PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT Duizenden kilo's bieten passerende weegbruggen te Brouwershaven Noordgouwe krijgt eindelijk een raadhuis, dat er zijn mag MUZIEK HEEFT WELDOENDE INVLOED OP ZIEKEN MILLIOENEN VLUCHTELINGEN WACHTEN NOG STEEDS OP HULP EDITIE SCHOUWEN 195e Jaargang-No. 255 SPECIALE EDITIE VOOR SCHOUWEN-DUIVELAND Dagblad uitgave van de firma Provinciale Zeeuwse Courant. Directie F. van de Velde en F. B. den Boer. Adj. W. de Pagter. Hoofdred. G. Ballintijn. PI. verv. W. Leertouwer en H. A. Bosshardt. ABONNEMENTSPRIJS 44 ct. per week, f 5.45 p. kw.. fr. p. p. 5.70 per kw. Losse nummers 10 cent. WAARIN OPGENOMEN DE MIDDELBURGSE, VLISSINGSE, GOESSE, BRESKENSE COURANT EN VRIJE STEMMEN Woensdag 29 Oct. 1952 ADVERTENTIEPRIJS 33 ct. per mm. Minimum p. aovertentle t 3.— Ing. mededelingen driemaal tarief Kleine advertenties (max. 8 regels) van 1—5 regels f 1.—. Iedere regel meer 20 cent. ..Brieven of adres Bureau van dit Blad1' 25 cent meer. Giro nr. 359300 P.Z.C.. Middelburg Bur. VIJssingen Walstr. 58—60. telef. 2355 4 lijnen (b.g.g. 2861 of 2160). Middelburg. Markt 51, telef. 3841. Goes, Lange Vorststraat 63. telef, 2475 (b.g.g. 2228). Oostburg, Finlandstraat 2. telef. 16. Terneuzen, Brouwerijstr. 2. Zlerikzee, N Bogcrdstr. C 1 i. telef. 26. ROND DE HAVEN Koster Krijger heeft drukke dagen KOSTER KRIJGER VAN DE GROTE KERK te Brouwershaven is behalve koster ook lid van de kerkeraad, van het college van notabelen en is bovendienweger van de weegbrug aan de Noordzyde van de haven. Dat is een functie, die niets met de eerste twee te maken heelt, zo zult ge misschien opmerken, maar wie eens een uurtje met hem te praten zit in het groene weegbrughuisje dicht by het standbeeld van Jacob Cats, denkt daar al spoe'dig anders over. Want niet uitsluitend over de beslikte bietenwagens gaat het gesprek, maar ook over de kerk. En over het hoge water, dat de bewoners rond de haven soms verrast. En over de granaten, die in de oorlog rondgierden en over vele andere zaken, die Cats' geboortestad betreffen en waarvan de'koster weet heeft als geen ander. Daarom is het prettig enige ogen blikken te verwijlen in het weeghuis je van deze grijze, rechte weger, die nauwkeurig zijn cijfers noteert in kleine notitieboekjes. Duizenden kilo grammen schuiven dagelijks zijn ven ster voorbij, soms staan de wagens achter ekaar te wachten, doch een ander maal is het minder druk en dan is even tijd om te vertellen. Er gens aan de wand van het houten weeggebouwtje staat een potlood, streep met toevoeging: ,,1/3 '49". „Op de eerste Maart 1949 stond het water tot aaar", aldus koster Krijger, „De vloedplanken moesten vóór de huizen worden geplaatst en natuurlijk stond ook de weegbrug onder. Gelukkig is dat geen dagelijks verschijnsel, want als je de andere dag terug komt, schrik je van de rommel. Alles.is kletsnat, je papieren, je boekjes en 'alle andere dingen. Eén keer heb ik het gehad, dat de kan met olie. waarmee de weegbrug gesmeerd wordt, ondersteboven was gegaan. Toen was de ravage helemaal raak...' TWEE BRUGGEN Er zijn in Brouwershaven twee weegbruggen, die in het bietensei zoen samenwerken om een regelma tige aan- en afvoer te waarborgen. En terwyl de heer Krijger ons en kele indrukwekkende cyfers noemt („Gisteren kwam er 250.000 kg in totaal"), komt er een span paar den aanzetten, dat een zware wa gen, afgeladen met modderige bleten, voorttrekt