Simone de Beauvoir en haar
nieuwste Boek
De
jeugd van Vincent van Gogh
in het Brabantse Zundert
„De betekenis van de vrouw"
LEON FLEISHER. PIANIST MET
EEN ..SLAG ALS DEMPSEY"
Z.V.U. BRENGT BELANGWEKKEND
TONEELSTUK
ZATERDAG 21 MAART 1953.
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
7
ANNA BLAMAN OVER
Er bestaat een onderwerp, waarover letterlijk iedereen weieens discus
sieert, n.l. de betekenis van de vrouw. Vindt U haar in sommige opzichten
de mindere van de man, maar in andere opzichten weer de meerdere? Of
vindt U haar wel zyn gelijke, maar toch „anders"? Of bent U het met
Simone de Beauvoir eens, die beweert, dat man en vrouw volstrekt gelijk
waardige mensen zijn, met dezelfde geestclyke mogelijkheden?
Simone de Beauvoir, de Franse existentialiste uit de school van Sartre,
schreef over dit onderwerp een zeer belangrijke tweedelige studie, in to
taal duizend bladzijden, getiteld: Le Deuxième Sexe. Een ironische titel,
want niemand is er dieper van overtuigd dan zij, dat de vrouw niet op de
tweede plaats behóéft te staan.
In het eerste deel tekent ze de hi
storische ontwikkeling van de sociale
verhoudingen tussen de sexen: Hoe in
den beginne de vrouw in de strijd om
het bestaan uitgeschakeld was door
haar volstrekte onderworpenheid
aan haar natuurlijke functies en door
haar geringere spierkracht; en hoe
dus de man, lichamelijk superieur,
die strijd om het bestaan wel aanbin
den kon, daartoe plannen moest ont
werpen, beslissingen moest nemen,
in actie moest komen, en op die ma
nier, met de inzet van denk- en daad
kracht, de wereld veroverde.
Nu zou men kunnen zeggen; de
wereld komt hem dus rechtens toe,
liy heeft er voor gevochten, niet zij.
Maar daar brengt Simone de Beau
voir daartegen in: De tijden zijn ver
anderd. In onze beschaafde wereld
is de vrouw niet meer ongebreideld
onderworpen aan haar natuur en is
evenmin haar geringere spierkracht
nog een onoverkomelijke handicap in
de strijd om het bestaan. De vrouw
zou dus in de wereld zoals die nu is
even goed een rol kunnen spelen als
de man. En dat blijkt ook; er is bijna
geen interessensfeer en geen beroep
meer, of er zijn ook vrouwen die zich
daarin bewegen. Kortom de vi'ouw
is bezig zich te bevrijden. Ze is geen
onmondig wezen meer, zonder eigen
oordeel, zonder eigen wil. Ze weet
zich als mens in morele en sociale
zin te handhaven en te doen gelden.
Geen amazonen.
Maar wat is nu de bedoeling van
Simone de Beauvoir? Wil ze dat
de vrouwen als moderne Amazonen
de mannen voorbij streven? Wil ze
„een strijd om de macht"? Niets is
minder waar. Ze wil dat ieder mens,
man of vrouw, de kans krijgt om
eigen mogelijkheden te ontwikkelen,
om dus tot zelfvex-werkelij king te
komen. Die kans heeft de vrouw,
tot voor kort, nooit gekregen. Geen
honderd jaar geleden was het im
mers nog uitgesloten, dat een vrouw
studeerde, en nog geen tweehonderd
jaar geleden werd haar hart er im
mers niet eens in gekend, als ze werd
uitgehuwelijkt, zoals dat toen ge
bruikelijk was. Maar de bevrijding
van de vrouw gaat als een rollende
steen, die een lawine veroorzaakt.
Nu zijn we zover, dat mensen met
verstand het waarderen dat er vrou
wen zijn, die met evenveel succes de
strijd om het bestaan kunnen voeren
als mannen. Voor zulke vrouwen
krijgt ook het huwelijk een andere
betekenis. Ze trouwen niet uit ge
makzucht, om „geborgen' te zijn,
maar kunnen zich veroorloven alleen
die levensgezel te kiezen, die haar
waarachtig aanstaat.
een recht of een plicht is onzedelijk.
