Vijf-en-zestig dagen kabinetsformatie
Joseph Duveen, de grootste
kunsthandelaar van onze tijd
KORTE LEVENSLOOP VAN DE
NIEUWE MINISTERS
ZATERDAG 30 AUGUSTUS 1952
PROVINOIALE ZEEUWSE COURANT
3
KUNSTGENIE MET GRILLEN
„Mijn Rembrandt zou zich eenzaam
voelen bij U"
(Van onze correspondent).
NEW YORK, Augustus Er zyn over Joseph Duveen, de „grootste schilde
rijenhandelaar van onze tüd" talloze verhalen in omloop, die bovendien nog
het voordeel hebben waar te zyn; en dat ze het waard zyn verteld te wor
den, blijkt uit een boek over deze merkwaardige persoonlijkheid, dat zojuist
in New York verschenen is en zijn zegetocht over de internationale boeken
markt zal beginnen.
Wat Duveen tot zijn bijzondere positie in de kunsthandel gebracht heeft,
was niet alleen zijn scherp en juist oordeel bij koop en verkoop, maar ook
zijn manier om zijn klanten te behandelen. Om van hem een schilderij te ko
pen, was het niet voldoende een rijk man te zijn. want Duveen verkocht zijn
schilderijen niet aan iedereen, die toevallig millionnair geworden was. Hij
koos zijn mensen zorgvuldig uit, die hij waardig achtte onderhandelingen
over een koop met hem aan te knopen. Eens heeft hij een neef van Henry
Ford, die enkele schilderijen tegelijk van hem wilde kopen, weggestuurd met
de opmerking, dat hij nog niet rijp genoeg was om wat hij hem kon verko
pen naar waarde te schatten. Duveen kon het zich veroorloven kieskeurig te
zijn. Tot zijn klanten behoorden John Pierpont, de grote verzamelaar An
drew Mellon, Hearst, Rockefeller en Gulbenkian. De olie- en staalkoningen,
de spoorweg- en persmagnaten, de eigenaars van de grote eenheidsprijswa
renhuizen gevoelden allen op een goede dag de behoefte aan een klein privé
museum en alleen Duveen kon hun de juiste stukken bezorgen. Zo werd hij
de erkende leverancier en tegelijk de adviseur van deze mensen.
Amerikanen, trachtte ze van de groot
heid van de Europese kunst te over
tuigen en hun duidelijk te maken, dat
ze er in ieder geval enkele stukken
van moesten bezitten. Maar nog meer
succes had hij bij deze nuchtere za
kenlieden met een ander argument:
dat aankoop van een schilderij een on
vergankelijke geldbelegging beteken
de, waarvoor geen andere onderhouds
kosten nodig waren dan een paar hon
derd dollar iedere 15 jaar voor het
schoonmaken. Dit argument was door
slaggevend. Duveen was erkend en hij
wist de mensen, aan wie hij betekenis
hechtte, ervan te overtuigen, dat ze
alleen bij hem schilderijen konden ko
pen.
EEN TIRAN.
In de loop der jaren werd Duveen
een lastig man. Vóór hij een schilderij
verkocht, onderwierp hij zijn klanten
aan een pijnlijk onderzoek. Een mil
lionnair wilde eens een Rembrandt
van hem kopen. Duveen weigerde: „U
hebt geen verzameling, waarde heer",
antwoordde hij, ..mijn Rembrandt zou
zich eenzaam voelen bij u". Hij duldde
ook niet dat zijn klanten een andere
smaak hadden dan hij. Eens dineerde
hij bij een van zijn vrienden en ont
dekte aan de muur een stilleven van
Manet dat hij direct voor een enorme
prijs van hem kocht. „Ik wilde niet,
dat een van mijn klanten dit schilde
rij zou zien", verklaarde hij naderhand.
„Ze moeten geen moderne schilderijen
verzamelen, er zijn er veel te veel
van".
ALLÉÉN RENAISSANCE.
