De vergadering der Ver. Naties
had negatief resultaat
Eenzame ex-koningin in Parijs
schrijft thans boeken
BOEK
DREIGT DE BENELUX IN
BELGIE MALELUX TE WORDEN
WOENSDAG 31 DECEMBER 1952
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
SPANNINGEN NIET VERERGERD
Merkwaardige beslissing genomen
op economisch gebied
(Van onze correspondent).
New-York, December. Het eerste deel van de Assembele der Verenigde
Naties is achter de rug. De vervolgzitting, die in Februari zal beginnen,
zal zich beperken tot de Korea-kwestie in de eerste (politieke) commissie
en de geruchtmakende affaire van het communistisch geavroet in het se
cretariaat der Verenigde Naties waarmee de vijfde (administratieve) com
missie zich zal bezig houden beidezaken die de permanente delegaties in
New York zullen kunnen afwerken.
Voorzover zich in het verloop van deze weken een bepaalde tendenz heeft
gemanifesteerd, is het wel deze geweest van het heil der verdaging. Eén
gedelegeerde, het feit commentariërend dat voor geen der voor Palestina
voorgestelde oplossingen een meerderheid te vinden was, opperde de me
ning, dat een historische oplossing wellicht zou kunnen groeien, indien de
volgende assemblee de Palestina-kwestie met rust zou laten
De gedelegeerden die zich zoals
zeker het geval ten aanzien van de
Nederlandse vertegenwoordigers is
geweest grote inspanning hebben
getroost, om concrete resultaten te
bewerken, biedt het reces de gele
genheid te bedenken „dat alles toch
veel erger had kunnen aflopen."
Bij de aanvang van de zittingen
bestond er een merkbare vi*ees, dat
oratorisch sabelgekletter de zaak
des vredes nog verder achterop zou
kunnen brengen. Wie zich daarvan
bewust waren en de Nederlan
ders waren dit zeker hebben ge
tracht dit te voorkomen. Het toch
nog negatieve resultaat is, dat de
stemming is meegevallen en dat de
internationale spanningen althans
niet zijn verergerd. Dit laat alle
ruimte voor ontwikkelingen in Fe
bruari, wanneer de Assemblee zal
trachten de netelige kwestie-Korea
opnieuw aan te vatten.
POSITIEVE ZAKEN.
Wat inmiddels tot de positiever
resultaten van deze zitting kan
worden gerangschikt, is dat het
bondgenootschap der geallieerde mo
gendheden eerder is versterkt dan
verzwakt. Achter India's Korea-
resolutie hebben zich tenslotte 54
landen verenigd een numeriek
sterk front tegen hét communisti
sche natie-blok.
Evenmin zijn de Russen met een
grote vangst te voorschijn gekomen
uit de troebele wateren van het ko
lonialisme, waarin zij gretig vissen.
Noch ten aanzien van Tunis, noch
inzake Marokko is er een meerder
heid gevonden, die bereid was Frank
rijk te veroordelen. Een dergelijke
veroordeling had, uiteraard, de posi
tie van de NATO ernstig aangetast.
Ook slaagden de Russen er niet in
de wig verder tussen het Westelijk
en Aziatisch bloc te drijven. Zoals
één gedelegeerde het uitdrukte: „de
naties van het Midden- en Verre
Oosten is het zeker niet ontgaan hoe
schril en vals de pogingen der Polen
en Tsjechen wel klonken wanneer
zij in de greep van Moskou als zij
eenmaal zijn strijden voor de vrij
heid der minder ontwikkelde volke
ren. De Arabische en Aziatische mo
gendheden zien wel degelijk in, dat
een verdere verzwakking der niet-
communistische wereld de vrijmaking
van hun gebieden nauwelijks kan be
vorderen."
Summa summarumwaar het
Westen gedurende deze Assemblee
slechts enkele theoretische successen
wist te boeken, werd het op het
politieke front zeker geen schade
toegebracht.
DE ECONOMIE.
