JIMMY BROWN ais diepzeeduiker Niemand durft voorspellen wie president van Amerika wordt BOEK RUBBERSLANG TELT HET NEDERLANDSE VERKEER VIJF-JARIGE ACCORDEONSPELER DEBUTEERT IN AMSTERDAM VRIJDAG 31 OCTOBER 1952 PROVINCIALE ZEEUWSE COURAN1 AAN DE VOORAVOND VAN DE 4e NOVEMBER, Kleine meerderheid in dichtbevolkte staat kan grote voorsprong weer teniet-doen (Van onze correspondent). NEW YORK, October Het zal de lezer langzamerhand wel duidelijk zyn geworden, dat de verlriezingswedloop !n de Verenigde Staten ditmaal feller is dan ooit is geweest. De beide candidaten z(jn er in geslaagd onge kende meningsverschillen onder de kiezers teweeg brengen. Alle gele deren van de bevolking zyn op de meest grillige w(jze verdeeld. Statistici, die tevoren doorgaans tot op één percent nauwkeurig de uitslag kunnen vertellen, doen er thans het zwijgen toe. Het is immers juist dit ene per cent, dat de doorslag kan geven. Onder die omstandigheden zijn verrassingen niet uitgesloten. In 1948, toen vrywel elkeen reeds lang van tevoren de overwinning aan de Republikeinse partij had toegezwaaid uw correspondent is er nog trots op toen een overwinning van de De mocraten te hebben voorzien grabbelde Truman door zijn moedige persoonlijke campagne voldoende stemmen voor Dewey's neus weg om zyn partij voor nog vier jaar veilig te kunnen stellen. Of zyn campagne van het lopende jaar. waarin hjj niet zichzelf en zijn gezin, doch een ge scheiden gouverneur (Stevenson) by de kiezers aanbeval, even doeltref fend is geweest, moet nóg blijken! De aanwijzingen zijn, dat de Republikei nen dit jaar, ten opzichte van 1948 enige terreinwinst zullen maken. Of deze voldoende zal blijken om de pre sidentszetel te veroveren, valt echter niet te voorspellen, hoewel de meer derheid der publieke opinie precies dit verloop van zaken voorziet. Het geldt hier immers geen recht streekse verkiezing. Het is driemaal eerder geschied, dat een man tot president van de Verenigde Staten werd verkozen, die in de stembus slag nummer twee werd. Deze kans doet zich dit jaar opnieuw voor. Want het getrapte systeem van ver kiezingen in de Verenigde Staten leidt er namelijk toe, dat niet het to taal aantal burgers, maar de 48 sta ten de overwinnaar bepalen. De kiezer stemt wel op Eisenho wer of Stevenson, maar in de prac- tijk stemt de New Yorker of de Ca- liforniër op een aantal kiesmannen uit zijn eigen staat. Het aantal kies mannen van elke staat is vastge steld overeenkomstig de bevolkings dichtheid. Gesteld nu dat Eisenhower in de volgende staten met tussen haakjes het aantal kiesmannen dat deze naar het College van Kiesman nen afvaardigen een enorme stemmenwinst boekt: Arizona (4), Iowa (10), Vermont (3), Nebraska (6), Maine (5), Nevada (3), dan heeft hij daarin een totaal van 31 371. In nummer 782 van zijn „Ideeën" heeft Multatuli een aardig voorbeeld aangehaald van een juridische misvat ting, xoelke tot voor een eeuw bij het volk algemeen gangbaar was, doch waarvan mij niet bekend is of daar van op dit moment nog levende resten worden aangetroffen. Multatuli dan. verhaalt van het des tijds in ons vaderland zeer verbreide volksgeloof dat de wet zoxi verbieden een verdronken man geheel op het droge te halen vóórdat de bevoegde macht ter plaatse is verschenen. Ook meende men een eeuw geleden nog, dat een uit het water getrokken lijk tenminste met de voetzolen in het wa ter moest blijven liggen. Een dergelijk geloof bestond ook ten aanzien van ongelukkigen die zich verhangen had den, met dit noodlottige gevolg dat verscheidene door een doelmatige be handeling het leven hadden kunnen be houden, indien men de bezwijmden tijdig uit de