VLISSINGEN ALS TOERISTENSTAD
GASTEN ZINGEN DE LOF VAN
VLISSINGEN
Vlissingens orakel staat in de
Coosje Buskenstraat
V.V.V. EN MIDDENSTAND ZIJN
BROERTJE EN ZUSJE
BAEDE KER 1904. P. H. RITTER Jr.
EN FODOR OVER VLISSINGEN
«5
De ^Speelse muze
Almanak
DINSDAG 12 AUGUSTUS 1952.
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
V.V.V.-KIOSK GASTENMAGNEET
Dagelijks worden honderden mensen
te woord gestaan
DE ADMINISTRATEUR VAN DE VLISSINGSE V.V.V., de heer G. H.
Joosten, vervult met zgn assistente, mej. N. Priester, de rol van een modern
orakel. De gehele dag door worden de meest uiteenlopende vragen op hen
afgevuurd :„Kunt U me ook zegger. hoe ik in Zierikzee moet komen? Mag
de Jacobstoren wel beklommen worden? Zijn de Zeeland-boten heus zee
waardig? Bestaat er een rechtstreekse verbinding naar Duisburg? Wanneer
brandt de verlichting van Brugge? Do you have... Haben SieMade
moiselle nous sommes Wanneer men zo eens af en toe enkele ogen
blikken in de V.V.V.-kiosk in de Coosje Buskenstraat doorbrengt, komt men
pas tot de ontdekking, van hoeveel belang dit informatiecentrum in Vlis-
singen is.
De meeste gasten weten het te vin
den ente waarderen. Vrijwel ie-
dereen wandelt tevreden weg, wan
neer hij of zij inlichtingen heeft ver
kregen, maar er zijn niettemin uit
zonderingen. Onlangs kwam er een
dame binnenstuiven, die wilde weten,
hoe laat een trein in de richting Roo
sendaal vertrok. Deze vraag wordt tal
loze malen per dag gesteld, zodat zo
wel de heer Joosten als mej. Priester
de dienstregeling wel kunnen dromen.
De bewuste dames kreeg dan ook een
vlot antwoord, doch zij vertrouwde het
maar half. En plotseling klonk het:
,,'k Zou het maar even in het boekje
opzoeken, juffrouw, dan heb ik ten
minste zekerheid".
En uiterst beleefd volgde het ant
woord: „Zeker, mevrouw, zoals U
wilt...."
ZONDERLINGE SITUATIES.
Soms doen zich in en rond de infor
matie-kiosk zonderlinge situaties voor.
Onlangs stopte voor het V.V.V.-huisje
een volkswagen, waarin een meneer
met twee jongens zat. De meneer
sloeg géén acht op het parkeerverbod,
liet de wagen staan en stapte de kiosk
binnen. Inmiddels arriveerde een poli-
tie-agent, die de achtergebleven jon
gens duidelijk maakte, dat de auto
juist op deze bewuste plaats niet mocht
staan. Dat was niet erg, vonden de
jongens, stapten uit en duwden de wa
gen enkele meters verder. Doch ze
hadden hun werk nog maar juist be
ëindigd, toen opnieuw een volkswagen
aankwam en op de verboden plaats
stopte. Er zat een echtpaar in, waar
van „hij" verdween om enkele bood
schappen te doen. Ondertussen was
„volkswagen-meneer nummer-Eén"
klaar in de kiosk, wandelde naar bui
ten, liep naar wat-hij-dacht dat zijn
auto was, trok 't portier open en kwam
even later tot de ontstellende ontdek
king, dat hij naast een vreselijk ge
schrokken en hem wildvreemde dame
zat. Enkele meters verder stonden
twee knapen om een blozende papa te
gnuiven
NYLONS.
Dergelijke avonturen gebeuren bui
ten de kiosk. Maar ook binnen heeft
men soms de grootste moeite om het
gezicht in de plooi te houden. Onlangs
kwam er een oude dames vragen of het
waar was, dat ze een bewijs van de
dokter nodig had om op reis te gaan.
Een ander maal kwam er iemand bin
nen, die zonder blikken of blozen
vroeg: „Mag ik een paar nylons van
U?"
En het toppunt van bereidwilligheid
ondervond de meneer, die kort gele
den binnenstapte met de vraag „Juf
frouw, kunt U me even helpen met het
oplossen van deze puzzle?" Hg werd
correct geholpen zoals iedereen
trouwens en ging onmiddellijk zijn
oplossing naar de brievenbus brengen.
