KAPPIE OM «ET GELUK VAK PETER I 9 DE SPOORWEGEN VERDIENEN NIET AAN SLORDIGHEID Een Nederland-film voor Mexicaanse bioscopen. EN DE LAATSTE ZEEROVER n MATROZEFSHAG %/>CElES^ p (BB ffil 1ST A y DE REDE WE KNIPPEN EN PLAKKEN EEN SCHILDERIJ PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT DONDERDAG 23 OCTOBER 1953. GEVONDEN VOORWERPEN Slechts vreugd voor de opkopers (Van een speciale verslaggever) Zo om de paar maanden is er in Utrecht uitverkoop van de honderden en honderderlei voorwerpen, die wij in vergeetachtige ogenblikken in de treinen laten liggen on tegelijk van de zogenaamde verstane goederen, waaronder in spoorvvegtaal kan begrepen worden die artikelen, die om een of andore reden geweigerd zijn door degenen, voorwié ze bestemd waren. Wij hebben altijd gedacht, ,dat dit een winstgevend zaakje was voor het spoor. Notaris Hellingman, die deze verkopingen al enige jaren leidt in het Utrechtse notarishuis, heeft ons verteld, dat we ons daarin vergist hebben. Er moet. altijd geld bij. om dat de administratie en registratie van de om niet verworven waren zo veelomvattend is. Een staf van per soneel heeft er dagelijks werk aan. De opbrengsten zijn, met uitzonde ring van die in de oorlogsjaren, on voldoende om al de kosten goed te maken. Omdat het een vorm van rei zigersservice is, handhaven de spoor wegen de instelling. Wie de uitgebreide collectie een keer gezien heeft, kan het zich wel indenken, dat die winst niet groot, kan zijn. Hij staat telkens weer ver steld dat er nog' lieden gevonden wor- Ter gelegenheid van Prins Bernhard's bezoek. (Van onze Haagse redacteur) DEN HAAG, October Tydens het bezoek van Prins Bernhard aan Me xico zal in 'n groot aantal bioscopen in Mexico een door Polygoon-Profil- ti vervaardigde film vertoond wor den, die een overzicht geeft van de Nedèrlandse scheepvaart, industrie en luchtvaart. Wg zijn in. de gelegenheid geweest deze film te zien en eerlijk gezegd, heeft zij. op,011s geen grote indruk gemaakt. Zij is geheel samengesteld uit journaalopnamen. Aan Poly- goon-Profilti kan men gerust toe vertrouwen deze opnamen zo logisch mogelijk aan elkaar te verbinden, maar dat neemt niet weg, dat. zij een; enigszins verbrokkeld karakter draagt. Althans voor. dé Nederland se toeschouwer. De Mexicanen, die misschien ter nauwernood weten, dat op de kaart van Europa een kléin stipje zich met de naam Nederland siert en die, voorzoverzij van ons land gehoord hebben-in de eerste plaats aan klom pen molens en tulpenvelden denken, zullen door deze film in elk geval tot het inzicht komen, dat Nederland =een nijvere bevolking, heeft, die haar in dustrie- techhismT op peil gehouden heeft en tot een. hoog niveau heeft opgevoerd.. r De film maakt de Mexicanen dui delijk, dat Nederland over zeer mo derne, grote fabrieken beschikt, die de meest uiteenlopende producten voor de export leveren, dat het grote schepen, in de vaart heeft, die deze producten naar alle uithóeken der wereld brengen en dat ons land vliegdiensten onder houdt met tal van verre landen. Enkele flitsen van .een vroeger be zoek van Prins Bernhard aan Mexi co, van de Koninklijke familie en van Prins Bernhard als paardrijder verlevendigen liét zakelijke deel vaIï de film We mogen aannemen, dat zij met welke eenvoudige middelen zy ook is samengesteld haar uit werking op de Mexicanen niét zal missen. den, die .met graagte goed geld ge ven voor de rommel, die men er dik wijls tussen ziet. Met levensgrote