C Kamerkoor van Felix de Nobel bezit grote vermaardheid C. C J Belgische kooplust brengt Zondagsheiliging in gevaar BOEK UTERAIRE KOORTS HEERST THANS HEFTIG IN PARIJS De c_^peelse muze ZATERDAG 29 NOVEMBER 1952 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 9 ELKE DAG REPETITIE Vocaal ensemble, dat unieke prestaties op zijn naam heeft staan (Van onze muziekmedewerker) „Een datum In het Madrileense muziekleven....!" Aldus schreven de Spaanse kranten enthousiast na het eerste optreden van het Nederlandse Kamerkoor in Madrid enige weken geleden en eenstemmig zongen zy de lof van dit uitstekende vocaal-ensemble. Wanneer men in dezelfde styl wil biyven, zou men het jaar 1937 een „mylpaal in het Nederlandse mu ziekleven" kunnen noemen, omdat toen de basis werd gelegd voor wat nu het Kamerkoor is. Sindsdien heeft dit selecte zangersgezelschap onder leiding van Felix de Nobel grote vermaardheid in binnen- en buitenland land verworven, zo zelfs, dat het in Nederland eenvoudig niet meer is weg te denken. In de loop der jaren werd een uitgebreid repertoire op gebouwd, waarin men naast de grootmeesters uit het verleden ook de modernen terugvindt. Vrywel alle belangrijke werken voor a capellakoor, die in deze jaren verschenen, werden door Felix de Nobel en de zynen uitgevoerd, zodat het geen wonder is, dat de hedendaagse toondichters de verrichtingen van het koor met belangstelling volgen. Een van deze geïnteresseerden is bijvoorbeeld Francis Poulenc. die elk jaar enige tijd in Nederland verblijft en dan steeds een briefkaartje aan Felix de Nobel zendt met de mede deling, dat hy weer eens een paar repetities komt bijwonen. Onlangs componeerde Poulenc vier kerstmo tetten, waarvan hij het eerste aan het Nederlandse Kamerkoor en zijn dirigent opdroeg. Er bestaan in Europa maar weinig van dergelijke vakkoren: in Parijs kent men het „Ensemble Vocale Mar cel Couraud", dat in nauwe relatie staat met de Franse omroep en in Engeland zijn de befaamde „B.B.C.- Singers" beroemd geworden. Zij tre den echter vrywel uitsluitend voor de microfoon op en zijn bovendien slechts acht in getal. Het kamer koor telt thans zeventien leden en is sinds 1946 geheel zelfstandig, hoewel de oorsprong ook hier bij de radio is gelegen. DE GESCHIEDENIS. In 1937 gaf de V.A.R.A. aan Felix de Nobel opdracht een koortje op te richten voor de uitvoeringen van Baeh-cantaten, waarbij dan de leden ook de soli konden verzorgen. Dit gebeurde en er werden inderdaad enkele Bach-werken uitgevoerd. Toen deze concerten achter de rug waren, werd echter besloten het koor niet te liquideren, maar te handhaven als acapella-ensemble. Aanvankelijk was er enig verloop onder de leden, door dat sommigen van hen na enige tyd koorpraktijk uitsluitend als solist gingen optreden. Dit verschijnsel be hoort thans evenwel tot het verleden, vooral ook, omdat de fi nanciële basis hechter is gewor den: op de begroting van Onderwys, Kunsten en Wetenschappen is voor dit jaar een bijdrage voor het koor uitgetrokken. VERHEUGD Dezer dagen hadden wy een ge sprek met Fëlix de Nobel, de man, die onvermoeid bezig is zijn mensen tot grote artistieke prestaties te brengen, en hij toonde zich zeer ver heugd over deze overheidssteun: „U moet niet vergeten, dat we elke mor gen repeteren zoals een beroepsge zelschap behoort te doen. Daardoor zijn mijn mensen bijna niet in staat om nog ander werk te verrichten. Dit dagelijks