Een kwart eeuw geleden verging
Mobile's „Italia" in het poolijs
De wereldreis van JIMMY BROW IN
ZEVEN RADARPOSTEN LANGS
DE NIEUWE WATERWEG
FRIS BE DROMER
8
PROVIN 01 ALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 18 APRIL 1953
EEN VERGETEN VERHAAL
Rnald Amundsen betaalde
reddingspoging met zijn leven
Aardenburgs burgemeester van Dongen snelde
met slede te hulp
GENERAAL UMBERTO NOBILE, constructeur van luchtschepen, be
vechter van het poolys, zij het met verkeerde middelen, het is alleen een
naam geworden, omdat de Italiaanse generaal zo goed als vergeten is. Wy
leven snel en vijf en twintig jaar is ontzettend lang tegenwoordig. Wy le
ven te snel om lang te onthouden. En tóch is het nog maar een kwart eeuw
geleden dat de naam Nobile op ieders lippen lag, dat Nobile, na successen
te hebben verworven, zich het misnoegen van de gehele wereld op de hals
haalde. Dat was in de tyd, dat een bomaanslag werd gepleegd op de Itali
aanse koning bij de opening van de Jaarbeurs te Milaan, in de tyd dat
Köhn, Hühnefeld en Fitzmaurice met het vliegtuig „Bremen" van Duits
land uit na veel moeilijkheden de overkant van de oceaan bereikten, dat ge
heimzinnige duikboten in de Atheense golf werden gezien, dat Dorus Rij
kers overleed. De tijd, dat generaal Nobile met zyn luchtschip „Italia" een
vlucht naar de Noordpool begon, een dramatische tocht, door allerlei om
standigheden, die in een ramp van wereldbetekenis zou eindigen.
Het was eigenlijk al in 1926 begon
nen. Ronald Amundsen, Noorwegens
nationale held, maar veel meer in de
ogen van de wereld een uitermate
bekwaam poolvorser, maakte toen
een tocht naar de Noordpool met het
luchtschip „Norge", gebouwd door
een onbekend overste...... Umberto
Nobile. Deze Italiaan was eerzuchtig,
benijdde misschien Amundsen om
zijn overwinning op Scott aan de
Zuidpool in 1911 en moest nu voor de
Noor de „N.I." besturen. Dat Amund
sen hem toen onbekwaam noemde en
als ondergeschikte behandelde, riep
een wrok op, die om revanche
schreeuwde. Een wrok, die mensenle
vens zou kosten, o.a. dat van Roald
Amundsen
Toen Nobile in Italië terug was, be
gon hij zyn voorbereidingen voor een
nog succesvoller tocht naai- de Noord
pool, doch deze voorbereidingen wa
ren verre van safe. Goede raadgevin
gen werden in de wind geslagen en
slechts na veel moeite kreeg men ge
daan, dat Nobile er in toestemde de
Zweea Finn Malgrem, een kenner van
de Pool, mee te nemen.
Wat Amundsen over gevaren ver
telde, liet de heethoofdige nieuwbak
ken generaal Nobile Mussolini had
daarvoor gezorgd volkomen koud...
De start.
Verschillende berichten over uitstel
van de tocht flitsten aanvankelijk de
aether in en eigenlijk was Nobile met
zijn „Italia" al op weg eer goed en
wel bekend was, dat hij was gestart'
op 15 April 1928, nu ruim 25 jaar ge
leden.
De tocht over Europa moet vrij vlot
zijn verlopen, maar het leek, of de.
moeilijkheden toenamen naarmate de'
„Italia" het barre Noorden naderde.
De Pool verzette zichMet het
nieuws over de Oceaanvlueht van
lady Bailey hoorde de wereld op 3
Mei uit Stolp het bericht dat NobiJe'
koers zetten zou naar Spitsbergen,
om vandaar in 45 uur naar Kingston
Baai te vliegen. Een brand in Stolp:
vernietigde bijna het enorme gevaar
te, maar toch genoot Stockholm een
dag later van het imposante schouw
spel, dat de „Italia" hij de overtocht
bood- Men was erg enthousiast, maar
twijfelde aan de afloop
Het weer bleef gunstig tot de
avond van de 4e Mei. Toen stak een
Noorderstorm op de snelheid van de
„Italia" liep terug tot enkele kilome
ters per uur en totaal uit de koers
geslagen landde het luchtschip ten
slotte op het eiland Vadsoe. Pas op 7
Mei kwam Nobile in Kingsbay aan en
op 13 Mei arriveerde hij daar op
nieuw; zijn eerste aanval op het Pool
ijs was door het barre weer tot mis
lukken gedoemd.
