Engels kerkblad veroordeelde
Edens tweede huwelijk
C
Nederlands bruidje snelde
naar Zuld-Afrika
BOEK
TOENEMENDE WERKLOOSHEID
ROEPT OM BESTRIJDING
DONDERDAG 21 AUGUSTUS 1952
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
NIEUWE OPVATTINGEN BREKEN BAAN.
Door echtscheidingen worden echter
geen carrières meer gebroken
(Van onze correspondent)
Londen, Augustus Op de dag, dat de 55-jarige Anthony Eden met
zfón 33-jarige bruid, miss Clarissa Spencer-Churchill, voor een korte hu
welijksreis naar Portugal vertrok, publiceerde het Anglicaanse kerkblad
Church Times" enig commentaar op dit „meest onverwachte huwelijk
van het jaar". Als het de redactie van de „Church Times" om verbreiding
van haar standpunt was te doen, dan is ze hier ongetwijfeld uitstekend in
geslaagd. Zelden heeft een artikel zo veel aandacht in de Engelse pers ge
had als kanttekeningen, welke de „Church Times" by Eden's huwelyk
meende te moeten plaatsen.
Het kerkblad, dat in Engelse pro
testantse kringen een prominente
plaats inneemt en ook buiten de
grenzen een goede reputatie geniet
valt over het feit, dat het eerste hu
welijk van de Engelse minister van
buitenlandse zaken ontbonden is. In
1950 verkreeg Eden een scheiding
van zijn eerste vrouw, met wie hij in
1923 in de echt was verbonden en die
hem twee kinderen had geschonken.
Voor het Hof van Echtscheidingen
werd toenderty'd aangevoerd, dat de
echtgenote van de „Foreign Secre
tary" voor goed naar Amerika Was
vertrokken.
In Eden's tweede huwelijk meent
de „Church Times" gerede aanleiding
te hebben gevonden op op het kwaad
van echtscheidingen te wijzen, in het
bijzonder op de omstandigheid, dat
hertrouwen na een wettelijk voltrok
ken scheiding tegenwoordig in de
hoogste kringen geaccepteerd wordt.
Een jaar of dertig geleden zou een
minister van buitenlandse zaken z'n
carrière hebben verspeeld, als hij een
tweede huwelyk had aangegaan. Nog
geen zestien jaar geleden moest de
hertog van Windsor een keuze ma
ken tussen zyn kroon en een geschei
den vrouwDe stap van de „Fo
reign Secretary", zo zegt het blad,
toont, evenals die van de Amerikaan
se Democraten (Adlai Stevenson is
de eerste gescheiden man, die candi-
daat. voor de presidentsverkiezingen
is gesteld!) aan, hoe v;r de publieke
opinie ten aanzien van echtscheidin
gen en tweede huwelijken ten slechte
gewijzigd is.
„Op het ogenblik," concludeert de
„Church Times" tenslotte, „wordt het
klaarblijkelijk als de gewoonste zaak
van de wereld beschouwd, dat dege
nen, die de hoogste posten in het
openbare leven bezetten, de kerkelij
ke wetten ongehinderd en zonder ge
vaar voor berisping kunnen breken...
Misschien is het onvermijdelijk, dat,
in een tijd, waarin echtscheidingen
hand over hand toenemen (in 1931
bedroeg het aantal echtscheidingen
in Engeland acht per duizend huwe-
323
Bij de beschouwing over de uitvin
ding van de boekdrukkunst hebben we
ons de opmerking veroorloofd, dat de
boekdrukkunst eigenlijk is aangevan
gen bij het blokboek en dat ieder
doelmatig werkend man de volgende
stap naar de losse letter, dus naar de
typografie, had kunnen zetten. Een
treffend bewijs hiervoor werd gele
verd door Yoeng-lo, keizer van de Li
dynastie, die i?i 1402 de Koreaanse
troon beklom. Het moet een monarch
geweest zijn met een grote belangstel
ling voor wetenschap en cultuur, want
hij wilde alle handschriften welke
reeds verschenen waren, in druk doen
verschijnen opdat een ieder daarvan in
brede kring kon kennis nemen.
