Vliegende fotografen vergezellen
trouw de tes
piloten
BOEK
STAATSSECRETARISSEN BIJ
ONDERWIJS EN FINANCIEN
VRIJDAG 30 JANUARI 1953
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
8
WAAGHALZERIJEN IN DE LUCHT
Opname van driehoeksvliegtuig
in een acrobatische vlucht
Als een raket spoot het toestel omhoog.
„Hoe werd je nu eigenlijk vliegend fotograaf?" luidt de vraag, die mij
minstens éénmaal per week gedurende de laatste jaren gesteld is. Het
antwoord is altyd: „Omdat ik het wilde, vurig wenste, meer dan iets
anders".
Diegenen, die mij benden van vóór de oorlog, zullen zich my nog her
inneren als radiomonteur met een eigen werkplaats en winkel in mijn
geboortestad Plymouth. En zij, die my ontmoetten tydens de oorlog zullen
misschien nog wel eens denken aan een van de technici van de instru
menten-afdeling op een R.A.F.-basis, die steeds zo vol verlangen keek
naar de landende en opstijgende vliegtuigen en die tegen iedereen, die
(het maar horen wilde vertelde, hoe veel hy er voor over zou hebben
om ook met die toestellen het luchtruim te kiezen.
Na de oorlog kwam ik op de re-
search-afdeling van de Gloster-fabrie
ken, aanvankelijk als specialist voor
instrumenten. Men leerde mijn hob
by, de fotografie, kennen en langza
merhand werden mij steeds meer
werkjes, die hiermede te maken had
den, opgedragen. En zo „groeide" ik
naar de vliegtuigfotografie.
Juist in die tijd kwam de Meteor
tot ontwikkeling, een vliegtuig met
plaats voor twee man eneen
beetje voor een camera. En dergelijke
toestellen zijn tot dusverre altijd mijn
trouwe bases gebleven, van waaruit
ik heb geopereerd.
„O.K., WE KUNNEN
BEGINNEN".
In mijn jeugd had ik wel eens in
zo'n langzame tweedekker gevlogen
enhad er toen eigenlijk al de
smaak van beet gekregen.
Men kan zich voorstellen, hoe op
gewonden ik was, toen Rodney Dry
land, een testpiloot van Gloster, om
de deur van mijn werkkamer keek en
zei: „O.K., we kunnen beginnen. Zorg
dat je om twee uur op het vliegveld
bent, zie dat je een parachute en een
helm op de kop tikt en hij was al
bijna weg vergeet vooral niet een
paar camera's en een filmtoestel mee
te nemen".
Het is testpiloten niet gegeven by
iets bepaald lang stil te staan. Nadat
hij mij in kernachtige woorden ver
teld had, waar ik wel en waar ik
vooral niet mocht aankomen, startten
wij en was ik voor het eerst in mijn
leven in een straalvliegtuig los. Wij
klommen in minder dan drie minuten
tot 3700 meter net boven een prach
tig veld van cumuluswolken, die mijn
fotografenhart goed deden. En ja,
toen ben ik maar aan het experimen
teren geslagen. Ik maakte wat plaat
jes en nam een stukje film op. Hoe
wel m'n plaats betrekkelijk klein was,
hinderde mij dat niet erg, omdat ik
430.-
Enkele weken geleden werden we
verblijd met het bericht dat op initia
tief van een Zweeds industrieel op de
Fühlinger heide, bij Keulen, voor hon
derden prominenten een monorail-
spoortrein werd gedemonstreerd, die
een snelheid ontwikkelde van 135 km.
per uur. Nu is dit bericht op zichzelf
helemaal niet erg, maar zonderlinger
wordt het wanneer we lezen dat meer
dan 200 Duitsers doende zijn geioeest
deze ,,vliegende(!)" trein te ontwikke
len en dat vier van hen worden be
schouwd als de eigenlijke uitvinders.
