Vrouwenpagina r PARIJS HEEFT GESPROKEN... Onze „De Nederlandse vrouw boeit mij", zegt Russisch hoe denontv/erpster VAN VROUW TOT VROUW DE WINTER LOOPT TEN EINDE: DE SCHOONMAAK IS IN ZICHT! KRONING EN ..HAUTE COUTURE" VRIJDAG 13 MAART 1953. PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 9 HOEDJES EN COCKTAILS Parijse belangstelling interesseert Katja Robinski niet! (Van onze speciale verslaggever). Katja RobinskiHaar naam zegt het al: geboortig uit Rusland. Maar het Rusland van na de revolutie bood haar geen toekomst. Via Polen. Duitsland, Italië is ze en later ook haar twee zusters in Parijs terechtgekomen. En daar heeft ze de opleiding gekregen, die haar deed groeien naar wat ze op dit ogenblik is: Neerlands toonaangevende ont werpster van dameshoeden. Ze heeft dezer dagen haar nieuwe voor jaarscollectie getoond in haar ruime, witte woningwerkplaats in Am sterdam. De hele Nederlandse mode-pers was er en dronk haar coc- tails, die specialité-de-la-maison zijn. Er was eenstemmigheid onder de critische krantenvrouwen en enkele aanwezige krantenmannen: „een voorbeeldige collectie, flonkerend van originaliteit en eenvoud bij dik wijls gedurfde kleurcombinaties." Nee", zegt mevrouw Robinski wanneer we haar even in de kleed kamer spreken terwijl zij de twee mannequins telkens persoonlijk de modellen op het hoofd zet (en een enkele keer niet kan nalaten zelf ook nog even een van haar creaties weer te passen!) „Nee, het heeft me eigenlijk nooit geïnteresseerd, of Parijs belangstelling voor mijn hui dige creaties heeft. Zes jaar werk ik nu hier in Amsterdam, en de Nederlandse vrouwen boeien me. Deze vrouwen zijn helemaal niet lelijk. Wij ontwerpers moeten haar echter naar haar eigen aard weten te kleden. De mensen, die de mode maken, kunnen de Hollandse vrou wen lelijk maken, of mooi. In de kleding van de vrouw -is de hood enorm belangrijk. Net zo belangrijk als het kapsel, dat karakter aan een gezicht kan geven: iets weg kan werken, of iets kan ophalen. GEEN MASSA-PRODUCT! Daarom kan ik de hoed niét be handelen als een massa-product. Bij elke vrouw past iets persoonlijks. Ik maak de hoeden dan ook op het hoofd van mijn cliënten. Alles hand werk, tot aan het vlechtwerk van het stro toe. Het beste materiaal uit Parijs is me niet goed genoeg. Dat materiaal maakt de hoeden duur. Niet, wat er aan creatief ver mogen van mezelf in de concepties verwerkt is. Wanneer ik dat ga re kenenWel, laten we daar maar niet over praten. Als je hoeden maakt alleen om er geld aan te ver dienen, verlies je de vreugde van het werk zelve. Natuurlijk, ik moét ervan leven. Daar gaat het niet om, maar ik heb er pleizier in om iets nieuws te maken. Copiëren kan ik niet; dat creatieve is een familie trek. Mijn zusters hebben het ook, al zitten die niet in deze branche. Bij de Nederlandse vrouwen moet men niet aankomen met wat de Franse vrouwen heel goed kunnen dragen. De Nederlandse vrouwen zijn anders dan de Franse, ook wat haar lichaamsbouw betreft. Praten we dan nog maar niet over het Ne derlandse klimaaten de kleuren, die hier in dit land toch ook heel anders zijn als die van het Franse landschap. De mode-ontwerpers hebben met al deze dingen maar re kening te houden,, willen ze de vrouwen niet onschèppen met din gen, die niet bij haar passen". EEN BEGRIP. Niet als een vloeiend hoort men van de aandachtig schikkende en monsterende Katja al dit feitenmateriaal. O, nee, by horten en stoten komt het er uit, zo zeer heeft het werk, waarmee haar scherp met rood getekende handen en de overal aanwezige ogen bezig zijn, haar aandacht. Een interessante vrouw, deze emigrante Katja Robinski. Een begrip voor de hoedendragende vrouwen van Ne derland, hebben we wel gemerkt, wier opvallendste snufje van dit voorjaar stellig is, dat ze nu ook van uitsluitend kurkmateriaal hoed jes fabi'iceerdeEn ze stonden nog lief ook; al zijn we vergeten, of ze nu „Je suis comme je suis", „II était une fois" of „Dis-moi pour- quoi?" gedoopt waren KATJA ROBINSKI. lie/de voor haar werk Parijs heeft gesproken en