ürouiuenpagina
Onze
DE SHAWL: ook
aan modegrillen
onderhevig
VAN VROUW T01 VROUW
HOUD HET PAARDJE IN TOOM!
Spaart uw spieren
STREPEN ZIJN WEER FAVORIET
10
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VRIJDAG 10 APRIL 1953
VAN ZESTIENDE EEUW TOT PICASSO
Het nieuwste: „Gavroches" om
enkel of kuit
(Van onze speciale verslaggever)
De volgende opmerking is natuurlijk van een man: „Shawls? Gut, is
daar nu ook al een mode in?" Vreselijk naief, zo'n opmerking. Het is een
mode zo oud als de mensheid zelve. De eerste shawls, die Europa bereik
ten kwamen uit liet Oosten. Gekaapt door Britse Oostinjevaarders in de
Golf van Arabië. In Engeland werden ze tegen goed geld verkocht, maar
toen de Britten de zestiende eeuwse dames op wat regelmatiger wijze wil
den gaan verwennen door deze Perzische kunstwerken in India te gaan
kopen, moesten ze drie duizend roepies betalen voor één enkel shawltje.
De zuinige Schotten in Paisley
aan de Clyde, waar de Indiëvaarders
hun waren losten, vonden de prijzen
wat hoog en besloten de shawls na
te maken. De knappe, imitaties kre
gen groter wereldfaam dan het oor
spronkelijke product. Koningin Victo
ria van Engelanti gaf alle bruidjes
van haar hofhouding er ec - cadeau.
Tot vervelens toe eiste het protocol,
dat het geschenk op bruiloften en
partijen gedragen diende te worden.
Op alle oude foto's van „Old Vic"
ziet men trouwens deze dame zelf
oo' -^ooid met een van de 7*v>r "in
Buitenlands snufje:
shawl als boodschappentas
Paisley-shawls, die vele jaren lang
deel van haar garderobe waren.
De voor de revolutie uit Frankrijk
gevluchte aristocraten hebben de
shawl uit Engeland naar het vaste
land gebracht, toen de tijden weer
wat rustiger waren geworden. De
historie vermeldt dat de beeldschone
Madame Tallien, geboren De Fonte-
nay, die op feesten van het Direc
toire de Godin van de Rede, welge
schapen personifieerde, de eerste
was, die dit attribuut als kle
dingstuk in Parijs introduceerde.
Weer citeren we de historici wanneer
we zeggen, dat ze dit op opvallende
wijze deed. As Godin van de Rede
koos ze de shawl als het enige kle
dingstuk, waarmee ze haar Griekse
schoonheid voor de verzamelde fees
telingen wenste te bedekken
Enfin, die historische tijden zijn
verre. Maar als practisch en boven
al ook sierlijk ornament in de garde
robe van de vrouw heeft de shawl
zich een voorname plaats veroverd.
Kunstenaar en fabrikant zoeken jaar
op jaar naar nieuwe dessins en mo
gelijkheden. De rijke en natuurlijke
fantasie van hare majesteit de vrouw
zelve steunen hen in niet geringe
mate. In zijde en in wol, in kleuren
die de ijle pasteltinten van Moeder
Natuur schier overtreffen en in com
binaties, die de stoutste fantasieën
geen ruimte meer laten, komen de
mogelijkheden aan het licht die de
vrouw zich schept met deze eenvou
dige sierstukjes, die op truitjes nu al
onvoorwaardelijk ketting of broche
hebben verdrongen.
Het nieuwste is het Picasso-shawl-
tje, het modern-abstracte halsdoek
je. Van binnen wol (voor de warmte),
van buiten zijde (voor het mooi),
met een wollen franje over de volle
lengte. Hoewel het van Nederlandse
makelij is, zal Frankrijk hiervan de
primeur hebben. Het wordt voor het
eerst vertoond op de textielbeurs van
Lyon.
Verder zouden we dan willen vra
gen, of geweet wat een gavroche is.
Niet? Ge beseft uw tekortkoming
niet. Met de snelheid van een griep-
bacil heeft deze Amerikaanse creatie
zich via Frankrijk en Italië naar ons
land laten drijven. In Amerika wor
den deze katoenen doekjes in ijle
tinten gedragen bij slacks en swea
ters, in" Frankrijk "in deux pièces
in Italië... ja, in Italië dragen
vrouwen en meisjes de doekjes om
pols en enkel of ze maken er een
handig boodschappenzakje van. Men
zal de gavroche binnenkort ook alom
in ons land kunnen waarnemen.
