Een vrouwenleven in verzen bewerkt drama ..billy budd" zwakke inzet van a.t.g. merkwaardig jubileum van populaire radiorubriek unieke instelling in new yorkhet filmmuseum MAANDAG 18 AUGUSTUS 1952 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 7 LETTERKUNDIGE KRONIEK Herwaardering van het werk van Helène Swarth HELENE SWARTH, EENS EEN VAN ONZE BEROEMDSTE DICHTE RESSEN en reeds in de tachtiger jaren door Willem Kloós „het zingende hart in onze letterkunde" genoemd, leefde van 1859 tot 1941. In dat lange leven heeft zij zich een oeuvre van honderden en honderden verzen ge bouwd die in talryke bundels in de loop der tijden verschenen. Het is een goede gedachte geweest, thans, ruim tien jaar na haar dood, een met zorg samengestelde bloemlezing uit dit levenswerk te bezorgen, teneinde de be langstelling voor deze zeer begaafde maar op de achtergrond geraakte dichteres weer wat te verlevendigen. Langzamerhand had zich n.l. rond- de bibliotheken tè graven? om haar werk een funeste legende ge- Het is begrijpelijk, dat jonge men- vormd; het heette uiterlijk fraai, sen, geheel opgegroeid tijdens en na maar voos en onbezield. Vooral van de laatste wereldoorlog, deze gedich- haar latere werk zei men vrijwel una- ten waarin elke vorm van schoonheid niem dat het vaardige kunstnijverheid als een droom aanbeden en uitgebeeld zonder inhoud was. Zelfs bij het on- wordt, met afschuw van zich wei-pen dei-wijs op de middelbare scholen het is te lief, te schoon, te weelderig, laakte Hélène Swarth uit de gratie, te dromerig ondanks de smartelijke #n wie komt er dan later nog toe om ondertoon. Hoe onrechtvaardig echter ®it eigen beweging deze door en door zo'n oordeel is, blykt reeds direct bij fin-de-siècle verzen uit het stof van een vers als dit: O GODEKNAAP! O godeknaap! o zonnéblonde April! Ik hoor uw kloppen aan mijn vensterruit En 't fladdren van uw blauwen mantel! Fluit Uw merelzang en wek mijn levenswil, Die grijzen winter weerloos viel ten buit. Aromige jacinth, violen pril, Jonquille-goud en vlam van amaryl, Strooi al uw bloemen vroolijk voor mij uit. Raak met uw loover-tooverstaf mij, laat Me U lang in 't blauw van de ogen zien, vertel Me een oud verhaal, waarbij ik weenen moet. O laat me uw lokken streelen, uw gelaat Bedonzen met mijn liefde als vroeger wel En zoen mij weer en geef mij levensmoed. Het is waar, dit is een stem uit het verleden, een stem van omstreeks de Er valt heel weinig over het werk van Hélène Swarth te zeggen, daar- eeuwwisseling met nog ouder timbreover is iedereen het t herinneringen vooral aan August von haar zelf aan het woord laten. Haar Platen, aan Heine en andere Duitse verzen zijn zéér melodieus; zeldzaam romantici klinken er in door, maar dat rijk aan klankkleur, levendige jbeel- neemt niet weg dat „Godeknaap" een zuiver, door en door vrouwelijk, ge- den en taaiplastiek; het zijn verzen om hardop voor te lezen en te proe- derig, als b.v. in: KERSEN. Knaap, breng mij kersen op een zilvren schaal Strooi blanke rozen over 't frischrood fruit, Drijf 't licht der zon met purpren voorhang uit En buig de schenkkan naar den wijnbokaal. Nu aan uw lippen zet de slanke fluit, O blondgelokte, en speel voor nachtegaal, Met zuiver juichen vul de marmren zaal Of zachten klacht, een regen van geluid. Die roode wijn vloeit warm als zonnevuur. Neem, zoete knaap, een bekervol tot loon, En laat mij spelen met uw lokkenblond, Terwijl 'k in 't land der droomen divaal en tuur Naar 't rood der kersen, glanzend rijp en schoon, Vol. stil verlangen naar een rooden mond. Hier is plastische schildering als op de te zeer voltooide 17de-eeuwse fruitstillevens, een zich vermeien in kleuren en geluiden, een ópvoeren van glans en sprankeling dat het over- tige natuur, doodsangst en -verlan- gen, soms ook kleine anecdotische voorvallen en religieuze onderwerpen zijn haar nooit aflatende inspiratie bron. Ook onder haar godsdienstige 0sprankeling dat het ladene nadert, maar