Hoe de Rosenbergs in Amerika ter dood veroordeeld werden DE ..PAMIR" LIGT AAN DE KETTING IN ROTTERDAM DE ZENDING VAN OEGSTGEEST KREEG KERKELIJKE GEDAANTE ZATERDAG 13 DECEMBER 1952 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT EEN GEVAL VAN ATOOM-SPIONNAGE Zaak dateert uit 1944 en 1945 Toen David Greenglass tydens de oorlog in 1944 werd overgeplaatst naar een standplaats die met het woord „top-secret" werd aangeduid, wist deze jonge onderofficier van het leger niet dat daar zich het centrum van acti viteit m.b.t de atoombom bevond. Maar zijn zuster en zwager, Ethel en Julius Rosenberg, die reeds de leiding hadden in een complot dat ten doel had Amerikaanse atoomge heimen voor de Sowjet-Unie te stelen, waren hiervan wel op de hoogte en lieten geen tijd verloren gaan om voordeel te doen met de benoeming van Greenglass op deze voor de oorlogvoering zo belangrijke post. Greenglass, die in het burgerleven machinist was, werd er toe overge haald de Rosenbergs tekeningen en ander belangrijk schriftelijk materi aal te bezorgen, die hij tijdens zijn werk in een constructie-werkplaats in het atoomcentrum Los Alamos, Nieuw Mexico, kon bemachtigen. Hem werd medegedeeld dat deze inlichtin gen voor de Russen bestemd waren. De groep spionnen die onder leiding van de Rosenbergs nauw met elkaar samenwerkten ontvingen in 1944 en ook herhaaldelijk in 1945 inlichtingen van Greenglass. Voordien hadden zij langs andere wegen getracht gehei me gegevens voor de Russen te ver zamelen, doch zij maakten gretig ge bruik van de gelegenheid om de jonge Greenglass hierbij in te schakelen. BEKENTENIS. Enige jaren later, in 1951, heeft de bekentenis van Grenglass tezamen met ander bewijsmateriaal er een fe derale jury van overtuigd, dat Julius en Ethel Rosenberg schuldig waren aan spionnage in oorlogstijd en de le vering van Amerikaanse atoomgehei men aan agenten van de Sowjet-Unie. De daarmee belaste federale'func tionarissen hadden er zich jarenlang - mee bezig gehouden het allengs zich tegen de Rosenbergs en hun handlan gers opstapelend bewijsmateriaal tot een sluitend geheel te maken. De be kentenis van Greenglass was van het allergrootste belang om het overtui gend bewijs te leveren. Julius en Ethel Rosenberg werden in 1950 gearresteerd; er werd een aanklacht tegen hen ingediend, zij werden verhoord en in staat van be schuldiging gesteld. Op 5 April 1951 werden zij schuldig bevonden aan het verraden van militaire geheimen van het hoogste belang tijdens de Tweede Wereldoorlog en ter dood veroordeeld. BERECHTING. Het Amerikaanse volk was diep ge schokt toen de gehele geschiedenis van het verraad der Rosenbergs be kend werd. De normale gang van het proces werd echter niet verhaast. Of schoon zjj van verraad waren beschul digd konden Julius en Ethel Rosen berg van alle voorrechten genieten waarop volgens de Grondwet alle Amerikanen aanspraak kunnen ma ken- Tot deze voorrechten behoort on der meer de waarborg dat geen bur ger „van het leven, zijn vrijheid of eigendommen zal worden beroofd zon der de bij de wet voorgeschreven rechtspleging" en dat de beschuldig de het recht heeft volledig „te wor den ingelicht aangaande de aard en de aanleidihg van de beschuldiging, in contact te worden gebracht met de getuigen charge, hem de gelegen heid gegeven worde om getuigen a dé- charge op te roepen en hem de bij stand van een verdediger gegeven worde". DE ZITTING. De rechtszaak tegen de Rosenbergs ving aan op 6 Maart 1951 tijdens een openbare zitting van het gerechtshof in New