c
Voetbalmatch Calir-Ile Rouse
wordt nooit uitgespeeld
D
Duitsland zij sterk, Frankrijk
nog iets sterker!
DE MOEILIJKHEDEN VAN DE
INTERNATIONALE HANDEL
WAT VLAAMS
HET INDONESISCHE VOLK IS
ONTEVREDEN EN VERBITTERD
DONDERDAG 18 DECEMBER 1952
PROVINCIALE ZEEUW BE COURANT
7
FRANKRIJK'S STREVEN:
Wèl Duitse divisies, maar waarborg
tegen overheersing
Het Europese leger staat nog maar ten dele op de benen. Ondertussen
groeit het gestadig. Eenmaal zal het zo stoi u zij.i, üat de Europese Verde-
digings-Gemeenschap die ook nog alleen maar op schrift bestaat tot
de Amerikanen en Canadezen lean zeggen: laat uw troepen maar naar huis
gaan, wy knappen het verder zelf wel op. Beide partyen zouden niets liever
willen dan dat. Paul Henri Spaak heeft het onlangs duidelyk uitgedrukt:
als wy zes divisies in Texas of Missouri zouden onderhouden, zou daar ook
hevig over gesputterd worden. Goed. De Amerikanen en de Canadezen ver
trekken dus eens uit Europa. En het is te verwachten, dat de Engelsen op
de duur ook hun troepen van het vasteland, in casu de Britse zóne van
Duitsland, terug trekken. Maar voor wijj zover zyn, moet er nog heel wat
gebeuren.
voorkomen moet worden, dat die staf
en die divisies zich op een kwade dag
los zouden maken uit de Europese
Verdedigings-Gemeenschap danwel de
baas over haar gaan spelen en dat
door ondemocratische politieke ma
chinaties in het Westduitse regerings
centrum de harmonische samenwer
king zou worden verstoord. Men wil
dus Duitsland wèl aanvaarden als
volwaardig lid van de Gemeenschap,
maar tevens het land de mogelijkheid
ontnemen voor de eer te bedanken,
nu of later. Natuurlijk wringt er iets
in deze redenering, want ook het par
lement te Bonn moet in volle vrijheid
beslissen of het de E.V.G. al dan niet
aanvaardt.
Ten dele zal dat afhangen van de
vraag hoe het reageert op de (gehei
me) byzondere overeenkomst tussen
de Duitse regering en de voormalige
bezettende mogendheden, waarin be
paalde waarborgen zijn vastgelegd
op dit punt. Het schijnt, dat de drie
mogendheden het recht willen behou
den in te grijpen in Duitse aangele
genheden in geval er van een opstand,
een staatsgreep o.i.d. sprake is. Geen
gelukkige oplossing naar mijn smaak.
Als zulk een recht nodig is dan moet
dat in handen worden gelegd van het
wordende politieke gezagsorgaan van
West-Europa. De V.S. moeten er (al
thans op de duur) buiten blijven. En
Engeland moet zich niet willen men
gen in vastelandse zaken als het geen
Allereerst moet West-Duitsland in
het verdedigingsstelsel worden in
schakeld. Dat is nu eenmaal een
langryk deel van het vrije Europa, dat
nimmer een militair luchtledig gebied
mag worden. Zou men er dat van ma
ken, dan zou een handig opgezette
staatsgreep, gebruik makend van de
Duitse eenheidsgedachte, voldoende
zyn om het gehele Duitse gebied ach
ter het IJzeren Gordijn te brengen.
Aan de andere kant bestaat het ge
vaar, dat het herstel van een onaf.
door GERHARD WERKMAN.
hankelijke Wehrmacht zal trachten,
de rest van West-Europa te dicteren
en te beheersen.
De Fransen maken zich bezorgd
over deze veronderstelling, over deze
vrees, mag ik wel zeggen. Zn zijn
doodsbenauwd voor de Duitse hege
monie, over de in wording zijnde Ver
enigde Staten van Europa. Een van
him eigen politici, Paul Reynaud,
heeft zijn landgenoten toegeroepen:
pas op, pas op, dat je door je blind te
staren op de Duitse bomen het Rus
sische bos niet uit het oog verliest.
