KAPPIE EN HET DRIJVENDE WOTTD
JOANNA'S DIEFSTAL
Teruggang op het Amerikaanse
platteland is merkbaar
LEZERS SCH
Met VELP0N zie je er geen barst van
HUURVERHOGING ZOU NIET TE
DRASTISCH MOGEN ZIJN
«SS?»*
8
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 21 MAART 1953.
DE VETTE JAREN ZIJN VOORBIJ.
De boeren zijn er niet gerust op
hoewel ze niet voor crisis vrezen
(Van onze correspondent).
NEW-YORK, Maart. Er is binnen de firemen van de V.S. en
ook daarbuiten veel ophef gemaakt van de situatie ten plattelande,
waar de prijzen voor landbouwproducten nu zes maanden achtereen
aanzienlijk zijn gedaald. Dit feit, gevoegd bij een tweede, namelijk dat
de voedselprijzen deze daling slechts zeer ten dele reflecteren, terwijl
de kosten van andere essentiële levensbehoeften en verbruiksgoederen
benevens de lonen van landbouwarbeiders zich op een constant niveau
hebben gehandhaafd, wordt uiteraard door Amerika's boeren aan den
lijve ondervonden. Hun inkomen en hun winstmarges zijn in het afge
lopen jaar teruggelopen, terwijl de kostprijzen gelijk bleven. Het spreekt
vanzelf, dat hun zegslieden in het Amerikaans Congres deze ongerust
heid ten plattelande met luide stemmen weergeven.
Aldus is de feitelijke, huidige si
tuatie. Er zijn echter nog andere
factoren, die deze ongerustheid ten
plattelande aanwakkeren. Een daar
van is al evenzeer een onmiskenbaar
feit, de ander draagt eerder het ka
rakter van „gevreesd leed", dat, als
steeds, erger schijnt dan het leed
zelf, zo dat ooit aan de dag zal tre
den.
De gehelelandbouweconomie
en m het bijzonder de zuivelproduc-
tie gaat gebukt onder de concur
rentie van kunstmatige vervan-
gingsmiddélen. Wij schreven reeds
door ROBERT KIEK.
eerder over de teruggang van de
koeienstapel in de Verenigde Sta
ten, die voor een deel veroorzaakt
was door het feit, dat aanzienlijk
goedkopere grondstoffen (als kokos-
nootolie in plaats van botervet bij de
bereiding van icecream)de plaats in
nemen van het zo veel kostbaarder
natuurlijk product. Deze tendens
heeft zich in de laatste maanden in
versnelde pas voortgezet ten aanzien
van de boterindustrie. Onder een bij
de wet vastgelegd steunprogramma
móet de Amerikaanse overheid
thans bijna 1 millioen pond boter
per dag kopen tegen een kunstma
tig hoge prijs van meer dan tachtig
dollarcent per pond. (De Ameri
kaanse huisvrouw koopt voor het
merendeel margarine a 30 dollar
cent per pond!).
Uit deze laatste twee gegevens
kan men wel opmaken dat de be
zorgdheid in deze sector van de
landbouweconomie op een harde
werkelijkheid berust. Daarbij komt
-dan nog een vrees, die onder de
boeren sterk leeft, dat de conser
vatiever Republikeinse regering, die
onder President Eisenhower aan de
macht is gekomen, onvermijdelijk
zal leiden tot een soortgelijke de
pressie als deze natie leerde kennen
aan het slot van het laatste vooraf
gaande Republikeinse bewind: de
desastreuse depressie van 1932 on
der President Hoover.
Leven in vrees
Het is uiterst moeilijk de boeren
deze vrees voor het feit, dat de ge
schiedenis zich zou kunnen hei-ha
len, uit het hoofd te praten. In dit
land ziet men zich telkenmale ge
steld voor een publiek, dat sterk ge
neigd is in „vlagen" te reageren.
