Achter grauwe schoolmuren
worden wandtapijten gerestaureerd
C
3
Vele Nederlanders worden thans
uit Indonsië gezet
Op jacht
DE OPERAZANGERS HET BEST
BETAALD IN J0EG0-SLAVIE!
DINSDAG 2 DECEMBER 1952
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
8
LEVENSDOEL VOOR KUNSTENAARS EN INVALIDEN
Hollanders en Friezen hebben het
meeste gevoel voor dit werk
(Van onze speciale verslaggever)
De restauratie van eeuwenoude gobelins, zoals dit geschiedt in een
grauwe, afgedankte school In Haarlem onder de wetenschappelijke leiding
van mr. dr. G. T. van Ysselstsyn, is niet ieders werk. De ervaring heeft
geloerd, dat de Noord-Hollanders en Friezen hier het meeste gevoel voor
hebben. Deze zijn netjes en artistiek genoeg, en bezitten de noodzakelijke
individualiteit om deze half vergane wandtapijten weer de gloed van een
kunstwerk te geven, te maken tot een levend ornament, waarin diepte zit.
Het merkwaardige feit doet zich voor, dat mensen met kwaliteiten uit an
dere streken van ons land het gevoel daarvoor niet in hun vingertoppen
hebben. Hun werk mist hoe correct het overigens verricht wordt de
gloed van persoonlijkheid. Het wordt vlak en doods.
Herstel van deze oude wandkleden,
die soms niet meer dan flarden zyn,
eist naast kennis en vakmanschap,
een oneindig geduld. Vele jaren zijn
er soms nodig om één tapijt weer de
schoonheid te geven, die het merkte
ken was van de oude meester-wevers
en die er drie eeuwen geleden al de
bijzondere hoge waarde aan gaf.
In vijf lokalen van de oude Haarlem
se school, veel te kort aan ruimte
voor de vijf-en-zeventig kunstzinnige
mensen en het veel p.'aatsvragende in
strumentarium liggen de (jikwyls
zwaar beschadigde kleden in een
brandkast of gespannen op lange
werktafels. „Altijd zijn dezelfde de
len in de lange reeks van jaren ver
gaan", zegt de bedrijfsleider, de heer
Fred. Visser. „Altijd de bruinwollen
partijen (omdat deze wol in vroeger
eeuwen geverfd werd met een oxyde-
rende, ijzerhoudende beits) en de gele
partijen van Zijde (waarop het licht
in de loop der jaren een vernietigende
uitwerking had). Soms lijkt het, of
meer zijn. Dat is een zorgenpunt voor
mej. dr. Van Ysselsteyn, die de ziel is
van deze hele onderneming, welke
voor 60 gefinancierd wordt uit
de Sociale Bijstandsregeling voor
Beeldende kunstenaars en de rege
ling, zoals die voor de D.UAV.-arbei-
ders geldt en voor de rest door de ge
meenten Nijmegen en Maastricht.
Merkwaardige verhoudingen toch.
Voor 60 betaalt het departement
van Sociale Zaken de kosten van dit
cultuur-historische werk. O., K. en W.
schrapte de subsidiepost voor restau
ratie van roerend kunstbezit van zijn
begroting 1952.
WAT GEREED KWAM.
Wat is hier iD de loop der jaren tot
stand gebracht. Wel, in de eerste
plaats heeft restauratie plaats gehad
van Haarlems beroemde Val van Da-
miate 10,50 meter lang. Daar is in
1939 met enkele werkkrachten mee
begonnen. Pas in 1949 echter bereikte
het instituut, dank zij de samenwer-
kleuren hog maar weinig te lij- ^encje kracht van Nijmegen en Maas-
/ion hphhpn o-pnnri Wannppr mpn pr
den hebben gehad. Wanneer men er
echter even tegenaan tikt, ziet men
ze tot stof verstuiven".
tricht, z'n huidige niveau. Nijmegen
had een zwaar beschadigd millioenen-
bezit van 24 kostelijke gobelins,
Maastricht een veel minder verwaar-
loosde collectie van negentien stuks.
In de Haarlemse herstelplaats van Nijmegen heeft inmiddels zes prach-
1 t[g gerestaureerde wandtapijten terug
izijn nieuwe raadhuis,
NIJVERE HANDEN.
antieke textiel wordt steeds begonnen
het patroon van ieder stuk, dat ge
restaureerd moet worden, nauwkeu
rig na te schildeaen op ware grootte,
en te fotograferen m verschillende
details. Naar het „carton" van de
schilder zullen de wevers en weefsters
aan hun lange getouwen en de stop-
sters aan hun werktafels straks met
tedere zorg en groot talent herstellen,
wat hersteld moet worden. Dertien
honderd tinten wol en vierhonderd
tinten zijde staan hun daarbij ter be
schikking.
