Frankrijkhet land, dat de toerist zo prettig stemt Besteedt Hervormde Kerk aan het platteland te weinig aandacht JONGENS WERKEN VOOR GROTE EN AAN KLEINE LANGE JAN Zonder geld „LA DOUCE FRANCE" Wuivende palmen, besneeuwde bergen eneen wereldstad (Van onze toeristische medewerker). „La douce France" noemen de Fransen hun land. „La douce Fran ce" ja, hoe dat te vertalen? Men kan er een woordenboek hij nemen en een keus doen: het zoete, zachte, milde, liefelijke, innemende, aan gename, heerlijke en gemakkelijke Frankrijk. Maar veel beter is het géén keus te doen, want „la douce France" is dat alles by elkaar. Het is dat ongrijpbare, ondefinieerbare wat de toerist zo plezant stemt als hy in Frankryk is. Als er één land is met een grote „toeristische verscheidenheid" dan is het Frankrijk. Men kan er, om maar iets te noemen, bergbeklimmen in de Alpen en in de woeste Pyreneeën. Men kan zich bruin laten branden op de stranden van de 3200 km. lange kust (het bruinst uiteraard onder de Salmen van de azuren Zuidkust). [en kan langs de Loire trekken en er de tientallen kastelen bewonderen en zich vermeien in de romantiek van de Bretonse vissersdorpen. Men kan ter compensatie van de landelijke rust. die ons gewest gedurende vijf tig weken van het jaar aan zijn in woners biedt onderduiken in het grote-stadsleven van Parijs. Is het een wonder, dat Frankrijk meer en meer in trek komt bij de Nederlandse toerist? Want wat is eigenlijk de afstand van hier naar Parijs? In de verhoudingen van van daag de dag een hanestap. Wat kost het om een Week, tien dagen aan de Rivièra door te brengen? Een krats vergeleken bij weleer. Geen reisbu reau, geen reisvereniging of ander „toeristisch bedrijf" (de Spoorwegen incluis), dat niet een zeer speciale aanbieding heeft om voor een luttel bedrag een vaeantie aan de Cóte d'Azur te genieten. Een probleem Toch is het toerisme in Frankrijk 'n probleem, vooral wat betreft de ac commodatie. Het Franse hotelwezen heeft namelijk niet in alle opzichten gelijke tred kunnen houden met de toeristenstroom; dat wil zeggen, men heeft er goede en tegelijk dure hotels aan de ene en vrij primitieve en tóch nog prijzige aan de andere kant. Waarby we dan de jongste verschij ningen aan het toeristische firma ment. de bungalows, kamphuizen en tentenkampen, even buiten beschou wing laten. De goede hotels zijn door gaans al lang van te voren bespro ken en de kleine bieden vaak niet dat comfort, dat de toerist zich wel zou WCIIn ""verschillende departementen (provincies, zou men kunnen zeggen) is die" lacune inmiddels opgevuld door kleine „middenklas" hotelletjes, die met steun van de overheid zyn verbe terd. Het zijn de „Logis de France", die aan bepaalde minimumeisen moe ten voldoen (stromend.warm en koud water, bijvoorbeeld en een bad op el ke zeven kamers) en waar vaste prij zen gelden, waarbij de bediening en de eventuele „taxen" inbegrepen moeten zijn. Stad der 1000 vreugden Wie Parijs niet kent, kent Frank rijk niet- maar om Parijs te leren kennen!' De haastige twintigste- eeuwse toerist, die er één-twee dagen Zonder reuk wordt het proeven, met uitzondering van de hoofdsmaken, een illusie. Accoord. Maar zonder ge bruik van het gezichtsvermogen wordt het ruiken weer bemoeilijkt. Proeven hebben uitgewezen dat een geblinddoekte veel moeilijker de geu ren van verschillende stoffen weet thuis te brengen dan iemand die zijn gezichtsvermogen daarbij te hulp kan roepen. (Mensen, die het gezichtsver mogen permanent missen, blijven hier buiten beschouwing, aangezien zij zich veelal geheel hebben aangepast aan hun gemis). Maar niet alleen het