C Vijftig jaar geleden eindigde de Boerenoorlog Luidruchtige actie van vroegere terroristen BOEK r- L INTERNATIONALE POLITIE ZOEKT LONDENS COLLEGA VrUENSDAG 28 MEI 1952 PROVIN Cl ALB ZEEUWSE COUR A NT GROOT MEDELEVEN VAN NEDERLANDSE VOLK. Engeland veroverde Transvaal en de Oranje Vrijstaat (Van onze correspondent in Kaapstad). Op 31 Mei is liet vijftig jaar geleden dat er, na een oorlog die de gehele wereld en met name Nederland in beroering bracht, vrede gesoten werd tussen Engeland en de beide Zuulafrikaanse Boerenrepublieken Transvaal en Oranje Vrjjstraat. De bloedige strijd die in 1899 begon, eindigde op 31 Mei 1902 met de vrede van Vereeniging, die de ondergang van de beide re publieken betekende. Engeland beheerste van dat ogenblik af, behalve het reeds eerder geannexeerde Natal en de reeds vroeger veroverde Kaap provincie, óók de gebieden, die de Boeren, als resultaat van hun „grote trek" met eindeloze moeite en ten koste van enorme opofferingen voor zich zelf en hun kinderen hadden ontsloten. De goudvondsten hadden met na me Transvaal è.1 te begerenswaardig gemaakt voor het Britse imperialis me dier dagen; de materiële rijkdom der republieken werd hun politieke ondergang. Reeds in de jaren 1880 1881 had de Engelse regering ge poogd, door geweld de Boeren tot ovex-gave te dwingen. Maar deze po ging was mislukt. In de negentiger jaren, toen de Boeren niet geneigd bleken te voldoen aan nieuwe eisen, werd, onder leiding van de eerste minister van Kaapland de beken de Cecil Rhodes de tweede oorlog voorbereid. De diplomatieke betrek kingen werden slechter en slechter, de opkomende goudstad Johannes- Door: A. KAPTEIN J burg werd in het geheim van wapens voorzien, de Engelsen in die stad gingen zich steeds meer verzetten tegen de regering van president Paul Kruger en stelden steeds hoger eisen. Toen de door de Engelsen ver wachte revolutie onder de heteroge ne bevolking van Johannesburg ech ter uitbleef, deed dr. Jameson, die administrateur was van Rhodesië, op aanstichten van Cecil Rhodes in 1895 een doldrieste en bij vooi-baat tot mislukking gedoemde militaire oyer- val. HQ en zijn vrijbuiters wer den door de Boerencommando's tot onvoorwaardelijke overgave ge dwongen en daarmee was het gevaar voor de souvereiniteit van de Boeren republieken voorlopig opnieuw afge wend. ENGELAND ZET DOOR. Van dat ogenblik pakten zich de oorlogswolken samen boven Paul Ki'ugers Transvaal en boven de Oranje Vrijstaat, welks president de 271 Laten we eens veronderstellen, dat zich temidden van Uw oude familie papieren een document bevindt, dat het testament van een 17e eeuwse zeerover blijkt te zijn. Hoe dit stuk tussen Uw familiepapieren is beland, gaat ons geen steek aan. Het geluk kigste is, dat de zeerob U tot eige naar benoemt van een schat, die hij in 40 jaar van vlijtige zeeroverij heeft bijeengegaard, en die hij, even voor zijn dood, netjes in een zeemanskist heeft gepakt en in de grond gestopt. Zijn eigendom aldus beveiligend te gen aanslagen van vreemden heeft de goede oude zeerover er het zwaard bij neergelegd en enkelen van zijn getrouiven hebben hem een eerlijke begrafenis bezorgd. Op zijn graf heb ben zij de bezaansmast van zijn laat ste schip geplant, opdat ieder zou weten waar de laatste rustplaats van deze geduchte rover is. Geen sterve ling kan aan die plek voorbijgaan zonder met angst zijn portefeuille te omklemmen. Maar goed, laten wij de man niet langer belasten. Zijn testament