D
De republiek San Marino is op
zoek naar
geld!
C
Jan van Gent keerde terug uit
New York naar Amersfoort
„EIGENLIJK WAS ER WEINIG AAN
DE HAND IN DJAKARTA"
Be
WOENSDAG 22 OCTOBER 1952
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
SPEELBANK MOEST DICHT
De echtscheidingen brachten niet
voldoende op
■Ee» heel smalle, stoffige en hopeloos warme weg slingert langzaam
omhoog. Het is er druk. De toeristen trekken naar San Marino, zoals ze
in ons land naar Volendam stromen. De grenzen van deze zestig vier.
kante kilometers grote republiek -worden niet bewaakt. Er z\jn zelfs geen
douanen en je zou niet merken, dat je Italië uit- en San Marino Ingereden
was, wanneer je niet ergens boven de weg een groot bord gezien had
waarop stond: „Hier begint het land van de vrjjheid". Dit landje met
z-ifn veertienduizend bewoners heeft namelijk sinds de oorlog een commu-
nistlsce regering. Vandaar zeker dit opschrift, dat voor Italië overigens
niet zo vriendelyk is.
sen werd Elisabeth koningin. De pre
sident van San Marino schreef hierop
direct aan koningin Elisabeth. Toen
kwam er eindelijk een antwoord,
waaruit bleek, dat de Britse leeuw
geen aanleiding zag om schadever
goeding te betalen. Dat was een slag.
De staatskas was leeg, de ambtena
ren konden niet meer betaald wor
den en het faillissement stond voor
de deur.
Tijdens deze donkere dagen meld
de zich echter een elegant geklede
Roemeen by de communistische pre
sident van de republiek. „Ik heb een
idee", zei hij. Dat idee was een speel-
De hoofdstad van dit bergrijk is
|en operetteplaats, waar het krioelt
flian de touristen, waar je tienmaal
■teer souvenirs-winkeltjes hebt dan
bakkers, waar je een pracht van een
uitzicht'hebt over de Italiaanse ber
gen en waar kortgeleden allerlei
huizen heeft gebouwd, die de indruk
moeten vestigen heel oud te zijn.
Want San Marino is immers bekend
als een middeleeuwse stad. En in een
middeleeuwse stad passen geen nieu
we gebouwen. Dus specialiseert men
zich in nieuw-maakt-oud huizen.
MOEILIJKHEDEN.
Ondanks die stroom van touristen,
die er hun deviezen komen verteren
door postzegels van de republiek te
kopen en zoete witte muscaatwijn
te drinken, verkeert San Marino toch
in heel grote moeilijkheden. Het land
bestaat uit bergen en die bergen
brengen niet genoeg op om al die
veertienduizend San Marinezen een
fatsoenlijke boterham te laten verdie
nen. De regering is er dus voortdu
rend op uit middelen te verzinnen,
die geld in het laatje kunnen bren
gen.
De grootste misère begon In de
oorlog. San Marino was neutraal,
maar in 1944 vluchtten er niet min
der dan 120.000 Italiaanse soldaten
over zijn grenzen. Wie moest al die
mannen te eten geven Tot overmaat
van ramp bombardeerdede R.A.F.
bij vergissing dit neutrale gebied,
waarbij 178 personen gedood werden
en bijzonder veel schade werd aange-
rieht.
Toen de oorlog eenmaal voorbij
was, stuurde de regering van San
Marino een rekening van ongeveer
vijf millïoen guldens naar Londen.
Maar er kwam geen'antwoord. Nieu
we nota. Nog geen antwoord. Intus-
toch is t zo
Ik kan me best voorstellen dat cle
directie van dit blad voor een krant
die zo vers uit de vers komt 10 cent
rekent. En even begrijpelijk is het dat
de lorreman het Zaterdagavondblad,
nadat het door U gelezen en verfom
faaid is, aanzienlijk lager waardeert
t.w. op Vz cent (wanneer hij althans
nog steeds S cent voor 1 kg. oud pa
pier geeft). Hoe dit ook zij, het feit
dat U tijdig in uw avondblad hebt
kunnen kennis nemen van het zoel en
wee der wereld, kan worden ge
taxeerd op 'JVi cent en het vodderige
papier heeft de waarde van een halfje.
