Waarover gesproken wordt
vier-sectorenstad Berlijn
m
D
ETAGEBOUW TE MIDDELBURG
VERNIETIGING VAN STADSSCNOON?
oi noodzakelijke sanering?
DE NACHTCLUBS IN MOSKOU
ZIJN IN VOLLE BLOEI
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DONDERDAG 30 OCTOBER 1952.
NU DE HERFSTBLADEREN DWARRELEN.
De Duitse vakbeweging is
afkerig van avonturen
(Van onze correspondent).
October. De roodbruine herfstbladeren mogen dan al in
dikke bundels van de treurende bomen neerdwarrelen, West-Berlyn blijft
de faam handhaven een stad te zijn, waar altijd iets aan de hand is.
Nauwelijks heeft de internationale nijverheidstentoonstelling haar poor
ten gesloten, of de Duitse Horeca-bedrijven en banketbakkers hebben
in dezelfde gebouwen hun intrek genomen om de bezoeker te tonen,
naartoe men heden ten dage weer in staat is.
Men kan er ongelooflijke staaltjes
van banketbakkerskunst bewonde
ren. terwijl men er zich tevens een
beeld kan vormen van hetgeen het
Duitse hotel-, restaurant- en café
wezen de vreemdeling weer te bieden
heeft. En men kan niet anders zeg
gen, dan dat er in vergelijking met
enkele jaren geleden belangrijke
sprongen vooruit gemaakt zijn,
waarbij ook West-Berlijn zelf geen
uitzondering vormt. In dit verband
'kan men het kortelings geopende
hotel Kempinski noemen, dat zijn
bewoners werkelijk de laatste snuf
jes van comfort en gemak biedt.
VAKBEWEGING.
Behalve de banketbakkers en de
Horeca-bedrijven waren eveneens de
bestuurderen en gedelegeerden der
West-Duitse vakbeweging enkele da
gen uiterst actief. Zij stelden eigen-
r
L. J. M. v. d. BERK.
lijk wel niets ten toon, maar hun
congres gaf desondanks aanschouwe
lijk onderricht in practisch beleef
de democratie in de gelederen der
vakbeweging, hetgeen met het oog
op het communistisch vakverbond in
de Sovjet-zöne nu ook niet helemaal
van betekenis is ontbloot. Terwijl
de plaatsvervangende Oost-Duitse
Staatspresident, Johannes Dieck-
mann, in de Staatsopera activisten
benevens helden van de arbeid met
bloemen en ondersclieidings-tekenen
gelukkig maakte heel Oost-Ber-
lijn was 's avonds dronken gesel
den vertegenwoordigers der West-
Duitse vakbeweging in de Saarland-
hal de tegen de belangen der arbei
ders gerichte opdrijfmethoden van
het Oost-Duitse communistische
vakverbond.
GEEN AVONTUREN.
Maar niet alleen om deze reden
was het congres der West-Duitse
vakbeweging in Berlijn belangrijk.
Het ontleende zyn betekenis even
zeer aan de duidelijk tot uiting ge
brachte vastbeslotenheid zich niet in
avonturen te storten, doch zijn ac
ties en eisen té beperken tot de grens
van het algemene welzijn was be
reikt. Dit neemt niet weg, dat de
West-Duitse vakbeweging met het
verkregen recht op medezeggen
schap voor de arbeiders niet tevre
den is en dat er zo nu en dan, bij
voorbeeld wat betreft de kwestie
der herbewapening, harde woorden
vielen.
Maar wie het congres heeft bjjge-
Henna® Zaiss sprak in
Rotterdam
Tournee door Nederland
begonnen
Te Rotterdam heeft de evangelist
Hermann Zaiss uit Wuppertal zijn
eerste bijeenkomst gehouden van een
tiendaagse tournee, die hij thans door
ons land/maakt. Hij sprak in de Ko-
ninginnekerk, waar ruim 2000 men
sen bijeen waren, terwijl in twee an
dere kerken luidsprekers waren aan
gebracht. Ds. A. van der Most, Ned.
