JIMMY BROWN ais diepzeeduiker
Niemand durft voorspellen wie
president van Amerika wordt
BOEK
RUBBERSLANG TELT HET
NEDERLANDSE VERKEER
VIJF-JARIGE ACCORDEONSPELER
DEBUTEERT IN AMSTERDAM
VRIJDAG 31 OCTOBER 1952
PROVINCIALE ZEEUWSE COURAN1
AAN DE VOORAVOND VAN DE 4e NOVEMBER,
Kleine meerderheid in dichtbevolkte
staat kan grote voorsprong weer
teniet-doen
(Van onze correspondent).
NEW YORK, October Het zal de lezer langzamerhand wel duidelijk
zyn geworden, dat de verlriezingswedloop !n de Verenigde Staten ditmaal
feller is dan ooit is geweest. De beide candidaten z(jn er in geslaagd onge
kende meningsverschillen onder de kiezers teweeg brengen. Alle gele
deren van de bevolking zyn op de meest grillige w(jze verdeeld. Statistici,
die tevoren doorgaans tot op één percent nauwkeurig de uitslag kunnen
vertellen, doen er thans het zwijgen toe. Het is immers juist dit ene per
cent, dat de doorslag kan geven.
Onder die omstandigheden zijn
verrassingen niet uitgesloten. In
1948, toen vrywel elkeen reeds lang
van tevoren de overwinning aan de
Republikeinse partij had toegezwaaid
uw correspondent is er nog trots
op toen een overwinning van de De
mocraten te hebben voorzien
grabbelde Truman door zijn moedige
persoonlijke campagne voldoende
stemmen voor Dewey's neus weg om
zyn partij voor nog vier jaar veilig
te kunnen stellen. Of zyn campagne
van het lopende jaar. waarin hjj niet
zichzelf en zijn gezin, doch een ge
scheiden gouverneur (Stevenson) by
de kiezers aanbeval, even doeltref
fend is geweest, moet nóg blijken! De
aanwijzingen zijn, dat de Republikei
nen dit jaar, ten opzichte van 1948
enige terreinwinst zullen maken. Of
deze voldoende zal blijken om de pre
sidentszetel te veroveren, valt echter
niet te voorspellen, hoewel de meer
derheid der publieke opinie precies
dit verloop van zaken voorziet.
Het geldt hier immers geen recht
streekse verkiezing. Het is driemaal
eerder geschied, dat een man tot
president van de Verenigde Staten
werd verkozen, die in de stembus
slag nummer twee werd. Deze kans
doet zich dit jaar opnieuw voor.
Want het getrapte systeem van ver
kiezingen in de Verenigde Staten
leidt er namelijk toe, dat niet het to
taal aantal burgers, maar de 48 sta
ten de overwinnaar bepalen.
De kiezer stemt wel op Eisenho
wer of Stevenson, maar in de prac-
tijk stemt de New Yorker of de Ca-
liforniër op een aantal kiesmannen
uit zijn eigen staat. Het aantal kies
mannen van elke staat is vastge
steld overeenkomstig de bevolkings
dichtheid. Gesteld nu dat Eisenhower
in de volgende staten met tussen
haakjes het aantal kiesmannen dat
deze naar het College van Kiesman
nen afvaardigen een enorme
stemmenwinst boekt: Arizona (4),
Iowa (10), Vermont (3), Nebraska
(6), Maine (5), Nevada (3), dan
heeft hij daarin een totaal van 31
371.
In nummer 782 van zijn „Ideeën"
heeft Multatuli een aardig voorbeeld
aangehaald van een juridische misvat
ting, xoelke tot voor een eeuw bij het
volk algemeen gangbaar was, doch
waarvan mij niet bekend is of daar
van op dit moment nog levende resten
worden aangetroffen.
Multatuli dan. verhaalt van het des
tijds in ons vaderland zeer verbreide
volksgeloof dat de wet zoxi verbieden
een verdronken man geheel op het
droge te halen vóórdat de bevoegde
macht ter plaatse is verschenen. Ook
meende men een eeuw geleden nog,
dat een uit het water getrokken lijk
tenminste met de voetzolen in het wa
ter moest blijven liggen. Een dergelijk
geloof bestond ook ten aanzien van
ongelukkigen die zich verhangen had
den, met dit noodlottige gevolg dat
verscheidene door een doelmatige be
handeling het leven hadden kunnen be
houden, indien men de bezwijmden
tijdig uit de wurgende strop had losge
sneden. Doch inplaats daarvan zo
meende men moest eerst de politie
worden gehaald. En dan was de dood
natuurlijk reeds lang ingetreden.
