Frankrijkhet land, dat de toerist
zo prettig stemt
Besteedt Hervormde Kerk aan het
platteland te weinig aandacht
JONGENS WERKEN VOOR GROTE
EN AAN KLEINE LANGE JAN
Zonder geld
„LA DOUCE FRANCE"
Wuivende palmen, besneeuwde bergen
eneen wereldstad
(Van onze toeristische medewerker).
„La douce France" noemen de Fransen hun land. „La douce Fran
ce" ja, hoe dat te vertalen? Men kan er een woordenboek hij nemen
en een keus doen: het zoete, zachte, milde, liefelijke, innemende, aan
gename, heerlijke en gemakkelijke Frankrijk. Maar veel beter is het
géén keus te doen, want „la douce France" is dat alles by elkaar. Het
is dat ongrijpbare, ondefinieerbare wat de toerist zo plezant stemt als
hy in Frankryk is.
Als er één land is met een grote
„toeristische verscheidenheid" dan is
het Frankrijk. Men kan er, om maar
iets te noemen, bergbeklimmen in de
Alpen en in de woeste Pyreneeën.
Men kan zich bruin laten branden op
de stranden van de 3200 km. lange
kust (het bruinst uiteraard onder de
Salmen van de azuren Zuidkust).
[en kan langs de Loire trekken en
er de tientallen kastelen bewonderen
en zich vermeien in de romantiek van
de Bretonse vissersdorpen. Men kan
ter compensatie van de landelijke
rust. die ons gewest gedurende vijf
tig weken van het jaar aan zijn in
woners biedt onderduiken in het
grote-stadsleven van Parijs.
Is het een wonder, dat Frankrijk
meer en meer in trek komt bij de
Nederlandse toerist? Want wat is
eigenlijk de afstand van hier naar
Parijs? In de verhoudingen van van
daag de dag een hanestap. Wat kost
het om een Week, tien dagen aan de
Rivièra door te brengen? Een krats
vergeleken bij weleer. Geen reisbu
reau, geen reisvereniging of ander
„toeristisch bedrijf" (de Spoorwegen
incluis), dat niet een zeer speciale
aanbieding heeft om voor een luttel
bedrag een vaeantie aan de Cóte
d'Azur te genieten.
Een probleem
Toch is het toerisme in Frankrijk 'n
probleem, vooral wat betreft de ac
commodatie. Het Franse hotelwezen
heeft namelijk niet in alle opzichten
gelijke tred kunnen houden met de
toeristenstroom; dat wil zeggen, men
heeft er goede en tegelijk dure hotels
aan de ene en vrij primitieve en tóch
nog prijzige aan de andere kant.
Waarby we dan de jongste verschij
ningen aan het toeristische firma
ment. de bungalows, kamphuizen en
tentenkampen, even buiten beschou
wing laten. De goede hotels zijn door
gaans al lang van te voren bespro
ken en de kleine bieden vaak niet dat
comfort, dat de toerist zich wel zou
WCIIn ""verschillende departementen
(provincies, zou men kunnen zeggen)
is die" lacune inmiddels opgevuld door
kleine „middenklas" hotelletjes, die
met steun van de overheid zyn verbe
terd. Het zijn de „Logis de France",
die aan bepaalde minimumeisen moe
ten voldoen (stromend.warm en koud
water, bijvoorbeeld en een bad op el
ke zeven kamers) en waar vaste prij
zen gelden, waarbij de bediening en
de eventuele „taxen" inbegrepen
moeten zijn.
Stad der 1000 vreugden
Wie Parijs niet kent, kent Frank
rijk niet- maar om Parijs te leren
kennen!' De haastige twintigste-
eeuwse toerist, die er één-twee dagen
Zonder reuk wordt het proeven, met
uitzondering van de hoofdsmaken,
een illusie. Accoord. Maar zonder ge
bruik van het gezichtsvermogen wordt
het ruiken weer bemoeilijkt.
Proeven hebben uitgewezen dat een
geblinddoekte veel moeilijker de geu
ren van verschillende stoffen weet
thuis te brengen dan iemand die zijn
gezichtsvermogen daarbij te hulp kan
roepen. (Mensen, die het gezichtsver
mogen permanent missen, blijven hier
buiten beschouwing, aangezien zij
zich veelal geheel hebben aangepast
aan hun gemis).
