De zwarte dame van de Batterij
hield 's nachts stroper staande
3
Nederlandse padvindersbeweging
verdient de aandacht
Louisa's grote strijd
JIMMY BKOWIN en de oranjehemden
INDRUKWEKKEND BEGIN VAN
GROOT GYMNASTIEKFEEST
de nationale film g
VRIJDAG 17 JULI 1953
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
11
EEN STROPER ONTMOETTE DE DUIVEL.
Een Zeeuwsch-Vlaamse sage opnieuw
verteld
Mijn vader was een stroper, vertelde de oude man; dat was algemeen
bekend. Altijd was hij op zoek naar wild, of hij viste in een verboden
water, of hij trachtte vogels te vangen. Of dat nu mocht of niet mocht,
daar vroeg in die t\jd niemand naar.
Als de vogels trokken, was hij in de schorren en lokte op zijn lijm
stokken vinken, sysen en putters; in de zomer wierp hij zijn netten uit
in alle kreken en welen, waar vis moest zitten, en in de winter zette
hij strikken voor hazen en konijnen en schoot fazanten en patrijzen.
„De Stroper'' noemden ze hem, en dat wilde heel wat zeggen, want
ieder die in de strooien huisjes van d^ Zwarte Hoek woonde, ging wel
eens ongevraagd op jacht.
Op een late avond, diep in het na
jaar, kwam mijn vader de lange weg
van Zuiddorpe in Vlaanderen gegaan,
waar hij bij zijn oom Guustaaf had
gewaakt en oom Guustaaf was die
avond gestorven.
't Moet in de jaren na de Belgi
sche Opstand gebeurd zijn, want er
lagen nog altijd soldaten langs de
grens, 's Nachts stonden overal
schildwachten op de wegen en bij de
bruggen. Ook aan de Liende stond
een schildwacht.
„Halt! Werda!" riep hij. „Sta, of
ik schiet!"
„Hier ben ik al", zei mijn vader.
„Wat ia er?"
Hij moest zeggen hoe hij heette,
f door
JACQUES R. W. SINNINGHE
waar hij vandaan kwam en waar hij
naar toe ging en hij moest zijn
frenspas tonen. Toen vroeg de sol-
aa/t nog waarom hij zo laat op stap
was.
„Ik heb gewaakt bij mijn oom en
die is een paar uur geleden gestor
ven", zei mijn vader. „Laat me nu
maar gaan, want ik moet nog in het
hartstikkedonker naar huis terug."
„Nu, ik zal je niet tegenhouden"
zei de schildwacht, „Goede reis!"
De batterij.
Vader legde er nog een stapje op
en hij was eerder dan hij gedacht
had aan de Battery. Dat was een
oude schans, die nog tegen de Span
jaarden was gebruikt; het enige over
blijfsel van de buitenwallen van een
kasteel, dat in de Middeleeuwen was
verwoest. Geloof maar, dat alleen
mijn vader daar na donker langs
durfde te gaan, want het spookte er
geducht, zoals je horen zult.
De weg was bar en bar slecht,
vooral na de zware regens van de
vorige dagen. Overal stonden er plas
sen en de modder lag dik in het
karrespoor. Mijn vader had moeite
om de weg te vinden en als hij geen
stroper was geweest, zou het hem
stellig niet gelukt zijn, maar dan was
hij ook wel zo verstandig geweest
om in Zuiddorpe te blyven tot de
volgende morgen.
Opeens, toen vader in een plas had
getrapt, en de modder uit zijn klom
pen goot, hoorde hij een stem.
,,Ga. je mee?"
Hij keek op. Naast hem stond een
rijzige vrouw in een effen-zwarte
mantel gekleed, en haar gezicht was
als door een sluier van spinrag be
dekt. Alleen haar ogen kon hij zien:
die waren groot en hol.
Vader begreep dadelijk dat het de
Zwarte Dame van de Batterij moest
zijn.
„Waar naar toe?" vroeg hij.
„Naar het gewelf."
„Ben jij de dame van de Batte
ry
„Ja, die ben ik. Ga mee en verlos
me", en ze greep mijn vader vast
met een dorre hand om hem mee te
trekken naar de donkere Bchans.
