D De republiek San Marino is op zoek naar geld! C Jan van Gent keerde terug uit New York naar Amersfoort „EIGENLIJK WAS ER WEINIG AAN DE HAND IN DJAKARTA" Be WOENSDAG 22 OCTOBER 1952 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT SPEELBANK MOEST DICHT De echtscheidingen brachten niet voldoende op ■Ee» heel smalle, stoffige en hopeloos warme weg slingert langzaam omhoog. Het is er druk. De toeristen trekken naar San Marino, zoals ze in ons land naar Volendam stromen. De grenzen van deze zestig vier. kante kilometers grote republiek -worden niet bewaakt. Er z\jn zelfs geen douanen en je zou niet merken, dat je Italië uit- en San Marino Ingereden was, wanneer je niet ergens boven de weg een groot bord gezien had waarop stond: „Hier begint het land van de vrjjheid". Dit landje met z-ifn veertienduizend bewoners heeft namelijk sinds de oorlog een commu- nistlsce regering. Vandaar zeker dit opschrift, dat voor Italië overigens niet zo vriendelyk is. sen werd Elisabeth koningin. De pre sident van San Marino schreef hierop direct aan koningin Elisabeth. Toen kwam er eindelijk een antwoord, waaruit bleek, dat de Britse leeuw geen aanleiding zag om schadever goeding te betalen. Dat was een slag. De staatskas was leeg, de ambtena ren konden niet meer betaald wor den en het faillissement stond voor de deur. Tijdens deze donkere dagen meld de zich echter een elegant geklede Roemeen by de communistische pre sident van de republiek. „Ik heb een idee", zei hij. Dat idee was een speel- De hoofdstad van dit bergrijk is |en operetteplaats, waar het krioelt flian de touristen, waar je tienmaal ■teer souvenirs-winkeltjes hebt dan bakkers, waar je een pracht van een uitzicht'hebt over de Italiaanse ber gen en waar kortgeleden allerlei huizen heeft gebouwd, die de indruk moeten vestigen heel oud te zijn. Want San Marino is immers bekend als een middeleeuwse stad. En in een middeleeuwse stad passen geen nieu we gebouwen. Dus specialiseert men zich in nieuw-maakt-oud huizen. MOEILIJKHEDEN. Ondanks die stroom van touristen, die er hun deviezen komen verteren door postzegels van de republiek te kopen en zoete witte muscaatwijn te drinken, verkeert San Marino toch in heel grote moeilijkheden. Het land bestaat uit bergen en die bergen brengen niet genoeg op om al die veertienduizend San Marinezen een fatsoenlijke boterham te laten verdie nen. De regering is er dus voortdu rend op uit middelen te verzinnen, die geld in het laatje kunnen bren gen. De grootste misère begon In de oorlog. San Marino was neutraal, maar in 1944 vluchtten er niet min der dan 120.000 Italiaanse soldaten over zijn grenzen. Wie moest al die mannen te eten geven Tot overmaat van ramp bombardeerdede R.A.F. bij vergissing dit neutrale gebied, waarbij 178 personen gedood werden en bijzonder veel schade werd aange- rieht. Toen de oorlog eenmaal voorbij was, stuurde de regering van San Marino een rekening van ongeveer vijf millïoen guldens naar Londen. Maar er kwam geen'antwoord. Nieu we nota. Nog geen antwoord. Intus- toch is t zo Ik kan me best voorstellen dat cle directie van dit blad voor een krant die zo vers uit de vers komt 10 cent rekent. En even begrijpelijk is het dat de lorreman het Zaterdagavondblad, nadat het door U gelezen en verfom faaid is, aanzienlijk lager waardeert t.w. op Vz cent (wanneer hij althans nog steeds S cent voor 1 kg. oud pa pier geeft). Hoe dit ook zij, het feit dat U tijdig in uw avondblad hebt kunnen kennis nemen van het zoel en wee der wereld, kan worden ge taxeerd