KAPPIE en het geheim van Swarte Daen
C
De Nederlanders in Indonesië
beducht voor hun spaarduitjes
KLANKBORD
D
ZUIDAFRIKANERS MOETEN
MEER BELASTING BETALEN
j>
EEN VERLOREN UURTJE, DAT
WINST OPLEVERDE
D
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 1 AUGUSTUS 1953
MINDER TRANSFER NAAR NEDERLAND.
Zullen zij naar het vaderland
teleurgesteld terugkeren
(Van onze correspondent in Indonesië)
Het merendeel der Nederlanders werkt en leeft in Indonesië nog steeds
onder zeer moeiiyke omstandigheden. In verschillende streken is het met
de veiligheid op het platteland zodanig gesteld, dat aan de arbeid van de
planter grote risico's verbonden zyn. In de steden is de huisvesting over het
algemeen onvoldoende. Door de zeer hoge pryzen of het geheel ontbreken
van verscheidene import-artikelen moet men zich veel ontzeggen. Tallozen
gaan er gebukt onder, dat zy hun kinderen op nog betrekkelijk jonge leef
tijd by vreemden in het Vaderland moeten achterlaten, omdat de gelegen
heid voor Nederlands onderwijs in Indonesië zeer beperkt is geworden. De
hygiënische omstandigheden zijn sterk achteruit gegaan, de kansen op
ziekte en besmetting met tropische kwalen van allerlei aard derhalve toe
genomen.
den zelf wel een behoorlijk kapitaal
tje konden vergaren van de toen soms
zeer grote jaarlijkse tantièmes. Een
pensioen was eigenlijk maar bijzaak.
Spaargeld.
De situatie is grondig veranderd.
Een Rupiah is geen gulden meer.
Zelfs als er nog van behoorlijke tan
tièmes sprake is, kan dat geld niet
meer ongelimiteerd naar Nederland
worden overgemaakt. Er bestaat een
deviezen-regeling, die ook de z.g. so
ciale transfers zeer beperkt. Tot en
met het vorig jaar mocht men maxi
maal jaarlijks 5000.Ned. Crt. aan
spaargeld remitteren, plus nog dele
gaties voor in Nederland studerende
Kinderen of daar verblijvende gezin
nen, voor pensioenen en levensverze
kering. Alles bij elkaar was het niet
zo mooi als men misschien zou wen
sen en dromen, maar toch nog bevre
digend genoeg om de arbeid in de tro
pen onder vaak gevaarlijke of slech
te omstandigheden enigermate te
verzoeten. Men kon zich althans een
financiële basis in het Vaderland op
bouwen om op terug te vallen.
En nu zijn er onlangs, men heeft er
in de Nederlandse pers misschien
reeds kennis van genomen, officieus
voor het komende jaar nieuwe vér
gaande deviezen-beperkingen aange
kondigd, nadat voor 1953 de spaarre-
mise reeds tot de helft was terugge
bracht.
Hoewel die nieuwe beperking van
de sociale transfers er zeker zal ko
men, staat nog niet precies vast in
welke mate zulks het geval zal zijn.
Dit punt vormt nog een onderwerp
van bespreking met de Nederlandse
regering. In elk geval is het niet aan
twijfel onderhevig of er komt een
verslechtering, en de berichten hier
over hebben onder de Nederlanders in
Indonesië grote onrust en bezorgd
heid gewekt.
Zij hebben het gevoel of daarmede
de laatste reden van hun bestaan en
hun harde arbeid in dit land wegvalt.
Ziedaar slechts enkele der factoren,
die het leven in Indonesië er niet aan
trekkelijker op gemaakt hebben. Des
ondanks behouden velen een grote
liefde voor dit land en dit volk, ook in
het besef van de machtige worsteling,
die het levert, om zijn vrijheid waar
lijk inhoud te geven. De Nederlanders
zijn hier evenwel buitenlanders ge
worden. Meer dan ooit is hun oog er
op gericht om te zh'ner tijd naar het
Vaderland terug te keren. En de
reeds genoemde onaantrekkelijke le
vens-omstandigheden hebben dat
einddoel voor tallozen zeer dwingend
gemaakt.