Maar niet alleen het ruiken wordt
vergemakkelijkt wanneer we de ogen
open hebben, óók het luisteren gaat
07is beter af wanneer we naar de
spreker kijken. Wie dit verschijnsel
in de loop der jaren is ontgaan, zal
geen moeite hebben zelf een paar
proeven te bedenken waardoor hij
hich van de waarheid kan overtuigen.
Het is uiterst merkwaardig te con
stateren bij hoeveel handelingen, die
ogenschijnlijk met zien niets uit
staande hebben, we de ogen van node
hebben. Het verhaaltje dat iemand ge
blinddoekt de lepel niet behoorlijk
naar de mond kan brengen, geloof ik
niet, maar wél is het waar dat de top
pen van de wijsvingers met gesloten
ogen heel moeilijk snel tegen elkaar
kunnen worden gebracht. En zelfs het
staan gaat héél moeilijk met de ogen
dicht, want al spoedig beginnen we
lichtelijk te zwaaien.
Maar ook de geest speelt een be
langrijke rol Probeert bijv. maar
eens de vlak voor uw borst gehouden
wijsvingers in tegengestelde richting te
laten draaien. Het zal U beslist niet
lukken. Doch wanneer U zich sterk in
denkt twee kleine raderen te hebben
die U met behulp van uw wijsvinger
in tegengestelde zin laat draaien, lukt
het kunstje (waarschijnlijk) wel. Al
thans verschillende mensen die even
onhandig zijn als ondergetekende had
den er geen moeite mee.
Nu we in eenvoudige vorm de sa
menwerking tussen verschillende ver
mogens hebben aangetoond, mogen we
ons ook wel eens verdiepen in het dier
lijke instinct. Want dit vormt met
öfc omgeving één geheel.
H. Pétillon.
voor heeft uitgetrokken op zijn reis
schema, doet beter de stad links te
laten liggen, want om iets te door
gronden van de charme van de Ville
Lumière moet men er ten minste een
week toeven. Dan pas zal hij ervaren,
dat hij toeft in „de stad der duizend
vreugden". Vreugden, die men niet
alleen vindt op Montmartre, in de
(peperdure!) nachtclubs, in de Folies
Bergères, Bal Tabarin en „Eve",
maar ook in de musea, in de muziek
tempels, in de eethuisjes enop
straat. Natuurlijk niet als men zich
haast-je-rep-je per taxi of metro van
de ene plaats naar de andere laat
transporteren, maar als men als
„flaneur", als kalme wandelaar de
stad „op zich in laat werken".
Men moet zich de tijd gunnen om
achter een kopje zwarte koffie op een
terrasje te gaan zitten, om een om
metje te maken door een oude buurt
(zoals de Joodse wijk achter het Ho
tel de Ville), om op de Seine-kade
van boekenstalletje naar boekenstal
letje te slenteren, om in d Nötre Da
me te gaan zitten en stil te genieten
van 't wonderbaartlijke, warme kleu
renspel van de glas-in-lood-ramen en
om in het laatst van de week eens
rond te neuzen op de „vlooienmarkt"
bij de Porte de Ch'gnancourt, waar
men èlles verkoopt behalve vlooien.
Wie de eenzaamheid mint en niet
op een dubbeltje behoeft te kijken,
late zich eens voorlichten over de
Pyreneeën, de woeste bergrug, die
Frankrijk scheidt van Spanje. Prach
tige middeleeuwse stadjes, juweeltjes
van vissersdorpen langs de Middel
landse Zee vol leven en kleur, hoge
bergen met machtige gletschers en
velden van eeuwig sneeuw en ijs, pit
toreske dalen (lieflijker vaak dan in
de Alpen) met grappige dorpen en
fantastische kastelen, geweldige pa
norama's uitgestrekte wouden en
een altijd blauwe lucht. Op reis er
heen kan men de Baskische kust
„meenemen" en de Landes met hun
hoge duinen langs de Golf van Bis-
kaye (men zegt: de hoogste duinen
van Europa), hun bossen en meren
en hun herders-op-stelten.