Op economisch terrein was dat
echter niet zo. Het voorstel van Boli
via en Iran, waarbij is vastgelegd,
dat regelingen der „nieuwe" naties
alle rechten hebben buitenlandse be
leggingen te „nationaliseren" heeft
de zaak van „Point Four" aanzienlijk
achterop gebracht. Ter zake kundi
ge Westelijke gedelegeerden zijn het
er vrijwel zonder uitzondering over
eens, dat dit een onverstandige re
solutie is geweest (Nederland en Bel
gië onthielden zich bij de stemming),
omdat men de betrokken landen
nimmer tot ontwikkeling zal kunnen
brengen, indien de deur voor parti
culiere beleggingen wordt gesloten.
De vraag is echter, hoe men het ef
fect van deze resolutie in de prac-
tijk zal kunnen tegengaan.
GEWROET.
Het tweede voorname punt, dat in
Februari zal worden behandeld is
het gedetailleerde rapport van se
cretaris-generaal Trygve Lie om
trent het wroeten der communisten
in zijn secretariaat en de gevolgen
daarvan voor de verhouding tussen
de United Nations en het gastland,
De Verenigde Staten. Voor tal van
Europese naties is dit een zaak van
gewicht. Nederland is b.v. gastland
voor het Internationale Hof. Elk be
sluit, dat derhalve omtrent de be
trekkingen tussen de V.S. en de U.N.
wordt genomen, is evenzeer van toe
passing op de verhouding tussen an
dere gastlanden en U.N.-agentschap-
pen en -lichamen.
FELLERE STEMMING?
Er zijn delegaties, die de mening
zijn toegedaan, dat de behandeling
van deze beide affaires in Februari
aanleiding kan geven tot een aan
zienlijk feller stemming dan in het
eerste deel van de Assemblee heeft
geheerst. De kwestie van het com
munisme binnen het secretariaat
acht men zelfs explosiever dan de
kwestie-Korea. Ten aanzien van deze
laatste zaak kunnen de Russen zich
nominaal althans achter zeer
vele ruggen verschuilen; de eerste
raakt echter hun beleid en him ver
houding tot de U.N. rechtstreeks.
Wat Nederland betreft is tenslotte
de affaire der Voogdijschapsraad
inzake Suriname voor een jaar van
de baan. Het Indonesische streven
ons over de Antillen een rapport te
doen uitbrengen is voorlopig verwe
zen naar een commissie, waarin Ne
derland, naar alle waarschijnlijk
heid, zelf zitting zal hebben. Inmid
dels vindt de ronde-tafelconferentie
doorgang, en het wordt niet uitge
sloten geacht, dat het vraagstuk
zichzelf zal kunnen liquideren, voor
dat de volgende Assemblee dit pro
bleem oprakelt.
Vijf jaar voor een mislukte
roofoverval
Oud-SS.er lichtte de politie in
Vijf jaar met aftrek van voorarrest
de 62-jarige transportarbeider T.
J. uit Haarlem opgelegd door het
Amsterdams Gerechtshof, dat uit
spraak deed in de zaak van de mis
lukte roofoverval op de 62-jarige
landarbeider Van den Heuvel, in
diens eenzame boerderij in de Haar
lemmermeer.
Met een voormalige SS-er zou C.
in de nacht van 4 op 5 April j.l. een
overval op Van den Heuvel, van wie
het gerucht de ronde deed, dat hij
steeds veel geld in een zakje op zijn
borst droeg. Voor het echter zover
was, lichtte de SS-er achter de rug
van C. om de politie over het plan in.
Het resultaat was, dat drie agenten
in de bewuste nacht het tweetal in de
boerderij opwachtten en C. bij zijn
binnenkomst gearresteerd werd. De
SS-er werd niet vervolgd.
Hoewel over de planeten van ons
zonnestelsel veel interessante bijzon
derheden zijn te vertellen, zo zullen
we ons toch de nodige beperkingen
dienen op te leggen, wanneer het er
om gaat te overwegen of de kans groot
is dat op de andere planeten leven be
staat.
