Het IJzeren Gordijn werd nu ook in Duitsland dichtgetrokken Jimmy Brown en de bende van Dolle Dirk ALS HET HART SPREEKT.... DE GODSDIENST IN RUSLAND DINSDAG 10 JUNI 1052 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT T GESPREKKEN-OVER-HET-WATER. Maar de grensbewoners zijn al veel gewend (Van een correspondent te Bonn) Sedert twee weken is het IJzeren Gordijn nu ook in Duitsland dicht ge trokken. Tractoren hebben de grenslijn tien meter breed omgewoeld om de bevolking van de „Duitse democratische republiek" het verdere contact met de Westelijke Duitsers te ontzeggen. Het leven van een bezige indus triestreek en vele vreedzame boerendorpen heeft ingrijpende wijzigingen ondergaan. Het is nog bezig zich aan te passen aan het feit, dat plotseling, één kilometer van Helmstedt, een grendel voor de Westelijke wereld ge schoven schijnt. Grote beroering heerst er desondanks niet meer onder de grensbevolking. De spanningen, die door de Russische grensmaatregelen gewekt werden, worden sterker gevoeld door de bezoekers dan door de in. woners zelf. Zjj hebben zich, na zeven jaren Russische grensposten te heb ben gezien, aan veel gewend. Zjj hebben zich niet meer dan een paar dagen druk gemaakt over de nieuwe situatie. Een Britse grensbeambte zei ons: „Er was in de dagen van de Nederlandse grenscorrecties meer opwinding onder de Duitse grensbevolking dan thans". vingsgebieden, zo dat de kostbare graafmachines, de grootste van Duits land. ten gunste van „Oost" werden afgesneden. Het kwam tot onofficieel overleg over de „nationaliteit" van 3 zulke machines. De grootste en kost baarste installaties van de ..Bruns- wijkse kolenmijnen" stonden echter op onbetwist Oostelijk gebied. Daar be ijveren de autoriteiten zich nu de bruinkoolmijnen voor eigen rekening weer in bedrijf te stellen en zodoende de grootste bruinkoolcentrale van Duitsland, Harpke, in gang te houden. Deze centrale levert ook stroom naar het Westen, waarvan zij voor haar wa tertoevoer Ook afhankelijk is. Beide partijen hebben dus troeven in handen Een tocht langs de zonegrens geeft een goed beeld van de wijze, waarop de „Duitse democratische republiek" zichzelf isoleert, en van de uitwerking, die haar drastische grensmarkering voor véle duizenden gezinnen heeft. Hier en daar verhuurt de inheemse be volking der grensstreek reeds verre kijkers om de blik in het Oost-Duitse rijk te vergemakkelijken. Het befaam de gordijn was tot dusverre in Duits land nog .verre van dicht. Men sprak hier veeleer van „de groene grens". Zij is op grond der vroegere rijksindelen in de Pruisische provinciegrenzen ge trokken. Talrijke dorpen en een sedert eeuwen samen gegroeide gemeenschap werden erdoor doormidden gesneden. Tot dusverre waren de gevolgen daar van verzacht doordat het kleine grens verkeer in stand kon worden gehou den. Westelijke boeren konden nog hun akkers over de grens bebouwen en arbeiders konden nog ongehinderd naar hun fabrieken gaan. Aan dit alles heeft nu de nieuwe politieverordening van het Oost-Duitse ministerie voor staatsveiligheid een abrupt einde ge maakt. Van Beieren tot aan de Oost zee ziet men nu overal een soortge lijk beeld: groen is de grens niet meer. zij is bruin geworden. STREEP DES DOODS. De