Zelfs het gebied van de oude kunst
was hem mettertijd nog te uitgebreid;
hij wenste daarom de smaak van zijn
afnemers uitsluitend op de Italiaanse
Renaisance te richten. Voor het ove
rige had hij alleen belangstelling voor
schilderijen die vóór de negentiende
eeuw geschilderd waren. Goya, die hij
in Amerika bekend had gemaakt, was
de jongste op zijn lijst. Een van de
grootste specialisten op het gebied van
de Renaissance, Berenson, was een in
tieme vriend van Duveen. Op een goe-
Duveen was van geboorte Neder
lander en zijn vader had in Londen
een bloeiende porceleinhandel gehad.
De jonge Duveen had echter hogere
aspiraties. In 1901 kocht hij achter
elkaar drie beroemde verzamelingen
ter waarde van enkele millioenen. De
oude Duveen was woedend; hij dacht,
dat zijn zoon zich wilde ruïeren; hij
kon zich namelijk niet voorstellen dat
er iemand was, die zich interesseerde
voor de talloze schilderijen, standbeel
den en plastieken uit de Italiaanse Re
naissance. Maar Duveen had zijn doel
bereikt. Hij was nu internationaal be
leend als een van de grootste kopers.
Nu behoefde hij er alleen nog maar
voor te zorgen dat er vraag kwam
naar zijn bezittingen. Ook hier toonde
hij een juist inzicht te bezitten. Hij
besloot zich tot de Amerikanen te be
palen, die hij, naar Jiij heel goed wist,
alleen maar behoefde te overbluffen.
Dit deed hij door zich te installeren
aan de Fifth Avenue, in het hartje van
New York, waar hij een verkleinde
copie liet bouwen van het tegenwoor
dige Franse ministerie van Marine op
de Place de la Concorde in Parijs, het
meesterwerk van de hofarchitect van
Loaewijk XV, Gabriel.
Toen zocht hij contact met de rijke
330.
Wie met beide benen op de grond
wil staankan zich bij lezing van oude
legenden somtijds niet onttrekken aan
een gevoel van wrevel over de onzin
nige voorstellingen, welke hem wor
den voorgezet. Neemt U bijvoorbeeld
liet Amelungenlïed, dat uit de Duitse
middeleeuwen stamt en waarin ver
haald wordt van de machtige smid
Wieland, die het zwaard Mimung
moest smeden. Het werk scheen niet
al te gunstig uit te vallen, want Wie-
land hakte de kling aan kleine stuk
jes, die hij in melk doopte en met
meel paneerde, waarna hij de goed ge
knede balletjes aan de vogels voerde.
Iemand die de zin der legenden pro
beert te begrijpen, meent dat een ze
kere woedde over 't mislukken van de
arbeid aan deze zonderlinge houding
van Wieland ten grondslag moet lig
gen. Wanneer een geduldvragend kar
weitje herhaaldelijk mislukt, hebben
we immers allemaal wel eens de nei
ging het ding in kwestie grondig te
vernielen, dus waarom zou Wieland
daarop een uitzondering hebben ge
maakt?
Maar zo eenvoudig blijkt de ver
klaring toch niet te zijn. Want Wieland
verzamelde de mest der met ijzercro-
quetten gevoerde vogels, smolt daar
het ijzer uit en verkreeg op deze wijze
buitengewoon goed staal voor zijn
zwaarden! Valt er van dergelijke on
zin nog iets te begrijpen? Mij dunkt
van niet.
Maar toen de wetenschappelijke me
tallurgie tot de ontdekking kwam wel
ke minimale bijmenging van koolstof
nodig is om staal de gewenste eigen
schappen te geven, is men de methode
van Wieland gaan nabootsen en ziet,
de proef leverde verrassende uitkom
sten, want inderdaad werd een staal
soort verkregen met zeer goede kwa
liteiten. De ondergrond van de legen
de blijkt dus minder onzinnig te zijn
dan wij in onze onwetendheid gemaks
halve reeds vaststelden.
