Engels kerkblad veroordeelde Edens tweede huwelijk C Nederlands bruidje snelde naar Zuld-Afrika BOEK TOENEMENDE WERKLOOSHEID ROEPT OM BESTRIJDING DONDERDAG 21 AUGUSTUS 1952 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT NIEUWE OPVATTINGEN BREKEN BAAN. Door echtscheidingen worden echter geen carrières meer gebroken (Van onze correspondent) Londen, Augustus Op de dag, dat de 55-jarige Anthony Eden met zfón 33-jarige bruid, miss Clarissa Spencer-Churchill, voor een korte hu welijksreis naar Portugal vertrok, publiceerde het Anglicaanse kerkblad Church Times" enig commentaar op dit „meest onverwachte huwelijk van het jaar". Als het de redactie van de „Church Times" om verbreiding van haar standpunt was te doen, dan is ze hier ongetwijfeld uitstekend in geslaagd. Zelden heeft een artikel zo veel aandacht in de Engelse pers ge had als kanttekeningen, welke de „Church Times" by Eden's huwelyk meende te moeten plaatsen. Het kerkblad, dat in Engelse pro testantse kringen een prominente plaats inneemt en ook buiten de grenzen een goede reputatie geniet valt over het feit, dat het eerste hu welijk van de Engelse minister van buitenlandse zaken ontbonden is. In 1950 verkreeg Eden een scheiding van zijn eerste vrouw, met wie hij in 1923 in de echt was verbonden en die hem twee kinderen had geschonken. Voor het Hof van Echtscheidingen werd toenderty'd aangevoerd, dat de echtgenote van de „Foreign Secre tary" voor goed naar Amerika Was vertrokken. In Eden's tweede huwelijk meent de „Church Times" gerede aanleiding te hebben gevonden op op het kwaad van echtscheidingen te wijzen, in het bijzonder op de omstandigheid, dat hertrouwen na een wettelijk voltrok ken scheiding tegenwoordig in de hoogste kringen geaccepteerd wordt. Een jaar of dertig geleden zou een minister van buitenlandse zaken z'n carrière hebben verspeeld, als hij een tweede huwelyk had aangegaan. Nog geen zestien jaar geleden moest de hertog van Windsor een keuze ma ken tussen zyn kroon en een geschei den vrouwDe stap van de „Fo reign Secretary", zo zegt het blad, toont, evenals die van de Amerikaan se Democraten (Adlai Stevenson is de eerste gescheiden man, die candi- daat. voor de presidentsverkiezingen is gesteld!) aan, hoe v;r de publieke opinie ten aanzien van echtscheidin gen en tweede huwelijken ten slechte gewijzigd is. „Op het ogenblik," concludeert de „Church Times" tenslotte, „wordt het klaarblijkelijk als de gewoonste zaak van de wereld beschouwd, dat dege nen, die de hoogste posten in het openbare leven bezetten, de kerkelij ke wetten ongehinderd en zonder ge vaar voor berisping kunnen breken... Misschien is het onvermijdelijk, dat, in een tijd, waarin echtscheidingen hand over hand toenemen (in 1931 bedroeg het aantal echtscheidingen in Engeland acht per duizend huwe- 323 Bij de beschouwing over de uitvin ding van de boekdrukkunst hebben we ons de opmerking veroorloofd, dat de boekdrukkunst eigenlijk is aangevan gen bij het blokboek en dat ieder doelmatig werkend man de volgende stap naar de losse letter, dus naar de typografie, had kunnen zetten. Een treffend bewijs hiervoor werd gele verd door Yoeng-lo, keizer van de Li dynastie, die i?i 1402 de Koreaanse troon beklom. Het moet een monarch geweest zijn met een grote belangstel ling voor wetenschap en cultuur, want hij wilde alle handschriften welke reeds verschenen waren, in druk doen verschijnen opdat een ieder daarvan in brede kring kon kennis nemen. „Aangezien zo redeneerde hij de blokboeken meestal verre van vol maakt zijn en het bovendien onmoge lijk is op deze wijze