De New Yorkers hebben weinig gevoel voor historie Het Nationaal-socialisme wordt in Nederland weer actief Louisa's grote strijd JIMMY BHOW1N en de oranjehemden SIR WINSTON VERGAT EEN HALSDOEK TERUG TE GEVEN 8 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT ZATERDAG 4 JULI 1953. STEDELIJKE LUCHTTAXI-DIENST Driehonderd jarig bestaan der stad niet feestelijk herdacht NEW YORK, Juli Vergeef ons een zomerse, niterst-licht-pliilosophisohe stemming. Maar liet waren niet de wisselende gang van het Amerikaanse zakenleven, of de moeizame tred van internationale politieke en diploma tieke onderhandelingen, die ons voor de zoveelste maal doordrongen van het feit, dat 's mensen leven een aaneenschakeling van „ops" en „neers" is. Het was de Otls-fabrlek, waar het vervoermiddel van alle ops en neers wordt gemaakt de lift die 't op spectaculaire wijze duidelijk maakte, hoe betrekkelijk dit naar boven en naar beneden gaan toch wel is. De Otis- fabrlek is een uiterst modern gebouw, even buiten New York. Op weg' naar kantoor gaan wij er dagelijks langs. Doch vandaag voor het eerst, werden wy ons ervan bewust, dat de Otis-mensen kennelijk niets voelen voor het koekje van eigen deeg. De Otis-fabriek ge zult het begrepen hebben is hypermodern geconstrueerd en beslaat slechts... één étage. Wil men U een demonstratie geven van het Otis-product, dan neemt men U per auto mee naar de dichtstbyzynde wolkenkrabber. Wy maakten kennis met een be kwaam ingenieur met een ongebrui kelijke naam, John. L. Senior, Jr. Deze jongere Senior is een lucht vaartingenieur van vermaardheid. Het is voornamelijk aan zyn initiatief te danken, dat het brandend probleem der luchttaxi's een keer gaat nemen. Dank zij de helicopter. Senior, Jr., heeft een luchtvaart- maatschappijtje opgericht, uitslui- door ROBERT KIEK. tend ingesteld op het luchtvervoer over de korte afstand. In onze metro polis is dit een zegen. New York wordt n.l. door drie vliegvelden be diend, La Guardia, voornamelijk voor binnenlandse lijnen, Idlewild, waar de K.L.M. en de andere buitenlandse maatschappijen hun vluchten beëin digen, en Newark, het terrein waar beide categorieën landen, wanneer het erg mistig is. Reddende engel Het komt meer en meer voor, dat een buitenlander, die op Idlewild landt, tracht een verbinding te krij gen met een lijndienst naar een Ame rikaanse stad, die van La Guardia vertrekt. Moet de gaar-gezeten luchtreiziger over de weg een „doden rit" trachten te maken om zijn aan sluiting te halen, dan kost het hem op zijn minst een goed half uur. Heeft hij de pech, dat zijn vliegtuig uit Néwark vertrekt, dan is hij ten minste anderhalf uur kwijt. Het New Yorkse verkeer is nl. wat intensiever dan het straatbeeld van Amsterdam, Veere, Bergen aan Zee, en Zutphen bij elkaar. Het is op dit gebied, waar Senior Jr. de reddende engel is, of beter de reddende helicopter brengt. La Guardia is, door dë lucht, hoog stens een minuut of tien van Idlewild verwijderd, en het is mogelijk gewor den binnen het half uur van Newark naar Idlewild te pendelen. Het publiek is aan deze luchttaxi's nog niet helemaal gewend. Men staart nog veel geïnteresseerder in LEZERS SCHRIJVEN Handbalbeoefenaars worden tijdens training gestoord Reeds een aantal jaren traint onze vereniging Donderdagsavonds op het eerste veld van Modderoord, het Mi litair Oefenterrein aan de Nadorst- weg. Dit is voor een serieuze hand baltraining niet bepaald ideaal te noemen, toch prijzen wij ons gelukkig nog hierover te kunnen beschikken, ware het niet dat deze tevredenheid enigszins gaat verkeren in ontevre denheid, welke veroorzaakt wordt door het feit dat én de voetballers en de bezoekers van