Of in andere woorden: de geestelijke
waarde van uw krant is bijna 20 maal
zo groot als de materiële. Met welke
conclusie iedere schrijver het onmid
dellijk eens zal zijn.
Gewapend metdeze ivetenschap,
mogen de auteurs echter niet al te
hoog van de toren blazen door er op
te wijzen dat de verdeling der baten
dan toch wel zeer ongelukkig is, om
dat iedere papierfabrikant in een auto
kan rijden en zij nog niet eens een
bromfiets kunnen bekostigen, want
voor een dergelijk gevoel van achter-
uitstelling is niet de minste ruimte.
Immers, de lorreman biedt slechts
een halve cent voor het blad omdat de
goede man er geen betere bestemming
voor weet dan de papiermolen. Wij
zouden hem werkelijk geen lucratie
ver advies kunnen geven. Doch zou
hij er op eigen gelegenheid in slagen
de in liet papier opgesloten waarde
volledig te benutten, dan zou blijken
dat het 63 gram wegende Zaterdag-
avondblad een waarde vertegenwoor
digt, niet van een halfje, doch van
ruim 110 millioen gulden.
U weet dat iedere stof is opgebouwd
uit moleculen en deze weer uit ato
men. Ieder hiervan vertegenwoordigt
een zekere hoeveelheid energie ter
grootte van 63 maal het één-duizend-
billioenste deel van een erg. Dat is
bijzonder weinig, want een vliegende
mug levert reecis verscheidene ergen.
Maar door het onbegrijpelijk grote
aantal moleculen waaruit ieder voor
werp is opgebouwd, vormen al die
uiterst kleine hoeveelheden energie
een niet voor te stellen kwantum. We
zullen U niet vervelen met allerlei in
drukwekkende getallen, doch slechts
vermelden dat Einstein de massa
energie van één gram stof heeft bere
kend op 25 millioen kilowatturen.
De in uw oude krant opgesloten
energie is 63 maal zo groot en omdat
een kilowattuur thans 7 cent kost, be
tekent dit dat U momenteel voor een
waarde van ruim 110 millioen gulden
in handen houdt. Jammer dat tot nu
toe niemand het er uit kan halen; de
lorreman met, maar de knavste kern-
physicus evenmin, althans niet in een
exploiteerbare vorm. Daarin schiet het
menselijk kunnen te kort.
Trouwens, de mens moet er voor
waken zichzelf te hoog over het paard
te tillen. Want bij al onze torenhoge
ivolkenkrabbers, Eiffeltorens en ande
re machtige bouwwerken, zijn we niet
eens in staat om verhoudingsgewijs de
bouwwerken te vervaardigen die door
de natuur worden voortgebracht.
H. Pêtillon.
door JAN BRUSSE.
bank te bouwen, waar de rijke Itali
anen. zonder dat zij door de belas
tingambtenaren van hun land op de
vingers getikt zouden worden, kon
den spelen. De Roemeen wist zelfs
in het buitenland geld te lenen voor
de bouw van het casino. Het casino.
Het idee bleek inderdaad goed. want
de bank deed gouden zaken. Zulke
fouden zaken, dat de speelbank van
et niet v©r gelegen Venetië er de
helft van zijn klanten door verloor.
Italië werd hierop kwaad en vroeg
langs diplomatieke weg, of San Ma
rino aan alle kanten grenst; clan leg-
dacht men natuurlijk niet aan. Goed,
zei de grote buur, waaraan San Ma
rino aan alle kanten grenst -.dan leg
gen we de spoorljjn van Italië naar
jullie hoofdstad (je) stop. En we gaan
een blokkade vormen, zodat er geen
goederen meer over jullie grenzen
kunnen komen. Waarop de bank na
tuurlijk toch gesloten moest worden,
want San Marino kan, op zich zelf
aangewezen, natuurlijk helemaal niet
bestaan.
Daarop had de Roemeen een nieuw
idee. We stichten een vloot. Natuur
lijk zonder schepen. Maar we verko
pen het recht om onder onze vlag te
varen. Panama doet dat ook. Sche
pen die om de een of andere reden
niet onder eigen vlag willen varen,
hebben voor de vlag van zo'n landje
altijd heel wat over. De Roemeen
ging met allez-Iei officiële papieren
op weg naar Hamburg om" contact
op te nemen met verschillende re
ders. Maar op de Italiaanse grens
werd hy gearresteerd. Hij bleek een
internationale oplichter te zijn.