ruiken wordt vergemakkelijkt wanneer we de ogen open hebben, óók het luisteren gaat 07is beter af wanneer we naar de spreker kijken. Wie dit verschijnsel in de loop der jaren is ontgaan, zal geen moeite hebben zelf een paar proeven te bedenken waardoor hij hich van de waarheid kan overtuigen. Het is uiterst merkwaardig te con stateren bij hoeveel handelingen, die ogenschijnlijk met zien niets uit staande hebben, we de ogen van node hebben. Het verhaaltje dat iemand ge blinddoekt de lepel niet behoorlijk naar de mond kan brengen, geloof ik niet, maar wél is het waar dat de top pen van de wijsvingers met gesloten ogen heel moeilijk snel tegen elkaar kunnen worden gebracht. En zelfs het staan gaat héél moeilijk met de ogen dicht, want al spoedig beginnen we lichtelijk te zwaaien. Maar ook de geest speelt een be langrijke rol Probeert bijv. maar eens de vlak voor uw borst gehouden wijsvingers in tegengestelde richting te laten draaien. Het zal U beslist niet lukken. Doch wanneer U zich sterk in denkt twee kleine raderen te hebben die U met behulp van uw wijsvinger in tegengestelde zin laat draaien, lukt het kunstje (waarschijnlijk) wel. Al thans verschillende mensen die even onhandig zijn als ondergetekende had den er geen moeite mee. Nu we in eenvoudige vorm de sa menwerking tussen verschillende ver mogens hebben aangetoond, mogen we ons ook wel eens verdiepen in het dier lijke instinct. Want dit vormt met öfc omgeving één geheel. H. Pétillon. voor heeft uitgetrokken op zijn reis schema, doet beter de stad links te laten liggen, want om iets te door gronden van de charme van de Ville Lumière moet men er ten minste een week toeven. Dan pas zal hij ervaren, dat hij toeft in „de stad der duizend vreugden". Vreugden, die men niet alleen vindt op Montmartre, in de (peperdure!) nachtclubs, in de Folies Bergères, Bal Tabarin en „Eve", maar ook in de musea, in de muziek tempels, in de eethuisjes enop straat. Natuurlijk niet als men zich haast-je-rep-je per taxi of metro van de ene plaats naar de andere laat transporteren, maar als men als „flaneur", als kalme wandelaar de stad „op zich in laat werken". Men moet zich de tijd gunnen om achter een kopje zwarte koffie op een terrasje te gaan zitten, om een om metje te maken door een oude buurt (zoals de Joodse wijk achter het Ho tel de Ville), om op de Seine-kade van boekenstalletje naar boekenstal letje te slenteren, om in d Nötre Da me te gaan zitten en stil te genieten van 't wonderbaartlijke, warme kleu renspel van de glas-in-lood-ramen en om in het laatst van de week eens rond te neuzen op de „vlooienmarkt" bij de Porte de Ch'gnancourt, waar men èlles verkoopt behalve vlooien. Wie de eenzaamheid mint en niet op een dubbeltje behoeft te kijken, late zich eens voorlichten over de Pyreneeën, de woeste bergrug, die Frankrijk scheidt van Spanje. Prach tige middeleeuwse stadjes, juweeltjes van vissersdorpen langs de Middel landse Zee vol leven en kleur, hoge bergen met machtige gletschers en velden van eeuwig sneeuw en ijs, pit toreske dalen (lieflijker vaak dan in de Alpen) met grappige dorpen en fantastische kastelen, geweldige pa norama's uitgestrekte wouden en een altijd blauwe lucht. Op reis er heen kan men de Baskische kust „meenemen" en de Landes met hun hoge duinen langs de Golf van Bis- kaye (men zegt: de hoogste duinen van Europa), hun bossen en meren en hun herders-op-stelten. Dan ligt daar aan de Westkust een landstreek, die wel bijzonder de moeite waard is: Bretagne, een van die hoeken van Europa, waar het verleden het meest spreekt. Een grootse kust, rotseilanden, mooie ka