üroumeupagiua
Onze
Zal de Hertogin van Windsor aan
het Engelse Hof ontvangen worden?
PHYSIEK ZIJN KINDEREN NIET
OPGEWASSEN TEGEN OMGEVING
ITALIAANSE MODE GAAT DE
TOON AANGEVEN
Van Vrouw tof Vrouw
ZATERDAG 4 OCTOBER 1952
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
c
:USSEN GEVOEL EN STAATSBELEID
Aan Wallis Simpson heeft Elizabeth
als kind reeds een hekel gehad
(Van onze correspondent).
LONDEN, October. Ook de Engelse pers houdt zich thans bezig met de
vraag, die sinds het overlijden van de koning de gemoederen van het Engel
se volk in beweging gebracht heeft: zullen de Hertog en de Hertogin van
Windsor bij de aanstaande kroningsfeesten aan het hof uitgenodigd worden?
En als de thans nog bestaande hindernissen wegvallen, zal het echtpaar zicb
dan definitief in Engeland vestigen?
Het is beslist geen overdrijving, als men beweert, dat dit probleem mis
schien een van de voornaamste zorgen van de jonge Engelse koningin is. Het
gaat hier immers niet om een kwestie van de etiquette, van het hof-protocol,
maar om het bepalen van een standpunt ten opzichte van de fundamentele
morele principes, die in de Engelse bodem verankerd zün.
Nog slechts kort geleden heeft het
onvriendelijke commentaar van het of
ficiële orgaan van de staatskerk, de
„Church Times", naar aanleiding van
het huwelijk van minister Eden, weer
eens aangetoond, dat een belangrijk
gedeelte van het Engelse publiek gro
te betkenis hecht aan het probleem
van de echtscheiding. Al is het ook be
kend, dat de Hertog van Windsor de
lievelingsoom was van de troonopvolg
ster Elizabeth en dat de jonge konin
gin ook de grootste sympathie voor
hem heeft, zij heeft nog geen enkele
aanduiding gegeven, waaruit men een
conclusie zou kunnen trekken omtrent
haar beslissing. „Oom David" is voor
de jonge vrouw weliswaar de man, die
uit liefde gehandeld heeft en daarom
begrip verdient maai- aan Wallis
Simpson heeft ze als kind reeds een
hekel gehad. Als de latere Hertogin
het meisje soms een beetje wilde pla
gen, kon de Prinses heel gedecideerd
zeggen: „Pardon mevrouw, voor u ben
ik nog steeds: Koninklijke Hoogheid!"
NIET MEER IN LEVEN.
De oude tegenstanders van Eduard
VIII, die hem indertijd tot de troon
afstand gedwongen hebben, zijn niet
meer in leven; dit waren vooral de
eerste minister Stanley Baldwin, de
Aartsbisschop van Canterbury en
Geoffrey Dawson van de „Times". Zijn
vrienden, Winston Churchill en Lord
Beaverbrook, die in deze critieke we
ken aan zijn kant gestaan hebben, zijn
er echter nog wel en ze zijn hem
openlijk trouw gebleven. De jonge ge
neratie in Engeland denkt ongetwij
feld minder streng over Eduard's han
delwijze en de koningin zal in deze
opvatting haar persoonlijke, toegeef
lijke instelling ten opzichte van haar
geliefde oom slechts bevestigd zien.
Toch moet ze rekening houden met het
feit, dat de echtscheiding in de Britse
society nog steeds als een maatschap
pelijke misstap beschouwd wordt en
dat het huwelijk van de Hertog met
een reeds twee keer gescheiden vrouw
in vele kringen streng veroordeeld
wordt. Weliswaar mag een vrouw, die
als eiseres gescheiden is en de Her
togin van Windsor heeft haar twee
MRS. SIMPSON
..tóch aan het hof?,.
scheidingsvonnissen inderdaad te ha
ren gunste verkregen een zekere
toegeeflijkheid verwachten en kan zij
ook aan het hof toegelaten worden.