be vindt. zich in Uw handen en nu gaat het er maar om de waardevolle spul len te vinden. De erflater heeft U omtrent de plaats niet in het onze kere gelaten. Vanaf de mast op zijn graf gaat U Zuidwaarts nu ar een na burige eikenboom, waarbij u onder het voortgaan dient ie letten op het aantal passen wat U aflegt. Bij de eik aangekomen, maakt U een recht hoek naar links, evenveel passen ne mend als U zojuist heeft geteld. Is dit geschied, dan slaat U op deze plek een paaltje in de grond, daarna gaat U naar de mast op het graf van de zeerover terug en, Uw passen tellend, begeeft U zich wederom Zuidwaarts naar een nabije beukenboom, waar U een rechte hoek naar rechts maakt en de zoeven gemaakte passen aftelt. Op die plek slaat U eveneens een paaltje in de grond. Precies op de helft van de lijn, die de beide paal tjes verbindt, bevindt zich de plaats, waar de schat begraven ligt. U be hoeft de spade maar in de grond te steken en U bent in de vermogensbe lasting aangeslagen. Gemakkelijker kan het al niet. Helaas, voor wij met U ons verheugen in Uw welstand, is er nog iets onplezierigs te vertellen. In de loop der eeuwen is de mast op het graf van de zeerover ten of fer gevallen aan de verwering en er is geen splinter, zelfs geen spoor meer van te bekennen. Zodoende is ook de plek, waar Uw begunstiger begraven ligt, volkomen onbekend. Alleen de beuk en de eik staan er nog als stille getuigen van de testamen taire beschikking. Voelt U zich beetgenomen nu de sleutel tot het vinden van de schat U onthouden wordt, wanhoopt dan niet, want U kunt de schat uit de tal loze plaatsen waar ze wel kan lig gen precies aanwijzen met behulp van de twee bomen. Probeert U het maar in Uw tuin, het gemeentepark of op andere wijze. Onbegrijpelijk hè? H. Pétillon. eei'biedwaardige Martinus Theunis Steyn was. Toen nieuwe onderhande lingen faalden, besloot de Britse pre mier Lord Salisbury, in neuwe sa menwerking-met zijn collega's Cham berlain en Balfour, het vraagstuk door oorlog op te lossen. Gedurende het gehele najaar- van 1899 werden troepen en oorlogsmateriaal naar Zuid-Afrika gebracht en toen de Britse regering in October ook een deel van de militaire reserves onder de wapenen riep, stelde Paul Kruger een ultimatum, waarin hij terug trekking der Engelse troepen eiste. Een paar dagen later sloot de Oran je Vrijstaat zich bij dit utimatum aan. Temeer omdat juist een jaar te voren de Britse politieke invloed in Kaapland bij de verkiezing een ge voelige klap had gekregen, besloot Londen snel door te tasten. Er moest door de kracht der wapenen, een verenigd Zuid-Afrika onder Britse vlag tot stand komen. De dagen van de vrije Boerenrepublieken van Transvaal en Oranje Vrijstaat wa ren geteld. ONGELIJKE KRACHTEN. De oorlog, die op 11 October 1988 uitbrak, was een oorlog tussen onge lijke machten. Hoe dapper ook de Boerencommando's onder generaals als Piet Cronjé, Botha en Christiaan de Wet mochten vechten tegen de overmacht der Britse legers wa ren zij tenslotte niet opgewassen. Schitterende wapenfeiten als die van Magersfontein en Spioenkop konden niet vei'hinderen, dat de Engelse troepen onder Lord Kitchener steeds dieper het land introkken. Paul Kruger, de oude president, was uitgeweken naar «Europa op het Ned. oorlogsschip Gelderland, dat hem ter beschikking gesteld was door de jeugdige koningin Wilhelmi- na. Vergeefs vroeg hij in Europa om militaire hulp. Men ontving hem vriendelijk, ja met uitbundig