Door het maagzuur van de vogels
vindt luaarschijnlijk een oxydatie van
het ijzer plaats, die een gunstige in
vloed op het koolstofgehalte uitoefent.
Voorts heeft Deaves aangetoond, dat
uit de mest een aanzienlijke opname
van stikstof plaats vond, waardoor de
stukjes ijzer met een buitengewoon
harde korst werden omgeven. Werd
de proef na voorafgaande verhitting
herhaald, dan leverde dit een goede
staalsoort op, mits de juiste tempera
turen bij de verhitting in acht werden
genomen. Maar dit laatste zal Wieland
wel toevertrouwd zijn geweest, want
niet voor niets was hij om zijn tover
kunsten op dit gebied befaamd. Maar
hoe ter wereld is hij achter het ge
heim van de vogelmest gekomen?
We zullen dit geheim laten voor wat
het is en liever eens spreken over het
intelligentiequotiënt van de bevolking
in het Westen, welke het hoogste in
den lande blijkt te zijn. Maar bij alle
vreugde over deze hoge graad van in
telligentie dringt zich de conclusie aan
ons op dat öf de methode fout is, óf
dat het intelligentiequotiënt iets weer
geeft, wat we eigenlijk niet bedoelen.
H. Pétillon.
Hij rookte „in bed".
De 34-jarige zwerver J. v. W. vond
in Halsteren nachtlogies in een
schuur van een tuinderij. De eigenaar
gelastte de man de volgende morgen
om te verdwijnen, maar des avonds
verscheen de zwerver weer. Kort na
dat hij de schuur was binnengegaan,
brak er brand uit. Van W. werd aan-
fehouden en verklaarde „in bed" te
ebben gerookt, waardoor de strobe
dekking in brand was geraakt Hij
werd gearresteerd. De brand moest
door de brandweer geblust worden.
de dag echter was het uit met deze
vriendschap. Duveen had namelijk een
Giorgione ontdekt, een heel kostbaar
stuk, aangezien Giorgione slechts wei
nig werken nagelaten heeft. Berenson
sloot zich drie dagen en drie nachten
met het schilderij op en verklaarde
toen: „Dit is geen Giorgione, maar een
Titiaan". Een ergere belediging had
men Duveen niet kunnen toevoegen.
Men bestreed hem de roem een onbe
kende Giorgione ontdekt te hebberi!
Het schilderij hangt overigens thans
als Giorgione in de Nationale Galerij
in Washington.
Soms protesteerden zelfs deze na
bobs tegen Duveen's prijzen. Aan een
van hen gaf Duveen zeer hooghartig
ten antwoord: „Wie veel geld betaald
voor objecten, die geen vaste prijs
hebben, heeft goedkoop gekocht. Een
zakenman moest dat begrijpen."
VERDIENSTELIJK GEMAAKT.
Duveen heeft zich werkelijk ver
dienstelijk gemaakt voor de kunst,
want hij wist de grote verzamelaar
Mellon ervan te overtuigen, dat mees
terwerken, als hij in zijn bezit had,
niet in een particuliere verzameling
mochten blijven. Inderdaad schonk
Mellon zijn gehele verzameling aan
de staat en betaalde bovendien de
kosten voor de oprichting van de Na
tionale Galerij in Washington. Op
Duveen's advies liet Mellon het ge
bouw, dat zoveel kostbare cultuur zou
herbergen, in marmer uitvoeren. Vijf
millioen dollar kostte hem deze bouw.
Toen de eerste steen gelegd werd. deed
Duveen de ronde bij zijn oude klanten
en zei tegen hen: „U zult Mellon toch
niet de roem gunnen dit museum al
leen ingericht te hebben?" Niemand
durfde hem tegen te spreken en ieder
van hen haastte zich zijn verzameling
eveneens aan de staat te schenken.
