Zeeland oud... ZEELAND NIEUW Scherpe critiek van mr. Zaaijer op de Hoge Raad INTERN. GOEDERENVERKEER 00K NAAR WEST-DUITSLAND MIDDELBURG DE ROTTERDAMSE KADE 18e eeuw 20e eeuw M ZATERDAG 24 JANUARI 1953 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 ZAAK-FQNTEIJN NAAR RECHTER-COMMISSARIS „Querulantisme met de rechtszaal als podium" Na 18 jaar daarvoor te hebben gestreden heeft de nu 53-jarige ex-ser geant-konstabel van de koninklyke marine A. H. F. Fonteyn uit Am sterdam bereikt, dat thans officieel zal worden uitgemaakt of ktf, zoals hy al die jaren heeft beweerd, in 1935 niet alleen ten onrechte, maar boven dien tegen beter weten in door enkelo marine-artsen in Den Helder op grond van vermeende bronchiale asthma voor verdere dienst is afgekeurd. Drie jaar lang hebben alle rechtscolleges, waarvoor Fonteijn wegens smaadschrift terecht heeft gestaan, geweigerd hem zoals hy steeds heeft verzocht „toe te laten tot het bewijs der waarheid", met andere woorden hem gelegenheid te geven te bewyzen, dat zyn beschuldigingen aan het adreso der artsen en diverse instanties, neergelegd in een door hem in 1949 onder het publiek verspreid pamflet, juist waren. Het hoog ste rechtscollege in ons land, de Hoge Raad der Nederlanden, heeft nu het gerechtshof te Den Haag opgedragen dit verzoek van Fonteyn wél in te willigen. Het onderzoek werd Vrijdag door het Hof voor onbepaalde tijd ge sehorst met de bepaling, dat de stuk ken in handen van de rechter-com- missaris bij de Rechtbank te Amster dam zullen worden gesteld, opdat de ze Fonteijn de gelegenheid zal geven het bewijs der waarheid te leveren. Naar békend zegt Fonteijn in 1949 tot het uitgeven van zijn pamflet te zijn overgegaan omdat hem geen an dere weg meer open stond. Hy houdt vol, dat hij op die wijze een proces te gen zichzelf wenste uit te lokken, waarin hij inderdaad geslaagd is. Zijn plan de campagne was gebaseerd op het wetboek, waarvan artikel 261 smaadschrift strafbaar stelt in nor male gevallen, doch niet wanneer „klaarblijkelijk gehandeld is in het algemeen belang". Het ging er hem om te bewijzen, dat hier een alge meen belang in het geding is. Intussen was de procureur-generaal by het gerechtshof te Den Haag, mr. J. Zaayer, over deze gang van zaken allerminst te spreken. In zijn requi sitoir critseerde hy de beslissing van de Hoge Raad: „Het is in hoge mate te betreuren, dat de Hoge Raad het nodig heeft geoordeeld verdachte toe te laten tot het leveren van het waar- heïdsbewys zijner onwaarheden, hoe wel het van te voren vast staat, dat dit slechts tijdvermorsing voor de justitie is. Het is al erg genoeg, dat De laatste keer hebben we een oogje geslagen op de tijd en daarbij vastge- stela dat tijd een wel zeer rekbaar be grip is en voor ons persoonlijk alléén bestaat in zoverre het appe leert aan ons bewustzijn. Zonder bewustzijn ken nen we geen tijd, hoewel de klok bly/t doortikken. We zullen hierop nog te-, terugkomen. Een lange reeks opeenvolgende, be wust beleefde gebeurtenissen, geven de gewaarwording van een langere tijds periode. Laten we dit met een voor beeld mogen toelichten. Een voorwerp, dat met een niet te grote snelheid langs ons gaat, kunnen we zien bewegen, waaraoor we dus een bepaalde indruk krijgen, die als een beleving op ons in werkt. Maar als de snelheid van dat voorwerp te groot is, zien we niets om dat ons gezichtsvermogen immers maar een beperkt aantal beelden per tijds eenheid, kan realiseren. En wanneer dit aantal te groot wordt, is het oog in samenwerking met de hersens, niet bij machte daar gezichtsindrukken van te geven. Een snel voorbij schietend voor werp zien we in dat geval dus helemaal niet, zodat er in die tijd ook geen be wuste indrukken ontstaan. Maar nu zijn er vissen, wier ogen en hersenen er op ingericht zijn een gro ter aantal beelden per tijdseenheid te verwerken dan bij ons-het geval is. Op zichzelf is dit niet zo