„Aangezien zo redeneerde hij
de blokboeken meestal verre van vol
maakt zijn en het bovendien onmoge
lijk is op deze wijze alle bestaande ge
schriften te drukken, zo dienen alle
(toen nog: Chinese) tekens in koper te
worden vervaardigd, zodat alle tek
sten, waarop ik de hand kan leggen,
kunnen worden gedrukt en vermenig
vuldigd".
U ziet het, toen Zijne Majesteit tot
de ontdekking kwam hoe tijdrovend
het was één pagina tekst in hout te
snijden, en hü zich realiseerde welk
een enorme tijd het zou vergen al die
millioenen bladzijden, welke nog on
gedrukt waren, op deze wijze te ver
menigvuldigen, gaf hij géén order om
de boekdrukkunst uit te vinden, doch
hij dééd 'die uitvinding zo en passant,
zoals wij van een practisch man ver
wacht hadden.
Nu moet hierbij wel worden ver
meld, dat het veel gemakkelijker is
op het idee te komen met losse Chine
se tekens te drukken, welke tekens im
mers een geheel woord of begrip om
vatten, dan om dezelfde inval te krij
gen met betrekking tot onze letterte
kens.
Hoe dit ook zij, in korte tijd werden
op last van Yoeng-lo enige honderd
duizenden tekens gegoten, zodat het
drukken een aanvang kon nemen. Op
deze wijze kwam tot stand de „Sun-
tzu Schi-i Chia choe", in welks voor
woord het verhaal over het gebruik
van losse tekens staat opgetekend. Dat
was in 1409, dus een halve eeuw vóór
in het Westen deze werkwijze ingang
vond.
Het is echter niet uitgesloten dat in
Korea reeds geruime tijd vóór de re
gering van Yoeng-lo met losse tekens
werd gedrukt. Verschillende gegevens
wijzen in die richting, doch dat zou
ons in finesses voeren die de bedoe
ling van deze rubriek verre over
schrijden.
Een welwillende lezer stelde ons de
vraag de laatste gulden op te sporen
en dat lijkt ons op dit moment een
aantrekkelijker probleem, want die
gulden is nooit zoek gaweest.
H. Pétillon.
lijken; in 1951: 45! corr.) ze in el
ke maatschappelijke kring doordrin
genMaar in de ogen van een
heidense generatie mag hertrouwen
na scheiding respectabel zijn, het kan
nooit worden goedgepraat".
De indirecte aanval van de „Church
Times" op Eden's tweede huwelijk
mag door vele Britten als „van wei
nig smaak getuigend" of zelfs als
„belachelijk" gekenschetst worden, 't
is en blijft een feit, dat een Engelse
politicus of vooraanstaande functio
naris het dertig jaar geleden niet had
moeten proberen na scheiding op
nieuw te trouwen. Het had hem zijn
door L. VAN BRUGGEN.
carrière gekost, zijn vrienden en de
eventuele gunst van het Hof. Groot-
Brittannië was één van de weinige
landen, waarin het trouwen met een
gescheiden man of vrouw, of het aan
gaan van een tweede huwelijk als
een ernstige tekortkoming in de aan
gelegde ethische maatstaven werd
gezien. De „overtreder" of „over-
treedster" werd, vooral als hij of zij
tot de „upper ten" behoorde, uit het
sociale leven „gebannen", hetgeen
minder uitnodigingen en geen om
gang met de leden van het Engelse
koninklijke huis betekende.
Parnell, Ierland's grootste staats
man, heeft in 1890 ervaren, wat het
betekent van een vrouw te scheiden
en een andere te trouwen. In één van
de vergaderzalen van het Lagerhuis
moest hij met bitterheid in het hart
aanhoren, hoe zijn vroegere vrienden
en aanhangers hem een stem van
wantrouwen gaven en zijn carrière
braken En ook de brillante diplo
maat, Sir Charles Dilke. moest het
openbare leven om dezelfde reden
verlaten.
ER IS IETS VERANDERD
Sinds 1927 zijn er 28 Lagerhuisle
den bij echtscheidingsprocessen be
trokken geweest. De meesten hebben
hun loopbaan ongehinderd kunnen
voortzetten, doch enkelen, in het bij
zonder degenen, die kiesdistricten
met sterke religieuze elementen ver
tegenwoordigen, hebben hun carrière
moeten opgeven. Nog in Maart van
dit jaar gaf het jonge, veelbelovende
parlementslid, Nigel Fisher, te ken
nen, dat hij zich niet meer hei'kies-
baar zou stellen, omdat het echt
scheidingsproces, waarbij hij betrok
ken was geweest, „de conservatieven
wel eens een zetel zou kunnen kos
ten".