TWEE GEDACHTEN.
Frankrijk hinkt ten aanzien van
Europa's verdediging dus op twee ge
dachten: Duitsland moet sterk zijn
om een eventueel Russisch gevaar te
keren en Duitsland moet zwak zijn
om Duitse hegemonie uit te sluiten.
De politici zoeken ijverig naar een
oplossing, want er is haast bij, vinden
zy. Er moet wat gebeuren. Er is een
Duropees verdedigingsverdrag geslo
ten en dat moet nu door de onder
scheidene parlementen worden goed
gekeurd. Oud-minister mr. D. U. Stik
ker, thans Nederlands ambassadeur
te Londen, heeft met enige trots aan-
u-gaan. Het is later in Den. Haag
in twijfel getrokken. Hoe het ook zy,
het wachten is niet op Den Haag of
Brussel of Luxemburg, zelfs niet op
Rome, het wachten is op Parijs en
Bonn. Als er moeilijkheden komen,
komen zij daar. Parys wacht op Bonn
en Bonn op Parijs.
Nuchtere politici in de Franse hoofd
stad, die ik heb ontmoet, zien de zaak
zo: de Duitse divisies moeten er ko
men, een Duitse generale staf aan
vaarden wij desnoods ook nog, maar
ZOMAAR^
vastelandse verantwoordelijkheid wil
dragen. Het is tenslotte een vraagstuk
van binnenlandse Europese veilig
heidspolitiek.
Frankryk wenst ook de grootste bij
drage te leveren tot het Europese le
ger nl. 14 divisies tegen Duitsland 12
en Italië ook 12. Daardoor behoudt
het ook de grootste zeggensci
Maarschalk Juin heeft bovendien
eens gezegd, dat Spanje zich ook
maar (met eveneens 12 divisies) by 't
West-Európesc bloc zou moeten voe-
ten. Hy bracht de Franse regering
anig m verlegenheid met die uit poli
tiek oogpunt onverstandige opmer
king. Weliswaar voelt men in rege
ringskringen wel voor het inschake
len van Spanje op militaire gronden,
maar 't Franse parlement zou daar
thans om politieke redenen zeker nog
bezwaar tegen maken. Ook op dit
punt zoekt men naar een voor alle
partijen aanvaardbare modus; dat al
thans is de indruk, die ik kreeg tij
dens een gedachtenwisseling te Parys
op dit punt.
INSPANNING.
Soms, meestal zelfs, zyn de dingen
op papier heel wat eenvoudiger dan
in de practijk. Dat ondervindt ook
Frankrijk bij de verwezenlijking van
zijn vaste voornemen de eerste viool
te spelen in het orkest van West-Eu
ropa. Wie de sterkste wil zijn, moet
zich uitermate inspannen. Nu, de
Fransen doen dat. Hun land was er
in 1945 even ontredderd aan toe als
Nederland- En het leger mo&°t, ook,
evenals bij ons, opnieuw opgebouwd
worden. Dat is gebeurd. Er is en er
wordt nog hard gewerkt. Niet zo
hard als in Duitsland de Fransman
is nu eenmaal minder „tüehtig", is
vlot in het staken-uit-protest, kent
minder discipline maar men komt
er tenslotte ook wel, al is het voor
een buitenstaander vaak onbegrijpe
lijk hoe. De Fransman overwint zijn
moeilijkheden met een veerkracht, die
hij ontleent aan twee toverwoorden:
quand même! En hij ontdoet zich van
alle bezwaren met twee andere tover
woorden: on verra
Moeilijkheden zijn er. Bezwaren
ook. Wat leger, marine en luchtvaart
betreft, heeft het land op het ogen
blik ruim 900.000 man onder de wa
penen, terwijl het jaarlijks een
300.000 recruten oproept, die ander
half jaar onder de wapenen blijven.