Herv. predikant voor het werk on
der de schippers te Rotterdam, leidde
Zaiss in, waarin hij o.m. zeide, dat
Zaiss weet, -dat genasing op gebed
niets nieuws is, „alleen zijn er velen,
die het vergeten". Daxrna sprak
Zaiss naar aanleiding van Johannes
18 vers 2, waarin hij er o.m. op wees
hoe Judas drie en een half jaar met
Christus verkeerd had, maar hem
toch niet kende en hem daardoor ver
ried. Dat kwam, dat hij naast en
niet in Jezus was. Zo is het met ons
ook vaak. Alleen wie Jezus met fana
tisme kent, is gelukkig.
Nadat een vroegere hartpatiënt
zijn genezing had beaamd, zei Zaiss:
„Hartkwalen zijn in de hemel onbe
kend. Als ziekten nodig zouden zijn,
dan zou dat in de Bijbel staan. Dat is
niet zo, want God is goedertieren".
Tenslotte vertelde Zaiss nog van
een aantal gebedsgenezingen, waar
bij hij er de nadruk op legde, dat het
alleen de kracht door Jezus Christus
is aan wie men zich over moet ge
ven. Want alleen door het geloof kan
men genezen worden.
„Het Parool" bracht dezer dagen
in, herinnering een voorval, dat reeds
in 1949 plaats greep en waarvan ds.
W. Bickerich uit Wuppertal-Elber-
feld destijds melding maakte. Ds.
Bickerich was er getuige van, dat
tijdens een bijeenkomst met Zaiss een
vrouw in een rolstoel- binnengebracht
en naar haar geloof werd gevraagd.
Toen, aldus ds. Bickerich, zeide Zaiss
tot haar: „In de naam van Jezus
Christus, de Zoon des levenden Gods,
gebied ik u geesten der ziekte, het
lichaam van haar te verlaten. Sta
op uit uw rolstoel en wandel!" Er
gebeurde niets, de vrouw bleef even
ziek als ze was. Toen werd in een
lang gesprek haar geloof haar be
twist. Maar zij getuigde: „God laat
zjch niet dwingen. Als Zijn tijd er is,
kan hij mij genezen". Zaiss stelde
daar tegenover: „Het is altijd Gods
tijd. God wil altijd genezen Hg wil
geen ziekte".
De Gereformeerde kerkeraad van
Elberfeld heeft zich openlijk tegen
Zaiss verklaard. Diens verkondiging
wordt niet in overeenstemming met
de Heftige Schrift geacht.
woond, weet da.t men dit niet al te
tragisch mag nemen. Vooral onder
de arbeidersgedelegeerden spreekt
ook het verschil in temperament
dikwijls een hartig woordje mee en
men kan nu eenmaal niet verwach
ten, dat een mijnwerker bijvoorbeeld
zich precies zo uit als een postbe
ambte. In de mijn wordt hardere
taal gesproken dan in het postkan
toor. In ieder geval was het con
gres der West-Duitse vakbeweging
in Berlijn een succes, al was het dit
alleen maar vanwege zijn sterke
uitstraling in de Sovjet-Russische
bezettingszóne, waar duizenden 's
avonds aan hun radio-apparaat naai
de reportages over het congres ge
luisterd hebben.
CHR. DEM. UNIE.
De arbeidersgedelegeerden had
den nog geen gelegenheid gehad
het Berlijnse stof van hun schoenen
te schudden, of een andere gebeur
tenis kondigde zich aan. Voor de
eerste maal sinds het bestaan der
Bondsrepubliek hield de christelijk-
democratische unie haar bondscon-
gres in Berlijn. Te dezer gelegen
heid was ongeveer de halve Bonds
regering naar de viersectorenstad
gekomen. We vermelden de minister
van Arbeid Storch, de minister van
Economische Zaken Erhard, de mi
nister voor al-Duitse vraagstukken
Kaiser, de minister-president van
Rijnland-Westfalen Arnold, de ver
moedelijke opvolger van Adenauer
als minister van Buitenlandse Za
ken Von Brentano en de-Bondskan
selier zelf. Men had dus in Berlijn
best een kleine kabinetszitting kun
nen houden. Met het oog op dè
nieuwe verkiezingen in het komende
jaar was het voor de christelijk-
democratisehe unie geschikter ge
weest haar partijdag in de Bonds
republiek te houden. Het was een
prachtige start voor de verkiezings
campagne geweest, maar men heeft
van deze partijpolitieke voordelen
bewust ten gunste van Berlijn af
stand gedaan.