In Engelse hofkringen is de bloede
loze ethische revolut'e al evenzeer
voortgeschreden. Werd scheiden, her
trouwen, of een huwelijk met een
scheiden man of vrouw tot vlak voor
de eerste wereldoorlog als een ernstig
sociaal kwaad gezien, tegenwoordig
neemt men veel minder strenge maat.
staven aan. In de tijd van koning Ed
ward VII en zelfs in die van koning
George V zou de gescheiden en met
de eveneens gescheiden Vivien Leigh
hertrouwde acteur Sir Laurencé Oli
vier nooit tot ridder zijn geslagen.
En Sir William Davison, die de To
ries in 1929 wegens ontbinding van
zijn huwelijk verdeelde, zou twintig
jaar geleden nooit in de adelstand
kunnen zijn verheven.
Ook in Amerika, dat lange tijd in
de Engelse invloedsfeer heeft gele
gen, schijnen de Hollywoodse opvat
tingen omtrent het huwelijk tegen
woordig met minder gefrondste
wenkbrauwen bekeken te worden dan
vroeger. Gouverneur Stevenson is de
eerste Amerikaan, wiens echtschei
ding geen invloed op zijn candidaats-
stelüng voor de presidentsverkiezin
gen heeft gehad. Volgens een recent
onderzoek in de V.S. zou 15 procent
der bevolking weigeren op een ge
scheiden en hertrouwde man te stem
men. Tachtig procent had echter
geen enkel bezwaar („stemmen op
een gescheiden politicus", zei een
Amerikaan tegen ons, „is hetzelfde
als de hulp inroepen van een geschei
den dokter".) en vijf procent wist het
niet.
(Nadruk verboden)
Critiek op Beierse justitie
IN VERBAND 3IET ONDERZOEK
IN AUERBACH-ZAAK.
Dr. Josef Klibansky, een van de ver
dedigers van wijlen Philipp Auerbach,
heeft Dinsdag op een persconferentie
in München verklaard, dat de autori
teiten van de Beierse justitie het on
derzoek in deze zaak hebben verricht
op een wijze, die strijdig was met
de letter van de wet". Auerbach,
voormalig hoofd van de Joodse ge
meenschap, pleegde, zoals bekend,
vorige week zelfmoord, nadat hij tot
een gevangenisstraf van 2y2 jaar was
veroordeeld op beschuldiging van
fraude, verduistering en omkoperij,
welke misdrijven hij zou hebben be
gaan in zijn functie van hoofd van
het bureau voor restitutie.
Volgens dr. Klibansky heeft rechter
Josef Mulzer „niet gehandeld als
een rechter, doch meer als verdediger
en functionai'is van het rechterlijke
systeem in Beieren". Het was echter
niet juist om Mulzer te beschuldigen
van sympathie voor het Nazidom,
hoewel hij lid van de Nationaal-Socia-
listische partij is geweest. Naar de
mening van dr. Klibansky had Mulzer
getracht naar eer en geweten te han
delen.
De verdediger zeide verder, dat de
vrijwillige dood van Auerbach „een
brug voor een betere verstandhou
ding tussen Duitsers en Joden moet
worden".
De organisatie van Beierse rechters
heeft alle verwijten met beslistheid
van de hand gewezen.
Met een zeilboot de wereld
rond
Al Peterson, een 40-jarige vrijge
zel en ploegbaas in een fabriek, is na
een zeiltocht om de wereld te New
York teruggekeerd. In 1949 was hij
uit Brooklyn vertrokken, zonder te
zeggen waarheen hij ging. Sindsdien
hadden zijn vrienden berichten van
hem ontvangen uit Miami, een haven
plaats aan de Stille Oceaan, Tahiti,
Sydney, plaatsen aan de Rode en de
Middellandse Zee en tenslotte uit Da
kar (West-Afrika). Aan Peterson, die
van zg'n reis in het geheel geen ophef
heeft gemaakt, werd te New York
een grootse ontvangst bereid door de
leden van zijn zeilclub.