Ondertussen bindt de strijd in Indo-
China 173.000 man, waarvan er 74.000
uit Frankryk zelf afkomstig zijn.
(Men weet, dat ook een groot contin-
KLACHT VAN EEN ZAKENMAN
Alleen maar sin&a&tppels mt Israël en
die zijn te duur
(Van onze speciale verslaggever)
In hotel „Rrasnapolsky" te Amsterdam ontmoetten we hem. Een heer
van middelbare lengte met scherpe gelaatstrekken. Een der velen, die met
enthousiasme, liefde en opoffering bouwen aan hun nieuwe vaderland:
Israël. Zyn naam, nee, die deed niet terzake. Hij was hier in ons land voor
zaken. Inkoop van zaden, aardappelen en fruitbomen voor de coöperatieve
organisatie in zijn land, die de vruchtbaarheid van de Israëlische bodem
metterdaad bewyst.
De treize-ton-
nes", de nieuwe
Franse lichte tank,
uitgerust met een
75 mm-kanon en
een mitrailleur.
Bnelheid gemid
deld 45 km i» het
veld en 60 km op
de weg. Actie
radius S00 km. De
productie is pas
begonnen. Behalve
het Franse zal
ook het Zwitserse
leger dit wapen in
gebruik nemen.
Kerst- en Nieuwjaars
verlof voor militairen
Op vragen van het Tweede Kamer
lid, de heer Gortzak (Comm.) in ver
band met de verlofregeling voor mili
tairen tijdens de Kerstdagen en de
jaarwisseling heeft de minister van
oorlog schriftelijk het volgende geant
woord:
Bij ministeriële beschikking dd. 10
December 1952, is bepaald, dat Kerst-
verlof kan worden verleend met ver
trek op 24 December a.s. en terug
keer op 28 December, zomede verlof
ter gelegenheid der jaarwisseling met
vertrek op 31 December a.s. en terug
keer op 5 Januari.
Ter gelegenheid van dit verlof be
staat geen aanspraak op extra vrij
vervoer. De normale regeling zal in
verschillende gevallen toepassing kun
nen vinden.
Doordat in de regeling de extra-ver
loven steeds aansluiten aan weekein
den, vloeit daaruit voor hen, die ge
woonlijk de weekeinden naar hun
haardsteden gaan. geen extra finan
ciële belasting voort, waarvoor com
pensatie op haar plaats zou zijn.
Uit Anderlechts slachthuizen bereikte
ons een bericht, dat naar verluidt de
Belgen „dwars voor de maag blijft zit
ten". Sinds hier namelijk de electrische
apparaten voor het „versuffen van zwij
nen en schapen" defect zijn geraakt,
geeft men deze slachtdieren, alvorens ze
te doden, „simpel 'ne klop met 'nen ha
mer". Algemeen is men in België dan
ook van mening, dat het verkeerd is,
wanneer in een der grootste slachthui
zen deze „primitieve en onmenselijke
wijze van versuffen" wordt toegepast.
Het bestuur van de abattoirs verklaarde
echter dat de toestellen niet zijn gerepa
reerd omdat electrificatie niet voldeed.
Vandaar die „klop" met de hamer
In Brussel heeft de „Belgische Liga
van Vrienden van de Wijn" zijn 22ste
feestmaaltijd gehouden, waarbij de leden
werden onthaald op „rijke hoeveelheden
van het exquise vocht". Een doktr, die
medfe aanzat, noemde de wijn een drank,
die door alle tijden heen zeer op prijs
werd gesteld, ook in België, en de bij
eenkomst van de wijnvrienden een voor
beeld „van hoe men lekker kan' genieten
van eten en drinken en van waarachtige
vriendschap, nette omgangsmanieren en
zachtheid van het leven". Er zit wat
inDat niet alleen in Engeland
maar ook in het landelijke dorpje Lede.
berg gokkers voorkomen, is kortelings
gebleken. De uitslagen der raadsverkie
zingen zijn in Ledeberg namelijk ongel
dig verklaard, omdat een prognostiek
was ingericht, die het verloop der ver
kiezingen sterk zou hebben beïnvloed.
