Ons horloge moet altijd voor
ons klaar staan
MUZIEK HEEFT WELDOENDE
INVLOED OP ZIEKEN
EEN HOND IS GEEN MACHINE.
MAAR EEN LEVEND WEZEN
Kantongerecht
Terneuzen
Editie Zeeuws-Vlaanderen
TOrJDAG 24 OCTOBER 1952.
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VAN STEENTJES, OLIE EN DUIZENDSTE MILLIMETERS
Zwitserse techniek nog steeds
ongeëvenaard
(Van een speciale verslaggever).
Een gesprek met een medepassagier op een nachtelijke reis en een wat ge-
dachteloze opmerking hebben ons toevallig, zoals het zo vaak gebeurt, tot
nadere kennismaking met een gebied gebracht, waarop wij waarlijk niet
de pakkende details hadden verwacht, die er in overvloed waren.
"Wij zeiden namelijk zo langs onze neus weg, dat wij niets voelden voor
sommige moderne technische vindingen, die de bediening van machines e.d.
wat al te makkelijk maken; het toetsenbord, dat stations op de radio auto
matisch inschakelt, de automatische schakeling van vele moderne auto's en
het zich zelf opwindende horloge. „Oho", zei de vreemdeling, „maar daar
heeft u het flink mis, tenminste wat de horloges betreft. Weet u dat zulk
modern wonderwerk helemaal niet in de eerste plaats bedacht is om de luie
bezitter het opwinden te besparen, maar om het horloge betrouwbaarder en
duurzamer te maken?"
Dé vriendelijke, nog jonge buurman
bleek een Zwitser te zijn, die een van
de beide voor Zwitserland meest typi
sche beroepen uitoefent: horlogemaker
(hotelier is de andere)). En hier vol
gen dan een paar van de vele dingen,
die hij ons vertelde over onze trouwe
vriend het horloge, dat, zo bleek, maar
slechts van weinigen de goede zorgen
krijgt, die het verdient. Horlogemakers
schijnen overal ter wereld gewend te
zijn aan verwijtende opmerkingen van
ongeduldige klanten, die over het hor
loge schelden, terwijl de vakman maar
al te goed weet, dat niet het horloge
doch de slechte behandeling door 'de
bezitter schuld is.
Om bij de moderne horloges met
automatische zelfopwinding te blijven:
de ongelooflijk kunstige mechanismen
die elke armbeweging omzetten in een
de veer constant gespannen houdende
draaibeweging, zijn tegelijk zo gecon
strueerd, dat overspanning uitgesloten
is. En dat alles in een klokhuisje van
normale grootte. Het resultaat is, dat
de veer steeds gelijkmatig gespannen
blijft, waardoor het horloge gelijkma
tiger en nauwkeuriger loopt en veel
minder verslijt.
SLIJTAGE.
Verslijt dat is het wachtwoord
voor elk horloge. Ons is in het ge
sprek voor het eerst duidelijk gewor
den, waarom, Natuurlijk zijn de krach
ten, die een horloge door de jaren aan
het lopen houden miniem. Maar wan
neer al die kleine wieltjes honderddui
zenden of millioenen keren draaien,
wanneer daarbij steeds opnieuw me
taal tegen metaal wrijft, dan ontstaat
toch slijtage. En ook al bedraagt deze
slechts duizendsten van een mm., dat
is van betekenis. Bij een goed horloge
zijn de belangrijkste onderdelen op
een duizendste van een mm. precies
bewerkt.
Om nu de slijtage tot een minimum
te beperken, daartoe dienen de stenen.
Ook hieromtrent heerst veelal misver
stand. De steentjes worden ook wel
juwelen genoemd; het zijn inderdaad
robijnen, maar synthetische die niet de
waarde van werkelijke stenen hebben.
Ze kosten slechts 'n paar cent. De draai
ende assen zijp er in gelagerd. Zij ne
men dus de plaats in van kogellagers.