Er wordt in de kiosk van alles ge
daan om het de gasten en de Vlissin-
gers zelf zo goed mogelijk naar de zin
te maken. Er worden spoorkaartjes
verkocht, reisbiljetten besteld voor de
internationale treinen, abonnementen
klaargemaakt voor busdiensten, fol
ders verstrekt van allerlei toeristen
gebieden, kortom, de gehele organisa
tie is erop gericht om iedereen zoveel
mogelijk terwille te zijn.
I
TOERISTENDIENST
Belangrijk in dit verband is uu.. di.
toeristendienst, die op initiatief van de
heer Joosten dit jaar werd ingesteld
en die tot nu toe een groot succes is
gebleken. Dank zij deze toeristendienst
konden niet minder dan ruim 1400
mensen zowel binnen- als buiten
landse gasten vlot geholpen wor
den. In aanmerking genomen, dat de
dienst nog maar in de kinderschoenen
staat, mag worden aangenomen, dat er
in de toekomst nog meer gebruik van
zal worden gemaakt.
Uit gesprekken met diverse gasten
bleek ons, dat zij dit werk van V.V.V.
zeer op prijs stellen, omdat hun geble
ken was, dat er nauwkeurig op gelet
wordt, dat zij datgene krijgen, waarom
zij vragen.
Zodra een adspirant-gast-om inlich
tingen vraagt, krijgt hij een vragen
lijst toegestuurd, zodat zijn wensen en
verlangens beoordeeld kunnen worden.
De heer Joosten, die bij deze dienst
alle medewerking van de Horeca-be-
drijven heeft en in nauw contact met
hen staat, overlegt dan met hotel- en
pensionhouders en geeft per kerende
post antwoord. In negen van de tien
gevallen is de adspirant-gast dank
zij deze vlotte bediening voor Vlis-
singen gewonnen!
Er is slechts één wens: een betere
huisvesting voor dit informatiebureau,
want de kiosk voldoet reeds lang niet
meer. Hopelijk ziet de zestigjarige V
V.V. er kans toe om in het begin van
haar nieuwe zestig jaar een betere
huisvesting te verkrijgen voor dit zo
uiterst belangrijke werk.
IEDER OP EIGEN TERREIN.
Voorzitter Middenstandscentrale: „Vreemdelingen
verkeer is een algemeen belang".
V.V.V. en middenstand zijn broertje en zusje. De middenstand heefi er pro-
fgt'van als de Vereniging voor Vreemdelingenverkeer er in slaagt een grote
stroom van gasten aan te trekken en omgekeerd is het voor V.V.V. een grote
steun, wanneer zij bij haar arbeid geholpen wordt door een actieve midden
stand. Het is dan ook volkomen te begrijpen, dat de Vlissingse Middenstands-
centrale niet achter wilde blijven bij de organisatie van de feestwcck ter ere
van de zestigjarige V.V.V. Een feestmarkt alsmede een grote etalagewed-
jirijd zijn de belangrijkste bijdragen, die zij voor naar rekening neemt.
Met de voorzitter van de Vlissingse
Middenstandscentrale, de heer H.
Groenouwe, hadden wij een kort on
derhoud over de verhouding van de
.V V.middenstand. Daarbij bleek
ons 'Ja' de middenstand zeer goed be
grijpt van hoe groot belang de arbeid
is van Vreemelingenverkeer. „Het is
echter niet zo, dat het V.V.V.-werk
uitsluitend ten goede komt aan de
middenstand" zo zeide ons de heer
Groenouwe, „Het vreemdelingenver
keer is namelijk een algeméén belang,
al wordt dat nog niet altijd beseft!"
De heer Groenouwe noemde de sa
menwerking tussen de V.V.V. en de
Vlissingse Middenstandscentrale in de
laatste tijd uitstekend. „Wij doen ieder
op eigen terrein ons werk zo goed mo
gelijk en vullen elkaar daarbij aan.
Vreemdelingenverkeer probeert de
mensen naar hier te halen en de mid-
stand tracht hen zo goed mogelijk te
ontvangen".
„Men moet echter geen overdreven
voorstellingen maken van de grote
sommen, die bijvoorbeeld de dagjes
mensen hier zouden besteden", meen
de de heer Groenouwe. Enkele jaren
geleden werd er met name door de
buitenlanders veel meer gekocht dan
tegenwoordig. Dat kan ook niet an
ders, want het prijzenverschil tussen
bijvoorbeeld Nederland en België is
thans niet zo groot meer als toen. Een
enkele maal komt het nog wel eens
voor, dat er artikelen weggaan, die in
een bepaald land niet of moeilijk te
krijgen zijn. Zo bestaat er bij de En
gelsen nog altijd een grote vraag naar
chocolade. Onlangs ontmoette hij een
Engelsman, die een verlanglijstje voor
de dag haalde, opgemaakt door diens
vrouw, die in Engeland gebleven was.