B „Reuze rapen" kweekte een man in
zijn tuintje te Stekene-Waas. De knollen
hadden een gewicht van 8 9 kg. en bij
elke raap die de man rooide was het
opnieuw „vaste prik'. Boze tongen be
weren nu, dat de vrouw van deze for
tuinlijke tuinier de wanhoop nabij is,
omdat haar „kookpotten" bij lange na
niet groot genoeg zijn. maar dat zal wel
„de kif" zijn dachten wij.... B Verder
bericht men ons uit Antwerpen, dat de
bekende Nederlandse dichter Bertus
Aapjes in de Scheldestede een lezing
gaat houden. Het zal de lezer niet ont
gaan, dat deze naam ontzettend veel
overeenkomst vertoont met die van de
nóg beter bekende Nederlandse dichter
Bertus Aafjes. 53 Tenslotte nog een ver
heugend bericht uit Waregem. In dit
Vlaamse stadje bereidt men zich voor
om met grote luister de 105e verjaardag
te vieren van Emeranske Baert. een ge
rimpeld vrouwke. dat heet de oudste in
woonster in den lande te zijn. Het be
richt. dat Emeranske nog precies weet te
vertellen, hoe Waregem er 100 jaar ge
leden uitzag lijkt ons echter nogal sterk!
„Nederland kan grote zaken met
het jonge Israël doen. Uw producten
zijn zeer gewild by ons", zo zei hij.
„Maar de Nederlandse instanties
zijn te weinig elastisch op dit ogen
blik. Er is een handelsovereenkomst
met Israël, die in Augustus/Septem
ber afliep, en verlengd is tot Decem
ber. Maar over een nieuwe overeen
komst bestaat op dit ogenblik onze
kerheid. Men zegt, dat er binnen
kort een Nederlandse commissie naar
Israël zal vertrekken om te gaan on
derhandelen. Maar hoe lang duurt het
dan nog voor een nieuwe overeen
komst tot stand gekomen is? Zo
lang deze overeenkomst er niet is,
kan in uw land slechts mondjesmaat
gekocht worden. Drie weken geleden
is er in Denemarken voor twintig
millioen Deense kronen dat is
meer dan een millioen pond sterling
gekocht. De aankopen betreffen
artikelen, die anders door Nederland
geleverd werden. Kaas, bevroren vis,
meelproducten, groente, zaden, aard
appelen. Denemarken werd de voor
keur gegeven, omdat de Denen Is
raëlische textiel konden gebruiken,
terwijl Nederland hiervoor bedankt.
Onze export dekt onze import niet.
De verhouding is ongeveer als 1:3.
De rest van onze import moet be
taald worden met dure dollars. Te
genover de enorme inspanning, die
het Israëlische volk zich getroost om
zich een bestaan op te bouwen, mag
toch van de Nederlanders wel enige
souplesse verwacht worden. Drie
duizend dollar verstrekt de Israëli
sche staat om, één emigrantenfamilie
een bestaan te verzekeren. Maande
lijks komen er 20 h 25.000 mensen
naar dit oude jonge land. Dat kost
milliarden in dollars. Maar men durft
het aan. Triest doet het daartegen
over aan, dat Nederland, dat altijd
bijzonder geïnteresseerd was bij Is
raël, nu nog maar voor geringe be
dragen kan leveren, omdat geen of
moeilijk overeenstemming te vinden
zou zijn over wederzijdse leveranties".
Ten departemente van Economi
sche Zaken deelde men ons in aan
sluiting op bovenstaande informaties
mede, dat het enige Israëlische arti-
Schipbreukelingen voor
Livorno allen gered.