verwonderlijk, want vissen loeren vaak op snel weg schietende prooi en om de jacht tot een succes te maken, is het eigenlijk van zelfsprekend dat de vis dienovereen komstig is toegerust. Hoe dit ook zij, sommige vissen zien dus het boven reeds als voorbeeld gestelde, snel voort bewegende voorwerp in alle opeenvol gende phasen, terwijl ditzelfde voor werp vanwege zijn snelheid door ons niet kan worden gezien. In een tijdseen heid die aan ons voorbij gaat, hebben die vissen dus belevenissen. Om het eens grof, maar duidelijk uit te druk ken: een uur zou voor hen dus bijv. 200 minuten kunnen tellen. We kunnen hel nog met een voor beeld verduidelijken. Wanneer een ge- weerkogel over onze hoofden fluit, ho ren we pft, maar we zien niets. Laten we nu eens veronderstellen het is niet zo, maar dient alleen ter verduide lijking dat het waarnemingsvermo gen van de vis zó groot was, dat hij die kogel in zijn baan kon volgen. Dan zou de vis in dat tijdsdeel een gewaarwor ding hebben gehad, die wij moesten missen omdat de tijd voor ons te kort was. Door het groter aantal belevenis sen per tijdseenheid, leeft de vis in een uur dus langer dan wij. Maar we kunnen het ook omdraaien. Door het groter aantal beelden dat de vis per tijdseenheid kan verwerken, speelt ons leven gezien door het vis senoog zich af als een vertraagde film. Vandaar dat onze z.g.n. snelle be wegingen om een vis te grijpen bijna altijd een mislukking tot gevolg heb ben. Het snelle toeschieten van onze hand wordt door de vis waargenomen als een bijzonder slome beweging van een buitengewoon traag schepsel! We zullen het begrip tijd, hoe belang rijk dit ook in zijn consequenties moge zijn, nu maar even laten rusten. Want alle treinen, die in de richting Noord- Zuid lopen, liggen scheef op de rails, en dat lijkt op dit moment nog belang wekkender. H, Pétillon. de verdachte voor zijn gequeruleer de rechtszaal als podium ter beschikking heeft gekregen. Op deze wijze wordt deze zaak een slepende ziekte voor de justitie", zo zeide hy. Mr. Zaayer zeide dat Fonteyn ja renlang allerlei instanties had afgelo pen. „Toen er geen enkele instantie meer was, die zich met hem wilde be moeien, hetgeen ik me levendig kan indenken, kwam hij op het ongeluk zalige idee om dan maar dat pamflet uit te geven", vervolgde hij, waarna hij dit pamflet begon te becritiseren. „Wie zich met zulke beschuldigingen in het publiek komt aandienen, be hoort die behoorlijk te motiveren. Dat is echter slechts ten dele geschied". Daarna sprak hy zijn afkeuring over de beslising van de Hoge Raad uit en voegde daar nog aan toe: „Evenzeer is het te betreuren, dat indien te goeder naam en faam be kendstaande lieden uit kennelijk que rulantisme met onzinnige beschuldi gingen worden vervolgd, men dit niet mag couperen, maar voor dit geque ruleer de rechtszaal als podium ter beschikking moet stellen". Hy v voorts van mening, dat Fonteijn „slechts irrelevante feiten naar voren heeft gebracht en daarmede bij het onoplettende en op schandaal beluste publiek de indruk heeft gewekt, dat de overheid en haar dienaren weer eens te kwader trouw zijn". Van een algemeen belang was naar zijn mening geen sprake, omdat h\j geloofde, dat reeds lang was vast ko men te staan hoe onzinnig de be- chuldigingen waren. „Helaas is het Hof nu echter in ieder geval genood zaakt om het bewys der zg. waarheid toe te laten", zo besloot hy. Daarom vroeg hy het Hof de zaak terug te wijzen naar de rechter-commissaris. PLEIDOOI Fonteijn's raadsman, mr. E. Jongh Swemer, volstond er mede op te merken, dat zijns inziens wel dege lijk sprake was van algemeen belang. „Als het waar is dat men geen recht kan krijgen, hoewel men daarvoor 18 jaar lang vecht, en men kan dit aan tonen, is dat dan geen algemeen be lang?" België weigert onze appelen en peren Benelux-lijdensgeschiedenis Voor de afdeling Zuidhollandse Eilanden van de Ned. Fruittelersor