C
Vijftig jaar geleden eindigde de
Boerenoorlog
Luidruchtige actie van vroegere
terroristen
BOEK
r-
L
INTERNATIONALE POLITIE
ZOEKT LONDENS COLLEGA
VrUENSDAG 28 MEI 1952
PROVIN Cl ALB ZEEUWSE COUR A NT
GROOT MEDELEVEN VAN NEDERLANDSE VOLK.
Engeland veroverde Transvaal
en de Oranje Vrijstaat
(Van onze correspondent in Kaapstad).
Op 31 Mei is liet vijftig jaar geleden dat er, na een oorlog die de gehele
wereld en met name Nederland in beroering bracht, vrede gesoten werd
tussen Engeland en de beide Zuulafrikaanse Boerenrepublieken Transvaal
en Oranje Vrjjstraat. De bloedige strijd die in 1899 begon, eindigde op 31
Mei 1902 met de vrede van Vereeniging, die de ondergang van de beide re
publieken betekende. Engeland beheerste van dat ogenblik af, behalve het
reeds eerder geannexeerde Natal en de reeds vroeger veroverde Kaap
provincie, óók de gebieden, die de Boeren, als resultaat van hun „grote
trek" met eindeloze moeite en ten koste van enorme opofferingen voor
zich zelf en hun kinderen hadden ontsloten.
De goudvondsten hadden met na
me Transvaal è.1 te begerenswaardig
gemaakt voor het Britse imperialis
me dier dagen; de materiële rijkdom
der republieken werd hun politieke
ondergang. Reeds in de jaren 1880
1881 had de Engelse regering ge
poogd, door geweld de Boeren tot
ovex-gave te dwingen. Maar deze po
ging was mislukt. In de negentiger
jaren, toen de Boeren niet geneigd
bleken te voldoen aan nieuwe eisen,
werd, onder leiding van de eerste
minister van Kaapland de beken
de Cecil Rhodes de tweede oorlog
voorbereid. De diplomatieke betrek
kingen werden slechter en slechter,
de opkomende goudstad Johannes-
Door: A. KAPTEIN
J
burg werd in het geheim van wapens
voorzien, de Engelsen in die stad
gingen zich steeds meer verzetten
tegen de regering van president Paul
Kruger en stelden steeds hoger eisen.
Toen de door de Engelsen ver
wachte revolutie onder de heteroge
ne bevolking van Johannesburg ech
ter uitbleef, deed dr. Jameson, die
administrateur was van Rhodesië, op
aanstichten van Cecil Rhodes in 1895
een doldrieste en bij vooi-baat tot
mislukking gedoemde militaire oyer-
val. HQ en zijn vrijbuiters wer
den door de Boerencommando's
tot onvoorwaardelijke overgave ge
dwongen en daarmee was het gevaar
voor de souvereiniteit van de Boeren
republieken voorlopig opnieuw afge
wend.
ENGELAND ZET DOOR.
Van dat ogenblik pakten zich de
oorlogswolken samen boven Paul
Ki'ugers Transvaal en boven de
Oranje Vrijstaat, welks president de
271
Laten we eens veronderstellen, dat
zich temidden van Uw oude familie
papieren een document bevindt, dat
het testament van een 17e eeuwse
zeerover blijkt te zijn. Hoe dit stuk
tussen Uw familiepapieren is beland,
gaat ons geen steek aan. Het geluk
kigste is, dat de zeerob U tot eige
naar benoemt van een schat, die hij
in 40 jaar van vlijtige zeeroverij heeft
bijeengegaard, en die hij, even voor
zijn dood, netjes in een zeemanskist
heeft gepakt en in de grond gestopt.
Zijn eigendom aldus beveiligend te
gen aanslagen van vreemden heeft
de goede oude zeerover er het zwaard
bij neergelegd en enkelen van zijn
getrouiven hebben hem een eerlijke
begrafenis bezorgd. Op zijn graf heb
ben zij de bezaansmast van zijn laat
ste schip geplant, opdat ieder zou
weten waar de laatste rustplaats van
deze geduchte rover is. Geen sterve
ling kan aan die plek voorbijgaan
zonder met angst zijn portefeuille te
omklemmen.