Gaat het goed, dan bestaat er een
tendens de prijzen al te sterk naar
boven te jagen, omdat iedereen het
toch wel kan betalen. Heeft men
zich dan buiten de markt geprijsd,
dan wordt een nationale jammer
klacht aangeheven en deprimeert
men zichzelf (en de prijzen) vaak
ver beneden het realistische niveau,
dat ons nuchtere Nederlanders als
de „gulden middenweg" voorkomt.
Dat er, op langere termijn, ern
stige problemen bestaan voor heel
de Amerikaanse economie en in het
bijzonder voor de landbouwsector
lijkt ons wel buiten kijf. Naarmate
de hoge winsten en de vaak fa
buleuze sommen, die de boeren se
dert 1940 hebben kunnen verdienen,
zullen afnemen, zal de belang
stelling voor het boerenleven aan
zienlijk verminderen. In een zeer
ver verschiet ziet menig landbouw
deskundige derhalve een toenemen
de afhankelijkheid van de Verenig
de Staten van buitenlandse land-
bouwimporten. Doch laat ons er
kennen, dat dit verschiet berekend
moet worden eerder in maatstaven
van generaties dan van decennia.
Hef is echter wel zo, dat de on
middellijke verwachtingen voor de
landbouweconomie wat minder
rooskleurig zijn dan zij sedert 1940
zijn geweest. Naar het oordeel van
menig deskundige en wij zullen
deze opinie -aan de hand van con-
i crete cijfers nader aantonen
heeft men momenteel op het Ame
rikaanse platteland te doen met een
mate van teruggang, waaraan de
landbouwsector de afgelopen jaren
op min of meer kunstmatige wijze
o.a. dank zij Marshall-steun
was ontsnapt. Amerikaanse rege
ringsaankopen voor het buitenland
concentreren zich thans eerder op
industriële (i.e. militaire) steun. Ge
voegd bij de surplussen van tal van
landbouwproducten, leidt dit tot een
mate van recessie, zoals men die in
tal van Amerikaanse industriële
sectoren in 1948 heeft gekend, toen
de schaarsten, die zich na de-oorlog
hadden ontwikkeld, tot het verleden
behoorden en het publiek begon' te
weigeren overdreven hoge prijzen
te betalen voor goederen, die men
niet strikt nodig had.
Op het platteland ervaart men
thans derhalve, dat de „boom", dé
vette jaren die er thans bijna twee
maal zeven hebben bedragen, tot
het verleden behoren. Doch dat dit
nog geenszins het equivalent is van
een „algehele ineenstorting", zoals
alarmisten in en buiten Amerika het
trachten voor te stellen, zullen wij
in een tweede artikel uiteenzetten.
Geknoei met Marshall-
peulvruchten
Voor het Amsterdams gerechtshof
heeft de procureur-generaal, mr. F.
C. Kist. reap! 10.000 en 12.500
boete geëist tegen twee zaadhandels
uit Enkhuizen, die uit Amerika ge
ïmporteerde en met Marshall-dollars
betaalde peulvruchten weer hebben
geëxporteerd.
De directies hadden een plannetje
uitgewerkt, waarbij dezé peulvruch
ten zogenaamd in Nederland werden
verkocht, maar stilzwijgend werden
terugverkocht.
Daarna werden de peulvruchten als
zaaigoed naar Duitsland uitgevoerd'.
Vragen over prijs van
suikerl "sten
Het Tweede Kamerlid Van Koever
den heeft de minister van landbouw
schriftelijk enige vragen gesteld
over de prijs van de suikerbieten en
voorts gevraagd" of de minister.van
mening is, dat de verbouw van een
groot suikerbietenareaal van groot
belang moet wórden geacht voor on
ze deviezenpositie en voor de werkge-
legenheid. „Meent de minister", aldus
de heer Van Koeverden, „dat in de
prijsregeling van 1953 een voldoende
stimulans ligt om, ter compensatie
van het verloren gegane areaal, al
thans een voldoende uitbreiding te.
realisefèiï, te' meer' daar de verwer
kingsmogelijkheid in ons land aan
wezig' is?"
