Vrouwenpagina
r
PARIJS HEEFT GESPROKEN...
Onze
„De Nederlandse vrouw boeit mij",
zegt Russisch hoe denontv/erpster
VAN VROUW TOT VROUW
DE WINTER LOOPT TEN EINDE:
DE SCHOONMAAK IS IN ZICHT!
KRONING EN ..HAUTE COUTURE"
VRIJDAG 13 MAART 1953.
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
9
HOEDJES EN COCKTAILS
Parijse belangstelling interesseert
Katja Robinski niet!
(Van onze speciale verslaggever).
Katja RobinskiHaar naam zegt het al: geboortig uit Rusland.
Maar het Rusland van na de revolutie bood haar geen toekomst. Via
Polen. Duitsland, Italië is ze en later ook haar twee zusters in Parijs
terechtgekomen. En daar heeft ze de opleiding gekregen, die haar deed
groeien naar wat ze op dit ogenblik is: Neerlands toonaangevende ont
werpster van dameshoeden. Ze heeft dezer dagen haar nieuwe voor
jaarscollectie getoond in haar ruime, witte woningwerkplaats in Am
sterdam. De hele Nederlandse mode-pers was er en dronk haar coc-
tails, die specialité-de-la-maison zijn. Er was eenstemmigheid onder de
critische krantenvrouwen en enkele aanwezige krantenmannen: „een
voorbeeldige collectie, flonkerend van originaliteit en eenvoud bij dik
wijls gedurfde kleurcombinaties."
Nee", zegt mevrouw Robinski
wanneer we haar even in de kleed
kamer spreken terwijl zij de twee
mannequins telkens persoonlijk de
modellen op het hoofd zet (en een
enkele keer niet kan nalaten zelf
ook nog even een van haar creaties
weer te passen!) „Nee, het heeft me
eigenlijk nooit geïnteresseerd, of
Parijs belangstelling voor mijn hui
dige creaties heeft. Zes jaar werk
ik nu hier in Amsterdam, en de
Nederlandse vrouwen boeien me.
Deze vrouwen zijn helemaal niet
lelijk. Wij ontwerpers moeten haar
echter naar haar eigen aard weten
te kleden. De mensen, die de mode
maken, kunnen de Hollandse vrou
wen lelijk maken, of mooi. In de
kleding van de vrouw -is de hood
enorm belangrijk. Net zo belangrijk
als het kapsel, dat karakter aan een
gezicht kan geven: iets weg kan
werken, of iets kan ophalen.
GEEN MASSA-PRODUCT!
Daarom kan ik de hoed niét be
handelen als een massa-product.
Bij elke vrouw past iets persoonlijks.
Ik maak de hoeden dan ook op het
hoofd van mijn cliënten. Alles hand
werk, tot aan het vlechtwerk van
het stro toe. Het beste materiaal
uit Parijs is me niet goed genoeg.
Dat materiaal maakt de hoeden
duur. Niet, wat er aan creatief ver
mogen van mezelf in de concepties
verwerkt is. Wanneer ik dat ga re
kenenWel, laten we daar maar
niet over praten. Als je hoeden
maakt alleen om er geld aan te ver
dienen, verlies je de vreugde van
het werk zelve. Natuurlijk, ik moét
ervan leven. Daar gaat het niet om,
maar ik heb er pleizier in om iets
nieuws te maken. Copiëren kan ik
niet; dat creatieve is een familie
trek. Mijn zusters hebben het ook,
al zitten die niet in deze branche.
Bij de Nederlandse vrouwen moet
men niet aankomen met wat de
Franse vrouwen heel goed kunnen
dragen. De Nederlandse vrouwen
zijn anders dan de Franse, ook wat
haar lichaamsbouw betreft. Praten
we dan nog maar niet over het Ne
derlandse klimaaten de kleuren,
die hier in dit land toch ook heel
anders zijn als die van het Franse
landschap. De mode-ontwerpers
hebben met al deze dingen maar re
kening te houden,, willen ze de
vrouwen niet onschèppen met din
gen, die niet bij haar passen".