de zomeravond voetbalwedstrijden lukraak door het door ons gehuurde veld lopen, fietsen of brommen. Diverse malen reeds is door ons hiertegen geprotesteerd, doch tot op heden nog steeds zonder resultaat. Wat zouden de voetballers er van denken wanneer tijdens hun wed strijd bezoekers en spelers van een andere tak van sport hun veld door kruisten zonder zich iets van een voetballer aan te trekken? Zou het zoveel meer moeite zijn om na af loop van de voetbalwedstrijd buiten de lijnen naar het kleedhokje te gaan? Wi! zouden tevreden zijn wan neer U langs de kant het veld zou willen verlaten en doen daarom dit dringende beroep op uw sportiviteit. Bestuur A.V. en H.V. E.M.M. Middelburg. Misdadig rijden. In aansluiting.op enkele ingezonden stukjes over roekeloos rijden door autobestuurders nog.dit verhaal: onge veer 2 maanden geleden fietste ik met een 11-jarig meisje van Middelburg naar Lammerenburg op de „Groene- weg". Een vrachtauto passeerde in de zelfde richting zonder ook maar enigs zins vaart te minderen, met een snel heid die ik op 50 km schat, juist toen aan de andere kant een dame en een heer ons voorbijreden in de richting Middelburg. Wij reden zo rechts mo gelijk, maar de „chauffeur' ook. Toen hij bijna helemaa' voorbij was, ging hij wat naar links, zodat de achterkant van zijn laadbak het fietsstuur van het meisje raakte en zij onder haar fiets tussen de struiken kwam te liggen. Het gebeurde op Zaterdagnamiddag, een paar minuten voor zes. De Middel burgse heer zei, dat het een „melkauto" was, die daar geregeld melkbussen haalt, maar ik weet dit niet zeker. Wel heb ik de auto zien staan bij de boer derij achter „Der Eoede". Het was mis dadig rijden. Zulke lieden moesten niet mogen rijden, en hun rijbewijs moest hun ontnomen worden vóór zij slacht offers maken. Hoogachtend, J. DRONKERS, Vlissingen onze blauwe zomerlucht, wanneer er zo'n hefschroefvliegtuig knort dan wanneer het een voorbijgierende straaljager betreft. Maar Senior Junior's maatschappij heeft de han den al vol aan het postvervoer. Twee keer per dag onderhoudt hij een superbesteldienst tussen de drie vliegvelden, het dak van een centraal gebouw vla.k bh' het hoofdpostkantoor en de buitenwijken. Zodat wij, in ons landelijk dorpje, waar niets de be woners aan een metropolis herinnert, ook al ligt het onder de rook van de mammouth-stad, post uit Amersfoort en Zwolle 36 uur na de verzending al in handen te hebben. Mét de melk boer, de bakker en de postbode is de helicopterchauffeur hard op weg vriend des huizes te worden. Neophreen voor toneel Beroeps- en amateur-tonelisten zul len zich verheugen over een nieuwe vinding, als gevolg waarvan décors minder kostbaar, lichter van gewicht, realistischer van atmosfeer en ge makkelijker te verzenden zullen zijn. De vinding i3 „neophreen" een rub berachtige substantie, die zich als gips laat gieten, de vorm aanneemt van het afgietsel, doch zich tevens laat oprollen zonder deze vorm te verkiezen. Wij ergeren ons vaak blauw (of groen) aan de gruwzame décors van boven, waarmee reeds zo menig gees teskind van zoveel acteurs zich ge griefd moet hebben gevoeld. Dank zij „neophreen" heeft de ontwerper van het décor niet veel anders te doen dan een assistent te sturen naar het dichtstbijzijnde bos. De eerste-de- beste boom wordt bestreken met een mengsel van levertraan en alcohol; daartegenaan wordt een plastieke substantie gedrukt. Door de chemi sche uitwerking van de levertraan alcohol-combinatie laat dit alles los zodra de plastieke huls de vorm van de boomstam heeft aangenomen. Te ruggekeerd in de studio kan de assi stent deze substantie verharden tot het equivalent van een