Waarover gesproken wordt vier-sectorenstad Berlijn m D ETAGEBOUW TE MIDDELBURG VERNIETIGING VAN STADSSCNOON? oi noodzakelijke sanering? DE NACHTCLUBS IN MOSKOU ZIJN IN VOLLE BLOEI PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT DONDERDAG 30 OCTOBER 1952. NU DE HERFSTBLADEREN DWARRELEN. De Duitse vakbeweging is afkerig van avonturen (Van onze correspondent). October. De roodbruine herfstbladeren mogen dan al in dikke bundels van de treurende bomen neerdwarrelen, West-Berlyn blijft de faam handhaven een stad te zijn, waar altijd iets aan de hand is. Nauwelijks heeft de internationale nijverheidstentoonstelling haar poor ten gesloten, of de Duitse Horeca-bedrijven en banketbakkers hebben in dezelfde gebouwen hun intrek genomen om de bezoeker te tonen, naartoe men heden ten dage weer in staat is. Men kan er ongelooflijke staaltjes van banketbakkerskunst bewonde ren. terwijl men er zich tevens een beeld kan vormen van hetgeen het Duitse hotel-, restaurant- en café wezen de vreemdeling weer te bieden heeft. En men kan niet anders zeg gen, dan dat er in vergelijking met enkele jaren geleden belangrijke sprongen vooruit gemaakt zijn, waarbij ook West-Berlijn zelf geen uitzondering vormt. In dit verband 'kan men het kortelings geopende hotel Kempinski noemen, dat zijn bewoners werkelijk de laatste snuf jes van comfort en gemak biedt. VAKBEWEGING. Behalve de banketbakkers en de Horeca-bedrijven waren eveneens de bestuurderen en gedelegeerden der West-Duitse vakbeweging enkele da gen uiterst actief. Zij stelden eigen- r L. J. M. v. d. BERK. lijk wel niets ten toon, maar hun congres gaf desondanks aanschouwe lijk onderricht in practisch beleef de democratie in de gelederen der vakbeweging, hetgeen met het oog op het communistisch vakverbond in de Sovjet-zöne nu ook niet helemaal van betekenis is ontbloot. Terwijl de plaatsvervangende Oost-Duitse Staatspresident, Johannes Dieck- mann, in de Staatsopera activisten benevens helden van de arbeid met bloemen en ondersclieidings-tekenen gelukkig maakte heel Oost-Ber- lijn was 's avonds dronken gesel den vertegenwoordigers der West- Duitse vakbeweging in de Saarland- hal de tegen de belangen der arbei ders gerichte opdrijfmethoden van het Oost-Duitse communistische vakverbond. GEEN AVONTUREN. Maar niet alleen om deze reden was het congres der West-Duitse vakbeweging in Berlijn belangrijk. Het ontleende zyn betekenis even zeer aan de duidelijk tot uiting ge brachte vastbeslotenheid zich niet in avonturen te storten, doch zijn ac ties en eisen té beperken tot de grens van het algemene welzijn was be reikt. Dit neemt niet weg, dat de West-Duitse vakbeweging met het verkregen recht op medezeggen schap voor de arbeiders niet tevre den is en dat er zo nu en dan, bij voorbeeld wat betreft de kwestie der herbewapening, harde woorden vielen. Maar wie het congres heeft bjjge- Henna® Zaiss sprak in Rotterdam Tournee door Nederland begonnen Te Rotterdam heeft de evangelist Hermann Zaiss uit Wuppertal zijn eerste bijeenkomst gehouden van een tiendaagse tournee, die hij thans door ons land/maakt. Hij sprak in de Ko- ninginnekerk, waar ruim 2000 men sen bijeen waren, terwijl in twee an dere kerken luidsprekers waren aan gebracht. Ds. A. van der Most, Ned. Herv. predikant voor het werk on der de schippers te Rotterdam, leidde Zaiss in, waarin hij o.m. zeide, dat Zaiss weet, -dat genasing op gebed niets nieuws is, „alleen zijn er velen, die het vergeten". Daxrna sprak Zaiss naar aanleiding van Johannes 18 vers 2, waarin