De zwarte dame van de Batterij hield 's nachts stroper staande 3 Nederlandse padvindersbeweging verdient de aandacht Louisa's grote strijd JIMMY BKOWIN en de oranjehemden INDRUKWEKKEND BEGIN VAN GROOT GYMNASTIEKFEEST de nationale film g VRIJDAG 17 JULI 1953 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 11 EEN STROPER ONTMOETTE DE DUIVEL. Een Zeeuwsch-Vlaamse sage opnieuw verteld Mijn vader was een stroper, vertelde de oude man; dat was algemeen bekend. Altijd was hij op zoek naar wild, of hij viste in een verboden water, of hij trachtte vogels te vangen. Of dat nu mocht of niet mocht, daar vroeg in die t\jd niemand naar. Als de vogels trokken, was hij in de schorren en lokte op zijn lijm stokken vinken, sysen en putters; in de zomer wierp hij zijn netten uit in alle kreken en welen, waar vis moest zitten, en in de winter zette hij strikken voor hazen en konijnen en schoot fazanten en patrijzen. „De Stroper'' noemden ze hem, en dat wilde heel wat zeggen, want ieder die in de strooien huisjes van d^ Zwarte Hoek woonde, ging wel eens ongevraagd op jacht. Op een late avond, diep in het na jaar, kwam mijn vader de lange weg van Zuiddorpe in Vlaanderen gegaan, waar hij bij zijn oom Guustaaf had gewaakt en oom Guustaaf was die avond gestorven. 't Moet in de jaren na de Belgi sche Opstand gebeurd zijn, want er lagen nog altijd soldaten langs de grens, 's Nachts stonden overal schildwachten op de wegen en bij de bruggen. Ook aan de Liende stond een schildwacht. „Halt! Werda!" riep hij. „Sta, of ik schiet!" „Hier ben ik al", zei mijn vader. „Wat ia er?" Hij moest zeggen hoe hij heette, f door JACQUES R. W. SINNINGHE waar hij vandaan kwam en waar hij naar toe ging en hij moest zijn frenspas tonen. Toen vroeg de sol- aa/t nog waarom hij zo laat op stap was. „Ik heb gewaakt bij mijn oom en die is een paar uur geleden gestor ven", zei mijn vader. „Laat me nu maar gaan, want ik moet nog in het hartstikkedonker naar huis terug." „Nu, ik zal je niet tegenhouden" zei de schildwacht, „Goede reis!" De batterij. Vader legde er nog een stapje op en hij was eerder dan hij gedacht had aan de Battery. Dat was een oude schans, die nog tegen de Span jaarden was gebruikt; het enige over blijfsel van de buitenwallen van een kasteel, dat in de Middeleeuwen was verwoest. Geloof maar, dat alleen mijn vader daar na donker langs durfde te gaan, want het spookte er geducht, zoals je horen zult. De weg was bar en bar slecht, vooral na de zware regens van de vorige dagen. Overal stonden er plas sen en de modder lag dik in het karrespoor. Mijn vader had moeite om de weg te vinden en als hij geen stroper was geweest, zou het hem stellig niet gelukt zijn, maar dan was hij ook wel zo verstandig geweest om in Zuiddorpe te blyven tot de volgende morgen. Opeens, toen vader in een plas had getrapt, en de modder uit zijn klom pen goot, hoorde hij een stem. ,,Ga. je mee?" Hij keek op. Naast hem stond een rijzige vrouw in een effen-zwarte mantel gekleed, en haar gezicht was als door een sluier van spinrag be dekt. Alleen haar ogen kon hij zien: die waren groot en hol. Vader begreep dadelijk dat het de Zwarte Dame van de Batterij moest zijn. „Waar naar toe?" vroeg hij. „Naar het gewelf." „Ben jij de dame van de Batte ry „Ja, die ben ik. Ga mee en verlos me", en ze greep mijn vader vast met een dorre hand om hem mee te trekken naar de donkere Bchans. Vader wilde niet. „Laat me los", zei hij: „ik moet naar huis." „Och stroper", zei de dame, „je bent toch immers nergens bang voor. Een kwartiertje later ben je weer op de weg. En als je niet durft, duurt het honderd jaar eer„ik weer op aarde iemand mag aanspreken, want het is de laatste nacht van de drie, die mij in deze honderd jaar gegeven zijn." „Je zult het er wel tijdens je leven naar gemaakt hebben", zei myn vader. „En jjj dan, stroper", klaagde ze. „Weet jij wat je te wachten staat? Ben je nog zo jong, dat je geen