tractoren van de stations der or ganisatie voor wederzijdse boerenhulp hebben door de korenakkers een brede voor getrokken. „De streep des doods" zo heeft de volksmond haar onmiddel lijk gedoopt. In de buurt van Schoe- ningen, een industriestadje in het bruinkolengebied ten Noorden van de Harz, hadden wij gelegenheid te zien. dat deze naam geen overdrijving in houdt. We stonden daar voor de slag boom van het laatste Westelijke dorp Voor ons de brede aarden streep, de zelfde die wij op tientallen andere plaatsen langs de grens hadden gezien Een werkman was honderd meter ver der bezig de weg op te breken, als honderd andere wegen langs de zes honderd kilometer lange grens. Weer honderd meter verder stonden vier mannen van de volkspolitie op wacht, het geweer op de rug en luchthartig flirtend met 'n paar meisjes. Tot plot seling drie boeren op de kam van een heuvel verschenen en zich tot bij de „doodsstreep" begaven. Terstond klonk een schot. De handen gingen omhoog en de „Vopo's" op onderzoek. Zij lei den het drietal, het geweer in de rug naar een fabrieksgebouw. „Vorige week hebben ze nog een vrouw aan geschoten. Ze liep met een kind op de arm", zeiden ons de Westelijke grens beambten. Waarschuwingsschoten klin ken er vaak langs de grens, aldus een Britse grensbeambte, daar blijft het nu wel bij. Sedert een paar dagen houdt de Vopo zich stipt aan haar bevel om eerst waarschuwingsschoten te lossen. Zij vermijdt ook zorgvuldig grensinci denten. Bij de afzetting der grens heeft de Volkspolitie op vele plaatsen zonder morren de wenken der Westelijke grensbewaking in acht genomen. Waar toch nog meningsverschil over de grenslijn bleef bestaan, zijn landmeters te hulp geroepen. Zulke plaatsen zijn er vele langs ccn oude, slecht gemar keerde provinciegrens. Het ingrij pendst zijn de vergissingen in het bruinkoolgebied van Helmstedt. Daar voert de grens dwars door de afgra- Nog geen dansen in „Avifauna". De directie van het vogelpark „Avifauna" heeft nog geen vergun ning voor het dansen op Zondag ge kregen. Ondanks het feit, dat Gede puteerde Staten afwijzend hebben beschikt op een motie van de Alphen- se gemeenteraad om het dansen op Zondag te verbieden, heeft de wethou der van financiën, de heer J. van den Berg (C.H.U.), die thans tijdens de vacantie van de burgemeester op treedt als loco-burgemeester voor Zondagavond een dansvergunning aan Avifauna geweigerd. Als de burge meester van zijn vacantie zal zijn te ruggekeerd, zal de directie van Avi fauna opnieuw een verzoek indienen. Rita Hay worth in kaas In een Duits tijdschrift heeft een opzienbarend benent gestaan. In Edam zou een Rita Hayworth-mu- seum worden gesticht door een kaas handelaar de Groot. In het museum zouden portretten worden onderge bracht, krantenknipsels, boeken, tijd schriften. ja zelfs kousen, hoeden, schoenen en vele andere persoonlijke souvenirs. Die mijnheer de Groot gnf zelfs zover zo schreef het uitse blad, dat hij een borstbeeld van Rita uit kaas wilde laten ver vaardigen. Het anders zo stille stadje Edam is er nogal van ondersteboven. Ten eerste weet men er niets van een nieuw museum af en ten tweede is mijnheer de Groot daar onbekend. Nog slechts twee der zeven schoor stenen der machtige