Zeeland oud...
ZEELAND NIEUW
J
Churchill wil tweemaal per dag
een
bad
nemen
I
POLITIEKE CRISIS IN ZUID-
AFRIKA PLOTSELING VOORBIJ
r
C.,
D'
VRIJDAG 23 MEI 1952
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
LIJFWACHTER VERTELT:
Hij drinkt en rookt zeer matig!
(Van onze correspondent)
LONDEN, Mei Winston Churchill rookt beslist niet zo veel als in
het algemeen op grond van de ontelbare foto's en films, die men van
gezien heeft, aangenomen wordt en evenmin is hy de hartstochtelijke
heihebber van whisky, als hoedanig Mussolini hem in de oorlog trachtte
voor te stellen. Hy heeft echter andere, minder bekende hartstochten en
antipathieën. Daarover weet een ingewijde te vertellen, namelijk zijn
trouwe lijfwachter, die hem gedurende de zes oorlogsjaren als een scha
duw gevolgd is.
Thompson, de vroegere inspecteur
van Scotland Yard, had zich al uit
de politiedienst teruggetrokken en
zich aan zijn levensmiddelenzaak ge
wijd, toen hij op een goede dag ge
roepen werd om de bescherming van
de Britse premier op zich te nemen.
In deze functie heeft hij alle grote
figuren leren kennen, die aan de
kant van de Geallieerden optraden,
door INA ADEM A.
wat hem nu in staat stelt zijn memoi
res te schrijven.
Thompson ruimt op grond van zijn
ervaring enige legenden uit de weg;
Churchill drinkt veel minder, dan
men denkt. Als hij by luchtaanvallen
steeds met een fles whisky in de
schuilkelder kwam, waar hy dan als
een leeuw in een kooi met grote pas
sen op en neer liep, dan dronk hij
de gehele tijd meestal maar een of l met vluchtelingen, maar
twee slokjes, misschien alleen om
zijn reputatie op te houden. En tij
dens de urenlange discussies, die
Churchill moest houden, zag men
dikwijls een glas naast hem staan,
waar hij nooit naar greep.
ill tijdens de oorlog moest leiden!
Eens liet men in Egypte de trein,
waarmee de premier reisde, stoppen
om uit de locomotief warm water te
halen. Een andere keer, midden in de
slag om Engeland, kwam Churchill in
Bristol aan, dat juist een zwaar bom
bardement achter de rug had. Eerst
informeerde hy naar de slachtoffers
en de materiële schade, daarna wend
de hy zich tot de directeur van zijn
hotel: „Kan ik een bad nemen?"
„Ja zeker", antwoordde deze onver
stoorbaar en zette meteen het hele
personeel aan het werk om in alle
mogelijke kommen en kannen, zelfs
conservenblikken, water te halen.
Thompson kan zich een dag herin
neren, dat Churchill zijn twee baden
niet kreeg. Het was op 13 Juni 1940
en Churchill bevond zich boven
Frankrijk, op zoek naar de Franse re
gering. „We landden op goed geluk in
Tours", schrijft Thompson in zijn
boek, ,,de straten waren overvol
het lukte
DE SIGAAR
Net zo was het met het roken. De
dikke sigaar, waarmee men Winston
Churchill bijna altijd ziet, dient meer
voor zyn populariteit dan dat hij wer
kelijk een behoefte van hem is. Hy
steekt er een aan, als hij begint te
werken. Maar dan schuift hij de si
gaar in zijn mond heen en weer en
laat hem meestal uitgaan. Steeds
weer steekt hij het peukje aan en zo
doet hij soms uren over een van zijn
beroemde sigaren.
Veel meer indruk heeft op Thomp
son Churchill's hartstocht voor baden
gemaakt, alleen al, omdat deze niet
altijd gemakkelijk te bevredigen was.
Om zich fris en fit te houden, had
Churchill twee baden per dag nodig.
Als het eens absoluut onmogelijk was
deze wens te verwezenlijken, kon hy
hoogst onaangenaam voor zijn omge
ving worden. En soms was het moei
lijk genoeg bij het leven, dat Church-
ir
ons toch het naastbyzynde politiebu
reau te bereiken. Ik heb al veel men
sen horen vragen naar een portemon-
naie of een weggelopen hond, maar
het zal voor het eerst geweest zijn,
dat een commissaris van politie ge
vraagd werd of hij niet een zoekge
raakte regering gevonden had.
