Hoe ziet Karlshorst de politieke
situatie in Duitsland?
C
C
D
I
Op 'l Mal je
I
HARDE CIJFERS BEVESTIGEN
HARDE FEITEN
HET DORP KLOOSTERZANDE
MET DE VELE BOMEN
ALS HET HART
SPREEKT....
VRIJDAG 23 MEI 1952
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
9
SEMJONOF IS PESSIMISTISCH
Pieck's propaganda draait op
volle toeren
(Van onze correspondent)
BERLIJN, Mei De politieke raadgever van generaal Tsjoejkof, bui
tengewoon gezant en gevolmachtigd minister Semjonof, is de laatste we-
Ken vry pessimistisch geworden. Op grond van ontvangen berichten rekent
htf er steeds minder mee, dat het herstel der Duitse eenheid op grond
slag van de jongste Sowjet-Russische voorstellen verwezenlijkt kan wor
den. Hoewel men tot nu toe in de kringen der Sowjet-Russische controle
commissie tegenover de persoon van Bondskanselier Adenauer steeds ta-
melyk veel terughoudendheid heeft betracht, verklaart men nu openlijk,
dat Adenauer geen partner bjj onderhandelingen meer kan zijn. Dat be
tekent, dat Moskou het definitief heeft opgegeven over de Oost-Duitse
regering met de huidige regering der Bondsrepubliek in verbinding te
treden. Voor het steeds meer de overhand winnende inzicht, dat de schei
ding van Duitsland spoedig definitief zal zyn, heeft de Sowjet-Russische
controle-commissie twee verklaringen.
Zij is er van overtuigd, dat zelfs i woordt hun verscherpte oppositie van
een viermogendheden-conferentie niet de laatste tijd uitsluitend aan de
-j. t Yorm}nÉ? ,van een herenigd dwang van tactische noodwendighe-
Duitsland zal leiden, dat voor het den. Ter motivering van dit stand-
Kremlin aanvaardbaar is. De hoop I punt voeren de Sowjets aan, dat het
van Moskou, dat het optreden van 1
Eden als Brits minster van buiten
landse zaken de Britse buitenlandse
politiek, wat het Duitse vraagstuk
betreft, onafhankelijker van Washing
ton zou maken, is niet in vervuling
door J. M. v. d. BERK
In Karlshorst wordt be
weerd, dat Eden voorstander is
van een viexmogendheden-conferentie
op korte termijn en dat hij bereid is
ervan af te zien om de commissie der
Verenigde Naties met een politiek
onderzoek in Duitsland te belasten.
Hij zou ook 'n ander contróle-orgaan
aanvaarden. Eden, zo wordt hier be
weerd, heeft echter niet weten door
te zetten. Volgens de Sowjets was
Acheson weliswaar bereid de drie
Westelijke hoge commissarissen en
generaal Tsjoejkof aan de conferen
tietafel te brengen, maar hij zou dit
slechts gedaan hebben in de overtui
ging, dat een dergelijk gesprek toch
tot geen enkel resultaat zou leiden.
Schuman van zijn kant wilde zelfs
dit risico niet lopen. De Franse mi
nister van buitenlandse zaken is der
mate voor een neutraal herenigd
Duitsland beducht, meent men in
Karlshorst, dat hij van geen vrije
verkiezingen in een herenigd Duits
land wil horen, zolang de Bondsre
publiek niet in de West-Europese ge
meenschap is opgenomen.
De tweede reden van Semjonof's
pessimisme is gelegen in de voor het
Kremlin teleurstellende houding der
sociaal-democratische partij. De
Sowjets zijn er tot op heden nog
altyd van overtuigd, dat Schumacher
en Ollenhauer slechts een scliijnop-
positie voeren. Volgens hen beant-
MAGDALENA
Zonder vooringenomen te zyn op
grond van de Engelse theorie, dat
men nooit moet schoppen naar de
hond die onder ligt, zonder te lijden
aan de gevaarlijke zwakheid, die
sommige onberedeneerde mensen al
tijd en a priori party laat kiezen voor
de beklaagde kon ik deze verdachte
begrijpen. Dat gebeurt niet vaak. De
meeste mensen, die voor het hekje
komen, zijn mallotige domoren die
zelf om de roede hebben gevraagd.