Amundsen verklaarde zich in de
pers nog verre van gerust op de af
loop van het Italiaanse Poolavontuur
en sprak over onkunde.
Half Mei zette Nobile opnieuw
koers naar de Pool en op 24 Mei had
hij die inderdaad via de Noordpunt
van Groenland bereikt.
Italië was uitzinnig van vreugde
en Nobile gooide van 150 meter
hoogte een door de Paus
kruis en de Italiaanse vlag uit.Hy
voelde zich overwinnaar van de pool
èn van zijn vroegere meester Amund
sen. De moeilijkheden van de terug
tocht werden geëlimineerd. Maar
juist daarin school het noodlot.
Op 25 Mei seinde Nobile door de
stroom van gelukwenstelegrammen
dat de tegenwind minder werd en dat
ondanks ijsvorming op het 125 meter
lange en 25 meter hoge luchtschip de
terugtocht zonder moeite doorging.
Op 26 Mei echter bleven de berichten
uit en werd alleen gemeld, dat sterke
tegenwind optrad; m Kingsbav maak
te het hulpschip „Citta di Milano"
zich op voor een reddingsexpeditie.
Maar men vertrok niet, men wilde
niet geloven dat het mogelijk was,
dat zoveel trots, dat zoveel zelfver
trouwen ten onder kón gaan.
29 Mei was het, toen Nobile zelf uit
sluitsel gaf en noodseinen in vier
talen de wereld inzond, seinen overi
gens, die maar nauwelijks gehoor
vonden naast de vele geruchten, die
toen over het schip de ronde gingen
doen. Er werden hulpexpedities in
gericht, er trekken dappere kerels de
sneeuwvlakten in om er te redden of
zelf te sterven. De brandstof van de
„Italia" moest al lang op zijn. Het
schip zou geland en verongelukt, er
zouden doden zyn, er zou een ge
slaagde noodlanding zijn uitgevoerd.
Wat was de waarheid
- De waarheid werd -pas langzamer
hand bekend. Velen waren toen al op
patl in het Poolys. Het hulpschip „Cit
ta di Milano" liep vast in het pakys
en de halve bemanning ging te voet
verder. Finhen stegen op met water
vliegtuigen .en toestellen op ski's, de
Russen trokken er op uit met de ijs-
brekers „Krassin" en „Maligyn", de
regeringen van Zweden en Noorwe
gen rustten hulpexpedities uit en ten
slotte vertrok ook Amundsen eind
Juni met de dubbeldekker „Latham",
de „Krassin" was toen in het ijs vast
gelopenDrie Fransen hadden in
een vliegtuig reeds een ellendige
dood gevonden.
Amundsen vertrok en de meesten
dachten dat nu het leed voor Nobile,
die zich overigens de verbittering van
geheel Noorwegen op de hals had ge
haald, spoedig geleden zou zijn. Maar
Amundsen liet niet meer van
zich horen en de „Latham" werd
nimmer teruggevonden. De grote on
derzoeker vond de dood in net pak
ijs.
Hij was maar één van de vele
slachtoffers van het „ItaHa"-avon-
tuur dat als volgt verlopen schynt te
zyn. Door jjsvorming was de „Italia"
steeds lager gedaald tot op een gege
ven moment de commandogondel een
ijsspits raakte en afluiapte. Nobile
bleef met een gedeelte van de ben
ning op 'n grote ijsschots achter. Het
luchtschip zelf steeg door verminden-
ring van de last en dreef stuurloos
met nog 6 mensen in een andere gon
del veraer. Tien kilometer verder
ontplofte de rest van de „Italia"; 6
mensenlevens waren reddeloos verlo
ren, maar Nobile bleef koppig en
seinde niets te weten van het lot der
overige bemanning. Hy liet zich op
timistisch uit over de vooruitzichten
en verzweeg de doden en gewonden.
Op 25 Juni slaagde de Zweed Lund-
berg erin te landen op de kleine
schots en toen maakte Nobile zijn
laatste en grootste fout door zich als
eerste aan noord te laten nemen. Hij
was gered, maar pas lang na hem
werden 7 andere gewonde en uitge
hongerde opvarenden van het lucht
schip gered. Acht was het getal van
de overledenen, die uit het trotse ge
zelschap dat zich eens in Milaan in
scheepte overbleven. Hiervan werd
een gedeelte gered door de Russische
IJsbreker „Krassin", juist voor de
neus van een Hollandse jongen... Jef
van Donge, thans burgemeester van
Aardenburg.
