Zeeland oud... ZEELAND NIEUW J Churchill wil tweemaal per dag een bad nemen I POLITIEKE CRISIS IN ZUID- AFRIKA PLOTSELING VOORBIJ r C., D' VRIJDAG 23 MEI 1952 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 LIJFWACHTER VERTELT: Hij drinkt en rookt zeer matig! (Van onze correspondent) LONDEN, Mei Winston Churchill rookt beslist niet zo veel als in het algemeen op grond van de ontelbare foto's en films, die men van gezien heeft, aangenomen wordt en evenmin is hy de hartstochtelijke heihebber van whisky, als hoedanig Mussolini hem in de oorlog trachtte voor te stellen. Hy heeft echter andere, minder bekende hartstochten en antipathieën. Daarover weet een ingewijde te vertellen, namelijk zijn trouwe lijfwachter, die hem gedurende de zes oorlogsjaren als een scha duw gevolgd is. Thompson, de vroegere inspecteur van Scotland Yard, had zich al uit de politiedienst teruggetrokken en zich aan zijn levensmiddelenzaak ge wijd, toen hij op een goede dag ge roepen werd om de bescherming van de Britse premier op zich te nemen. In deze functie heeft hij alle grote figuren leren kennen, die aan de kant van de Geallieerden optraden, door INA ADEM A. wat hem nu in staat stelt zijn memoi res te schrijven. Thompson ruimt op grond van zijn ervaring enige legenden uit de weg; Churchill drinkt veel minder, dan men denkt. Als hij by luchtaanvallen steeds met een fles whisky in de schuilkelder kwam, waar hy dan als een leeuw in een kooi met grote pas sen op en neer liep, dan dronk hij de gehele tijd meestal maar een of l met vluchtelingen, maar twee slokjes, misschien alleen om zijn reputatie op te houden. En tij dens de urenlange discussies, die Churchill moest houden, zag men dikwijls een glas naast hem staan, waar hij nooit naar greep. ill tijdens de oorlog moest leiden! Eens liet men in Egypte de trein, waarmee de premier reisde, stoppen om uit de locomotief warm water te halen. Een andere keer, midden in de slag om Engeland, kwam Churchill in Bristol aan, dat juist een zwaar bom bardement achter de rug had. Eerst informeerde hy naar de slachtoffers en de materiële schade, daarna wend de hy zich tot de directeur van zijn hotel: „Kan ik een bad nemen?" „Ja zeker", antwoordde deze onver stoorbaar en zette meteen het hele personeel aan het werk om in alle mogelijke kommen en kannen, zelfs conservenblikken, water te halen. Thompson kan zich een dag herin neren, dat Churchill zijn twee baden niet kreeg. Het was op 13 Juni 1940 en Churchill bevond zich boven Frankrijk, op zoek naar de Franse re gering. „We landden op goed geluk in Tours", schrijft Thompson in zijn boek, ,,de straten waren overvol het lukte DE SIGAAR Net zo was het met het roken. De dikke sigaar, waarmee men Winston Churchill bijna altijd ziet, dient meer voor zyn populariteit dan dat hij wer kelijk een behoefte van hem is. Hy steekt er een aan, als hij begint te werken. Maar dan schuift hij de si gaar in zijn mond heen en weer en laat hem meestal uitgaan. Steeds weer steekt hij het peukje aan en zo doet hij soms uren over een van zijn beroemde sigaren. Veel meer indruk heeft op Thomp son Churchill's hartstocht voor baden gemaakt, alleen al, omdat deze niet altijd gemakkelijk te bevredigen was. Om zich fris en fit te houden, had Churchill twee baden per dag nodig. Als het eens absoluut onmogelijk was deze wens te verwezenlijken, kon hy hoogst onaangenaam voor zijn omge ving worden. En soms was het moei lijk genoeg bij het leven, dat Church- ir ons toch het naastbyzynde politiebu reau te bereiken. Ik heb al veel men sen horen vragen naar een portemon- naie of een weggelopen hond, maar het zal voor het eerst geweest zijn, dat een commissaris van politie ge vraagd werd of hij niet een zoekge raakte regering gevonden had. Op de