NOG EEN PARTIJDAG.
Een pikante bijzonderheid is, dat
ook de Oost-Duitse christelyk-demo-
cratische unie terzelfdertijd in Ber
lijn, maar dan uiteraard in de Sov
jet-sector, haar partijdag hield. Deze
verliep onder de leuze: „Voor chris
tendom, vrede en socialisme!", ter
wijl de West-Duitse christelijk-demo-
cratische unie als motto de titel van
Adenauers referaat: „Vrede en vrij
heid voor gans Duitsland!" had ge
kozen. Alleen hierdoor verloren de
Oost-Duitse gelijkgeschakelde chris
ten-democraten de eerste propagan
daslag, terwijl zij het ook anders
zins Adenauer en de zijnen wel erg
gemakkelijk maakten. Wanneer men
op een partijdag alle leden verplicht
actief aan de vestiging der bolsje
wistische ordening in de Sovjet-
zöne medé te werken en men dit
bolsjewisme als het hoogste goed
voor de christenheid aanprijst, dan
behoeft men zich niet te verbazen,
dat de afgevaardigden der West-
Duitse christelijk-democratische unie
voor een dergelijke onderworpenheid
aan de bevelen van Moskou slechts
verachtelijk hun schouders kunnen
ophalen.
Bondskanselier Adenauer heeft
overigens, ondanks een soms wat
venijnige pers vooral van sociaal
democratische zyde, weer eens een
goede beurt gemaakt, zodat het ze
ker niet zonder opzet verspreide
sprookje, dat Adenauer de Berlij-
ners niet kart uitstaan, wel niet veel
geloof meer zal vinden. De Berlyner
waardeert het, dat de Bondskanse
lier tot nu bij iedere mogelijke ge
legenheid naar de Spree is gekomen,
en dan vergeeft hij het hem gaarne,
dat zijn temperament niet altijd die
verbinding met het volk toelaat, die
men hier zou willen zien. Adenauers
verdiensten om deze stad worden
hier vrijwel door niemand meer be
twist.
Geen wijziging in
winkelsluitingswet
De staatssecretaris van economische
zaken kan voorshands geen aanlei
ding vinden om een wijziging in de
winkelsluitingswet te bevorderen,
naar aanleiding van de by belang
hebbenden bestaande bezorgdheid
over de verbodsbepalingen voor de
verkoopautomaten.
Dit werd geantwoord op vragen
van het Eerste Kamerlid, de heer
Steinkuhler (.K.V.P.). In de memorie
van antwoord op het voorlopig ver
slag der Eerste Kamer, aldus de
staatssecretaris, werd reeds opge
merkt, dat een onderscheid gemaakt
dient 'te wtirden tussen automaten,
waarbij dienstverlening aan het pu
bliek plaats vindt in de zin zoals de
ze in restaurants e.d. geschiedt, en
automaten, waaruit verkoop van wa
ren zonder meer plaats vindt.
De eerste groep automaten valt
buiten de werkingssfeer der wef. Dat
de tweede groep onder de winkel
sluitingswet valt, behoeft nog niet
de „ondergang" van haar exploitanten
te betekenen, aldus de memorie van
antwoord, daar de wet de mogelijk
heid biedt voor gemeenteraden om op
grond van plaatselijke omstandighe
den een later sluitingstijdstip vast te
stellen voor winkels, waar kokswa
ren verkocht plegen te worden. De
automaten zouden dan bijgevuld kun
nen worden gedurende de tijd, dat de
winkels geopend zouden zijn.
Advertentie.
ENAVO AUTO-VEILING
[Iedere VRIJDAG!