C.iarmant en leuk, óók voor de man
nen, eenvoudig omdat met de gravo-
che op al heel goedkope manier de
gezellige pronklust en artistieke
smaak van H. M. de Vrouw bevre
digd kunnen worden.
0 Een Zweedse graaf die op een gemas
kerd bal een aantal ballonnen met een
sigaret tot ontploffing had gebracht, is
door het stedelijk hof van Stockholm ver
oordeeld tot het betalen van dertig dui
zend kronen schadevergoeding aan zes
andere adelijke personen, die ernstige
brandwonden hadden opgelopen.
Een gezonde kleuter houdt er niet
van aan een handje te lopen en voor
degeen, die dat handje vast moet
houden, is het ook geen onverdeeld
genoegen. De ene arm wordt door het
trekken en hangen bedenkelijk lan
ger dan de andere en men staat
doodsangsten uit, als de kleine zich
in een drukke straat weet los te ruk
ken. Dan is zo'n tuigje toch een uit
komst.
Elke stevige stof is er geschikt
voor. U heeft nodig voor het leidsel
eèn band van 2 m. lang, voor de cein
tuur een band van 60 cm. en twee
schouderbanden van 40 cm. lengte.
Ze moeten 3% cm. breed zjjn en van
dubbele stof. Bjj vilt of laken kan
men ze enkel nemen, maar het is dan
wel raadzaam ze geheel om te feston
neren. Het voorstukje is 10 cm. hoog,
van boven 18 en van onderen 17 cm.
breed. Zoompje en naden extra aan
knippen. Langs de bovenrand maakt
u een zoompje. In het midden bor
duurt u het paard, waarvan u de te
kening door middel van de ruitjes (elk
ruitje 1 cm.) gemakkelijk kunt over
nemen. U kunt het ook van vilt uit
knippen en opnaaien of -plakken. De
ceintuur klaarmaken en de uiteinden,
die op de rug komen, van knoop en
knoopsgat voorzien. Het voorstukje
rijgt u met de onderste rand van vo
ren op de ceintuur. Hierop legt u de
voorkant van het leidsel, waarvan de
uiteinden aan elkaar gestikt zijn en
u naait dit alles tot 4 cm voorbij het
voorstukje stevig aan elkaar. De ein
den van de schouderbanden naait u
in een puntje. U stikt ze op het voor
stukje en het leidsel zó vast, dat de
puntjes eronder uit steken. Hieraan
kunt u een belletje of een kwastje
hangen. In de uiteinden maakt u een
knoopsgaatjè. De banden worden
over de rug gekruist en dan op de
ceintuur geknoopt.
Laat nu het paardje maar draven!
U heeft het in toom.
ELLA BEZEMER.
„Die mode"
Tien jaar vóór iets mode is, zo
loos. Eén jaar vóór ieder het al- k
leraardigst noemt en het dus
mode is heet het gedurfd en
een jaar later: saai. Dan wordt fe
het in de loop der tijden: bespot- 9
telijk, om je dood te schamen,
grappig, zo vreemdcharmant,
romantisch en tenslotte weer
„echt mooi".
Dit voor al de sceptici, die het
een vrouw of meisje nog kwalijk
zouden nemen, wanneer ze de
Italiaanse gril om een sluierdun,
zijden shawltje om kuit of enkel
te knopen, alleen maar „gek"
zouden noemen
zegt een oud handboek, noemt
men het onzedelijk. Vijf jaar la-
ter heet dezelfde gril schaamte- =r-
m**-*w** w
„Academie voor Haute
Couture" in Amsterdam
Onder auspiciën van de Franse re
gering heeft de „Hollandse Parijze-
naar", 'Charles Montaigne, toonaan
gevend mode-ontwerper in de Licht
stad, in Amsterdam een „Academie
voor Haute Couture" geopend. Onder
leiding van Nederlandse leerkrachten,
terzijde gestaan door Franse specia
listen op modevak-gebied, kan men
hier de eerste schreden zetten op een
pad, dat voor sommigen naar de Pa-
rijse mode-wereld zal kunnen leiden.
