Humor in de wereldpolitiek nog
niet uitgestorven
P.N.I. WENST SPOEDIG STAPPEN
INZAKE WEST-NIEUW-GUINEA
AUSTRALISCHE KAMERLEDEN
MOGEN NIET ALLES ZEGGEN
BOEK
DINSDAG 8 JULI 1952
PROVIN Cl ALE ZEEUWSE COURANT
BEWUSTE EN ONBEWUSTE GRAPJES.
Een staatsman mag nooit om een
antwoord verlegen zijn
Toen onlangs de leider van de sociaal-democratische oppositie in
West-Duitsland, dr. Kurt Schumacher, ziek was, stuurde de Bonds
kanselier dr. Adenauer hem een grote bos bloemen. „De Bondskanse
lier is natuurlijk blij", fluisterden de mensen, „dat hij nu in de Bonds
dag een tijd lang kan doen en laten wat hij wil, zonder tegenwerking
van zijn meest gevreesde tegenstander". In de wandelgangen van het
Bondshuis in Bonn wist men een andere verklaring: „Adenauer en
Schumacher hebben vriendschap gesloten, omdat ze tegenwoordig alle
bei hun fracties volledig tegen zich hebben!"
Een poosje geleden, toen er nog
geen sprake was van de Duitse
deelneming aan de bewapening, on
derhandelde Adenauer met de drie
Hoge Commissarissen op de Peters-
berg over een zeer netelig onder
werp. Men kwam niet tot een re
sultaat. Een ijzig stilzwijgen ont
stond. Ten slotte merkte Francois
Poncet met een charmant glimlach
je op: „Nu hebben we ons allemaal
als rupsen in onze cocons terugge
trokken". De Bondskanselier zucht
te: „En ik had toch de geachte Ex
cellenties veel liever als vrolijke
vlinders gezien!"„Zo gemakke
lijk kunnen we het u helaas niet
maken", antwoordde Poncet, „want
dan zoudt u ons gewoon met een
netje kunnen vangen". Waarop
Adenauer weer: „Dat zou ik beslist
niet kunnen want dan had men
ons dit net al lang als gevaarlijk
wapen verboden!"
Ook de anders zo droge vroegere
premier-minister van Engeland,
Clement Attlee, bleek dikwijls bui
tengewoon slagvaardig te zijn. Zo
kreeg hij eens kort voordat Church
ill gekozen werd van een conser
vatief afgevaardigde een brochure
met de titel „De ondergang van de
vrijheid onder de Labourregering".
Spijtig het hoofd schuddend gaf
Attlee hem het pamflet terug: „"Het
spijt me zeer", zei hij, „maar ik heb
werkelijk niet veel tijd om romans
te lezen". En wat zei Churchill over
de bekwaamheden van de Britse
minister van oorlog Shinwell? „Zo
lang Mr. Shinwell minister van oor
log is, zal er zeker geen oorlog ko
men want toen hij brandstof
minister was, waren er ook geen
kolen!"
„ANDERS LOOPT HIJ
OOK NOG WEG!"
Het is bekend dat alle politici kla
gen over het „vele werk, dat ze bij
na niet meer aan kunnen'-. „Werk?",
vroeg de Amerikaanse senator Hen
ry Cabot Lodge eens, toen iemand
sprak over de geweldige werkzaam
heden van de parlementaire com
missies van onderzoek. Zulke com
missies doen my altijd denken aan
de oude Hopkins. Hopkins moest
namelijk bisamratten schieten. Op
een dag zag ik hem in de zon op
een dijkje zitten en rustig zijn pijp
je roken. „Maar Hopkins", zei ik,
„je moet toch bisamratten schie
ten!" Hopkins grinnikte: „Ik zal
toch niet zo gek zijn om bisamrat
ten te schieten, denkt u soms, dat ik
jn'n baantje wil verliezen?"
r
Is de humor in de politiek
werkelijk uitgestorven? Ja en
neen! Ja, voor zover het de
onschuldige, vriendelijke
grapjes betreft, die in de
„goede oude tijd" gevleugelde
woorden werden. Neen, echter
met het oog op verschillende
„bonmots", die als bewuste of
onbewuste grapjes in de we
reldpolitiek bekend werden
en soms een bijzonder licht
werpen op de politiek van on
ze tijd.
