KAPPIE
OM «ET GELUK VAK PETER
I
9
DE SPOORWEGEN VERDIENEN
NIET AAN SLORDIGHEID
Een Nederland-film voor
Mexicaanse bioscopen.
EN DE LAATSTE ZEEROVER
n
MATROZEFSHAG
%/>CElES^
p
(BB
ffil
1ST
A
y
DE REDE
WE KNIPPEN EN
PLAKKEN
EEN SCHILDERIJ
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DONDERDAG 23 OCTOBER 1953.
GEVONDEN VOORWERPEN
Slechts vreugd voor de opkopers
(Van een speciale verslaggever)
Zo om de paar maanden is er in Utrecht uitverkoop van de honderden
en honderderlei voorwerpen, die wij in vergeetachtige ogenblikken in de
treinen laten liggen on tegelijk van de zogenaamde verstane goederen,
waaronder in spoorvvegtaal kan begrepen worden die artikelen, die om
een of andore reden geweigerd zijn door degenen, voorwié ze bestemd
waren.
Wij hebben altijd gedacht, ,dat dit
een winstgevend zaakje was voor het
spoor. Notaris Hellingman, die deze
verkopingen al enige jaren leidt in
het Utrechtse notarishuis, heeft ons
verteld, dat we ons daarin vergist
hebben. Er moet. altijd geld bij. om
dat de administratie en registratie
van de om niet verworven waren zo
veelomvattend is. Een staf van per
soneel heeft er dagelijks werk aan.
De opbrengsten zijn, met uitzonde
ring van die in de oorlogsjaren, on
voldoende om al de kosten goed te
maken. Omdat het een vorm van rei
zigersservice is, handhaven de spoor
wegen de instelling.
Wie de uitgebreide collectie een
keer gezien heeft, kan het zich wel
indenken, dat die winst niet groot,
kan zijn. Hij staat telkens weer ver
steld dat er nog' lieden gevonden wor-
Ter gelegenheid van
Prins Bernhard's bezoek.
(Van onze Haagse redacteur)
DEN HAAG, October Tydens het
bezoek van Prins Bernhard aan Me
xico zal in 'n groot aantal bioscopen
in Mexico een door Polygoon-Profil-
ti vervaardigde film vertoond wor
den, die een overzicht geeft van de
Nedèrlandse scheepvaart, industrie
en luchtvaart.
Wg zijn in. de gelegenheid geweest
deze film te zien en eerlijk gezegd,
heeft zij. op,011s geen grote indruk
gemaakt. Zij is geheel samengesteld
uit journaalopnamen. Aan Poly-
goon-Profilti kan men gerust toe
vertrouwen deze opnamen zo logisch
mogelijk aan elkaar te verbinden,
maar dat neemt niet weg, dat. zij een;
enigszins verbrokkeld karakter
draagt. Althans voor. dé Nederland
se toeschouwer.
De Mexicanen, die misschien ter
nauwernood weten, dat op de kaart
van Europa een kléin stipje zich met
de naam Nederland siert en die,
voorzoverzij van ons land gehoord
hebben-in de eerste plaats aan klom
pen molens en tulpenvelden denken,
zullen door deze film in elk geval tot
het inzicht komen, dat Nederland =een
nijvere bevolking, heeft, die haar in
dustrie- techhismT op peil gehouden
heeft en tot een. hoog niveau heeft
opgevoerd.. r
De film maakt de Mexicanen dui
delijk, dat Nederland over zeer mo
derne, grote fabrieken beschikt, die
de meest uiteenlopende producten
voor de export leveren, dat het grote
schepen, in de vaart heeft,
die deze producten naar alle
uithóeken der wereld brengen en
dat ons land vliegdiensten onder
houdt met tal van verre landen.
Enkele flitsen van .een vroeger be
zoek van Prins Bernhard aan Mexi
co, van de Koninklijke familie en
van Prins Bernhard als paardrijder
verlevendigen liét zakelijke deel vaIï
de film We mogen aannemen, dat zij
met welke eenvoudige middelen
zy ook is samengesteld haar uit
werking op de Mexicanen niét zal
missen.
den, die .met graagte goed geld ge
ven voor de rommel, die men er dik
wijls tussen ziet.