SCHEIDINGEN.
Hoe nu aan geld te komen? Ais
we eens bekend maakten, dat het in
onze republiek mogelijk is om bin
nen de vier en twintig uur te schei
den, stelde een minister voor. Dat
voorstel werd met algemene stem
men aangenomen. Men verwachtte
hier veel van, aangezien het in Italië
vrijwel onmogelijk is om te scheiden.
Maar ondanks de propaganda wei
den er in heel 1951 maar zeventig
scheidingen uitgesproken. Dat. lever
de natuurlijk met genoeg op om
veertienduizend San Marinezen te
onderhouden.
De zaken gingen steeds slechter.
Niemand had meer geld en iedereen
kocht op de pof. Dus hadden de win
keliers ook geen geld meer om hun
grossiers - die in Italië wonen - te be
talen. Die grossiers beklaagden zich
bij hun regering. De Italiaanse rege
ring leende hierop twee honderd mil
lioen lires aan San Marino. Hiermede
werden de ambtenaren betaald, die
toen hun winkeliers weer konden be
talen. die daarna hun grossiers weer
konden betalen. Zodat dat geld van
zelf weer in Italië kwam.
Maar zelfs deze kleine republiek
kan met die honderd millioen lires
niet lang leven. Na het idee van de
schadevergoeding, dat van de bank,
dat van de vloot en dat van de schei
dingen besloot, men hierop de grond
van de republiek eens te gaan onder
zoeken. Toen ontdekte men, dat die
grond erg rijk was aan bepaalde ert
sen. Het nieuwe idee is nu die ertsen
te gaan ontginnen. Maar het is erg
warm in San Marino en dan valt
hard werken niet mee.
De traagheid op de
Britse scheepswerven.
Klacht van een reder.
De voorzitter van de raad van be
stuur der British Steamship Co.. Ed
mund H. Watts, heeft in een toe
spraak bij de tewaterlating van een
nieuw schip meegedeeld, dat een
scheepswerf te Rotterdam een schip
van zijn maatschappij in 22 dagen
heeft gerepareerd, terwijl de beste
tijd, die een Engelse maatschappij
kon toezeggen 45 werkdagen was.
Een zeer irriterend schouwspel op
de Britse scheepswerven is, zo zgi hij,
•dat honderden arbeiders reeds- met
werken ophouden een half uur voor
dat de sirene gaat. Het hieruit voort
vloeiende verlies aan arbeidsuren
schat de heer Watts op een millioen
uren per jaar voor de gehele Britse
scheepsbouwnijverheid. Een verlies
dat de reders moeten betalen.
TERUGGEKEERDE NEDERLANDER MELDT .-
Minister-president Wilopo hield radiorede
„Eigenlijk was er weinig aan de hand", is de mening van de heer D.
Lambermont, lioofdinstructeur van de Rijksluchtvaartschool, die een oriën
tatiereis naar Indonesië heeft gemaakt en met het eerste vliegtuig dat
uit Djakarta, na de incidenten van de vorige week Vrijdag, vertrok, gister
middag op Schiphol aankwam. De stemming onder de Hollanders was
goed, van een paniek was niets te hespeuren en alleen de inheemse be
volking was wat zenuwachtig.
Dat de eerste dagen geen vlieg
tuigen konden vertrekken, was het
gevolg van het feit, dat de weg naar
het vliegveld Kemajoran was afge
zet. Dit is op snelle en correcte wij
ze gebeurd, volgens de heer Lamber
mont, die voorts zeide, dat de Indo
nesische regering de toestand snel
weer in de hand had. De gebeurte
nissen kwamen voor de Hollanders
als een volkomen verrassing, doch
toen de heer Lambermont Maandag
morgen Djakarta verliet, had het
stadsbeeld reeds weer zijn normale
aanzien gekregen.