dat, althans in verzen schuilen buitengewoon mooie, dit gedicht, nog juist in toom wordt zoals dit: (Christophoros was de man gehouden. JS~ "~1 J" 1 J~ T Verloren en vergeefse liefde, de wisseling dei- seizoenen in de prach- die volgens de legende het kind Jezus op zijn schouders over een ondiepe ri vier droeg): CHRISTOPHOROS En in de beek stond reeds mijn voet gebaad, Een beek, door dubblen dorst van zon en zand Half leeggezogen 1 toen een kinderhand Mij vasthield bij den zoom van mijn gewaad. En als een rooswolk in een gouden rand. Lachte in een lijst van goudhaar zijn gelaat, Terwijl hij sprak: „Zoo gij door 't water waadt, Draag me op uw schouders naar dat schoone land!" En alzoo deed ik, doch, toen ik hem droeg, Werd wat mij licht leek, middlerwege, als lood, En 't water zwol zóó dreigend, dat ik vroeg: „Moet ik nu sterven en zijt gij de Dood?" Docht hij: „De Dood niet, maar uw Meester wel!" Toen zweeg de storm en 'k zei: „Emmanuel!" Soms echter klinkt een totaal an der geluid en schildert zij ons een tafereel dat eerder aan een surrealis- De maan beschijnt den schrijnend-witten muur, Waartege' een leiboom star te lijden staat. Haar bolgezwollen krijtbleek lijkgelaat Verschrikt een wolkje aan 't harde nachtazuur, en dan weer is haar stem werkelijk groots en bezield, zoals in „Sterren" en „En die afgrond zo donker daar onder". Het is jammer dat er, zoals J. C. Bloem, die deze bloemlezing sa menstelde, terecht opmerkt, haast feen vers van Hélène Swarth te vin- en is waarin men zich niet even er gert aan een te „dames-achtig" woord of een gewrongen, ouderwetse zinswending, maar zelfs dat is nau welijks een smet op haar dichter schap wanneer men zich in haar geest weet in te leven. De laatste ja ren gingen er wel eens stemmen op, die beweerden dat haar latere werk de vergelijking met haar eerste bun dels doorstaan kan. Dat is zeer zeker niet waar, en door dit te beweren be wijst men Hélène Swarth een slechte dienst, wanneer me.i tot een werke lijke herwaardering van haar oeuvre wil komen. De verzen uit haar eerste periode zijn dieper, rijker en door- leefder, ook al schreef zij nadien nog zeer mooie verzen. De grens valt on geveer bij 't verschijnen van „Avond- wolleen", in 1911, wat zich zelfs in deze bloemlezing duidelijk weer spiegelt. Ongetwijfeld zal deze keurig uitge geven bundel zijn weg vinden naar poëzie-minnend Nederland. Hélène Swarth: Het Zingende Hart, keur uit haar werk. P. N. van Kam pen Zoon, Amsterdam. Somerset Maugham, de beroemde auteur, die zich in Zwitserland van een breuk zou laten opereren, was hiertoe naar de mening van de medici te zwak. Maugham is 78 jaar oud. „De verraders" als film Sir Alexander Koiüa necu somk- kingen getroffen met Alan Moorc-had voor de verfilming van diens korte- ling uitgegeven boek „The Traitors" (De Verraders), dat handelt over het atoomverraad. Het ligt in de bedoeling, dat Moo- rehead zelf he^ scenario voor de film zal schrijven, welk scenario zich in hoofdzaak bezig zal houden met de episode-Puchs. PLANKEN-PROMENADE Voorstelling, waarin tinteling ontbrak. (Van onze speciale correspondent.) Met de opvoering van Melville's tot toneelstuk bewerkte novelle „Billy Budd" heeft het Amsterdams Toneel Gezelschap het nieuwe seizoen in gezet en het is helaas een zwakke inzet geworden. Ten dele is dit te wyten aan regie en spelers, maar grotendeels aan het feit, dat de novelle van de zestig jaar geleden gestorven schrijver Melville in de toneelbe werking van de Amerikanen Louis Coxe en Robert Chapman te veel aan zeggingskracht heeft ingeboet. De schrijver had een aantal geloof waardige karakters geschapen; zeelieden tot in de toppen van hun vin gers. Coxe en Chapman maakten er schijnfiguren van en het was aan de leden van lxet A.T.G. om deze schijnfiguren gestalte te geven. Dat zij hier niet ien volle in slaag den mag hen daarom niet te zwaar worden aangerekend en'het moet tot de eer van regisseur Kees van Ier- sel gezegd worden, dat het niette min een voorstelling is gewonden, welke door het publiek van de Am sterdamse Stadsschouwburg harte lijk werd ontvingen. „Büly Budd" is een verhaal van de zee, dat speelt aan het einde van de acii-.