Hoe de Rosenbergs in Amerika
ter dood veroordeeld werden
DE ..PAMIR" LIGT AAN DE
KETTING IN ROTTERDAM
DE ZENDING VAN OEGSTGEEST
KREEG KERKELIJKE GEDAANTE
ZATERDAG 13 DECEMBER 1952
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
EEN GEVAL VAN ATOOM-SPIONNAGE
Zaak dateert uit 1944 en 1945
Toen David Greenglass tydens de oorlog in 1944 werd overgeplaatst naar
een standplaats die met het woord „top-secret" werd aangeduid, wist deze
jonge onderofficier van het leger niet dat daar zich het centrum van acti
viteit m.b.t de atoombom bevond.
Maar zijn zuster en zwager, Ethel en Julius Rosenberg, die reeds de
leiding hadden in een complot dat ten doel had Amerikaanse atoomge
heimen voor de Sowjet-Unie te stelen, waren hiervan wel op de hoogte
en lieten geen tijd verloren gaan om voordeel te doen met de benoeming
van Greenglass op deze voor de oorlogvoering zo belangrijke post.
Greenglass, die in het burgerleven
machinist was, werd er toe overge
haald de Rosenbergs tekeningen en
ander belangrijk schriftelijk materi
aal te bezorgen, die hij tijdens zijn
werk in een constructie-werkplaats in
het atoomcentrum Los Alamos,
Nieuw Mexico, kon bemachtigen. Hem
werd medegedeeld dat deze inlichtin
gen voor de Russen bestemd waren.
De groep spionnen die onder leiding
van de Rosenbergs nauw met elkaar
samenwerkten ontvingen in 1944 en
ook herhaaldelijk in 1945 inlichtingen
van Greenglass. Voordien hadden zij
langs andere wegen getracht gehei
me gegevens voor de Russen te ver
zamelen, doch zij maakten gretig ge
bruik van de gelegenheid om de jonge
Greenglass hierbij in te schakelen.
BEKENTENIS.
Enige jaren later, in 1951, heeft de
bekentenis van Grenglass tezamen
met ander bewijsmateriaal er een fe
derale jury van overtuigd, dat Julius
en Ethel Rosenberg schuldig waren
aan spionnage in oorlogstijd en de le
vering van Amerikaanse atoomgehei
men aan agenten van de Sowjet-Unie.
De daarmee belaste federale'func
tionarissen hadden er zich jarenlang
- mee bezig gehouden het allengs zich
tegen de Rosenbergs en hun handlan
gers opstapelend bewijsmateriaal tot
een sluitend geheel te maken. De be
kentenis van Greenglass was van het
allergrootste belang om het overtui
gend bewijs te leveren.
Julius en Ethel Rosenberg werden
in 1950 gearresteerd; er werd een
aanklacht tegen hen ingediend, zij
werden verhoord en in staat van be
schuldiging gesteld. Op 5 April 1951
werden zij schuldig bevonden aan het
verraden van militaire geheimen van
het hoogste belang tijdens de Tweede
Wereldoorlog en ter dood veroordeeld.
BERECHTING.
Het Amerikaanse volk was diep ge
schokt toen de gehele geschiedenis
van het verraad der Rosenbergs be
kend werd. De normale gang van het
proces werd echter niet verhaast. Of
schoon zjj van verraad waren beschul
digd konden Julius en Ethel Rosen
berg van alle voorrechten genieten
waarop volgens de Grondwet alle
Amerikanen aanspraak kunnen ma
ken-
Tot deze voorrechten behoort on
der meer de waarborg dat geen bur
ger „van het leven, zijn vrijheid of
eigendommen zal worden beroofd zon
der de bij de wet voorgeschreven
rechtspleging" en dat de beschuldig
de het recht heeft volledig „te wor
den ingelicht aangaande de aard en
de aanleidihg van de beschuldiging, in
contact te worden gebracht met de
getuigen charge, hem de gelegen
heid gegeven worde om getuigen a dé-
charge op te roepen en hem de bij
stand van een verdediger gegeven
worde".
DE ZITTING.