gipsvorm. Neophreen komt er dan aan te pas en wordt in een oven „gebakken". Na het verhardingsproces wordt dit neo phreen dan gescheiden van de vorm en is, in wezen de zuiverste copie van een boomstam, die men nog ooit -ag. Met zulk realistisch décor heeft men alleen nog maar een toneel schrijver nodig. Eilacie, geestespro ducten laten zich niet zo gemakkelijk in bepaalde vormen gieten. Luid protest De stad New York, vol liften, vol schouwburgen, doel van vliegtuigen en helicopters, die er hun passagiers uitladen, vol met bussen en auto's, pleziergangers en arbeiders, zakenlie den en kunstenaars, heeft een rijk ver leden achter de rug. Dit jaar herdenkt men, dat Pieter Stuyvesant, 300 jaar geleden, deze stad heeft gesticht. Het was reeds om deze, toch belangrijke gebeurtenis, op enigermate passende wijze te her denken, dat Prins Bernhard hier een officieel bezoek bracht in het begin van dit jaar. Op dat tijdstip had nog geen New Yorker nog maar iets ge daan om dit driehonderdjarig be staan te vieren of herdenken. Een paar Nederlands-Amerikaanse orga nisaties herdachten het feit in intie me kring. Doch de feestelijkheden, zoals men die onder soortgelijke om standigheden in de kleinste Neder landse stad zou hebben georgani seerd, bleven achterwege. Winkelweek Burgemeester Impellitteri ver klaarde, dat er tot zijn diepe spijt geen geld in de gemeentekas was om de viering ook maar op enigerlei wijze te doen plaatsvinden. (Dat er voor uiterst onbelangrijke kwesties wel geld in kas was, vergete men maar: het. beheer van de stad New York is, eilacie, van zodanige aard, dat de gemeenteontvanger van Tiet- jeksteradeel, er zich voor zou scha men). Enige zakenlieden hebben tenslotte een uitweg gevonden. Zij organiseer den een „Winkelweek". Wat Neder land en de kolonisten uit de zeven tiende eeuw hiermee uitstaande had den, is elkeen duister. Deze winkel week wordt nu gehouden. En een aar dig Nederlands studentje, Mieke Meurs, zwaar gebukt onder haar titel als „Miss 300e Verjaardag van New York", heeft een lint door geknipt. Dit is nagenoeg het enige contact geweest tussen Nederland, de winkelweek en het 300-jaiig bestaan van New York. Het is bitter teleurstellend dat een van 's werelds meest trotse steden op deze erbarmelijke manier aan zijn groots verleden is voorbij gegaan. Overeeolaatst wegens .huwelijksgeruchten De Britse pers, en in het bijzonder de bladen der arbeidersbeweging, ma ken op opvallende wijze melding van de overplaatsing van kapitein Peter Townsend, voormalig kolonel bij de luchtmacht en koninklijk stalmeester, naar Brussel, waar hij wordt toege voegd aan de Britse ambassade aldaar. Kortgeleden werd Townsend nog be noemd tot toezichthouder op de huis houding van 'koningin-moeder Eliza beth. Volgens bepaalde commentaren zou deze overplaatsing geschieden om een einde te maken aan hardnekkige ge ruchten, dat Townsend, die gescheiden is, kans zou maken op een huwelijk met Prinses Margaret. Zoals bekend, vertoeft de prinses op het ogenblik met de koningin-moeder in Rhodesië. 41. De meeste spelers van De Biggers waren na dat eerste doelpunt van Jackie even op hem ai' gerend om hem een goedkeurend klopje op de rug te geven en dat was voor Jackie voldoende geweest om al zijn sombere gedachten te vergeten. Hij was er plotseling weer he lemaal in en de eerste de beste bal, die hij weer te pakken kon krijgen werd op dezelfde manier behan deld. Hij dribbelde er mee door de hele vijandelijke achterhoede, speelde zich handig vrij en kanjerde toen zo vreselijk hard op 't doel van de Grasvinken dat hij hun doelman met bal en al tussen de palen door schoot. Weer gejuich op de tribunes, nu al wat luider