Alle schipbreukelingen, die zich
nog op het wrak van het voor Li-
vomo gestrande Amerikaanse koel-
schip „Grommet Reefer" bevonden,
zijn Dinsdag door helicopters van de
Amerikaanse marine gered.
Het schip was enige honderden
meters buiten de haven van Livor
no op de rotsen geslagen en in twee-
en gebroken. De éne helft zonk ter
stond en op de andere helft hebben
de veertig schipbreukelingen vele
angstige uren doorgebracht. Zij wer
den in groepen door de helicopters
gered.
kei, waarvoor Nederland belangstel
ling heeft, de sinaasappel is. De prijs
van dit artikel ligt echter 30% hoger
dan de wereldprys. Met name Span
je kan ons de Oranjeappeltjes zoveel
goedkoper leveren.
Wel heeft Israël verzocht aanvul
lende credieten te verstrekken, die
over enige jaren zullen worden terug
betaald. De Nederlandse regering
staat hier echter terughoudend te
genover. Dit is de reden, dat de situ
atie op dit ogenblik dus niet is, zo
als onze Israëlische woordvoerders
die graag zouden willen zien.
gent van het Vreemdelingenlegioen
aan het front in Azië staat). Voorts
zyn er 200.000 man autochtone troe
pen, waarvan de helft in para-militai
re functies. Niet alleen Vietnam helpt
mee de Viet Minh te bestrijden, maar
ook Laos en Kambodja. Voorts is 20
pet. van de Franse marine (287 vaar
tuigen!) in de Indochinese wateren
gestationneerd.
Deze cijfers zeggen niet alles. Van
de officieren der Franse strijdkrach
ten bevindt zich 26 pet. voortdurend
in Indo-China, van de onderofficieren
37 pet. De verliezen zijn soms groot.
Het verliescijfer aan ervaren officie
ren werd mij gekenschetst als gelijk
te zijn aan vier jaargangen St. Cyr.
Men streeft er dan ook naar in lndo-
China tien autochtone divisies op de
been te brengen, opdat de Fransen
zich zoveel mogelijk kunnen terug
trekken, maar op net ogenblik is het
daar nog te vroeg voor.
NIET TE KLAGEN.
Frankryk heeft niet te klagen over
(Amerikaanse) hulp. Er zijn reeds
4000 tanks, 1350 kanonnen, 1200
voertuigen, een vliegdekschip en 8
torpedojagers en 100 vliegtuigen ont
vangen, terwijl 1000 luchtvaartman
nen en 100 landmachtofficieren in de
V.S. worden opgeleid voor bijzondere
doeleinden. Frankryk is echter niet
van die hulp afhankelijk. De eigen
voortbrenging van verdedigingsmid
delen is ten zeerste opgevoerd.
In dit verbahd sprak men met
geestdrift over de Mystère-straalja-
ger en de 13-tons tank. Die jager
schijnt zich te kunnen meten met de
beste Engelse en Amerikaans, als ik
mag gelóven wat men mij vertelde.
En die „treize-tonnes" te Satory,
bij Versailles, waar men dit wapen
vervaardigt, sprak men het woord
uit als een troetelnaampje moet
hèt ware hulpmiddel zijn bij verken
ningen. Veertig van die „treize-ton
nes" per divisie vormen een even
ideale verkenningseenheid als in Na
poleons tijd een paar eskadrons lichte
cavalerie, probeerde een kolonel my
uit te leggen.
De Franse nijverheid doet meer
voor de strijdkrachten dan alleen
straaljagers en lichte tanks bouwen,
maar dit zijn twee programmapunten,
waarop men bijzonder trots is; twee
bewijzen van een streven naar een
onafhankelijkheid van buitenlandse
leveringen. Een streven, dat men
tracht op Europees niveau te brengen.