De rechtszaak tegen de Rosenbergs
ving aan op 6 Maart 1951 tijdens een
openbare zitting van het gerechtshof
in New York, waar alle bewijsmate
riaal aan een uiterst zorgvuldig on
derzoek werd onderworpen en aar, de
verdediging alle gelegenheid werd ge-
feven punten naar voren te brengen
ie de schuld van de Rosenbergs in
twijfel zouden hebben kunnen doen
trekken. Op 29 Maart werden zij ech
ter door de jury schuldig bevonden
aan spionnage in oorlogstijd.
Rechter Irving Kaufman zeide op 5
April bij het uitspreken van zyn von
nis tot de Rosenbergs; „Moord met
voorbedachten rade in koelen bloede
gepleegd zinkt in het niet bij de mis
daad waaraan gij U hebt schuldig ge
maakt. Ik ben overtuigd, dat door uw
handelwijze waarmee gij de atoom
bom in de handen der Russen hebt
gegeven, de communistische agressie
in Korea mogelijk is geworden en wie
weet zullen niet millioenen onschul-
digen met liün leven voor uw verraad
boeten. Ik ben er echter van over-
tugid, dat ik het vertrouwen van ons
volk zou schenden indien ik niet de
zwaarste straf zou opleggen".
IN BEROEP.
Vrijwel onmiddellijk na de uitspraak
van het vonnis begonnen de advoca
ten van de Rosenbergs met de opstel
ling van een appèlschrift, waarvoor
hun maanden de tijd werd gegeven.
In November 1951 hebben zg bij het
Hof van Appèl in New York hun be
zwaarschrift ingediend. De zaak
kwam wederom voor in Januari en
Februari 1952, waarbij tenslotte het
oorspronkelijk vonnis werd bevestigd.
In Maart dienden de Rosenbergs
een verzoek in tot herbehandeling van
hun zaak. Dit verzoek werd echter op
8 April na een zorgvuldig onderzoek
door het Hof van Appèl afgewezen.
Op 7 Juni werd door de advocaten
van de Rosenbergs behandeling aan
gevraagd voor het Opperste Gerechts
hof. Op 13 October werd ook dit ver-
Fransmah in rubberboot
leeft nog op vis.
Te Parijs wordt gemeld, dat de
Fransman Alain Bombard, die op 18
October de Canarische eilanden ver
liet om in een rubberboot de Atlanti
sche Oceaan over te steken, is waar
genomen op een afstand van onge
veer 1.300 km. van West-Indië.
Dit is het eerste nieuws over Bom
bard, sedert hij vertrok. Hij leeft uit
sluitend op vis en wat hij verder kan
vangen. Hij drinkt zeewater, dat vol
gens zijn eigen systeem drinkbaar
wordt gemaakt.
Het doel van zgn reis is te onder
zoeken, op welke wijze schipbreuke
lingen lange tyd in leven kunnen blij
ven.
400.
We zullen overgaan tot een wel zeer
alledaags onderwerp, t.w. kalle, dood-
gewone kalk. Haalt U hier a.u.b. niet
de neus voor op, want de balkverbin
dingen bevatten nog vele onopgeloste
geheimen. Het is algemeen bekend, dat
een mengsel van gebluste kalk met
zand de mortel of metselkalk oplevert,
dat kalk gebezigd wordt voor de fabri
cage van kalkzandsteen, cement enz.
Maar minder bekend is, dat de ver
vaardiging van papier, ontploffings
middelen, glycerine, kunstzijde, suiker,
leer, soda, glas, ja zelfs de fabricage
van ijzer en staal zonder kalk niet mo
gelijk is. Voor het verkrijgen van 1 ton
ruwijzer is bijv. /2 ton kalksteen no
dig en om dit ruwe ijzer tot staal te
verwerken moet men opnieuw de be
schikking hebben over bijna 150 kg
gebrande kalk.
Maar goed, daarover wilden we het
eigenlijk niet hebben; het gaat mo
menteel om de metselkalk, die de ver
binding van de stenen van een bouw
werk vormt en waarvan dus de ste
vigheid van het bouwsel voor een
groot deel afhangt. In de dertiger ja
ren, toen de economische crisis de
Verenigde Staten teisterde en aller
hande producten onverkoopbaar ble
ken, kwam een uitvinder op het denk
beeld staker aan de kalkmortel toe te
voegen. Wgt de man tot deze daad ge
bracht heejh zal wel altijd een raad
sel blij ven,Vinaar in ieder geval was
het'resultaat niet minder dan verbluf
fend. Want de gezoete mortel bleek
aanzienlijk steviger te worden dan de
oorspronkelijke en smakeloze mortel.
