Derde divisie stond Donderdag
klaar voor oorlogshestemming
C
Hoe kan men een wereld van
steen en ijs liefhebben?
TOCH IS 'T ZO!
BRANDENDE VLOKKEN KATOEN
BOVEN HAAKSBERGEN
VRIJDAG 7 AUGUSTUS 1953
PROVINCIALE ZEEUW SE COURAN7
A
ONDER GROENLANDERS EN ESKIMO'S (VIII)
In de fjorden wemelt het van
kabeljauw
Men heeft in de granieten jungle van Groenland niet langer dan ander
halve week nodig om te leren, dat zelfs de meest solide belofte niets
anders is dan een vaagheid, die net zo snel verwaait met de wind als het
pluis van uitgebloeide paardebloemen. De „Tikerak". het schip dat ons
naar het Zuiden zou brengen, ging niet naar het Zuiden. Eerst was er,
op het laatste ogenblik, toch weer te veel ijs. En daarna, toen dat ijs op
drift scheen te komen, kwam de Jobstijding, dat er in de kolonie Juliana-
hab, één der voorposten aan de Zuidkust, geen zout meer was. 80 ton zout
dienden dus met de „Tikerak" verzonden te worden. Dat was een goed
ding. waarmee men vrede kan hebben. Maar dat zout was er nog niet!
Ofschoon het iedere dag kon komen. Misschien morgen. misschien over
morgen. Imarak.
Dit wachten was bepaald onaange
naam, om het zacht te zeggen. Godt-
hab kenden wij en Godthab kende
ons intussen. Iedere Deen en al flink
wat Groenlanders zeggen ons, in het
voorbijgaan, vriendelijk goeiedag. Er
schijnen er te zijn, onder de Groen
landers, die menen dat we ons hier
voorgoed gevestigd hebben. Een sym
pathieke gedachte van hun kant, maar
aan ons vreet de onrust. Omdat we
wèg willen, wèg van deze stenen
ANTHONY VAN KAMPEN.
puist (terminologie Van der Zee), wèg
van deze grauwe klip, die we van
binnen en van buiten kennen.
In die dagen moest ik vaak denken
aan dat bekende verhaal van Conrad,
„Youth.", „Jeugd". Hij beschrijft daar
in een jong zeeman die haast heeft en
weg wil. Telkens als hij bijna weg is
komt er wat tussen. En zo leert hij
wat geduld is. Ik hoop niet, lezers, dat
wij in de komende weken al te veel
geduld moeten leren.
Wachten.
De stemming lijdt er (nog) niet on
der. Dit leven hier is zo nieuw, zo
vreemd, zo vol ook van onverwachte
gebeurtenissen, dat de dagen die we
wachtend doorbrengen, gevuld zijn
binnenboord gehaald en tegelijk ge
kopt werden.
Dit alles geschiedde in het vreemde,
witte licht van de nacht, met zwij
gende Groenlanders en op een dan
send, springend scheepje. De zee rond
om ons leefde van vis. Duizenden en
duizenden kilo's waren in dat enorme
net vereend. En er waren méér net
ten, die hier uitstonden aan het uit
einde van deze fjord.
De Tiherak.
De andere dag zaten we tegenover
de kapitein van de „Tikerak". Hij is
zeeman tot in zijn vingertoppen. Een
kwart eeuw lang kruiste hij langs de
kust van dit eiland, dat hij beter kent
dan zijn huiskamer in Kopenhagen.
Een man van weinig woorden. Te wei
nig, naar onze smaak. Ieder antwoord,
dat hij geeft op een vraag, wordt lang
durig overwogen. Zelden ontmoette ik
een man die zó economisch met woor
den omging.