Op de vlucht terug moest ons
vliegtuig dicht boven zee vliegen om
te ontkomen aan de achtervolging
van een Heinkel-vliegtulg. Churchill
was niet bang van de Heinkels", ver
telt Thompson, „maar hy heeft een
verschrikkelijk hekel aan gefluit".
„Toen hij eens met zyn schaduw ln
Londen liep te wandelen, liep er een
jochie voor hem hartverscheurend te
fluiten. „Hou op met dat gefluit",
snauwde hy de jongen toe, die de man
tegenover hem van het hoofd tot de
voeten monsterde en toen laconiek
vroeg: „Waarom?" „Omdat het
een afschuwelijk geluid is, dat me
pijn doet in m'n oren", zei Churchill
woedend. „Stop je oren dan dicht!"
antwoordde de jongen en begon nog
harder te fluiten. Churchill stond als
versteend, maar brak toen in een
hartelijk lachen uit. Toen hij zich in
Downing Street no. 10 installeerde,
was echter het eerste wat hij deed,
bordjes op de gangen te hangen om
het fluiten te verbieden.
Meer dan 2 millioen Neder
landers ontvangen onderwijs
Dit de zojuist verschenen, door het
Centraal Bureau voor de Statistiek
bewerkte, publicatie „De Nederlandse
jeugd en haar onderwijs 19501951"
blijkt, dat 2.2 millioen personen (w.o.
1 millioen vrouwen) in ons land on
derwijs ontvangen
Kleuteronderwijs ontvangen 340.000
kinderen lager onderwijs 1.2 milüoer
UJ/.O. 128.000. dag-V.H.M.O.; 84.000
dag-vakondcrwijs 130.000 en hoge:
onderwijs: 30.000. Bijna 220.000 per
sonen ontvangen part-time (meesta:
avond-) onderwijs.
Van het 7e tot en met het 13e le
vensjaar ontvangt vrijwel de gehele
bevolking onderwijs. Van de perso
nen in de leeftijdsjaren 14 tot en met
18 is dit respectievelijk 76. 51, 44,
35 en 27 Daarna daalt het percen
tage snel. Van alle personen ouder
dan 25 jaar is nog slechts 1 als
leerling ingeschreven.
In de genoemde cijfers zyn het
schriftelijk onderwijs en de iparticu-
liere opleidingen voor handel en ad
ministratie niet begrepen zodat het
werkelijk aantal studerenden zeker
nog enkele honderdduizenden hoger
-al zijn.
Voorwaardelijke straffen in
Leeuwarder-affaire
De Directeur van de Leeuwarder
strafgevangenis A. J. is veroordeeld
tot een voorwaardelijke straf van dui
zend gulden boete of vijftig dagen
hechtenis met een proeftijd van een
jaar, terzake van verduistering. De
adjunct-directeur van de arbeid, F.
W. A. V., kreeg een boete van dui
zend gulden, waarvan zeshonderd
gulden voorwaardelijk met een proef
tijd van een jaar, of vyftig dagen
hechtenis. De dagvaarding werd ge
deeltelijk nietig verklaard. Zoals men
zich zal herinneren stonden beide
functionarissen terecht wegens ver
duistering van Rijksgoederen.
De Leeuwarder rechtbank veroor
deelde de overige drie verdachten tot
gevangenisstraffen van een jaar,
waarvan zes en zeven maanden voor
waardelijk, met proeftijden van drie
jaar en aftrek van voorarrest. Voorts
werd een viertal personen terzake T.
van heling gestraft met voorwaarde-oor. "e regering Malan, die by de
lijke gevangenisstraffen en geldboe- i stemmingen over t omstreden wets-
x ontwerp (tot instelling van een Ho
ge Raad van het Parlement) een
ITEP 1852-1952
■i Lti.vyrpFsr- pöstzfcl:i
Een afbeelding van het affiche, dat d<
P.T.T. heeft laten vervaardigen ter ge
legenheid van de internationale post
zegeltentoonstelllng. welke van 28 Jutv
—6 Juli 1952 in het Jaarbeursgebouw
te Utrecht gehouden zal worden bij be'
eeuwfeest van de postzegel.
Toch is 'i zo I
J********#***»**####*##**
268.