Wanneer we het toevoegsel „vliegen
de" in deze beschouwing mogen weg
laten, blijft de vraag, wat hier eigenlijk
is uitgevonden. Zeker, er kunnen wat
moderne snufjes zijn toegepast, maar
het principe van de spoortrein op één
rail, behoort beslist niet tot de nieuwe
uitvindingen, want het idee, en ook de
uitvoering, kan bogen op een leeftijd
van bijna een eeuw, zodat de bovenbe
doelde uitvinders rijkelijk laat komen.
We kunnen onmogelijk alle uitvoe
ringen van dit idee bespreken. Want de
monorail werd uitgevoerd en beproefd
in velerlei variaties. Maar het beste
systeem werd wel gedemonstreerd door
Louis Brennan, die precies een eeuw
geleden in Ierland werd geboren, maar
door emigratie Australiër werd. Op
22-jarige leeftijd vond Brennan de tor
pedo uit, welk wapen door de Britse
admiraliteit werd aangekocht voor het
hoogste bedrag dat tot dien ooit van
overheidswege voor een uitvinding
was neergeteld. Op latere leeftijd ont
wikkelde Brennan de spoortrein op één
rail die hij op 8 Mei 1907 voor de Royal
Society te Londen demonstreerde. Zijn
systeem om de trein op de ene rail in
evenwicht te houden, was bijzonder
ingenieus en bestond uit een gyroscoop,
t.w. twee met grote snelheid tegen elk
aar indraaiende vliegwielen, waardoor
de stabiliteit gewaarborgd werd.
Enkele jaren later ontwikkelde de
Duitser Frölich eveneens een gy-rosco-
pïsche monorail, die het echter niet
verder bracht dan het experimentele
stadium en in 1910 kwam het Schilows-
ky systeem naar voren, dat ook door
middel van een gyroscoop voor de sta
bilisatie zorgde. Bij alle experimenten
wélke daarna nog met de trein op één
rail zijn verricht, doet het dan wel
grappig aan van de „vliegende trein"
uit Keulen te lezen die een keerpunt
in het moderne vervoer betekent en die
zo juist door vier Duitsers is uitgevon
den.
En wat zoudt U denken van een trein
die op geen enkele rail rijdt? Ook dit
systeem is al lang uitgevondenen in
óctrooien vastgelegd.
ff. Pétlllon.
zelf nogal bescheiden van formaat
ben. Er waren twee grotere moeilijk
heden: voor mij persoonlijk de stuur-
knuppel, die mij tot op de dag van
heden altijd dwars gezeten heeft, en
van foto-technisch standpunt be
zien de persplex stuurhut-kap,
waar ik doorheen moest fotograferen.
Dit plastic materiaal reflecteert on
middellijk het geringste zonnestraal
tje, iets wat niet direct bevorderlijk
is voor het slagen van opnamen.
Hieraan heb ik bijzondere aandacht
moeten besteden, maar het is bewe
zen, dat met enige moeite deze moei
lijkheid glansrijk overwonnen kan
worden.
SLECHT WEER.
Na dit aanvankelijk „spelen" deed
zich enkele dagen later de eerste ge
legenheid voor, een werkelijk waar
devol stuk werk af te leveren. Wy
waren opgestegen met Jan Zurakow-
ski, de chef-testpiloot. op de bok van
de trainer en kwamen angstig dicht
bij een andere Meteor. Opzet was de
nauwkeurige observatie van de ge
dragingen van het andere toestel in
slechte weerscondities.
Nu, het weer was slecht. Wij vlo
gen laag en hobbelden als de paarden
van een draaimolen. Helemaal lekker
voelde ik my niet en die steigerende
Meteor naast mij liet zich niet zo ge
makkelijk in de zoeker vangen. Maar
het lukte tenslotte en zo maakte ik
mijn eerste vluchtopnamen onder zeer
„bewogen" omstandigheden. Wat- mij
later, toen ik alleen in de donkere
kamer bezig was ze te ontwikkelen,
een gevoel van voldoening gaf, was,
dat de opnamen scherp waren en, zo
als uiteindelijk bleek, de plaatjes
toonden juist die technische gegevens,
die Zurakowski aan de ontwerp-afde-
ling had willen tonen.
