Het IJzeren Gordijn werd nu ook
in Duitsland dichtgetrokken
Jimmy Brown en de bende van Dolle Dirk
ALS HET HART
SPREEKT....
DE GODSDIENST IN RUSLAND
DINSDAG 10 JUNI 1052
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
T
GESPREKKEN-OVER-HET-WATER.
Maar de grensbewoners zijn al
veel gewend
(Van een correspondent te Bonn)
Sedert twee weken is het IJzeren Gordijn nu ook in Duitsland dicht ge
trokken. Tractoren hebben de grenslijn tien meter breed omgewoeld om de
bevolking van de „Duitse democratische republiek" het verdere contact
met de Westelijke Duitsers te ontzeggen. Het leven van een bezige indus
triestreek en vele vreedzame boerendorpen heeft ingrijpende wijzigingen
ondergaan. Het is nog bezig zich aan te passen aan het feit, dat plotseling,
één kilometer van Helmstedt, een grendel voor de Westelijke wereld ge
schoven schijnt. Grote beroering heerst er desondanks niet meer onder de
grensbevolking. De spanningen, die door de Russische grensmaatregelen
gewekt werden, worden sterker gevoeld door de bezoekers dan door de in.
woners zelf. Zjj hebben zich, na zeven jaren Russische grensposten te heb
ben gezien, aan veel gewend. Zjj hebben zich niet meer dan een paar dagen
druk gemaakt over de nieuwe situatie. Een Britse grensbeambte zei ons:
„Er was in de dagen van de Nederlandse grenscorrecties meer opwinding
onder de Duitse grensbevolking dan thans".
vingsgebieden, zo dat de kostbare
graafmachines, de grootste van Duits
land. ten gunste van „Oost" werden
afgesneden. Het kwam tot onofficieel
overleg over de „nationaliteit" van 3
zulke machines. De grootste en kost
baarste installaties van de ..Bruns-
wijkse kolenmijnen" stonden echter op
onbetwist Oostelijk gebied. Daar be
ijveren de autoriteiten zich nu de
bruinkoolmijnen voor eigen rekening
weer in bedrijf te stellen en zodoende
de grootste bruinkoolcentrale van
Duitsland, Harpke, in gang te houden.
Deze centrale levert ook stroom naar
het Westen, waarvan zij voor haar wa
tertoevoer Ook afhankelijk is. Beide
partijen hebben dus troeven in handen
Een tocht langs de zonegrens geeft
een goed beeld van de wijze, waarop
de „Duitse democratische republiek"
zichzelf isoleert, en van de uitwerking,
die haar drastische grensmarkering
voor véle duizenden gezinnen heeft.
Hier en daar verhuurt de inheemse be
volking der grensstreek reeds verre
kijkers om de blik in het Oost-Duitse
rijk te vergemakkelijken. Het befaam
de gordijn was tot dusverre in Duits
land nog .verre van dicht. Men sprak
hier veeleer van „de groene grens". Zij
is op grond der vroegere rijksindelen
in de Pruisische provinciegrenzen ge
trokken. Talrijke dorpen en een sedert
eeuwen samen gegroeide gemeenschap
werden erdoor doormidden gesneden.
Tot dusverre waren de gevolgen daar
van verzacht doordat het kleine grens
verkeer in stand kon worden gehou
den. Westelijke boeren konden nog
hun akkers over de grens bebouwen en
arbeiders konden nog ongehinderd
naar hun fabrieken gaan. Aan dit alles
heeft nu de nieuwe politieverordening
van het Oost-Duitse ministerie voor
staatsveiligheid een abrupt einde ge
maakt. Van Beieren tot aan de Oost
zee ziet men nu overal een soortge
lijk beeld: groen is de grens niet meer.
zij is bruin geworden.
STREEP DES DOODS.