York, waar alle bewijsmate riaal aan een uiterst zorgvuldig on derzoek werd onderworpen en aar, de verdediging alle gelegenheid werd ge- feven punten naar voren te brengen ie de schuld van de Rosenbergs in twijfel zouden hebben kunnen doen trekken. Op 29 Maart werden zij ech ter door de jury schuldig bevonden aan spionnage in oorlogstijd. Rechter Irving Kaufman zeide op 5 April bij het uitspreken van zyn von nis tot de Rosenbergs; „Moord met voorbedachten rade in koelen bloede gepleegd zinkt in het niet bij de mis daad waaraan gij U hebt schuldig ge maakt. Ik ben overtuigd, dat door uw handelwijze waarmee gij de atoom bom in de handen der Russen hebt gegeven, de communistische agressie in Korea mogelijk is geworden en wie weet zullen niet millioenen onschul- digen met liün leven voor uw verraad boeten. Ik ben er echter van over- tugid, dat ik het vertrouwen van ons volk zou schenden indien ik niet de zwaarste straf zou opleggen". IN BEROEP. Vrijwel onmiddellijk na de uitspraak van het vonnis begonnen de advoca ten van de Rosenbergs met de opstel ling van een appèlschrift, waarvoor hun maanden de tijd werd gegeven. In November 1951 hebben zg bij het Hof van Appèl in New York hun be zwaarschrift ingediend. De zaak kwam wederom voor in Januari en Februari 1952, waarbij tenslotte het oorspronkelijk vonnis werd bevestigd. In Maart dienden de Rosenbergs een verzoek in tot herbehandeling van hun zaak. Dit verzoek werd echter op 8 April na een zorgvuldig onderzoek door het Hof van Appèl afgewezen. Op 7 Juni werd door de advocaten van de Rosenbergs behandeling aan gevraagd voor het Opperste Gerechts hof. Op 13 October werd ook dit ver- Fransmah in rubberboot leeft nog op vis. Te Parijs wordt gemeld, dat de Fransman Alain Bombard, die op 18 October de Canarische eilanden ver liet om in een rubberboot de Atlanti sche Oceaan over te steken, is waar genomen op een afstand van onge veer 1.300 km. van West-Indië. Dit is het eerste nieuws over Bom bard, sedert hij vertrok. Hij leeft uit sluitend op vis en wat hij verder kan vangen. Hij drinkt zeewater, dat vol gens zijn eigen systeem drinkbaar wordt gemaakt. Het doel van zgn reis is te onder zoeken, op welke wijze schipbreuke lingen lange tyd in leven kunnen blij ven. 400. We zullen overgaan tot een wel zeer alledaags onderwerp, t.w. kalle, dood- gewone kalk. Haalt U hier a.u.b. niet de neus voor op, want de balkverbin dingen bevatten nog vele onopgeloste geheimen. Het is algemeen bekend, dat een mengsel van gebluste kalk met zand de mortel of metselkalk oplevert, dat kalk gebezigd wordt voor de fabri cage van kalkzandsteen, cement enz. Maar minder bekend is, dat de ver vaardiging van papier, ontploffings middelen, glycerine, kunstzijde, suiker, leer, soda, glas, ja zelfs de fabricage van ijzer en staal zonder kalk niet mo gelijk is. Voor het verkrijgen van 1 ton ruwijzer is bijv. /2 ton kalksteen no dig en om dit ruwe ijzer tot staal te verwerken moet men opnieuw de be schikking hebben over bijna 150 kg gebrande kalk. Maar goed, daarover wilden we het eigenlijk niet hebben; het gaat mo menteel om de metselkalk, die de ver binding van de stenen van een bouw werk vormt en waarvan dus de ste vigheid van het bouwsel voor een groot deel afhangt. In de dertiger ja ren, toen de economische crisis de Verenigde Staten teisterde en aller hande producten onverkoopbaar ble ken, kwam een uitvinder op het denk beeld staker aan de kalkmortel toe te voegen. Wgt de man tot deze daad ge bracht heejh zal wel altijd een raad sel