Even goed is het onzedelijk om van
de erotiek een uitingsvorm te maken
van een genegenheid van heel andere
orde, bijv. van vriendschap, respect
of dankbaarheid. Simone de Beauvoir
komt tot de conclusie: De erotiek,
een autonome drift, dient vrij te zyn
en niet beperkt te blijven binnen de
begrenzing van het huwelijk als ze
zich daarin heeft overleefd.
Dit is een opvatting die zeer wel
verdedigbaar is, mits daar een mens
achter staat die weet wat hij doet,
die beter nog dan zijn rechten zijn
plichten en zijn verantwoordelijkhe
den kent.
Wat men mist in deze analyse van
de huwelijkstrouw is een goed woord
van de beschavingswaarde er van.
Het huwelijk kan ook nog opgevat
worden als een poging tot weder
zijdse liefdevolle concentratie op de
Het huwelijk.
Het huwelijk analyserend, hetgeen
Simone de Beauvoir doet in het
tweede deel, komt ze tot uitspraken,
die al menigeen hebben geschokt.
Want, zegt ze, de erotische liefde, in
het huwelijk geïntegreerd, is een au
tonome drift van een spontaan en
episodisch karakter en kan niet naar
willekeur levend gehouden worden.
Op een gegeven moment is het dus
mogelijk, dat er geen sprake meer is
van deze liefde in het huwelijk, en
deze dan daarin te handhaven als
culturele
t avalcade
DE UTRECHTSE OPERA heeft ter
gelegenheid van de opening van de
60ste Jaarbeurs haar eerste uitvoering
gegeven van detkomische opera van
Mozart „Die Entführung aus dem Se
rail".
IN HET STEDELIJK MUSEUM te
Amsterdam is een overzichtstentoon
stelling geopend van het werk van de
schilder Herman Kruyder 1881-1935
De expositie, de eerste welke een over
zicht geeft van Kruyders oeuvre, om
vat 138 schilderijen, aquarellen, teke
ningen en litho's. Zij duurt tot 4
Mei.
VANAVOND GEEFT de Haagse Co-
medie in de Koninklijke Schouwburg
in Den Haag de première van „Een
feestelijke dag" („Red Letter Day"),
comedie in drie bedrijven van Andrew
Rosenthal in de vertaling van Alfred
Pleiter. De regie is van Jan Retel.
DE HAAGSE COMEDIE heeft op 't
ogenblik „Colombe" van Jean Anouilh
in studie genomen onder regie van Cees
Laseur. De hoofdrollen zullen worden
vervuld door Fie Carelsen, Heieen Pi-
mentel en Jan Retel. Tijdens het Hol
land-Festival zal dit gezelschap Sha
kespeare's „De Storm" in de vertaling
van Martinus Nijhoff geven met Myra
Ward als Ariel en Paul Steenbergen als
Prospero, eveneens onder regie van
Cees Laseur.
IN DE IN 1778 gebouwde en in 1950
gerestaureerde Visbank tte Vlaardingen
die sedert dien tot tentoonstellingszaal
is ingericht, organiseert de Commissie
voor Beeldende Kunsten 'n Van Gogh-
tentoonstelling, die gehouden zal wor-
den van 28 Maart t/m 19 April.
DE LUTHERSE WERKGROEP VOOR
KERKMUZIEK houdt evenals verle
den jaar in de Paastueek (van 7 t/m 11
April a.s.) een studieweek voor kerk
muziek op het Luthers buitencentrum,
kasteel Hoekelum, te Bennekom.
Anna Blaman, de bekende Ne-
derlandse schrijfster, heeft zich ij;
bereid verklaard voor de Pro-
vinciale Zeeuwse Courant van
tijd tot tijd een beschouwing
te schrijven over buitenlandse
2 literatuur. Haar oordeel heeft
gezag en het verheugt ons ij;
4; daarom melding te kunnen ma- 'S.
ken van deze aanwinst voor
ons blad.