EEN BEGRIP.
Niet als een vloeiend
hoort men van de aandachtig
schikkende en monsterende Katja
al dit feitenmateriaal. O, nee, by
horten en stoten komt het er uit,
zo zeer heeft het werk, waarmee
haar scherp met rood getekende
handen en de overal aanwezige
ogen bezig zijn, haar aandacht. Een
interessante vrouw, deze emigrante
Katja Robinski. Een begrip voor de
hoedendragende vrouwen van Ne
derland, hebben we wel gemerkt,
wier opvallendste snufje van dit
voorjaar stellig is, dat ze nu ook
van uitsluitend kurkmateriaal hoed
jes fabi'iceerdeEn ze stonden
nog lief ook; al zijn we vergeten, of
ze nu „Je suis comme je suis", „II
était une fois" of „Dis-moi pour-
quoi?" gedoopt waren
KATJA ROBINSKI.
lie/de voor haar werk
Parijs heeft gesproken en hoé! Op
drie verschillende plaatsen mag de
„taille" worden aangebracht en in
dien we dachten, dat de martingale
na een winterslaap van drie maan
den, wel afgedaan zou hebben, heb
ben we buiten de waard gerekend.
De heren mode-ontwerpers hebben
met vernieuwde moed de martin
gale en daarmede de verlaagde tail-
lelijnen te voorschijn gehaald, wat
echter niet wil zeggen, dat alle mo
dellen van een laaghangende cein
tuur zijn voorzien. Gelukkig ver
toont maar een klein gedeelte van
de meeste collecties deze lijn, die
Als de winter ten einde loopt, krijgt elke huisvrouw de onweerstaan
bare neiging, het huis binnenstebuiten te keren. Is ze daarbij ook nog
een beetje op haar uiterlijk gesteld, dan schaft ze zich eerst een gezel
lige japonschort aan, die tegen een stootje kan en toch leuk staat. Je
weet immers nooit, wie er midden in de schoonmaak voor je neus komt
te staan?
Het hier afgebeelde model is niet alleen heel eenvoudig te maken,
maar ook practisch. Door de zijsluiting niet tot bovenaan dicht te ma
ken, kan men er ook een blouse of jurk met aangeknipte mouwen
onder aan hebben en als het warm is, draagt U het zonder blouse.
het silhouette breken en de vrouw
dikker'en kleiner doet lijken.
Nog steeds kan alles en mag alles
en veel van datgene wat in het af
gelopen seizoen mode was, blijft ook
voor 't komende voorjaar modern.
De rokken zijn overwegend wat lan
ger geworden. Naast streng aanslui
tende tailleurrokken zien we weer de
vierbaansrok in Engeland opduiken,
maar ook Parijs brengt weer uitlo
pende rokken en mantels.
De tailleurs vertonen zowel kleine
„box-jackets" als streng getailleer
de jasjes. De kraag en revers heb
ben een plaats moeten afstaan aan
gestrikte sluitingen. Ongetwijfeld
wordt ook dit jaar weer de kroon
gespannen door Christian Dior. Zijn
,ligne tulipe" mogen we als de
meest charmante en elegante mode
lijn beschouwen. Hij geeft de robe-
U heeft ervoor nodig ca. 3,25 M.
stof van 80 k 90 breed. Het lijfje is
aan één stuk volgens het afgebeelde
patroon. Het 5 c.M. brede beleg aan
weerskanten kunt u desgewenst
aanknippen. De rok bestaat uit twee
dwars geknipte banen, elk 100 c.M.
breed en uw normale roklengte lang
(ca. 75 c.M.). Daar in de rok de zy
sluiting even doo-loopt, knipt u aan
de zijnaden van de achterbaan van
boven een sluitpat van 5 c.M.
breedte aan over een lengte van
15 c.M., die u met dezelfde stof voert.