Maar deze jonge kerel, deze stevi
ge Kees met z'n braniekuifdét was
wat anders. Dat was de frisse wind
van Holland, de harde knuist van
een ongecompliceerd voorgeslacht, de
simpele noblesse van een stam, die
zich aan de regels van het maatschap
pelijke spel houdt, ten goede of ten
kwade.
U hebt Willem Koreneef geschopt
en geslagen, begon de rechter. Een
blauw oog, twee kiezen en een bloed
neus. Is dat zo uw gewone manier
van doen?
Kees schudde het hoofd. Hij zei:
Willem kon ze hande niet thuis hou-
we, dat wou 'k 'm aflere. Me avve-
kaat weet 'v alles van. 't Ging om
me meisje.
De „awekaat" was een man van
grote effecten. Op het dieptepunt van
het debat liet hij het meisje roepen
en toen zij binnen zweefde om getui
genis af te leggen was dat als een
onverwachte zonnestraal op een mie
zerige Novemberdag.
Ze heette Madalena, ze droeg een
lief jurkje van kleurig katoen, haar
blonde krullen vielen sierlijk langs
een gezichtje dat schoon was
'lijk een bellefleur toen
begreep ik, dat de verdachte een
paar kollossale klappen had geplaatst
Want het madeliefje zei, met 'n blos
van verlegenheid, dat Willem Kore
neef haar al drie keer had lastig ge
vallen.
Lastig gevallen?, vroeg de rech
ter.
Het meisje aarzelde. Onbehoorlijk,
zei ze zacht Hij is een engerd.
De rechter riep de gekwetste heer
Koreneef op de voorgrond en vroeg:
Is dat waar?
Indirect, zei de geteisterde. Ik
plaagde maar een beetje. Ik stoeide
maar wat.
Was het plagen en stoeien?, vroeg
de rechter, maar Magdalena zei kort
af: Het was geméén!
De advokaat maakte er een roman
van in drie delen. I. De Zuivere Lief
de. H. De Zwarte Ziel. III De Wraak
van de Held. Het was prachtig van
concentie en fraai van taal.
Kees kreeg twee tientjes boete.
Voor iedere kies een tientje, het
blauwe oog en de bloedneus als kor
ting voor netto-contant. Want het
recht is soms een soepel ding.
centrale partijbestuur der S.P.D. de
brief der Oost-Duitse communistische
partij, waarin een gemeenschappelij
ke actie tegen Adenauer's politiek
werd voorgesteld, niet heeft beant
woord, dat Schumacher zich tegen 't
houden van algemene stakingen heeft
uitgesproken en dat de S.PT), voor
aanstaande leden zoals Reuter, Suhr,
Feette en Von Hof, die zich ten gun
ste van een Duitse verdedigingsbij-
drage hebben uitgesproken, niet tei
verantwoording roept. Om deze re
denen kan de S.P.D. volgens Karls
horst uitsluitend een schijnoppositie
voeren.
In Karlshorst is men er vast van
overtuigd, dat een frontale aanval
tegen de buitenlandse politiek van
Bondskanselier Adenauer zonder de
actieve medewerking der S.P.D. be
nevens van de West-Duitse vakbewe
ging geen uitzicht op succes heeft.
Omdat men er niet meer aan gelooft
deze actieve ondersteuning te ver
werven, beoordeelt men de mogelijk
heid om de bondsregering door alge
mene stakingen tot een wijziging van
haar politiek te dwingen met de
grootste seepsis.
NIET ZONDER SUCCES.