Nu beseft men hier zeer wel dat de
werkgevers in Nederland niet aan de
boot staan te wachten om de repatri-
erenden een betrekking aan te bie
den. Velen hebben, als zij teruggaan,
een leeftijd bereikt, die op dit punt
slechts geringe kansen bieat. Zij zijn
door HENDRIK BRANDT
gewend hard te werken, maar de ty
pische bekwaamheden en ervaringen
van de tropen hebben vaak in het Va
derland geen waarde. Er zyn geen
rubberbomen in Nederland, er is geen
suikerriet en geen Deli-tabak noch
palmolie.
Men moet dus over de nodige mid
delen in Nederland beschikken om het
althans enige jaren te kunnen uitzin-
fen. Dit is te meer noodzakelijk, om-
at de Immigratiedienst van Indone
sië niet erg scheutig is met z.g. „Re
entry-permits". Men dient er dus ook
rekening mede te houden, dat zijn
loopbaan in de tropen op een gegeven
ogenblik, als de toelatingskaart ver
streken is, plotseling wordt afgebro
ken.
Geen dik pensioen.
Het is een legende, dat de mensen,
die na een jarenlange tropen-carrière
in Nederland terugkeren, een dik pen
sioen zouden genieten. Dit zijn slechts
uitzonderingen. De z.g. Indische pen
sioenen. speciaal van de cultures en
alle andere particuliere bedrijven, ple
gen zeer gering te zijn. Tot voor en
kele jaren hadaen sommige bedrijven
in het geheel geen pensioenregeling.
Vóór de oorlog gingen de meeste
werkgevers er van uit, dat de stafle-
Het enig motief, dat het dóórzetten
onder vaak hachelijke omstandighe
den verzoette, verdwynt in het met.
Dit is een groot nadeel voor de Ne
derlanders in Indonesië, maar er dient
wel op te worden gewezen, dat de
voordelen, welke men in Djakarta
door die nieuwe verslechtering denkt
te bereiken nl. deviezen-besparing
voor Indonesië zelf wel eens op een
grote schadepost zouden kunnen uit
lopen.
De buitenlanders waar het hier om
gaat zijn nameljjk de werkers in de
frote bedrijven die voor Indonesië de
eviezen verdienen, of in bedrijven die
daarmede annex zijn. Over het alge
meen kunnen zy nog niet door Indo
nesische krachten vervangen worden,
omdat Indonesië nog niet voldoende
mensen oplevert, die voldoende des
kundig zijn, of een behoorlijke techni
sche administratieve ondergrond be
zitten.
Wanneer deze buitenlanders straks
in nog groter getale dan reeds het ge
val is geweest dit land gaan verlaten,
omdat de allerlaatste attractie om
hier te blijven werken in rook vervlo
gen is, wordt de goede gang van za
ken in die bedrijven geschaad. En dat
kost op betrekkelijk korte termijn
méér deviezen, dan men door de be
snoeiing der sociale transfers be
spaart!
Sentiment.
Dit in overweging genomen wordt
het geuite voornemen tot drastische
transfer-beperking dan ook algemeen
betreurd, in de eerste plaats natuur
lijk door hen, die er het meest en het
eerst door getroffen zullen worden,
maar ook door verscheidene Indonesi
sche economen, die met de beide be
nen op de grond staan. Men zal moe
ten afwachten, in hoeverre de soep
niet zo heet gegeten wordt als zij kort
geleden in officieuze berichten werd
opgediend. Indonesië is een moeilijk
land om op grond van wiskundige of
nuchter-economische overwegingen
voorspellingen te doen, omdat hier in
alles, maar dan ook alles, het politie
ke sentiment nog steeds zo'n aanzien
lijke rol speelt.
Het valt voor Indonesië en voor de
talloze hard-werkende Nederlanders
in dat land intussen van harte te ho
pen. dat de nieuwe transfer-regeling
voor 1954 tenslotte toch nog een klein
beetje meevalt.
Anders kan Nederland het volgend
jaar rekenen op een nieuwe invasie
van teleurgestelde repatrianten, die
voor hulp aan de economische opbouw
van Indonesië nog jarenlang van zeer
groot nut hadden kunnen zijn.