Niet lang daarop maakten wij de
Meteorfoto, die ik voor mijzelf „de
duik" genoemd heb. Ook in Nederland
is deze foto veel gepubliceerd, zowel
in dag- als weekbladen. In feite was
het de eerste foto die Iuchtacrobatiek
weergaf. Het idee kwam van Zura
kowski zelf. In formatie voerden wij
een volledige looping uit en ieder sta
dium werd door mij gefotografeerd.
Wij waren enthousiast over het resul
taat en sindsdien hebben wij niets
anders gedaan dan de Meteor in alle
standen te fotograferen, behalve ge
woon horizontaal.
„ACROBATIEK".
De vliegtuigontwikkeling ging voort
en het moment brak aan, waarop wij
de „ground attacker" versie van de
Meteor, de P.V., zouden gaan opne
men. Natuurlijk ook gedurende een
serie van acrobatische vluchten. Toen
ik de technici bezig zag het toestel
uit te rusten met niet minder dan 24
raketten en bovendien nog twee ex
tra benzine-tanks aan de vleugeltips
had ik zo het gevoel, dat dit onno
dige waaghalzerij ging worden. Een
zo zwaai' belast vliegtuig moest vol
gens mij niet aan spanningen bloot
gesteld worden, die voortkomen uit
manoeuvres als loopings en rolls. lit
hield mijn lekengedachten maar voor
mij en terecht. Zurakowski en de
mensen van de ontwerp-afdeling had
den er meer kijk op. Het toestel hield
zich prachtig, terwijl wij als vogels
in de lente om elkaar heenspeelden.
Dank zij nauwkeurig op elkaar afge
stemd vliegen van de beide piloten
was het op een gegeven moment mo
gelijk de kist te fotograferen uit een
zodanige hoek, dat zijn gehele ge
vaarlijke last aan raketten tijdens een
scherpe stijgvlucht te zien was.
DRIEHOEKVLEUGEL.
En toen kwam de GA 5, de Javelin.
Het was tegen het eind van de zomer.
De eerste jager met drïehoekvleugel.
Met onze trouwe Meteor-trainer be
geleidden wy het Delta-vliegtuig tij
dens zijn eerste zeventien vluchten.
Honderden meters film heb ik op het
toestel „verschoten", teneinde een
volledig beeld te hebben van zijn ge
dragingen.
Na de zeventiende vlucht was het
voor de Meteor niet meer mogelijk
de Javelin bij te houden, omdat tij
dens de tests de snelheid en ook de
hoogte waarop gevlogen werd, voort
durend werd vergroot. Tijdens de
tweede vlucht was ik in staat een
foto uit het vuur te slepen. Ofschoon
het wat wij noemen „gesluierd mate
riaal" was, was het de enige foto,
die op de datum, waarop de veilig
heidsdienst het verbod om foto's te
publiceren ophief, voorhanden was
om aan de pers uit te reiken.
De tweede foto was gelukkig be
ter. Zoals wij dat gewend waren, wil
den wij ook de Javelin fotograferen
op de manier, waarop wij de Meteor
zo vaak vereeuwigd hadden. En of
schoon het toestel pas twee maanden
vloog, waren wij toch in de gelegen
heid er een eerste acrobatische op
name van te maken. Het is de enige
gelegenheid geweest, dat wij in for
matie met de GA 5 een acrobatische
vlucht hebben uitgevoerd.
Bill Waterton vloog de Javelin en
na wat routinewerk vroegen wij hem
of hij er een looping mee kon uitvoe
ren. 'Hij antwoordde „Going up now".
ALS EEN RAKET.