Men geeft in Karlshorst toe, dat
het streven om in burgerlijke krin
gen der bondsrepubliek in zekere zin
vaste voet te krijgen niet helemaal
zonder succes is gebleven, maar van
de andere kant weet men, dat deze
klingen onder de bevolking slechts 'n
gering eecho gevonden hebben. De lei
ders der verschillende groepjes heb
ben geen contact met de gemiddelde
bevolking. De hoop, die Karlshorst in
de gewezen rijkskanselier Wirth had
gesteld, ging niet in vervulling. Hij
heeft zich naar de smaak der Sow
jets te belangrijk voorgedaan en
daardoor meer na- dan voordeel ge
bracht. Noach, Heinemann en Helene
Wessel hebben teveel politieke be
denkingen, terwijl Von Kardorff en
Maase van het congres voor Duitse
verstandhouding niet au sèrieux wor
den genomen. Het spreekt vanzelf,
dat Karlshorst voortgaat met deze
groepjes te ondersteunen, maar men
is er tegelijk van overtuigd met deze
kringen niet veel te kunnen bereiken.
Semjonof wenst, dat deze groepen
massale stakingen ondersteunen en
zij hebben een dergelijke aanwijzing
ook ontvangen. Eerst moeten deze
algemene stakingen echter plaats
vinden. Het heeft Karlshorst bijvoor
beeld ten zeerste teleurgesteld, dat
gedurende de 1 Mei-viering in de
bondsrepubliek geen protestbetogin
gen van betekenis tegen de politiek
van Adenauer zijn gehouden. Ook dit
legt men als een teken uit, dat de
voorwaarden voor het uitbreken van
algemene stakingen niet vervuld zijn.
NIEUWE ONTWIKKELING.
Van de andere kant mag men door
de versterkte agitatie van Oost-Duit
se zijde tegen de bondsrepubliek niet
uit het oog verliezen, dat in de Sow
jet-Russische bezettingszone zelf een
geheel nieuwe ontwikkeling plaats
grijpt.
Men acht het hier niet uitgesloten,
dat Moskou het plan koestert Oost-
Duitsland te zijner tijd officieel tot
volksdemocratie uit te roepen en bij
het Oostelijk blok in te lijven. Tot nu
toe heeft men in Oost-Duitsland bij
de socialisering van landbouw, nij
verheid en handel om politieke rede
nen een veel langzamer tempo ge
volgd dan in de overige staten van
het Oostelijk blok. Na de ratificering
der verdragen tussen de bondsrepu
bliek en het Westen, zullen de Sovjets
radicalere koers inslaan,
a dit verband moet men ook de
verklaring van Wilhelm Pieck zien,
dat Oost-Duitsland een nationaal le
ger zal opstellen. De propaganda voor
dit leger draait reeds op volle toeren
en wel onder de slagzin„Verdedigt
het vaderland tegen de imperialis
ten!" Men verwacht niet, dat de Oost-
Duitse regering zal overgaan tot het
invoeren van de algemene dienst
plicht, maar wel zal zij spoedig gaan
eisen, dat ieder, die in het reusachti
ge staatsapparaat wil worden opge
nomen, voorheen zijn dienstplicht
moet hebben vervuld. Verder rekent
men voor de recrutering op de com
munistische jeugdbeweging.
Rapport over het
Nederlandse
luchthavenvraagstuk.
De stichting voor economisch on
derzoek der universiteit von Amster
dam meent, dat het luchtvaartpoten-
tieel in 1970 geen aanleiding zal ge
ven tot het in stand houden van twee
luchthavens. Dit heeft zij bekend ge
maakt in een rapport, waarvan het
eerste deel thans gepubliceerd is. Het
rapport behandelt de vraag: centra
lisatie of decentralisatie der Neder
landse luchthavencapaciteit.
Europese Verdedigings
gemeenschap voor 50
of 17 jaar
De ministers van buitenlandse za
ken der zes landen van de Europese
Verdedigingsgemeenschap (of hun
vertegenwoordigers) hebben gespro
ken over de duur van het verdrag
voor de verdedigingsgemeenschap. Er
waren twee suggesties: één van Fran
se en één van Nederlandse zijde. De
eerste zou de duur op 50 jaar willen
bepalen, evenals voor de gemeenschap
voor steenkolen en staal, doch vol
gens de Nederlandse opvatting zou het
verdrag voor 17 jaar moeten gelden.
d.w.z. evenlang als het Atlantisch
Pact nog geldig is.