centrale spuwen thans hun rook over de grenspost aan de autobaan bij Helmstedt, de grote sluis voor het ongestoorde verkeer naar Berlijn. „Alles normaal", zo rap porteren er de Britse, Amerikaanse en Duitse posten, terwijl een kilometer lange vrachtwagencolonne wacht op toelating tot de met vlaggen en leuzen getooide toegangspoort tot de „D.D.R.". Een der weinige toegangspoorten nog. Veel minder kermistooi en bedrijvig heid vonden wij aan de Zuidelijker ge legen autoweg naar Eisenach, de oude Luther-stad. Daar ziet men vanaf de Roehnhellingen diep in het breed gol vende landschap van Thüringen, het Duitse land dat in 1945 door de Ame rikanen aan de Russen werd overge dragen. DE SPORT GAAT NOG DOOR. Tot onze verrassing kwam er plotse- ling een nieuwe autobus, gemaakt in een „volkseigen" fabriek en toebeho rend aan een „volkseigen" onderne ming een Oost-Duitse voetbalclub af- zetten. De voetballers kwamen monter en wel, en alle uitgedost met nieuwe Westelijke schoenen, terug van een tournooi in het Westen. Het sportver- keer gaat, hoewel aarzelend, nog zijn gang. Sedert de sluiting der grens zijn nog vijf voetbalteams naar het Westen gereisd. Talloos zijn de tafereeltjes van ge stoord familieverkeer, die men langs de grens aantreft. Wanneer de Vopo's uit de buurt zijn, voeren verwanten of bekenden gesprekken op lange afstand over de grensstreep. Wij hebben aan het grensriviertje de Werra zulke ge- sprekken-over-het-water opgevangen. De boeren aan de overkant rappor teerden over de welstand van familie en bekenden. Zij vroegen: breng ons dit of breng ons dat. Zij gaven ook uiting aan hun grootste zorg, n.l. dat zij binnen afzienbare tijd uit het grens land zullen worden uitgewezen. De grote vrees is, dat de gehele spergordel van vijf kilometer langs de grens op de duur zal worden ontruimd. Reeds zijn de burgemeesters in deze zone af gezet en vervangen door partijfunctio narissen. Die zijn evenals de nieuwe troepen volkspolitie, vreemden in de streek en gaan drastisch te werk. Wie zich verzet zal onherroepelijk de weg volgen van de velen, die reeds uit de grensdorpen zijn weggetransporteerd. Aldus het weinig opwekkende nieuws, dat op stille plaatsen nog door de ge sloten grenzen lekt. Utrechts Universiteits gebouw bestaat zestig jaar. Het tegenwoordige universiteitsge bouw aan het Domplein te Utrecht werd in 1892 gesticht als feestgave van de gemeente ter gelegenheid van het 250-jarig bestaan der Utrechtse Universiteit. Op 10 Juni 1892 legde de twaalfja rige prinses WUhclmina, die toen met haar moeder, de koningin-regen tes Emma, voor het eerst in Utrecht verscheen, de hoeksteen voor het ge bouw. Ter gelegenheid van de zestigjari ge gedenkdag wordt op Dinsdag 10 Juni a.8. door de president-curator, mr. dr. G. A. W. ter Pelkwttk, in het universiteitsmuseum een kleine ex positie geopend, die tot 15 Juli te be zichtigen is. Stukken van het konink lijk huisarchief zijn aan de tentoon stelling toegevoegd. „Reinaart de Vos" komt naar Den Bosch. Te 's-Hertogenbosch is onder presi dium van de wethouder van onderwijs en culturele aangelegenheden, dr. H. van Velthoven, een comité opgericht, dat zich tot taak stelt de aantrekke lijkheid van Brabants hoofdstad tij dens