Vader wilde niet. „Laat me los",
zei hij: „ik moet naar huis."
„Och stroper", zei de dame, „je
bent toch immers nergens bang voor.
Een kwartiertje later ben je weer
op de weg. En als je niet durft,
duurt het honderd jaar eer„ik weer
op aarde iemand mag aanspreken,
want het is de laatste nacht van de
drie, die mij in deze honderd jaar
gegeven zijn."
„Je zult het er wel tijdens je leven
naar gemaakt hebben", zei myn
vader.
„En jjj dan, stroper", klaagde ze.
„Weet jij wat je te wachten staat?
Ben je nog zo jong, dat je geen ver
keerde dingen hebt gedaan?"
Daar zei mijn vader niet veel op.
„En trouwens", vervolgde de Zwar
te Dame: „weet je wel wat je alle
maal krijgt als je meegaat naar het
gewelf?
„Nee. Wel zo ongeveer, maar niet
precies."
„Al mijn schatten, drie kisten met
goud, met zilver, met edelstenen. Ik
zal je de weg wijzen en je ook weer
terug brengen naar de begane grond.
Je zult rijk zyn als niemand in
Zeeuwsch-Vlaanderen; je zult rijker
worden als de zee diep is."
„Laat me gaan", zei vader.
Maar met al dat praten waren ze
van de weg afgeraakt en nu liepen
ze door de weilanden, tussen de heu
vels van de Battery. Opeens zag va
der een donker gat, als een oven,
maar veel groter, wel zo groot als
een sluis.
„Hier is het gewelf", zei de Zwar
te Dame. „Hier dalen we af."
Of het nu kwam, omdat myn va
der medelijden had met die vrouw,
of dat hij graag rijk zou willen zijn,
ik weet het niet, maar hij daalde met
haar de stenen treden van de donke
re trap af, die naar de diepte leidde.
Dat is zijn ongeluk geworden.
Kisten goud.
In het grote, vierkante gewelf zag
vader drie kisten staan, drie kisten
van ijzer.
„Hier zit alles in, al mijn goud en
zilver, myn ringen en armbanden",
zei de vrouw, „al de schatten die ik
op oneerlijke wyze verkregen heb.
Neem ze, alles is voor jou. Verlos
me, neem de sleutels en open de slo-
Ze stond tegenover vader en hield
zijn polsen vast, alsof haar knokige
handen ijzeren tangen waren.
„Daar is de sleutel", zei ze nog en
wees naar de kisten. Vader keek en
daar zag hij op de middelste kist
een grote, zwarte hond liggen met
een blinkende sleutel in zijn bek. Toen
vader een stap vooruit deed, begon
hij te grommen, hoe langer, hoe har
der; het klonk op het laatst alsof
het water door een dijk brak.
Mijn vader was iemand, die overal
raad op wist en niet bang was uit
gevallen, maar nu was hy toch be
vreesd. Maar dan dacht hij weer aan
al de schatten, die hem zouden toe
behoren, en ook" aan de ongelukkige
Zwarte Dame, maar het meest van
al aan het geld en daarom deed hij
weer een stap vooruit. Maar toen
begon de hond nog veel harder te
brullen; hij liet zijn scherpe, witte
tanden zien en zette ogen op, die
zo groot waren als schotels en die
oplichten als gloeiende kolen.
„Wees maar niet bang", zei de da
me. „Wees maar niet bang, hij kan
niet byten; hij kan niet slaan; hrj kan
enkel maar grommen."
Daardoor aangemoedigd zette mijn
vader voor de derde maal een stap
in de richting van de kist, maar
toen gromde de hond zo hard, dat
het gewelf dreigde in te storten en
toen begreep vader op eens, dat het
de duivel in eigen persoon was.
„Wees maar niet bang, hy doet je
niets", riep de dame aldoor.
„Hij heeft jou toch wel wat ge
daan", antwoordde vader. „Breng mij
maar weer naar de begane grond."
Ik zal beter oppassen, dacht>hij, dan
die vrouw en zorgen dat ik uit zijn
klauwen blijf.