Br bestaat over de kwestie van het
aantai stenen meestal een verkeerd be
grip. Vijftien stenen zijn voldoende
voor de fijnste horloges, en de Zwit
serse industrie verwerkt er nooit meer
dan 17. Het aantal stenen is niet van
zoveel belang, maar de accuratesse van
hun bewerking, hoe zij gesneden, ge
polijst en gezet zijn, is het voornaam
ste.
OLIE.
Maar er is nog een andere factor,
niet minder belangrijk dan de goede
lagering van de draaiende asjes: de
juiste smering van uw horloge. Onze
vriend verraste ons door te vertellen,
dat de horlogier, wanneer hij zegt, dat
't horloge moet worden schoongemaakt,
meestal bedoelt: het moet op de juiste
manier gesmeerd worden. Zeer vaak
speelt met het binnengedrongen stof
een rol, maar het verlies aan olie (door
indrogen of stollen). De onverbeterlij
ke knutselaar, die van geen mechanis
me af kan blijven en met spelden e.d.
met het uurwerk gaat „spelen", zal
bedrogen uitkomen, indien hij soms zijn
horloge gaat oliën. Afgezien van de
kwaliteit van de olie speelt de juiste
dosering hier de beslissende rol; slechts
de vakman weet de weg. Het is verder
fout het brave horloge maar zolang te
In dit overzicht geven wij een in
druk van de jaarlijkse hoeveelheden
voedingsmiddelen, die de gemiddelde
Nederlander verbruikt. Voor de con-
sumptievetten blijkt dat sedert 1946
het margarineverbruik belangrijk is
toegenomen, terwijl het botérver-
bruik afneemt. Een en ander is een
gevolg van het prijsniveau van deze
artikelen. Het verbruik van dierlij
ke vetten is eveneens stijgend. Het
groentenverbruik is dalend, terwijl
het vleesgebruik na 1948 is toegeno-
menraen, en ongeveer het peil van
1938 heeft bereikt. Dit was 37 kilo
gram per persoon. Het verbruik van
fruit vond zijn hoogtepunt in 1947,
doch is thans nog steeds belangrijk
hoger dan in 1938. In dat jaar ver
bruikte de gemiddelde Nederlander
13 kilogram fruit.
laten lopen tot het door afwijkingen
om de horlogemaker begint te schreeu
wen. Men moet een zakhorloge om de
twee jaren, een herenpolshorloge elk
jaar en een extra klein dameshorloge
om de zes maanen laten schoonmaken
en smeren. Een advies, zo vrezen wij.
dat even weinig navolging zal vinden,
als het advies om iedere zes maanden
naar de tandarts te gaan.
Scherpe luchtjes, die het horloge
binnendringen, vreten aan de olie. Wij
vroegen onze vriend of dit een steek
onder water tegen parfum was. Hij ver
klaarde lachend, dat hij vooral „be
roepsluchtjes" bedoelde. De dokter,
tandarts, ziekenhuiszuster e.a., die bij
hun werk vaak in de buurt van che
micaliën komen, moeten hun horloge
twee keer per jaar laten nazien. Bij
de fabricage van horloges in Zwitser
land heerst om deze reden een anti
septische zindelijkheid, die aan een zie
kenhuis herinnert. Roken is streng
verboden (afgezien van de rook zijn
kruimeltjes as natuurlijk katastrofaal
voor het uurwerk) en de arbeiders,
die de fabriek binnen komen wisselen
hun schoenen. Geen horlogemaker mag
I bloemen in zijn werkplaats hebben.
Ook al v/eer om de lucht zuiver te
houden.
Indien de veer van uw nieuw horlo
ge spoedig breekt, moet u het horloge
niet direct slecht noemen. Hoe paradox
aal dit klinkt, het is veeleer een be
wijs voor een goede kwaliteit. Een goe
de veer is zo hard. dat zij wel eens
breekt, aangezien zij het meest perfect
werkt, indien ze scherp gespannen is.