blij ven,Vinaar in ieder geval was het'resultaat niet minder dan verbluf fend. Want de gezoete mortel bleek aanzienlijk steviger te worden dan de oorspronkelijke en smakeloze mortel. Uitgebreide proeven wezen nadien uit, dat toevoeging van 5 a 6% suiker aan de kalk een hogere belasting van 60% mogelijk maakte, en ook toevoe ging van ruwe suiker en melasse ble ken gunstige resultaten te hebben op de trek- en drukvastheid van de ver schillende kalksoorten, welke bij de proefnemingen werden betrokken. Helaas bleek er weinig belangstel ling voor toepassing van deze nieuwe vinding te bestaan, aangezien de thans gebruikte mortel reeds voldoet aan al le eisen welke door de practijk wor den gesteld. Maar, ondanks deze teleurstelling, kunnen we het dan nog wèl even heb ben over de theorie, die ons voorspelt dat de aarde geleidelijk te gronde zal gaan door de kalk. H. Pétillon. zoek door het Opperste Gerechtshof van de hand gewezen. Tijdens de gehele behandeling van de zaak heeft het Amerikaanse volk met geduld en begrip het feit aan vaard, dat een ieder, ongeacht welke misdaad hij heeft begaan, recht heeft op volledig en onbelemmerd hoor en wederhoor. Bestrijding van de runderhorzel. B\j de Tweede Kamer is ingediend een wetsontwerp „voorschriften ter bestrijding van de runderhorzel". Daar het Runderhorzelbesluit, dat btj de bevrijding aanvankelijk was geschorst, doch bij Kon. Besluit van 5 September 1945 voorlopig werd gehandhaafd, met ingang van 15 Februari 1953 zal vervallen, is een nieuwe wettelgke regeling van de onderhavige materie ontworpen. Deze sluit zich in grote trekken aan btf het Runderhorzelbesluit, doch wijkt er van af daar, waar de in middels opgedane ervaring zulks ge wenst deed zgn. De verplichting tot het doden van larven van Runder- horzelvliegen is n.l. thans niet meer beperkt tot een bepaalde periode van het jaar, daar ook na 1 Juni nog aantasting door larven kan voor komen. Nederlandse fabriek van schrijfmachines De Halberg machinefabriek N.V. te Weert, die thans uitsluitend schrgf- machines produceert, heeft medege deeld, dat de productie van porta- bleschryfmachines geleidelijk wordt opgevoerd. Er is vraag uit Mexico en Canada. Binnenkort zal te Cuyk een monta gewerkplaats in bedrijf komen. Zwitserland heeft een nieuwe president Het Zwitserse parlement heeft de huidige minister van binnenlandse za ken, Philip Etter, als bondspresident gekozen voor het jaar 1953. Etter kreeg 156 van de 212 stemmen. De huidige president is Karl Kobelt. Het gat, dat door het Panamese vrachtschip „Faustus" in de late avond van Vrydag 7 November in de Noor- derpier te Hoek van Holland werd geslagen, is gedicht, dat wil zeggen, dat men weder verbinding heeft gekre gen met het nog bestaande deel van de pier. Op de voorgrond het vernieuwde gedeelte en op de achtergrond en links van de z.g. bak, die de bazaltblokken aanvoert, de palen, die intact zijn gebleven. Duizenden tonnen materiaal zgn nodig geweest om te komen tot dit resultaat, waarvoor vooral de laatste dagen het weer erg gunstig was. VERGANE GLORIE? Duitse rederij kan niet betalen. Vy£ weken al ligt in de Rotterdamse haven de Duitse viermastbark „Pamir" aan de ketting. Met een lading vleesmeel en vleeskoeken uit Buenos Aires en San Lorenzo is het trotse zeilschip Woensdag 29 Oc tober de Waterweg op gevaren. De volgende dag al kwam er een deur waarder aan boord om beslag te leggen op het schip. De Rotterdamse Scheepvaart- en Agentuur Mij. „Neerlandia" N.V. stond achter deze deurwaarder. De rëdery