VEEMARKTHALLEN
ROTTERDAM
Demping van oude havens en grachten
kan groot nut hebben
Het Bellamypark te Vlissingen vroeger en nu
Oudere Vlissingers kunnen ons nog
wel vertellen van die oude toestand
van vóór 1908, toen de vissersvloot
aan de Bellamykade inderdaad nog
een bijzonder schilderachtig aanzien
gaf, maar toen elk jaar opnieuw het
lage deel van de stad onder water
liep wanneer een Zuidwester het wa
ter in de kaden zo hoog had opge-
zwiept, dat het niet meer te houden
was. Wat daarvan .de gevolgen kon
den zijn, leren ons de foto's, welke
menige Vlissinger nog in zijn bezit
heeft van de watersnood van 1906,
toen bij een springtij zelfs in de Wal-
straat meer dan een halve meter
water stond! Die ramp want dat
was het toch heeft öngetwijfeld
het besluit beïnvloed, om de Bella
mykade te dempen. En na dc Bella
mykade ook de Kaaskade en Hooika-
de (Rommelkade ook wel genoemd!)
tot de Stenen Beer, die vroeger ei
genlijk slechts een dam was, welke
toegang gaf tot het Dok.
Er waren natuurlijk ook andere
overwegingen, welke tot dit besluit
hebben geleid, zoals financiële: de
kosten van onderhoud voor de kade
muren waren hoog en inkomsten
stonden daar niet tegenover sinds
de gouden dagen, dat de brikken van
de firma Wibaut hier kolen en stuk-
In Goes gaan steeds meer stem- Middelburgse Damj de demping van goed uit verre landen tot in de stad
men op, die erop aandringen de ou- de Haven van Zierikzee, van de Bel- brachten, voor goed tot het verle-
de havenkom te dempen. Wij hebben lamykade, de Kaaskade en de Hooi- den behoorden. De kaden waren in
daarover onlangs reeds uitvoerig ge- kade in Vlissingen, Ook over deze verval geraakt en de demping kon
schreven. Vooral in de kringen van werken is destijds heel. wat te doen dan ook alleen maar verbetering
de middenstand van het Noordelijk geweest: verminking van het stads- brengen.
stadsdeel verwacht men van een der- beeld of een hygiënische verbetering, Drtt zij dat gedaan heeft zal nie-
gelijk project een belangrijke ople- waarbij helaas ook iets van oude mand in ónze tijd toch willen tegen-
ving, met name voor de zakenmen- schoonheid opgeofferd moest wor- spreken. Tenzij hij dat fleurige plant-
sen. En het is heel goed mogelijk, den? Langzamerhand is men het er soen rond de muziektent nog zou
dat men het bij het rechte einde toch wel over eens geworden, dat de willen ruilen voor wat stinkend wa-
heeft. verbetering het heeft gewonnen van ter, rommelige kaden en toch ook
Maar zoals altijd, wanneer het om het verlies en thans is er ongetwy- niet altijd even fris riekende scheep-
dei'gelijke ingrijpende maatregelen feld niemand meer, die bijv. de stel- jes,
gaat, zijn er ook vele tegenstanders. Iing zou durven te verdedigen, dat de .Zo was het in Vlissingen, zo was
Liefhebbers van oud stadsschoon Bellamykaai nooit Bellamypark had hét in Zierikzee en zo zal het straks
vooral, die in de eerste plaats aan- mogen worden. wellicht ook in Goes blijken te zijn!
voeren, dat het toch niet aangaat
een dergelijk markant plekje in de
oude stad te „verknoeien". Ook dat
argument klinkt op het eerste ge
hoor niet onredelijk. Maar al te véél
is in het verleden immers roekeloos
omgesprongen met hetgeen ons aan
schoonheid uit vroeger eeuwen nog
is overgebleven en niet zelden heeft
ook de demping van een mooie oude
gracht onherstelbare schade in een
stadsbeeld aangericht.
Mooi en schilderachtig... dat wa-
renzulke oude grachten in zeer vele
gevallen inderdaad. Maar vergeten
we dan niet al te licht, hoe vies ze
vaak ook waren. En welke onaange
name geuren ze konden versprei
den... Waar ligt de grens tussen de
romantiek van oude schoonheid en
de narigheid van een kwalijk rieken
de gracht en tochtige, scheef-gezak-
te huizen?
Er zijn in het verleden ook in Zee
land soortgelijke gevallen aan te wij
zen, waarin men een oude gracht of
kaai heeft gedempt. Buiten onze pro
vincie is wellicht de demping van
het Amsterdamse Rokin het meest
bekende recente voorbeeld; in Zee
land hebben we het geval van de
Hierbij publiceren wij een voorgevelschets van de nieuw te bouwen wonin
gen aan de Rotterdamse kade te Middelburg. Het plan hiervoor is ontworpen
door de architecten J. B. van Wuijckhuijse te Middelburg en K. G. Olsmeijer
te Groningen, die er naar gestreefd hebben het individuele karakter van de
vroegere bouw hier ter plaatse te benaderen.