RADIOREDE VAN
PREMIER WILOPO
Intussen heeft minister-president
Wilopo in een radiorede nadrukkelyk
verklaard, dat er van een kabinets
crisis geen sprake is. De regeling
zal voortgaan haar verantwoordelijk
heid te dragen en haar programma
uit te voeren. Maar dit vraagt een
kalme atmosfeer en harde, eensge
zinde arbeid.
De premier wees er op. dat de on
rust ontstond toen het openbaar de
bat in het parlement begon over het
beleid van de minister van defensie.
Dit debat ontwikkelde zich zodanig,
dat de vraag rees of de regering in
staat zou blijven haar werk te doen.
Vrees ontstond voor een kabinets
crisis.
Uit de gebeurtenissen van j.l. Vrij
dag sprak een geest, die paal en perk
wil stellen aan een ontwikkeling van
het parlementarisme, welke de rege
ring zou verhinderen haar plichten te
vervullen. Bovendien was de premier
verheugd, dat leger en territoriale
commandanten van geheel Indonesië
zich loyaal hebben getoond.
Mr Wilopo eindigde zijn rede met
een beroep op het volk, mede te wer
ken tot handhaving van de eenheid
van de natie.
De Amsterdamse rechtbank heeft Dins
dag drie Amsterdammers, die in valse dol
lars gehandeld hadden, veroordeeld tot
straffen variërend van 1 tot 2 jaar. De
zaak tegen een vierde verdachte werd
aangehouden.
Reuzenhaai gevangen
Dc haringlogger ,.Sch. 236" uit,
Schevcningen is Dinsdag thuis
gekomen met een reuzenhaai.
Deze reuzenhaai heeft een leng
te van ongeveer 7 meter en een
gewicht van 3 a 4000 kg. Het
is een hele toer geweest de vis
aan boord te brengen.
.J
Lichte prijsstijging
in Nederland
Het Centraal Bureau voor de Sta
tistiek heeft thans prijsindexcijfers
van het gezinsverbruik per 15 Sep
tember 1952 op basis 1949 100
gepubliceerd. Het totaal-indexcijfer
steeg van 15 Augustus op 15 Sep
tember met 1 punt. van 119 tot 120,
hetgeen voornamelijk werd teweeg
gebracht door prijsstijgingen van voe
dingsmiddelen." De indexcijfers voor
aardappelen, fruit en groenten liepen
op van 97 tot 109. Voorts deden zich
prijsstijgingen voor van roomboter,
kaas en eieren. Het totaal-indexcy-
fer voor cle voedingsmiddelen steeg
met 3 punten. Bij de niet voedings
middelen trad een lichte prijsdaling
op bij woninginrichting en huisraad.
De prijzen van eierkolen en cokes en,
in geringe mate, van schoeisel liepen
daarentegen op.
Oorlog tussen studenten
van Utrecht en Delft
Het begon met een vlag
Het is weer „oorlog" tussen de stu
denten van Utrecht en die van Delft.
D.w.z. tussen de R.K. studenten van
beide steden. Vorige week kwamen
enkele leden van „Veritas" uit
Utrecht op bezoek bij hun zusterver
eniging „Sanetus Virgilius" in Delft
en enkele dagen later ontdekte men
daar in de soos, dat de verenigings-
vlag was verdwenen. Die lelyke
Utrechters toch
Een strafexpeditie trok onmiddel
lijk naar de Domstad en slaagde er in
met een vrachtauto ongeveer de ge
hele inventaris van de sociëteit van
„Veritas" weg te voeren. Maar toen
men eenmaal met de buit in Deift was
aangeland, voelde men zich blijkbaar
toch niet helemaal veilig. De sociëteit
werd in staat van verdediging ge
bracht in afwachting van een t°gen-
aanyal. Dat was gisternacht. Maar er
gebéurde niets. Tegen de morgen
zochten de Delftse studenten dan ook
hun legersteden op, hetgeen hun on
geluk werd. Want toen om en uur of
acht alleen maar een paar werksters
in het gebouw aanwezig waren, deden
de Utrechters toch een inval. En zij
slaagden er inderdaad in met een deel
van hun eigendommen naar de Dom
stad terug te keren.
De rest staat nóg in Delft. Maar
aangezien ook de Delftse vlag nog in
Utrecht moet zyn, zal er van een be
ëindiging van de .vijandelijkheden"
nog wel geen sprake kunnen zijn.
