De „Tour de France" was op
1 Juli 1953 vijftig jaar oud
3
Louisa's grote strijd
r
„EN HIER ZIET U DAN HET
SPLITSEN VAN EEN ATOOM"
Met YELP0N zie ie er geen barst van!
JIMMY BROWN en de oranjehemden
Sena
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 27 JUNI 1953
JOURNALIST NAM HET INITIATIEF
Tourrijders waren aanvankelijk
dwangarbeiders van de weg"
Vijftig jaar is thans de Tour de France oud, want het was de eerste Juli
van het jaar 1903* dat de Parijse journalist Henri Desgrange het start
signaal gaf aan de zestig Franse wielrenners, die de moed hadden om het
door velen als waanzinnig bestempelde initiatief van Desgrange tot wer
kelijkheid te maken. In zes étappes van gemiddeld ruim vierhonderd ki
lometer, afgewisseld door een, twee en zelfs drie rustdagen, reden deze
zestig wielrenpioniers van Parijs via Lyon, Marseille, Toulouse, Bordeaux
en Nantes terug naar Parijs waar 21 van hen de finish haalden en de win
naar Garin met een totaaltijd van 94 f2 uur en een gemiddelde snelheid van
ruim 25 kilometer per uur niet minder dan drie uur voorbleef op zijn
dielitsbijzgnde concurrent.
Dat was de Tour de France uit de oertijden, toen het woedende landvolk
barricades op de wegen plaatste en spijkers strooide om de Tour de Fran-
ce-renners dwars te zitten en toen de juryleden per trein van de ene étap
peplaats naar de volgende reden, omdat vijftig jaar geleden de automobie
len nog niet betrouwbaar genoeg waren om de renners te kunnen bijhou
den
Dat er in deze vijftig jaar niet pre
cies vijftig Tours de France zijn ge
houden, is een gevolg van de beide
wereldoorlogen, want de jaren 1915
tot 1918 en de jaren 1940 tot 1946
ontbreken uiteraard in deze jaarlijkse
lijst, al werd er in laatstgenoemd jaar
ai weer een officieuss kleine Tour ge
houden over een kwart van de ge
bruikelijke afstand. Het zal nu dus
de veertigste keer worden, dat deze
befaamdste wegwedstrijd ter wereld
start op Vrijdag 3 Juli in de „Euro-
Eese hoofdstad'r Straatsburg om via
uxemiburg, België, de kust van de
door ADRIANI ENGELS
Atlantische Oceaan, de Pyreneeën, de
Rivièra en de Alpen op Zondag 26
Juli de Franse Hoofdstad Parijs te
bereiken, waar in al deze jaren de fi
nish geweest is. Bgna steeds was Pa
rijs ook de stad, waar de Tour begon,
alleen in 1926 (Evian), 1951 (Metz),
1952 (Brest) en thans (Straatsburg)
koos men een andere startplaats.
Dwangarbeiders
'In deze halve eeuw is Desgrange's
experiment gegroeid tot een evene
ment, waarvan een nuchtere Neder
lander zich geen denkbeeld kan ma
ken. In de plaatsen langs het par
cours der bijna vijfduizend kilometer
wordt alom het werk stilgelegd tegen
de ttjd, dat de Tour passeert; win
kels en fabrieken sluiten, de bevol
king schaart zich langs de weg om
de renners toe te juichen en in een
paar seconden een blik op te vangen
van de wielerhelden, die door de ro
mancier Albert Londres in 1924 „de
dwangarbeiders van de weg" ge
noemd werden. Tegen vijven bulleti-
neerd men overal in het land de uit
slag van de étappes, die door de ra
dio en televisie verslagen wordt nog
voordat de kranten het resultaat er
van kunnen brengen. Een heel, heel
kleine imitatie van deze Tour de
France-koorts heeft men de beide vo
rige jaren ook in ons land kunnen
constateren toen Van Est als eerste
en tot dusverre enige Nederlander de
gele leiderstrui mocht aantrekken en
toen Nolten de étappe in Monaco won
als lid van een Nederlandse ploeg, die
van start tot finish compleet bleef.