Maar voor het volk is de Hertogin
toch nog een „buitenlandse", een
avonturierster, die zich tussen het
volk en zijn koning gedrongen heeft
en ook verder in geen enkel opzicht
overeenkomt met het ideale beeld, dat
de gemiddelde Engelsman zich nu
eenmaal van een getrouwde vrouw
maakt. Het rusteloze leven, dat de
Hertogin leidt aan de zijde van haar
echtgenoot, vooral haar voorliefde
voor nachtclubs, is niet geschikt om
een gunstigere stemming te kweken,
hoewel het een vreemde tegenstrijdig
heid lijkt, dat men Wallis Simpson aan
de ene kant niet als lid van de ko-
MERKWAARDIG MEUBILAIR
Zweeds kinderpsycholoog levert
aanschouwelijk bewijs
Op een huishoudelijke tentoonstelling in Stockholm ontwaren de ver
baasde bezoekers een ongewone bezienswaardigheid: een huisinrichting
inet afmetingen, die gewoonlijk niet voorkomen, met tafels, die anderhalve
meter hoog zyn en 4.80 meter lang, stoelen van 1.20 meter hoog, waar
men slechts met behulp van gymnastische oefeningen op kan gaan zitten,
borden, die zo zwaar zyn, dat ze byna niet opgetild kunnen worden, gla
zen, zo groot, dat men ze met twee handen moet omvatten om ze niet
te laten vallen en allerlei voorwerpen voor het dagelijks gebruik in over
eenkomstige afmetingen.
Het lijkt alsof het hele interieur
onzin is, maar dit is toch niet zo. Het
idee is afkomstig van dr. Loetjensen,
die er op een goede dag over begon
na te denken, waarom zijn twee
zoons soms zo ongehoorzaam waren.
Hij stuurde een van de twee jongens
uit om een fles wijn te halen en het
viel hem daarbij op, dat de jongen er
erg veel moeite mee had de fles vast
te houden. Deze waarneming bracht
dr. Loetjensen op de gedachte, dat
de fles tenslotte voor volwassenen
gemaakt was en niet voor de greep
van een kinderhand en dat uit deze
wanverhouding tussen de realiteiten
van de wereld der dingen en de reik
wijdte van een kind spanningen ont
staan, die een verklaring kunnen ge
ven voor vele ongerijmdheden in de
kinderlijke psychologie.
Om deze gedachte nu voor vol
wassenen begrijpelijk te maken, liet
hij een huisinrichting als boven be
schreven samenstellen, waarin een
volwassen mens zich net zo onbe
haaglijk moet voelen als een kind in
onze omgeving. „Als u een van uw
kinderen iets opdraagt", merkt dr.
Loetjensen daarbij op, „en uw bevel
wordt zonder enige belangstelling
uitgevoerd, geef het kind dan geen
standje, maar bedenk, dat de voor
werpen, die u gebruikt, niet naar zijn
maat gemaakt zijn. De onwilligheid,
waarmee het kind volgens uw me
ning gehoorzaamt, is eigenlijk alleen
maar te wijten aan het feit, dat de
physieke mogelijkheden van het kind
niet overeenkomen met zijn omge
ving."
ninklijke familie erkent, maar aan de
andere kant van haar eist, dat ze zich
gedraagt, alsof ze er wel by hoort.
De Hertogin maakt het haar vijan
den niet al te moeilijk. Men verwijt
haar, dat ze de rouw voor de overle
den koning niet voldoende gerespec
teerd heeft, dat ze liever zonder haar
man uitgaat en haar eigen amusement
zoekt, kortom dat ze hem niet-geluk
kig maakt weer een vrij eigenaardig
verwijt, aangezien de liefde tussen
Eduard en Wallis immers door vele
Engelsen veroordeeld wordt. Maar
ook de Hertog zelf blijft niet van cri-
tiek verschoond, ook al heeft men in
vele kringen de oude sympathie voor
hen bewaard. Nog onvergeten is ech
ter de zin in zijn afscheidsrede: „Nu
verlaat ik de publieke tribune en leg
mijn last neer". Deze wending heeft
men hem tot op heden niet vergeven,
zoals onlangs een arbeider tegenover
een journalist treffend opmerkte: „Wij
anderen doen ons werk en God weet,
dat het niet altijd gemakkelijk is.