het zomer-seizoén voor de vreemdelingen door middel van open luchtspelen te verhogen. Op de Parade zullen op 29 Juni en 18 Juli openluchtspelen worden uit gevoerd door een beroepsgezelschap van het Nationale Toneel van Bel gië, onder leiding van de openlucht spel-regisseur Rik Jacobs uit Ant werpen. Op eerstgenoemde datum zal het spel van Willem Hoffman „De Rebel" worden opgevoerd en in Juli „Rei naart de Vos" van de Belgische schrijver Paul de Mont. Wim van Est van de Nederlandse Nationale ploeg heeft de lustrumronde van Nederland gewonnen. Van Est rijdt zyn ereronde in het Olympisch stadion te Amsterdam aan het hoofd van de Nederlandse Nationale ploeg, die de eerste plaats bezette, in het ploegenklassement. Van voor naar ach ter: van Est met Kees Bellenaars, Wagtmans, Faanliof die het zoontje van Pellenaars op zjjn fiets heeft Voorting, wiens gezicht gedeeltelijk achter de bloemen schuil gaat en Dekkers. Feuilleton 28 „Ik begrijp niet, wat U tegen Benny hebt". „Nu, ik zou je heel wat bezwaren kunnen opnoemen maar geloof niet, dat wij er verder over behoeven te praten". „Nu goed; als lk hem dan niet hier mag ontvangen, zal ik hem wel er- fens anders ontmoeten", zei Joan op ittere toon. Dat zou Joan ook. En wel bij de eerste de beste gelegenheid. Koppig besloot ze, dat, wat haar vader of moeder ook mochten zeggen, niets haar verdere contact met Benny zou beletten. Alleen wist ze niet, hoe dat contact tot stand te brengen. Als ze maar een vriendin te Londen had, zou 't gemakkelijk gaan, maar haar beste vriendinnen, twee of drie, die ze op school had leren kennen, woonden wat een pech! in het Westen van Engeland. Ze had in de hoofdstad hoe genaamd geen relaties. En tóch moest er iets aan gedaan worden, want het leven zou eenvoudig waar deloos zijn zonder Benny. Telkens als ze afscheid van hem nam, verlangde ze alweer naar de dag, dat ze hem zou terugzien. ,,'t Is erg jammer, Joan", hernam haar moeder koeltjes, „dat je zo wei nig critisch bent bij het kiezen van je vrienden". „Ik begrijp niet, waarom U dat zegt", zei Joan met gloeiende wangen. „Niet? Ik dacht anders, dat het nogal duidelijk was" Bjjna -schreiend vroeg Joan: „Waar om doet U altijd zo lelijk tegen mij? Waarom belet U mij, gelukkig te zijn?" „Je weet heel goed, dat dit abso luut onwaar is". „Dat weet ik niet. Ik vind, dat U bepaald slecht voor me is en dat U het ook altijd is geweest". „Nu praat je natuurlijk helemaal onzin". „Niet waar. U is óók slecht voor Heather, maar omdat ze ziek is, kunt U niet zo tegen haar optreden als U wel zou willen. Bryan is de enige, die bij U in de gunst staat. Dat is altjjd zo geweest, ook toen we nog kinderen waren". „Heus, Joan, ik ben niet van plan zulke dwaze praat aan te horen „Het is geen dwaze praat, maar de waarheid, 't Spijt me, moeder, maar ik zie niet in, waarom ik er niet eer lijk voor zou uitkomen Als U ook maar een ogenblik denkt, dat U een volmaakte moeder is „Lieve kind, dat denk ik natuurlijk geen ogenblik. Maar jij bent ook al lesbehalve een volmaakte dochter". „En U vindt Bryan zeker wel een volmaakte zoon!" „Laat alsjeblieft Bryan er buiten". „Ik weet eigenlijk ook niet, wat dit alles er toe doet" merkte Joan nijdig op. door Renée Shann „Ik