c Voetbalmatch Calir-Ile Rouse wordt nooit uitgespeeld D Duitsland zij sterk, Frankrijk nog iets sterker! DE MOEILIJKHEDEN VAN DE INTERNATIONALE HANDEL WAT VLAAMS HET INDONESISCHE VOLK IS ONTEVREDEN EN VERBITTERD DONDERDAG 18 DECEMBER 1952 PROVINCIALE ZEEUW BE COURANT 7 FRANKRIJK'S STREVEN: Wèl Duitse divisies, maar waarborg tegen overheersing Het Europese leger staat nog maar ten dele op de benen. Ondertussen groeit het gestadig. Eenmaal zal het zo stoi u zij.i, üat de Europese Verde- digings-Gemeenschap die ook nog alleen maar op schrift bestaat tot de Amerikanen en Canadezen lean zeggen: laat uw troepen maar naar huis gaan, wy knappen het verder zelf wel op. Beide partyen zouden niets liever willen dan dat. Paul Henri Spaak heeft het onlangs duidelyk uitgedrukt: als wy zes divisies in Texas of Missouri zouden onderhouden, zou daar ook hevig over gesputterd worden. Goed. De Amerikanen en de Canadezen ver trekken dus eens uit Europa. En het is te verwachten, dat de Engelsen op de duur ook hun troepen van het vasteland, in casu de Britse zóne van Duitsland, terug trekken. Maar voor wijj zover zyn, moet er nog heel wat gebeuren. voorkomen moet worden, dat die staf en die divisies zich op een kwade dag los zouden maken uit de Europese Verdedigings-Gemeenschap danwel de baas over haar gaan spelen en dat door ondemocratische politieke ma chinaties in het Westduitse regerings centrum de harmonische samenwer king zou worden verstoord. Men wil dus Duitsland wèl aanvaarden als volwaardig lid van de Gemeenschap, maar tevens het land de mogelijkheid ontnemen voor de eer te bedanken, nu of later. Natuurlijk wringt er iets in deze redenering, want ook het par lement te Bonn moet in volle vrijheid beslissen of het de E.V.G. al dan niet aanvaardt. Ten dele zal dat afhangen van de vraag hoe het reageert op de (gehei me) byzondere overeenkomst tussen de Duitse regering en de voormalige bezettende mogendheden, waarin be paalde waarborgen zijn vastgelegd op dit punt. Het schijnt, dat de drie mogendheden het recht willen behou den in te grijpen in Duitse aangele genheden in geval er van een opstand, een staatsgreep o.i.d. sprake is. Geen gelukkige oplossing naar mijn smaak. Als zulk een recht nodig is dan moet dat in handen worden gelegd van het wordende politieke gezagsorgaan van West-Europa. De V.S. moeten er (al thans op de duur) buiten blijven. En Engeland moet zich niet willen men gen in vastelandse zaken als het geen Allereerst moet West-Duitsland in het verdedigingsstelsel worden in schakeld. Dat is nu eenmaal een langryk deel van het vrije Europa, dat nimmer een militair luchtledig gebied mag worden. Zou men er dat van ma ken, dan zou een handig opgezette staatsgreep, gebruik makend van de Duitse eenheidsgedachte, voldoende zyn om het gehele Duitse gebied ach ter het IJzeren Gordijn te brengen. Aan de andere kant bestaat het ge vaar, dat het herstel van een onaf. door GERHARD WERKMAN. hankelijke Wehrmacht zal trachten, de rest van West-Europa te dicteren en te beheersen. De Fransen maken zich bezorgd over deze veronderstelling, over deze vrees, mag ik wel zeggen. Zn zijn doodsbenauwd voor de Duitse hege monie, over de in wording zijnde Ver enigde Staten van Europa. Een van him eigen politici, Paul Reynaud, heeft zijn landgenoten toegeroepen: pas op, pas op, dat je door je blind te staren op de Duitse bomen het Rus sische bos niet uit het oog verliest. TWEE GEDACHTEN. Frankrijk hinkt ten aanzien van Europa's verdediging dus op twee ge dachten: Duitsland moet sterk zijn om een eventueel Russisch gevaar te keren en Duitsland moet zwak zijn om Duitse hegemonie uit te sluiten. De politici zoeken ijverig naar een oplossing, want er is haast bij, vinden zy. Er moet wat gebeuren. Er is een Duropees