op 'JVi cent en het vodderige papier heeft de waarde van een halfje. Of in andere woorden: de geestelijke waarde van uw krant is bijna 20 maal zo groot als de materiële. Met welke conclusie iedere schrijver het onmid dellijk eens zal zijn. Gewapend metdeze ivetenschap, mogen de auteurs echter niet al te hoog van de toren blazen door er op te wijzen dat de verdeling der baten dan toch wel zeer ongelukkig is, om dat iedere papierfabrikant in een auto kan rijden en zij nog niet eens een bromfiets kunnen bekostigen, want voor een dergelijk gevoel van achter- uitstelling is niet de minste ruimte. Immers, de lorreman biedt slechts een halve cent voor het blad omdat de goede man er geen betere bestemming voor weet dan de papiermolen. Wij zouden hem werkelijk geen lucratie ver advies kunnen geven. Doch zou hij er op eigen gelegenheid in slagen de in liet papier opgesloten waarde volledig te benutten, dan zou blijken dat het 63 gram wegende Zaterdag- avondblad een waarde vertegenwoor digt, niet van een halfje, doch van ruim 110 millioen gulden. U weet dat iedere stof is opgebouwd uit moleculen en deze weer uit ato men. Ieder hiervan vertegenwoordigt een zekere hoeveelheid energie ter grootte van 63 maal het één-duizend- billioenste deel van een erg. Dat is bijzonder weinig, want een vliegende mug levert reecis verscheidene ergen. Maar door het onbegrijpelijk grote aantal moleculen waaruit ieder voor werp is opgebouwd, vormen al die uiterst kleine hoeveelheden energie een niet voor te stellen kwantum. We zullen U niet vervelen met allerlei in drukwekkende getallen, doch slechts vermelden dat Einstein de massa energie van één gram stof heeft bere kend op 25 millioen kilowatturen. De in uw oude krant opgesloten energie is 63 maal zo groot en omdat een kilowattuur thans 7 cent kost, be tekent dit dat U momenteel voor een waarde van ruim 110 millioen gulden in handen houdt. Jammer dat tot nu toe niemand het er uit kan halen; de lorreman met, maar de knavste kern- physicus evenmin, althans niet in een exploiteerbare vorm. Daarin schiet het menselijk kunnen te kort. Trouwens, de mens moet er voor waken zichzelf te hoog over het paard te tillen. Want bij al onze torenhoge ivolkenkrabbers, Eiffeltorens en ande re machtige bouwwerken, zijn we niet eens in staat om verhoudingsgewijs de bouwwerken te vervaardigen die door de natuur worden voortgebracht. H. Pêtillon. door JAN BRUSSE. bank te bouwen, waar de rijke Itali anen. zonder dat zij door de belas tingambtenaren van hun land op de vingers getikt zouden worden, kon den spelen. De Roemeen wist zelfs in het buitenland geld te lenen voor de bouw van het casino. Het casino. Het idee bleek inderdaad goed. want de bank deed gouden zaken. Zulke fouden zaken, dat de speelbank van et niet v©r gelegen Venetië er de helft van zijn klanten door verloor. Italië werd hierop kwaad en vroeg langs diplomatieke weg, of San Ma rino aan alle kanten grenst; clan leg- dacht men natuurlijk niet aan. Goed, zei de grote buur, waaraan San Ma rino aan alle kanten grenst -.dan leg gen we de spoorljjn van Italië naar jullie hoofdstad (je) stop. En we gaan een blokkade vormen, zodat er geen goederen meer over jullie grenzen kunnen komen. Waarop de bank na tuurlijk toch gesloten moest worden, want San Marino kan, op zich zelf aangewezen, natuurlijk helemaal niet bestaan. Daarop had de Roemeen een nieuw idee. We stichten een vloot. Natuur lijk zonder schepen. Maar we verko pen het recht om onder onze vlag te varen. Panama doet dat ook. Sche