Majestueuze heerseressen van de zee liggen aan hun kaden in de haven van New York. Op de achtergrond
Manhattan. Deze foto werd gemaakt vanuit een hefsehroefvliegtuig.
BUSCHAUFFEUR OP BROADWAY.
Ook in Holland is veel
om er gelukkig mee te zijn
Beste buspassagiers,
Op een gure regenachtige dag als u lang op me had staan wachten,
zou u vermoedelyk zeggen: die kerel is laat.
En nu ben ik laat met schrijven. Maar mijn hoofd loopt af en toe
om van de mensen, die ik moet ontmoeten en de (moeilijke) namen,
die Ik telkens tracht te onthouden. Dus: sorry, dat ik u heb laten wach
ten.
De laatste dagen heb ik trouw in myn busje gekard. De mensen kyken
nog steeds. „Zo, jy bent die Hollander", krijg ik telkens te horen.
En nog elke dag houden de mensen ray op straat aan met de woorden:
„Ik heb je gisteren op de televisie gezien." Waaruit een mens haast
zou opmaken, dat het heel makkelij k is hier een beroemd man te worden
als je eenmaal aan cle goede kant van de microfoon of dc t.v.-camera
staat.
Als ik nu over nog een televisie
programma ga vertellen, moet u niet
denken, dat het me in m'n bol is gé-
slagen. In de studio hadden ze een
model van een bus gebouwd. De re
gisseur ging met mij achter in de
bus zitten en daar begon het vraag-
en antwoordspel weer opnieuw. Over
de fietsers in Nederland en de taxi
chauffeurs in New York, de arbeids
voorwaarden en dat eeuwige geld.
Onverwachts het was al tijdens de
uitzending vroeg de interviewer
me of ik het lastig vond in dit zware
verkeer te ryden. Nou, zei ïk, in die
studio-bus heb ik er niets geen last
van: het enige wat ik tenminste zs"
ryden was het karretje van de televi
sie-camera. „Dat zal je tegenvallen",
zei de interviewer, „kijk maar 'ns
achterom".
Ik maakte een gebaar van „je
kunt me nog meer vertellen". Maar
ik keek achterom, en waarachtig
daar was het net of we door de 42e
straat reden. Op een achterdoek dat
de vorm had van de achterruit van
de bus werd een film van de 42e
straat afgedraaid en zo leek het in
de studio alsof we reden. Dat was
wel wat ik in Holland zou noemen
„hardstikke goed".
Dan ben ik een avond bij de cow
boys uit Texas en Arizona geweest,
die hun jaarlijkse „rodeo" houden in
het grootste overdekte sportterrein
ter wereld, Madison Square Gardens,
dat zoals ze hier zeggen „een
stadsblok groot is" en 20.000 toe
schouwers kan bevatten. Ik had na
tuurlijk wel eens een rodeo op de
film gezien, met ruiters-voor-ander-
halve-minuut, die van een stierenrug
worden geslingerd. Dit rodeo was ook
zo'n slinger-kampioenschap. Er lie
pen er wel eens een paar kreupel, als
ze met moeder aaide in aanraking
waren gekomen, maar zo heef veel
gebeulde er toch niet
ONDER CHAUFFEURS
Ander onderwerp: ik ben ver
schillende avonden by Amerikaanse
collega's, thuis geweest. Zonder poes
pas. Mee-eten wat de pot schaft Et
wilde namelijk graag eens eén' in
druk krijgen, hoe mijn Amerikaanse
vrienden rondkomen. Dat hangt
net als in. Holland voor een groot
deel af van moeder de vrouw. In
sommige gezinnen werken de vrou
wen ook, en dan hebben ze het héél
ruim. Maar als er veel kinderen zijn.
kan dat niet altijd. Ik ben er van
overtuigd, dat de gemiddelde New
Yorkse bus-chauffeur beter af is dan
wy in Amersfoort. Maar op het plat
teland liggen de lonen aanzienlijk la
ger. En als je Amersfoort vergelijkt
met 'n stad van soortgelijke grootte
in Amerika, dan moet je toch eerst
wel heel erg oppassen voor je con
clusies trekt.