Waarom heeft hij zijn werk niet ge
daan?" En waar men zich inmiddels
tot een ruimere opvatting bekeerd
mocht hebben, heeft de publicatie van
de „Memoires" van Windsor als sen
sationele onthulling van het privé-le-
ven van de koninklijke familie in het
algemeen een sterke ontstemming ver
oorzaakt.
BITTERE STRIJD.
Met dit alles zal de Koningin, die
niet alleen nicht, maar bovenal vorstin
is, rekening moeten houden en het is
nauwelijks teveel gezegd, als men in
haar een bittere strijd tussen gevoel en
staatsbeleid meent op te'merken. Ze
zal ook de plicht van de piëteit tegen
over haar vader niet over het hoofd
mogen zien en George VI niet door
een duidelijke beslissing ten gunste
van het hertogelijke paar willen
desavoueren. En dan zijn er nog de
twee koningin-moeders: Mary, die on
buigzaam aan haar vete tegenover de
vrouw van haar zoon vasthoudt en
Elizabeth, die altijd tegen Wallis Simp
son geweest is en misschien de voor
naamste hinderpaal is voor de toela
ting van de Hertogin aan het hof.
(Nadruk verboden).
Geen terugblik.
„Om de tijd waarin wij leven te
symboliseren, heb ik niet terugge
grepen naar een of andere klassieke
mode, maar getracht iets heel nieuws
te creëren. Een mode, die geïnspi
reerd is op deze tyd, die ons noopt
zelfs de meest belangrijke zaken snel
af te doen. Daarbij heb ik getracht
mijn modellen niet alleen zo elegant
mogelijk te maken, maar deze moe
ten ook goed draagbaar zijn. Geen
extravagance dit keer, geen terug
blik in de eeuwen die achter ons lig
gen. Meegaan met deze tijd. Want het
is wel gemakkelijk om een mode te
creëren naar een of ander tijdperk,
maar ik streef naar persoonlijkheid
en fantasie; naar datgene wat nog
niet modem is geweest. Een mode
voor onze eeuw".
Deze opvatting wordt gehuldigd
door Charles Montaigne.
REEDS EERDER schreven wij,
dat Italië tot de meest toonaange
vende landen op modegebied gaat
behoren. Frankrijk krijgt er dus een
geduchte concurrente bij; men kan
dit reeds bespeuren aan de sterk
verminderde prijzen-hausse in ladou-
ce France. Florence, het modecen
trum bij uitstek, staat in het mid
delpunt der belangstelling. Trok men
vroeger veelal naar de Rivièra, thans
heeft deze prachtige, oude en histo
rische stad de titel van „Mode-Mek
ka" verworven
Ook van de Italianen zelf. In
ijdelheid doen zij zeker niet onder
voor haar Franse zusters; dikwijls
weten zij op geraffineerde wijze van
de nood een deugd te maken, met
behulp van eigen, originele vindin
gen.
Legde men zich in Italië eertijds
vooral toe op lingerie en blouses van
zuivere zijde, thans hebben ook de
japonnen, mantels en tailleurs 'n
streepje voor Al kent men daar niet
de strenge winters, toch heeft men
wel degelijk winterkleding nodig.
Temeer, onidat de meeste huizen
slechte en over het algemeen wei
nig verwarmingsinstallaties hebben.
Ook besteedt men meer aandacht
aan de kleding, doordat men er min
der huiselijkheid kent en veel bui
tenshuis vertoeft. Paraderen op de
boulevards is een genot, dat geen
enkele vrouw zich laat ontnemen.
Voor de winterse kleding specia
liseert men zich op de wollen stof
fen; en met succes. Jersey, tweed,
mohair, crêpe georgette flatteren door
de zijdeachtige glans. De lijnen van
de modellen zijn zacht en vrolijk.
Ook hier schijnt aangepast naar
de eisen des tijds alles te mogen,
mits de verwerkte stoffen maar vol
gens de- laatste nieuwtjes zijn.
NATUURLIJK is in Italië ook al
sprake van de „new-look" en heb
ben de mantels de lengte van 28
30 cm. van de grond aangenomen.