verdedigingsverdrag geslo ten en dat moet nu door de onder scheidene parlementen worden goed gekeurd. Oud-minister mr. D. U. Stik ker, thans Nederlands ambassadeur te Londen, heeft met enige trots aan- u-gaan. Het is later in Den. Haag in twijfel getrokken. Hoe het ook zy, het wachten is niet op Den Haag of Brussel of Luxemburg, zelfs niet op Rome, het wachten is op Parijs en Bonn. Als er moeilijkheden komen, komen zij daar. Parys wacht op Bonn en Bonn op Parijs. Nuchtere politici in de Franse hoofd stad, die ik heb ontmoet, zien de zaak zo: de Duitse divisies moeten er ko men, een Duitse generale staf aan vaarden wij desnoods ook nog, maar ZOMAAR^ vastelandse verantwoordelijkheid wil dragen. Het is tenslotte een vraagstuk van binnenlandse Europese veilig heidspolitiek. Frankryk wenst ook de grootste bij drage te leveren tot het Europese le ger nl. 14 divisies tegen Duitsland 12 en Italië ook 12. Daardoor behoudt het ook de grootste zeggensci Maarschalk Juin heeft bovendien eens gezegd, dat Spanje zich ook maar (met eveneens 12 divisies) by 't West-Európesc bloc zou moeten voe- ten. Hy bracht de Franse regering anig m verlegenheid met die uit poli tiek oogpunt onverstandige opmer king. Weliswaar voelt men in rege ringskringen wel voor het inschake len van Spanje op militaire gronden, maar 't Franse parlement zou daar thans om politieke redenen zeker nog bezwaar tegen maken. Ook op dit punt zoekt men naar een voor alle partijen aanvaardbare modus; dat al thans is de indruk, die ik kreeg tij dens een gedachtenwisseling te Parys op dit punt. INSPANNING. Soms, meestal zelfs, zyn de dingen op papier heel wat eenvoudiger dan in de practijk. Dat ondervindt ook Frankrijk bij de verwezenlijking van zijn vaste voornemen de eerste viool te spelen in het orkest van West-Eu ropa. Wie de sterkste wil zijn, moet zich uitermate inspannen. Nu, de Fransen doen dat. Hun land was er in 1945 even ontredderd aan toe als Nederland- En het leger mo&°t, ook, evenals bij ons, opnieuw opgebouwd worden. Dat is gebeurd. Er is en er wordt nog hard gewerkt. Niet zo hard als in Duitsland de Fransman is nu eenmaal minder „tüehtig", is vlot in het staken-uit-protest, kent minder discipline maar men komt er tenslotte ook wel, al is het voor een buitenstaander vaak onbegrijpe lijk hoe. De Fransman overwint zijn moeilijkheden met een veerkracht, die hij ontleent aan twee toverwoorden: quand même! En hij ontdoet zich van alle bezwaren met twee andere tover woorden: on verra Moeilijkheden zijn er. Bezwaren ook. Wat leger, marine en luchtvaart betreft, heeft het land op het ogen blik ruim 900.000 man onder de wa penen, terwijl het jaarlijks een 300.000 recruten oproept, die ander half jaar onder de wapenen blijven. Ondertussen bindt de strijd in Indo- China 173.000 man, waarvan er 74.000 uit Frankryk zelf afkomstig zijn. (Men weet, dat ook een groot contin- KLACHT VAN EEN ZAKENMAN Alleen maar sin&a&tppels mt Israël en die zijn te duur (Van onze speciale verslaggever) In hotel „Rrasnapolsky" te Amsterdam ontmoetten we hem. Een heer van middelbare lengte met scherpe gelaatstrekken. Een der velen, die met enthousiasme, liefde en opoffering bouwen aan hun nieuwe vaderland: Israël. Zyn naam, nee, die deed niet terzake. Hij was hier in ons land voor zaken. Inkoop van zaden, aardappelen en fruitbomen voor de coöperatieve organisatie in zijn land, die de vruchtbaarheid van de Israëlische bodem metterdaad bewyst. De treize-ton- nes", de nieuwe Franse lichte tank, uitgerust met een 75 mm-kanon en een mitrailleur. Bnelheid gemid deld 45 km i» het veld en 60 km op de weg. Actie radius S00 km. De productie is pas begonnen. Behalve het Franse zal ook het Zwitserse leger dit wapen in gebruik nemen. Kerst- en Nieuwjaars verlof voor