Dan ligt daar aan de Westkust een
landstreek, die wel bijzonder de
moeite waard is: Bretagne, een van
die hoeken van Europa, waar het
verleden het meest spreekt. Een
grootse kust, rotseilanden, mooie ka
stelen, geweldige cathedralen, tal
van kleine kapelletjes, de merkwaar
dige krulsheuvels, de kleurige vis
sershavens, oude costumes (hoge
kanten mutsen), kleur'ge processies
en een bevolking, die nog de oude
Keltische taal spreekt. Het buurland,
Normandië, had prachtige middel
eeuwse stadjes, doch die zijn deerlijk
gehavend tijdens de invasie, die aan
de andere kant ook weer voor nieuwe
toeristen heeft gezorgd (Arroman-
che. de Utah- en Omaha-stranden).
Van Parijs uit is een prachtige
tocht te maken langs de kastelen
van de Loire; de Franse koningen
lieten daar. in de „tuin van Frank
rijk", hun pomneuze zomerverblijven
bouwen naar Italiaans voorbeeld en
de „groten" uit de dagen van de Re
naissance voegden er hun kastelen
bij. Wie tijd heeft, rnde Zuid-Oost-
waarts naar het bergland van Au-
vergne. waar men dode vulkanen
aantreft, die tödens h»n leven aan
het landschaD een zeer grillig karak
ter hebben gegeven.
Dat de bergruggen, die Frankrijk
aan de Oostzijde afsluiten, zeer de
moeite waard zün. mag hekend wor
den verondersteld: de Aloen, die in
«renen dele onderdoen voor die van
Zwitserland en Oostenrijk (de berg-
route van Iseran is de hooerste van
Europa), de Jura en de Vogezen,
echt een berglandie voor beginnelin
gen en voor wandelaars.
La Meije, een van de mooiste glet-
schergebieden van Frankrijk in de
Haute-Savoic.
OP TECHN. SCHOOL TE MIDDELBURG
Klepels voor het carillon en prachtige
maquettebouw
Wanneer het carillon van Middel
burgs Lange Jan dit voorjaar voor
het eerst wordt bespeeld, kan een
aantal leerlingen van de Technische
School te Middelburg niet enige trots
naar boven blikken en zeggen: daar
in zit nu ook een stukje werk van
mij! De hamers en klepels voor de
meeste klokken, die straks hun lied
over Walcheren zullen uitgalmen,
zijn en worden namelijk op hun
school geconstrueerd.
Wat de jongens van het moeilijk
bewerkbare materiaal staal en
brons onder deskundige leiding
weten te maken, wekt bewondering.
Vooral het fraiswerk is knap gedaan
en wettigt de verwachtingen, dat de
ze leerlingen te zijner tijd prima vak-
De Notre Dame van Parijs een van
Frankrijks fraaiste kathedralen. De to
rens bieden de bezoekers een prachtig
panorama van de lichtstad, dat wed
ijvert met het uitzicht van de Eifelto-
ren.
STEMMEN UIT DE KERKEN
In Groningen en Friesland is deze
kwestie besproken
Een paar weken geleden zijn er in Groningen en Friesland vergaderingen
gehouden ih de hoofdsteden van deze provincies, die uitgingen van de pro
vinciale kerkvergaderingen. Kerkeraden en Kerkvoogdyen waren daartoe
uitgenodigd en in groten getale waren de leden van deze besturen en col-
leges opgekomen.
Wanneer men van zo'n druk bezochte vergadering hoort moet wel het
behandelde onderwerp de belangstelling hebben. Dit was dan ook hier het
geval. Het ging nl. om de vrees dat de centrale leiding van de Hervormde
Kerk niet genoeg aandacht zou besteden aan het platteland. Hier zouden
bijzondere gevaren zyn die men maar laat liggen, terwijl alle aandacht
wordt besteed aan de steden. Op die wijze hoort men niet alleen in Gronin
gen en Friesland klagen maar eenzelfde soort opmerkingen komt in alle
provincies voor. Er kan ook hier In Zeeland bijna geen kerkelijke vergade
ring zijn of er wordt een dergelijke verzuchting geuit.
De inleidingen op de vergaderingen van onze meest Noordelijke provin
ciën werden gehouden door ds. A. Faber nit Boksem en ds. J. J. Siezen nit
Peize, die zjjn predikantsloopbaan begonnen is in Dreischor.