Het leek of de Delta ineens op zijn
staart ging staan. Een imposant ge
zicht. Als een raket spoot het toestel
naar boven en slechts met de groot
ste moeite kon Geoff. Worral, die de
Meteor bestuurde, deze formidabele
stijging bijhouden. Steeds groter
werd de afstand tussen de beide lood
recht stijgende toestellen en ik be
gon al te vrezen dat ik de opname
rustig zou kunnen vergeten tegen de
tijd, dat het toestel hiervoor in de
juiste positie zou zijn. Wij hadden ge
luk en ik kon de begeerde opname
maken. Een eersteling in de wereld
van de vluchtfotografie. Het eerste
driehoeksvliegtuig gefotografeerd tij
dens een acrobatische vlucht.
Zeer kort geleden werd mij opge
dragen een serie acrobatische opna
men te maken van de supersone Haw
ker Hunter. Het maken van deze bij
zondere opnamen is eigenlijk steeds
Ministers van buitenlandse
zaken naar Rome
Een woordvoerder van het Itali-
aansuhe ministerie van buitenlandse
zaken heeft Woensdag meegedeeld,
dat de ministers van buitenlandse
zaken uit de landen der kolen- en
staalgemeenschap vermoedelijk 23
of 24 Februari tc Rome bijeen zullen
komen.
De conferentie wordt gehouden op
verzoek van de Nederlandse rege
ring.
meer een beroep op zichzelf gewor
den als onderdeel van het meer nor
male vluchtfotografen. En juist
hiertoe voel ik mij zo byzonder aan
getroffen. Waarom? Dat is moeilijk
te zeggen. Wellicht omdat men juist
hier samen met de ontwerpers en de
testpiloten pionierswerk verricht in
de ontwikkeling van de luchtvaart.
Hier geldt in het bijzonder, dat alleen
goed teamwerk de gewenste resulta
ten kan opleveren. Is het niet zo, dat
de fotograaf by 't maken van vlucht
opnamen volledig afhankelijk is van
het begrip en de „feeling", die de
beide vliegers, van eigen kist en „het
onderwerp", voor de fotografie heb
ben. Zij moeten fotograaf en model
in de goede stand ten opzichte van
elkaar manoeuvreren. En dit zal nog
in veel sterker mate gaan gelden
wanneer, zoals zich dat nu al enigs
zins met de Hunter heeft voorgedaan,
de snelheden, waarbij gefotografeerd
moet worden, de geluidssnelheid gaan
benaderen, zonder twijfel gaan over
treffen. Want juist in dat stadium
zal er volgens mij nog heel wat te
leren zijn uit hetgeen film en foto te
vertellen hebben.
Met Russell Adams
de lucht in!
De luchtfobograaf speelt bij
de ontwikkeling van de huidige
vliegtuigindustrie een belang
rijke rol.
Hij moet de gedragingen van
ieder vliegtuig, dat zich in het
experimentele stadium be
vindt, nauwkeurig op de ge
voelige plaat vastleggen, opdat
naderhand ontwerpers, testpi
loten en researchafdelingen
hieruit hun conclusies kunnen
trekken.
Russell Adams, vliegend foto
graaf voor de Gloster vlieg
tuigfabrieken en tevens foto
graaf voor de Hawker Sidde-
ley Groep, waarvan de Gloster-
fabrieken lid zijn, vertelt in
nevenstaand verhaal op onop
gesmukte wijze iets over zijn
verantwoordelijk beroep.
Russell Adams, die dit relaas
voor ons blad in exclusiviteit
voor Nederland schreef, stelt
er prijs op juist op deze plaats
een woord van dank te richten
tot de Nederlandse Juchtmacht-
invlieger bij de Glosterfabrie-
ken, kapitein Vijzelaar. die sa
men met de vele andere invlie-
gers van de fabriekengroep,
zoveel heeft bijgedragen tot het
maken van waardevolle opna
men.