Op zware fietsen
De lange historie van de Tour de
France, die men in ons land veel lie
ver met zijn oorspronkelijke naam
noemt dan als Ronde van Frankrijk
aanduidt, zoals de Belgen dat doen,
is er een van vele ups en downs. Na
het tweede jaar leek het experiment
mislukt. Toch ging Desgrange ermee
door, hij haalde er de bergétappes bij,
die de rennners op hun ouderwetse
zware fietsen met dito banden moes
ten beklimmen (de Alpen sinds 1907,
de Pyreneeën sinds 1910), hij gedacht
de gele trui voor de leider in 1919 en
toen er een crisis in zijn Tour ont
stond doordat de grote rijwielfabrie-
ken al te veel invloed wilden uitoefe
nen, kwam hy in 1930 met het idee
der landenploegen, waardoor men
sindsdien naast een individuele win
naar ook een winnende nationale
ploeg kreeg: zevenmaal België, vijf
maal Frankrijk, viermaal Italië.
De individuele overwinning sinds
de allereerste Tour viel zestien-
maal aan een Fransman ten deel,
twaalf maal aan een Belg (speci
aal in de periode 1912- 22, zes
maal aan een Italiaan, driemaal
aan een Luxemburger en twee
maal aan een Zwitser. In de na
oorlogse jaren waren de win
naars: Robic (1947), Bartali
(1948), Coppl (1949), Kubler
(1950), Koblet (1951) en nog
eens Coppl (1952).
40 procent succes
Maar wat waren er in vroeger ja
ren ook „reuzen van de weg" Dij de
ze winnaars: Petit Breton, die eigen
lijk Lucien Mazan heette, de Luxem
burger Faber, die altijd met twaalf
cotelettes in zijn voedseltas aan de
start verscheen, de drievoudige win
naar Thijs, Henrie Pelissier, Bottec-
chia, Baysse, Frantz, Leducq, Magne,
Lapébie, de beide Maes' en, Speicher
Advertentie
Bij is eerste aanwijzing
van Rhenmatlsche Fijn
moet gij zeker
Krnschen nemen.
De zes minerale zouten die Kruschen
bevat sporen lever, nieren en in
gewanden aan tot actievere werking,
het bloed gaat sneller stromen, on
zuiverheden worden afgevoerd en zo
worden rheumatische pijnen gesmoord
in de kiem. In duizenden zelfs hard
nekkige gevallen bracht Kruschen
baat. Waarom zoudt gij dan Uzelf te
kort doen
en wie al niet meer. Dat waren de
alom toegejuichte winnaars, doch
weet men wel dat het rijden van deze
Tour zo zwaar is dat van de 4251
tot dusverre aan de start verschenen
renners slechts 1697, dus 40%, de
tocht volbrachten?
Daarbij behoorden onze landgeno
ten de broers Schendel (tezamen 6x),
Middelkamp, Hellemons, Janssens en
de Ruyter (elk 2x), Lambrichts.de
Korver, Dominucus, Nolten, Van Est,
Voortuig, Wagtmans, Roks, Dekkers
van Breenen en Faanhof (elk lx).
De beste prestatie In het eindklas
sement bereikte Lambrichts met een
achtste plaats in 1939, al heeft hij
nooit een étappe weten te winnen zo
als wel aan Middelkamp (2x), Schul-
te, Albert van Schendel (2x), Van
Est en Nolten gelukte.
De organisatie
Op de Nederlandse prestaties in liet
verleden en op hetgeen men van de
Tour de France 1953 verwachten
mag, komen we een volgende keer
nog nader terug, we willen nu nog
even de aandacht vestigen op de
machtige organisatie van deze wieler
wedstrijd.
Net zoals men in de aviatiek een
veelvoud van het personeel aan boord
der vliegtuigen nodig heeft als grond
personeel zo werden vorig jaar de
130 wielrenners over hun parcours
van toen 4807 kilometer vergezeld
door 410 officials, 430 journalisten en
280 mensen van de publiciteitskara-
vaan zonder dan nog de 300 journa
listen en 90 karavaanmensen mee te
rekenen die de Tour gedeeltelik mee
maakten.
Voor de dagelijkse verplaatsing
van dat leger beschikte men over 255
auto's en 97 motorfietsen. De Tour is
een millioenen-organisatie geworden,
die zich nog steeds uitbreidt, want
het totaalbedrag, dat de 130 wielren
ners in deze 22 étappedagen (plus 3
rustdagen) verdienen, bedroeg vt
jaar 28 millioen francs en nu 30 i
lioen, wat ongeveer overeenkomt met
300.000 gulden of per renner gemid
deld 2300 gulden.
