Zeeland oud...
ZEELAND NIEUW!
Syngman Rhee de halsstarrige
grijsaard in Zuid-Korea
BOEK
N.A.V.0. HEEFT DOMINERENDE
POSITIE IN EUROPA
Het Het te
in 1743 en wat
ervan over is
HECHTERE CULTURELE BANDEN
MET ZUID-AFRIKA
ZATERDAG 27 JUNI 1953
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
„IK BEN NOCH FASCISTNOCH NAZI"
Hij versleet in ruim twee jaren
een en dertig ministers!
(Van een bijzondere correspondent).
HONGKONG, Juni „Ik ben noch een fascist, noch een nazi", ver
klaarde eens Zuid-Korea's staatspresi dent Syngman Rhee bp een van de
vele aanleidingen, waarbij zyn al te straf hanteren van het politiewezen
hem dit verwijt had opgeleverd. „Het Koreaanse volk", voegde hij er aan
toe, „weet nog niet, wat democratie werkelijk betekent. Als men het aan
het volk overliet, zoveel politieke partijen te vormen als het graag zou
willen, dan zouden er verschrikkelijke en bloedige twisten uit voortkomen.
De een of andere secte zou misschien zelfs 'n buitenlandse mogendheid in
de binnenlandse onenigheden betrekken, alleen om aan de macht te ko
men". Een korreltje waarheid zit hier wel in, hoewel geen enkele buiten
landse waarnemer de van een oud vorstengeslacht afstammende grijsaard
het verwijt kan besparen, dat hij, die de democratie tijdens een 33-jarige
ballingschap heeft leren kennen, niets gedaan heeft om ze zijn volk bij
te brengen, diezelfde democratie, waarvoor de UNO-soldaten drie jaar lang
in Korea bloedig gevochten hebben.
Op zijn 20ste jaar, in 1895, was de
jonge Syngman Rhee een van de lei
ders van de beweging, die in het kei
zerlijke Korea hervormingen naar
Westers voorbeeld wilde invoeren,
een bezigheid, die hem twee jaar later
7 jaar gevangenisstraf opleverde,
Toen hij in het jaar van de Russisch-
Japanse oorlog in 1904, zijn vrijheid
terugkreeg, moest hij naar het bui
tenland vluchten. In Amerika stu
deerde hij te Harvard, waar hij on
derscheidingen verwierf, werd in
Princeton leerling van Woodrow Wil
son en promoveerde daar tot doctor
in de filosofie. In zijn vaderland was
de vijand inmiddels een andere ge
worden. Het Keizershuis, dat zozeer
gekant was tegen hervormingen, was
zelf door de Japanners gevangen
genomen en op deze indringers moest
nu de nationale onafhankelijkheid van
Korea terugveroverd worden.
In ballingschap
Toen in 1919 in Shanghai een Ko
reaanse regering in ballingschap
werd gevormd, die door Koreaanse
emigranten in China, Amerika, Ha-
wai en Frankrijk gefinancierd werd,
nam Syngman Rhee de leiding op
zich. Het programma van deze re
gering was een mengsel van Wood
row Wilson en Mahatma Gandhi, het
bereiken van het zelfbeschikkings
recht door strijd zonder geweld en
enkele punten uit de proclamatie
klinken thans profetisch! „Onze
strijd schudt 400 millioen Chinezen
uit hun slaap op. China zal zich met
Korea verbinden en ook India zal
zich verheffen. Wij zijn deel van een
wereldbeweging, die zich zal door
zetten". Absoluut niet voor geweld
loosheid was echter Kim Koo, die
Syngman Rhee de leiding van de Ko
reaanse onafhankelijkheidsbeweging
betwistte.
Kim Koo organiseerde de onder
grondse strijd in Korea in de tijd
tussen de beide wereldoorlogen; in
deze tijd bracht men in Shanghai en
andere Oost-Aziatische kustplaatsen
met het woord Koreaan automatisch
het woord „bommenwerper" in ver
binding. In 1941 trad Syngman Rhee
af als president van de regering in
ballingschap ten gunste van Kim
Koo en bleef alleen nog diplomatiek
vertegenwoordiger in de V.S.