hij er o.m. op wees hoe Judas drie en een half jaar met Christus verkeerd had, maar hem toch niet kende en hem daardoor ver ried. Dat kwam, dat hij naast en niet in Jezus was. Zo is het met ons ook vaak. Alleen wie Jezus met fana tisme kent, is gelukkig. Nadat een vroegere hartpatiënt zijn genezing had beaamd, zei Zaiss: „Hartkwalen zijn in de hemel onbe kend. Als ziekten nodig zouden zijn, dan zou dat in de Bijbel staan. Dat is niet zo, want God is goedertieren". Tenslotte vertelde Zaiss nog van een aantal gebedsgenezingen, waar bij hij er de nadruk op legde, dat het alleen de kracht door Jezus Christus is aan wie men zich over moet ge ven. Want alleen door het geloof kan men genezen worden. „Het Parool" bracht dezer dagen in, herinnering een voorval, dat reeds in 1949 plaats greep en waarvan ds. W. Bickerich uit Wuppertal-Elber- feld destijds melding maakte. Ds. Bickerich was er getuige van, dat tijdens een bijeenkomst met Zaiss een vrouw in een rolstoel- binnengebracht en naar haar geloof werd gevraagd. Toen, aldus ds. Bickerich, zeide Zaiss tot haar: „In de naam van Jezus Christus, de Zoon des levenden Gods, gebied ik u geesten der ziekte, het lichaam van haar te verlaten. Sta op uit uw rolstoel en wandel!" Er gebeurde niets, de vrouw bleef even ziek als ze was. Toen werd in een lang gesprek haar geloof haar be twist. Maar zij getuigde: „God laat zjch niet dwingen. Als Zijn tijd er is, kan hij mij genezen". Zaiss stelde daar tegenover: „Het is altijd Gods tijd. God wil altijd genezen Hg wil geen ziekte". De Gereformeerde kerkeraad van Elberfeld heeft zich openlijk tegen Zaiss verklaard. Diens verkondiging wordt niet in overeenstemming met de Heftige Schrift geacht. woond, weet da.t men dit niet al te tragisch mag nemen. Vooral onder de arbeidersgedelegeerden spreekt ook het verschil in temperament dikwijls een hartig woordje mee en men kan nu eenmaal niet verwach ten, dat een mijnwerker bijvoorbeeld zich precies zo uit als een postbe ambte. In de mijn wordt hardere taal gesproken dan in het postkan toor. In ieder geval was het con gres der West-Duitse vakbeweging in Berlijn een succes, al was het dit alleen maar vanwege zijn sterke uitstraling in de Sovjet-Russische bezettingszóne, waar duizenden 's avonds aan hun radio-apparaat naai de reportages over het congres ge luisterd hebben. CHR. DEM. UNIE. De arbeidersgedelegeerden had den nog geen gelegenheid gehad het Berlijnse stof van hun schoenen te schudden, of een andere gebeur tenis kondigde zich aan. Voor de eerste maal sinds het bestaan der Bondsrepubliek hield de christelijk- democratische unie haar bondscon- gres in Berlijn. Te dezer gelegen heid was ongeveer de halve Bonds regering naar de viersectorenstad gekomen. We vermelden de minister van Arbeid Storch, de minister van Economische Zaken Erhard, de mi nister voor al-Duitse vraagstukken Kaiser, de minister-president van Rijnland-Westfalen Arnold, de ver moedelijke opvolger van Adenauer als minister van Buitenlandse Za ken Von Brentano en de-Bondskan selier zelf. Men had dus in Berlijn best een kleine kabinetszitting kun nen houden. Met het oog op dè nieuwe verkiezingen in het komende jaar was het voor de christelijk- democratisehe unie geschikter ge weest haar partijdag in de Bonds republiek te houden. Het was een prachtige start voor de verkiezings campagne geweest, maar men heeft van deze partijpolitieke voordelen bewust ten gunste van Berlijn af stand gedaan. NOG EEN PARTIJDAG. Een pikante bijzonderheid is, dat ook de Oost-Duitse