Vijf-en-zestig dagen kabinetsformatie Joseph Duveen, de grootste kunsthandelaar van onze tijd KORTE LEVENSLOOP VAN DE NIEUWE MINISTERS ZATERDAG 30 AUGUSTUS 1952 PROVINOIALE ZEEUWSE COURANT 3 KUNSTGENIE MET GRILLEN „Mijn Rembrandt zou zich eenzaam voelen bij U" (Van onze correspondent). NEW YORK, Augustus Er zyn over Joseph Duveen, de „grootste schilde rijenhandelaar van onze tüd" talloze verhalen in omloop, die bovendien nog het voordeel hebben waar te zyn; en dat ze het waard zyn verteld te wor den, blijkt uit een boek over deze merkwaardige persoonlijkheid, dat zojuist in New York verschenen is en zijn zegetocht over de internationale boeken markt zal beginnen. Wat Duveen tot zijn bijzondere positie in de kunsthandel gebracht heeft, was niet alleen zijn scherp en juist oordeel bij koop en verkoop, maar ook zijn manier om zijn klanten te behandelen. Om van hem een schilderij te ko pen, was het niet voldoende een rijk man te zijn. want Duveen verkocht zijn schilderijen niet aan iedereen, die toevallig millionnair geworden was. Hij koos zijn mensen zorgvuldig uit, die hij waardig achtte onderhandelingen over een koop met hem aan te knopen. Eens heeft hij een neef van Henry Ford, die enkele schilderijen tegelijk van hem wilde kopen, weggestuurd met de opmerking, dat hij nog niet rijp genoeg was om wat hij hem kon verko pen naar waarde te schatten. Duveen kon het zich veroorloven kieskeurig te zijn. Tot zijn klanten behoorden John Pierpont, de grote verzamelaar An drew Mellon, Hearst, Rockefeller en Gulbenkian. De olie- en staalkoningen, de spoorweg- en persmagnaten, de eigenaars van de grote eenheidsprijswa renhuizen gevoelden allen op een goede dag de behoefte aan een klein privé museum en alleen Duveen kon hun de juiste stukken bezorgen. Zo werd hij de erkende leverancier en tegelijk de adviseur van deze mensen. Amerikanen, trachtte ze van de groot heid van de Europese kunst te over tuigen en hun duidelijk te maken, dat ze er in ieder geval enkele stukken van moesten bezitten. Maar nog meer succes had hij bij deze nuchtere za kenlieden met een ander argument: dat aankoop van een schilderij een on vergankelijke geldbelegging beteken de, waarvoor geen andere onderhouds kosten nodig waren dan een paar hon derd dollar iedere 15 jaar voor het schoonmaken. Dit argument was door slaggevend. Duveen was erkend en hij wist de mensen, aan wie hij betekenis hechtte, ervan te overtuigen, dat ze alleen bij hem schilderijen konden ko pen. EEN TIRAN. In de loop der jaren werd Duveen een lastig man. Vóór hij een schilderij verkocht, onderwierp hij zijn klanten aan een pijnlijk onderzoek. Een mil lionnair wilde eens een Rembrandt van hem kopen. Duveen weigerde: „U hebt geen verzameling, waarde heer", antwoordde hij, ..mijn Rembrandt zou zich eenzaam voelen bij u". Hij duldde ook niet dat zijn klanten een andere smaak hadden dan hij. Eens dineerde hij bij een van zijn vrienden en ont dekte aan de muur een stilleven van Manet dat hij direct voor een enorme prijs van hem kocht. „Ik wilde niet, dat een van mijn klanten dit schilde rij zou zien", verklaarde hij naderhand. „Ze moeten geen moderne schilderijen verzamelen, er zijn er veel te veel van". ALLÉÉN RENAISSANCE. Zelfs het gebied van de oude kunst was hem mettertijd nog te uitgebreid; hij wenste daarom de smaak van zijn afnemers uitsluitend op de Italiaanse Renaisance te richten. Voor het ove rige had hij alleen belangstelling voor schilderijen die vóór de negentiende eeuw geschilderd waren. Goya, die hij in Amerika bekend had gemaakt, was de jongste op zijn lijst. Een van de grootste specialisten op het gebied van de Renaissance, Berenson, was een in tieme vriend van Duveen. Op een goe- Duveen was van geboorte