Haar eerste artikel wijdt An- iji
na Blaman aan een werk van
de Franse existentialiste Si-
mone de Beauvoir, dat in
Frankrijk, Engeland en Ame-
ij; rika zeer sterk de aandacht ijj
trekt: Le Deuxième Sexe. J.
T
mens, die meu in elkaar zoekt en
steeds op betekenisvolle wyze kan
„herontdekken". De dood voor de
erotiek, zegt Simone de Beauvoir
heel terecht, is de gewenning aan
elkaar. Maar daar tegen in te bren
gen valt, dat hoe dieper men zelf
als mens is, des te trager men „went"
aan de geliefde, met wie men immers
het belangrijkste meest genuanceerde
contact schept dat tussen mensen
mogelijk is.
Veelzijdige inhoud.
Dit tweede deel van „Le Deuxième
Sexe" geeft nog veel meer, beter ge
zegd, geeft alle problemen die met
het vrouwenleven samenhangen; het
bespreekt het 'vrouwenleven van de
geboorte tot aan de ouderdom en
analyseert de belangrijkste vrouwe
typen zoals die in onze samenleving
voorkomen: de getrouwde vrouw, de
moeder, de kunstenares, de prosti
tuee, enz. En het blijft niet enkel bij
een analyse van feiten, ze ontwerpt
ook nog een beeld van de vrouw van
de toekomst. Deze zal „geëmanci
peerd" zijn in de beste zin des woords
en als zodanig op een belangrijker
wijze dan ooit te voren het geval
was de metgezellin van de man kun
nen zijn. De „vamp", het kinder
vrouwtje, de huissloof zullen uit ons
wereldbeeld verdwijnen. De vrouw
als vrije menselijke persoonlijkheid
kondigt zich al duidelijk aan. Moge
dit uiterst belangrijke boek velen
daarvan overtuigen.
Uitg. N. R. T. (GaUimard).
Ook Willem Ravelli
verlaat Concertpodium.
Willem Ravelli heeft het besluit
genomen na de lopende verbintenis
sen in dit seizoen zijn carrière als
zanger te beëindigen. Het zal dit
jaar dus tevens de laatste maal zijn,
dat hij o.a. de Christus-partij in de
Passionen van Bach zal vertolken.
FLEISHER,
.tafeltennis
Filmfestival Cannes 1953.
Ten minste 25 landen zullen deel
nemen aan het Internationale Film
festival, dat van 15 tot 29 April a.s.
te Cannes zal worden gehouden. Tij
dens het festival zal een tentoonstel
ling worden gehouden over de films,
die door ieder land worden ingezon
den. Men wil op deze wijze iets tonen
uit de „keuken van de filmproductie".
Veertien hoofdfilms en twintig korte
films zullen tijdens het festival me
dedingen naar de uitgeloofde pi-ijzen.
SNAAR BRAK BIJ BRAHMS
Hij is on-officieel tafeltenniskampioen van Venezuela
Er treedt déze weken een jong kunstenaar op in ons land. Dat is op
zichzelf niets bijzonders, want vele zijn de jonge talenten die zich op het
Nederlandse podium met meer of minder succes doen horen. Maar van de
34-jarige Amerikaan Leon Fleisher kan nioeilyk gezegd worden dat hij een
van de vele is. Hij is één van de weinige. Hij won vorig jaar in Brussel uit
■en veld van 'II mededingers de titel van de beste jonge pianist- Artur Ru
binstein zei bij de prijsuitreiking: „Een zuiver musicus. Er is hoop voor een
werkelijk groot pianist".
Met deze Leon Fleisher hebben wij een uurtje zitten praten in het Am
sterdamse hotel waar hy logeert en het was geen wonder dat het gesprek
al gauw kwam op het enorm zware concours in Brussel, waar hij vorig
jaar zulke lauweren oogstte. „Hjj heeft een slag als Dempsey", zei een ju
rylid van hem en als om dit te bewijzen sprong in de grote finale een snaar
van de piano in het midden van het Je pianoconcert van Brahms iets dat
zelden gebeurt.