wurgende strop had losge sneden. Doch inplaats daarvan zo meende men moest eerst de politie worden gehaald. En dan was de dood natuurlijk reeds lang ingetreden. De schrijver, waaraan ive hierboven, refereerden, verhaalt dat er in zekere streek zó halstarrig aan deze ingebeel de rechtsregel werd vastgehouden en met zulke betreurenswaardige gevol gen, dat er van de kansel af pogingen werden aangewend om de bevolking tot andere gedachten te brengen. Zelfs werden speciale lezingen voor dit doel georganiseerd, doch alles was te vergeefs. Nu is deze eigenzinnigheid der be volking minder merkwaardig dan de bron, waaruit zij deze rechtsregel put te. Immers, onze lezers zullen zich herinneren dat het in de middel eeuwen lange tijd verboden is geweest drenkelingen uit het water te trekken buiten aanwezigheid van de bevoegde macht. Het Groot-Privilege van 1477 heeft hieraan een einde gemaakt en verleende een ieder het recht drenke lingen uit het water te trekken, hetzij levend of dood. „Maar", zo staat er, „indien hy doodt bevonden wordt, soo sal men hem weder metten voeten in 't water leggen". Ten tijde van Multatuli was dit reeds vier eeuwen geleden, doch des ondanks bleef deze rechtsregel door alle honderden van jaren in het be wustzijn van het volk leven. Zijn van dergelijke verouderde rechtsopvattingen ook thans nog res ten levend? Wij menen van wel. Want denken vele lezers en lezeressen niet dat de vrouw, indien zij haar man ontvlucht, door de politie naar de ech telijke woning kan worden terugge bracht? Wanneer U deze mening niet bent toegedaan, behoort U tot de uit zonderingen, die de regel bevestigen. Welnu, ook dat is een juridische misvatting. K. Pétillon. kiesmannen verworven. Doch ge steld, dat Stevenson in de staat Ca lifornia de overwinning behaalt met een meerderheid van precies één stem, dan kan hij daarmee een stem- menvoorsprong van millioenen ge heel te niet doen. Californië heeft im mers 32 kiesmannen, en alle kies mannen zijn verplicht hun stem uit te brengen op de candïdaat, die in hun staat de meerderheid behaalde. Dit is uiteraard een willekeurig voorbeeld, dat echter duidelijk de mogelijkheden aangeeft. In totaal be staat het kiescollege uit 531 kiezers. Een meerderheid van 266 kiesman nen is dus vereist. Wet op de Raad van State wordt gemoderniseerd. By de Tweede Kamer is ingediend een wetsontwerp tot nadere wijzi ging van de wet van 21 December 1861, houdende regeling van de sa menstelling en de bevoegdheid van de Raad van State. De wet op de Raad van State be vat viij veel verouderde bepalingen en voldoet, al werd zij herhaaldelijk gewijzigd, niet ten volle aan de haar te stellen eisen. Inzonderheid zal het geen zij over de afdeling voor de ge schillen van bestuur inhoudt aan de tegenwoordige behoeften moeten worden aangepast. Een algehele her ziening van de wet .zal niet lang meer kunnen uitblijven. In afwachting daarvan is het no dig reeds thans, uitsluitend op twee punten, de wet een technische wij ziging te doen ondergaan. Zowel de voorschriften omtrent de kamers, waarin de afdeling voor de geschil len van bestuur kan worden ge splitst, als die over de ambtenaren by de Raad, beantwoorden niet aan hetgeen een goede gang van zaken by het college thans eist of in de naaste toekomst zal gaan eisen. De 435 leden van het Huis van Af gevaardigden worden elke twee jaar herkozen. De huidige samenstelling van het Huis is 200 Republikeinen, 231 Democraten, één onafhankelijke en drie open plaatsen. Gezien de ten- denz naar rechts, zal het niemand verbazen indien het Huis na 4 No vember een Republikeinse meerder heid zal hebben. In de Senaat waar elk lid zes