Maar goed, laten wij de man niet
langer belasten. Zijn testament be
vindt. zich in Uw handen en nu gaat
het er maar om de waardevolle spul
len te vinden. De erflater heeft U
omtrent de plaats niet in het onze
kere gelaten. Vanaf de mast op zijn
graf gaat U Zuidwaarts nu ar een na
burige eikenboom, waarbij u onder
het voortgaan dient ie letten op het
aantal passen wat U aflegt. Bij de
eik aangekomen, maakt U een recht
hoek naar links, evenveel passen ne
mend als U zojuist heeft geteld. Is dit
geschied, dan slaat U op deze plek
een paaltje in de grond, daarna gaat
U naar de mast op het graf van de
zeerover terug en, Uw passen tellend,
begeeft U zich wederom Zuidwaarts
naar een nabije beukenboom, waar U
een rechte hoek naar rechts maakt
en de zoeven gemaakte passen aftelt.
Op die plek slaat U eveneens een
paaltje in de grond. Precies op de
helft van de lijn, die de beide paal
tjes verbindt, bevindt zich de plaats,
waar de schat begraven ligt. U be
hoeft de spade maar in de grond te
steken en U bent in de vermogensbe
lasting aangeslagen. Gemakkelijker
kan het al niet. Helaas, voor wij met
U ons verheugen in Uw welstand, is
er nog iets onplezierigs te vertellen.
In de loop der eeuwen is de mast
op het graf van de zeerover ten of
fer gevallen aan de verwering en er
is geen splinter, zelfs geen spoor
meer van te bekennen. Zodoende is
ook de plek, waar Uw begunstiger
begraven ligt, volkomen onbekend.
Alleen de beuk en de eik staan er nog
als stille getuigen van de testamen
taire beschikking.
Voelt U zich beetgenomen nu de
sleutel tot het vinden van de schat
U onthouden wordt, wanhoopt dan
niet, want U kunt de schat uit de tal
loze plaatsen waar ze wel kan lig
gen precies aanwijzen met behulp van
de twee bomen.
Probeert U het maar in Uw tuin,
het gemeentepark of op andere wijze.
Onbegrijpelijk hè?
H. Pétillon.
eei'biedwaardige Martinus Theunis
Steyn was. Toen nieuwe onderhande
lingen faalden, besloot de Britse pre
mier Lord Salisbury, in neuwe sa
menwerking-met zijn collega's Cham
berlain en Balfour, het vraagstuk
door oorlog op te lossen. Gedurende
het gehele najaar- van 1899 werden
troepen en oorlogsmateriaal naar
Zuid-Afrika gebracht en toen de
Britse regering in October ook een
deel van de militaire reserves onder
de wapenen riep, stelde Paul Kruger
een ultimatum, waarin hij terug
trekking der Engelse troepen eiste.
Een paar dagen later sloot de Oran
je Vrijstaat zich bij dit utimatum
aan.
Temeer omdat juist een jaar te
voren de Britse politieke invloed in
Kaapland bij de verkiezing een ge
voelige klap had gekregen, besloot
Londen snel door te tasten. Er moest
door de kracht der wapenen, een
verenigd Zuid-Afrika onder Britse
vlag tot stand komen. De dagen van
de vrije Boerenrepublieken van
Transvaal en Oranje Vrijstaat wa
ren geteld.
ONGELIJKE KRACHTEN.
De oorlog, die op 11 October 1988
uitbrak, was een oorlog tussen onge
lijke machten. Hoe dapper ook de
Boerencommando's onder generaals
als Piet Cronjé, Botha en Christiaan
de Wet mochten vechten tegen
de overmacht der Britse legers wa
ren zij tenslotte niet opgewassen.
Schitterende wapenfeiten als die van
Magersfontein en Spioenkop konden
niet vei'hinderen, dat de Engelse
troepen onder Lord Kitchener steeds
dieper het land introkken.