Iedereen vraagt me hier, of ik
Jan van Gent, de Amers-
foortse buschauffeur die enige
tijd dienst deed in New York
vertelt in bijgaande brief van
zijn ervaringen in de Verenigde
Staten. Hij is nu weer terug in
Amersfoort. Een aanbod om in
de „States" te blijven, heeft
Jan van Gent niet aanvaard
want„er is ook in Holland
ireel om gelukkig mee te zijn".
hier zou willen blijven. Mag ik eens
heel eerlijk zijn: ik vind nier veel
aantrekkelijks in Amerika, Een bete
re levensomstandigheden zijn natuur
lijk een machtige trekpleister. Mijn
tijdelijke bazen hebben my een baan
aangeboden. Dat is voor 'n deel een
vriendschappelijk gebaar geweest,
maar ook was het geloof ik wel de
erkenning, dat ik een bruikbare
kracht in hun organisatie zou zijn.
Allemaal er aardig, natuurlijk. Maar
serieus heb ik er nog niet één ogen
blik over gepiekerd om, naar aan
leiding van een reis met zoveel feeste
lijkheden, zulke beslissingen te ne
men. Daarnaast: er is in Holland
heel veel om erg gelukkig mee te
zijn. Daarvan ben ik me bewust,
vooral nu het grote avontuur zo
langzamerhand weer ten einde loopt
Zo langzamerhand ben ik aan
mijn laatste ritjes over Broadway en
de 42e straat toe. Dan volgt 'n vlieg-
rïtje naar Amsterdam en dan wordt
het weer ..Stationsplein, dames en
heren, uitstappen", of „doorlopen
alstublieft"
Ik heb een reusachtige tijd in New
York gehad en kom terug met aller
lei machtige herinneringen. Van een
aing alleen, heb ik niet de minste
hoogte gekregen. Wie straks in
Amerika president wordt. Maar als
ik het goed zie. heeft de gemiddelde
Amerikaan daar evenmin veel idee
van. Ze vliegen mekaar heftig in de
haren er over, dat wel. Ik bemoei me
dr niet mee!
Hel Wereldgebeuren.
Nieuwe koers in
Zuid-Amerika
Er is na 1945 een tijd geweest, dat
de Nederlandse Maagd een droe
vig snuitje trok, wannéér ze in
haar portcmonnaie neuzelde. Het was
toen in die geldbuidel maar een lege,
ongezellige boel.
Zonder noog van de toren te bla
zen de goede huisvrouw p'ccgt
immers al zuchtende te sparen - -
mogen we wel zeggen, dat die tijd
voorbij is. Hebben we niet kort ge
leden een standje gekregen, omdat
het Nederlandse mUlioenentegood bij
de Europese Betalingsunie het ge
meenschappelijke deviezenpotje van
een aantal Europese landen - te
hoog was opgelopen waardooi dc
verhoudingen scheef getrokken wer
den
We verdienden dit standje nog ook,
want de vraag is al gesteld wal Ne
derland voor al die deviezen zou moe
ten kopen.
Bovendien en dat is erger lie
pen we in net buitenland in de ga
ten. Er zyn ogenblikkelijk verstan
dige en op-handel-beluste lieden op
gestaan, (lie tot zichzelf en de wereld
zeiden: „Wanneer die Betalingsunie
overschotten heeft, dan moet ze uit
gebreid worden, dan moeten er ande
re landen aan te pas komen, die aan
deze „richards" excusez Ie mot
wel allerlei producten kunnen le
veren".
Een Amerikaans econoom liet zelfs
het woord Zuid-Amerika vallen. Nou
viel dat woord als een blok lood op
de gevoelige teen van Uncle Sam die
al lang met lede. ogen zag, dat som
mige landen proberen in Zuid-Ame-
rika vaste voet te krygen.
De Verenigde Staten hebben Zuid-
Amerika altyd beschouwd als
het particuliere domein van hun
bankiers en kooplieden. Ze waren
daar oppermachtig. Ze lieten we' wat
economische activiteit van anderen
toe, maar op het juiste moment werd
geroepen .Stop it".