Neder lander en zijn vader had in Londen een bloeiende porceleinhandel gehad. De jonge Duveen had echter hogere aspiraties. In 1901 kocht hij achter elkaar drie beroemde verzamelingen ter waarde van enkele millioenen. De oude Duveen was woedend; hij dacht, dat zijn zoon zich wilde ruïeren; hij kon zich namelijk niet voorstellen dat er iemand was, die zich interesseerde voor de talloze schilderijen, standbeel den en plastieken uit de Italiaanse Re naissance. Maar Duveen had zijn doel bereikt. Hij was nu internationaal be leend als een van de grootste kopers. Nu behoefde hij er alleen nog maar voor te zorgen dat er vraag kwam naar zijn bezittingen. Ook hier toonde hij een juist inzicht te bezitten. Hij besloot zich tot de Amerikanen te be palen, die hij, naar Jiij heel goed wist, alleen maar behoefde te overbluffen. Dit deed hij door zich te installeren aan de Fifth Avenue, in het hartje van New York, waar hij een verkleinde copie liet bouwen van het tegenwoor dige Franse ministerie van Marine op de Place de la Concorde in Parijs, het meesterwerk van de hofarchitect van Loaewijk XV, Gabriel. Toen zocht hij contact met de rijke 330. Wie met beide benen op de grond wil staankan zich bij lezing van oude legenden somtijds niet onttrekken aan een gevoel van wrevel over de onzin nige voorstellingen, welke hem wor den voorgezet. Neemt U bijvoorbeeld liet Amelungenlïed, dat uit de Duitse middeleeuwen stamt en waarin ver haald wordt van de machtige smid Wieland, die het zwaard Mimung moest smeden. Het werk scheen niet al te gunstig uit te vallen, want Wie- land hakte de kling aan kleine stuk jes, die hij in melk doopte en met meel paneerde, waarna hij de goed ge knede balletjes aan de vogels voerde. Iemand die de zin der legenden pro beert te begrijpen, meent dat een ze kere woedde over 't mislukken van de arbeid aan deze zonderlinge houding van Wieland ten grondslag moet lig gen. Wanneer een geduldvragend kar weitje herhaaldelijk mislukt, hebben we immers allemaal wel eens de nei ging het ding in kwestie grondig te vernielen, dus waarom zou Wieland daarop een uitzondering hebben ge maakt? Maar zo eenvoudig blijkt de ver klaring toch niet te zijn. Want Wieland verzamelde de mest der met ijzercro- quetten gevoerde vogels, smolt daar het ijzer uit en verkreeg op deze wijze buitengewoon goed staal voor zijn zwaarden! Valt er van dergelijke on zin nog iets te begrijpen? Mij dunkt van niet. Maar toen de wetenschappelijke me tallurgie tot de ontdekking kwam wel ke minimale bijmenging van koolstof nodig is om staal de gewenste eigen schappen te geven, is men de methode van Wieland gaan nabootsen en ziet, de proef leverde verrassende uitkom sten, want inderdaad werd een staal soort verkregen met zeer goede kwa liteiten. De ondergrond van de legen de blijkt dus minder onzinnig te zijn dan wij in onze onwetendheid gemaks halve reeds vaststelden. Door het maagzuur van de vogels vindt luaarschijnlijk een oxydatie van het ijzer plaats, die een gunstige in vloed op het koolstofgehalte uitoefent. Voorts heeft Deaves aangetoond, dat uit de mest een aanzienlijke opname van stikstof plaats vond, waardoor de stukjes ijzer met een buitengewoon harde korst werden omgeven. Werd de proef na voorafgaande verhitting herhaald, dan leverde dit een goede staalsoort op, mits de juiste tempera turen bij de verhitting in acht werden genomen. Maar dit laatste zal Wieland wel toevertrouwd zijn geweest, want niet voor niets was hij om zijn tover kunsten op dit gebied befaamd. Maar hoe ter wereld is hij achter het ge heim van de vogelmest gekomen? We zullen dit geheim laten voor wat het is en liever eens spreken over het intelligentiequotiënt van de bevolking in het Westen, welke