De tractoren van de stations der or
ganisatie voor wederzijdse boerenhulp
hebben door de korenakkers een brede
voor getrokken. „De streep des doods"
zo heeft de volksmond haar onmiddel
lijk gedoopt. In de buurt van Schoe-
ningen, een industriestadje in het
bruinkolengebied ten Noorden van de
Harz, hadden wij gelegenheid te zien.
dat deze naam geen overdrijving in
houdt. We stonden daar voor de slag
boom van het laatste Westelijke dorp
Voor ons de brede aarden streep, de
zelfde die wij op tientallen andere
plaatsen langs de grens hadden gezien
Een werkman was honderd meter ver
der bezig de weg op te breken, als
honderd andere wegen langs de zes
honderd kilometer lange grens. Weer
honderd meter verder stonden vier
mannen van de volkspolitie op wacht,
het geweer op de rug en luchthartig
flirtend met 'n paar meisjes. Tot plot
seling drie boeren op de kam van een
heuvel verschenen en zich tot bij de
„doodsstreep" begaven. Terstond klonk
een schot. De handen gingen omhoog
en de „Vopo's" op onderzoek. Zij lei
den het drietal, het geweer in de rug
naar een fabrieksgebouw. „Vorige
week hebben ze nog een vrouw aan
geschoten. Ze liep met een kind op de
arm", zeiden ons de Westelijke grens
beambten. Waarschuwingsschoten klin
ken er vaak langs de grens, aldus een
Britse grensbeambte, daar blijft het nu
wel bij. Sedert een paar dagen houdt
de Vopo zich stipt aan haar bevel om
eerst waarschuwingsschoten te lossen.
Zij vermijdt ook zorgvuldig grensinci
denten.
Bij de afzetting der grens heeft de
Volkspolitie op vele plaatsen zonder
morren de wenken der Westelijke
grensbewaking in acht genomen. Waar
toch nog meningsverschil over de
grenslijn bleef bestaan, zijn landmeters
te hulp geroepen. Zulke plaatsen zijn
er vele langs ccn oude, slecht gemar
keerde provinciegrens. Het ingrij
pendst zijn de vergissingen in het
bruinkoolgebied van Helmstedt. Daar
voert de grens dwars door de afgra-
Nog geen dansen in
„Avifauna".
De directie van het vogelpark
„Avifauna" heeft nog geen vergun
ning voor het dansen op Zondag ge
kregen. Ondanks het feit, dat Gede
puteerde Staten afwijzend hebben
beschikt op een motie van de Alphen-
se gemeenteraad om het dansen op
Zondag te verbieden, heeft de wethou
der van financiën, de heer J. van den
Berg (C.H.U.), die thans tijdens de
vacantie van de burgemeester op
treedt als loco-burgemeester voor
Zondagavond een dansvergunning aan
Avifauna geweigerd. Als de burge
meester van zijn vacantie zal zijn te
ruggekeerd, zal de directie van Avi
fauna opnieuw een verzoek indienen.
Rita Hay worth in kaas
In een Duits tijdschrift heeft een
opzienbarend benent gestaan. In
Edam zou een Rita Hayworth-mu-
seum worden gesticht door een kaas
handelaar de Groot. In het museum
zouden portretten worden onderge
bracht, krantenknipsels, boeken, tijd
schriften. ja zelfs kousen, hoeden,
schoenen en vele andere persoonlijke
souvenirs. Die mijnheer de Groot
gnf zelfs zover zo schreef het
uitse blad, dat hij een borstbeeld
van Rita uit kaas wilde laten ver
vaardigen.
Het anders zo stille stadje Edam
is er nogal van ondersteboven. Ten
eerste weet men er niets van een
nieuw museum af en ten tweede is
mijnheer de Groot daar onbekend.
Nog slechts twee der zeven schoor
stenen der machtige centrale spuwen
thans hun rook over de grenspost aan
de autobaan bij Helmstedt, de grote
sluis voor het ongestoorde verkeer
naar Berlijn. „Alles normaal", zo rap
porteren er de Britse, Amerikaanse en
Duitse posten, terwijl een kilometer
lange vrachtwagencolonne wacht op
toelating tot de met vlaggen en leuzen
getooide toegangspoort tot de „D.D.R.".
Een der weinige toegangspoorten nog.