christelyk-demo- cratische unie terzelfdertijd in Ber lijn, maar dan uiteraard in de Sov jet-sector, haar partijdag hield. Deze verliep onder de leuze: „Voor chris tendom, vrede en socialisme!", ter wijl de West-Duitse christelijk-demo- cratische unie als motto de titel van Adenauers referaat: „Vrede en vrij heid voor gans Duitsland!" had ge kozen. Alleen hierdoor verloren de Oost-Duitse gelijkgeschakelde chris ten-democraten de eerste propagan daslag, terwijl zij het ook anders zins Adenauer en de zijnen wel erg gemakkelijk maakten. Wanneer men op een partijdag alle leden verplicht actief aan de vestiging der bolsje wistische ordening in de Sovjet- zöne medé te werken en men dit bolsjewisme als het hoogste goed voor de christenheid aanprijst, dan behoeft men zich niet te verbazen, dat de afgevaardigden der West- Duitse christelijk-democratische unie voor een dergelijke onderworpenheid aan de bevelen van Moskou slechts verachtelijk hun schouders kunnen ophalen. Bondskanselier Adenauer heeft overigens, ondanks een soms wat venijnige pers vooral van sociaal democratische zyde, weer eens een goede beurt gemaakt, zodat het ze ker niet zonder opzet verspreide sprookje, dat Adenauer de Berlij- ners niet kart uitstaan, wel niet veel geloof meer zal vinden. De Berlyner waardeert het, dat de Bondskanse lier tot nu bij iedere mogelijke ge legenheid naar de Spree is gekomen, en dan vergeeft hij het hem gaarne, dat zijn temperament niet altijd die verbinding met het volk toelaat, die men hier zou willen zien. Adenauers verdiensten om deze stad worden hier vrijwel door niemand meer be twist. Geen wijziging in winkelsluitingswet De staatssecretaris van economische zaken kan voorshands geen aanlei ding vinden om een wijziging in de winkelsluitingswet te bevorderen, naar aanleiding van de by belang hebbenden bestaande bezorgdheid over de verbodsbepalingen voor de verkoopautomaten. Dit werd geantwoord op vragen van het Eerste Kamerlid, de heer Steinkuhler (.K.V.P.). In de memorie van antwoord op het voorlopig ver slag der Eerste Kamer, aldus de staatssecretaris, werd reeds opge merkt, dat een onderscheid gemaakt dient 'te wtirden tussen automaten, waarbij dienstverlening aan het pu bliek plaats vindt in de zin zoals de ze in restaurants e.d. geschiedt, en automaten, waaruit verkoop van wa ren zonder meer plaats vindt. De eerste groep automaten valt buiten de werkingssfeer der wef. Dat de tweede groep onder de winkel sluitingswet valt, behoeft nog niet de „ondergang" van haar exploitanten te betekenen, aldus de memorie van antwoord, daar de wet de mogelijk heid biedt voor gemeenteraden om op grond van plaatselijke omstandighe den een later sluitingstijdstip vast te stellen voor winkels, waar kokswa ren verkocht plegen te worden. De automaten zouden dan bijgevuld kun nen worden gedurende de tijd, dat de winkels geopend zouden zijn. Advertentie. ENAVO AUTO-VEILING [Iedere VRIJDAG! VEEMARKTHALLEN ROTTERDAM Demping van oude havens en grachten kan groot nut hebben Het Bellamypark te Vlissingen vroeger en nu Oudere Vlissingers kunnen ons nog wel vertellen van die oude toestand van vóór 1908, toen de vissersvloot aan de Bellamykade inderdaad nog een bijzonder schilderachtig aanzien gaf, maar toen elk jaar opnieuw het lage deel van de stad onder water liep wanneer een Zuidwester het wa ter in de kaden zo hoog had opge- zwiept, dat het niet meer te houden was. Wat daarvan .de gevolgen kon den zijn, leren ons de foto's, welke menige Vlissinger nog in zijn bezit heeft