Toen Duveen in 1939 overleed, voel
den de verzamelaars zich als van een
tiran bevrijd. Met een zucht van ver
lichting wendden ze zich af van het
veld der Renaissance en richtten hun
hartstocht op de moderne schilder
kunst. Daarom hangen er tegenwoor
dig in de particuliere verzamelingen
aan de andere kant van de oceaan
meer Picasso's dan Rembrandts.
(Nadruk verboden).
Een speciaal comité, bestaande uit „Vader Knickerbocker" en vier „Mis
ses Maasdam" stond ter begroeting opgesteld toen het 15.000 ton metende
passagiersschip „Maasdam" van de Holland Amerika Lyn op zijn eerste
reis van Rotterdam naar de V.S. de haven van New York binnenliep. De
meisjes droegen badpakken uit de jaren, waarin schepen van dezelfde naam
in dienst van de scheepvaartmaatschappij werden gesteld.
Het zyn van links naar rechts Patricia Chadwick, „Miss Maasdam 1872".
het jaar van do eerste Maasdam", Betty Danielsen, ,,Miss Maasdam
1889", Norma Palm, „Miss Maasdam 1921" en Peg Moehan, „Miss Maas
dam 1952".
Instelling van Hoog Parlemen
tair Hof ongeldig verklaard.
De strijd om de apartheidswetten
in Zuid-Alrika.
Uit Kaapstad wordt gemeld, dat
het Hoge Gerechtshof te Kaapstad
Vrijdag de wet op de instelling van
het Hoge Parlementaire Hof ongeldig
heeft verklaard.
Deze beslissing werd genomen
naai- aanleiding van een beroep, dat
was ingesteld door vier Kaapse
kleurlingen. Zoals men zich zal her
inneren, werd het Parlementaire Hof
ingesteld op verzoek van de rege-
ring-Malan toen het Hoge Gerechts
hof een wijziging van de apartheids-
wetten met betrekking tot het stem
recht van kleurlingen ongrondwet
tig haa verklaard onidat deze niet
met twee-derde meerderheid was
goedgekeurd. Het Parlementaire Hof
wijzigde dit besluit Woensdag, zodat
de wijziging in het stemrecht toch
weer zou kunnen doorgaan. Maar
thans is door de beslissing van het
Hoge Gerechtshof het Parlementaire
Hof zelf weer op losse schroeven ge
zet
Onmiddellijk na de uitspraak van
het Hoge Gerechtshof besloot de rege
ring in beroep te gaan.
Het Kaapse hooggerechtshof is een
van de vier provinciale afdelingen van
het Zuid-Afrikaanse Oppergerechtshof.
Het beroep der regering zal worden
behandeld door het hof te Bloemfon
tein, de juridische hoofdstad van de
Unie van Zuid-Afrika, mogelijk in No
vember
Het ligt in de verwachting, dat Maandag a.s. een kabinet van 16 minis
ters zal worden gevormd. Hierin zullen uit het oude kabinet terugkeren de
ministers Drees, Beel, Mansholt en Staf. Hieronder geven wij zèèr in het
kort de biografieën van de ministers,
binet hun intrede zullen doen.
C. Algera (A.R.) is 50 jaar. Als lid
van de Tweede Kamer sinds 1937
hield hij zich in hoofdzaak bezig met
verkeersaangelegenheden en be-
stuursvraagstukken. In 1945 en 1946
was hij waarnemend burgemeester
van Leeuwarden. Sinds 1946 is hij lid
van Gedeputeerde Staten van Fries
land.
Mr. J. W. Beyen (partijloos) is 55
jaar. Hij bekleedde vele posities op
nationaal en internationaal financi
eel gebied. Zo was hij o.m. president
van de Bank voor Internationale be
talingen te Bazel (1937—1940). Hij is
sinds 1946 directeur van het Interna
tionale Monetaire Fonds te Washing
ton.
A. C. de Bruyn (K.V.P.) is 64 jaar.
In 1945 werd hg, na verschillende po
sities in de R.K. Vakbeweging te heb
ben bekleed, benoemd tot voorzitter
van de Katholieke Arbeidersbewe
ging. Hij is sinds 1929 lid van de
Eerste Kamer.