Ik vraag hem of hij wel eens eerder
Hollanders op Groenland ontmoet
heeft. Nee. dat heeft hij nooit. Een-
j maal, jaren geleden, een wetenschap
met ervaringen en vreemde ontmoe
tingen. Het weer is redelijk goedr dat
wil zeggen, gerekend naar Groenland-
se maatstaf. De temperatuur beweegt
zich om het vriespunt en dat betekent,
dat het pittig koud is. Ook al omdat
er vrij veel wind staat. Een schrale,
harde wind, die komt aangewaaid van
de IJskap. f
Deze wachtperiode heeft natuurlijk pèllj'ke""onderzoekeraan de Oostkust,
ook weer haar goede zijde. We krijgen Hier aan de Westkust, waren geen
de kans de fjorden in te gaan en iets
te zien van de jacht achter de kabel
jauw. Deze tochten maken we aan
boord van een hyper-wankel motor
bootje, dat met een man of zes vol-
bezet is. Het was geen best weer, of
schoon alleen w ij dit vonden. In Hol
land meent men wellicht, dat fjorden
iets zijn als smalle kanalen tussen
twee hoge rotswanden. Wat die rots
muren betreft klopt dit wel. Maar de
breedte is soms één, soms twee kilo
meter, en er zijn er die aanzienlijk
breder zyn. En in die fjorden' kan een
behoorlijk stuk ruw water staan.
Visvangst.
Dat stond er, tijdens onze tochten.
Het werd een bar koude en natte
zaak, maar we zagen een wonderbaar
lijke visvangst. Een vangst, die mij
deed denken aan het Bijbelse verhaal,
waarin het net scheurde. Dit net
scheurde niet, maar 't was loodzwaar
van kabeljauw. Een ongelooflijke hoe
veelheid vis, die als een levende hoe
veelheid schuim boven kwam. Dui
zenden en duizenden kabeljauwen, die
Hollanders, by zijn weten.
Of hij van Groenland houdt, vraag
ik hem. Men verwacht van iemand als
een zeeman, die zijn halve leven hier
doorbracht, een bevestigend antwoord.
Hij zwijgt en ziet Van der Zee en
mij peinzend aan. Dan begint het
oude, grijze hoofd langzaam heen en
weer te gaan. Ontkennend.
Opnieuw vraag ik: „Houdt u van dit
land, kapitein?"
En dan komt het antwoord: „Nee,
ik houd er niet van, ik haat het".
Steen en ijs.
Als hij dan ziet, dat wij het niet be
grijpen, komt er achteraan, op een bit
tere, haast verbeten toon: „Hoe kan
een mens iets liefhebben, dat alleen
bestaat uit steen en ijs
Gelooft u mij lezers, dit antwoord
klonk niet plezierig. Er zat een hoe
veelheid spijt, teleurstelling en heim
wee in van een kwart eeuw lang. We
hebben het gesprek niet voortgezet.
De kapitein ging naar zijn hut. Wij
vertrokken naar de onze. Er was geen
'WWWWWVN'
615.
We zijn er wel zo'n beetje aan ge
wend dut de moeder in het algemeen
wordt voorgesteld als het zorgzame
wezen, terwijl op de vader het odium
van brute onverschilligheid wordt ge
laden, althans wat zijn gezin betreft,
want wanneer zijn eigen pleziertjes
er mee gemoeid zijn, dan is hij verre
van onverschillig! Welk een grove
misrekening!
In de natuur kunnen we vele voor
beelden noemen van eendrachtige
samenwerking tussen de ouderparen,
maar tevens komt het in talloze ge
vallen voor, dat er vanwege de jongen
een heftige tweespalt tussen de ouders
heerst en dat de vader daarbij moet
optreden als beschermer van het gezin
en de jongen moet verdedigen tegen
de vraatzuchtige moeder.
Een bekend voorbeeld hiervan is het
stekelbaarsje, dat uit delen van plan
ten een kunstig nestje aan elkaar
lijmt en daarna, bijna met geweld, ver
schillende vrouwtjes dwingt naar bin
nen te glippen, teneinde daarin hun
eieren onder te brengen. In de omtrek
van het nest, dat angstvallig wordt
bewaakt, duldt het mannetje geen en
kele mededinger, maar ook moet hij
er voortdurend op bedacht zijn dat de
jongen niet door de vrouiotjes ver
slonden worden. Jongen, die te vroeg
het nest verlaten, worden door de va
der in de bek teruggebracht en onder
leiding van papa moeten de kleine vis
jes de omgeving van het nest geleide
lijk leren kennen, zodat Zij in de aan
vankelijk vreemde omgeving thuis ge
raken.