ver keerde dingen hebt gedaan?" Daar zei mijn vader niet veel op. „En trouwens", vervolgde de Zwar te Dame: „weet je wel wat je alle maal krijgt als je meegaat naar het gewelf? „Nee. Wel zo ongeveer, maar niet precies." „Al mijn schatten, drie kisten met goud, met zilver, met edelstenen. Ik zal je de weg wijzen en je ook weer terug brengen naar de begane grond. Je zult rijk zyn als niemand in Zeeuwsch-Vlaanderen; je zult rijker worden als de zee diep is." „Laat me gaan", zei vader. Maar met al dat praten waren ze van de weg afgeraakt en nu liepen ze door de weilanden, tussen de heu vels van de Battery. Opeens zag va der een donker gat, als een oven, maar veel groter, wel zo groot als een sluis. „Hier is het gewelf", zei de Zwar te Dame. „Hier dalen we af." Of het nu kwam, omdat myn va der medelijden had met die vrouw, of dat hij graag rijk zou willen zijn, ik weet het niet, maar hij daalde met haar de stenen treden van de donke re trap af, die naar de diepte leidde. Dat is zijn ongeluk geworden. Kisten goud. In het grote, vierkante gewelf zag vader drie kisten staan, drie kisten van ijzer. „Hier zit alles in, al mijn goud en zilver, myn ringen en armbanden", zei de vrouw, „al de schatten die ik op oneerlijke wyze verkregen heb. Neem ze, alles is voor jou. Verlos me, neem de sleutels en open de slo- Ze stond tegenover vader en hield zijn polsen vast, alsof haar knokige handen ijzeren tangen waren. „Daar is de sleutel", zei ze nog en wees naar de kisten. Vader keek en daar zag hij op de middelste kist een grote, zwarte hond liggen met een blinkende sleutel in zijn bek. Toen vader een stap vooruit deed, begon hij te grommen, hoe langer, hoe har der; het klonk op het laatst alsof het water door een dijk brak. Mijn vader was iemand, die overal raad op wist en niet bang was uit gevallen, maar nu was hy toch be vreesd. Maar dan dacht hij weer aan al de schatten, die hem zouden toe behoren, en ook" aan de ongelukkige Zwarte Dame, maar het meest van al aan het geld en daarom deed hij weer een stap vooruit. Maar toen begon de hond nog veel harder te brullen; hij liet zijn scherpe, witte tanden zien en zette ogen op, die zo groot waren als schotels en die oplichten als gloeiende kolen. „Wees maar niet bang", zei de da me. „Wees maar niet bang, hij kan niet byten; hij kan niet slaan; hrj kan enkel maar grommen." Daardoor aangemoedigd zette mijn vader voor de derde maal een stap in de richting van de kist, maar toen gromde de hond zo hard, dat het gewelf dreigde in te storten en toen begreep vader op eens, dat het de duivel in eigen persoon was. „Wees maar niet bang, hy doet je niets", riep de dame aldoor. „Hij heeft jou toch wel wat ge daan", antwoordde vader. „Breng mij maar weer naar de begane grond." Ik zal beter oppassen, dacht>hij, dan die vrouw en zorgen dat ik uit zijn klauwen blijf. In het eerst wilde de dame hem niet uit het gewelf brengen en vader moest het haar drie keer vragen en er bij zeggen, dat zij het hem toch beloofd had. Ze klaagde en huilde en wrong haar handen, maar vader liet zich niet verbidden. Op de duur begreep ze, dat er niets met hem te beginnen was en bracht hem de ste nen trap weer op. Boven gekomen begon ze opnieuw te snikken en te lamenteren, maar vader luisterde niet meer. Hy hep, wat hij lopen kon. Achter hem, op de hoogste heuvel van de Batterij, stond de lange, vale gedaante van de Zwarte Dame en riep hem haar vervloeking achterna: „Vervloekt bangerik, vervloekt jij en vervloekt je kinderen en kinds kinderen!" Mijn vader was helemaal overstuur, toen hij in de vroege ochtend thuis kwam. Zijn moeder werd wakker, toen hij naar binnen liep. „Hoe is het met Guus?" vroeg ze. „Dood. Overmorgen begrafenis," zei vader. Hij kroop in bed en werd ziek, héél ziek. Weken lang lag hy tussen dood en leven. In ijlkoortsen vertelde hij alles wat hem overko men was. Het verhaal ging van mond tot mond: héél Zeeuwsch-Vlaanderen