Van Dongens tocht.
Op 13 Juni hadden de kranten ge
meld, dat de „sledemenner", van Don
gen, die zich op Spitsbergen bevond
samen met de Deen Varming en een
volledige uitrusting zich aan boord
van de „Braganza' had begeven om
later met zijn slede de tocht naar
het binnenland voort -.te-zetten op
zoek naar overlevenden. Hij zette
door, óók toen Varming sneeuwblind
moest terug keren en een Italiaanse
kapitein van de Alpenjagers, Sora,
zyn metgezel werd. Hoewel hij echter
aan de eerste oproep gehoor had ge
geven, mocht hij het geluk niet sma
ken daadwerkelijk tot de redding bij
te dragen. Onder stoomwolken, die
door van Dongen en zijn metgezel
werden gezien, haalde de „Krassin"
op 12 Juli de zwervers van de „Italia"
uit het ijs weg. Van Dongen bleef met
Sora in het ijs achter toen de wereld
weer vrijer ademde na weken en we
ken van spanning. Pas later, toen de
twee redders met veel moeite uit de
woestenij waren teruggekeerd, werd
ook over hun tocht meer bekend.
Een tocht temeer, helaas, die niet
nodig was geweest als de Italiaanse
generaal naar raad had willen luiste
ren en het hoofd had willen buigen
en dat in het bijzonder voor net
meesterschap van Amundsen, die bij
het redden van zijn lïvaal het leven
verloor...
Offici^e nnklicatiës
MIDDELBURG.
DRANKWET.
Verlof A aangevraagd,
en W. van Middelburg brengen ter
openbare kennis, dat door Jan Pieter
van Ham een verlof A is aangevraagd
voor de beneden- en bovenzaal resp. ter
oppervlakte van 50,78 en 50.96 vierkante
meter van perceel Markt No. 21.
Binnen twee weken na heden kunnen
tegen inwilliging van dit verzoek schrif
telijk bezwaren bij ons college worden
ingediend,
KOSTELOZE INENTING EN
HERINENTING TEGEN POKKEN.
B. en W. van Middelburg brengen ter
openbare kennis, dat op Dinsdag 5 Mei
1953, des voormiddags van 9—10 uur, ge
legenheid bestaat tot kosteloze inenting
en herinenting tegen pokken in het Me
disch Centrum, Eigenhaardstraat 2.
Er wordt in het bijzonder de aandacht
op gevestigd, dat de leeftijd beneden de
2 jaar als de meest geschikte voor in
enting moet worden beschouwd.
Voor een juiste vermelding in de vac
cinatiebewijzen van de namen en ge
boortedata der kinderen is het gewénst,
dat bij de aanmelding het trouwboekje
der ouders wordt medegebracht.
97. Als hij uit zijn humeur is, dan kent Jimmy Brown
zyn eigen kracht niet en dat begon de politiemacht
van Oekoeroewanda aan den lijve te voelen. Eén voor
één wierp Jimmy al zijn belagers van zich. Het ge
bouw dreunde op zijn grondvesten en er bleef in de
werkkamer van de commissaris geen meubelstuk heel.
Ook de agenten, die buiten de wacht hielden en die
moesten verhinderen, dat de nog steeds woedende
menigte het politiebureau zou binnen dringen, kwa
men de eeri na de ander toegesneld, maar even snel
sloeg Jimmy hen weer uit de kamer. Toen greep hij
de beduusde Roekifaki, die nog altijd niet wist hoe
hij het had en rende met hem de kamer uit, het por
taal over en verscheen op het bordes. ,J3éór komen
de Roekiraki'sl" schreeuwde Jimmy, terwijl hij in de
verte wees. Alie mensen draaiden verschrikt het hoofd
om. bang, dat zij in de rug zouden worden aangeval
len. Maar toen zij weer naar het bordes keken, was
Jimmy met de kleine gewonde chimpansee al ver
dwenen. Hij holde naar de auto, sprong er in, tegen
Plet Potlood roepend: „Vol gas, Piet en rijden wat
je rijden kunt, Laat je door niets weerhouden I" Piet
Potlood klemde de tanden op elkaar en reed zo snel
mogelijk weg. Gillend sprongen de mensen opzij. Eén
probeerde op de treeplank te springen, maar Jimmy
duwde hem er af. De motor begon te ronken en over
stemde het geschreeuw van de woedende menigte.
