C
3
Koning Boudewijn presenteerde
zich aan zijn volk
Synode van Ned. Hervormde Kerk
is bijeen geweest
De Blauwe Wimpel is... een
zilveren trophee
DONDERDAG 17 JULI 3952
PROVINOIALB ZEEUWSE COURANT
IN 48 UUR VOOR DE TROEPEN GEREED.
Onbrandbare(?„United States"
werd zonder hout gebouwd
(Van onze correspondent)
Southampton, a.b. s.s. „United States". De nieuwe oceaanreus, de „Uni
ted States", die deze week de Blauwe Wimpel heeft veroverd, is ongetwijfeld
het interessantste schip, dat ik ooit gezien heb. De 53.000 ton metende boot
kan net zoveel passagiers bergen als de 81.000 ton metende „Queen Mary"
(2000), terwijl haar gemiddelde snelheid aanmerkelijk groter is (34 tegen
30 knopen per uur). In het hele schip is geen houten plank té ontdekken.
Alles, tot de vloeren en wanden toe, is van een speciaal soort aluminium
gemaakt. De enige houten voorwerpen, welke zich aan boord bevinden,
zijn, naar beweerd wordt, de muziekinstrumenten van het scheepsorkest....
Hoewel ik een groot aantal brand-
blusapparaten in de „United States"
heb gezien, zeggen de Amerikanen,
dat ze onbrandbaar is. De praktijk
alleen kan bewijzen of dit zo is, maar
het is een feit, dat gordijnen, stoelen,
vloerkleden en wat dies meer zij, moei
lijk vlam kunnen vatten. De lezer
zal me vergeven, dat ik onder het
toeziend oog van een bellboy ge
probeerd heb een gordijn in brand te
steken. De onderkant van de stof bla
kerde weliswaar, doch de vlam van
de lucifer, die ik tussen de vingers
hield, weigerde over te springen.
door L. VAN BRUGGEN.
der stoelen welker poten van
soort plastiek zijn gemaakt.
Het geheim is, dat alle voorwerpen,
welke zich aan boord van het schip
bevinden, van onbrandbaar materi
aal zijn gemaakt, of met brandweren
de chemische middelen geprepareerd
zijn. Ook de zittingen en rugleunin
gen der stoelen,
een
EENVOUDIG.
De „liner" ziet er van binnen aller
minst luxueus uit. Hij is van alle ge
makken voorzien: liften, douche-cel
len en een telefoon-centrale incluis,
maar de salons zijn eigenlijk maar
stülloze, koud-aandoende ruimten. Ik
heb in één zaal gezeten, waarin een
vloerkleed van een helgroene kleur
lag, terwijl er sofa's en stoelen van
het hardste blauw en het felste geel
in stonden
Deze betrekkelijke eenvoudigheid
niet het gebrek aan stijl dus!
heeft een oorzaak. In oorlogstijd zal
de „United States" namelijk direct als
troepenschip worden omgebouwd,
Wanneer, zoals sommige verheerlij-
kers van onze eeuw willen doen, de
ontwikkeling van het baden, het bad
en de badgélegenheden, als graadmeter
voor de ontwikkeling der beschaving
zou worden aangelegd, komen de aan
onze eeuw voorafgaande tijdperken ei-
wel bijzonder bekaaid af, zulks in te
genstelling tot de oudheid en de mid
deleeuwen.
Over de badgelegenheden uit de
oudheid willen we het hier niet heb
ben, noch over de redenen, waarom
deze in verval geraakten. Toch dienen
we er op te wijzen dat, hoewel de
Christelijke gezaghebbers der eerste
eeuwen zich fel kantten tegen de, vaak
om haar uitspattingen beruchte bad
gelegenheden, men zich vün Christe
lijke zijde niet tegen het baden als zo
danig keerde. Dat blijkt wel hieruit,
dat het systeem in vereenvoudigde
vorm in de kloosters bleef voortbe
staan. Over de badcultuur der eerste
12 Christelijke eeuwen zijn we dan
ook alleen door kloostergebruiken on
derricht. In de 13de eeuw ontstond in
verschillende W est-Europese landen
weer een sterke voorliefde voor het
baden, niet alleen als verfrissing, doch
ook als amusement, zodat er vele open
bare badinrichtingen ontstonden, waar
in na verloop van tijd hier en daar
weer de bekende misbruiken binnen
slopen.