het hoogste in den lande blijkt te zijn. Maar bij alle vreugde over deze hoge graad van in telligentie dringt zich de conclusie aan ons op dat öf de methode fout is, óf dat het intelligentiequotiënt iets weer geeft, wat we eigenlijk niet bedoelen. H. Pétillon. Hij rookte „in bed". De 34-jarige zwerver J. v. W. vond in Halsteren nachtlogies in een schuur van een tuinderij. De eigenaar gelastte de man de volgende morgen om te verdwijnen, maar des avonds verscheen de zwerver weer. Kort na dat hij de schuur was binnengegaan, brak er brand uit. Van W. werd aan- fehouden en verklaarde „in bed" te ebben gerookt, waardoor de strobe dekking in brand was geraakt Hij werd gearresteerd. De brand moest door de brandweer geblust worden. de dag echter was het uit met deze vriendschap. Duveen had namelijk een Giorgione ontdekt, een heel kostbaar stuk, aangezien Giorgione slechts wei nig werken nagelaten heeft. Berenson sloot zich drie dagen en drie nachten met het schilderij op en verklaarde toen: „Dit is geen Giorgione, maar een Titiaan". Een ergere belediging had men Duveen niet kunnen toevoegen. Men bestreed hem de roem een onbe kende Giorgione ontdekt te hebberi! Het schilderij hangt overigens thans als Giorgione in de Nationale Galerij in Washington. Soms protesteerden zelfs deze na bobs tegen Duveen's prijzen. Aan een van hen gaf Duveen zeer hooghartig ten antwoord: „Wie veel geld betaald voor objecten, die geen vaste prijs hebben, heeft goedkoop gekocht. Een zakenman moest dat begrijpen." VERDIENSTELIJK GEMAAKT. Duveen heeft zich werkelijk ver dienstelijk gemaakt voor de kunst, want hij wist de grote verzamelaar Mellon ervan te overtuigen, dat mees terwerken, als hij in zijn bezit had, niet in een particuliere verzameling mochten blijven. Inderdaad schonk Mellon zijn gehele verzameling aan de staat en betaalde bovendien de kosten voor de oprichting van de Na tionale Galerij in Washington. Op Duveen's advies liet Mellon het ge bouw, dat zoveel kostbare cultuur zou herbergen, in marmer uitvoeren. Vijf millioen dollar kostte hem deze bouw. Toen de eerste steen gelegd werd. deed Duveen de ronde bij zijn oude klanten en zei tegen hen: „U zult Mellon toch niet de roem gunnen dit museum al leen ingericht te hebben?" Niemand durfde hem tegen te spreken en ieder van hen haastte zich zijn verzameling eveneens aan de staat te schenken. Toen Duveen in 1939 overleed, voel den de verzamelaars zich als van een tiran bevrijd. Met een zucht van ver lichting wendden ze zich af van het veld der Renaissance en richtten hun hartstocht op de moderne schilder kunst. Daarom hangen er tegenwoor dig in de particuliere verzamelingen aan de andere kant van de oceaan meer Picasso's dan Rembrandts. (Nadruk verboden). Een speciaal comité, bestaande uit „Vader Knickerbocker" en vier „Mis ses Maasdam" stond ter begroeting opgesteld toen het 15.000 ton metende passagiersschip „Maasdam" van de Holland Amerika Lyn op zijn eerste reis van Rotterdam naar de V.S. de haven van New York binnenliep. De meisjes droegen badpakken uit de jaren, waarin schepen van dezelfde naam in dienst van de scheepvaartmaatschappij werden gesteld. Het zyn van links naar rechts Patricia Chadwick, „Miss Maasdam 1872". het jaar van do eerste Maasdam", Betty Danielsen, ,,Miss Maasdam 1889", Norma Palm, „Miss Maasdam 1921" en Peg Moehan, „Miss Maas dam 1952". Instelling van Hoog Parlemen tair Hof ongeldig verklaard. De strijd om de apartheidswetten in Zuid-Alrika. Uit Kaapstad wordt gemeld, dat het Hoge Gerechtshof te Kaapstad Vrijdag de wet op de instelling van het Hoge Parlementaire Hof ongeldig heeft verklaard. Deze beslissing werd genomen naai- aanleiding van een beroep, dat was ingesteld door vier Kaapse