studeren stelt ons ech ter in staat om een groot repertoire op te bouwen." De Nobel noemde enkele namen en werken: „Van Sweelinck zingen we een tachtig psalmen en van Pa- lestrina alle Hoogliedmotetten. Voor de K.R.O. zyn we bezig met een Mon- teverdi-cyclus en voor de N.C.R.V. voeren we Heinrich Schütz uit In Madrid hebben we de mis van Strawinsky gezongen en vorige week op een jeugdconcert in Roosendaal onder meer negro-spirituals ulfurele avalcade SEM DRESDEN heeft uit „technisch- organisatorische" overwegingen be dankt als directeur van het bureau der Stichting „Jeugd en Muziek". DONDERDAG geeft de Nederlandse Opera in de Amsterdamse Stads schouwburg de première van Verdi's „Aïda". De muzikale leiding berust bij de Italiaanse dirigent Mario Cor done. HET ROTTERDAMS TONEEL zal op Nieuwjaarsdag de eerste voorstel ling geven van „Het hemelbed" van Jan de Hartog. AAN DE BEELDHOUWER Wim Verbon is opdracht verstrekt tot het maken van een portretbuste van Churchill voor het gemeentehuis van Rotterdam. PAUL HUF, die aan het Amster dams Toneelgezelschap is verbonden, mag voorlopig op medisch advies niet optreden. HET CONCERTGEBOUWORKEST is uitgenodigd om in de tweede helft van October 1953 in Lissabon te ko men concerteren. Een gesprek met De Nobel bete kent tevens een „reis" langs Euro pese hoofdsteden en radio-studio's, want hij en zyn zangers worden over al gevraagd: „Voor de B.B.C. hebben we veel gezongen, trouwens ook voor de Italiaanse en de Franse radio. In Frankfurt gaven we concerten, even als in Parijs en Madrid. Ondertussen zijn er al weer uitnodigingen binnen, o.a. voor München". Maar het buitenland vindt De No bel toch niet het belangrijkste: „Als de regeringssteun een feit wordt, dan kunnen we meer in eigen land doen. Dan blyven we niet in de centra, maar trekken we door stad en land. In deze geest werken we al enige tyd, maar we willen het op nog bre der basis doen." „De geest onder de mensen is bui tengewoon plezierig", vertelde De Nobel verder, „en dat is daarom zo prettig, omdat er bijzonder veel van hen gevraagd wordt. Soms stappen we 's morgens vroeg om zeven uur in de bus en zijn pas 's nachts om drie uur in Amsterdam terug. Tus sendoor hebben we dan gerepeteerd, gereisd, geconcerteerd, gegeten en nog eens geconcerteerdIk heb de indruk, dat de leden in dit werk een grote artistieke bevrediging vin den. Trouwens wat is er mooier dan zang?" Zo spreekt de man, die de schoon heid van de menselijke stem nog altjjd het perfectste instrument weet te gebruiken in de onvergete lijke muziek van Bach, Schütz, van de vroege Nederlanders, van de ano nieme volksdichters, kortom in de vocale kunst van alle tjjden. Reeds van zjjn jeugd af had hij hiervoor be langstelling en mede dank zy deze interesse is hjj thans de bekwame leider van een uniek, prachtig-zin- gend beroepskoor, dat het buiten land ons benijdt. Douglas Fairbanks Jr. in de politiek In de Engelse pers doen geruchten de ronde, dat de filmacteur Douglas Fairbanks jr. één der candidate» Is voor het ambt van ambassadeur der Verenigde Staten In Londen. Het ligt zoals bekend, in de bedoeling, dat ue tegenwoordige functionaris Lewis Douglas binnen afzienbare tyd naar Amerika terugkeert. Men zou zich kunnen verbazen over het feit, dat een filmster, bekend met het witte doek als de avontuurlijke held, in aanmerking komt om een dergelijke post te bekleden. Het is echter een feit, dat