tot op de brng. De voer man klimt van zijn hoge zitplaats en koster Krijger Is al in de weer met de bascule. Het is merkwaardig dat hij bijna direct het juiste gewicht weet te taxeren, zodat de balans on middellijk in evenwicht is. „Zó. dat is 5.500 kilo, da's een zware, die kom je by paarden niet veel tegen. Och, op de duur begin je de wagens te kennen en weetje wel zo'n beetje hoe zwaar ze zyn." En de hand van de heer Krijger gaat naar boven, waar een kleine bel is aangebracht. .,Ting!" doet dat bel letje en de paarden spitsen hun oren: „De beesten horen het soms nog be ter dan de voerman!" Even later komt de wagen gelost terug en rijdt weer op de weegbrug. En weer schat de koster vrijwel direct het juiste gewicht: „Twaalfhonderd- tien kilo, dat is dus vijf en vijftig honderd bruto twaalf honderd tien tarra, bijft twee en .veertig negentig netto". Een klap tegen de bel en de paarden trekken reeds aan. Zo gaat het de gehele dag door, de ene keer is er paardentractie, de andere keer een trekker, maar ie dere keer worden bieten aange voerd, bieten voor Dinteloord, vqor Puttershoek, bieten voor Steenber gen en 'bieten voor Sas van Gent. De modder plakt en kleeft op de harde keien rond de haven, waar een moderne kraan de netten vol bieten van de wagens afhaalt en in het schip deponeert, waar met jacobsladders wordt gewei-kt en met kruiwagens, kortom waar een bedrijvigheid heerst, die men alleen in deze najaarsperiode kent. En koster Kryger weegt al deze duizenden kilo's bieten nauwgezet dat doet hij nu sinds 1942 en is aldus een onmisbare schakel in het proces „ran biet tot suiker!" GENEESKRACHTIGE TONEN. Wij leven in een wereld van wanklanken. (Van onze correspondent in Zweden) Een Zweedse psycholoog is van mening, dat muziek als „bevorderlijk voor het geboortecijfer" beschouwd moet worden. Dat moet vreemd klin ken/maar dat muziek een heel byzondere invloed op de mens uitoefent, heeft iedereen, die ook maar enigszins muzikaal is, wel eens zelf onder vonden. De priesters en artsen der oude volkeren hebben reeds van deze ervaring gebruik gemaakt. Van de Egyptenaren weet men, dat hun pries ters musicerende jongens meenamen om de zieken te bezoeken, die zo lang verschillende melodieën voor de patiënten speelden, lot ze hun „eigen toon" gevonden hadden. Aan deze „eigen toon" werd een genezende tover kracht toegekend. Ook in de Bijbel wordt beschreven hoe David Saul, die .door boze gees ten bezocht werd, door zijn harp spel trachtte te genezen. Theophras- tos, een leerling van Aristoteles, schreef reeds fluittonen voor tegen rheumatiek en zenuwkwalen; vol gens de kronieken met opvallend succes. Dit idee komt oqIc in de 17e eeuw weer naar voren in de geschrif ten van de Jezuïetenpater Anastha- sius Kirchër, die alle ziekten van de aarde en de volkeren toeschreef aan een storing van de „sferenmuziek" der gesternten. Op dezelfde wijze, zo beweerde de priester, ontstaan ook bij de mens bepaalde ziekten van de ziel en het lichaam door een storing van de „musiea humana". de harmo nie van het menselijke lichaam. Als de mens zijn „eigen toon" terug vindt, dan kan de harmonie van de „musiea humana" hersteld worden en de zieke kan genezen. De „toverkracht der muziek" wordt heden ten dage bewezen door expe rimenten. die op het eerste gezicht heel vreemd aandoen: De Nederland se botanicus Charles Toruw beklaag de zich eens, dat zijn zorgvuldig gekweekte