kleurlingen. Zoals men zich zal her inneren, werd het Parlementaire Hof ingesteld op verzoek van de rege- ring-Malan toen het Hoge Gerechts hof een wijziging van de apartheids- wetten met betrekking tot het stem recht van kleurlingen ongrondwet tig haa verklaard onidat deze niet met twee-derde meerderheid was goedgekeurd. Het Parlementaire Hof wijzigde dit besluit Woensdag, zodat de wijziging in het stemrecht toch weer zou kunnen doorgaan. Maar thans is door de beslissing van het Hoge Gerechtshof het Parlementaire Hof zelf weer op losse schroeven ge zet Onmiddellijk na de uitspraak van het Hoge Gerechtshof besloot de rege ring in beroep te gaan. Het Kaapse hooggerechtshof is een van de vier provinciale afdelingen van het Zuid-Afrikaanse Oppergerechtshof. Het beroep der regering zal worden behandeld door het hof te Bloemfon tein, de juridische hoofdstad van de Unie van Zuid-Afrika, mogelijk in No vember Het ligt in de verwachting, dat Maandag a.s. een kabinet van 16 minis ters zal worden gevormd. Hierin zullen uit het oude kabinet terugkeren de ministers Drees, Beel, Mansholt en Staf. Hieronder geven wij zèèr in het kort de biografieën van de ministers, binet hun intrede zullen doen. C. Algera (A.R.) is 50 jaar. Als lid van de Tweede Kamer sinds 1937 hield hij zich in hoofdzaak bezig met verkeersaangelegenheden en be- stuursvraagstukken. In 1945 en 1946 was hij waarnemend burgemeester van Leeuwarden. Sinds 1946 is hij lid van Gedeputeerde Staten van Fries land. Mr. J. W. Beyen (partijloos) is 55 jaar. Hij bekleedde vele posities op nationaal en internationaal financi eel gebied. Zo was hij o.m. president van de Bank voor Internationale be talingen te Bazel (1937—1940). Hij is sinds 1946 directeur van het Interna tionale Monetaire Fonds te Washing ton. A. C. de Bruyn (K.V.P.) is 64 jaar. In 1945 werd hg, na verschillende po sities in de R.K. Vakbeweging te heb ben bekleed, benoemd tot voorzitter van de Katholieke Arbeidersbewe ging. Hij is sinds 1929 lid van de Eerste Kamer. Mr. J. M. L. Th. Cals (K.V.P.) is 38 jaar. Hij studeerde aan de R. K. universiteit te Nijmegen, was advo caat en lid van de Tweede Kamer en thans staatssecretaris van O., K. en W. Mr. L. A. Donker (P.v.d.A.) is 52 dierwaarschijnlyk in het nieuwe ka- jaar. Deze scherpzinnige Rotterdamse advocaat werd in 1935 lid van de Tweede Kamer. Sinds verleden jaar is hij voorzitter van de P.v.d.A.-frac tie. Als voorzitter van de Parlemen taire Enquête-commissie betreffende het beleid der Nederlandse regering in Londen, kreeg hij op de andersden kenden gi'oot gezag. Professor dr. W. J. A. Kernkamp (C.H.) is 52 jaar. In 1936 was hij bij zonder hoogleraar in Utrecht voor de instellingen van de Islam, sinds 1946 is hij gewoon hoogleraar in 't Neder landse staatsrecht aldaar. In de laatste jaren trad hij regelmatig op als gedelegeerde van Nederland bij de algemene vergadering van de V.N., speciaal belast met de vraagstukken der niet-zelfbesturende gebieden. J. v. d. Kieft (P.v.d.A.) is 68 jaar. Hij is oud-directeur van de N.V. „De Ai'beiderspers". Als lid van de Eer ste Kamer (19401952) bewoog hij zich met name op het terrein van de algemene en de financieel-economi- sche politiek. Mr. H. J. M. Loeff (K.V.P.) is 57 jaar oud. Hij werd geboren te Drunen en vestigde zich na zijn studie, ach tereenvolgens te Nijmegen en te Lei den, en Den Bosch als advocaat. Na Wat zich tassen 25 Juni en 29 Augustus afspeelde (Van onze parlementaire redacteur). De belangrijkste data der gebeurtenissen van deze kabinetsformatie waren 25 Juni: verkiezingen voor de Tweede Kamer, het kabinet Drees vraagt ontslag. 27 Juni: dr. Drees ontvangt opdracht tot het vor men van een parlementair' kabinet. 