verbazing hebben we bij de jongste veiling afgevraagd wat mijnheer Van der Berg uit Den Bosch voor duistere, bedoelingen heeft, dat hij het waagde twintig- gulden te betalen voor een mand met handschoenen-met-defect". Is er on gelukkiger 'combinatie denkbaar Van kindsbeen af 'is ons geleerd, dat de intrinsieke waarde van hand schoenen schuilt in hun twee-ledige gelijkvormigheid. Mijnheer Van der Berg uit Den Bosch heeft ons de na ïveteit van deze gedachte bewezen en hij deed dat in de overtreffende trap, want de wantjes en handschoe nen waren nog defect bovendien. Verbaasd waren we pok toen een kist met papiérwaren werd aange kondigd. We stonden vlak bij de aan geboden collectie. En nog meer nabij was daar de man met het pokerge zicht, die er een paar gulden op bood en de gelukkige eigenaar werd. Wij hadden in de verzameling niets dan afgewerkte blauwdrukken herkend, kennelijk achteloos in de trein laten liggen door aannemers of bouwkun digen. Voor hen misschien van veel waarde, voor een ander waardeloos. „Wat wilt u met die rommel?" vroegen we onze gelukkige buurman, „dat is toch waardeloos?" „Niet helemaal", gaf hij ons mét twinkelend oog terug. „Er zitten twee rol nieuw calqueerpapier bij. Dat spul kost twintig cent de meter. Alleen dat maakt de koop al goed". Verlegen hebben we-ons in onze on wetendheid op de -achtergrond ge plaatst. Christelijk Sociale conferentie te Utrecht. De Christelijk-Sóciale Conferentie 1952' is thans definitief vastgesteld en zal gëhouden worden van 4 tot en met 7 November. a..s.in .het gebouw „Esplanade" 'te Utrecht. Een korte wijcllngsdienst op Dinsdagmorgen 11 uur zal voorafgaan aande ópenings- samenkomst. Er zal in 3 secties ver gaderd worden. - De eerste, sectie staat onder voorzitterschap van •prof. dr. G. Brillenburgh Wurth, de tweede onder voorzitterschap van dr. jv.G: C. Ruppen, de déïde,,.Qnder Voor zitterschap van M; Ruppert. Door 19 referenten-'zullen onder werpen behandeld worden, zoals „De betekenis van de Bijbelse boodschap voor het sociale, leven" „Mens, massa en gemeenschap" en „De organisatie van de Maatschap- py". Referenten zijn de heren: Dr. H. Berkhof, prof. dr. H. N. Ridderbos, prof. dr. J. P. - Kruit, prof. dr. R. Schippers, C. van Nierop, W. P. Cifossen, ds, W. A. Wiersinga, mevr-, dr. F. P. DiemerLindeboom, dr. P. J, Roscam—Abbing, -'dr. H. R. Wijn gaarden, Ei M. van Diffelen, mr. P. Borst,, mr. drA. A. van Rhijn, prof. dr. F. L. van Muiswinkel, C. J. van Mastrigt, mr. J. M-eyner, dl'. S. Ro- zemond, C. Smeenk en drs. F. A. Kraaienveld. Naar wij vernemen bestaat er zeer grote belangstelling uit alle kringen voor deze conferentie. 10. Leep Lap-oog liet er geen gras over groeien. Htf was hevig achter dochtig geworden door het geschreeuw van de maat. Daarom greep hy die ook fora beet en sleurde hem overeind. „Nee! Help!! Ik heb niets gedaan!" gilde de maat. „Kappie! Help!!" „Hou je schreeuwlelijk dicht!" gromde Leep Lap-oog." „Myn schat heb je gestolen, hè? Er is niemand anders op dit eiland dan jyJe dacht me voor de gek te kunnen houden door de domme te spelen, maar dan ken je mij nog niet! Gelukkig heb ik een stevig touw bij me, zodat ik je aan deze palm vast kan bin den. Na een uur of wat zal je me da.n wel vertellen, waar je myn schat hebt gelaten!" Leep Lap-oog had de maat meegesleurd naar een forse palm en zonder zich aan het gegil en geklaag van de maat te storen, haalde hy een touw uit zyn zak. Maar juist, toen hij dit wilde gaan