cryptogam-en, een soort paddestoelen, door de harde jazz muziek van zijn buren zeer geleden hadden .De geleerde man betoogde, dat zijn paddestoelen alleen bij klas sieke muziek konden gedrjen! Slechts een anecdote? Neen. Ook planten reageren al naar gelang van hun „eigen toon" zeer verschillend op to nen. Koeien geven bijvoorbeeld min der melk, als men hun 's zomers hun klokjes afneemt. Honden begin nen te huilen als er iemand in hun Mr. VAN HEUVEN GOEDHART VERTELT Zij willen repatriëren, emigreren of hebben materiële steun nodig. DEN HAAG, OCTOBER Binnenkort zal het Nationaal Comité voor de Vluchtelingenhulp een beroep op het Nederlandse volk doen om 't belangrijke en menslievende werk van de steunverlening aan millioenen personen in de gehele wereld, die van huis en hof verstoten zijn, finan cieel mogelijk te maken. Het vluchtelingenvraagstuk is een pijnlijk en omvangrijk probleem. Mr. G. J. van Heuven Goedhart, Hoge Commissaris der Verenigde Naties voor Vluchtelingen, heeft ons er een en ander van verteld. Hij onderscheidde de tijd van 1945 tot 1952 daartoe in drie perioden. Van 1945 tot 1947. probeerde de U. N. R. R. A_ (de organisatie voor hulp aan vluchtelingen van de Ver. Naties), orde te scheppen in de cha os van de ontelbare in andere lan den dan hun eigen land vertoevende personen, die hulp van node hadden om hun haardsteden weer op te zoe ken. Acht a negen millioen displaced persons de zogenaamde D.P.'s bracht de U.N.R.R.A. naar huis. Men bleef echter zitten met het probleem van hen. die wegens de verandering van politieke situatie in hun geboor teland niet meer terugwilden. Van 1947 tot eind 1951 nam de I. R.O. de zorg voor de D.P.'s op zich. Het was een intergouvernementele organisatie, die door achttien landen waaronder Nederland, gesteund werd. Zij fourneerden ongeveer 100 a 150 millioen gulden voor de hulpacties, die bestonden in de repatriëring van ruim een millioen personen. De I.R.O. had meer schepen in de vaart, dan welke rederij ook. Zij liet ontelbare treinen lopen en sloot grote charter- contracten af met luchtvaartmaat schappijen. In totaal is daarmede 400 millioen dollar gemoeid geweest. De heer Van Heuven Goedhart had grote waardering voor de arbeid van de I.R.O. Op één punt oefende hij nochtans critielc. Deze organisa tie heeft de mensen doen geloven, dat zij het gehele probleem zou op lossen en dat er aan het einde van haar taak geen vluchtelingen meer zouden zijn. Dat heeft van een te groot optimisme getuigd. In feite is de opnemingscapaciteit van verscheidene Ipnden steeds ver minderd Men kon de D.P.'s maar niet sturen, waarheen men wilde. In werkelijkheid is hun aantal zelfs toegenomen. Afgezien van de gere gelde stroom vluchtelingen van de Oostzöne van Duitsland naar de Westzóne, trekken per jaar nog 140.000 Russen, Polen, Tsjechen, Hongaren. Joego-Slaven en Albane zen over de grens naar he^ Westen. De opneemlanden zitten dienten gevolge tegen de inflatie aan. Hun program van publieke werken de bouw van scholen, hospitalen, de aan- beurt op een harmonica speelt. De mens reageert niet direct en niet zo onmiddellijk Toch kan het vol gens de experimenten in Amerikaan se klinieken als bewezen beschouwd worden, dat patiënten, die een ope ratie moeten ondergaan, veel kalmei en evenwichtiger zijn, als ze voor de behandeling een koptelefoon krijgen en hun „eigen toon", d.w.z. hun lie velingsmelodieën kunnen