Oudste en beroemdste
De Tour de France is niet alleen
de oudste, maar ook de beroemd
ste wielerronde ter wereld; de
Ronden van Zwitserland, Duits
land, België, enz. enz. (De Ronde
van Nederland mogen we helaas
vergeten) zijn niets in vergel
king ermee en zelfs de „Giro",
oftewel de Ronde van Italië kan
organisatorisch en sportief op
geen stukken na de vergelijking
doorstaan met het levenswerk
van Henri Desgrange, dat thans
door diens opvolger Jacques God-
det wordt voortgezet.
En bovendien is het in tegenstel
ling tot de slaapverwekkende Ronde
van Italië een wedstrijd vol ver
rassingen. Vóór de start reeds, men
denke slechts aan de conflicten dit
maal tussen Coppi en Bartali, tussen
Kubler en Koblet, tussen Ockers en
de Belgische wielerleiders enz. Een
en ander leidde ertoe, dat de renners,
die vorig jaar als eerste, tweede en
derde in de Tour de France eindigden,
ditmaal misschien zullen ontbreken,
want Coppi trok zich terug, Maar er
zijn alweer berichten, die op een ver
zoening met Bartali schijnen te dui
den. Ockers werd door de Belgen te
oud geacht en Rulz werd ter elfder
ure uit de Spaanse ploeg gewipt.
GEEF U NÜ OP: HUIDEKOPERSTRAAT 20 - AMSTERDAM
HOOG EN LAAG WATER
28 Juni.
U.+N.A.P. U
.+N.A.P.
U.-
-N.A.P.
U.—N.A.P.
Vlissingen
2.34
2.11
14.56
2.09
8.44
2.06
21.18
2.25
Terneuzen
3.02
2.31
15.29
229
9.18
2.25
21.53
2.44
Hansweert
3.43
2.37
16.13
234
10.01
2.41
22.32
2.60
Zierikzee
4.08
1.54
16.34
1.50
929
1.56
22.00
1.74
Wemeldinge
4.19
1.81
16.49
1.76
9.52
1.84
22.23
2.02
29 Juni.
Vlissingen
3.18
2.19
15-37
2-14
9.26
203
22.02
2.30
Terneuzen
3.47
2.39
16.10
2.32
10.02
2.22
22.39
2.49
Hansweert
4.31
2.44
16.53
2.36
10.44
2.37
2319
2.61
Zierikzee
4-54
1.60
17.17
1.49
1011
1.52
22.46
1.78
Wemeldinge
5.06
1.86
17.32
1.75
10.35
1.80
23.06
2.07
Uitverkopen van 11 Juli
tot 8 Augustus
In het Staatsblad van 26 Juni 1953
is opgenomen een algemene maatre
gel van béstuur waarin is bepaald,
dat voor het jaar 1953 in plaats van
het tijdvak 15 Juni en 15 Augustus
het tijdvak, aanvangende 11 Juli en
eindigende op 8 Augustus, is aange
wezen voor het houden van opruimin
gen. Deze maatregel geldt voor:
a. winkelneringen waarin worden
uitgeoefend de kleinhandel in electri-
sche verbruikstoestellen, de kleinhan
del in glas, porcelein en aardewerk,
de kleinhandel in huishoudelijke arti
kelen, de kleinhandel in Luxe- en
kunstnijverheidsartikelen. de klein
handel in galanterieën, de kleinhan
del in speelgoed, de kleinhandel in
gouden en zilveern werken en juwe
len, de kleinhandel In koffers en le
derwaren, de kleinhandel in meube
len, de kleinhandel in parfumerieën,
cosmetische artikelen en toiletartike
len, de kleinhandel in schoenen, de
kleinhandel in textielgoederen ln al
zijn vormen, de kleinhandel in ver-
warmings- en kookapparaten en de
boekhandel. De maatregel geldt ook
voor warenhuizen.