pen die om de een of andere reden niet onder eigen vlag willen varen, hebben voor de vlag van zo'n landje altijd heel wat over. De Roemeen ging met allez-Iei officiële papieren op weg naar Hamburg om" contact op te nemen met verschillende re ders. Maar op de Italiaanse grens werd hy gearresteerd. Hij bleek een internationale oplichter te zijn. SCHEIDINGEN. Hoe nu aan geld te komen? Ais we eens bekend maakten, dat het in onze republiek mogelijk is om bin nen de vier en twintig uur te schei den, stelde een minister voor. Dat voorstel werd met algemene stem men aangenomen. Men verwachtte hier veel van, aangezien het in Italië vrijwel onmogelijk is om te scheiden. Maar ondanks de propaganda wei den er in heel 1951 maar zeventig scheidingen uitgesproken. Dat. lever de natuurlijk met genoeg op om veertienduizend San Marinezen te onderhouden. De zaken gingen steeds slechter. Niemand had meer geld en iedereen kocht op de pof. Dus hadden de win keliers ook geen geld meer om hun grossiers - die in Italië wonen - te be talen. Die grossiers beklaagden zich bij hun regering. De Italiaanse rege ring leende hierop twee honderd mil lioen lires aan San Marino. Hiermede werden de ambtenaren betaald, die toen hun winkeliers weer konden be talen. die daarna hun grossiers weer konden betalen. Zodat dat geld van zelf weer in Italië kwam. Maar zelfs deze kleine republiek kan met die honderd millioen lires niet lang leven. Na het idee van de schadevergoeding, dat van de bank, dat van de vloot en dat van de schei dingen besloot, men hierop de grond van de republiek eens te gaan onder zoeken. Toen ontdekte men, dat die grond erg rijk was aan bepaalde ert sen. Het nieuwe idee is nu die ertsen te gaan ontginnen. Maar het is erg warm in San Marino en dan valt hard werken niet mee. De traagheid op de Britse scheepswerven. Klacht van een reder. De voorzitter van de raad van be stuur der British Steamship Co.. Ed mund H. Watts, heeft in een toe spraak bij de tewaterlating van een nieuw schip meegedeeld, dat een scheepswerf te Rotterdam een schip van zijn maatschappij in 22 dagen heeft gerepareerd, terwijl de beste tijd, die een Engelse maatschappij kon toezeggen 45 werkdagen was. Een zeer irriterend schouwspel op de Britse scheepswerven is, zo zgi hij, •dat honderden arbeiders reeds- met werken ophouden een half uur voor dat de sirene gaat. Het hieruit voort vloeiende verlies aan arbeidsuren schat de heer Watts op een millioen uren per jaar voor de gehele Britse scheepsbouwnijverheid. Een verlies dat de reders moeten betalen. TERUGGEKEERDE NEDERLANDER MELDT .- Minister-president Wilopo hield radiorede „Eigenlijk was er weinig aan de hand", is de mening van de heer D. Lambermont, lioofdinstructeur van de Rijksluchtvaartschool, die een oriën tatiereis naar Indonesië heeft gemaakt en met het eerste vliegtuig dat uit Djakarta, na de incidenten van de vorige week Vrijdag, vertrok, gister middag op Schiphol aankwam. De stemming onder de Hollanders was goed, van een paniek was niets te hespeuren en alleen de inheemse be volking was wat zenuwachtig. Dat de eerste dagen geen vlieg tuigen konden vertrekken, was het gevolg van het feit, dat de weg naar het vliegveld Kemajoran was afge zet. Dit is op snelle en correcte wij ze gebeurd, volgens de heer Lamber mont, die voorts zeide, dat de Indo nesische regering de toestand snel weer in de hand had. De gebeurte nissen kwamen voor de Hollanders als een volkomen verrassing, doch toen de heer Lambermont Maandag morgen Djakarta verliet, had