298.
Weinig dingen in het leven zijn zo
vermoeiend en vervelend als exacte
getallen en omschrijvingen. Wij zullen
ons daar dan ook niet in begeven, doch
volstaan met de wellicht overbodige
mededeling dat de lucht op de begane
grond hier te lande een druk uitoefent
van één atmosfeer. Dat betekent, dat
op iedere vierkante centimeter opper
vlakte een druk wordt uitgeoefend van
ruim 1 kg. Het is iets méér, maar we
houden ons aan de belofte uitsluitend
ronde getallen te laten paraderen.
Nu is de oppervlakte van het mense
lijk lichaam ongeveer 1,5 vierkante
meter, of 15.000 vierkante centimeter.
De conclusie is nu duidelijk, maar
daarom niet minder verbluffend: de
totale druk waaraan ons lichaam on
derhevig is, bedraagt 15.000 maal één
kilogram, of 15.000 kg in totaal.
Gelukkig bemerken we van deze be
lasting niets, om de eenvoudige reden,
dat de druk ons aan alle kanten gelijk
matig omgeeft. Niet alleen links,
rechts, vóór, achter, boven en onder,
maar óók in het inwendige van ons li
chaam. Ware dat laatste niet het geval,
dan zouden we worden samengeperst
tot een armzalig vormloos hoopje,
waaraan geen aardigheid meer te ont
dekken valt.
En stelt U zich eens voor, dat
door welke oorzaak dan ook de
druk, die ons aan alle kanten omgeeft,
op één plaats plotseling werd wegge
nomen, b.v. aan de achterzijde van ons
lichaam. We zouden dan als een ka
nonskogel achterwaarts geschoten
worden, want de druk aan de voor
zijde van ons lichaam zou ons een stoot
in achterwaartse richting geven met
een kracht, die tweemaal zo groot is
als de ontploffing die in de loop van
een kanon plaats vindt. De hierbij op
tredende letsels en vervormingen, zul
len we gemakshalve maar buiten be
schouwing laten.
Waar we echter wél even aandacht
aan kunnen schenken, is het volgende
rare geval: in één dag draait de aarde
om haar as. Dat is een waarheid als
een koe. Een jaar telt 36514 dag. Dat is
de tweede koe. Dus de aarde draait in
een jaar 36514 x 1 365keer om
haar as? Roept U niet te hard, dat dit
het derde stuk vee van de veestapel is,
want de rekensom is fout. In dit geval
luidt de som: 36514 x 1 36614.
Raar hè?
H. Pétillon.
Iets dergelijks ondervond ook de
Franse minister van Binnenlandse
Zaken Jules Moch, toen hij eens
wilde onderzoeken, of de ambtena
ren van zijn ministerie wel op tijd
op kantoor kwamen. Later vertelde
hij in vertrouwelijke kring, dat het
grootste gedeelte aan stiptheid mets
te wensen overliet: Weliswaar
kwam slechts 33 's morgens op
tijd op kantoor maar in ieder ge
val ging 95 stipt op tijd naar
huis
Een van de grappigste opmerkin
gen moet in dit verband Clemen-
ceau gemaakt hebben: Om zich van
de werklust in zijn ministerie te
overtuigen, ging hij eens onver
wacht met zijn secretaris alle ka
mers door. Er was niemand te zien.
Slechts in één kamer vonden de he
ren een ambtenaar, die rustig zat te
slapen. De verontwaardigde secre
taris wilde de luilak al wakker
schudden, maar Clemenceau gaf
hem een wenfc: „Sst", fluisterde hij,
met een vinger op zijn mond, „maak
hem in godsnaam niet wakker, an
ders loopt hij ook nog weg!"