Te Genève
Hij was in Genève, toen daar in de
Volkenbond tegen de Japanners het
„conflict van Mandsjoerije" behan
deld werd. Zonder voor Korea iets
bereikt te hebben, keerde hij echter
toch niet zonder resultaten naar
Amerika terug. In Genève had hij
namelijk de 25 jaar jongere secreta
resse van de Oostenrijkse Volken
bondsdelegatie, Franziska Maria
Donner leren kennen, met wie hij in
de V.S. trouwde en die hem nog he
den trouw terzijde staat.
Kort voor het uitbreken van de
oorlog in de Atlantische Oceaan in
1941 verscheen in de V.S. Rhee's boek
„Japan van binnen en van buiten",
dat de overval van Pearl Harbour
voorspelde, zonder dat iemand in
Amerika de waarschuwing ter harte
nam.
Maar tijdens de oorlog met Japan
begon men des te meer acht te slaan
op Syngman Rhee en toen de Amen-
kanen na de Japanse capitulatie in
Zuid-Korea landden, volgde ook hij
spoedig. Bij de onder toezicht van de
UNO op 10 Mei 1948 gehouden ver
kiezingen in Zuid Korea veroverde
Rhee's „Nationaal-Democratische
Unie" 170 van de 200 parlementsze
tels en hij zelf werd tot staatspresi
dent gekozen.
Politiestaat
De t vgeringstijd van de op zijn 75e
jaar eindelijk aan de macht gekomen
strijder is echter volkomen in tegen
spraak met zijn verleden. Het duurde
niet lang of hij had het bij zijn aan
hangers in het parlement grondig
bedorven door politiestaat-methodes,
die in niets achterstonden bij die van
de door hem zo gloeiend gehate en
als zijn grootste vijanden beschouw
de Japanners, Zijn vroeger zo gro
te meerderheid veranderde al spoedig
in een overweldigende meerderheid
Nederlands tankschip na
aanvaring gezonken
Het Nederlandse mo Lor tankschip
„Cornelis B" groot 366 bruto regis-
terton en eigendom van N.V. Gebr.
Broere te Dordrecht is Vrijdagoch
tend in aanvaring gekomen met het
10367 brt. metende Italiaanse tank
schip „Achille Lauro".
De „Cornelis B", een nog nieuw
kustvaartuig, gebouwd in 1952, was
onderweg van Leixoes in Portugal
naar Londen met een lading terpe-
tyn en werd daar Zaterdag verwacht.
Het ongeluk gebeurde op ongeveer
45 mijl O.N.O. van Quessant tijdens
een dikke mist.
De bemanning van de „Cornelis B'
werd aan boord genomen door de
„Achilla Lauro" en naar Brest ge
bracht.
tegen hem. In de eerste twee en een
half jaar van zijn regering versleet
hij 31 ministers. In Mei 1951 trad
zijn plaatsvervanger, de 82-jarige vi
ce-president Li Si-yoeng af, in Mei
1952 diens opvolger Kim Soong-soe,
die zich voor Syngman's politie in
veiligheid moest brengen door op een
Amerikaans hospitaalschip te vluch
ten.
Halsstarrig
Bij iedere gelegenheid, die hem
goeddunkt, kondigt de halsstarrige
grijsaard de staat van beleg af en
vult de gevangenissen met parle
mentsleden, journalisten en andere
politieke tegenstanders. Toen er ge
vaar bestond, dat het parlement, dat
tot dusver de president moest kiezen,
hem niet zou herkiezen, het hij bijna
50 afgevaardigden arresteren, onder
andere door de politie naar de verga
derzaal te brengen en dreef met deze
middelen een grondwetswijziging
door, waarbij de verkiezing in de han
den van het volk werd gelegd.
Daarna zorgden zijn politie en
geheime organisaties voor een
gunstige uitslag. Zyn tegenstan
ders verwijten hem ook, dat hij de
aanslag, die verleden jaar op hem
gepleegd werd, maar die door
het weigeren van het pistool van
de aanvaller! mislukte, zelf ge-
ensceneerd zou hebben. Ontelbare
keren moesten de UNO-Korea-
commissie of de Amerikaanse ver
tegenwoordigers in Korea tegen
zijn methoden protesteren. Hij
dreigde dan, dat hij ze eruit zou
gooien omdat ze zich met binnen
landse kwesties bemoeiden.