Veel minder kermistooi en bedrijvig
heid vonden wij aan de Zuidelijker ge
legen autoweg naar Eisenach, de oude
Luther-stad. Daar ziet men vanaf de
Roehnhellingen diep in het breed gol
vende landschap van Thüringen, het
Duitse land dat in 1945 door de Ame
rikanen aan de Russen werd overge
dragen.
DE SPORT GAAT NOG DOOR.
Tot onze verrassing kwam er plotse-
ling een nieuwe autobus, gemaakt in
een „volkseigen" fabriek en toebeho
rend aan een „volkseigen" onderne
ming een Oost-Duitse voetbalclub af-
zetten. De voetballers kwamen monter
en wel, en alle uitgedost met nieuwe
Westelijke schoenen, terug van een
tournooi in het Westen. Het sportver-
keer gaat, hoewel aarzelend, nog zijn
gang. Sedert de sluiting der grens zijn
nog vijf voetbalteams naar het Westen
gereisd.
Talloos zijn de tafereeltjes van ge
stoord familieverkeer, die men langs
de grens aantreft. Wanneer de Vopo's
uit de buurt zijn, voeren verwanten of
bekenden gesprekken op lange afstand
over de grensstreep. Wij hebben aan
het grensriviertje de Werra zulke ge-
sprekken-over-het-water opgevangen.
De boeren aan de overkant rappor
teerden over de welstand van familie
en bekenden. Zij vroegen: breng ons
dit of breng ons dat. Zij gaven ook
uiting aan hun grootste zorg, n.l. dat
zij binnen afzienbare tijd uit het grens
land zullen worden uitgewezen. De
grote vrees is, dat de gehele spergordel
van vijf kilometer langs de grens op
de duur zal worden ontruimd. Reeds
zijn de burgemeesters in deze zone af
gezet en vervangen door partijfunctio
narissen. Die zijn evenals de nieuwe
troepen volkspolitie, vreemden in de
streek en gaan drastisch te werk. Wie
zich verzet zal onherroepelijk de weg
volgen van de velen, die reeds uit de
grensdorpen zijn weggetransporteerd.
Aldus het weinig opwekkende nieuws,
dat op stille plaatsen nog door de ge
sloten grenzen lekt.
Utrechts Universiteits
gebouw bestaat zestig jaar.
Het tegenwoordige universiteitsge
bouw aan het Domplein te Utrecht
werd in 1892 gesticht als feestgave
van de gemeente ter gelegenheid van
het 250-jarig bestaan der Utrechtse
Universiteit.
Op 10 Juni 1892 legde de twaalfja
rige prinses WUhclmina, die toen
met haar moeder, de koningin-regen
tes Emma, voor het eerst in Utrecht
verscheen, de hoeksteen voor het ge
bouw.
Ter gelegenheid van de zestigjari
ge gedenkdag wordt op Dinsdag 10
Juni a.8. door de president-curator,
mr. dr. G. A. W. ter Pelkwttk, in het
universiteitsmuseum een kleine ex
positie geopend, die tot 15 Juli te be
zichtigen is. Stukken van het konink
lijk huisarchief zijn aan de tentoon
stelling toegevoegd.
„Reinaart de Vos"
komt naar Den Bosch.
Te 's-Hertogenbosch is onder presi
dium van de wethouder van onderwijs
en culturele aangelegenheden, dr. H.
van Velthoven, een comité opgericht,
dat zich tot taak stelt de aantrekke
lijkheid van Brabants hoofdstad tij
dens het zomer-seizoén voor de
vreemdelingen door middel van open
luchtspelen te verhogen.
Op de Parade zullen op 29 Juni en
18 Juli openluchtspelen worden uit
gevoerd door een beroepsgezelschap
van het Nationale Toneel van Bel
gië, onder leiding van de openlucht
spel-regisseur Rik Jacobs uit Ant
werpen.
Op eerstgenoemde datum zal het
spel van Willem Hoffman „De Rebel"
worden opgevoerd en in Juli „Rei
naart de Vos" van de Belgische
schrijver Paul de Mont.