evenmin", beaamde mevrouw Melrose. „We spraken over Benny Jackson. Welnu, ik ben niet van plan, je te laten omgaan met een slecht op gevoede klaploper Wit van woede viel Joan haar moe-, der in de rede: „Wilt U alsjeblieft uw mond houden „Met een slecht opgevoede klap loper", ging mevrouw Melrose, nu wat luider sprekend, voort, „van wie je vader en ik niets weten". Joan was opgestaan en beefde over al haar lecfen. „Als 't er op aankomt, loop ik weg en trouw met hem". Even kreeg mevrouw Melrose een schok. Maar ook slechts even. Zelfs Joan, hoe eigenzinnig en koppig ook, zou niet aan zo iets krankzinnigs kunnen denken. „Ik geloof, Joan, dat je verstandig zou doen, er verder geen drama van te maken en je te bezinnen", sprak ze. En toen juist op dit ogenblik de deur werd geopend, liet ze er op vol? Een: „O, daar is Jenkins met de thee. ank je wel, Jenkins. Ja, ik wil graag de tafel wat dichterbij hebben". Een ogenblik keek Joan haars on danks haar moeder bewonderend aan, omdat ze zo snel van toon en uit drukking kon veranderen, 't Leek wel, of zij en Joan het meest vriend- schappelyke.gesprek hadden gevoerd, toen de komst van Jenkins de con versatie had onderbroken. Dit, zo veronderstelde Joan in haar verbitte ring, was wat men noemde de schijn ophouden tegenover het personeel. Haar moeder was nu al lievigheid en vriendelijkheid jegens Jenkins, deed blijkbaar haar uiterste best, hem de zijdelingse berisping van enige ogen blikken geleden te doen vergeten. Be dienden moest je ontzien, anders gin gen ze weg. Ze konden je elk ogen blik de dienst opzeggen en vertrek ken. Maar dochters konden dat niet, tenminste geen dochters, die van haar ouders afhankelijk waren. Ze moesten blijven, hoe slecht ze ook werden behandeld, hoe ellendig ze er ook aan toe waren! (Wordt vervolgd) LEZERS SCHRIJVEN. Nadat U ds. Van Dalen geïnter viewd had, hebt U in een Kantlijn commentaar gegeven op de door hem gedane uitspraken en op zijn bezoek aan Rusland. Zowel het af nemen van dit interview als het ge ven van commentaar was zéér ge rechtvaardigd als een uiting van goede persmanieren én van ae wil tot objectieve voorlichting. Echter... wat wel eens tot een dominee gezegd wordt over zijn preek, moet ik tot U zeggen: net toen ik dacht dat de in leiding klaar was, en U goed op gang zou komen, stopte U. Om te beginnen hebt U ds Van Dalen gekenschetst als een geestver want van ds. Niemöller, maar er niet by verteld, dat ds. Niemöller in Ja nuari op een persoonlijke uitnodiging van de patriarch van Moskou daar heen gegaan is als vertegenwoordi ger van de Oecumenische beweging, maar thans de persoonlijke uitnodi ging om als particulier het Vredes congres bij te wonen heeft afgesla- ten. Er is in dat opzicht verschil issen ds. Van Dalen en ds. Niemöl ler Voorts hebt U niet vermeld, dat de Generale Synode der Ned. Her vormde Kerk ds. Van Dalen uitdruk kelijk te verstaan^e^even heeft, jdat iand ligt niet I sfeer. Dat is een bezoek aan ikou onder worden. bjjeenkomst godsdiensten: er waren ook Moham medanen en Boeddhisten aanwezig. In de derde plaats verklaart U, dat wat ds. Van Dalen over het godsdienstig leven in Rusland heeft verteld, waar is. Maar dan eindigt U met de (juiste) veronderstelling, dat