sprak ervan. De Zwarte Dame heeft wraak ge nomen. Vervloekt was vader en ver vloekt bleef hy, en wij zijn ook ver vloekt. Wij zijn allemaal arm, arm als luizen en mijn vader heeft in West- dorpe geen vrouw kunnen krijgen. Niemand durfde het aan om te trou wen met de man, die door de Zwarte Dame was vervloekt. Mijn vader heeft een vrouw gevonden over de grens, in Assenede ,waar niemand zyn geschiedenis kende en ik zelf heb er een gevonden in Absdale. Zij is voor dood noch duivel bang, ze noemt het allemaal ruttepatut van die dame en gelooft er geen steek van. Maar ze heeft vader ook niet gekend en va der loog niet. 52. Ja. wat te vertellen van de wedstrijd tussen de Biggers en de Kleitrappers, die op het terrein van de Kleitrappers werd gespeeld? De trainer van de kleitrap pers had natuurlijk al het een en ander horen verlui den over de wonderspeler, die de Biggers als midden voor hadden opgesteld. De kranten hadden er trou wens vol van gestaan Hij maakte daarom wat hij noem de een „tactiek-plan". Hij bond de spil van zijn elftal op het hart Jackie Brown als een schaduw te blijven vol gen. „Je loopt 'm maar voor de voeten (hij gebruikte eigenlijk een woord dat met een p begint) en je zorgt maar, dat hij geen bal behoorlijk kan spelen. Zelf be hoef je je helemaal niet om de bal te bekommeren. Daar zorgt de rest van het elftal wel voor. Als jij er maar aan denkt, dat je niet van de zijde van die Brown wijkt. Kleven, man. als maar blijven kleven. Dan zul je eens zien wat er gaat gebeuren.." Nu dat viel wel wat tegen, want die spil van de Kleitrappers van Stoppe ren heette hij kon niet kleven om de eenvoudige re den, dat hij Jackie met geen mensenmogelijkheld kon bijhouden. Die glipte hem telkens en telkens als een aal voorbij en toen de scheidsrechter het eindsignaal blies, toen hadden de Biggers met 21—1 gewonnen en strom pelden de Kleitrappers wenend en verpletterd naar de kleedkamer, De verloving van de keeper raakte on middellijk af en de rechtsback wierp diezelfde avond zijn voetbalschoenen in de kachel. Hij verschafte zich een damspel en liet zich nimmer meer op een voetbal veld zien. Meneer Bikkebakker tracteerde die avond het hele elftal op warme croquetjes en citroenlimonade. Hij ging zingend naar huis. Sparend Nederland De spaarbanken, aangesloten bij de Nederlandse Spaarbankbond, heb ben in Juni een overschot geboekt van 9.876.570Inleg en terugbe taling bedroegen nl. 49.703.635,— en 39.827.065,By de algemene spaarbanken is een voordelig saldo ontstaan van 371,918,De bank- spaarbanken boekten een overschot van 808.449,Zoals bekend ble ven btf de rijks post spaarbank inleg en overschot in Juni met elkaar in evenwicht. IN STIJGENDE LIJN Het tekort aan leiders leidt tot beperking (Van onze Haagse redacteur) DEN HAAG, Juli. Het bericht, d at Z.K.H. Prins Bernhard in een helicopter een bezoek heeft gebracht aan de „Koempoelan", het grote leiderskamp van de Nederlandse Padvinders, dat elk jaar op de Gouds- berg by Lanteren wordt gehouden, heeft aller aandacht opnieuw op deze jeugdbeweging gevestigd. De laatste maanden heeft zy wel telkens van zich doen horen: de spontane hulp, die de jongens by de ramp in het Zuiden des lands hebben geboden; de actie onder het motto „mouwen omhoog, het land moet droog", waarbij twee ton werd opgehaald; de campagne van „een heitje voor een karweitje" en dezer dagen de Koem poelan, waaraan 1300 leiders en leidsters deelnemen, zjjn tekenen, dat de Nederlandse padvindersbeweging een krachtig leven toont. Een en ander was voor ons aan leiding ons te wenden tot de heer W. C. Burger, hoofdkwartiers-commissa ris voor pers en propaganda der N. P. V., die bereid was, ons wat meer over het padvinderswerk in Neder land te vertellen. Succes De Koempoelan was dit jaar weer een buitengewoon succes. Er zit een stijgende lrjn in onze bewe ging, aldus de heer Burger. U zult u herinneren, dat de N.P.V. na