Zij zijn doorgaans zeer ruim met
Tijd van de blouse.
Wanneer het nog te vroeg in het
seizoen is om reeds te besluiten tot
een wintercostuum van tweed of van
ruige wol, is het verleidelijker dan
ooit om voor modezaken te blijven
staan en de ogen te laten weiden
over de nieuwste modellen van jer
sey, tricotage en vlotte Schotse ruit-
stoffen.
Het najaar is de tijd van de blou
se. Dit jaar worden ze bij voorkeur
vervaardigd van dun flanel in een
fijn Schots ruitje, te combineren met
een effen wollen tailleur of een jer
sey deux-piêcs van een levendige
tint .De vorm van de kraag en de
lengte van de mouwen is aanmer
kelijk veranderd. Het nieuwste zijn
de blouses met driekwart mouwen,
opgeknipte hals, hoge, doorgestikte
boorden en knoopsluiting op de rug.
Ze staan voortreffelijk onder een
tailleur, mits de draagster een klas
sieke zwanenhals heeft
eD vrouw, wier hals een beetje
aan de korte kant is, kan haar keus
maken uit velerlei hoge, aangesloten
kragen met sluiting van voren en j
puntig afgewerkte hoeken, waardoor
de silhouet wordt verlengd.
aangeknipte of kimonomouwen. De
gehele herfst door kan men een top
per dragen, zo decreteert men. Die
is echter wel korter en wijder ge
worden en voor de avond bewerkt
met strass of pailetten. Donkergroen
en donkerblauw en ook zwart, zijn
de kleuren voor tailleurs, in de och
tenduren domineren geel en turqolse,
naast fijne strepen en gemêleerde
materialen.
In de stad van het marmer, Mi
laan, is Veneziani de grote man. Hij
presenteert zeer zware wollen man
tels van mohair, met een fluwelen
kraag of afgebiesd met satijn.
Mocht U in de toekomst gelegen
heid hebben er eens uit te wippen,
verzuim dan niet om de bossen een
bezoek te brengen. Vooral wanneer
de zon schijnt. U zult dan kunnen
zien, waarom de mode-ontwerpers
zo'n grote voorkeur hebben voor
herfsttintenDe hier afgebeelde
modellen getuigen er van. De japon,
van bronsbruine wollen stof, met het
korte opstaande kraagje doet warm
aan. Hoe vindt U verder zo'n swea
ter met groen voor- en bruin ach
terpand voor Uw dochter? Wat de
andere illustratie aangaat, deze heeft
het patroon van vallende herfstbla
deren, doch doet, qua stof, vrij pom-
pens aan. Iets, waarvoor dus wel de
slanke, maar niet de meer gezette
vrouw in aanmerking komt.
RITA.
De vorige maal ben ik geëin
digd met de toezegging: des-
verlangd wilde ik wel in deze
rubriek iets verklappen van
mijn eigen goede voornemens
voor het winterseizoen.
Daar deze regelen te vroeg in
zee moesten om uw gewaar
deerde nieuwsgierigheid af te
wachten, wil ik alvast wel met
één punt van de agenda eige
ner beweging voor de dag ko
men: 11c zal alle brieven en
ingezonden stukken die mijn
schrijftafel bereiken, serieus
en zo uitvoerig mogelijk behan
delen in de komende winter
maanden.
Deze belofte is geen doekje
voor het bloeden: ik heb dat
beantwoorden juist met opzet
naar het donkere gedeelte van
het jaar verschoven. Wie heeft
er in de zomer nu lust en tijd
om zich in allerhande proble
men te verdiepen?
Saskia zal wel wijzer zijn om
huwelijksmisère, het leed van
de kinderloze en de ongehuwde,
de speciale moeilijkheden van
de weduwnaar en de chronische
zieke uitvoerig te gaan behan
delen voor een publiek, dat in
zwembaden of vaderlandse dre
ven dartelt, op bromfietsen of
in kano's het avontuur tegemoet
snelt of in ligstoelen de uren
verdroomt. Een krant is in die
maanden goed genoeg om een
dutje te maskeren
Maar nu, bij de lamp en
binnenkort de snorrende kachel,
worden wij weer solide en be
reid tot debatteren, desnoods
op papier. Vandaar dat de sta
pel brieven, in de zomermaan
den gestaag en zelfs verrassend
.aangegroeid, nu op 't vloeiblad
wordt uitgespreid, om eindelijk
eens aan zijn trek te komen.