Heeft de meester, die het horloge in
elkaar zet, de juiste spanningsgraad
gevonden weer een kwestie van
duizendste mm. dan loopt het hor
loge ook tien jaar of langer op. de
zelfde veer.
Nog twee adviezen: maak het u tot
een gewoonte, het horloge 's morgens
op te winden. Niet 's avonds. Dan hebt
ge overdag de meest regelmatige ser
vice. En koop geen extra klein horloge,
indien precisie tot op een seconde
voor u belangrijk is. Uiteraard geldt,
dat hoe groter het klokwerk, hoe gro
ter ook de precisie is.
SCHRIKKELJAAR.
Onze vriend toonde ons vol trots
zijn eigen horloge, inderdaad een bij
zonder meesterwerk, en gaf ons een
foto ervan. Het bezit buiten de gewo
ne tijdwijzers twee stopwijzers; het
toont de maan-phases, en de eeuwig
durende kalender, heeft de bijzondere
clou, dat het ook met de schrikkelja
ren rekening houdt. De ongelooflijke
hoort, dat dus het wieltje dat om de
vier jaren voor dè 29ste Februari zorgt,
één omdraaiing in deze vier jaren uit
voert! Een dergelijk horloge is echter
niet een stuk geperfectionneerd speel
goed, maar in gewone sèrie-fabricage.
Geen wonder, dat een Zwitsers hor
logemaker zich trots voor een van de
hoogst gekwalificeerde handwerkers
van de wereld houdt. Tenslotte is de
horlogemakerij ten overgroten dele
door de eeuwen een Zwitsers monopo
lie gebleven. Nergens elders ook in
Amerika niet heeft de horlogein
dustrie een grote vlucht kunnen ne
men. Dit nationale handwerk heeft
zich alleen door doorzettingsvermogen
kunnen handhaven. Thans is de voor
sprong van de eeuwenoude traditie niet
meer te achterhalen.
(Nadruk verboden).
GENEESKRACHTIGE TONEN.
Wij leven in een wereld van wanklanken.
(Van onze correspondent in Zweden)
Een Zweedse psycholoog is van mening, dat muziek als „bevorderlijk
voor het geboortecijfer" beschouwd moet worden. Dat moet vreemd klin
ken, maar dat muziek een heel bijzondere invloed op de mens uitoefent,
heeft iedereen, die ook maar enigszins muzikaal is. wel eens zelf onder
vonden. De priesters en artsen der oude volkeren hebben reeds van deze
ervaring gebruik gemaakt. Van de Egyptenaren weet men, dat him pries
ters musicerende jongens meenamen om de zieken te bezoeken, die zo lang
verschillende melodieën voor de patiënten speelden, tot ze hun „eigen
toon" gevonden hadden. Aan deze „eigen toon" werd een genezende tover
kracht toegekend.
Ook in de Bijbel wordt beschreven
hoe David Saul, die door boze gees
ten bezocht werd, door zijn harp
spel trachtte te genezen. Theophras-
tos, een leerling van Aristoteles,
schreef reeds fluittonen voor tegen
rheumatiek en zenuwkwalen: vol
gens de kronieken met opvallend
succes. Dit idee komt ook in de 17e
eeuw weer naar voren in de geschrif
ten van de Jezuïetenpater Anastha-
sius Kircher, die alle ziekten van de
aarde en de volkeren toeschreef aan
VOEDSELGEBRUIK IN NEDERLAND
VERBRUIK PER HOOFD DER BEVOLKING
een storing van de „sferenmuziek"
der gesternten. Op dezelfde wijze, zo
beweerde de priester, ontstaan ook
bij de mens bepaalde ziekten van de
ziel en het lichaam door een storing
van de ..musica humana", de harmo
nie van het menselijke lichaam. Als
de mens zijn „eigen toon" terug
vindt, dan kan de harmonie van de
„musica humana" hersteld worden en
de zieke kan genezen.