de oorlog enige moeilijkheden heeft ge had. Wij kregen een al te grote stroom jongens, waardoor er een ernstig tekort aan leiders ontstond. Bovendien was tengevolge van de oorlog de training en de oefening der groepen achterwege gebleven. Drie jaar geleden pakte de nieu we hoofdcommissaris, mr. J. M. Ra- vesloot, burgemeester van Almelo, het werk met kracht aan. Er werd een nieuw bestuur gevormd van achttien hoofdkwartiers-commissa rissen. - Zoveel bestuursleden - Ja, u kijkt verwonderd. Maar men heeft er geen begrip van, hoe veel omvattend het werk is. Denkt u alleen maar aan het feit, dat er drie afdelingen zyn: Welpen, Ver kenners en Voortrekkers, die ieder hun eigen hoofdkwartiers-commissa ris hebben. Dan zijn er hoofdkwar tierscommissarissen voor Training, voor Zee- en Luchtverkenners, voor Bijzondere Eisen-padvinders, dat zijn invalide jongens, die in Augustus een groot kamp in België gaan hou den; verder zijn er hoofdkwartiers commissarissen voor Christelijke en voor Leger des Heils-groepen, voor de Overzeese Gebiedsdelen, enz. Er zijn bijna 14000 welpen, de ben jamins in de N.P.V., ruim 12000 verkenners en een 1800 voortrek kers. Voor deze verschillende afde lingen hebben wij een kleine 4000 leiders en leidsters, dat is alles bij elkaar bijna 32000, die tot de „Ne derlandse Padvinders" behoren. Andere groepen - Ik dacht, dat er meer padvin ders zijn? Ongetwijfeld. Er is de V.K.J.B.: de Katholieke Verkenners, die hun eigen jeugdorganisatie hebben, maar met wie wy in een buitengewoon kameraadschappelijke geest samen werken. Er bestaat een overkoepe lend orgaan: de Nationale Padvin- dersraad, waarin zaken van gemeen schappelijk belang worden behan deld. Voorts zijn er de meisjes: het Nederlandse Padvindsters Gilde en de Katholieke Nederlandse Gidsen Beweging. Deze vier organisaties hebben een voortreffelijke samenwer king getoond by dc landelijke acties der laatste maanden. U zei, dat er een stijgende lijn te bespeuren is. In welk opzicht is dit merkbaar Wel, in de eerste plaats in de betere discipline en training. De Engelse hoofdkwartiers-com missaris voor buitenlandse zaken, mr. Robin Gold. die de Koempoelan in Lunteren bijwoonde, merkte op, dat de geest uitstekend was en dat een goede discipline bleek uit het feit, dat die 1300 jongens en meisjes zo stil konden luisteren naar rede voeringen, zangnummers, acteren by het kampvuur. Kunt u ons nog iets meer ver tellen over de beweging in Neder land? In Nederland Het is onmogelyk om in een kort interview een volledig overzicht te geven, maar ik kan dit wel zeg gen: het laatste jaar is het werk op het Nationaal Hoofdkwartier in Den Haag georganiseerd; de penning meester, de heer H. Th. Nieuwen- huysen heeft door zijn goed beheer de hypotheek op het gebouw afge lost; er zyn nieuwe hoofdkwartieren ontstaan in Utrecht, Eindhoven, Al phen aan de Rijn en Rotterdam. Wy hebben een prachtig terrein bij Moer gestel, ten Oosten van Tilburg rondom een oud Trappistinnenkloos- ter, gekregen, dat speciaal bestemd is als buitencentrum voor voortrek kers, die bezig zyn een en ander op te knappen en geschikt te maken voor kampeerplaats. Het grote trainings, en kampeer- centrum blijft echter nog altijd Om men met zyn padvindersboerderij en uitgestrekte bossen, waar des zomers vele groepen hun kampen houden. Daar wordt op 29 en 30 Augustus het feit herdacht, dat dertig jaar KONINKLIJKE BELANGSTELLING Vrije oefeningen en toestelwerk dwongen bewondering af (Van onze speciale verslaggever) Woensdagavond omstreeks half negen kwamen koningin Juliana en prins Bernhard aan het geheel bezette Sparta-stadlon te Rotterdam aan om de officiële opening bij te wonen van het grootste gymnastiekfestijn, dat niet alleen de Maasstad, maar ook Nederland ooit gekend heeft, de Gymna- estrada. Na een plechtig gezongen Wilhelmus, begon de Indrukwekkende opmars waarbij vooral de 500 man tellende groep Noorse