hoé! Op drie verschillende plaatsen mag de „taille" worden aangebracht en in dien we dachten, dat de martingale na een winterslaap van drie maan den, wel afgedaan zou hebben, heb ben we buiten de waard gerekend. De heren mode-ontwerpers hebben met vernieuwde moed de martin gale en daarmede de verlaagde tail- lelijnen te voorschijn gehaald, wat echter niet wil zeggen, dat alle mo dellen van een laaghangende cein tuur zijn voorzien. Gelukkig ver toont maar een klein gedeelte van de meeste collecties deze lijn, die Als de winter ten einde loopt, krijgt elke huisvrouw de onweerstaan bare neiging, het huis binnenstebuiten te keren. Is ze daarbij ook nog een beetje op haar uiterlijk gesteld, dan schaft ze zich eerst een gezel lige japonschort aan, die tegen een stootje kan en toch leuk staat. Je weet immers nooit, wie er midden in de schoonmaak voor je neus komt te staan? Het hier afgebeelde model is niet alleen heel eenvoudig te maken, maar ook practisch. Door de zijsluiting niet tot bovenaan dicht te ma ken, kan men er ook een blouse of jurk met aangeknipte mouwen onder aan hebben en als het warm is, draagt U het zonder blouse. het silhouette breken en de vrouw dikker'en kleiner doet lijken. Nog steeds kan alles en mag alles en veel van datgene wat in het af gelopen seizoen mode was, blijft ook voor 't komende voorjaar modern. De rokken zijn overwegend wat lan ger geworden. Naast streng aanslui tende tailleurrokken zien we weer de vierbaansrok in Engeland opduiken, maar ook Parijs brengt weer uitlo pende rokken en mantels. De tailleurs vertonen zowel kleine „box-jackets" als streng getailleer de jasjes. De kraag en revers heb ben een plaats moeten afstaan aan gestrikte sluitingen. Ongetwijfeld wordt ook dit jaar weer de kroon gespannen door Christian Dior. Zijn ,ligne tulipe" mogen we als de meest charmante en elegante mode lijn beschouwen. Hij geeft de robe- U heeft ervoor nodig ca. 3,25 M. stof van 80 k 90 breed. Het lijfje is aan één stuk volgens het afgebeelde patroon. Het 5 c.M. brede beleg aan weerskanten kunt u desgewenst aanknippen. De rok bestaat uit twee dwars geknipte banen, elk 100 c.M. breed en uw normale roklengte lang (ca. 75 c.M.). Daar in de rok de zy sluiting even doo-loopt, knipt u aan de zijnaden van de achterbaan van boven een sluitpat van 5 c.M. breedte aan over een lengte van 15 c.M., die u met dezelfde stof voert. Aan de voorbaan kunt u hem even eens aanknippen en dan als beleg naar binnen vouwen, of u naait het beleg apart er tegen. U maakt er drie knoopsgaten in. De zakken worden opgestikt 20 c.M. vanaf de midden- voorlijn en met de punt 4 c.M. vanaf de kant. Zijnaden sluiten. In het lijfje werkt u de halsopening met een belegje af en maakt de knoops gaten in het voorpand. Het rugpand met de ingerimpelde achterbaan verbinden. In het voorpand legt u x op o vallend twee plooien (elk 5 c.M. stofverbruik). Dan stikt' u het voorpand en de ingerimpelde voor baan tussen de dubbele stof van de ceintuur. Het knoopsgat in de cein tuur sluit op de onderste knoop van het rugpand. De einden worden op de rug gestrikt. Een zoompje in de onderkant en dan trekt u maar tegen stof en vuil ten strijdel U kimt er tegen! ELLA BEZBMBR. manteau een ruime kans. En al brengt, ook Dior wel een enkele martingale, deze is dan toch zó aan gebracht, dat het silhouette van de draagster niet wordt „gebroken", tnaar lang en slank lijkt, net als' de bloem' die Dior inspireerde en waar zijn héle collectie op werd gebouwd, de tulp. Door veel couturiers wordt een druk gebruik gemaakt van wollen jersey en wollen fantasiestoffen. Het modieuze materiaal voor mantels, tailleurs en robe-manteaux mag ge rust het wollen tweed worden ge noemd; tweeds die niet alleen in mantel, maar ook in japon-kwalitei ten worden gebracht. Daarnaast ge bruiken vele Parijse couturiers wol len piqué, wollen satijn en wollen taffetas voor hun geklede (avond) tailleurs en dito japonnen. Het zijn koortsachtige voorjaarsweken voor de Britse mode-ontwerpers, en speciaal voor Norman Hartnell, de couturier