Soms is het nodig ruwweg uitge
sneden gedeelten, die natuurlijk ge
heel verloren gingen, opnieuw te we
ven. Vier weefgetouwen vinden een
{•laats in één klasselokaal. Weefstoe-
en, die geheel in eigen beheer uitge
dacht en vervaardigd werden.
Beeldende kunstenaars, die anders
In een steunregeling zouden vallen,
en invalide arbeidskrachten me
taalbewerkers, houtbewerkers en an
dere vakmensen vinden hier een
uniek en nuttig bestaan. Dit wil zeg-
gen, natuurlijk zo lang er opdrachten
zijn. Moeizaam en met veel zorg is
het team opgebouwd, dat hier thans
werk vindt. Maar aanstonds zal er
voor de schilders het eerst geen werk I
gekregen
waar ze een rijke stoffering vormen.
Maastricht acht. Vermoedelijk in 1954
zal de Maastrichtse collectie geheel
klaar zijn. Over het gereedkomen van
de Nijmeegse verzameling valt nog
niets te zeggen.
Verlof voor arbeid op vrije
middagen.
Aan hoofden of bestuurders van
broodbakkeryen, banketbakkerijen,
rijwiel- en automobielherstelplaatsen,
bierbottelarijen, limonadefabrieken,
slagerijen en vleeswareifabrieken,
in wier onderneming geen arbeid
wordt verricht op Donderdag 25 De
cember 1952 en op Donderdag 1 Ja
nuari 1953, heeft de minister vergun
ning verleend, om in het tijdvak van
Maandag 22 December tot en met
Zaterdag 3 Januari a.s. het perso
neel arbeid te laten verrichten op
de op de arbeidslijst vermelde vrije
middagen, indien deze niet op Don
derdag zijn gesteld. Hierbij dient
evenwel een gewijzigde arbeidslijst
voor genoemde periode te worden
opgehangen met vermelding van de
tijdregeling op de dag, waarop deze
vrije middag valt en welke personen
Het verkeerde been.
Een 65-jarige Amerikaan
heeft tegen een ziekenhuis te
Chicago en 67 leden van het
daaraan verbonden personeel
een eis tot schadevergoeding
ten bedrage van 500.009 dollar
ingesteld, omdat men hem het
verkeerde been heeft afgezet.
Het andere ontstoken been
moest later in een ander zie
kenhuis worden afgezet.
Een berichtendienst voor
weggebruikers.
De K.N.A.C. heeft zich tot de minis
ter van waterstaat gewend met het
verzoek via de radio na de middag
uitzending van het nieuws een over
zicht te geven van de toestand, waar
in de wegen in Nederland zich be
vinden. Dit ten gerieve van personen
auto-, vracht- en autobusverkeer.
In de 517e staatsloterij. 5e klasse. 3e
lijst, is een prijs van f 15.000 gevallen op
No. 6674.
287.
Heeft u op het nummer gelet, dal
boven deze rubriek staat? Hoewel we
de laatste keer No. 390 hebben afge
leverd, zo meenden we toch vandaag
met No. 287 te kunnen volstaan. Niet
omdat we terug gaan rekenen of u
oude kost van 3 maanden geleden wil
len opdissen, maar om de eenvoudige
reden dat we vandaag 391 eens in het
twaalftallige stelsel wilden schrijven.
Indien we papier en potlood bij de
hand hebben, is het betrekkelijk een
voudig vast te stellen dat 287 in hel
twaalftallige stelsel inderdaad met ons
dagelijks getal 391 overeenkomt (want
200 twaalft. is 288; 8 twaalfl. is 96 en
7 is in beide stelsels 7; samen dus 288
96 7 391). Maar nu weet ik
niet, hoe het met üw reactie vermogen
is gesteld, maar dat van ondergeteken
de laat in dit geval volkomen verstek
gaan, omdat het me eenvoudig onmo
gelijk is 287 van het twaalftallige stel
sel bij eerste oogopslag te realiseren
als zijnde een hoeveelheid van 391 (in
het tientallige stelsel). Evenmin als
het mij onmogelijk is 100 te herkennen
als 144. of 1000 als 1728.
