1 IET (El» V» PETER
LEZERS SCHRIJVEN
Boreel: een oud Zeeuws geslacht
van magistraten en geleerden
James William Denning van de
Aïrborn-divisie zag Arnhem
HET VERBRUIK VAN SIGAREN
STIJGT IN NEDERLAND
8
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VRIJDAG 7 NOVEMBER 1952
UIT OUDE ARCHIEVEN
Zij dienden land en volk
in vele ambten
Vier eeuwen geleden, op de 28e October 1552, werd te Middelburg als
zoon van Pieter Boreel, koopman en meester van het Goudsmedengilde en
Catharlna Joossen uit Roemerswaal geboren. Jacob Boreel, die zich later
mocht noemen Heer van St. Aagtekerke, Duynbeek, Westhoven en Dom
burg. Jacob Boreel was President van de Staten-Generaal en ambassadeur
te Londen. Op 19 Augustus 1584 trad hy te Middelburg in het huwelijk met
aJ*® Gmnmmck, geboortig uit Rousselaere, die op ongeveer 46-jarige
leeftjjd op 15 Februari 1606 te Middelburg overleed, terwijl Jacob Boreel,
eveneens te Middelburg, op 9 December 1636 stierf in de leeftijd van ruim
84 jaar.
De grootvader van Jacob Boreel
was Jan Boreel, pensionai'is van St.
Anna ter Muiden, die gehuwd was
met Maria Scheuring en m 1554 over
leed. De vader, Pieter Boreel werd
op 24 December 1524 te Sluis gebo
ren. Om zijn deelnemen aan het aan
bod om voor een som van drie mil
lioen gulden voor de Nederlanden
vrijheid van godsdienst te kopen,
werd hij door Alva verbannen en hij
vluchtte toen naar Norwich, waar
Jlij op 19 Januari 1568 is gestorven.
Na de overgang van Middelburg tot
de zijde van de Prins, keerde zijn ge
zin weer daarheen terug.
Een broer van Jacob Boreel was
de predikant Johannes Boreel, die
zich naar de gewoonte van die tnd
Borelius noemde. Ook hij was te Mid
delburg geboren is aldaar ook, op
nog jeugdige leeftijd gestorven. Jo
hannes Boreel liet zich 16 Mei 1573
als student inschrijven aan de Hei-
delberse academie, maar binnen an
derhalf jaar was hij alweer in Zee
land terug. Op 28 September 1574
besloot der kerkeraad van Middel
burg in zyn eerstvolgende vergade
ring de vraag aan de orde te stel
len Johannes Broeel voor te dragen
als predikant. Nadat hij 3 October te
Grypskerke en 17 October te Mid
delburg gepreekt had, werd bepaald
dat hij lid van het consistorie zóu
kunnen zijn', doch daarin niet zou
mogen presideren. 12 Juni 1575 werd
hij tot derde predikant beroepen.
Was aanvankelijk zijn taak om te
werken in de Walcherse gemeenten
buiten Middelburg, ook al verleende
hij daarbij toen reeds aan die stad
zelf nu en dan wel hulp, op 5 April
1576 werd hem voor vast arbeid bin
nen haar muren opgedragen. Zijn
huwelijk met Susanna Ewouds of
Eewouts uit Zierikzee bleef kinder
loos.
De zoon van Jacob Boreel en Ma
ria Grimminck was dr. Willem Bo
reel, geboren te Middelburg op 24
Maart 1591, die zich mocht noemen
Knight en Baronet van Engeland,
Vrijheer van Duynbeek, Westhoven,
Steeland en Perenboom, Baron van
Vreendijk en Vreenhove. Hij was ad
vocaat van de Oost-Indische Com
pagnie, in 1619 gedeputeerde naar
Londen om enkele gerezen verschil
len uit de weg te ruimen, in 1626
werd hij Pensionaris van Amster
dam, in 1639 gedeputeerde naar Bre
men, Stade en Glückstadt en hij was
ambassadeur in Zweden (1640j, De
nemarken (1641), Engeland (1644)
en Frankrijk (1650—'68). Op 26 Sep
tember 1626 trad hij te Amsterdam
in het huwelijk met Jacoba Carels,
die op 6 Augustus 1607 te Amster
dam werd geboren en op 17 Juni
1657 te Parijs overleed, waar ook dr.