De eerste van deze sprekers is bij
uitstek een kampioen voor de kleine
gemeenten. Om de zelfstandigheid
van deze te verdedigen heeft hij reeds
vele malen gesproken en naar de pen
gegrepen. De tweede spreker heeft
zijn speciale aandacht gewijd aan de
ontkerkelijking van het platteland.
Dat waren in wezen de dingen, die zij
nu gezegd hebben op de Groningse en
Friese vergaderingen.
Betoogd werd dat de Hervormde
Kerk een plattelandskarakter heeft.
Met cijfers werd dit uiteengezet. Er
zijn maar 46 Hervormde gemeenten
In ons land met meer dan 10.000 zie
len. In deze 46 gemeenten zijn 384
predikantsplaatsen. Er zijn 1281 Her
vormde gemeenten onder de 10.000
zielen. Hier zün 1514 predikants
plaatsen 55 Van alle Hervormde
gemeenten hebben minder dan 2000
zielen Het gevaar is er dat men bij
alle aandacht die er besteed wordt
aan de grote steden het platteland
vergeet; dat men daar het getal der
preaikantsplaatsen al maar meer in
krimpt doordat gemeenten worden
gecombineerd. Iedere gemeente die
een voorganger verliest betekent een
stuk afbraak van de kerk. In plaats
van minder moeten er meer voorgan
gers komen op het platteland. Ook de
tractementen in de dorpen moeten
worden gelijk gemaakt aan die in de
steden, opdat niet steeds zeer bruik
bare voorgangers van het platteland
naar de stad worden gezogen. Er
zullen ook meer werkers moeten
komen in kerkelijke arbeid. Het be-
roepingswerk dat zoveel geld ver
slindt zal anders geregeld moeten
worden.
„In het eerste het beste klinkna
gelfabriekje vindt men een betere
werkverdeling dan in de Ned. Herv.
Kerk". „De oprichting van een pro
vinciaal kerkeJqk bureau is dringend
noodzakelijk. Op dit bureau zal men
mensen moeten aanstellen die ver
trouwensmannen kunnen zijn tussen
de gemeenten en de hogere organen.
Dit bureau moet gefinancierd worden
uit de centrale kas". Vanuit dit bu
reau moeten dan plannen gemaakt
worden om een uitweg te vinden uit
de problemen die er in de provincie
liggen.
Wat moeten wij van deze dingen
zeggen In de kreten die geslaakt
zijn zit natuurlijk wel iets dat behar
tigenswaard is en ik ben ervan over
tuigd dat deze sprekers ook in Zee
land op instemming kunnen rekenen.
Een mens is altyd eenzijdig. Dat
kan haast niet anders. Hij beziet een
bepaalde vraag altijd vanuit eigen si
tuatie. Vanuit de eigen situatie is in
Groningen en Leeuwarden de toe
stand van heel de kerk bekeken, en
daarmede Is deze niet helemaal juist
getekend maar scheef getrokken.
De berekening van het aantal ge
meenten Is juist, maar we kunnen ook
anders gaan rekenen. Zes en veertig
gemeenten zyn er boven de 10-000
zielen. Dat is een betrekkei yk klein
aantal, maar in deze 46 gemeenten
woont nu eenmaal meer dan de helft,
waarschijnlijk drie kwart van het to
tale zielental van de Hervormde
Kerk. Hiervoor zijn beschikbaar 384
predikanten, terwijl er voor een
kwart van het zielenaantal 1514 pre
dikanten beschikbaar zyn. Van hier
uit gezien wordt het toch wat won
derlijk dat de stad het platteland zou
moeten helpen. Daarop zou het neer
komen als de wensen van de spre
kers worden vervuld.
Er is geen enkele gemeente die ge
dwongen wordt te combineren met
een andere. Wanneer het predikants
traktement met alles wat daarbij be
hoort wordt bijeen gebracht, wanneer
men kan zorgen voor het onderhoud
van de kerkelijke geh en en wan
neer men de aanslag g de centrale
kas daaruit o.a. de kindergelden ko-
lui zullen zyn. Dat de klokken uiter
aard verschillende diameters hebben,
maakt de arbeid niet gemakkelijker.
Het grootste probleem was het las
sen van de hamers, omdat het klok
kenspel geen enkele afwijking ge
doogt. Op de school werd echter een
toestelletje geconstrueerd, dat het
mogelijk maakt het laswerk steeds
precies goed te verrichten. Dit nut
tige instrument wordt, wanneer men
het op school niet langer nodig heeft
cadeau gedaan aan de firma uit As
ten, die het carillon in de Lange Jan
aanbrengt.