vlucht terug moest ons vliegtuig dicht boven zee vliegen om te ontkomen aan de achtervolging van een Heinkel-vliegtulg. Churchill was niet bang van de Heinkels", ver telt Thompson, „maar hy heeft een verschrikkelijk hekel aan gefluit". „Toen hij eens met zyn schaduw ln Londen liep te wandelen, liep er een jochie voor hem hartverscheurend te fluiten. „Hou op met dat gefluit", snauwde hy de jongen toe, die de man tegenover hem van het hoofd tot de voeten monsterde en toen laconiek vroeg: „Waarom?" „Omdat het een afschuwelijk geluid is, dat me pijn doet in m'n oren", zei Churchill woedend. „Stop je oren dan dicht!" antwoordde de jongen en begon nog harder te fluiten. Churchill stond als versteend, maar brak toen in een hartelijk lachen uit. Toen hij zich in Downing Street no. 10 installeerde, was echter het eerste wat hij deed, bordjes op de gangen te hangen om het fluiten te verbieden. Meer dan 2 millioen Neder landers ontvangen onderwijs Dit de zojuist verschenen, door het Centraal Bureau voor de Statistiek bewerkte, publicatie „De Nederlandse jeugd en haar onderwijs 19501951" blijkt, dat 2.2 millioen personen (w.o. 1 millioen vrouwen) in ons land on derwijs ontvangen Kleuteronderwijs ontvangen 340.000 kinderen lager onderwijs 1.2 milüoer UJ/.O. 128.000. dag-V.H.M.O.; 84.000 dag-vakondcrwijs 130.000 en hoge: onderwijs: 30.000. Bijna 220.000 per sonen ontvangen part-time (meesta: avond-) onderwijs. Van het 7e tot en met het 13e le vensjaar ontvangt vrijwel de gehele bevolking onderwijs. Van de perso nen in de leeftijdsjaren 14 tot en met 18 is dit respectievelijk 76. 51, 44, 35 en 27 Daarna daalt het percen tage snel. Van alle personen ouder dan 25 jaar is nog slechts 1 als leerling ingeschreven. In de genoemde cijfers zyn het schriftelijk onderwijs en de iparticu- liere opleidingen voor handel en ad ministratie niet begrepen zodat het werkelijk aantal studerenden zeker nog enkele honderdduizenden hoger -al zijn. Voorwaardelijke straffen in Leeuwarder-affaire De Directeur van de Leeuwarder strafgevangenis A. J. is veroordeeld tot een voorwaardelijke straf van dui zend gulden boete of vijftig dagen hechtenis met een proeftijd van een jaar, terzake van verduistering. De adjunct-directeur van de arbeid, F. W. A. V., kreeg een boete van dui zend gulden, waarvan zeshonderd gulden voorwaardelijk met een proef tijd van een jaar, of vyftig dagen hechtenis. De dagvaarding werd ge deeltelijk nietig verklaard. Zoals men zich zal herinneren stonden beide functionarissen terecht wegens ver duistering van Rijksgoederen. De Leeuwarder rechtbank veroor deelde de overige drie verdachten tot gevangenisstraffen van een jaar, waarvan zes en zeven maanden voor waardelijk, met proeftijden van drie jaar en aftrek van voorarrest. Voorts werd een viertal personen terzake T. van heling gestraft met voorwaarde-oor. "e regering Malan, die by de lijke gevangenisstraffen en geldboe- i stemmingen over t omstreden wets- x ontwerp (tot instelling van een Ho ge Raad van het Parlement) een ITEP 1852-1952 ■i Lti.vyrpFsr- pöstzfcl:i Een afbeelding van het affiche, dat d< P.T.T. heeft laten vervaardigen ter ge legenheid van de internationale post zegeltentoonstelllng. welke van 28 Jutv —6 Juli 1952 in het Jaarbeursgebouw te Utrecht gehouden zal worden bij be' eeuwfeest van de postzegel. Toch is 'i zo I J********#***»**####*##** 268. In geweldige standaardwerken heb ben de geleerden de inscripties die zij op steen, metaal, aardewerk, hout enz. uit de Oudheid hebben aangetroffen, samengevat en geordend. In het Cor pus Inscriptionum Latmarum, dat op initiatief van de grote historicus Mommsen werd samengesteld, zijn o.m. opgenomen de grafopschriften uit verschillende delen van het oxide Ro meinse rijk, welke