De tenniswedstrijden in Wimbledon
zijn aangevangen, en van heinde en
ver stromen de toeschouwers naar de
ze tenniscourts, om te zien, en gezien
te worden. Het traditionele
„Wimbledon-weer" heeft weer inge
zet, en dag aan dag zitten de belang
stellenden op de volgepakte tribunes
in hun luchtigste plunje te bakken in
de zon. Men ziet er damestoiletjes uit
Parijs, New York en Londen. Naar de
mening van de fotograaf werd het
meest originele toiletje gedragen door
de Amerikaanse tennis-ster Gloria
Butler, die een donkerblauw japon
netje, versierd met een piraat, zijn
schip, het geld, dat hij had veroverd en
een vlag droeg. Gloria had een tasje
uitgekozen, dat goed bij haar toilet
paste; een scheepslantaarn, die, om in
stijl te blijven een uit raffiaschakels
bestaand hengsel had. Maar, Gloria
had nog meer pijlen op haar boog; dat
bleek toen zij zich vertoonde in een wit
jasjebedrukt met de portretten van
de „gróten" van Wimbledon, en met
een afbeelding van de All-England
Club. Op Gloria's jasje prijken geheel
boven, Gardner Mulley, daaronder,
v.l.n.r.: Gu-ssie Meran, „Big" Bill Til
den en Beverley Baker. Onder v.l.n.r.:
Nancy Chaffee, Budge Patty en Glo
ria Butler zélf. Een plastic tasje com
pleteerde het geheel.
Generaal Kruis in dienst
van American Express
Met ingang van 1 September a.s.
zal generaal mr. H. J. Kruis als me
dewerker worden verbonden aan het
concern van de „American Express
Company". De directie van deze
maatschappij deelt hierover het vol
gende mede:
„Generaal mr. H. J. Kruis heeft aan
de minister van oorlog verzocht hem
met ingang van 1 September 1953
een jaar verlof te verlenen. Minister
Staf heeft dit verzoek toegestaan.
Deze gang van zaken staat in ge
nerlei verband met de ontworpen wij
ziging der bevorderingswet, waarover
onlangs in de pers is bericht. Het ini
tiatief tot dit verlof is uitgegaan van
generaal Kruis.
Wij zijn er dan ook van overtuigd,
dat de nieuwe functie van generaal
Kruis hem algehele voldoening zal
schenken en hem zoals boven reeds
aangegeven tevens gelegenheid zal
bieden verder in het belang van Ne
derland werkzaam te zijn", aldus de
mededeling der directie van Ameri
can Express.
EENVOUDIG MAAR FASCINEREND.
In een Utrechts laboratorium
(Van onze speciale verslaggever).
UTRECHT, Juni. Het ls bepaald verrassend op zeker ogenblik te
horen zeggen: „En liier ziet U dan de splitsing van één atoom." Dat ls
ons dezer dagen gebeurd. Op iets, wat men het beste zou kunnen verge
lijken met een televisieschermpje, zagen we toen uit een smaragdgroen
gekleurde kabbelstroom, die als een centimeter brede streep over het
scherm liep, telkens een vonkje loodrecht omhoog sclüeten.
Och, voor wie de jonge wetenschap
der kernsplitsing langzamerhand al
weer gesneden koek geworden is, zal
het wel een even kinderachtig
proefje zijn als de proef met de ebo
nieten staaf met het kattenvel, waar
mee onze natuurkundeleraar ons de
beginselen der electriciteit probeer
de duidelijk te maken. Maar aange
zien wij nog steeds huiverig zgn voor
de gevaren van een electrische stop,
die wegens mankement verwisseld
moet worden, dééd dat atoomproef
je ons nog wel wat.
Vuur.
We lieten even op ons inwerken
wat we daar te zien kregen, daar in
dat Physisch Laboratorium van prof.
dr. J. M. W. Milatz, dat onderdeel
is van de Utrechtse Universiteit. We
realiseerden ons, wat deze professor
ons even te voren gezegd had: „Een
uitvinding even revolutionnair en van
evenveel betekenis voor de mensheid
als de vinding van het vuur, duizen
den jaren geleden."
Daar werd dus voor onze ogen af
gedraaid, hoe één atoom, die men in
de natuurwetenschap lange tijd de
kleinste eenheid had gedacht, toch
nog weer tot kleinere delen her
leid werd. Of eigeiyk juister, hoe de
kern van zo'n atoom gespleten werd.
Want de benaming atoomsplitsing is
fout. Het is atoomkern-splitsing, of
kortweg kernsplitsing wat tot stand
gebracht wordt. Ieder atoom is op
gebouwd uit een positief geladen,
betrekkelgk zware kern en daarom
heen lopen de negatief geladen deel
tjes, die electronen heten. De kern
heeft juist zoveel positieve lading,
dat het atoom in zijn geheel elec-
trisch neutraal blijft. Algemeen
wordt nu weer aangenomen, aat alle
atoomkernen ook weer uit twee de
len bestaan: neutron en proton. Het
neutron bezit geen lading, het pro
ton een positieve lading.
