Een vrouwenleven in verzen
bewerkt drama ..billy budd"
zwakke inzet van a.t.g.
merkwaardig jubileum van
populaire radiorubriek
unieke instelling in new
yorkhet filmmuseum
MAANDAG 18 AUGUSTUS 1952
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
7
LETTERKUNDIGE KRONIEK
Herwaardering van het werk van
Helène Swarth
HELENE SWARTH, EENS EEN VAN ONZE BEROEMDSTE DICHTE
RESSEN en reeds in de tachtiger jaren door Willem Kloós „het zingende
hart in onze letterkunde" genoemd, leefde van 1859 tot 1941. In dat lange
leven heeft zij zich een oeuvre van honderden en honderden verzen ge
bouwd die in talryke bundels in de loop der tijden verschenen. Het is een
goede gedachte geweest, thans, ruim tien jaar na haar dood, een met zorg
samengestelde bloemlezing uit dit levenswerk te bezorgen, teneinde de be
langstelling voor deze zeer begaafde maar op de achtergrond geraakte
dichteres weer wat te verlevendigen.
Langzamerhand had zich n.l. rond- de bibliotheken tè graven?
om haar werk een funeste legende ge- Het is begrijpelijk, dat jonge men-
vormd; het heette uiterlijk fraai, sen, geheel opgegroeid tijdens en na
maar voos en onbezield. Vooral van de laatste wereldoorlog, deze gedich-
haar latere werk zei men vrijwel una- ten waarin elke vorm van schoonheid
niem dat het vaardige kunstnijverheid als een droom aanbeden en uitgebeeld
zonder inhoud was. Zelfs bij het on- wordt, met afschuw van zich wei-pen
dei-wijs op de middelbare scholen het is te lief, te schoon, te weelderig,
laakte Hélène Swarth uit de gratie, te dromerig ondanks de smartelijke
#n wie komt er dan later nog toe om ondertoon. Hoe onrechtvaardig echter
®it eigen beweging deze door en door zo'n oordeel is, blykt reeds direct bij
fin-de-siècle verzen uit het stof van een vers als dit:
O GODEKNAAP!
O godeknaap! o zonnéblonde April!
Ik hoor uw kloppen aan mijn vensterruit
En 't fladdren van uw blauwen mantel! Fluit
Uw merelzang en wek mijn levenswil,
Die grijzen winter weerloos viel ten buit.
Aromige jacinth, violen pril,
Jonquille-goud en vlam van amaryl,
Strooi al uw bloemen vroolijk voor mij uit.
Raak met uw loover-tooverstaf mij, laat
Me U lang in 't blauw van de ogen zien, vertel
Me een oud verhaal, waarbij ik weenen moet.
O laat me uw lokken streelen, uw gelaat
Bedonzen met mijn liefde als vroeger wel
En zoen mij weer en geef mij levensmoed.
Het is waar, dit is een stem uit het
verleden, een stem van omstreeks de
Er valt heel weinig over het werk
van Hélène Swarth te zeggen, daar-
eeuwwisseling met nog ouder timbreover is iedereen het t
herinneringen vooral aan August von haar zelf aan het woord laten. Haar
Platen, aan Heine en andere Duitse verzen zijn zéér melodieus; zeldzaam
romantici klinken er in door, maar dat rijk aan klankkleur, levendige jbeel-
neemt niet weg dat „Godeknaap" een
zuiver, door en door vrouwelijk, ge-
den en taaiplastiek; het zijn verzen
om hardop voor te lezen en te proe-
derig, als b.v. in:
KERSEN.
Knaap, breng mij kersen op een zilvren schaal
Strooi blanke rozen over 't frischrood fruit,
Drijf 't licht der zon met purpren voorhang uit
En buig de schenkkan naar den wijnbokaal.
Nu aan uw lippen zet de slanke fluit,
O blondgelokte, en speel voor nachtegaal,
Met zuiver juichen vul de marmren zaal
Of zachten klacht, een regen van geluid.
Die roode wijn vloeit warm als zonnevuur.