Ook in de timmerafdeling van de
school is op het ogenblik prachtig
werk van leerlingen te bewonderen.
Zij maken de grote stukken vooi het
miniatuur-Walcheren. dat volgend
jaar de grote attractie van Middel
burg belooft te worden: het Stadhuis
de Lange Jan, de Nieuwe- en Koor
kerk, de Oostkerk, hun eigen school
ende complete (ongeschonden)
Abdij! Sinds September vorig jaar
wordt daaraan onafgebroken ge
werkt, met het resultaat, dat ver
schillende objecten nu de voltooiing
naderen. Daar is bijvoorbeeld de
3% meter hoge Jange Jan, die tot in
de kleinste détails natuurgetrouw is
nagebootst en waaruit volgend jaar
échte carillonklanken gullen pare
len. Daar is het Stadhuis, tot het
laatste muuranker compleet, een ju
weel van een miniatuur, waarop men
niet uitgekeken raakt. Jongens van
de schildersopleiding zjjn bezig het
stenen traceerwerk, het glas-in-lood
en de rood-witte luiken op de glazen
ruitjes te schilderen. Het nieuwe
stadhuis met de bogengalery, ja, zelfs
met de banken van de buitenhof, Is
eveneens vrijwel gereed. Ook de
oude en nieuwe beeldhouwwerken,
die het gothische paleis van Middel
burg sieren, worden precies nage
maakt. Het materiaal, dat daarvoor
wordt gebruikt, is vloeibaar hout.
De Oostkerk is klaar en is reeds
in de openbaarheid gebracht tijdens
de onlangs gehouden bijeenkomst van
„Nieuw Walcheren" in de Schouw
burg. Natuurlijk werken de jongens
ook met veel liefde aan het model
van hun eigen school. Maar de groot
ste aandacht vergt thans de Abdy
een kolossale opgave, welke echter
met zorg en voortvarendheid wordt
volbracht. Waneer dit object vol
tooid is, zal het met de beide ker
ken en de toren een geweldige op
pervlakte beslaan en te oordelen
naar wat al gereed is gekomen, zal
het van alle maquette's, die in de zo
mer van 1954 op het Molenwater ge
zamenlijk het Walcheren-in-minia-
tuur vormen, wel de meest indruk
wekkende zijn.
men, betaalt, dan kan iedere gemeen
te hoe klien ook, een eigen predikant
hebben.
Door belde inleiders is gewezen op
Inzinking. Deze vinei
spiegeling in de flnan-
clër van de Kerkvoogdy. Wanneer er
moeilijkheden zyn met gemeenten
waar men eigenlyk de eindjes niet
aan elkaar kan knopen dan Lykt het
mjj we! zeer reëel dat dit in Iedere
provincie centraal wordt bezien en
aat men in de provincie dit nog weer
splitst naar de verschillende delen.
En zeer noodzakelijk lykt mjj ook
voor Iedere provincie een centraal bu
reau al behoeft dit niet zo uitgebreid
te zyn als door de Noordelijke spre
ker* is gewenst. Dat zou weer gaan
rieken naar bureaucratie, waarvoor
men zeker in de kerk bijzonder gevoe
lig fe.
ZATERDAG 28 MAART 1953
Het Wereldgebeuren
Het voorjaar is in het landDe
zon schijntvroege bloemp
jes ontluiken en dikke jassen
verdwijnen. Zo de natuur ons het ge
heim van het voorjaar niet mocht
vertellen dan doen dat wel de jonge
en oudere dames, die in een soort
voorjaarskoorts tot ontdekking ko
men, dat ze niets meer hebben om
aan te trekken.
Voor pa blijft daarbij slechts het
naarstige rekenenhet constate
ren, dat het eigenlijk niet kanen
het later toch weer erkennen, dat het
gebeurd is.
Op de dag, dat in deze voorjaars-
week monsieur René Mayer, minister
president van Frankrijk naar de Ver
enigde Staten zou vertrekken was de
Franse nationale vergadering ln de
voorjaarsstemming van pa. Mayer
moest aan de nationale vergadering
credieten vragen en eigenlyk heeft
Frankrijk geen geld.