De schrijver, waaraan ive hierboven,
refereerden, verhaalt dat er in zekere
streek zó halstarrig aan deze ingebeel
de rechtsregel werd vastgehouden en
met zulke betreurenswaardige gevol
gen, dat er van de kansel af pogingen
werden aangewend om de bevolking
tot andere gedachten te brengen.
Zelfs werden speciale lezingen voor
dit doel georganiseerd, doch alles was
te vergeefs.
Nu is deze eigenzinnigheid der be
volking minder merkwaardig dan de
bron, waaruit zij deze rechtsregel put
te. Immers, onze lezers zullen zich
herinneren dat het in de middel
eeuwen lange tijd verboden is geweest
drenkelingen uit het water te trekken
buiten aanwezigheid van de bevoegde
macht. Het Groot-Privilege van 1477
heeft hieraan een einde gemaakt en
verleende een ieder het recht drenke
lingen uit het water te trekken, hetzij
levend of dood. „Maar", zo staat er,
„indien hy doodt bevonden wordt, soo
sal men hem weder metten voeten in
't water leggen".
Ten tijde van Multatuli was dit
reeds vier eeuwen geleden, doch des
ondanks bleef deze rechtsregel door
alle honderden van jaren in het be
wustzijn van het volk leven.
Zijn van dergelijke verouderde
rechtsopvattingen ook thans nog res
ten levend? Wij menen van wel. Want
denken vele lezers en lezeressen niet
dat de vrouw, indien zij haar man
ontvlucht, door de politie naar de ech
telijke woning kan worden terugge
bracht? Wanneer U deze mening niet
bent toegedaan, behoort U tot de uit
zonderingen, die de regel bevestigen.
Welnu, ook dat is een juridische
misvatting.
K. Pétillon.
kiesmannen verworven. Doch ge
steld, dat Stevenson in de staat Ca
lifornia de overwinning behaalt met
een meerderheid van precies één
stem, dan kan hij daarmee een stem-
menvoorsprong van millioenen ge
heel te niet doen. Californië heeft im
mers 32 kiesmannen, en alle kies
mannen zijn verplicht hun stem uit
te brengen op de candïdaat, die in
hun staat de meerderheid behaalde.
Dit is uiteraard een willekeurig
voorbeeld, dat echter duidelijk de
mogelijkheden aangeeft. In totaal be
staat het kiescollege uit 531 kiezers.
Een meerderheid van 266 kiesman
nen is dus vereist.
Wet op de Raad van State
wordt gemoderniseerd.
By de Tweede Kamer is ingediend
een wetsontwerp tot nadere wijzi
ging van de wet van 21 December
1861, houdende regeling van de sa
menstelling en de bevoegdheid van
de Raad van State.
De wet op de Raad van State be
vat viij veel verouderde bepalingen
en voldoet, al werd zij herhaaldelijk
gewijzigd, niet ten volle aan de haar
te stellen eisen. Inzonderheid zal het
geen zij over de afdeling voor de ge
schillen van bestuur inhoudt aan de
tegenwoordige behoeften moeten
worden aangepast. Een algehele her
ziening van de wet .zal niet lang
meer kunnen uitblijven.
In afwachting daarvan is het no
dig reeds thans, uitsluitend op twee
punten, de wet een technische wij
ziging te doen ondergaan. Zowel de
voorschriften omtrent de kamers,
waarin de afdeling voor de geschil
len van bestuur kan worden ge
splitst, als die over de ambtenaren
by de Raad, beantwoorden niet aan
hetgeen een goede gang van zaken
by het college thans eist of in de
naaste toekomst zal gaan eisen.