bewoners, evenals wij, de gewoonte hadden de leeftijd van de gestorvenen bij de inscripties te vermelden. Tot zover is er niets aan de hand dat ons bijzonder vermag te boeien. Interessanter viordt het echter, zodra we vernemen, dat de overlevenden in de oudheid meestal niet wisten hoe oud de overledene eigenlijk xvas ge worden dat wist hijzelf trouwens ook niet en dat men naar de leeftijd dus meestal maar een slag sloeg. Iemand, die deze schattingen eens heeft geanalyseerd, kwam lot de ont dekking dat de meeste leeftijden ein digden op 0, het volgende eindcijfer dat het meest voorkwam was 5, ver volgens 8, 2, 3, 7, 6, 4, 9 en tenslotte 1. Dit was voor een Duitse onderzoe ker aanleiding een groep studenten te vragen de lengte van een bepaalde potloodstreep in centimeters en milli meters te schatten. En het merkwaar dige feit deed zich hierbij voor dat de cijfers, waarop deze schattingen ein digden in deze volgorde het meest voorkwamen: 0, 5, 8, 2,-3, 7, 6, 4, 9, 1. De rangorde der meest gebruikte eindcijfers was dus precies dezelfde als vele eeuwen terug door de Romei nen was gedemonstreerd! En nu de klap op de vuurpijl: bij een telling van negers in de staat Ala bama dienden de negers hun leeftijd op te geren en, zo deze niet nauwkeu rig kon worden vermeld, een schatting daarvan. De meest gebruikte eindcij fers van deze schattingen waren in volgorde: 0, 5, 8, 2, 9, 3, 6, 4, 7,1. Op drie uitzonderingen na werden in een geheel ander werelddeel dus geheel dezelfde staartcijfers het meest gebe zigd als bij de Duitse studenten en bij de oude Romeinen het geval was geweest. Wanneer U dertig in uw gedachten schietende willekeurige getallen van tenminste twee cijfers hebt opgeschre ven, Zou het wellicht de moeite lonen na te gaan welke eindcijfers in uw reeks het veelvuldigst voorkomen, de ze daarna in volgorde te schrijven en deze volgorde eens te vergelijken met bovenstaande reeks. De proef is dan nóg wel niet dezelfde als boven werd weergegeven, doch het resultaat, zou er niet minder belangwekkend om zijn. Ook belangwekkend is de vraag hoe de Belgen eigenlijk aan die scherpe taalgrens komen, die hun land in een Frans en een Vlaams sprekend deel verdeelt, H. Pétïllon, ALS EEN PUDDING Regering-Malan kreeg grote meerderheid (Van onze correspondent in Kaapstad) De politieke crisis in Zuid-Afrika, die zich een paar weken geleden zo ernstig liet aanzien, blijkt niet veel meer dan een lawaai-crisis te zijn ge weest. De oppositie heeft, nadat de regering-Malan extra pol it iet roepen naar Kaapstad had gedirigeerd om op alle gebeurlijkheden voorbereid te zyn, onverwacht het hoofd in de schoot gelegd. Haar samengaan met het Fakkelcommando in een tegen de regering gericht eenheidsfront heeft zo veel onrust onder de bevolking verwekt, dat de Verenigde Partij er stellig meer nadeel dan voordeel van zal ondervinden. Vermoedelijk is thans de spanning voorbij en kan het leven zijn normale loop hernemen. meerderheid van 19 stemmen kreeg, is deze gang van zaken een groot succes. De wet, over welks indiening zes dagen werd gedebatteerd, werd binnen twee uren aangenomen. Zij komt thans nog in derde lezing en fraat vervolgens naar de Senaat. Het ijdt geen twijfel, dat ook de Senaat zijn sanctie aan het ontwerp zal ver lenen. Daarmee heeft de nationale rege ring dan bereikt, dat er een Hoge Raad van het Parlement tot stand komt, die over de rechtsgeldigheid van wetten zal hebben te beslissen. Hierdoor komt het parlement vry van 18e eeuws 20e eeuws 's-Heer Arendskerke. Dat is allereerst: een Hemelvaartsdag van toen je een tienjarig jon getje was. Een Hemelvaartsdag met twee grote mannen in don kere kleren. Twee zwaar poli tiserende mannen met wilde dassen en ze hadden zwarte flambards op. Toch