Gelukt is dat nog niet, maar er wordt
aan gewerkt.
leiding tracht te geven aan de Ver
enigde Staten van Europa. Wij kun
nen ons op het standpunt stellen, dat
er binnen het federatief verband geen
hegemonie mag zyn, maar dat is
theorie. Het zal gaan tussen Fransen
en Duitsers; de keus zal voor ons niet
zo erg moeilijk zyn. Moeilijker zal het
zijn ervoor te zorgen, dat wij, de klei
ne landen, niet onder dc voet worden
gelopen bij de politieke worsteling
tussen de grote broers, die weldra
hoe langer hoe duidelijker aan het
licht zal treden.
ACHTER DE UITERLIJKE RUST
Partijpolitiek geharrewar belet elke
constructieve arbeid
(Van onze correspondent)
DJAKARTA, December. De dagbladpers in Nederland heeft de lezer,
naar ik mag veronderstellen, wel van de laatste ontwikkelingen in Indone
sië op de hoogte gebracht, tenminste wat de feiten betreft. Men weet das,
dat het parlement te Djakarta weer bijeen is geweest en ook dat de rege
ring met mutaties In legerkringen bezig is. Naar het uiterlyk ls de rust
hiermede teruggekeerd, maar de spanningen blyven bestaan.
Mr. Sjafroeddin Prawiranegara, treffend beeld om zijn bedoelingen te
oud-minister, thans president van de illustreren: De hitte van de machts-
Javase Bank (die nu 's Lands Bank stryd der politieke partijen heeft tot
1Jifschappij
gaat heten) heeft de situatie mis
schien het duidelijkst geschilderd In
een artikel in het Indonesische blad
„Abadi", toen hij de toestand dezer
dagen vergeleek met een vulkaan,
waarvan slechts een klein gedeelte
zichtbaar is, terwijl het werkelijke ge
vaar onder de oppervlakte verborgen
ligt. Dit gevaar schuilt niet enkel in
een revolutionnaire tendens in sommi
ge legerkringen, maar wordt gevormd
door een vrij grote ontevredenheid
(mr. Sjafroeddin spreekt zelfs van
„verbittering") onder het volk van
Indonesië. En die ontevredenheid be
staat volgens deze gezaghebbende fi
guur niet zonder reden.
DE PARTIJEN.
Dat zij zich tegen het parlement
richt, vindt zjjn oorzaak in de houding
en de handelingen van het merendeel
der politieke partijen hier te lande,
met name van naar leidende en verte
genwoordigende figuren. Het land ver
keert in economisch en financieel op
zicht in grote nood, terwijl de party-
figuren voor een groot deel slechts
naar persoonlijke macht streven, zon
der enig gezond initiatief tot practi-
sche oplossingen van de benarde toe
stand. Dit is geen critiek van een
Westerse buitenstaander, maar van
een vooraanstaande en invloedrijke fi
guur, de reeds geciteerde mr. Sjaf
roeddin. Hij gebruikte een bijzonder
Een vredesplan van
Eisenhower
Generaal Eisenhower is bezig aan
een plan voor wereldvrede, dat eerst
in Korea moet worden beproefd. Al
dus een bericht in het Britse blad
„Daily Mail" van de correspondent te
Washington. Voorrang zou worden
gegeven aan het gehele Verre Oosten,
terwijl Europa op de tweede plaats
zou komen.
EILAND VAN SCHOONHEID (II)
Rivaliteit tussen Corsicaanse steden
nasleep van vrijheidsstrijd
(Van een onzer redacteuren.)
Rivaliteit tussen twee naburige steden is een tamelijk veel voorkomend
verschijnsel: We weten er zelfs op Walcheren van mee te praten. Maar wat
te zeggen van een controversp tussen twee steden, nóg wat kleiner dan
Middelburg en Vlissingen, welke zo diep ingrijpt, dat bijv. nog nooit een
voetbalwedstrijd tussen de twee favoriete clubs geheel is uitgespeeld kau
worden omdat het altijd weer op een volledige vechtpartij uitloopt lang
voor de scheidsrechter het eindsignaal heeft kunnen blazen? Een volledige
politiemacht is op de been en de dokters van de gehele streek komen op
de Zondag van de wedstrijd naar het voetbalterrein, omdat hun lmlp daar
nooit gemist kan worden.