De 78-jarige heeft een maagkwaal en
lijdt aan slapeloosheid maar hij klemt
zich nog steeds aan de teugels vast.
De Amerikanen, die in 1950 zijn regi
me van een wisse ondergang redden,
toen hij bij de opmars van de Noord-
Koreanen nog slechts tot de naaste
omgeving van Poesan beperkt was,
maken zich geen illusies over hem.
Maar ze vrezen, dat er na hem mis
schien een chaos komt.
Franse troepenverster
kingen naar Cambodja
In de afgelopen dagen zijn, als
voorzorgsmaatregelen tegen mogelij
ke ongeregeldheden Franse verster
kingen naar Cambodja gezonden, al
dus hebben Vrijdag Franse officië
le kringen te Saigon meegedeeld.
Zoals bekend heeft de koning van
Cambodja sterk aangedrongen op
het verlenen van onafhankelijkheid
aan zijn land, dat echter binnen de
Franse Unie zou willen blijven.
Genoemde kringen noemden de toe
stand „enigszins gespannen". Er
hadden zich evenwel tot dusverre
geen incidenten voorgedaan.
Naar verluidt heeft de koning ver
zekerd dat er, zolang hij de toestand
meester is, niets tegen de Fransen
zal worden ondernomen, totdat
Frankrijk een nieuwe regering heeft,
die met de meeste spoed Cambodja's
eis inzake onafhankelijkheid kan be
handelen.
0 Bij het baden In zee is Donderdagavond
in Rockanje de 9-jarige jongen IJ. Cordia
uit Vlaardingen verdronken. Het stoffelijk
overschot is i-middels gevonden.
MENING VAN GENERAAL RIDGWAY
Afscheid van Nederland
„Ik heb in de afgelopen drie weken
alle bij de Noord-Atlantische Ver
dragsorganisatie aangesloten landen
bezocht en ben daarbij gesterkt in mijn
overtuiging, dat de Navo in dit Euro
pa een dominerende positie is gaan in
nemen. Overal heb ik unaniem de er
kenning aangetroffen, dat een Ver
enigd Europa een noodzakelykheid
is geworden."
Dit zeide generaal Rïdgway o.m.,
toen hij Vrijdag uit ons land vertrok,
Zoals bekend, is generaal Ridgway
benoemd tot opvolger van generaal
Omar Bradley als staf-chef van het
Amerikaanse leger en heeft hij dien
tengevolge zijn functie als opperbevel
hebber der Navo-strijdkrachten neer
gelegd.
De generaal vertrok van Schiphol
in zijn eigen legervliegtuig naar
Luxemburg.
Véél is er niet van over. Een
stuk slotgracht, waar de biezen
te ritselen staan. Een soort ku
bus, gebouwd van de oude ste
nen. Dat is al.
In 1820 hebben we het maar
gesloopt, het Hof St. Maartens
dijk. Zoals we zoveel gesloopt
hebben in dien tijd. Het had al
zo lang leeg gestaan en was
zeer vervallen. Het was een
smalle tijd, dat begin van de 19e
eeuw, we xoaren moe en arm en
xue stonden zelf ook een beetje
leeg en we waren zelf ook een
beetje vervallen. Wat doe je
dan? Slopen. Van eerbied voor
historische monumenten hadden
we toen nog niet zo erg géhoord,
Victor de Stuers moest nog ge
boren worden en de gedachte,
dat de piëteit voor een brok ou
de schoonheid zon prevaleren
boven het gewicht van de dui
ten, was nog niet uitgesproken.
Tegenwoordig weten we het
alles zoveel beter en we hebben
allerlei mooie woorden gekre
gen, dis „cultuur" en „schoon
heid" en „ideële waarden", om
mee te spelen. Maar die hoeft
U niet zo ernstig te nemen. Als
Uw boekenschat, Uw piano, Uw
klarinet verdronken is bij de
jongste rampdan krijgt U dat
niet vergoed van het Rampen
fonds. Want dit was luxe. En
onze oude buitenplaatsen, de
weinige brokken oud mooi, die
we nog bezitten Wat doen we
ermee? Een gesticht maken we
ervan, een jeugdherberg, een
rustoord voor xcat de journalis
tiek tegenwoordig zo liefelijk
„de oudjes" noemt, alles erg
best bedoeld, maar wat er even
aan hout gekapt worden mag,
dat kappen we omver en stie
kempjes eet de moestuin het
bos op. De economie, nietwaar
Want die mooie woorden, dat
is maar luxe.