waren het geen anarchisten. Het waren twee eerzame onderwijzers, zo omstreeks 1900. Die met het donkere baardje was je Vader, de ander, met het toneelspelers gezicht, xvas een „Oom", zoals je in die jaren wel meer Ooms hebt Eerst was het een wande ling naar de Sloedam geweest, met pootjebaden in de Schelde als bekroning Nimmer meer heb je zó'n weelde van vette, grijze zeeklei aan je benen ge had. Daarachter komen dan ein deloze wegen, veel te veel, veel te lange en veel te zonnige we gen, maar aan het einde was een koele oase, die Arendskerke heette en daar is een oneindige lafenis geschied, aan een bron van koele limonade, in een sla perig herberglokaaltje, waar 't halfduister leek na al die zon. Een koele weelde, een weelde rige koelte, dat is de eerste her innering aan Arendskerke. Fotograferen in Arendskerke, dat is de tweede. Fotograferen voor de briefkaarten-affaire van je Opa. En alweer is het de weelderigheid die alles over stelpt. De Zeeuwse weelderig heid van zware dijken met zwa re bomen en zwaar gras. Een uitbundige zon was ergens bui ten, maar waar wij waren stond een grote rust van lommer en koelte van grote bomen. Het zonlicht speelt er even door heen, er zitten vier Goesse brei stertjes in het gras, aan een dijk. Even later is er een lange, lange bank met twintig Goesse kindertjes op 'n rij, oxider twee dikke bomen. Duizenden en dui zenden toeristen hebben deze prentjes de wereld ingestuurd, tientallen jaren achtereen, om te getuigen, in hoe een welig land ze hun vacantie wel pas seerden. Een droom van zomer weelde, zo staat nog altijd onge broken deze middag in de tijd, ergens ver weg, jaren en jaren geleden. En nu deze twee plaatjes. Hoe wel t' gras en de lommerigheid hier ontbreken, is je eerste in druk er opnieuw een van we ligheid. Van een ruimte van be wegen, van een vanzelfspreken de vrijheid, die niet weet, wat haast of snelheid is, en die een vorstelijke maling heeft aan rooilijn en liniaal. De dorps straat is rijkelijk gemeubileerd, op beide prentjes. Dat is er sinds 1750 nog op vooruitgegaan. Het doet ons onlogisch hart goed, zoals hier omgesprongen wordt met regelmaat en recht lijnigheid. De palen en de bo men (er zijn zelfs nog bomen over!!), de stoepjes en de hek jes, de vehikels en de huizen, het staat allemaal naar eigen believen en gerief. Dit is de rijkdom des levens, die geen behoefte heeft aan efficiency en nieuwe zakelijkheid, aan een domme verkeerstirannie, een dode uniformiteit. Goed moet 't land zijn, waar de vrijheid zó gaat, zó naïef midden op straat staat, eeuwenlang, want te de zen is er niets veranderd in de tijd, die deze prentjes scheidt. En wie spreekt daar van ou derwets? Misschien is het wel omgekeerd. We komen zo juist uit Brussel en mochten daar vernemen, dat er onder de mo dernsten der moderne kunste naars thans er gezwaaid wordt met „de vaan der anti-zakelijk heid". Zo heet dat daar nv. Er is niets nieuws onder de zon. J. C. v. S. door A. KAPTE1N. de bepalingen in de dusgenaamde Afrika-wet, die het Britse parlement in 1909 vaststelde en daarmee heeft de regering Malan een nieuwe stap gezet op het pad naar absolute sou- vereiniteit. TEGENSTAND ZAKTE ÏN ELKAAR. De tegenstand van de oppositie als een mislukte pudding in elkaar gezakt. In de Volksraad heerste opge wonden verbazing, toen de leider van de oppositie die veertien dagen ge leden nog had uitgeroepen te zullen vechten als een tijger het debat opgaf zonder ook maar één woord te hebben gezegd over de wetsartikelen. Hij vroeg slechts hoofdelijke stem ming en bleef daarbij ver in de min derheid. Dr. Malan, die tevoren tijdens een ononderbroken dag-en-nacht debat van dertig uren 't woord had gevoerd, richtte opnieuw een ernstige waar schuwing tot het Fakkel-commando, dat stoottroepen Iaat optreden op po litieke vergaderingen. Dit optreden, zo zei Malan. roept herinneringen op aan Hitler, die met straatgevechten bereikte wat hij in een eerlijk poli tiek debat niet winnen kon. Men acht het niet onmogelijk, dat de regering het Fakkel-commando thans spoedig zal verbieden. Het wa.