POPULARITEIT.
Bonmots zijn als een lauwe voor
jaarsregen voor het ongestadige ge
was der populariteit. „Ik heb mezelf
nog nooit als' een groot man be
schouwd", beweerde Truman in een
interview, „integendeel, ik ben
maar een eenvoudige farmer uit
Missouri, die de pech had, een be
langrijke positie te moeten bekle
den. Nu moet ik er maar het beste
van maken".
Heel anders klinkt de „populari
teit" achter het IJzeren Gordijn:
Pieck en Grotewohl rijden met een
auto door de straten van Dresden.
Overal staan mensen langs de weg
en juichen: „Leve Pieck! Hoera
voor Grotewohl!" De twee heren
zijn zichtbaar geroerd. „Eigenlijk
Presidents-candidaat zit in
de gevangenis
Voor het begin van de republikein
se conventie is Maandag in Chicago
de nationale conventie van de Ame
rikaanse progressieve partij geëindigd.
Tot candidaat voor het president
schap van deze partij is benoemd Vin
cent Hallinan, een 56-jarige advocaat
uit San Francisco, die op het ogen
blik, veroordeeld wegens „minachting
van een gerechtshof", in een gevan
genis verblijft. Mevrouw Charlotte
Bass, een 62-jarige negerin uit New
York, is benoemd tot candidaat voor
het vice-presidentschap.
De Amerikaanse progressieve par
tij streeft naar een bestand in Korea,
samenwerking met de Sowjet-Unie,
ontwapening en gelijke burgerrechten
voor allen.
moesten we de mensen nu eens een
heel groot plezier doen", meent
Pieck. „Dat is al heel eenvoudig",
moet de chauffeur van hun auto
toen voorgesteld hebben, „u hoeft
maar één woord te zeggen en ik
rijd de Elbe in!" Een andere keer
krijgt Pieck een splinternieuwe au
to cadeau. Er ontbreekt maar één
ding aan: hij heeft geen motor! „Dat
is het toppunt!" roept Pieck ver
ontwaardigd, maar Grotewohl fluis
tert hem toe: „Wind je niet op! Zo
lang het bergaf gaat, doet de wa
gen het zo ook wel en als het weer
eens bergop gaat dan, mijn beste,
moeten we immers toch uitstap
pen!" In zulke bonmots uit zich de
stem des volks
HET JUISTE WOORD.
Een staatsman mag nooit om een
antwoord verlegen zijn. Vooral in
pijnlijke situaties. Zo zette de Isra
ëlische minister van financiën bij
het ondertekenen van het Ameri
kaanse leningcontract in het Witte
Huis demonstratief zijn kapje op,
toen hij de pen ter hand nam. Toen
een nieuwsgierig journalist hem la
ter vroeg, waarom hij dat gedaan
had, kreeg hij ten antwoord: „Om
dat het mijn enige dekking is!"
Ook van de UNO zijn verschillen
de gevleugelde woorden in omloop.
Zo kwam bijvoorbeeld Stalin ter
ore, dat Molotow op een UNO-ver-
gadering in plaats van het gebrui
kelijke „njet" (neen), „ja" gezegd
had. Verontwaardigd vroeg Stalin
hem om rekenschap. Molotow tele
grafeerde terug: „De redenaar
vroeg, of hij hard genoeg sprak".
Een Amerikaans gedelegeerde be
zocht de toenmalige Iraanse voor
voorzitter, Nasrollah Entezam, die
hem vol trots zijn kostbare Perzi
sche tapijten liet zien: „Allemaal
echte, oude Perzen", verklaarde de
gastheer, „met de hand geknoopt
enDe Amerikaanse gast
knikte verstrooid en vroeg: „En hoe
hoog is de maximum snelheid?"
DE UNO.