Ook bij andere
diersoorten, zoals
de rivierdonderpad
dwergmeerval,
zeegrondel en an
dere vissen ver
zorgt het manne
tje het nest er,
houdt bij de eieren
soms wekenlang
de wacht tot de jongen verschijnen
die hij ook later nog beschermt. De
zeegrondel maakt zelfs van een lege
schelp een schuilhoek voor zijn kroost!
Bij een Zuid-Amerikaanse pad ont
wikkelen zich de eieren in de keel
zak van het mannetje, dat daardoor
gedwongen wordt een tijdlang te vas
ten; hij voedt het broedsel in die tijd
met eigen levenssappen. Een derge
lijke roerende vaderzorg kunnen we
eveneens waarnemen bij de Seychel-
lenkikvors, wiens jongen op zijn rug
zijn vastgehecht en deze veilige plaats
eerst verlaten nadat zij daar hun ge
hele larvale ontwikkeling hebben
doorgebracht.
Een zeer merkwaardige ontwikke
ling komt vervolgens bij de zeepaard
jes voor, waarvan de mannetjes voor
zien zyn van een eigenaardige huid-
zak, waarin de eieren van hei vrouw
tje worden ondergebracht. Dan sluit
de zak zich, waarna de jonge visjes
zich kunnen ontwikkelen, welke dier
tjes gedurende een vijftal weken ge
voed worden door een bijzonder bloed
vatenstelsel van de vader. Het naar
buiten treden van de jongen, lijkt dan
veel op een hergeboorte en gaat ook
inderdaad met dergelijke verschijnse
len gepaard.
Hoewel het verleidelijk is, kunnen
we het aantal voorbeelden toch niet
vervolgen. We wilden slechts laten
zien, dat de vader niet altijd van na
ture zo verdorven is als hij gemaks
halve wordt voorgesteld.
We stappen hier echter van af, want
een lezer vroeg ons iets te vertellen
van de Zeven Wereldwonderen, Nu
daar valt een heleboel van te verhalen!
H. Pétillon.
Vader
liefde
SCHADE ANDERHALF M1LLIOEN GULDEN
Zon werd verduisterd door grote fabrieksbrand
Donderdagmorgen heeft in een loods van een poetskatoenfabriek te
Haaksbergen een grote brand gewoed. Toen men bezig was een vrachtauto
met balen katoenafval te lossen, schoot plotseling een steekvlam uit een
der balen. De vlammen grepen zeer snel om zich heen, zodat in een mini
mum van tijd een loods in lichterlaaie stond. De arbeiders konden zich nog
juist uit de voeten maken. De loods, die een oppervlakte had van 1500 m2
en een hoogte van 10 m., brandde geheel uit. Een tweede, bijna even grote
loods vatte eveneens vlam. De schade wordt geschat op anderhalf millioen
gulden.
gen en de zon werd verduisterd. Met
ongeveer 14 stralen werd de brand
bestreden, maar er was geen redden
aan. Duizenden, balen met katoenaf
val werden een prooi der vlammen.
Voor tal van bewoners van Haaks
bergen bracht deze brand angstige
ogenblikken, omdat brandende vlok
ken katoen ten gevolge van de sterke
wind in de richting van het dorp dre
ven. Er zijn echter geen verdere on
gelukken gebeurd.
Hoewel assistentie van de Ensche-
dese brandweer werd ingeroepen, kon
men tegen de vuurzee niets uit
richten. De brand was tot in verre
omgeving zichtbaar. Dikke, zwarte
rookwolken trokken over Haaksber-
Minister Luns over
Nederlanders in Indonesië
De Amsterdamse correspondent van
het dagblad „Merdeka" had een on
derhoud met de minister zonder por
tefeuille, Luns, over diens indrukken
van Indonesië.