Neem, zoete knaap, een bekervol tot loon,
En laat mij spelen met uw lokkenblond,
Terwijl 'k in 't land der droomen divaal en tuur
Naar 't rood der kersen, glanzend rijp en schoon,
Vol. stil verlangen naar een rooden mond.
Hier is plastische schildering als
op de te zeer voltooide 17de-eeuwse
fruitstillevens, een zich vermeien in
kleuren en geluiden, een ópvoeren van
glans en sprankeling dat het over-
tige natuur, doodsangst en -verlan-
gen, soms ook kleine anecdotische
voorvallen en religieuze onderwerpen
zijn haar nooit aflatende inspiratie
bron. Ook onder haar godsdienstige
0sprankeling dat het
ladene nadert, maar dat, althans in verzen schuilen buitengewoon mooie,
dit gedicht, nog juist in toom wordt zoals dit: (Christophoros was de man
gehouden. JS~ "~1 J" 1 J~ T
Verloren en vergeefse liefde, de
wisseling dei- seizoenen in de prach-
die volgens de legende het kind Jezus
op zijn schouders over een ondiepe ri
vier droeg):
CHRISTOPHOROS
En in de beek stond reeds mijn voet gebaad,
Een beek, door dubblen dorst van zon en zand
Half leeggezogen 1 toen een kinderhand
Mij vasthield bij den zoom van mijn gewaad.
En als een rooswolk in een gouden rand.
Lachte in een lijst van goudhaar zijn gelaat,
Terwijl hij sprak: „Zoo gij door 't water waadt,
Draag me op uw schouders naar dat schoone land!"
En alzoo deed ik, doch, toen ik hem droeg,
Werd wat mij licht leek, middlerwege, als lood,
En 't water zwol zóó dreigend, dat ik vroeg:
„Moet ik nu sterven en zijt gij de Dood?"
Docht hij: „De Dood niet, maar uw Meester wel!"
Toen zweeg de storm en 'k zei: „Emmanuel!"
Soms echter klinkt een totaal an
der geluid en schildert zij ons een
tafereel dat eerder aan een surrealis-
De maan beschijnt den schrijnend-witten muur,
Waartege' een leiboom star te lijden staat.
Haar bolgezwollen krijtbleek lijkgelaat
Verschrikt een wolkje aan 't harde nachtazuur,
en dan weer is haar stem werkelijk
groots en bezield, zoals in „Sterren"
en „En die afgrond zo donker daar
onder". Het is jammer dat er, zoals
J. C. Bloem, die deze bloemlezing sa
menstelde, terecht opmerkt, haast
feen vers van Hélène Swarth te vin-
en is waarin men zich niet even er
gert aan een te „dames-achtig"
woord of een gewrongen, ouderwetse
zinswending, maar zelfs dat is nau
welijks een smet op haar dichter
schap wanneer men zich in haar
geest weet in te leven. De laatste ja
ren gingen er wel eens stemmen op,
die beweerden dat haar latere werk
de vergelijking met haar eerste bun
dels doorstaan kan. Dat is zeer zeker
niet waar, en door dit te beweren be
wijst men Hélène Swarth een slechte
dienst, wanneer me.i tot een werke
lijke herwaardering van haar oeuvre
wil komen. De verzen uit haar eerste
periode zijn dieper, rijker en door-
leefder, ook al schreef zij nadien nog
zeer mooie verzen. De grens valt on
geveer bij 't verschijnen van „Avond-
wolleen", in 1911, wat zich zelfs in
deze bloemlezing duidelijk weer
spiegelt.
Ongetwijfeld zal deze keurig uitge
geven bundel zijn weg vinden naar
poëzie-minnend Nederland.
Hélène Swarth: Het Zingende Hart,
keur uit haar werk. P. N. van Kam
pen Zoon, Amsterdam.
Somerset Maugham, de beroemde
auteur, die zich in Zwitserland van
een breuk zou laten opereren, was
hiertoe naar de mening van de medici
te zwak. Maugham is 78 jaar oud.
„De verraders" als film
Sir Alexander Koiüa necu somk-
kingen getroffen met Alan Moorc-had
voor de verfilming van diens korte-
ling uitgegeven boek „The Traitors"
(De Verraders), dat handelt over het
atoomverraad.