En de UNO zelf.Een Engels
man, een Fransman en een Ameri
kaan. zo vertelt men onder de ge
delegeerden, vielen in de handen
van menseneters. Als laatste wens
verzocht de Amerikaan hem een
oorvijg te geven, terwijl de Frans
man nog een laatste kus van een
knap negermeisje wilde hebben en
de Engelsman de laatste wens trots
afwees en in plaats daarvan „God
save the Queen" riep. Nauwelijks
had-de-Amerikaan- zijn oorvijg ge
kregen, of hij trok twee revolvers
uit zijn zakken en schoot alle kan
nibalen meedogenloos neer. „Maar
waarom heb je toch zo lang ge
wacht?" vroegen zijn verbaasde
vrienden. De Amerikaan bromde:
„Hadden jullie je door de UNO als
agressor willen laten aanklagen?"
Firma Stork schonk
f 350.000 voor
pensioenfonds
Ter gelegenheid van het 100-jarig
bestaan heeft de directie van de Kon
Weefgoederen-fabriek C. T. Stork
Co. te Hengelo uit een daartoe ge
sticht fonds f 350.000.geschonken
aan het pensioenfonds ten behoeve
van het personeel, dat thans bij de on
derneming werkzaam is. Als jubi
leumgeschenk zullen zowel de gepen-
sionneerden als het huidige personeel
gratificaties ontvangen. De luisterrij
ke viering van het eeuwfeest werd
geopend met een herdenkingssamen
komst waarin de heer W. Stork Jr
deze schenkingen bekend maakte. Te
voren had hij een herdenkingsrede
gehouden, waarin hij het ontstaan en
de ontwikkeling van het bedrijf uit
voerig schetste en vooral de figuur
van C. T. Stork, de oprichter van de
onderneming, belichtte.
Nederlander verdronken
in Zweden.
De 30-jarige J. W. S. uit Amsterdam
is Zondag bij het zwemmen in het
meer Viare-Sjoen in Midden-Zweden
verdronken. S. maakte met zijn zuster,
broer en neef een tocht per motor
door Zweden. Het gezelschap had ver
pozing gezocht aan het meer. De heer
S. ging baden, geraakte vijftig meter
uit de kant in moeilijkheden en ver
dronk. Zijn broer heeft nog getracht
he mte redden.
In het Bellamypark te Vlissingen heeft
de Directeur-Generaal van het Neder
lands Loodswezen, schout-bij-nacht J.
Callenfels. Zaterdagmiddag in tegen
woordigheid van vele autoriteiten en
belangstellenden het nieuwe stand
beeld voor Frans Naerebout onthuld.
Een opname van het moment, dat vice-
admiraal N. A. Rost van Tonningen,
namens H.M. de Koningin, een krans
bij het standbeeld heeft gelegd.
Ordeverstoringen in Indonesië zouden beïnvloed
worden uit het buitenland.
De Partai Xasional Indonesia, een der grootste partijen van Indonesië,
heeft er op aan gedrongen, dat zeer spoedig stappen zullen worden geno
men om West-Nieuw-Guinea bij het Indonesische grondgebied te voegen en
wel door het instellen van een eigen provinciaal bestuur voor West-Nieuw-
Guinea. Ojn. werd gezegd, dat om verbetering in de verhouding tussen
Indonesië en Nederland te kunnen bereiken, de onderhandelingen over het
Uniestatuut en West-Nieuw-Guinea aan een grondige beschouwing onder
worpen en zeer spoedig tot resultaten dienen te worden gebracht.
In haar verklaring gaat de P.N.I.
uitvoerig de jongste geschiedenis van
de verhouding tussen Nederland en
Indonesië na, waarbij zij in het bijzon
der de aandacht vestigt op verschil
lende incidenten en ordeverstoringen.