stelen, geweldige cathedralen, tal van kleine kapelletjes, de merkwaar dige krulsheuvels, de kleurige vis sershavens, oude costumes (hoge kanten mutsen), kleur'ge processies en een bevolking, die nog de oude Keltische taal spreekt. Het buurland, Normandië, had prachtige middel eeuwse stadjes, doch die zijn deerlijk gehavend tijdens de invasie, die aan de andere kant ook weer voor nieuwe toeristen heeft gezorgd (Arroman- che. de Utah- en Omaha-stranden). Van Parijs uit is een prachtige tocht te maken langs de kastelen van de Loire; de Franse koningen lieten daar. in de „tuin van Frank rijk", hun pomneuze zomerverblijven bouwen naar Italiaans voorbeeld en de „groten" uit de dagen van de Re naissance voegden er hun kastelen bij. Wie tijd heeft, rnde Zuid-Oost- waarts naar het bergland van Au- vergne. waar men dode vulkanen aantreft, die tödens h»n leven aan het landschaD een zeer grillig karak ter hebben gegeven. Dat de bergruggen, die Frankrijk aan de Oostzijde afsluiten, zeer de moeite waard zün. mag hekend wor den verondersteld: de Aloen, die in «renen dele onderdoen voor die van Zwitserland en Oostenrijk (de berg- route van Iseran is de hooerste van Europa), de Jura en de Vogezen, echt een berglandie voor beginnelin gen en voor wandelaars. La Meije, een van de mooiste glet- schergebieden van Frankrijk in de Haute-Savoic. OP TECHN. SCHOOL TE MIDDELBURG Klepels voor het carillon en prachtige maquettebouw Wanneer het carillon van Middel burgs Lange Jan dit voorjaar voor het eerst wordt bespeeld, kan een aantal leerlingen van de Technische School te Middelburg niet enige trots naar boven blikken en zeggen: daar in zit nu ook een stukje werk van mij! De hamers en klepels voor de meeste klokken, die straks hun lied over Walcheren zullen uitgalmen, zijn en worden namelijk op hun school geconstrueerd. Wat de jongens van het moeilijk bewerkbare materiaal staal en brons onder deskundige leiding weten te maken, wekt bewondering. Vooral het fraiswerk is knap gedaan en wettigt de verwachtingen, dat de ze leerlingen te zijner tijd prima vak- De Notre Dame van Parijs een van Frankrijks fraaiste kathedralen. De to rens bieden de bezoekers een prachtig panorama van de lichtstad, dat wed ijvert met het uitzicht van de Eifelto- ren. STEMMEN UIT DE KERKEN In Groningen en Friesland is deze kwestie besproken Een paar weken geleden zijn er in Groningen en Friesland vergaderingen gehouden ih de hoofdsteden van deze provincies, die uitgingen van de pro vinciale kerkvergaderingen. Kerkeraden en Kerkvoogdyen waren daartoe uitgenodigd en in groten getale waren de leden van deze besturen en col- leges opgekomen. Wanneer men van zo'n druk bezochte vergadering hoort moet wel het behandelde onderwerp de belangstelling hebben. Dit was dan ook hier het geval. Het ging nl. om de vrees dat de centrale leiding van de Hervormde Kerk niet genoeg aandacht zou besteden aan het platteland. Hier zouden bijzondere gevaren zyn die men maar laat liggen, terwijl alle aandacht wordt besteed aan de steden. Op die wijze hoort men niet alleen in Gronin gen en Friesland klagen maar eenzelfde soort opmerkingen komt in alle provincies voor. Er kan ook hier In Zeeland bijna geen kerkelijke vergade ring zijn of er wordt een dergelijke verzuchting geuit. De inleidingen op de vergaderingen van onze meest Noordelijke provin ciën werden gehouden door ds. A. Faber nit Boksem en ds. J. J. Siezen nit Peize, die zjjn predikantsloopbaan begonnen is in Dreischor. De eerste van deze sprekers is bij uitstek een kampioen voor de kleine gemeenten. Om de zelfstandigheid van deze te verdedigen heeft hij