De minister ging uitvoerig in op de
vraag, hoe verklaard kan worden, dat
de Nederlandse volkshuishouding wei
nig nadeel ondervond van de over
dracht der souvereiniteit aan Indo
nesië. Minister Luns wees er daarbij
op, dat naast de noodzakelijke
krachtsinspanning vele na-oorlogse
problemen in breed verband werden
bezien en dat Nederland zijn vleugels
wijder uitsloeg, waaronder zijn positie
veelzijdiger werd. De minister kon dit
op zijn reis in Azië in verschillende
landen constateren.
Naast deze heroriëntatie in de we
reld stond de uitbreiding der indus
trialisatie in eigen land, waarbij be
langrijke investeringen uit het buiten
land konden worden aangetrokken. De
nadelen der sou vereiniteitso ver dracht
die zeer veel omvattend waren, kon
den zodoende worden opgevangen.
Daarnaast droegen de Nederlandse on
dernemers en werkers in Indonesië
het hunne bij tot het handhaven van
het economisch potentieel van Neder
land. Zij hebben het de laatste jaren
in Indonesië niet gemakkelijk gehad,
maar zij hebben met vlijt en beleid
gewerkt en een bewonderenswaardig
aanpassingsvermogen getoond. Mi
nister Luns legde dan ook in het bij
zonder de nadruk op zijn bewonde
ring voor de wyze, waarop de Neder
landers in Indonesië na de souvereini-
teitsoverdracht hun taak hebben ver
vuld, en zulks stellig ook in het be
lang van Indonesië.
Weer termijnhandel mais
en gerst te Rotterdam?
In verband met het vrykomen van
de graanhandel, kan, naar wij uit
goede bron vernemen, de verwach
ting worden uitgesproken, dat bin
nenkort de Rotterdamse termijnhan
del in granen, welke voor de oorlog
van grote omvang en betekenis was,
zal worden heropend.
Voorlopig zal de handel gerst en
mais omvatten.
verwarming en de kraan deed het niet j
meer.
In het bed (6 decimeter breed, smal
en dus warm) was het niet warm. We
legden er onze jassen overheen. Toen
was het nog aan de kille kant. We
hadden behoefte aan alles, maar zeer
speciaal aan hete koffie, een hartige
hap en wat aanspraak in onze moe
dertaal. Niets van dat alles gewerd
ons. De „Tikerak" deinde heel zacht
jes in het fjordwater. Van der Zee
zuchtte onder me, in de beneden-kooi. i
Ik zuchtte mee. Toen gromde hij naar
boven: „Je hoeft niet in de maat te
zuchten". In de stilte daarna hebben
we gebeden dat het zout voor Julia-
nahab snel zal komen.
Het kwam niét snel. Natuurlijk niet.
Niets komt snel in dit land, behalve
de beloften, die -nooit in vervulling
gaan.
Opnieuw een dag. Opnieuw een
avond.
En toen kwam de „Leviathan".
Balion landde bij Keulen
Mungg maakte „hondenhok-
landing"
De Zwitserse ballon „Mung£", de
grootste ballon ter wereld, is Woens
dagavond om 8 uur by de Westland-
se handelstentoonstelling te Naald
wijk opgestegen met aan boord de
balloncommandant G. Eberhardt, Ni-
ni Boesman, een Zwitserse passagie-
re en 26 zakken zandballast.
De ballonvaarders kregen als ge
schenk druiven en beschuit met
muisjes mee, bestemd voor respectie
velijk de oudste en jongste inwoner
van de landingsplaats.
De vaart werd gemaakt op een
hoogte van gemiddeld 200 meter,
waardoor de bemanning, ondanks de
lage bewolking en de nachtelijke uren
zich steeds vrij goed kon oriënteren.
Soms echter twijfelde men over de
plaatsbepaling en dan vroeg men
aan de bevolking hetgeen, tot op 300
meter hoogte Kari geschieden)
„Waar zijn we", waarop als antwoord
onder andere „Roermond" werd ge
geven. Door een regenbui werd de
ballon aanzienlijk verzwaard en
moest men langzamerhand gaan lan
den.
Bij Gumersbach kwam de ballon
neer. De mand sloeg om en men
maakte een korte sleepvaart, die ein
digde in 'n „hondenhoklanding", het
geen zeggen wil, dat de opvarenden
uit de mand moesten kruipen als een
hond uit een hok. Om half zes Don
derdagmorgen bevond men zich toen
tussen Keulen en het Rothaar-ge-
bergte ten Oosten van Keulen. De op
varenden waren enthousiast over de
tocht.