Mr. J. M. L. Th. Cals (K.V.P.) is
38 jaar. Hij studeerde aan de R. K.
universiteit te Nijmegen, was advo
caat en lid van de Tweede Kamer en
thans staatssecretaris van O., K. en
W.
Mr. L. A. Donker (P.v.d.A.) is 52
dierwaarschijnlyk in het nieuwe ka-
jaar. Deze scherpzinnige Rotterdamse
advocaat werd in 1935 lid van de
Tweede Kamer. Sinds verleden jaar
is hij voorzitter van de P.v.d.A.-frac
tie. Als voorzitter van de Parlemen
taire Enquête-commissie betreffende
het beleid der Nederlandse regering
in Londen, kreeg hij op de andersden
kenden gi'oot gezag.
Professor dr. W. J. A. Kernkamp
(C.H.) is 52 jaar. In 1936 was hij bij
zonder hoogleraar in Utrecht voor de
instellingen van de Islam, sinds 1946
is hij gewoon hoogleraar in 't Neder
landse staatsrecht aldaar. In de
laatste jaren trad hij regelmatig op
als gedelegeerde van Nederland bij de
algemene vergadering van de V.N.,
speciaal belast met de vraagstukken
der niet-zelfbesturende gebieden.
J. v. d. Kieft (P.v.d.A.) is 68 jaar.
Hij is oud-directeur van de N.V. „De
Ai'beiderspers". Als lid van de Eer
ste Kamer (19401952) bewoog hij
zich met name op het terrein van de
algemene en de financieel-economi-
sche politiek.
Mr. H. J. M. Loeff (K.V.P.) is 57
jaar oud. Hij werd geboren te Drunen
en vestigde zich na zijn studie, ach
tereenvolgens te Nijmegen en te Lei
den, en Den Bosch als advocaat. Na
Wat zich tassen 25 Juni en 29 Augustus afspeelde
(Van onze parlementaire redacteur).
De belangrijkste data der gebeurtenissen van deze
kabinetsformatie waren
25 Juni: verkiezingen voor de Tweede Kamer, het
kabinet Drees vraagt ontslag.
27 Juni: dr. Drees ontvangt opdracht tot het vor
men van een parlementair' kabinet.
28 Juni: het hoofdbestuur van de V.V.D. voelt wei
nig voor samenwerking met de P.v.d.A.
I Juli. dr. Drees heeft zijn basisprogram gereed;
P.v.d.A.; K.V.P.; A.R.P.; en C.H.U. tot voeling uit
genodigd.
10 Juli: P.v.d.A.; K.V.P. en C.H.U. gaan accoord
met het gewijzigde program.
II Juli: meerderheid van A.R.-fractie eveneens be
reid dit program als basis voor verdere besprekingen
te aanvaarden.
19 Juli: A.R. wijzen de voorstellen van dr. Drees
inzake de zetelverdeling af op grond van een huns
inziens te geringe invloed op het sociaal-economisch
beleid.
22 Juli: K.V.P. weigert een drie-partijenbasis; dr.
Drees geeft zijn opdracht terug. De voorzitter van
het C.N.V., mr. Ruppert, logenstraft de beweringen
over verdeeldheid in A.R.-kringen.
23 Juli: professor Beel ontvangt opdracht tot het
vormen van een kabinet, ook hij streeft naar een
vierpartijen-kabinet.
30 Juli: profeisor Beel in een impasse door afwij
zing door de P.v.d.A. van zyn voorstellen met betrek
king tot de zetelverdeling, die o.m. een splitsing van
Sociale Zaken en het afstaan van Economische Za
ken aan de A.R. inhielden.
4 Augustus: professor Beel geeft zijn opdracht te
rug, nadat hem was gebleken, dat ook de vorming
van een extra-parlementair kabinet door de weige
ring van de P.v.d.A. hier medewerking aan te verle
nen onmogelijk was.
5 Augustus: mr. Donker ontvangt opdracht tot het
vormen van een kabinet.