alle bestaande ge schriften te drukken, zo dienen alle (toen nog: Chinese) tekens in koper te worden vervaardigd, zodat alle tek sten, waarop ik de hand kan leggen, kunnen worden gedrukt en vermenig vuldigd". U ziet het, toen Zijne Majesteit tot de ontdekking kwam hoe tijdrovend het was één pagina tekst in hout te snijden, en hü zich realiseerde welk een enorme tijd het zou vergen al die millioenen bladzijden, welke nog on gedrukt waren, op deze wijze te ver menigvuldigen, gaf hij géén order om de boekdrukkunst uit te vinden, doch hij dééd 'die uitvinding zo en passant, zoals wij van een practisch man ver wacht hadden. Nu moet hierbij wel worden ver meld, dat het veel gemakkelijker is op het idee te komen met losse Chine se tekens te drukken, welke tekens im mers een geheel woord of begrip om vatten, dan om dezelfde inval te krij gen met betrekking tot onze letterte kens. Hoe dit ook zij, in korte tijd werden op last van Yoeng-lo enige honderd duizenden tekens gegoten, zodat het drukken een aanvang kon nemen. Op deze wijze kwam tot stand de „Sun- tzu Schi-i Chia choe", in welks voor woord het verhaal over het gebruik van losse tekens staat opgetekend. Dat was in 1409, dus een halve eeuw vóór in het Westen deze werkwijze ingang vond. Het is echter niet uitgesloten dat in Korea reeds geruime tijd vóór de re gering van Yoeng-lo met losse tekens werd gedrukt. Verschillende gegevens wijzen in die richting, doch dat zou ons in finesses voeren die de bedoe ling van deze rubriek verre over schrijden. Een welwillende lezer stelde ons de vraag de laatste gulden op te sporen en dat lijkt ons op dit moment een aantrekkelijker probleem, want die gulden is nooit zoek gaweest. H. Pétillon. lijken; in 1951: 45! corr.) ze in el ke maatschappelijke kring doordrin genMaar in de ogen van een heidense generatie mag hertrouwen na scheiding respectabel zijn, het kan nooit worden goedgepraat". De indirecte aanval van de „Church Times" op Eden's tweede huwelijk mag door vele Britten als „van wei nig smaak getuigend" of zelfs als „belachelijk" gekenschetst worden, 't is en blijft een feit, dat een Engelse politicus of vooraanstaande functio naris het dertig jaar geleden niet had moeten proberen na scheiding op nieuw te trouwen. Het had hem zijn door L. VAN BRUGGEN. carrière gekost, zijn vrienden en de eventuele gunst van het Hof. Groot- Brittannië was één van de weinige landen, waarin het trouwen met een gescheiden man of vrouw, of het aan gaan van een tweede huwelijk als een ernstige tekortkoming in de aan gelegde ethische maatstaven werd gezien. De „overtreder" of „over- treedster" werd, vooral als hij of zij tot de „upper ten" behoorde, uit het sociale leven „gebannen", hetgeen minder uitnodigingen en geen om gang met de leden van het Engelse koninklijke huis betekende. Parnell, Ierland's grootste staats man, heeft in 1890 ervaren, wat het betekent van een vrouw te scheiden en een andere te trouwen. In één van de vergaderzalen van het Lagerhuis moest hij met bitterheid in het hart aanhoren, hoe zijn vroegere vrienden en aanhangers hem een stem van wantrouwen gaven en zijn carrière braken En ook de brillante diplo maat, Sir Charles Dilke. moest het openbare leven om dezelfde reden verlaten. ER IS IETS VERANDERD Sinds 1927 zijn er 28 Lagerhuisle den bij echtscheidingsprocessen be trokken geweest. De meesten hebben hun loopbaan ongehinderd kunnen voortzetten, doch enkelen, in het bij zonder degenen, die kiesdistricten met sterke religieuze elementen ver tegenwoordigen, hebben hun carrière moeten opgeven. Nog in Maart van