^ende eeuw. De auteur Mel ville, die zelf vele jaren als zeeman over de vy-e wateren zwierf, schreef een alleszins aannemelijk zeedrama, waarin^een goedhartige zeeman aan zyn goedheid ten onder gaat. Billy Budd is het type van de eer lijke, zij het wat simpele zeeman en hier tegenover plaatste Melville een gewetenloze provoostClaggart. Twee tege-machten dus: goed en kwaad, belichaamd in Budd en Cia°-°:art. Wanneer de machten botsen «maggart beschuldigt Budd van muiterij en in een aanval van woede vermoordt Budd de provoost ontstaat het probleem van het recht. Budd is schuldig en moet ter dood veroordeeld worden. De kapi tein van het schip moet het oordeel vellen, in overleg met zyn officieren en zij allen zijn van weerzin over hun afschuwelijke taak vervuld, maarBudd moet hangen. Het Goede verdwijnt, het Kwaad bestaat voort, ziedaar de moraal van Mel ville's novelle. TE WEINIG WERKELIJKHEID. Zoals reeds opgemerkt, verloren de gestalten veel van hun levensvat baarheid in de toneelbewerking van Coxe en Chapman. Onder de unifor men klopten de harten te zwak en het bleef meer schijn dan werkelijk heid. Ondanks dit euvel wist Robert de Vries de titelrol waardig en veel al met oprechte bewogenheid te ver- Dr. P. H. Ritter Jr. werd zeventig jaar. Zaterdag j.l. vierde dr P. H. Ritter Jr. zijn zeventigste verjaardag en ve len van zyn bewonderaars zullen deze dag ongetwijfeld niet onopgemerkt voor hem hebben doen voorbijgaan, hoewel dr Ritter de wens te kennen had gegeven een en ander „in stilte te laten passeren. Dr P. H. Ritter Jr. is immers een f iguur, die in vele kringen in ons land bekendheid geniet, niet in de laatste plaats door zijn boekbesprekingen voor de AVRO. Dr Ritter schreef voorts tal van romans, is een bekend journalist en een uitei'st bekwaam schrijver van reisverhalen. Vooral uit zijn „Zeeuwse Mijmeringen" spreekt een fijne geest en blijkt zyn grote op merkingsgave voor de schoonheid van het landschap. Mevr. Boldingh-Goemans overleden. Op 77-jarige leeftijd is te 's Gra- venhage overleden de letterkundige en voordrachtskunstenaresse, mevr. W. L. Boldingh—Goemans. Mevrouw Boldingh stelde in sa menwerking met mejuffrouw A. Gra- tama o.m. een letterkundig handboek in drie delen samen, getiteld „Onze Letterkunde", en van haar hand ver scheen voorts een bloemlezing, gewijd aan „De Moeder". Mevrouw Boldingh heeft veel ge daan voor de Nederlandse en Franse cultuur. Gedurende 22 jaar was zij lerares in het Nederlands en het Frans aan een H.B.S. te Bloemendaal. ZEG HET METDE POPPENKAST. Onder leiding van de poppenkastspeler Jan W. Kesler uit Amsterdam en de beeldhouwer Eef van Maanen uit Velp wordt op de Volkshogeschool „Dle- pendaal", post Markelo in Overflsel, een cursus gegeven in de veredeling van de poppenlcastkunst. Mensen uit onderwijskringen, jeugdleiders, wer kers in speeltuinverenigingen, sanatoria, enz., ontvangen hier onderricht In het zelf vervaardigen en aankleden van poppen, het bespelen van een pop penkast en het schryven of bewerken van voor de poppenkast geschikte stukken. Het is de eerste cursns op dit gebied in ons land. Op de foto ziet men enige cursisten aan de arbeid. tolken. Johan Schmitz als kapitein Vere slaagde minder goed in de op gaaf om een overtuigende zeeman op de planken te zetten. Van hem ging veelal een te grote beschaving uit. Meesterlijk was daarentegen Ben Groenier als de schurkachtige provoost Claggart en in de bijrollen frappeerde~~Jo - Sternheim als de zwijgzame, wijze oude zeeman van Deense afkomst. Hans Tiemeyer was eén spontane kwartiermeester en Jacques Snoek, Lo van Hensber- gen en Louis van Gasteren waren aanvaardbare, soms zelfs zeer over tuigende, scheepsofficieren. Het werd een ondanks de