Het ligt in de bedoeling, dat Moo-
rehead zelf he^ scenario voor de film
zal schrijven, welk scenario zich in
hoofdzaak bezig zal houden met de
episode-Puchs.
PLANKEN-PROMENADE
Voorstelling, waarin tinteling ontbrak.
(Van onze speciale correspondent.)
Met de opvoering van Melville's tot toneelstuk bewerkte novelle „Billy
Budd" heeft het Amsterdams Toneel Gezelschap het nieuwe seizoen in
gezet en het is helaas een zwakke inzet geworden. Ten dele is dit te
wyten aan regie en spelers, maar grotendeels aan het feit, dat de novelle
van de zestig jaar geleden gestorven schrijver Melville in de toneelbe
werking van de Amerikanen Louis Coxe en Robert Chapman te veel
aan zeggingskracht heeft ingeboet. De schrijver had een aantal geloof
waardige karakters geschapen; zeelieden tot in de toppen van hun vin
gers. Coxe en Chapman maakten er schijnfiguren van en het was aan
de leden van lxet A.T.G. om deze schijnfiguren gestalte te geven.
Dat zij hier niet ien volle in slaag
den mag hen daarom niet te zwaar
worden aangerekend en'het moet tot
de eer van regisseur Kees van Ier-
sel gezegd worden, dat het niette
min een voorstelling is gewonden,
welke door het publiek van de Am
sterdamse Stadsschouwburg harte
lijk werd ontvingen.
„Büly Budd" is een verhaal van
de zee, dat speelt aan het einde van
de acii-.^ende eeuw. De auteur Mel
ville, die zelf vele jaren als zeeman
over de vy-e wateren zwierf, schreef
een alleszins aannemelijk zeedrama,
waarin^een goedhartige zeeman aan
zyn goedheid ten onder gaat.
Billy Budd is het type van de eer
lijke, zij het wat simpele zeeman en
hier tegenover plaatste Melville een
gewetenloze provoostClaggart.
Twee tege-machten dus:
goed en kwaad, belichaamd in Budd
en Cia°-°:art. Wanneer de machten
botsen «maggart beschuldigt Budd
van muiterij en in een aanval van
woede vermoordt Budd de provoost
ontstaat het probleem van het
recht. Budd is schuldig en moet ter
dood veroordeeld worden. De kapi
tein van het schip moet het oordeel
vellen, in overleg met zyn officieren
en zij allen zijn van weerzin over
hun afschuwelijke taak vervuld,
maarBudd moet hangen. Het
Goede verdwijnt, het Kwaad bestaat
voort, ziedaar de moraal van Mel
ville's novelle.
TE WEINIG WERKELIJKHEID.
Zoals reeds opgemerkt, verloren
de gestalten veel van hun levensvat
baarheid in de toneelbewerking van
Coxe en Chapman. Onder de unifor
men klopten de harten te zwak en
het bleef meer schijn dan werkelijk
heid. Ondanks dit euvel wist Robert
de Vries de titelrol waardig en veel
al met oprechte bewogenheid te ver-
Dr. P. H. Ritter Jr. werd
zeventig jaar.
Zaterdag j.l. vierde dr P. H. Ritter
Jr. zijn zeventigste verjaardag en ve
len van zyn bewonderaars zullen deze
dag ongetwijfeld niet onopgemerkt
voor hem hebben doen voorbijgaan,
hoewel dr Ritter de wens te kennen
had gegeven een en ander „in stilte
te laten passeren.
Dr P. H. Ritter Jr. is immers een
f iguur, die in vele kringen in ons land
bekendheid geniet, niet in de laatste
plaats door zijn boekbesprekingen
voor de AVRO. Dr Ritter schreef
voorts tal van romans, is een bekend
journalist en een uitei'st bekwaam
schrijver van reisverhalen. Vooral uit
zijn „Zeeuwse Mijmeringen" spreekt
een fijne geest en blijkt zyn grote op
merkingsgave voor de schoonheid
van het landschap.
