De New Yorkers hebben weinig
gevoel voor historie
Het Nationaal-socialisme wordt
in Nederland weer actief
Louisa's grote strijd
JIMMY BHOW1N en de oranjehemden
SIR WINSTON VERGAT EEN
HALSDOEK TERUG TE GEVEN
8
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 4 JULI 1953.
STEDELIJKE LUCHTTAXI-DIENST
Driehonderd jarig bestaan der stad
niet feestelijk herdacht
NEW YORK, Juli Vergeef ons een zomerse, niterst-licht-pliilosophisohe
stemming. Maar liet waren niet de wisselende gang van het Amerikaanse
zakenleven, of de moeizame tred van internationale politieke en diploma
tieke onderhandelingen, die ons voor de zoveelste maal doordrongen van
het feit, dat 's mensen leven een aaneenschakeling van „ops" en „neers"
is. Het was de Otls-fabrlek, waar het vervoermiddel van alle ops en neers
wordt gemaakt de lift die 't op spectaculaire wijze duidelijk maakte,
hoe betrekkelijk dit naar boven en naar beneden gaan toch wel is. De Otis-
fabrlek is een uiterst modern gebouw, even buiten New York. Op weg'
naar kantoor gaan wij er dagelijks langs. Doch vandaag voor het eerst,
werden wy ons ervan bewust, dat de Otis-mensen kennelijk niets voelen
voor het koekje van eigen deeg. De Otis-fabriek ge zult het begrepen
hebben is hypermodern geconstrueerd en beslaat slechts... één étage.
Wil men U een demonstratie geven van het Otis-product, dan neemt men
U per auto mee naar de dichtstbyzynde wolkenkrabber.
Wy maakten kennis met een be
kwaam ingenieur met een ongebrui
kelijke naam, John. L. Senior, Jr.
Deze jongere Senior is een lucht
vaartingenieur van vermaardheid.
Het is voornamelijk aan zyn initiatief
te danken, dat het brandend probleem
der luchttaxi's een keer gaat nemen.
Dank zij de helicopter.
Senior, Jr., heeft een luchtvaart-
maatschappijtje opgericht, uitslui-
door ROBERT KIEK.
tend ingesteld op het luchtvervoer
over de korte afstand. In onze metro
polis is dit een zegen. New York
wordt n.l. door drie vliegvelden be
diend, La Guardia, voornamelijk voor
binnenlandse lijnen, Idlewild, waar de
K.L.M. en de andere buitenlandse
maatschappijen hun vluchten beëin
digen, en Newark, het terrein waar
beide categorieën landen, wanneer
het erg mistig is.
Reddende engel
Het komt meer en meer voor, dat
een buitenlander, die op Idlewild
landt, tracht een verbinding te krij
gen met een lijndienst naar een Ame
rikaanse stad, die van La Guardia
vertrekt. Moet de gaar-gezeten
luchtreiziger over de weg een „doden
rit" trachten te maken om zijn aan
sluiting te halen, dan kost het hem
op zijn minst een goed half uur.
Heeft hij de pech, dat zijn vliegtuig
uit Néwark vertrekt, dan is hij ten
minste anderhalf uur kwijt. Het New
Yorkse verkeer is nl. wat intensiever
dan het straatbeeld van Amsterdam,
Veere, Bergen aan Zee, en Zutphen
bij elkaar. Het is op dit gebied, waar
Senior Jr. de reddende engel is, of
beter de reddende helicopter brengt.
La Guardia is, door dë lucht, hoog
stens een minuut of tien van Idlewild
verwijderd, en het is mogelijk gewor
den binnen het half uur van Newark
naar Idlewild te pendelen.
Het publiek is aan deze luchttaxi's
nog niet helemaal gewend. Men
staart nog veel geïnteresseerder in
LEZERS SCHRIJVEN
Handbalbeoefenaars
worden tijdens training
gestoord
Reeds een aantal jaren traint onze
vereniging Donderdagsavonds op het
eerste veld van Modderoord, het Mi
litair Oefenterrein aan de Nadorst-
weg. Dit is voor een serieuze hand
baltraining niet bepaald ideaal te
noemen, toch prijzen wij ons gelukkig
nog hierover te kunnen beschikken,
ware het niet dat deze tevredenheid
enigszins gaat verkeren in ontevre
denheid, welke veroorzaakt wordt
door het feit dat én de voetballers en
de bezoekers van de zomeravond
voetbalwedstrijden lukraak door het
door ons gehuurde veld lopen, fietsen
of brommen.