Paul Kruger, de oude president,
was uitgeweken naar «Europa op het
Ned. oorlogsschip Gelderland, dat
hem ter beschikking gesteld was
door de jeugdige koningin Wilhelmi-
na. Vergeefs vroeg hij in Europa
om militaire hulp. Men ontving hem
vriendelijk, ja met uitbundig enthou
siasme en warme sympathie, maar
n der landen van Europa durfde
het op te nemen tegen het machti
ge Engeland dier Victoriaanse da-
;en. Kruger was niets meer dan een
lanneling, wien niets was overgeble
ven dan zijn onschokbaar geloof in
een hogere Rechtvaardigheid en in
de uiteindelijke zege van zijn volk.
De oorlog nam intussen voor de
Boeren een steeds slechter wending.
De verwoesting van hun boerderijen
en het wegvoex-en van hun ongeluk
kige vrouwen en kinderen naar con-
centratiekampen (waarin binnen
acht maanden ruim 26000 vrouwen
en kinderen een kwart van de be
volking! van honger en ellende
omkwamen) maakten de Boeren
moedeloos. De verwoestingen in hun
land en de veriezen aan mensenlevens
werden tenslotte zo groot, dat ver
der strijden onverantwoordelijk zou
zijn geweest. Op 31 Mei 1902 aan
vaardden de Boeren de Britse vre
desvoorwaarden. Transvaal en Oran
je Vrijstaat werden Engelse kolonies.
NEDERLAND LEEFDE MEE.
De ganse wereld heeft met het
drama van de ondergang der vrije
Boerenrepublieken intens medege
leefd. Maar geen land heeft zoveel
daadwerkelijke steun verleend als
Nederland. Honderdduizenden gul-
V.
Twee uitspraken.
„De enige kwestie die moet
worden uitgevochten tussen
de Hollanders in Zuid-Afrika
en het Engelse ras is: wie de
macht zal hebben, de Boeren
republieken of de Engelse
kroon".
Opperbevelhebber Lord
Wolseley in 1899.
„Ek is daarvan oortuig, dat
God ons volk vry sal maak.
Die Heer weet sy tyd!"
Paul Kruger in 1901.
J
dens werden door in allerijl gevorm
de comité's bijeengebracht, kleding
en goederen werden ingezameld, drie
ambulances werden uitgezonden en
honderden meldden zich aan voor
vrijwillige krijgsdienst in de legers
der Boeren. Nederland stond, voorzo
ver het maar enigszins mogelijk was,
achter zijn lijdende stamverwanten
in het verre Zuid-Afrika.
EN TÓCH GEWONNEN.
De vrijheid, waarvoor de Boeren
in hun 'oorlogen tegen Engeland
vochten, hebben zij, hoe radicaal
hun ondergang in 1902 ook scheen
tóch verkregen. Hun gevoelens van
nationale saamhorigheid, versterkt
door hun taalstrijd en hun moeiza
me werk voör eigen cultuur en eigen
politiek leven, hebben hun na een
halve eeuw van worstelen de meer
derheid in het parlement en daar
door de vrijwel absolute souvereini
teit geschonken. Zij zijn weer de
meesters in de gehele Unie van Zuid-
Afrika.
De Engelsgezinden bevinden zich
in de verdedigende positie van een
minderheid, die er zich van bewust is
dat de Boeren op politiek terrein
heroverd hebben, wat zij een halve
eeuw geleden, op het slagveld, ver
loren. Een van de parlementsleden
der regeringspartij, die de wederop
standing van het Boerenvolk heeft
helpen verwezenlijken, is de oud-Ne
derlander Harm Oost. Hij kwam als
jongeman naar Zuid-Afrika om met
het geweer in de hand de mannen
van Kruger en Steyn te helpen in hun
ongelijke strijd en hg heeft, in de
halve eeuw die thans voorbij is,
krachtig deelgenomen aan het vre-
deswei'k van de politieke, maat
schappelijke en culturele restauratie.
Zgn aanwezigheid in de Volksraad
is een levende heiinnering aan de
nauwe banden die er tussen Zuid-
Afrika en Nedeiiand hebben bestaan.