Het begon met dat geldgebrek al
onder de wijze minister-president
Pinay. Men dwong Pinay allerlei uit
gaven te doen, maar men wees elke
belastingverhoging af. De heer Mayer
zit nu met de erfenis van Pinay
vermoedelijk is dat een begrotingste
kort over het lopende jaar van 800
milliard francs. Dat is in Nederland»
geld ongeveer 8 milliard gulden.
Om een deel van dat gat te stoppen
vroeg Mayer extra-credieten en hjj
heeft ze gekregen, zjj het van een
zuchtende en protesterende nationale
vergadering, die wel weet, dat er nog
veel meer op de credietbon gezet
moet worden.
Met een enigszins opgelucht hart
kon dus de heer Mayer z'n reis naar
de Verenigde Staten aanvangen
Ook al omdat hij nog een tweede plus
puntje in z'n voordeel had.
Fransen en Duitsers hebben name
lijk een soort overeenstemming
bereikt over de Franse protocol
len, die aan het Europees Defensie
verdrag gehecht zullen worden.
Mayer kon nu in de Verenigde Sta~
ten vertellen, dat het met die Europe
se Defensie wel in orde zou komen-
Dat is voor hem heel veel waard,
want in Washington duidde men het
aan de Fransen nogal ten kwade, dat
zij allerlei bezwaren opperden tégen
een hartelijke samenwerking met net
straks herrezen Duitse leger.
Mogen we de inlichtingen uit Bonn
geloven, dan zyn de Duitsers er in ge
slaagd de Franse protocollen heel wat
milder te maken, dan ze er oorspron
kelijk uitzagen. Er zal met name geen
sprake van zyn dat de Duitse soldaat
een andere zou zyn dan de Frans*
soldaatZoals de Fransman zyn
Croix de Guerre op de linkerborst
op
kan hechten(veroverd in de
strijd tegen de Hitler-mannen)zo
zal de Duitser zijn IJzeren Kruis dra
gen(veroverd in Normandië).
Theodoor Blank, Duits semi-minis-
ter van oorlog maakt zich gereed om
zijn 60.000 man op te roepen, die ge
traind moeten worden als kader voor
het nieuwe Duitse leger- Er worden
ook al namen genoemd van mogelyke
Duitse bevelhebbersallemaal
oude adel, Freiherrn en Graf en.
Daarover moet men zich niet on-
ferust maken, zeggen de Duitse
ranten, de oude adel is thans demo
cratisch en verlangt niet meer naar
de feodale dagen van Wilhelm IL
Deze opmerking zou hoopgevend
zyn, ware het niet geweest, dat het
militaire deel van de oude Duitse adel
vanzelfsprekend on-feodaal wel
Dat zal ongetwyfeld de aandacht
hebben van de Engelsen, Fran
sen en AmerikanenVooral
door de Amerikanen, die met dat Eu
ropese leger een veel grootsere be
doeling hadden en hebben dan alleen
het scheppen van een verdedigingsor
ganisatie.
Ze zien er een soort boven-natio-
nale" organisatie als onderdeel van
een groeiend „Verenigd Europa" in.
In dat opzicht zal René Mayer de
Amerikanen niet gerust kunnen stel
len. Het is juist het „boven-nationale"
karakter dat de Fransen zo huiverig
doet staan tegenover het Europese le
ger.
Mayer moet nu in Washington
moeizaam uitleggen, waarom Frank-
ryk's nationale aspiraties voor Mayer
en de zynen van meer waarde zijn,
dan de gemeenschappelijke Europese
belangen. Men zal hem wel begrijpen,
maar men zal het niet met hem eens
zijn.
En nog veel meer moeite zal het
hem kosten in Washington uit te leg
gen, waarom een Frankryk, dat een
stijgende werkloosheideen terug
lopende export en een bepaalde gran-
diositeit ir het maken van schulden
vertoontde leiding op het vaste
land van Europa voor zich opeist.
Het Franse volk stelt zijn minis
ters wel voor uiterst zware opgaven.
Niet zonder reden bedanken ze zo
spoedig.
Men behoeft geen profeet te zijn
om te voorspellen, dat Mayer en Bi-
dault er spoedig genoeg van zullen
hebben.
viicodoor Blank:voor de oude
Duitse adel het oppoetsen van de
ijzeren kruisen....—..