Zweden schenken linoleum
voor rampgebied
De Zweedse vereniging voor hulp
aan kinderen „Radda Barnen", heeft
ten behoeve van kleuterscholen in het
getroffen gebied, ca. 3000 m2 lino
leum ter beschikking gesteld.
Automatische
oplichterij
H Enkele maanden geleden zijn
in België nieuwe halve-franc-
stukken in omloop gebracht.
H Deze hebben dezelfde dikte,
zwaarte en omtrek als het Ne-
derlandse kwartje. De gevolgen
hiervan blijken funest voor de
kwartjes-automaten in de
Nederlandse grensplaatsen.
Deze worden thans namelijk
in vele gevallen geplunderd
door smokkelaars, die kilo's
halve franc-stukken vervoeren
en daarmee de chocolade-auto-
maten leeg halen. De schade,
toegebracht aan de winkelier,
kan men gemakkelijk bereke-
M nen als men weet dat een halve
franc-stuk een waarde heeft
van drie en een halve cent
M Omdat het wat riskant
wordt, steeds maar dezelfde
s automaten leeg te halen, beper-
ken de smokkelaars er zich
thans voornamelijk toe halve
franc-stukken naar Nederland
over te brengen, waar zij ze
M verkopen raison van 15 a 20
cent. Zodoende komen thans
H ook in de grotere plaatsen van
i| het Zuiden halve franc-stukken
in de automaten voor
H In sigaretten-automaten,
waar men met meer dan één
kwartje kan werken, is de
schade uiteraard hoger.
liniiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiii
Kamerleden voor verdere
verlaging suiker-accijns
Vrijstelling o.b. huisbrand niet
bevredigend
Verscheidene Tweede Kamerleden
zyn van oordeel, dat het beter zou
zyn de accyns van suiker te verlagen
tot 14.per 100 kg., zo blykt o.m.
uit het voorlopig verslag over de
voorgestelde belasting-vvetsontwer-
j>en ter compensatie van de huurver
hoging.
Op dit bedrag zal de accyns toch
gesteld moeten worden bij de tot
standkoming van de unificatie in Be-
neluxverband. Bovendien zou deze
belastingverlichting een veel zeker
der compensatie vormen, dan b.v. de
r.fsehaffing van de omzetbelasting op
schoeisel, aldus deze leden.
De voorgestelde wijze van effec
tuering van de vrijstelling van om
zetbelasting op huisbrand, ontmoette
bij vele leden ernstige bezwaren, daar
de kleinhandelaren dan belangrijke
bedragen aan de fiscus moeten afdra
gen, waarvan de teruggave eerst na
geruime tijd zal geschieden. Andere
•eden wa3 het niet duidelyk, waarom
juist schoeisel, waarvan de buitenzij
de der schacht geheel of hoofdzake
lijk is vervaardigd uit leder van reo-
tielen, niet in de vrijstelling van om
zetbelasting zal delen. Het zou hier
immers geen weeldeartikelen betref
fen.
Het Wereldgebeuren
Na Dulles
Woedende dingen kan dc Ameri
kaanse senator Mac Carthy
zeggen, maar erg serieus neemt
men zijn uitlatingen in de Verenig
de Staten toch niet meer. Woens
dag riep hij uit, dat „degenen, die
verantwoordelijk zijn voor onze ge
weldige nederlaag in Korea hun ge
tochte straf nog niet ondergaan
hebben."
Hij zei dat tot oud-militairen en
hij sprak daarna nog woorden waar
in uitkwam, dat de republikeinse
partij nie'. verdiend had ooit aan de
regering te komen, als „degenen, die
ons opgedragen hebben de oorlog
niet te winnen uit de handen van
het gerecht blijven." Dat zeide Mac.
Carthy terwijl de Amerikaanse mi
nister* van buitenlandse zaken John
Foster Dulles is Seoel moeizame be
sprekingen voert met president
Syngman Rhee over de komende Ko-
rea-conferentie.