Willem Boreel, en wel op 29 Septem
ber 1668, stierf. Hij werd op kosten
van de Staten-Generaal begraven in
de Grote Kerk te 's Gravennage. Mr.
Willem Boreel. die zich buiten de
plannen van prins Willem n hield,
werd als ambassadeur opgevolgd
door Pieter de Groot.
Uit het huwelijk van mr. Willem
Boreel en Jacoba Carels sproot voort
dr. Jacob Boreel, geboren te Amster
dam op 1 April 1630, gehuwd op 26
Februari 1667 te, Utrecht met Isa
bella Coymans, geboren te Amster
dam op 10 Maart 1647. Dr. Jacob
Boreel, Ridder, Vrijheer van Duyn
beek, St. Aecht en Meeresteyn,
raadslid en sedei't 1661 schepen,
daarna van 1681 tot 1691 hoofd
schout, burgemeester en gecommis-
sioneerd Raad van Amsterdam, in
1664 ambassadeur te Moskou, Brus
sel en Parijs, afgevaardigde ter vre
desconferentie van Nijmegen in 1678
en Rijswijk in 1697, luitenant-kolo
nel der Burgerij, directeur der Socië
teit van Suriname, overleed kort voor
het sluiten van de vrede op zijn bui
ten „Meeresteyn" op 21 Augustus
1697, zijn vrouw te Amsterdam op
88 Januari 1705. Bij het z.g. Aan-
eprekersoproer in 1696 werd zijn huis
geplunderd, waarvoor hem een scha
devergoeding van f 28.750.werd
toegekend. Ook hij werd op kosten
van de Staten-Generaal begraven.
Hun dochter, Isabella Sophia Bo
reel, die op 5 April 1667 te Amster
dam het levenslicht aanschouwde,
huwde op 14 Augustus 1701 te Am
sterdam met Wilhelm Heinrich von
Imhoff, Rijksvrijheer, Opperschen
ker en Geheimraad van de vorst van
Oost-Friesland, Drost van Leer en
Leerort, Pools-Saksisch geheimraad,
gezant in Stockholm, Londen, War
schau, Berlijn en Madrid die geboren
was te Leer op 17 September 1663.
Zij waren de ouders van Rijksvrij
heer Gustav Wilhelm Baron van Im
hoff, gouverneur-generaal van Ne-
derlands-Indië, luitenant-generaal
der Infanterie en gouverneur van
Ceylon van 23 Juli 1736 tot 12.,Maart
1740. Hij werd geboren op 8 Augus
tus 1705 te Leer en overleed op 1
November 1750 te Batavia. In de
Wolfendaalkerk aldaar ligt zijn zoon
Jacobus Willem Balthazarus van Im
hoff die, 20 jaar oud, in December
1736 stierf, begraven.
Andere bekende leden van het ge
slacht Boreel zijn de Nederlandse
taalgeleerde en magistraat Joannes
Boreel, geboren te Middelburg op
22 April 1577 en overleden op 15 No
vember 1629. Hij werd in 1615 se
cretaris der Staten van Zeeland, in
1625 Raadspensionaris van Zeeland,
was enige tijd gezant in Engeland,
bereisde voorts geheel Europa. Sy
rië, Palestina en verzamelde vele
Oosterse handschriften voor zijn
vriend, de Leidse professor Erpenius.
Hij vertaalde voorts in 1599 de „Com-
mentarius in Danielen" van Brough-
ton in het Latijn.
Voorts de godgeleerde Adam Bo
reel, Heer van Duynbeke geboren te
Middelburg 2 November 1602. Hij
studeerde te Leiden en deed een gro
te kennis op van theologie en philo
sophic, terwijl hij zich zeer bekwaam
de in het Hebreeuws. Hij kon zich
echter niet verenigen met wat de Ge
reformeerde Kerk leerde aangaande
de staat der zichtbare kerk en werd
daarom geen predikant. Na 1632
bracht hg geruime tijd in Engeland
door, waar hij, waarschijnlijk wegens
zijn verwantschap met de Indepeden-
ten, zelfs in de gevangenis raakte.