veteranen opviel. Na de begroeting door de voorzitter van het regelingscomité, mr. C. J. van Dongen, waarbij een minuut stilte in acht werd genomen wegens het plot seling overlijden van een der Noorse deelnemers tijdens de vlaggeparade, trad het Noorse Veteranenkorps naar voren. De Noren demonstreerden vrije oefeningen op de plaats, welk tot grondthema hadden het ontspannen zwaaien van romp, ai-men en benen, Advertentie geleden in Nederland de Gilwell- training begon. Gilwell is het grote buitencentrum in de omgeving van Londen, waar jaarlijks uit de gehele wereld padvinders en leiders komen om de Gilwell-training te ondergaan. Zij moeten zich aan de hoogste eisen van de self-help, kampeerstandaard en padvinderstechniek onderwerpen. En Gilwell's Ada Hoeve in Ommen is een internationaal erkend filiaal van het Engelse trainingscentrum. Het is in het bijzonder het werk van dr. J. S. Zaneveld, de hoofdkwar tiers-commissaris voor training, die naast de hoofdcommissaris mr. Ra- vesloot met grote energie zich aan zyn taak wijdt, waardoor het peil van onze beweging weer omhoog wordt gevoerd. Wij hebben echter één groot ge brek, namelijk een tekort aan leiders. Dat is erg jammer, want wy kunnen genoeg jongens krijgen. Daarom zal in het komend seizoen een leiders- werfactie over het gehele land wor den georganiseerd. Het zal u duidelijk zijn, dat door het padvinderswerk zo besloot de heer Burger een grote invloed ten goede kan worden uitgeoefend op de gehele Nederlandse jeugd. Advertentie Verkrijgbaar bij elke fotohandelaar Formaat 6x9 Mezzochrome f 1 30 Mezzopan f 1.45 ook formaat Spectropan f 1.70 4 x 6.5 en 6.5" x 11 verlaagd in prijs duurder hoeft niet g beter bestaat ntet I vormen van gymnastiek, welke in Nederland vrijwel niet door mannen beoefend worden. Ook aan de toe stellen bleken zy wel iets in hun mars te hebben, maar dit onderdeel, hoe keurig ook uitgevoerd, sprak niet zo tot het publiek, daar men geen nieuwe vondsten kon bewonderen. Een groep van 128 Zweedse dames gaf daarna een demonstratie, die klonk als een klok. Zowel rythmische als bestudeerde vormen kwamen er in voor en het geheel maakte een fleurige en keurige indruk. Tot slot van de avond voerde de Rotterdamse Turnbond een gymna- stiekspel op. Saluutschoten weerklon ken. waarna een fakkeldrager met een brandende fokkel het in het duis ter gelegen veld overstak en op de niet-overdekte tribune aan de over zijde zes grote Bengaalse vuren ont stak, terwijl in het middengedeelte vier grote letters opvlamdenK.N.G.V. Turnsters en turners in het wit ge kleed stroomden van alle kanten toe waarna de turners een vlotte, keurig ingestudeerde gecombineerde oefe ning uitvoerden, bestaande uit bo- demgymnastiek en lenigheidsoefenin gen. Êen door 32 dames uitgevoerde vendeloefening met witte-, rode- en blauwe vlaggen, gaf het verschil der mannelijke en vrouwelijke oefenings- vormen goed: weer. Evenals bij de Zweedse dames kon men hier het massaal optreden van 240 turnsters bewonderen. De uitvoering was af, maar de oefenstof had niet het boei ende. dat men over het algemeen van de Nederlandse demonstratieploegen gewend is. De rythmische dans van 32 dames in lange witte gewaden was goed van opzet, maar boette door haar langdradigheid veel van haar charme in. Tot besluit vormden leden der Rotterdamse turnbond de letters F.I.G. op het veld. Het ge heel werd afgesloten door het zingen van een hymne aan de Gymnaestrada door enige oratoriumverenigingen. De inzet van dit vijfdaagse gym- nastiekfeest was prachtig, met werk op hoog peil. Kenyatta moet in Kenya opnieuw terechtstaan Het hooggerechtshof van Kenya heeft de vonnissen vernietigd tegen Jomo Kenjatta en vijf andere afrikaan, se leiders, die beschuldigd werden van hulpverlening aan de Mau Mau. Het hof nam de mening van de ver dediger in het proces. D N. Pritt. over, dat de rechter die de -onnissen heeft uitgesproken, niet bevoegd was