Nette mensen. De heer S. uit
Den Haag, die naar Canada
emigreerde heeft een goede in
druk van de Hagenaars mee
genomen. Op de dag van zijn
vertrek verloor hy op straat
zijn portefeuille met al z'n emi
gratiepapieren en 250 Canadese
dollars. Des avonds werd hem
de portefeuille weer ter hand
gesteld door de vinder.
Dure benen. De Franse revue
ster Mistinguette (acht kruis
jes) heeft de millioen-francs-
verzekering voor haar (dans)
benen opgezegd. Mistinguette:
„De Franse franc zakt sneller
in waarde dan mijn benen".
Sport. E. Foster, die op 24 me
ter hoogte van het zonnedek
der Queen Elisabeth (Enge
land) dook: „Ik wil helemaal
nief zeggen, dat ik een goede
duiker ben, maar ik weet vrij
aardig te dalen."
Baseball. Amerikaanse base-
ballclubs zijn eigendom van di
recteuren, die de exploitatie
voeren. Ze hebben ook een ba
lans, waarop hun spelers ge
boekt staan. De Yankees in
New York lopen voor 5 millloen
dollar op de balans... de Car
dinals in St. Louis hebben 4
millioen balanswaarde.
Opvoeding. Opvoedkunde is de
kunst kinderen zo op te voeden
als de ouders hadaen moeten
zijn.
Bobo. De heer Winthrop Roc
kefeller in New York wit schei
den. Dat is dan al de derde
maal. Ditmaal wil hij scheiden
van Bobo, die 23 jaar is en een
zoon heeft.
Maar Bobo weigerde het aan
bod van een millioen dollar. Ze
ging naar New York, instal
leerde zich in een Rockefeller-
huis en ze woont daar nu. Haar
advocaat heeft haar namelijk
verteld, dat Rockef eller een mil
lioen dollar per jaar inkomen
heeft, dat Bobo daarvan 'n vier
de kan claimen voor zichzelf en
haar zoon en dat het bijgevolg
verstandig is zolang mogelijk
dat aanbod van „een millioen
dollar ineens" uit te stellen.
Vryspraak. Vrijgesproken werd
te Bergen (België) de heer Emi-
lio Rondoti, die er van verdacht
werd zijn vrouw, zijn drie kinde
ren, zijn huisraad en zyn huis
voor de somma van 24.000
francs verkocht te hebben aan
z'n vriend Martina.
Bescheidenheid. Frank Lloyd
Wright (84), beroemd Ameri
kaans architect (bekendste uit
spraak „Ik heb een vaste basis
voor mijn uitdagendheid", kreeg
de gouden medaille van het
Amerikaanse Nationale Kunst
instituut.
Wright verklaarde: „...Er
valt een schaduw over me..."
het schijnt, dat een zeldzame
ziekte mij overvalt:... beschei
denheid!"
Amsterdamse Beurs
30 Juli 31 Juli
Bank van Ned. Gem. 0-5-10
123
123
Nederland 1951 (3%)
101
Nederland 1948 (3%)
99%
99%
Nederland 1947 (3%) 3
98%
98%
Nederland 1937 3
97%
97
Dollarlening 1947 3 pet.
96
95%
Investerlngseertiflcaten 3
98%
98%
Nederland 1962-64 z.b. 3
99%
99%
Nederland N.W.S. 2%
78%
783/4
Ned. Indië 1937 A 3
98
98
Nat. Handelsbank
123%
123
Ned. Handelmij.
157
157%
A.K.U.
171
171%
Bergh's en Jurgens
272
273
Calvé-Delft
125
125%
Centrale Suiker
171
Kon. Ned. Hoogovens
170
172
Unilever
197%
196%
Ned. Kabelfabriek
217%
217
Philips
167%
168%
Wilton-Feijenoord
175
176
Kon. Petroleum Mij.
327%
329%
Kon. Petroleum Mij.
327%
329%
Amsterdam Rubber
95%
94%
Holland Amerika Lijn
133%
133%
Kon. Paketvaart
119%
118%
Rotterdamse Lloyd
124%
123%
Ned. Schheepvaart Unie
1253/4
125%
Stv. Mij. Nederland
135
134
H.VA.
113%
109%
Deli-Batavia Mij.