reeds vele malen gesproken en naar de pen gegrepen. De tweede spreker heeft zijn speciale aandacht gewijd aan de ontkerkelijking van het platteland. Dat waren in wezen de dingen, die zij nu gezegd hebben op de Groningse en Friese vergaderingen. Betoogd werd dat de Hervormde Kerk een plattelandskarakter heeft. Met cijfers werd dit uiteengezet. Er zijn maar 46 Hervormde gemeenten In ons land met meer dan 10.000 zie len. In deze 46 gemeenten zijn 384 predikantsplaatsen. Er zijn 1281 Her vormde gemeenten onder de 10.000 zielen. Hier zün 1514 predikants plaatsen 55 Van alle Hervormde gemeenten hebben minder dan 2000 zielen Het gevaar is er dat men bij alle aandacht die er besteed wordt aan de grote steden het platteland vergeet; dat men daar het getal der preaikantsplaatsen al maar meer in krimpt doordat gemeenten worden gecombineerd. Iedere gemeente die een voorganger verliest betekent een stuk afbraak van de kerk. In plaats van minder moeten er meer voorgan gers komen op het platteland. Ook de tractementen in de dorpen moeten worden gelijk gemaakt aan die in de steden, opdat niet steeds zeer bruik bare voorgangers van het platteland naar de stad worden gezogen. Er zullen ook meer werkers moeten komen in kerkelijke arbeid. Het be- roepingswerk dat zoveel geld ver slindt zal anders geregeld moeten worden. „In het eerste het beste klinkna gelfabriekje vindt men een betere werkverdeling dan in de Ned. Herv. Kerk". „De oprichting van een pro vinciaal kerkeJqk bureau is dringend noodzakelijk. Op dit bureau zal men mensen moeten aanstellen die ver trouwensmannen kunnen zijn tussen de gemeenten en de hogere organen. Dit bureau moet gefinancierd worden uit de centrale kas". Vanuit dit bu reau moeten dan plannen gemaakt worden om een uitweg te vinden uit de problemen die er in de provincie liggen. Wat moeten wij van deze dingen zeggen In de kreten die geslaakt zijn zit natuurlijk wel iets dat behar tigenswaard is en ik ben ervan over tuigd dat deze sprekers ook in Zee land op instemming kunnen rekenen. Een mens is altyd eenzijdig. Dat kan haast niet anders. Hij beziet een bepaalde vraag altijd vanuit eigen si tuatie. Vanuit de eigen situatie is in Groningen en Leeuwarden de toe stand van heel de kerk bekeken, en daarmede Is deze niet helemaal juist getekend maar scheef getrokken. De berekening van het aantal ge meenten Is juist, maar we kunnen ook anders gaan rekenen. Zes en veertig gemeenten zyn er boven de 10-000 zielen. Dat is een betrekkei yk klein aantal, maar in deze 46 gemeenten woont nu eenmaal meer dan de helft, waarschijnlijk drie kwart van het to tale zielental van de Hervormde Kerk. Hiervoor zijn beschikbaar 384 predikanten, terwijl er voor een kwart van het zielenaantal 1514 pre dikanten beschikbaar zyn. Van hier uit gezien wordt het toch wat won derlijk dat de stad het platteland zou moeten helpen. Daarop zou het neer komen als de wensen van de spre kers worden vervuld. Er is geen enkele gemeente die ge dwongen wordt te combineren met een andere. Wanneer het predikants traktement met alles wat daarbij be hoort wordt bijeen gebracht, wanneer men kan zorgen voor het onderhoud van de kerkelijke geh en en wan neer men de aanslag g de centrale kas daaruit o.a. de kindergelden ko- lui zullen zyn. Dat de klokken uiter aard verschillende diameters hebben, maakt de arbeid niet gemakkelijker. Het grootste probleem was het las sen van de hamers, omdat het klok kenspel geen enkele afwijking ge doogt. Op de school werd echter een toestelletje geconstrueerd, dat het mogelijk maakt het laswerk steeds precies goed te verrichten. Dit nut tige