jaar aanblijft wordt elke twee jaar een derde van het aantal leden gekozen. De Demo craten hebben hier momenteel een krappe voorsprong van 49-47. Maar het aantal zetels, dat ditmaal om streden wordt, schijnt het de Demo craten makkelijker te maken. Er zijn namelijk vijftien zetels op het spel, in staten, waar niemand durft te voorspellen welke partij er momen teel de overhand heeft. Van deze vijf tien onzekere zetels zyn er thans 11 door Republikeinen bezet, en 4 door Democraten. De verwachting is der halve, dat de Senaat wel Democra tisch zal blijven. Welke van beide candidaten in het Witte TIuis moge belanden, het voor uitzicht is, dat de wetgevende macht gedurende tenminste de eerste twee jaar van zijn bewind (in 1954 wordt immers opnieuw een Huis verkozen en worden er weer 32 Senaatszetels omstreden) verdeeld zal zijn. De af gelopen twee jaar was er nomi naal althans van een mate van homogeniteit sprake, met zowel Huis en Senaat in het Democratische kamp. Maar in de practijk stemden, zowel in het Huis als in de Senaat, de Zuidelijke Democraten met de Re publikeinen mee. Of er dus, summa summarum, in Huis en. Senaat een sterk verschillende krachtsverhou ding zal ontstaan, is nauwelijks te verwachten. Wat de verkiezingen van 4 No vember van zo groot belang doet zijn, is veel minder wie er wint, dan wel welke entourage de overwinnaar om zich zal verenigen. (Nadruk verboden) Jonge Oost-Berlijners opgeroepen Oostberlijnse jongemannen van ze ventien jaar en ouder zijn opgeroe- Een om dienst te nemen in „hulp-po- tie-eenheden", wier taak wordt om schreven als „het beschermen der be zittingen van staat en volk". Westerse waarnemers te Berlyn zijn van mening dat deze „hulp-po- litie-eenheden" de eerste militaire formaties zullen zijn van een Oost- duitse weermacht, wanneer deze of ficieel wordt ingesteld. Z° zien de soldaten in Korea vaak de nachtelijke hemel, wanneer er in hun nabyheid wordt gevochten. Lichtspoorammunitie, mortiergranaten, phos- pborbommen en lichtfakkels zorgen voor dit „vuurwerk". De lichtfakkels worden uitgegooid door overvliegende vliegtuigen, ter oriëntatie. De foto werd genomen in de buurt van de driehoeksheuvel en de „Pike's Peak", in welke streek op het ogenblik hevig wordt gevochten. In tweede kwartaal bijna 200.000 buitenlandse gasten Blykens het statitisch bulletin van het centraal bureau voor de statis tiek zyn in het tweede kwartaal 1952 in ons land 191.720 buitenlandse gas ten gearriveerd, terwijl 414.190 maal in hotels door buitenlanders is overnacht. Van deze gasten kwamen de mees ten uit België en Luxemburg n.l. 26.140. Voorts kwamen zij uit Frank rijk (19.730), Zwitserland (9430), Duitsland, excl. geallieerde militairen (25.470), geallieerde militairen uit Duitsland (19.750), Denemarken en IJsland (5730), Noorwegen (3230), Zweden (17.430), Engeland en Schot land (19.720), Ver. Staten (23.570) en uit de overige landen (21.520). EENVOUDIG EN GOEDKOOP. Tel-apparaat vervangt leger van tellers. Nederland heeft een uitgebreid wegennet. Een wegennet, dat bovendien zeer intensief wordt bereden en dat dus een uitgebreide controle en een minutieus onderhoud vraagt. Één van de middelen ter controle van de be hoeften, die al die duizenden kilometers weg in Nederland kennen, is een telling van het verkeer, dat dagelijks over deze wegen voortraast, maar een dergelijke telling is eenvoudiger besproken dan uitgevoerd. Tot voor kort was een telling van het verkeer een karwei, dat veel geld kostte, door dat vele mensen hierby werkzaam waren en reeds jaren geleden was men dan ook begonnen met het uitdenken van een systeem, dat de verkeers telling niet alleen