Indien dit niet het geval is, zo
vraagt de heer Van Koeverden ver
der, zou de minister dan bereid zijn
alsnog in overleg met het georgani
seerde bedrijfsleven op korte termijn
een zodanige prijsregeling te maken,
dat het gewenste areaal wel bereikt
Advertentie.
ZO GOED LIJMT VELP0N
VRAAG DE JUISTE SOORT
FEUILLETON
door Mary Burcheil
31.
Inspecteur Curtis nam zijn lioed en
verliet, na hun beleefd „goedenavond"
te hebben gewenst, het huis. Joanna
begeleidde hem tot de voordeur, deed
haar hoed af en mantel uit en keerde
toen langzaam naar de salon terug,
waar Neil eveneens op het punt
stond, heen te gaan.
Nauwelijks weer binnengetreden,
hield ze bij de deur stil en vroeg vol
spanning: „Je blijft dus niet langer?"
„Om je stiefzuster te ontmoeten?"
vroeg hij met een wat schamper lach
je-
„Ik geloof, dat dit weinig doel meer
heeft; vind je ook niet?"
„Je wilt daarmee zeggen, dat je
toch niets van wat ze zei geloven
zou?"
„Och", hernam hij een tikje droog,
„wat wil je eigenlijk, dat ik nu nog
geloven moet, Joanna? Ik neem aan,
dat de brief, welke de inspecteur bü
zich had, dezelfde was, die je hebt
willen terugstelen".
„Natuurlijk".
„En dat die brief erg compromitte
rend was, een afspraak of iets van
die aard bevatte?"
„Ja".
„Maai', kindlief, zoeven heb ik je,
met mijn eigen oren, plechtig horen
verklaren, dat jij die brief nad ge
schreven. Ik zelf heb bovendien
de Hemel verg'eve 't mij, als ik dom
heb gehandeld enige nogal schil
derachtige bijzonderheden aan het
verhaal toegevoegd".
„Ja", hernam ze bijna heftig. „Ik
vond het mooi, .at je me zo hielp,
maar waarom heb je dat gedaan?"
„O, dat weet ik zelf niet", klonk
het bijna knorrig. „Het kwam mis
schien alleen omdat ik weet, dat jij
die vent niet hebt doodgestoken en
niet werkloos kon toeziendat in ge
val van een aanklacht het bewijsma
teriaal zich ten nrechte tegen jou
zou opstapelen. Zelfs al zou je die
ellendige brief slechts een paar we
ken tevoren hebben geschreven, dan
nog..."
„Ik heb hem nooit geschreven", viel
ze hem in de rede, maar zich inner
lijk bewust, dat haar stem overtui
gingskracht miste. „De brief was van
Auriel".
„Maar waarom in vredesnaam heb
je dat dan niet gezegd?" vroeg hij
ongt ddig.
„Omdat de inspecteur dan hier was
blijven wachten óp Auriel's thuis
komst. Ze zou op zijn bezoek niet
voorbereid zijn geweest en bovendien
bijna zeker in gezelschap van een
man, met wie ze binnen een paar
weken gaat trouwen".
„Wel, alle d..." riep hjj uit. „Jij
hebt zowaar op alles een antwoord"
En tot Joanna's verbazing klonken
er zowel wanhoop als toorn uit zijn
stem.
„Luister!" riep ze eensklaps, de
hand opstekend, terwijl een blos van
opluchting haar wangen kleurde.
„Daar is ze, ik hoorde de sleutel in
hét slot steken en" opnieuw luis
terde ze even en slaakte toen een
zachte kreet van blijdschap „ze is,
geloof ik, alleen".
Toen Joanna zich naar de deur wil
de begeven hield Neil haar terug.
„Neen", zei hij, „ik wil niet dat ]e
haar eerst onder vier ogen spreekt".