Een langdurige discussie over dit
onderwerp heeft geen resultaat opge
leverd. De kwestie zou vandaag weer
ter sprake komen.
RESULTATEN VAN BUDGETONDERZUEK.
Weinig ontwikkeling en ontspanning voor
minst draagkrachtigen.
(Van onze Haagse redacteur)
Er zyn waarlijk geen statistieken en grafieken voor nodig om te be
wijzen, dat het voor de minst draagkrachtigen onder de bevolking veel
en veel moeilijker is om het huishoudboekje kloppend te houden dan voor
de beter gesitueerden, ook wanneer zy zich het levensniveau kiezen, dat
zo goed mogelijk by hun inkomen past. Men behoeft maar om zich heen
te kijken om te ervaren, dat zy, die over een smalle beurs beschikken,
zich talryke levensvreugden o.a. gelegen in de mogelijkheid zich door
het aanschaffen van goede boeken en door het kennisnemen van de kunst
uitingen in hun verschillende vormen geestelyk te verryken moeten
ontzeggen.
Het Centraal Bureau voor de Sta
tistiek heeft een uitvoerig natiorwal
budgetonderzoek ingesteld.
Een samenvatting daarvan hebben
we laten vastleggen in bijgaande gra
fiek.
Daaruit blijken, hoewel door de er
varing veel bekend is, toch wel en
kele interessante verschijnselen. De
harde cijfers bewijzen, dat wat de ho-
fere ambtenaren en de ouden van
agen twee uiteenlopende groepen
gemiddeld in guldens aan de eer
ste levensbehoeften uitgeven, voor de
bakker, de slager, de groentenboer,
de melkboer en de kruidenier niet zo
verschrikkelijk veel veschilt. In per
centen van het inkomen uitgedrukt
komt de minst draagkrachtige groep
er echter het slechtst af.
Een andere vaste uitgavenpost be
treft de huishuur. Uiteraard betalen
de goed gesitueerden in guldens aan
huishuur veel meer dan de weinig
draagkrachtigen. Maar in pei-centen
is hier het verschil groot. Aangezien
het uit de lengte of de breedte moet
komen, kunnen bijvoorbeeld de ouden
van dagen slechts een gering percen
tage van hun inkomen bestemmen
voor ontwikkeling en ontspanning.
Ook betalen zy veel minder voor ver
zekering. De hogere ambtenaren kun
nen zich in dit opzicht veel meer ver
oorloven.
Aan de fiscus offeren zij echter
weer een percentage van het inko
men, dat voor beide categorieën niet
veel uiteenloopt.
Wanneer men zich de moeite ge
troost bygaande grafiek rustig te be
studeren, komt men tot de conclusie,
dat de fiscus en de uitgaven voor de
eerste levensbehoeften en de huur
van de woning van de ouden van da
gen een onevenredig deel van hun
inkomen opslokken en dat in het al
gemeen een grauw bestaan hun deel
is. Zeker ook de beter gesitueerden
hebben het in vele gevallen tegen
woordig niet gemakkelijk, maar voor
hen schijnt de zon in elk geval heel
wat vrolijker.
ONDER ZEELAND's HOGE HEMEL
Wqterfauna van de „Groot-Vogel"
Als de trotse veerboot van Kruiningen z(jn vrachtje heeft afgeleverd,
de wandelaars, de fietsers en de auto's de pontonbrug zjjn gepasseerd, rjjdt
weer een lange file, snel of minder snel, Zeeuwsch-Vlaanderen binnen.
Zij, die de eerste maal deze reis maken ryden vol verwachting door het
vlakke land om al spoedig hun oog met blijde verrasing te laten rusten
op het aardige dorp Kloosterzande, dat nog voor een groot gedeelte schuilt
tassen hoge boomgroepen.