en hoop voller en weer gelukwensen van zijn medespelers. Jackie kreeg nu helemaal de smaak te pakken. Hij begon nu ook wat kopwerk te laten zien. Hij liet de bal op zijn hoofd dansen, terwijl hij als een hinde v het e 3 eind van het veld naar het andere snelde. En weer vloog de bal in het doel der tegenstanders, die hun voorsprong tot 53 teruggebracht zagen. Op de tribune was 't ge juich nu niet meer van de lucht, want Jackie begon op alle plaatsen op te duiken, waar de bal maar was en hij had hem nauwelijks te pakken of hij vergastte ieder een, die maar ogen had om te kijken op zulke treffende staaltjes voetbalvirtuositeit, dat talloze mensen, die de ze Zondagmiddag huiswaarts keerden, wekenlang met warm-water-verbanden om hun hals moesten slapen, zó hadden zij hun stembanden geforceerd. Niemand trok er zich echter iets van aan, want zij hadden de Biggers dank zij Jackie met 175 van de Grasvinken zien win nen en het was een schouwspel geweest om er jaren la ter nog vol geestdrift over na te praten. Bromfiets binnenkort naar rijwielpad? Tijdens de jaarlijkse persconferentie van de Ken. Toeristenbond A.N.W.B. werd de verwachting uitgesproken, dat een nadere verkeersregeling voor de bromfiets -o betrekkelijk korte ter mijn te verwachten is. Dit zal bij mi nisteriële beschikking geschieden. Het ligt In de lijn der verwachtingen, dat de bromfiets naar de verplichte rij wielpaden zal worde, verwezen; paden voorzien van een blauw-wlt dwangbord. Behoudens ontheffingen zal de brom fiets dan van landelijke rijwielpaden (met het zwarte bordje) worden ge weerd, zolang de motor werkt. Hieruit zal volgen, dat de bromfiets zich aan het rijwielverkeer zal moeten aanpassen. Er zijn op het ogenblik naar schatting 300.000 brommers op de vier millioen fietsen. AFRIKAANSE BOER SCHREEF EEN BRIEF Het is een geschiedenis uit het jaar 1899 (Van onze correspondent in Kaapstad). „Sir Winston, het wordt langza. nierhand tijd, dat U ons de halsdoek terugstuurt, die myn vader U in No vember 1899 geleend heeft". Aldus schreef onlangs de heer Flip Kok uit Durban aan Engelands eerste minis ter voor 't geval Churchill zich niet meer zou kunnen herinneren, dat hy vierenvijftig jaar geleden in Zuid- Af ri ka een halsdoek leende, schreef de heer Kok er de bijzonderheden maar by. Het was tijdens de Boerenoorlog, die Churchill in 1899 als oorlogs-cor- OUDE BEKENDE IN NIEUW GEWAAD Paul van Tienen werd algemeen leider van de N.E.S.B. (Van onze Haagse redacteur). DEN HAAG, Juni Een plant, die tot nu toe zij het niet helemaal in het duister dan toch op een donker plekje opgekweekt is, is dezer dagen in de volle grond van Nederlands politieke tuin geplaatst. Opgericht is na melijk de Nationaal-Europese sociale beweging, waarin zijn opgenomen de Nederlandse en de Vlaamse organisatie van de Europese sociale beweging. Dat is medegedeeld in een communiqué, dat ondertekend is door de alge mene leider P. van Tienen. Men mag de heer Van Tienen zijn beweging gunnen. Er zijn er meer van dit kaliber en tot nu toe hebben zij weinig kwaad gesticht, al is er reden voor voo rtdurende waakzaamheid. De Nationaal-Europese sociale bewe ging zal in 1956 deelnemen aan de ver kiezingen voor de Tweede Kamer. Zij proclameert zichzelf daarmede tot nieuwe politieke partij en aangezien zij zich tot het gehele Nederlandse volk richt, is het van belang de ante cedenten van deze publiek optredende politieke partij na te gaan. Door wie kunnen we ons beter laten voorlichten dan door de heren zelf. Sinds kort verschijnt „De Dialoog", een maandblad van de Werkgemeen schap Europa in de Lage Landen. In het nummer van April 1953 publiceert Paul van Tienen een