dit jaar gaf het jonge, veelbelovende parlementslid, Nigel Fisher, te ken nen, dat hij zich niet meer hei'kies- baar zou stellen, omdat het echt scheidingsproces, waarbij hij betrok ken was geweest, „de conservatieven wel eens een zetel zou kunnen kos ten". In Engelse hofkringen is de bloede loze ethische revolut'e al evenzeer voortgeschreden. Werd scheiden, her trouwen, of een huwelijk met een scheiden man of vrouw tot vlak voor de eerste wereldoorlog als een ernstig sociaal kwaad gezien, tegenwoordig neemt men veel minder strenge maat. staven aan. In de tijd van koning Ed ward VII en zelfs in die van koning George V zou de gescheiden en met de eveneens gescheiden Vivien Leigh hertrouwde acteur Sir Laurencé Oli vier nooit tot ridder zijn geslagen. En Sir William Davison, die de To ries in 1929 wegens ontbinding van zijn huwelijk verdeelde, zou twintig jaar geleden nooit in de adelstand kunnen zijn verheven. Ook in Amerika, dat lange tijd in de Engelse invloedsfeer heeft gele gen, schijnen de Hollywoodse opvat tingen omtrent het huwelijk tegen woordig met minder gefrondste wenkbrauwen bekeken te worden dan vroeger. Gouverneur Stevenson is de eerste Amerikaan, wiens echtschei ding geen invloed op zijn candidaats- stelüng voor de presidentsverkiezin gen heeft gehad. Volgens een recent onderzoek in de V.S. zou 15 procent der bevolking weigeren op een ge scheiden en hertrouwde man te stem men. Tachtig procent had echter geen enkel bezwaar („stemmen op een gescheiden politicus", zei een Amerikaan tegen ons, „is hetzelfde als de hulp inroepen van een geschei den dokter".) en vijf procent wist het niet. (Nadruk verboden) Critiek op Beierse justitie IN VERBAND 3IET ONDERZOEK IN AUERBACH-ZAAK. Dr. Josef Klibansky, een van de ver dedigers van wijlen Philipp Auerbach, heeft Dinsdag op een persconferentie in München verklaard, dat de autori teiten van de Beierse justitie het on derzoek in deze zaak hebben verricht op een wijze, die strijdig was met de letter van de wet". Auerbach, voormalig hoofd van de Joodse ge meenschap, pleegde, zoals bekend, vorige week zelfmoord, nadat hij tot een gevangenisstraf van 2y2 jaar was veroordeeld op beschuldiging van fraude, verduistering en omkoperij, welke misdrijven hij zou hebben be gaan in zijn functie van hoofd van het bureau voor restitutie. Volgens dr. Klibansky heeft rechter Josef Mulzer „niet gehandeld als een rechter, doch meer als verdediger en functionai'is van het rechterlijke systeem in Beieren". Het was echter niet juist om Mulzer te beschuldigen van sympathie voor het Nazidom, hoewel hij lid van de Nationaal-Socia- listische partij is geweest. Naar de mening van dr. Klibansky had Mulzer getracht naar eer en geweten te han delen. De verdediger zeide verder, dat de vrijwillige dood van Auerbach „een brug voor een betere verstandhou ding tussen Duitsers en Joden moet worden". De organisatie van Beierse rechters heeft alle verwijten met beslistheid van de hand gewezen. Met een zeilboot de wereld rond Al Peterson, een 40-jarige vrijge zel en ploegbaas in een fabriek, is na een zeiltocht om de wereld te New York teruggekeerd. In 1949 was hij uit Brooklyn vertrokken, zonder te zeggen waarheen hij ging. Sindsdien hadden zijn vrienden berichten van hem ontvangen uit Miami, een haven plaats aan de Stille Oceaan, Tahiti, Sydney, plaatsen aan de Rode en de Middellandse Zee en tenslotte uit Da kar (West-Afrika). Aan Peterson, die van zg'n reis in het geheel geen ophef heeft gemaakt, werd te New York een grootse ontvangst bereid door de leden van zijn zeilclub. Negen uur