Diverse malen reeds is door ons
hiertegen geprotesteerd, doch tot op
heden nog steeds zonder resultaat.
Wat zouden de voetballers er van
denken wanneer tijdens hun wed
strijd bezoekers en spelers van een
andere tak van sport hun veld door
kruisten zonder zich iets van een
voetballer aan te trekken? Zou het
zoveel meer moeite zijn om na af
loop van de voetbalwedstrijd buiten
de lijnen naar het kleedhokje te
gaan? Wi! zouden tevreden zijn wan
neer U langs de kant het veld zou
willen verlaten en doen daarom dit
dringende beroep op uw sportiviteit.
Bestuur A.V. en H.V. E.M.M.
Middelburg.
Misdadig rijden.
In aansluiting.op enkele ingezonden
stukjes over roekeloos rijden door
autobestuurders nog.dit verhaal: onge
veer 2 maanden geleden fietste ik met
een 11-jarig meisje van Middelburg
naar Lammerenburg op de „Groene-
weg". Een vrachtauto passeerde in de
zelfde richting zonder ook maar enigs
zins vaart te minderen, met een snel
heid die ik op 50 km schat, juist toen
aan de andere kant een dame en een
heer ons voorbijreden in de richting
Middelburg. Wij reden zo rechts mo
gelijk, maar de „chauffeur' ook. Toen
hij bijna helemaa' voorbij was, ging hij
wat naar links, zodat de achterkant
van zijn laadbak het fietsstuur van het
meisje raakte en zij onder haar fiets
tussen de struiken kwam te liggen.
Het gebeurde op Zaterdagnamiddag,
een paar minuten voor zes. De Middel
burgse heer zei, dat het een „melkauto"
was, die daar geregeld melkbussen
haalt, maar ik weet dit niet zeker. Wel
heb ik de auto zien staan bij de boer
derij achter „Der Eoede". Het was mis
dadig rijden. Zulke lieden moesten niet
mogen rijden, en hun rijbewijs moest
hun ontnomen worden vóór zij slacht
offers maken.
Hoogachtend,
J. DRONKERS, Vlissingen
onze blauwe zomerlucht, wanneer er
zo'n hefschroefvliegtuig knort dan
wanneer het een voorbijgierende
straaljager betreft. Maar Senior
Junior's maatschappij heeft de han
den al vol aan het postvervoer.
Twee keer per dag onderhoudt hij
een superbesteldienst tussen de drie
vliegvelden, het dak van een centraal
gebouw vla.k bh' het hoofdpostkantoor
en de buitenwijken. Zodat wij, in ons
landelijk dorpje, waar niets de be
woners aan een metropolis herinnert,
ook al ligt het onder de rook van de
mammouth-stad, post uit Amersfoort
en Zwolle 36 uur na de verzending al
in handen te hebben. Mét de melk
boer, de bakker en de postbode is de
helicopterchauffeur hard op weg
vriend des huizes te worden.
Neophreen voor toneel
Beroeps- en amateur-tonelisten zul
len zich verheugen over een nieuwe
vinding, als gevolg waarvan décors
minder kostbaar, lichter van gewicht,
realistischer van atmosfeer en ge
makkelijker te verzenden zullen zijn.
De vinding i3 „neophreen" een rub
berachtige substantie, die zich als
gips laat gieten, de vorm aanneemt
van het afgietsel, doch zich tevens
laat oprollen zonder deze vorm te
verkiezen.
Wij ergeren ons vaak blauw (of
groen) aan de gruwzame décors van
boven, waarmee reeds zo menig gees
teskind van zoveel acteurs zich ge
griefd moet hebben gevoeld. Dank zij
„neophreen" heeft de ontwerper van
het décor niet veel anders te doen
dan een assistent te sturen naar het
dichtstbijzijnde bos. De eerste-de-
beste boom wordt bestreken met een
mengsel van levertraan en alcohol;
daartegenaan wordt een plastieke
substantie gedrukt. Door de chemi
sche uitwerking van de levertraan
alcohol-combinatie laat dit alles los
zodra de plastieke huls de vorm van
de boomstam heeft aangenomen. Te
ruggekeerd in de studio kan de assi
stent deze substantie verharden tot
het equivalent van een gipsvorm.