enthou siasme en warme sympathie, maar n der landen van Europa durfde het op te nemen tegen het machti ge Engeland dier Victoriaanse da- ;en. Kruger was niets meer dan een lanneling, wien niets was overgeble ven dan zijn onschokbaar geloof in een hogere Rechtvaardigheid en in de uiteindelijke zege van zijn volk. De oorlog nam intussen voor de Boeren een steeds slechter wending. De verwoesting van hun boerderijen en het wegvoex-en van hun ongeluk kige vrouwen en kinderen naar con- centratiekampen (waarin binnen acht maanden ruim 26000 vrouwen en kinderen een kwart van de be volking! van honger en ellende omkwamen) maakten de Boeren moedeloos. De verwoestingen in hun land en de veriezen aan mensenlevens werden tenslotte zo groot, dat ver der strijden onverantwoordelijk zou zijn geweest. Op 31 Mei 1902 aan vaardden de Boeren de Britse vre desvoorwaarden. Transvaal en Oran je Vrijstaat werden Engelse kolonies. NEDERLAND LEEFDE MEE. De ganse wereld heeft met het drama van de ondergang der vrije Boerenrepublieken intens medege leefd. Maar geen land heeft zoveel daadwerkelijke steun verleend als Nederland. Honderdduizenden gul- V. Twee uitspraken. „De enige kwestie die moet worden uitgevochten tussen de Hollanders in Zuid-Afrika en het Engelse ras is: wie de macht zal hebben, de Boeren republieken of de Engelse kroon". Opperbevelhebber Lord Wolseley in 1899. „Ek is daarvan oortuig, dat God ons volk vry sal maak. Die Heer weet sy tyd!" Paul Kruger in 1901. J dens werden door in allerijl gevorm de comité's bijeengebracht, kleding en goederen werden ingezameld, drie ambulances werden uitgezonden en honderden meldden zich aan voor vrijwillige krijgsdienst in de legers der Boeren. Nederland stond, voorzo ver het maar enigszins mogelijk was, achter zijn lijdende stamverwanten in het verre Zuid-Afrika. EN TÓCH GEWONNEN. De vrijheid, waarvoor de Boeren in hun 'oorlogen tegen Engeland vochten, hebben zij, hoe radicaal hun ondergang in 1902 ook scheen tóch verkregen. Hun gevoelens van nationale saamhorigheid, versterkt door hun taalstrijd en hun moeiza me werk voör eigen cultuur en eigen politiek leven, hebben hun na een halve eeuw van worstelen de meer derheid in het parlement en daar door de vrijwel absolute souvereini teit geschonken. Zij zijn weer de meesters in de gehele Unie van Zuid- Afrika. De Engelsgezinden bevinden zich in de verdedigende positie van een minderheid, die er zich van bewust is dat de Boeren op politiek terrein heroverd hebben, wat zij een halve eeuw geleden, op het slagveld, ver loren. Een van de parlementsleden der regeringspartij, die de wederop standing van het Boerenvolk heeft helpen verwezenlijken, is de oud-Ne derlander Harm Oost. Hij kwam als jongeman naar Zuid-Afrika om met het geweer in de hand de mannen van Kruger en Steyn te helpen in hun ongelijke strijd en hg heeft, in de halve eeuw die thans voorbij is, krachtig deelgenomen aan het vre- deswei'k van de politieke, maat schappelijke en culturele restauratie. Zgn aanwezigheid in de Volksraad is een levende heiinnering aan de nauwe banden die er tussen Zuid- Afrika en Nedeiiand hebben bestaan. Terwyl de Amerikanen een straalbommemverper, de Boeing B 52-Strato- fotress thans in serie bouwen (boven), verschynt in het blad „Aviation Age" een bericht dat in Rusland proefvluchten worden gemaakt met een nieuwe tweezits-straaljager, de Mig-15F. Boven: de eerste niet geretou cheerde foto van Amerika's nieuwste