militairen Op vragen van het Tweede Kamer lid, de heer Gortzak (Comm.) in ver band met de verlofregeling voor mili tairen tijdens de Kerstdagen en de jaarwisseling heeft de minister van oorlog schriftelijk het volgende geant woord: Bij ministeriële beschikking dd. 10 December 1952, is bepaald, dat Kerst- verlof kan worden verleend met ver trek op 24 December a.s. en terug keer op 28 December, zomede verlof ter gelegenheid der jaarwisseling met vertrek op 31 December a.s. en terug keer op 5 Januari. Ter gelegenheid van dit verlof be staat geen aanspraak op extra vrij vervoer. De normale regeling zal in verschillende gevallen toepassing kun nen vinden. Doordat in de regeling de extra-ver loven steeds aansluiten aan weekein den, vloeit daaruit voor hen, die ge woonlijk de weekeinden naar hun haardsteden gaan. geen extra finan ciële belasting voort, waarvoor com pensatie op haar plaats zou zijn. Uit Anderlechts slachthuizen bereikte ons een bericht, dat naar verluidt de Belgen „dwars voor de maag blijft zit ten". Sinds hier namelijk de electrische apparaten voor het „versuffen van zwij nen en schapen" defect zijn geraakt, geeft men deze slachtdieren, alvorens ze te doden, „simpel 'ne klop met 'nen ha mer". Algemeen is men in België dan ook van mening, dat het verkeerd is, wanneer in een der grootste slachthui zen deze „primitieve en onmenselijke wijze van versuffen" wordt toegepast. Het bestuur van de abattoirs verklaarde echter dat de toestellen niet zijn gerepa reerd omdat electrificatie niet voldeed. Vandaar die „klop" met de hamer In Brussel heeft de „Belgische Liga van Vrienden van de Wijn" zijn 22ste feestmaaltijd gehouden, waarbij de leden werden onthaald op „rijke hoeveelheden van het exquise vocht". Een doktr, die medfe aanzat, noemde de wijn een drank, die door alle tijden heen zeer op prijs werd gesteld, ook in België, en de bij eenkomst van de wijnvrienden een voor beeld „van hoe men lekker kan' genieten van eten en drinken en van waarachtige vriendschap, nette omgangsmanieren en zachtheid van het leven". Er zit wat inDat niet alleen in Engeland maar ook in het landelijke dorpje Lede. berg gokkers voorkomen, is kortelings gebleken. De uitslagen der raadsverkie zingen zijn in Ledeberg namelijk ongel dig verklaard, omdat een prognostiek was ingericht, die het verloop der ver kiezingen sterk zou hebben beïnvloed. B „Reuze rapen" kweekte een man in zijn tuintje te Stekene-Waas. De knollen hadden een gewicht van 8 9 kg. en bij elke raap die de man rooide was het opnieuw „vaste prik'. Boze tongen be weren nu, dat de vrouw van deze for tuinlijke tuinier de wanhoop nabij is, omdat haar „kookpotten" bij lange na niet groot genoeg zijn. maar dat zal wel „de kif" zijn dachten wij.... B Verder bericht men ons uit Antwerpen, dat de bekende Nederlandse dichter Bertus Aapjes in de Scheldestede een lezing gaat houden. Het zal de lezer niet ont gaan, dat deze naam ontzettend veel overeenkomst vertoont met die van de nóg beter bekende Nederlandse dichter Bertus Aafjes. 53 Tenslotte nog een ver heugend bericht uit Waregem. In dit Vlaamse stadje bereidt men zich voor om met grote luister de 105e verjaardag te vieren van Emeranske Baert. een ge rimpeld vrouwke. dat heet de oudste in woonster in den lande te zijn. Het be richt. dat Emeranske nog precies weet te vertellen, hoe Waregem er 100 jaar ge leden uitzag lijkt ons echter nogal sterk! „Nederland kan grote zaken met het jonge Israël doen. Uw producten zijn zeer gewild by ons", zo zei hij. „Maar de Nederlandse instanties zijn te weinig elastisch op dit ogen blik. Er is een handelsovereenkomst met Israël, die in Augustus/Septem ber afliep, en verlengd is tot Decem ber. Maar over een nieuwe overeen komst bestaat op dit ogenblik onze kerheid. Men