Uitgebreide proeven wezen nadien
uit, dat toevoeging van 5 a 6% suiker
aan de kalk een hogere belasting van
60% mogelijk maakte, en ook toevoe
ging van ruwe suiker en melasse ble
ken gunstige resultaten te hebben op
de trek- en drukvastheid van de ver
schillende kalksoorten, welke bij de
proefnemingen werden betrokken.
Helaas bleek er weinig belangstel
ling voor toepassing van deze nieuwe
vinding te bestaan, aangezien de thans
gebruikte mortel reeds voldoet aan al
le eisen welke door de practijk wor
den gesteld.
Maar, ondanks deze teleurstelling,
kunnen we het dan nog wèl even heb
ben over de theorie, die ons voorspelt
dat de aarde geleidelijk te gronde zal
gaan door de kalk.
H. Pétillon.
zoek door het Opperste Gerechtshof
van de hand gewezen.
Tijdens de gehele behandeling van
de zaak heeft het Amerikaanse volk
met geduld en begrip het feit aan
vaard, dat een ieder, ongeacht welke
misdaad hij heeft begaan, recht heeft
op volledig en onbelemmerd hoor en
wederhoor.
Bestrijding van de runderhorzel.
B\j de Tweede Kamer is ingediend
een wetsontwerp „voorschriften ter
bestrijding van de runderhorzel".
Daar het Runderhorzelbesluit, dat
btj de bevrijding aanvankelijk was
geschorst, doch bij Kon. Besluit
van 5 September 1945 voorlopig
werd gehandhaafd, met ingang van
15 Februari 1953 zal vervallen, is
een nieuwe wettelgke regeling van
de onderhavige materie ontworpen.
Deze sluit zich in grote trekken aan
btf het Runderhorzelbesluit, doch
wijkt er van af daar, waar de in
middels opgedane ervaring zulks ge
wenst deed zgn. De verplichting tot
het doden van larven van Runder-
horzelvliegen is n.l. thans niet meer
beperkt tot een bepaalde periode
van het jaar, daar ook na 1 Juni
nog aantasting door larven kan voor
komen.
Nederlandse fabriek van
schrijfmachines
De Halberg machinefabriek N.V. te
Weert, die thans uitsluitend schrgf-
machines produceert, heeft medege
deeld, dat de productie van porta-
bleschryfmachines geleidelijk wordt
opgevoerd.
Er is vraag uit Mexico en Canada.
Binnenkort zal te Cuyk een monta
gewerkplaats in bedrijf komen.
Zwitserland heeft een
nieuwe president
Het Zwitserse parlement heeft de
huidige minister van binnenlandse za
ken, Philip Etter, als bondspresident
gekozen voor het jaar 1953. Etter
kreeg 156 van de 212 stemmen.
De huidige president is Karl Kobelt.
Het gat, dat door het Panamese vrachtschip „Faustus" in de late avond van Vrydag 7 November in de Noor-
derpier te Hoek van Holland werd geslagen, is gedicht, dat wil zeggen, dat men weder verbinding heeft gekre
gen met het nog bestaande deel van de pier. Op de voorgrond het vernieuwde gedeelte en op de achtergrond
en links van de z.g. bak, die de bazaltblokken aanvoert, de palen, die intact zijn gebleven. Duizenden tonnen
materiaal zgn nodig geweest om te komen tot dit resultaat, waarvoor vooral de laatste dagen het weer erg
gunstig was.
VERGANE GLORIE?
Duitse rederij kan niet betalen.