In het eerst wilde de dame hem
niet uit het gewelf brengen en vader
moest het haar drie keer vragen en
er bij zeggen, dat zij het hem toch
beloofd had. Ze klaagde en huilde
en wrong haar handen, maar vader
liet zich niet verbidden. Op de duur
begreep ze, dat er niets met hem te
beginnen was en bracht hem de ste
nen trap weer op. Boven gekomen
begon ze opnieuw te snikken en te
lamenteren, maar vader luisterde
niet meer. Hy hep, wat hij lopen kon.
Achter hem, op de hoogste heuvel
van de Batterij, stond de lange, vale
gedaante van de Zwarte Dame en
riep hem haar vervloeking achterna:
„Vervloekt bangerik, vervloekt jij
en vervloekt je kinderen en kinds
kinderen!"
Mijn vader was helemaal overstuur,
toen hij in de vroege ochtend thuis
kwam. Zijn moeder werd wakker,
toen hij naar binnen liep.
„Hoe is het met Guus?" vroeg ze.
„Dood. Overmorgen begrafenis,"
zei vader. Hij kroop in bed en werd
ziek, héél ziek. Weken lang lag hy
tussen dood en leven. In ijlkoortsen
vertelde hij alles wat hem overko
men was. Het verhaal ging van mond
tot mond: héél Zeeuwsch-Vlaanderen
sprak ervan.
De Zwarte Dame heeft wraak ge
nomen. Vervloekt was vader en ver
vloekt bleef hy, en wij zijn ook ver
vloekt. Wij zijn allemaal arm, arm
als luizen en mijn vader heeft in West-
dorpe geen vrouw kunnen krijgen.
Niemand durfde het aan om te trou
wen met de man, die door de Zwarte
Dame was vervloekt. Mijn vader
heeft een vrouw gevonden over de
grens, in Assenede ,waar niemand zyn
geschiedenis kende en ik zelf heb er
een gevonden in Absdale. Zij is voor
dood noch duivel bang, ze noemt het
allemaal ruttepatut van die dame en
gelooft er geen steek van. Maar ze
heeft vader ook niet gekend en va
der loog niet.
52. Ja. wat te vertellen van de wedstrijd tussen de
Biggers en de Kleitrappers, die op het terrein van de
Kleitrappers werd gespeeld? De trainer van de kleitrap
pers had natuurlijk al het een en ander horen verlui
den over de wonderspeler, die de Biggers als midden
voor hadden opgesteld. De kranten hadden er trou
wens vol van gestaan Hij maakte daarom wat hij noem
de een „tactiek-plan". Hij bond de spil van zijn elftal op
het hart Jackie Brown als een schaduw te blijven vol
gen. „Je loopt 'm maar voor de voeten (hij gebruikte
eigenlijk een woord dat met een p begint) en je zorgt
maar, dat hij geen bal behoorlijk kan spelen. Zelf be
hoef je je helemaal niet om de bal te bekommeren.
Daar zorgt de rest van het elftal wel voor. Als jij er
maar aan denkt, dat je niet van de zijde van die Brown
wijkt. Kleven, man. als maar blijven kleven. Dan zul je
eens zien wat er gaat gebeuren.." Nu dat viel wel wat
tegen, want die spil van de Kleitrappers van Stoppe
ren heette hij kon niet kleven om de eenvoudige re
den, dat hij Jackie met geen mensenmogelijkheld kon
bijhouden. Die glipte hem telkens en telkens als een aal
voorbij en toen de scheidsrechter het eindsignaal blies,
toen hadden de Biggers met 21—1 gewonnen en strom
pelden de Kleitrappers wenend en verpletterd naar de
kleedkamer, De verloving van de keeper raakte on
middellijk af en de rechtsback wierp diezelfde avond
zijn voetbalschoenen in de kachel. Hij verschafte zich
een damspel en liet zich nimmer meer op een voetbal
veld zien. Meneer Bikkebakker tracteerde die avond het
hele elftal op warme croquetjes en citroenlimonade. Hij
ging zingend naar huis.