van de watersnood van 1906, toen bij een springtij zelfs in de Wal- straat meer dan een halve meter water stond! Die ramp want dat was het toch heeft öngetwijfeld het besluit beïnvloed, om de Bella mykade te dempen. En na dc Bella mykade ook de Kaaskade en Hooika- de (Rommelkade ook wel genoemd!) tot de Stenen Beer, die vroeger ei genlijk slechts een dam was, welke toegang gaf tot het Dok. Er waren natuurlijk ook andere overwegingen, welke tot dit besluit hebben geleid, zoals financiële: de kosten van onderhoud voor de kade muren waren hoog en inkomsten stonden daar niet tegenover sinds de gouden dagen, dat de brikken van de firma Wibaut hier kolen en stuk- In Goes gaan steeds meer stem- Middelburgse Damj de demping van goed uit verre landen tot in de stad men op, die erop aandringen de ou- de Haven van Zierikzee, van de Bel- brachten, voor goed tot het verle- de havenkom te dempen. Wij hebben lamykade, de Kaaskade en de Hooi- den behoorden. De kaden waren in daarover onlangs reeds uitvoerig ge- kade in Vlissingen, Ook over deze verval geraakt en de demping kon schreven. Vooral in de kringen van werken is destijds heel. wat te doen dan ook alleen maar verbetering de middenstand van het Noordelijk geweest: verminking van het stads- brengen. stadsdeel verwacht men van een der- beeld of een hygiënische verbetering, Drtt zij dat gedaan heeft zal nie- gelijk project een belangrijke ople- waarbij helaas ook iets van oude mand in ónze tijd toch willen tegen- ving, met name voor de zakenmen- schoonheid opgeofferd moest wor- spreken. Tenzij hij dat fleurige plant- sen. En het is heel goed mogelijk, den? Langzamerhand is men het er soen rond de muziektent nog zou dat men het bij het rechte einde toch wel over eens geworden, dat de willen ruilen voor wat stinkend wa- heeft. verbetering het heeft gewonnen van ter, rommelige kaden en toch ook Maar zoals altijd, wanneer het om het verlies en thans is er ongetwy- niet altijd even fris riekende scheep- dei'gelijke ingrijpende maatregelen feld niemand meer, die bijv. de stel- jes, gaat, zijn er ook vele tegenstanders. Iing zou durven te verdedigen, dat de .Zo was het in Vlissingen, zo was Liefhebbers van oud stadsschoon Bellamykaai nooit Bellamypark had hét in Zierikzee en zo zal het straks vooral, die in de eerste plaats aan- mogen worden. wellicht ook in Goes blijken te zijn! voeren, dat het toch niet aangaat een dergelijk markant plekje in de oude stad te „verknoeien". Ook dat argument klinkt op het eerste ge hoor niet onredelijk. Maar al te véél is in het verleden immers roekeloos omgesprongen met hetgeen ons aan schoonheid uit vroeger eeuwen nog is overgebleven en niet zelden heeft ook de demping van een mooie oude gracht onherstelbare schade in een stadsbeeld aangericht. Mooi en schilderachtig... dat wa- renzulke oude grachten in zeer vele gevallen inderdaad. Maar vergeten we dan niet al te licht, hoe vies ze vaak ook waren. En welke onaange name geuren ze konden versprei den... Waar ligt de grens tussen de romantiek van oude schoonheid en de narigheid van een kwalijk rieken de gracht en tochtige, scheef-gezak- te huizen? Er zijn in het verleden ook in Zee land soortgelijke gevallen aan te wij zen, waarin men een oude gracht of kaai heeft gedempt. Buiten onze pro vincie is wellicht de demping van het Amsterdamse Rokin het meest bekende recente voorbeeld; in Zee land hebben we het geval van de Hierbij publiceren wij een voorgevelschets van de nieuw te bouwen wonin gen aan de Rotterdamse kade te Middelburg. Het