28 Juni: het hoofdbestuur van de V.V.D. voelt wei nig voor samenwerking met de P.v.d.A. I Juli. dr. Drees heeft zijn basisprogram gereed; P.v.d.A.; K.V.P.; A.R.P.; en C.H.U. tot voeling uit genodigd. 10 Juli: P.v.d.A.; K.V.P. en C.H.U. gaan accoord met het gewijzigde program. II Juli: meerderheid van A.R.-fractie eveneens be reid dit program als basis voor verdere besprekingen te aanvaarden. 19 Juli: A.R. wijzen de voorstellen van dr. Drees inzake de zetelverdeling af op grond van een huns inziens te geringe invloed op het sociaal-economisch beleid. 22 Juli: K.V.P. weigert een drie-partijenbasis; dr. Drees geeft zijn opdracht terug. De voorzitter van het C.N.V., mr. Ruppert, logenstraft de beweringen over verdeeldheid in A.R.-kringen. 23 Juli: professor Beel ontvangt opdracht tot het vormen van een kabinet, ook hij streeft naar een vierpartijen-kabinet. 30 Juli: profeisor Beel in een impasse door afwij zing door de P.v.d.A. van zyn voorstellen met betrek king tot de zetelverdeling, die o.m. een splitsing van Sociale Zaken en het afstaan van Economische Za ken aan de A.R. inhielden. 4 Augustus: professor Beel geeft zijn opdracht te rug, nadat hem was gebleken, dat ook de vorming van een extra-parlementair kabinet door de weige ring van de P.v.d.A. hier medewerking aan te verle nen onmogelijk was. 5 Augustus: mr. Donker ontvangt opdracht tot het vormen van een kabinet. 7 Augustus: de A.R. weigeren de portefeuille van Justitie om dezelfde redenen als op 19 Juli. 11 Augustus: mr. Donker biedt de A.R. Economi sche Zaken aan en stelt de K.V.P. zes zetels, waar onder twee aan Buitenlandse Zaken, in het vooruit zicht. 15 Augustus: mr. Donker heeft de indruk, dat thans de vorming van een extra-parlementair vier- partijenkabinet mogelijk is. 19 Augustus: nieuw voorstel van mr. Donker aan de K.V.P., aangezien hij zijns inziens geen verant woorde oplossing voor de bezetting van de beide pos ten aan Buitenlandse Zaken kan vinden. K.V.P. terug op vijf zetels met het omruilen van Justitie voor Wederopbouw. 20 Augustus: K.V.P. wijst dit voorstel af. 21 Augustus: mr. Donker geeft zijn opdracht te rug. 22 Augustus: ir. Staf verzoekt de Koningin in te lichten over de nog aanwezige mogelijkheden tot het vormen van een kabinet. 26 Augustus: ir. Staf brengt zijn eerste negatieve rapport uit, de Koningin confereert zeer langdurig met dr. Drees, professor Beel en ir. Staf. Laatstge noemde zou H.M. nader inlichten. 28 Augustus: K.V.P. aanvaardt het compensatie plan opgesteld door ir. Staf in nauw overleg met dr. Drees en prof. Beel, dit plan geeft de K.V.P. opnieuw zes zetels, handhaaft de ruil van Justitie tegen We deropbouw en beoogt het instellen van een nieuwe portefeuille in de sociaal-economische sector. 29 Augustus: ir. Staf brengt opnieuw verslag uit, dr. Drees aanvaardt de hem verstrekte opdracht tot het vormen van een kabinet. eerst burgemeester van Drunen-Els- hout en van Vught te zijn geweest, werd hij einde 1944 belast met de waarneming van het burgemeester schap van Den Bosch, welke gemeen te hij thans slechts zeer node zou verlaten. Mr. Loeff is vice-voorzitter van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten. Mr. J. M. A. H. Luns (K.V.P.) is 41 jaar. Na zijn rechtenstudie maakte hij zyn carrière in de diplomatieke dienst. Thans is hij gezantschapsraad by de permanente vertegenwoordi ging van Nederland by de v.N. J. G. Suurhoff (P.v.d.A.) is 47 jaar. Hij onLwikkelde zich door zelf studie, kwam in 1930 bij het N.V.V. waarvan hij thans tweede voorzitter is. Sinds 1939 is hij lid van de Twee de Kamer. Mr. H. B. J. Witte (K.V.P.) is 43 jaar. Hij studeerde ih Delft als civiel- ingenieur af en was werkzaam bij de planologische dienst van Limburg. In 1939 werd hij directeur