Met levensgrote verbazing hebben
we bij de jongste veiling afgevraagd
wat mijnheer Van der Berg uit Den
Bosch voor duistere, bedoelingen
heeft, dat hij het waagde twintig-
gulden te betalen voor een mand met
handschoenen-met-defect". Is er on
gelukkiger 'combinatie denkbaar
Van kindsbeen af 'is ons geleerd, dat
de intrinsieke waarde van hand
schoenen schuilt in hun twee-ledige
gelijkvormigheid. Mijnheer Van der
Berg uit Den Bosch heeft ons de na
ïveteit van deze gedachte bewezen
en hij deed dat in de overtreffende
trap, want de wantjes en handschoe
nen waren nog defect bovendien.
Verbaasd waren we pok toen een
kist met papiérwaren werd aange
kondigd. We stonden vlak bij de aan
geboden collectie. En nog meer nabij
was daar de man met het pokerge
zicht, die er een paar gulden op bood
en de gelukkige eigenaar werd. Wij
hadden in de verzameling niets dan
afgewerkte blauwdrukken herkend,
kennelijk achteloos in de trein laten
liggen door aannemers of bouwkun
digen. Voor hen misschien van veel
waarde, voor een ander waardeloos.
„Wat wilt u met die rommel?"
vroegen we onze gelukkige buurman,
„dat is toch waardeloos?"
„Niet helemaal", gaf hij ons mét
twinkelend oog terug. „Er zitten
twee rol nieuw calqueerpapier bij.
Dat spul kost twintig cent de meter.
Alleen dat maakt de koop al goed".
Verlegen hebben we-ons in onze on
wetendheid op de -achtergrond ge
plaatst.
Christelijk Sociale
conferentie te Utrecht.
De Christelijk-Sóciale Conferentie
1952' is thans definitief vastgesteld
en zal gëhouden worden van 4 tot en
met 7 November. a..s.in .het gebouw
„Esplanade" 'te Utrecht. Een korte
wijcllngsdienst op Dinsdagmorgen 11
uur zal voorafgaan aande ópenings-
samenkomst. Er zal in 3 secties ver
gaderd worden. - De eerste, sectie
staat onder voorzitterschap van
•prof. dr. G. Brillenburgh Wurth, de
tweede onder voorzitterschap van dr.
jv.G: C. Ruppen, de déïde,,.Qnder Voor
zitterschap van M; Ruppert.
Door 19 referenten-'zullen onder
werpen behandeld worden, zoals
„De betekenis van de Bijbelse
boodschap voor het sociale, leven"
„Mens, massa en gemeenschap" en
„De organisatie van de Maatschap-
py".
Referenten zijn de heren: Dr. H.
Berkhof, prof. dr. H. N. Ridderbos,
prof. dr. J. P. - Kruit, prof. dr. R.
Schippers, C. van Nierop, W. P.
Cifossen, ds, W. A. Wiersinga, mevr-,
dr. F. P. DiemerLindeboom, dr. P.
J, Roscam—Abbing, -'dr. H. R. Wijn
gaarden, Ei M. van Diffelen, mr. P.
Borst,, mr. drA. A. van Rhijn, prof.
dr. F. L. van Muiswinkel, C. J. van
Mastrigt, mr. J. M-eyner, dl'. S. Ro-
zemond, C. Smeenk en drs. F. A.
Kraaienveld.
Naar wij vernemen bestaat er zeer
grote belangstelling uit alle kringen
voor deze conferentie.
10. Leep Lap-oog liet er
geen gras over groeien.
Htf was hevig achter
dochtig geworden door
het geschreeuw van de
maat. Daarom greep hy
die ook fora beet en
sleurde hem overeind.
„Nee! Help!! Ik heb
niets gedaan!" gilde de
maat. „Kappie! Help!!"
„Hou je schreeuwlelijk
dicht!" gromde Leep
Lap-oog." „Myn schat
heb je gestolen, hè? Er
is niemand anders op
dit eiland dan jyJe
dacht me voor de gek
te kunnen houden door
de domme te spelen,
maar dan ken je mij
nog niet! Gelukkig heb
ik een stevig touw bij
me, zodat ik je aan deze palm vast kan bin
den. Na een uur of wat zal je me da.n wel
vertellen, waar je myn schat hebt gelaten!"
Leep Lap-oog had de maat meegesleurd naar
een forse palm en zonder zich aan het gegil
en geklaag van de maat te storen, haalde
hy een touw uit zyn zak. Maar juist, toen
hij dit wilde gaan gebruiken, naderde er uit
de verte een troep negers, wild springend
en krijsend.