eenvoudiger, maar ook goedkoper zou maken. Dat systeem is nu gevonden en met succes wordt het op tal van plaatsen in Nederland al toegepast. Reeds vóór de oorlog telde Neder- iland om de drie jaar zijn verkeer en dat kostte de Staat geen geringe be dragen. Toen na de oorlog de tellingen dan ook werden hervat, was het eer ste wat men deed, uitzien naar een goedkopere methode, die toch het zelfde effect zou sorteren. En inder daad werd vrij spoedig een middel tot gedeeltelijke bezuiniging gevonden. Ir J. van Gils, hoofd van de dienst voor wegen- en verkeersstatistiek van het ministerie van Verkeer en Water staat. vond een systeem, uit, waarbij slechts enkele dagen per jaar en dan nog maar gedurende enkele uren be hoefde te worden geteld. Omreke ningsfactoren verschaften de overheid dan tenslotte toch een jaaroverzicht, hypothetisch weliswaar, maar in elk geval een vrij betrouwbare afspiege ling van de intensiteit van het Neder landse verkeer. De technici van V. en W. piekerden echter over een systeem, dat nóg be ter aan de verwachtingen zou voldoen en dat een telling zou opleveren, die nóg meer de werkelijkheid benaderde. Men had hierby belangrijke steun aan de wijze waarop in het buitenland langs mechanische weg tellingen van het verkeer werden verricht Hierbij werd gebruik gemaakt van een rub berslang, die men over de weg legde. Door de geringe luchtdrukverande- IS HIJ EEN WONDERKIND Kan instrument nauwelijks vasthouden (Van onze speciale verslaggever). AMSTERDAM, October. Voorwaar w(J hebben een hekel aan wonderkin deren. Niet om het kind zelf, of om z(jn bijzondere talenten, maar eenvoudig omdat we ons nooit kunnen losmaken van de gedachte, dat het ydele of winzuchtige volwassenen zijn, die deze kleine getalenteerde op een voetstuk plaatsen, waarvoor het kind zelf niet de minste ambitie getoond beeft. De aanduiding „wonderkind" wil len we voor de vijfjarige George van der Haas van de Amsterdamse Ad miraal de Ruyterweg. dus niet ge bruiken. De kleine George aller aardigste kleuter met een prettige natuur heeft, om het voorzichtig te zeggen, een bijzondere muzikale aanleg. Hij speelt accordeon en weet ons de melodie „Varia, Varia, Va ria" zo vlot uit zijn 32-basser te tokkelen, dat we als we de ogen sluiten, kunnen geloven een volwas sene te horen spelen. Wat zegt z'n moeder ervan? Hij speelt al lekker hoor me neer. Maar ja, 't is helemaal een gis joch, as u me verstaat. Iedereen mag hem even graag. We! ondeu- fend, maar nooit onhebbelijk. Wel jjdehand. weet u. Ik weet niet wat ik van zijn muzikaliteit moet den ken. We hebben een kennis, die ook accordeon speelt. Die heeft eigenlijk zijn belangstelling voor dat instru ment gewekt, toen ie nog maar drie jaar was. Vanaf het eerste ogenblik, dat George hem gehoord had was alles accordeon voor hem. Een luci ferdoosje, een sigarettendoosje, ja zelfs de tunnel van z'n spoor. We hebben hem toen voor z'n vierde verjaardag in Maart van het vorig jaar een echte accordeon gegeven. Een achtbasser. Laat-ie daar nu al binnen het jaar „uitgegroeid" zijn. Meneer Chris Wimmers, die hem les geeft, zei, dat-ie aan een 32-basser toe was. Wel, die hebben we hem toen maar gegeven. Hij heeft er reu ze veel plezier in om te spelen. Maar ja, misschien zakt dat aanstonds wel weer af. Mijn man heeft in zijn jon ge jaren ook wel viool en accordeon gespeeld. Maar uitgesproken aanleg had hij er niet voor. Noch in zyn. noch in mijn familie komen muzikale talen ten voor. Ook George's muziekleraar, de heer Chris Wimmers, van wiens ac cordeonclubs al verscheidene gra- mofoonplaten gemaakt zijn, hebben we naar zyn mening gevraagd over deze jongste accordeonnist van Ne derland. DEBUUT De vijfjarige George van der Haas uit Amsterdam zal binnenkort in het openbaar optreden ais accordeonnist. 