hij maar een klein stukje van het Russische leven heeft bestudeerd, en dan dé.t stukje, waarin een reac tie op een of andere nood tot uiting kan komen. Dadr echter had U moe ten doorgaan, inplaats van er mee te eindigen. Want U erkent met John Fischer 1) dat er een opgewekt religieus le ven in Rusland bestaat, 2) dat de Kerk onder overheidstoezicht en ad ministratieve contröle staat en 3) dat Kerk en staat in Rusland aller minst geheel verzoend zijn, Door Uw opmerking over de godsdienst als een reactie op nood miskent U het hier als nummer 1 genoemde verschijnsel: de Russische mens is wézenlijk gods dienstig. misschien wel méér dan wij Westerlingen. U geeft door bedoelde opmerking ook een bedenkelijke na druk aan het als tweede punt ge noemde: er is vrfwel geen Westers land te noemen, of de staat be moeit zich min of meer intensief met de Kerk (min in Amerika, meer in Engeland bijvoorbeeld). En aan het als derde genoemde punt geeft U door Uw opmerking een beledigende richting: de Kerk zal het wel van de staat verliezen. De conclusie, die U niet uitspreekt, maar wel trekt, is de gebruikelijke: Koempoelan 1952 op 28 en 29 Juni. Onder het motto „volgt het spoor" zal de vereniging de „Nederlandse Padvinders" op 28 en 29 Juni a.s. op de „Goudsberg" te Lunteren voor haar leiders wederom een nationale koempoelan, de vijfde sinds de oor log, houden. Generaal-majoor H. J. J. W. Du- erst Britt, commandant der le divi sie en lid van de raad der vereniging der N.P.V. zal een inleiding houden over „leiderschap". Men verwacht dat ongeveer 1500 leidsters, leiders en voortrekkers aan deze koempoelan zullen deelnemen. DE NIEUWE C.A.O. IN HET GRAFISCH BEDRIJF De nieuwe C.A.O. in het Grafisch Bedrijf is Zaterdag in de Bondsverga deringen der drie werknemers-orga nisaties met algemene stemmen aan vaard. In deze nieuwe C.A.O., welke drie jaar zal duren, zijn als voornaamste punten vastgelegd een wijziging der lonen voor jeugdige werknemers en een belangrijke verhoging der pensi oenen, n.l. van f 12.50 tot f 20.per week, welke ook zal gelden voor de thans reeds gepensionneerden. laten we ons niet bemoeien met Rus land. óók niet met de godsdienst of de Kerk in Rusland. Reden: vrede is tóch niet mogelijk. Wie het anders denkt is een idealist, lees: een dwe per, zeg: een gevaarlijk mens. Maar het enige gevaar, dat er ligt in de idealistische gedachte, dat er tussen Oost en West wel dezolijk vrede mogelijk is, is het „gevaar" van de halve Konnis. Die heeft naar Uw mening ds Van Dalen. Die hebt U zelf echter ook. Die hebben we na melijk helaas allemaal: we weten van Rusland bitter weinig, bitter weinig ook van hun angst en hun hoop, hun doel en hun plannen. Laat ik mogen eindigen met het slot van het Doek van de Engelse Rusland-kenner prof. Bernard Pares, „Russia" (in 1941 uitgegeven): Rus land ligt niet in onze belangstellings sfeer. Dat is geen kwestie van gene genheid of alkeer maar van kennis of onbekendheid; en onbekendheid zet ons onze tekortkomingen honder- voud betaald. Kennis alleen ia trou wens niet genoeg zonder begrip, dat nog veel moeilijker te verkrijgen is. Op geen enkel ander land slaat dit méér. dan op RuslandHet is deze werkelijke kennis, die we moeten zien te