„Vorige week" vertelt Leon Fleis
her, „speelde ik onder Pierre Mon-
teux met het Concertgebouworkest
in Amsterdam ditzelfde concert. Laat
er nu weer een snaar springen! Dat
noem ik sterk. Ja, wat doe je dan
Een vleugel is nu eenmaal geen viool
die je eventjes verwisselt. Je speelt
dus maar door ook al ben je even
uit balans en doet maar of er
niets aan de hand is. Dat was vorige
week trouwens een concert, waar al
les mis scheen te moeten gaan. Toen
HET HEILIGE EXPERIMENT.
Jezuïeten stichtten Heilstaat in Paraguay.
De Haagse-Comedie zal Maandag in Vlissingcn en Dinsdag in Middel
burg opvoeringen voor de Z.V.U. geven van „Het Heilige Experiment" van
de Oostenrijkse toneelschrijver Fritz Hochwalder. Het stuk is in Zeeland
.volkomen onbekend: de première viel in de rampperiode en ontsnapte
daardoor aan de aandacht.
Het is daarom nuttig hier enige bijzonderheden over stuk en opvoering
mede te delen, die wij aan andere bladen ontlenen.
Toén de Spanjaarden Zuid-Ameri-
ka koloniseerden en er het Christen
dom brachten, bleek al spoedig, dat
de Indiaanse bevolking van het Chris
tendom niets wilde weten, omdat het
optreden van de Spanjaarden in wel
zeer. krasse tegenstelling stond tot
de leer, die werd gepredikt. De Je
zuïeten namen., toen hun toevlucht
tot een ander middel. Zij kregen toe
stemming om het Christendom te
prediken in gebieden, die volledig van
de wereld werden afgesloten en zij
stichtten in die streken een „heil
staat" volgens collectivistische begin
selen. Er heerste een soort Christelijk
communisme, met arbeid naar ver
mogen en beloning naar behoefte.
Een eigen militaire macht zorgde
EEN VREEMDE JONGEN.
Plechtige herdenking van zijn
lOOste geboortedag op 30 Maart
Maandag 30 Maart is het honderd jaar geleden, dat, in het Brabantse
dorp Zundert in de Hervormde pastorie een jongetje werd geboren, dat
voorbestemd was in de kunstwereld een vrijwel unieke plaats in te nemen.
Een leven begon, dat voor 't grootste deel gewijd zou worden aan de schil
derkunst, aan de weergave van mensen, dingen en toestanden op een wijze
en in een sfeer vooral, als nooit te voren was geschied. Steeds zal de naam
van Vincent van Gogh een zeer bijzondere klank blijven behouden en aan
die naam zal ook steeds die van zyn geboortedorp Zundert verbonden blij
ven.
De honderdste geboortedag van Vincent van Gogh zal op Maandag 30
Maart in Zundert officieel worden herdacht. De Commissaris der Konin
gin in Noord-Brabant, prof. dr. J. E. de Quay, zal een herdenkingsrede
uitspreken en daarna zal in de gevel van het huis, dat op de plaats van
de oude pastorie van ds van Gogh werd gebouwd, een gedenksteen, ver
vaardigd door dc beeldhouwer Niels Stecnbcrghc, worden onthuld. Ten
slotte zal die dag in Zundert door de zoon van Vincents vermaarde broer
Theo, ir. Vincent W. van Gogh uit La ren, een tentoonstelling van schilde
ryen en tekeningen worden geopend.
De 30e Maart 1853 werd Vincent
Willem van Gogh, zoon van Theodo-
rus van Gogh en Anna Cornelia Car-
bentus, in de Hervormde pastorie te
Zundert geboren. Het huis, waarin
Vincent's eerste geschrei weerklonk,
staat er niet meer. In 1903 viel het
den sloper ten offer om plaats te ma
ken voor het huidige pand, Margriet
van de Laerpleih no. 26.
Het is bekend, dat de jonge Vin
cent op 11-jarige leeftijd Zundert
verliet, om in Zevenbergen de kost
school van Jan Provily te bezoeken.
Vier jaar later is hij hier teruggeko
men om 30 Juli 1869 voor goed de
gemeente te verlaten.