Vooral in de 16de eeuw verhieven
kerk en overheid haar stem tegen het
publieke baden, zulks op grond van
zedelijke ongeregeldheden en het be
smettingsgevaar. Tot diép in de 19de
eeuw had dit ook in het, om zijn uiter
lijke reinheid vermaarde, Nederland
een vermindering van het baden ten
gevolge die iedere zindelijkheid tot een
illusie maakte. Bij fatsoenlijke lieden
ontstond een bad- en watervrees, die
tot de vreemdsoortigste vertogen
leidde.
Zo werd in een geschriftje uit 1780
in koelen bloede beweerd, dat bij het
zwemmen in zee het zeewater de bader
in het bloed zou dringen met als ge
volg een langzame dood door een nooit
meer te lessen dorst!
Anderzijds gingen de pioniers van
het baden in zee zich aan uitbundige
loftuitingen te buiten en stelden, te
genover de verschrikkingen, welke de
tegenstanders opriepen, heerlijkheden
zonder weerga. Een der Nederlandse
pioniers genoot in het begin van de
19de eeuw overigens slechts met mate.
Volgens zijn eigen enthousiaste be
schrijving, liet hij zich drie maal in het
water onderdompelen en hield het ver
der voor gezien. Nochtans waren zijn
gewaarwordingen „met geen pen te
beschrijven"!
Toch wilde men aanvankelijk de
zeebaden meer als genees-, dan als
reinigingsmiddel zien en, naar het
voorbeeld der Kurorten, stelde men de
gelegenheid open dagelijks enige be
kers klinklaar zeewater te drinken,
hetgeen zelfs de hardnekkigste badgast
wel niet lang zal hebben volgehouden.
Nu we het toch over Kurorten heb
ben, kunnen we wel publiek maken
dat ook de Hoogovens te IJmuiden,
ongewild overigens, genezend bron
water vervaardigen!
teneinde plaats te maken voor een
volledig uitgeruste divisie ter sterkte
van 14.000 man. De „United States
Lines" die het schip exploiteert, heeft
in ruil voor een vorstelijk regermgs-
subsidie (160 millioen gulden, of wel
zestig procent der totale bouwkosten)
beloofd de „United States" op de eer
ste dag van een eventuele oorlog aan
de staat over te dragen.
Het is daarom nonsens te beweren,
dat de Amerikanen de „United Sta
tes" alleen hebben gebouwd met het
doel de Engelsen de Blauwe Wimpel
te ontfutselen. In geval van oorlog
is het van het grootste belang sche
pen te bezitten, die snelheden kun
nen bereiken, waaraan geen onder
zeeër of andere oorlogsbodem kan
tippen. In de laatste oorlog bijvoor
beeld heeft Engeland enorm van zijn
„Queen's" geprofiteerd. Ze onderhiel
den een geregelde dienst met de
nieuwe wereld en de Duitsers hebben
ze, ondanks herhaalde pogingen, nooit
kunnen beschadigen.
Sinds het begin van deze eeuw
hebben de zeevarende mogendheden
groot belang aan de snelheidsrace
over de Atlantische Oceaan gehecht,
land, Italië en ook Nederland, heb
ben verwoed om het bezit van de
Blauwe Wimpel gevochten en schepen
als de „Mauretania", de „Bremen", de
„Europa", de „Rex" en de „Norman-
dië" hebben bepaald historie ge
maakt. Wat grootte en snelheid van
schepen betreft, kan Engeland zonder
twijfel op de beste staat van dienst
bogen. Sinds 1938 was de 81.000 ton
metende „Queen Mary" het snelste
schip ter wereld, terwijl de 83.000
ton metende „Queen Elizabeth" als
het grootste schip ter wereld te boek
staat.
Tegenwoordig is de snelheid te
water echter minder belangrijk dan
vroeger. Iemand, die snel wil reizen,
neemt een vliegtuig en voor degene,
die een bóót neemt, komt een dag
meer of minder er over het algemeen
weinig op aan. Maar dit neemt niet
weg, dat hét bezit van de Blauwe
Wimpel nog altijd een prestige-kwes-
tie is. En men kan wel begrijpen dat
het, in deze tijd van neergang, bijzon
der zuur voor de Engelsen is, óók
nog op dit gebied van de scheepvaart
door Amerika overtroffen te worden.