7 Augustus: de A.R. weigeren de portefeuille van
Justitie om dezelfde redenen als op 19 Juli.
11 Augustus: mr. Donker biedt de A.R. Economi
sche Zaken aan en stelt de K.V.P. zes zetels, waar
onder twee aan Buitenlandse Zaken, in het vooruit
zicht.
15 Augustus: mr. Donker heeft de indruk, dat
thans de vorming van een extra-parlementair vier-
partijenkabinet mogelijk is.
19 Augustus: nieuw voorstel van mr. Donker aan
de K.V.P., aangezien hij zijns inziens geen verant
woorde oplossing voor de bezetting van de beide pos
ten aan Buitenlandse Zaken kan vinden. K.V.P. terug
op vijf zetels met het omruilen van Justitie voor
Wederopbouw.
20 Augustus: K.V.P. wijst dit voorstel af.
21 Augustus: mr. Donker geeft zijn opdracht te
rug.
22 Augustus: ir. Staf verzoekt de Koningin in te
lichten over de nog aanwezige mogelijkheden tot het
vormen van een kabinet.
26 Augustus: ir. Staf brengt zijn eerste negatieve
rapport uit, de Koningin confereert zeer langdurig
met dr. Drees, professor Beel en ir. Staf. Laatstge
noemde zou H.M. nader inlichten.
28 Augustus: K.V.P. aanvaardt het compensatie
plan opgesteld door ir. Staf in nauw overleg met dr.
Drees en prof. Beel, dit plan geeft de K.V.P. opnieuw
zes zetels, handhaaft de ruil van Justitie tegen We
deropbouw en beoogt het instellen van een nieuwe
portefeuille in de sociaal-economische sector.
29 Augustus: ir. Staf brengt opnieuw verslag uit,
dr. Drees aanvaardt de hem verstrekte opdracht tot
het vormen van een kabinet.
eerst burgemeester van Drunen-Els-
hout en van Vught te zijn geweest,
werd hij einde 1944 belast met de
waarneming van het burgemeester
schap van Den Bosch, welke gemeen
te hij thans slechts zeer node zou
verlaten. Mr. Loeff is vice-voorzitter
van de Vereniging van Nederlandse
Gemeenten.
Mr. J. M. A. H. Luns (K.V.P.) is 41
jaar. Na zijn rechtenstudie maakte hij
zyn carrière in de diplomatieke
dienst. Thans is hij gezantschapsraad
by de permanente vertegenwoordi
ging van Nederland by de v.N.
J. G. Suurhoff (P.v.d.A.) is 47
jaar. Hij onLwikkelde zich door zelf
studie, kwam in 1930 bij het N.V.V.
waarvan hij thans tweede voorzitter
is. Sinds 1939 is hij lid van de Twee
de Kamer.
Mr. H. B. J. Witte (K.V.P.) is 43
jaar. Hij studeerde ih Delft als civiel-
ingenieur af en was werkzaam bij de
planologische dienst van Limburg. In
1939 werd hij directeur van gemeen
tewerken in Bergen op Zoom. Sinds
1946 is hij burgemeester van deze
plaats.
Professor dr. J. Zylstra (A.R.) is 34
jaar. Hij studeerde aan de Nederland
se Economische Hogeschool te Rot
terdam, was aldaar assistent en werd
in 1948 benoemd tot hoogleraar in de
theoretische economie aan de vrye
universiteit te Amsterdam.
Verdronken meisje
geïdentificeerd.
De Franse politie is nu zo goed als
zeker van de identiteit van het voor
het strand van Wimereux verdron
ken meisje, al blijven de omstandig
heden van haar dood nog steeds een
raadsel. Dank zij het vinden van een
kaartje voor de bootlijn Folkestone-
Boulogne is het slachtoffer geïdentifi
ceerd als Sybil Halliday Johnson, een
verpleegster, die sedert 20 Augustus
uit haar huis te Londen wordt ver
mist, aldus het Alg. Dagblad.