Terwyl de Amerikanen een straalbommemverper, de Boeing B 52-Strato-
fotress thans in serie bouwen (boven), verschynt in het blad „Aviation
Age" een bericht dat in Rusland proefvluchten worden gemaakt met een
nieuwe tweezits-straaljager, de Mig-15F. Boven: de eerste niet geretou
cheerde foto van Amerika's nieuwste jet-superbommenwerper, de Boeing-
B 52 Statofortress. Onder: De Russische Luchtmacht maakt in Oost-
Duitsland proefvluchten met een nieuwe tweepersoons straaljager, vol
gens het blad „Aviation Age." De nieuwe nachtjager voor alle weer, de
Mig 15 F, schijnt gewapend te zgn met zwaar kaliber kanonnen, waarvan
twee aangebracht zjjn onder de neus van het toestel.
GEHEUGENVERLIES
Lid van de Veiligheidsdienst van Marlborough House
verdwenen.
(Van onze correspondent)
LONDEN, I^Iei De gehele Britse politiemacht zoekt sinds een week
naar de spoorloos verdwenen 43-jarige Londense sergeant van politie
Alexander Mackenzie Mitchell, een lid van de veiligheidsdienst te Marl
borough House, de Londense woning van de oude Koningin Mary.
Op verzoek van Scotland Yard, die
zich gewend heeft tot Interpol, de in
ternationale politieorganisatie, waar
van het hoofdkwartier in Parijs is,
heeft het onderzoek zich thans uitge
breid tot West Duitsland. Met name
in Hannover worden momenteel alle
nachtclubs, hotels en bars afgezocht
in de jacht op de verdwenen politie
man. Hoewel de Yard reeds "heeft
vastgesteld dat Mitchell niet per
vliegtuig uit Engeland is vertrokken,
gelooft men dat lirj Engeland heeft
verlaten en zich vermoedelijk in
West-Duitsland bevindt. Mitchell's
flat in Londen wordt dag en nacht
door detectives bewaakt. Zgn hevig
verontruste vrouw heeft zolang haar
intrek genomen bij familieleden.
Omtrent de reden van zijn verdwij
ning tast men nog in het duister. Het
is echter mogelijk, aldus de Yard, dat
Mitchell tijdelijk zijn geheugen heeft
verloren. Mitchell, die als security
officier een grondige kennis had van
de veiligheidsmaatregelen in Marlbo
rough House, werd deze week offici
eel als „vermist" genoteerd en tevens
in zgn afwezigheid uit zgn
functie geschorst. Hij was reeds voor
de oorlog by de Londense politie en
was gedetacheerd bij het Cannon
Row politiebureau in het district
Westminster.
Gedurende de oorlog was hg een
squadron-leider in de R.A.F. Van
1945 tot Januari jl. was hij in Duits
land gestationneerd als security-of
ficer bij het Britse bezettingsleger.
Sindsdien was hg weer in dienst van
de Londense politie, met de speciale
taak van de beveiliging van Marlbo
rough House.
Tijdens zijn dienst bij de R.A.F.
liep Mitchell tweemaal een schedel
fractuur op, toen hij als jagerpiloot
werd neergeschoten, eerst in een
Beaufighter en daarna in een Mos
quito. Het wordt mogelijk geacht, dat
dit thans nog een tijdelijk geheugen
verlies heeft kunnen veroorzaken.
Zijn vrouw is de laatste persoon,
die hem in Londen gezien heeft. Zij
heeft verklaard dat hg ruim een
week geleden zei, dat hij een vriend
in Sevenoaks, in Kent, ging opzoe
ken, die hg in Duitsland ontmoet had.
Sindsdien is gebleken dat Mitchell
niet naar Sevenoaks is gegaan en
vanaf die dag spoorloos was.
Gijzeling van Hommerson
met 12 dagen verlengd.
De Amsterdamse rechtbank heeft
Dinsdag uitspraak gedaan in de
„zaak A. H. Hommerson" en beschikt
dat de gijzeling van deze Zaandam-
se journalist opnieuw met 12 dagen
wordt verlengd. Dat betgkent dat
Hommerson nu tot 12 Juni a.s. in gij
zeling kan worden gehouden.
HET TEGENWOORDIGE ISRAEL.