hoofdartikel „Zal Europa democratisch zijn?" over de onvermijdelijkheid van de herleving van het nationaal-socialisme en fas cisme. Hij schrijft: „Alle catastrophale fouten van personen en partijen uit het jongste verleden kunnen niet ver hinderen dat de grote fundamentele waarheid van deze wereldbeschouwing ook nu nog een waarheid is, waar voor mil'lioenen mensen bereid zijn te strijden. Er zijn nu reeds 6.000.000 mensen, die strijden voor een sterk en onaf hankelijk, nationaal en sociaal Euro pa". Neo-fascisme komt Mr. J. Wolthuis, die kort geleden is afgetreden als voorzitter van de Stich. ting Oud Politieke Delinquenten, FEUILLETON DOOR IAN TEMPEST Neen, zich kalm houden en niets zeggen; was het enige wat er op zat, bedacht Louisa. Ze had immers door ronduit te spreken reeds bijna haar baantje verloren. Nu moest ze voor zichtiger zijn en het zwijgen bewaren, desnoods tegen alle uitdagingen in. En terwille van Mandy, èn van juf- jrouw Brinegar èn Rosie moest ze zorgen, dat zij Veronica niet in de kaart speelde. Uiterst nieuwsgierig begaf ze zich naar de kamer van de gouvernante, maar dit vertrek was min of meer een ontnuchtering voor Louisa. Gewoon lijk valt uit de staat waarin slaapka mers verkeren wel het een en ander over de bewoners op te maken: Vero nica's kamer vormde echter 'n uitzon dering op de regel, zo „onpersoonlijk" zag ze er uit. 't Had best een hotel kamer, waarvan slechts één nacht ge bruik werd gemaa.kt, kunnen zyn. Boeken, tijdschriften of foto's, die enig houvast zouden hebben ge geven, ontbraken totaal. Elke Iade van toilettafel en kast was solide ge sloten en de toilettafelbenodigdheden waren tot een minimum beperkt; een eenvoudige haarborstel, met zilveren achterkant, een kam, een handspiegel, een kleerborstel, alles netjes pp een rijtje. Helemaal achteraan stond een blauw geëmailleerde doos, die poeders, gezichtscrème, haarwaters en lippenstiften bevatte, alles keurig gerangschikt. Het enige, dat ietwat, uit de toon viel, vond Louisa, was, dat een sterke rozenlucht de kamer atmosfeer als het ware beheerste. Wat was die geur, waar had Louise het meer geroken, dat doordringende, overweldigend-zwoele parfum? In eens herinnerde Louisa het zich. Dit was „Rose de Nuit", een Franse en geweldig dure odeur, Wie dacht Ve ronica er mee te bekoren: Torre... of Kirk soms Torre leek niet iemand om wolken van een bedwelmend parfum te waar deren, maar misschien was zijn nog al erg formele manier van doen slechts een misleidend masker. Met mannen wist je nooit waar je aan toe was, dacht Louisa vol bitterheid. Ze had immers op Kirk's betrouwbaarheid een eed willen doen, maar de gebeur tenissen hadden haar in het ongelijk gesteld. Zonder een woord van ver dediging of uitleg had hij haar In de steek gelaten en nu scheen hij in een liefdesgeschiedenis met Veronica gewikkeld. Wellicht had hy dat kost bare parfum voor haar gekocht. De tanden opeenklemmend, nam Louisa het mooie, roestkleurige tapijt onder handen. De kamer was in een soort herfsttint van ivoor, verguld en roestbruin gehouden; alles bij el- elkaar heel smaakvol, maar niet passend bij Veronica, met haar raven zwart haar en koude leikleurige ogen. Toch, hoe onpersoonlijk de kamer zelf ook mocht zijn, scheen ze niet temin geheel vervuld van Veronica's persoonlijkheid. Een gevaarlijke per soonlijkheid: hard, meedogenloos en geheimzinnig, stelde Louisa. zich voor. Mischien wel hartstochtelijk, maar noch vriendelijk, noch sympathiek. In elk geval zeker niet de juiste peisoon om een zenuwachtig over spannen kind onder haar hoede te nemen. Terwijl ze zo voortwerkte, voelde Louisa zich steeds minder op haar gemak. Ze hield zichzelf