„Dat ook nog!" gierde de maat. „Laat me los!
Kappie! Ik heb geen schat! Heus niet! Laat
me los...... die menseneters zullen me op
eten!"
VAN ROSSEM S
KITTY LESSELS
44
Gedurende al die tijd van Michael's
ongeluk en Lorna's ellende; geduren
de al de tijd van haar verloving was
er geen vrije, lachende, zingende vro
lijkheid geweest, 't Verlangen ernaar-
brak los, net als een kléin scheepje;
op een' grote, wijde zee en liet kon
niet meer vastgemaakt worden
Daarop de stem van ^"v
zuilen gardenia's in - de Avenida
Central kopen
Daarna was het stil, zij waren
voorbij, Men hoorde niets anders
dan 't lome gezoem der insecten eii
Andy's negerstem, die ergens vals
zong,en 't zeer Engelse geluid van
de góng voor 't diner.
Beatrice wachtte een paar minu
ten en reed toen naar de eetkamer,
waar zij 't laatste binnenkwam en
waardoor zij meer opviel dan wan
neer zij de eerste was geweest, Zij
bracht haar stoel naar haar eigen
plaats, rechts van Bryce. Lynne zat
tegenover haar, naast Howard Lan-
Advertpnlïc
dale, de tabaksplanter van middel
bare leeftyd uit Jamaica, die nog
geen half uur tevoren per vliegtuig
aangekomen was.
Charles Garron aan 't hoofd van
de tafel, was door zyn vrouw tijdig
op de hoogte gebracht waarom juf
frouw Carriek weer teruggekomen
was. Hij zorgde er voor op gereser
veerde wijze beleefd te zijn tegen
over de onverwachte gast uit Enge
land, terwijl hij overigens als een
gesloten boek was.
De koele kamer, met het prachti
ge ebbenhouten meubilair en de wit
te leren overtrekken, deed prettig
aan. Heerlijke dingen kwamen op
tafel: advocaten met citroensap en
rode peper, een heerlijke kreeften
soep; gebraden kip; vruchtensla van
ananas. „Maar", verzekerde Ho
ward Landale Lynne, „u moest eens
onze peperpot op Jamaica proeven.
Hoe ouder die is, hoe beter; ik heb er
een geproefd, die vijftig jaar oud
was en die was overheerlijk". Daar
na kwamen er een zeer luchtige
kaassouflé en heerlijke vruchten.
Dit waren Landale's oppervlakki
ge indrukken van het diner op de
Casa, die a,vond. Zijn meer diepgaan.
de indrukken waren: Beatrice's on-
tastbare treurigheid, mevrouw Gar-
ron's ongewone onrust, "die openlijke
belangstelling van Bryce voor het
Engelse meisje en Charles Garron,
die afgetrokken was: dat alles had
iets met elkaar uit te staan en
maakte dat er een vreemde gespan
nenheid heerste. Hy was er met rou
wig om, toen zij naar de patio gin
gen voor de koffie.
Lynne exeuseerde zich dadelijk
daarna, dat zij een brief moest
schrijven en zij ging naar-haar ka
mer terug, waar Peter vredig sliep.
Zij schreef een lange en gehoorzame
brief aan Philip, waarin zij hem uit
legde nog niet te weten wanneer haar
terugreis zou aanvangen, daar Pe-
maar even weg ging. Zij wist,
Philip dit vervelend zou vinden en
zij was dankbaar voor de afstand
van duizenden mijlen, waaroverheen
hij niet kon argumenteren, noch ge
melijk worden, of haar de wet voor
schrijven. Vreemd, dat Philips boze
buien zo veel meer opvielen en zo
veel ondraaglijker waren op een af-
Bryce Garron, wiens persoon'!
je omringde maar je nooit onder
drukte, Voor dit keer was zij niet
eerlijktegenover zichzelf.
zy nam haar schrijfbenodigdhe
den, deed haar verlovingsring ,af en
stopte die in een la van haar toilet
tafel. Philip had er altijd de nadruk
op gelegd, dat de ring te duur was
geweest om hem elke dag te dra
gen en bewaard moest blijven voor
speciale gelegenheden. De invloed
van Philip woog nog zwaar.