In geweldige standaardwerken heb
ben de geleerden de inscripties die zij
op steen, metaal, aardewerk, hout enz.
uit de Oudheid hebben aangetroffen,
samengevat en geordend. In het Cor
pus Inscriptionum Latmarum, dat op
initiatief van de grote historicus
Mommsen werd samengesteld, zijn
o.m. opgenomen de grafopschriften uit
verschillende delen van het oxide Ro
meinse rijk, welke bewoners, evenals
wij, de gewoonte hadden de leeftijd
van de gestorvenen bij de inscripties
te vermelden.
Tot zover is er niets aan de hand
dat ons bijzonder vermag te boeien.
Interessanter viordt het echter, zodra
we vernemen, dat de overlevenden in
de oudheid meestal niet wisten hoe
oud de overledene eigenlijk xvas ge
worden dat wist hijzelf trouwens
ook niet en dat men naar de leeftijd
dus meestal maar een slag sloeg.
Iemand, die deze schattingen eens
heeft geanalyseerd, kwam lot de ont
dekking dat de meeste leeftijden ein
digden op 0, het volgende eindcijfer
dat het meest voorkwam was 5, ver
volgens 8, 2, 3, 7, 6, 4, 9 en tenslotte 1.
Dit was voor een Duitse onderzoe
ker aanleiding een groep studenten te
vragen de lengte van een bepaalde
potloodstreep in centimeters en milli
meters te schatten. En het merkwaar
dige feit deed zich hierbij voor dat de
cijfers, waarop deze schattingen ein
digden in deze volgorde het meest
voorkwamen: 0, 5, 8, 2,-3, 7, 6, 4, 9, 1.
De rangorde der meest gebruikte
eindcijfers was dus precies dezelfde
als vele eeuwen terug door de Romei
nen was gedemonstreerd!
En nu de klap op de vuurpijl: bij
een telling van negers in de staat Ala
bama dienden de negers hun leeftijd
op te geren en, zo deze niet nauwkeu
rig kon worden vermeld, een schatting
daarvan. De meest gebruikte eindcij
fers van deze schattingen waren in
volgorde: 0, 5, 8, 2, 9, 3, 6, 4, 7,1. Op
drie uitzonderingen na werden in een
geheel ander werelddeel dus geheel
dezelfde staartcijfers het meest gebe
zigd als bij de Duitse studenten en
bij de oude Romeinen het geval was
geweest.
Wanneer U dertig in uw gedachten
schietende willekeurige getallen van
tenminste twee cijfers hebt opgeschre
ven, Zou het wellicht de moeite lonen
na te gaan welke eindcijfers in uw
reeks het veelvuldigst voorkomen, de
ze daarna in volgorde te schrijven en
deze volgorde eens te vergelijken met
bovenstaande reeks. De proef is dan
nóg wel niet dezelfde als boven werd
weergegeven, doch het resultaat, zou
er niet minder belangwekkend om
zijn.
Ook belangwekkend is de vraag hoe
de Belgen eigenlijk aan die scherpe
taalgrens komen, die hun land in een
Frans en een Vlaams sprekend deel
verdeelt, H. Pétïllon,
ALS EEN PUDDING
Regering-Malan kreeg grote meerderheid
(Van onze correspondent in Kaapstad)
De politieke crisis in Zuid-Afrika, die zich een paar weken geleden zo
ernstig liet aanzien, blijkt niet veel meer dan een lawaai-crisis te zijn ge
weest. De oppositie heeft, nadat de regering-Malan extra pol it iet roepen
naar Kaapstad had gedirigeerd om op alle gebeurlijkheden voorbereid te
zyn, onverwacht het hoofd in de schoot gelegd. Haar samengaan met het
Fakkelcommando in een tegen de regering gericht eenheidsfront heeft zo
veel onrust onder de bevolking verwekt, dat de Verenigde Partij er stellig
meer nadeel dan voordeel van zal ondervinden. Vermoedelijk is thans de
spanning voorbij en kan het leven zijn normale loop hernemen.
meerderheid van 19 stemmen kreeg,
is deze gang van zaken een groot
succes. De wet, over welks indiening
zes dagen werd gedebatteerd, werd
binnen twee uren aangenomen. Zij
komt thans nog in derde lezing en
fraat vervolgens naar de Senaat. Het
ijdt geen twijfel, dat ook de Senaat
zijn sanctie aan het ontwerp zal ver
lenen.
Daarmee heeft de nationale rege
ring dan bereikt, dat er een Hoge
Raad van het Parlement tot stand
komt, die over de rechtsgeldigheid
van wetten zal hebben te beslissen.