Negen uur na aankomst getrouwd
(Van onze correspondent in Kaapstad)
Aau boord van de „Waterman", die met achthonderd Nederlandse emi
granten statig Tafelbaai kwam binnenvaren, juist toen Zondagmorgen de
bergtoppen gekleurd werden door het eerste zonnelicht, was de 36-jarlge,
zwartgelokte Tine Maaskant uit Amsterdam. Ze kwam naar Zuid-Afrika
om er te trouwen met een Nederlander, di9 ze vier jaar geleden één keer
gesproken had: de 37-jarige bakker Henk Bogaarts, afkomstig uit Amstel
veen. Op tweehonderd meter afstand van de kade bleef de „Waterman"
voor anker liggen; de emigratie-autoriteiten kwamen aan boord en aan de
passagiers werd medegedeeld, dat zy eerst de volgende morgen, 's Maan.
dags om acht uur, aan land zouden mogen gaan. Nog éénmaal moesten zy
allen door de papiermolen, die nu eenmaal de hoofdrol speelt in het moei
zaam bedrijf der immigratie. Aan de reling stonden ze met honderden,
mannen en vrouwen en kinderen. En ze keken naar Tafelberg en naar het
verre Blauw bergs trand en naar de hoge gebouwen en de witte villa's van
Kaapstad. Hun nieuwe vaderland lag daar, in het wonderlijk-blauwe licht
dat van over de berghellingen op de stad en haar voorsteden daalt- En
tweehonderd meter water waren er tussen hen en de vaste wal.
Tussen al die honderden stond Ti
ne Maaskant, het meisje uit de Am
sterdamse winkel. En aan de kade
stond Henk Bogaarts. Vier jaar gele
den liep hij vaak langs de winkel, die
Tine samen met haar zuster dreef en
keek door de winkelruiten naar de
zwarte krullekop.
Zijn emigratie-papieren waren
klaar, hij zou gaan werken in een
bakkerij in Potchefstroom. aan de
andere kant van de evenaar. Éénmaal
heeft hij de moed gehad om met Tine
Maaskant te praten; hij wéét van
daag nog precies, wat hg had willen
zeggen en hij vergat maar liever,
wat hij gestotterd heeft
Maar van Zuid-Afrika uit heeft hij
haar een brief geschreven en die werd
beantwoord. „Nog niet eens zo erg
onvriendelijk". Er volgde een tweede
brief en een derde"en als ik ze
nu laat inbinden is het een dik boek
en een kolossaal interessant boek
óók", zegt Henk Bogaarts.
EEN HUWELIJKSROEIBOOT
inniger en tenslotte stelde Henk, die
intussen een eigen zaak had gekregen
in het Transvaalse dorp Swartrug-
gens, de grote vraag. En per kerende
post zei Tine: „ja!"'
Zaterdagavond was Bogaarts al in
Kaapstad aangekomen en Zondag-
morgen stond hij, voor dag en dauw,
aan de havenkade. Hg zag de ,,Wa-
Door: A. KAPTEIN
j
terman" naderen enstil houden
op tweehonderd meter afstand. Nie
mand behalve de autoriteiten mocht
aan boord, ook Henk Bogaarts niet.
Maar liefde zoekt list, al is het wa
ter !»og zo diep. Hij huurde voor vijf
tien gulden een roeibootje en liet
zich naar het schip roeien. Met de
handen voor de mond schreeuwde hij.
dat ze Tine moesten roepen. En Tine
kwam en zag, van het hoge scheeps-
Wel: die correspondentie werd dl dek af. in het dobberende roeibootje
In de P.Z.C. van Woensdag j.I. publiceerden wy een artikel over Charles
de Coster en Zeeland, waarin werd medegedeeld, dat deze auteur samen
met de kunstschilder Adolf Dillens herhaaldelijk reizen door Vlaanderen
en Zeeland maakte. Hierboven drukken wij één van de gravures af, die
vervaardigd werd naar een tekening door Dillens op een dergelyke reis
gemaakt. (Uit: „La Zélande" door Charles de Coster).
UITKERINGEN KOSTEN MILLIOENEN.
Bouwnijverheid en landbouw tellen de meeste werklozen
(Van onze Haagse redacteur)
Den Haag, AugustusHet dreigt
met de werkeloosheid in Nederland
weer de verkeerde kant op te gaan.