Hij vestigde zich in 1646 te Amster
dam, arbeidde hier met dr. Gal. Abra
hams, Mich. Komans en Dan. de
Breen aan de stichting van een meer
vrijzinnige Gemeente, de Secte van
Coïlegianten.
Hij had vele aanvallen van de
Utrechtse en Groningse godgeleer
den te verduren èn overleed in 1666.
Een aantal godgeleerde werken
staat op zijn naam.
Johan Boreel, Heer van Westho
ven, geboren in 1621 te Middelburg,
studeerde eveneens in de godgeleerd
heid. Hij werd lid van de Chambre
mi-parti, gedeputeei-de op 's lands
vloot (1665), ambassadeur aan het
Engelse hof (1667-'72), maar hij
was niet berekend voor deze taak,
zodat hjj weer gedeputeerde ter zee
werd en daarna burgemeester van
ztfn geboorteplaats Middelburg. Hij
overleed op 30 Maart 1673,
Adriaan Boreel, geboren in 1674,
was kapitein ter geleide van koop
vaardijschepen naar Portugal in het
eskader van Roemer Vlacq (1708).
Toen deze sneuvelde moest Boreel
zich overgeven. In 1704 was hij bij
de verovering van Gibraltar en ook
streed hij in de Spaanse Successie
oor og. Na de vrede van Utrecht trad
hg in Portugese dienst.
Mr. Jacob Boreel, geboren in 1711,
werd als schepen van Amsterdam in
1747 door prins Willem IV afgzet;
tqdens het bewind van de Gouver
nante toonde hy zich een Staats- en
Frans gezinde regent. Na de dood
van de Gouvernante werd hij lid van
het gezantschap naar Engeland te
gen de kaperijen en inbeslagnemin
gen (1759), maar deze missie lever
de niets op.
DE HUZAREN VAN BOREEL.
Jonkheer Willem Francois Boreel,
geboren 15 September 1775 te Am
sterdam, is wel een van de bekendste
leden van dit aloude Zeeuwse ge
slacht. Naar hem werd het tegen
woordige Regiment Huzaren van Bo
reel genoemd. Hij trad in 1787 in mi
litaire dienst en werd in 1791 offi
cier bn de dragonders, doch hn nam
in 1795 zijn ontslag. Na het herstel
van onze onafhankelijkheid trad hij
weder in dienst als luitenant-kolonel
commandant van een regiment Hu
zaren en hij maakte als zodanig de
slagen bij Quatre Bras en Waterloo
mede. In 1831 nam hg' als generaal-
majoor deel aan de Tiendaagse Veld
tocht, waarna hij in 1839 tot com
mandant der gehele cavalerie en in
1840 tot luitenant-generaal werd be
noemd. Na in 1841 zyn ontslag geno
men te hebben, was hij in verschil
lende functies aan het Hof werkzaam
en hg overleed op 21 Mei 1851 te
Friedrichshafen.
P. C. HEISER.
Rijdende tandheelkundige
kliniek in gebruik gesteld
Onder grote belangstelling is
Woensdagmiddag te Bergen de „Den-
talcar", de rijdende tandheelkundige
kliniek van de Stichting ter bevorde
ring der tandheelkunde, waarbij
twaalf gemeenten zijn aangesloten,
officieel door de voorzitter, dr. W.
Huygens. burgemeester van Bergen,
in gebruik gesteld. Deze auto is van
alle moderne instrumenten op tand
heelkundig gebied voorzien. Het ini
tiatief ging uit van de heer J. Elema,
tandarts te Bergen.
Telefooncentrale voor
blinden-opleiding.
In het blindeninstituut te Bussum
is Woensdag een nieuwe telefooncen
trale overgedragen, welke niet alleen
geschikt is voor het ontvangen en
uitzenden van gesprekken, maar te
vens voor het opleiden van blinden
tot telefonisten. Naast het opgloeien
van lampjes, noodzakelijk voor zien
de telefonisten, laat het toestel ge
luiden horen, welke voor alle lijnen
telkens een quint in toon verschillen,
zodat blinden aan de toon herkennen
op welke lijn een gesprek wordt aan
gevraagd óf binnenkomt.