Sparend Nederland
De spaarbanken, aangesloten bij
de Nederlandse Spaarbankbond, heb
ben in Juni een overschot geboekt
van 9.876.570Inleg en terugbe
taling bedroegen nl. 49.703.635,—
en 39.827.065,By de algemene
spaarbanken is een voordelig saldo
ontstaan van 371,918,De bank-
spaarbanken boekten een overschot
van 808.449,Zoals bekend ble
ven btf de rijks post spaarbank inleg
en overschot in Juni met elkaar in
evenwicht.
IN STIJGENDE LIJN
Het tekort aan leiders leidt tot
beperking
(Van onze Haagse redacteur)
DEN HAAG, Juli. Het bericht, d at Z.K.H. Prins Bernhard in een
helicopter een bezoek heeft gebracht aan de „Koempoelan", het grote
leiderskamp van de Nederlandse Padvinders, dat elk jaar op de Gouds-
berg by Lanteren wordt gehouden, heeft aller aandacht opnieuw op deze
jeugdbeweging gevestigd. De laatste maanden heeft zy wel telkens van
zich doen horen: de spontane hulp, die de jongens by de ramp in het
Zuiden des lands hebben geboden; de actie onder het motto „mouwen
omhoog, het land moet droog", waarbij twee ton werd opgehaald; de
campagne van „een heitje voor een karweitje" en dezer dagen de Koem
poelan, waaraan 1300 leiders en leidsters deelnemen, zjjn tekenen, dat de
Nederlandse padvindersbeweging een krachtig leven toont.
Een en ander was voor ons aan
leiding ons te wenden tot de heer W.
C. Burger, hoofdkwartiers-commissa
ris voor pers en propaganda der N.
P. V., die bereid was, ons wat meer
over het padvinderswerk in Neder
land te vertellen.
Succes
De Koempoelan was dit jaar
weer een buitengewoon succes. Er
zit een stijgende lrjn in onze bewe
ging, aldus de heer Burger. U zult
u herinneren, dat de N.P.V. na de
oorlog enige moeilijkheden heeft ge
had. Wij kregen een al te grote
stroom jongens, waardoor er een
ernstig tekort aan leiders ontstond.
Bovendien was tengevolge van de
oorlog de training en de oefening
der groepen achterwege gebleven.
Drie jaar geleden pakte de nieu
we hoofdcommissaris, mr. J. M. Ra-
vesloot, burgemeester van Almelo,
het werk met kracht aan. Er werd
een nieuw bestuur gevormd van
achttien hoofdkwartiers-commissa
rissen.
- Zoveel bestuursleden
- Ja, u kijkt verwonderd. Maar
men heeft er geen begrip van, hoe
veel omvattend het werk is. Denkt
u alleen maar aan het feit, dat er
drie afdelingen zyn: Welpen, Ver
kenners en Voortrekkers, die ieder
hun eigen hoofdkwartiers-commissa
ris hebben. Dan zijn er hoofdkwar
tierscommissarissen voor Training,
voor Zee- en Luchtverkenners, voor
Bijzondere Eisen-padvinders, dat zijn
invalide jongens, die in Augustus
een groot kamp in België gaan hou
den; verder zijn er hoofdkwartiers
commissarissen voor Christelijke en
voor Leger des Heils-groepen, voor
de Overzeese Gebiedsdelen, enz.
Er zijn bijna 14000 welpen, de ben
jamins in de N.P.V., ruim 12000
verkenners en een 1800 voortrek
kers. Voor deze verschillende afde
lingen hebben wij een kleine 4000
leiders en leidsters, dat is alles bij
elkaar bijna 32000, die tot de „Ne
derlandse Padvinders" behoren.
Andere groepen
- Ik dacht, dat er meer padvin
ders zijn?
Ongetwijfeld. Er is de V.K.J.B.:
de Katholieke Verkenners, die hun
eigen jeugdorganisatie hebben, maar
met wie wy in een buitengewoon
kameraadschappelijke geest samen
werken. Er bestaat een overkoepe
lend orgaan: de Nationale Padvin-
dersraad, waarin zaken van gemeen
schappelijk belang worden behan
deld. Voorts zijn er de meisjes: het
Nederlandse Padvindsters Gilde en
de Katholieke Nederlandse Gidsen
Beweging. Deze vier organisaties
hebben een voortreffelijke samenwer
king getoond by dc landelijke acties
der laatste maanden.