Neophreen komt er dan aan te pas en
wordt in een oven „gebakken". Na
het verhardingsproces wordt dit neo
phreen dan gescheiden van de vorm
en is, in wezen de zuiverste copie
van een boomstam, die men nog ooit
-ag.
Met zulk realistisch décor heeft
men alleen nog maar een toneel
schrijver nodig. Eilacie, geestespro
ducten laten zich niet zo gemakkelijk
in bepaalde vormen gieten.
Luid protest
De stad New York, vol liften, vol
schouwburgen, doel van vliegtuigen
en helicopters, die er hun passagiers
uitladen, vol met bussen en auto's,
pleziergangers en arbeiders, zakenlie
den en kunstenaars, heeft een rijk ver
leden achter de rug.
Dit jaar herdenkt men, dat Pieter
Stuyvesant, 300 jaar geleden, deze
stad heeft gesticht. Het was reeds om
deze, toch belangrijke gebeurtenis, op
enigermate passende wijze te her
denken, dat Prins Bernhard hier een
officieel bezoek bracht in het begin
van dit jaar. Op dat tijdstip had nog
geen New Yorker nog maar iets ge
daan om dit driehonderdjarig be
staan te vieren of herdenken. Een
paar Nederlands-Amerikaanse orga
nisaties herdachten het feit in intie
me kring. Doch de feestelijkheden,
zoals men die onder soortgelijke om
standigheden in de kleinste Neder
landse stad zou hebben georgani
seerd, bleven achterwege.
Winkelweek
Burgemeester Impellitteri ver
klaarde, dat er tot zijn diepe spijt
geen geld in de gemeentekas was
om de viering ook maar op enigerlei
wijze te doen plaatsvinden. (Dat er
voor uiterst onbelangrijke kwesties
wel geld in kas was, vergete men
maar: het. beheer van de stad New
York is, eilacie, van zodanige aard,
dat de gemeenteontvanger van Tiet-
jeksteradeel, er zich voor zou scha
men).
Enige zakenlieden hebben tenslotte
een uitweg gevonden. Zij organiseer
den een „Winkelweek". Wat Neder
land en de kolonisten uit de zeven
tiende eeuw hiermee uitstaande had
den, is elkeen duister. Deze winkel
week wordt nu gehouden. En een aar
dig Nederlands studentje, Mieke
Meurs, zwaar gebukt onder haar
titel als „Miss 300e Verjaardag van
New York", heeft een lint door
geknipt. Dit is nagenoeg het enige
contact geweest tussen Nederland, de
winkelweek en het 300-jaiig bestaan
van New York.
Het is bitter teleurstellend dat een
van 's werelds meest trotse steden op
deze erbarmelijke manier aan zijn
groots verleden is voorbij gegaan.
Overeeolaatst wegens
.huwelijksgeruchten
De Britse pers, en in het bijzonder
de bladen der arbeidersbeweging, ma
ken op opvallende wijze melding van
de overplaatsing van kapitein Peter
Townsend, voormalig kolonel bij de
luchtmacht en koninklijk stalmeester,
naar Brussel, waar hij wordt toege
voegd aan de Britse ambassade aldaar.
Kortgeleden werd Townsend nog be
noemd tot toezichthouder op de huis
houding van 'koningin-moeder Eliza
beth.
Volgens bepaalde commentaren zou
deze overplaatsing geschieden om een
einde te maken aan hardnekkige ge
ruchten, dat Townsend, die gescheiden
is, kans zou maken op een huwelijk
met Prinses Margaret.
Zoals bekend, vertoeft de prinses op
het ogenblik met de koningin-moeder
in Rhodesië.
41. De meeste spelers van De Biggers waren na dat
eerste doelpunt van Jackie even op hem ai' gerend om
hem een goedkeurend klopje op de rug te geven en dat
was voor Jackie voldoende geweest om al zijn sombere
gedachten te vergeten. Hij was er plotseling weer he
lemaal in en de eerste de beste bal, die hij weer te
pakken kon krijgen werd op dezelfde manier behan
deld. Hij dribbelde er mee door de hele vijandelijke
achterhoede, speelde zich handig vrij en kanjerde toen
zo vreselijk hard op 't doel van de Grasvinken dat hij
hun doelman met bal en al tussen de palen door schoot.