164
160
Deli Mij.
102%
100%
Baltimore-Ohio
24%
Missouri K.T.
5%
New York Central
24%
24%
Pennsylvania
21%
22
Anaconda
33%
34%
Bethlehem Steel
52
52%
General Motors
58%
59%
Intern. Nickel
41
41%
Kennecott
61%
63%
Republic Steel
48
48%
U.S. Steel
38%
38%
North American Cy.
20%
Midcontinental
588,4
61
Shell Union
72%
74
Tide Water
22%
22%
Reeds eergisteren tegen slot heeft men
ernstig rekening gehouden met een nieu
we staatslening en de Vrijdagmiddag ge
publiceerde emissie van f 400 millioen 3%
procents 30-jarige obligatiën tegen pari
verwonderde eigenlijk niemand. De cón-
versielening 1947 was zelfs een kleinig
heid beter. De beurs acht het succes van
de nieuwe lening reeds bij voorbaat ver
zekerd.
Verrassend groot is Donderdag de obli-
gatieomzet geweest, nl. meer dan f 7 mil
lioen nominaal waarvan niet minder dan
ruim f 2% millioen converteerbare obli
gaties Kon. Olie. Ook Vrijdag was de be
langstelling voor olies weer zeer groot.
Ook de andere industrieën gaven van een
licht verbeterde stemming blijk, al bleef
Unilever iets achter. De scheepvaartafde
ling opende goed prijshoudend, maar liep
daarna achteruit.
ZIJ SCHREEUWEN MOORD EN BRAND.
Een bijna komisch schouwspel
(Van onze correspondent in Zuid-Afrika)
Oom Klasie Havenga, de Zuidafrikaanse minister van financiën, heeft
voor de twee-en-twintigste keer in zijn lange ministeriële loopbaan een be
groting ingediend en voor het eerst in al die jaren heeft hij het volk ge
schokt door wat hier beschouwd worden als drastische voorstellen. De
prijs van het brood wordt een stuiver hoger, auto's worden gemiddeld
zeshonderd gulden duurder, de benzine zal vyf cent per liter meer gaan
kosten en de „hereregte" (belastingen op het aankopen van onroerende
goederen) zijn met één procent verzwaard.
En voorts is de inkomstenbelasting
verhoogd met ongeveer tien procent.
Dat betekent, dat een echtpaar met
drie kinderen bij een jaarlijks inko
men van 8000 gulden thans 180 gul
den per jaar aan de fiscus moet offe-
door A. KAPTE1N.
ren. Van inkomens die 20.000 gulden
per jaar bedragen eist minister Ha
venga onder aeze omstandigheden
tien procent. En dit is voor Zuid-
Af rika een ongekend hoge belasting.
Maar: alle belastingbetalers kra
gen de bedragen, die zy thans méér
gaan betalen dan in vorige jaren,
over vijf jaren geheel terug met nog
vier procent rente bovendien! Want
de minister beschouwt de verhoogde
belasting niet als belasting, maar als
een lening, die het volk aan de rege
ring verschaft. Een lening met een
looptijd van vijf jaar, vier procent
rente dragend.
Vermoedelijk is dit wel de meest
vriendelijke belasting, die nog ooit
een minister van financiën heeft in
gevoerd. Maar het door lange wel
vaartsperioden verwende volk van
Zuid-Afrika schreeuwt niettemin
moord en brand. En de parlementaire
oppositie bevecht de maatregelen tot
het uiterste.
Men weet, dat het land voor zyn
fantastische ontwikkeling enorme ka
pitalen nodig heeft, maar men is niet
van harte bereid, de daarvoor nodige
offers te brengen, zelfs niet al komen
die offers over vijf jaar met rente te
rug.
Voor wie gewend is geweest aan de
drukkende belastingen in het na-oor-
logse Europa is de politieke agitatie
tegen minister Havenga's begroting
een bijna komisch schouwspel. In dit
ryke land met zijn hoge salarissen en
zyn overvloed aan consumptiegoede
ren zijn de belastingen nog altyd veel
lager dan elders. En nu ae regering
bij wijze van terug te betalen Delas-
tinggelden een lening vraagt (tenein
de het welvaartspeil te handhaven
door voortgaande industrialisatie)nu
zucht het verwende volk van Zuid-
Afrika alsof het 't grootste onrecht
ter wereld te verduren krijgt.