het stadsbeeld reeds weer zijn normale aanzien gekregen. RADIOREDE VAN PREMIER WILOPO Intussen heeft minister-president Wilopo in een radiorede nadrukkelyk verklaard, dat er van een kabinets crisis geen sprake is. De regeling zal voortgaan haar verantwoordelijk heid te dragen en haar programma uit te voeren. Maar dit vraagt een kalme atmosfeer en harde, eensge zinde arbeid. De premier wees er op. dat de on rust ontstond toen het openbaar de bat in het parlement begon over het beleid van de minister van defensie. Dit debat ontwikkelde zich zodanig, dat de vraag rees of de regering in staat zou blijven haar werk te doen. Vrees ontstond voor een kabinets crisis. Uit de gebeurtenissen van j.l. Vrij dag sprak een geest, die paal en perk wil stellen aan een ontwikkeling van het parlementarisme, welke de rege ring zou verhinderen haar plichten te vervullen. Bovendien was de premier verheugd, dat leger en territoriale commandanten van geheel Indonesië zich loyaal hebben getoond. Mr Wilopo eindigde zijn rede met een beroep op het volk, mede te wer ken tot handhaving van de eenheid van de natie. De Amsterdamse rechtbank heeft Dins dag drie Amsterdammers, die in valse dol lars gehandeld hadden, veroordeeld tot straffen variërend van 1 tot 2 jaar. De zaak tegen een vierde verdachte werd aangehouden. Reuzenhaai gevangen Dc haringlogger ,.Sch. 236" uit, Schevcningen is Dinsdag thuis gekomen met een reuzenhaai. Deze reuzenhaai heeft een leng te van ongeveer 7 meter en een gewicht van 3 a 4000 kg. Het is een hele toer geweest de vis aan boord te brengen. .J Lichte prijsstijging in Nederland Het Centraal Bureau voor de Sta tistiek heeft thans prijsindexcijfers van het gezinsverbruik per 15 Sep tember 1952 op basis 1949 100 gepubliceerd. Het totaal-indexcijfer steeg van 15 Augustus op 15 Sep tember met 1 punt. van 119 tot 120, hetgeen voornamelijk werd teweeg gebracht door prijsstijgingen van voe dingsmiddelen." De indexcijfers voor aardappelen, fruit en groenten liepen op van 97 tot 109. Voorts deden zich prijsstijgingen voor van roomboter, kaas en eieren. Het totaal-indexcy- fer voor cle voedingsmiddelen steeg met 3 punten. Bij de niet voedings middelen trad een lichte prijsdaling op bij woninginrichting en huisraad. De prijzen van eierkolen en cokes en, in geringe mate, van schoeisel liepen daarentegen op. Oorlog tussen studenten van Utrecht en Delft Het begon met een vlag Het is weer „oorlog" tussen de stu denten van Utrecht en die van Delft. D.w.z. tussen de R.K. studenten van beide steden. Vorige week kwamen enkele leden van „Veritas" uit Utrecht op bezoek bij hun zusterver eniging „Sanetus Virgilius" in Delft en enkele dagen later ontdekte men daar in de soos, dat de verenigings- vlag was verdwenen. Die lelyke Utrechters toch Een strafexpeditie trok onmiddel lijk naar de Domstad en slaagde er in met een vrachtauto ongeveer de ge hele inventaris van de sociëteit van „Veritas" weg te voeren. Maar toen men eenmaal met de buit in Deift was aangeland, voelde men zich blijkbaar toch niet helemaal veilig. De sociëteit werd in staat van verdediging ge bracht in afwachting van een t°gen- aanyal. Dat was gisternacht. Maar er gebéurde niets. Tegen de morgen zochten de Delftse studenten dan ook hun legersteden op, hetgeen hun on geluk werd. Want toen om en uur of acht alleen maar een paar werksters in het gebouw aanwezig waren, deden de Utrechters toch een inval. En zij slaagden er inderdaad in met een deel van hun eigendommen naar de Dom stad terug te keren. De