Aan de voorbaan kunt u hem even
eens aanknippen en dan als beleg
naar binnen vouwen, of u naait het
beleg apart er tegen. U maakt er drie
knoopsgaten in. De zakken worden
opgestikt 20 c.M. vanaf de midden-
voorlijn en met de punt 4 c.M. vanaf
de kant. Zijnaden sluiten. In het
lijfje werkt u de halsopening met
een belegje af en maakt de knoops
gaten in het voorpand. Het rugpand
met de ingerimpelde achterbaan
verbinden. In het voorpand legt u
x op o vallend twee plooien (elk
5 c.M. stofverbruik). Dan stikt' u het
voorpand en de ingerimpelde voor
baan tussen de dubbele stof van de
ceintuur. Het knoopsgat in de cein
tuur sluit op de onderste knoop van
het rugpand. De einden worden op
de rug gestrikt. Een zoompje in
de onderkant en dan trekt u maar
tegen stof en vuil ten strijdel
U kimt er tegen!
ELLA BEZBMBR.
manteau een ruime kans. En al
brengt, ook Dior wel een enkele
martingale, deze is dan toch zó aan
gebracht, dat het silhouette van de
draagster niet wordt „gebroken",
tnaar lang en slank lijkt, net als' de
bloem' die Dior inspireerde en waar
zijn héle collectie op werd gebouwd,
de tulp.
Door veel couturiers wordt een
druk gebruik gemaakt van wollen
jersey en wollen fantasiestoffen. Het
modieuze materiaal voor mantels,
tailleurs en robe-manteaux mag ge
rust het wollen tweed worden ge
noemd; tweeds die niet alleen in
mantel, maar ook in japon-kwalitei
ten worden gebracht. Daarnaast ge
bruiken vele Parijse couturiers wol
len piqué, wollen satijn en wollen
taffetas voor hun geklede (avond)
tailleurs en dito japonnen.
Het zijn koortsachtige voorjaarsweken voor de Britse mode-ontwerpers, en
speciaal voor Norman Hartnell, de couturier van koningin Elizabeth van En
geland. Op bovenstaande foto ziet men Hartnell met de beroemde mannequin
Thelma Cronston, die een markiezin tijdens repetities van de komende kro
ningsplechtigheid in de Westminster Abdij verving; zij draagt hier een kost
bare mantel van hermelijn en rood fluweel op een ivoorsatijnen japon. Samen
bekijken couturier en mannequin het ontwerp voor de „economy robe", een
mantel die Hartnell speciaal heeft ontworpen voor adellijke kroningsgasten
beneden de rang van gravin. Kant en klaar komt deze „economy robe" op on
geveer 320,.een bedrag dat natuurlijk zeer gunstig afsteekt bij de prijs van
2000, die voor de traditionele mantels gevraagd wordt.
„Vaselientje's Kleuterpraat"
„Vaselientje'l is geen onbekende
voor hen, die regelmatig het week
blad „Vrij Tederland" lezen. Haar lot
gevallen werden onder de titel „Va-
selientje, dagboek van een baby" in
dit blad gepubliceerd, en ziin later
ook in boekvorm verschenen. Thans
is de kleine hoofdpersoon uit deze
verhalen baby-af, en staat zy midden
in het kleuterleven. En het is een le
ventje vol actie, waarvan haar gees
telijke vader de schrijver Eli As
ser haar laat vertellen in het on
lang. verschenen boekwerkje „Vase
lientje's kleuterpraat". Evenals in het
eerste deeltje levert Vaselientje hier
soms kostelijke commentaren op de
gedragingen van de grote mensen
rondom haar. Haar belevenissen met
haar ouders en haar zusje Ranja ont
lokken de lezer dikwijls een glimlach
en vaak een schaterlach. Het boekje
werd uitgegeven door N.V. „De Ar
beiderspers", en grappig geïllustreerd
door Diet Huber.