Bij Mercurius is dit al hoogst on
waarschijnlijk. Deze planeet draait om
de zon in dezelfde tijd als zij zich om
haar as wentelt, waardoor steeds de
zelfde zijde naar de zon is toegekeerd.
Aan de zonzijde wordt Mercurius dus
voortdurend geblakerd en volgens de
metingen moet daar dan ook een tem
peratuur heersen van ongeveer 340
C. Aan de andere zijde heerst daaren
tegen barre kou. De dampkring zou er
ongeveer 1000 maal zo ijl zijn als hier
op aarde, maar in ieder geval zou door
de aanwezigheid van deze dampkring
toch een stormachtige circulatie van
de atmosfeer moeten ontstaan, omdat
hoog boven het heetste deel van Mer
curius de lucht voortdurend afvloeit
naar de koude zijde, teneinde langs de
oppervlakte weer naar de warme kant
terug te stromen. Ook over de buiten
planeten, Jupiter, Saturnus, Uranus,
Neptunus en Pluto, die op reusachtige
afstanden om de zon draaien, kunnen
we kort zijn, want zelfs Jupiter, die
van alle buitenplaneten het dichtst bij
de zon staat, is in een ijspantser van
onwaarschijnlijke dikte gehuld en het
is er voortdurend zo bar koud dat het
ammoniak in de atmosfeer op het punt
staat in fijne kristalletjes uit te vrie
zen. Op Saturnus, die tweemaal zo ver
van de zon staat als Jupiter, is het
nog kouder, en zo kunnen we door
gaan in deze reeks.
In plaats van vriendelijke planeten
te zijn, in de trant zoals vroegere
schrijvers over bewoonde werelden
ons hebben voorgeschilderd, zijn deze
buitenplaneten erbarmelijke oorden
met een voortdurende vorst van 100
of 200 C., en als ware dat nog niet
voldoende, veelal omgeven door gif
tige gasgordels van ammoniak en me
thaan. Enig leven kunnen we hier
moeilijk veronderstellen.
Waarschijnlijk zult U in deze reeks
de planeten Venus en Mars hebben ge
mist. Zij werden niet uit onoplettend
heid weggelaten, maar omdat zij niet
met een enkele pennestréek kunnen
worden afgedaan.
H. Pétillon
Een nieuwe met een straalmotor aangedreven eenmans-helieopier werd
gedemonstreerd te Torrance in California. Het gehele toestel weegt 130 kg
Na tien uur instructie kan men er mee de lucht in. De beide, kleine straal
motoren bevinden zich aan de vleugeltoppen.
Een foto van de algemene vergadering der Verenigde Volkeren, tijdens
de laatste bijeenkomst in het permanente hoofdkwartier der Verenigde
Naties te New York.
EEN MISSELIJK PAMFLET
Het wederzijds belang miskend
(Van onze Belgische correspondent).
Twee mannen zitten samen in de gevangenis en kijken naar buiten door
het nauwe raampje. Het heeft geregend en gesneeuwd. De één zegt: „Kjjk
eens hoe mooi de zon nu schijnt op de velden". „Bah", zegt de andere, „wat
een smerige, natte wegen. Zij zien alle twee precies hetzelfde land
schap, maar terwijl de een er heerlijkheid in ziet, kan de andere niets
anders dan druilerigheid en misère aanschouwen. Een verschijnsel niet on
gelijk aan dit, doet zich de laatste tijd voor ten opzichte van Benelux en de
economische toenadering tussen België en Nederland. Door sommigen
wordt dit instituut hemelhoog geprezen, door anderen tot in de diepten
gedoemd en veracht.
Ik heb er lofliederen op horen zin
gen, die mij niet geheel vrij van over
drijving en sentimentaliteit voorkwa
men, maar de vloekpsalmen die men
in sommieg Belgische kringen op het
ogenblik tegen Benelux hoort aanhef
fen, vormen toch wel zulk een af
schuwelijke kakofonie, dat het mij ge
wenst lijkt er hier op te wijzen.