Mevr. Boldingh-Goemans
overleden.
Op 77-jarige leeftijd is te 's Gra-
venhage overleden de letterkundige
en voordrachtskunstenaresse, mevr.
W. L. Boldingh—Goemans.
Mevrouw Boldingh stelde in sa
menwerking met mejuffrouw A. Gra-
tama o.m. een letterkundig handboek
in drie delen samen, getiteld „Onze
Letterkunde", en van haar hand ver
scheen voorts een bloemlezing, gewijd
aan „De Moeder".
Mevrouw Boldingh heeft veel ge
daan voor de Nederlandse en Franse
cultuur. Gedurende 22 jaar was zij
lerares in het Nederlands en het
Frans aan een H.B.S. te Bloemendaal.
ZEG HET METDE POPPENKAST.
Onder leiding van de poppenkastspeler Jan W. Kesler uit Amsterdam en de
beeldhouwer Eef van Maanen uit Velp wordt op de Volkshogeschool „Dle-
pendaal", post Markelo in Overflsel, een cursus gegeven in de veredeling
van de poppenlcastkunst. Mensen uit onderwijskringen, jeugdleiders, wer
kers in speeltuinverenigingen, sanatoria, enz., ontvangen hier onderricht In
het zelf vervaardigen en aankleden van poppen, het bespelen van een pop
penkast en het schryven of bewerken van voor de poppenkast geschikte
stukken. Het is de eerste cursns op dit gebied in ons land. Op de foto ziet
men enige cursisten aan de arbeid.
tolken. Johan Schmitz als kapitein
Vere slaagde minder goed in de op
gaaf om een overtuigende zeeman
op de planken te zetten. Van hem
ging veelal een te grote beschaving
uit. Meesterlijk was daarentegen
Ben Groenier als de schurkachtige
provoost Claggart en in de bijrollen
frappeerde~~Jo - Sternheim als de
zwijgzame, wijze oude zeeman van
Deense afkomst. Hans Tiemeyer
was eén spontane kwartiermeester
en Jacques Snoek, Lo van Hensber-
gen en Louis van Gasteren waren
aanvaardbare, soms zelfs zeer over
tuigende, scheepsofficieren.
Het werd een ondanks de feilen
vaak boeiende voorstelling, maar de
tinteling, die het geheel van het be
gin tot het einde had moeten door
gloeien, ontbrak.
DE ARTISTIEKE STAALKAART.
Man droeg microfoon onder overhemd
Van onze speciale verslaggever)
De VARA beeft een merkwaardig jubileum gevierd. Het jubileum van de
250ste uitzending van een „Artistieke Staalkaart" en dit jubileum was
merkwaardig, omdat weinig radiorubrieken een zo lang leven beschoten is.
De „Artistieke Staalkaart" kwam zes jaar en twintig weken geleden
voor het eerst in de aether. In het begin niet wekelijks, maar na verloop
van enige t(jd echter wel getrouw iedere Zaterdagavond tussen 7 en 7.30
uur, toen gebleken was, dat deze rubriek deze klankfoto van het artis
tieke leven in Nederland overal weerklank vond.
Omdat het jubileum van een radio
debuut een publieke zaak is, heeft de
redactie van de „Artistieke Staal
kaart", met name de heren Max Den-
dermonde en Rutger Schouten, ge
zocht naar een mogelijkheid het gro
te publiek erin te betrekken. Dat is
op een originele manier gebeurd. Als
vertegenwoordigers van ,,het grote
publiek" nodigde rnen 'n aantal pers
mensen aan een maaltijd in het Am
sterdamse Apollopaviljoen, Men ver
telde hun daar. dat er plannen waren
een wijziging te brengen in de vorm,
waarin deze populaire rubriek gego-
Zes Nederlandse cineasten
naar filmfestival
Zes Nederlandse cineasten zyn Za
terdag van Schiphol naar Londen
vertrokken voor een achtdaags be
zoek aan 't jaarlijkse filmfestival te
Edingburgh, dat Zondag 17 Augustus
geopend werd.