De verspringende goot- en noklijn en het verschil in kleur van de stenen
der onderscheidene blpkken zullen daartoe moeten bijdragen.
Zbals bekend is variatie in het aantal slaapvertrekken toegepast. De meeste
woningen zullen behalve woonkamer, keuken, douche en w.c., drie slaapka
mers bevatten, enkele echter vier. De bovenwoningen krijgen aan de achter
zijde een balcon. De poort zal te zijner tijd toegang geven tot de op het ter
rein tussen deze kade en de Breestraat te bouwen brandweerkazerne en rei
nigingsgarage. De toegang tot de bovenwoningen, links van de poort, bevindt
zich in deze doorgang.
De foto toont het zestig meter brede gat aan de Rotterdamse kade, waar
tot 17 Mei 1940 het Oost-Indische Huis stond, en dat nu spoedig gevuld zal
worden met twintig ,étagewoningea
PORTIE SCHAPENVLEES a f 30.—
Romantiek én dure gerechten
De uitspattingen van rijke lieden in nachtclubs zijn in deze eeuw
al dikwijls gehekeld en uiteraard terecht. Men heeft er echter in sommige
kringen politieke munt uit willen slaan door te beweren, dat deze uitspat
tingen een typisch „bourgeois" verschijnsel zouden zijn. Nachtclubs komen
ook voor in niet-bourgeois-staten.
Een medewerker van de Wochen-
zeiting vertelt daarover een en ander.
De nachtclubs in Moskou en in de
hoofdsteden van de vazal-staten zyn
precies eender als de nachtclubs in
New York, zegt hij.
Wanneer men in Moskou tot de
nieuwe élite behoort, dan amuseert
men zich des nachts in Hotel Metro
pol. Het onderscheid met de Wes
terse landen is alleen, dat men veel
hogere prijzen moet betalen. Wan
neer men geen lust heeft in het hotel
te eten, dan kan men 's nachts om
twee uur in de Moskouer nachtclub
Aragvi, of Ararat, of Bakoe, een uit
gebreid etentje hebben met wat
daai'bij hoort, maar dan moet men
een paar honderd gulden op tafel
leggen.
Sjasjlilc geroosterde stukje:
schapenvlees kost per portie eer
gulden of dertig en voor een borc
Bortsj de bekende Russische kool
soep legt men twintig gulden neer.
Hoewel officieel iedereen toegang
heeft tot deze lokalen, wordt door
deze prijzen een grote exclusiviteit
bereikt, want slechts weinigen kun
nen zich die uitgaven veroorloven.
Er zijn Russen, die enige jaren
lang sparen om ook eens 'n keer in
zo'n nachtclub de machtigste man
nen en de mooiste vrouwen van het
Sowjet-rijk te zien.
DE GROTEN.
Dikwijls treft men er zittend in
een half verborgen loge Malen-
kow, de kroonprins van de Sowjet-
Unie, aan. Dan ziet men er vaak Be-
rija, het hoofd van de politie en Sta
lin's zoon Wassilji. Zy laten zich
graag vergezellen door actrices van
het Bolsjoi-theater.
Ook onder de prominente gasten
bestaat een verschil. Tot de hoogste
categorie behoren zij, die alleen maar
hun naam onder een bonnetje zetten
warme er er betaald moet worden.
Dit betekent, dat zij een open bank
rekening hebben voor dit soort uit
stapjes en dat de staat alles betaalt.
Op elke tijd van de dag of de nacht
kunnen deze bonnetjes bij bepaalde
functionarissen tegen contant geld
worden ingewisseld.
De tweede categorie van de hoge
pasten moet contant in roebels be
talen.
ROMANTIEK.
De nachtclubs van Moskou zijn
zeer romantisch ingericht in een
soort Kaukasische stijl. Er heerst een
soort sub-tropische sfeer. De mooiste
vruchten en de voortreffelijkste
groentensoorten worden in de winter
per vliegtuig aangevoerd uit de Zui
delijke streken van Rusland, waar ze
in kassen worden gekweekt.