Erfenis..
De 42-jarige miss Mary Ter
ry uit Bolton (Lancashire)
heeft een bedrag van ongeveer
30.000 pond (ongeveer 320.000
gulden) geërfd, op voorwaar
de dat zij ongetrouwd blyft.
Zij kreeg deze erfenis van de
oud-directeur van een spinne
rij, Pilkington, in wiens gezin
zij 20 jaar als huishoudster ge
diend heeft.
De gelukkige erfgename
deelde mede, dat zij geen vrien
den heeft en er helemaal op
rekent, ongetrouwd te blijven.
„De heer Pilkington heeft
ook zijn voorraad wijnen en
stex-ke drank nagelaten", zo
zeide zij. „ik ben echter vrij
wel geheelonthoudster".
Administrateur op Java
vermoord.
De administrateur van de rubber
en theeonderneming Djolotigo bij Pe-
kalongan (Java), de heer C, Veenstra,
is Dinsdagochtend om half zes door
zijn, djaga (ondex-nemingswacht)) ver
moord. De djaga trachtte door te
dringen tot de vertrekken van het
slachtoffer; maar werd op weg daar
heen door een andere waker tegenge
houden. DDe djaga schoot deze laatste
neer en loste ook een schot op Veen
stra. toen deze op het rumoer naar
buiten kwam. De moordenaar pleegde
daarop zelfmoord. Persoonlijke wraak
neming schijnt de drijfveer van het
drama.
Het wereldgeneuren
Apartheid en
ongehoorzaamheid
Voor ons West-Europeanen is het
maar heel moeilijk om niet
te zeggen pijnlijk enig be
grip te krijgen van en voor heigeen
zich op het ogenblik in Zuid-Atrika
afspeelt. Overvolle gevangenissen en
huizen van bewarxng, overbelaste
rechtbanken en telkens opnieuw in
cidenten en botsingen tussen de ge
kleurde bevolking en de Europese of
althans blanke overheid. En dat al
les als gevolg van een bewust ge
voerde rassenpolitiek, waarvan wij
toch meenden, dat zij in een moder
ne, beschaafde samenleving voor
goed zou zyn uitgebannen. In de Ver.
Staten tobt men nog met het rassen
vraagstuk. Toegegeven! Daar is het
echter beslist niet de nationale over
heid, die bewust discriminatie „be
drijft" en wij hebben toch allen min
of meer de overtuiging, dat het in
Amerika slechts gaat om wat resten
van oude sentimenten, die op de
duur wel zullen wegslijten.
Maar in Zuid-Afrika? Daar ziet
men op de stations nog altijd wacht
kamers en in- en uitgangen met
bordjes „Alleen voor blanken", daar
zijn voor de gekleurde bevolking af
zonderlijke afdelingen aangewezen in
de openbare verkeersmiddelen, res
taurants en bioscopen, daar moet
iedex; die niet zuiver-blank is, in het
bezit zijn van een speciale pas, die
herinneringen oproept aan de geha
te Jodenster van de Nazi's..
Tegen dit alles is nu sedei-t enige
tijd een felle verzcrtactie aan
de gang Een „ongehoorzaam-
heidscampagrie", welke zich direct
richt tegen de „apartheidswetten",
waarmede de Zuid-Afrikaanse ovei--
heid eigenlijk geen raad meer weet.
Van geweld schrikt deze voorlopig
gelukkig nog terug. Maar negers.
Indiërs en andere kleurlingen over
treden elke dag opnieuw de voor
schriften en het aantal arrestaties
loopt dan ook reeds in de duizenden.
Boetes worden niet betaald en dien
tengevolge ger-aken de gevangenis
sen ovei-bevolkt. Elke dag- komen er
nog meer bij, want vrijwel alle rech-
ters houden zich nog aan de letter
van de wet. Er zrjn tenminste nog
geen andere uitspraken bekend, die
het voorbeeld zouden volgen van die
éne rechter in Kaapstad, die dezer
dagen besliste: Aparte wachtkamers
voor de kleui-lingênAccooi'd! Maai'
dan moeten die ook gelijkwaardig
zijn aan de wachtkamers voor de
blanken. Zolang dat niet het geval is,
spreek ik de overti'eders vrij".