Weer gejuich op de tribunes, nu al wat luider en hoop
voller en weer gelukwensen van zijn medespelers. Jackie
kreeg nu helemaal de smaak te pakken. Hij begon nu
ook wat kopwerk te laten zien. Hij liet de bal op zijn
hoofd dansen, terwijl hij als een hinde v
het e
3 eind
van het veld naar het andere snelde. En weer vloog de
bal in het doel der tegenstanders, die hun voorsprong
tot 53 teruggebracht zagen. Op de tribune was 't ge
juich nu niet meer van de lucht, want Jackie begon op
alle plaatsen op te duiken, waar de bal maar was en hij
had hem nauwelijks te pakken of hij vergastte ieder
een, die maar ogen had om te kijken op zulke treffende
staaltjes voetbalvirtuositeit, dat talloze mensen, die de
ze Zondagmiddag huiswaarts keerden, wekenlang met
warm-water-verbanden om hun hals moesten slapen, zó
hadden zij hun stembanden geforceerd. Niemand trok
er zich echter iets van aan, want zij hadden de Biggers
dank zij Jackie met 175 van de Grasvinken zien win
nen en het was een schouwspel geweest om er jaren la
ter nog vol geestdrift over na te praten.
Bromfiets binnenkort naar
rijwielpad?
Tijdens de jaarlijkse persconferentie
van de Ken. Toeristenbond A.N.W.B.
werd de verwachting uitgesproken, dat
een nadere verkeersregeling voor de
bromfiets -o betrekkelijk korte ter
mijn te verwachten is. Dit zal bij mi
nisteriële beschikking geschieden. Het
ligt In de lijn der verwachtingen, dat
de bromfiets naar de verplichte rij
wielpaden zal worde, verwezen; paden
voorzien van een blauw-wlt
dwangbord.
Behoudens ontheffingen zal de brom
fiets dan van landelijke rijwielpaden
(met het zwarte bordje) worden ge
weerd, zolang de motor werkt.
Hieruit zal volgen, dat de bromfiets
zich aan het rijwielverkeer zal moeten
aanpassen. Er zijn op het ogenblik naar
schatting 300.000 brommers op de vier
millioen fietsen.
AFRIKAANSE BOER SCHREEF EEN BRIEF
Het is een geschiedenis uit
het jaar 1899
(Van onze correspondent
in Kaapstad).
„Sir Winston, het wordt langza.
nierhand tijd, dat U ons de halsdoek
terugstuurt, die myn vader U in No
vember 1899 geleend heeft". Aldus
schreef onlangs de heer Flip Kok uit
Durban aan Engelands eerste minis
ter voor 't geval Churchill zich niet
meer zou kunnen herinneren, dat hy
vierenvijftig jaar geleden in Zuid-
Af ri ka een halsdoek leende, schreef
de heer Kok er de bijzonderheden
maar by.
Het was tijdens de Boerenoorlog,
die Churchill in 1899 als oorlogs-cor-
OUDE BEKENDE IN NIEUW GEWAAD
Paul van Tienen werd algemeen
leider van de N.E.S.B.
(Van onze Haagse redacteur).
DEN HAAG, Juni Een plant, die tot nu toe zij het niet helemaal in
het duister dan toch op een donker plekje opgekweekt is, is dezer dagen
in de volle grond van Nederlands politieke tuin geplaatst. Opgericht is na
melijk de Nationaal-Europese sociale beweging, waarin zijn opgenomen de
Nederlandse en de Vlaamse organisatie van de Europese sociale beweging.
Dat is medegedeeld in een communiqué, dat ondertekend is door de alge
mene leider P. van Tienen. Men mag de heer Van Tienen zijn beweging
gunnen. Er zijn er meer van dit kaliber en tot nu toe hebben zij weinig
kwaad gesticht, al is er reden voor voo rtdurende waakzaamheid.
De Nationaal-Europese sociale bewe
ging zal in 1956 deelnemen aan de ver
kiezingen voor de Tweede Kamer. Zij
proclameert zichzelf daarmede tot
nieuwe politieke partij en aangezien
zij zich tot het gehele Nederlandse
volk richt, is het van belang de ante
cedenten van deze publiek optredende
politieke partij na te gaan.
Door wie kunnen we ons beter laten
voorlichten dan door de heren zelf.