KANTOORMAN EN ARBEIDER
Het valt niet mee om tegen zo'n
knappe stylist als mönheer C. van
Marion te moeten optornen, maar het
is te proberen. Ik heb meer van die
rake schetsen van hem gelezen en
het vervelende is, dat hrj één van die
mensen is die altyd gelijk hebben en
waartegen' dat niet te argumenteren
valt.
Om dan met zyn laatste woorden te
beginnen: „Ere, wie ere toekomt",
wel mgnheer van Marion, natuur
lijk! Er is geen weldenkend mens, die
de waarde van de vakman zal ver
kleinen. Er is geen maatschappg denk
baar, zonder specialisten, dat behoeft
hier toch geen nader betoog. Maar
als U een bepaalde categorie denkt te
moeten verdedigen, dan moet U dat
niet doen ten koste van een andere.
U bent handig in uw contrasten:
bureaucratius en zyn trawanten (ik
neem aan, dat U hiermede wel kan
toormensen zult bedoelen) tegenover
ambachtslieden, laag gesalarieerde
pennelikkers tegenover knappe mo
derne, geschoolde vaklieden, spits
vondige beambten tegenover wiskun
dige problemen uitdenkende arbei
ders en meer van dit jargon.
Bloemengroet aan de op vreemde bodem begraven soldaat. De gastvrouw,
die de groet kwam brengen, bescheiden op de achtergrond.
DE DAG DER OORLOGSGRAVEN
Goed werk van Nederlandse
oorlogsgravencomité
De thans 32-jarige James William Denning is geneigd zo nu en dan
schichtig naar de lucht te kijken, wanneer een snelle electrische trein
hem door het zonovergoten Gelderse landschap trekt. Hij vreest, dat er
ieder ogenblik iets uit de lucht zal komen vallen. Een granaat of iets
van dien aard, waarmee je je hachïe kunt verspelen. „Onzin", zegt hy
dan telkens tegen zichzelf. En dan kijkt hy weer even de coupé rond. De
rust van zyn medereizigers en hun gezellig gebabbel in zyn eigen (En
gelse) landstaal halen hem dan weer uit het schrikraoment, dat even door
hem heen flitste. Maar d'r helemaal los van komen, nee, dat lukt hem
niet.
Naarmate hy dichter by Arnhem
komt worden de indrukken zelfs
sterker. Gespannen tuurt hij uit het
raampje naar de beboste omgeving.
Twee kilometer voor Wolfheze stoot
hij een kreet uit. „Look there!". Z'n
overbuurman, de 27-jarige Rob Foig-
ham, uit Coventry, met wie hy en
kele uren tevoren een vriendschap
voor het leven sloot, kykt in de rich
ting, die James hem aanwijst. Twee
villa's steken hun glimmend pannen
dak door het najaarsloof van het ge
boomte. Rob ziet er niets bijzonders
aan. James wel. En dan vertelt hy,
hoe hij die twee villa's herkent uit
die bange Septemberdagen van 1944,
toen hg hier als sergeant van de be
roemde Airbom-divisie uit een gijder
gedropped was.
BIJ ARNHEM.
17 September 1944. Een prachtige
Zondag, 's middags om kwart voor
één, was hg langzaam aan zijn para
chute naar beneden gezakt. Het gra-
naatvuur van de Duitsers spatte om
hem heen. Ieder ogenblik zou de zg
van zijn kostbaar valscherm ook ge
troffen kunnen worden. Maar nee,
veilig landde hij in de bossen bg
Oosterbeek. Vier van zgn kameraden,
onder wie de commanderende officier,
waren tydens hun val dodelijk ge
troffen. „vgftien man bleven er ten
slotte over van de troep van twee-
en-zeventig, waarvan ik deel uit
maakte", zegt de ex-sergeant. „Ons
doel hebben we niet kunnen bereiken.