Wim van Est van de Nederlandse Nationale ploeg heeft de lustrumronde
van Nederland gewonnen. Van Est rijdt zyn ereronde in het Olympisch
stadion te Amsterdam aan het hoofd van de Nederlandse Nationale ploeg,
die de eerste plaats bezette, in het ploegenklassement. Van voor naar ach
ter: van Est met Kees Bellenaars, Wagtmans, Faanliof die het zoontje
van Pellenaars op zjjn fiets heeft Voorting, wiens gezicht gedeeltelijk
achter de bloemen schuil gaat en Dekkers.
Feuilleton
28
„Ik begrijp niet, wat U tegen
Benny hebt".
„Nu, ik zou je heel wat bezwaren
kunnen opnoemen maar geloof niet,
dat wij er verder over behoeven te
praten".
„Nu goed; als lk hem dan niet hier
mag ontvangen, zal ik hem wel er-
fens anders ontmoeten", zei Joan op
ittere toon.
Dat zou Joan ook. En wel bij de
eerste de beste gelegenheid. Koppig
besloot ze, dat, wat haar vader of
moeder ook mochten zeggen, niets
haar verdere contact met Benny zou
beletten. Alleen wist ze niet, hoe dat
contact tot stand te brengen. Als ze
maar een vriendin te Londen had, zou
't gemakkelijk gaan, maar haar beste
vriendinnen, twee of drie, die ze op
school had leren kennen, woonden
wat een pech! in het Westen van
Engeland. Ze had in de hoofdstad hoe
genaamd geen relaties. En tóch
moest er iets aan gedaan worden,
want het leven zou eenvoudig waar
deloos zijn zonder Benny. Telkens als
ze afscheid van hem nam, verlangde
ze alweer naar de dag, dat ze hem
zou terugzien.
,,'t Is erg jammer, Joan", hernam
haar moeder koeltjes, „dat je zo wei
nig critisch bent bij het kiezen van je
vrienden".
„Ik begrijp niet, waarom U dat
zegt", zei Joan met gloeiende wangen.
„Niet? Ik dacht anders, dat het
nogal duidelijk was"
Bjjna -schreiend vroeg Joan: „Waar
om doet U altijd zo lelijk tegen mij?
Waarom belet U mij, gelukkig te
zijn?"
„Je weet heel goed, dat dit abso
luut onwaar is".
„Dat weet ik niet. Ik vind, dat U
bepaald slecht voor me is en dat U
het ook altijd is geweest".
„Nu praat je natuurlijk helemaal
onzin".
„Niet waar. U is óók slecht voor
Heather, maar omdat ze ziek is, kunt
U niet zo tegen haar optreden als U
wel zou willen. Bryan is de enige, die
bij U in de gunst staat. Dat is altjjd
zo geweest, ook toen we nog kinderen
waren".
„Heus, Joan, ik ben niet van plan
zulke dwaze praat aan te horen
„Het is geen dwaze praat, maar de
waarheid, 't Spijt me, moeder, maar
ik zie niet in, waarom ik er niet eer
lijk voor zou uitkomen Als U ook
maar een ogenblik denkt, dat U een
volmaakte moeder is
„Lieve kind, dat denk ik natuurlijk
geen ogenblik. Maar jij bent ook al
lesbehalve een volmaakte dochter".
„En U vindt Bryan zeker wel een
volmaakte zoon!"
„Laat alsjeblieft Bryan er buiten".
„Ik weet eigenlijk ook niet, wat dit
alles er toe doet" merkte Joan nijdig
op.
door
Renée Shann
„Ik evenmin", beaamde mevrouw
Melrose. „We spraken over Benny
Jackson. Welnu, ik ben niet van plan,
je te laten omgaan met een slecht op
gevoede klaploper
Wit van woede viel Joan haar moe-,
der in de rede: „Wilt U alsjeblieft uw
mond houden
„Met een slecht opgevoede klap
loper", ging mevrouw Melrose, nu
wat luider sprekend, voort, „van wie
je vader en ik niets weten".
Joan was opgestaan en beefde
over al haar lecfen.
„Als 't er op aankomt, loop ik weg
en trouw met hem".