„Maar ik moet haar toch overtui
gen, dat ze gerust de waarheid kan
zeggen!"
„Dan overtuig je haar maar iri mijn
bijzijn", antwoordde hij bars.
„Maar ik dacht...", begon Joanna,
doch op dit ogenblik kwam Auriel de
kamer binnen, een vrolijke, stralen
de Auriel, volkomen bereid iedere
door haar dierbare Joanna meege
brachte man op het allerliefst te be
groeten.
„Zo, kindlief, ik wist niet, dat je
nog vanavond zou thuiskomen", riep
ze, Joanna als steeds hartelijk maar
uiterst vluchtig kussend en Neil met
een belangstellende glimlach aan
ziend.
(Wordt vervolgd.)
-* -x- ->:• -x- -x -x -x -x -x -x -x -:<• -x -x
Het is op liet Amerikaanse
platteland, waar men een aan- ij!
tal „vette jaren" heeft beleefd,
niet meer botertje tot de boom
De prijzen van de landbouw-
producten zijn teruggelopen,
loch de productie- en bijko-
mende kosten zijn niet even-
cëdig gedaald.
Gedurende twintig jaren
democratisch bewind hebben
de boeren door verschillende :j:
:j: regeringsmaatregelen een min
Df meer bevoorrechte positie
ij; ingenomen. Het Republikeips
regiem wil terug naar een
vrije economie. Hoewel talrij-
-I- ke agrariërs medegeholpen
hebben Eisenhower op het
Witte Huis te brengen, begint
het nu bij hen door te drin-
gen,, dat hun positie in een
vrije economie misschien toch
-J; minder rooskleurig zal zijn
dan onder Trumari.
Wellicht zien de boeren de
zaken onder de indruk van de ijl
sfc prijsdalende tendens te som- sfc
ber in. In elk g::val neemt
men in Amerikaanse rege-
ringskringen aan, dat de toe-
stand zich wel consolideren
zal.
v-
SOCIAAL ECONOMISCHE RAAD ADVISEERDE:
Aandacht gevraagd voor „kleine zelfstandigen".
In het advies van de Sociaal Economische Raad omtrent de huurverho
ging, dat thans door de regering voor publicatie is vrijgegeven, wordt o.m.
gezegd, dat ondanks de bestaande onzekerheden veilig kan worden aange
nomen, dat het evenwichtsniveau der huren hoog zal zyn en niet in een
maal zal kunnen worden bereikt. De kostenverhogende werking welke
liiervan by een eventuele looncompensatie zou uitgaan, gesteld tegenover
de noodzaak het loon- en pryspeil van ons land met het oog op onze export
positie laag te houden, maken een al te drastische huurverhoging onge
wenst.
Voor de naaste toekomst kwam de
S.E.R. tot een gedragslijn, waarin
o.m. gesteld werd, dat de raad zich
met uitzondering van één lid kon
verenigen met het denkbeeld om het
basishuurpeil te stellen op 145
150 van het huurpeil Mei 1940
(zijnde 125 a 130 van het huurpeil
1 Januari 1951). Een minderheid ver
bond aan deze verhoging de voor
waarde, dat een deel van deze huur
verhoging ten gunste van een huur-
egalisatiefonds zou kojnen.
Een dergelijk huurpeil impliceert,
aldus het advies, dat de huren van de
vooroorlogse woningen en ook de hu
ren van de tijdens en na de oorlog ge
bouwde woningen, voorzover deze be-
roet
^ogeV,
WiVce x
AlLEENVEflKDOP VOOR NEDERLAND: N.V. HART NIBBRIG 4 GREEVE - PARKSTRAAT 31*-IEL 184840 -OEN HAAG
Na de ramp
Met dezen en genen sprekend, con
stateerde ik, dat er nogal critiek is
op het doen en laten van dijkgraven
en opzichters van polders en water
schappen.