Vooral in het voorjaar vormen die statige reuzen met hun pas ontlui
kend lover een frisse groene omlijsting om de rode daken van de halzen
en ze verbergen by na geheel het aardige kerkje, dat buiten het dorp is
gelegen.
En Zwerfmans, die niet voor 't eerst dat ritje doet, geniet nog al meer
want sinds kort weet h(j van elke boomkruin, waar <le voet In de grond
wortelt.
Er zijn oude rakkers by, waard om
er even voor af te stappen, er om
heen te lopen en kennis te maken
met het sterk gevarieerde leven, dat
die bejaarde stammen als een tuin
overdekt.
Denk daar niet licht over, want
één dezer korstmossen, hij draagt de
naam Parmelia Clement!,- komt alleen
in Z" md voor, is daar slechts
éénmaal gevonden door de veelzijdi-
fe speurder Van den Bosch, sinds-
len (meer dan honderd jaar)
spoorloos verdwenen, om opeens
weer hei-vonden te worden in de om
geving van Kloosterzande op de ol
men van het Domein. Een welwil
lend verleende vergunning tot het
betreden der terreinen brengt Zwerf
mans op allerlei aardige plekjes; in
een weiland, waar een jong paard
na een aangename kennismaking
DOOR
BAREND ZWERFMANS
bepaald lastig opdringerig wordt,
duw- en bijt-pogingen en zelfs een
„vriendschappelijk" bedoelde steige
rende aanval op de zwerver doet,
zodat deze zicii maar liever (en
met moeite) achter de draad in vei
ligheid brengt. Hij bewondert de
schitterend bloeiende, brede kroon
van de kastanjeboom bij het oude
kerkje, komt terecht op particulier
terrein, een miniatuurbos, dat we
melt van knikkende Vogeimelk met
elders een aaneengesloten tapyt van
speenkruid, allerlei aardige tot ver
wildering gebrachte bolgewassen,
waartussen klimopblad, ereprijsjes,
fluitekruid, stinkende gouwe bloei
en. Waar zowaar ook de dotterbloem
(eveneens ingevoerd) bloeit met on-
wezenlijk hoge stengels; waar boom
kikkers huizen en een halfwas jonge
merel rondvliegt tussen de kromme
takken van een oude mispel. Vrien
delijk geleide brengt hem zelfs bij
Feuilleton
14
Even verscheen er een straal van
hoop in Heather's ogen, maar weldra
stond haar gezicht weer even somber
als te voren.
,,Och, zoiets heb ik al meer ge
hoord. Ik heb al zoveel specialisten
hier gehad, juffrouw Newcombe!
Spaar je geld toch, papa, je weet,
dat je het weggooit."
„Onze Heather" kwam haar moe
der tussenbeide en zich tot Barbara
wendend: „U moet weten, juffrouw
Newcombe. dat Heather een beetje
pessimistisch is".
„Och, laat ons over iets anders
praten", verzocht Heather stuurs.
„Goed", zei Joan. „Zaterdag a.s. is
er een jachtrit te Crossbridge, moe
der".
„Welja, spreek maar over paarden"
zei Heather op bittere toon.
Joan beet zich op de lippen. Na
tuurlijk het onderwerp was verkeerd
gekozen! Maar 't was altijd zo moei
lijk, daaraan te denken, temeer om
dat Heather soms, als ze zich beter
voelde, juist graag over paarden
hoorde spreken. Vaak kostte het haar
Joan, de grootste moeite haar ge
duld niet te verliezen en kreeg ze zin
om Heather verwijten te doen, haar
een bedorven kindje, vervuld van
zelfbeklag, te noemen maar dan in
eens nam haar medelijden weer de
overhand. Dan herinnerde ze zich
Heather zoals ze vóór het ongeluk
was: één en al kwikzilver, vrolijk en
levendig. Dol op paardrijden, op
zwemmen en alle andere sport. In
zulke ogenblikken ging Joan's hart
naar haar arme zuster uit, was ze
lief en vriendelijk verweet ze zich-
door
Renée Shann
zelf haar zelfzuchtige nouding. ook
nu was dit het geval, ,,'t Spijt me
schat, ik dacht dat je er belang in
stelde", merkte ze op.