van koningin Elizabeth van En geland. Op bovenstaande foto ziet men Hartnell met de beroemde mannequin Thelma Cronston, die een markiezin tijdens repetities van de komende kro ningsplechtigheid in de Westminster Abdij verving; zij draagt hier een kost bare mantel van hermelijn en rood fluweel op een ivoorsatijnen japon. Samen bekijken couturier en mannequin het ontwerp voor de „economy robe", een mantel die Hartnell speciaal heeft ontworpen voor adellijke kroningsgasten beneden de rang van gravin. Kant en klaar komt deze „economy robe" op on geveer 320,.een bedrag dat natuurlijk zeer gunstig afsteekt bij de prijs van 2000, die voor de traditionele mantels gevraagd wordt. „Vaselientje's Kleuterpraat" „Vaselientje'l is geen onbekende voor hen, die regelmatig het week blad „Vrij Tederland" lezen. Haar lot gevallen werden onder de titel „Va- selientje, dagboek van een baby" in dit blad gepubliceerd, en ziin later ook in boekvorm verschenen. Thans is de kleine hoofdpersoon uit deze verhalen baby-af, en staat zy midden in het kleuterleven. En het is een le ventje vol actie, waarvan haar gees telijke vader de schrijver Eli As ser haar laat vertellen in het on lang. verschenen boekwerkje „Vase lientje's kleuterpraat". Evenals in het eerste deeltje levert Vaselientje hier soms kostelijke commentaren op de gedragingen van de grote mensen rondom haar. Haar belevenissen met haar ouders en haar zusje Ranja ont lokken de lezer dikwijls een glimlach en vaak een schaterlach. Het boekje werd uitgegeven door N.V. „De Ar beiderspers", en grappig geïllustreerd door Diet Huber. /VVWVWVVWWWS Een aardige lezeres doet mij juist op tijd het thema aan de hand, waarop ik met smart zat te wachten. „Saskia", zo schrijft zij, „als het u gaat zoals mij, en u leest(volgt een serie na men van vrouwenbladen), dan is het allemaal hetzelfde. Knap pe mensen met mooie ogen, meestal met veel geld. Liefdes verhalen met altijd een prima slot. En als het huwelijk soms toch op niets uitloopt, laten ze de hoofdpersoon aan het eind van het verhaal sterven. De wer kelijkheid is vaak heel anders". Mevrouw, wat ben ik blij met die aanhalingstekens. Ik bedoel: dat ik deze regelen niet voor mijn verantwoordelijkhéid be hoef te nemen. Niet dat het mi) aan moed ontbreekt om te zeg gen wat ik denk maar op het tere punt van „aardige verha len" is het met het gros van het vrouwvolk kwaad kersen eten. Saskia, die onder ons gezegd aan verhalen en het schrijven daarvan wel enige kennis heeft, kan daarover uit jarenlan ge ervaring meepraten. Al wat ik daarom nu ga zeggen, mevrouw, is uit mijn pen ge druppeld op uw vriendelijk aan stichten, en al vlei ik mij geen ogenblik dat het een massa-bek kering tengevolge zal hebben, misschien, ach. heel misschien zal het hier odaar een lezeres aan het nadenken zetten. En dan ben ik al zo blij als een kind. Als ik u dan allereerst een ver klaring mag geven van die knappe mensen, mooie ogen, veel geld en hupse echtvereni gingen: die schuilt, hoe gek het ook klinkt, in de eeuwige econo mische wet van vraag en aanbod. Een damesweekblad, mevrouw, is een bedrijf, een zddk die flo reren moet om te kunnen be staan. En aangezien dat floreren afhangt van het aantal abonnees, is het doodeenvoudig een kwes tie van gezond beleid om aller eerst te vragen wat de abonnées verlangen. En dat zijn, behalve het nodige nieuws over kleer kast, keuken, kelder en kinde ren, vooral en bovenal: verha len. Gezellige verhalen. Verha len met een rose kapje, begrijpt u? Vrouwen zijn nu eenmaal dol op rose kapjes. Zij zetten ze op haar schemerlampen, op het lichtje aan haar hoofdeind en naast haar kaptafelDie kapjes geven alles zo'n lieve, zoete, flat terende schijn: la «ie en rose, 't hele leven in rozerood, dat troost een beetje over de harde, teleur stellende werkelijkheid. Bij een rose kapje lijkt een moe, gerimpeld gezicht in de spiegel toch nog een béétje jong en lief. Bij een rose kapje op een verhaal lijkt het leven van alle dag toch.nog een beetje draag- lijk en zelfs aantrekkelijk. Wie overdag vaten