Degenen namelijk, die op deze cursus
de beste resultaten zullen behalen,
worden in de gelegenheid gesteld om
hun opleiding in Parijse ateliers te
voltooien, waarna zij het Franse „hau-
te-couture-diploma" kunnen verwer
ven.
Kaas- en eiergerechten
Geen tijd meer om naar de slager
of de vishandelaar te gaan en U wilt
tóch iets hartigs bij het warme maal
of bij de boterham geven? Van eie
ren en kaas kunnen allerlei smake
lijke en gezonde gerechten bereid
worden, in een ogenblik tijds! In ei-
witwaarde weeg 75 gram 40-|- of
volvette kaas ongeveer tegen 100
gram vlees op. Kaas is verder een
uitstekende bron van kalk. Ook eie
ren behoren tot de voedingsmiddelen
met hoge beschermende waarde. Wij
geven hier enkele recepten voor 4
personen.
Omelet met ltaasplakjes.
2 eieren, een stukje stevige, niet
te jonge kaas van ongeveer 100 g.
(een restje is heel geschikt) boter of
margarine, zout, 2 eetlepels water.
De eieren even goed loskloppen met
het water en iets zout. De boter of
margarine lichtbruin laten worden in
de koekenpan, de kaas er boven in
dunne schijfjes snijden. De eimassa
over de kaas gieten en vlug laten
stollen. Hier en daar de zijkant op
tillen en nog vloeibaar ei er onder
laten lopen, wanneer alles gestold is,
de omelet uit de pan laten glijden en
dubbel slaan, zodat de onderste helft
iets buiten de bovenste uitsteekt.
Schuimige kaasomelet.
100 g. kaas en 2 eieren, gesplitst
in dooier en wit, 45 g. (5 eetlepels)
bloem, 1 y2 dl. (een kopje) melk, fijn
gesneden peterselie, (zout).
De bloem aanmengen met de melk.
De eidooiers luchtig roeren; de aan
gemengde bloem en de kaas er door
roeren. De eiwitten zeer stijf kloppen
en de dooiermassa voorzichtig hier
door scheppen. In de koekenpan bo
ter of margarine heet en heel licht
bruin laten worden. Een laag van de
omeletmassa er in leggen en de warm
tebron temperen. De massa dichtge-
dekt 10 a 15 minuten verwarmen, tot
de bovenkant droog is. De omelet aan
de tweede kant niet bakken, maar
op een bord schuiven en fijngesneden
peterselie erover strooien. De rest van
de eimassa op dezelfde wijze bakken.
Het zoeklicht van de Parijse be
langstelling heeft zich plotseling
weer op de streep gericht. Streepstof
is ideaal om tot een rokje verwerkt
te worden, en vooral de „knooprok",
zoals hierboven afgebeeld, kan een
verrassend aardige dracht vormen,
wanneer hij uit gestreept materiaal
vervaardigd wordt. Draagt U c~ J
nog zo'n eenvoudige witte
sloten blouse-emt-knoopsluiting bij
(model „Virginie", Pargs)wel, U
kimt er van verzekerd zijn dat U er
alleszins correct uitziet.
Jacques Griffe heeft een variatie
willen ontwerpén op de, vooral op
koude winterdagen zo geliefde „hou-
se-coat". Hij creëerde de huispyama
van de tweede afbeelding en gebruik
te hiervoor eveneens gestreepte wol
len stof. Een practische en heerlijk
warme dracht, maaralleen voor
zeer jonge vrouwen en voor r
Congres over
woninghygiëne
Het Nederlands congres voor
openbare gezondheidsregeling houdt
op 19 Mei a.s. te Utrecht een klein
congres met als onderwerp „Hygiëne
van de woning."
Dit onderwerp zal worden belicht uit
hygiënisch-, feestuurs- en technisch
oogpunt, respectievelijk door profes
sor J. M. Mackinbosh, van de „Lon
don school of hygiëne and tropical
medicine", mr. J. in 't Veld, oud-
minister van wederopbouw en volks
huisvesting en ir. A. Bos, directeur
volkshuisvesting te Rotterdam.
0 Voorafgaande aan de algemene her
denkingssamenkomsten op 4 Mei a.s. zal
de Haagse jeugdactie, evenals vorige ja
ren, op het Binnenhof een jeugdsamen-
komst houden. Tijdens deze bijeenkomst
zullen de gevallenen in de bevrijdings-
strijd 1940 —1945 worden herdacht.