Van deze ordeverstoringen heet net,
dat zy bedreven worden door benden
Protestvergadering van
A.V.R.O.-luistervinken
Het protestcomité, dat zich dezer da-
rgen heeft gevormd uit leden van de
'A.V.R.O. zal a.s- Woensdagavond in
Utrecht bijeenkomen ter bespreking
van de verdere plannen. Waarschijn
lijk zal daar besloten worden tot het
uitschrijven van een landelijke pro
testvergadering van luistervinken,
welke gehouden zal worden in het
midden des lands.
De vreemdeling, die voor de eer
ste maal op de pers-galerij in Can
berra de federale hoofdstad
tussen de Australische journalisten
zit, zal geneigd zijn te denken; nou,
nou, dat is slaande ruzie. Tot hij tij-
Het eerste startschot wordt gelost in
de Dolphijn-rit, welke Zaterdagmiddag
in Kruiningen begon en 's avonds laat
in Vlissingen eindigde.
DE „VRIJHEID" AAN HET WOORD.
Zwarte lijst van lelijke woorden.
(Van onze Australische correspondent)
Canberra. Aci, Juni. Er worden in het Australische parlement en in
de senaat doorgaans wat krachtiger termen gebruikt dan in Nederland
het geval is, wanneer politieke tegenstanders uitdrukking willen geven
aan hun misnoegen, ontevredenheid of minachting.
In Nederland gaat het op het Binnenhol altyd nogai netjes toe, en
mocht een der kamerleden zich eens vergeten en oen lelijk woord gebrui
ken, dan schrikt ledereen verschrikkelijk en spreekt men van een „Inci
dent."
In de Australische politieke wereld moeten er al heel rare dingen ge
zegd worden, wil men van een incident spreken en willen pers en radio
er speciaal melding van maken. Het is nu eenmaal traditie in de Austra
lische politiek, dat tegenstanders elkaar de meest afschuwelijke namen
toeslingeren.
kaak", „corrupte troep dieven" en
„vrienden van de misdadigersklasse"
zijn op de zwarte lijst gekomen.
Het zal in Canberra een dooie en
kleurloze beweging worden, wanneer
de politieke tegenstanders in de po
litieke arena elkaar niet eens meer
„heiden", „ignoramus", „imbeciel",
„insect", „grijnzende jakhals", „la
kei", „schoothondje", „halve idioot",
„varkens-draf" of „straatrover" mo-
ten noemen. Dat zijn allemaal woor-
en, die nu op „speaker" Archie Ca
meron's lijst prijken.
De heren mogen elkaar niet eens
meer beschuldigen van „dronken in
de rede vallen", „de dood van de
speaker verhaasten", „voor gek spe
len". Ja, ze mogen het niet eens meer
over de minister-president hebben als
over „die zogenaamde leider".
Nee, er is geen aardigheid meer
aan politicus te zijn, wanneer men
volgens Speaker Cameron's lijst moet
opletten, dat de woorden rat, jonge
hond, stekelvarken, egel. degeneree,
rover, gootrat, bunzing, glibberig
reptiel of puist niet plotseling uit
de mond vallen.
Het zal de debatten in het Austra
lische parlement zeker aanmerkelijk
vertragen, wanneer de kamerleden
eerst door een lijst van 7 folio vellen
moeten kijken om te zien of ze het
een of andere woord wel mogen ge
bruiken.
Doch één ding staat voor hen, die
de Australische politiek kennen, wei
vast. Ook al breidt Speaker Archie
Cameron zijn lijst uit tot 25 folio vel
len, de heren politici zullen altyd wel
weer nieuwe en bijzonder mooie na
men voor elkaar weten te bedenken
die nog niet op de lijst voorkomen.
Want vrijheid van het woord moet
er zyn ook al is „zwetsende sul" be
reids verboden
r„
idoor ALFRED SCHUURMAN
dens een rustpauze ontdekt, dat de
twee politici, die elkaar zo juist voor
alles wat lelijk is hebben uitgemaakt,
rustig met de arm om eikaars schou-
dèr lopen of gezellig samen een bier
tje staan tc drinken.