Deze uitspraak heeft vanzelfspre
kend sterk de aandacht getrokken
en bij ons Europeanen, die natuur
lijk maar moeilijk enige waai'dering
voor de apai-theidswetien kunnen op
brengen, ten dele ook sympathie.
Ten dele, omdat de uitspraak van de
rechter in Kaapstad toch eigenlijk 't
principe van het rassen-onderscheid
niet aantast.
Merkwaardig is overigens wel,
dat de Zuid-Afrikaanse op
positie sedert de dood,
van Smuts onder leiding van
Strauss maar slechts zóver
achter de kleurlingen staat als
haar eigen belangen dil vorderen.
Premier Malan heeft namelijk enige
tijd geleden een wijziging van het
stemrecht voor kleurlingen doorge
dreven, welke deze bevolkingsgroep
afvoert van de gemeenschappelijke
kiezerslijst en hun slechts het recht
geeft enkele blanken als hun verte
genwoordigers in het parlement te
kiezen. Zij mogen dus niet langer vrij
stemmen' op de partij van hun keuze
en dit is vooral in het nadeel van de
oppositie, daar de keus van de kleui--
lingen nog al eens od de Verenigde
Partij van Strauss viel.
Deze nieuwe bepalingen werden
echter niet met de door de grond
wet vereiste twee-derde meerder
heid aangenomen en dientengevolge
door het Hoge Gerechtshof ongeldig
vex-klaard. De regering richtte daar
op een parlementair gexechtshof op,
dat enkele dagen geleden op zijn
beurt de uitspx-aak van het Hoge Ge
rechtshof weer nietig vei'klaarde en
gisteren was het weer de beurt van
dit laatste hof, dat besloot de instel
ling van het parlementaire hof weer
voor onwettig te verklaren. Zo kan
men natuurlijk nog wel een poosje
doorgaan en het ziet er dan ook
geenszins naar uit, dat men op dit
punt tot een accoord zal komen.
De oppositie zal de strijd onge
twijfeld voortzetten, zij het alleen om
haar eigen belang te dienen Want
het malle en tegelijkertijd ook tra
gische van de gehele historic is,
dat regering en oppositie over de
noodzakelijkheid van de apartheids
wetten eigenlyk precies eender den
ken. En zo is het in de practijk ook
met de g^ele blanke bevolking van
Zuid-Afrika, die twee en een half
millioen zielen telt
Faroek vraagt «>m een toelage
voor Koning Foead
Er komt een nieuw Egyptisch
volkslied.
Pi'ins Faroek, de afgezette koning
van Egypte heeft de Egyptische re
gering om een toelage verzocht voor
de vei'zorging en opvoeding van fcijn
zoon. Koning Ahmëd Foead II.
In een verklaring, welke door een
woordvoerder van prins Faroek is
voorgelezen, wordt o.m. gezegd, dat
inmiddels een passende officiële toe
lage voor de verzorging en opvoeding
van de jonge vorst dient te worden
verstrekt, daar de jonge koning op
het ogenblik van de liefdadigheid
van de Italiaanse ï'egering zou kun
nen leven gelijk een of andere Napo-
litaanse wees.
Het Egyptische volkslied, dat byna
een eeuw oud is, zal worden vervan
gen. Er is een wedstrijd uitgeschre
ven voor het componeren van een
nieuw lied,
De Egyptische premier. Aly Maher,
heeft Vrijdag medegedeeld, 'dat ko-
ning Ahmed Foead n, die thans nog
geen jaar oud is en tot zijn zevende
jaar bij zijn moeder zal blijven, in
Egypte zal worden opgevoed. Hij
moet het volk. waarovir hy eens zal
regeren, leren begrijpen en liefheb
ben, aldus Maher.