plan hiervoor is ontworpen door de architecten J. B. van Wuijckhuijse te Middelburg en K. G. Olsmeijer te Groningen, die er naar gestreefd hebben het individuele karakter van de vroegere bouw hier ter plaatse te benaderen. De verspringende goot- en noklijn en het verschil in kleur van de stenen der onderscheidene blpkken zullen daartoe moeten bijdragen. Zbals bekend is variatie in het aantal slaapvertrekken toegepast. De meeste woningen zullen behalve woonkamer, keuken, douche en w.c., drie slaapka mers bevatten, enkele echter vier. De bovenwoningen krijgen aan de achter zijde een balcon. De poort zal te zijner tijd toegang geven tot de op het ter rein tussen deze kade en de Breestraat te bouwen brandweerkazerne en rei nigingsgarage. De toegang tot de bovenwoningen, links van de poort, bevindt zich in deze doorgang. De foto toont het zestig meter brede gat aan de Rotterdamse kade, waar tot 17 Mei 1940 het Oost-Indische Huis stond, en dat nu spoedig gevuld zal worden met twintig ,étagewoningea PORTIE SCHAPENVLEES a f 30.— Romantiek én dure gerechten De uitspattingen van rijke lieden in nachtclubs zijn in deze eeuw al dikwijls gehekeld en uiteraard terecht. Men heeft er echter in sommige kringen politieke munt uit willen slaan door te beweren, dat deze uitspat tingen een typisch „bourgeois" verschijnsel zouden zijn. Nachtclubs komen ook voor in niet-bourgeois-staten. Een medewerker van de Wochen- zeiting vertelt daarover een en ander. De nachtclubs in Moskou en in de hoofdsteden van de vazal-staten zyn precies eender als de nachtclubs in New York, zegt hij. Wanneer men in Moskou tot de nieuwe élite behoort, dan amuseert men zich des nachts in Hotel Metro pol. Het onderscheid met de Wes terse landen is alleen, dat men veel hogere prijzen moet betalen. Wan neer men geen lust heeft in het hotel te eten, dan kan men 's nachts om twee uur in de Moskouer nachtclub Aragvi, of Ararat, of Bakoe, een uit gebreid etentje hebben met wat daai'bij hoort, maar dan moet men een paar honderd gulden op tafel leggen. Sjasjlilc geroosterde stukje: schapenvlees kost per portie eer gulden of dertig en voor een borc Bortsj de bekende Russische kool soep legt men twintig gulden neer. Hoewel officieel iedereen toegang heeft tot deze lokalen, wordt door deze prijzen een grote exclusiviteit bereikt, want slechts weinigen kun nen zich die uitgaven veroorloven. Er zijn Russen, die enige jaren lang sparen om ook eens 'n keer in zo'n nachtclub de machtigste man nen en de mooiste vrouwen van het Sowjet-rijk te zien. DE GROTEN. Dikwijls treft men er zittend in een half verborgen loge Malen- kow, de kroonprins van de Sowjet- Unie, aan. Dan ziet men er vaak Be- rija, het hoofd van de politie en Sta lin's zoon Wassilji. Zy laten zich graag vergezellen door actrices van het Bolsjoi-theater. Ook onder de prominente gasten bestaat een verschil. Tot de hoogste categorie behoren zij, die alleen maar hun naam onder een bonnetje zetten warme er er betaald moet worden. Dit betekent, dat zij een open bank rekening hebben voor dit soort uit stapjes en dat de staat alles betaalt. Op elke tijd van de dag of de nacht kunnen deze bonnetjes bij bepaalde functionarissen tegen contant geld worden ingewisseld. De tweede categorie van de hoge pasten moet contant in roebels be talen. ROMANTIEK. De nachtclubs van Moskou zijn zeer romantisch ingericht in een soort Kaukasische stijl. Er heerst een soort sub-tropische sfeer. De mooiste vruchten en de voortreffelijkste groentensoorten worden in de