ganisatie heeft de heer G. Opstelten, verbonden aan het Centraal Bureau van de tuinbouwveilingen, in het Beursgebouw te Rotterdam gespro ken over de export van peren en ap pelen in het afgelopen jaar. Hij wees daarbij op de teruglopende export naar Engeland en de teleur stellende houding van de Belgen. De export naar België bedroeg in 1951 aan appelen 15.000 ton en in het afgelopen jaar slechts 5.600 ton. De perenuitvoer daalde van 5.500 ton tot 1.450 ton. Deze sterke daling is het gevolg van de wijze waarop België het landbouwprotocol toepast. Onze Zuiderburen, waarmee we al jaren lang pogen tot een economische unie te geraken, hebben de perenimport uit Nederland op 18 September 1952 stopgezet en de appelimport op 6 Oc tober, aldus spreker. Deze invoerver boden zijn nog steeds van kracht, be halve voor het ras Cox Orange Pip pin, dat met .ingang van 24 Decem ber 1952 weer in België mocht wor den ingevoerd. Wat ae groenten- en fruitsector betreft is, het met de Be nelux een lijdensgeschiedenis en het ware te hopen, dat onze regering po gingen in het werk stelde om spoedig verandering in deze situatie te bren gen, zo zei de heer Opstelten. De vraag in België naar kwaliteits- fruit is groot genoeg, maar het is de protectionistische houding van de Belgische Boerenbond, waardoor Ne derland niet in staat is deze vraag te bevredigen. West-Duitsland wil pasvisa afschaffen Een hooggeplaatste functionaris van het Westduitse ministerie van binnenlandse zaken heeft Vrijdag te Bonn meegedeeld, dat West-Duits- land de landen van de O.E.E.S. za inlichten over een voorstel van de Bondsdag tot afschaffing van visa voor reizen naar Duitsland. Melk duurder; varkensvlees vermoedelijk nog goedkoper Naar het ministerie van landbouw, visserij en voedselvoorziening thans officieel mededeelt, zal met ingang van Maandag 26 Januari a.s., de consumentenprijs voor alle soorten consumptiemelk en consumptiemelk producten met één cent per liter wor den verhoogd. De toegenomen subsidielast noopt tot vermindering van de subsidie uitgaven van de overheid en daardoor tot de prijsverhoging van de melk. Daar de pryzen voor varkensvlees in de laatste tijd zijn gedaald, ter wijl kan worden verwacht, dat deze daling mede tengevolge van maat regelen, welke zijn getroffen om de kostprijs van varkensvlees te verla gen zich zal voortzetten, is deze melkprysverhoging mogelijk, zonder dat zij te sterk invloed heeft op de totale, gemiddelde gezinsuitgaven. Engelsen bereid Duitse luchtvaart te steunen. De directeur-generaal van de British European Airways, Peter Masefield, heeft te Keulen verklaard, dat de B. E.A bereid is een nieuwe Duitse luchtvaartmaatschappij in 'elk opzicht te helpen by de opbouw. De maatschappij kan haar ervarin gen op vlieg-technisch gebied beschik baar stellen en helpen bij de opleiding van het vliegend personeel. Een vertegenwoordiger van de En gelse vliegtuigenfabriek Vickers Armstrong verklaarde, dat zijn firma, wanneer de nieuwe Duitse luchtvaart maatschappij zou besluiten gebruik te maken van het Vickers Viscount vlieg tuigtype, Duitsland alle mogelijke voorrang zou verlenen bij de levering. VOOR NEDERLANDSE ONDERNEMERS. Over scheepvaart geen o vereenstemmin g. Aan het internationale goederen verkeer langs de weg tussen Neder land en West-Duits land kan van bei de zijden het thans in Nederland tot dit verkeer toegelaten aantal onder nemers deelnemen. Elk der beide re geringen kan dit aantal zonder nadere afspraken ten aanzien van de onder haar ressorterende ondernemers met maximaal 10% verhogen. Dit werd o.m. bekend gemaakt, na afloop van de te Baden-Baden gehou den besprekingen tussen de Duitse Bundes-minister voor verkeer, dr. ir. H. C. Seebohm, en minister mr. J. Al- gera. Bijzondere aandacht werd ge schonken aan het vraagstuk der ta rieven, waar binnenkort opnieuw overleg over zal worden gepleegd. Van Duitse zijde werd voorts toege