wast, luier3 spoelt, neusjes snuit en vloeren boent in een halfsleets jumpertje op een vale rok, en 's avonds sokken stopt tegenover een man, die door zijn haren groeit en aan wie niets romantisch meer te ont dekken valt Zo iemand wil, als ze dan bij gebrek aan fantasie in een ver haal vlucht, met een bloesem- jong gelaat en diamanten knop pen in haar schelpoortjes, een nertzcape over haar dróóm van een strapless, aan de arm van 'n schatrijke, knappe en galante echtvriend over mosdikke lopers schrijden op weg naar een glan zende zacht beklede, aangenaam verwarmde limousine En zo zij minder romantisch, maar iets meer tot Hoger Leven geneigd is, wil zij gedroomd ver keren temidden van louter ideale mensen. Van moeders die dltijd begrijpend, toegewijd en engel achtig zijn, ondanks de raspige vingertoppen; van vaders die, haar of geen haar, ver na de zil veren bruiloft nog een bloeme tje meebrengen op psychologisch juiste ogenblikken. Van kinde ren, die enkel maar ondergestopt en voorgelezen behoeven te wor den van een wereld, kortom, waarin iedereen met vleugeltjes en een stralenkrans ter wereld is gekomen. Laten wij deze lieve lezeressen niet al te hard vallen, mevrouw. Zij hebben teveel van het leven verwacht, en heel wat mooi be schilderde doosjes zijn leeg ge bleken. Nu-troosten zij zich nog een beetje met de bedrieglijk- zoete schijn van haar rose lam pekapjes, en voeden zich met pralines in plaats van met het brood der waarheid. Maar ik wilde wel om een lief ding, dat zij op een goede dag de moed vonden om die rose zijde van haar levenslamp weg te scheuren, en het bestaan, dat in al zijn bitterheid toch zo schoon en rijk is, te aanvaarden zoals het is. Misschien dat zij dan eens, aarzelend nog en onwennig, een werkelijk boek zouden gaan le zen, een brok warm, menselijk levend leven, waaraan een ander mens zijn talentf zijn hartswarm- te, zijn toewijding en misschien een stuk van zijn eigen leven ge geven heeft. Als zij eens de moed vonden voor De kleine Johannes of Boeren psalm. van De Waterman Brui loft in Europa, voor De Verlate ne of Orpheus in de Dessa ach, al was het maar voor Kees de Jongen of De barre winter van negentig: hoe oneindig veel rij ker en sterker zouden zij in het eentonige en vlakke leven van alle dag staan. Want alleen de waarheid, de eerlijke en dappe re waarheid, omtrent het leven maakt ons gelukkig en het zijn altijd de echte schrijvers die ons de waarheid laten zien. Het is misschien boud gespro ken, mevrouw maar als ik tien brieven van protest op deze ko lom krijg, tien brieven van vrou wen die het heldere daglicht en de rimpels aandurven en geen rose kapjes nodig hebben: die boeken lezen en geen gesuikerde schijnverhalen dan is mijn jaar tot de volgende Boeken week weer goed SASKIA. Zuid-Afrika helpt Nederland. „Hierby zend ik u tien pond ster ling voor het watersnoodfonds, uit ap preciatie voor wat Nederland tijdens de oorlog voor de Joden heeft ge daan", aldus schreef een Engelse ga ragehouder aan de eonsul-generaalin Kaapstad- Zo stromen de giften nog steeds binnen. Grote concerns schen ken bedragen van duizend tot vijftien duizend gulden en een dorp van 1500 inwoners stuurde vijftienhonderd gul den. Eenvoud, gecombineerd met Pierre Balmain, één van de bekend ste ontwerpers uit de Lichtstad, heeft met onderstaand model een creatie geschapen, die ook in de garderobe van een Hollandse vrouw een welko me aanwinst zou zijn- Met een derge lijk jurkje kan men zich des middags op een receptie vertonen, maar ook leent het zich uitstekend om, in com binatie met een klein hoedje en hand schoenen, op een zoele voorjaarsdag als wandelpakje te fungeren. Overi gens is het model niet zo eenvoudig als het op het eerste gezicht lijkt; de geruite vierkanten in de rok zijn zó ingezet dat zij nauwkeurig de klok- kenval van de stof volgen. De geruite halsversiering is een effectvolle „fi nishing touch" op het overigens ge heel effen gehouden lijfje met de drie kwart mouwen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1953 | | pagina 12