De 435 leden van het Huis van Af
gevaardigden worden elke twee jaar
herkozen. De huidige samenstelling
van het Huis is 200 Republikeinen,
231 Democraten, één onafhankelijke
en drie open plaatsen. Gezien de ten-
denz naar rechts, zal het niemand
verbazen indien het Huis na 4 No
vember een Republikeinse meerder
heid zal hebben. In de Senaat
waar elk lid zes jaar aanblijft
wordt elke twee jaar een derde van
het aantal leden gekozen. De Demo
craten hebben hier momenteel een
krappe voorsprong van 49-47. Maar
het aantal zetels, dat ditmaal om
streden wordt, schijnt het de Demo
craten makkelijker te maken. Er zijn
namelijk vijftien zetels op het spel,
in staten, waar niemand durft te
voorspellen welke partij er momen
teel de overhand heeft. Van deze vijf
tien onzekere zetels zyn er thans 11
door Republikeinen bezet, en 4 door
Democraten. De verwachting is der
halve, dat de Senaat wel Democra
tisch zal blijven.
Welke van beide candidaten in het
Witte TIuis moge belanden, het voor
uitzicht is, dat de wetgevende macht
gedurende tenminste de eerste twee
jaar van zijn bewind (in 1954 wordt
immers opnieuw een Huis verkozen
en worden er weer 32 Senaatszetels
omstreden) verdeeld zal zijn. De af
gelopen twee jaar was er nomi
naal althans van een mate van
homogeniteit sprake, met zowel Huis
en Senaat in het Democratische
kamp. Maar in de practijk stemden,
zowel in het Huis als in de Senaat,
de Zuidelijke Democraten met de Re
publikeinen mee. Of er dus, summa
summarum, in Huis en. Senaat een
sterk verschillende krachtsverhou
ding zal ontstaan, is nauwelijks te
verwachten.
Wat de verkiezingen van 4 No
vember van zo groot belang doet
zijn, is veel minder wie er wint, dan
wel welke entourage de overwinnaar
om zich zal verenigen.
(Nadruk verboden)
Jonge Oost-Berlijners
opgeroepen
Oostberlijnse jongemannen van ze
ventien jaar en ouder zijn opgeroe-
Een om dienst te nemen in „hulp-po-
tie-eenheden", wier taak wordt om
schreven als „het beschermen der be
zittingen van staat en volk".
Westerse waarnemers te Berlyn
zijn van mening dat deze „hulp-po-
litie-eenheden" de eerste militaire
formaties zullen zijn van een Oost-
duitse weermacht, wanneer deze of
ficieel wordt ingesteld.
Z° zien de soldaten in Korea vaak de nachtelijke hemel, wanneer er in hun
nabyheid wordt gevochten. Lichtspoorammunitie, mortiergranaten, phos-
pborbommen en lichtfakkels zorgen voor dit „vuurwerk". De lichtfakkels
worden uitgegooid door overvliegende vliegtuigen, ter oriëntatie. De foto
werd genomen in de buurt van de driehoeksheuvel en de „Pike's Peak", in
welke streek op het ogenblik hevig wordt gevochten.
In tweede kwartaal bijna
200.000 buitenlandse gasten
Blykens het statitisch bulletin van
het centraal bureau voor de statis
tiek zyn in het tweede kwartaal 1952
in ons land 191.720 buitenlandse gas
ten gearriveerd, terwijl 414.190
maal in hotels door buitenlanders is
overnacht.
Van deze gasten kwamen de mees
ten uit België en Luxemburg n.l.
26.140. Voorts kwamen zij uit Frank
rijk (19.730), Zwitserland (9430),
Duitsland, excl. geallieerde militairen
(25.470), geallieerde militairen uit
Duitsland (19.750), Denemarken en
IJsland (5730), Noorwegen (3230),
Zweden (17.430), Engeland en Schot
land (19.720), Ver. Staten (23.570)
en uit de overige landen (21.520).
EENVOUDIG EN GOEDKOOP.
Tel-apparaat vervangt leger van tellers.
Nederland heeft een uitgebreid wegennet. Een wegennet, dat bovendien
zeer intensief wordt bereden en dat dus een uitgebreide controle en een
minutieus onderhoud vraagt. Één van de middelen ter controle van de be
hoeften, die al die duizenden kilometers weg in Nederland kennen, is een
telling van het verkeer, dat dagelijks over deze wegen voortraast, maar
een dergelijke telling is eenvoudiger besproken dan uitgevoerd. Tot voor
kort was een telling van het verkeer een karwei, dat veel geld kostte, door
dat vele mensen hierby werkzaam waren en reeds jaren geleden was men
dan ook begonnen met het uitdenken van een systeem, dat de verkeers
telling niet alleen eenvoudiger, maar ook goedkoper zou maken. Dat
systeem is nu gevonden en met succes wordt het op tal van plaatsen in
Nederland al toegepast.