verkrijgen. Op het ogenblik zijn we ver van iets, wat er op liikt. Deze kloof moet gedempt worden, of het zal ons duur te staan komen". Ik moge U dringend verzoeken, Uw deel te willen doen om deze kloof te dempen! Oostburg. Ds. W. J. Fouraier Naschrift der Redactie. Als de geachte schrijver van bo venstaand stuk uit de constatering, dat Kerk en Staat in Rusland aller minst geheel verzoend zijn meent te mogen concluderen, dat wrj van oordeel zijn, dat daarbij de Kerk het wel zal verliezen, moeten wij op merken, dat het ons een raadsel is, waarop hj deze conclusie baseert. Als in west-Europa de kennis van Rusland gering is aan wie de schuld? Aan West-Europa? Moskou wéért buitenlandse Journa listen, de enigen, die kennis over Sow1et-Ru8land zouden kunnen ver spreiden. Het aantal buitenlandse journalisten, dat in Rusland mag werken, kan men op de vingers van één hand tellen. Vandaar bij alle be langstelling toch ook onze aarzeling ten opzichte van de ervaringen van ds Van Dalen die zélf uitdrukkelijk op' de voorgrond stelde, dat hij zijn drie weken uitsluitend benutte om aandacht te wijden aan het godsdien stig leven. En wat onze eigen gebrekkige ken nis van Rusland aangaat, wrj geven die toe. Wy moeten het ook stellen met wat wij over Rusland lezen. Het is niet gemakkelijk om daarbij te onderkennen, wat propaganda is naar de ene of naar de andere kant en wat een poging tot het scheppen van een objectief Beeld. Dat er in wat men „het Westen" pleegt te noemen gebreït aan belangstelling voor Rus land zou bestaan, dat Rusland bui ten onze belangstellingssfeer zou lig gen is positief onjuist. De overweldi gende belangstelling voor de boeken van Kravchenko, van Arthur Koest- Ier en thans in Amerika weer voor „Witness" van Whittakker Cham bers, waaraan wij eerstdaags een artikel hopen te wyden, bewyst het tegendeel. Ds. Fournier trekt wel zeer licht vaardig de conclusie, dat wij onder een idealist zouden verstaan een dweper, zeg: een gevaarlijk mens". Ten slotte is het in de ganse wereld geschiedenis altijd zo geweest dat de vooruitgang bereikt werd, dank zg de idealisten. Hoofdredactie P.Z.C ZON EN MAAN. 11 Juni. Zon: op 4.20 onder 20.59 Maan: op onder 7.43 HOOG WATER LAAG WATER 11 Juni U.+NAP U.+NAP u.—NAP U.—NAP Vlissingen 3.59 2.31 16.17 2.22 10.11 2.01 22.47 2.26 Terneuzen 4.30 2.49 16.51 2.40 10.50 2.20 23.26 2 45 Hansweert 5.20 2.51 17.39 2.41 11.31 2.35 Zierikzee 5.40 1.67 17.59 1.53 10.52 1.46 23.30 1 70 Wemeldinge 5.52 1.93 18.16 1.79 11.18 1.73 23.51 2.00 113. Mopperend op de commissaris, klom Jim my Brown naar boven. „Hij met z"n stelletje ro vers! Dat zijn natuurlijk die twee Muidermondse politie-agenten en mijn drie voorgangers, die alle maal door de bende van Dolle Dirk zyn ontvoerd", bromde Jimmy. Boven gekomen trad hij zonder aarzelen het half in elkaar gezakte gebouw bin nen. Hij bleef even stil staan om te luisteren Inderdaad hoorde ook hij stemmen. Jimmy greep een stevig stuk hout, dat ergens op de vloer lag en duwde de deur open waarachter ny de stem men had gehoord. Je kon tenslotte nooit weten. Hg kwam in een lange gang terecht, waar hij links en rechts deuren zag. Dit gedeelte van het huis had niet zo erg van de ontploffingen geleden, maar door de