Vy£ weken al ligt in de Rotterdamse haven de Duitse viermastbark
„Pamir" aan de ketting. Met een lading vleesmeel en vleeskoeken uit
Buenos Aires en San Lorenzo is het trotse zeilschip Woensdag 29 Oc
tober de Waterweg op gevaren. De volgende dag al kwam er een deur
waarder aan boord om beslag te leggen op het schip. De Rotterdamse
Scheepvaart- en Agentuur Mij. „Neerlandia" N.V. stond achter deze
deurwaarder. De rëdery van de „Pamir", de fa. Schliewen te Ltibeck,
had verzuimd de cargadoorsrekening van het Rotterdamse bedrijf, ten
bedrage van naar het zeggen enige tienduizenden guldens, te voldoen.
plaats. Het is vaak de enige manier
om onwillige klanten op him plichten
te wijzen. Het bijzondere aspect
schuilt in het feit, dat het beslag
dit keer de „Pamir" gold, de trotse
viermastbark, die het grootste nog
varende zeilschip van Europa is en
behalve als vrachtvaarder ook dienst
doet als opleidingsvaartuig.
Nog pas een jaar geleden werd het
uit 1905 daterende vaartuig uit slo
pershanden gered. Met leningen
van de Duitse overheid werd het
weer zeilree gemaakt, evenals het
kleinere zusterschip „Passat" van
Bij een vorig bezoek van de „Pa
mir' aan Rotterdam was deze schuld
ontstaan. In Mei of Juni van dit
zelfde jaar. Pogingen tussen de re
derij en het cargadoorskantoor om
tot een vergelijk te komen, faalden.
En daarom werd die 30ste October
dan de sterke arm van Vrouwe Jus-
titia te hulp geroepen om bereikt te
krijgen, wat langs minnelijke weg
niet mogelijk scheen.
Dit is in Nederlands grootste ha-
venstacF niet eens een bgzondere ge
beurtenis. Betrekkelijk veelvuldig
vindt beslaglegging op schepen
STEMMEN UIT DE KERKEN
In 1951 waren er in Indonesië allerlei moeilijkheden.
Het jaarverslag van Oegstgeest zouden we vroeger gezegd hebben.
Dat kunnen we echter niet meer zeggen van het overzicht van het vo
rige jaar, dat pas is rondgezonden.
Oegstgeest, waar vroeger de zendingsschool tegenwoordig hoge
school gebouwd is ter opleiding van zendingsarbeiders en waar na
dien ook het administratieve apparaat gekomen is van de Verenigde
Zendingscorporaties, is by uitstek de naam vvaarby wy denken aan
het zendingswerk, zoals het gedreven is door verschillende groepen uit
de Hervormde Kerk. Die periode van de corporaties is voorbij. Door het
van kracht worden van de Nieuwe Kerkorde heeft de Zending van
Oegstgeest een kerkelijke gedaante en organisatie gekregen. Vooral
prof. Kraemer heeft er voor de oorlog reeds telkens weer op gewezen,
dat een Kerk haar eigen zendingstaak heeft te behartigen en deze niet
mag overlaten aan particuliere organisaties. Gedurende de oorlog, in
1941, is gevormd de Hervormde Raad voor Uitwendige Zending, die tot
taak had de kerk van haar zendingsroeping te doordringen en de arbeid
van de zendingsorganisaties zoveel mogelijk samen te bundelen.
naar de Ned. Herv. Kerk heeft ech
ter niet veel te betekenen wanneer
wij het vergelijken met de overgang
die er is op de terreinen waar deze
zending haar arbeidsveld heeft ge
vonden en nog vindt. In 1951 zyn
er allerlei moeilijkheden geweest in
Indonesië over heel de linie. Als ge
volg daarvan zgn uit verschillende
gebieden alle Nederlandse zendings
arbeiders moeten weg gaan, o.a. van
Bali, terwijl er in andere slechts een
enkele kon achterblijven.
Toen de Kerkorde van kracht
werd op 1 Mei 1951 hebben de Ver
enigde Nederlandse Zendingscorpo
raties besloten haar bezittingen en
haar arbeid over te dragen aan de
Nederlandse Hervormde Kerk.
Plechtig is dit tot uitdrukking ge
bracht in een samenkomst in de
Dom te Utrecht. „In dankbare er
kenning dat deze Kerk voor welke
de Corporaties sedert 1797 de arbeid
der Zending hebben verricht, krach
tens haar op 1 Mei 1951 van kracht
geworden kerkorde, een Christus-be
lijdende geloofsgemeenschap wil zijn,
welke zich in het werk der zending,
in gehoorzaamheid aan het bevel van
Christus, richt tot de volken der
wereld."
Sindsdien mogen wij officieel spre
ken van het zendingswerk der Ned.