zegd, dat aan de Bundesbahn het op nemen van nieuwe onderhandelingen zal worden aanbevolen, teneinde een oplossing na te streven, welke aan de Beneluxhavens een billijk aandeel in het Oostenrijks verkeer verzekert. Een commissie van ambtelijke experts uit de Beneluxlanden en de Bondsrepu bliek zal de aanhangige zeehavenpro blemen inventariseren- Van West- Duitse zijde werd nog opgemerkt, dat de geldende internationale tarieven de Duitse Noordzeehavens in het nadeel brengen en dat deelneming van de Ne derlandse scheepvaart aan het bin nenlands verkeer in West-Duitsland afhangt van een opheffing van de va lutabeperkingen. Minister Algera wees op artikelen in de Akte van Mannheim, welke de vrijheid van vaart en volledige gelijkheid van behande ling van Duitse en niet-Duitse sche pen waarborgen. Het Nederlandse standpunt werd evenwel niet aan vaard, mede op grond van z.g. „ver- keerspolitieke overwegingen". De in Duitsland bestaande ordening van het verkeer, zou door het vrije toelaten van de Nederlandse binnenscheep vaart in gevaar worden gebracht- De besprekingen zullen later wor den voortgezet, m het bijzonder tijdens de conferentie van de Europese minis ters van vervoer, welke volgende week te Parijs zal worden gehouden. Het Wereldgebeuren Geld lenen Wanneer in Perzië of in China de ambtenaren stipt op de laatste van de maand nun salarissen uitbetaald zouden krijgen, dan zou dat een geweldige opschudding ver wekken. Men is er namelijk in die landen aan gewoon geraakt, dat Va dertje Gouvernement een paar maan den achterstand heeft. Maar wanneer dat in Frankrijk zou gebeuren, dan zou de omvang van de !?arijse dagbladen vergroot moeten worden voor het afdrukken van de meest wilde protesten. Toch dreigt dat gevaar in Frank rijk en wel heel speciaal nu een na neefje van de Rothschild's bankiers familie minister-president is. Donderdag heeft premier René Mayer met zijn kabinet het grote be sluit genomen: er zal geleend wor den by de Banque de France. Eerst 250 millioen gulden, waarmee het lo pende crediet verhoogd zal worden en dan nog eens 250 millioen gulden als extra-lening voor 3 maanden, omdat de belastingen zo traag binnenkomen en men toch de ambtenaarssalarissen, de pensioenen enz. zal moeten beta len. Vorig jaar heeft een Franse minis ter-president ook al geprobeerd bij de Banque de France aan te kloppen, maar wat die goede, man toen te ho ren kreeg was bepaald onprettig. De bankdirecteur gaf hem een standje van je welste en verweet hem, dat de Franse franc aan een zijden draadje kwam te hangen. Een beetje nieuwsgierig is men nu wel naar wat René Mayer ten ant woord zal krijgen. f eigenlijk, neen, nieuwsgierig niet, want wat de bankdirecteur aan zo-maar-een-politieke pre- Drie bisschoppen uit Bolsward In Bolsward is dezer dagen gearri veerd mgr. Nlcolaas Hettinga, bisschop van Kashmir en Kafiristan voor de congregatie van Mill Hill. Hy is de derde in Bolsward gehoren bisschop, die thans met verlof in zijn geboorte plaats vertoeft. Bolsward telt bijna 8000 inwoners; hiervan behoren bijna 3000 personen tot de katholieke kerk. De "andere in Bolsward geboren bisschoppen, die thans in Nederland verblijven, zijn Mgr. Jac. Teerendra C. S. Sp., titulair bisschop van Bure, apostolisch vicaris van Doume (Frans Kameroen) en Mgr, Constans Kramer O. F. M., die bisschop en apostolisch vicaris was van Luantu. Hij werd vorig jaar door de communisten uit China gezet. Mgr. Hettinga werd in 1947 te Bols ward gewijd tot bisschop van Rawal pindi (Pakistan), het missiegebied, waarheen hij reeds op 9 Juli 1933 was vertrokken. Mgr. Hettinga zal een maand in ons land blijven. Daarna zal hij een bezoek van vijf maanden aan de Verenigde Staten brengen. Gladheidsbestrijding te duur voor kleine gemeenten Nu de periode van dagelijkse glad heidsverschijnselen vooreerst voorbij is of is onderbroken, heeft de KNAC een voorlopige balans opgemaakt