horen. Daarbij schijnen vooral Mozart, Schuman, Grieir en Haydn uitstekend geschikt te zijn voor plaatselijke verdoving en de nerveuze opwinding en angst voor operaties bij volledig bewustzijn buitengewoon gunstig te beïnvloeden. WERELD DER WANKLAN KEN. Het „British Medical Journal", een bekend medisch vakblad in Londen, beschrijft de invloed van klassieke muziek op zenuwzieken. Alle warme, innige, tot het hart sprekende me lodieën wekken bij geesteszieken ver draagzaamheid, opgewektheid en vriendelijke bereidvaardigheid op. Bach daarentegen schijnt eerder een negatieve invloed te hebben, Beet hoven werkt aansporend, Chopin de primerend, Delius ontnuchterend en „als een ijskoude wind". Maar ook bij geestelijk normale mensen kon geconstateerd worden, dat warme, donkere tonen als 'n soort „lichaams massage" bij vrouwen een heilzame werking hadden, dat pittige marsen, waarvan de -maat overeenkwam met de slag- van een gezond hart, heil zaam waren voor hartpatiënten ja dat zelfs wonden bij bepaaldg klankseries vlugger en beter gena zen. De genezende tonen zyn voor de psychotherapie nog een nieuw ge bied, maar aan hun invloed op de mens bestaat geen twijfel In onze wereld van voortdurende acoustische wanklanken, veroorzaakt door het onverdragelijke rumoer van een gro te stad, door de „psychische stoom wals" van het lawaai in fabrieken en van tractoren op het land, mag men gerust een zeer grote betekenis toeschrijven aan een goedgedoseerd muzikaal evenwichtsherstel door aangename „eigen tonen." Behave de muziek is er echter ook nog de „taal van de natuur", die een bij zonder weldoende invloed op de mens uitoefent :het ruisen van de wind en de zee, het gezoem van bijen, het lied van een vogel, het geritsel van het gras dat zijn al lemaal genezende tonen, waar we he. laas veel te weinig en veel te zelden gebruik van maken. De voorzitter van het Nederlandsche Roode Kruis, ir. F. C. C. Baron van Tuyll van Zuylen, heeft op Zaterdag middag in besloten vergadering de Centrale Commissie voor de Beentransplantatiedienst van het Nederland sche Roode Kruis geïnstalleerd. Sinds 1 Februari j.l. bezit het Nederlandsche Roode Kruis In Amsterdam een Beenderbank. De beenderen die beschadigd zijn in het menselijk lichaam, kunnen door een chirurgische be handeling worden vervangen door gedeelten van kalfs beenderen, van nuchtere kalveren. De beenderen worden opgeborgen in een diepvries-installatie. Bij temperaturen van 20 graden Celsihs en lager kan het weefsel een jaar in leven blijven. In de operatiekamer van de Beentransplantatiedienst: het zagen van de beentrans- plantaten. ONHOUDBARE TOESTAND Combinatie van wijkgebouw, kleuterschool en gemeentehuis WANNEER GE IN NOORDGOUWE komt, ?ult ge slechts met moeite het gemeentehuis vinden, want nergens is een gebouw te zien, dat het typische „raadhuis-uiterlyk" heeft: er is geen bordesje of een imposan te deur, geen wapenschild en zelfs geen vlaggestokZodat ge speu rend en zoekend door het dorp dwaalt en teneinde raad maar aan de smid vraagt, waar hier toch de zetel van de gemeente is ondergebracht. De hamer van de smid wyst in de richting van de kerk: „Eerst dat bruggetje over en dan dat ronde deurtje in. Daar is de secretarie!" Een soort aanbouwsel van de Hervormde Kerk, dat ge reeds voor een con sistoriekamer had versleten, blijkt het gemeentehuis te zijn! In slechts één vertrek is daar het bestuursapparaat van de gemeente