na aankomst getrouwd (Van onze correspondent in Kaapstad) Aau boord van de „Waterman", die met achthonderd Nederlandse emi granten statig Tafelbaai kwam binnenvaren, juist toen Zondagmorgen de bergtoppen gekleurd werden door het eerste zonnelicht, was de 36-jarlge, zwartgelokte Tine Maaskant uit Amsterdam. Ze kwam naar Zuid-Afrika om er te trouwen met een Nederlander, di9 ze vier jaar geleden één keer gesproken had: de 37-jarige bakker Henk Bogaarts, afkomstig uit Amstel veen. Op tweehonderd meter afstand van de kade bleef de „Waterman" voor anker liggen; de emigratie-autoriteiten kwamen aan boord en aan de passagiers werd medegedeeld, dat zy eerst de volgende morgen, 's Maan. dags om acht uur, aan land zouden mogen gaan. Nog éénmaal moesten zy allen door de papiermolen, die nu eenmaal de hoofdrol speelt in het moei zaam bedrijf der immigratie. Aan de reling stonden ze met honderden, mannen en vrouwen en kinderen. En ze keken naar Tafelberg en naar het verre Blauw bergs trand en naar de hoge gebouwen en de witte villa's van Kaapstad. Hun nieuwe vaderland lag daar, in het wonderlijk-blauwe licht dat van over de berghellingen op de stad en haar voorsteden daalt- En tweehonderd meter water waren er tussen hen en de vaste wal. Tussen al die honderden stond Ti ne Maaskant, het meisje uit de Am sterdamse winkel. En aan de kade stond Henk Bogaarts. Vier jaar gele den liep hij vaak langs de winkel, die Tine samen met haar zuster dreef en keek door de winkelruiten naar de zwarte krullekop. Zijn emigratie-papieren waren klaar, hij zou gaan werken in een bakkerij in Potchefstroom. aan de andere kant van de evenaar. Éénmaal heeft hij de moed gehad om met Tine Maaskant te praten; hij wéét van daag nog precies, wat hg had willen zeggen en hij vergat maar liever, wat hij gestotterd heeft Maar van Zuid-Afrika uit heeft hij haar een brief geschreven en die werd beantwoord. „Nog niet eens zo erg onvriendelijk". Er volgde een tweede brief en een derde"en als ik ze nu laat inbinden is het een dik boek en een kolossaal interessant boek óók", zegt Henk Bogaarts. EEN HUWELIJKSROEIBOOT inniger en tenslotte stelde Henk, die intussen een eigen zaak had gekregen in het Transvaalse dorp Swartrug- gens, de grote vraag. En per kerende post zei Tine: „ja!"' Zaterdagavond was Bogaarts al in Kaapstad aangekomen en Zondag- morgen stond hij, voor dag en dauw, aan de havenkade. Hg zag de ,,Wa- Door: A. KAPTEIN j terman" naderen enstil houden op tweehonderd meter afstand. Nie mand behalve de autoriteiten mocht aan boord, ook Henk Bogaarts niet. Maar liefde zoekt list, al is het wa ter !»og zo diep. Hij huurde voor vijf tien gulden een roeibootje en liet zich naar het schip roeien. Met de handen voor de mond schreeuwde hij. dat ze Tine moesten roepen. En Tine kwam en zag, van het hoge scheeps- Wel: die correspondentie werd dl dek af. in het dobberende roeibootje In de P.Z.C. van Woensdag j.I. publiceerden wy een artikel over Charles de Coster en Zeeland, waarin werd medegedeeld, dat deze auteur samen met de kunstschilder Adolf Dillens herhaaldelijk reizen door Vlaanderen en Zeeland maakte. Hierboven drukken wij één van de gravures af, die vervaardigd werd naar een tekening door Dillens op een dergelyke reis gemaakt. (Uit: „La Zélande" door Charles de Coster). UITKERINGEN KOSTEN MILLIOENEN. Bouwnijverheid en landbouw tellen de meeste werklozen (Van onze Haagse redacteur) Den Haag, AugustusHet dreigt met de werkeloosheid in Nederland weer de verkeerde kant op te gaan. Volgens de laatste gepubliceerde cij fers van het Centraal Bureau