Energie
Enkele der zwaarste atoomkernen,
zoals het uit uraanerts gewonnen
Uraan 235, bezitten de eigenschap
dat zij na eerst een neutron te heb
ben opgenomen, onmiddeliyit in twee
ongeveer gelijke delen breken, die
met zeer grote energie wegvliegen.
Behalve deze twee grote brokstuk
ken komen enige neutronen vry, die
op hun beurt weer andere kernen
kunnen splijten. De energie, die by
dit proces vrijkomt, tart ieders voor
stellingsvermogen. „Bij verbranding
van 1 kg. steenkool, ontstaat een
electrische energie van 8 K.W.h",
zei prof. Milatz. „By spiytlng van
1 kg. Uraan 235 komt een energie
vry van 20 millioen K.W.h. Dat is
evenveel als 2500 ton steenkool."
Zie deze dingen hebben we alle
maal bedacht, daar in dat Physisch
Laboratorium in Utrecht, waar het
zuivere en toegepaste wetenschap
pelijke onderzoek gepleegd wordt,
toen prof. Milatz ons zo losjesweg
zei: „En nu ziet U dan de splitsing
van één atoom."
Is het niet om even stil van te
worden
(Advertentie)
ZO GOED LIJMT VELP0N
VRAAG 0E JUISTE SOORT
FEUILLETON
DOOR
JAN TEMPEST
32
„Ik heet O'Geary, meneer", zei
Louisa kortaf.
Hg knikte verstrooid, als 't ware te
kennen gevend, dat haai- naam er
hoegenaamd niets toe deed. Louisa
beet zich heftig op de lippen. O, ze
moest zich niet opnieuw tot rede
twisten laten verleiden. Ter wille van
Mandy diende ze kalm, eerbiedig en
berouwvol op te treden, zich te ge
dragen alsof ze haar baantje hier
dringend nodig had en het niet gaar
ne zou verliezen. Voor alles moest ze
beletten, dat Torre Steger argwaan
35. De wedstrijd van De Biggers tegen de Grasvinken
was een voetbalevenement, dat reeds onder gewone
omstandigheden heel veel toeschouwers zou hebben
aangelokt, maar nu overal bekend was geworden, dal
De Biggers hun geroutineerde middenvoor, Dries Drab-
•eldruif, door een volslagen nieuweling hadden vervan
en, nu liep het gewoon storm! Drie dagen tevoren wa-
en zowel de zit-tribune als de staan-tribune reeds to
aal uitverkocht. Het was vooral Dries Drabbeldruif dit
lit tandenknersend aanschouwde. In zijn sigarenmaga
zijn Koning Voetbal verkocht hij in voorverkoop altijd
honderden plaatsen, maar nu stonden de mensen ge
woon voor zijn winkel in de kou. Hij liet in de winkel
wel niets merken, deed alsof hij er zelf ook aardigheid
in had, maar toen hjj 's avonds in de achterkamer
kwam, moest zijn arme vrouw het ontgelden en zijn
kinderen kropen verschrikt achter een stoel weg, toen
hun pappie zijn vrouw kenbaar maakte, dat de boeren,
kool naar petroleum smaakte en de worst naar groene
zeep. „Dat ik mij deze behandeling door die Bikkebak-
ker moet laten welgevalen", gromde Dries Drabbeldruif
tenslotte. Hij smeet zijn vork en mes op de tafel, stond
op en verliet zijn huis. „Ik moet eens een hartig woord
je met Dirk Dreun praten", dacht hij. ,,'t Zou me ver
wonderen als jk die niet voor mijn karretje zou kunnen
spannen, want Dirk lust Boulc Biklcebakker ook niet".
kreeg. Als hy eenmaal het vermoeden
opvatte, dat zg en Mandy een bgzon-
dere reden hadden, om dienstbode op
St Runyon's Castle te spelen, zou hy
die reden weldra ontdekken. Mandy
met haar knappe gezichtje, haar
mooie figuurtje en geblondeerde
haar, leek veel meer op een „would-
be" filmster dan op een doodgewoon
binnenmeisje.