instrument wordt, wanneer men het op school niet langer nodig heeft cadeau gedaan aan de firma uit As ten, die het carillon in de Lange Jan aanbrengt. Ook in de timmerafdeling van de school is op het ogenblik prachtig werk van leerlingen te bewonderen. Zij maken de grote stukken vooi het miniatuur-Walcheren. dat volgend jaar de grote attractie van Middel burg belooft te worden: het Stadhuis de Lange Jan, de Nieuwe- en Koor kerk, de Oostkerk, hun eigen school ende complete (ongeschonden) Abdij! Sinds September vorig jaar wordt daaraan onafgebroken ge werkt, met het resultaat, dat ver schillende objecten nu de voltooiing naderen. Daar is bijvoorbeeld de 3% meter hoge Jange Jan, die tot in de kleinste détails natuurgetrouw is nagebootst en waaruit volgend jaar échte carillonklanken gullen pare len. Daar is het Stadhuis, tot het laatste muuranker compleet, een ju weel van een miniatuur, waarop men niet uitgekeken raakt. Jongens van de schildersopleiding zjjn bezig het stenen traceerwerk, het glas-in-lood en de rood-witte luiken op de glazen ruitjes te schilderen. Het nieuwe stadhuis met de bogengalery, ja, zelfs met de banken van de buitenhof, Is eveneens vrijwel gereed. Ook de oude en nieuwe beeldhouwwerken, die het gothische paleis van Middel burg sieren, worden precies nage maakt. Het materiaal, dat daarvoor wordt gebruikt, is vloeibaar hout. De Oostkerk is klaar en is reeds in de openbaarheid gebracht tijdens de onlangs gehouden bijeenkomst van „Nieuw Walcheren" in de Schouw burg. Natuurlijk werken de jongens ook met veel liefde aan het model van hun eigen school. Maar de groot ste aandacht vergt thans de Abdy een kolossale opgave, welke echter met zorg en voortvarendheid wordt volbracht. Waneer dit object vol tooid is, zal het met de beide ker ken en de toren een geweldige op pervlakte beslaan en te oordelen naar wat al gereed is gekomen, zal het van alle maquette's, die in de zo mer van 1954 op het Molenwater ge zamenlijk het Walcheren-in-minia- tuur vormen, wel de meest indruk wekkende zijn. men, betaalt, dan kan iedere gemeen te hoe klien ook, een eigen predikant hebben. Door belde inleiders is gewezen op Inzinking. Deze vinei spiegeling in de flnan- clër van de Kerkvoogdy. Wanneer er moeilijkheden zyn met gemeenten waar men eigenlyk de eindjes niet aan elkaar kan knopen dan Lykt het mjj we! zeer reëel dat dit in Iedere provincie centraal wordt bezien en aat men in de provincie dit nog weer splitst naar de verschillende delen. En zeer noodzakelijk lykt mjj ook voor Iedere provincie een centraal bu reau al behoeft dit niet zo uitgebreid te zyn als door de Noordelijke spre ker* is gewenst. Dat zou weer gaan rieken naar bureaucratie, waarvoor men zeker in de kerk bijzonder gevoe lig fe. ZATERDAG 28 MAART 1953 Het Wereldgebeuren Het voorjaar is in het landDe zon schijntvroege bloemp jes ontluiken en dikke jassen verdwijnen. Zo de natuur ons het ge heim van het voorjaar niet mocht vertellen dan doen dat wel de jonge en oudere dames, die in een soort voorjaarskoorts tot ontdekking ko men, dat ze niets meer hebben om aan te trekken. Voor pa blijft daarbij slechts het naarstige rekenenhet constate ren, dat het eigenlijk niet kanen het later toch weer erkennen, dat het gebeurd is. Op de dag, dat in deze voorjaars- week monsieur René Mayer, minister president van Frankrijk naar de Ver enigde Staten zou vertrekken was de Franse nationale vergadering ln de voorjaarsstemming van pa. Mayer moest aan de nationale vergadering credieten vragen en eigenlyk heeft Frankrijk geen geld. Het begon met dat geldgebrek al onder de wijze minister-president