Persoonlijke gevoelens en politieke
meningsverschillen zijn in de Austra
lische politiek in de meeste gevallen
twee heel verschillende dingen. Na
tuurlijk zijn er in Canberra politici,
die ook persoonlijk elkaar niet kun
nen zien of luchten, doch in de mees
te gevallen beperken de scheldpartij
en zich tot de politieke arena, en
kunnen de kemphanen het buiten de
parlementszaal heel wel met elkaar
•/inden.
ZWARTE LIJST.
Aan deze traditie, die elk rechtge
aarde Australiër als iets heel ge
woons beschouwt, wil nu plotseling
de uiterst strenge „speaker" van het
parlement de vaste voorzitter
een einde maken. Hij heeft hiertoe
een lijst van liefst zeven folio vellen
vol woorden en uitdrukkingen opge
steld, welke hij als aanstotelijk en
beledigend beschouwt, en die de ka
merleden binnen de muren van het
parlementsgebouw niet meer mogen
gebruiken.
Het is inderdaad een byzonder be
langwekkende lijst geworden. De ka
merleden mogen elkaar bijvoorbeeld
geen „langharige, opgewonden ezel"
noemen. Ook „bloedzuiger", „blaas-
Nadruk verboden)
onder leiding van „de Nederlandse
militairen en politiemannen Bos, Smit
en v. d. Meulen". De overtuiging zou
vaster post gevat hebben, dat de ver
storingen van rust en orde in Indone
sië worden beïnvloed „uit het buiten
land of althans door buitenlanders".
De P.N.I. meent, dat bovengenoem
de feiten door het gehele Indonesische
volk moeten worden gesignaleerd. De
regering wordt aangespoord bij het
zoeken naar wegen ter oplossing van
de veiligheidskwestie in de eerste
plaats haar aandacht op deze feiten
te richten, indien nodig, scherpe doch
ordelijke controle uit te oefenen op de
verbindingen met het .buitenland en
de gedragingen van de buitenlanders.
Tenslotte spoort de P.N.I. de par
tijen en het volk aan met de regering
samen te werken bij het zoeken van
een oplossing om de veiligheid te her
stellen.
Blikseminslag in vijf
Friese boerderijen.
Zondagavond heeft een zeer zwaar
onweer hoven Zuid-Oost Friesland
gewoed. Op verschillende plaatsen
in de provincie werden boerderijen
door de bliksem getroffen. In Tynje
sloeg de bliksem m een boerderijtje,
bewoond door de heer J. K Huisman.
Het bedrijfje brandde geheel af. Van
de inboedel kon niets worden gered.
In het nabij gelegen dorp Terwispel
werd het pand van de heer R. de
Wilde getroffen. Hier werden een
schuur en een hooiberg een prooi der
vlammen. In Garyp ging de kapitale
boerderij bewoond door de heer W.
T. Sibma verloren. Het huis kon wor
den gered. In De Blesse brak brand
uit in een boerderij bewoond door de
heer D. Bos. Het vuur vond hier gre
tig voedsel in het pas opgeslagen
hooi en de brandweer kon niet voor
komen, dat het gehele pand een prooi
der vlammen werd. In Hempens sloeg
de bliksem in de boerderij van de
heer I. de Vries. De Leeuwarder
brandweer kon hier tijdig ingrijpen.
Het woonhuis werd behouden, doch
er kon niet voorkomen worden, dat
de schuur geheel afbrandde.
In Nyetryne brak reeds Zaterdag
morgen omstreeks half elf brand uit
in de boerderij van de gebroeders
Schaap. Schuur en woonhuis werden
hier een prooi der vlammen De oor.
zaak was hier hooibroei.