„Rechts aanhouden. Piet", commandeerde Jimmy. „We
gaan regelrecht naar het oerwoud. Ik zal ze leren, wie
Woewoesoeki is!"
HULPMIDDEL VOOR SCHEEPVAART.
Kapitein en loods blijven
verantwoordelijkheid dragen
Misschien was het slechts een toeval, dat men kort achter elkaar in de
laatste weken een reeks berichten in de kranten kon lezen, die allen be
trekking hadden op Radar. Grote Radar-plannen voor de haven van Ham
burg, eveneens voor die van Antwerpen, van New York en andere Ameri
kaanse havens, en tevens vele berichten over scheepsbotsingen in de
mist, waarbij steeds werd vermeld, dat deze ongelukken Radar ten spijt
waren gebeurd.
Vooral in de laatste verhalen nu Was een misvatting te vinden die men
al te vaak tegenkomt waar het de algemene beoordeling van de moderne
technische uitvindingen betreft. Wy bedoelen de gevaarlijke voorstelling
van de onfeilbaarheid der hedendaagse electrische wonderwerken, de idee
dat zij de mens overbodig zouden maken of hem zouden kunnen vervan
gen.
Wij zyn wellicht verwend door de mechanisatie van het dagelijkse leven.
Maar zo min als men totaal succes van de nieuwe geneesmiddelen eist,
mag men dit b|j de nieuwe machines doen. Nog te zwijgen van het feit,
dat de idee van robots, die ingewikkelder denkprocessen zouden kunnen
uitvoeren, schrikwekkend is.
Hoe belangrijk juist bij Radar het
menselijke element blijft, maar ook
hoe belangrijk dit element in het
scheepverkeer al is, bleek uit een ge
sprek, dat wij met de Rotterdamse
havenmeester, de heer J. van Leeu
wen voerden over de grote Radar
ketting, die langs de Nieuwe Water
weg en rond de Rotterdamse haven
gelegd wordt.
De grondidee van de Rotterdamse
installatie is, dat Radar het gebruik
van de haven ook bij de dikste mist
mogelijk zal maken, en niet. dat de
te bouwen Radar-stations het bevel
over de schepen uit de handen van
kapitein en loods zouden nemen.
De radiofonisch ononderbroken van
uit deze landstations naar de brug
van het schip gezonden mededelin
gen over diens positie, eventuele ob
stakels in zyn koers e.d. vervangen
slechts het optische zicht, zijn dus
slechts van adviserende aard. De be
slissing over de te treffen maatrege
len blijft bij loods en kapitein. Men
legt in Rotterdam de klemtoon hier
op, en wel tegenover vele buitenland
se met name Duitse stemmen van de
laatste tijd, die de wenselijkheid op-
péren, een absolute bevelsmacht van
het Radarsysteem in te voeren, waar
bij dus het initiatief op de brug zou
moeten wegvallen en slechts de com
mando's van de Radarstations de lei
ding van het schip bepalen.
Door de voorstanders van een der
gelijk systeem wordt op het luchtver
keer gewezen, waar, zoals bekend, de
commando-toren van 't vliegveld bij
blindlandingen alle bevelen geeft.
Maar dit is een verkeerde vergelij
king. Vanwege de grote snelheid van
vliegtuigen Is hier immers de situa
tie geheel anders. In de gedeelten van
seconden,die voorbijgaan, voordat een
blind landende piloot uit de medede
lingen van het vliegveld over zyn po
sitie zijn conclusies zou kunnen trek
ken, is het vliegtuig alweer honder
den meters verder. Daarom zoekt
men zelfs naar een constructie, die
de piloot volkomen uitgeschakeld en
de aanwijzingen van de toren onmid
dellijk op de automatische piloot van
de vliegmachine overbrengt.
Omgekeerd is tegen soortgelijke
constructies voor waterverkeer bij
voorbeeld ih te brengen, dat in tegen
stelling met de in verhouding uni
forme, moderne vliegtuigen de zee
schepen ontelbare afwijkingen ten
opzichte van him reactie op roerbe
wegingen, snelheidsveranderingen
etc. tonen.