rest staat nóg in Delft. Maar aangezien ook de Delftse vlag nog in Utrecht moet zyn, zal er van een be ëindiging van de .vijandelijkheden" nog wel geen sprake kunnen zijn. Majestueuze heerseressen van de zee liggen aan hun kaden in de haven van New York. Op de achtergrond Manhattan. Deze foto werd gemaakt vanuit een hefsehroefvliegtuig. BUSCHAUFFEUR OP BROADWAY. Ook in Holland is veel om er gelukkig mee te zijn Beste buspassagiers, Op een gure regenachtige dag als u lang op me had staan wachten, zou u vermoedelyk zeggen: die kerel is laat. En nu ben ik laat met schrijven. Maar mijn hoofd loopt af en toe om van de mensen, die ik moet ontmoeten en de (moeilijke) namen, die Ik telkens tracht te onthouden. Dus: sorry, dat ik u heb laten wach ten. De laatste dagen heb ik trouw in myn busje gekard. De mensen kyken nog steeds. „Zo, jy bent die Hollander", krijg ik telkens te horen. En nog elke dag houden de mensen ray op straat aan met de woorden: „Ik heb je gisteren op de televisie gezien." Waaruit een mens haast zou opmaken, dat het heel makkelij k is hier een beroemd man te worden als je eenmaal aan cle goede kant van de microfoon of dc t.v.-camera staat. Als ik nu over nog een televisie programma ga vertellen, moet u niet denken, dat het me in m'n bol is gé- slagen. In de studio hadden ze een model van een bus gebouwd. De re gisseur ging met mij achter in de bus zitten en daar begon het vraag- en antwoordspel weer opnieuw. Over de fietsers in Nederland en de taxi chauffeurs in New York, de arbeids voorwaarden en dat eeuwige geld. Onverwachts het was al tijdens de uitzending vroeg de interviewer me of ik het lastig vond in dit zware verkeer te ryden. Nou, zei ïk, in die studio-bus heb ik er niets geen last van: het enige wat ik tenminste zs" ryden was het karretje van de televi sie-camera. „Dat zal je tegenvallen", zei de interviewer, „kijk maar 'ns achterom". Ik maakte een gebaar van „je kunt me nog meer vertellen". Maar ik keek achterom, en waarachtig daar was het net of we door de 42e straat reden. Op een achterdoek dat de vorm had van de achterruit van de bus werd een film van de 42e straat afgedraaid en zo leek het in de studio alsof we reden. Dat was wel wat ik in Holland zou noemen „hardstikke goed". Dan ben ik een avond bij de cow boys uit Texas en Arizona geweest, die hun jaarlijkse „rodeo" houden in het grootste overdekte sportterrein ter wereld, Madison Square Gardens, dat zoals ze hier zeggen „een stadsblok groot is" en 20.000 toe schouwers kan bevatten. Ik had na tuurlijk wel eens een rodeo op de film gezien, met ruiters-voor-ander- halve-minuut, die van een stierenrug worden geslingerd. Dit rodeo was ook zo'n slinger-kampioenschap. Er lie pen er wel eens een paar kreupel, als ze met moeder aaide in aanraking waren gekomen, maar zo heef veel gebeulde er toch niet ONDER CHAUFFEURS Ander onderwerp: ik ben ver schillende avonden by Amerikaanse collega's, thuis geweest. Zonder poes pas. Mee-eten wat de pot schaft Et wilde namelijk graag eens eén' in druk krijgen, hoe mijn Amerikaanse vrienden rondkomen. Dat hangt net als in. Holland voor een groot deel af van moeder de vrouw. In sommige gezinnen werken de vrou wen ook, en dan hebben ze het héél ruim. Maar als er veel kinderen zijn. kan dat niet altijd. Ik ben er van overtuigd, dat de gemiddelde New Yorkse bus-chauffeur beter af is dan wy in Amersfoort. Maar op het plat teland liggen de lonen aanzienlijk la ger. En als je Amersfoort vergelijkt met 'n stad van soortgelijke grootte in