dreuning was alles toch flink scheef gezakt. Hy ging regelrecht naar de plek waar hij de stemmen had gehoord. Op zijn tenen, want hij wilde eerst weten met wie hij te doen zou krijgen. By een der laatste deuren gekomen hoorde hij iemand zeggen: „Als die Kwabberteen nog altfld commissaris is, dan kunnen we de hoop wel op geven dat we hier ooit zullen worden bevrijd. Dan wacht ons maar één lot, met z'n vijven hier te verhongeren". Jimmy begon te glimlachen. Hij had gelyk gehad. Hier, achter deze deur zaten de andere gevangenen van de bende van Dolle Dirk. Hij tikte met de knokkels van zijn hand tegen de deurMeteen verstomden binnen de stem- KLANKEN uit DE AETHER WOENSDAG. HILVERSUM I 402 M. 7.OO-24.O0 N.C.R.V. 7.00 Nieuws. 7.18 Gewijde muziek. 7.45 Een woord voor de dag. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.15 Gramofoonmuziek. 8.55 Voor de vrouw. 9.00 Voor de zieken. 9.30 Waterstanden. 9.35 Gramofoonmuz. 10.30 Morgendienst. 11.00 Gramofoon muziek. 12.00 Alt en piano. 12.20 Land en tuinbouwmededelingen. 12.33 Lichte muziek. 12.59 KlokgeluL 13.00 Nieuws. 13.15 Protestants Interkerkelijk Thuis front. 13.20 Banjo-muziek. 13.50 Gramo foonmuziek. 14.00 Dertigste jaarvergade ring van de Bond van Geref. Mannen- verenigingen in Nederland. 14.45 Gramo foonmuziek. 15,00 Voor de meisjes. 15.15 Gramofoonmuziek. 15.40 Clavecimbel- recital. 16.00 Voor de jeugd. 17.20 Orgel- speL 17.50 Militaire reportage. 18.00 Nieuws. 18.15 Planoduo. ia.30 R.V.U.: Prof. R. N. Broekman: „Religie en we tenschap". 19.00 Verkiezingstoespraak. 19,15 Boekbespreking. 19.30 Gramofoon muziek, 19.40 Radiokrant. 20.00 Nieuws en weerberichten. 20.10 Kamerorkest en soliste. 20.50 Rode Kruis-prijsvraag. 21.05 Salon orkest. 21,35 .Massa jeugdwerk: opdracht en taak", causerie. 21.50 Vier handig pianospel. 22.25 •Internationaal Evangelisch commentaar. 22.35 Gramo foonmuziek. 22.45 Avondoverdenking. 23.00 Nieuws en S.O.S.-berichten. 23.15 —24.00 Gramofoonmuziek. HILVERSUM n 298 M. 7.00 V.A.R.A. 10.00 V.P.R.O., 10.20 V.A.R.A., 19.30 V.P. R.O., 20.00—24.00 V.A.R.A. 7.00 Nieuws. 7.15 Ochtendgymnastiek. 33 Gramofoonmuziek. 8.00 Nieuws en weerberichten. 8.18 Gramofoonmuziek. 8.50 Voor de huisvrouw. 3.00 Gramofoon muziek. V.P.R.O.10.00 Schoolradio. V.A.RA.: 10.20 Voor de vrouw. 11.00 Gramofoonmuziek. 13-00 Accordeonmu- ziek. 12.30 Land- en tuinböuwmedeaeiin- gen. 12.33 Voor het platteland. 12.38 Gra mofoonmuziek. 12.55 Kalender. 13.00 Nieuws. 13.15 Omroeporkest. 14.00 Ge sproken portret. 14.15 Kamermuziek. 15.00 Kinderkoor. 15.20 Piano a quatre mains. 15.30 Voor de zieken. 16.05 Voor de jeugd. 17.20 Nederlandse muziek. 17.50 Regeringsuitzending: Bernard IJzerdraat: .Kunstleven op Java en Sumatra". 18.00 Nieuws. 18.15 V.A.ItA.-Varia. 18.20 Gra mofoonmuziek. 18.30 Amusementsmuziek. 19.00 „Gelijkheid van kansen", klank beeld. 19.15 Verkiezingstoespraak. 19.20 Gramofoonmuziek. V.P.R.O.: 19.30 Voor de jeugd. V.A.R.A.: 20.00 Nieuws. 20.05 Actualiteiten. 20.15 Amusementsmuziek. 20.45 ..De Heer van de Grote Berg", hoor- speL 21.50 Lichte muziek. 22.10 „Anti- vitaminen", causerie. 22.25 Piano-trio. 23.00 Nieuws. 23.15—24.00 Gramofoonmu ziek.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1952 | | pagina 7