En een zodanige krachttoer zou toch
vereist worden van het geslacht dat
met 't tientallige stelsel is opgegroeid,
doch dat gedwongen zou worden tot
een zo ingrijpende hervorming als de
invoering van het twaalftallige stelsel
zou betekenen. De kinderen die daar
aan op de lagere school zouden moe
ten beginnen, zouden dit bezwaar
uiteraard niet gevoelen, doch voor het
bestaande geslacht zou het niet minder
dan een ramp te betekenen, terwijl een
volkomen ontwrichting van het nor
male verkeer er het gevolg van zou
zijn. Want wel zouden u en ik er na
veel moeite waarschijnlijk in slagen
in het nieuwe talstelsel te leren reke
nen, doch het zou ons gemakkelijker
zijn de oude kennis welke wij van het
tientallige stelsel bezitten, volkomen
over boord te werpen. En zo u in dit
opzicht al gelukkiger mocht zijn, on
dergetekende capituleert hiervoor al
bij voorbaat.'
Thans dienen we weer even terug
te keren naar het Schliemann-testa-
ment, waarover in No. 380 werd ge
sproken, want verschillende lezers
hebben mij de vraag gesteld, hoe het
bedrog van Paul Schliemann dan toch
aan het licht is gekomen. Nu, om u
eerlijk de waarheid te zeggen, het lag
er duimendik bovenop!
H. Pélillon.
Restaureren van vergane tapijtfragmenten met speciaal geverfde
wol en z\jde.
Het Wereldgebeuren
Het onzichtbaar aanweven ran ontbrekende randen.
BUITENLANDERS KWAMEN KIJKEN
De personeelsraden in de bedrijven
van veel betekenis
De Joego-Slavische communisten zijn zeer trots op hun „dictatuur van
het proletariaat", dat op zovele punten afwijkt van het systeem van de
Sowjet-Unie. En zy voelen zich op dat terrein zo zeker, dat zy onlangs
buitenlanders hebben toegestaan een kykje te nemen in hun binnenlandse
aangelegenheden. „Wij hebben niets te verbergen", zeggen de autoritei
ten, „en bovendien weten \vjj zelf, dat er nog veel niet in orde is. Maar
wjj zyn van mening, dat we het buitenland de reeds bereikte successen
mogen tonen". Daarmede bedoelen ze dan het „democratisch staatsbe
stel" en de „staatsrechtelyke geiykheid".
Het is inderdaad juist, zo schryft
„Der Zeit", dat Joego-Slavië er, on
danks alle moeilijkheden wat betreft
de staatshuishoudkunde, veel beter
voor staat, dan een of twee jaren ge
leden. Er is weer Iets te kopen in de
winkels; levensmiddelen en textielwa-
ren worden weer geproduceerd. Bij
een nadere beschouwing komt even
wel aan het licht, dat deze zichtbare
resultaten niet te danken zijn aan het
„democratisch staatsbestel", maar
voor een deel aan de verbeterde eco
nomische toestand en in zekere zin
ook aan de buitengewoon hoge cre-
dieten, die Joego-Slavië de laatste
twee jaar heeft gekregen van het
Westen.
Er zijn thans in Joego-Slavië twee
processen aan de gang: het ene is de
overdracht van de gesocialiseerde in
dustrie uit rechtsreeks staatsbeheer
in een soort particulier beheer der
geïnteresseerden onder staatscontro
le. Dit is eigenlijk het nieuwe, waar
de Titoïsten zo trots op zijn. Het an
dere proces is de terugkeer tot een
economisch beleid, zoals Len:n in de
twintiger jaren in Rusland invoerde
en dat de eigenlijke werkzame factor
is in de wederopbouw van de Joego-
Slavische maatschappy, waarin te
genwoordig ook de industrie een be
scheiden rol speelt.
EXPERIMENT.