105. De plek, welke Jimmy Brown had uitgeko zen om boven op de auto te springen, lag net boven op een heuvel. Als dat niet het geval was geweest dan zou de auto waarschijnlijk gestopt zijn of dan zou hij wellicht achteruit gereden zijn. Nu echter gebeurde er iets heel andersDe auto begon eerst langzaam, maar spoedig hoe langer hoe sneller de helling af te rijden. Dit angstaanjagende feit en het voorval met Bouk Bitter, die door een geheimzinnige arm boven op de auto was gesleurd, veroorzaakte bij de andere drie inzittenden van de auto een panische ontstel tenis. „Grijp 't stuur Sjonnie!" gilde Bonltie Bie- zebyter. „Remmen, remmen!" kermde Siem Soep, die naast Bonkie achterin zat. Sjonnie, die nog nooit van z'n leven achter het stuurwiel van een auto, die in een razende vaart van de heuvel af vaarlyke omstandigheden tóch achter. Met tril lende handen greep hij het stuurwiel vast van de auto die in een razende vaart van de heuvel af stoof. „Remmen!" gilde Siem Soep weer, die te- gelrjkertyd trachtte het portier open te gooien, omdat hij van plan was in volle vaart uit de auto te springen. „W-w-wat is de rem?" vroeg Sjon nie, die zo bleek als een bedde laken zag. „Daér, daar bij je rechtervoet!" schreeuwde Bonkie Bie- zebijter, terwijl hjj zich zo ver mogelijk voorover boogToen trapte Sjonnie met volle kracht opde gaspedaal. De auto maakte een soort tijgersprong en schoot met de snelheid van een vallende steen langs de sterk hellende weg ring in de slang, wanneer een auto er overheen reed, was het mogelijk het verkeer nauwkeurig te registre ren. Met deze gegevens in handen begon men in Nederland te experimenteren en weldra kwam een geheel nieuw ap paraat, uitgevoerd naar eigen inzicht, tot stand. Een apparaat, dat omreke- ningscijfers overbodig maakte en dat bovendien nog veel en veel zuiniger werkte dan het oude systeem, waarbij toch altyd nog vele mensen moesten worden ingeschakeld. De uitvinding, zoals die in Neder land wordt gebruikt, is eigenlijk het ei van Colurnbus. Er wordt hierby een rubberslang over de weg gelegd, de drukveranderingen hierin bij het pas seren van een wagen drukken een membraan uit, dat een electrisch contactje sluit, zodat een kleine tel machine begint te werken. De kosten van een dergelijk apparaat bedragen niet meer dan 200 en voor de 45 toe stellen, die over het gehele land staan opgesteld, zijn thans twee mensen be last met het onderhoud en met het verhelpen van fouten, die overigens heel weinig voorkomen. Slechts op dertien plaatsen in Nederland wordt op het ogenblik nog door menselijke tellers gewerkt en ook hier zal weldra de techniek de mankracht vervangen. Doordat de tellers voor het merendeel regelmatig worden verplaatst, is het mogelijk geworden om op een gemak kelijke wijze het gehele" land stelsel matig af te tellen. Gebreken? Natuurlijk heeft het ap paraat gebreken gekend voor het de grote bedrijfszekerheid bezat, die het mogelijk heeft gemaakt, dat in 2600 bedryfsuren slechts 16 kleine defecten optraden. Wat nu een druk-verande- ring in de slang veroorzaakt, of het een vrachtauto of een personenwagen is, kan natuurlijk niet worden gecon stateerd, maar om dit uit te maken kunnen de omrekeningscijfers weer dienen. Dat een enkele maal wel eens een stuk rubberslang wordt meegenomen om voor een ander doel te dienen, is niet in de haak natuurlijk, maar men neemt het op de koop toe. Het Ne derlandse volk moet er nog aan wen nen om plotseling een gloednieuwe rubberslang op de weg te vinden en