Dit alles werkt niet bepaald
bevorderlijk voor een goede gezind
heid onder de mensen. Zou het niet
gewenst zijn, dat eens precies vastge
steld werd, wie in zijn werk te kort
is geschoten en wie zijn plicht goed
gedaan heeft? En dat naar aanlei
ding daarvan maatregelen werden
genomen
Tevens is mij opgevallen, dat vele
getroffenen dingen weggooien, die
na reparatie of reiniging nog zeer
goed bruikbaar zouden zijn. Men be
hoeft toch niet beter te worden van
de ramp of gemakzuchtig te zijn
Laat men toch bedenken, dat men
voor een tien jaar oude kachel straks
niet uitbetaald zal krijgen wat men
voor een nieuwe nodig heeft. Dat is
op Walcheren ook niet zo geweest!
Goes EEN LEZER.
(Naam en adres van inzender zijn de
redactie bekend).
22 Maart
Vlissingen
Temeuzen
Hansweert
Zierikzee
Wemeldinge
HOOG EN LAAG WATER
U..+N.A.P. U.-t-N.A.P. U.—N.A.P. U.—N.A.P.
6.4
7.15
7.43
158
179-
190
118
139
19.25
19.56
20.18
20.37
20.57
132
154
167
101
121
0.29
1.03
1.42
1.26
1.43
13.02
13.34
14.12
14.03
14.11
Nood stijgt ten top.
Woensdag is dan toch de bom of
beter gezegd de buis van de Water
leiding in het verdronken land van
Kruiningen gesprongen. Het ongerief
wordt daardoor zeer ernstig, want de
gevolgen worden door elke huismoe
der, industrieën enz. ondervonden. De
stagnatie is groot. Voor de kenner
der moeilijkheden is het verwonder
lijk, dat de aannemers van het dijk
herstel hun werk leveren in zgn. dag
geld. Of liever zónder het werk aan
te nemen. Hun belang' is, dat het her
stel zo langzaam mogelijk verloopt,
want dan blijft hun vast loon zo lang
mogelijk gehandhaafd.
Heel Zeeland is verontwaardigd
over deze gang van zaken. Het on
gerief wordt erger, en het werk
schiet niet op. Gaarne hadden wy. dat
de bevoegde" autoriteiten wat meer
drang zetten achter deze noodtoe
stand.
Wij richten ons tot U omdat wij
neden het niveau van 145 a 150 lig-
tot dit peil worden verhoogd.
!en volledig uniform huurpeil wordt
wijze nog niet bereikt, daar
op deze
de meest "recente nieuwbouw reeds
een huurpeil kent tot 160 a 170
van het huurniveau 1940. De meerder
heid van de raad acht het niet ge
wenst de huren, voorzover deze lig-
?en boven het peil 145 a 150 van
940, tot dit peil terug te brengen.
Een stijging van nieuw te bouwen,
gesubsidieerde, woningen tot boven
veau van 160 i
ongewenst.
170 acht de raad
Compensatie.
De raad bepaalde zich tot het geven
van een aantal alternatieve compen
satiemogelijkheden, waaronder verla
ging van loon- en inkomstenbelas
ting, verlaging van omzetbelasting,
vereveningsheffing en personele be
lasting en van looncompensatie. Een
loonsverhoging zonder meer zou geen
aanbeveling verdienen, daar deze ver
zwaring van de lasten van het be
drijfsleven zou betekenen en dus be
moeilijking van onze exportpositie,
alsmede belemmering van de werkge-
legenheidspolitiek. Indien andere
compensatiemaatregelen niet zouden
kunnen worden toegepast, achtte de
S.E.R. een loonsverhoging van 3
noodzakelijk. Een lastenverzwaring
voor het bedrijfsleven zou zo veel mo
gelijk vermeden dienen te worden. In
het bijzonder vroeg de raad vóórts de
aandacht voor de „kleine zelfstandi
gen", welke veelal niet ten onrechte
als „vergeten groepen" worden aan
geduid, aldus het advies.