zegt, dat er binnen kort een Nederlandse commissie naar Israël zal vertrekken om te gaan on derhandelen. Maar hoe lang duurt het dan nog voor een nieuwe overeen komst tot stand gekomen is? Zo lang deze overeenkomst er niet is, kan in uw land slechts mondjesmaat gekocht worden. Drie weken geleden is er in Denemarken voor twintig millioen Deense kronen dat is meer dan een millioen pond sterling gekocht. De aankopen betreffen artikelen, die anders door Nederland geleverd werden. Kaas, bevroren vis, meelproducten, groente, zaden, aard appelen. Denemarken werd de voor keur gegeven, omdat de Denen Is raëlische textiel konden gebruiken, terwijl Nederland hiervoor bedankt. Onze export dekt onze import niet. De verhouding is ongeveer als 1:3. De rest van onze import moet be taald worden met dure dollars. Te genover de enorme inspanning, die het Israëlische volk zich getroost om zich een bestaan op te bouwen, mag toch van de Nederlanders wel enige souplesse verwacht worden. Drie duizend dollar verstrekt de Israëli sche staat om, één emigrantenfamilie een bestaan te verzekeren. Maande lijks komen er 20 h 25.000 mensen naar dit oude jonge land. Dat kost milliarden in dollars. Maar men durft het aan. Triest doet het daartegen over aan, dat Nederland, dat altijd bijzonder geïnteresseerd was bij Is raël, nu nog maar voor geringe be dragen kan leveren, omdat geen of moeilijk overeenstemming te vinden zou zijn over wederzijdse leveranties". Ten departemente van Economi sche Zaken deelde men ons in aan sluiting op bovenstaande informaties mede, dat het enige Israëlische arti- Schipbreukelingen voor Livorno allen gered. Alle schipbreukelingen, die zich nog op het wrak van het voor Li- vomo gestrande Amerikaanse koel- schip „Grommet Reefer" bevonden, zijn Dinsdag door helicopters van de Amerikaanse marine gered. Het schip was enige honderden meters buiten de haven van Livor no op de rotsen geslagen en in twee- en gebroken. De éne helft zonk ter stond en op de andere helft hebben de veertig schipbreukelingen vele angstige uren doorgebracht. Zij wer den in groepen door de helicopters gered. kei, waarvoor Nederland belangstel ling heeft, de sinaasappel is. De prijs van dit artikel ligt echter 30% hoger dan de wereldprys. Met name Span je kan ons de Oranjeappeltjes zoveel goedkoper leveren. Wel heeft Israël verzocht aanvul lende credieten te verstrekken, die over enige jaren zullen worden terug betaald. De Nederlandse regering staat hier echter terughoudend te genover. Dit is de reden, dat de situ atie op dit ogenblik dus niet is, zo als onze Israëlische woordvoerders die graag zouden willen zien. gent van het Vreemdelingenlegioen aan het front in Azië staat). Voorts zyn er 200.000 man autochtone troe pen, waarvan de helft in para-militai re functies. Niet alleen Vietnam helpt mee de Viet Minh te bestrijden, maar ook Laos en Kambodja. Voorts is 20 pet. van de Franse marine (287 vaar tuigen!) in de Indochinese wateren gestationneerd. Deze cijfers zeggen niet alles. Van de officieren der Franse strijdkrach ten bevindt zich 26 pet. voortdurend in Indo-China, van de onderofficieren 37 pet. De verliezen zijn soms groot. Het verliescijfer aan ervaren officie ren werd mij gekenschetst als gelijk te zijn aan vier jaargangen St. Cyr. Men streeft er dan ook naar in lndo- China tien autochtone divisies op de been te brengen, opdat de Fransen zich zoveel mogelijk kunnen terug trekken, maar op net ogenblik is het daar nog te vroeg voor. NIET TE KLAGEN. Frankryk heeft niet te klagen over (Amerikaanse) hulp. Er zijn reeds 4000 tanks, 1350 kanonnen, 1200 voertuigen, een vliegdekschip en 8 torpedojagers en 100 vliegtuigen ont vangen, terwijl 1000 luchtvaartman nen en 100 landmachtofficieren in de V.S. worden opgeleid voor