Zo ging het tot voor kort. Zo gaat
het nu niet meer. Vele Zuid-Ameri
kaanse landen zijn bezig zich los te
maken van U.S.A., zowel politiek als
financieel. Er zijn daar grote veran
deringen op til. Vandaar ae gevoelige
teen. Nu behoeft Uncle Sam nog niet
direct bang te zijn voor die Europese
Betalingsunie, want die Unie ver
koopt wel aan Zuid-Amerika, maar
koopt weinig uit de landen van Péron
c.s. omdat het prijsniveau in de
meeste Europese landen te laag ligt
voor de dure Zuid-Amerikaanse pro
ducten. Er zal dus voor de handel
EuropaZuid-Amerika naar andere
wegen gezocht moeten worden en
dat zal nog wel de nodige zorgen
baren. Maar wel moet Uncle Sam in
het algemeen beducht zijn voor z'n
positie in Zuid-Amerika. Het gaat
daar niet goed Dat Péron anti-
Amerikaans is en alles doet om Ame
rikaanse invloeden te weren, is alge
meen bekend. Hij heeft intussen mee-
leggers gekregen.
epaald teleurstellend voor de
Verenigde Staten was, dat Chili
onder leiding kwam van generaal
Ibanez del Campo, die ook los van
de Verenigde Staten wil. Ibarra tw-ft
als president van Ecuador duidelijk
zijn sympathie voor Péron geuit De
Mexicaanse president Ruiz Cortinez
is een tamelyk verwoede tegenstan
der van de Amerikaanse buitenland
se politiek. Dan is er nog de presi
dent van Guatemala, die ook al ge
noeg heeft van de Amerikanen
Hoe is het mogelijk, vraagt men
zich af, dat in deze Zuid-Amerikaan
se landen zo'n anti-Amerikaanse
stemming is ontstaan Wat moet het
worden als straks ook in Brazilië het
roer om zou gaan bij de verkiezin-
fen Daarover begint in Washing-
on ongeinstheid te ontstaan. Men
vraagt zich af of de economische
en politieke banden met Zuid-Ameri
ka wel op de juiste wijze zyn „ge
cultiveerd" In de meeste Zuid- Ame
rikaanse landen hebben links ge
oriënteerde politieke bewegingen en
de vakverenigingen sedert enige ja
ren grote zeggenschap gekregen."
Deze organisaties venvachten wei
nig heil van Washington, omdat
ze die stad als een bolwerk van
conservatisme zien. Wil Uncle Sam
in Zuid-Amerika vaste voet houden,
dan zal er in Washington iets moe
ten veranderen. Het denkbeeld van
een „Monroe-leer", die ook 4uid-
Amerika omvat, dient los gelaten te
worden. De politieke en economische
onafhankelijkheid van de Zuid-Ame
rikaanse landen zal tenvolle erkend
en gerespecteerd moeten worden.
Wellicht is 't reeds te laat voor 'n
zo volledige herziening van de Ame
rikaanse politiek jegens de Zuid-
Amerikaanse staten. Daarvan zouden
dan anderen kunnen profiteren
en waarom zouden dat niet de ver
armde Europese landen zijn, die met
de Zuid-Amerikaanse staten een
reeks nieuwe economische „stuntjes"
op touw kunnen zetten, tot beider
voordeel
Mr. Stikker morgen naar
Londen
Mr D. Stikker, oud-minister van
buitenlandse zaken en sinds 15 Sep
tember ambassadeur van Nederland
in Londen, wordt Donderdag met zijn
echtgenote in de Britse hoofdstad
verwacht om zijn nieuwe functie te
aanvaarden.
EEN BOFK VOOR
JONGENS.
Dick Laan, die reeds bekendheid
heeft verworven met zijn Pinkeltje-
boeken, die bij de jeugd er graag zijn
ingegaan, heeft ook verschillende boe
ken voor oudere jongens geschreven,
waarvan thans de ..Berg M" in her
druk is verschenen. Het is een vlot
verhaal, dat in Zeeland begint, in Am
sterdam zijn voortzetting vindt, om in
een Zwitserse kostschool tot een cli
max te komen. Niet alleen door de
prettige verteltrant, maar ook door de
sympathieke paedagogische inslag is
dit boek een voorbeeld van goede
jeugdliteratuur geworden. De uitgave
-- is van de firma Van Holkema en Wa-
JAN VAN GENTrendorf N.V. te Amsterdam.