Volgens de laatste gepubliceerde cij
fers van het Centraal Bureau voor de
Statistiek bedroeg het aantal werk
lozen op 31 Juli j.I. 117.000, waarbij
nog komen 2100 gedeeltelijk werklo
zen. Op 30 Juni waren er in totaal
112.100 werklozenen op 31 Mei
119.500 werklozen. Het van 117.100
Botsingen te Teheran.
Zwaargewapende militairen zijn
naar het voornaamste winkelcentrum
van Teheran gedirigeerd, nadat de
politie reeds traangas had gebruikt
om samenscholingen van leden der
communistisch gezinde Toedehpartij
te verspreidèn. Tevoren had de politie
een einde gemaakt aan botsingen tus
sen groepen van de Toedehpartij en
leden van de fascistische Soemkapar-
tij in de winkelwijk.
Anticommunisten hebben een „vre-
descentrum" van de Toedehpartij in
brand gestoken. Het kantoor van een
communistisch blad is door fascisti
sche elementen vernield.
Winkels en bioscopen sloten hun
deuren, de straatverlichting was uit
en het verkeer werd om het winkel
centrum heen geleid.
Premier Mossadeq. hersteld na oen
ziekte van twee dagen, heeft het
hoofd van de politie te Teheran, ge
neraal Sjeibani, blanco volmacht ge-
?even bij het onderdrukken van rel
et j es.
haar aanstaande man. Ze zag hem
voor de tweede keer in iiaar leven!
NAAR DE KERK
Later kwam Henk Bogaarts weer
naar de wal geroeid, een lachend en
gelukkig man. Hij zei: „Ze is nog nét
zo lief als vier jaar geleden".
Maandagmorgen om acht uur
kwam Tine Maaskant van de loop
plank en liep recht in een paar ster
ke mannenarmen. En negen uren la
ter, om vijf uur in de middag, ston
den zij beiden voor de preekstoel in
de Gereformeerde kerk van Kaap
stad. Het orgel speelde de bruidsmars,
dr. Coetzee sloot hun huwelijk en
sprak over de aartsvader Isaac, die
zg'n vrouw kreeg uit het land zijner
vaderen.
Hij sprak over de liefde, die al
les overwint en over de historische
banden, die Nederland binden aan
Zuid-Afrika. En hij legde Gods ze
gen op het paar, dat elkaar de dag
tevoren voor de tweede keer gezien
had.
Hun huwelijk was het eerste, dat
in de nieuwe Gereformeerde kerk ge
sloten werd. Maar die kerk is dan
ook op Van Riebeeckdag plechtig in
gebruik genomen; vgftig procent van
de kerkeraadsleden zg'n Nederlandse
immigranten en de organiste, die de
bruidsmars speelde, woonde vijf jaar
geleden nog in Rotterdam-Zuid.
Tine Maaskant en Henk Bogaarts
zijn, tienduizend kilometer van de
Amsterdamse winkelstraat waar hun
romance begon, getrouwd in een Ne
derlandse sfeer, die weinig voor die
Van een Hollandse familie onderdeed.
(Nadruk verboden)
1 werklozen verdeelt in 110.500
mannen en 6.600 vrouwen
steekt niet ongunstig af tegen dat
van 31 Mei j.I. (118.600), doch wei
tegen dat van 31 Juni (112.100): Ten
opzichte van laatstgenoemde datum
zijn er in de maand Juli 1952
5000 bijgekomen. Het aantal van
112.100 op 30 Juni is echter enigszins
geflatteerd, aangezien sommige be
drijven arbeiders, die voor ontslag in
aanmerking kwamen, de gehele
maand Juni in dienst hebben gehou
den, teneinde hen in aanmerking te
doen komen voor de uitkering krach
tens de op 1 Juli jl. in werking getre
den werkeloosheidswet. Doch zelfs
als men dit in aanmerking neemt,
kan van een duidelijk stijgende ten
dens gesproken woren.
Vooral in vergelijking met verleden
jaar is het aantal werklozen sterk
toegenomen. Op 30 Juni 1951 waren
er 61.300 en op 31 Juli van dat jaar
67.900. In 1950 was de toestand nog
gunstiger: 65.400 werklozen op 30
Juni en 60.800 op 31 Juli. Een betrek
kelijk geringe werkeloosheid gaf 1949
te zien: 49.400 werklozen op 30 Juni
en 46.400 op 31 Juli.