Sinds kort verschijnt „De Dialoog",
een maandblad van de Werkgemeen
schap Europa in de Lage Landen. In
het nummer van April 1953 publiceert
Paul van Tienen een hoofdartikel „Zal
Europa democratisch zijn?" over de
onvermijdelijkheid van de herleving
van het nationaal-socialisme en fas
cisme. Hij schrijft: „Alle catastrophale
fouten van personen en partijen uit
het jongste verleden kunnen niet ver
hinderen dat de grote fundamentele
waarheid van deze wereldbeschouwing
ook nu nog een waarheid is, waar
voor mil'lioenen mensen bereid zijn te
strijden.
Er zijn nu reeds 6.000.000 mensen,
die strijden voor een sterk en onaf
hankelijk, nationaal en sociaal Euro
pa".
Neo-fascisme komt
Mr. J. Wolthuis, die kort geleden is
afgetreden als voorzitter van de Stich.
ting Oud Politieke Delinquenten,
FEUILLETON
DOOR
IAN TEMPEST
Neen, zich kalm houden en niets
zeggen; was het enige wat er op zat,
bedacht Louisa. Ze had immers door
ronduit te spreken reeds bijna haar
baantje verloren. Nu moest ze voor
zichtiger zijn en het zwijgen bewaren,
desnoods tegen alle uitdagingen in.
En terwille van Mandy, èn van juf-
jrouw Brinegar èn Rosie moest ze
zorgen, dat zij Veronica niet in de
kaart speelde.
Uiterst nieuwsgierig begaf ze zich
naar de kamer van de gouvernante,
maar dit vertrek was min of meer een
ontnuchtering voor Louisa. Gewoon
lijk valt uit de staat waarin slaapka
mers verkeren wel het een en ander
over de bewoners op te maken: Vero
nica's kamer vormde echter 'n uitzon
dering op de regel, zo „onpersoonlijk"
zag ze er uit. 't Had best een hotel
kamer, waarvan slechts één nacht ge
bruik werd gemaa.kt, kunnen zyn.
Boeken, tijdschriften of foto's, die
enig houvast zouden hebben ge
geven, ontbraken totaal. Elke Iade
van toilettafel en kast was solide ge
sloten en de toilettafelbenodigdheden
waren tot een minimum beperkt; een
eenvoudige haarborstel, met zilveren
achterkant, een kam, een handspiegel,
een kleerborstel, alles netjes pp een
rijtje. Helemaal achteraan stond
een blauw geëmailleerde doos, die
poeders, gezichtscrème, haarwaters
en lippenstiften bevatte, alles keurig
gerangschikt. Het enige, dat ietwat,
uit de toon viel, vond Louisa, was,
dat een sterke rozenlucht de kamer
atmosfeer als het ware beheerste.
Wat was die geur, waar had Louise
het meer geroken, dat doordringende,
overweldigend-zwoele parfum? In
eens herinnerde Louisa het zich. Dit
was „Rose de Nuit", een Franse en
geweldig dure odeur, Wie dacht Ve
ronica er mee te bekoren: Torre... of
Kirk soms
Torre leek niet iemand om wolken
van een bedwelmend parfum te waar
deren, maar misschien was zijn nog al
erg formele manier van doen slechts
een misleidend masker. Met mannen
wist je nooit waar je aan toe was,
dacht Louisa vol bitterheid. Ze had
immers op Kirk's betrouwbaarheid
een eed willen doen, maar de gebeur
tenissen hadden haar in het ongelijk
gesteld. Zonder een woord van ver
dediging of uitleg had hij haar In
de steek gelaten en nu scheen hij in
een liefdesgeschiedenis met Veronica
gewikkeld. Wellicht had hy dat kost
bare parfum voor haar gekocht.
De tanden opeenklemmend, nam
Louisa het mooie, roestkleurige tapijt
onder handen. De kamer was in een
soort herfsttint van ivoor, verguld
en roestbruin gehouden; alles bij el-
elkaar heel smaakvol, maar niet
passend bij Veronica, met haar raven
zwart haar en koude leikleurige
ogen.
Toch, hoe onpersoonlijk de kamer
zelf ook mocht zijn, scheen ze niet
temin geheel vervuld van Veronica's
persoonlijkheid. Een gevaarlijke per
soonlijkheid: hard, meedogenloos en
geheimzinnig, stelde Louisa. zich voor.
Mischien wel hartstochtelijk, maar
noch vriendelijk, noch sympathiek.
In elk geval zeker niet de juiste
peisoon om een zenuwachtig over
spannen kind onder haar hoede te
nemen.