/VVWVWVVWWWS
Een aardige lezeres doet mij
juist op tijd het thema aan de
hand, waarop ik met smart zat
te wachten. „Saskia", zo schrijft
zij, „als het u gaat zoals mij, en
u leest(volgt een serie na
men van vrouwenbladen), dan
is het allemaal hetzelfde. Knap
pe mensen met mooie ogen,
meestal met veel geld. Liefdes
verhalen met altijd een prima
slot. En als het huwelijk soms
toch op niets uitloopt, laten ze
de hoofdpersoon aan het eind
van het verhaal sterven. De wer
kelijkheid is vaak heel anders".
Mevrouw, wat ben ik blij met
die aanhalingstekens. Ik bedoel:
dat ik deze regelen niet voor
mijn verantwoordelijkhéid be
hoef te nemen. Niet dat het mi)
aan moed ontbreekt om te zeg
gen wat ik denk maar op het
tere punt van „aardige verha
len" is het met het gros van het
vrouwvolk kwaad kersen eten.
Saskia, die onder ons gezegd
aan verhalen en het schrijven
daarvan wel enige kennis
heeft, kan daarover uit jarenlan
ge ervaring meepraten.
Al wat ik daarom nu ga zeggen,
mevrouw, is uit mijn pen ge
druppeld op uw vriendelijk aan
stichten, en al vlei ik mij geen
ogenblik dat het een massa-bek
kering tengevolge zal hebben,
misschien, ach. heel misschien
zal het hier odaar een lezeres
aan het nadenken zetten. En dan
ben ik al zo blij als een kind.
Als ik u dan allereerst een ver
klaring mag geven van die
knappe mensen, mooie ogen,
veel geld en hupse echtvereni
gingen: die schuilt, hoe gek het
ook klinkt, in de eeuwige econo
mische wet van vraag en aanbod.
Een damesweekblad, mevrouw,
is een bedrijf, een zddk die flo
reren moet om te kunnen be
staan. En aangezien dat floreren
afhangt van het aantal abonnees,
is het doodeenvoudig een kwes
tie van gezond beleid om aller
eerst te vragen wat de abonnées
verlangen. En dat zijn, behalve
het nodige nieuws over kleer
kast, keuken, kelder en kinde
ren, vooral en bovenal: verha
len. Gezellige verhalen. Verha
len met een rose kapje, begrijpt
u?
Vrouwen zijn nu eenmaal dol
op rose kapjes. Zij zetten ze op
haar schemerlampen, op het
lichtje aan haar hoofdeind en
naast haar kaptafelDie kapjes
geven alles zo'n lieve, zoete, flat
terende schijn: la «ie en rose, 't
hele leven in rozerood, dat troost
een beetje over de harde, teleur
stellende werkelijkheid.
Bij een rose kapje lijkt een
moe, gerimpeld gezicht in de
spiegel toch nog een béétje jong
en lief. Bij een rose kapje op een
verhaal lijkt het leven van alle
dag toch.nog een beetje draag-
lijk en zelfs aantrekkelijk. Wie
overdag vaten wast, luier3 spoelt,
neusjes snuit en vloeren boent in
een halfsleets jumpertje op een
vale rok, en 's avonds sokken
stopt tegenover een man, die
door zijn haren groeit en aan wie
niets romantisch meer te ont
dekken valt
Zo iemand wil, als ze dan bij
gebrek aan fantasie in een ver
haal vlucht, met een bloesem-
jong gelaat en diamanten knop
pen in haar schelpoortjes, een
nertzcape over haar dróóm van
een strapless, aan de arm van 'n
schatrijke, knappe en galante
echtvriend over mosdikke lopers
schrijden op weg naar een glan
zende zacht beklede, aangenaam
verwarmde limousine
En zo zij minder romantisch,
maar iets meer tot Hoger Leven
geneigd is, wil zij gedroomd ver
keren temidden van louter ideale
mensen. Van moeders die dltijd
begrijpend, toegewijd en engel
achtig zijn, ondanks de raspige
vingertoppen; van vaders die,
haar of geen haar, ver na de zil
veren bruiloft nog een bloeme
tje meebrengen op psychologisch
juiste ogenblikken. Van kinde
ren, die enkel maar ondergestopt
en voorgelezen behoeven te wor
den van een wereld, kortom,
waarin iedereen met vleugeltjes
en een stralenkrans ter wereld
is gekomen.