Reeds vóór de oorlog telde Neder-
iland om de drie jaar zijn verkeer en
dat kostte de Staat geen geringe be
dragen. Toen na de oorlog de tellingen
dan ook werden hervat, was het eer
ste wat men deed, uitzien naar een
goedkopere methode, die toch het
zelfde effect zou sorteren. En inder
daad werd vrij spoedig een middel tot
gedeeltelijke bezuiniging gevonden. Ir
J. van Gils, hoofd van de dienst voor
wegen- en verkeersstatistiek van het
ministerie van Verkeer en Water
staat. vond een systeem, uit, waarbij
slechts enkele dagen per jaar en dan
nog maar gedurende enkele uren be
hoefde te worden geteld. Omreke
ningsfactoren verschaften de overheid
dan tenslotte toch een jaaroverzicht,
hypothetisch weliswaar, maar in elk
geval een vrij betrouwbare afspiege
ling van de intensiteit van het Neder
landse verkeer.
De technici van V. en W. piekerden
echter over een systeem, dat nóg be
ter aan de verwachtingen zou voldoen
en dat een telling zou opleveren, die
nóg meer de werkelijkheid benaderde.
Men had hierby belangrijke steun aan
de wijze waarop in het buitenland
langs mechanische weg tellingen van
het verkeer werden verricht Hierbij
werd gebruik gemaakt van een rub
berslang, die men over de weg legde.
Door de geringe luchtdrukverande-
IS HIJ EEN WONDERKIND
Kan instrument nauwelijks vasthouden
(Van onze speciale verslaggever).
AMSTERDAM, October. Voorwaar w(J hebben een hekel aan wonderkin
deren. Niet om het kind zelf, of om z(jn bijzondere talenten, maar eenvoudig
omdat we ons nooit kunnen losmaken van de gedachte, dat het ydele of
winzuchtige volwassenen zijn, die deze kleine getalenteerde op een voetstuk
plaatsen, waarvoor het kind zelf niet de minste ambitie getoond beeft.
De aanduiding „wonderkind" wil
len we voor de vijfjarige George van
der Haas van de Amsterdamse Ad
miraal de Ruyterweg. dus niet ge
bruiken. De kleine George aller
aardigste kleuter met een prettige
natuur heeft, om het voorzichtig
te zeggen, een bijzondere muzikale
aanleg. Hij speelt accordeon en weet
ons de melodie „Varia, Varia, Va
ria" zo vlot uit zijn 32-basser te
tokkelen, dat we als we de ogen
sluiten, kunnen geloven een volwas
sene te horen spelen.
Wat zegt z'n moeder ervan?
Hij speelt al lekker hoor me
neer. Maar ja, 't is helemaal een gis
joch, as u me verstaat. Iedereen
mag hem even graag. We! ondeu-
fend, maar nooit onhebbelijk. Wel
jjdehand. weet u. Ik weet niet wat
ik van zijn muzikaliteit moet den
ken. We hebben een kennis, die ook
accordeon speelt. Die heeft eigenlijk
zijn belangstelling voor dat instru
ment gewekt, toen ie nog maar drie
jaar was. Vanaf het eerste ogenblik,
dat George hem gehoord had was
alles accordeon voor hem. Een luci
ferdoosje, een sigarettendoosje, ja
zelfs de tunnel van z'n spoor. We
hebben hem toen voor z'n vierde
verjaardag in Maart van het vorig
jaar een echte accordeon gegeven.
Een achtbasser. Laat-ie daar nu al
binnen het jaar „uitgegroeid" zijn.
Meneer Chris Wimmers, die hem les
geeft, zei, dat-ie aan een 32-basser
toe was. Wel, die hebben we hem
toen maar gegeven. Hij heeft er reu
ze veel plezier in om te spelen. Maar
ja, misschien zakt dat aanstonds wel
weer af. Mijn man heeft in zijn jon
ge jaren ook wel viool en accordeon
gespeeld.
Maar uitgesproken aanleg had hij
er niet voor. Noch in zyn. noch in
mijn familie komen muzikale talen
ten voor.
Ook George's muziekleraar, de
heer Chris Wimmers, van wiens ac
cordeonclubs al verscheidene gra-
mofoonplaten gemaakt zijn, hebben
we naar zyn mening gevraagd over
deze jongste accordeonnist van Ne
derland.