jet-superbommenwerper, de Boeing- B 52 Statofortress. Onder: De Russische Luchtmacht maakt in Oost- Duitsland proefvluchten met een nieuwe tweepersoons straaljager, vol gens het blad „Aviation Age." De nieuwe nachtjager voor alle weer, de Mig 15 F, schijnt gewapend te zgn met zwaar kaliber kanonnen, waarvan twee aangebracht zjjn onder de neus van het toestel. GEHEUGENVERLIES Lid van de Veiligheidsdienst van Marlborough House verdwenen. (Van onze correspondent) LONDEN, I^Iei De gehele Britse politiemacht zoekt sinds een week naar de spoorloos verdwenen 43-jarige Londense sergeant van politie Alexander Mackenzie Mitchell, een lid van de veiligheidsdienst te Marl borough House, de Londense woning van de oude Koningin Mary. Op verzoek van Scotland Yard, die zich gewend heeft tot Interpol, de in ternationale politieorganisatie, waar van het hoofdkwartier in Parijs is, heeft het onderzoek zich thans uitge breid tot West Duitsland. Met name in Hannover worden momenteel alle nachtclubs, hotels en bars afgezocht in de jacht op de verdwenen politie man. Hoewel de Yard reeds "heeft vastgesteld dat Mitchell niet per vliegtuig uit Engeland is vertrokken, gelooft men dat lirj Engeland heeft verlaten en zich vermoedelijk in West-Duitsland bevindt. Mitchell's flat in Londen wordt dag en nacht door detectives bewaakt. Zgn hevig verontruste vrouw heeft zolang haar intrek genomen bij familieleden. Omtrent de reden van zijn verdwij ning tast men nog in het duister. Het is echter mogelijk, aldus de Yard, dat Mitchell tijdelijk zijn geheugen heeft verloren. Mitchell, die als security officier een grondige kennis had van de veiligheidsmaatregelen in Marlbo rough House, werd deze week offici eel als „vermist" genoteerd en tevens in zgn afwezigheid uit zgn functie geschorst. Hij was reeds voor de oorlog by de Londense politie en was gedetacheerd bij het Cannon Row politiebureau in het district Westminster. Gedurende de oorlog was hg een squadron-leider in de R.A.F. Van 1945 tot Januari jl. was hij in Duits land gestationneerd als security-of ficer bij het Britse bezettingsleger. Sindsdien was hg weer in dienst van de Londense politie, met de speciale taak van de beveiliging van Marlbo rough House. Tijdens zijn dienst bij de R.A.F. liep Mitchell tweemaal een schedel fractuur op, toen hij als jagerpiloot werd neergeschoten, eerst in een Beaufighter en daarna in een Mos quito. Het wordt mogelijk geacht, dat dit thans nog een tijdelijk geheugen verlies heeft kunnen veroorzaken. Zijn vrouw is de laatste persoon, die hem in Londen gezien heeft. Zij heeft verklaard dat hg ruim een week geleden zei, dat hij een vriend in Sevenoaks, in Kent, ging opzoe ken, die hg in Duitsland ontmoet had. Sindsdien is gebleken dat Mitchell niet naar Sevenoaks is gegaan en vanaf die dag spoorloos was. Gijzeling van Hommerson met 12 dagen verlengd. De Amsterdamse rechtbank heeft Dinsdag uitspraak gedaan in de „zaak A. H. Hommerson" en beschikt dat de gijzeling van deze Zaandam- se journalist opnieuw met 12 dagen wordt verlengd. Dat betgkent dat Hommerson nu tot 12 Juni a.s. in gij zeling kan worden gehouden. HET TEGENWOORDIGE ISRAEL. Vakbond heeft grote invloed op het economisch leven Israël, Mei Toen ik enige maanden geleden van de vlieghaven Lydda in een auto naar Jeruzalem reed, vertelde een Israëlische medepassagiere met verontwaardiging, dat er de avond tevoren in Jeruzalem dingen ge. beuxd waren, waarover zij zich diep schaamde. Eén