Degelijk beheer.
Maar de regering-Malan, in welker
gelederen oom Klasie Havenga een
gezaghebbende positie inneemt, denkt
er niet aan om ae voorgestelde maat
regelen terug te nemen. Men heeft
114 millioen gulden extra nodig voor
de uitvoering van „kapitaahverke" en
dat bedrag moet er komen, goed
schiks of kwaadschiks. Minister Ha
venga is een conservatief financier;
hy is nog altyd een aanhanger van de
simpele maar degelijke theorie, dat
het huishoudboekje van de Staat
moet kloppen. Hij heeft in zyn nieu
we begroting veiligheidshalve zelfs
een overschot van vyf millioen gecal
culeerd. En hij is er, gezien de gunsti
ge reacties uit het buitenland, in ieder
geval in geslaagd om door deze be
groting aan te tonen, dat de Unie nog
altijd een land is, waar buitenlands
kapitaal niet alleen welkom, maar
ook veilig en winstgevend is.
En dat is, voor een zo snel groeiend
land als de Unie van Zuid-Afrika, van
eminent belang.
BIJ DE NOLLEDIJK.
Boeiende ogenblikken in het strandgebied.
Een uur wachten is voor (le huis- tuin- en keukenmens een byna on
overkomelijk bezwaar. Voor do dito natuurliefhebber behoeft het hele
maal geen ramp te zijn. Vooral ais het waclitpunt zich bevindt in de om
geving van de Nolledyk, valt er wel het een en ander te beleven.
Daar is ten eerste het strand met de schynbaar achteloos neergewor
pen bescherming van bazaltblokken. Een kaal gedoetje als men er van
een afstand de blik over laat weiden. Zelfs van vry dichtbij schijnt dit
maar een armzalige levenskring. Een wat grovere steenmassa lokt tot
bezichtiging. Wat wierslierten, half verdroogd door zon en wind, wat
zeepokken, daar schynt het wel i
Het vloedwater begint weer aan
te spoelen. Met krullende golfjes
wringt het zich tussen de stenen
door. Ze spreiden zich uit, lopen
weer vast, wagen nog eens een po
ging tot doorbraak en trekken zich
dan langzaam, als teleurgesteld te
rug.
Het mag een tijdverpozing heten
daar enkele minuten op te kijken,
de ogen heen en weer te laten val
len op de cadans van de golvingen,
maar werkelijke belangstelling ont
staat niet door het zich op en neer
bewegen van enkele opgetilde slap
pe wierslierten, ze wordt gewekt
door de bewegingen waarachter het
leven schuilt. Geloof nu maar vrij,
dat dit leven hier is, zelfs al zou het
bij beter toekijken nóg afwezig schij-
nen.
Overal, waar men de denkbeeldige
laagwaterlijn kan trekken over een
door BAREND ZWERFMANS.
strandgebied, waarin tussen de ste
nen kleine waterplasjes blijven in
gesloten, wanneer de eb zich doet
gelden, daar overal is leven te vin
den, ook waar men het niet ziet.
Zoek zo'n afgesloten waterpoeltje
op en bekijk de bodem zorgvuldig.
Tien tegen een dat, als men het wa
ter aanraakt met de punt van de
schoen er een garnaaltje met zeer
snelle vaart wegschiet over de bo
dem; zo snel, dat men slechts een
ribbeling waarneemt, terwijl men
door het glasachtige diertje heen
kijkt. Het eist wel een paar minuten
om de diertjes werkelijk te zien; voor
een wachtende een boeiend spelletje.
Komt het dicht by een donkere spleet
tussen twee stenen dan schiet op z'n
onverwachtst soms een stelletje
scharen naar voren. Een levende krab
zit daar verborgen, onmerkbaar be
wogen een paar draaddunne spriet
jes en een paar gestulde oogjes,
maar ze letten op elke beweging in
de buurt. Weet ge eenmaal zijn
schuilplaatsje, dan wacht ge graag
vijf minuten om hem dat nog eens
te zien doen en zo is er vóór ge het
weet reeds een kwartier van het
wachtuur voorbij. Had men slechts
meer van die onderwerpjes. dan zou
men heus geloven het gehele uur
aangenaam door te brengen.