De leuzen en de vlaggen, ze
veranderen met de tijd. Maar de
realiteit daarachter is altijd de
zelfde: dat de lieve, mooie din
gen, de weerloze dingen, de wij
ze, oude dingen, die niet dom
genoeg meer zijn om nog sterk
te wezen, het gelach betalen en
gesloopt worden en verklun
geld. U vindt dit overdreven?
Misschien, soms. Maar uio pia
no krijgt U niet vergoed. Toen
niet en nu niet en nooit niet!
Omdat Hólland smal is en altijd
wel smal zal blijven.
Doch U wenst historie en
geen boutade's? Wél, dit ts dan
het Kasteel, waar Jacoba van
Beieren, de veel gejaagde, de
veel geplaagde, een korte, late
rust beleefde aan de zijde van
haar gemaal Frank van Bors-
selen, Grave van Oostervant.
Haar drie vorige huwelijken xva-
ren nogal aan de politieke kant
geweest en ze eindigden maar
ongélukkigJan van Touravne,
de Franse dauphin, stierf reeds
toen ze xiog maar vijftien jaar
xcas; van Jan van Brabant xcerd
ze gescheiden en het huwelijk
met Humphrey, hertog van
Gloucester, xcerd door de Paus
onwettig verklaard. Op deze
achtergrond gezien, doen de en
kele jaren, die ze op het Hof St.
Maartensdijk verbleef, eindelijk
van alle politiek geharrewar be-
vrijd, ons denken aan een korte,
serene nazomer. In 1433 xcerd
dit huwélyk, dat eerst in het ge
heim gesloten was, bevestigd in
de Kerk van St. Maartensdijk,
dezelfde kerk, die er nu nog
staat. En het Gemeentehuis be-
xoaart nog een geschilderd por
tret van haar, met de zinspreuk
„Mit ganser liebeHet ,J).D.
D." van Frank, tot haar ge
richt en dat betekenen zou:
,JDattic Dyn willigher Dienaer
ben" roept verwante gedachten
op: men mag hier dromen van
een laat geluk.
Het Slot xcas toen al xoel een
honderd jaar oud. In 1374 kwam
■het in leen bij Frank's grootva
der, die ook Frank heette, en
sindsdien xcas het zeer versterkt
en uitgebreid en verfraaid. Nu is
er alleen xiog maar een oude
vijver met wat ritselend riet.
Maar xiog altijd bewaart het
Raadhuis van het oude Haes-
tinge want zo heette
„Smeersdyk" in ouder tijden en
nog altijd heeft het de Haas in
fijn xcapen een aantal inte
ressante portretten, afkomstig
van het Slot. En nog altijd
heeft het Kroondomein hier gro
te bezittingen en ts onze Lands
vrouwe óók nog Vrouxce van St.
Maartensdijk. Nog altijd ook is
het hier wat joliger dan op het
overig Thólen en leeft men hier
wat vrijer, xcat joyeuzer zo werd
ons door een oud-Maartensdij
ker verzekerd. Waarom? Na-
icerking van de hoofse invloed
van het oude Hof? Of zou het
zijn, omdat hier ergens, vólgens
Dresselhuis, een Tempel van
Bacchus moet hebben gestaan
J. C. v. S.
Met veel waardering sprak de gene
raal over de gastvrijheid, die hij met
zijn echtgenote steeds in ons land
heeft ontvangen. Hij zeide zeer ver
eerd te zijn met de onderscheiding, die
Koningin Juliana hem heeft gegeven.