De Britse pers steekt haar teleurstel
ling dan ook niet onder stoelen of
banken. En het is jammer, maar
waar: verschillende commentators
behandelen de hele zaak op bepaald
onsportieve wijze.
GEEN WIMPEL
Tenslotte zal het voor degenen, die
dit nog niet wisten, een verrassing
zijn, dat er géén tastbare Blauwe
Wimpel bestaat. Er is niet zoiets als
een blauwe vaan, die het snelste schip
ter wereld in de mast mag voeren, of
die in de hut van de kapitein aan de
wand wordt geprikt. De Blauwe
Wimpel is in feite een anderhalve me
ter hoge, zilveren trophee, die pas in
de dertiger jaren in opdracht van een
particulier vervaardigd is.
De bezitster van de „Queen Mary",
de „Cunard Steamship Company",
heeft de trophee nooit willen aan-
vaarden, omdat ze, zoals ze zei,
veiligheid der passagiers boven de
snelheid van haar schepen" stelde.
Op het ogenblik kan men het zil
veren gevaarte nog by een juwelier
in het Engelse plaatsje Hanley be
wonderen, maar het zal waarschijn
lijk niet lang meer duren, of de Ame
rikanen zullen de trophee voor zich
opeisen.
Belgsiche oppositie blijft weg.
Toen de Belgische Kamer Dins,
dagmiddag haar vergadering open
de, waren alleen de leden der rege
ringspartij, de Christelijke Volkspar
tij, aanwezig. De oppositie was niet
verschenen. Zy heeft de vorige week
verklaard niet meer aan de beraad
slagingen te zullen deelnemen zolang
het voorstel De Gryse, over beta
ling van wegens collaboratie opge
legde boeten, niet in behandeling
wordt genomen.
Het nieuwste Amerikaanse mailschip, de „United States" veroverde de
blauwe wimpel. Bij de aankomst te S outliampton van het zeekasteel, dat
53.300 ton meet, bestond zowel op het water als op de wal enorme be
langstelling.
GEEN „BLIJDE INTREDE" MEER
Hij legde de grondslag voor
een gezonde populariteit
(Van onze Belgische correspondent).
Nu van het Paleis de officiële mededeling is gekomen, dat na Antwer
pen, Luik, Gent en Namen, geen „BLyde Intrede" meer volgen zal, om.
dat .,dg komende maanden weinig geschikt zijn wegens de verkiezings
campagne en de wintermaanden wegens het weer", is het misschien nut
tig het saldo van de vier „Blijde Intredes", eens na te gaan en te zien
hoe het Belgische volk erop gereageerd heeft. Toen Koning Boudewijn I
aan de regering kwam en hoe kort is dat geleden was hij vrijwel
onbekend. Hjj had niet de gelegenheid gehad, zoals andere vorsten, lang
zaam in te groeien in de sympathie van het volk, waarover hjj straks ge
roepen zou w orden te regeren. Natuurlek begreep men wel, dat de vraag
of hij als Koning bevallen zou, pas op de lange duur beantwoord zou
kunnen worden. Maar als mens? Zou hij als mens bevallen? Zou de af
gescheidenheid, waartoe de omstandigheden van zjjn jeugd hem gedwon
gen hadden, hem wel geschikt maken om zich temidden van zijn volk
op zyn gemak te gevoelen?
ter de rug zijn en men gelegenheid
heeft de balans op te maken, ge
loof ik te mogen zeggen dat de in
druk gunstig voor de koning is ge
weest en dat Boudewijn de gelegen
heid om zich populair te maken
niet verzuimd heeft. Drie dingen zijn
vooral opgevallen. Ten eerste, dat
hjj inderdaad geen gelegenheid heeft
laten voorbijgaan om m zijn korte
of langere speeches, aan zijn vader
alle eer, liefde en hoogachting te
bewyzen. Dit zat hem blijkbaar toch
De voortekenen waren niet geluk
kig, Naast een zekere karakter,
somberheid en aanleg tot zwaarmoe
digheid, werd er gefluisterd, dat de
jonge vorst sterke ressentimentsge-
voelens zou hebben tegen de rege
ring van het land, die immers zijn
koninklijke vader, ondanks een 'in
zijn voordeel luidende volksuitspraak,
als koning aan de kant zette. Hoe
zou alles aflopen De tekenen waren
niet gunstig.