voor, dat liet onzinnig was, dat ze geen reden had om Veronica te vrezen, maar het ge voel bleef desondanks. Ze aarzelde de deur haar rug toe te keren uit angst, dat de bewoonster van de kamer plotseling zou verschijnen. Haar oren luisterden gespannen, of de stap van Veronica's hooggehakte schoenen ook in de gang weerklonk, 't Leek byna, of zij, Louisa, bezig was het hol van een tijgerin te reini- f en en die tijgerin elk ogenblik kon erugkeren. De kamer was niet electrisch ver warmd, maar had een grote, open haard, blijkbaar gemaakt in tijden toen brandstof nog goedkoop en Overvloedig was. In die haard zag Louisa een hoopje verkoold papier. schrijft in hetzelfde nummer over: De onafwendbaarheid van het Neo-Fascis- me. I-lij maakt een vergelijking tussen de Franse revolutie en de „nationaal- socialistische" revolutie. Ondanks de veroordeling van de Franse revolutie door het Wener Congres, werden haar principes in de moderne staatkunde opgenomen. Zij hadden daarvoor een periode van 1813 tot 1848 nodig. De na- tionaal-socialistische leer zal het wat sneller doen, omdat de communicatie middelen beter zijn en het tempo der wereldgeschiedenis als het ware werd versneld. Aangenomen kan worden, dat zij na 1945 nog twintig jaar nodig heeft om als leidend politiek systeem overal in de wereld te worden erkend. Prof Maurice Bardéche schrijft in een artikel over „Een Europese ar beidsdienst": „Wij dromen van de dag, dat onze arbeidstroepen van de Noordkaap tot Kaapstad schouder aan schouder stuwdammen aan de rand van de Sahara zullen bouwen. Wij dromen van de dag, dat onze jonge genera tie uit alle Europese landen na de terugkeer van hun arbeids-veldsla- gen met ontblote, gebruinde boven lichamen en geschouderde spade in rijen van twintig over onze brede boulevards voorbij zullen marche ren". Al te wrang herinneren we ons uit een nabij verleden de verkondiging Had dit soms iets te betekenen? De totaal lege prullemahd in aanmer king genomen, kon dit best het geval zijn. Als iemand blieven of andere papieren wilde vernietigen, scheen de prullemand toch de daarvoor aange wezen plaats en het leek helemaal in strijd met Veronica's bijna over dreven netheid om ze in zo'n gewel dige haard te verbranden. Vermoe delijk had ze gevreesd, dat iemand b.v. mevrouw Spale de stukken bij elkaar zou passen en ze dan zou lezen. Het kostte haar heel wat tijd en moeite, om de verkoolde stukjes uit de haard te halen en op het stofblik over te brengen. De grotere stukken bleken overblijfselen van sigaretten- verpakking te zijn. Waarom zou Ve ronica die óók hebben verbrand? Mochten juffrouw Brinegar of Torre Steger soms niet weten, dat ze rook te In elk geval scheen juffrouw Bri negar niet iemand om op zoiets on schuldigs aanmerkingen te maken. Hoe het zij, uit alles bleek, dat Ve ronica voortdurend op haar hoede was, niets aan het toeval overliet. Een normaal aangelegd meisje zou misschien alleen in haar slaapkamer hebben gerookt, maar niet zover zyn gegaan om de verpakking en peukjes te vernietigen. Slechts een vrouw, die in geheimdoenery en misleiding door kneed was, kon iets dergelijks heb ben uitgespookt. Louisa rakelde het restant van de as op en hield toen eensklaps vol schrik de adem in. Helemaal onder aan lag een driehoekig stukje papier, geschroeid, maar niet verbrand. Er stonden slechts enkele woorden op, „Tot vanavond liefste. Je altijd liefhebbende...." (Wordt vervolgd j respondent van een Londens dagblad meemaakte. De Afrikaners hadden nabij Colenso grote rotsblokken op de spoorrails gelegd en een trein met Britse soldaten ontspoorde. Van de heuvels openden de Boeren het vuur en tenslotte werden de Engelsen