We moesten mynen leggen ter
weerszijden van de brug bij Arnhem.
Maar he. ging niet. De Duitsers had
den hotel Wolfheze-al bezet voordat
we de grond geraakt hadden. In de
bossen hebben we ons ingegraven.
We hebben met ons kleine groepje
nog een vlammenwerper onschadelijk
weten te maken en tenslotte de Ryn
nog weten te bereiken. Met acht man
ben ik toen in rubberbootjes de ri
vier over gestoken. Maar het 4-
squadron, waarbij we ons moesten
aansluiten aan de overkant, kwam
nooit opdagen. De verloofde van mgn
zuster, die by hetzelfde squadron
zat, werd gedood. Hg ligt by Arn
hem begraven. Voor hem ben ik nu
weer naar Holland overgestoken...".
KLAPROOSDAG
Op 14 November viert Ne
derland Klaproosdag, hoewel
Klaproosdag eigenlijk op 11
November valt. Dat is de
dag van de oorlogsgraven.
Dertig duizend graven van ge
allieerde soldaten liggen in
ons land.
Het Nederlands oorlogsgra
ven Comité zorgt er voor, dat
nabestaanden van de gesneu
velden bezoeken aan de oor
logskerkhoven in Nedei'land
kunnen brengen.
Eén dag temidden van de Engelse
vrienden, die onder auspiciën van
Brittish Legion de Engelse oud-
strydersorganisatie, die 1.250.000 le
den telt en het Nederlands Oor
logsgraven Comité naar ons land ge
komen zijn, om een groet te brengen
aan de verwanten, die hier in de
jongste oorlogsdagen him leven lie
ten, levert tientallen van dit soort
relazen op. Elk der deelnemers heeft
zijn eigen herinneringen aan de
schrikdagen. Velen is 't aan te zien.
Zoals de 27-jarige Rob Forgham,
waarover we hierboven al spraken.
Hg mist zijn linkerhand. „Verspeeld
in de voorste linies bij Caen", zegt-
ie met een cynisch glimlachje, ,,'t
Ellendige is, dat ik altijd links was".
Tegenover hem kan de 41-jarige
bakkersltnecht George Hanshaw uit
Littleport (Cambridge) zich dan wel
gelukkig pryzen. Hg was de be
stuurder van een rgdend stuk anti-
tankgeschut. Met het 21ste regiment
van dit wapen trok hg dwars door
België naar Nijmegen en Arnhem, en
na de strijd aldaar in de September
dagen van 1944 ging hg door naar
Cuxhafen. Negentienhonderd mijl
heeft hg met zgn kar afgelegd.
„Nog geen blussie, meneer" weet-ie
ons te vertellen. „Niet aan mezelf en
niet aan mijn kar. Ik heb bijzonder
veel geluk gehad. Mijn beste vriend
zag ik op zyn verjaardag kapot
schieten. Twee van mgn vijf vrien
den liggen op het oorlogskerkhof by
Nijmegen: „Jonkerbos" heet het. Het
zijn korporaal-schutter David Thomp
son en Walter Bill. Precies op de
plaats waar nu „Jonkerbos" is aan
gelegd, waren we in 1944 vyf uur in
een hete strijd gewikkeld. We waren
afgesloten van het 2e leger. Tot
Uden en vervolgens tot Veghel moes
ten we ons een corridor vechten om
weer contact te krijgen. Het is
moeilyk onder woorden te brengen,
wat er in je omgaat als je deze
plaats dan weer terugziet, zo vredig
en hersteld van de vele wonden, die
het vuur erin geslagen had".
MOEKE.
We denken het te begrijpen. Het
moet ongeveer hetzelfde zyn, als wat
er omging in 't eenvoudige vrouwtje,
dat bij het gemeentehuis van Nyme-
gen stond, waar de Engelse vrien
den officieel werden Verwelkomd.
Met een punt van haar schortedoek
veegde ze zich tranen uit de ogen,
de langs haar trekkende gasten in
gebroken Engels alsmaar vertellend:
„I washed for the soldiers" „Ik
waste voor de soldaten". Maar haar
gestamelde emotie ging verloren in
de vele emoties, die de groep op dat
moment bestormden, en die de emo
ties waren van een eerste weerzien
van een plek, waaraan ten eeuwigen
dage herinneringen verbonden zullen
blyven.