Desondanks is het experiment, dat
Tito met het zogenaamde binnenland
se democratische staatsbestel heeft
verricht, niet oninteressant. Het is
een soort medezeggenschap van de
arbeiders. De vraag: „Van wie is de
fabriek?", wordt beantwoord met
het niet veel zeggende: „Van het
volk". In werkelykheid is ze eigen
dom van de staat Want de arbeiders
zijn niet gerechtigd de fabriek te
DREIGENDE MOEILIJKHEDEN
De armoede en de onveiligheid
nemen gestadig toe
(Van onze correspondent in Indonesië)
Er heersen de laatste weken een nog steeds toenemende bezorgdheid
en onrust onder de Nederlandse werkers In Indonesië. Zeer velen hebben
in die periode van de zijde der Immigratie nameiyii de onaangename
mededeling ontvangen, dat zy dit land binnen twee maanden moeten ver
laten en niet meer mogen terugkomen. Dit betreft niet alleen verlof
gangers, die voor hun terugkomst een zogenaamde „re-entry permit"
nodig hebben. In de meeste gevallen gaat het om Nederlanders, die hun
Toelatingskaart moeten laten verlengen. Deze kaarten z(jn twee of drie
jaar geldig, al naar gelang de tijd, dat men hier gewoond en gewerkt
heeft. Tot voor kort geschiedde de verlenging ln vrywel alle gevallen
zonder moeite en automatisch.
Nu is dit anders geworden. Er wordt
thans eerst, zo luidt het officieel, een
onderzoek naar de antecedenten van
de betrokkene ingesteld. Voor het me
rendeel heeft dat tot resultaat, dat de
verlenging geweigerd wordt. Zonder
opgaaf van redenen. Officieus zijn die
redenen wel bekend: bijna zonder uit
zondering betreft het Nederlanders,
die na de oorlog in Indonesië in mili
taire dienst zijn geweest, of die in
deze periode bij een officiële burger
lijke instantie van het toenmalige Ne-
derlands-indische Gouvernement heb
ben gewerkt Voor dergelijke Neder
landers blijkt het thans vrijwel óók
onmogelijk een ..re-entry permit" te
verkrijgen, wanneer zij met verlof
naar Nederland gaan.
Het gaat hierbij niet om een paar
gevallen. Wanneer de Indonesische
Overheid deze methode verder en
stringent blijft toepassen, houdt zulks
in, dat vele duizenden Nederlanders
het land worden uitgezet
INDONESIëRS VOORRANG.
Het ligt kennelijk in de bedoeling
het aantal „buitenlandse krachten"
tot een minimum te beperken. Onder
meer is dit zonder twijfel als een sti
mulans bedoeld, om in plaats daar
van Indonesische krachten een kans
te geven. Dit is een politiek van nati
onaal Indonesisch belang, waartegen
men op zichzelf weinig kan inbrengen.
De Nederlandse bedrijven en kanto
ren hebben ook zeker geen bezwaar
tegen het opnemen van Indonesische
staf-employé's In functies, die vroe
ger door Nederlanders bekleed wer
den. Er is aan dit alles echter een
„maar" verbonden. Er zijn vrijwel
geen Indonesische krachten te krijgen,
die zelfs aan de laagste eisen voor zulk
een betrekking voldoen. Dit zal mis-
door WILLEM BRANDT
schien over een jaar of tien wél het
geval zijn. Op het ogenblik is dit niet
zo, en vele bedrijven in Indonesië
staan nu dus voor de situatie, dat een
ernstig personeelstekort de goede gang
van zaken dreigt te verstoren.
ONZEKERHEID.
Een andere reden tot bezorgdheid
onder de Nederlandse werkers in dit
land is de zeer ongunstige deviezen-
positie van Indonesië. Algemeen vreest
men in de allernaaste toekomst maat
regelen, waardoor niet alleen de winst-
transfers maar ook de sociale overma
kingen, spaargelden en dergelijke zul
len worden besnoeid, terwijl wel te
voorzien valt. dat de deviezen voor
importgoederen ook opnieuw
belangrijk zullen worden ingeperkt
En dan is er nog de onveiligheid,
die de laatste tijd weer toeneemt en
het gebrek aan „lijn" in de overheids-
politiek. het gebrek aan regeer-kracht
waardoor veel onzekerheid heerst Een
zeer ernstige zaak Is daarbij het in-
disciplinair en oproerig optreden van
sommige militaire commandanten. Het
is nu wel duidelyk, dat er in het le
ger tweedracht en spanning heersen
en ook tussen een deel van het leger
en de regering. Wat ervan aan de op
pervlakte komt. is voldoende om de
verkopen, het geld te verdelen en een
ander baantje te zoeken, laat staan
dat het volk zo 'ets zou kunnen doen.
De bedrijfsvorm ziet er aldus uit:
de arbeiders delen mee ln de onder
nemingswinst. Deze uitkering kan
een maandloon per jaar bedragen.