vergeleken bij zo'n grote besparing, telt een dergelijk klein verlies nauwe lijks Directeur zuivelfabriek pleegde onregelmatigheden. De leden van de coöperatieve zui velfabriek „SL Jozef" te Schaik bij Grave hebben gisteren in een bijzonde re algemene vergadering op voorstel van het bestuur met algemene stem men besloten onmiddellijk ontslag te verlenen aan de directeur. Als rede nen voor dit ontslag worden opge geven onregelmatigheden in de admi nistratie en ernstige overtredingen van het botercontrölebesluit. „Hij speelt tegen een grote op", verklaarde deze. Wel te verstaan, een grote, die een gelijke periode les gehad heeft. George heeft gevoel voor de muziek en beslist aanleg voor dit instrument. Hij speelt de liedjes, die hem in notenschrift voorgelegd worden, vrij gauw foutloos. Het in strument, dat bij nu bespeelt, is wat groot en zwaar voor zijn leeftijd. Kijkt u maar, hoe hij moet zitten trekken aan de balg. En zijn vingers kunnen de accordeon af en toe nauwelijks „begrijpen". Maar hij le vert 't hem. 24 December zal hij de buteren voor een groter publiek". Ik heb byzonder goede verwachtingen van hem. Juist omdat uit niets blijkt dat-ie te hoog zou grijpen, boven z'n kracht zou werken. Het gaat alles spelenderwijs, en hij blijft de olijke, sympathieke kleuter, die zich het hoofd breekt over het matje, dat-ie moet vlechten op de kleuterschool, of de vierkantjes, die hij daar met steentjes moet bouwen. Als hjj flink blyft studeren, kan hij nog heel veel bereiken". Laten we met aandacht en belang stelling de verrichtingen van deze jongste Nederlandse accordeon nist blijven volgen. Maar er verder vooral voor zorgen, dat hrj kleuter zal mogen blijven, zolang, dit ook aan andere kinderen gegeven Is. EEN OVER, KUNSTENAARS EN SAMENLEVING Het belangrijke rapport „Socialis me en Kunst", uitgebracht door de Culturele Commissie van de Party van de Arbeid, alsmede de inleidende redevoeringen, op Kunstenaarsdag 1952 (20 Mei) gehouden door Jelle Troelstra, mr A. de Roos en dr Ph. J. Idenburg, verschenen onlangs onder de titel „Zonder weerklank?" bij de Arbeiderspers te Amsterdam. Koos Vorrink schreef een voorwoord bij deze interessante brochure, waarin het probleem van de kunstenaar in de hedendaagse samenleving van al lerlei zyden wordt belicht. Natuurlijk worden uitvoerig de riehtlynen uit eengezet, langs welke de P.v.d.A zich voorstelt een uitweg uit deze netelige kwestie te banen. Hoe be langrijk de zo vaak miskende kunst in de samenleving is, blijkt wel uit het feit. dat men de geschiedenis der perioden van op- en neergang der beschaving naar het peil van het kunstleven pleegt te bepalen. In de huidige tijd, nu voor het eerst de „ge wone man" de centrale factor in ons volksbestaan geworden is. blijkt het probleem urgenter dan ooit. Door de stijging van het welvaartspeil, het verminderde aantal arbeidsuren, de algemene levensverlenging en de volksophopingen in de steden is een goede vrije-tiidsbesteding van veel be lang voor de geestelijke gezondheid van ons volk. De „grote massa" heeft echter nog steeds een soort minder waardigheidsgevoel t.a.v. de kunst, alsof die „schoonste dingen des le vens" alleen voor de „anderen" zyn. En aan de andere kant kan meer dan de helft van de Ned. kunstenaars niet van hun kunst leven. Over het enorme werk van voorlichting en op voeding enerzyds, en stimulatie en hulp aan kunstenaars in de ruimste zin des woords anderzijds, dat de P.v.d.A. zich voorstelt te verrichten, vertelt dit werkje, dat zeer zeker ook niet-socialisten en niet-kunstenaars belang zal inboezemen. H. W.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1952 | | pagina 9