feilen vaak boeiende voorstelling, maar de tinteling, die het geheel van het be gin tot het einde had moeten door gloeien, ontbrak. DE ARTISTIEKE STAALKAART. Man droeg microfoon onder overhemd Van onze speciale verslaggever) De VARA beeft een merkwaardig jubileum gevierd. Het jubileum van de 250ste uitzending van een „Artistieke Staalkaart" en dit jubileum was merkwaardig, omdat weinig radiorubrieken een zo lang leven beschoten is. De „Artistieke Staalkaart" kwam zes jaar en twintig weken geleden voor het eerst in de aether. In het begin niet wekelijks, maar na verloop van enige t(jd echter wel getrouw iedere Zaterdagavond tussen 7 en 7.30 uur, toen gebleken was, dat deze rubriek deze klankfoto van het artis tieke leven in Nederland overal weerklank vond. Omdat het jubileum van een radio debuut een publieke zaak is, heeft de redactie van de „Artistieke Staal kaart", met name de heren Max Den- dermonde en Rutger Schouten, ge zocht naar een mogelijkheid het gro te publiek erin te betrekken. Dat is op een originele manier gebeurd. Als vertegenwoordigers van ,,het grote publiek" nodigde rnen 'n aantal pers mensen aan een maaltijd in het Am sterdamse Apollopaviljoen, Men ver telde hun daar. dat er plannen waren een wijziging te brengen in de vorm, waarin deze populaire rubriek gego- Zes Nederlandse cineasten naar filmfestival Zes Nederlandse cineasten zyn Za terdag van Schiphol naar Londen vertrokken voor een achtdaags be zoek aan 't jaarlijkse filmfestival te Edingburgh, dat Zondag 17 Augustus geopend werd. Ze zyn hiertoe in staat gesteld door het ministerie van onderwijs, kunsten en wetenschappen, dat him voor dit doel een subsidie heeft toegekend, en het zestal is uitgekozen op voor dracht van het bestuur van de be roepsvereniging van Nederlandse ci neasten. rT De zes gelukkigen zijn de Haagse cineast Frans van Laeken; W. Ger- des, cameraman en regisseur in dienst van de N.V. Multifilm te Haar lem; P. van der Ham, die een aantal documentaire films over het Katho lieke verenigingsleven op zijn naam heeft staan; de Amsterdamse cineast Allan Penning, die heeft medege werkt aan de ontwikkeling van de Nederlandse documentaire flim; Twentse filmer J. S. Nieuwenhuijs en Kees van de Weert, tekenaar van achtergronden in dienst van de Mar ten Toonder Film N.V. te Amster- dam. De heren Gerdes en van de Weert zullen tijdens dit bezoek tevens in de gelegenheid zijn, de reacties op hun eigen werk te vernemen. De eerste heeft namelijk medegewerkt aan de film „Spectrum", welke op het festi val vertoond zal worden. Kees van de Weert had een aandeel in het tot stand komen van de eerste Neder- landse amusementsfilm-tekenfilm „De Gouden Vis", welke ook te Edin burgh gedraaid zal worden. Andere Nederlandse inzendingen voor dit filmfestival zijn „Hij, zij en een Wereldhaven", van Ytze Brusse; een wetenschappelijke film van J. C. Mol, „Van Van Leeuwenhoek tot elec- tronenmicroscoop." Men stelt alles in het werk om ook nog de zojuist ge reed gekomen film over dijkenbouw van Bert Haanstra, en „Houen Zo", van Hqgman van der Horst voor ver toning toegelaten te krijgen. FILMPANOPTICUM Het verleden van de cinematografie herleeft in de 53e straat De bezoeker van New York, die de roezemoezige drukte van het verkeer in de deftige Fifth Avenue de rug toekeert en de 53e straat inloopt, wordt eensklaps geconfronteerd met een uniek schouwspel: een lange queue van mensen, die er op wachten toegelaten te worden tot een museum. Maar dit museum is ook uniek in de wereld. Het herbergt de „Modern art film library", hetgeen wil zeggen, dat er vele honderden klassieke films uit het verleden en het heden als grote schatten worden bewaard en niet alleen be waard, maar ook getoond. Sinds in 1939 met die vertoningen begonnen werd, is dit museum één der drukst bezochte theaters in New York; twee maal in de week wyzigt zich het programma, iedere werkdag zijn er twee voorstellingen en op Zon- en feestdagen zelfs