Bovenaan op het lijstje stond onder
nummer één: „Chocolate". Als num
mer twee werd verlangd: „Chocolate"
terwijl als derde punt eveneens sprake
was van „Chocolate". Zo ging het tien
nummers onder elkaar door
Maar al besteedt dan elke vreem
deling geen grote bedragen, toch koopt
iedereen wel wat: prentbriefkaarten
en zuurtjes, kopjes koffie en souve
nirs, fruit en wie-weet-hoeveal andere
Stranddrukte te Vlissingen In 1952.
zaken nog meer, zodat me nsteeds de
middenstand volledig bereid zal vin
den om het werk van V.V.V. te steu
nen.
PERSPECTIEVEN.
Voor de toekomst ziet de heer
Groenouwe mogelijkheden ten opzichte
van een nauwe samenwerking, waar
bij hij ook het werk van de Bond van
Buurtverenigingen noemde, dat even
min gemist kan worden. „Deze V.V.V.-
feestweek bewijst, dat er goede resul
taten te bereiken zijn dank zij coördi
natie. De besturen van deze drie orga
nisaties wisten elkaar te vinden, zodat
het mogelijk werd een programma te
bieden, zoals thans is vastgesteld. We
zullen echter moeten afwachten, hoe
het publiek en vooral ook hoe de
vreemdelingen ons feest zullen vin
den
Wü geloven, dat de heer Groenouwe
zich daar niet ongerust over behoeft
te maken. Het programma ziet er im
mers uitstekend uit, zodat vreemde
ling in Vlissingen zich best zal thuis
voelen in de feestende Scheldestad. Het
wachten is nu maar op mooi weer..
ln de naam klinkt het klotsen
van de golven
IN DE BAEDEKER VAN 1904
wordt Vlissingen geroemd als een
badplaats, die zich in een druk in
ternationaal bezoek mag verheugen.
De lucht is er zachter, de golfslag
aanzienlijk zwakker, dan in de ande
re badplaatsen aan de Noordzee. Er
is industrie: de toenemende vraag
naar stoomschepen maakt, dat de
scheepsbouw opleeft. Maar lang staat
Baedeker daar niet bg stil. Hij dwaalt
weer naar de zeekant en komt daar
onder de indruk van de machtige
boulevards, waar het uitzicht over de
brede Schelde uniek is.
TOEN DR. P. H. RITTER Jr. zijn
Hoorn der Schelde schreef, zo juist
herdrukt in „Sentimentele aardrijks
kunde", constateerde hij: „Vlissin
gen is levend en levendig, maar het
TIJDSBEELD
Op de zandbank zat een meermin,
Toen ik dreef, vannacht, in zee.
'k Zei: Hallo, spring er maar wéér i
Drijf gezellig met me mee!
Ze zei: neen man, 't zal niet wezen,
'k Kan niet komen van.mijn baan.
Als ik met jou mee zou sjeezen,
Kreeg ik van mijn baas gedaan.
Toen ik spotte: baas, je tante,
Zei ze vinnig, de kadee:
Niks geen tante, man, contanten!
Dacht je, dat ik 't gratis dee?
Jochie., wie trekt hier de klanten?
W ie is 't sprookje van de zee?
Wiens portret komt in de kranten?
'k Zit hier voor de V.V.V.;
■J****-********************************
De verlichte Jacobstoren
te Vlissingen
I_^/igenlijk is dit stukske
cursief geen gewoon
krantenartikel, maar een lof
zang op de Scheldestad, ge
schreven of gecomponeerd
zo ge wilt door enkele
toeristen, die dit jaar hun
vacantie in Vlissingen door
brachten. Misschien klinken
sommigen van deze loftuitin
gen wat geflatteerd, maar
toch zijn ze niet overdreven,
want deze gasten zijn tijdens
hun verblijf in Vlissingen
van de stad gaan houden
En zoals bij elke ware liefde:
ze willen er geen kwaad van
horen. Sommigen van hen
werden dichterlijk, zoals die
Nederlandse Amerkiaan uit
New York, Albert Balink,
hoofdredacteur van „The
Knickerbocker". Hij stond
voor het raam van zijn hotel
en zag voor zich de wijde
Schelde, waarboven wolken
flarden werden voortgejaagd.