Ik moet zeggen, tot mijn ge
noegen en uw eer: het zijn aar
dige brieven. De anonymus is
een hoge uitzondering in deze
rubriek, en allen, zowel vrou
wen als mannen, al zijn zij het
soms gloeiend oneens met uw
dienstwillige ondergetekende,
hanteren de pen met hoffelijk
heid, en zelfs genegenheid. Dat
is een niet genoeg te waarderen
peil van conversatie, dat moed
geeft om voort te gaan en vol
doening over over wat bereikt
is.
Maar die brieven zijn, behal
ve aardig, ook uiterst gevari
eerd. Niet alleen dat heel veel
mannen reageren op kolommen
met typisch vrouwelijke onder
werpen: ook schrijvers van al
lerhande overtuiging, stand en
ontwikkeling behoren tot de
wekelijkse klanten van deze
brievenbus. Dat is eens te meer
verheugend, omdat daarmee 'n
ietwat hachelijke onderneming:
schrijven voor een zeer uiteen
lopend publiek, in de practijk
heel ivel mogelijk blijkt.
En tenslotte is het zo frap
pant, en in strijd me$ de pessi
mistische kijk van velen op het
huidig mensdom: de brieven
geven blijk van velerlei uitste
kende eigenschappen. Lust tot
nadenken, neiging tot ernst, be
sef van morele en geestelijke
TOT NUT VAN
HET ALGEMEEN
verantiooordelijkheid, behoefte
om allerlei vraagstukken in het
publiek diepgaand en met over
tuiging besproken te zien.
Dat zijn al te gader hoopge
vende en stimulerende dingen,
die hier wel eens ronduit mo
gen gezegd worden. Als ik mijn
briefschrijvers één ding vrien
delijk. zou mogen verzoeken,
dan is het wel dit:. Alvorens
naar de pen te grijpen, verge
wis u er toch van iaat er staat
in de kolom, die u tot scrijven
dringt.
In de komende weken zal ik
er voorbeelden van aanhalen,
hoe haastig en bevooroordeeld
lezen aanleiding is tot totaal
foutieve conclusies, en dat el
lenlange brieven, tijd, moeite
en postzegels bespaard hadden
kunnen worden met die ene
simpele goede gewoonte: twee
keer overlezen voor men in zijn
pen klautert. Dit kleine genoe
gen wilt u mij wel doen?
Dan sta ik in het komende
winterseizoen van harte open
voor al uw opmerkingen, vra
gen, biechten en suggesties, en
ben te allen tijden bereid een
speciale kolom te wijden aan
één of ander onderwerp, dat
uw bijzondere belangstelling
heeft, op practisch zowel als op
geestelijk gebied.
Aansluitend op dat laatste
mag ik dan om te beginnen met
grote erkentelijkheid wel iets
aanhalen uit een brief van
iemand die tekent met Land
arbeider", en die zich bij mij
verontschuldigt over zijn even
tuele stijl- en taalfouten, daar
hij met negen jaar al van school
is gegaan
Laat mij hem hier dan even
de hand reiken voor een com
pliment: in z'n drie-en-een-half
kantje heeft hij maar vijf spel
lingsfouten gemaakt. Dat noem
ik een prestatie voor iemand
met drie jaar lagere school; ik
heb er in brieven van gestu
deerde mensen met titels wel
méér geteld! Spellingsfouten
zijn trouwens van generlei be
tekenis; onze goede moedertaal
is uiterst moeilijk om te schrij
ven, en de waarde van een
brief ligt in de gedachten, daar
in uitgedrukt; niet in het feit
of men op de hoogte is met alle
muizenvalletjes der orthografie.
Wat die gedachte betreft: die
zijn bij onze landarbeider lang
niet dom. Zijn conclusie is deze
en dat legt ons allen een taak
op voor het komende halfjaar.