Hawker Huntergeluidsbarrièredoorbroken
EERSTE VROUW IN HET KABINET
Eervolle benoeming voor telg
uit een Zeeuwse familie
Bij koninklyk besluit van 29 Januari 1953 zijn met ingang van 1 Fe
bruari a.s. benoemd tot staatssecretaris van onderwijs, kunsten en weten
schappen mejuffrouw dr. A. de Waal te Utrecht, lid van de Tweede Ka
mer, en tot staatssecretaris van financiën de te Tholen geboren dr. W. H.
van den Berge uit Voorburg, directeur-generaal voor fiscale zaken in al
gemene dienst op het departement van financiën.
alwaar hij de H.B.S. bezocht. Evenals
zijn broer, de heer R. van den Berge,
thans hoofdinspecteur tit. by de be
lastingen te Ternenzen, koos de heer
W. H. van den Berge een loopbaan
bij de belastingen, welke voerde tot
zijn benoeming enkele jaren geleden
tot directeur-generaal voor fiscale za-
De minister van O. K. en W. zal de
staatssecretaris meer in het bijzonder
belasten met de behandeling van de
zaken van het middelbaar onderwijs,
het voorbereidend hoger onderwijs en
van het nijverheidsonderwijs.
De minister van financiën is voor
nemens de staatssecretaris meer in
het bijzonder de behartiging van de
fiscale aangelegenheden op te dragen.
De staatssecretaris van financiën,
dr. Van den Berge is een telg uit een
Zeeuwse familie. Hy werd in 1905 in
Tholen geboren en bracht een groot
gedeelte van zijn jeugd in Goes door,
Meteor Attacker.
?A raketten en 2 vleugeltanks
Dr. Van den Berge, die zich naast
de voorbereiding van de belastingwet
geving veelvuldig heeft beziggehou
den met internationale aangelegen
heden van fiscale aard, is o.m. lid van
de Raad van Presidenten en voorzit
ter van de Nederlandse delegatie
voor douane-regelingen in Benelux-
verband. Hij studeerde rechten aan de
Rijksuniversiteit te Leiden en promo
veerde aan de gemeente-universiteit
te Amsterdam op een proef
schrift, getiteld „Beginselen van
de belastingheffing". Daarnaast
verschenen van zijn hand verschillen
de andere publicaties op belastingge
bied.
De nieuwbenoemde staatssecreta
ris is partijloos.
MEJ. DR. DE WAAL
Mejuffrouw dr. A. de Waal is 25
November 1906 geboren te Culem-
borg. Zy bezocht de christelijke H.B.
S. te Leeuwarden en- studeerde sociale
geographie aan de Rijks-universiteit
te Utrecht, alwaar zij in 1931 cum
laude haar doctoraal aflegde. Daarna
was zy een tiental jaren werkzaam
bij het middelbaar onderwijs, o.m. te
Nijmegen en by het gouvernements
middelbaar onderwijs in Nederlands
Ihdië. In 1943 promoveerde zij te
Utrecht tot doctor in de letteren en
wijsbegeerte.
Mejuffrouw De Waal was sedert
1949 lid van de gemeenteraad te
Utrecht. In 1951 behoorde zij tot de
Nederlandse delegatie naar de alge
mene vergadering der Verenigde Na
ties. Zy is presidente of hoofdbe
stuurslid van verschillende vrouwen
organisaties. In 1952 werd zij lid van
de Tweede Kamer voor de K.V.P.
Ex-S.S.-er veroordeeld
wegens mishandeling.
De politierechter te Groningen
heeft de fabrieksarbeider P. van D.
te Hoogkerk veroordeeld tot een
maand gevangenisstraf wegens mis
handeling. Op 20 November j.l. had
Van O., die staker is bij „De Omme
landen", de werkwillige P. Z. bij de
fabriekspoort van „De Ommelanden"
opgewacht en hem geslagen. De offi
cier van justitie achtte in zijn requisi
toir het bewijs geleverd en sprak er
zijn bevreemding over uit, dat de
stakingsleiding zich liet bedienen door
Van D., die in de oorlogstijd in dienst
was geweest bij de Waffen S.S.