Het is met die conferentie nog
lang niet alles in orde. Het plan
daartoe werd anderhalf jaar gele
den geopperd door de Noordelijken
en de Chinezen. Een agenda voorde
conferentie werd niet vastgesteld en
evenmin werd bepaald wie er aan
zouden deelnemen en hoe men zich
de gang van de discussies en het ne
men van besluiten had gedacht.
Wanneer dus straks vermoede
lijk in October de conferentie
bijeenkomt, krijgt men eerst de
moeilijke procedure van het vast
stellen der agenda en van de toela
ting der deelnemers. Overleeft de
conferentie dit gevaarlijke stadium
dan kan men beginnen aan de wer
kelijke onderhandelingen over de Ko
reaanse eenheid of althans over de
samenwerking tussen Noord en Zuid,
over het terugtrekken van de vreem
de troepen enz.
Niet alleen Mac Carthy, maar
ook vele andere Amerikanen vin
den deze loop der gebeurtenissen
minder prettig. Zij maken de Ame
rikaanse regering en in het bijzon
der John Foster Dulles ernstige ver
wijten. Dulles zou te weinig rugge-
graat getoond hebbenhij zou be
sluiteloos zijn...... hij zou op het ver
keerde ogenblik scherpe verklarin
gen afleggenhij zou te fatalis
tisch van instelling zijn.
Deze ontevredenen hebben ook al
een andere minister van buiten
landse zaken op het oog. Zij me
nen, dat de huidige gouverneur van
New York Thomas E. Dewey een
heel wat pittiger minister van bui
tenlandse zaken zou zijneen man
met jeugdig vuur, een man ook, die
meer dan Dulles het geheim bezit
van de koele zakelijkheid.
Deze tegenstanders van Dulles
menen, dat de Korea-affaire de grote
krachtproef zal worden en zij gelo
ven, dat Dulles die proef niet kan
doorstaan.
Hij is nu in Seoel, waar hij over
eenstemming moet bereiken met
Syngman Rhee, aan wie grote be
dragen aan dollarhulp zijn toege
zegd om hem te bewegen tot aan
vaarding van de Amerikaanse ver
langens.
Heeft Dulles eenmaal Syngman
Rhee bewogen tot die aanvaar
ding, dan moet hg nog de leden
van de Verenigde Naties tot een dui
delijke mate van eenstemmigheid
brengen.
Zonder die eenstemmigheid zal
Dulles niets bereiken op de komen
de Korea-conferentie.
Tegenover de Chinezen en Noord-
Koreanen zal er toch zo iets als een
gesloten front moeten zijn.
De tegenstanders van Dulles twij
felen aan dat alles. Zij voorzien al
leen maar narigheden, die zullen
eindigen met een teleurgesteld af
treden van de minister.
Vandaar, dat men nu al de naam
van Dewey begint te noemen.
Men wil blijkbaar niet te laat zijn
met het naar voren schuiven van
deze politicus!
DE OEFENING „DRIETAND"
Het transport naar Brabant verliep
zonder ongelukken
De oefening „Drietand" verloopt vlot. In de nacht van Woensdag op Don
derdag tussen drie en vier uur zagen generaal B. R. F. P. Hasselman en en
kele officieren van zijn staf aan de rand van een stad in Brabant honder
den vrachtauto's en jeeps precies volgens het tijdschema voorbij trekken.
In een kort gesprek met journalisten deelde hij mede, dat uit een inmiddels
ontvangen rapport was gebleken, dat 95 procent van de mobilisanten on
der de wapenen is gekomen.
Nog voor zonsopgang waren Don
derdagochtend de eerste eenheden van
de derde divisie in het concentratie
gebied in Noord-Oost-Brabant aange
komen. Evenals op de eerste dag van
de mobilisatie vonden zy daar alle
voorbereidingen getroffen. Ditmaal
echter waren het geen scholen, waar
in zij werden gelegerd, maar tenten
kampen, die door vooruitgezonden
kwartiermakers waren opgezet.
Bij de laatste troepen, die in het
operatie-terrein aankwamen, was ook
een afdeling Sherman tanks.