Pinay. Men dwong Pinay allerlei uit gaven te doen, maar men wees elke belastingverhoging af. De heer Mayer zit nu met de erfenis van Pinay vermoedelijk is dat een begrotingste kort over het lopende jaar van 800 milliard francs. Dat is in Nederland» geld ongeveer 8 milliard gulden. Om een deel van dat gat te stoppen vroeg Mayer extra-credieten en hjj heeft ze gekregen, zjj het van een zuchtende en protesterende nationale vergadering, die wel weet, dat er nog veel meer op de credietbon gezet moet worden. Met een enigszins opgelucht hart kon dus de heer Mayer z'n reis naar de Verenigde Staten aanvangen Ook al omdat hij nog een tweede plus puntje in z'n voordeel had. Fransen en Duitsers hebben name lijk een soort overeenstemming bereikt over de Franse protocol len, die aan het Europees Defensie verdrag gehecht zullen worden. Mayer kon nu in de Verenigde Sta~ ten vertellen, dat het met die Europe se Defensie wel in orde zou komen- Dat is voor hem heel veel waard, want in Washington duidde men het aan de Fransen nogal ten kwade, dat zij allerlei bezwaren opperden tégen een hartelijke samenwerking met net straks herrezen Duitse leger. Mogen we de inlichtingen uit Bonn geloven, dan zyn de Duitsers er in ge slaagd de Franse protocollen heel wat milder te maken, dan ze er oorspron kelijk uitzagen. Er zal met name geen sprake van zyn dat de Duitse soldaat een andere zou zyn dan de Frans* soldaatZoals de Fransman zyn Croix de Guerre op de linkerborst op kan hechten(veroverd in de strijd tegen de Hitler-mannen)zo zal de Duitser zijn IJzeren Kruis dra gen(veroverd in Normandië). Theodoor Blank, Duits semi-minis- ter van oorlog maakt zich gereed om zijn 60.000 man op te roepen, die ge traind moeten worden als kader voor het nieuwe Duitse leger- Er worden ook al namen genoemd van mogelyke Duitse bevelhebbersallemaal oude adel, Freiherrn en Graf en. Daarover moet men zich niet on- ferust maken, zeggen de Duitse ranten, de oude adel is thans demo cratisch en verlangt niet meer naar de feodale dagen van Wilhelm IL Deze opmerking zou hoopgevend zyn, ware het niet geweest, dat het militaire deel van de oude Duitse adel vanzelfsprekend on-feodaal wel Dat zal ongetwyfeld de aandacht hebben van de Engelsen, Fran sen en AmerikanenVooral door de Amerikanen, die met dat Eu ropese leger een veel grootsere be doeling hadden en hebben dan alleen het scheppen van een verdedigingsor ganisatie. Ze zien er een soort boven-natio- nale" organisatie als onderdeel van een groeiend „Verenigd Europa" in. In dat opzicht zal René Mayer de Amerikanen niet gerust kunnen stel len. Het is juist het „boven-nationale" karakter dat de Fransen zo huiverig doet staan tegenover het Europese le ger. Mayer moet nu in Washington moeizaam uitleggen, waarom Frank- ryk's nationale aspiraties voor Mayer en de zynen van meer waarde zijn, dan de gemeenschappelijke Europese belangen. Men zal hem wel begrijpen, maar men zal het niet met hem eens zijn. En nog veel meer moeite zal het hem kosten in Washington uit te leg gen, waarom een Frankryk, dat een stijgende werkloosheideen terug lopende export en een bepaalde gran- diositeit ir het maken van schulden vertoontde leiding op het vaste land van Europa voor zich opeist. Het Franse volk stelt zijn minis ters wel voor uiterst zware opgaven. Niet zonder reden bedanken ze zo spoedig. Men behoeft geen profeet te zijn om te voorspellen, dat Mayer en Bi- dault er spoedig genoeg van zullen hebben. viicodoor Blank:voor de oude Duitse adel het oppoetsen van de ijzeren kruisen....—..

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1953 | | pagina 3