Nu de vier „Blijde Intredes" ach-
STEMMEN UIT DE KERKEN (II).
De nieuwe psalmberijming
In de tweede plaats waren er bij de zaken, welke behandeld zijn op de
laatste zitting van de Synode der Herv. Kerk punten, die ook andere ker
ken ralten.
Allereerst valt daaronder de richtlijn voor het overgaan van een belij
dend lid van een andere kerkgemeenschap tot de Hervormde. Aan hen die
lidmaten zyn van de R.K, Kerk, de Remonstrantse Broederschap en de
Doopsgezinde Sociëteit, zullen alle drie belijdenisvragen ter beantwoording
worden voorgelegd. Aan lidmaten van een groot aantal andere kerken zal
alleen de derde vraag worden gesteld.
Wanneer wij vragen naar de reden van dit onderscheid, laat het korte
verslag ons in de steek. Allerlei vragen rijzen er. Naar wy van een onzer
provinciale synodeleden vernamen, is deze beslissing genomen, na overleg
met andere kerken. eZ hangt samen met de wijze van openbare belijdenis
des geloofs in die andere kerken, of het ontbreken daarvan. De eerste be
lijdenisvraag is trinitariseh. In de tweede wordt de belofte afgelegd de Hei.
land te volgen in leven er. in sterven. In de derde vraag komt de N.H. Kerk
naar voren, waarin de lidmaten geroepen zyn tot opbouw van de gemeen
te van Christus
Bij de zaken van Kerk en Kerken
willen we ook noemen de psalmbe
rijming. Dit zou een interne zaak
kunnen wezen ware het niet dat er
de laatste 20 jaren heel wat over te
doen is geweest in ons land en ware
het niet dat er in alle Protestantse
kerken in ons land de wens leeft
de eenheid in het psalmgezang te
handhaven.
In de Herv. Kerk heeft men een
commissie voor een nieuwe psalm
berijming, die in deze zitting verslag
heeft gedaan van haar werkzaam
heden. Niet minder dan 14 dichters
zyn uitgenodigd him gaven te be
proeven, opdat de bijbelse psalmen,
op de oude melodie, in de taal van
deze tijd, kunnen worden gezongen.
Van deze 14 trokken zich twee te
rug, terwijl by één de dichterlijke
ader blijkbaar verstopt heeft geze
ten. Het resultaat, na drie jaar, is,
dat er 20 psalmen in nieuwe berij
ming op tafel konden worden ge
legd. Op deze beryming is er bij de
hoogeerwaarde heren nog al wat
H. Petition. critiek geweest, zodat met gezegd
Kerk van Engeland geschiedt. Maar
wanneer men gaat berijmen, houdt
dit onherroepelijk in, een uitleg.
Waarom mag er in een nieuwe be
rijming nu niet meer van het Nieu
we Testament doorschemeren? Waar
om mogen wy hier de bloemknop
niet iets verder laten open gaan?
DE LEGERPREDIKANTEN.
In de derde plaats zijn er behan
deld zaken die liggen op het vlak
van de Kerk en de wereld waarin
wij leven.
Natuurlijk is er een naklank ge
hoord van de schoolkwestie Harde-
garijp, die het voornaamste punt
vormde van een vorige synodale
zitting. Nieuwe gezichtspunten kwa
men hierbij niet naar voren.
Voor de zoveelste keer is gespro
ken over het werk van de leger-
predikanten. Dit zal ook wel niet
de laatste maal zijn dat er over ge-
sproken wordt. In het werk van de
veldpredikers is, sedert de laatste
oorlog, een grote verandering geko
men, vooral omdat het leger zelf
veranderd is. Denk slechts aan de
mechanisatie en het feit dat telkens
weer legergroepen naar het buiten
land gaan om mee te oefenen in in
ternationaal verbond. In 1954 zul
len er 275 prot. legerpredikanten
nodig zijn. Met hun opleiding mo
gen de betrokken kerken zich inder
daad wel heel ernstig bezig houden.