Terwijl ze zo voortwerkte, voelde
Louisa zich steeds minder op haar
gemak. Ze hield zichzelf voor, dat liet
onzinnig was, dat ze geen reden had
om Veronica te vrezen, maar het ge
voel bleef desondanks. Ze aarzelde
de deur haar rug toe te keren uit
angst, dat de bewoonster van de
kamer plotseling zou verschijnen.
Haar oren luisterden gespannen, of
de stap van Veronica's hooggehakte
schoenen ook in de gang weerklonk,
't Leek byna, of zij, Louisa, bezig
was het hol van een tijgerin te reini-
f en en die tijgerin elk ogenblik kon
erugkeren.
De kamer was niet electrisch ver
warmd, maar had een grote, open
haard, blijkbaar gemaakt in tijden
toen brandstof nog goedkoop en
Overvloedig was. In die haard zag
Louisa een hoopje verkoold papier.
schrijft in hetzelfde nummer over: De
onafwendbaarheid van het Neo-Fascis-
me. I-lij maakt een vergelijking tussen
de Franse revolutie en de „nationaal-
socialistische" revolutie. Ondanks de
veroordeling van de Franse revolutie
door het Wener Congres, werden haar
principes in de moderne staatkunde
opgenomen. Zij hadden daarvoor een
periode van 1813 tot 1848 nodig. De na-
tionaal-socialistische leer zal het wat
sneller doen, omdat de communicatie
middelen beter zijn en het tempo der
wereldgeschiedenis als het ware werd
versneld. Aangenomen kan worden,
dat zij na 1945 nog twintig jaar nodig
heeft om als leidend politiek systeem
overal in de wereld te worden erkend.
Prof Maurice Bardéche schrijft in
een artikel over „Een Europese ar
beidsdienst":
„Wij dromen van de dag, dat onze
arbeidstroepen van de Noordkaap
tot Kaapstad schouder aan schouder
stuwdammen aan de rand van de
Sahara zullen bouwen. Wij dromen
van de dag, dat onze jonge genera
tie uit alle Europese landen na de
terugkeer van hun arbeids-veldsla-
gen met ontblote, gebruinde boven
lichamen en geschouderde spade in
rijen van twintig over onze brede
boulevards voorbij zullen marche
ren".
Al te wrang herinneren we ons uit
een nabij verleden de verkondiging
Had dit soms iets te betekenen? De
totaal lege prullemahd in aanmer
king genomen, kon dit best het geval
zijn. Als iemand blieven of andere
papieren wilde vernietigen, scheen de
prullemand toch de daarvoor aange
wezen plaats en het leek helemaal
in strijd met Veronica's bijna over
dreven netheid om ze in zo'n gewel
dige haard te verbranden. Vermoe
delijk had ze gevreesd, dat iemand
b.v. mevrouw Spale de stukken bij
elkaar zou passen en ze dan zou lezen.
Het kostte haar heel wat tijd en
moeite, om de verkoolde stukjes uit
de haard te halen en op het stofblik
over te brengen. De grotere stukken
bleken overblijfselen van sigaretten-
verpakking te zijn. Waarom zou Ve
ronica die óók hebben verbrand?
Mochten juffrouw Brinegar of Torre
Steger soms niet weten, dat ze rook
te In elk geval scheen juffrouw Bri
negar niet iemand om op zoiets on
schuldigs aanmerkingen te maken.
Hoe het zij, uit alles bleek, dat Ve
ronica voortdurend op haar hoede
was, niets aan het toeval overliet.
Een normaal aangelegd meisje zou
misschien alleen in haar slaapkamer
hebben gerookt, maar niet zover zyn
gegaan om de verpakking en peukjes
te vernietigen. Slechts een vrouw, die
in geheimdoenery en misleiding door
kneed was, kon iets dergelijks heb
ben uitgespookt.
Louisa rakelde het restant van de
as op en hield toen eensklaps vol
schrik de adem in. Helemaal onder
aan lag een driehoekig stukje papier,
geschroeid, maar niet verbrand. Er
stonden slechts enkele woorden op,
„Tot vanavond liefste.
Je altijd liefhebbende...."