Hierdoor komt het parlement vry van
18e eeuws
20e eeuws
's-Heer Arendskerke. Dat is
allereerst: een Hemelvaartsdag
van toen je een tienjarig jon
getje was. Een Hemelvaartsdag
met twee grote mannen in don
kere kleren. Twee zwaar poli
tiserende mannen met wilde
dassen en ze hadden zwarte
flambards op. Toch waren het
geen anarchisten. Het waren
twee eerzame onderwijzers, zo
omstreeks 1900. Die met het
donkere baardje was je Vader,
de ander, met het toneelspelers
gezicht, xvas een „Oom", zoals je
in die jaren wel meer Ooms
hebt Eerst was het een wande
ling naar de Sloedam geweest,
met pootjebaden in de Schelde
als bekroning Nimmer meer
heb je zó'n weelde van vette,
grijze zeeklei aan je benen ge
had. Daarachter komen dan ein
deloze wegen, veel te veel, veel
te lange en veel te zonnige we
gen, maar aan het einde was
een koele oase, die Arendskerke
heette en daar is een oneindige
lafenis geschied, aan een bron
van koele limonade, in een sla
perig herberglokaaltje, waar 't
halfduister leek na al die zon.
Een koele weelde, een weelde
rige koelte, dat is de eerste her
innering aan Arendskerke.
Fotograferen in Arendskerke,
dat is de tweede. Fotograferen
voor de briefkaarten-affaire van
je Opa. En alweer is het de
weelderigheid die alles over
stelpt. De Zeeuwse weelderig
heid van zware dijken met zwa
re bomen en zwaar gras. Een
uitbundige zon was ergens bui
ten, maar waar wij waren stond
een grote rust van lommer en
koelte van grote bomen. Het
zonlicht speelt er even door
heen, er zitten vier Goesse brei
stertjes in het gras, aan een
dijk. Even later is er een lange,
lange bank met twintig Goesse
kindertjes op 'n rij, oxider twee
dikke bomen. Duizenden en dui
zenden toeristen hebben deze
prentjes de wereld ingestuurd,
tientallen jaren achtereen, om
te getuigen, in hoe een welig
land ze hun vacantie wel pas
seerden. Een droom van zomer
weelde, zo staat nog altijd onge
broken deze middag in de tijd,
ergens ver weg, jaren en jaren
geleden.
En nu deze twee plaatjes. Hoe
wel t' gras en de lommerigheid
hier ontbreken, is je eerste in
druk er opnieuw een van we
ligheid. Van een ruimte van be
wegen, van een vanzelfspreken
de vrijheid, die niet weet, wat
haast of snelheid is, en die een
vorstelijke maling heeft aan
rooilijn en liniaal. De dorps
straat is rijkelijk gemeubileerd,
op beide prentjes. Dat is er
sinds 1750 nog op vooruitgegaan.
Het doet ons onlogisch hart
goed, zoals hier omgesprongen
wordt met regelmaat en recht
lijnigheid. De palen en de bo
men (er zijn zelfs nog bomen
over!!), de stoepjes en de hek
jes, de vehikels en de huizen,
het staat allemaal naar eigen
believen en gerief. Dit is de
rijkdom des levens, die geen
behoefte heeft aan efficiency en
nieuwe zakelijkheid, aan een
domme verkeerstirannie, een
dode uniformiteit. Goed moet 't
land zijn, waar de vrijheid zó
gaat, zó naïef midden op straat
staat, eeuwenlang, want te de
zen is er niets veranderd in de
tijd, die deze prentjes scheidt.
En wie spreekt daar van ou
derwets? Misschien is het wel
omgekeerd. We komen zo juist
uit Brussel en mochten daar
vernemen, dat er onder de mo
dernsten der moderne kunste
naars thans er gezwaaid wordt
met „de vaan der anti-zakelijk
heid". Zo heet dat daar nv. Er
is niets nieuws onder de zon.
J. C. v. S.
door A. KAPTE1N.
de bepalingen in de dusgenaamde
Afrika-wet, die het Britse parlement
in 1909 vaststelde en daarmee heeft
de regering Malan een nieuwe stap
gezet op het pad naar absolute sou-
vereiniteit.
TEGENSTAND ZAKTE
ÏN ELKAAR.
De tegenstand van de oppositie
als een mislukte pudding in elkaar
gezakt. In de Volksraad heerste opge
wonden verbazing, toen de leider van
de oppositie die veertien dagen ge
leden nog had uitgeroepen te zullen
vechten als een tijger het debat
opgaf zonder ook maar één woord te
hebben gezegd over de wetsartikelen.