van de „Pamir", de fa. Schliewen te Ltibeck, had verzuimd de cargadoorsrekening van het Rotterdamse bedrijf, ten bedrage van naar het zeggen enige tienduizenden guldens, te voldoen. plaats. Het is vaak de enige manier om onwillige klanten op him plichten te wijzen. Het bijzondere aspect schuilt in het feit, dat het beslag dit keer de „Pamir" gold, de trotse viermastbark, die het grootste nog varende zeilschip van Europa is en behalve als vrachtvaarder ook dienst doet als opleidingsvaartuig. Nog pas een jaar geleden werd het uit 1905 daterende vaartuig uit slo pershanden gered. Met leningen van de Duitse overheid werd het weer zeilree gemaakt, evenals het kleinere zusterschip „Passat" van Bij een vorig bezoek van de „Pa mir' aan Rotterdam was deze schuld ontstaan. In Mei of Juni van dit zelfde jaar. Pogingen tussen de re derij en het cargadoorskantoor om tot een vergelijk te komen, faalden. En daarom werd die 30ste October dan de sterke arm van Vrouwe Jus- titia te hulp geroepen om bereikt te krijgen, wat langs minnelijke weg niet mogelijk scheen. Dit is in Nederlands grootste ha- venstacF niet eens een bgzondere ge beurtenis. Betrekkelijk veelvuldig vindt beslaglegging op schepen STEMMEN UIT DE KERKEN In 1951 waren er in Indonesië allerlei moeilijkheden. Het jaarverslag van Oegstgeest zouden we vroeger gezegd hebben. Dat kunnen we echter niet meer zeggen van het overzicht van het vo rige jaar, dat pas is rondgezonden. Oegstgeest, waar vroeger de zendingsschool tegenwoordig hoge school gebouwd is ter opleiding van zendingsarbeiders en waar na dien ook het administratieve apparaat gekomen is van de Verenigde Zendingscorporaties, is by uitstek de naam vvaarby wy denken aan het zendingswerk, zoals het gedreven is door verschillende groepen uit de Hervormde Kerk. Die periode van de corporaties is voorbij. Door het van kracht worden van de Nieuwe Kerkorde heeft de Zending van Oegstgeest een kerkelijke gedaante en organisatie gekregen. Vooral prof. Kraemer heeft er voor de oorlog reeds telkens weer op gewezen, dat een Kerk haar eigen zendingstaak heeft te behartigen en deze niet mag overlaten aan particuliere organisaties. Gedurende de oorlog, in 1941, is gevormd de Hervormde Raad voor Uitwendige Zending, die tot taak had de kerk van haar zendingsroeping te doordringen en de arbeid van de zendingsorganisaties zoveel mogelijk samen te bundelen. naar de Ned. Herv. Kerk heeft ech ter niet veel te betekenen wanneer wij het vergelijken met de overgang die er is op de terreinen waar deze zending haar arbeidsveld heeft ge vonden en nog vindt. In 1951 zyn er allerlei moeilijkheden geweest in Indonesië over heel de linie. Als ge volg daarvan zgn uit verschillende gebieden alle Nederlandse zendings arbeiders moeten weg gaan, o.a. van Bali, terwijl er in andere slechts een enkele kon achterblijven. Toen de Kerkorde van kracht werd op 1 Mei 1951 hebben de Ver enigde Nederlandse Zendingscorpo raties besloten haar bezittingen en haar arbeid over te dragen aan de Nederlandse Hervormde Kerk. Plechtig is dit tot uitdrukking ge bracht in een samenkomst in de Dom te Utrecht. „In dankbare er kenning dat deze Kerk voor welke de Corporaties sedert 1797 de arbeid der Zending hebben verricht, krach tens haar op 1 Mei 1951 van kracht geworden kerkorde, een Christus-be lijdende geloofsgemeenschap wil zijn, welke zich in het werk der zending, in gehoorzaamheid aan het bevel van Christus, richt tot de volken der wereld." Sindsdien mogen wij officieel spre ken van het zendingswerk