Onder de 117.100 werklozen op 31
Juli 1952 bevonden zich 28.700 gere
gistreerde D.U.W.-arbeiders, met in
begrip van zieken, arbeiders die on
gevallenuitkering ontvingen, bene
vens een aantal personen die in het
„vrije bedrijf" werk vonden, zonder
dat de arbeidsbureau's hiervan tijdig
bericht ontvingen.
Als men de verschillende bedrijfs
takken vergelijkt, dan telde de bouw
nijverheid op 31 Juli j.I. de meeste
werklozen, namelijk 18.500. Daarop
volgen de landbouw met 12.200 en de
metaalnijverheid met 11.400 werk
lozen. Voor rekening van het verkeer
kwamen 8.700 werklozen; onder het
kantoorpersoneel, ambtenaren en on-
wijzend personeel kwamen 8000
werklozen voor en in de handel wa
ren 4.700 personen werkloos.
Uiteraard nam het bedrag aan uit
keringen volgens de overbruggings-
en sociale bijstandsregeling toe, naar
mate het aantaj werklozen steeg. In
1950 werd 45.966.000,uitbetaald
en in 1951 ƒ60.306.000,-. In het eerste
kwartaal van 1952 betaalde men uit
42.297.000,— tegen 19.881.000,—
in het eerste kwartaal van 1951. In
de afgelopen maanden Mei en Juni
alleen al is 16. 232.000,uitbetaald.
Het werkeloosheidsprobleem is een
van de nijpendste vraagstukken
waarvoor de nieuwe regering zich ge
plaatst zal zien. Reeds daarom is het
van het grootste belang, dat ons land
spoedig over 'n regering zal beschik
ken, die de bestrijding der werkloos
heid energiek ter hand neemt.
Gespannen politieke
toestand in Libanon.
Volgens radio-Damascus heeft de
Libanese oppositie het plan een bij
eenkomst te houden voor het opstel
len van definitieve plannen om de
Libanese regering te dwingen tot het
invoeren van hervormingen en her
ziening van het bestuur, dat van on
regelmatigheden en corruptie wordt
beschuldigd. Volgens de radio is de
politieke toestand in Libanon „ge
spannen en op het kookpunt".
Het wereldgebeuren
Conferentie
in Moskou
Het bezoek, dat ccn uitgebreide
delegatie van diplomaten uit de
Chinese Volksrepubliek op het
ogenblik aan Moskou brengt, heeft in
de internationale politieke wereld
sterk de aandacht getrokken. Dit
behoeft ons eigenlijk ook niet te ver
wonderen. want de positie van com
munistisch China is in het Verre
Oosten niet alleeen een zeer bijzonde
re. maar zelfs ook een sterke gewor
den en zowel Moskou als het Westen
heeft er groot belang by hier voet
aan de grond te houden.
Voor Moskou lijkt dit misschien
een vanzelfsprekende zaak, maar
men mag toch niet uit het oog ver
liezen, dat president Mao cn premier
Tsjou En Lai er steeds op uit zijn
de invloed van Rusland in hun land
zoveel mogelijk terug te dringen.
China als de politieke gelijke van Mos
kou en niet als een afhankelijk satel
liet. Dèt is het ideaal, dat de heren
in Peking voor ogen staat en waaron
hun streven voortdurend is en blyft
gericht.
In 1950 werd het bekende vriend
schapsverdrag tussen Rusland en
China gesloten, waarbij o.m. werd
overeengekomen, dat de Russische
troepen Mandsjoerije zouden verlaten
zodra de vrede met Japan gesloten
zou zijn. Sindsdien is er op dit punt
het een en ander gebeurd. Er i s
vrede met Japan gesloten, maar uit
sluitend door de Westerse wereld,
niet door Moskou en Peking en de
toestand is op het ogenblik zo, dat de
Chinezen de oorlog in Korea beschou
wen als een direct tegen hun land
gerichte agressie, waarbij Japan of
ficieel wel geen party is, maar toch
als „imperialistische macht" op de
achtergrond reeds wéér op zijn kans
zou loeren. En dit brengt mede, dat
China hoewel het gaarne zou zien.
dat de Russische troepen het land
zouden verlaten er nog steeds prijs
op blijft stellen Russische hulp aan
wezig te weten voor het geval het
werkelijk tot een uitbreiding van de
oorlog in Korea mocht komen.