Laten wij deze lieve lezeressen
niet al te hard vallen, mevrouw.
Zij hebben teveel van het leven
verwacht, en heel wat mooi be
schilderde doosjes zijn leeg ge
bleken. Nu-troosten zij zich nog
een beetje met de bedrieglijk-
zoete schijn van haar rose lam
pekapjes, en voeden zich met
pralines in plaats van met het
brood der waarheid.
Maar ik wilde wel om een lief
ding, dat zij op een goede dag de
moed vonden om die rose zijde
van haar levenslamp weg te
scheuren, en het bestaan, dat in
al zijn bitterheid toch zo schoon
en rijk is, te aanvaarden zoals
het is. Misschien dat zij dan eens,
aarzelend nog en onwennig, een
werkelijk boek zouden gaan le
zen, een brok warm, menselijk
levend leven, waaraan een ander
mens zijn talentf zijn hartswarm-
te, zijn toewijding en misschien
een stuk van zijn eigen leven ge
geven heeft.
Als zij eens de moed vonden voor
De kleine Johannes of Boeren
psalm. van De Waterman Brui
loft in Europa, voor De Verlate
ne of Orpheus in de Dessa ach,
al was het maar voor Kees de
Jongen of De barre winter van
negentig: hoe oneindig veel rij
ker en sterker zouden zij in het
eentonige en vlakke leven van
alle dag staan. Want alleen de
waarheid, de eerlijke en dappe
re waarheid, omtrent het leven
maakt ons gelukkig en het
zijn altijd de echte schrijvers die
ons de waarheid laten zien.
Het is misschien boud gespro
ken, mevrouw maar als ik tien
brieven van protest op deze ko
lom krijg, tien brieven van vrou
wen die het heldere daglicht en
de rimpels aandurven en geen
rose kapjes nodig hebben: die
boeken lezen en geen gesuikerde
schijnverhalen dan is mijn
jaar tot de volgende Boeken
week weer goed
SASKIA.
Zuid-Afrika helpt
Nederland.
„Hierby zend ik u tien pond ster
ling voor het watersnoodfonds, uit ap
preciatie voor wat Nederland tijdens
de oorlog voor de Joden heeft ge
daan", aldus schreef een Engelse ga
ragehouder aan de eonsul-generaalin
Kaapstad- Zo stromen de giften nog
steeds binnen. Grote concerns schen
ken bedragen van duizend tot vijftien
duizend gulden en een dorp van 1500
inwoners stuurde vijftienhonderd gul
den.
Eenvoud, gecombineerd met
Pierre Balmain, één van de bekend
ste ontwerpers uit de Lichtstad, heeft
met onderstaand model een creatie
geschapen, die ook in de garderobe
van een Hollandse vrouw een welko
me aanwinst zou zijn- Met een derge
lijk jurkje kan men zich des middags
op een receptie vertonen, maar ook
leent het zich uitstekend om, in com
binatie met een klein hoedje en hand
schoenen, op een zoele voorjaarsdag
als wandelpakje te fungeren. Overi
gens is het model niet zo eenvoudig
als het op het eerste gezicht lijkt; de
geruite vierkanten in de rok zijn zó
ingezet dat zij nauwkeurig de klok-
kenval van de stof volgen. De geruite
halsversiering is een effectvolle „fi
nishing touch" op het overigens ge
heel effen gehouden lijfje met de drie
kwart mouwen.