winter per vliegtuig aangevoerd uit de Zui delijke streken van Rusland, waar ze in kassen worden gekweekt. Alleen op één enkel gebied kunnen de nachtclubs niet concurreren met het Westen, namelijk op het gebied van de kleding der vrouwen. De hoogste Sowjet-ambtenaren wa gen het blijkbaar nog niet voor hun vrouwen of kennisjes kleding te la ten komen uit Parijs, Weenen enz. Wat de Russische kleermakers pres teren kan de vergelijking met de pro ducten van Parijs en Weenen niet doorstaan. Het is trouwens opval lend, dat in het algemeen de Russi sche vrouw niet smaakvol gekleed is. Neen, de dames in de nachtclubs konden beter gekleed zijn en datzelf de geldt in nog grotere mate voor da eenvoudige Russische vrouwen, die men in de Moskouse straten ziet wandelen. ZOMAAR WAT VLAAMS 9 Tot voor kort hield het Belgische mi nisterie van landsverdediging er een ge woonte op na, die op zijn zachtst uitge drukt toch enigszins zonderling mag wor den genoemd. Elke dag trok van dit mi nisterie. namelijk een boodschapper naar de Vlaamse militaire school te Gent om er aan de professoren te verzoeken, o£ deze de volgende dag de lessen stipt vol gens het bestaande lesrooster wilden ge ven. De laatste tijd werd deze „missie" zelfs door een gemotoriseerde eenheid uitgevoerd. Omd'at men echter zo lang zamerhand ging beseffen, dat deze toch ten volkomen overbodig waren en ook uit zuinigheidsoverwegingen, heeft men thans met deze gewoonte gebroken. En die professoren maar wachten op nader or der! 9 Een man in Elouges constateerde, dat de zolder van zijn woning op ver schillende plaatsen scheuren vertoonde en ging juist naar buiten om het geval met een „gebuur" te bespreken, toen achter hem zijn gehele huis ineen stortte. De bewoner bekwam geen letsel. Van geluk gesproken! 9 De „stortrapers" van de Gentse vuilnisbelten voelen zich gedu peerd, nu de Gentse gemeentereiniging geheel is gemoderniseerd. Men laat nu de belten twee jaar liggen om te „rijpen" tot compost. Verteld wordt echter, dat de rapers het aan zich zelf hebben te wijten, dat hun de toegang tot de belten is ontzegd. Als zij namelijk „hum benen en vodden niet konden kwitteren" lieten zij de belten aan hun lot over en dronken zij een pint, terwijl de ratten op de belt „foor" hielden. 0 De laatste „tolbareel", die op de Burkelkalseie te Maldeghem in Oost-VIaanderen is verdwenen. Tot voor kort moest ieder, die met zijn „bee- stiaal of met een bespannen gerij" deze bareel wilde passeren een bijdrage stor ten in' het fonds, waaruit d'e kosten van onderhoud van de „kalsele" werden be streden. Boze tongen beweren echter, dat het ook wel eens is gebeurd, dat de be taling alleen bestond uit een afspraak in „De Grote Pint", waarmee natuurlijk de weg niet kon worden onderhouden. 9 Kent u Toontje Jansen? Niet? Wel wjj kenden hem ook niet, maar nu heeft Toontje te Gent zijn goudten bruiloft ge vierd en de oude toneelspeler, een „cu rieuze komiekeling", schijnt met zijn vrouw een aardig stel te vormen. Gemeld wordt namelijk, dat zij zich nog altijd „in een kloeke gezondheid verheugen" en dat zij over 'n „onverwoestbaar humeur" jeschikken. Of het humeur van de ech telieden ook „was-echt" is wordt niet ge meld. 9 Te L angerbrugge reed een vrachtauto tegen een locomotief aan.De hauffeur stapte glimlachend' uit zijn wa- :en, die niet één schrammetje vertoonde. Je locomotief werd zwaar beschadigd, riet „onderhoud" der beide bestuurder® was zeer „gespierd".

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1952 | | pagina 10