gebruiken, naderde er uit de verte een troep negers, wild springend en krijsend. „Dat ook nog!" gierde de maat. „Laat me los! Kappie! Ik heb geen schat! Heus niet! Laat me los...... die menseneters zullen me op eten!" VAN ROSSEM S KITTY LESSELS 44 Gedurende al die tijd van Michael's ongeluk en Lorna's ellende; geduren de al de tijd van haar verloving was er geen vrije, lachende, zingende vro lijkheid geweest, 't Verlangen ernaar- brak los, net als een kléin scheepje; op een' grote, wijde zee en liet kon niet meer vastgemaakt worden Daarop de stem van ^"v zuilen gardenia's in - de Avenida Central kopen Daarna was het stil, zij waren voorbij, Men hoorde niets anders dan 't lome gezoem der insecten eii Andy's negerstem, die ergens vals zong,en 't zeer Engelse geluid van de góng voor 't diner. Beatrice wachtte een paar minu ten en reed toen naar de eetkamer, waar zij 't laatste binnenkwam en waardoor zij meer opviel dan wan neer zij de eerste was geweest, Zij bracht haar stoel naar haar eigen plaats, rechts van Bryce. Lynne zat tegenover haar, naast Howard Lan- Advertpnlïc dale, de tabaksplanter van middel bare leeftyd uit Jamaica, die nog geen half uur tevoren per vliegtuig aangekomen was. Charles Garron aan 't hoofd van de tafel, was door zyn vrouw tijdig op de hoogte gebracht waarom juf frouw Carriek weer teruggekomen was. Hij zorgde er voor op gereser veerde wijze beleefd te zijn tegen over de onverwachte gast uit Enge land, terwijl hij overigens als een gesloten boek was. De koele kamer, met het prachti ge ebbenhouten meubilair en de wit te leren overtrekken, deed prettig aan. Heerlijke dingen kwamen op tafel: advocaten met citroensap en rode peper, een heerlijke kreeften soep; gebraden kip; vruchtensla van ananas. „Maar", verzekerde Ho ward Landale Lynne, „u moest eens onze peperpot op Jamaica proeven. Hoe ouder die is, hoe beter; ik heb er een geproefd, die vijftig jaar oud was en die was overheerlijk". Daar na kwamen er een zeer luchtige kaassouflé en heerlijke vruchten. Dit waren Landale's oppervlakki ge indrukken van het diner op de Casa, die a,vond. Zijn meer diepgaan. de indrukken waren: Beatrice's on- tastbare treurigheid, mevrouw Gar- ron's ongewone onrust, "die openlijke belangstelling van Bryce voor het Engelse meisje en Charles Garron, die afgetrokken was: dat alles had iets met elkaar uit te staan en maakte dat er een vreemde gespan nenheid heerste. Hy was er met rou wig om, toen zij naar de patio gin gen voor de koffie. Lynne exeuseerde zich dadelijk daarna, dat zij een brief moest schrijven en zij ging naar-haar ka mer terug, waar Peter vredig sliep. Zij schreef een lange en gehoorzame brief aan Philip, waarin zij hem uit legde nog niet te weten wanneer haar terugreis zou aanvangen, daar Pe- maar even weg ging. Zij wist, Philip dit vervelend zou vinden en zij was dankbaar voor de afstand van duizenden mijlen, waaroverheen hij niet kon argumenteren, noch ge melijk worden, of haar de wet voor schrijven. Vreemd, dat Philips boze buien zo veel meer opvielen en zo veel ondraaglijker waren op een af- Bryce Garron, wiens persoon'! je omringde maar je nooit onder drukte, Voor dit keer was zij niet eerlijktegenover zichzelf. zy nam haar schrijfbenodigdhe den, deed haar verlovingsring ,af en stopte die in een la van haar toilet tafel. Philip had er altijd de nadruk op gelegd, dat de ring te duur was geweest om hem elke dag te dra gen en bewaard moest blijven voor speciale