Even kreeg mevrouw Melrose een
schok. Maar ook slechts even. Zelfs
Joan, hoe eigenzinnig en koppig ook,
zou niet aan zo iets krankzinnigs
kunnen denken.
„Ik geloof, Joan, dat je verstandig
zou doen, er verder geen drama van
te maken en je te bezinnen", sprak
ze. En toen juist op dit ogenblik de
deur werd geopend, liet ze er op vol?
Een: „O, daar is Jenkins met de thee.
ank je wel, Jenkins. Ja, ik wil
graag de tafel wat dichterbij hebben".
Een ogenblik keek Joan haars on
danks haar moeder bewonderend aan,
omdat ze zo snel van toon en uit
drukking kon veranderen, 't Leek
wel, of zij en Joan het meest vriend-
schappelyke.gesprek hadden gevoerd,
toen de komst van Jenkins de con
versatie had onderbroken. Dit, zo
veronderstelde Joan in haar verbitte
ring, was wat men noemde de schijn
ophouden tegenover het personeel.
Haar moeder was nu al lievigheid en
vriendelijkheid jegens Jenkins, deed
blijkbaar haar uiterste best, hem de
zijdelingse berisping van enige ogen
blikken geleden te doen vergeten. Be
dienden moest je ontzien, anders gin
gen ze weg. Ze konden je elk ogen
blik de dienst opzeggen en vertrek
ken. Maar dochters konden dat niet,
tenminste geen dochters, die van
haar ouders afhankelijk waren. Ze
moesten blijven, hoe slecht ze ook
werden behandeld, hoe ellendig ze er
ook aan toe waren!
(Wordt vervolgd)
LEZERS SCHRIJVEN.
Nadat U ds. Van Dalen geïnter
viewd had, hebt U in een Kantlijn
commentaar gegeven op de door
hem gedane uitspraken en op zijn
bezoek aan Rusland. Zowel het af
nemen van dit interview als het ge
ven van commentaar was zéér ge
rechtvaardigd als een uiting van
goede persmanieren én van ae wil
tot objectieve voorlichting. Echter...
wat wel eens tot een dominee gezegd
wordt over zijn preek, moet ik tot U
zeggen: net toen ik dacht dat de in
leiding klaar was, en U goed op gang
zou komen, stopte U.
Om te beginnen hebt U ds Van
Dalen gekenschetst als een geestver
want van ds. Niemöller, maar er niet
by verteld, dat ds. Niemöller in Ja
nuari op een persoonlijke uitnodiging
van de patriarch van Moskou daar
heen gegaan is als vertegenwoordi
ger van de Oecumenische beweging,
maar thans de persoonlijke uitnodi
ging om als particulier het Vredes
congres bij te wonen heeft afgesla-
ten. Er is in dat opzicht verschil
issen ds. Van Dalen en ds. Niemöl
ler
Voorts hebt U niet vermeld, dat de
Generale Synode der Ned. Her
vormde Kerk ds. Van Dalen uitdruk
kelijk te verstaan^e^even heeft, jdat
iand ligt niet I
sfeer. Dat is
een bezoek aan
ikou onder
worden.
bjjeenkomst
godsdiensten: er waren ook Moham
medanen en Boeddhisten aanwezig.
In de derde plaats verklaart U,
dat wat ds. Van Dalen over het
godsdienstig leven in Rusland heeft
verteld, waar is. Maar dan eindigt
U met de (juiste) veronderstelling,
dat hij maar een klein stukje van
het Russische leven heeft bestudeerd,
en dan dé.t stukje, waarin een reac
tie op een of andere nood tot uiting
kan komen. Dadr echter had U moe
ten doorgaan, inplaats van er mee
te eindigen.