Amerika, dan moet je toch eerst wel heel erg oppassen voor je con clusies trekt. Iedereen vraagt me hier, of ik Jan van Gent, de Amers- foortse buschauffeur die enige tijd dienst deed in New York vertelt in bijgaande brief van zijn ervaringen in de Verenigde Staten. Hij is nu weer terug in Amersfoort. Een aanbod om in de „States" te blijven, heeft Jan van Gent niet aanvaard want„er is ook in Holland ireel om gelukkig mee te zijn". hier zou willen blijven. Mag ik eens heel eerlijk zijn: ik vind nier veel aantrekkelijks in Amerika, Een bete re levensomstandigheden zijn natuur lijk een machtige trekpleister. Mijn tijdelijke bazen hebben my een baan aangeboden. Dat is voor 'n deel een vriendschappelijk gebaar geweest, maar ook was het geloof ik wel de erkenning, dat ik een bruikbare kracht in hun organisatie zou zijn. Allemaal er aardig, natuurlijk. Maar serieus heb ik er nog niet één ogen blik over gepiekerd om, naar aan leiding van een reis met zoveel feeste lijkheden, zulke beslissingen te ne men. Daarnaast: er is in Holland heel veel om erg gelukkig mee te zijn. Daarvan ben ik me bewust, vooral nu het grote avontuur zo langzamerhand weer ten einde loopt Zo langzamerhand ben ik aan mijn laatste ritjes over Broadway en de 42e straat toe. Dan volgt 'n vlieg- rïtje naar Amsterdam en dan wordt het weer ..Stationsplein, dames en heren, uitstappen", of „doorlopen alstublieft" Ik heb een reusachtige tijd in New York gehad en kom terug met aller lei machtige herinneringen. Van een aing alleen, heb ik niet de minste hoogte gekregen. Wie straks in Amerika president wordt. Maar als ik het goed zie. heeft de gemiddelde Amerikaan daar evenmin veel idee van. Ze vliegen mekaar heftig in de haren er over, dat wel. Ik bemoei me dr niet mee! Hel Wereldgebeuren. Nieuwe koers in Zuid-Amerika Er is na 1945 een tijd geweest, dat de Nederlandse Maagd een droe vig snuitje trok, wannéér ze in haar portcmonnaie neuzelde. Het was toen in die geldbuidel maar een lege, ongezellige boel. Zonder noog van de toren te bla zen de goede huisvrouw p'ccgt immers al zuchtende te sparen - - mogen we wel zeggen, dat die tijd voorbij is. Hebben we niet kort ge leden een standje gekregen, omdat het Nederlandse mUlioenentegood bij de Europese Betalingsunie het ge meenschappelijke deviezenpotje van een aantal Europese landen - te hoog was opgelopen waardooi dc verhoudingen scheef getrokken wer den We verdienden dit standje nog ook, want de vraag is al gesteld wal Ne derland voor al die deviezen zou moe ten kopen. Bovendien en dat is erger lie pen we in net buitenland in de ga ten. Er zyn ogenblikkelijk verstan dige en op-handel-beluste lieden op gestaan, (lie tot zichzelf en de wereld zeiden: „Wanneer die Betalingsunie overschotten heeft, dan moet ze uit gebreid worden, dan moeten er ande re landen aan te pas komen, die aan deze „richards" excusez Ie mot wel allerlei producten kunnen le veren". Een Amerikaans econoom liet zelfs het woord Zuid-Amerika vallen. Nou viel dat woord als een blok lood op de gevoelige teen van Uncle Sam die al lang met lede. ogen zag, dat som mige landen proberen in Zuid-Ame- rika vaste voet te krygen. De Verenigde Staten hebben Zuid- Amerika altyd beschouwd als het particuliere domein van hun bankiers en kooplieden. Ze waren daar oppermachtig. Ze lieten we' wat economische activiteit van anderen toe, maar op het juiste moment werd geroepen .Stop it". Zo ging het tot voor kort. Zo gaat het nu niet meer. Vele Zuid-Ameri kaanse landen zijn bezig zich los te maken van