Ze zyn hiertoe in staat gesteld door
het ministerie van onderwijs, kunsten
en wetenschappen, dat him voor dit
doel een subsidie heeft toegekend, en
het zestal is uitgekozen op voor
dracht van het bestuur van de be
roepsvereniging van Nederlandse ci
neasten. rT
De zes gelukkigen zijn de Haagse
cineast Frans van Laeken; W. Ger-
des, cameraman en regisseur in
dienst van de N.V. Multifilm te Haar
lem; P. van der Ham, die een aantal
documentaire films over het Katho
lieke verenigingsleven op zijn naam
heeft staan; de Amsterdamse cineast
Allan Penning, die heeft medege
werkt aan de ontwikkeling van de
Nederlandse documentaire flim;
Twentse filmer J. S. Nieuwenhuijs en
Kees van de Weert, tekenaar van
achtergronden in dienst van de Mar
ten Toonder Film N.V. te Amster-
dam.
De heren Gerdes en van de Weert
zullen tijdens dit bezoek tevens in de
gelegenheid zijn, de reacties op hun
eigen werk te vernemen. De eerste
heeft namelijk medegewerkt aan de
film „Spectrum", welke op het festi
val vertoond zal worden. Kees van de
Weert had een aandeel in het tot
stand komen van de eerste Neder-
landse amusementsfilm-tekenfilm
„De Gouden Vis", welke ook te Edin
burgh gedraaid zal worden.
Andere Nederlandse inzendingen
voor dit filmfestival zijn „Hij, zij en
een Wereldhaven", van Ytze Brusse;
een wetenschappelijke film van J. C.
Mol, „Van Van Leeuwenhoek tot elec-
tronenmicroscoop." Men stelt alles in
het werk om ook nog de zojuist ge
reed gekomen film over dijkenbouw
van Bert Haanstra, en „Houen Zo",
van Hqgman van der Horst voor ver
toning toegelaten te krijgen.
FILMPANOPTICUM
Het verleden van de cinematografie herleeft
in de 53e straat
De bezoeker van New York, die de roezemoezige drukte van het verkeer
in de deftige Fifth Avenue de rug toekeert en de 53e straat inloopt, wordt
eensklaps geconfronteerd met een uniek schouwspel: een lange queue van
mensen, die er op wachten toegelaten te worden tot een museum. Maar
dit museum is ook uniek in de wereld. Het herbergt de „Modern art film
library", hetgeen wil zeggen, dat er vele honderden klassieke films uit het
verleden en het heden als grote schatten worden bewaard en niet alleen be
waard, maar ook getoond. Sinds in 1939 met die vertoningen begonnen
werd, is dit museum één der drukst bezochte theaters in New York; twee
maal in de week wyzigt zich het programma, iedere werkdag zijn er twee
voorstellingen en op Zon- en feestdagen zelfs drie, maar altijd zijn alle 498
rood-plushen stoelen bezet.
De stichting van het museum in
1929 was ten danken aan het groei
ende inzicht, dat de film als kunst
meetelt, maar eerst in 1953, toen de
Rockefeller Stichting met een flink
bedrag over de brug kwam, werd be
gonnen met de vorming van een film-
jibliotheek. Een vroegere filmredac
trice van de Londense Daily Mail, Iris
Barry, belastte zich daarmee. Zij
kocht oude rolprenten op en kreeg
andere zeldzame van acteurs als wij
len Douglas Fairbanks sr. en Harold
Lloyd. Ook legde zij een grote verza
meling van foto's, boeken over film
kunst, krantenknipsels en reclamebil
jetten aan.
De enorme collectie films stelt miss
Barry in staat om speciale serie-ver
toningen te organiseren. Zo demon
streerde zij gedurende een periode
van 16 maanden de groei van de film
kunst met een serie Amerikaanse,
Duitse, Franse, Engelse en Russische
rolprenten, te beginnen met .De te
rechtstelling van Maria Stuart" uit
1895 en te eindigen met de oorlogs
documentaire „De ware glorie" uit
1945. Ook bracht zij gedurende een
half jaar uitsluitend documentaires.