De „toverkracht der muziek" wordt
heden ten dage bewezen door expe
rimenten, die op het eerste gezicht
heel vreemd aandoen: De Nederland
se botanicus Charles Toruw beklaag
de zich eens, dat zijn zorgvuldig
gekweekte cryptogamen. een soort
paddestoelen, door de harde jazz
muziek van zijn buren zeer geleden
hadden .De geleerde man betoogde,
dat zijn paddestoelen alleen bij klas
sieke muziek konden gedijen! Slechts
een anecdote? Neen. Ook planten
reageren al naar gelang van hun
„eigen toon" zeer verschillend op to
nen. Koeien geven bijvoorbeeld min
der melk, als men hun 's zomers
hun klokjes afneemt. Honden begin
nen te huilen als er iemand in hun
beurt op een harmonica speelt. De
mens reageert niet direct en niet
zo onmiddellijk Toch kan het vol
gens de experimenten in Amerikaan
se klinieken als bewezen h-=v'-
worden, dat patiënten, die een oj
Dit model laat zien, hoe de Havilland Comet III, een Brits straalvliegtuig,
dat wordt aangedreven door vier Rolls Royce turbine-straalmotoren, eruit
zal zien als lyntoestel van de Amerikaanse vliegtuigmaatschappij, de Pan
American World Airways. Deze maatschappij heeft drie van deze toestel
len in Engeland besteld, waarvan de aflevering zal beginnen in 1956. Het
nieuwe vliegtuig zal ongeveer 800 km. per uur kunnen vliegen op hoogten
tot 13000 meter. Elk vliegtuig zal 7.950.000 kosten.
BAAS EN DIER MOETEN ÉËN ZIJN
Zorgenkinderen, waarvan men veel plezier kan beleven.
(Van onze speciale verslaggever)
„De meeste hondenbezitters weten maar bitter weinig van bun huise
lijke viervoeter af. Het plezier, dat ze eraan zouden kunnen beleven, zou
zeker dubbel zo groot zijn, wanneer ze zich de moeite gaven het karakter
van het dier te leren kennen en zichzelf zouden leren consequent te zijn
in hun doen en laten".
De heer S. C. Kieft zegt ons dit, de brigadier van de Haagse politie,
aan wie de opleiding in handen is gelegd van de man-hond-teams der
Luchtstrijdkrachten, die de bewailing krygen van onze luchtbases.
Die opleiding eist een zorgvuldige mensen- en hondenkennis. Een uit.
spraak van hem over de grondige manier, waarop de meeste honden
eigenaars Ifun viervoeters tot ongezeggelyk dier maken, draagt gezag.
Zou dit al niet bljjken uit zijn werkzaamheden daar op de Waalsdorper-
vlakte, waar de teams geoefend worden, men mag het ook afleiden uit
het gesprek, dat wij daar met deze politieman hadden.
..De hond is' van oorsprong een
kuddedier In de kudde heerst het
recht van de sterkste. De sterkste
heeft zonder mankeren de leiding
over de kudde. Het ligt dus in de na
tuur van de hond zich aan een ster
kere ondergeschikt te tonen. Iemand,
die een hond zijn ondergeschiktheid
kan laten voelen, kan hem brengen
waar hij wil. Ondergeschikt maliën,
fs echter iets anders dan bang ma
ken. Een dier bang te maliën, is geen
kunst. Neem maar een eind hout en
ransel er maar op. Ondergeschikt ma
ken ligt zelfs niet op de grens van
geweld. Het is een kwestie van lei
ding geven. Je moet de hond duide-
liik maken wat ie van hem verlangt.
Dat gaat niet in eens. Het moet hem
geleerd worden. Met veel geduld en
altijd op dezelfde logische manier.