Herv. Kerk. Ook organisatorisch is
hetgeen er in Oegstgeest nu gedaan
wordt direct kerkewerk.
Het spreekt vanzelf dat het jaar
verslag grotendeels geschreven is on
der de indruk van dit feit.
Deze overgang van de Corporaties
OORZAKEN.
De moeilijkheden kwamen voort
uit twee oorzaken. De vroegere ver
binding van de zending met het vroe
gere koloniale bestuur, werpt tot
op heden schaduwen over het zen
dingswerk. Die verbinding was vroe
ger niet te vermijden, evenmin als
zij op het ogenblik op Nieuw Guinea
te vermijden is. Het gevolg is dat het
zendingswerk geleden heeft onder
een anti-Nederlandse houding.
En de tweede oorzaak waaruit
moeilijkheden voortkomen is het feit
dat er nog steeds een gezagscrisis is,
de rampokbenden zwerven nog rond.
Ieder doet nog teveel wat goed is in
zijn ogen, omdat het centrale gezag
te weinig invloed heeft, niet alleen
in de buitengewesten, maar even
eens in bepaalde gedeelten van Java.
Wanneer ge de verslagen leest van
de verschillende zendingsgebieden,
komt ge het nog wel eens tegen dat
een ziekenhuis of een kliniek door
een bende is leeg geroofd.
Maar niettegenstaande deze moei
lijkheden en de teleurstellingen, die
hieruit voortvloeien is het jaarver
slag toch niet in pessimistische toon
gesteld. De mogelijkheid tot samen
werken is niet verbroken. „Zij en' wij
hebben yitgesproken dat de Heer der
Kerk ons roept, tezamen als deelge
noten in de verantwoordelijkheid
voor het zendingswerk dat moet
worden voortgezet." Deze samen
werking vindt voor de Nederlandse
zendingsarbeiders plaats „onder bij
kans niet te dragen spanningen,
soms." Daarom is in de practrjk in
1951 de samenwerking tekort ge
schoten hoewel de bereidheid er wel
NIEUW GUINEA.
In dit jaaroverzicht neemt Nieuw
Guinea een heel aparte plaats in.
„Hier staan wij nog volop in de si
tuatie van de binding van zending
en koloniaal bestuur." Aan deze bin
ding kan de zending zich om ver
schillende redenen niet onttrekken.
Het Nederlandse bestuur maakt
graag gebruik van de diensten van
zending en missie bij het bescha
vingswerk in Nieuw Guinea omdat
het zelf niet gemakkelijk bekwame
en toegewijde mensen kan vinden
voor het onderwijs en de medische
dienst. Zo zgn met de regeringssub-
sidies" heel wat scholen gesticht en
ziekenhuizen geopend.
Het gevaar is dat het zendings
werk het stempel krijgt dat het door
Nederland wordt gericht en niet door
de Kerk van Christus. De Papoe
voelt het ook zo en daarom kan het
gebeuren dat een zendeling die in
een kampong op bezoek komt, soms
begroet wordt met het zingen van
het Wilhelmus. Men beseft dat later
ook uit Nieuw Guinea het verwijt
zal komen dat dit zendingswerk te
veel verbonden is geweest met het
koloniale bestuur. Daarom is het
zaak zo vlug mogelijk over te gaan
dezelfde rederij. Ondanks het feit,
dat het na de restauratie tevens
opleidingsvaartuig werd, kon de re
derij kennelijk niet met zijn vracht
tarieven lonend concurreren tegen de
snellere motorvaartuigen, die op
dit ogenblik de wereldzeeën bevaren.
De „Pamir" was en bleef uit de tgd
al wilde iedereen graag de schoon
heid en statigheid ervan blijven be
wonderen. Er is thans sprake van,
dat de Rotterdamse affaire ertoe zal
leiden, dat een nieuwe fase zal wor
den ingeluid in de avontuurlijke be-
staansstrijd van het schip. Er gaan
geruchten, dat het met overheidssub
sidie geheel dienstbaar zal worden
gemaakt van Duitse koopvaardij-of-
ncieren-in-spe.
EERST BETALEN.