der partijen, de Cherut, had een onverwachte betoging op touw gezet tegen de onderhandelingen met de Duitsers over herstelbetalingen aan Israël. Cherut betekent „vry- heïd" en deze party omvat de politieke erfgenamen van de vroegere terro risten uit de Engelse mandaatstgd. Haar programma is extreem nationa listisch. Op de avond voor mijn gesprek met de jonge Israëlische beraad slaagde de Knesset, dat is 't Israëli sche parlement, over de onderhande lingen aangaande herstelbetalingen van Duitsland. De regeling was toen nameijk van plan de inmiddels in ssenaar gevoerde besprekingen te „innen over betalingen van de ma teriële schade, die de Duitsers aan de Joden onder Hitier hadden be rokkend. Deze betalingen mochten in geen geval opgevat worden als compensatie voor de moorden en het andere lichamelijke leed, dat het Joodse volk was aangedaan. Maar zelfs onder die voorwaarden was de Cherut tegen elke aanvaarding van geld van degenen, die zij nog steeds zagen als de moordenaars van hun ouders, broeders en zusters. Door het onverwachte van de be toging waren slechts op het laatste nippertje politiekraehten samenge trokken. Ook aarzelden deze kracht dadig in te grijpen, omdat het de eerste maal in de geschiedenis van de Staat was, dat zij tegen hun ei gen volksgenoten moesten optreden. Waar men nog kort geleden broeder lijk samen tegen buitenlandse vijan den gestreden had, viel dit niet mak kelijk. Zodoende slaagden de demon- stranten erin om tot het Parlements gebouw door te diingen en enige traangasbommen in de vergaderzaal te gooien. Alleen de krachtige figuur van de minister-president, David Ben-Gurion, speelde het klaar om door de walm van het traangas heen zgn redevoering voort te zetten. Daarna beef verder alles rustig, alleen in kranten en pamfletten werd de discussie over dit punt voortge zet. Daaruit en ook uit de overal op de muren geschilderde leuzen als „Wij verkopen onze beginseeln niet voor dollars", „Wij onderhandelen niet met moordenaars", enz. bleek, dat de gedachte om schadevergoe ding van de Duitsers te aanvaarden zonder dat een morele kentering bij hen duidelijk aan de dag was getre den, in brede lagen van het volk ze ker ook buiten de Cherut-partij om op weerstand stuitte. PARTIJ-POLITIEKE VER HOUDINGEN. De regering wordt sedert de eer ste verkiezingen gevormd door een coalitie van de Arbeiderspartij, die ruim 37 van de stemmen heeft door: Ds. M. ENKER. en de Orthodox-Joodse partgen, die over ruim 11 van het kiezers corps beschikken. Daarnaast zgn in de oppositie van betekenis behalve de genoemde Cherut, die bij de laat ste verkiezingen ongeveer 7 der stemmen behaalde, de algemene Zio nisten met 16 die men vergelijken kan met de V.V.D. ten onzent, en de links-socialistische partij met 12% 9ó, die tussen de arbeiderspartg en de communisten in staat. De laat- sten hebben slechts 4 van de stemmen kunnen aantrekken. Daar bij moet nog in aanmerking geno men worden, dat een groot deel van hun kiezers uit Arabieren bestond, die door hun stem niet van hun com munisme, maar van een zekere on tevredenheid blijk gaven. Uit deze constellatie zal een inge wijde kunnen begi'ijpen, dat ook in Israël de binnenlandse politieke strijd gevoerd wordt over het aan deel van leiding en vrijheid in de economie. Momenteel overheerst nog de geleide economie. Dit is op zich zelf al begrijpelijk in een land, dat zo kort nog een oorlog achter zich heeft en met een geforceerde immi gratie en