U.S.A., zowel politiek als financieel. Er zijn daar grote veran deringen op til. Vandaar ae gevoelige teen. Nu behoeft Uncle Sam nog niet direct bang te zijn voor die Europese Betalingsunie, want die Unie ver koopt wel aan Zuid-Amerika, maar koopt weinig uit de landen van Péron c.s. omdat het prijsniveau in de meeste Europese landen te laag ligt voor de dure Zuid-Amerikaanse pro ducten. Er zal dus voor de handel EuropaZuid-Amerika naar andere wegen gezocht moeten worden en dat zal nog wel de nodige zorgen baren. Maar wel moet Uncle Sam in het algemeen beducht zijn voor z'n positie in Zuid-Amerika. Het gaat daar niet goed Dat Péron anti- Amerikaans is en alles doet om Ame rikaanse invloeden te weren, is alge meen bekend. Hij heeft intussen mee- leggers gekregen. epaald teleurstellend voor de Verenigde Staten was, dat Chili onder leiding kwam van generaal Ibanez del Campo, die ook los van de Verenigde Staten wil. Ibarra tw-ft als president van Ecuador duidelijk zijn sympathie voor Péron geuit De Mexicaanse president Ruiz Cortinez is een tamelyk verwoede tegenstan der van de Amerikaanse buitenland se politiek. Dan is er nog de presi dent van Guatemala, die ook al ge noeg heeft van de Amerikanen Hoe is het mogelijk, vraagt men zich af, dat in deze Zuid-Amerikaan se landen zo'n anti-Amerikaanse stemming is ontstaan Wat moet het worden als straks ook in Brazilië het roer om zou gaan bij de verkiezin- fen Daarover begint in Washing- on ongeinstheid te ontstaan. Men vraagt zich af of de economische en politieke banden met Zuid-Ameri ka wel op de juiste wijze zyn „ge cultiveerd" In de meeste Zuid- Ame rikaanse landen hebben links ge oriënteerde politieke bewegingen en de vakverenigingen sedert enige ja ren grote zeggenschap gekregen." Deze organisaties venvachten wei nig heil van Washington, omdat ze die stad als een bolwerk van conservatisme zien. Wil Uncle Sam in Zuid-Amerika vaste voet houden, dan zal er in Washington iets moe ten veranderen. Het denkbeeld van een „Monroe-leer", die ook 4uid- Amerika omvat, dient los gelaten te worden. De politieke en economische onafhankelijkheid van de Zuid-Ame rikaanse landen zal tenvolle erkend en gerespecteerd moeten worden. Wellicht is 't reeds te laat voor 'n zo volledige herziening van de Ame rikaanse politiek jegens de Zuid- Amerikaanse staten. Daarvan zouden dan anderen kunnen profiteren en waarom zouden dat niet de ver armde Europese landen zijn, die met de Zuid-Amerikaanse staten een reeks nieuwe economische „stuntjes" op touw kunnen zetten, tot beider voordeel Mr. Stikker morgen naar Londen Mr D. Stikker, oud-minister van buitenlandse zaken en sinds 15 Sep tember ambassadeur van Nederland in Londen, wordt Donderdag met zijn echtgenote in de Britse hoofdstad verwacht om zijn nieuwe functie te aanvaarden. EEN BOFK VOOR JONGENS. Dick Laan, die reeds bekendheid heeft verworven met zijn Pinkeltje- boeken, die bij de jeugd er graag zijn ingegaan, heeft ook verschillende boe ken voor oudere jongens geschreven, waarvan thans de ..Berg M" in her druk is verschenen. Het is een vlot verhaal, dat in Zeeland begint, in Am sterdam zijn voortzetting vindt, om in een Zwitserse kostschool tot een cli max te komen. Niet alleen door de prettige verteltrant, maar ook door de sympathieke paedagogische inslag is dit boek een voorbeeld van goede jeugdliteratuur geworden. De uitgave -- is van de firma Van Holkema en Wa- JAN VAN GENTrendorf N.V. te Amsterdam.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1952 | | pagina 3