de zaak te behandelen. Het heeft een herbe rechting gelast. De beschuldigden waren allen tot zeven jaar gevangenisstraf veroordeeld na een proces, dat vier maanden heeft geduurd. Zij blijven in hechtenis. FEUILLETON DOOR IAN TEMPEST 49 „Ik vroeg het jou. Mandy. Draal er niet omheen! Wat heb je gedaan of gezegd, dat hij er zo ineens van door ik deed niets, heus niet", stamelde Mandy, zenuwachtig met haar vingers spelend en een onrusti ge blik op Louisa werpend. „Ik be grijp het niet, waarom je mii zo plaagt. Heeft Kirk my soms beschul digd, tussen jelui te hebben ge stookt?" „Indirect ja". „En jij hebt dat geloofd. Dank je wel! Ik dacht, dat je me beter ken de". Mandy had verontwaardigd en verwijtend gesproken, maar het klonk niet „echt". Nog steeds zag ze er schuldig en niet op haar gemak uit. Ze trachtte zich aan Louisa's on derzoekende blik te onttrekken en met de deuren, zelfs wanneer haar woede het kookpunt had bereikt. Gewoonlijk rende ze weg, de deur wijd open latend. Een van tante Louisa's ernstigste grieven tegen haar jongste nicht was juist die „Open-deur-politiek" Louisa, alleen achter gebleven, vocht tegen opkomende tranen. Waarom speelde Mandy tegenover haar een rol, de rol der beledigde on schuld? Soms om een schuldig ge weten te bemantelen? Maar... dat was toch helemaal niets voor Mandy. Wat ook haar gebreken mochten zijn, lafheid behoorde er niet toe. Wanneer had ze ooit gepoogd, aan de conse quenties van haar daden te ont komen? Er moest iets anders steken achter Mandy's comediespel, iets vaag ver ontrustends. Wat kon het zijn? Loui sa had er geen idee van. Voor de zo veelste maal betreurde ze het, dat ze op Mandy's verzoek over de „reis naar Filmland" was ingegaan. Nu reeds schenen zij beiden in het moeras te zijn terecht gekomen. „Als je nog wat kolen op het for nuis gedaan hebt. kun je wel naar boven gaan", zei mevrouw Spale knorrig. „Wat een middag! En het schijnt ook niet op te klaren. Jammer sloeg haar schoenen tegen elkaar zo als ze dat in haar prille jeugd had gedaan wanneer ze op heterdaad werd betrapt. „O, Mandy!" riep Louisa met een stem, die ze tevergeefs in toom trachtte te houden. „Waarom wil je me de waarheid niet zeggen?" „Zo, dus nu ben ik een leugenaar ster, nietwaar?" Opnieuw miste Mandy's boze toon overtuigingskracht. Met een theatraal gebaar wierp ze haar geplatineerde krullen achterover en riep: „Goed, hoor, als je dat denkt, laat Ik je dan niet hinderen verder. Ik moet nu weg, anders krijg ik met mevrouw Spalc te doen." Meteen snelde ze naar de deur, die ze achter zich dichtsloeg, maar ook düt was een weinig zeggende, gekun- -- - stelde daad. Mandy sloeg anders nooit genoeg! Juffrouw Brinegar zou naar zichzelf. St. Ives rijden om haar boeken in de leesbibliotheek te ruilen, maar ze heeft de auto afbesteld en heb ik tot morgen niets aardigs te lezen." „Maar in de bibliotheek hier zijn heel wat boeken", opperde Louisa. „O, die? Daar is geen enkel wat je noemt aardig verhaal by. Ze zyn gro tendeels van meneer Torre en die heeft een rare smaak. Stel je voor, hij leest geschiedenisboeken bij wijze van tijdpassering! Nu ieder zyn meug", verklaarde mevrouw Spaie genadig. „Kom ik ga een dutje doen. Gooi flink wat cokes op het fornuis, kind; 't is vandaag erg kil in de lucht." Met deze woorden verliet ze de keuken en Louisa besteedde haar aan dacht aan het fornuis. Toen ze daar mee klaar was en haar handen had gewassen, bleef ze besluitloos by de vensters staan. De regen kwam in dikke stralen neer. sloeg tegen de rui ten en wiste het landschap letterlijk uit. 't Was geen zachte lenteregen, maar een gestadige, nimmer ophou dende stortvloed. Het uitspansel bleef somber loodgrijs en zowel bui ten- als binnenshuis was elk opge wekt tintje verdwenen Kortom een atmosfeer die je als het ware in de put drukte, verzuchtte Louisa bij (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1953 | | pagina 9