„Nu komt het inderdaad op een
krachtige geest aan en daar ligt
een prachtige taak voor de
vrouw". Al moet hij er bij voe
gen, dat hij van die geestelijke
weerbaarheid nog niet veel ge
merkt heeft. Speciaal veront
rust het hem, dat de vrouw zich
nu ook al bij het leger laat in
lijven.
Ik kan hem verzekeren, dat
hij daar een uiterst zere plek
heeft geraakt, en dat de vrouw
in uniform een gevaarlijk tijd
verschijnsel is. Persoonlijk ge
ven die wervingsadvertenties in
de trant van: Meisjes, zoek je
een goedbetaalde werkkring?
mij een alleronaangenaamste
smaak in de mond, en dat niet
alleen omdat ze een scheve
voorstelling van zaken geven.
Het zou wel eens goed zijn om
daarover onder dit vertrouwde
embleem van gedachten te wis
selen.
Maar in ieder geval: laten wij
ons de opmerking van' die een
voudige landarbeider voor ge
zegd houden: vrouwen, laat nu
ook eens iets ZIEN van die
geestelijke weerbaarheid!
SASKIA.
Hoe leer ik mijn
man het roken af?
Ontelbaar zijn de vrouwen, die
zich het hoofd breken over de vraag,
hoe zij hun man het roken af kunnen
leren en even talrijk de mannen, die
graag van hun nicotinisme af zouden
komen.
Een Schots medicus, doctor Len
nox Johnson, heeft de remedie ont
dekt!
De beste manier om het roken te
stoppen, is het roken te stoppen, zegt
hij. De methode, geeft hij toe, is noch
zo eenvoudig, noch zo eenvoudig be
doeld, als zy klinkt. De verslaafdheid
aan tabak moet worden begrepen en
de gevaren van nicotine moeten wor
den beseft, voor en aleer wilskracht
Maar het kan! In het jongste num
mer van Lancet, het Britse medische
tijdschrift vertelt Johnson erover.
De oorspronkelijke behoefte, zegt
de dokter, is zuiver psychologisch,
nauw verwant aan het verlangen
om volwassen te worden en er uit te
zien als een man. Deze psychologi
sche „infectie" wordt vergroot door
andere rokers. Iedere roker is, of hij
wil of niet, een wandelende reclame
voor tabak en er zijn tegenwoordig
zoveel rokers en zy roken zoveel en
spreken zo vaak aanmoedigend over
het roken, dat hun overtuigende
druk op niet rokers om te gaan ro
ken of weer te gaan roken enorm is.
Daarbij komen dan nog de weten-
schappelijk-verleidelijke advertenties
van de sigarettenfabrieken.
Weldra wordt de psychologische
behoefte vergroot door een pharma-
cologische behoefte: de zuiver licha
melijke behoefte aan tabak. Tabak
wordt een middel om de aandacht af
te leiden van onprettige dingen, dus
een middel tot betere concentratie.
Een roker, die van het roken af
wil, moet bang worden gemaakt met
het spook van de longkanker. Hij
moet er van doordrongen worden van
het feit, dat tabaksrook vergif is
De moeilijkste periode, aldus dok
ter Johnson, is de eerste dag en
nacht zonder tabak. Omdat infectie
der ademhalingsorganen de behoefte
om te roken vermindert, moet een
man wachten tot hij flink verkouden
is om de strijd te beginnen. Of hij
zou een avond overmatig moeten ro
ken Te veel rook kan een behoorlij-
ke_keelprjn veroorzaken,
j T- j "ian vo'> dan zal hij wel
dra helderheid van geest, toenemen
de energie groeiende eetlust en ver
sterkte vitaliteit bij zichzelf consta
teren, alsmede een verdwijnen van
zyn hoesten.
Dokter Johnson verwacht echter
weinig genezen rokers, zolang de art
sen met meewerken. Tachtig pro
cent van de dokters zijn rokers. Col
lectief zyn zij aan tabak verslaafd.
En toch is tabak roken niet moeilij
ker te voorkomen dan opium roken...