In Frankrijk herdacht men het feit dat
het 125 jaar geleden is, dat 'n Hollancber
ontdekte, hoe cacao-poeder moet wor
den gemaakt.
Op Montmartre herdacht men dit feit
o.a. dooi het uitdelen van koppen cho
cola aan de bevolking. De mtisjes wa
ren gekleed in „Hollandse" costumes,
de jeugd had zich f ji itoken in pakjes,
die tijdens de Franse revolutie, door de
Sans Culotten werden gedragen.
Nu wij toch in de keuken bij
die afwas beland zijn: laten wij
er nog een kolommetje aanbrei
en voor die gezelligheidTrou
wens voor de gezelligheid niet
alleen. Het blijkt mij uit de brie
ven over dit chapiter, dat, wat
ik schertsendenvijs als een bron
van huwelijksmisère had voor
gesteld: dat eeuwige huishouden
in de practijk inderdaad voor
veel echtparen een permanentie
oorzaak van wrok, misverstand
en smeulende ruzies blijkt.
Vrouwen beklagen zich dat ze
nooit klaar zijn en voortdurend
té moe om zich ergens voor te
interesseren of om zomaar ple
zierig een avondje uit te gaan.'
Mannen beklagen zich dat zij al
tijd met klachten worden ont
vangen, een prikkelbare, luste
loze vrouw hebben en hun ver
tier en gezelligheid maar ergens
anders moeten zoeken.
En als diezelfde mannen dan
nog dte naive tactloosheid hebben
om mompelend te wagen van an
dere vrouwen in dezelfde om
standigheden die wèl tijd voor
allerlei dingen.... Dan ziet u ze
ker de ontploffingszuil al tot de
wolken stijgen
Kunnen wij het misschien in
vrede en vriendschap oplossen?
De brieven van instemming, die
mij op de kortst mogelijke 'ter
mijn bereiktenbewijzen vol-
doende dat dit probleem er
eigenlijk helemaal geen behoeft
te zijn, mits zowel manlief als
vrouwlief bereid zijn hun aan
geboren verstand te laten wer
ken. En ik gevoel mij bijna mo
reel verplicht, een kolom (zo
niet meer) aan deze kwestie te
besteden nu ik het werk van de
grote schoonmaak alweer zie
dreigen, en er bovendien aller
lei nuttige geschriften op mijn
schrijftafel neerf ladder en; ge
schriften die alle optimistisch het
liedje fluiten van Spaar uw
krachten, huismoeder! U bent
onvervangbaar.
4
Kijk eens, ïk.ga u niet meer op
het geweten af vragen of en
waarom u schoonmaakt. Ik doe
het niet, dat moogt u gerust we
ten. De vitrages worden geivas-
sen, de matrassen en de winter
kleren gelucht dat is alles.
Verder smeer ik met een gerust,
hart alle karweitjes over het
gehele jaar uit, want in zeg drie
maanden heeft toch re< i Imatig
het hele huis een beun gehad.
Hoe dat toegaat wil ik u wel
eens uit de doekjes doen, als u
dat interesseert. Nu ztög ik al
leen: U maakt maar zo heftig
schoon, dat de stukken eraf vlie
gen, als u maar voor tutze din
gen zorgt. Dat uw huisgenoten
er niets van bemerken en dat U
niet moe ivordt. Dan is de echte
lijke vrede in elk geval verze
kerd.
Hoe u het moet aanleggen om
niet moe te worden? Moeteens
voor één dubbeltje dat aardige
foldertje kopen: „Ook 's avonds
nog fit" (Commissie voor Huish.
en Gezinsvoorlichting, Dr. Kuy-
perstr. 8, 's Hagie). Dat vertelt u,
met grappige tekeningetjes ver
duidelijkt, enige waarheden als
koebeesten maar juist die
worden meestal over het hoofd
gezien. Als daar zijn: Een goede
houding bij het werk zal veel
minder vermoeien. Neem rust
vóórdat ge vermoeid zijt. Ge
bruik de juiste werkhoogte en
het juiste gereedschap.
Nogal .wiedes, zult u zeggen.
Jawel, maar dóét u er ook naar?