Een rapport over het burgerlijk
en kerkelijk huwelijk, met al de pro
blemen daarmee samen hangende,
is door een desbetreffende commis
sie in dc vergadering gebracht. Lang
is men daarmee bezig geweest. Vra
gen, waarover een vyftal jaren ge
leden reeds gesproken was, kwamen
weer naar voren, nu in breder ver
band en na grondiger bestudering.
Hoeveel moeilijkheden liggen er niet
op dit terrein Het rapport zal wor
den gepubliceerd. Wanneer dit ge
beurd is, hopen we op deze belang
rijke zaak terug te komen.
Als laatste willen we in deze ru-
een beryming dit nu niet tot uiting briek noemen de vragen van oorlog
komen? Men is ten dezen zeer voor- en vrede. Op de Classicale Vergade-
zichtig geweest, omdat men de tekst ringen is daarover gesproken. Ook
van ae O.T.-psalmen had te berij- hierbij kon men uitgaan van een
men, zo verklaarde de commissieuitvoerig rapport, waarin
kan worden dat deze 20 nu al klaar
zijn. Wanneer het zo doorgaat, duurt
het nog een 20 jaar. Nodig is, dat
het psalmboek herzien wordt. Maar
zullen we zo ooit komen tot één be
rijming voor heel protestants Ne
derland, ook al heeft de Synode,
onder leiding van dr. Schuurman,
geestdriftig enkele van deze nieuw-
berijmde psalmen gezongen?
Bij de discussie hierover is ook
ter sprake gekomen „het christolo
gisch perspectief" der psalmen.
Wanneer wij tegenwoordig deze Oud
Testamentische liederen zingen, doen
wij dit als Nieuw Testamentische
gemeente. Hoeveel woorden, juist uit
de psalmen heeft Jezus Christus
niet op zich zelf toegepast? Denk
bijv. aan de kruiswoorden! Mag in
wel heel hoog en nooit reageerde
hij zo spontaan .vriendelijk op een of
andere toespraak, die hy moest aan
horen, dan wanneer daarin een waar
derend woord aan het adres van zyn
vader geuit werd. Een goede voor
staander kan hieruit afleiden dat
de zogenaamde Koningskwestie
zwaar op de schouders van Boude
wijn drukt. Daarom was het m.i.
verstandig en deed het van veel
goede smaak getuigen, dat men,
ondanks kritiek, die men op Koning
Albert II had, de waardering, die
men daarnaast voor hem koester
de, in allerlei toespraken tot zijn
zoon gericht, duidelijk deed uitko
men.
GEEN POLITIECORDON.
In de tweede plaats wordt er veel
gesproken over s konings democra
tische geest, die bij gelegenheid van
de „Blijde Intrede" bleek. Tijdens de
officiële bezoeken heeft men kun
nen opmerken, hoe de koning by
alle gevallen waar zulks van hem
afhing, alle politiemaatregelen heeft
geweigerd, die een rechtstreeks con.
tact met het volk zouden belet heb
ben. Een politiecordon rond de ko
ninklijke wagen heeft hij afgewezen
en er zelfs voor gewaakt, dat de
ruiters van de koninklijke lijfwacht
niet rond zijn auto reden. Op deze
manier hadden honderden gelegen
heid hem verzoekschriften, bloemen
enz. te overhandigen. Onaangename
incidenten, zoals te Luik, waar tij
dens het bezoek, pamfletten met een
request uit een vliegtuig geworpen
werden, nam hij met waardigheid
aan, blijkbaar met de wil de die
pere volksverlangens, die achter
dergelijke manifestaties aan de dag
treden, te peilen.
„DE KONING LACHT."
In de derde plaats: het uiterlijk
van de Koning. Onder een foto,
waaroup men kinderen bloemen zag
aanbieden, stond: „De koning lacht".
En ook bij andere gelegenheden
werd er op de koninklijke glimlach
gezinspeeld. Men heeft dit gulle
lachen, inderdaad afwijkend van
wat men van hem gewoon was, in
verband gebracht met vermoede ge
beurtenissen rond een koninklyke
verloving, maar niets lijkt my over-
drevener dan dat.