Want U erkent met John Fischer
1) dat er een opgewekt religieus le
ven in Rusland bestaat, 2) dat de
Kerk onder overheidstoezicht en ad
ministratieve contröle staat en 3)
dat Kerk en staat in Rusland aller
minst geheel verzoend zijn, Door Uw
opmerking over de godsdienst als een
reactie op nood miskent U het hier
als nummer 1 genoemde verschijnsel:
de Russische mens is wézenlijk gods
dienstig. misschien wel méér dan wij
Westerlingen. U geeft door bedoelde
opmerking ook een bedenkelijke na
druk aan het als tweede punt ge
noemde: er is vrfwel geen Westers
land te noemen, of de staat be
moeit zich min of meer intensief met
de Kerk (min in Amerika, meer in
Engeland bijvoorbeeld). En aan het
als derde genoemde punt geeft U
door Uw opmerking een beledigende
richting: de Kerk zal het wel van de
staat verliezen.
De conclusie, die U niet uitspreekt,
maar wel trekt, is de gebruikelijke:
Koempoelan 1952 op
28 en 29 Juni.
Onder het motto „volgt het spoor"
zal de vereniging de „Nederlandse
Padvinders" op 28 en 29 Juni a.s. op
de „Goudsberg" te Lunteren voor
haar leiders wederom een nationale
koempoelan, de vijfde sinds de oor
log, houden.
Generaal-majoor H. J. J. W. Du-
erst Britt, commandant der le divi
sie en lid van de raad der vereniging
der N.P.V. zal een inleiding houden
over „leiderschap".
Men verwacht dat ongeveer 1500
leidsters, leiders en voortrekkers aan
deze koempoelan zullen deelnemen.
DE NIEUWE C.A.O. IN HET
GRAFISCH BEDRIJF
De nieuwe C.A.O. in het Grafisch
Bedrijf is Zaterdag in de Bondsverga
deringen der drie werknemers-orga
nisaties met algemene stemmen aan
vaard.
In deze nieuwe C.A.O., welke drie
jaar zal duren, zijn als voornaamste
punten vastgelegd een wijziging der
lonen voor jeugdige werknemers en
een belangrijke verhoging der pensi
oenen, n.l. van f 12.50 tot f 20.per
week, welke ook zal gelden voor de
thans reeds gepensionneerden.
laten we ons niet bemoeien met Rus
land. óók niet met de godsdienst of
de Kerk in Rusland. Reden: vrede is
tóch niet mogelijk. Wie het anders
denkt is een idealist, lees: een dwe
per, zeg: een gevaarlijk mens.
Maar het enige gevaar, dat er ligt
in de idealistische gedachte, dat er
tussen Oost en West wel dezolijk
vrede mogelijk is, is het „gevaar" van
de halve Konnis. Die heeft naar Uw
mening ds Van Dalen. Die hebt U
zelf echter ook. Die hebben we na
melijk helaas allemaal: we weten
van Rusland bitter weinig, bitter
weinig ook van hun angst en hun
hoop, hun doel en hun plannen.
Laat ik mogen eindigen met het
slot van het Doek van de Engelse
Rusland-kenner prof. Bernard Pares,
„Russia" (in 1941 uitgegeven): Rus
land ligt niet in onze belangstellings
sfeer. Dat is geen kwestie van gene
genheid of alkeer maar van kennis
of onbekendheid; en onbekendheid
zet ons onze tekortkomingen honder-
voud betaald. Kennis alleen ia trou
wens niet genoeg zonder begrip, dat
nog veel moeilijker te verkrijgen is.
Op geen enkel ander land slaat dit
méér. dan op RuslandHet is deze
werkelijke kennis, die we moeten
zien te verkrijgen. Op het ogenblik
zijn we ver van iets, wat er op liikt.
Deze kloof moet gedempt worden,
of het zal ons duur te staan komen".
Ik moge U dringend verzoeken, Uw
deel te willen doen om deze kloof te
dempen!
Oostburg. Ds. W. J. Fouraier
Naschrift der Redactie.
Als de geachte schrijver van bo
venstaand stuk uit de constatering,
dat Kerk en Staat in Rusland aller
minst geheel verzoend zijn meent
te mogen concluderen, dat wrj van
oordeel zijn, dat daarbij de Kerk het
wel zal verliezen, moeten wij op
merken, dat het ons een raadsel is,
waarop hj deze conclusie baseert.
Als in west-Europa de kennis van
Rusland gering is aan wie de
schuld? Aan West-Europa?