DEBUUT
De vijfjarige George van der Haas uit Amsterdam zal binnenkort in het
openbaar optreden ais accordeonnist.
105. De plek, welke Jimmy Brown had uitgeko
zen om boven op de auto te springen, lag net
boven op een heuvel. Als dat niet het geval was
geweest dan zou de auto waarschijnlijk gestopt
zijn of dan zou hij wellicht achteruit gereden zijn.
Nu echter gebeurde er iets heel andersDe
auto begon eerst langzaam, maar spoedig hoe
langer hoe sneller de helling af te rijden. Dit
angstaanjagende feit en het voorval met Bouk
Bitter, die door een geheimzinnige arm boven op
de auto was gesleurd, veroorzaakte bij de andere
drie inzittenden van de auto een panische ontstel
tenis. „Grijp 't stuur Sjonnie!" gilde Bonltie Bie-
zebyter. „Remmen, remmen!" kermde Siem Soep,
die naast Bonkie achterin zat. Sjonnie, die nog
nooit van z'n leven achter het stuurwiel van een
auto, die in een razende vaart van de heuvel af
vaarlyke omstandigheden tóch achter. Met tril
lende handen greep hij het stuurwiel vast van de
auto die in een razende vaart van de heuvel af
stoof. „Remmen!" gilde Siem Soep weer, die te-
gelrjkertyd trachtte het portier open te gooien,
omdat hij van plan was in volle vaart uit de auto
te springen. „W-w-wat is de rem?" vroeg Sjon
nie, die zo bleek als een bedde laken zag. „Daér,
daar bij je rechtervoet!" schreeuwde Bonkie Bie-
zebijter, terwijl hjj zich zo ver mogelijk voorover
boogToen trapte Sjonnie met volle kracht
opde gaspedaal. De auto maakte een soort
tijgersprong en schoot met de snelheid van een
vallende steen langs de sterk hellende weg
ring in de slang, wanneer een auto
er overheen reed, was het mogelijk
het verkeer nauwkeurig te registre
ren.
Met deze gegevens in handen begon
men in Nederland te experimenteren
en weldra kwam een geheel nieuw ap
paraat, uitgevoerd naar eigen inzicht,
tot stand. Een apparaat, dat omreke-
ningscijfers overbodig maakte en dat
bovendien nog veel en veel zuiniger
werkte dan het oude systeem, waarbij
toch altyd nog vele mensen moesten
worden ingeschakeld.
De uitvinding, zoals die in Neder
land wordt gebruikt, is eigenlijk het
ei van Colurnbus. Er wordt hierby een
rubberslang over de weg gelegd, de
drukveranderingen hierin bij het pas
seren van een wagen drukken een
membraan uit, dat een electrisch
contactje sluit, zodat een kleine tel
machine begint te werken. De kosten
van een dergelijk apparaat bedragen
niet meer dan 200 en voor de 45 toe
stellen, die over het gehele land staan
opgesteld, zijn thans twee mensen be
last met het onderhoud en met het
verhelpen van fouten, die overigens
heel weinig voorkomen. Slechts op
dertien plaatsen in Nederland wordt
op het ogenblik nog door menselijke
tellers gewerkt en ook hier zal weldra
de techniek de mankracht vervangen.
Doordat de tellers voor het merendeel
regelmatig worden verplaatst, is het
mogelijk geworden om op een gemak
kelijke wijze het gehele" land stelsel
matig af te tellen.
Gebreken? Natuurlijk heeft het ap
paraat gebreken gekend voor het de
grote bedrijfszekerheid bezat, die het
mogelijk heeft gemaakt, dat in 2600
bedryfsuren slechts 16 kleine defecten
optraden. Wat nu een druk-verande-
ring in de slang veroorzaakt, of het
een vrachtauto of een personenwagen
is, kan natuurlijk niet worden gecon
stateerd, maar om dit uit te maken
kunnen de omrekeningscijfers weer
dienen.
Dat een enkele maal wel eens een
stuk rubberslang wordt meegenomen
om voor een ander doel te dienen, is
niet in de haak natuurlijk, maar men
neemt het op de koop toe. Het Ne
derlandse volk moet er nog aan wen
nen om plotseling een gloednieuwe
rubberslang op de weg te vinden en
vergeleken bij zo'n grote besparing,
telt een dergelijk klein verlies nauwe
lijks
Directeur zuivelfabriek
pleegde onregelmatigheden.