voor de Statistiek bedroeg het aantal werk lozen op 31 Juli j.I. 117.000, waarbij nog komen 2100 gedeeltelijk werklo zen. Op 30 Juni waren er in totaal 112.100 werklozenen op 31 Mei 119.500 werklozen. Het van 117.100 Botsingen te Teheran. Zwaargewapende militairen zijn naar het voornaamste winkelcentrum van Teheran gedirigeerd, nadat de politie reeds traangas had gebruikt om samenscholingen van leden der communistisch gezinde Toedehpartij te verspreidèn. Tevoren had de politie een einde gemaakt aan botsingen tus sen groepen van de Toedehpartij en leden van de fascistische Soemkapar- tij in de winkelwijk. Anticommunisten hebben een „vre- descentrum" van de Toedehpartij in brand gestoken. Het kantoor van een communistisch blad is door fascisti sche elementen vernield. Winkels en bioscopen sloten hun deuren, de straatverlichting was uit en het verkeer werd om het winkel centrum heen geleid. Premier Mossadeq. hersteld na oen ziekte van twee dagen, heeft het hoofd van de politie te Teheran, ge neraal Sjeibani, blanco volmacht ge- ?even bij het onderdrukken van rel et j es. haar aanstaande man. Ze zag hem voor de tweede keer in iiaar leven! NAAR DE KERK Later kwam Henk Bogaarts weer naar de wal geroeid, een lachend en gelukkig man. Hij zei: „Ze is nog nét zo lief als vier jaar geleden". Maandagmorgen om acht uur kwam Tine Maaskant van de loop plank en liep recht in een paar ster ke mannenarmen. En negen uren la ter, om vijf uur in de middag, ston den zij beiden voor de preekstoel in de Gereformeerde kerk van Kaap stad. Het orgel speelde de bruidsmars, dr. Coetzee sloot hun huwelijk en sprak over de aartsvader Isaac, die zg'n vrouw kreeg uit het land zijner vaderen. Hij sprak over de liefde, die al les overwint en over de historische banden, die Nederland binden aan Zuid-Afrika. En hij legde Gods ze gen op het paar, dat elkaar de dag tevoren voor de tweede keer gezien had. Hun huwelijk was het eerste, dat in de nieuwe Gereformeerde kerk ge sloten werd. Maar die kerk is dan ook op Van Riebeeckdag plechtig in gebruik genomen; vgftig procent van de kerkeraadsleden zg'n Nederlandse immigranten en de organiste, die de bruidsmars speelde, woonde vijf jaar geleden nog in Rotterdam-Zuid. Tine Maaskant en Henk Bogaarts zijn, tienduizend kilometer van de Amsterdamse winkelstraat waar hun romance begon, getrouwd in een Ne derlandse sfeer, die weinig voor die Van een Hollandse familie onderdeed. (Nadruk verboden) 1 werklozen verdeelt in 110.500 mannen en 6.600 vrouwen steekt niet ongunstig af tegen dat van 31 Mei j.I. (118.600), doch wei tegen dat van 31 Juni (112.100): Ten opzichte van laatstgenoemde datum zijn er in de maand Juli 1952 5000 bijgekomen. Het aantal van 112.100 op 30 Juni is echter enigszins geflatteerd, aangezien sommige be drijven arbeiders, die voor ontslag in aanmerking kwamen, de gehele maand Juni in dienst hebben gehou den, teneinde hen in aanmerking te doen komen voor de uitkering krach tens de op 1 Juli jl. in werking getre den werkeloosheidswet. Doch zelfs als men dit in aanmerking neemt, kan van een duidelijk stijgende ten dens gesproken woren. Vooral in vergelijking met verleden jaar is het aantal werklozen sterk toegenomen. Op 30 Juni 1951 waren er 61.300 en op 31 Juli van dat jaar 67.900. In 1950 was de toestand nog gunstiger: 65.400 werklozen op 30 Juni en 60.800 op 31 Juli. Een betrek kelijk geringe werkeloosheid gaf 1949 te zien: 49.400 werklozen op 30 Juni en 46.400 op 31 Juli. Onder de 117.100 werklozen op 31 Juli 1952 bevonden zich 28.700 gere gistreerde D.U.W.