U zei, dat er een stijgende lijn
te bespeuren is. In welk opzicht is
dit merkbaar
Wel, in de eerste plaats in de
betere discipline en training.
De Engelse hoofdkwartiers-com
missaris voor buitenlandse zaken,
mr. Robin Gold. die de Koempoelan
in Lunteren bijwoonde, merkte op,
dat de geest uitstekend was en dat
een goede discipline bleek uit het
feit, dat die 1300 jongens en meisjes
zo stil konden luisteren naar rede
voeringen, zangnummers, acteren by
het kampvuur.
Kunt u ons nog iets meer ver
tellen over de beweging in Neder
land?
In Nederland
Het is onmogelyk om in een
kort interview een volledig overzicht
te geven, maar ik kan dit wel zeg
gen: het laatste jaar is het werk op
het Nationaal Hoofdkwartier in Den
Haag georganiseerd; de penning
meester, de heer H. Th. Nieuwen-
huysen heeft door zijn goed beheer
de hypotheek op het gebouw afge
lost; er zyn nieuwe hoofdkwartieren
ontstaan in Utrecht, Eindhoven, Al
phen aan de Rijn en Rotterdam. Wy
hebben een prachtig terrein bij Moer
gestel, ten Oosten van Tilburg
rondom een oud Trappistinnenkloos-
ter, gekregen, dat speciaal bestemd
is als buitencentrum voor voortrek
kers, die bezig zyn een en ander op
te knappen en geschikt te maken
voor kampeerplaats.
Het grote trainings, en kampeer-
centrum blijft echter nog altijd Om
men met zyn padvindersboerderij en
uitgestrekte bossen, waar des zomers
vele groepen hun kampen houden.
Daar wordt op 29 en 30 Augustus
het feit herdacht, dat dertig jaar
KONINKLIJKE BELANGSTELLING
Vrije oefeningen en toestelwerk dwongen
bewondering af
(Van onze speciale verslaggever)
Woensdagavond omstreeks half negen kwamen koningin Juliana en prins
Bernhard aan het geheel bezette Sparta-stadlon te Rotterdam aan om de
officiële opening bij te wonen van het grootste gymnastiekfestijn, dat niet
alleen de Maasstad, maar ook Nederland ooit gekend heeft, de Gymna-
estrada. Na een plechtig gezongen Wilhelmus, begon de Indrukwekkende
opmars waarbij vooral de 500 man tellende groep Noorse veteranen opviel.
Na de begroeting door de voorzitter
van het regelingscomité, mr. C. J. van
Dongen, waarbij een minuut stilte in
acht werd genomen wegens het plot
seling overlijden van een der Noorse
deelnemers tijdens de vlaggeparade,
trad het Noorse Veteranenkorps naar
voren. De Noren demonstreerden
vrije oefeningen op de plaats, welk tot
grondthema hadden het ontspannen
zwaaien van romp, ai-men en benen,
Advertentie
geleden in Nederland de Gilwell-
training begon. Gilwell is het grote
buitencentrum in de omgeving van
Londen, waar jaarlijks uit de gehele
wereld padvinders en leiders komen
om de Gilwell-training te ondergaan.
Zij moeten zich aan de hoogste eisen
van de self-help, kampeerstandaard
en padvinderstechniek onderwerpen.
En Gilwell's Ada Hoeve in Ommen
is een internationaal erkend filiaal
van het Engelse trainingscentrum.
Het is in het bijzonder het werk
van dr. J. S. Zaneveld, de hoofdkwar
tiers-commissaris voor training, die
naast de hoofdcommissaris mr. Ra-
vesloot met grote energie zich aan
zyn taak wijdt, waardoor het peil van
onze beweging weer omhoog wordt
gevoerd.
Wij hebben echter één groot ge
brek, namelijk een tekort aan leiders.