Een gedeelte van de troepen, dat per
trein werd vervoerd, moest na deze
treinreis nog enkele kilometers mar
cheren.
De gehele divisie was gereed om bij
het afkondigen van het bevel „oor
logstoestand" haar stellingen te betrek,
ken.
Donderdagochtend deelde de chef
van de generale staf, luitenant-gene
raal Hasselman het volgende mede:
„Alle onderdelen waren vóór de daar
voor vastgestelde tijd geheel mars
vaardig. Alle onderdelen zijn op de
daarvoor vastgestelde tijd naar het
concentratiegebied vertrokken. De
concentratievervoeren zelf zijn naar
mijn indruk zeer goed verlopen, hoe
wel het niet onmogelijk is> dat er
enkele ongeregeldheden of vertragin
gen zijn opgetreden. Ik heb de sterke
indruk, dat tot nu toe de mobilisatie
oefening een succes is geweest".
Bijna onbegrijpelijk
Aan deze verklaring voegde gene
raal Hasselman toe: „Het is bijna on
begrijpelijk, dat sinds de totale mo
bilisatie van 7 uur Dinsdagmorgen,
Woensdagavond alles startklaar was".
Er zijn gedurende het gehele nachte-
.lijke vervoer geen persoonlijke onge
lukken gebeurd. Er zijn geen gewon
den en er zijn geen mensen naar het
ziekenhuis gebracht. Er is een jeep
in een vaart gereden, maar die is met
dezelfde chauffeur doorgereden
weer op het droge te zijn gebracht.
Hetzelfde was het geval met een drie
tonner, die was omgevallen en ook
met een keukenwagen, die tegen een
boom was gereden. In al deze ge
vallen zijn de wagens ook met de
zelfde chauffeur doorgereden. Dit be
tekent dus dat het transport met meer
dan 2000 voertuigen zonder noemens
waardige ongevallen is verlopen.
Generaal Hasselman merkte nog op,
dat de chauffeurs allen een pluim
toekomt: 40 van hen is in het bur
gerleven geen chauffeur. Zij werden
plotseling op een vrachtwagen gezet
en presteerden het dit vervoer zonder
noemenswaardige ongelukken moge
lijk te maken. Een handicap noemde
de generaal het feit, dat hier en daar
burgervervoer tussen de colonnes kon
gaan rijden.
Spoedberichten
Familieleden, die aan de oefening
„Drietand" deelneipende militairen in
kennis willen stellen van overlijden,
ernstige ziekte, ongevallen enz., moe
ten zich met hun bericht onder ver
melding van rang, naam, voorletters,
legernummer en het legeronderdeel
van de geadresseerde militair, wenden
tot de burgemeesters van hun woon
plaatsen. Deze burgemeesters dienen
zich vervolgens terstond telegrafisch
te wenden tot de berichtendienst van
het ministerie van oorlog, dat is de
afdeling centrale registratie, die voor
onmiddellijke doorzending van het be
richt aan de betrokken militair zai
zorgdragen
Thomas E. Dewey, gouverneur van
New Yorkstraks op de stoel van
John Foster Dulles?
Fonds voor sanering
bakkersbedrijf
Minister Mansholt heeft op 9 Sep
tember 1952 een commissie ingesteld,
welke tot taak kreeg de mogelijk
heden te onderzoeken om, eventueel
langs de weg van credietverlenlng.
met medewerking van de overheid en
met inachtneming van het consumen
tenbelang, te komen tot de gezond
making van het broodbakkerybedrijf.
Deze commissie heeft onlangs haar
werkzaamheden beëindigd en heeft in
een uitvoerig gemotiveerd rapport
haar conclusies en aanbevelingen sa
mengevat.
De commissie beveelt handhaving
van de reeds genomen saneringsmaat
regelen aan en wil daarnaast komen
tot de instelling van een fonds na
een heffing per baaltje bloem
waarvan de gelden moeten dienen als
aanvulling op hetgeen de direct be
langhebbende bedrijfsgenoten zelf
kunnen financieren of bekostigen bij
bedrijfssanering.