Nu, eenmaal gewend nóg een beet
je scherper te kijken, zal men geen
moeite hebben ze te vinden. Men be
hoeft immers niet by dat ene poeltje
te blijven staan
Toch wel, anders leert ge uw aan
dacht niet voldoende te concentre
ren en u ontgaat wéér, wat ge vroe
ger niet hebt gezien en ook verder
nooit zult aanschouwen.
Bekijk de stenen eens goed. Behal
ve de ordinaire pokken (die ook le
ven en fraaie waaiertjes steken van
tussen hun kalkplaatjes) ziet ge
onder water, vaak een witte franje
aan de steen zacht heen en weer
wiegen. Dunne draadjes met knop-
Jes er aan. Dat is de zeedraad, een
:olonie van kleine poliepachtige dier
tjes. Wieren bevatten bladgroen; de
ze diertjes maken niet hun eigen
voedsel, ze vangen het, hun bleke
kleur doet ze dadelijk als van dier
lijke oorsprong kennen, voor ge ze
met zekerheid hebt gevonden zijn al
licht weer vijf minuten verstreken.
Misschien ligt daar in de buurt dan
een zeester, die in vochtige omge
ving niet is uitgedroogd, maar toch
ook niet veel moed heeft zich nog
te bewegen. Schuif hem dan eens
het water in, tien tegen een, dat de
eigenaardige manier, waarop hij
zich gaat uitrekken en voortbewe
gen, u doet vergeten, dat er juist een
boot passeert, welke aanblik u anders
had moeten boeien om de verveling te
verdrijven.
HOOG EN LAAG WATER
2 Augustus.
U.-f N.A.P. U.+N.A.P.
U.-
N.A.P.
U.N.A.P
Vlissingen
6.48
1.97
19.09
1.74
0.52
2.03
12.59
1.64
Terneuzen
7.18
2.17
19.38
1.95
1.28
2.22
13.33
1.83
Hansweert
7.52
2.26
20.04
2.05
2.06
2.37
14.12
1.98
Zierikzee
8.09
1.57
20.25
1.35
1.19
1.64
13.46
1.26
Wemeldinge
8.28
1.77
20.44
1.54
1.57
1.90
14.14
1.50
3 Augustug.
Vlissingen
7.47
1.73
20.17
1.54
1.42
1.90
14.00
1.56
Terneuzen
8.14
1.94
20.43
1.74
2.15
2.10
14.31
1.74
Hansweert
8.43
2.05
21.06
1.86
2.51
2.24
15.08
1.89
Zierikzee
9.00
1.42
21.25
1.23
2.16
1.60
14.52
1.28
Wemeldinge
9.19
1.60
21.44
1.41
2.47
1.83
15.13
1.47
35. Vlug klom de Zeewolf
aan boord van de Kraak en
liep op de Maat toe. „Maak
te je een grapje?" vroeg bij
wantrouwend, „of wil je
werkelijk jouw aandeel in
de schat van Swarte Daen
ruilen tegen die paar goud
stukjes, die ik van je schip
heb meegenomen?"
„Ja", piepte de Maat. „dat
wil ik werkelijk!" „Dan",
besloot de Zeewolf, „ben je
gek, öf er zit een truc ach
ter.'.en ik denk het laat
ste!" Hij lachte breed. „Je
vader zat ook al'ijd vol
trucjes", zei hij in tedere
herinnering verzonken, „als
je niet oppaste, ging hij al
tijd met het leeuwenaandeel
van de buit strijken! Maar
ik ga er niet op in, voor
ik weet, wat hier achter zit!
Dus we gaan samen naar
de schat zoeken I Ik neem
een paar stevige mannetjes
mee, want je staat op dit
eiland altijd voor verrassin
gen. En laat die kleine ook
maar meegaan", vervolgde hij, op Kappie wijzend,
„die lijkt me wel een pientere snuiterl"
i afgelopen...