Stokoude paradepaardjes van Greta
Garbo, Buster Keaton (een favoriet
van de intellectuelen"!), Chaplin,
Mack Sennett, D. W. Grifftih en The-
da Bara huppelen nog eens trillend
over het doek stomme films wo&
den door een pianist begeleid maar
ook nieuwe films, die uitgesproken
kunstwerken zijn, komen aan bod.
Miss Barry onderscheidt haar mu
seumbezoekers in twee catagorieën:
degenen, die een film nog eens willen
terugzien of het oudste werk van hun
favorieten willen leren kennen en de
typische ..filmstudenten", veelal leden
van filmliga's. Zij verzorgt ook spe
ciale programma's voor de kinderen,
die, o wonder, veel meer verzot zijn
op de truckfilmpjes, welke Georges
Meliès in 1889 maakte, dan op Dis
ney's Mickey Mouse en' Donald Duck
KAF EN KOREN.
Klokslag 12 Een groot probleem
de verantwoordelijkheid van de indi
vidu tegenover de gemeenschap,
scherp gesteld in een uitzonderlijke
„western" van Stanley Kramer, een
waarlijk grote film met Cary Cooper,
wiens hoogste geluk door een ontzet
tende eenzaamheid wordt verdron
gen.
Kangeroe Zo lang het Wild-
West-verhaaltje niet de overhand
krijgt een grimmig, realistisch, door
Lewis Milestone ter plaatse knap ver
filmd heldenepos over de cowboys
van Australië.
Noordzeejongens Een dóódsim
pele, maar verfrissende, puik gefoto
grafeerde Deense film van het echt
paar Henning-Jensen, dat „Ditte"
maakte. Niets bijzonders en daardoor
mischien juist zo bijzonder.
Balletvoorstellingen.
Eind Augustus zullen de eerste bal
lerina van het International Ballet,
London, dat op het ogenblik sedert
enkele weken in de Arena te Verona
voorstelingen .geeft, Claudie Algera-
nova en de eerste karakterdanser en
choreograaf van hetzelfde ballet, Al-
geranoff, een der laatste partners van
Anna Pavlova, alsmede d,e partner
van Algeranova, Vladimir Brosko,
enige voorstellingen in ons land ge
ven. Ook zal op 26 Augustus door de
K.R.O.-televïsie een programma van
dit ensemble worden uitgezonden.
De eerste avond is op Woensdag 27
Augustus in Grand Theatre Gooiland
te Hilversum.
ten is. „Wij willen van onze staal
kaart een soort Ronde-tafel maken",
zei Max Dendermonde. „Totnogtoe
zijn de medewerkers zo'n drie of vier
minuten aan het woord ovër hun ei
gen onderwerp. Waarom zouden ze
niet eens inhaken op eikaars onder
werpen Vragen daarover stellen, die
wellicht ook bij de lezer zyn opgeko
men?"
Na deze toelichting hoorden we een
proefopname van het program van
Zaterdag j.l., maar nu vele malen on
derbroken door vragen.
„De heren gelieve er maar ongezou
ten critiek op te leveren", was tevo
ren nog te verstaan gegeven.
Wel die critiek is de Vara-mensen
niet bespaard gebleven. Zeker, de
toon was uiteraard collegiaal, maar
er werden zo nu en dan wel uitdruk
kingen gebruikt, die bepaald onge
schikt waren om rechtsstreeks in de
huiskamers van welopgevoede Ne
derlandse luisteraars te brengen.
EEN „SPION".
En dat dit de bedoeling was. heb
ben de argeloze, verzamelde journa
listen niet geweten. Tussen de discus
siërende krantenmensen bewoog zich
echter onopvallend een man met een
microfoon onder zijn overhemdje. Dat
was Cor Holst, die als redactie-secre
taris de man achter de schermen is,
van de Artistieke Staalkaart. Behal
ve met die microfoon, was hij „be-
keled" met nog andere instrumenten.