Noordgouwe onder gebracht! Gemeentehuis is eigenlijk niet de juiste naam voor dit vertrek, niet alleen omdat het zo weinig repre sentatief is, maar ook omdat het geen eigendom is van de gemeente. „Voor honderd gulden per jaar hu ren we het van de Hervormde Kerk", zegt burgemeester Z. Corne lls. „Ik behoef U wel niet te zeggen, dat we niet bepaald een teveeL aan ruimte hebben." Zo wordt het lokaal, waarin vroe ger de arrestanten werden opgebor gen en dat nog vroeger waarschijn lijk als sacristie dienst heeft gedaan, thans gebruikt als „gemeentelijk ko lenhok." Bovendien is. het „aanbouw sel" niet overal eyen solide, zodat bij onverwachte hevige regenbuien het water niet alleen buiten valt... Wanneer men de situatie in het „gemeentehuis" eens opneemt, vraagt men zich verbaasd af, hoe het mo gelijk is, dat de vroede vaderen van Noordgouwe, dat toch heus een dorp is, dat er zyn mag, nooit eerder be sloten tot de bouw van een nieuw gemeentehuis. „Ochzegt de burgemeester, „in de twintiger ja ren hebben B. en W. wel eens een voorstel in deze geest gedaan, maar toen hebben de heren van de raad het afgewezen, zodat we verplicht waren om hier te blyvenJ' Enige tyd geleden is echter wel besloten tot nieuwbouw en thans is men druk bezig met de voorbereidingen om het zover te krijgen. Met het plannen maken begon men reeds jaren geleden, toen het Groene Kruis uit Noordgouwe een uitkering kreeg uit het fonds Nood- gebieden, welke uitkering echter te gering was om er een wijkgebouw van te zetten. Burgemeester Cor- nelis zocht toen contact met het Groene Kruis en al pratende werden tal van plannen ontwikkeld, die ten slotte resulteerden in een voorstel, dat behelsde een nieuw gebouw te zetten, waarin én gemeentehuis én wijkgebouw en bovendien nog een kleuterschool konden worden onder gebracht. Vele conferenties bleken nodig en de Centrale Dienst Noord- Zeeland maakte menige schetsteke- ning voor tenslotte een en ander een definitieve vorm kreeg, „maar"., zegt de burgemeester, „thans heb ben we het voor elkaar. Ook de financiering!" Het ligt in de bedoeling om 'n soort medisch centrum in 't wijkgebouw leg van wegen, enz. heeft met deze stroom geen gelijke tred kun nen houden. In het algemeen kunnen zij het geld niet vinden om deze open bare werken uit te voeren. Het alternatief i?, dat zij de immi gratiekraan half of driekwart dicht draaien. Zo heeft Australië de immi gratie van 160.000 tot 80.000 perso nen in 1953 moeten beperken. De kans om te emigreren is dus ver minderd. ook in Canada en Amerika. Mr. Van Heuven Goedhart ver wachtte, dat Amerika qpht a negen maanden lang totdat nieuwe wet telijke bepalingen zijn uitgevaardigd zou terugvallen op het oude quota-stelsel, waarbij voor verschil lende landen vastgesteld is, hoeveel personen uit die landen zich in Ame rika mogen vestigen. OVERBEVOLKIN G. Europa kampt met een overbevol king. Tot 1940 was er een normale emigratie uit Europa, die ongeveer afroomde, wat er teveel aan bevolking dreigde te ontstaan. Het optreden van Mussolini en Hitier en de twee de wereldoorlog hebben veroorzaakt, dat die stroom ophield. De toene ming van de bevolking ging echter, steeds door, waardoor de overbevol king dat is eigenlijk de betrek king tussen de economische kracht van een land en de hoeveelheid men sen is ontstaan. Naarmate de economische kracht toeneemt, is er ook plaats voor meer mensen. Zo heerste in West