Fairbanks jr. zeer nauwe relaties met Engeland on derhoudt, daar regelmatig verblyft en zelfs een onderscheiding van dit land bezit. Voorts bemoeit Fairbanks zich in de laatste tyd vrij intensief met pro blemen van algemeen politieke aard. Toen hy enige jaren geleden een ogenblik in ons land verbleef, liet hij zich in deze richting uit en het bleek, dat hy een belangrijk deel van zijn tijd vulde met het volbrengen van so ciaal-economische opdrachten voor de Unesco. OP JACHT NAAR ROEM Kansen voor de jongeren (Van onze correspondent). PARIJS, November. In Saint Germain des Prés, In Montmartre en Montparnasse, langs de kaden van de Seine, kortom overal waar de talrijke Franse schrijvers wonen, woekert, op het ogenblik de literaire koorts. Dezer dagen begon men nameiyk met de eerste van de vier grote literaire prijzen uit te reiken. De eerste is de Prix Femina, die door een jury van eerbiedwaardige schryvende dames wordt toegekend. Dan volgt de In heel de wereld bekende Prix Goncourt, waarby de Prix In- terallié en de Prix Kenaudot slechts in de schaduw kunnen staan. Heel Frankrijk interesseert zich voor de toekenning van deze prijzen. Veel geld leveren ze niet op: de Prlx Goncourt bedraagt slechts vyftig gul den. Maar de jonge auteur die deze hoge onderscheiding ontvangt, Is als schryver gemaakt. Zyn bekroonde boek behaalt (ook als het slecht is, hetgeen best mogeiyk is) een oplaag van honderdduizend exemplaren. Voor de jeugdige schrijvers, die een I voorkomen. Zij hebben ook dit jaar kans maken een van de prijzen te u" 1 1 halen, is het op het ogenblik een bij zonder moeilijke tyd. Van schrijven komt natuurlijk niets. Zij moeten zich in alle literaire salons laten zien, vriendelijk praten met ieder een, die iets in de literaire wereld te betekenen heeft en op straat moe ten ze ook ogen in hun achterhoofd hebben om maar niet te vergeten het jurylid van de academie Goncourt, door JAN BRUSSE. Hoewel het nog maar November is, wintert het reeds flink In Europa, De lantaarns in Garmisch Partenkirchen dragen witte berenmutsen dat zij toevallig tegenkomen, met een diepe buiging te groeten. GOED ETEN. De prijzen worden steeds toegekend aan een copieus déjeuner. De juryle den eten uitvoerig, drinken er een stevige fles wijn bij en praten ook wat over de beste boeken, die zij ge lezen hebben. Na de cognac wordt er gestemd. In een naburige kamer wachten de journalisten, die deze prijsuitreiking moeten verslaan. Zij worden getracteerd op kleine taart jes en om de tijd te doden, stemmen zij dan ook over wat volgens hen de beste roman van het jaar was. Aan gezien d't nooit klopt met de uitslag van de echte jury, worden er zo dus twee prijzen geboren. Het bezwaar, dat de meeste jury leden tegen het werk van vele jeug dige schrijvers hebben isdat er zoveel „onfatsoenlijke" passages in STEMMEN UIT DE KERKEN Zeeuwsch-Vlaamse classis kwam op voor de Dag des Heren De Zondag als rustdag voor neringdoenden is in ons land In het geding gekomen. Dit vindt zijn oorzaak nog wel in onze provincie. Wat is nl. het geval? Verschillende gemeentebesturen in Zeeuwsch- Vlaanderen hebben zich tot H.M. de Koningin gericht, om haar ontheffing te vragen van de wettelyke bepalingen van de verplichte Zondagsluiting voor neringdoenden. Als reden hebben zij daarvoor opgegeven ten eerste het drukke bezoek uit België op de Zondagen en ten tweede het noodzake lijk fourageren op deze dag