Staan is vermoeiender dan zitten,
lopen is weer vermoeiender dan
staan. Maar doet u ook werke
lijk de „stationnaire" karweitjes,
zoals aardappels schillen, groen
te schoon maken, strijken, schoe
nen poetsen zittend? Of staat u,
scheef doorgezakt in één heup,
uw arme voeten in ongeschikt
schoeisel doodmoe? B\egint u dan
morgen terwille van u zelf, uw
liefhebbenc'i, man en uw arme
bloedjes van kinderen eens die
werkjes zittend te doen.
Heus, het kan, al stribbelt u
tegen. Hebt u een krukje in de
keuken? Legt u daar eens één,
desnoods twee kussens of een
opgf-.vouwde deken op: zet de
strijkplank zo dat u met de rech
ter hand bij het stopcontact kunt
komen en begint u eens als proef
de kleine stukken: zakdoeken,
washandjes e.d. zittend te strij
ken.
Natuurlijk staat het (gesor
teerde) strijkgoed links voor het
grijpen en rechts is een plaatsje
om het afgewerkte op te bergen.
En krijgt u het alstublieft niét
op de zenuwen als u in één mid
dag niet door de strijkwas heen-
komt. Elke dag een paar stukken
is nog steeds niet wettelijk straf
baar.
Wat dat rusten betreft: bent u
gewend van acht tot twaalf aan
één stuk te draven en dan dood
moe op uw bed neer te ploffen,
na drie kwartier nóg niet op ver
haal? Probeer u dan eens na elk
uur werken tien minuten uit tie
blazen: u mag eventueel bést
koffie drinken, een steekje brei
en of stoppen onderwijl. U zult,
met een kwartiertje aan het eind,
,niet half zo bek af zijn en tóch
uw drie kwartier rust hebben
gehad. Het is maar een durf
heus
En iaat dat lopen betreft: dat
kunt u op honderd manieren re
duceren. Zet u 's morgens voor
de melkboer pannen en kannen
klaar, met het briefje ernaast?
Haalt u eens in de week bood
schappen met een van te voren
gemaakt lijstje, of draaft u iedier
ogenblik de deur uit? Heeft u op
elke verdieping een stofddek bij
de hand? Ik vraag maar beleefd...
SASKIA.
De eerste vrouwelijke
„meester torlogemaker"
De eerste vrouw ter wereld, die het
belangrijke Zwitserse diploma „mees
ter horloge-maker" verwierf, is een
opgewekte 26-jarige bewoonster van
Zurich. Ze is zes jaar getrouwd, is
moeder van een zoon en doet haar
eigen huishouden.
Zij kreeg haar titel na een theore
tisch en praktisch examen, dat vijf
dagen duurde. Het werd afgenomen
in de Zwitserse Horlogeschool van
Soleure en mevrouw Gschwind ein
digde als enige vrouw op de tweede
plaats in een groep van acht candi-
daten, die allen, slaagden.
Het spreekt vanzelf, dat men in
een „horloge-land" als Zwitserland
de hoogste eisen aan een „meester
horlogemaker" stelt. Het is dan ook
een moeilijk examen.
Hoe mevrouw Gschwind er toe
kwam, om dit mannelijk beroep te
kiezen? Zuiver uit ambitie. Uit lief
de voor het interessante vak. Sinds
haar zestiende jaar hielp zij haar va
der, die horlogemaker was, in zijn
bedrijf. En zij bleef hem helpen, toen
zij op haar twintigste jaar met een
student trouwde, want Elsi moest de
kost verdienen.
Toen haar man als chemiker zijn
gezin kon onderhouden, bleef zü zich
in hét horlogemakersvak bekwamen.
Daarvoor volgde zij een vakopleiding
in Ruggwil bij Zürich. Kort voor het
examen ging zij naar een speciale
cursus op de ambachtsschool var. Zü
rich. Deze stoomcursus duurde twin
tig dagen.
Tot haar examen-opgaven behoor
de het ontwerpen en vervaardigen
van horloge-onderdelen, welke tot op
een duizendste millimeter nauwkeu
rig moesten zijn.
„Mijn diploma komt me goed van
pas", verklaart mevrouw Cschwind,
„want 't publiek staat nog wat on
wennig tegenover een vrouwelijke
horlogereparateur. Zo'n ingelijst do
cument aan de wand boezemt ontzag
in."
Op bovenstaande foto ziet men de
vaardige handen van mevrouw
Gschwind bezig niet het maken van
een horloge-onaer qmI.
*3