Moskou wéért buitenlandse Journa
listen, de enigen, die kennis over
Sow1et-Ru8land zouden kunnen ver
spreiden. Het aantal buitenlandse
journalisten, dat in Rusland mag
werken, kan men op de vingers van
één hand tellen. Vandaar bij alle be
langstelling toch ook onze aarzeling
ten opzichte van de ervaringen van
ds Van Dalen die zélf uitdrukkelijk
op' de voorgrond stelde, dat hij zijn
drie weken uitsluitend benutte om
aandacht te wijden aan het godsdien
stig leven.
En wat onze eigen gebrekkige ken
nis van Rusland aangaat, wrj geven
die toe. Wy moeten het ook stellen
met wat wij over Rusland lezen. Het
is niet gemakkelijk om daarbij te
onderkennen, wat propaganda is naar
de ene of naar de andere kant en
wat een poging tot het scheppen van
een objectief Beeld. Dat er in wat
men „het Westen" pleegt te noemen
gebreït aan belangstelling voor Rus
land zou bestaan, dat Rusland bui
ten onze belangstellingssfeer zou lig
gen is positief onjuist. De overweldi
gende belangstelling voor de boeken
van Kravchenko, van Arthur Koest-
Ier en thans in Amerika weer voor
„Witness" van Whittakker Cham
bers, waaraan wij eerstdaags een
artikel hopen te wyden, bewyst het
tegendeel.
Ds. Fournier trekt wel zeer licht
vaardig de conclusie, dat wij onder
een idealist zouden verstaan een
dweper, zeg: een gevaarlijk mens".
Ten slotte is het in de ganse wereld
geschiedenis altijd zo geweest dat de
vooruitgang bereikt werd, dank zg
de idealisten.
Hoofdredactie P.Z.C
ZON EN MAAN.
11 Juni.
Zon: op 4.20 onder 20.59
Maan: op onder 7.43
HOOG
WATER
LAAG WATER
11 Juni
U.+NAP
U.+NAP
u.—NAP
U.—NAP
Vlissingen
3.59 2.31
16.17
2.22
10.11 2.01
22.47
2.26
Terneuzen
4.30 2.49
16.51
2.40
10.50 2.20
23.26
2 45
Hansweert
5.20 2.51
17.39
2.41
11.31 2.35
Zierikzee
5.40 1.67
17.59
1.53
10.52 1.46
23.30
1 70
Wemeldinge
5.52 1.93
18.16
1.79
11.18 1.73
23.51
2.00
113. Mopperend op de commissaris, klom Jim
my Brown naar boven. „Hij met z"n stelletje ro
vers! Dat zijn natuurlijk die twee Muidermondse
politie-agenten en mijn drie voorgangers, die alle
maal door de bende van Dolle Dirk zyn ontvoerd",
bromde Jimmy. Boven gekomen trad hij zonder
aarzelen het half in elkaar gezakte gebouw bin
nen. Hij bleef even stil staan om te luisteren
Inderdaad hoorde ook hij stemmen. Jimmy greep
een stevig stuk hout, dat ergens op de vloer lag
en duwde de deur open waarachter ny de stem
men had gehoord. Je kon tenslotte nooit weten.
Hg kwam in een lange gang terecht, waar hij
links en rechts deuren zag. Dit gedeelte van het
huis had niet zo erg van de ontploffingen geleden,
maar door de dreuning was alles toch flink scheef
gezakt. Hy ging regelrecht naar de plek waar hij
de stemmen had gehoord. Op zijn tenen, want hij
wilde eerst weten met wie hij te doen zou krijgen.
By een der laatste deuren gekomen hoorde hij
iemand zeggen: „Als die Kwabberteen nog altfld
commissaris is, dan kunnen we de hoop wel op
geven dat we hier ooit zullen worden bevrijd. Dan
wacht ons maar één lot, met z'n vijven hier te
verhongeren". Jimmy begon te glimlachen. Hij
had gelyk gehad. Hier, achter deze deur zaten de
andere gevangenen van de bende van Dolle Dirk.
Hij tikte met de knokkels van zijn hand tegen de
deurMeteen verstomden binnen de stem-
KLANKEN
uit DE AETHER
WOENSDAG.