gelegenheden. De invloed van Philip woog nog zwaar. Terwijl zy schreef, legden Beatri ce en Bryce patience in de salon, on der het goedkeurend oog van me vrouw Garron. Voor Beatrice was 't een langdurig hazai'dspel geweest, wat Bryce betrof en nu was het op eens een zeer noodzakelijk spel ge worden, een spel dat goed moest af lopen zonder verder verlies aan tijd. Maar niet overhaast en daardoor verknoeid, Na enige tijd zei Beatrice veront schuldigend dat zij moe was. ,,'t Is al leen maar de spanning over alles", zei z\j en zij leunde achterover en sloot Haar ogen. Ja, een dag van onoverkomelijke smart moest dit voor Beatrice ge weest zijn. met de aankomst van Mi chael's zoon en met al die uiteengera felde herinneringen, dacht mevrouw Garron, die opstond en meteen om haai' heendraaide. „Jo enkels, lieve ling?" fluisterde zij. ,,Nee, nee, die doen niet zo'n pijn, als andere dingen". De ogen gingen open en waren als vensters in een on verlicht huis, want men kon niets van de vormen zien van wat daarin stond. Zij voegde er als een volgzaam kind aan toe; „Ik geloof, dat ik nu graag naar bed zou gaan". „Goede nacht, lieveling". Mevrouw Garron kuste haar wang. Bryce duwde haar naar haar ka mer; en omdat Lynne tot diep in zijn hart doorgedrongen was, keek hy naar Beatrice met een nog dieper schuldgevoel dan ooit en zei: „Geeft dokter Leon helemaal geen hoop, Be atrice?" En haar hersenen vertaal den dat door: „Kom je nooit weer op je benen te staan en ontkom je nooit meer aan myn geweten, om mij de vrijheid te geven myn eigen weg te gaan?" En zij dacht: „Mijn ver zwikte enkels zijn de wapens tegen zulke tegenstanders als juffrouw Carriek. Waarom zou ik myn wapen rusting afleggen? Dat zou een sol daat ook niet doen, die ten strijde trekt". Maar, omdat zij zeer ervaren op haar eigen terrein was, zei zy": „Ja, hy geeft hoop, en 'daar klem. ik mij elke dag aan vast; elke dag, Bryce". Zyn gezicht kromp ineen. „God weet, dat je moedig oent geweest". (Wordt vervolgd). Advertentie Iedere VRIJDAG] VEEMARKTHALLEN 2 ROTTERDAM XiS-iTiTT-i' ZON EN MAAN. 24 October Zon op 7.20 onder 17.27 Maan op 13.51 onder 20.59 24 October, Vlissingen Terneuzen Hansweert Zierikzee Wemeldinge HOOGWATER u.+NAP U.+NAP 4.55 1.80 17.22 1.82 5.24 1.96 17.49 2.00 5.56 2.07 18.19 2.12 6.16 1.39 18.39 1.48 6.36 1.60 18.56 1.68 LAAG WATER U.—NAP u.—NAP 11.15 1.68 23.34 1.57 11.45 1.88 0.00 2.05 12.23 2.03 11.54 1.40 12.21 1.61 m m s EVEN OEFENEN dan kun je het.... In vakje nummer 5 hier boven staat-een figuur. Het is de bedoeling deze figuur in één lijn te tekenen. Zo dus, dat je 't potlood niet van het papier tilt. Oefen eerst zelf maar goed en laat het daarna eens een ander doen. Je zet eerst de lyn die in vakje I staat daarna voeg je de lijnen van vakje 2 er bij en zo maar door. Je ziet, het is niet moeilijk .v. als. je het weet „Waarom Jeantje niet graag gaat logeren, is me een raadsel" sprak moeder nadat ze haar dochtertje in bed had gestopt. „Anders kan ze gewoon de dag niet afwachten dat ze naar tan te Loes mag en nu... het lijkt wel of ze er helemaal geen zin in beeft!" Vader lachte. „Er zal wel wat met haar aan de hand zü'n zei hij zyn schouders ophalend. „Let maar op. morgen is het natuurlijk alweer over. Kom, we gaan gezellig thee drinken!" Er werd niet meer over. Jeantje gespro ken maar de volgende mor gen deed moeder een ont dekking. Het was pas half zeven enja, ze hoorde het toch duidelijk, er liep iemand over de gang. Vlug