Jenkins kwam binnen met de mid
dagpost op een zilveren blad. Kolo
nel Melrose nam de brieven aan.
„De meeste zijn voor jou, geloof
ik", constateerde hij ze na een vluch
tige blik aan zyn vrouw overhandi
gend.
„Ja, maar hier is er een voor jou,
Heather", zei mevrouw Melrose en
Joan, die de brief aan haar zuster
doorgaf, merkte op dat het epistel
wel van Heather's correspondentie
vriend zou zijn.
Heather nam de brief driftig aan,
bekeek het adres en stopte hem ln
haar zak.
„Lees je hem niet?" vroeg Joan.
„O, later wel".
„Heather correspondeert met een
jonge man, die ze nooit gezien heeft",
vertelde Joan vrolijk. „We plagen er
haar graag mee".
„Je bedoelt, dat jij haar plaagt",
verbeterde mevrouw Melrose haai'.
Babara zag, dat Heather hevig
bloosde, terwijl ze de hand op de zak
met de brief hield en verwijtend naar
haar jongste zuster keek.
„Je moest die brief een lezen en
ons vertellen, hoe 't met dat jong
mens gaat" hernam Joan. „Zou hij
niet gauw in Engeland terugkomen?
Dat zou wat voor je zijn, Heather;
misschien kwam hij je wel opzoeken".
„Och. houd je mond", antwoordde
Heather boos.
„Maar, lieve kind ik zeg het uit
pure belangstelling. Je behoeft niet
IGEMIDDELDE GEZINSUITGAVEN
IN PROCENTEN E
j OHTWtKKlUHGl
reP7cvcair.il
ifi
i
4
4
••4
9 1% vonhtt totale gtzimbudqtt f
romantisch; u ook niet, juffrouw
Newcombe? Die manhoe heet hij
ook weer Heather Dat vergeet ik
altijd.
Heather zat voorover op de divan,
het hoof wat achterover haar kapsel
enigszins in de war. Barbara zag met
ontsteltenis, dat de ogen van het
meisje vol tranen stonden en haar
handen hevig beefden. Ze trachtte
blijkbaar, haar zelfbeheersing te be
waren maar slaagde daarin niet ten
volle.
„Wil je nu je mond houdgn?" her
haalde ze, met zachte, bevende stem.
„Maar, Heather
„Kom, Joan, het is nu welletjes",
vond mevrouw Melrose, die Joan aan
't verstand wilde brengen, dat ze de
grap te ver dreef. Och, de jongste
rD0. dochter meende het niet zo kwaad,
zo uit te vallen. Ik vind het geweldig1 maar Heather was deze middag in
een extra slechte bui en daarom was
uiterste tact geboden.
Joan haalde de smalle schouders
op. Naar haar, ietwat geïriteerd, oor
deel stelde Heather zich wel wat él
te belachelijk aan en was er geen
verontschuldiging voor haar dwaze
fedrag, vooral nu juffrouw Newcom-
e pas was aangekomen. Zelfs als zy
Heather, zich minder goed had ge
voeld, bestond er nog geen reden, om
zo uit haar humeur te zijn.
„Ik wilde niet plagen".
„Maar je deed het. Of eigenlijk
wós het niet eens plagen. Je spotte
met mij. Dat doe je altijd als ik een
brief krijgHiér brak Heather's
stem plotseling af. enuwachög plukte
ze aan het divankleed. Ze leek wel
een bedorven, dwingend kind, m
óók een erg zwak schepseltje.
(Wordt vervolgd)
eon paai- bosanemoontjes (Franse
van oorsprong) en wijst immigranten
uit Italië aan. Een plokje om niet
gauw te vergeten.
EEN RONDRIT JE.
Maar ook buiten het dorp staan
de bomen langs dijken en wegen,
iepen, essen en kastanjes, populie
ren en wilgen.