In de voering van de rugzijde van
zijn colbertje een antenne, in zijn lin
kerjaszak een zender, in zijn rechter
jaszak een stroombron. De aankle
ding had hem alleen iets „zakkerigs"
gegeven. Dat was de meeste journa
listen wel opgevallen. Maar ja, men
bevindt zich in een wat artistiek ge
zelschap, denkt men, en daar hoort
dat onverschillig-slordige tegenwoor
dig bij. Men hechtte daar geen bete
kenis aan.
Die betekenis kwam pas aan het
licht, toen de tafelpresiaent-Vara-be-
stuurder Broecks de aanwezigen
vroeg, of het hun nog interesseerde,
wat ze even tevoren gezegd hadden.
„Er waren namelijk een paar plaatjes
van de gesprekken gesneden, waar
van de gekuiste taal misschien in het
jubileumprogram van de „Arstistie-
ke Staalkaart verwerkt zou kunnen
worden...
We kunnen verzekeren, dat enkele
krantenmensen beteuterd gekeken
hebben. „Je kunt ze ook nooit ver
trouwen, die radiolui!" zei een collega
tot ons. En hij vergat, dat die opmer
king ook wel eens over krantenlui ge
maakt wordt. Maar intussen waren
we er heerlijk ingetippeld.
En met ons de aanwezige Staal
kaartmedewerkers Jacqueline La-
mers (verbindendetekst), Charles
Boost (film), Alfred Kossman (re
portage), Jaap van der Ster en Jelle
Troelstra beeldende kunst), Con Ni-
colaï (ballet) en Arie van Nierop (to
neel), die door hun redactie ook in
onwetendheid gehouden waren over
de ware bedoelingen van deze samen
komst.
Een onschuldige mop, die we alleen
maar hebben kunnen waarderen.
Culturele
Cavalcade
TER GELEGENHEID van de weder-
inrichting van een vleugel van het
Rijksmuseum te Amsterdam, waarbij
o.m. de afdeling kunstnijverheid her
opend is, heeft de kunsthandelaar A.
Vecht te Amsterdam de collecties ver
rijkt met een glas uit de Gouden Eeuw,
waarop een portret van Jan de Witt
voorkomt, hetwelk in fijne toetsen met
de diamant gegraveerd is.
UIT DE CHINESE Tang-periode
(618906) dateert een kleine vergulde
bronzen figuur, voorstellende een we
reldwachter en dit kunstvoorwerp
heeft dezelfde schenker aangeboden
aan de Vereniging van Vrienden der
Aziatische Kunst, ter gelegenheid van
de opening van het Aziatisch museum
in het Rijksmuseum.
IN DE KUNSTZAAL „De Rustende
Jager" te Amsterdam exposeert deze
week de schilder Kees Jansen, wer
kend lid van het kunstenaars centrum
Bergen, met gouaches en sepia's.
„THE OPEN WINDOW" is de titel
van een film, welke geproduceerd
werd door de bij het Brussels Pact
aangesloten landen, te weten België,
Frankrijk, Engeland, Luxemburg en
Nederland. Deze film, die het land
schap van de vijf landen in beeld
brengt, zoals dit werd gezien door be
roemde schilders, zal vertoond worden
op de openingsvoorstelling van het
zesde internationale filmfestival te
Edinburgh op 18 Augustus. De bege
leidende muziek, gecomponeerd door
Georges Auric, werd gespeeld door
het Concertgebouworkest onder lei
ding van Eduard van Beinum.
TE PARIJS zal in Juni 1953 de
„Concours International Marguerite
Long Jacques Thibaud" worden ge
houden, waaraan kan worden deelge
nomen door pianisten en violisten uit
alle landen, die op 1 Januari 1953 ten
minste 15 en ten hoogste 32 jaar oud
zijn.
HET TONEELSTUK „Liefde" van
Kaj Munk, dat speelt onder West-Jut-
landse vissers, wordt verfilmd. Rune
Lindstroem, die indertijd „Het Woord"
van Kaj Munk voor de film bewerkte,
heeft het draaiboek samengesteld. Het
dramatische hoogtepunt in de film
.£,%efde" is een mijnexplosie en voor
dit gedeelte heeft de Zweedse vloot
haar medewerking toegezegd.