Wij geloven veel eerder, dat de
jonge Vorst op zyn tournées door
België de weldoende en ontdooiende
invloed heeft ondervonden, die er
altijd uitgaat van warme hartelijk
heid en toegenegenheid. Boudewyn
is zyn tournées waarschijnlijk be.
gonnen met een zekere innerlijke
fereserveerdheid, gepantserd van
innen. Naar gelang de gulle ont
vangst van zijn volk hem ontwa
pende en vertederde, legde hy het
pantser af en vond het onmogelijk-
schijnende wonder plaats, dat koning
Boudewyn I van België de kracht
vond om opgewekt en vrolijk te zyn
en te lachen. Een lach die het Bel
gische volk als een vreemde bloem
plukte en dankbaar zal bewaren.
verwerkt
bij monde van prof. Smeük. was al hetgeen in de genoemde ver-
Het is mogelijk psalmen onberijmd gaderingen naar voren was geko
te gaan zingen, zoals bijv. in de I men." Er heerste vry grote eenstem-
Documenten over de
„Rose Mary" verdwenen
Graaf Ettore de la Zonca, die als
eerste heeft getracht olie uit Perzië
naar Europa te voeren, heeft te Rome
verklaard, dat belangrijke documenten
van zijn Egyptische advocaten. die
hem in Aden vertegenwoordigen, zijn
verdwenen. Deze documenten mach
tigden de advocaten namens hem op
te treden bij de gerechtelijke behan
deling van de kwestie over het inbe-
slaggenomen tankschip „Rose Mary",
dat de olie naar Italië vervoerde.
De voorzitter van het hooggerechts
hof te'Aden heeft Woensdag het op
de olielading van de tankboot „Rose
Mary" belegde beslag met 28 dagen
verlengd.
migheid over de aanvaardbaarheid
van de inhoud." Zonder voorbehoud
wordt gekozen tegen de ideologie
en practijk van het communistisch
beginsel Niettemin moet ook ge
waarschuwd worden tegen de geva
ren van de bewapening. Met 4 stem.
men tegen is dit rapport aangeno
men en het zal eveneens voor pu
blicatie worden vry gegeven.
Het geheel overziende krijgen we
de indruk dat deze zitting van de
Synode een vruchtbare is geweest.
Hei wereldgebeuren
Saarprobleem
weer accuut
Wanneer volgende week dc mi
nisters van de zes „Schuman-
landen" weer in Parijs bijeen
komen, zal zo wordt algemeen ver
wacht van Duitse zijde ongetwij
feld de Saarkwestie opnieuw worden
aangesneden. Nog slechts enkele da
gen geleden heeft de West-Duitse li
berale party tegenover bondskanselier
Adeuauer haar ernstige bezorgdheid
uitgesproken over de jongste politieke
ontwikkeling in het Saargebied, waar
bij het dan voornamelijk ging over het
nieuwe uitstel van de toelating van
Duitsgezinde partijen door de rege-
ring-Hoffmann. Men vreest en wel
licht niet ten onrechte dat deze
partijen geen kans meer zullen krijgen
om zich voldoende te ontplooien voor
de verkiezingen, welke in October in
het Saargebied zullen worden gehou
den. En dat is natuurlijk toch van
groot belang, want de dan te kiezen
nieuwe Saarlandse landdag krijgt on
getwijfeld toch wel enige stem in het
kapittel, wanneer het er om zal gaan
de toekomstige status van het gebied
te bepalen. Van Duitse zijde vreest
men en dit is de achtergrond van
alle Duitse bezwaren en bezorgdheden
dat het er de Fransen om te doen
is een oplossing te forceren, waarbij
het Saargebied. bijv. door de toeken
ning van een onafhankelijke Europese
status, voor goed van Duitsland zou
worden afgescheiden. En daar voelt
men in Bonn maar bitter weinig voor!
Ook Eden en Acheson hebben tij-
deqs him jongste besprekingen in Lon
den reeds in deze richting gewerkt,
toen zij hun Franse collega S-chuman
in overweging gaven er naar te stre
ven de besprekingen over een Europe
se status voor de Saar te heropenen.
Daarnaast heeft de West-Duitse mi
nister voor „aangelegenheden, geheel
Duitsland betreffende" zelf min of
meer de knuppel in het hoenderhok
geworpen door onlangs in een rede
voering te betogen, dat men niet van
Duitsland mag verlangen, dat het zich
tegen een veronderstelde agressie in
het Oosten zal verzetten, terwijl men
het in het Westen zijn „nationale rech
ten" zou onthouden.