Als je vijf lange poten hebt, met
hoeveel moet je dan gaan lopen
Kijk maar eens hoe de zeester dat
probleem oplost. Daar schuift hij
voort over de bodem en passeert een
plekje, waar een rond kuiltje uw
aandacht nog niet had opgeëist, 't
Was dan ook een gevuld kuiltje en
het grijze gedoetje, dat als vulling
diende, viel helemaal niet op als iets
levends. Maar nu is het opeens een
echt kuiltje geworden, er heeft zich
iets teruggetrokken in het zand of
het slib. Als ge nu nog eens over de
bodem speurt zult ge misschien der
gelijke zuiver ronde, opgevulde kuil
tjes ontdekken en dan tot uw ver
wondering zien, dat de opvulling be
staat uit een grijze, maar toch fraaie
ster. Nu raakt ge die ster even aan
met een aangespoeld strootje en op
eens ontstaat weer het echte kuiltje
en de ster is weg.
In dat kuilj te woont enkele cm's
diep een zee-anemoontje een zoge
naamde „hol"bewonende anemoon.
In het midden van de ster zit de
mond en de stralen van de ster zijn
de vangarmen, de tentakels. Dat
diertje moet, dit zij tot uw bescha
ming gezegd, niet één uur maar
meest meerdere lange uren wachten
tot het met die vangarmen een prooi
kan grijpen. Het kan zich in het zand
verplaatsen, maar waarom zou het
dit doen, de kansen op prooi worden
er niet beter door. Nu ge dit weer
kent, zult ge rondziende overal van
die sterren kunnen ontdekken, onder
water open enboven water als
slijmerige klontjes aan de stenen ge
kleefd. Ja, ge zult verschillend ge
kleurde vinden, wit, oranje, bruin,
gestreept
Dan moogt ge wel eens op uw hor
loge kijken, ongemerkt is een flinke
hap uit uw wachttijd gebeten en
wilt ge nog de bloemen op de dijk
bekijken met het aanvliegen van bij
en, vlinders en vliegen, met hun be
wegingen over de bloemen om ho
ning of stuifmeel te veroveren, dan
zult ge u moeten haasten!
Ik wed, dat U geen tijd meer zult
hebben om de noningklavers, de
haasjeskruiden, de heggerank en nog
zoveel andere planten te ontdekken,
die de Nolledijk op zijn hoge rug
heeft laten groeien. En ik weet
zeker, dat ge de prachtige helling
geheel en al begroeid met de herts
hoorn weegbree niet eens meer zult
kunnen ontdekken. En die is er toch
ook.
't Is natuurlijk erg, als men een
uur heeft gewacht en de persoon, die
men moet spreken is nog steeds niet
teruggekeerd. En men onmogelijk
nog langer kan wachten.
Misschien zal die persoon het zelfs
erg iammer vinden, d&t men zo lang
heeft moeten wachten voor niets.
Dan mag dit babbeltje over een
wachtuurtje aan de Nolledyk die per
soon troosten met de gedachte, dat
Zwerfmans zich in gene dele heeft
verveeld, want hy zal daarbij nog
verklappen, dat dit stukje niet de
helft vermeldt van al de leuke din
gen, die hij in dit „verloren" uurtje
heeft gezien. En„wat in het vat
is, verzuurt niet".
Dagelijks terugkerende
verschrikking verdwijnt
Afwas thans kinderspel!
Eindelijk is er een einde gekomen
aan die eeuwige afwas-misère. Niet
langer behoeft de huisvrouw met een
zucht van tafel op te staan en vol
tegenzin aan de afwas te beginnen.
In deze moderne wereld van nylon,
plastic en straalmotoren hebben de
Castella-fabrieken ook daar iets op
gevonden. Een lepel van het nieuwe
afwasmiddel Castella Vaatwas ver
schaft U teilen vol actief schuim,
waaruit Uw vaat- en glaswerk, lepels
en vorken in een oogwenk blinkend
en stralend te voorschijn komen.
Voorbij is de narigheid van natte
do'eken, want afdrogen is niet meer
nodig en voorbij is ook... de ellende
van ruwe „afwashanden". Dit won
dermiddel maakt de handen in plaats
van ruw fluweelzacht! En de prijs
voor dit jongste Castella-product...
slechts 25 ct. per pak.