[pjiiuiroN]
KITTY LBSSBL8
57
Lynne maakte de zwarte bloem af,
naaide di« op haar avond-tasje, ont
ving een -telegram van Philip, waarin
hij vroeg wanneer zg zou afreizen en
raakte voor een ogenblik dat nogal
schuldig gevoel van vrij-zyn kwijt.
Deze dagen waren eigenlijk slechts
een tussenspel, een tijdelyke breuk in
het weefsel der komende dingen, een
rustpauze voor het weefgetouw van
deze idylle. Beatrice was er zich van
bewust en haar aanhankelijkheid
voor Peter werd er niet dieper om,
die onbewuste hindernis op de weg
van Lynne's vertrek. Voor een vrouw
van haar karakter was 't ongehoord
op deze wyze door een kind verslagen
te woi'den; en onverdragelijk.
Toen brak er een morgen aan,
D'R GAAT WAT IN ROOK OP
Ruim 64.- per hoofd
(Van onze Haagse redactie).
DEN HAAG, November:Sinds October 1951 heeft het Nederlandse
volk 655.000.000 grote sigaren gerookt, 124 millioen oigarillos, 9.243 mil-
Hoen sigaretten en 10.728.000 kg. kerftabak. Dat wil zeggen, tot 1 October
van dit jaar. Wat in rook vervloog in deze eigenste maand October is nog
niet meegeteld: Het Centraal Bureau voor de Statistiek heeft deze getal
len voor ons vastgesteld. De kleinhandelswaarde van die zeker niet geringe
hoeveelheid rookvverk van 668,2 millioen gulden. Kind en grijsaard, man en
vrouw, kortom iedere Nederlander betaalde aan deze som een bedrag van
f 64.54 gedurende dat jaar, zynde de kostende prys van 63 zware sigaren, 12
cigarilles, 893 sigaretten en 1.04 kg kerftabak.
Tegenover de vooroorlogse quanta
en bedragen zijn dit opmerkelyke cy-
fers. In 1938 gaf de Nederlander ge
middeld f 15.19 voor zyn rookwerk
uit. Daar kocht hy voor 143 grote
sigaren, 36 cigarillos, 549 sigaretten
en 1.16 kg. kerftabak.
Wat zien we uit deze cijfers, be
halve dat de prijzen verschillende
keren over de kop gegaan zijn? Wel,
de byzondere voorkeur van de Neder
lander annc 1952 vooy de sigaret. Het
sigarenverbruik is met ruim de helft
teruggelopen. Slechts langzaam stijgt
het sigarenverbruik weer. In 1951
rookten, we kunnen wel zeggen de
mannen, gemiddeld 58 grote en 12
kleine sigaren. Het gemiddelde van
nu van 63 en 12" laat zien, dat de be
lastingverlaging op sigaren wel eni
ge invloed gehad heeft. Merkwaar
dig blyft het dan inmiddels, dat ook
het sigarettenverbruik nog steeds
stygt. In 1950 stond het gemiddelde
op 793, in 1951 op 822, nu al op 893.
Laten de verstokte anti-rokers het
maar niet horen!
waarop het weefgetouw weer begon
te weven en alle draden van een be
ginnende idylle, tezamen het patroon
opzettend voor een nieuwe en ditmaal
niet te bederven, avond samen uit.
Bryce had Lynne gezegd: „De drukte
is voorbij, ik kan weer over mijn
avonden beschikken; ik heb een zak
vol geld en „De kaars" brandt gaat
jes in myn geduld. Laten wij van
avond samen er tussen uittrekken.
Lynne".
„Er op uit trekken naar „De Kaars"
en als twee geblakerde nachtvlinders
thuis komen?" zei zy.
Zij keken elkaar aan.
„Dat hangt van de soort kaars af,
die wij aansteken, is 't niet? Onze
kaars zou ons pad kunnen beschijnen,
en het zou een vrolijk en onbezorgd
pad zyn, waar niemand letsel zou be
komen", beloofde hij.