Bronzen gedenkplaat voor
Deense redders
Zoals men zich zal herinneren, is de
Nederlandse hopperzuiger „Kinhem"
in de nacht van 9 op 10 December j.l.
bij Hvide Sande aan de Westkust van
Denemarken in moeilijkheden ge
raakt. De reddingboot van Hvide San-
de is toen uitgevaren, maar omgesla
gen tengevolge waarvan vijf der red
ders. allen visser van beroep, om het
leven zijn gekomen. Van Deense zijde
is nu het initiatief genomen om een
gedenkteken voor deze redders op te
richten.
Naar het AJN.P verneemt, zal na
mens de Nederlandse regering een
bronzen gedenkplaat voor dit mo
nument worden aangeboden. Het is
de bedoeling deze plaat met de red
dingboot „Insulinde" onder schipper
Klaas Toxopeus naar Hvide Sande te
brengen.
„The Observer" was fout
Op schriftelijke vragen van de heer
Goedhart (P.v.dA.) in verband met
een publicatie in „The Observer" be
treffende bezwaren, welke hier te
lande tegen een eventuele binding in
het kader van de Europese Defensie
gemeenschap zouden bestaan heeft de
minister van buitenlandse zaken ge
antwoord, dat de betrokken mede
delingen van de diplomatieke corres
pondent van het Londense blad van
elke grond ontbloot zijn.
Het wereldgebeuren
Engelse vrees
Het mag langzamerhand genoeg
zaam bekend worden veronder
steld, dat bij vele (en lang niet
altyd onbelangrijke) instanties in de
wereld ernstige bezwaren zijn gere
zen tegen de wijze, waarop het op
perbevel in het Verre Oosten ge
meend heeft de oorlog in Korea te
moeten voortzetten door tc trachten
de Noordelijken dodelijk te treffen
door uitschakeling van de zeer be
langrijke electriscnc centrales langs
de Jaloe. Een als gezaghebbend be
kend staand blad als de „New States
man and Nation" sprak onlangs zelfs
van „jammerlijke en bijna misdadige
fouten" en wees er op, dat juist op
het ogenblik, dat de besprekingen-op-
hoog-niveau over de krijgsgevange
nen belangrijke vorderingen maak
ten in overleg met Nehroe de
Amerikaanse generaals besloten tot
actie over te gaan, waardoor ze de
onderhandelingen tot wat het blad
noemt een „aanfluiting" maakten.
Ongelukkigerwijs was dat óók niet
de eerste gelegenheid, waarbij een
dergelijke interventie plaatsvond.
Men zal zich de offensieven van
McArthur herinneren wanneer vre
desbesprekingen ophanden waren.
Het gevolg niervan was de Chinese
interventie. Maar zelfs nk het ontslag
van generaal McArthur en het begin
van de huidige wapenstilstandsbe
sprekingen, was er nog het vreemde
incident van de publicatie van de fic
tieve lijst van Amerikaanse krijgsge
vangenen, juist op 't moment, dat de
besprekingen een gunstige wending
zouden nemen. Het is dus heel goed
denkbaar, dat bij de tegenstander de
verdenking toeneemt, dat in Tokio en
Washington mannen zitten, die zich
tot taak gesteld hebben de onderhan.
delingen te torpederen op het mo
ment, dat ze op het punt staan goede
resultaten af te werpen.
Waarschijnlijk delen Truman en
Acheson deze zienswyze niet. Vooral
in een verkiezingsjaar is het immers
hun belang, dat een bevredigende
wapenstilstand getekend wordt en
dat de „jongens naar huis kunnen
terugkeren
De Amerikaanse commandant te
velde heeft echter een vrijheid
van handelen, die geen enkele
Britse generaal bezit en de positie
van de Amerikaanse regering schijnt
zodanig te zijn, dat de wil van de
burgerlijke autoriteiter. maar een
heel enkele keer aan het Pentagon
opgelegd kan worden. Daarbij komt
dat de activiteit van senator McCar
thy en van de mensen van Tsjang
Kai Sjek in de Ver. Staten de zg.