Hoe kon ze Torre Steger van haar
goede trouw overtuigen, vroeg Loui
sa zich wanhopig af. Zou het enig nut
hebben, als ze probeerde Mandy's sle
pende stem en verlegen gespeel met
haar knopen na te bootsen? Neen, na
gisteravond zou dat niet baten, want
toen had ze met haar normale stem
gesproken en als ze nu probeerde, 't
anders te doen, zou hij ongetwijfeld
verdenking opvatten.
Zo zat ze daar op een harde stoel,
stgf rechtop, de handen in haar witte
schort gevouwen, terwyi ze beproef
de, een beschaamde, boetvaardige
houding aan te nemen. Ze durfde Tor-
re Steger niet goed aan te kgken, uit
vrees, dat haar van nature nogal ex
pressieve ogen hem op het juiste
spoor zouden helpen. Dus hield ze ze
dig de blik op het mooie Oosterse ta-
pgt gericht
Torre Steger ging in de zacht op
gevulde draaistoel voor zyn schrgfbu-
reau zitten en boog zich, de vinger
toppen tegen elkaar, voorover, zodat
ze als 't ware zgn ogen op zich voel
de rusten.
„Welnu, juffrouw O'Geary", sprak
hij kalm, „ik wacht".
Onwillekeurig moest Louisa aan
haar schooljaren denken; de directri
ce placht immers op dezelfde wgze
het gesprek met een leerling te be
ginnen! Ze kreeg het gevoel, niet ne
gentien, maar negen jaar te zgn en
dat prikkelde haar, zodat ze eens
klaps het totnutoe gebogen hoofd op
richtte en ietwat uitdagend vroeg:
„Wacht u, meneer? En waarop
dan?"
,Op de bevestiging van de eigen
aardige beweringen, die u me gister
avond laat naar het hoofd hebt ge
gooid".
„O, juist", zei Louisa zachtjes.
„Ik sta er op, dat u die beweringen
staaft of wel ze terugneemt".
„Gisteravond zei u, dat ik ze moest
verklaren en toelichten. Nu spreekt
u van staven en bevestigen. Kunt u
zich nooit eenvoudig uitdrukken?"
„Pardon?"
„O, natuurlijk!" stiet ze er met tril
lende lippen uit, maar de ijzige stilte
die nu volgde, bracht haar tot bezin
ning. Ze voelde, dat ze een kleur
kreeg en hernam spontaan: „Neemt
u me niet kwalgk. Ik zou gisteravond
niet zo hebben gesproken als ik ge
weten had, dat udat u my'n pa
troon was. Ikeik wilde niet
brutaal zgn".
„Niet?" vroeg hy, spottend de wenk
brauwen optrekkend. „Nu, wat ook
uw bedoeling was, in elk geval klon
ken uw opmerkingen wel degeiyk
brutaal. Als u denkt, dat u ze op eni
ge manier kunt verdedigen, ben ik
bereid, dat aan te horen".
„Dat is buitengewoon aardig van u,
maar klinkt dat „aan te horen" niet
wat al tegemoetkomend? U zou im
mers kunnen zeggen, dat u bereid is,
mg gehoor te verlenen, nietwaar?"
viel Louisa uit.
Voor het eerst was er iets be
weging-echte, menseiyke verontwaar
diging, op zyn bleke, schier masker
achtige gelaat te zien.
„Hoor eens hier, jonge dame, ik
kan de hele morgen niet verspillen
aan een woordenstrgd met uw per
soontje! Als u dus iets tot uw ver
dediging te zeggen hebt, vooruit er
dan mee."
„Dat klinkt beter. Ten slotte is u
dan toch een gewoon mens", hernam
Louisa, tot haar eigen verbazing
dankbaar voor dat „vooruit er dan
mee". „Ik heb evenmin tijd genoeg
om met een woordenstrgd tgd te ver
spillen! Tussen twee haakjes: Wat is
dat een mooi zinnetje!Ik heb vroeger
nooit genoeg geweten wat het be
tekende".
„Juffrouw O'Geary..."
„Neemt u me niet kwalijk", hernam
nu met een hoge blos. „Ik blijf
maar vergeten, waar ik... waar ik
staan moet. Van staan gesproken: Ze
denken nu dat ik boven ben en de
slaapkamer doe. Maar... maar het is
uw schuld, meneer, u daagt me im
mers als het ware uit".
„U uitdagen?"
(Wordt vervolgd.)
