agenda voorde conferentie werd niet vastgesteld en evenmin werd bepaald wie er aan zouden deelnemen en hoe men zich de gang van de discussies en het ne men van besluiten had gedacht. Wanneer dus straks vermoede lijk in October de conferentie bijeenkomt, krijgt men eerst de moeilijke procedure van het vast stellen der agenda en van de toela ting der deelnemers. Overleeft de conferentie dit gevaarlijke stadium dan kan men beginnen aan de wer kelijke onderhandelingen over de Ko reaanse eenheid of althans over de samenwerking tussen Noord en Zuid, over het terugtrekken van de vreem de troepen enz. Niet alleen Mac Carthy, maar ook vele andere Amerikanen vin den deze loop der gebeurtenissen minder prettig. Zij maken de Ame rikaanse regering en in het bijzon der John Foster Dulles ernstige ver wijten. Dulles zou te weinig rugge- graat getoond hebbenhij zou be sluiteloos zijn...... hij zou op het ver keerde ogenblik scherpe verklarin gen afleggenhij zou te fatalis tisch van instelling zijn. Deze ontevredenen hebben ook al een andere minister van buiten landse zaken op het oog. Zij me nen, dat de huidige gouverneur van New York Thomas E. Dewey een heel wat pittiger minister van bui tenlandse zaken zou zijneen man met jeugdig vuur, een man ook, die meer dan Dulles het geheim bezit van de koele zakelijkheid. Deze tegenstanders van Dulles menen, dat de Korea-affaire de grote krachtproef zal worden en zij gelo ven, dat Dulles die proef niet kan doorstaan. Hij is nu in Seoel, waar hij over eenstemming moet bereiken met Syngman Rhee, aan wie grote be dragen aan dollarhulp zijn toege zegd om hem te bewegen tot aan vaarding van de Amerikaanse ver langens. Heeft Dulles eenmaal Syngman Rhee bewogen tot die aanvaar ding, dan moet hg nog de leden van de Verenigde Naties tot een dui delijke mate van eenstemmigheid brengen. Zonder die eenstemmigheid zal Dulles niets bereiken op de komen de Korea-conferentie. Tegenover de Chinezen en Noord- Koreanen zal er toch zo iets als een gesloten front moeten zijn. De tegenstanders van Dulles twij felen aan dat alles. Zij voorzien al leen maar narigheden, die zullen eindigen met een teleurgesteld af treden van de minister. Vandaar, dat men nu al de naam van Dewey begint te noemen. Men wil blijkbaar niet te laat zijn met het naar voren schuiven van deze politicus! DE OEFENING „DRIETAND" Het transport naar Brabant verliep zonder ongelukken De oefening „Drietand" verloopt vlot. In de nacht van Woensdag op Don derdag tussen drie en vier uur zagen generaal B. R. F. P. Hasselman en en kele officieren van zijn staf aan de rand van een stad in Brabant honder den vrachtauto's en jeeps precies volgens het tijdschema voorbij trekken. In een kort gesprek met journalisten deelde hij mede, dat uit een inmiddels ontvangen rapport was gebleken, dat 95 procent van de mobilisanten on der de wapenen is gekomen. Nog voor zonsopgang waren Don derdagochtend de eerste eenheden van de derde divisie in het concentratie gebied in Noord-Oost-Brabant aange komen. Evenals op de eerste dag van de mobilisatie vonden zy daar alle voorbereidingen getroffen. Ditmaal echter waren het geen scholen, waar in zij werden gelegerd, maar tenten kampen, die door vooruitgezonden kwartiermakers waren opgezet. Bij de laatste troepen, die in het operatie-terrein aankwamen, was ook een afdeling Sherman tanks. Een gedeelte van de troepen, dat per trein werd vervoerd, moest na deze treinreis nog enkele kilometers mar cheren. De gehele divisie was gereed om bij het afkondigen van het bevel „oor logstoestand" haar stellingen te betrek, ken. Donderdagochtend deelde de chef van de generale staf, luitenant-gene raal Hasselman het volgende mede: „Alle onderdelen waren vóór de daar voor vastgestelde tijd geheel mars vaardig. Alle onderdelen zijn op de daarvoor vastgestelde tijd naar het concentratiegebied vertrokken. De concentratievervoeren zelf zijn naar mijn indruk zeer goed verlopen, hoe wel het niet onmogelijk is> dat er enkele ongeregeldheden of vertragin gen zijn opgetreden. Ik heb de sterke indruk, dat tot nu toe de mobilisatie oefening een succes is geweest". Bijna onbegrijpelijk Aan deze verklaring voegde gene raal Hasselman toe: „Het is bijna on begrijpelijk, dat sinds de totale mo bilisatie van 7 uur Dinsdagmorgen, Woensdagavond alles startklaar was". Er zijn gedurende het gehele nachte- .lijke vervoer geen persoonlijke onge lukken gebeurd. Er zijn geen gewon den en er zijn geen mensen naar het ziekenhuis gebracht. Er is een jeep in een vaart gereden, maar die is met dezelfde chauffeur doorgereden weer op het droge te zijn gebracht. Hetzelfde was het geval met een drie tonner, die was omgevallen en ook met een keukenwagen, die tegen een boom was gereden. In al deze ge vallen zijn de wagens ook met de zelfde chauffeur doorgereden. Dit be tekent dus dat het transport met meer dan 2000 voertuigen zonder noemens waardige ongevallen is verlopen. Generaal Hasselman merkte nog op, dat de chauffeurs allen een pluim toekomt: 40 van hen is in het bur gerleven geen chauffeur. Zij werden plotseling op een vrachtwagen gezet en presteerden het dit vervoer zonder noemenswaardige ongelukken moge lijk te maken. Een handicap noemde de generaal het feit, dat hier en daar burgervervoer tussen de colonnes kon gaan rijden. Spoedberichten Familieleden, die aan de oefening „Drietand" deelneipende militairen in kennis willen stellen van overlijden, ernstige ziekte, ongevallen enz., moe ten zich met hun bericht onder ver melding van rang, naam, voorletters, legernummer en het legeronderdeel van de geadresseerde militair, wenden tot de burgemeesters van hun woon plaatsen. Deze burgemeesters dienen zich vervolgens terstond telegrafisch te wenden tot de berichtendienst van het ministerie van oorlog, dat is de afdeling centrale registratie, die voor onmiddellijke doorzending van het be richt aan de betrokken militair zai zorgdragen Thomas E. Dewey, gouverneur van New Yorkstraks op de stoel van John Foster Dulles? Fonds voor sanering bakkersbedrijf Minister Mansholt heeft op 9 Sep tember 1952 een commissie ingesteld, welke tot taak kreeg de mogelijk heden te onderzoeken om, eventueel langs de weg van credietverlenlng. met medewerking van de overheid en met inachtneming van het consumen tenbelang, te komen tot de gezond making van het broodbakkerybedrijf. Deze commissie heeft onlangs haar werkzaamheden beëindigd en heeft in een uitvoerig gemotiveerd rapport haar conclusies en aanbevelingen sa mengevat. De commissie beveelt handhaving van de reeds genomen saneringsmaat regelen aan en wil daarnaast komen tot de instelling van een fonds na een heffing per baaltje bloem waarvan de gelden moeten dienen als aanvulling op hetgeen de direct be langhebbende bedrijfsgenoten zelf kunnen financieren of bekostigen bij bedrijfssanering.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1953 | | pagina 3