Maar dat zal dan natuurlijk pas
kunnen geschieden, nadat de vor
dering van „Neerlandia" betaald zal
zijn. En de vordering van Vcllenaars
Haven- en Transportbedrijf te Rot
terdam, welk bedrijf stuwadoors-
werkzaamheden op de „Pamir" heeft
verricht en zich dan ook bij de actie
van „Neerlandia" heeft aangesloten.
Want de Rotterdamse Rechtbank
heeft uitspraak gedaan in de aan
hangig gemaakte civiele procedure.
Overeenkomstig de verwachtingen
werd de rederij verplicht de schulden
te betalen. Een spreekwoord zegt
echter, dat het moeilijk veren pluk
ken is van een kikker. De rederij
heeft niet. Wat zal er nu gebeuren V
Zal de „Pamir" publiekelijk geveild
worden? De eisende partijen hebben
we hiernaar gevraagd. Men kon er
ons nog geen uitsluitsel over geven.
„Een moeilijke vraag", zo weerde
men 'n antwoord af. „De wederpartij
heeft nog veertien dagen de tijd.
Laat zij ook in die veertien dagen
niets van zich horen, dan kunnen
wij pas maatregelen nemen."
VERGANE GLORIE?
Trots en ongenaakbaar ligt de vier-
master in de grote Rotterdamse
Waalhaven zijn vonnis af te wach
ten. Een silhouet van vergane glo
rie. Een dikke Decembermist, die
een trieste stilte legt over het be
drijvige havenwerk hier in Rotter
dam, omhult het vaartuig. Een mist
rondom de „Pamir", zowel in letter
lijke als figuurlijke zin, die zich naar
wij hopen spoedig zal oplossen, op
dat de honderden meters doek aan
ra's en stagen zich weer zullen kun
nen ontplooien, de „Pamir" zijn ro
mantisch bestaan nog weer enige
tijd in volle bedrijvigheid zal kunnen
rekken en zijn laatst overgebleven
schoonheid weer zal kunnen tonen
aan de velen, die nog willen blijven
geloven in de romantiek van de zee,
zoals die in het begin dezer eeuw
in de 3020 br. règ. ton metende „Pa
mir" een mislukt hoogtepunt vond.
tot de vorming van een zelfstan
dige Papoese kerk. In deze rich
ting wordt bewust gewerkt.
NOG GEEN BESLISSINGEN.
De inkomsten uit collecten en
bijdragen bedroegen in 1951
1.278.364,66. Acht en veertig zen
dingspredikanten waren aan dit
werk verbonden. Drie arbeidsters
voor het werk onder vrouwen, vijf
tien artsen, zeventien verpleegsters,
vijf en twintig onderwijskrachten
waren werkzaam bij dit zendings
werk. Dit zijn de zendingsarbeiders
uit ons land. Dank zij de hulp uit
Amerika heeft men het werk kun
nen laten doorgaan. De vrees wordt
uitgesproken dat het arbeidsterrein
zal moeten worden ingekrompen. De
hulp uit Amerika is een tijdelijke en
het is niet te voorzien dat de kosten
van levensonderhoud in Indonesië la
ger zullen worden. Daarom is men
reeds in 1951 bezig geweest met de
principiële vragen hoe hel zendings
werk in de veranderde situatie moest
voortgaan. Definitieve beslissingen
zgn toen nog niet genomen.
H.
Het WereIHgebeuren
Retreat Okay
De generaal stapte uit een vlieg
tuig op een weinig gebruikte
airstrip. Er blonk ijs op de
startbaan, maar intussen was de
temperatuur al gestegen tot boven
nul en de generaal kon zich veroor
loven in een dunne kameelharen jas
•over de startbaan te lopen. Hij droeg
een bruine burgerhoed. Generaal-
Eisenhower was le Seoel aangeko
men.
Eisenhower was daar niet als ge
neraal en ook niet als president van
de Verenigde Staten, want dat wordt
hij pas in Januari a.s.
Hij stond daar als de vertrouwens
man van duizenden Amerikaanse
moeders, die niet langer willen, dat
haar zonen in de sneeuwbergen van
Korea het leven laten. Moeders, die
heel wel beseffen, dat het daar in
Korea om meer gaat dan om een
gevecht tegen onbekende Noordko-
reanen en Chinezen, maar die deson
danks de oorlog een droevige en har
de zaak vinden.