Zundert telde in 1851 3030 inwo
ners en het bevatte 615 huizen. Er
waren twee kerken: de hei-vormde en
de katholieke. De hei-vormde kerk
was dezelfde, welke men er thans nog
ziet. De bevolking vond voornamelijk
haar bestaan in de landbouw. Er
was wel enige industrie: leerlooie
rijen en bierbrouwerijen telde Zun
dert toen verschillende. De boomkwe
kerij, thans van zo eminent belang,
moest toen nog opkomen.
Op de Markt staan nu nog steeds
drie gebouwen, die in van Gogh's tijd
al bestonden: het Raadhuis, de school
en de woning van de „paardenpost-
meester".
VAN GOGH EN DE SCHOOL
Het staat wel vast, dat Vincent in
zijn jeugd de dorpsschool heeft be
zocht, al was het dan maar tot zijn
11de jaar. Wel is er in het gezin van
Gogh een gouvernante geweest, een
zekere Anke Maria Schuil, maai' die
vertoefde hier van 1867 tot 1869,
grotendeels in de tijd toen Vincent
op de kostscholen in Zevenbergen en
Tilburg was. Die gouvernante schijnt
overigens meer voor de meisjes be
stemd te zyn geweest.
Vincent moet dus tussen de 150
jongetjes en meisjes in het lokaaltje
aan de Markt gezeten hebben. Hij
heeft er het lezen en schrijven ge
leerd, misschien ook gedeeld in de
toenmaals niet malse straffen des
schoolmeesters.
Hoofd van de school was
toen Jan Nicolaas Dirks. Na van
Gogh's tijd moet Dirks niet altijd
oppassend geweest zijn. In 1866
schryft de Plaatselijke Schoolcom
missie hem een brief, waarin hy
wordt vermaand wegens de volgende
feiten: 1) het veelvuldig verlaten der
school tijdens de lesuren; 2) het ge
heel niet bezoeken der school; 3)
tijdens een publieke verkoping was
hij dronken op straat gesignaleerd,
„tot schande der ingezetenen en
kwaad voorbeeld zijner leerlingen".
Blijkens de nasporingen van Mr.
Benno J. Stokvis was Vincent niet
zo speels als andere jongens. Hij
las veel in allerlei boeken. Nooit
waren er klachten omtrent gebre
ken in zijn schoolkennis. Hij was
voor bescherming tegen slavenhalers,
wilde stammen en invloeden van bui
ten af. Er heerste in deze gebieden
in Paraguay welvaart, waarvan zo
wel de bewoners, als de Orde der Je
zuïeten de goede vruchten plukten.
Het spreekt vanzelf dat tegen een
dergelijke staat groot verzet ont
stond. Politiek achtte,men zulk een
staat in de staat gevaarlijk, econo
misch bedreigden de goedkope pro
ducten der Indianen de wereldmarkt.
De rijkdommen, die werden verza
meld, achtte men niet in overeen
stemming met de voorschriften der
Orde.
Koning Karei m heeft dan ook aan
het bestaan van deze heilstaat in
1767 een einde gemaakt. De Jezuïeten
werden uit Spanje en alle Spaanse
bezittingen verdreven, de Indianen
werden overgeleverd aan de kolonis
ten en de slavenhalers.
Hochwalder schildert in „Het Hei
lige Experiment" de strijd der Je
zuïeten voor het behoud van hun
staat. Een dramatische en vergeefse
strijd. Hij doet dat volgens de recen-
ties zeer knap en zijn stuk is buiten
gewoon boeiend.
De Haagse Comedie heeft er onder
regie van niemand minder dan de
grote Duitse regisseur Erwin Pisca-
tor een zeer knappe opvoering van
gegeven. De hoofdrollen zijn in han
den van Paul Steenbergen, Bob de
Lange, Frans van Lingen, Jan Retel
en Henri Eerens.
Het Heilige Experiment heeft in
Oostenrijk, Duitsland, Italië en Parijs
grote en langdurige successen be
haald en de Z.V.U. doet dus uitste
kend werk door het ook in Zeeland
te brengen.