-cldgebeufn Adenauer en het Duitse vakverbond Dln West-Duitsland opnieuw ontbrande strijd tussen het cen trale vakverbond en de rege ring ia in een acuut stadium getre den door de eerste golf van protest stakingen, die op bevel der vakbon den over het land is gegaan. Juist nu de regering met de oppositie ln een beslissende strijd is gewikkeld over de militaire aansluitinpr der bondsrepubliek by het Westen, heeft de els der vakbonden om de arbei ders deel te laten uitmaken van de bedrijfsleiding sociale onrust ver wekt, die naar velen vrezen aan ex treme elementen kansen zal bieden om voor politieke doeleinden te worden misbruikt. De door de vakbonden gevraagde medezeggenschap in de bedrijven is van zo vergaande aard, dat zij, in dien zij werd verwezenlijkt, zou neer komen op een koude revolutie. Zij zou, zo vrezen de talrijke tegenstan ders in het parlement, leiden tot een alles overheersende economische machtspositie van de vakbonden, die alleen reeds door het getal van hun zes millioen leden toch reeds een grote rol in de bondsrepubliek spe len. Een jaar geleden hebben de vak bonden door middel van de dreiging met een staking, die het gehele eco nomische leven zou hebben verlamd, het parlement ertoe gebracht toe te stemmen in een vijftig procent mede zeggenschap der arbeiders in kolen- en staalbedrijven. De regering, ge bonden door vroegere toezeggingen van kanselier Adenauer en ook door voldongen feiten, die tijdens de be zetting waren ontstaan, heeft toen haar aarzeling om de vakbonden een sleutelstelling te verlenen, moeten overwinnen. Zij heeft daarbij een cri sis overleefd die ontstaan moest door dat de rechtervleugel van de coalitie het op een beslissende machtsstrijd wilde laten aankomen en de eisen van het vakverbond niet wilde accepteren. Het vakverbond heeft er bij die gelegenheid echter geen twijfel over gelaten, dat het voorne mens was de revolutie in de basis industrie slechts te beschouwen als een begin en als een model voor de gehele industrie. Zij heeft terstond een sterke campagne voor de uitbrei ding der verkregen rechten tot an dere bedrijven ingezet. Hierin kon dr. Adenauer echter de bond niet langer volgen. De liberale vleugel van zijn coalitie heeft te verstaan gegeven, dat verder toegeven aan de drang van het vakverbond niet meer lijde lijk zou worden aangezien. De vrees voor een dominerende positie van de georganiseerde arbeiders in het be drijfsleven heeft trouwens in het se dertdien verstreken jaar geleid tot een versterking van het verzet in het parlement. Zo is de algemene rege ling der medezeggenschap, die 't vak verbond geëist heeft, er in de tekst van een thans aanhangig ontwerp voor een bedrijfswet vry bekaaid af gekomen. In plaats van de helft der zeggenschap, wordt voor de arbeiders slechts een recht van informatie en discussie door middel van bedrijfs- commissies ingeruimd. Naar uit het verloop der commis siebesprekingen gebleken is, wenst de meerderheid van het parlement niet verder te gaan. Men staat thans niet voor de legalisatie van een een maal gegroeide toestand, zoals dat vorig jaar in de kolen- en staalindu strie het geval was, doch voor een invoeren der industriële revolutie over een nieuw en veel groter ge bied. Gala-uniformen voor lijfwacht van keizer Haile Selassie OPDRACHT AAN HAAGSE FIRMA Een Haagse firma op het gebied van militaire kleding en uitrustingen heeft van Keizer Haile Selassie van Abessinië opdracht