der Ned. Herv. Kerk. Ook organisatorisch is hetgeen er in Oegstgeest nu gedaan wordt direct kerkewerk. Het spreekt vanzelf dat het jaar verslag grotendeels geschreven is on der de indruk van dit feit. Deze overgang van de Corporaties OORZAKEN. De moeilijkheden kwamen voort uit twee oorzaken. De vroegere ver binding van de zending met het vroe gere koloniale bestuur, werpt tot op heden schaduwen over het zen dingswerk. Die verbinding was vroe ger niet te vermijden, evenmin als zij op het ogenblik op Nieuw Guinea te vermijden is. Het gevolg is dat het zendingswerk geleden heeft onder een anti-Nederlandse houding. En de tweede oorzaak waaruit moeilijkheden voortkomen is het feit dat er nog steeds een gezagscrisis is, de rampokbenden zwerven nog rond. Ieder doet nog teveel wat goed is in zijn ogen, omdat het centrale gezag te weinig invloed heeft, niet alleen in de buitengewesten, maar even eens in bepaalde gedeelten van Java. Wanneer ge de verslagen leest van de verschillende zendingsgebieden, komt ge het nog wel eens tegen dat een ziekenhuis of een kliniek door een bende is leeg geroofd. Maar niettegenstaande deze moei lijkheden en de teleurstellingen, die hieruit voortvloeien is het jaarver slag toch niet in pessimistische toon gesteld. De mogelijkheid tot samen werken is niet verbroken. „Zij en' wij hebben yitgesproken dat de Heer der Kerk ons roept, tezamen als deelge noten in de verantwoordelijkheid voor het zendingswerk dat moet worden voortgezet." Deze samen werking vindt voor de Nederlandse zendingsarbeiders plaats „onder bij kans niet te dragen spanningen, soms." Daarom is in de practrjk in 1951 de samenwerking tekort ge schoten hoewel de bereidheid er wel NIEUW GUINEA. In dit jaaroverzicht neemt Nieuw Guinea een heel aparte plaats in. „Hier staan wij nog volop in de si tuatie van de binding van zending en koloniaal bestuur." Aan deze bin ding kan de zending zich om ver schillende redenen niet onttrekken. Het Nederlandse bestuur maakt graag gebruik van de diensten van zending en missie bij het bescha vingswerk in Nieuw Guinea omdat het zelf niet gemakkelijk bekwame en toegewijde mensen kan vinden voor het onderwijs en de medische dienst. Zo zgn met de regeringssub- sidies" heel wat scholen gesticht en ziekenhuizen geopend. Het gevaar is dat het zendings werk het stempel krijgt dat het door Nederland wordt gericht en niet door de Kerk van Christus. De Papoe voelt het ook zo en daarom kan het gebeuren dat een zendeling die in een kampong op bezoek komt, soms begroet wordt met het zingen van het Wilhelmus. Men beseft dat later ook uit Nieuw Guinea het verwijt zal komen dat dit zendingswerk te veel verbonden is geweest met het koloniale bestuur. Daarom is het zaak zo vlug mogelijk over te gaan dezelfde rederij. Ondanks het feit, dat het na de restauratie tevens opleidingsvaartuig werd, kon de re derij kennelijk niet met zijn vracht tarieven lonend concurreren tegen de snellere motorvaartuigen, die op dit ogenblik de wereldzeeën bevaren. De „Pamir" was en bleef uit de tgd al wilde iedereen graag de schoon heid en statigheid ervan blijven be wonderen. Er is thans sprake van, dat de Rotterdamse affaire ertoe zal leiden, dat een nieuwe fase zal wor den ingeluid in de avontuurlijke be- staansstrijd van het schip. Er gaan geruchten, dat het met overheidssub sidie geheel dienstbaar zal worden gemaakt van Duitse koopvaardij-of- ncieren-in-spe. EERST BETALEN. Maar dat zal dan natuurlijk pas kunnen geschieden, nadat de vor dering van „Neerlandia" betaald