(Wordt vervolgd j
respondent van een Londens dagblad
meemaakte. De Afrikaners hadden
nabij Colenso grote rotsblokken op
de spoorrails gelegd en een trein met
Britse soldaten ontspoorde. Van de
heuvels openden de Boeren het vuur
en tenslotte werden de Engelsen om
singeld en gevangen genomen. Wijlen
Flip Kok, de vader van de Durbanse
briefschrijver, legde de hand op een
in Khaki geklede jongeman, die
ogenblikkelijk heftig protesteerde,
omdat hij, als oorlogscorrespondent,
tot de non-combattanten gerekend
wenste te worden. Flip Kok deed ech
ter een greep in de broekzak van de
bulderende journalist en vond een
geladen revolver.
Voor Winston Spencer Churchill
hielp er toen geen lieve-moederen
meer aan: hij werd tot krijgsgevan
gene verklaard en moest, samen met
Kok, in de brandende zon te voet
naar Chieveley lopen. Omdat Church
ill tijdens de ontsporing zijn hoed
verloren had, gaf soldaat Kok hem
zijn halsdoek, teneinde die als hoofd
deksel te gebruiken. Churchill en
Kok hebben de nacht, samen met
tientallen andere Boeren en krijgsge
vangenen, in een boerenschuur door
gebracht. Zij sliepen in het kaf.
Churchill is later ontvlucht, toen
hr[ met honderden anderen Engelsen
was opgesloten in een schoolgebouw.
Maar de halsdoek van Flip Kok
heeft hij nooit terug gestuurd. Daar
om heeft diens zoon nu naar Londen
geschreven om te vragen of Sir Win
ston niet vindt, dat het langzamer
hand tijd wordt
En er is antwoord gekomen van
Downingstreet nummer tien! „Maar,
zo zegt de heer Kok, het gaat hier
om een kwestie tussen de families
Kok en Churchill en ik kan dus de
inhoud van de brief niet meedelen".
Het schijnt, dat Sir Winston en Lady
Churchill zich nog steeds afvragen,
wéar toch die halsdoek gebleven kan
zijn
van allerlei bizarre rassentheorieën
en daarop gebaseerde gruwelijke
praktijken. „De Dialoog" van April j.L
komt met een artikel over „Inleidende
Eugenetische maatregelen, die door
het overgrote deel op basis van vrij
willigheid moeten worden gesteld, zo
lang de eugenetica als wetenschap
niet ten volle „uit-geëxperimenteerd"
is. Deze vrijwilligheid „moet echter in
hoge mate worden gestimuleerd door
een diepgaande eugenetische voorlich
ting".
In het algemeen mag volgens het ar
tikel datgene „verplicht" gesteld wor
den, wat niet wezenlijk ingrijpt in de
persoonlijke vrijheid en een welbegre
pen belang voor individu en gemeen
schap vormt (o.a. onderzoek voor het
huwelijk, instelling medisch persoons
boekje); een op sugenetica berustende
belastingwetgeving, waarbij belasting
verlaging wordt «mogelijk gemaakt
wanneer „officieel toestemming wordt
gegeven" voor een huwelijk. Een hu
welijkverbod moet mogelijk zijn, in
dien men erfelijk belaste kinderen
verwacht.
Maar het kan worden opgeheven in
dien de betrokkenen zich vrijwillig on
derwerpen aan medische maatregelen
(zonder castratie) waardoor voortplan
ting onmogelijk wordt.
Over Straatsburg wordt gesproken
als een „heterogeen gremium van
langzaam afstervende praters", die ons
verder afbrengen van de Europese
eenheid.
„Wij mogen niet dulden dat daar in
Straatsburg Europa wordt doodge-
praat".
Het klinkt heel mooi
De Werkgemeenschap Europa van
Paul van Tienen is nu dus veranderd
in een Nationaal Europese Sociale Be
weging (N.E.S.B.), die een onderdeel
vormt van de Europese Sociale Bewe
ging.
Als „nationale" beweging heeft zij
tot taak het nationaal bewustzijn in
de Nederlanden te versterken.
Als „Europese" beweging heeft zij
tot taak in onze volksgemeenschap
Europees besef te kweken.
Als „Sociale" beweging heeft zij tot
taak een waarlijk socialisme en de
vrijheid van particulier initiatief sa
men te bundelen tot een vrij socialis
me.
Als „beweging" heeft zij tot taak bo
ven alle partijtegenstellingen uit de
schakel te vormen tussen mens en
maatschappij.
Het klinkt allemaal heel mooi. Doch
als do vos de passie preekt, boer pas
op je ganzen.