Een aantal vertegenwoordigers van
groepen, die zich bijzonder benadeeld
achten door de Nederlandse concur
rentie, hebben hier in België een
pamflet de wereld ingezonden. In alle
brievenbussen hebben zij een vel pa
pier, ter grootte van een dagblad-pa
gina, laten bezorgen, waarop de felste
en minderwaardigste bestrijding van
Benelux voorkomt, die ooit in dit land
is verschenen.
BEDREIGING.
Het pamflet richt zich tot de bur
gers van het land met de woorden in
dikke kopletters bovenaan gedrukt:
„Door Benelux wordt gij rechtstreeks
bedreigd". Voorbeelden van deze zo
genaamde bedreiging worden aange
haald: een Belgische fabriek met 100
arbeiders geeft aan ieder van hen
10.75 francs méér dan een Nederlandse
fabriek van gelijke omvang. Ziedaar de
voorsprong, welke de Nederlandse fa
briek door haar lage lonen automa
tisch op de Belgische onderneming
krijgt Besluit: Benelux betekent: sa
botage van Uw hoge lonen. „Wist gij",
zo gaat het pamflet verder, „dat se
dert de bevrijding, België 4 milliard
OP DE TROON GEEN GELUK.
Umberto was „te mooi om te heersen
(Bijzondere corespondentie).
Parys, December Onder streng incognito heeft onlangs een illustere
gast in Parijs vertoefd: de koningin van de 26 dagen, Marie José van Italië,
die uit Montpellier van het sterfbed van haar schoonmoeder koningin He
lena, terugkeerde. In Parijs onderbrak zy haar reis, niet om zich, zoals
grote dames dit plegen te doen, op de hoogte te stellen van de nieuwste
mode, maar om in de Nationale Bibliotheek naar documenten te zoeken.
Want de „Meikoningin", zoals de echtgenote van Umberto, de laatste ko
ning op de troon van Italië, genoemd wordt, is schryfster geworden en heeft
een boeit „Herinneringen van het Huis Savoye" geschreven, waarin het le
ven van de eerste vorsten van dit geslacht, in het bijzonder van de in de
vijftiende eeuw tot paus gekozen Amadeus Vin, geschilder wordt. In het
aanstaande voorjaar zal het boek by Albin Michel in Parijs versclrynen.
De koningin heeft het werlt opgedragen aan haar zoon, Prins Victor Ema
nuel, die ze met deze terugblik op het begin van de dynastie weer nieuw
vertrouwen in de toekomst wil inboezemen. Want de hoop haar zoon eens
de kroon te zien dragen is wel de sterkste band, die deze vrouw aan het
leven bindt.
Marie José is ervan overtuigd, dat
er voor haar zelf op de troon geen
geluk is weggelegd en inderdaad
heeft ze in de loop van haar bewogen
leven slechts een korte tijd van geluk
gekend. Dat was, toen de elfjarige
dochter van Koning Albert I van Bel
gië en de twee jaar oudere troonop
volger Umberto elkaar in een gondel
op de Canale Grande in Venetië be
loofden, dat ze later met elkaar zou
den trouwen. In October 1929 vond de
verloving plaats, waar reeds als een
schaduw een waarschuwing van het
noodlot overheen viel: voor het par
lement in Brussel loste een anti-fas
cist enkele revolverschoten op de
bruidegom. Op 6 Januari 1930 vierde
Rome geestdriftig het huwelijk van de
twee jonge mensen, die voor elkaar
bestemd schenen te zijn en alle ro
mantische ideeën bevredigden. De
gehele wereld toonde belangstelling
voor de gebeurtenissen, de koningen
uit morgen- en avondland woonden
het feest bij en de wereldpers be
schreef met grote slagzinnen de lief
desroman van Marie José en Umber
to.
TEGENSTELLINGEN.