Het is in wezen natuurlijk niets
anders dan de oude belangente
genstellingen tussen Duitsland
en Frankrijk, welke deze strijd om
een klein, maar uitermate belangrijk
gebied beheerst. West-Duitsland
maakt er direct aanspraak op en Pa-
rijs wenst, dat de Saar tenminste eco
nomisch met Frankrijk verbonden
blijft. De belangrijkste reden hiervoor
is, dat de kolen van de Saar juist de
doorslag geven welk van de beide
landen het grootste aandeel zal heb
ben in de gemeenschap voor kolen en
staal. Frankrijk vreest overvleugeld
te worden door Bonn en daarom wil
het in geen geval verder gaan dan een
onafhankelijk Saarland, dat, hoewel
Duits van karakter, economisch aan
Frankrijk gebonden is. Het denkbeeld
van een zuiver Europese status, dat
voor Parijs onder bepaalde voorwaar
den wellicht aanvaardbaar zou zijn,
stuitte, direct nadat het door de Saar
landse premier Hoffmann was gelan
ceerd, op een dermate hevig verzet in
Bonn en heus niet alleen bij de op
positie dat er van- besprekingen
op dit punt niets kwam. De tegenstan
ders van Hoffmanns plan zouden een
Europese regering voor de Saar hoog
stens immers als een voorlopige willen
aanvaarden en voor deze beperking
was men in Parijs nu eenmaal niet te
vinden.
De besprekingen in het comité van
ministers van de Raad van
Europa brachten enige tijd ge
leden wel wat toenadering. Er werd
althans besloten een gemengde Frans-
Duits-Saarlandse commissie in te stel
len, die er op zou toezien, dat de toe
standen in het Saargebied zodanig wa
ren. dat democratische verkiezingen
gewaarborgd zouden zijn. De herfst
komt in zicht en de twee
Duitsgezinde partijen zijn door
de regering van de Saar nog steeds
niet erkend. Men acht in ingewijde
kringen de kansen op erkenning zelfs
gering en zoals gezegd, is men boven
dien van mening, dat de vertraging
van erkenning de partijen de mo
gelijkheid ontneemt een behoorlijk
partijapparaat op te bouwen en de
verkiezingen voldoende voor te berei
den. In dat geval zou de in het najaar
te kiezen nieuwe landdag door Duits
land natuurlijk nooit als „op demo
cratische wijze gekozen" kunnen wor
den erkend en dus ook niet als een
orgaan, dat bij de oplossing van de
eigenlijke kwestie, de definitieve sta
tus van de Saar, zijn stem met gezag
zou mogen laten horen. Vandaar ook
de pogingen, welke in Bonn reeds in
het werk worden gesteld om de ver
kiezingen uitgesteld te krijgen.
Het is een bijzonder moeilijk pro
bleem geworden, deze Saarkwestie. en
het gevaar is lang niet denkbeeldig,
dat ze zelfs de integratie van Europa
in den weg zou staan. Met name in
Bonn. waar dr. Adenauer nog steeds
moet vechten om de verdragen met
het Westen en het plan-Schuman
goedgekeurd te krijgen, kan de Saar
ons op de weg naar een grotere Euro
pese eenheid lelijk parten spelen. Van
daar ook. dat West-Europa met grote
belangstelling om niet te zeggen in
grote spanning uitziet naaf hetgeen
de ministerconferentie in Parijs vol
gende week op dit punt zal opleveren.
EEN BOEKJE OVER:
PADDESTOELEN.
Bij de uitgeverij W. J. Thienen
Co. te Zutphen verscheen de vierde
druk van het boekje „Wat vind ik
daar?", waarin de auteurs padde
stoelen, bessen en kruiden bespreken.
De gevonden paddestoelen en bes
sen kan men vergelijken met over
het algemeen zeer goede, gekleurde
afbeeldingen. De kruiden zyn zwart
wit aangegeven. Het aantal soorten
paddestoelen (meer dan honderd) Is
voor de beginner ruim voldoende. De
beschrijving bij de plaatjes dient wel
nauwkeurig te worden gevolgd en in
dien er iets „niet klopt", dient men
aan te nemen, dat de gevonden pad
destoel niet V* afgebeeld. Hiermede
kunnen, soqé»-. noodlottige, vergissin
gen voorkoüKen worden, welke men
anders tea «fcrechte aan de schrijvers
zou wijt»