Tenslotte behandelde het advies de
positie van de huiseigenaar. De meer
derheid van de raad is van mening,
dat indien de huren inderdaad ge
bracht mochten worden op het niveau
145 150 van het huuroeil 1940, er
geen aanleiding bestaat bijzondere
maatregelen voor te stellen ten aan
zien van de huiseigenaren, noch in de
vorm van een verplichte besteding
van de toegestane afschrijvingen,
noch in de vorm van een wegnemen
van een gedeelte van de huurverho
ging via een belastingmaatregel.
Zielemst van Stalin
Een inwoner van het Griekse dorp
Vlahata op het eiland Kephallinia,
die tijdens een godsdienstoefening om
een dienst voor de zielerust van Sta
lin had verzocht, is voor éeh jaar
gedeporteerd. Hij Werd veroordeeld
wégens verstoring van de openbare
orde. Andere gelovigen hadden hem
na zijn vraag aan de geestelijke af-
Veilig verkeersweek.
Evenals verleden jaar zal ook in
1953 weer een Veilig Verkeersweek
worden gehouden en wel naar we
vernemen van 8 tot en met 13
Juni.
In die week zullen de plaatselijke
verenigingen voor Veilig Verkeer op
een bijzondere wijze actie voeren voor
een veilig gebruik van de weg.
weten, dat de voorlichting, die de
pers geeft van ontzaglijk grote bete
kenis, ook ter bestrijding van deze
ergerlijke corruptie, kan zijn.
WIE HELPT MEE OM TE
PROTESTEREN!!!
Wemeldinge.
JOH. RUISSEN
Bond van Eigenvervoer.
Naschrift der Redactie: Wij nemen
niet aan, dat er één aannemer
zal zijn, die de herstelwerkzaam
heden opzettelijk traag uitvoert,
maar geven desondanks aan boven
staande noodkreet een plaats, om
dat het nuttig is, dat men te be-
voegder plaatse weet, wat er leeft on
der de mensen in Zeeland. Red. PZC.
De Febïuari-prijsw
Werkkleding
nodig
zijn; Ae prijs. .>uina v.
Jessy Hertogh, SIttard; 3e prijs: L. Schoonbeek, Schoonebeck;
Noordink, Haaksbergen.
Deze en de overige prijzen werden inmiddels aan de betreffende 'winnaars toe
gezonden.
40. En zo stond Kappie ten
tweede male voor de zeer
edelachtbare rechter, die
hem door zijn lojgnetjê ve
nijnig aankeek.
„Luister, beklaagde," zei de
rechter, „je kunt de gevan
genis verlaten. Wij hebben
geen zin om brutale vreem
delingen in onze cellen te
stoppen als we elfe voor
twintig peseta's aan beleef
de tourlsten kunnen verhu
ren. Maar je krijgt de vrij-,
heid onder één voorwaarde.
Je moét zorgen, dat dié' ne
gerkoning dadelijk d,e kade
ontruimt. Als je hem en zijn
drijvend eiland niet vóór
het vallen van de avond uit
onze baai hebt weggesleept,
zul je veroordeeld worden
tot tien jaar dwangarbeid!"
Kappie verbleekte, „Hoe
kan ik die negerkoning en
zijn krijgers van de kade
jagen - I" riep hij, „ik ben
geen Hercules!"
,Dat moet je zelf maar zien
ip te knappen," zei de rech
ter. „Je hebt die kerels Ijierheen gebracht, dus
moet ,ie ook maar zorgen, 'dat wij ze weer-kwijt
raken. Vóór de avond moeten zij wég, zijn, anders.."
Het was dan ook niet met een gevoel van bevrij-
ding, dat Kappie even later de gevangenis verliet.
Trouwens, liet feit, dat drie ageftten hem volgden,
wees er duidelijk op, dat zijn vrijheid misschien
maal CtfcteiijK was.
„Hoe los ik dit. op?" zuchtte Kappie,
lelijk in en zot is het maar net!"