Maar de wittebroodsweken zouden
slechts van korte duur zijn. Het sa
menleven van het jonge paar in het
slot van Turijn openbaarde al spoedig
de onoverkomelijke tegenstellingen
van hun temperament en karakter: de
prinses was ernstig, gereserveerd,
trots, zelfs autoritair van aard, Umber
to juist het tegenovergestelde. Terwijl
Marie José, evenals haar vader en
haar broer Leopold, dol was op de
bergsport, schepte de prins meer be
hagen in het rumoerige leven in bars
en dancings, vooral in het gezelschap
van mooie vrouwen. Hij volgde wat al
te nauwgezet het devies van zijn voor
vader, koning Victor Emanuël H: „De
prinsen van het Huis van Savoye zijn
galant, hun vrouwen deugdzaam". En
hoewel de prinses van jeugd af aan
op haar taak, een koningin van Ita
lië te zijn, was voorbereid, kon ze
nooit wennen aan de lichte toon der
Italiaanse aristocratie, die haar in
haar noordelijke vaderland geheel
vreemd was. En wat haar luchthartige
gemaal betreft, legde ze zien al gauw
neer bij het geresigneerde inzicht, dat
hij „te mooi was om te heersen".
De plotselinge dood van haar va
der, de Koning der Belgen, die in de
bergen verongelukte, trof haar bij al
haar echtelijke kommer zwaar. Daarbij
kwam nog de politieke spanning in
Italië en zij, als geboren Belgische, be
hoorde van het begin af aan tot de
scherpste tegenstanders van Mussolini;
daarin werd ze gesterkt door Maar
schalk Balbo, die een uitgesproken
vijand van de Duce geweest schijnt
te zijn en met wie ze een hechte
vriendschap sloot. Ze kon het niet te
boven komen, dat haar koninklijke
schoonvader zich aan Mussolini's wil
had onderworpen, omgaf zich met er
kende anti-fascisten en liet er nooit
enige twijfel over bestaan, dat ze de
houding van Victor Emanuël be
schouwde als een koning onwaardig.
Zij wijdde zich geheel aan liefdadige
werken en scheen zich daarmede dui
delijk van Mussolini's dochter, Edda
Ciano, te distanciëren, wier levens
wandel aanleiding gaf tot ergerlijke
commentaren.
NAAR ZWITSERLAND.
In de oorlog heeft Marie José open
lijk partij gekozen tegen de koning,
die haar uit Rome naar Noord-Italië
liet brengen, vanwaar ze in 1943 met
haar kinderen te voet naar Zwitser
land vluchtte, nadat ze sinds maan
den in overleg gestaan had met Ba-
franken aan Holland geleend heeft?
Met ons geld kon Holland zijn havens
uitrusten, zijn zakenleven uitbreiden.
Het bouwde fabrieken, welke de onze
de doodsteek geven. Waarom? Omdat
in Holland een arbeidder slechts 100
franken verdient,, terwijl gij er 200
wint".
ILLUSTRATIES.
Men zou voor de vermoedelijke in
vloed, die dit pamflet op de grote
massa heeft, niet zo bevreesd behoe
ven te zijn, als het niet „versierd" was
met talrijke illustraties die, uit een
oogpunt van reclame, meesterlijk aan
gebracht zijn en onmiddellijk tot de
Belg zullen spreken. Het visuele pakt
hem. Wilt gij ingang bij hem hebben,
neem dan Uw penseel, doop het in
de felste kleuren van Uw palet, en
schilder ermee op het ragfijne doek
van zijn geest. Welnu, dat hebben deze
ontevreden heren uit de kledingnij-
verheid, uit de tabakswereld, uit de
voedingsnijverheid, uit de papiernij
verheid en de drukkersbedrijven ge
daan. Zij hebben het felste rood en het
gemeenste geel en het donkerste zwart
uitgekozen om er mee te schilderen.
Het resultaat is. dat zij een schilderij
ontwierpen, waarin al het licht aan de
kant van Nederland is en al het
duister aan de kant van België, een
schilderij, dat door zijn overdrijving
bij de critische beschouwer onmiddel
lijk de indruk wekt, dat hier teveel
wordt bewezen juist doordat er te wei
nig bewezen wordt. Maar aangezien
het Belgische volk in zijn brede volks
lagen weinig critisch ingesteld is. zijn
wij van mening, dat dit pamflet niet
nalaten zal invloed uit te oefenen en
de toch al niet hoog oplaaiende vlam
men van de liefde voor Benelux te
doven.