van gemeen tewerken in Bergen op Zoom. Sinds 1946 is hij burgemeester van deze plaats. Professor dr. J. Zylstra (A.R.) is 34 jaar. Hij studeerde aan de Nederland se Economische Hogeschool te Rot terdam, was aldaar assistent en werd in 1948 benoemd tot hoogleraar in de theoretische economie aan de vrye universiteit te Amsterdam. Verdronken meisje geïdentificeerd. De Franse politie is nu zo goed als zeker van de identiteit van het voor het strand van Wimereux verdron ken meisje, al blijven de omstandig heden van haar dood nog steeds een raadsel. Dank zij het vinden van een kaartje voor de bootlijn Folkestone- Boulogne is het slachtoffer geïdentifi ceerd als Sybil Halliday Johnson, een verpleegster, die sedert 20 Augustus uit haar huis te Londen wordt ver mist, aldus het Alg. Dagblad. Erfenis.. De 42-jarige miss Mary Ter ry uit Bolton (Lancashire) heeft een bedrag van ongeveer 30.000 pond (ongeveer 320.000 gulden) geërfd, op voorwaar de dat zij ongetrouwd blyft. Zij kreeg deze erfenis van de oud-directeur van een spinne rij, Pilkington, in wiens gezin zij 20 jaar als huishoudster ge diend heeft. De gelukkige erfgename deelde mede, dat zij geen vrien den heeft en er helemaal op rekent, ongetrouwd te blijven. „De heer Pilkington heeft ook zijn voorraad wijnen en stex-ke drank nagelaten", zo zeide zij. „ik ben echter vrij wel geheelonthoudster". Administrateur op Java vermoord. De administrateur van de rubber en theeonderneming Djolotigo bij Pe- kalongan (Java), de heer C, Veenstra, is Dinsdagochtend om half zes door zijn, djaga (ondex-nemingswacht)) ver moord. De djaga trachtte door te dringen tot de vertrekken van het slachtoffer; maar werd op weg daar heen door een andere waker tegenge houden. DDe djaga schoot deze laatste neer en loste ook een schot op Veen stra. toen deze op het rumoer naar buiten kwam. De moordenaar pleegde daarop zelfmoord. Persoonlijke wraak neming schijnt de drijfveer van het drama. Het wereldgeneuren Apartheid en ongehoorzaamheid Voor ons West-Europeanen is het maar heel moeilijk om niet te zeggen pijnlijk enig be grip te krijgen van en voor heigeen zich op het ogenblik in Zuid-Atrika afspeelt. Overvolle gevangenissen en huizen van bewarxng, overbelaste rechtbanken en telkens opnieuw in cidenten en botsingen tussen de ge kleurde bevolking en de Europese of althans blanke overheid. En dat al les als gevolg van een bewust ge voerde rassenpolitiek, waarvan wij toch meenden, dat zij in een moder ne, beschaafde samenleving voor goed zou zyn uitgebannen. In de Ver. Staten tobt men nog met het rassen vraagstuk. Toegegeven! Daar is het echter beslist niet de nationale over heid, die bewust discriminatie „be drijft" en wij hebben toch allen min of meer de overtuiging, dat het in Amerika slechts gaat om wat resten van oude sentimenten, die op de duur wel zullen wegslijten. Maar in Zuid-Afrika? Daar ziet men op de stations nog altijd wacht kamers en in- en uitgangen met bordjes „Alleen voor blanken", daar zijn voor de gekleurde bevolking af zonderlijke afdelingen aangewezen in de openbare verkeersmiddelen, res taurants en bioscopen, daar moet iedex; die niet zuiver-blank is, in het bezit zijn van een speciale pas, die herinneringen oproept aan de geha te Jodenster van de Nazi's.. Tegen dit alles is nu sedei-t enige tijd een felle verzcrtactie aan de gang Een „ongehoorzaam- heidscampagrie", welke zich direct richt tegen de „apartheidswetten", waarmede de Zuid-Afrikaanse ovei-- heid eigenlijk geen raad meer weet. Van geweld schrikt deze voorlopig gelukkig nog terug. Maar negers. Indiërs en andere kleurlingen over treden elke dag opnieuw de voor schriften en het aantal arrestaties loopt dan ook reeds in de duizenden. Boetes worden