om singeld en gevangen genomen. Wijlen Flip Kok, de vader van de Durbanse briefschrijver, legde de hand op een in Khaki geklede jongeman, die ogenblikkelijk heftig protesteerde, omdat hij, als oorlogscorrespondent, tot de non-combattanten gerekend wenste te worden. Flip Kok deed ech ter een greep in de broekzak van de bulderende journalist en vond een geladen revolver. Voor Winston Spencer Churchill hielp er toen geen lieve-moederen meer aan: hij werd tot krijgsgevan gene verklaard en moest, samen met Kok, in de brandende zon te voet naar Chieveley lopen. Omdat Church ill tijdens de ontsporing zijn hoed verloren had, gaf soldaat Kok hem zijn halsdoek, teneinde die als hoofd deksel te gebruiken. Churchill en Kok hebben de nacht, samen met tientallen andere Boeren en krijgsge vangenen, in een boerenschuur door gebracht. Zij sliepen in het kaf. Churchill is later ontvlucht, toen hr[ met honderden anderen Engelsen was opgesloten in een schoolgebouw. Maar de halsdoek van Flip Kok heeft hij nooit terug gestuurd. Daar om heeft diens zoon nu naar Londen geschreven om te vragen of Sir Win ston niet vindt, dat het langzamer hand tijd wordt En er is antwoord gekomen van Downingstreet nummer tien! „Maar, zo zegt de heer Kok, het gaat hier om een kwestie tussen de families Kok en Churchill en ik kan dus de inhoud van de brief niet meedelen". Het schijnt, dat Sir Winston en Lady Churchill zich nog steeds afvragen, wéar toch die halsdoek gebleven kan zijn van allerlei bizarre rassentheorieën en daarop gebaseerde gruwelijke praktijken. „De Dialoog" van April j.L komt met een artikel over „Inleidende Eugenetische maatregelen, die door het overgrote deel op basis van vrij willigheid moeten worden gesteld, zo lang de eugenetica als wetenschap niet ten volle „uit-geëxperimenteerd" is. Deze vrijwilligheid „moet echter in hoge mate worden gestimuleerd door een diepgaande eugenetische voorlich ting". In het algemeen mag volgens het ar tikel datgene „verplicht" gesteld wor den, wat niet wezenlijk ingrijpt in de persoonlijke vrijheid en een welbegre pen belang voor individu en gemeen schap vormt (o.a. onderzoek voor het huwelijk, instelling medisch persoons boekje); een op sugenetica berustende belastingwetgeving, waarbij belasting verlaging wordt «mogelijk gemaakt wanneer „officieel toestemming wordt gegeven" voor een huwelijk. Een hu welijkverbod moet mogelijk zijn, in dien men erfelijk belaste kinderen verwacht. Maar het kan worden opgeheven in dien de betrokkenen zich vrijwillig on derwerpen aan medische maatregelen (zonder castratie) waardoor voortplan ting onmogelijk wordt. Over Straatsburg wordt gesproken als een „heterogeen gremium van langzaam afstervende praters", die ons verder afbrengen van de Europese eenheid. „Wij mogen niet dulden dat daar in Straatsburg Europa wordt doodge- praat". Het klinkt heel mooi De Werkgemeenschap Europa van Paul van Tienen is nu dus veranderd in een Nationaal Europese Sociale Be weging (N.E.S.B.), die een onderdeel vormt van de Europese Sociale Bewe ging. Als „nationale" beweging heeft zij tot taak het nationaal bewustzijn in de Nederlanden te versterken. Als „Europese" beweging heeft zij tot taak in onze volksgemeenschap Europees besef te kweken. Als „Sociale" beweging heeft zij tot taak een waarlijk socialisme en de vrijheid van particulier initiatief sa men te bundelen tot een vrij socialis me. Als „beweging" heeft zij tot taak bo ven alle partijtegenstellingen uit de schakel te vormen tussen mens en maatschappij. Het klinkt allemaal heel mooi. Doch als do vos de passie preekt, boer pas op je ganzen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1953 | | pagina 8