Vakbond heeft grote invloed
op het economisch leven
Israël, Mei Toen ik enige maanden geleden van de vlieghaven Lydda
in een auto naar Jeruzalem reed, vertelde een Israëlische medepassagiere
met verontwaardiging, dat er de avond tevoren in Jeruzalem dingen ge.
beuxd waren, waarover zij zich diep schaamde. Eén der partijen, de Cherut,
had een onverwachte betoging op touw gezet tegen de onderhandelingen
met de Duitsers over herstelbetalingen aan Israël. Cherut betekent „vry-
heïd" en deze party omvat de politieke erfgenamen van de vroegere terro
risten uit de Engelse mandaatstgd. Haar programma is extreem nationa
listisch.
Op de avond voor mijn gesprek
met de jonge Israëlische beraad
slaagde de Knesset, dat is 't Israëli
sche parlement, over de onderhande
lingen aangaande herstelbetalingen
van Duitsland. De regeling was toen
nameijk van plan de inmiddels in
ssenaar gevoerde besprekingen te
„innen over betalingen van de ma
teriële schade, die de Duitsers aan
de Joden onder Hitier hadden be
rokkend. Deze betalingen mochten
in geen geval opgevat worden als
compensatie voor de moorden en het
andere lichamelijke leed, dat het
Joodse volk was aangedaan. Maar
zelfs onder die voorwaarden was de
Cherut tegen elke aanvaarding van
geld van degenen, die zij nog steeds
zagen als de moordenaars van hun
ouders, broeders en zusters.
Door het onverwachte van de be
toging waren slechts op het laatste
nippertje politiekraehten samenge
trokken. Ook aarzelden deze kracht
dadig in te grijpen, omdat het de
eerste maal in de geschiedenis van
de Staat was, dat zij tegen hun ei
gen volksgenoten moesten optreden.
Waar men nog kort geleden broeder
lijk samen tegen buitenlandse vijan
den gestreden had, viel dit niet mak
kelijk. Zodoende slaagden de demon-
stranten erin om tot het Parlements
gebouw door te diingen en enige
traangasbommen in de vergaderzaal
te gooien. Alleen de krachtige figuur
van de minister-president, David
Ben-Gurion, speelde het klaar om
door de walm van het traangas heen
zgn redevoering voort te zetten.
Daarna beef verder alles rustig,
alleen in kranten en pamfletten werd
de discussie over dit punt voortge
zet. Daaruit en ook uit de overal op
de muren geschilderde leuzen als
„Wij verkopen onze beginseeln niet
voor dollars", „Wij onderhandelen
niet met moordenaars", enz. bleek,
dat de gedachte om schadevergoe
ding van de Duitsers te aanvaarden
zonder dat een morele kentering bij
hen duidelijk aan de dag was getre
den, in brede lagen van het volk ze
ker ook buiten de Cherut-partij om
op weerstand stuitte.
PARTIJ-POLITIEKE VER
HOUDINGEN.
De regering wordt sedert de eer
ste verkiezingen gevormd door een
coalitie van de Arbeiderspartij, die
ruim 37 van de stemmen heeft
door: Ds. M. ENKER.
en de Orthodox-Joodse partgen, die
over ruim 11 van het kiezers
corps beschikken. Daarnaast zgn in
de oppositie van betekenis behalve
de genoemde Cherut, die bij de laat
ste verkiezingen ongeveer 7 der
stemmen behaalde, de algemene Zio
nisten met 16 die men vergelijken
kan met de V.V.D. ten onzent, en
de links-socialistische partij met 12%
9ó, die tussen de arbeiderspartg en
de communisten in staat. De laat-
sten hebben slechts 4 van de
stemmen kunnen aantrekken. Daar
bij moet nog in aanmerking geno
men worden, dat een groot deel van
hun kiezers uit Arabieren bestond,
die door hun stem niet van hun com
munisme, maar van een zekere on
tevredenheid blijk gaven.