De leidende figuren worden niet door
de arbe Iers benoemd, maar door de
regering. De benoeming moet echter
door de personeelsraad worden goed.
gekeurd. Deze personeelsraad stelt
ook de arbeiders aan, welke meer
dan 18 jaar oud moeten zyn en wel
voor de duur van een jaar.. Een van
de voornaamstetaken van de perso
neelsraad is het vaststellen van de
lonen, waarbij het wettelijke vast;,
stelde minimummaandloon van 7000
d!nar voor ongeschoolde arbeiders
niet overschreden mag worden. Deze
raad kan ook over ontslagkwesties
beslissen. Het netto-loon van een in
dustrie-arbeider ligt ongeveer 15 pro
cent boven het voorloorlogse salaris.
Ook in Joego-Slavië kent men de kin
derbijslag: schoolgeld en loonbelas
ting zijn er minimaal. Daartegenover
staat, dat de lonen er niet hoog zyn,
zodat ook vele getrouwde vrouwen in
de fabrieken werken. De hoog3tbe-
taalden zyn in Joego-Slavië de
auteurs en de operazangers. Zy krij
gen hoge honoraria en behoeven geen
loonbelasting te betalen.
Franse scldaat in
Duitsland gedood.
Zaterdagavond is in het Duitse
plaatsje Ockfen, by Trier, in de
Franse zóne, een Franse soldaat ge
dood en een andere gewond.
Volgens een communiqué van de
Franse autoriteiten werden de sol
daten uit een café gejaagd en was
er een vechtpartij ontstaan tussen
de soldaten en 20 dorpelingen. De
soldaten zouden geschopt en getrapt
zyn en tenslotte zou een slager een
op de grond liggende soldaat in de
nek gestoken hebben.
naarte politieke ontwikkelingen met
ongerustheid gade te slaan. De in
wendige conflicten leiden de aandacht
van de problemen van de opbouw af.
zy verzwakken de leiding, zy brengen
angst en twijfel tot in hoge kringen.
De toch reeds wrakke economische
toestand, die veel wijsheid van rege
ren en uiterste concentratie vereist,
wordt er zo niet beter op.
TOENEMENDE ARMOEDE
Men doet nu van vele zyden een
beroep op het volk om de eenheid te
bewaren. President Soekarno reist
rond en houdt vele redevoeringen. Of
dat helpt valt niet te zeggen. De poli
tieke verwarring en de toenemende
armoede vormen twee factoren, die
sluimerende sentimenten weer ge
makkelijk wakker roepen. Onruststo
kers en extremistische agitatoren heb
ben in deze periode geen gebrek aan
troebel water, waarin het vóórdelig
vissen is. Vandaar ook de weer toege
nomen onveiligheid. Dezer dagen dre
ven er twee hoofdloze lijken in het
grootste kanaal van Djakarta. De in
het Engels verschijnende „Times of
Indonesia" was de enige, die het feit
vermeldde, en nóg wel in een hoofd
artikel. Het blad schreef: „Het hui
veringwekkende en tekenende van
de situatie is, dat bijna niemand er
enige aandacht aan besteedde.
Het is een feit, dat de algemene toe
stand in Indonesië in de laatste maan
den snel achteruit glijdt, in elk op
zicht. Er zal veel bezinning, krachts
inspanning en medewerking nodig
zijn om weer vaste grond onder de
voeten te krijgen Daarom valt het
voor land en volk van harte te wen
sen. dat het beroep op eenheid en ar
beid. van de president, niet voor do
vemansoren klinkt
Op 31 Januari 1952 zei president
Truman van een andere Ameri
kaan. dat hij een „pathologische
sluipmoordenaar van reputaties was".
Senator William Benton zei van de
zelfde „Iemand", dat hy zich schuldig
maakte aan meineed, traude en bere
kende misleiding van het Amerikaan-
se volk".
I Dit zijn maar twee uitspraken over
de heer Joseph Mac Carthy, senator
voor Wisconsin en de grote man van
dc Amerikaanse heksenjacht op com
munisten. Men zou ze gemakkelijk
kunnen aanvullen. Deze man ziet niet
anders dan communisten. Hy heeft de
Amerikaanse minister van buiten
landse zaken Dean Acheson voor een
commissie willen dagen op beschuldi
ging van communisme. Toen generaal
Mac Arthur moest aftreden als Ame
rikaans opperbevelhebber in Azië,
riep hy extatisch uit, dat dit heen
gaan van Mac Arthur de grootste
overwinning was, die de communisten
ooit hadden behaald.
ms de jongste presidentsverkie
zingen steunae Mac Carthy de Eisen-
hower-cainpagne met de bewering
men raadt net! dat Stevenson feL
telyk in dienst van het communisme
stond.