Uit deze feiten trok men in Rotter
dam de conclusie, dat slechts het vol
gende systeem mocht worden geko
zen:
Langs de Nieuwe Waterweg wor
den zeven Radar-landstations ge
bouwd, de eerste onmiddellijk aan de
kust by Hoek van Holland, de laat
ste midden in de stad bij de Maas
tunnel. Daartussen op een onderlin
ge afstand van 6 kilometer van
elkaar de andere vyf. Elk punt van
de Waterweg en de haven wordt door
deze stations bestreken. Op hun ont-
vangstschermen later waarschijn
lijk op grote projectieschermen
kan men het te navigeren schip
onafgebroken volgen. De dienstdoen
de waarnemer spreekt in de micro
foon een „gesproken beeld", dat naar
de brug van het schip wordt gezon
den. Elk station heeft haar eigen ui
trakorde golf, zódat zij elkaar niet
storen.
Deze mededelingen (zij luiden bij
voorbeeld „U is thans bij ducdalf no
100 m. rechts voor 'n ander
schip" etc.) worden op de brug op
gevangen door een lichte draagbare
ontvanger, welke door de loods werd
meegebracht. Naar de mededelingen
uit de luidspreker oriënteren loods
en kapitein zich en besturen het
schip.
Het was niet eenvoudig tot de
thans gevonden perfecte vorm
van dit ontvangtoestelletje te ko
men. Het mocht niet afhankelijk zijn
van de op het schip gewekte stroom,
en men moest het grote gewicht van
een luidspreker aanvaarden, aange
zien koptelefoons onbruikbaar zyn:
zij zouden met hun draden kapitein
en loods in hun bewegingsvrijheid
hinderen. Men is er in geslaagd de
eigen batterij en de luidspreker ten
spijt een makkelyk draagbaar en
lichttoestel te construeren. De bedoe
ling is, tenminste in de eerste tijd, dat
elke loods ook bij goed weer deze
ontvanger draagt. Mettertijd zal men
tot verbeteringen kunnen komen, bij
voorbeeld deze, dat in Rotterdam ge-
domilicieerde schepen 'n eigen vaste
ontvanger inbouwen. Een andere ver
betering zou kunnen zijn, dat 't lo
pende Radarbeeld van uit de land-
stations ook nog voor controle radio
grafisch naar de brug van het schip
zou zenden.
De landstations zullen in de twee
de helft van 1954 gebruiksklaar zijn,
de hele organisatie kort daarha, be
gin 1955. De stations zullen hun
stroom ontvangen uit 't stadsnet,
maar zullen daarnaast echter ook een
eigen noodgenerator krijgen, zodat
zij onder alle omstandigheden be
drijfsklaar blijven. De totale kosten
worden voorlopig b|j benadering op
2 millioen gulden geschat.
HOOG EN LAAG WATER
19 en 20 April.
U. N.A
P. U. N.A.P.
U. N.A.P.
U.—N
A.P.
Vlissingen
5.36
1.83
18.00
1.62
11.44
2.00
Temeuzen
6.04
2.01
18.32
1.81
0.06
2.28
12,21
219
Hansweert
6.38
2.09
19.04
1.89
0.46
2.43
13.03
2,35
Zierikzee
7.01
1.28
19.23
110
0.11
1.66
12.46
1,62
Wemeldinge
7.18
1.52
19.44
1.33
0.41
1.91
12.57
1.87
Vlissingen
6.27
1.67
18.52
1.40
0.15
1.99
12.34
1.81
Temeuzen
6.56
1.86
19.24
1.61
0.50
2.18
13.09
2.01
Hansweert
7.26
1.97
19.51
1.71
1.28
2.33
13.49
2.15
Zierikzee
7.46
1.23
20.11
.0.98
1.12
1.65
13.49
1.51
Wemeldinge
8.04
1.45
20.32
1.19
1.24
1.88
13.47
1.73
Dan voel ik me rustig
en op m|jn gemak.
En wip ik al fluitend
van d'hak op de tak.
En eens in de week
is het feest dan voor m|j.
Dan laat het baasje me
een half uurtje vr|j!
Dan vlieg ik en zweef ik
het kamertje rond.
Dan wip ik op lampen
gordijnen en grond.
Dan sla ik mijn vleugels
weer uit met veel moed.
Dat doet een kanarie
zeer zeker eens goed.
Daarna ga ik dankbaar
mijn kooitje wéér in.
Ja heus waar, ik heb het
hier best naar m|jn zin."
PETER PAN
Je hebt vast wel eens ge
hoord van het sprookje van
Peter Pan. Nu heeft Walt
Disney daarvan een nieuwe
tekenfilm gemaakt, die te
gen Kerstmis in ons land
gaat draaien. Het belooft
een boeiend verhaal te wor
den, met elfjes en meermin
nen, met zeerovers en India
nen. In de film worden ook
vrolijke liedjes gezongen.