bijzondere doeleinden. Frankryk is echter niet van die hulp afhankelijk. De eigen voortbrenging van verdedigingsmid delen is ten zeerste opgevoerd. In dit verbahd sprak men met geestdrift over de Mystère-straalja- ger en de 13-tons tank. Die jager schijnt zich te kunnen meten met de beste Engelse en Amerikaans, als ik mag gelóven wat men mij vertelde. En die „treize-tonnes" te Satory, bij Versailles, waar men dit wapen vervaardigt, sprak men het woord uit als een troetelnaampje moet hèt ware hulpmiddel zijn bij verken ningen. Veertig van die „treize-ton nes" per divisie vormen een even ideale verkenningseenheid als in Na poleons tijd een paar eskadrons lichte cavalerie, probeerde een kolonel my uit te leggen. De Franse nijverheid doet meer voor de strijdkrachten dan alleen straaljagers en lichte tanks bouwen, maar dit zijn twee programmapunten, waarop men bijzonder trots is; twee bewijzen van een streven naar een onafhankelijkheid van buitenlandse leveringen. Een streven, dat men tracht op Europees niveau te brengen. Gelukt is dat nog niet, maar er wordt aan gewerkt. leiding tracht te geven aan de Ver enigde Staten van Europa. Wij kun nen ons op het standpunt stellen, dat er binnen het federatief verband geen hegemonie mag zyn, maar dat is theorie. Het zal gaan tussen Fransen en Duitsers; de keus zal voor ons niet zo erg moeilijk zyn. Moeilijker zal het zijn ervoor te zorgen, dat wij, de klei ne landen, niet onder dc voet worden gelopen bij de politieke worsteling tussen de grote broers, die weldra hoe langer hoe duidelijker aan het licht zal treden. ACHTER DE UITERLIJKE RUST Partijpolitiek geharrewar belet elke constructieve arbeid (Van onze correspondent) DJAKARTA, December. De dagbladpers in Nederland heeft de lezer, naar ik mag veronderstellen, wel van de laatste ontwikkelingen in Indone sië op de hoogte gebracht, tenminste wat de feiten betreft. Men weet das, dat het parlement te Djakarta weer bijeen is geweest en ook dat de rege ring met mutaties In legerkringen bezig is. Naar het uiterlyk ls de rust hiermede teruggekeerd, maar de spanningen blyven bestaan. Mr. Sjafroeddin Prawiranegara, treffend beeld om zijn bedoelingen te oud-minister, thans president van de illustreren: De hitte van de machts- Javase Bank (die nu 's Lands Bank stryd der politieke partijen heeft tot 1Jifschappij gaat heten) heeft de situatie mis schien het duidelijkst geschilderd In een artikel in het Indonesische blad „Abadi", toen hij de toestand dezer dagen vergeleek met een vulkaan, waarvan slechts een klein gedeelte zichtbaar is, terwijl het werkelijke ge vaar onder de oppervlakte verborgen ligt. Dit gevaar schuilt niet enkel in een revolutionnaire tendens in sommi ge legerkringen, maar wordt gevormd door een vrij grote ontevredenheid (mr. Sjafroeddin spreekt zelfs van „verbittering") onder het volk van Indonesië. En die ontevredenheid be staat volgens deze gezaghebbende fi guur niet zonder reden. DE PARTIJEN. Dat zij zich tegen het parlement richt, vindt zjjn oorzaak in de houding en de handelingen van het merendeel der politieke partijen hier te lande, met name van naar leidende en verte genwoordigende figuren. Het land ver keert in economisch en financieel op zicht in grote nood, terwijl de party- figuren voor een groot deel slechts naar persoonlijke macht streven, zon der enig gezond initiatief tot practi- sche oplossingen van de benarde toe stand. Dit is geen critiek van een Westerse buitenstaander, maar van een vooraanstaande en invloedrijke fi guur, de reeds geciteerde mr. Sjaf roeddin. Hij gebruikte een bijzonder Een vredesplan van Eisenhower Generaal Eisenhower is bezig aan een plan voor wereldvrede, dat eerst in Korea moet worden beproefd. Al dus een bericht in het Britse blad „Daily Mail" van