EENZIJDIGHEID.
De jammerlijkste zijde van deze ac
tie is haar eenzijdigheid, Een aange
legenheid als Benelux, die waard is
nagestreefd te worden, maar waaraan
minstens evenveel moeilijk op te los
sen problemen zijn als er partners in
zijn vertegenwoordigd, wordt in dit
pamflet aan een criliek onderworpen,
die al te goedkoop en simplistisch is
en daarom verwarrend werkt. Alles
wordt geperst in een wit-zwart sche
ma: „Dit in Holland, ten koste van dat
in België". Er is in het geheel geen
oog voor schakeringen en nuances. Dit
wekt de indruk, dat de samenstellers
van dit onwaardige stuk door één ding
slechts gedreven werden, hun eigen
belang, dat veilig gesteld moet wor
den. Dit eigenbelang moeten die he
ren zelf kennen. Maar wanneer men
hieraan de schijn geeft van op te ko
men voor een algemeen Belgisch
volksbelang, is het goed, dat deze he
ren weten, dat er in België een groot
deel weldenkende mensen is, die hun
actie als demagogie van de goedkoop
ste soort afkeuren en, hoewel zij mis
schien zelf ook bezwaren hebben te
gen de gang van zaken, met veront
waardiging een „Non tali auxilio"
(niet met of door zulke hulp) aan hun
adres laten horen.
doglïo. In 1945 kon ze naar Rome te
rugkeren, in Mei daaropvolgend be
steeg ze na Victor Emanuël's afdan
king voor zes en twintig dagen de
troon, om op 6 Juni aan boord van
een oorlogsschip in verbanning te gaan
naar Portugal. Sinds 1948 woont ze
met haar zoon aan het meer van Ge-
nève als de Comtesse de Sarres, even
als haar Wittelsbachse voorouders zich
wijdend aan de dingen des geest es. Ze
speelt uitstekend Bach en Beethoven,
op haar tafel staan de foto's van
d'Annunzio en de onlangs gestorven
Benedette Croce. Philisophie en dicht
kunst zijn de troost van deze eenzame
vrouw, die gedurende enige tijd, ten
gevolge van een transfusie met bloed
van een verkeerde bloedgroep, door
blindheid bedreigd werd.
Het Wereldgebeuren
Onzekerheid
in Bonn
Er is een overeenkomst tussen de
Kerstmannetjes, de Sinterklazen
en de Amerikaanse gezanten in
Europa: dat er zoveel van zijn. In
Parijs wonen er werken niet minder
dan vier Amerikanen met de rang
van gezant en in '.llerlei andere ste
den van Europa houden zich vele
hoge Amerikaanse diplomaten op.
Nu zou het dan in de bedoeling
liggen van Eisenhower wel te ver
staan, want Truman houdt thans de
pas in het aantal Amerikaanse
functionarissen in Europa in te
krimpen. Bovendien wil het gerucht,
dat er een soort Amerikaanse „op-
per-gezant" voor een groep Euro
pese landen zou komen. YVie dat
worden zal is nog niet duidelijk,
maar het zal een gezant moeten zyn,
die alles weet van de N.A.V.O.. van
de M.S.A. (wederzijdse veiligheid)
en al zulke zaken, waarmee de Ver
enigde Staten de eenwording van
West-Europa en deszelfs supervisie
door een enkele Amerikaan willen
bereiken.
Enkele dagen geleden kwam Bill
Draper op bezoek bij Konrad
Adenauer om nog eens over die
N.A.V.O. te oraten Draper is de lei
der van de "M.S.A1 in West-Europa
en een van de vele Amerikanen, die
elkaar en de Fransen in Parys voor
de voeten plegen te lopen.
Niemand is bij dat gesprek met
Bill Draper tegenwoordig geweest,
maar een kind kan zeggen, wat
Adenauer daar beloofd heeft. „Als
West-Duitsland de Amerikaanse M.