Terwijl zy schreef, legden Beatri
ce en Bryce patience in de salon, on
der het goedkeurend oog van me
vrouw Garron. Voor Beatrice was 't
een langdurig hazai'dspel geweest,
wat Bryce betrof en nu was het op
eens een zeer noodzakelijk spel ge
worden, een spel dat goed moest af
lopen zonder verder verlies aan tijd.
Maar niet overhaast en daardoor
verknoeid,
Na enige tijd zei Beatrice veront
schuldigend dat zij moe was. ,,'t Is al
leen maar de spanning over alles",
zei z\j en zij leunde achterover en
sloot Haar ogen.
Ja, een dag van onoverkomelijke
smart moest dit voor Beatrice ge
weest zijn. met de aankomst van Mi
chael's zoon en met al die uiteengera
felde herinneringen, dacht mevrouw
Garron, die opstond en meteen om
haai' heendraaide. „Jo enkels, lieve
ling?" fluisterde zij.
,,Nee, nee, die doen niet zo'n pijn,
als andere dingen". De ogen gingen
open en waren als vensters in een on
verlicht huis, want men kon niets van
de vormen zien van wat daarin stond.
Zij voegde er als een volgzaam kind
aan toe; „Ik geloof, dat ik nu graag
naar bed zou gaan".
„Goede nacht, lieveling". Mevrouw
Garron kuste haar wang.
Bryce duwde haar naar haar ka
mer; en omdat Lynne tot diep in zijn
hart doorgedrongen was, keek hy
naar Beatrice met een nog dieper
schuldgevoel dan ooit en zei: „Geeft
dokter Leon helemaal geen hoop, Be
atrice?" En haar hersenen vertaal
den dat door: „Kom je nooit weer op
je benen te staan en ontkom je nooit
meer aan myn geweten, om mij de
vrijheid te geven myn eigen weg te
gaan?" En zij dacht: „Mijn ver
zwikte enkels zijn de wapens tegen
zulke tegenstanders als juffrouw
Carriek. Waarom zou ik myn wapen
rusting afleggen? Dat zou een sol
daat ook niet doen, die ten strijde
trekt".
Maar, omdat zij zeer ervaren op
haar eigen terrein was, zei zy": „Ja, hy
geeft hoop, en 'daar klem. ik mij elke
dag aan vast; elke dag, Bryce".
Zyn gezicht kromp ineen. „God
weet, dat je moedig oent geweest".
(Wordt vervolgd).
Advertentie
Iedere VRIJDAG]
VEEMARKTHALLEN 2
ROTTERDAM
XiS-iTiTT-i'
ZON EN MAAN.
24 October
Zon op 7.20 onder 17.27
Maan op 13.51 onder 20.59
24 October,
Vlissingen
Terneuzen
Hansweert
Zierikzee
Wemeldinge
HOOGWATER
u.+NAP U.+NAP
4.55 1.80 17.22 1.82
5.24 1.96 17.49 2.00
5.56 2.07 18.19 2.12
6.16 1.39 18.39 1.48
6.36 1.60 18.56 1.68
LAAG WATER
U.—NAP u.—NAP
11.15 1.68 23.34 1.57
11.45 1.88
0.00 2.05 12.23 2.03
11.54 1.40
12.21 1.61
m
m
s
EVEN OEFENEN
dan kun je het....
In vakje nummer 5 hier
boven staat-een figuur. Het
is de bedoeling deze figuur
in één lijn te tekenen. Zo
dus, dat je 't potlood niet van
het papier tilt. Oefen eerst
zelf maar goed en laat het
daarna eens een ander doen.
Je zet eerst de lyn die in
vakje I staat daarna voeg
je de lijnen van vakje 2 er
bij en zo maar door. Je ziet,
het is niet moeilijk .v. als.
je het weet
„Waarom Jeantje niet
graag gaat logeren, is me
een raadsel" sprak moeder
nadat ze haar dochtertje in
bed had gestopt. „Anders
kan ze gewoon de dag niet
afwachten dat ze naar tan
te Loes mag en nu... het
lijkt wel of ze er helemaal
geen zin in beeft!" Vader
lachte. „Er zal wel wat met
haar aan de hand zü'n zei
hij zyn schouders ophalend.
„Let maar op. morgen is
het natuurlijk alweer over.