de correspondent te Washington. Voorrang zou worden gegeven aan het gehele Verre Oosten, terwijl Europa op de tweede plaats zou komen. EILAND VAN SCHOONHEID (II) Rivaliteit tussen Corsicaanse steden nasleep van vrijheidsstrijd (Van een onzer redacteuren.) Rivaliteit tussen twee naburige steden is een tamelijk veel voorkomend verschijnsel: We weten er zelfs op Walcheren van mee te praten. Maar wat te zeggen van een controversp tussen twee steden, nóg wat kleiner dan Middelburg en Vlissingen, welke zo diep ingrijpt, dat bijv. nog nooit een voetbalwedstrijd tussen de twee favoriete clubs geheel is uitgespeeld kau worden omdat het altijd weer op een volledige vechtpartij uitloopt lang voor de scheidsrechter het eindsignaal heeft kunnen blazen? Een volledige politiemacht is op de been en de dokters van de gehele streek komen op de Zondag van de wedstrijd naar het voetbalterrein, omdat hun lmlp daar nooit gemist kan worden. Waar speelt zich dit fraais af? Op Corsica, waar tussen de kleine stadjes Calvi en lie Rousse aan de N.W.-kust inderdaad een diep-ge- wortelde rivaliteit bestaat. Zo diep zelfs, dat zij onder deze vriendelijke, gastvrije en voorkomende mensen inderdaad toch tot excessen kan lei den. Iets van de oude driften uit de tijd van de vendetta en het bandie- tendom is hier blijkbaar toch blyven voortleven en wanneer we de ver halen over deze jaarlijks terugkeren de „evenementen" mogen geloven, gaat het er dan inderdaad heet toe. Op een mooie zomeravond hebben we op het platanen-pleintje van lie Rousse onder het genot van menig glaasje rode Calenzana een paar Gorsicanen eens gevraagd naar de oorzaak van deze rivaliteit. En toen kwamen de verhalen los! Verhalen uit een ver verleden, die altijd weer spreken van overheersing door vreemde volken, van strijd om de vrijheid, van overwinningen soms en van nieuwe onderdrukkingen, die daarop altijd weer volgden. Grieken, Romeinen, Saracenen, Moren, Span jaarden, Genuezenallemaal zijn ze bezetters van het eiland geweest en allen hebben ze ook hun sporen nagelaten in het volk en zijn cultuur Nog altijd vindt men op Corsica b.v. zuiver Griekse namen, zelfs voorna men, en in een enkel dorp (Cargèse) wordt nog een taal gesproken, die zeer sterk de Griekse invloeden ver raadt. Men beeft daar ook nog een Grieks-Katholieke kerk. DE STRIJD VAN PAOL1. Het verhaal over He Rousse en Calvi is echter van veel jonger da tum. In de jaren 17501760 voerden de Corsicanen een bewogen en ver bitterde vrijheidsstrijd tegen de Ge nuezen, die reeds enige eeuwen hun eiland overheersten. Leider van de strijd was Pascal Paoli, die er in slaagde alle Corsicanen onder z'.ch te verenigen. Allemet uitzonde ring van die van Calvi, toen de be langrijkste handelsstad van het eiland. Calvi dreef een belangrijke handel met de Genuezen en voelde er dus niets voor om deze te ont stemmen. Calvi deed dus niet mee en Paoli 'was daar heel boos om. Hij zwoer zodra de stryd gewonnen zou zijn dicht bij Calvi een nieuwe stad te zullen stichten, die Calvi zou over vleugelen, haar handel zou overne men en de oude vestingstad tot een zeer ondergeschikte rol zou terug dringen. Paoli heeft woord gehou den. Ile Rousse werd in 1758 ge sticht een goede 20 k.m. ten Noord- Oosten van Calvi, en deze jonge stad is sindsdien steeds meer het handels centrum geworden van het Noord- Westen. van de Balagne, zoals deze streek genoemd wordt. En Calvi heeft zijn handel verloren, werd zelfs een dode stad, waarin pas de laat ste decennia weer verandering is gekomen, toen het zich op het toe risme heeft geworpen. Calvi, het eni ge echte toeristenstadje van Corsi ca, waar men tientallen hotelletjes en cafeetjes vindt en dat op drukke dagen in 't seizoen haast een soort Voiendam of Marken lijkt, heeft