De loodsbootjes zochten zich
een weg door de wit-gekopte
golven naar de fiere schepen
op 'de redeen Balink
greep zijn pen en schreef.
„Hier ligt Nederlands ge
schiedenis als een open
boekMen denkt aan
Ruysdael en Vermeer, aan
de grote admiraals en ont
dekkingsreizigers Hier
ondergaat men de inspiratie
van het oude moederland."
Dit zijn schone woorden.
Niet iedereen zegt het zo
poëtisch. De generaal van de
Franse luchtmacht Robert
Collas doet het in de spran
kelende, zoet-vloeiende taal
van zijn land en vindt daar
bij alles „goed, heerlijk en
magnifiek". En als hij even
zwijgt begint zijn geestdrifti
ge vrouw te vertellen hoe
beminnelijk zij Vlissingen
toch wel vindt. „Wat wilt U
nog meer?" zo vraagt de ge
neraal, „U hebt hier alles
Een rivier met prachtige
schepen en een strand. Een
juweel van een boulevard en
een vriendelijke bevolking.
Een stad, die weer volmaakt
opgebouwd is en een caril
lon: Ohdat carillon,
monsieur. Beseft U wel hoe
mooi dat is? Gisteren was ik
in Amsterdam en daar is
geen enkele klok, die zo
mooi klinkt als uw beiaard.
Uw beiaardier gaf er een
prachtig avondconcert op,
waarbij het geluid over het
wijde water vervaagde."
„En dan de keuken! Excel
lent. Als ik U dat als Frans
man zeg, kunt U dat gerust
(jWare liefde voor de Scheldesiad
aannemen, want wij ho/uden
van lekker eten!"
Me,
eneer en mevrouw
Ueberschlag uit Luzern
maakten kennis met Walche
ren door de vertaling van
„Het verjaagde water" van
Den Doolaard, „Besiegtes
Wasser". Zij besloten naar
Vlissingen te gaan om alles
uit dit werk eens van nabij
te zien, zonden een telegram
naar Vreemdelingenverkeer
en.... „Stelt U voor, de an
dere dag reeds hadden we
antwoord. Een allervriende
lijkste brief, waarin gemeld
werd dat alles voor elkaar
was. Elke dag hier is op
nieuw een belevenis. Ieder
een is zo vriendelijk en zo
hartelijk, dat we nooit meer
zullen spreken over „de Hol
landers", maar over „onze
vrienden de Hollanders".
De heer Ueberschlag had
over de Boulevard gewan
deld en was zeer geïmpo
neerd door het drukke
scheepvaartverkeer. Van
seinvlaggen en wimpels had
hij niet het minste verstand,
zodat hij aan iemand („een
man, met een zeepet op!")
had gevraagd om uitleg.
„Ruim een half uur lang ver
telde deze vriendelijke heer
mij allerlei interessante din
gen over de zeevaart. En dat
heerlijke zwemmen in zee en
's Zondags het mooie geluid
van de kerkklokken, precies
zoals bij ons thuis. Met de
boot naar Breskens is het
helemaal plezierig. Overi
gens is dat veer niet duur!
Levert het geen tekorten
op...Het gehele gezin,
vader, moeder en drie kinde
ren, voelt zich thuis in Vlis
singen: „Het is alsof we bij
eigen mensen zijn."
obert en Ernie Gardens
Hit Sydney in Australië
waren in Helsinki naar de
Olympische Spelen geweest,
zakten naar het Zuiden af en
stonden nu op de Boulevard
te genieten van wolken, wind
en water. „Helaas kunnen
we hier niet blijven. We
moeten naar Londen en daar
na naar huis. Maar aan Vlis
singen zullen we een van de
prettigste herinneringen van
de gehele reis houden. Trou
wens aan heel Holland. Voor
Amsterdam kunnen ze alle
steden ter wereld van mij
cadeau krijgen. En waar
vind-je het als hier? Strand
en boten! Een pracht-plaats."
En hoe denkt de „Neder-
lander-niet-Vlissinger" over
dit alles? Wij vroegen dit
tenslotte aan de heer en me
vrouw Strijland uit Bussum.
„Vlissingen is uniek. Je ver
veelt je nooit omdat je niet
uitgekeken raakt op het be-
loodsen. Bovendien kun je
van hieruit leuke uitstapjes
maken. Je bent dicht bij Bel
gië, zodat je daar ook eens
heen kunt. We hebben het
hier best naar ons zin!"
We
e schreven hierboven,
dat dit artikel een lof
zang op de Scheldestad was.