Kom, we gaan gezellig thee
drinken!" Er werd niet
meer over. Jeantje gespro
ken maar de volgende mor
gen deed moeder een ont
dekking. Het was pas half
zeven enja, ze hoorde
het toch duidelijk, er liep
iemand over de gang. Vlug
wipte moeder het bed uit en
keek om de hoek van de
deur. Daar sloop Jeantje de
trap af. Over haar pyama
had. ze een trui aangetrok
ken en haar voetjes staken
in pantoffels. Even later
hoorde móeder in de keu
ken wat gerinkel van scho
teltjes en daarna piepte
zacht de achterdeur van het
huis. Moeder liep snel naar
het raam en zag tot haar
grote verwondering Jeantje
door de tuin lopen, terwijl
ze voorzichtig een schotel
tje droeg waarmee ze even
later achter het schuurtje
verdween. „Wel héb ik
ooit!" riep moeder. Gauw
trok ze haar kamerjas aan
en holde de tuin in haar
dochtertje achterna. Jean
gaf een gilletje van schrik,
toen- ze moeder ineens voor
zich zag staan. Ze zat op
haar knieën voor een klein
hokje dat helemaal verscho
len stond, tussen hét kreu
pelhout en: in dat hokje zat
een kléinhondje dat ge
zellig at van' het schoteltje
met geweekt brood dat
Jeantje voor hem had neer
gezet. „Ik ik stot
terde de kleine meid. „Ik.
ik heb het beestje gekregen
van een vriendinnetjehy
heet Woefiemaar ik
dacht dat ik van U geen
hondje mocht hebben... Ik
kan Woefie niet meer mis
sen Jeantje snikte het
uit, terwijl ze het hondje
over 't kleine kopje streek.
„Je hondje hoeft heus niet
weg, schat!" lachte moeder
echter. „Als je zoveel van
Woefje houdt, mag je hem
best houden hoorzet het
hokje maar ln de schuur,
daar is het warmer dan
hier!" Verheugd pakte
Jeantje het hokje op en liep
er mee naar de schuurdeur,
maar plotseling riep moeder
„Hé,maar nu weet ik
óók, waarom je plotseling
geen zin had om naar tante
Loes te gaan!" Jeantje be
gon verlegen te lachen. „Ik
ik ga maar wét graag"
zei ze „mmaar mag ik
Woefie dan meenemen
Mies de Muit moet
alle dagen
Naar de slager, kruidenier.
Al de pakjes doet ze
netjes
In een kar, die zie je hier
-Kijk maar eens, daar
gaat het muisje,
Met de kar achter zich
aan.
Alle pakjes, doosjes,
busjes,
Eeejt ze er al in gedaan.
Maar ineens, gunst,
wat is dht nu.
Het touw kapot,
de kar is weg!
Waar is nu dat ding
gebleven?
Wat een pech!
Zeg zelf eens zeg!
Maar de kar kwam
weer terecht hoor,
Stond op straat
juist om de hoek.
Wacht, Ik heb een plan!",
riep Miésje.
„Nu raakt mijn kar
vast nooit meer zoek."
Ze bond de wagen
aan haar staartje,
Met twee dikke knopen
vast.
„Zo", zei ze, „nu heb ik
zeker
Van verliezen nooit
meer last!"
Het Is helemaal niet
moeilijk. Je hebt er alleen
verschillende stukjes ge-
kleurd papier voor nodig.
Geel, blauw, grijs, bruin en
lieht en donker groen. Nu
nog een stukje wit karton,
een vel papier en voor de
rest: schaar, lijmpot en een
vel carbon-papier.
Begin eerst de tekening zo
mooi mogeiyk op het vel
papier over te tekenen. Je
maakt het maar zo groot
als je zelf wilt. Als je daar
mee klaar bent. leg je on
der de plaats waar de zon
staat een klein stukje geel
papier. Het velletje carbon
papier gaat er tussen en je
drukt de zon op het gele
stukje papier over. Nu de
zon uitknippen en op het
witte karton plakken, Denk
er om. dat je het op de
goede plaats doet. Op de
zelfde wijze komen nu de
blauwe strepen in de luent
aan de beurt. Eerst van de
tekening doordrukken op
het blauwe papier, dan uit
knippen en tenslote op het
karton plakken. Zo ga je
door, totdat het schilderij*
helemaal klaar is. Je moet
de tekening vooral steeds
goed bekyken, want de ene
kleur moet eerder worden
opgeplakt dan de andere,
omdat verschillende kleuren
over elkaar heenlopen. Doe
je best en veel plezier.