Duitsland twee a drie jaar geleden nog overbevolking. Thans kan het gerust alle inwoners binnen zijn landsgrenzen houden, want in 1953 zal men daar voor ieder werk hebben! Het is begrijpelijk, dat landen, die zelf met het probleem der overbe volking worstelen, weinig belangstel ling tonen voor 'de vluchtelingen vraagstukken. Daar komt nog bij, dat als een normale emigrant wordt toegelaten, deze eventueel terugge stuurd kan worden. Een vluchteling kan men practisch niet meer weg sturen. Tegenwoordig bestaat een Migratie- organisatie met 22 landen als leden. Zy stelt zich ten doel emigranten en vluchtelingen over te brengen. Het verschil van de I.R.O. is, dat deze over fondsen beschikte, waaruit de mensen gratis vervoerd werden. De Migratie-organisatie daarentegen brengt de personen niet gratis over. De vluchtelingen zitten op een schopstoel. Zij hebben weinig' kans om te emigreren en nog minder om dat betaald te krijgen. Zij moeten geholpen worden. Dat doet de Vluch telingenorganisatie van de Ver. Na ties, waarvan mr. Van Heuven Goed hart het hoofd is. De algemene ver gadering van de V.N. heeft zich ac- coord verklaard met het voorstel van mr. Van Heuvens Hoge Commissari aat om ten eerste de vluchtelingen te doen emigreren, waar dat enigs zins mogelijk is, ten tweede hen te doen assimileren met de bevolking van het laud, waar zij verblijven, in dien dat kan en ten derde om de vluchtelingen, die emigreren noch as simileren kunnen, materieel te hel pen. onder te brengen, waarin de school arts, de schooltandarts en de wijk zuster rustig kunnen werken. De kleuterschool, waarin 2 lokalen ko men. is iets nieuws voor Noordgouwe en trouwens ook voor Schuddebeurs, van welk dorp de kinderen ook de school zullen bezoeken. Tot dusver kenden beide dorpen een dergelijke inrichting niet, terwijl er genoeg kleuters zijn: men heeft nu reeds opgave van veertig kinderen! „We kunnen hier wel van burgerzin spre ken", vertelt de burgemeester. „Er is een comité van ingezetenen ge vormd, dat voor het vervoer van de kinderen van en naar Schudde beurs zal zorgen. Dit vervoer, dat per R.T.M. geschiedt, zal de ouders practisch niets kosten. Een andere burgerzin-kant van het geval is, dat we bij de financiering ook gedeel telijk uit - een burgerzin-lening put ten!" DE INRICHTING. En hoe zal nu het raadhuis er uit zien Tótaal anders dan de alles behalve fraaie kamer, waarin thans de gemeentediensten zijn geconcen treerd. Beneden komt een ruime en doelmatig ingerichte secretarie als mede de burgemeesterskamer, ter wijl boven een eenvoudige, doch smaakvolle raadszaal wordt inge richt. De archieven van de gemeen ten zullen op de zolder boven de kleuterschool" en het wijkgebouw worden opgeslagen. Burgemeester Cornells hoopt nu maar, dat de plannen, die thans be- stedingsklaar worden gemaakt, vlot tot uitvoering gebracht zullen wor den. Als alles meeloopt kan het werk half November worden aan besteed. En dan maar zo spoedig mogelijk met de bouw beginnen! Het nieuwe gemeentehuis-wijkge- bouw-kleuterschool zal verrijzen in „nieuw-Noordgouwe", waar nog een nieuwe straat moet worden aange legd. Nog een beetje gedulden dan kunnen de Noordgouwenaren naar een gemeentehuis, dat die naam tenminste ten volle verdient. Onlangs werd tot nieuwe ambassa deur van Groot-Brittannië te Wash ington benoemd Sir Roger Makins.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1952 | | pagina 1