Dat is erg jammer, want wy kunnen
genoeg jongens krijgen. Daarom zal
in het komend seizoen een leiders-
werfactie over het gehele land wor
den georganiseerd.
Het zal u duidelijk zijn, dat door
het padvinderswerk zo besloot de
heer Burger een grote invloed ten
goede kan worden uitgeoefend op de
gehele Nederlandse jeugd.
Advertentie
Verkrijgbaar bij elke fotohandelaar
Formaat 6x9
Mezzochrome f 1 30
Mezzopan f 1.45 ook formaat
Spectropan f 1.70 4 x 6.5 en 6.5" x 11
verlaagd in prijs
duurder hoeft niet g
beter bestaat ntet I
vormen van gymnastiek, welke in
Nederland vrijwel niet door mannen
beoefend worden. Ook aan de toe
stellen bleken zy wel iets in hun
mars te hebben, maar dit onderdeel,
hoe keurig ook uitgevoerd, sprak niet
zo tot het publiek, daar men geen
nieuwe vondsten kon bewonderen.
Een groep van 128 Zweedse dames
gaf daarna een demonstratie, die
klonk als een klok. Zowel rythmische
als bestudeerde vormen kwamen er
in voor en het geheel maakte een
fleurige en keurige indruk.
Tot slot van de avond voerde de
Rotterdamse Turnbond een gymna-
stiekspel op. Saluutschoten weerklon
ken. waarna een fakkeldrager met
een brandende fokkel het in het duis
ter gelegen veld overstak en op de
niet-overdekte tribune aan de over
zijde zes grote Bengaalse vuren ont
stak, terwijl in het middengedeelte
vier grote letters opvlamdenK.N.G.V.
Turnsters en turners in het wit ge
kleed stroomden van alle kanten toe
waarna de turners een vlotte, keurig
ingestudeerde gecombineerde oefe
ning uitvoerden, bestaande uit bo-
demgymnastiek en lenigheidsoefenin
gen. Êen door 32 dames uitgevoerde
vendeloefening met witte-, rode- en
blauwe vlaggen, gaf het verschil der
mannelijke en vrouwelijke oefenings-
vormen goed: weer. Evenals bij de
Zweedse dames kon men hier het
massaal optreden van 240 turnsters
bewonderen. De uitvoering was af,
maar de oefenstof had niet het boei
ende. dat men over het algemeen van
de Nederlandse demonstratieploegen
gewend is. De rythmische dans van
32 dames in lange witte gewaden was
goed van opzet, maar boette door
haar langdradigheid veel van haar
charme in. Tot besluit vormden
leden der Rotterdamse turnbond de
letters F.I.G. op het veld. Het ge
heel werd afgesloten door het zingen
van een hymne aan de Gymnaestrada
door enige oratoriumverenigingen.
De inzet van dit vijfdaagse gym-
nastiekfeest was prachtig, met werk
op hoog peil.
Kenyatta moet in Kenya
opnieuw terechtstaan
Het hooggerechtshof van Kenya
heeft de vonnissen vernietigd tegen
Jomo Kenjatta en vijf andere afrikaan,
se leiders, die beschuldigd werden van
hulpverlening aan de Mau Mau.
Het hof nam de mening van de ver
dediger in het proces. D N. Pritt. over,
dat de rechter die de -onnissen heeft
uitgesproken, niet bevoegd was de zaak
te behandelen. Het heeft een herbe
rechting gelast.
De beschuldigden waren allen tot
zeven jaar gevangenisstraf veroordeeld
na een proces, dat vier maanden heeft
geduurd. Zij blijven in hechtenis.
FEUILLETON
DOOR
IAN TEMPEST
49
„Ik vroeg het jou. Mandy. Draal er
niet omheen! Wat heb je gedaan of
gezegd, dat hij er zo ineens van door
ik deed niets, heus niet",
stamelde Mandy, zenuwachtig met
haar vingers spelend en een onrusti
ge blik op Louisa werpend. „Ik be
grijp het niet, waarom je mii zo
plaagt. Heeft Kirk my soms beschul
digd, tussen jelui te hebben ge
stookt?"
„Indirect ja".