„Ik heb in grote mate de inspan
ning geapprecieerd, die de Neder
landse regering zich, ondanks de tra
gedie die dit land in de afgelopen win
ter heeft getroffen, voor de Navo
strijdkrachten heeft getroost." Gene
raal Ridgway uitte voorts zijn waar
dering voor het Nederlandse contin
gent vrijwilligers, dat aan de zijde
van de Verenigde Naties in Korea
strijdt.
Gevraagd of het hem speet, dat hij
zijn functie als opperbevelhebber in
Europa moet neerleggen, antwoordde
de generaal, dat een soldaat geen gro
ter eer te beurt kan vallen, dan be
noemd te worden op de hoogste mili
taire post van zijn eigen land.
Met zÖn gevolg begaf de generaal
zich daarna naar het gereedstaande
vliegtuig. Hij inspecteerde zijn laatste
erewacht in Nederland, bestaande uit
onderdelen van land-, lucht- en zee
macht, drukte de Nederlandse minis
ter van oorlog en van marine, de heer
C. Staf, alsmede luitenant-generaal I.
A. Aler, chef-luchtmachtstaf de hand,
wuifde een laatste vaarwel naar het
publiek en verdween in zijn vliegtuig.
Een jaar en twee en twintig dagen
heeft generaal Ridgway het opper
bevel van de Navo gevoerd.
81-jarig heer had geen
rijbewijs.
Op de Arnhemse weg, ter hoogte
van de Rondweg Zuid te Apeldoorn, is
een tien. jarig meisje, dat de weg over
stak aangereden door een personen
auto. Het meisje, dat in de veronder
stelling verkeerde, dat haar voorrang
zou worden verleend, kwam met de
schrik vrij. Het rijwiel werd ernstig
beschadigd.
De bestuurder van de auto, de 81-
jarige K. M. uit Apeldoorn, bleek bij
onderzoek niet in het bezit te zijn
van een rijbewijs.
Generaal Matthew T. Ridgway ont
ving van H.M. de Koningin het Groot-
kruis in de Oranje Nassau orde. Hier
zien we Koningm Juliana en Prins
Bernhard in gesprek met generaal
Ridgway. Geheel links mevrouw
Meder, echtgenote van de adjudant
van de generaal, gedeeltelijk zichtbaar
achter de Koningin.
Goederentrein ontspoord
Donderdagnacht Is op het rangeer
terrein van de Nederlandse Spoorwe
gen te Zwolle een goederentrein ont
spoord bij het overtrekken van het
ene spoor naar het andere. Een elec-
trische locomotief schoot van de
rails en enige goederenwagons wer
den in elkaar gedrukt.
Vijf stel rails werden ten gevolge
hiervan geblokkeerd, waardoor grote
vertraging in het goederenverkeer
ontstond. Het passagiersverkeer on
dervond geen hinder van het gebeur
de Een goederenwagon werd finaal
doör een ijzeren paal in tweeën ge
sneden. Persoonlijke ongelukken de
den zich niet voor.
EEN
VAN:
FERDINAND LANGEN.
Een van de moeilijkste opgaven die
een schrijver zich stellen kan is wel
licht het schrijven van een humoris
tische roman. Humor van langere
adem dreigt gauw vervelend te wor
den: geforceerd of flauw. Vandaar
dat ware humor meestal in korte
stukjes triomfeert. Ferdinand Lan
gen, die reeds als schrijver naam
maakte, brengt ons met „Hoe maakt
u het?" een humoristische roman
die vermakelyk en wel lezenswaard
is, maar die toch niet aan de flau
witeiten ontkwam: het boek wemelt
van gesprekken die met „bonte-
avond"-jool gevuld zijn, maar hier en
daar sprankelt ook droge humor op
zijn best of treft men brillante vond
sten aan. Het onderwerp: Een stel
letje artistieke vrienden dat aast op
de erfenis van de rijke oude oom van
één van hen. Ze leven er al bij voor
baat'goed van, gaan een letterkundig
tijdschrift stichten en een sociëteit.
Maar de oom sterft natuurlijk niet.
Een boek als een reeks moppen: af
en toe glimlacht men verveeld uit
beleefdheid, maar af en toe schatert
men het ook even uit. (Arbeiderspers,
Amsterdam). H.W.