zal zijn. En de vordering van Vcllenaars Haven- en Transportbedrijf te Rot terdam, welk bedrijf stuwadoors- werkzaamheden op de „Pamir" heeft verricht en zich dan ook bij de actie van „Neerlandia" heeft aangesloten. Want de Rotterdamse Rechtbank heeft uitspraak gedaan in de aan hangig gemaakte civiele procedure. Overeenkomstig de verwachtingen werd de rederij verplicht de schulden te betalen. Een spreekwoord zegt echter, dat het moeilijk veren pluk ken is van een kikker. De rederij heeft niet. Wat zal er nu gebeuren V Zal de „Pamir" publiekelijk geveild worden? De eisende partijen hebben we hiernaar gevraagd. Men kon er ons nog geen uitsluitsel over geven. „Een moeilijke vraag", zo weerde men 'n antwoord af. „De wederpartij heeft nog veertien dagen de tijd. Laat zij ook in die veertien dagen niets van zich horen, dan kunnen wij pas maatregelen nemen." VERGANE GLORIE? Trots en ongenaakbaar ligt de vier- master in de grote Rotterdamse Waalhaven zijn vonnis af te wach ten. Een silhouet van vergane glo rie. Een dikke Decembermist, die een trieste stilte legt over het be drijvige havenwerk hier in Rotter dam, omhult het vaartuig. Een mist rondom de „Pamir", zowel in letter lijke als figuurlijke zin, die zich naar wij hopen spoedig zal oplossen, op dat de honderden meters doek aan ra's en stagen zich weer zullen kun nen ontplooien, de „Pamir" zijn ro mantisch bestaan nog weer enige tijd in volle bedrijvigheid zal kunnen rekken en zijn laatst overgebleven schoonheid weer zal kunnen tonen aan de velen, die nog willen blijven geloven in de romantiek van de zee, zoals die in het begin dezer eeuw in de 3020 br. règ. ton metende „Pa mir" een mislukt hoogtepunt vond. tot de vorming van een zelfstan dige Papoese kerk. In deze rich ting wordt bewust gewerkt. NOG GEEN BESLISSINGEN. De inkomsten uit collecten en bijdragen bedroegen in 1951 1.278.364,66. Acht en veertig zen dingspredikanten waren aan dit werk verbonden. Drie arbeidsters voor het werk onder vrouwen, vijf tien artsen, zeventien verpleegsters, vijf en twintig onderwijskrachten waren werkzaam bij dit zendings werk. Dit zijn de zendingsarbeiders uit ons land. Dank zij de hulp uit Amerika heeft men het werk kun nen laten doorgaan. De vrees wordt uitgesproken dat het arbeidsterrein zal moeten worden ingekrompen. De hulp uit Amerika is een tijdelijke en het is niet te voorzien dat de kosten van levensonderhoud in Indonesië la ger zullen worden. Daarom is men reeds in 1951 bezig geweest met de principiële vragen hoe hel zendings werk in de veranderde situatie moest voortgaan. Definitieve beslissingen zgn toen nog niet genomen. H. Het WereIHgebeuren Retreat Okay De generaal stapte uit een vlieg tuig op een weinig gebruikte airstrip. Er blonk ijs op de startbaan, maar intussen was de temperatuur al gestegen tot boven nul en de generaal kon zich veroor loven in een dunne kameelharen jas •over de startbaan te lopen. Hij droeg een bruine burgerhoed. Generaal- Eisenhower was le Seoel aangeko men. Eisenhower was daar niet als ge neraal en ook niet als president van de Verenigde Staten, want dat wordt hij pas in Januari a.s. Hij stond daar als de vertrouwens man van duizenden Amerikaanse moeders, die niet langer willen, dat haar zonen in de sneeuwbergen van Korea het leven laten. Moeders, die heel wel beseffen, dat het daar in Korea om meer gaat dan om een gevecht tegen onbekende Noordko- reanen en Chinezen, maar die deson danks de oorlog een droevige en har de zaak vinden. Het antwooi'd aan deze moeders