„En jij hebt dat geloofd. Dank je
wel! Ik dacht, dat je me beter ken
de". Mandy had verontwaardigd en
verwijtend gesproken, maar het
klonk niet „echt". Nog steeds zag ze
er schuldig en niet op haar gemak
uit. Ze trachtte zich aan Louisa's on
derzoekende blik te onttrekken en
met de deuren, zelfs wanneer haar
woede het kookpunt had bereikt.
Gewoonlijk rende ze weg, de deur
wijd open latend. Een van tante
Louisa's ernstigste grieven tegen
haar jongste nicht was juist die
„Open-deur-politiek"
Louisa, alleen achter gebleven,
vocht tegen opkomende tranen.
Waarom speelde Mandy tegenover
haar een rol, de rol der beledigde on
schuld? Soms om een schuldig ge
weten te bemantelen? Maar... dat
was toch helemaal niets voor Mandy.
Wat ook haar gebreken mochten zijn,
lafheid behoorde er niet toe. Wanneer
had ze ooit gepoogd, aan de conse
quenties van haar daden te ont
komen?
Er moest iets anders steken achter
Mandy's comediespel, iets vaag ver
ontrustends. Wat kon het zijn? Loui
sa had er geen idee van. Voor de zo
veelste maal betreurde ze het, dat ze
op Mandy's verzoek over de „reis
naar Filmland" was ingegaan. Nu
reeds schenen zij beiden in het moeras
te zijn terecht gekomen.
„Als je nog wat kolen op het for
nuis gedaan hebt. kun je wel naar
boven gaan", zei mevrouw Spale
knorrig. „Wat een middag! En het
schijnt ook niet op te klaren. Jammer
sloeg haar schoenen tegen elkaar zo
als ze dat in haar prille jeugd had
gedaan wanneer ze op heterdaad
werd betrapt.
„O, Mandy!" riep Louisa met een
stem, die ze tevergeefs in toom
trachtte te houden. „Waarom wil je
me de waarheid niet zeggen?"
„Zo, dus nu ben ik een leugenaar
ster, nietwaar?"
Opnieuw miste Mandy's boze toon
overtuigingskracht. Met een theatraal
gebaar wierp ze haar geplatineerde
krullen achterover en riep: „Goed,
hoor, als je dat denkt, laat Ik je dan
niet hinderen verder. Ik moet nu weg,
anders krijg ik met mevrouw Spalc
te doen."
Meteen snelde ze naar de deur, die
ze achter zich dichtsloeg, maar ook
düt was een weinig zeggende, gekun- -- -
stelde daad. Mandy sloeg anders nooit genoeg! Juffrouw Brinegar zou naar zichzelf.
St. Ives rijden om haar boeken in de
leesbibliotheek te ruilen, maar ze
heeft de auto afbesteld en heb ik tot
morgen niets aardigs te lezen."
„Maar in de bibliotheek hier zijn
heel wat boeken", opperde Louisa.
„O, die? Daar is geen enkel wat je
noemt aardig verhaal by. Ze zyn gro
tendeels van meneer Torre en die
heeft een rare smaak. Stel je voor,
hij leest geschiedenisboeken bij wijze
van tijdpassering! Nu ieder zyn
meug", verklaarde mevrouw Spaie
genadig. „Kom ik ga een dutje doen.
Gooi flink wat cokes op het fornuis,
kind; 't is vandaag erg kil in de
lucht."
Met deze woorden verliet ze de
keuken en Louisa besteedde haar aan
dacht aan het fornuis. Toen ze daar
mee klaar was en haar handen had
gewassen, bleef ze besluitloos by de
vensters staan. De regen kwam in
dikke stralen neer. sloeg tegen de rui
ten en wiste het landschap letterlijk
uit. 't Was geen zachte lenteregen,
maar een gestadige, nimmer ophou
dende stortvloed. Het uitspansel
bleef somber loodgrijs en zowel bui
ten- als binnenshuis was elk opge
wekt tintje verdwenen Kortom een
atmosfeer die je als het ware in de
put drukte, verzuchtte Louisa bij
(Wordt vervolgd.)