China-lobby, alsmede de actie van
de republikeinen tegen de „vrede
stichter" Acheson gemaakt hebben,
dat deze laatste concessie na conces
sie gedaan heeft aan de voorstanders
van een grovere politiek. Het is heel
goed mogelijk, dat Truman een wa
penstilstand wenst, maar wat hij niet
kan is zijn wil opleggen aan die gene
raals en politici, dié vastbesloten zijn
zulks te verhinderen.
Het is nu de vraag, zo zegt het
Britse blad verder, wat Enge
land in .deze omstandigheden
moet doen. Churchill was niet alleen
verbolgen over het feit, dat hij net
zomin geraadpleegd werd bij een be
langrijke actie op Korea als de eerste
de beste Labour-premier, maar hij
was ook diep onder de indruk van de
gevaren, die hij evenzeer zag als At
tlee en Bevan Maar hij is onherroe
pelijk gebonden aan het Engels-Ame
rikaanse bondgenootschap.
Er zal nu een Brits officier opge
nomen worden in de staf van generaal
Mark Clark. In een eerder stadium
van de oorlog zou dit feit zeker een
verbetering betekend hebben, omdat
het de Britten in staat gesteld zou
hebben vooruit te weten, welke plan.
nen in Tokio gesmeed werden en hun
inzichten kenbaar te maken aan
Washington vóór onherstelbare scha
de was geschied.
Een dergelijke remedie komt nu te
laat. Twee jaar lang hebben de En
gelsen zich geduldige en loyale bond
genoten getoond, De „New States
man" meent, dat dit geduld en deze
loyaliteit geëxploiteerd zijn, terwijl
de doelstellingen, waarvoor de Ver.
Naties de oorlog ingingen, niet be
paald dezelfde zyn gebleven. Het blad
acht de tijd gekomen om Truman
duidelijk te maken, dat, tenzij hij
er in zou slagen zijn politiek ook
aan zijn militaire ondergeschikten op
te leggen en een einde maakt aan de
„provocerende" bewapening van
Tsjang Kai Sjek op Formosa, Enge
land zijn troepen uit Korea zal moe
ten terugtrekken.
Dat is natuurlijk boud gesproken.
Maar wanneer het Engelse blad hier
aan toevoegt, dat het beter is een ein
de te maken aan de samenwerking
met de Amerikaanse bondgenoten
dan af te wachten of een volgend in
cident misschien de derde wereldoor
log zal ontketenen, wordt het toch wel
duidelijk welke vrees tot deze be
schouwingen heeft geleid. Aangezien
in én buiten Engeland velen dezelfde
gevaren menen te mogen onderken
nen. leek het ons goed aan deze be-t
schouwingen hier aandacht te be
steden.
EEN
OVER
A. ROLAND HOLST
Als inleiding op de voor velen zo
moeilijk toegankelijke werken in pro
za en poëzie van A. Roland Holst
schreef W. H. Stenfert Kroese een
zeer verhelderende beschouwing, „De
Mythe van A. Roland Holst", die sa
men met het van R. H. zélf afkom
stige „Eigen Achtergronden" van
1941, nu wel aan iedere serieuze lezer
de sleutels tot dit sterk symbolische
werk in handen geeft. Ook voor wie
R. H. al meent te kennen zal deze stu
die ongetwijfeld nog vele nieuwe ver
schieten openen op die vrijwel onont
warbaar-duistere Keltische en Ierse
sagen- en mythenwereld die aan een
gedeelte van R. H/s- werk ten grond
slag ligt. Terecht wordt bovendien
o.i. in het gedeelte waarin de poëzie
wordt behandeld, gewezen op sommi
ge feilen die van Duinkerkens „As
cese der Schoonheid" (over R. H.)
aankleven. Stenfert Kroeses boekje
voorziet niet alleen in een behoefte,
het is tevens een van de beste speci
mina van heldere en verstandige lite
ratuurinterpretatie die wij kennen. De
Bezige By maakte er een met smaak
verzorgd fl