-arbeiders, met in begrip van zieken, arbeiders die on gevallenuitkering ontvingen, bene vens een aantal personen die in het „vrije bedrijf" werk vonden, zonder dat de arbeidsbureau's hiervan tijdig bericht ontvingen. Als men de verschillende bedrijfs takken vergelijkt, dan telde de bouw nijverheid op 31 Juli j.I. de meeste werklozen, namelijk 18.500. Daarop volgen de landbouw met 12.200 en de metaalnijverheid met 11.400 werk lozen. Voor rekening van het verkeer kwamen 8.700 werklozen; onder het kantoorpersoneel, ambtenaren en on- wijzend personeel kwamen 8000 werklozen voor en in de handel wa ren 4.700 personen werkloos. Uiteraard nam het bedrag aan uit keringen volgens de overbruggings- en sociale bijstandsregeling toe, naar mate het aantaj werklozen steeg. In 1950 werd 45.966.000,uitbetaald en in 1951 ƒ60.306.000,-. In het eerste kwartaal van 1952 betaalde men uit 42.297.000,— tegen 19.881.000,— in het eerste kwartaal van 1951. In de afgelopen maanden Mei en Juni alleen al is 16. 232.000,uitbetaald. Het werkeloosheidsprobleem is een van de nijpendste vraagstukken waarvoor de nieuwe regering zich ge plaatst zal zien. Reeds daarom is het van het grootste belang, dat ons land spoedig over 'n regering zal beschik ken, die de bestrijding der werkloos heid energiek ter hand neemt. Gespannen politieke toestand in Libanon. Volgens radio-Damascus heeft de Libanese oppositie het plan een bij eenkomst te houden voor het opstel len van definitieve plannen om de Libanese regering te dwingen tot het invoeren van hervormingen en her ziening van het bestuur, dat van on regelmatigheden en corruptie wordt beschuldigd. Volgens de radio is de politieke toestand in Libanon „ge spannen en op het kookpunt". Het wereldgebeuren Conferentie in Moskou Het bezoek, dat ccn uitgebreide delegatie van diplomaten uit de Chinese Volksrepubliek op het ogenblik aan Moskou brengt, heeft in de internationale politieke wereld sterk de aandacht getrokken. Dit behoeft ons eigenlijk ook niet te ver wonderen. want de positie van com munistisch China is in het Verre Oosten niet alleeen een zeer bijzonde re. maar zelfs ook een sterke gewor den en zowel Moskou als het Westen heeft er groot belang by hier voet aan de grond te houden. Voor Moskou lijkt dit misschien een vanzelfsprekende zaak, maar men mag toch niet uit het oog ver liezen, dat president Mao cn premier Tsjou En Lai er steeds op uit zijn de invloed van Rusland in hun land zoveel mogelijk terug te dringen. China als de politieke gelijke van Mos kou en niet als een afhankelijk satel liet. Dèt is het ideaal, dat de heren in Peking voor ogen staat en waaron hun streven voortdurend is en blyft gericht. In 1950 werd het bekende vriend schapsverdrag tussen Rusland en China gesloten, waarbij o.m. werd overeengekomen, dat de Russische troepen Mandsjoerije zouden verlaten zodra de vrede met Japan gesloten zou zijn. Sindsdien is er op dit punt het een en ander gebeurd. Er i s vrede met Japan gesloten, maar uit sluitend door de Westerse wereld, niet door Moskou en Peking en de toestand is op het ogenblik zo, dat de Chinezen de oorlog in Korea beschou wen als een direct tegen hun land gerichte agressie, waarbij Japan of ficieel wel geen party is, maar toch als „imperialistische macht" op de achtergrond reeds wéér op zijn kans zou loeren. En dit brengt mede, dat China hoewel het gaarne zou zien. dat de Russische troepen het land zouden verlaten er nog steeds prijs op blijft stellen Russische hulp aan wezig te weten voor het geval het werkelijk tot een uitbreiding van de oorlog in Korea mocht komen. Dit brengt ons