Zij dacht: „Onze kaars zou het be
staan van Philip kunnen doen ver
branden als papier, indien ik het toe
liet. Die zou de trouw kunnen ver
branden, en alle maanden van mijn
verloving, en elke belofte die ik ooit
aflegde, als ik het wou".
Zij wist, dat zy niet moest toestaan
dat deze kaars aangestoken werd,
En de hele verdere dag was er een
verlangende, opgewonden verwach
ting in haar hart. De gloed van de
kaars was al in haar ogen en Beatri
ce keek naar die gloed, bewust dat
de tabaksfirma van Garron weer aan
zyn normale werk-uren toe was
zy had Charles Garron dat horen
zeggen aan het ontbyt.
Toen Peter klaar was voor de nacht
en Lynne haar slank lichaam in de
lichtgryze jurk gehuld had, haar ver
lovingsring uit de la had genomen en
die had aangedaan, kwam mevrouw
Garron terug in de salon en vond
Beatrice in haar stoel liggen met
haar ogen gesloten en zei: „Moe,
lieveling?"
„Een beetje". De bleke oogleden
openden zich als luiken, de donkere
ramen onthullend, waardoor men
nooit een blik kon slaan in het huis
der gedachten. „Ik geloof, dat ik mh
liever niet verkleed; om mg zo mooi
te maken doet mg soms teveel den
ken aan vóór dat het gebeurde".
Mevrouw Garron nam de cigaret-
tendoos op, presenteerde die en vroeg
gejaagd: „Beatrice, je gaat toch niet
achteruit, wel? Nu dat Peter er
is; geloof je dat hy teveel voor je
is?"
„Peter?" Beatrice sprak met onge
wone heftigheid. „O, Peter niet".
En de zichtbare en enige andere
Neemt U dit van mij aan, mijnheer
van Marion, door zulk gesehryl ver
heft U Uzelf en zeker de mensen die
U meent te moeten verdedigen, niet.
Integendeel. Moet ik U nog vertellen,
dat zowel de arbeiders als „de kan
toorlui" met gezamelijke inzet van
al hun capaciteiten slechts iets goeds
tot stand kunnen brengen. Of behoort
U soms ook tot die mensen', waarvan
ik er eens één in alle ernst heb ho
ren beweren: „Geef mij maar een
goeie tekening, dan kunnen alle inge
nieurs ons gestolen worden". Waar
„die goeie tekening" dan vandaan
moest komen, werd gewoon wegge
wuifd.
Ook ik wil over dit onderwerp niets
meer zeggen, dan „Ere wie ere toe
komt". nietwaar!
Vlissingen, D. van Wolferen
KRABBENNIJPKRS
Naar aanleiding van de rubriek
„Zo maar wat Vlaams" in één van uw
exemplaren van deze week bericht ik
aan uw Vlaamse(?) medewerker, dat
ltrabbennypers de Vlaamse uitdruk
king is voor krabbetengels of scho
ren.
En dat de betreffende vissers daar
mee door de Gendarmerie gegrepen
werden, is te danken aan de Dierenbe
scherming, daar de politie van mening
was, dat deze schippers de krabben le
vend van hun „nypers" ontdaan had
den.
Overigens een mooie vraag voor
mijnheer Pétillon, deze n.l.heeft een
schaaldier als een krab en een kreeft
pijn, wanneer zijn „nypers" uitgetrok
ken worden.
Verder kan ik U berichten, dat de
betrokken vissers als verdediging
aanvoei'den, dat zij de krabben eerst
gedood hadden, alvorens de „nijpers"
uit te trekken, 2e dat krabben en
kreeften toch levend gekookt worden,
waartegen de politie niet optreedt.
Tot zover!
Tholen, J. H. BAL,
Officiële publicaties
VLISSINGEN.
GEMEENTEBEGROTING 1953.
B. en W. van Vlissingen brengen ter
openbare kennis, dat de begroting der
plaatselijke inkomsten en uitgaven voor
het jaar 1953 met memorie van toelich
ting alsmede die van de gemeentebedrij
ven op de secretarie (le afdeling, kamer
no. 2) voor ied'er ter lezing zijn neerge
legd en tegen betaling der kosten alge
meen verkrijgbaar worden gesteld.