van de by haar ingekomen meldingen. Hieruit blijkt, naar de KNAC mee deelt, dat 's ochtends veelal te laat wordt begonnen met strooien. Verder bleek dat in het algemeen de wegen voor het onderhoud waar van polderbesturen en kleinere ge meenten verantwoordelijk zijn, er het slechtst afkwamen. Het kostenvraag- stuk en de organisatorische moeilijk heden bleken hierbij een grote rol te spelen. Amerikaanse ministers bezoeken Nederland De Amerikaanse ministers Foster Dulles (buitenlandse zaken) en Ha rold Stassen (hoofd van het bureau voor wederzijdse beveiliging) zullen op hun reis door West-Europa op 6 Februari met de nachttrein uit Bonn in Den Haag aankomen. De ministers Beyen en Luns zullen beide heren een diner aanbieden. De lunch wordt die dag gebruikt op de Amerikaanse am bassade. In de loop van de dag zullen verscheidene besprekingen worden gevoerd. De tegenstelling tussen deze beide prentjes kan moeilijk scherper. Toén: leven en bedrij vigheid van mensen en schepen en goeiige paarden, weelderig heid van straatnegotie en klets praatjes en in 't zonnetje zitten, speelsheid van uithangborden en luifels en zomers waaiende bo men. Nii: doodse leegte, een paar kleumerige mensen, die zich toèg-haasten van hier, zes mage re boompjes in de sneeuw, wat kale gevels naast een open gat. Toen: rijkdom. Nu: armoede. Eigenlijk is daarmee alles ge zegd. Het is vrij afgezaagd, dat altijd weer achteromzien naar ons glorieus verleden, en liever doen we dat dan ook niet. Ach teromzien moet men niet over drijven. Maar hoè wil men nu, zonder oneerlijk te worden, iets hoopvols ontdekken op dit troos teloze preitje van 1953? Wie zich herinneren kan, hoe dit we zenloze gat in de plaats kwam van een der meest imposante Middelburgse gebouwen, het Oost Indisch Huis, met daarnaast het geestig juweel van laat-Re- naissance-stijl, dat „de Globe" heette, wie van jongs af aan ge woon was, met trots en blijd schap op te zien naar dit prach tig staal van wat men hier dan toch maar heeft gekund, die heeft slechts een vloek over voor het stupide oorlogsbedrijf, dat zooveel schoons klakkeloos ver nietigde. O zeker, militair zal het nog wel beredeneerd kunnen worden. Wat kan men nlèt bere deneren? Ons doen dergelijke wijsheden intussen alleen maar denken aan die Papoea's, waar het zede is, om, wanneer men een appeltje te schillen heeft met een sterkere, dien men niet aankan, in zijn plaats maar een zwakker lid van zijn familie te vermoor den. We plegen ons verre verhe ven te achten boven dergelijke Papoeïsmen, maar wat verschilt eigenlijk het domweg en blinde lings in-mekaar schieten van een volkomen weerloos, oud cultuur bezit als dit, van een dergelijk imbeciel bedrijf? Van cultuur ge sproken, wat illustreert deze fo to duidelijker dan het feit, dat we bezig zyn zielige, lege barbaren te worden? a a a Willen we liever van moderni teit spreken? In orde, maar dan beweren wij, dat het 18e-eeuwse prentje van veel moderner leven spreekt, dan dat van Kerstmis '52. Wat is modern? Is het niet dat, wat tintelt van nieuw, jong leven, van toekomst? Is het mo dernste niet dat, wat zó echt van zijn tijd is, dat het de toe komst in zich schijnt te bergen? Een knop is moderner dan een bloem! Welnu dan, het prentje van 1700-zoveel spartelt en sprankelt van het leven van dién tijd. Van den tijd, dat het Oost Indisch Huis ook werkelijk een Huis van de Oost Indische Com pagnie was, met om maar eens wat te noemen zijn rijstpak- huis, zijn theebussenzolder, zijn nagelzolder, zijn specerijenzói- der, zijn lijnwaadzolders, zijn drogerij- en zijde-zolders, zijn porseleinzolder, alles in volle ex ploitatie. Het Huis zelf is op dit prentje juist niet te zien mis schien was het nog vóór de ver bouwing van 1711? maar de drukte en de herrie kwamen daarvandaan. Ai, dat ivas nog eens een moderne tijd! We waren onze tijd vooruit en de rijke vruchten daarvan lagen hier op getast. En