drie, maar altijd zijn alle 498 rood-plushen stoelen bezet. De stichting van het museum in 1929 was ten danken aan het groei ende inzicht, dat de film als kunst meetelt, maar eerst in 1953, toen de Rockefeller Stichting met een flink bedrag over de brug kwam, werd be gonnen met de vorming van een film- jibliotheek. Een vroegere filmredac trice van de Londense Daily Mail, Iris Barry, belastte zich daarmee. Zij kocht oude rolprenten op en kreeg andere zeldzame van acteurs als wij len Douglas Fairbanks sr. en Harold Lloyd. Ook legde zij een grote verza meling van foto's, boeken over film kunst, krantenknipsels en reclamebil jetten aan. De enorme collectie films stelt miss Barry in staat om speciale serie-ver toningen te organiseren. Zo demon streerde zij gedurende een periode van 16 maanden de groei van de film kunst met een serie Amerikaanse, Duitse, Franse, Engelse en Russische rolprenten, te beginnen met .De te rechtstelling van Maria Stuart" uit 1895 en te eindigen met de oorlogs documentaire „De ware glorie" uit 1945. Ook bracht zij gedurende een half jaar uitsluitend documentaires. Stokoude paradepaardjes van Greta Garbo, Buster Keaton (een favoriet van de intellectuelen"!), Chaplin, Mack Sennett, D. W. Grifftih en The- da Bara huppelen nog eens trillend over het doek stomme films wo& den door een pianist begeleid maar ook nieuwe films, die uitgesproken kunstwerken zijn, komen aan bod. Miss Barry onderscheidt haar mu seumbezoekers in twee catagorieën: degenen, die een film nog eens willen terugzien of het oudste werk van hun favorieten willen leren kennen en de typische ..filmstudenten", veelal leden van filmliga's. Zij verzorgt ook spe ciale programma's voor de kinderen, die, o wonder, veel meer verzot zijn op de truckfilmpjes, welke Georges Meliès in 1889 maakte, dan op Dis ney's Mickey Mouse en' Donald Duck KAF EN KOREN. Klokslag 12 Een groot probleem de verantwoordelijkheid van de indi vidu tegenover de gemeenschap, scherp gesteld in een uitzonderlijke „western" van Stanley Kramer, een waarlijk grote film met Cary Cooper, wiens hoogste geluk door een ontzet tende eenzaamheid wordt verdron gen. Kangeroe Zo lang het Wild- West-verhaaltje niet de overhand krijgt een grimmig, realistisch, door Lewis Milestone ter plaatse knap ver filmd heldenepos over de cowboys van Australië. Noordzeejongens Een dóódsim pele, maar verfrissende, puik gefoto grafeerde Deense film van het echt paar Henning-Jensen, dat „Ditte" maakte. Niets bijzonders en daardoor mischien juist zo bijzonder. Balletvoorstellingen. Eind Augustus zullen de eerste bal lerina van het International Ballet, London, dat op het ogenblik sedert enkele weken in de Arena te Verona voorstelingen .geeft, Claudie Algera- nova en de eerste karakterdanser en choreograaf van hetzelfde ballet, Al- geranoff, een der laatste partners van Anna Pavlova, alsmede d,e partner van Algeranova, Vladimir Brosko, enige voorstellingen in ons land ge ven. Ook zal op 26 Augustus door de K.R.O.-televïsie een programma van dit ensemble worden uitgezonden. De eerste avond is op Woensdag 27 Augustus in Grand Theatre Gooiland te Hilversum. ten is. „Wij willen van onze staal kaart een soort Ronde-tafel maken", zei Max Dendermonde. „Totnogtoe zijn de medewerkers zo'n drie of vier minuten aan het woord ovër hun ei gen onderwerp. Waarom zouden ze niet eens inhaken op eikaars onder werpen Vragen daarover stellen, die wellicht ook bij de lezer zyn opgeko men?" Na deze toelichting hoorden we een proefopname van het program van Zaterdag j.l., maar nu vele malen on derbroken door vragen. „De heren gelieve er maar ongezou ten critiek op te leveren", was tevo ren nog te verstaan gegeven. Wel die critiek is de Vara-mensen niet bespaard gebleven. Zeker, de toon was uiteraard collegiaal, maar er werden zo nu en dan wel uitdruk kingen gebruikt, die bepaald onge schikt waren om rechtsstreeks in de huiskamers van welopgevoede Ne derlandse luisteraars