Het antwooi'd aan deze moeders is
deze week gekomen. Er zullen meer
R.O.K.'s Zuidkoreaanse troepen
in de frontlijn worden geplaatst
en een Amerikaanse divisie zal naar
de reserve verhuizen.
Dat zgn de vriendelijkheden, die
een „gekozen" president aan zgn
kiezeressen bewijst.
Zijn werkelijke mening vatte
Eisenhower samen in zulke
woorden als „veel kan nog ge
daan, veel zal nog gedaan worden,
er zal geen terugtocht uit Korea
zijn".
In Augustus heeft men getracht
iets te doen. De Amerikanen zgn be
zig geweest met uitgebreide strate
gische bombardementen, die de
ïN'oordkoreaanse verbindingen moes
ten ruineren en de vijand vrgwel op
de knieën moesten brengen.
Het resultaat is anders geweest
dan verwacht werd. Plotseling bleek,
dat bij de krachtstations aan de Ja-
loe-rivier en op andere „strategi
sche" punten een stelletje luchtaf
weer opgesteld stond, waarnaar me
nig Westeuropees generaal zou wa
tertanden.
De rekenmachines en de richtap-
paraten werkten met de indringende
venijnigheid van precisieuurwerken
en bij tientallen gingen de zware
Amei'ikaanse bommenwerpers om
laag.
Na deze sombere ervaring is men
bezig de eskaders jacht-bommènwer
pers te versterken, die minder
kwetsbaar zijn voor de Chinese ar
tilleristen.
Ook aan Noordkoreaanse zijde zet
men thans meer jacht-bommenwer-
pers in. Het blijft er dus hard tegen
hard gaan.
Totdat... ja, tot wanneer? Eisen
hower heeft dat probleem be
sproken met zijn deskundigen.
Hg wil geen uitbreiding van de oor
log in Korea en ieder, die een plan
heeft, mag dat aan hem voorleggen.
Binnen dat kader heeft uiteraard
niemand een plan, want dat is onmo
gelijk. Buiten dat kader is er het
plan Mac Arthur. Deze bejaarde ge
neraal, die zo'n geweldige rol ge
speeld heeft in de Pacific-oorlog en
aie daarvoor ongetwijfeld de dank
van duizenden heeft verdiend, gaat
straks praten met Eisenhower.
Wat Mac Arthur zeggen zal, laat
zich zo ongeveer wel raden. Hij heeft
het al eens eerder gezegd voor het
Amerikaanse Congress nadat men
aan zijn loopbaan als Pacific-opper-
bevelhebber een einde gemaakt had.
De generaal wil doorstoten in Ko
rea, bombardementen op Mantsjoe-
rrjs gebied, blokkade van de Chinese,
K.ust, actieve deelneming van de Chi
nese nationalisten van Formosa
uit aan de strijd.
Neen, hebben uestijds de laf chefs
in het Pentagongezegd en net kost
te Mac Arthur z n baantje.
Neen zal ook Eisenhower moeten
De Veremgde Staten kunnen het
eoruiici in Korea niet uitbrei
denzolang Rusland zich te
gen een uitbreiding verklaart en er
uus nog hoop is op een vergelijk.
Indien Rusland en China weiKelrjk
nun machtige legers hadden ingezet
in Korea, aan zou er een jaar gele
den geen sprake van geweest zijn,
dat de luttele V.N .-troepen en de
spaarzame Amerikaanse divisies het
hadden gehouden in Korea.
Dan zouden die troepen ai lang
van het Aziatisch continent verdwe
nen zijn.
Rusland en China echter zien de
strijd in Korea als een kleine oorlog,
als een proefstation voor het trainen
van Chinese officieren in de moderne
oorlogvoering, als een manoeuvre
terrein. Manoeuvres met de Mig"s,
manoeuvres met het nieuwste lucht
doel-geschutvandaag manoeu
vres met de nieuwste jachtbommen
werpers.
Kan men zich realistischer ma
noeuvres voorstellen? Niet eens met
losse flodders, maar met scherp I
Nu gaan dan de R.O.K.'s in de
vuurlijn. „Retreatokay" (terug
tocht in orde is hun bijnaam on
der de Amerikaanse soldaten.
Bepaald onvriendelijk van die
Sammies
Generaal MacArthur.... heeft een plan
voor Korea.