wipte moeder het bed uit en keek om de hoek van de deur. Daar sloop Jeantje de trap af. Over haar pyama had. ze een trui aangetrok ken en haar voetjes staken in pantoffels. Even later hoorde móeder in de keu ken wat gerinkel van scho teltjes en daarna piepte zacht de achterdeur van het huis. Moeder liep snel naar het raam en zag tot haar grote verwondering Jeantje door de tuin lopen, terwijl ze voorzichtig een schotel tje droeg waarmee ze even later achter het schuurtje verdween. „Wel héb ik ooit!" riep moeder. Gauw trok ze haar kamerjas aan en holde de tuin in haar dochtertje achterna. Jean gaf een gilletje van schrik, toen- ze moeder ineens voor zich zag staan. Ze zat op haar knieën voor een klein hokje dat helemaal verscho len stond, tussen hét kreu pelhout en: in dat hokje zat een kléinhondje dat ge zellig at van' het schoteltje met geweekt brood dat Jeantje voor hem had neer gezet. „Ik ik stot terde de kleine meid. „Ik. ik heb het beestje gekregen van een vriendinnetjehy heet Woefiemaar ik dacht dat ik van U geen hondje mocht hebben... Ik kan Woefie niet meer mis sen Jeantje snikte het uit, terwijl ze het hondje over 't kleine kopje streek. „Je hondje hoeft heus niet weg, schat!" lachte moeder echter. „Als je zoveel van Woefje houdt, mag je hem best houden hoorzet het hokje maar ln de schuur, daar is het warmer dan hier!" Verheugd pakte Jeantje het hokje op en liep er mee naar de schuurdeur, maar plotseling riep moeder „Hé,maar nu weet ik óók, waarom je plotseling geen zin had om naar tante Loes te gaan!" Jeantje be gon verlegen te lachen. „Ik ik ga maar wét graag" zei ze „mmaar mag ik Woefie dan meenemen Mies de Muit moet alle dagen Naar de slager, kruidenier. Al de pakjes doet ze netjes In een kar, die zie je hier -Kijk maar eens, daar gaat het muisje, Met de kar achter zich aan. Alle pakjes, doosjes, busjes, Eeejt ze er al in gedaan. Maar ineens, gunst, wat is dht nu. Het touw kapot, de kar is weg! Waar is nu dat ding gebleven? Wat een pech! Zeg zelf eens zeg! Maar de kar kwam weer terecht hoor, Stond op straat juist om de hoek. Wacht, Ik heb een plan!", riep Miésje. „Nu raakt mijn kar vast nooit meer zoek." Ze bond de wagen aan haar staartje, Met twee dikke knopen vast. „Zo", zei ze, „nu heb ik zeker Van verliezen nooit meer last!" Het Is helemaal niet moeilijk. Je hebt er alleen verschillende stukjes ge- kleurd papier voor nodig. Geel, blauw, grijs, bruin en lieht en donker groen. Nu nog een stukje wit karton, een vel papier en voor de rest: schaar, lijmpot en een vel carbon-papier. Begin eerst de tekening zo mooi mogeiyk op het vel papier over te tekenen. Je maakt het maar zo groot als je zelf wilt. Als je daar mee klaar bent. leg je on der de plaats waar de zon staat een klein stukje geel papier. Het velletje carbon papier gaat er tussen en je drukt de zon op het gele stukje papier over. Nu de zon uitknippen en op het witte karton plakken, Denk er om. dat je het op de goede plaats doet. Op de zelfde wijze komen nu de blauwe strepen in de luent aan de beurt. Eerst van de tekening doordrukken op het blauwe papier, dan uit knippen en tenslote op het karton plakken. Zo ga je door, totdat het schilderij* helemaal klaar is. Je moet de tekening vooral steeds goed bekyken, want de ene kleur moet eerder worden opgeplakt dan de andere, omdat verschillende kleuren over elkaar heenlopen. Doe je best en veel plezier.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1952 | | pagina 8