Dat is dc grondslag voor de kunst
der hondendressuur. Als het dier. na
vele vergeefse pogingen, één keer
toevallig de oefening volbrengt, die
we op het oog hadden, moeten we
zelfs niet denken, dat het het kunstje
doorheeft. Dat leert de hond pas na
vele keren het pluimpje gekregen te
hebben, dat gegeven werd, toen hij
de le keer volbracht wat we van hem
verlangden. Die pluimpjes doen het
hem. Net als een kind wil een hond
ratie moeten ondergaan, veel kalmei
en evenwichtiger zfln, als ze voor de
behandeling een koptelefoon krijgen
en hun ..eigen toon", d.w.z. hun lie
velingsmelodieën kunnen horen.
Daarbjj schynen vooral Mozart,
Schuman, Griep- en.Haydn uitstekend
geschikt te zijn voor plaatselijke
verdoving en de nerveuze opwinding
en angst voor operaties bij volledig
bewustzijn buitengewoon gunstig te
beïnvloeden.
WERELD DER WANKLAN
KEN.
Het .British Medical Journal", een
bekendmedisch vakblad in Londen,
beschrijft de invloed van klassieke
muziek op zenuwzieken. Alle warme,
innige, toi het hart sprekende me
lodieën wekken bij geesteszieken ver
draagzaamheid, opgewektheid en
vriendelijke bereidvaardigheid op.
Bach daarentegen schijnt eerder een
negatieve invloed te hebben, Beet
hoven werkt aansporend, Chopin de
primerend, Delius ontnuchterend en
„als een ijskoude wind". Maar ook
bij geestelijk normale mensen kon
geconstateerd worden, dat warme,
donkere tonen als 'n soort „lichaams
massage" bij vrouwen een heilzame
werking hadden, dat pittige marsen,
waarvan de maat overeenkwam met
de slag van een gezond hart, heil
zaam waren voor hartpatiënten
ja dat zelfs wonden bij bepaalde
klankseries vlugger en beter gena
zen.
De genezende tonen zijn voor de
psychotherapie nog een nieuw ge
bied, maar aan hun invloed op de
mens bestaat geen twijfel. In onze
wereld van voortdurende acoustische
wanklanken, veroorzaakt door het
onverdragelyke rumoer van een gro
te stad, door de „psychische stoom
wals" van het lawaai in fabrieken
en van tractoren op het land, mag
men gerust een zeer grote betekenis
toeschrijven aan een. goedgedoseerd
muzikaal evenwichtsherstel door
aangename „eigen tonen." Behave
de muziek is er echter ook nog de
„taal van de natuur", die een bij
zonder weldoende invloed op de mens
uitoefent :hët ruisen van de wind en
de zee, het gezoem van bijen, het
lied van een vogel, het geritsel
van het gras dat zijn al
lemaal genezende tonen, waar We he
laas ve-l te weinig en veel te zelden
f-bruili van maken. i
zijn heer en meester graag een ple
ziertje doen. Intuïtief zoekt hij naar
de manier, waarop hem dat zal ge
lukken. De opgaaf voor de leermees
ter is telkens duidelijk te vertellen,
wat hij van hem verlangt en als hij
het goed gedaan heeft, hem dit te
latenweten
OPVOEDING.
Van nature is de-hond 'n grote mate
van vrijheid gewend. Wil men hem
ertoe brengen zich in zijn vrijheid te
beperken, dan moet-ie daartoe wor
den opgevoed. We zeiden het al, dat
is een geduldwerk. Maar doet men
hot niet, dan kan men erop rekenen
dat het dier gaat behoren tot de gro
te groep der „lijntrekkers". U kent
dat. Een man of vrouw met een hond
aan een lijn, die maar loopt te sjorren
aan de lijn. Geen wonder. Het dier
wil vooruit en loopt altijd zover, als
de lijn lang is. De dresseur leert zijn
hond die lijntrekking af door hem
links naast zich te laten lopen en
tientallen keren zyn neus te laten
stoten tegen zijn rechterknie, die
telkens voor de hondensnuit komt,
wanneer hij te vei- naar voren schuift.