vanzelf op de kan sen van oorlog of vrede in Ko rea. Nog zeer onlangs heeft de Noord-Koreaanse premier Kam H Soeng verklaard, dat zijn land tot een wapenstilstand bereid is, mits daarbij niemand als overwinnaar en niemand als overwonnene zou worden aange merkt. Hij zeide zelfs, dat Noord- Korea sterk genoeg is om (met Chi nese hulp) de oorlog in een overwin ning te doen verkeren en sprak van de Ver. Staten als van een „papieren tijger". Natuurlijk is Noord-Korea volledig afhankelijk van de binding van Peking en Moskou en daarom zou wel eens kunnen blijken, dat het bezoek van de Chinese delegatie aan Moskou ook van belang is, misschien zelfs wel van beslissende betekenis, voor de verdere loop der dingen ten aanzien van Korea. Veel zal er van afhangen, hoever China en Rusland zullen gaan met de voortzetting van wat toch ook in het Kremlin moet vorden gezien als het Koreaanse .avontuur". Voor de Westelijke verbondenen zijn de besprekingen in Moskou echter ook op andere wijze van belang. Tot dusver beschouwde men immers China, hoezeer het ook door banden van communistische kame raadschap met Rusland verbonden mocht zijn, nog niet als voor de volle honderd procent in de rijen der com munistische volkeren te staan. Enge land trachtte bijv. lang zg'n handels positie in China te handhaven, maar dat is tenslotte niet gelukt. Peking is zich steeds meer op Moskou gaan oriënteren en alleen de vrees, dat Amerika zich op een gegeven ogen blik toch achter Tsjang Kai Tsjek zou stellen, weerhoudt Mao er waar schijnlijk van zich definitief naast Moskou te stellen. Op dit punt is men blijkbaar toch nog wel een beetje bang voor die papieren tijger Voor Rusland en China wordt het in Moskou een kwestie van loven en bieden, waaruit een compromis zal resulteren, waarvan ongetwijfeld met veel tam-tam aan de wereld kond zal worden gedaan. Voor het Westen en voor het -behoud van de wereldvrede ware het te wensen, dat in elk geval op het punt van de strijd in Korea een resultaat zal worden bereikt, dat althans nieuwe gevaren de pas af snijdt. EEK VAN; ARISTOPHANES. Bij de Wereldbibliotheek verscheen (in de Klassieke Galerg) na lange tijd een herdruk van Aristophanes' blij spel „De Vrede", in de metrische ver taling van H. M. Wertheim. Dit werk van de grote Griekse dichter, voor het eerst opgevoerd tijdens de Dioni- sos-feesten in 421 voor Chr., in Athe ne, (de schrijver behaalde er de twee de prijs mee) heeft nog niets van zijn frisheid verloren. Er zijn ons nog elf blijspelen van Aristophanes over, waarvan De Vrede het vijfde in ouderdom is. Maar over A. zelf is vrijwel niets bekend. Hij leefde mo gelijk van 445 - 3gg. In deze comedie. vol spotternijen en grappen ten koste van tijdgenoten, stijgt Try- -raeus op een enorme mestkever naar le hemel (zoals Bellerophon op het gevleugelde paard Pegasos, in Euri pides arama Bellerophóntes) om aan Zeus te vragen waarom hij de Griek se staten onderling zo met oorlogen teistert. De' goden zijn evenwel niet thuis; enkel Hermes, die als portier fungeert, kan hem vertellen dat het de Oorlog is, die de Vrede ergens in 'n hol heeft geworpen en haar daar gevangen houdt. De Oorlog verschijnt èn dreigt alle staten in de enorme vijzel, die hij in de hand houdt tot pulver te stoten, doch met vereende krachten wordt, onder leiding van Trygaeus en Hermes, de Vrede bij tijds bevrijd. Men kan vele bezwaren aanvoeren tegen metrische en rijmende vertalin gen uit het Grieks, toch dwingt Wert heims levendige vertaling respect af.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1952 | | pagina 5