nog altijd iets tegen De Rousse en |ken is met van droogte gebarsten grond. Het vee en de planten die daarop moeten leven sterven van dorst. ZWARTE SCHAPEN. In sommige kringen bestaat helaas nog steeds de neiging om de hier in Indonesië werkende Nederlanders als de zwarte schapen te doodverven en de aandacht van de werkelyke moei lijkheden af te leiden door onaange name critiek of floor maatregelen te gen deze groep, die hier nog steeds een onmisbare economische rol ver vult. Nog dezer dagen werd er bij de voorbereiding der begroting op gewe zen, dat er voor de goede gang van zaken een aanzienlijke hoeveelheid buitenlands kapitaal moet worden aangetrokken. Men heeft thans een post van nog geen twee milliard op de begroting voor kapitaalsinveste ringen, terwijl er volgens de minister van Financiën mr. Soemitro voor de eerstvolgende tien jaar minstens vijf zes milliard nodig is. Natuurlijk be hoeft dit niet allemaal Nederlands ka pitaal te zijn, men ziet waarschijnlijk zelfs liever van niet, maar het is ook duidelyk dat dit inhoudt dat men het de vele bestaande Nederlandse bedrij ven en ondernemingen toch ook niet al te moeilijk moet maken, zomin als de krachten, die daarin werken en die nu eenmaal nog lang niet alle door Indonesische employes vervangen, kunnen worden, omdat die op de ar beidsmarkt eenvoudig niet te vinden zijn. ONZEKERHEID. Het is overigens tj^erend voor de gehele situatie, dat de onderlinge Sarticuliere en zakelijke verhoudingen assen Nederlanders en Indonesiërs in dit land vrijwel zonder uitzondering uitstekend zijn. maar dat de partij politieke sentiments-uitingen, in woord en geschrift een heel wat min der prettig geluid doen horen. Dit heeft eensdeels tot gevolg, dat men bijvoorbeeld in Nederland wel eens een verkeerd beeld moet krijgen van de werkelyke dagelijkse verhoudingen tussen beide bevolkingsgroepen, maar ook, dat er onder die bevolkingsgroe pen zelf een zekere schuwheid in het regelmatig contact begint te ont staan. Men weet door al dit politiek ru moer niet goed meer, waar men ver ondersteld wordt te staan, men voelt zich onzeker, onbehaaglijk. Men hoort hier in Indonesië tegen woordig wel eens zuchtende buiten landers opmerken: Wij verwonderen ons nergens meer over. Het klinkt een beetje triest, in Wes terse oren, maar het is in dit land misschien de enige juiste houding, zich nergens meer over te verwonde ren, niet echter met een tergend ge voel van pessimisme, maar in de over tuiging dat, hoe désastreus de toe stand soms lijkt, in dit elastische land tenslotte toch alles „nog wel weer te recht komt", vaak tegen alle regels van onze Westerse logica in! tje oprichtten, kunnen het die van Calvi nog steeds niet 'vergeven, dat zy hun grote held in de steek lieten. Eegrijpt U nu die enorme rivali teit tussen De Rousse en Calvi? NU FRANS. Ook na de bevrijding van de Ge nuezen werden de Corsicanen niet werkelijk vrij, want de Genuezen rie pen krachtens een oud bondgenoot schap de hulp van Frankrijk in en het waren Franse troepen, die ten slotte Paoli weer versloegen en hem dwongen in ballingschap te gaan. Op 15 Augustus 1769 werd de ver eniging van Corsica met Frankrijk afgekondigd (maar pas vijf jaar la ter erkend). En het is wel merk waardig dat juist op diezelfde dag in Ajaccio op Corsica Napoleon Bo naparte werd geboren, wiens vader nog secretaris van Paoli was ge weest en die later keizer van Frank rijk zou worden Over de grote ver ering. die de Corsicanen Napoleon nog altijd toedragen en over enkele voorrechten, welke ze aan hem te danken hebben, willen wij graag in de°inwoners van Ilé Rousse, die voor j een volgend artikel nog iets vertei- Paoli een standbeeld op hun plein-1 len.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1952 | | pagina 7