te brengen. EEN „SPION". En dat dit de bedoeling was. heb ben de argeloze, verzamelde journa listen niet geweten. Tussen de discus siërende krantenmensen bewoog zich echter onopvallend een man met een microfoon onder zijn overhemdje. Dat was Cor Holst, die als redactie-secre taris de man achter de schermen is, van de Artistieke Staalkaart. Behal ve met die microfoon, was hij „be- keled" met nog andere instrumenten. In de voering van de rugzijde van zijn colbertje een antenne, in zijn lin kerjaszak een zender, in zijn rechter jaszak een stroombron. De aankle ding had hem alleen iets „zakkerigs" gegeven. Dat was de meeste journa listen wel opgevallen. Maar ja, men bevindt zich in een wat artistiek ge zelschap, denkt men, en daar hoort dat onverschillig-slordige tegenwoor dig bij. Men hechtte daar geen bete kenis aan. Die betekenis kwam pas aan het licht, toen de tafelpresiaent-Vara-be- stuurder Broecks de aanwezigen vroeg, of het hun nog interesseerde, wat ze even tevoren gezegd hadden. „Er waren namelijk een paar plaatjes van de gesprekken gesneden, waar van de gekuiste taal misschien in het jubileumprogram van de „Arstistie- ke Staalkaart verwerkt zou kunnen worden... We kunnen verzekeren, dat enkele krantenmensen beteuterd gekeken hebben. „Je kunt ze ook nooit ver trouwen, die radiolui!" zei een collega tot ons. En hij vergat, dat die opmer king ook wel eens over krantenlui ge maakt wordt. Maar intussen waren we er heerlijk ingetippeld. En met ons de aanwezige Staal kaartmedewerkers Jacqueline La- mers (verbindendetekst), Charles Boost (film), Alfred Kossman (re portage), Jaap van der Ster en Jelle Troelstra beeldende kunst), Con Ni- colaï (ballet) en Arie van Nierop (to neel), die door hun redactie ook in onwetendheid gehouden waren over de ware bedoelingen van deze samen komst. Een onschuldige mop, die we alleen maar hebben kunnen waarderen. Culturele Cavalcade TER GELEGENHEID van de weder- inrichting van een vleugel van het Rijksmuseum te Amsterdam, waarbij o.m. de afdeling kunstnijverheid her opend is, heeft de kunsthandelaar A. Vecht te Amsterdam de collecties ver rijkt met een glas uit de Gouden Eeuw, waarop een portret van Jan de Witt voorkomt, hetwelk in fijne toetsen met de diamant gegraveerd is. UIT DE CHINESE Tang-periode (618906) dateert een kleine vergulde bronzen figuur, voorstellende een we reldwachter en dit kunstvoorwerp heeft dezelfde schenker aangeboden aan de Vereniging van Vrienden der Aziatische Kunst, ter gelegenheid van de opening van het Aziatisch museum in het Rijksmuseum. IN DE KUNSTZAAL „De Rustende Jager" te Amsterdam exposeert deze week de schilder Kees Jansen, wer kend lid van het kunstenaars centrum Bergen, met gouaches en sepia's. „THE OPEN WINDOW" is de titel van een film, welke geproduceerd werd door de bij het Brussels Pact aangesloten landen, te weten België, Frankrijk, Engeland, Luxemburg en Nederland. Deze film, die het land schap van de vijf landen in beeld brengt, zoals dit werd gezien door be roemde schilders, zal vertoond worden op de openingsvoorstelling van het zesde internationale filmfestival te Edinburgh op 18 Augustus. De bege leidende muziek, gecomponeerd door Georges Auric, werd gespeeld door het Concertgebouworkest onder lei ding van Eduard van Beinum. TE PARIJS zal in Juni 1953 de „Concours International Marguerite Long Jacques Thibaud" worden ge houden, waaraan kan worden deelge nomen door pianisten en violisten uit alle landen, die op 1 Januari 1953 ten minste 15 en ten hoogste 32 jaar oud zijn. HET TONEELSTUK „Liefde" van Kaj Munk, dat speelt onder West-Jut- landse vissers, wordt verfilmd. Rune Lindstroem, die indertijd „Het Woord" van Kaj Munk voor de film bewerkte, heeft het draaiboek samengesteld. Het dramatische hoogtepunt in de film .£,%efde" is een mijnexplosie en voor dit gedeelte heeft de Zweedse vloot haar medewerking toegezegd.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1952 | | pagina 7