Zelfportret van Vincent van Gogh.
een beetje stil en bemoeide zich
weinig met andere kinderen. Hij
was „goedhartig, voorkomend, lief
en medelydend". Zijn rood haar en
sproeten zijn overbekend. Hij
bracht soms met veel enthousias
me bezoeken aan de timmerman
Franken en knutselde zelf ook
wel. Hij had iets vreemds over
zich en was soms kinderachtig.
De kinderen van Gogh mochten niet
op straat spelen, maar wel was hun
omgang met de kinderen van de
boomkweker A. van Aalst toege
staan. Zij gingen zeer eenvoudig ge
kleed. Zij hadden drie geiten en een
zwarte hond.
Omdat de omgang met de dorps
kinderen hun tezeer „verruwde",
werd Vincent tenslotte in 1864 naar
de kostschool te Zevenbergen gezon
den. Uit die periode is nog weinig
bekend. Te Zevenbergen bestaap al
leen nog het huis, waarin de kost
school gevestigd was en de zeer op
merkelijke grafzerk van de kost
schoolhouder Jan Provily.
Ds. van Gogh was een zachtzinnig,
werkzaam man. Hij was te Zundert
zeer gezien, ook bij de katholieken.
Een oude katholieke vrouw vertelde
aan mr. Stokvis: „Hij was bij ons zo
gezien, dat ze wel met de knieën
door het water zouden zijn gekropen
voor hem". Volgens burgemeester
Van de Wall daarentegen was hij een
streng man, „een echt Protestants
Pausje". De dominee bracht dikwijls
geld aan de kruidenier van Aalst op
de Markt (naast de school) om eet
waren uit te delen aan de arme ka
tholieke gezinnen. Met zijn vrouw
en de gouvernante der meisjes ging
hij elke dag één uur met de kinderen
buiten wandelen. Volgens de Weduwe
Aertsen stond het vast „dat ze in
Zimdert nooit meer zo een Dominee
krijgen".
Op het leven en de kunst van Van
Gogh heeft zijn jeugd te Zundert een
blijvende invloed gehad. Dit moge ten
slotte blijken uit hetgeen hij vlak na
zijn ziekte te Auvres aan zyn broer
Theo schreef: „Gedurende mijn ziek
te heb ik elke kamer van het huis
te Zundert teruggezien, elk voetpad,
elke plant in de tuin, het uitzicht
rondom de velden, de buren, het kerk
hof, de kerk. onze moestuin achter
tot zelfs het eksternest in de hoge
acacia op het kerkhof". En nog bon
diger meer duidelijker is zijn ver
zuchting in 1876 vanuit Islewortli in
Engeland „O dat Zundert, de gedach
te daaraan is soms byna al te sterk".
ik op kwam, stond mijn pianostoel
veel te hoog Wat ik probeerde om de
zitting naar beneden te krygen, het
lukte mij niet. Ten einde raad nam ik
de stoel op en zette hem met 'n smak
op de grond in de hoop dat de zitting
zou zakken. Geen schyn van kans.
En de mensen in de zaal het Con
certgebouw was helemaal vol
dachten minstens dat ik een aanval
van hysterie had of zoiets. Gelukkig
zag Pierre Monteux, die engel van
een man die sinds mijn prille jeugd
altijd al als een soort grootvader
over mij heeft gewaakt, wat er aan
de hand was. Hij wenkte een toneel
knecht dat er een andere stoel moest
komen. Deze liep toen met de stoel
boven zyn hoofd dwars door het or
kest, gooide daarbij een paar mu
ziekstandaards om, zodat het publiek
al met al wel een opwindende ouver
ture meemaakte.
Maar dat was nog niet alles. Ik
was namelijk de baleintjes, die onder
in de punten van mijn witte vest
horen te zitten, kwijt. Daarom had
Dorothy dat is mijn vrouw een
paar boordbaleintjes pasklaar ge
knipt en die er in gedaan. Maar die
schenen toch niet zo erg goed te pas
sen, want halverwege Brahms zie ik
ineens iets wits naar beneden schie
ten cn daar lagen myn baleinen, tus
sen de pedalen.