van de doortrekkende binnenschippers. Dit tweede argument schynt niet erg deugdelijk te zyn, aangezien de winkel sluitingswet op Zondag de verkoop van kleine hoeveelheden levensmiddelen aan schippers helemaal niet verbiedt. Er blyft bij de aanvraag van de ge meentebesturen alleen het eerste argument, het bezoek van onze Zuider buren die in grote aantallen over de grens komen. Bekend is dat deze bezoekers inder- daaa nogal kooplustig zijn wanneer zy onze grenzen passeren en de oor zaak daarvan mag ook bekend wor den verondersteld. Voor de laatste wereldoorlog gingen heel wat Neder landers in België bepaalde inkopen doen omdat sommige artikelen daar goedkoper waren. De rollenzijn nu omgekeerd. En dat vooral Zeeuwsch- Vlaanderen hiervan profiteert is ook weer vanzelfsprekend. By de gemeentebesturen, die het bo vengemeld verzoek aan de Koningin hebben gedaan, zullen aanvragen zijn binnengekomen van bepaalde winke liers. Het is een erg aanlokkelijk denkbeeld voor de middenstand om er een verkoopdag by te krijgen en dan nog wel een waarop men extra clan- dizle mag verwachten. Vooral wan neer men moeite heeft het hoofd bo ven water te houden is het een aan trekkelijke gedachte de vrije Zondag er maar aan op te offeren. Sommige gemeentebesturen zyn hierop inge gaan. Met het verzoek van deze gemeen teraden aan de Koningin zyn ook in Zeeuwsch-Vlaanderen velen het niet eens, vooral van Protestantse zijde heeft men hier bezwaren. Deze zijn tot uiting gekomen in een schrijven dat de Classicale Vergadering van IJzendijke, die zich over heel Zw.- Vlaanderen uitspreekt, gericht heeft eveneens tot de Koningin, om een andere stem te laten horen. Wat zij te zeggen heeft komt in het kort op het volgende neer. Ten eerste ook neringdoenden hebben recht op een vrye Zondag. Wanneer het verzoek van de gemeentebesturen zal wor den toegestaan, zou het erop neerko men dat velen „uit commerciële over wegingen gedwongen zullen worden, ook tegen nun wil en verlangen, hun winkelzaak op Zondag gedurende eni ge uren geopend te houden". Ten tweede moeten wy hier in ons land ons nu gaan schikken naar de Belgische gewoonten, waar de Neder landse bevolking geen verlangen naar heeft. Ten derde de Zondag is een ge schenk van God, dat wy niet achte loos en willekeurig ter zijde mogen stellen. Natuurlijk zullen er tegen dit ker kelijk schryven ook wel protesten komen. Zij zullen wel zijn in deze geest, dat men ieder zijn vrijheid moet laten zoals dat ook over de grenzen het geval is. Al die maatregelen en verordeningen hier! Wil iemand zyn winkel niet openen op Zondag, laat hij het dan niet doen. Hij wordt im mers niet „gedwongen", maar laat hij een ander dan ook niet willen dwingen om zyn winkel gesloten te houden. Toch is deze zaak van wijdere strekking, dan dat wij die alleen mo gen bezien vanuit het gezichtspunt dat ieder maar moet doen wat goed is in zyn ogen. De Classicale Verga dering van IJzendijke kan terecht een beroep doen op de overheid, die ook in dezen regelend moet optreden. Zij mag haar vragei^lat zy rekening houdt met het byrondere geschenk Gods van deze dag, die ons als rust dag gegeven is. WAAR IS DE GRENS Niet alleen in die enkele gemeenten in Zeeuwsch-Vlaanderen komen des Zondags de Belgische touristen. Zy trekken eveneens in grote getale door Walcheren en Zuid-Beveland. De pro vinciale bootdiensten over de Wester- schelde zullen des Zondags meer Bel gische auto's