Waar speelt zich dit fraais af?
Op Corsica, waar tussen de kleine
stadjes Calvi en lie Rousse aan de
N.W.-kust inderdaad een diep-ge-
wortelde rivaliteit bestaat. Zo diep
zelfs, dat zij onder deze vriendelijke,
gastvrije en voorkomende mensen
inderdaad toch tot excessen kan lei
den. Iets van de oude driften uit de
tijd van de vendetta en het bandie-
tendom is hier blijkbaar toch blyven
voortleven en wanneer we de ver
halen over deze jaarlijks terugkeren
de „evenementen" mogen geloven,
gaat het er dan inderdaad heet toe.
Op een mooie zomeravond hebben
we op het platanen-pleintje van lie
Rousse onder het genot van menig
glaasje rode Calenzana een paar
Gorsicanen eens gevraagd naar de
oorzaak van deze rivaliteit.
En toen kwamen de verhalen los!
Verhalen uit een ver verleden, die
altijd weer spreken van overheersing
door vreemde volken, van strijd om
de vrijheid, van overwinningen soms
en van nieuwe onderdrukkingen, die
daarop altijd weer volgden. Grieken,
Romeinen, Saracenen, Moren, Span
jaarden, Genuezenallemaal zijn
ze bezetters van het eiland geweest
en allen hebben ze ook hun sporen
nagelaten in het volk en zijn cultuur
Nog altijd vindt men op Corsica b.v.
zuiver Griekse namen, zelfs voorna
men, en in een enkel dorp (Cargèse)
wordt nog een taal gesproken, die
zeer sterk de Griekse invloeden ver
raadt. Men beeft daar ook nog een
Grieks-Katholieke kerk.
DE STRIJD VAN PAOL1.
Het verhaal over He Rousse en
Calvi is echter van veel jonger da
tum. In de jaren 17501760 voerden
de Corsicanen een bewogen en ver
bitterde vrijheidsstrijd tegen de Ge
nuezen, die reeds enige eeuwen hun
eiland overheersten. Leider van de
strijd was Pascal Paoli, die er in
slaagde alle Corsicanen onder z'.ch te
verenigen. Allemet uitzonde
ring van die van Calvi, toen de be
langrijkste handelsstad van het
eiland. Calvi dreef een belangrijke
handel met de Genuezen en voelde
er dus niets voor om deze te ont
stemmen. Calvi deed dus niet mee
en Paoli 'was daar heel boos om. Hij
zwoer zodra de stryd gewonnen zou
zijn dicht bij Calvi een nieuwe stad
te zullen stichten, die Calvi zou over
vleugelen, haar handel zou overne
men en de oude vestingstad tot een
zeer ondergeschikte rol zou terug
dringen. Paoli heeft woord gehou
den. Ile Rousse werd in 1758 ge
sticht een goede 20 k.m. ten Noord-
Oosten van Calvi, en deze jonge stad
is sindsdien steeds meer het handels
centrum geworden van het Noord-
Westen. van de Balagne, zoals deze
streek genoemd wordt. En Calvi
heeft zijn handel verloren, werd zelfs
een dode stad, waarin pas de laat
ste decennia weer verandering is
gekomen, toen het zich op het toe
risme heeft geworpen. Calvi, het eni
ge echte toeristenstadje van Corsi
ca, waar men tientallen hotelletjes en
cafeetjes vindt en dat op drukke
dagen in 't seizoen haast een soort
Voiendam of Marken lijkt, heeft
nog altijd iets tegen De Rousse en
|ken is met van droogte gebarsten
grond. Het vee en de planten die
daarop moeten leven sterven van
dorst.
ZWARTE SCHAPEN.
In sommige kringen bestaat helaas
nog steeds de neiging om de hier in
Indonesië werkende Nederlanders als
de zwarte schapen te doodverven en
de aandacht van de werkelyke moei
lijkheden af te leiden door onaange
name critiek of floor maatregelen te
gen deze groep, die hier nog steeds
een onmisbare economische rol ver
vult.