gekregen 180 ga launiformen te vervaardigen voor de keizerlijke garde. Het gala-uniform bestaat uit een rode hoog gesloten jas en een licht groene pantalon met gele bies. Om het middel komt een groene band met daar over heen een witte koppel, op de schouders gele gevlochten epauletten. Een witte helm met het embleem van de keizerlyke garde en een driekleurige pluim, witte slobkou sen en wit leren handschoenen com pleteren het geheel. Het stoffelijk overschot van Hitiers Siegfriedlinie, Wat er van Hitiers Siegfriedlinie is overgebleven, is wederom ter beschik king van de Duitse autoriteiten ge steld. Meer dan zesduizend bunkers van de linie zijn ontmanteld, aan de plaatselijke instanties is de taak ge laten het puin te ruimen en de gron den een nuttige bestemming te geven. De uitvoering van deze taak zal, naar men schat, vijf a zes jaar tijd vorde ren en een uitgave van een 24 mil lioen mark. Amsterdam aanvaardt accoord van „Damstadt" B. en W. van Amsterdam hebben de gemeenteraad het voorstel doen toekomen te besluiten bij wijze van dadiig het door de exploitanten van „Damstadt" in de him verleende sur seance van betaling aangeboden ac coord tot betaling van 50 pet van de concurrente vordering der gemeente Amsterdam te aanvaarden. Dit betekent dat de gemeente van haar vordering ad 22.516,54 ei bedrag 11.258,27 zal ontvangen. dreiging van het vakverbond heeft zeer scherpe reacties ge wekt bij de centrale organisaties der Duitse industriëlen: het Federale Verbond der Industrie en het Duitse Werkgeversverbond. De laatste orga nisatie, die lange tijd tevergeefs ge poogd heeft door directe besprekin gen met het vakverbond tot een com promis voor een nieuwe sociale orde te komen, heeft zelfs aangekondigd, dat zij het vakverbond in rechte zal aanspreken voor schade door stakin gen. Het door het vakverbond gebruikte argument, dat de nieuwe bedrijfs wet een stap terug zou betekenen in vergelijking met ae bedrijfsradenwet van 1920. wordt door de werkgevers afgewezen. Volgens hen zal de nieuwe wet de Duitse arbeiders op sociaal en economisch gebied rechten geven „zoals ze in geen ander land ter we reld bestaan". Het ligt in de bedoeling om de ar beiders twee-derde te geven van de zetels in de te vormen bedrijfscom- missles, die voortdurend over de gang van zaken in het bedrijf zullen wor den ingelicht en welker adviezen zul len worden ingewonnen. Waartegen de ondernemers zich het sterkst ver zetten is de kennelijke toeleg van het vakverbond om zelf de mensen aan te wijzen die de arbeiders zullen moeten vertegenwoordigen. Dit moet volgens hen leiden tot een monopo listische macht van het verbond en zeker niet tot betere verhoudingen in het bedrijf. Kanselier Adenauer heeft ondanks zijn internationale zorgen de ernst der situatie snel gepeild en heeft de «resident van het vakverbond Chris tian Fette, uitgenodigd tot eén be raad. Dit zal zeker wel tot stand ko men zodra de kanselier van zyn ver- dragszorgen bevrijd is. Hij heeft reeds minister Kaiser als man van de „sociale" vleugel van zijn partij naar Diisseldorf afgevaardigd om het overleg voor te bereiden. Fette zelf staat bekend als een gematigd man, die wellicht tot compromis bereid zou zijn. Maar de vrees wordt geuit, dat de vakbondsvoorzitter door veld win nende radicale stromingen in het verbond in zyn bewegingsvrijheid wordt gehinderd. Juist daarom zal Adenauer echter het vakverbond zo ver tegemoet willen komen als zyn eigen coalitie hem wil toelaten. Deze zomer vindt namelijk de definitieve verkiezing plaats van de voorzitter van het vakverbond en het zou de regering slecht van pas komen, indien de radicalen in het verbond Fette terzyde zouden schuiven.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1952 | | pagina 5