PLEIDOOI IN „DIE BURGER"
Critiek van Engelse zijde
(Van onze correspondent in Kaapstad)
De Zuidafrikaanse regering heeft het cultureel verdrag met Nederland
getekend en het leidende nationale dagblad „Die Burger" spreekt daarover
in een opvallend hoofdartikel zyn blijdschap uit. De ernst, waarmede de
totstandkoming van het verdrag behandeld is, toont duidelijk aan, zo
schrijft het blad, dat het niet maar voor de „mooiigheid" op paier is ge
zet, maar dat er uitvoering aan zal worden gegeven. Toch is dat niet ge
noeg. De schrijver in „Die Burger" naar ik meen te weten een buiten
de redactie staande gezaghebbende figuur betoogt namelijk, dat de cul
turele afstamming der Afrikaners zuiver Nederlands is en dat de twee
takken van Dietse stam, ook al zijn zij door een oceaan gescheiden, in de
eerste plaats op cultureel gebied meer met elkaar gaan meeleven.
Zuïd-Afrika overweegt op het
ogenblik ernstig de mogelijkheid om
op de scholen meer lessen in het Ne
derlands te geven, maar het zou goed
zijn, zo meent „Die Burger", als de
scholen van beide landen bijvoor
beeld één uur per week gingen be
steden aan de kennis van eikaars
historie. Zuid-Afrika zal dan ook de
behandeling van de vrijheidsstrijd der
Nederlanders, die thans bij het ge
schiedenisonderwijs facultatief ge
steld is, als verplicht onderdeel moe
ten invoeren.
Kennismaking.
„Maar afgezien van het onderwijs
zal de vruchtbare uitvoering van het
verdrag niet. zoals totdusver, gezocht
moeten worden In bezoeken van
schrijvers en wetenschapsmensen al
leen. De practijk van het leven zal
tot uitdrukking moeten komen in be
zoeken van industriëlen en handels
mensen, ingenieurs en onderwijsmen
sen uit de practijk, journalisten, boe
ren en vakbondsleiders. De persoon
lijke kennismaking met onze vraag
stukken zal meer licht verspreiden
dan kolommen ai'tikelen in de dag
bladen. Zo heeft de Nederlandse han
delsmissie verleden jaar uitstekend
werk verricht. En men denke in dit
verband ook aan de reis van de hon
derd volksspelers, die zo belangrijk
is als een reis van honderd gezan
ten".
Goede gezindheid.
„Onze ervaring is, dat er in Ne
derland, ondanks de stekelige uitla
tingen van sommige sprekers en
journalisten, in alle lagen des volks
een bijzonder goede gezindheid ten kin;
opzichte van het Afrikanerdom
heerst minstens zo goed als die
tegenover Nederland in Zuid Afrika.
Het verdrag moet daartoe strekken,
dat de wederzijdse welwillendheid,
door middel van meerdere wederzijd
se bekendheid en culturele uitwisse
ling in beide richtingen, verstrekt
wordt".
Afwijzende reactie.
Dit hoofdartikel, dat duidelijker en
concreter dan ooit het verlangen van
de Afrikaners naar nauwer relaties
met Nederland tot uitdrukking
brengt, heeft een afwijzende reactie
uitgelokt van het Engels-talige
Kaapse dagblad „The Capes Times".
Het blad schryft raillerend, dat
men dan evengoed aan Frankrijk kan
beloven de Franse revolutie op het
onderwijsprogram te zullen plaatsen
en het besluit zijn afwijzende be
schouwing met de woorden dat de
jeugd natuurlijk wel op de hoogte
moet zijn van de Nederlandse ge
schiedenis, maai- dan zonder culturele
koehandel.
Deze ongewoon scherpe afwijzing
heeft hier in Nederlandse kringen on
plezierige verbazing gewekt, ook al
beseft men terdege, dat het stand
punt van de Zuidafrikaanse regering
veel meer in overeenstemming is met
dat van „Die Burger" dan met dat
van „The Capes Times".
Ondertussen blijft het waar dat,
zoals „Die Burger" schrijft, alles af
hangt van de geest waarin de beide
betrokken regelingen de zaak behan
delen. Voor wat Zuid-Afrika betreft
kan gezegd worden, dat men bereid
is tot nauwe en hartelijke samenwer-