De leden van de coöperatieve zui
velfabriek „SL Jozef" te Schaik bij
Grave hebben gisteren in een bijzonde
re algemene vergadering op voorstel
van het bestuur met algemene stem
men besloten onmiddellijk ontslag te
verlenen aan de directeur. Als rede
nen voor dit ontslag worden opge
geven onregelmatigheden in de admi
nistratie en ernstige overtredingen
van het botercontrölebesluit.
„Hij speelt tegen een grote op",
verklaarde deze. Wel te verstaan,
een grote, die een gelijke periode les
gehad heeft. George heeft gevoel
voor de muziek en beslist aanleg voor
dit instrument. Hij speelt de liedjes,
die hem in notenschrift voorgelegd
worden, vrij gauw foutloos. Het in
strument, dat bij nu bespeelt, is wat
groot en zwaar voor zijn leeftijd.
Kijkt u maar, hoe hij moet zitten
trekken aan de balg. En zijn vingers
kunnen de accordeon af en toe
nauwelijks „begrijpen". Maar hij le
vert 't hem. 24 December zal hij de
buteren voor een groter publiek". Ik
heb byzonder goede verwachtingen
van hem. Juist omdat uit niets blijkt
dat-ie te hoog zou grijpen, boven z'n
kracht zou werken. Het gaat alles
spelenderwijs, en hij blijft de olijke,
sympathieke kleuter, die zich het
hoofd breekt over het matje, dat-ie
moet vlechten op de kleuterschool,
of de vierkantjes, die hij daar met
steentjes moet bouwen. Als hjj flink
blyft studeren, kan hij nog heel veel
bereiken".
Laten we met aandacht en belang
stelling de verrichtingen van
deze jongste Nederlandse accordeon
nist blijven volgen. Maar er verder
vooral voor zorgen, dat hrj kleuter
zal mogen blijven, zolang, dit ook aan
andere kinderen gegeven Is.
EEN
OVER,
KUNSTENAARS EN
SAMENLEVING
Het belangrijke rapport „Socialis
me en Kunst", uitgebracht door de
Culturele Commissie van de Party
van de Arbeid, alsmede de inleidende
redevoeringen, op Kunstenaarsdag
1952 (20 Mei) gehouden door Jelle
Troelstra, mr A. de Roos en dr Ph. J.
Idenburg, verschenen onlangs onder
de titel „Zonder weerklank?" bij de
Arbeiderspers te Amsterdam. Koos
Vorrink schreef een voorwoord bij
deze interessante brochure, waarin
het probleem van de kunstenaar in
de hedendaagse samenleving van al
lerlei zyden wordt belicht. Natuurlijk
worden uitvoerig de riehtlynen uit
eengezet, langs welke de P.v.d.A
zich voorstelt een uitweg uit deze
netelige kwestie te banen. Hoe be
langrijk de zo vaak miskende kunst
in de samenleving is, blijkt wel uit
het feit. dat men de geschiedenis der
perioden van op- en neergang der
beschaving naar het peil van het
kunstleven pleegt te bepalen. In de
huidige tijd, nu voor het eerst de „ge
wone man" de centrale factor in ons
volksbestaan geworden is. blijkt het
probleem urgenter dan ooit. Door de
stijging van het welvaartspeil, het
verminderde aantal arbeidsuren, de
algemene levensverlenging en de
volksophopingen in de steden is een
goede vrije-tiidsbesteding van veel be
lang voor de geestelijke gezondheid
van ons volk. De „grote massa" heeft
echter nog steeds een soort minder
waardigheidsgevoel t.a.v. de kunst,
alsof die „schoonste dingen des le
vens" alleen voor de „anderen" zyn.
En aan de andere kant kan meer dan
de helft van de Ned. kunstenaars
niet van hun kunst leven. Over het
enorme werk van voorlichting en op
voeding enerzyds, en stimulatie en
hulp aan kunstenaars in de ruimste
zin des woords anderzijds, dat de
P.v.d.A. zich voorstelt te verrichten,
vertelt dit werkje, dat zeer zeker ook
niet-socialisten en niet-kunstenaars
belang zal inboezemen. H. W.