Vlissingen, 28 October 1952.
VLISSINGEN.
MEDEWERKING ART. 72 L.O. WET 1920.
B. en W. der gemeente Vlissingen bren
gen ter algemene kennis, dat door dte
raad der gemeente bij zijn besluiten van1
31 October 1952, No. 7 en 29 aan het R.K.
Kerk- en Schoolbestuur medewerking is
verleend voor respectievelijk:
a. het aanschaffen van nieuwe school
banken ten behoeve van de jongens
school aan de Glaeisstraat;
b. de bouw van een nieuwe school met
7 lokalen in de omgeving van' de Adriaam
Coortelaan.
Vlissingen, 3 November 1952.
MIDDELBURG.
WINKELSLUITINGSWET.
B. en W. van Middelburg brengen
ter openbare kennis, d'at de volgende
verordening bij Koninklijk besluit van
15 October 1952, no. 15. is goedgekeurd:
Verordening betreffende ontheffing
winkelsluiting op Zondag.
Artikel 1.
Het verbod vervat in artikel 2 onder a
van de „Winkelsluitingswet 1951" geldt
niet voor de Zondagen, gelegen in het
tijdvak van 1 Mei tot en met 30 Septem
ber en voor de Paaszondag, van 12 tot
16 uur en uitsluitend' voor de. verkoop
van de hieronder genoemde waren voor
winkels gelegen aan de Markt, Lange
Delft, Korte Delft, Nieuwe Burg, Lange
Noordstraat, Vlasmarkt, Pottenmarkt,
Langeviele, Plein 1940 en Gravenstraat
waarin uitsluitend of in hoofdzaak prent
briefkaarten, souvenirs, goud- en zilver
werken, byouterieën, foto-artikelen, rook
artikelen, vis, fruit, brood, banket en
chocolade- en suikerwerken worden ver
kocht.
Artikel 2.
Deze verordening treedt in werking op
1 October 1952.
Middelburg, 31 October 1952.
MIDDELBURG.
HINDERWET.
Verzoeken om vergunning,
B. en W. van Middelburg brengen ter
openbare kennis, dat ter gemeentesecre
tarie ter inzage liggen de volgende ver
zoeken met bijlagen van:
D. Koole, Langeviele 26 te Middelburg,
om vergunning tot het exploiteren van
een limonadefabriek in perceel Lange
viele 26;
Gebr. Lindenbergh te Wemeldinge, om
vergunning tot het oprichten en exploi
teren van een fruitkoelinrlchtlng in per
ceel Oude Vlissingseweg 7;
N.V. Benzine- en Petroleum Handel
Maatschappij te Amsterdam, om vergun
ning tot het plaatsen van een electrische
benzinepomp-installatie op perceel Blau-
wedijk te Middelburg.
Op Maandag 17 November a.s., des
voormiddags resp. 10. 10.30 en 11 uur.
zal gelegenheid bestaan om bezwaren te
gen inwilliging van deze verzoeken in te
brengen en .deze mondeling en schrifte
lijk toe te lichten.
Zowel de verzoekers, als zy, die be
zwaren hebben, kunnen gedurende drie
dagen vóór de bovenvermelde tijdstippen
ter secretarie der gemeente kennis ne
men van ö'e terzake ingekomen schrift
uren.
Middelburg. 3 November 1952.
oorzaak dus, was Lynne Carrick. En
mevrouw Garron, eerlyk tegenover
haaf heilige, maar ook eerlijk tegen
over de waarheid, zei: „Ik wens de
hele dag door dat wy een ander soort
afspraak gemaakt hadden, om Peter
naar hier te brengen. Maar dan zeg
ik weer tegen mijzelf dat ik onvrien-
delyk ben door zoiets te wensen, om
dat dat meisje zo geweldig aan hem
gehecht is. Zij doet maar niet alsof,
wel Beatrice? Zy is toch echt aan
hem gehecht?"
(Wordt vervolgd).