HILVERSUM I 402 M. 7.OO-24.O0 N.C.R.V.
7.00 Nieuws. 7.18 Gewijde muziek. 7.45
Een woord voor de dag. 8.00 Nieuws en
weerberichten. 8.15 Gramofoonmuziek.
8.55 Voor de vrouw. 9.00 Voor de zieken.
9.30 Waterstanden. 9.35 Gramofoonmuz.
10.30 Morgendienst. 11.00 Gramofoon
muziek. 12.00 Alt en piano. 12.20 Land
en tuinbouwmededelingen. 12.33 Lichte
muziek. 12.59 KlokgeluL 13.00 Nieuws.
13.15 Protestants Interkerkelijk Thuis
front. 13.20 Banjo-muziek. 13.50 Gramo
foonmuziek. 14.00 Dertigste jaarvergade
ring van de Bond van Geref. Mannen-
verenigingen in Nederland. 14.45 Gramo
foonmuziek. 15,00 Voor de meisjes. 15.15
Gramofoonmuziek. 15.40 Clavecimbel-
recital. 16.00 Voor de jeugd. 17.20 Orgel-
speL 17.50 Militaire reportage. 18.00
Nieuws. 18.15 Planoduo. ia.30 R.V.U.:
Prof. R. N. Broekman: „Religie en we
tenschap". 19.00 Verkiezingstoespraak.
19,15 Boekbespreking. 19.30 Gramofoon
muziek, 19.40 Radiokrant. 20.00 Nieuws
en weerberichten. 20.10 Kamerorkest en
soliste. 20.50 Rode Kruis-prijsvraag. 21.05
Salon orkest. 21,35 .Massa jeugdwerk:
opdracht en taak", causerie. 21.50 Vier
handig pianospel. 22.25 •Internationaal
Evangelisch commentaar. 22.35 Gramo
foonmuziek. 22.45 Avondoverdenking.
23.00 Nieuws en S.O.S.-berichten. 23.15
—24.00 Gramofoonmuziek.
HILVERSUM n 298 M. 7.00 V.A.R.A.
10.00 V.P.R.O., 10.20 V.A.R.A., 19.30 V.P.
R.O., 20.00—24.00 V.A.R.A.
7.00 Nieuws. 7.15 Ochtendgymnastiek.
33 Gramofoonmuziek. 8.00 Nieuws en
weerberichten. 8.18 Gramofoonmuziek.
8.50 Voor de huisvrouw. 3.00 Gramofoon
muziek. V.P.R.O.10.00 Schoolradio.
V.A.RA.: 10.20 Voor de vrouw. 11.00
Gramofoonmuziek. 13-00 Accordeonmu-
ziek. 12.30 Land- en tuinböuwmedeaeiin-
gen. 12.33 Voor het platteland. 12.38 Gra
mofoonmuziek. 12.55 Kalender. 13.00
Nieuws. 13.15 Omroeporkest. 14.00 Ge
sproken portret. 14.15 Kamermuziek.
15.00 Kinderkoor. 15.20 Piano a quatre
mains. 15.30 Voor de zieken. 16.05 Voor
de jeugd. 17.20 Nederlandse muziek. 17.50
Regeringsuitzending: Bernard IJzerdraat:
.Kunstleven op Java en Sumatra". 18.00
Nieuws. 18.15 V.A.ItA.-Varia. 18.20 Gra
mofoonmuziek. 18.30 Amusementsmuziek.
19.00 „Gelijkheid van kansen", klank
beeld. 19.15 Verkiezingstoespraak. 19.20
Gramofoonmuziek. V.P.R.O.: 19.30 Voor
de jeugd. V.A.R.A.: 20.00 Nieuws. 20.05
Actualiteiten. 20.15 Amusementsmuziek.
20.45 ..De Heer van de Grote Berg", hoor-
speL 21.50 Lichte muziek. 22.10 „Anti-
vitaminen", causerie. 22.25 Piano-trio.
23.00 Nieuws. 23.15—24.00 Gramofoonmu
ziek.