opbouw worstelt. Maar het heeft bovendien ook nog histo rische achtergronden. Vóór de staat- vorming werd de ontwikkeling van het Joodse volksdeel in het toenma lige Palestina gedragen door de col lectieve nederzettingen. Ook de vak bonden speelden een grote rol in de economische ontwikkeling. Zg stre den niet alleen als ten onzent voor de sociale belangen der arbeiders, maar zetten ook zelf ondernemingen op touw. Zo is het "grootste bouw bedrijf in Israël Solel Boneh, dat eigen cementfabrieken, steenbakke rijen en andere werken in eigendom heeft, bezit van de vakbond. Waar dit bedi-yf ook nog door de regering begunstigd wordt, hebben de kleine particuliere bouwers heel weinig kan sen. In 1950 alleen had Solel Roneh 6.250.000 arbeidsdagen. Als u in één van de steden pro beert om aan een busconducteur een fooitje te geven, zal hg' dat met een beleefde glimlach beslist weigeren. Waarschijnlijk heeft hg een groter inkomen dan u, want hij is behalve conducteur ook mede-aandeelhouder in de onderneming. Het hele busvr- voer, zowel in als tussen de steden, is in handen van arbeiders-coöpera ties, die ook in deze tak van vervoer een monopolie-positie innemen. Hoewel dit op het ogenbilk wel eens nadelen heeft, zoals elk mono polie, is het aan het begin toch een groot voordeel voor de economische ontwikkeling van het land geweest, toen de particuliere ondernemers de grote risico's, die er toen waren, niet durfden te nemen. Het wereldgebeuren Zaken doen in China Hei sluiten van de Engelse han delshuizen in China is dezer da gen eindelijk officieel bekend gemaakt. De Britse regering is met een nota op het toneel verschenen teneinde Peking te bewegen de eva cuatie van de nog in China verblij vende Engelse zakenlieden, alsmecie de gestadige ontmanteling der be- trelionde bedrijven, zo vlot mogelijk te doen verlopen. De beslissing om de door Britten beheerde firma's te liquideren, hing reeds maanden in de lucht. Ze is eigenlijk alleen maar op gehouden door de nu ijdel gebleken hoop dat de omstandigheden zich nog ten goede zouden keren. De Britse bedrgven, die hun deuren zullen sluiten hebben meer In China dan met China handel gedreven. Hun gezamenlijke investeringen worden op drie milliard gulden geschat, of wel twee milliard gulden minder dan de Engelse beleggingen in Perzië. De hoop op enigerlei vorm van compen satie wordt in de Britse hoofdstad als nihil aangeslagen. Politieke waar nemers geloven niet dat er nog iets te redden valt, welke pogingen er ook in het werk zullen worden gesteld om de grote verscheidenheid van En gelse bezittingen op de een of andere manier te realiseren. De motieven, welke de Britten voor de sluiting van hun be drijven in China aanvoeren, dra gen een zuiver zakelyk karakter. Sinds dc vestiging van het commu nistisch regiem in Peking worden de Engelse firma's op elke mogelijke wijze in hun bewegingsvrijheid be lemmerd. Ofschoon er practisch geen zaken meer worden gedaan, zgn be drijven als Unilever, Sassoon en John Swire Zoon verplicht hun omvang rijke staven personeel aan te houden. De lasten worden nog verzwaard door onredelijke boete's en buiten sporig hoge belastingen. Vele Britse firma's zgn door deze opzettelijk in de weg gelegde hindernissen noodlij dend geworden. Ze leven van kapi taal, dat uit het moederland wordt geïmporteerd of van hun gestadig slinkende reserves. In Londen legt men er voortdurend weer de nadruk op dat de evacuatie uit China niet betekent