Hij vroeg slechts hoofdelijke stem
ming en bleef daarbij ver in de min
derheid.
Dr. Malan, die tevoren tijdens een
ononderbroken dag-en-nacht debat
van dertig uren 't woord had gevoerd,
richtte opnieuw een ernstige waar
schuwing tot het Fakkel-commando,
dat stoottroepen Iaat optreden op po
litieke vergaderingen. Dit optreden,
zo zei Malan. roept herinneringen op
aan Hitler, die met straatgevechten
bereikte wat hij in een eerlijk poli
tiek debat niet winnen kon.
Men acht het niet onmogelijk, dat
de regering het Fakkel-commando
thans spoedig zal verbieden.
Het wa.-cldgebeufn
Adenauer en het
Duitse vakverbond
Dln West-Duitsland opnieuw
ontbrande strijd tussen het cen
trale vakverbond en de rege
ring ia in een acuut stadium getre
den door de eerste golf van protest
stakingen, die op bevel der vakbon
den over het land is gegaan. Juist
nu de regering met de oppositie ln
een beslissende strijd is gewikkeld
over de militaire aansluitinpr der
bondsrepubliek by het Westen, heeft
de els der vakbonden om de arbei
ders deel te laten uitmaken van de
bedrijfsleiding sociale onrust ver
wekt, die naar velen vrezen aan ex
treme elementen kansen zal
bieden om voor politieke doeleinden
te worden misbruikt.
De door de vakbonden gevraagde
medezeggenschap in de bedrijven is
van zo vergaande aard, dat zij, in
dien zij werd verwezenlijkt, zou neer
komen op een koude revolutie. Zij
zou, zo vrezen de talrijke tegenstan
ders in het parlement, leiden tot een
alles overheersende economische
machtspositie van de vakbonden, die
alleen reeds door het getal van hun
zes millioen leden toch reeds een
grote rol in de bondsrepubliek spe
len.
Een jaar geleden hebben de vak
bonden door middel van de dreiging
met een staking, die het gehele eco
nomische leven zou hebben verlamd,
het parlement ertoe gebracht toe te
stemmen in een vijftig procent mede
zeggenschap der arbeiders in kolen-
en staalbedrijven. De regering, ge
bonden door vroegere toezeggingen
van kanselier Adenauer en ook door
voldongen feiten, die tijdens de be
zetting waren ontstaan, heeft toen
haar aarzeling om de vakbonden een
sleutelstelling te verlenen, moeten
overwinnen. Zij heeft daarbij een cri
sis overleefd die ontstaan moest door
dat de rechtervleugel van de coalitie
het op een beslissende machtsstrijd
wilde laten aankomen en de eisen van
het vakverbond niet wilde accepteren.
Het vakverbond heeft er bij die
gelegenheid echter geen twijfel
over gelaten, dat het voorne
mens was de revolutie in de basis
industrie slechts te beschouwen als
een begin en als een model voor de
gehele industrie. Zij heeft terstond
een sterke campagne voor de uitbrei
ding der verkregen rechten tot an
dere bedrijven ingezet. Hierin kon dr.
Adenauer echter de bond niet langer
volgen. De liberale vleugel van zijn
coalitie heeft te verstaan gegeven,
dat verder toegeven aan de drang
van het vakverbond niet meer lijde
lijk zou worden aangezien. De vrees
voor een dominerende positie van de
georganiseerde arbeiders in het be
drijfsleven heeft trouwens in het se
dertdien verstreken jaar geleid tot
een versterking van het verzet in het
parlement. Zo is de algemene rege
ling der medezeggenschap, die 't vak
verbond geëist heeft, er in de tekst
van een thans aanhangig ontwerp
voor een bedrijfswet vry bekaaid af
gekomen. In plaats van de helft der
zeggenschap, wordt voor de arbeiders
slechts een recht van informatie en
discussie door middel van bedrijfs-
commissies ingeruimd.
Naar uit het verloop der commis
siebesprekingen gebleken is, wenst
de meerderheid van het parlement
niet verder te gaan. Men staat thans
niet voor de legalisatie van een een
maal gegroeide toestand, zoals dat
vorig jaar in de kolen- en staalindu
strie het geval was, doch voor een
invoeren der industriële revolutie
over een nieuw en veel groter ge
bied.