Alleen op één enkel gebied kunnen
de nachtclubs niet concurreren met
het Westen, namelijk op het gebied
van de kleding der vrouwen.
De hoogste Sowjet-ambtenaren wa
gen het blijkbaar nog niet voor hun
vrouwen of kennisjes kleding te la
ten komen uit Parijs, Weenen enz.
Wat de Russische kleermakers pres
teren kan de vergelijking met de pro
ducten van Parijs en Weenen niet
doorstaan. Het is trouwens opval
lend, dat in het algemeen de Russi
sche vrouw niet smaakvol gekleed is.
Neen, de dames in de nachtclubs
konden beter gekleed zijn en datzelf
de geldt in nog grotere mate voor da
eenvoudige Russische vrouwen, die
men in de Moskouse straten ziet
wandelen.
ZOMAAR
WAT VLAAMS
9 Tot voor kort hield het Belgische mi
nisterie van landsverdediging er een ge
woonte op na, die op zijn zachtst uitge
drukt toch enigszins zonderling mag wor
den genoemd. Elke dag trok van dit mi
nisterie. namelijk een boodschapper naar
de Vlaamse militaire school te Gent om
er aan de professoren te verzoeken, o£
deze de volgende dag de lessen stipt vol
gens het bestaande lesrooster wilden ge
ven. De laatste tijd werd deze „missie"
zelfs door een gemotoriseerde eenheid
uitgevoerd. Omd'at men echter zo lang
zamerhand ging beseffen, dat deze toch
ten volkomen overbodig waren en ook uit
zuinigheidsoverwegingen, heeft men thans
met deze gewoonte gebroken. En die
professoren maar wachten op nader or
der! 9 Een man in Elouges constateerde,
dat de zolder van zijn woning op ver
schillende plaatsen scheuren vertoonde en
ging juist naar buiten om het geval met
een „gebuur" te bespreken, toen achter
hem zijn gehele huis ineen stortte. De
bewoner bekwam geen letsel. Van geluk
gesproken! 9 De „stortrapers" van de
Gentse vuilnisbelten voelen zich gedu
peerd, nu de Gentse gemeentereiniging
geheel is gemoderniseerd. Men laat nu
de belten twee jaar liggen om te „rijpen"
tot compost. Verteld wordt echter, dat
de rapers het aan zich zelf hebben te
wijten, dat hun de toegang tot de belten
is ontzegd. Als zij namelijk „hum benen
en vodden niet konden kwitteren" lieten
zij de belten aan hun lot over en dronken
zij een pint, terwijl de ratten op de belt
„foor" hielden. 0 De laatste „tolbareel",
die op de Burkelkalseie te Maldeghem
in Oost-VIaanderen is verdwenen. Tot
voor kort moest ieder, die met zijn „bee-
stiaal of met een bespannen gerij" deze
bareel wilde passeren een bijdrage stor
ten in' het fonds, waaruit d'e kosten van
onderhoud van de „kalsele" werden be
streden. Boze tongen beweren echter, dat
het ook wel eens is gebeurd, dat de be
taling alleen bestond uit een afspraak in
„De Grote Pint", waarmee natuurlijk de
weg niet kon worden onderhouden. 9
Kent u Toontje Jansen? Niet? Wel wjj
kenden hem ook niet, maar nu heeft
Toontje te Gent zijn goudten bruiloft ge
vierd en de oude toneelspeler, een „cu
rieuze komiekeling", schijnt met zijn
vrouw een aardig stel te vormen. Gemeld
wordt namelijk, dat zij zich nog altijd
„in een kloeke gezondheid verheugen" en
dat zij over 'n „onverwoestbaar humeur"
jeschikken. Of het humeur van de ech
telieden ook „was-echt" is wordt niet ge
meld. 9 Te L angerbrugge reed een
vrachtauto tegen een locomotief aan.De
hauffeur stapte glimlachend' uit zijn wa-
:en, die niet één schrammetje vertoonde.
Je locomotief werd zwaar beschadigd,
riet „onderhoud" der beide bestuurder®
was zeer „gespierd".