Dit brengt ons vanzelf op de kan
sen van oorlog of vrede in Ko
rea. Nog zeer onlangs heeft de
Noord-Koreaanse premier Kam H
Soeng verklaard, dat zijn land tot een
wapenstilstand bereid is, mits daarbij
niemand als overwinnaar en niemand
als overwonnene zou worden aange
merkt. Hij zeide zelfs, dat Noord-
Korea sterk genoeg is om (met Chi
nese hulp) de oorlog in een overwin
ning te doen verkeren en sprak van
de Ver. Staten als van een „papieren
tijger". Natuurlijk is Noord-Korea
volledig afhankelijk van de binding
van Peking en Moskou en daarom
zou wel eens kunnen blijken, dat het
bezoek van de Chinese delegatie aan
Moskou ook van belang is, misschien
zelfs wel van beslissende betekenis,
voor de verdere loop der dingen ten
aanzien van Korea. Veel zal er van
afhangen, hoever China en Rusland
zullen gaan met de voortzetting van
wat toch ook in het Kremlin moet
vorden gezien als het Koreaanse
.avontuur".
Voor de Westelijke verbondenen
zijn de besprekingen in Moskou
echter ook op andere wijze van
belang. Tot dusver beschouwde men
immers China, hoezeer het ook door
banden van communistische kame
raadschap met Rusland verbonden
mocht zijn, nog niet als voor de volle
honderd procent in de rijen der com
munistische volkeren te staan. Enge
land trachtte bijv. lang zg'n handels
positie in China te handhaven, maar
dat is tenslotte niet gelukt. Peking
is zich steeds meer op Moskou gaan
oriënteren en alleen de vrees, dat
Amerika zich op een gegeven ogen
blik toch achter Tsjang Kai Tsjek
zou stellen, weerhoudt Mao er waar
schijnlijk van zich definitief naast
Moskou te stellen. Op dit punt is men
blijkbaar toch nog wel een beetje
bang voor die papieren tijger
Voor Rusland en China wordt het
in Moskou een kwestie van loven en
bieden, waaruit een compromis zal
resulteren, waarvan ongetwijfeld met
veel tam-tam aan de wereld kond zal
worden gedaan. Voor het Westen en
voor het -behoud van de wereldvrede
ware het te wensen, dat in elk geval
op het punt van de strijd in Korea
een resultaat zal worden bereikt, dat
althans nieuwe gevaren de pas af
snijdt.
EEK
VAN;
ARISTOPHANES.
Bij de Wereldbibliotheek verscheen
(in de Klassieke Galerg) na lange tijd
een herdruk van Aristophanes' blij
spel „De Vrede", in de metrische ver
taling van H. M. Wertheim. Dit werk
van de grote Griekse dichter, voor
het eerst opgevoerd tijdens de Dioni-
sos-feesten in 421 voor Chr., in Athe
ne, (de schrijver behaalde er de twee
de prijs mee) heeft nog niets van
zijn frisheid verloren. Er zijn ons
nog elf blijspelen van Aristophanes
over, waarvan De Vrede het vijfde
in ouderdom is. Maar over A. zelf is
vrijwel niets bekend. Hij leefde mo
gelijk van 445 - 3gg. In deze
comedie. vol spotternijen en grappen
ten koste van tijdgenoten, stijgt Try-
-raeus op een enorme mestkever naar
le hemel (zoals Bellerophon op het
gevleugelde paard Pegasos, in Euri
pides arama Bellerophóntes) om aan
Zeus te vragen waarom hij de Griek
se staten onderling zo met oorlogen
teistert. De' goden zijn evenwel niet
thuis; enkel Hermes, die als portier
fungeert, kan hem vertellen dat het
de Oorlog is, die de Vrede ergens in
'n hol heeft geworpen en haar daar
gevangen houdt. De Oorlog verschijnt
èn dreigt alle staten in de enorme
vijzel, die hij in de hand houdt tot
pulver te stoten, doch met vereende
krachten wordt, onder leiding van
Trygaeus en Hermes, de Vrede bij
tijds bevrijd.
Men kan vele bezwaren aanvoeren
tegen metrische en rijmende vertalin
gen uit het Grieks, toch dwingt Wert
heims levendige vertaling respect af.