hoe is het er nil? Wat zegt dit grieperig, suffig winterge- zicht? Waarom tintelt het hier niet meer? Omdat we onze tijd niet meer beheersen, integen deel, we hebben moeite om hem een beetje bij te benen. Het vuur brandt elders. We marcheren niet meer aan de spits, maar er gens in de grauwe massa. Hoe komen we daar ooit uit? Een brommerig, somber stukje, dit? Toegegeven, maar het kon niet anders. Tè pijnlijk schrijnt dit monsterlijke gat. Het nihilis me grijnst je eruit aan. Wie niet temin naar een vriendelijker ge luid wil moduleren, hij kan zich misschien troosten met de circel- gang des levens. Wil men de nieuwe dag zien, dan mag men de nacht niet afwijzen, nietwaar? Inderdaad, maar sommige nach ten duren zo lang. J, C. v, S. O mier van Frankrijk weigert, dat wei gert hij niet aan Mayer. René Mayer is niet omhoog ge klommen in het luidruchtige wereld je van de Franse politiek en hy is ;een man van 1000 schone beloften. Io nodig kan hy een eenvoudige, kla re welsprekendheid ontplooien, maar zwijgzaamheid is zijn kracht. Hij houdt niet van overdreven vriendschapsbetoon. Een zekere hardheid en onverbiddelijkheid ken merken zijn karakter. De bescheiden rabbijn, die zijn grootvader was, heeft vermoedelijk niet gedroomd van de rijkdom, welke zijn zoon en kleinzoon zou vergaren. Nu woont kleinzoon Majrer in het prachtige kasteel Les Roches bij Gi- venchyhij was op 30-jarige leef tijd al medebestuurder van de Straatburgse haven en zat in de lei ding van banken en grote maat schappijen, die in en buiten Frank rijk werkten. Hij heeft de hand ge had in de unificatie van de Franse spoorwegen, hy was betrokken bij de kolenkwestie met Duitsland in 1930 en hy heeft geluk gehad toen de oorlog van 1939 uitbrak want hij zat aan het hoofd van een bewape ningscommissie in Londen. Na de bevrijding was hy regelma tig lid van de Franse regeringen, niet als politicus, want zelfs in zijn eigen partij had hy heel weinig aanhang, maar als expert en zakelijk onderhan delaar. en kon hem moeilijk passeren, omdat hij een van de weinige mannen is, wiens bekwaamheid in vrijwel alle politieke milieu's wordt erkend. Op hem rust thans de taak de economische situatie in Frankrijk te verbeteren door het beperken van. de staatsuitgaven, het verhogen van de productie, 't vergemakkelijken van de internationale handel en het in schakelen van West-Duitsland in de Westeuropese defensie. Persoonlijk is hy een voorstander van maatregelen in de trant van het Schuman-plan voor kolen en staal en van andere plannen voor economische integratie. Daarvoor is echter tyd nodig en het valt niet te voorzeggen hoeveel tyd de Franse Nationale Vergadering hem zal latenVoorlopig heeft hij nog niet anders kunnen doen dan zyn vele voorgangers in de stoel van de minister-president deden....... praten over leningsbriefjes van de Banque de France. Straks komt de grote stryd in de Nationale Vergadering met de heren, die allerlei sociale en andere maat regelen willen, waarvoor geen geld zal zijn. Eerst als die strijd gewonnen is kan Mayer aan het grotere werk be ginnen. Dat zal wel Maart wor den. George Bidault, de minister van buitenlandse zaken is intussen bezig zich te oriënteren. Het gerucht wil, dat hij aan de Amerikanen gevraagd zou neboen in Spanje niet al te voort varend aan een Spaans-Amerikaanse overeenkomst te werken. Eerst zou het Europees verdedigingsverdrag in kannen en kruiken moeten zijn. Ook hij wil dus uitstelook voor hem zal het wel Maart worden aleer er grote vraagstukken aan de orde komen. René Mayer.,._ na-neef van de Rothschild's. De Haagse aannemer, J. S., die kort na de oorlog met steekpenningen had ge manoeuvreerd om opdrachten van het Militair Gezag te krijgen, werd door de Haagse rechtbank veroordeeld tot voor waardelijk vijf maanden gevangenisstraf met een proeftijd van 3 jaar.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1953 | | pagina 5