en bussen vervoeren dan Nederlandse. Waarom zouden hier dan de winkels gesloten moeten blij ven Dezelfde vraag kunnen wij stel len voor de helft van ons land. Die enkele gemeentebesturen in Zeeuwsch-Vlaanderen kijken naar gewoonte over de grens. Daar zijn er echter die wat de winkelsluiting op Zondag betreft, naar ons land ky'ken en de wens uitspreken dat hun over heid hier meer regelend mocht optre den dan nu het geval is. Het is al enkele tientallen jaren ge leden dat dr. A. van Selms in de pas torie van Hansweert een fijnzinnig boekje heeft geschreven over de Zon dag. Onder de. titel heeft hij gezet: „Tussen Farizeïsme en Libertinisme". Hij begint met een aanhaling van De Genestet, die niet verdacht kan wor den van bekrompenheid, „Ware er in het gemeen geen andere keus als tus sen rechtzinnig en lichtzinnig, ik zou liever om mijn orthodoxie voor ouder wets doorgaan, dan om mijn liberalis me ingehaald worden door lieden van verdachte ernst". Vooral om de ach tergrond die deze Zeeuwsch-Vlaamse zaak heeft zijn deze woorden nog al tijd behartigenswaard. Wy zijn er. dankbaar voor dat er ook uit Zeeuwsch-Vlaanderen deze kerkelijke stem gekomen is die zon der in uitersten te vervallen, opkomt voor een bepaalde levensstijl wat be treft de Dag des Heren en deze niet wenst te zien verworden tot wat ze in sommige gedeelten van België en in Frankrijk is. H. PARABEL. Een spijker, die zocht eens heel naarstig een gat, Dat haar paste en waar nog geen spijker in zat. Want de hamer, daar zag ze te zéér tegen op. Ze was veel te fijn voor een klap op haar kop. Maar ze vond alle gaatjes ter dege bezet En overal kreeg ze ten antwoord: Belet! En als ze wat vond, was 't te groot of te klein En bleek zonneklaar, dat ze daar niet moest zijn. Na een poos werd ze boos en ze riep: wat is dat? Heeft een spijker van standing geen récht op een gat? Ik zal dan maar liever voor schroef gaan studeren. Wellicht zal ik dan wel wat éér réusseren. Maar die studie, die bleek ook algauw weer een strop, Want ze was veel te fijn voor een gleuf in haar kop. En ze zocht en ze zocht en ze zocht, dag en nacht, Maar nergens nog vond ze een gat, dat haar wacht. Eéns dacht ze, dat nü toch de zaak wel gezond was, Maar dat gat, dat was vierkant, terwijl ze juist rond was. En nog altijd dwaalt eenzaam dat spijkertje rond, Omdat het nog al tyd haar gaatje niet vond. Maar als je haar raadt: neem de hamer te baat, Dan wordt ze direct als de duivel zo kwaad. Dan zegt zegeen spyker, die zich respecteert, Heeft ooit nog met nyptang of hamer verkeerd- Voor mij kan van hamers geen sprake meer zijn. Ik ben liever eenzaam en kuis, dan onrein! Wat zal hiervan 't eind zijn? Waarschijnlijk vrij grof: Op een keer slaat de meid haar in 't hout, met haar slof. JORINGEL. 2* weer byzonder mooie boeken gele zen, maar de erotiek speelt er zo'n ote rol In, dat vooral de dames van Prix Femind er hun stem niet aan durven te geven. DE KLEUREN. In Frankrijk spreekt men tegen woordig over zwarte, rose en gele literatuur. Zwart is natuurlijk som ber. rose Is pleizier'g voor alle leef tijden, geel is griezellectuur. Zo spreekt men ook over zwarte, rose en gele humor. Als voorbeeld van zwar te humor vertelt men het volgende verhaal: Een kraamvrouw vraagt aan het oudste dochtertje des huizes, of zij de pasgeboren baby in het bad wil doen. Dan kon zij zich even gaan verkleden. Terwijl ze daarmee bezig is. hoort ze