Uit deze constellatie zal een inge
wijde kunnen begi'ijpen, dat ook in
Israël de binnenlandse politieke
strijd gevoerd wordt over het aan
deel van leiding en vrijheid in de
economie. Momenteel overheerst nog
de geleide economie. Dit is op zich
zelf al begrijpelijk in een land, dat
zo kort nog een oorlog achter zich
heeft en met een geforceerde immi
gratie en opbouw worstelt. Maar
het heeft bovendien ook nog histo
rische achtergronden. Vóór de staat-
vorming werd de ontwikkeling van
het Joodse volksdeel in het toenma
lige Palestina gedragen door de col
lectieve nederzettingen. Ook de vak
bonden speelden een grote rol in de
economische ontwikkeling. Zg stre
den niet alleen als ten onzent voor
de sociale belangen der arbeiders,
maar zetten ook zelf ondernemingen
op touw. Zo is het "grootste bouw
bedrijf in Israël Solel Boneh, dat
eigen cementfabrieken, steenbakke
rijen en andere werken in eigendom
heeft, bezit van de vakbond. Waar
dit bedi-yf ook nog door de regering
begunstigd wordt, hebben de kleine
particuliere bouwers heel weinig kan
sen. In 1950 alleen had Solel Roneh
6.250.000 arbeidsdagen.
Als u in één van de steden pro
beert om aan een busconducteur een
fooitje te geven, zal hg' dat met een
beleefde glimlach beslist weigeren.
Waarschijnlijk heeft hg een groter
inkomen dan u, want hij is behalve
conducteur ook mede-aandeelhouder
in de onderneming. Het hele busvr-
voer, zowel in als tussen de steden,
is in handen van arbeiders-coöpera
ties, die ook in deze tak van vervoer
een monopolie-positie innemen.
Hoewel dit op het ogenbilk wel
eens nadelen heeft, zoals elk mono
polie, is het aan het begin toch een
groot voordeel voor de economische
ontwikkeling van het land geweest,
toen de particuliere ondernemers de
grote risico's, die er toen waren, niet
durfden te nemen.
Het wereldgebeuren
Zaken doen
in China
Hei sluiten van de Engelse han
delshuizen in China is dezer da
gen eindelijk officieel bekend
gemaakt. De Britse regering is met
een nota op het toneel verschenen
teneinde Peking te bewegen de eva
cuatie van de nog in China verblij
vende Engelse zakenlieden, alsmecie
de gestadige ontmanteling der be-
trelionde bedrijven, zo vlot mogelijk
te doen verlopen. De beslissing om
de door Britten beheerde firma's te
liquideren, hing reeds maanden in de
lucht. Ze is eigenlijk alleen maar op
gehouden door de nu ijdel gebleken
hoop dat de omstandigheden zich nog
ten goede zouden keren.
De Britse bedrgven, die hun deuren
zullen sluiten hebben meer In China
dan met China handel gedreven. Hun
gezamenlijke investeringen worden
op drie milliard gulden geschat, of
wel twee milliard gulden minder dan
de Engelse beleggingen in Perzië. De
hoop op enigerlei vorm van compen
satie wordt in de Britse hoofdstad
als nihil aangeslagen. Politieke waar
nemers geloven niet dat er nog iets
te redden valt, welke pogingen er ook
in het werk zullen worden gesteld om
de grote verscheidenheid van En
gelse bezittingen op de een of andere
manier te realiseren.
De motieven, welke de Britten
voor de sluiting van hun be
drijven in China aanvoeren, dra
gen een zuiver zakelyk karakter.
Sinds dc vestiging van het commu
nistisch regiem in Peking worden de
Engelse firma's op elke mogelijke
wijze in hun bewegingsvrijheid be
lemmerd. Ofschoon er practisch geen
zaken meer worden gedaan, zgn be
drijven als Unilever, Sassoon en John
Swire Zoon verplicht hun omvang
rijke staven personeel aan te houden.
De lasten worden nog verzwaard
door onredelijke boete's en buiten
sporig hoge belastingen. Vele Britse
firma's zgn door deze opzettelijk in
de weg gelegde hindernissen noodlij
dend geworden. Ze leven van kapi
taal, dat uit het moederland wordt
geïmporteerd of van hun gestadig
slinkende reserves.