Na heel veel oefening weet de hond,
dat hij nooit voorbij de knie moet
komen. Voorbij die knie betekent voor
hem neusstoten. Dat vindt-ie onple
zierig en dus doet-ie het tenslotte
niet meer.
GEEN MACHINE.
Een hond is geen machine, maar
een levend wezen, dat opgevoed moet
worden. Maar net als een mens heeft
een dier zyn luimen, afhankelijk van
allerlei factoren. Er zijn dagen, dat
er niets met hem te beginnen is. Een
goede hondenkenner merkt dat op en
zal het dier dan zoveel mogelijk met
rust laten, zoals wy een mens in zyn
ontstemming graag aan zichzelf wil
len over laten.
Een ontstemd mens is ook onge
schikt om een hond te dresseren en
tot een welopgevoed dier om te vor
men, dat precies doet wat wij van
hem verlangen. Er zijn veel meer on
geschikte mensen voor de dressuur
dan ongeschikte honden. Want hoe-
velen van ons zijn in staat om zich
zelf, werkelijk uit te schakelen, op
de achtergrond te plaatsen? Een
dresseur, die er alleen maar op uit
is zijn eigen wil door te drijven, be
reikt niets. Baas en hond moeten één
zijn. Eikaars reacties moeten beiden
duidelijk zijn.
Maar de mensen zijn soms zo on
begrijpelijk voor een hondenverstand.
Neem daar nu dat jonge diertje. Een
snoezig, wollen bolletje, dat door
iedereen even graag op schoot geno
men wordt. Het diertje vindt het
prettig. Ongetwijfeld.
Klaar die pret wordt hem gegund,
tot er de attractie voor de verwen
nerij af is. Omdat-ie aangehaald
werd, denkt het dier iedereen er een
plezier mee gedaan te hebben. De
hond is consequent en wil dat genoe
gen blijven geven. Maar de mens ver
jaagt hem; vindt hem lastig. Gevolg:
het dier weet niet wat hij moet doen.
Niemand kijkt er meer naar hem
om".
De dresseur zegt, daarom: „Geef
het dier van begin af aan een eigen
plekje in huis. Gewen hem daaraan
en hij zal niet lastig zyn. Het is alles
zo logisch".
„En dan nog", zo besluit de heer
Kieft dit interessante gesprek, „la
ten de mensen de dieren toch goed
voer geven. Geen afval en ook geen
aardappelen. Vlees en groente, dat is
wat een hond verlangt. En vier uur
per dag een echt hondse lichaams
beweging in de vrije natuur. Ook te
gen die regel wordt nog veel te veel
gezondigd".
Men ziet het, een gesprek met een
echte hondenvriend, doet vele fouten
aan het licht komen.
Welbespraakte
verkoopster
„Achtbare Heer", zcide de 53-jarige
verkoopster A. M. N. uit Terneuzen
tegen ae kantonrechter, „een puar
jaar geleden was ik op het gemeen
tehuis al eens om een bewijs geweest,
omdat ik gerustover de wereld wilde
lopen, maar toen kreeg ik het niet en
nu hebben ze me opgeschreven". En
deze juffroug. die verbaliseerd was,
omdat zij in Axel, zonder in het be
zit te zijn van de daarvoor vereiste
vergunning met kammetjes, drukkno
pen, spelden en wat dies meer zij
aan het leuren was, vertelde er nog
bij, hoe zeer zij geliefd is bij haar
clientèle. Zelfs werd zij aangesproken
door een verpleegster van het oude
mannenhuis en die had haar ge
waagd vooral toch 's middags op be
zoek te komen in dat tehuis, omdat
zij de boel daar altijd zo opvrolijkte
met haar verhalen.
De juffrouw bleek overigens wel
bespraakt en zo kostte het de amb
tenaar nog al enige moeite om tot
zijn eis van 5 of 3 dagen te komen.
De „achtbare heer", mr. P. \V. C. C.
M. van Meerwijk ontsloeg de dame
tenslotte van rechtsvervolging, om
dat er ergens in de dagvaarding een
foutje schuide, maar hy gaf haar
daarbij de goede raad voortaan toch
maar een ventvergunning te gaan ha
len.