Om de een of andere reden werd
ik daar zo door geboeid, dat
ik gefascineerd naar de grond bleef
kijken, automatisch door bleef spe
len, op een gegeven moment weer
ontwaakte en merkte, dat ik zeker
twee balken te ver was. Maar ook
hier was het weer Monteux (Be my er
uit hielp.
Een buurmeisje
In een kleine grijze Renault rijden
Leon Fleisher en Dorothy door Euro
pa, om de beurt aan het stuur. En
als zij niet op tournee zijn dat is
maar zelden dan wonen zy in hun
knusse flat in Parijs, waar zy nu al
byna drie jaar officieel wonen. Hoe
Leon aan Dorothy is gekomen is ook
al een geschiedenis op zich zelf. Van.
1939 tot 1945 was Leon Fleisher in
New York. Hij kwam toen vaak op be
zoek bij een goede vriend die zelf ook
uitstekend piano speelde en waar in
huis twee vleugels stonden. Op der
gelijke middagen en avonden speel
den zij altijd samen. Na de oorlog
troffen beide vrienden elkaar weer in
Parijs. Op een feestje waar zij samen
waren, werd Leon voorgesteld aan
Dorothy. „U kent mij niet, maar ik
U wel" zei ze. „Ik ben één van de
buurmeisjes die in New York geno
ten als en Tommy samen speel
den!"
„Dat ik haar, waar ik in New
York zó dicht bij was", zegt Leon,
„in Parijs moest ontmoeten beteken
de wel iets bijzonders. Een jaar la
ter zyn we dan ook getrouwd".
In de weinige vrije uren die Leon
heeft, speelt hy het liefst tafelten
nis met Dorothy. Het bat dat hij
eens in Amsterdam heeft gekocht is
het beste waar hij ooit mee heeft ge
speeld. Hij is onofficieel tafeltennis
kampioen van Venezuela. Toen hij dit
die andere jonge pianist Julius Kat-
chen vertelde, zei deze: „Dan ben ik
het van Griekenland'.
„Maar een feit is", vervolgt Leon,
„dat heel veel kunstenaars tafelten
nis spelen als ontspanning. De vio
list Jascha Heifetz speelt geweldig
sterk. Het is goed voor je reactie
vermogen en voor je handen". Die
kostbare handen heeft Fleisher ove
rigens niet verzekerd. „Dat kost heel
veel geld", zegt hij, „en heus, als je
gewoon leeft en werkt, dan gebeurt
er niet zo gauw iets mee".
Schnabel verschalkt
Zo vertelt Leon Fleisher, die op
9-jarige leeftijd al les kreeg van de
grote Arthur Schnabel, die nooit
leerlingen aannam die jonger waren
dan 16 jaar-. „Dat kwam zo", vertelt
hij. „Mijn leraar. Alfred Hertz, had
Schnabel gevraagd of ik eens voor
hem moeh t spelen. Nee, zei Schna
bel, als hij 16 is. Maar Hertz was
slim. Hy nodigde Schnabel te dine
ren en terwijl zij aan tafel zaten,
werd ik het huis binnengesmokkeld
en in de studeerkamer voor de vleu-
Die avond ontdekte Artur Schna
bel een groot talent, dat hij vanaf die
dag met grote liefde heeft ontwik
keld. De grote hoogte waartoe Leon
Fleisher reeds nu is geklommen, heeft
de meester niet meer beleefd. Maar
de leerling legt dag-in-dag-uit getui
genis af van de schoonheid die hy als
jong fakkeldrager verder voert over
de wereld.
Oscar van Hemel
componeert Olof-suite.
De componist Oscar van Hemel
heeft de opdracht aanvaard ter ge
legenheid van het vijfde lustrum van
het Tilburgs Studentencorps „St.
Olof" een compositie te schrijven.
Dit werk, dat de naam „Olof-suite"
draagt, zal haar première beleven op
het galaconcert, dat op 5 Mei aan
staande te Tilburg zal worden gege
ven door het Brabants Orkest onder
leiding van Hein Jordans.