In Londen legt men er voortdurend
weer de nadruk op dat de evacuatie
uit China niet betekent dat de Anglo-
Chinese handelsbetrekkingen op het
punt staan verbroken te worden.
Volgens woordvoerders blijft de posi
tie van Honkong ongewijzigd, evenals
de handel tussen Engeland en China.
De Britse regering, zo wordt hier nog
aan toegevoegd, zal alles in het werk
blijven stellen om de zakelijke rela
ties met het regiem van Mao-Tse-
Tsun in stand te houden en eventu
eel uit te breiden.
Hoe optimistisch deze uitlatingen
ook mogen klinken, men kan
moeilijk aannemen dat de En
gelsen er zelf nog in geloven. De
ervaringen van de laatste twee jaar
hebben de Britse regering geleerd,
dat ze met al haar geduld en al haar
tact niets en dan ook niets in Peking
kan bereiken. Ze heeft de ene diplo
matieke belediging na de andere moe
ten slikken en ze heeft haar Chargé
d'Affaires als een speelbal moeten
laten gebruiken. Vernedering en ge
zichtsverlies zijn de enige vruchten
van haar politiek geweest. Door de
Engelse zakenlieden het verblijf in
China onmogelijk te maken, heeft
Mao getoond zich weinig om Groot
Brittannië te bekommeren. Als zgn
eigen belangen niet met die van En
geland stroken, lapt hij de laatste
aan zijn laars.
De houding van Peking stelt de
„toenaderingspoging", die de Chinese
handelsdelegatie de vorige maand op
de Econ. Conferentie in Moskou
heeft gedaan, wel in een bijzonder
vals daglicht. Tegelijkertijd roept ze
ook twijfel op over de wijsheid van
Engeland's veel gecritiseerae besluit
(Januari 1950) om communistisch
China de jure te erkennen. Door ver
scheidene Britse kranten wordt de
vraag dan ook aan de orde gesteld,
of de nieuw ontstane toestand geen
aanleiding moet zijn om de diploma
tieke betrekkingen met Peking op
nieuw onder ogen te zien.' Dat dit
terstond zal gebeuren, is wel niet erg
waarschijnlijk, maar het is natuurlijk
denkbaar, dat de conservatieve rege
ring deze mogelijkheid zal aangrijpen
om enige druk uit te oefenen op de
regering in Peking.
Mice Williams naar huis vervoerd.
D Beverwijkse koorddanseres Ali
ce Williams, welke tijdens de Konin-
ginnefeesten te Bergen op Zoom
naar beneden stortte tijdens haar
optreden, is thans na een verblijf van
ruim vier weken, van het ziekenhuis
te Bergen op Zoom, naar haar ouder
lijke woning vervoerd.
De opgelopen verwondingen zijn
echter van dien aard, dat zij nog
enige weken verpleegd zal moeten
worden en het nog wel enige tijd zal
duren eer zg weer kan optreden.
EEN
OVER
(Nadruk verboden).
GOUDGRAVERS m
,Wasawasa" is de exotische titel
van een avonturenroman, verlucht
met fraaie foto's, over de belevenis
sen van een-Zweed, die aan het einde
van de 19e eeuw naar Amerika ver
trok en daar verscheidene jaren door
bracht temidden van de goudgravei-s
en trappers in Canada en Alaska.
Een andere Zweed Hans G. Wester-
lund, kwam met hem in aanraking
en beschreef in „Wasawasa" het le
ven van zijn landgenoot Harry Macfie
in de wildernis van het machtige
„Nordland". „Wasawasa" betekent in
de taal der Indianen „vér... vérweg"
en geeft het gevoel van verlangen
weer, waarmee twee oude vrienden
denken aan de tgd, toen zij samen
als gouddelvers en pelsjagers het
avontuur zochten in Alaska en Ca
nada, ten tijde van de goudkoorts.
Het werd een boeiend verhaal,
waarin het zuivere, ongerepte wilder
nisleven levendig en waarheidsge
trouw werd weergegeven.
M. J. Molanus-Stamperius vertaal
de het boek uit het Zweeds en het
werd uitgegeven bij J. M. Meulenhoff
in Amsterdam.