het dochtertje plotseling verschrikt roepen: Ik heb de baby in het bad laten vallen! Haal hem er dan weer uit! Dat kan ik niet. Het water Is te warm! (Nadruk verboden). Zij zingt in 14 talen De Poolse zangeres Sophia Penin- ska, die lange tyd gevangen heeft ge zeten in Joego-Slavië, woont sinds enige tijd in Johannesburg en wijdt zich thans aan de studie van Engel se en Afrikaanse liederen. Zodra zy deze liederen op haar concertpro gramma's kan plaatsen, zal zy er zich op kunnen beroemen te zingen in veertien talen. Zij zingt reeds in het Pools, Russisch. Oekrains, Ser visch, Kroatisch, Bulgaars, Hongaars, Frans. Italiaans, Spaans en Duits. Volgens de „Sunday Times" zal zij zeer binnenkort voor de Zuid-Afri kaanse radio optreden. Nederlandse muziek in het buitenland De transcriptiedienst van Radio Nederland Wereldomroep heeft ten behoeve van radio-omroepen in het buitenland een serie van dertien pro gramma's samengesteld van moderne Nederlandse componisten, waarvan een gedeelte reeds met succes door buitenlandse stations ten gehore werd gebracht. Men hoopt hiermede een tweeledig doel te dienen: in de eerste plaats een beeld te geven van het Nederlandse culturele leven en van het muziekleven in het bijzon der en ten tweede om het maximum van de uitvoeringsrechten in vreemde valuta terug te krygen. Uit tal van landen werden reeds aanvragen ont vangen. Zigeunerbruiloft te Tarascon Te Tarascon, een plaatsje aan de Rhöne, is Donderdag Rosine Soles, de 17-jarige dochter van de Franse „Zigeunerkoning", in 't huwelijk ge treden met Francois-Methieu Rayes, de 18-jarige kleinzoon van de „patri arch" Antoine-Franco's Rayes. Uit alle delen van Frankrijk en uit Span je waren zigeuners naar Tarascon getrokken om de bruiloft bij te wo- Vijfduizend belangstellenden ston den langs de route, die de kleurrijke stoet vo!gde van het stadhuis naar het kerkje, dat te klein was om de menigte persfotografen, journalisten en anderen te bevatten. Nadat het jonge paar naar Parijs was vertrokken, zaten enige honder den eregasten aan aan een monster banket in een restaurant te Taras con. „Jeugdsymphonie" van Prokofief r,D,e ,.Ryssische componist Sergei PTokofief heeft een nieuwe svmpho- me voltooid, aldus Radio-Moskou. Of ficieel moet dit de zevende svmpho- sPeciaal Programma heeft Prokofief echter verklaard, dat hy deze symphonie de ..Jeugdsym phonie genoemd heeft, omdat zij vervuld is van gedachten „over de gelukkige levenswijze, die de jonge mensen in mijn land tegemoet gaan". EEN VAN: PHILIP GIBBS. De auteur Philips Gibbs schreef een roman onder de titel „Het .leven ro°n V^ar,in. hij binnen het bestek van 237 bladzijden een ganse Londen- se familie ten tonele voert, die de lezer ontmoet aan het einde van de negentiende eeuw en vaarwel zegt in onze huidige maatschappij, compleet met oorlogsdreiging en na dus twee wereldoorlogen „verwerkt" te heb ben. De schrijver toont dan ook een onmiskenbaar talent om diep in het leven ingrijpende gebeurtenissen in enkele volzinnen af te doen en vele, vele bladzijden te wijden aan veelal onbeduidende detailtekeningen. Een slordig gecomponeerde roman steunend op een vlotte pen en met als enig lichtpunt een goede karakte risering van de figuren. A. Seckei— Twïjnstra zorgde voor een uitsteken de vertaling. Het boek werd uitgege ven bij A. W. Bruna Zoon te Utrecht

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1952 | | pagina 9