Raadslid van Den Helder
bedankte voor de C.P.N.
In een vergadering van de gemeen
teraad van Den Helder heeft het com-
nunistische raadslid B. Schreuder me
degedeeld, dat hij bedankt heeft als
lid van de C. P. N. Hij verklaarde tot
dit besluit gekomen te zijn door de
Joden-vervolgingen achter het IJze
ren gordijn, aldus meldt „Het Pa
rool."
Hoewel de heer Schreuder zijn
raadszetel ter beschikking wilde stel
len, bleek geen der opvolgers op de
C.P.N.-lijst bereid het raadslidmaat
schap te aanvaarden, zodat de heer
Schreuder als partijloze in de raad
zal blijven.
EEN
VAN:
TOP NAEFF.
De acht korte novellen die „Klein
Avontuur" vormen werden herdrukt
in de Salamander (Querido, Amster
dam). Verhalen vol tederheid en hu
mor, vol zielkundig diep en juist ge
peilde conflicten en conflictjes. Door
en door „vrouwenwerk" met die ech
te Top Naeff-toets: zij is nooit ge
meenzaam of ruw, altijd voornaam
en even gereserveerd. Zij laat haar
milde, rijke gevoelens de vrije loop
is ruimdenkend op elk gebied en
houdt toch die specifieke distinctie
van het oudere geslacht een dis
tinctie die vrijwel verdwenen is. Ge
lukkig, zullen velen zeggen, ik houd
niet van die dames die altijd him
hoed ophouden als ze op visite ko
men en die onder alle omstandighe
den zo precies weten wat ze moeten
doen. Lees of herlees dan Top Naeff,
en men zal beseffen dat er niettemin
met die goede oude tijd waarden ver
loren zijn gegaan, waarvan dan o.a.
de kunst van deze schrijfster zal blij
ven getuigen.
Typografisch heeft men dit boek
helaas vermoord. Het Is kort, en om
het op te blazen tot een omvang van
172 pagina's heeft men de regels zo
ver uit elkaar gezet dat de ogen na
een bladzy lezen al doodmoe zyn van
dat onharmonisch verspringen.
K. W.
Het Wereldgebeuren
Hoog bezoek
Bij het omwoelen van de bodem er
gens in Californië heeft een bij
zonder geleerd man sporen van de
eerste Amerikanen ontdekt. Bij zoiets
pleegt men dan te goochelen met pe
rioden van 100.000 jaar alsof dat een
kleinigheid is en men etaleert voor
de verbaasde wereld scherfjes, stenen
pijlpunten en stenen mesjes, die lang
-vergeten krijgers meekregen op hun
reis naar het land van deeeuwige
rustof eeuwige strijd.
Wij weten dat niet zo precies van
die rost of van die strijd. De oude
krijgers hebben dat niet voor ons
vastgelegd. Toch... als we de pijlpun
ten zien in die oude graven dan vre
zen we wel, dat het strijd moet zijn
geweest en de eeuwige terugkeer van
de vreugde der overwinning.
Tegenwoordig leggen wy dat alles
beter vast. Wij schrijven dus op pa
pier en hakken in steen, dat we voor
de vrede zijn en op de vrede hopen.
„Nooit", zo drukten alle kranten van
de wereld eergisteren, „zullen de Ver
enigde Staten een oorlog beginnen".
Dat zeide minister Foster Dulles, die
volgende week met minister H. E.
Stassen, directeur van de „Wederzijd
se Veiligheid" in Nederland aankomt.
Vooral dat bezoek van Stassen zal
ons deugd doen. Heeft niet de
Nederlandse regering als eerste
van de hulpbehoevende Marshall-
landen gezegd, dat geen contante dol
larhulp van de heer Stassen meer no
dig is voor het jaar 1953 en dat we het
met wat bewapeningsgoederen en wat
opdrachten voor onze industrie voor
lopig wel kunnen klaarspelen?