is deze week gekomen. Er zullen meer R.O.K.'s Zuidkoreaanse troepen in de frontlijn worden geplaatst en een Amerikaanse divisie zal naar de reserve verhuizen. Dat zgn de vriendelijkheden, die een „gekozen" president aan zgn kiezeressen bewijst. Zijn werkelijke mening vatte Eisenhower samen in zulke woorden als „veel kan nog ge daan, veel zal nog gedaan worden, er zal geen terugtocht uit Korea zijn". In Augustus heeft men getracht iets te doen. De Amerikanen zgn be zig geweest met uitgebreide strate gische bombardementen, die de ïN'oordkoreaanse verbindingen moes ten ruineren en de vijand vrgwel op de knieën moesten brengen. Het resultaat is anders geweest dan verwacht werd. Plotseling bleek, dat bij de krachtstations aan de Ja- loe-rivier en op andere „strategi sche" punten een stelletje luchtaf weer opgesteld stond, waarnaar me nig Westeuropees generaal zou wa tertanden. De rekenmachines en de richtap- paraten werkten met de indringende venijnigheid van precisieuurwerken en bij tientallen gingen de zware Amei'ikaanse bommenwerpers om laag. Na deze sombere ervaring is men bezig de eskaders jacht-bommènwer pers te versterken, die minder kwetsbaar zijn voor de Chinese ar tilleristen. Ook aan Noordkoreaanse zijde zet men thans meer jacht-bommenwer- pers in. Het blijft er dus hard tegen hard gaan. Totdat... ja, tot wanneer? Eisen hower heeft dat probleem be sproken met zijn deskundigen. Hg wil geen uitbreiding van de oor log in Korea en ieder, die een plan heeft, mag dat aan hem voorleggen. Binnen dat kader heeft uiteraard niemand een plan, want dat is onmo gelijk. Buiten dat kader is er het plan Mac Arthur. Deze bejaarde ge neraal, die zo'n geweldige rol ge speeld heeft in de Pacific-oorlog en aie daarvoor ongetwijfeld de dank van duizenden heeft verdiend, gaat straks praten met Eisenhower. Wat Mac Arthur zeggen zal, laat zich zo ongeveer wel raden. Hij heeft het al eens eerder gezegd voor het Amerikaanse Congress nadat men aan zijn loopbaan als Pacific-opper- bevelhebber een einde gemaakt had. De generaal wil doorstoten in Ko rea, bombardementen op Mantsjoe- rrjs gebied, blokkade van de Chinese, K.ust, actieve deelneming van de Chi nese nationalisten van Formosa uit aan de strijd. Neen, hebben uestijds de laf chefs in het Pentagongezegd en net kost te Mac Arthur z n baantje. Neen zal ook Eisenhower moeten De Veremgde Staten kunnen het eoruiici in Korea niet uitbrei denzolang Rusland zich te gen een uitbreiding verklaart en er uus nog hoop is op een vergelijk. Indien Rusland en China weiKelrjk nun machtige legers hadden ingezet in Korea, aan zou er een jaar gele den geen sprake van geweest zijn, dat de luttele V.N .-troepen en de spaarzame Amerikaanse divisies het hadden gehouden in Korea. Dan zouden die troepen ai lang van het Aziatisch continent verdwe nen zijn. Rusland en China echter zien de strijd in Korea als een kleine oorlog, als een proefstation voor het trainen van Chinese officieren in de moderne oorlogvoering, als een manoeuvre terrein. Manoeuvres met de Mig"s, manoeuvres met het nieuwste lucht doel-geschutvandaag manoeu vres met de nieuwste jachtbommen werpers. Kan men zich realistischer ma noeuvres voorstellen? Niet eens met losse flodders, maar met scherp I Nu gaan dan de R.O.K.'s in de vuurlijn. „Retreatokay" (terug tocht in orde is hun bijnaam on der de Amerikaanse soldaten. Bepaald onvriendelijk van die Sammies Generaal MacArthur.... heeft een plan voor Korea.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1952 | | pagina 3