Lacht men om deze Mac Carthy in
de Verenigde Staten? Neen, men
durft niet om hem te lachen. De
vrees voor een communist te worden
aangezien en de wyze, waarop de
heren Mac Carthy en zyn medestrij
der Mac Carran de communisten
jacht uitoefenen, doen vele Amerika
nen de lach op de lippen besterven.
Kort geleden werd hel secretariaat
van de Verenigde Naties te New York
onder vuur genomen door de jagers.
Er viel een zelfmoord en een aantal
mensen nam ontslag. Ook Trygve Lie,
de secretaris-generaal. bedankte,
hoewel dat ook andere oorzaken had.
Nu hebben Zaterdag drie vooraan
staande juristen een Amerikaan,
een Brit en een Belg toch maar
aan Trygve Lie de raad gegeven zijn
bureau-personeel te zuiveren, niet al
leen voor zover er werkende leden
van de Amerikaanse communistische
party onder zouden zyn. maar ook als
de mensen er slechts van verdacht
werden by ondergrondse acties be
trokken te zyn.
In dat woord „verdacht" zit het ge
vaar. Men is zo gauw verdacht in
Amerika.
Men heeft daar verhoren geënsce
neerd tegen lieden, die volmaakt on
schuldig waren, maar toch „ver
dacht". Dan werd er van die verhoren
een pittig stukje televisie opgenomen
en er ging een bandje over de radio
en er kwamen stukken in de krant.
Dat betrof dan alleen maar „verdach
ten", die daarna tot de ontdekking
kwamen, dat ze met vingers werden
nagewezen, hun kennissen plotseling
kwijt waren en dat ze maar beter de
den zelf voor hun baantje te bedan
ken, want het was voor hen toch niet
meer uit te houden.
Zaterdagavond 30 November
1952 opende senator Mac Carran
een nieuw veld voor de commu-
nstenjacht Hij verklaarde, dat niet
slechts in vele middelbare scholen,
maar ook in vele universiteiten haar
den van communisme aanwezig wa
ren. Er zouden onder het millïoen on
derwijskrachten, dat in de U.S.A.
werkt, circa 1500 communisten zyn en
ze zyn „even gevaariyk als een bran
dende lucifer in een kruitmagazyn".
Dit laatste moge waar zyn, toch zal
deze anonieme verdachtmaking weer
werken als napalm in een korenveld:
millioenen ouders en-kinderen zullen
hun leraren op communisme gaan
controleren met alle kwalyke gevol
gen daarvan. De angst zal groeien
tot het on4ragelijke.
Hier is *en van de gevolgen: toen
generaal Eisenhower als president
van de Columbia-universiteit ver
klaarde, dat het nuttig zou zyn, wan
neer studenten het communisme be
studeerden, omdat ze moesten weten
waartegen ze zich moesten keren
toen gaf vrywel niemand daaraan ge-
hoor. want men zou eens verdacht
kunnen worden!!!
Een ander voorbeeld. Een redacteur
van de Capital Times in Madison
(Wisconsin) probeerde op onafhanke-
lyksdag handtekeningen te verzame
len onder een verklaring over de rech
ten van de mens. Van 112 personen
weigerden na lezing 111 het stuk te
tekenenDe redacteur had een
uittreksel opgeschreven van de Ame
rikaanse onafhankelijkheidsverkla
ring!!!
Zover is men dan ln dat goede
Amerika. Zo groot is de angst dat
men voor een communist zal worden
aangezien, en dat men in handen zal
vallen van de Mac Carthy's en Mac
Carran's.
Men laat nu de kinderen al los op
hun leraren en de studenten od hun
professoren. Is dat nou eigenlyk niet
precies datgene, waar we zo furieus
tegen zyn achter het IJzeren Oordyn?
En roeien we dan niet met dezelf
de riemen, die Stalin zo graag han
teert?
Mac Carthy:zal wel even
uitzoeken of U communist bent!
Israël heeft bfj Amerika geprotesteerd
tegen het schenden van zijn grens door
Amerikaanse marlnevliegtuieen De vlieg
tuigen. die tot de Amerikaanse Middel-
lamïse Zeevloot behoren, brengen een
vriendachjuaebezoek aan Jordanië.