Als je het boek „Peter Pan"
eens ergens vindt, moet je
het beslist eens lezen.
„Tjiep", zei de kanarie,
„wat is het toch fijn,
om heel myn leven
kanarie te zyn.
'k Zit veilig geborgen
in een Ijzeren kooi.
Een prachtig paleisje,
zo glanzend en mooi.
Een bakje voor water,
een bakje voor zaad.
Ik zing en ben vrolijk,
van heel vroeg tot laai,
Als ik door de ruiten
de musjes zie pikken,
de kraaien en vinken
van auto's zie schrikken;
Als ik dan de merel
daar zie en de spreeuw,
die hongerig zoeken
in ijs en in sneeuw.
Oei... wat is .Frans een
flinke jongen als hij langs de
rijksstraatweg in het gras
zit! Met zijn ogen half toe
geknepen kijkt hy naar de
auto's en motoren die voor
bij flitsen Er hangt een
lucht van benzine en olie,
waardoor Frans zich nóg
flinker voelt. Hij heeft toch
zeker zélf óók een auto! Een
prachtige rode sportwagen
met veel glimmends eraan.
De kap is open, hét stuur is
wit^.de banken z|jn van leer
en ér zitten Indrukwekkend
veel meters en klokjes in.
Frans loopter heen. Ieder
een kijkt naar hem, maar
Frans doet net of hy het niet
ziet. Maar inwendig gloeit
hij van trots :n -ammelt met
het contactsleuteltje. Met
een vermoeide zucht opent
hy het portier en laat zich
achter het stuur zakken.
Behendig glijdt het sleutel
tje in het contact, er gaat
een rood lampje branden en
plotseling loopt de motor.
Brrrr... Brrrr... drie, vier
keer laat h|j de motor brul
len, schakelt dan in en stuift
met de rode wagen de druk
ke weg op.
Terwijl hy nog de versnel-
ling overhaalt vliegt de wa
gen al drie andere auto's
voorbij. Harder gaat het.
steeds harder, piepend gaat
Frans de bochten door, tot
dat...... maar wat is dat!...
waarom steekt die man zon
der uit te kijken de weg
over... Moedig drukt Frans
de rem in en zet zijn tanden
op elkaar... de wielen staan
stil, de banden glijden luid
piepend over de weg. Frans
gooit z|jn stuur om. schiet
halverwege de berm van de
weg in en komt dan tot stil
stand. „Dat scheelde niet
veel, meneer!", zegt Frans,
met de spanning nog op zijn
gezicht, uit de wagen stap
pend en met trots zijn rem
spoor bekijkend. „Dat was
op het nippertje..,!" ...Dan
komt Frans weer* tot de
werkelijkheid terug... Oh, hij
zit nog steeds in het gras.,,
en hoe laat zal het al zijn!
Traag staat Frans op en
slentert naar huis. Het
wordt al donker. Plotseling
hoort hij een aantal jongens
stemmen. „Toet... toet", roe
pen ze. Er komt iets aan...
een eigen gemaakte auto
van planken en karton met
wielen van een oude kinder
wagen en een echt stuur.
„Die hebben we gemaakt na
schooltijd!", juichen de jon
gens. „Oh", antwoordt Frans
voortslenterend, en schuld
bewust voegt hy er aan toe:
„Na schooltijdja, na
schooltijd zit ik te dromen
langs de weg!"
Dat smaakt lekkerl
Ik neem er nog één.
Dan nog één, nog twee,
nog acht...."
Dat tabletjes zó fijn
smaken
Had ons muisje niet
verwacht.
Maar.... het doosje
miet tabletten
Is de volgende dag nog
vol!
Mies nam het verkeerde
doosje
Doos met snoepjes
dat 's te dol!
Na een dag van heel
hard werken,
Stapt Mies in haar
ledikant.
„Oei", zucht ze. „Ik heb
zo'n hoofdpijn,
Hier en daar,
aan alle kantl"
kan de slaap
niet vatten,
zegt ze,
„een tablet.
Ik heb het doosje
gistermiddag.
Hier vlak naast mijn
bed gezet!"
In het donker graait
het muisje.
Spoedig heeft ze 't
doosje beet.
Een tabletje in haar
mondje
„Gunst!", roept ze,
„wat ik nu eet?!