niet betaald en dien tengevolge ger-aken de gevangenis sen ovei-bevolkt. Elke dag- komen er nog meer bij, want vrijwel alle rech- ters houden zich nog aan de letter van de wet. Er zrjn tenminste nog geen andere uitspraken bekend, die het voorbeeld zouden volgen van die éne rechter in Kaapstad, die dezer dagen besliste: Aparte wachtkamers voor de kleui-lingênAccooi'd! Maai' dan moeten die ook gelijkwaardig zijn aan de wachtkamers voor de blanken. Zolang dat niet het geval is, spreek ik de overti'eders vrij". Deze uitspraak heeft vanzelfspre kend sterk de aandacht getrokken en bij ons Europeanen, die natuur lijk maar moeilijk enige waai'dering voor de apai-theidswetien kunnen op brengen, ten dele ook sympathie. Ten dele, omdat de uitspraak van de rechter in Kaapstad toch eigenlijk 't principe van het rassen-onderscheid niet aantast. Merkwaardig is overigens wel, dat de Zuid-Afrikaanse op positie sedert de dood, van Smuts onder leiding van Strauss maar slechts zóver achter de kleurlingen staat als haar eigen belangen dil vorderen. Premier Malan heeft namelijk enige tijd geleden een wijziging van het stemrecht voor kleurlingen doorge dreven, welke deze bevolkingsgroep afvoert van de gemeenschappelijke kiezerslijst en hun slechts het recht geeft enkele blanken als hun verte genwoordigers in het parlement te kiezen. Zij mogen dus niet langer vrij stemmen' op de partij van hun keuze en dit is vooral in het nadeel van de oppositie, daar de keus van de kleui-- lingen nog al eens od de Verenigde Partij van Strauss viel. Deze nieuwe bepalingen werden echter niet met de door de grond wet vereiste twee-derde meerder heid aangenomen en dientengevolge door het Hoge Gerechtshof ongeldig vex-klaard. De regering richtte daar op een parlementair gexechtshof op, dat enkele dagen geleden op zijn beurt de uitspx-aak van het Hoge Ge rechtshof weer nietig vei'klaarde en gisteren was het weer de beurt van dit laatste hof, dat besloot de instel ling van het parlementaire hof weer voor onwettig te verklaren. Zo kan men natuurlijk nog wel een poosje doorgaan en het ziet er dan ook geenszins naar uit, dat men op dit punt tot een accoord zal komen. De oppositie zal de strijd onge twijfeld voortzetten, zij het alleen om haar eigen belang te dienen Want het malle en tegelijkertijd ook tra gische van de gehele historic is, dat regering en oppositie over de noodzakelijkheid van de apartheids wetten eigenlyk precies eender den ken. En zo is het in de practijk ook met de g^ele blanke bevolking van Zuid-Afrika, die twee en een half millioen zielen telt Faroek vraagt «>m een toelage voor Koning Foead Er komt een nieuw Egyptisch volkslied. Pi'ins Faroek, de afgezette koning van Egypte heeft de Egyptische re gering om een toelage verzocht voor de vei'zorging en opvoeding van fcijn zoon. Koning Ahmëd Foead II. In een verklaring, welke door een woordvoerder van prins Faroek is voorgelezen, wordt o.m. gezegd, dat inmiddels een passende officiële toe lage voor de verzorging en opvoeding van de jonge vorst dient te worden verstrekt, daar de jonge koning op het ogenblik van de liefdadigheid van de Italiaanse ï'egering zou kun nen leven gelijk een of andere Napo- litaanse wees. Het Egyptische volkslied, dat byna een eeuw oud is, zal worden vervan gen. Er is een wedstrijd uitgeschre ven voor het componeren van een nieuw lied, De Egyptische premier. Aly Maher, heeft Vrijdag medegedeeld, 'dat ko- ning Ahmed Foead n, die thans nog geen jaar oud is en tot zijn zevende jaar bij zijn moeder zal blijven, in Egypte zal worden opgevoed. Hij moet het volk. waarovir hy eens zal regeren, leren begrijpen en liefheb ben, aldus Maher.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1952 | | pagina 5