Dat noodt tot een rondritje, waar
bij de namen der dyken nauw ver
bonden blijken met het leven der
dieren, evenals de namen van de
dorpen: Schapendyk. Lamswaardc,
Vogelwaarde, Hengstdijk, Kalverdijk,
Vogeldijk, al gaat de weg langs deze
niet altijd over rozen, maar over
kinderhoofdjes en hobbelige fietspa
den, er zyn aantrekkelijke plekjes
genoeg om er even af te stappen.
Bij Lamswaarde is een zonnige
e I m-g I k.
dykhoek, waar het wemelt van aar
dige insecten, bijen, hommels, vlie
gen, vele oude kennissen ziet Zwerf
mans er terug. Ze hebben hun nest-
gangen in het zandige dijklichaam,
waar nu al aardige bloemen staan,
randjes van akkerhoornbloem eri
veldsla en waar het aspect van de
grasmat tegen de zomer nog meer
belooft.
VERRASSINGEN.
De plas bij Kuitaart's fraaie mo
len is wat al te rustig, maar de
lange Weel aan de overzijde van de
weg, de Groot Vogel, brengt grote
verrassingen. Er zwemmen enkele
eenden, en er rusten en zwieren kok
meeuwen, prettig maar niet erg be
langwekkend. Totde vorm van
een der eenden Zwerfmans snel naar
de kijker doet grijpen. Daar zwem
men zomaar zomertalingeneen
groepje, dat zo juist van wad steekt
zijn slobeenden en die vogel daar
met zijn rechte nek. Niet meer of
minder dan een fuut. WerkeLyk het
is de fraaie dubbeLgekuifde vogel
met zijn hangwangen van donkere
sierveren. Die futen brengen je al
tijd verrassingen, want, als minu
tenlang de kijker gericht is op die
fuut. die zo nu en dan eens onder
duikt of zich zover laat zakken, dat
er alleen een kop schijnt te zwem
men, als die kijker dan op andere
eenden wordt gericht, die volgens de
kleurverdeling niet eens ln het mee
gebrachte vogelboek zijn afgebeeld,
maar wintertalingen moeten zijn, en
als Zwerfmans dan nog eens naar
de fuut kijkt, ziet hij er op eens
twéé, kennelijk een paartje. Waar is
die andere zo opeens, midden ln dat
brede water vandaan gekomen?
't Mooiste is te horen, dat ze er
al jaren broeden, als een boer me
vraagt of ik misschien die vogel be
doel, die zijn jongen soms op zijn
rug mee laat zwemen Voor zulk
een belevenis kun je wat gehobbel
over keien en door kuilen op de
hoop toe nemen.
Als Zwerfmans met een grote
boog weer Kloosterzande nadert, nu
van de andere kant, blijkt weer eens
te meer, hoe goed al dat geboomte
het doet rondom het dorp.
Laten we hopen, dat deze parel
van Zeeuwsch-Vlaanderen nog lang
zyn schoonheid mag behouden, een
parel, wiens waarde wordt verhoogd
door de ketens van lanen, waarin
hij als 't ware is gevat
EEN BOEK VAN:
HERBERT KUHN
De jonge Duitser, Herbert Kuhn,
die door zijn boek „Karmel" zich een
naam onder de nieuwere Duitse ro
manschrijvers maakte, heeft met zyn
tweede boek „Michel" getracht de
mensheid een boodschap mee te ge
ven. Een vredesboodschap, welke ge
richt is tot allen, die onder de druk
van de na-oorlogse atmosfeer leven.
Het verhaal, dat zich afspeelt in
een lazaret aan het Oostfront, is zeer
knap en eenvoudig geschreven. Het
geeft een schildering van de achter
grond van het leed, zoals dat al
leen in veldhospitalen doorstaan
wordt.
De schrijver tracht in dit boek dui
delijk te maken, dat de jeugd, die
zich idealen gesteld heeft, deze vaak
abrupt ziet afgebroken.