En een lofzang behoort te
eindigen met brede, impo-
sant-klinkende accoorden
Welnu hier zijn ze. ontleend
aan de geestdriftige loftuitin
gen van onze toeristen: „Vlis
singen, dat is geschiedenis en
zeevaart! Dat is vriendelijk
heid en hartelijkheid! Dat is
in één woord: Uniek!"
is altijd de zee, die ons lokt". Bastion
en zee, dat is Vlissingen, want het
oude stadje, waarvan men de schoon
heid kapot bombardeerde, is zo ver
stopt en zo bescheiden achter de
machtige waterval".
Ritter hoort in de naam der stad
het geklots der golven. Hij noemt
water en scheepvaart imposanter dan
bg Rotterdam, al pronkt de stad dan
met geleende Antwerpse veren, hg
wijst erop, dat Vlissingen met zijn
slanke pier Scheveningen concurren
tie aandeed en constateert, dat de
werkkranen van „De Schelde", de
historie der stad, het badstrand en
het wgde land rondom, deze stad een
zeer eigen karakter geven.
"De modernsté Amerikaanse reis
gids, FODOR's „BENELUX IN 1952"
ziet Vlissingen wéér anders. Fodor
constateert allereerst met Ameri
kaanse zakelijkheid, dat de stad de
enige grote Nederlandse haven is,
die aan de zee zelf ligt en wijst op
haar reeds sedert de Middeleeuwen
grote strategische betekenis. Geen
Amerikaan zal de scheepsbouw hier
over het hoofd zien en dat er op „De
Schelde" 4500 werkkrachten een be
staan vinden, wordt op een in het oog
lopende plaats vermeld. Maar ook Fo
dor woï-dt door de boulevards aange
trokken. En hij ziet een ander Vlissin
gen, dan Ritter en Baedeker 1904. Hij
ziet aan het einde van de grote Vlis
singse zeestraten de nieuwe Nollednk
er is een oorlog achter de rug. Hij
roemt de hotels, en constateert dan:
„Vlissingen is een prettige plaats,
rustig en schilderachtig. Het verhaal
wil, dat vreemdelingen er „bewuste
loos wakker worden omdat de lucht
zacht en zwaar is en de zeewind veel
slaap noodzakelijk maakt".
Drie stemmen over de Scheldestad.
Uit drie verschillende tijden. Geen
van deze drie reizigers kon aan Vlis
singen voorbij gaan zonder de lof der
stad te zingen. En Fodor gaat zelfs
nog verder. Hij roemt Vlissingen als
uitgangspunt voor trips door
Zeeuwsch-Vlaanderen, Walcheren en
Beveland.
Wat wil men meer?
Als een stad zo rijk gezegend is
met natuurschoon als Vlissingen en
zo in de smaak valt van de reiziger,
behoeft zg voor haar toekomst als
toeristenstad niet bezorgd te zgn.
Er blgft voor V.V.V. werk aan de
winkel
Vlissingse
IN FEESTKLEED
De havenstad Vlissingen, waar het
altijd gonst van bedrijvigheid, waar
het lied van de arbeid zijn vèrdragen-
de stem van dag tot dag doet horen en
waar het immer woelende water der
Westerschelde deze bedrijvigheid nog
accentueert, de havenstad Vlissingen
dan zal zich in een feestkleed steken.
Een feestkleed in vele kleuren, ter
ere van de vereniging, die zich nu
reeds zestig jaren lang ten doel stelt
de Vlissingse bedrijvigheid nog te ver
hogen door het bevorderen van het
vreemdelingenverkeer. Ter ere van de
vereniging, die er zoveel toe heeft bij
gedragen, dat Vlissingen naast haven
stad, ook toeristenstad werd, waar in
de zomermaanden het stugge lied van
de arbeid een wat frivoler, luchtiger
klank schijnt te krijgen door het ge-
flaneer van opgewekte vacantie-
gangers.
Het zal een vrolijk feest worden, de
haven- en toeristenstad Vliisingen
waardig. Vele straten zullen in feest
tooi gehuld worden; de aloude Jacobs
toren zal des avonds uit de schemering
oprijzen in een zee van licht, in „Ond-
Vlissingen" zal men avond aan avond
kunnen genieten van „kostelijk ou i
vermaak" en de gehele week zal k"t
giede echte oude Vlissingen m
de gelegenheid zijn zichzelf gedurende
deze korte tijd uit te schakelen
Een adempauze in een lange reeks
van jaren voor het waarachtige Vlis
singen, dat zeven dagen een onbekom
merd schijnbestaan mag voeren, met
als wachtwoord: „Vlissingen! Vreug
de!"