dat de Anglo- Chinese handelsbetrekkingen op het punt staan verbroken te worden. Volgens woordvoerders blijft de posi tie van Honkong ongewijzigd, evenals de handel tussen Engeland en China. De Britse regering, zo wordt hier nog aan toegevoegd, zal alles in het werk blijven stellen om de zakelijke rela ties met het regiem van Mao-Tse- Tsun in stand te houden en eventu eel uit te breiden. Hoe optimistisch deze uitlatingen ook mogen klinken, men kan moeilijk aannemen dat de En gelsen er zelf nog in geloven. De ervaringen van de laatste twee jaar hebben de Britse regering geleerd, dat ze met al haar geduld en al haar tact niets en dan ook niets in Peking kan bereiken. Ze heeft de ene diplo matieke belediging na de andere moe ten slikken en ze heeft haar Chargé d'Affaires als een speelbal moeten laten gebruiken. Vernedering en ge zichtsverlies zijn de enige vruchten van haar politiek geweest. Door de Engelse zakenlieden het verblijf in China onmogelijk te maken, heeft Mao getoond zich weinig om Groot Brittannië te bekommeren. Als zgn eigen belangen niet met die van En geland stroken, lapt hij de laatste aan zijn laars. De houding van Peking stelt de „toenaderingspoging", die de Chinese handelsdelegatie de vorige maand op de Econ. Conferentie in Moskou heeft gedaan, wel in een bijzonder vals daglicht. Tegelijkertijd roept ze ook twijfel op over de wijsheid van Engeland's veel gecritiseerae besluit (Januari 1950) om communistisch China de jure te erkennen. Door ver scheidene Britse kranten wordt de vraag dan ook aan de orde gesteld, of de nieuw ontstane toestand geen aanleiding moet zijn om de diploma tieke betrekkingen met Peking op nieuw onder ogen te zien.' Dat dit terstond zal gebeuren, is wel niet erg waarschijnlijk, maar het is natuurlijk denkbaar, dat de conservatieve rege ring deze mogelijkheid zal aangrijpen om enige druk uit te oefenen op de regering in Peking. Mice Williams naar huis vervoerd. D Beverwijkse koorddanseres Ali ce Williams, welke tijdens de Konin- ginnefeesten te Bergen op Zoom naar beneden stortte tijdens haar optreden, is thans na een verblijf van ruim vier weken, van het ziekenhuis te Bergen op Zoom, naar haar ouder lijke woning vervoerd. De opgelopen verwondingen zijn echter van dien aard, dat zij nog enige weken verpleegd zal moeten worden en het nog wel enige tijd zal duren eer zg weer kan optreden. EEN OVER (Nadruk verboden). GOUDGRAVERS m ,Wasawasa" is de exotische titel van een avonturenroman, verlucht met fraaie foto's, over de belevenis sen van een-Zweed, die aan het einde van de 19e eeuw naar Amerika ver trok en daar verscheidene jaren door bracht temidden van de goudgravei-s en trappers in Canada en Alaska. Een andere Zweed Hans G. Wester- lund, kwam met hem in aanraking en beschreef in „Wasawasa" het le ven van zijn landgenoot Harry Macfie in de wildernis van het machtige „Nordland". „Wasawasa" betekent in de taal der Indianen „vér... vérweg" en geeft het gevoel van verlangen weer, waarmee twee oude vrienden denken aan de tgd, toen zij samen als gouddelvers en pelsjagers het avontuur zochten in Alaska en Ca nada, ten tijde van de goudkoorts. Het werd een boeiend verhaal, waarin het zuivere, ongerepte wilder nisleven levendig en waarheidsge trouw werd weergegeven. M. J. Molanus-Stamperius vertaal de het boek uit het Zweeds en het werd uitgegeven bij J. M. Meulenhoff in Amsterdam.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1952 | | pagina 5