Nog dezer dagen werd er bij de
voorbereiding der begroting op gewe
zen, dat er voor de goede gang van
zaken een aanzienlijke hoeveelheid
buitenlands kapitaal moet worden
aangetrokken. Men heeft thans een
post van nog geen twee milliard op
de begroting voor kapitaalsinveste
ringen, terwijl er volgens de minister
van Financiën mr. Soemitro voor de
eerstvolgende tien jaar minstens vijf
zes milliard nodig is. Natuurlijk be
hoeft dit niet allemaal Nederlands ka
pitaal te zijn, men ziet waarschijnlijk
zelfs liever van niet, maar het is ook
duidelyk dat dit inhoudt dat men het
de vele bestaande Nederlandse bedrij
ven en ondernemingen toch ook niet
al te moeilijk moet maken, zomin als
de krachten, die daarin werken en die
nu eenmaal nog lang niet alle door
Indonesische employes vervangen,
kunnen worden, omdat die op de ar
beidsmarkt eenvoudig niet te vinden
zijn.
ONZEKERHEID.
Het is overigens tj^erend voor de
gehele situatie, dat de onderlinge
Sarticuliere en zakelijke verhoudingen
assen Nederlanders en Indonesiërs in
dit land vrijwel zonder uitzondering
uitstekend zijn. maar dat de partij
politieke sentiments-uitingen, in
woord en geschrift een heel wat min
der prettig geluid doen horen. Dit
heeft eensdeels tot gevolg, dat men
bijvoorbeeld in Nederland wel eens
een verkeerd beeld moet krijgen van
de werkelyke dagelijkse verhoudingen
tussen beide bevolkingsgroepen, maar
ook, dat er onder die bevolkingsgroe
pen zelf een zekere schuwheid in het
regelmatig contact begint te ont
staan.
Men weet door al dit politiek ru
moer niet goed meer, waar men ver
ondersteld wordt te staan, men voelt
zich onzeker, onbehaaglijk.
Men hoort hier in Indonesië tegen
woordig wel eens zuchtende buiten
landers opmerken: Wij verwonderen
ons nergens meer over.
Het klinkt een beetje triest, in Wes
terse oren, maar het is in dit land
misschien de enige juiste houding,
zich nergens meer over te verwonde
ren, niet echter met een tergend ge
voel van pessimisme, maar in de over
tuiging dat, hoe désastreus de toe
stand soms lijkt, in dit elastische land
tenslotte toch alles „nog wel weer te
recht komt", vaak tegen alle regels
van onze Westerse logica in!
tje oprichtten, kunnen het die van
Calvi nog steeds niet 'vergeven, dat
zy hun grote held in de steek lieten.
Eegrijpt U nu die enorme rivali
teit tussen De Rousse en Calvi?
NU FRANS.
Ook na de bevrijding van de Ge
nuezen werden de Corsicanen niet
werkelijk vrij, want de Genuezen rie
pen krachtens een oud bondgenoot
schap de hulp van Frankrijk in en
het waren Franse troepen, die ten
slotte Paoli weer versloegen en hem
dwongen in ballingschap te gaan.
Op 15 Augustus 1769 werd de ver
eniging van Corsica met Frankrijk
afgekondigd (maar pas vijf jaar la
ter erkend). En het is wel merk
waardig dat juist op diezelfde dag
in Ajaccio op Corsica Napoleon Bo
naparte werd geboren, wiens vader
nog secretaris van Paoli was ge
weest en die later keizer van Frank
rijk zou worden Over de grote ver
ering. die de Corsicanen Napoleon
nog altijd toedragen en over enkele
voorrechten, welke ze aan hem te
danken hebben, willen wij graag in
de°inwoners van Ilé Rousse, die voor j een volgend artikel nog iets vertei-
Paoli een standbeeld op hun plein-1 len.