S.A.-hulp voor 1953 krijgt, dan zal
ik zorgen, dat de verdragen van
Bonn in Duitsland aanvaard wor
den en de West-Europese defensie
organisatie werkelijkheid wordt".
Dat belooft Adenauer nu al enige
maanden, maar weet hij zelf wel hoe
hij daartoe geraken moet? De pers
pectieven voor de aanvaarding van
de Bonn'se verdragen worden name
lijk met de dag slechter.
Wanneer men bepaalde berichten
uit Bonn moet gelovig, dan heeft
Adenauer tegenover z'n tegenstan
der, de socialisten-leider Ollenhauer,
een heel soepele toon aangeslagen en
zou hij er zich terdege van bewust
zijn, dat het met de ratificatie niet
zo vlot zal gaan.
Voor eerst dient gewacht te wor
den op het Staatsgerechtshof Dat
Duitse Staatsgerechtshof heeft nog
wel tot April 1953 werk aleer een
uispraak valt over de vraag of voor
bepaalde gedeelten der Bonn'se ver
dragen een twee-derde meerderheid
in het parlement nodig is. Zegt het
gerechtshof ja, dan blijft Adenauer
niets anders over dan samenwerking
met de socialisten te zoeken voor 'n
twee-derde meerderheid en dus voor.
een soort „compromis".
Zegt het gerechtshof nee, dan is
de heer Adenauer er ook nog niet,
want in West-Duitsland staan de
verkiezingen voor de deur en het is
helemaal niet duidelijk hoe Konrad
Adenauer's Christelijk-Democrati-
sche Unie uit de strijd zal komen.
By deze politieke situatie heeft het
weinig zin voor Adenauer de ra
tificatie van de Bonn'se verdra
gen snel door te drijven. Hij kan er
geen enkel binnenlands politiek voor
deel mee behalen en de buitenlandse
politieke voordelen zijn in de laatste
maanden nogal sterk gederaliseerd!
Nu zal Adenauer wel proberen de
verkiezingen tot de uiterste termijn
uit te stellen, maar dat zal hem wei
nig baten. Eens moet hij toch de
deuren van de stemlokalen laten
openen en dan zal blijken of men
in West-Duitsland de C.D.U. of de
socialisten het vertrouwen wil
schenken.
Zijn de verdragen op dat ogenblik
nog niet geratificeerd, dan zal de
verkiezingsstrijd gaan voor of tegen
de herbewapening. Zijn ze we! aan
vaard, dan zal de strijd gaan voor
of tegen de verdragen.
Winnen de socialisten dan zal on
getwijfeld Ollenhauer bondskanse
lier worden. Wint de C.D.U. tesamen
met de coalitiepartijen dan treedt
waarschijnlijk Adenauer af. Als zijn
opvolger noemt men in dat geval de
Beierse i~> -president dr Ehard.
wflrarg&NfeSb.
BUI Draper bijzonder Amerikaans
gezant, maakte een praatje in Bonn.
EEN
VAN:
ELIZABETH PICKET CHEVALIER.
Boeken in twee, drie of desnoods
nog meer delen zijn nog altijd sterk
in trek. We kennén de voorbeelden
zowel van eigen bodem als uit het
buitenland. Ditmaal is er bij de Zuid-
Hollandse Uitgeversmij. in Den Haag
een tweedelige roman van de Ameri
kaanse schrijfster Elizabeth Picket
Chevalier uitgekomen in een verta
ling van mevr. J. Marschmeyer
Buekers en voorzien van de bekende
illustraties van Anten Pieck. „En zij
oogstte geurigh cruydt", waarvan de
beide delen de titels „Verloren oogst"
en „Herwonnen bloei" dragen, is in
elk geval weer een boeiende roman.
Geen grootse literatuur, maar een le
vendig geschreven verhaal, dat een
merkwaardig beeld geeft van het
Amerikaanse leven in de tweede helft
van de vorige eeuw.