Gala-uniformen voor
lijfwacht van keizer
Haile Selassie
OPDRACHT AAN HAAGSE FIRMA
Een Haagse firma op het gebied
van militaire kleding en uitrustingen
heeft van Keizer Haile Selassie van
Abessinië opdracht gekregen 180 ga
launiformen te vervaardigen voor de
keizerlijke garde.
Het gala-uniform bestaat uit een
rode hoog gesloten jas en een licht
groene pantalon met gele bies. Om
het middel komt een groene band
met daar over heen een witte koppel,
op de schouders gele gevlochten
epauletten. Een witte helm met het
embleem van de keizerlyke garde en
een driekleurige pluim, witte slobkou
sen en wit leren handschoenen com
pleteren het geheel.
Het stoffelijk overschot van
Hitiers Siegfriedlinie,
Wat er van Hitiers Siegfriedlinie is
overgebleven, is wederom ter beschik
king van de Duitse autoriteiten ge
steld. Meer dan zesduizend bunkers
van de linie zijn ontmanteld, aan de
plaatselijke instanties is de taak ge
laten het puin te ruimen en de gron
den een nuttige bestemming te geven.
De uitvoering van deze taak zal, naar
men schat, vijf a zes jaar tijd vorde
ren en een uitgave van een 24 mil
lioen mark.
Amsterdam aanvaardt
accoord van „Damstadt"
B. en W. van Amsterdam hebben
de gemeenteraad het voorstel doen
toekomen te besluiten bij wijze van
dadiig het door de exploitanten van
„Damstadt" in de him verleende sur
seance van betaling aangeboden ac
coord tot betaling van 50 pet van de
concurrente vordering der gemeente
Amsterdam te aanvaarden.
Dit betekent dat de gemeente van
haar vordering ad 22.516,54 ei
bedrag 11.258,27 zal ontvangen.
dreiging van het vakverbond
heeft zeer scherpe reacties ge
wekt bij de centrale organisaties
der Duitse industriëlen: het Federale
Verbond der Industrie en het Duitse
Werkgeversverbond. De laatste orga
nisatie, die lange tijd tevergeefs ge
poogd heeft door directe besprekin
gen met het vakverbond tot een com
promis voor een nieuwe sociale orde
te komen, heeft zelfs aangekondigd,
dat zij het vakverbond in rechte zal
aanspreken voor schade door stakin
gen.
Het door het vakverbond gebruikte
argument, dat de nieuwe bedrijfs
wet een stap terug zou betekenen in
vergelijking met ae bedrijfsradenwet
van 1920. wordt door de werkgevers
afgewezen. Volgens hen zal de nieuwe
wet de Duitse arbeiders op sociaal en
economisch gebied rechten geven
„zoals ze in geen ander land ter we
reld bestaan".
Het ligt in de bedoeling om de ar
beiders twee-derde te geven van de
zetels in de te vormen bedrijfscom-
missles, die voortdurend over de gang
van zaken in het bedrijf zullen wor
den ingelicht en welker adviezen zul
len worden ingewonnen. Waartegen
de ondernemers zich het sterkst ver
zetten is de kennelijke toeleg van
het vakverbond om zelf de mensen
aan te wijzen die de arbeiders zullen
moeten vertegenwoordigen. Dit moet
volgens hen leiden tot een monopo
listische macht van het verbond en
zeker niet tot betere verhoudingen
in het bedrijf.
Kanselier Adenauer heeft ondanks
zijn internationale zorgen de ernst
der situatie snel gepeild en heeft de
«resident van het vakverbond Chris
tian Fette, uitgenodigd tot eén be
raad. Dit zal zeker wel tot stand ko
men zodra de kanselier van zyn ver-
dragszorgen bevrijd is. Hij heeft
reeds minister Kaiser als man van de
„sociale" vleugel van zijn partij naar
Diisseldorf afgevaardigd om het
overleg voor te bereiden. Fette zelf
staat bekend als een gematigd man,
die wellicht tot compromis bereid zou
zijn. Maar de vrees wordt geuit, dat
de vakbondsvoorzitter door veld win
nende radicale stromingen in het
verbond in zyn bewegingsvrijheid
wordt gehinderd. Juist daarom zal
Adenauer echter het vakverbond zo
ver tegemoet willen komen als zyn
eigen coalitie hem wil toelaten. Deze
zomer vindt namelijk de definitieve
verkiezing plaats van de voorzitter
van het vakverbond en het zou
de regering slecht van pas komen,
indien de radicalen in het verbond
Fette terzyde zouden schuiven.