Een hoera is er opgegaan in de
Amerikaanse pers op de achter
grond juichten de Amerikaanse be
lastingbetalers mee maar kille
zwijgzaamheid volgde in landen als
Engeland en Frankrijk waai' men
dat geld van de Amerikaanse belas
tingbetalers nog zo bitter hard nodig
heeft.
Wij kunnen ons nu dus in Nederland
veroorloven de heer Stassen te be
groeten met een gebaar van zelfbe
wuste voorkomendheid.
Hij is een bijna twee meter lange,
rossige man, die een meteoor-achtige
carrière heeft gemaakt. Toen hij het
kleine boerderijtje van z'n vader ver
liet had hij een middelbare schoolop
leiding achter de rug. Loopjongen bij
een kruidenier worden en daarnaast
studeren aan een universiteit, dat was
voor hem weggelegd enhij deed
het goed. Hij werd jurist. Opende met
een vriend een advocatenkantoortje
en slingerde zich in de politiek. Als hij
31 jaar oud is, wint hij zonder noe
menswaardige steun van een politieke
party de verkiezing tot gouver
neur, van Minnesota. Deze jongste
gouverneur, die Minnesota ooit gehad
heeft, slaagt er in de staatsschuld met
30 omlaag te drukken en voor
werkruiming te zorgen door een groot
program voor werkverschaffing aan
de jeugd.
Dan in de wereldoorlog H brandt
hem plotseling de Amerikaanse
grond onder de voeten. Als er
op verre strijdtonelen jonge Amerika
nen moeten vallen, wil hij niet ach
terblijven.
Stassen verlaat zyn gouverneurs
woning, neemt dienst by de Ameri
kaanse marine en wordt secretaris
van admiraal Halsey de zeestier,
de man, die eigenlijk maar één com
mando heeft: „Valt aan!"
In de ontzaggelijk bloedige gevechten
bevindt Stassen zich aan de zijde van
deze verbeten admiraal
Drie grote zeeslagen en adembene
mende aanvallen op Okinawa, Formo
sa en Honsjoe maakt hij mee.
President Roosevelt voegt hem in
1945 bij de mannen, die in San Fran
cisco de grondslag moeten leggen
voor de Verenigde Naties. Volgens
ooggetuigen is hij daar de meest op
vallende figuur, hoewel hij er niet
van houdt door iets anders dan zijn
arbeid de aandacht op zich zelf te ves
tigen.
Vooral in zijn persoonlijk leven is
hij teruggetrokken en in zichzelf ge
keerd.
Deze Stassen dan is de man, die de
„Wederzijdse Hulp" van de Ver
enigde Staten een aflopend ka
rakter moet geven.
Daarbij zal Nederland als het parade
paard moeten fungeren. Dat is niet
prettig, want de meeste Europese lan
den zullen er Nederland weinig vrien
delijk om aanzien.
Stassen heeft intussen enkele nieu
we plannetjes voor de wederzijdse
hulp vermoedelijk plannetjes waarbij
door importverruiming in Amerika en
door driehoekshandel de doll ai-schaar
ste in Europa wordt bestreden.
Hij is een felle vijand van het com
munisme. In 1947 heeft hij een ge
sprek gehad met Stalin, waarin hij
deze trachtte te overtuigen van de
grote voordelen, die de Amerikaanse
levenswijze biedt.
Dit typeert Stassen. Hij is on
danks zijn internationale ervaring
een verwoed Amerikaan, die in de
„American way of Life" de oplossing
ziet voor vrijwel alle kwalen ter we
reld.
In dat opzicht zullen de Europese
volkeren Stassen niet kunnen volgen.
Ook 't Nederlandse volk niet en daar
om is het verheugend, dat Stassen
volgende week met een zekere zelfbe
wustheid begroet kan worden... zo
echt naar Nederlandse trant!!
H. E. STASSEN.....
beschikt over de dollarhulp.