De kaashandelaar P. L. uit Hulst
werd aldaar „in kcnnlijke staat" op
de openbare weg aangetroffen en
prompt ingesloten. De andere dag
belootde hij de verbaliserende amb
tenaren een bol kaas, „als zy de
zaak zo maar lieten". Wat echter
niet doorging. L. vertelde, dat hij
in een „zware toestand" verkeert,
waarvan de politie gebruik maakt
om hem steeds maar op de bon te
slingeren. Toen nog twee getuigen
hadden verklaard, dat zij kort voor
diens aanhouding bij L. geen dron
kenschap hadden kunnen bespeuren,
besloot de kantonrechter de zaak
aan te houden tot 4 November a.s.
om ook de verbalisanten te kunnen
horen.
De jeugdige F. P. van K. te Hon-
tenisse fietste des avonds met een
rijwiel, waarvan de voorlamp niet
brandde en bovendien vernielde hij
moedwi lig een bloempot met Inhoud,
die ter versiering van het dorp langs
de straat was geplaatst. Dit alles
onder de ogen van een dienaar van
Hermandad, zodat K.'s ontkennin
gen hem niet veel baatten. „Mis
selijk", noemde de kantonrechter
deze streek en conform de eis werd
het 15 of 8 dagen.
Twee talingen pafLe de Belgische
arts U. H. uit Kortrijk te Philippi
ne neer toen hij daar op jcaht was.
Daar dit geschiedde tijdens de ge
sloten jachttijd op deze vogels, kost
te dit de dokter 5 of 2 dagen met
verbeurdverklaring van het jacht
geweer. Wanneer dit niet wordt
uitgeleverd moet de arts daarvoor
I 150 betalen of 30 dagen brommen.
C. J. van der H.. chauffeur te
Terneuzen, gaf in Philippine met
zijn bestelauto ge'cn voorrang aan
een wachtauto. die daarop recht
had. Gevolg: toen een botsing en
nu 15 of S dagen.
Ja. W., zonder beroep te Terneu
zen, woonde daar al bijna 19 jaar,
maar was als Belgische niet in het
bezit van een verblijfsvergunning.
Eis 5 of 3 d., uitspraak 3 of 2 d.
R. de B., kantoorbediende te Sas
van Gent, passeerde de grens op
andere fijze dan via een doorlaat
post, wat hem op 10 of 6 d. kwam
te staan.
A. M„ sjouwerman te Terneuzen,
kwam bij de Leeuwenlaan aldaar
met zijn rijwiel in botsing met een
auto, omdat hij deze laatste geen
voorrang verleende. Uitspraak 10
of 5 d.
B. van den E.. zonder beroep te
Sas van Gent, reed daar des avonds
met zijn rijwiel, waarvan de ver
lichting niet functionneerde. Uit
spraak 4 of 2 d.
De chauffeur G. de M. uit Ter
neuzen verleende met zyn autobus
geen voorrrang aan een ander mo
torrijtuig. Eis 15 of 10 d., uit
spraak 10 of 5 d.
Koningin Juliana bezocht
„50 jaar wonen"
Koningin Juliana heeft Woensdag
middag een bezoek gebracht aan de
tentoonstelling „50 jaar wonen", die
gehouden wordt in het nieuwe stad
huis te 's-Gravenhage. Zij werd ont
vangen door burgemeester mr F. M.
A. Schokking en dr ir Z. oJ. van der
Meer, directeur-generaal van de we
deropbouw en volkshuisvesting.
H.M. bezichtigde tal van stands,
waarbij deskundigen voorlichting ga
ven. Zij gebruikte vervolgens de thee
in een kamer met een interieur anno
1900. Ook werd de expositie „Haagse
architecten" met een bezoek vereerd.
Hector, een van de verdienstelijke
speurhonden van de Rijkspolitie.
