C Jimmy Brown en de bende van Dolle Dirk Harmonie- en fanfarecorpsen hebben te weinig jonge leden Benelux-ster op Broadway DE AANSTAANDE VERKIEZINGEN VOOR DE TWEEDE KAMER Editie Zeeuws-Vlaenderen VRIJDAG 16 MEI 1952 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT TWEE CONCOURSEN STAAN VOOR DE DEUR. Problemen op het terrein van de volksmuziek DE VRAAG KAN GESTELD worden: heeft de bevolking van Zeeland werkelyk belangstelling voor de liarmonie- en fanfaremuziek? Wanneer men zo af en toe de programma's van de uitvoeringen eens - inkijkt, kan men een ernstige twijfel niet onderdrukken, omdat het grootste gedeelte van dergelijke avonden meestal inbeslag genomen blijkt te zijn door een toneelspel, terwijl de muziek pas op de tweede plaats komt. Wij bespra ken deze vraag met de heer P. A. Ocké, de energieke voorzitter van de Bond van Muziekverenigingen in Zeeuwsch-Vlaanderen, en deze gaf toe, dat er inderdaad wel eens reden tot twijfel is. Het publiek is niet erg op „zware stukken" gesteld, maar daarnaast is er ook bij de corpsen wel eens een gemis aan het juiste begrip voor de plaats, die zij in de gemeenschap dienen in te nemen, zo meende hij. voor harmonie- en fanfaregezel schappen heeft. Daarbij komt, dat de eisen, die thans aan de gezelschappen worden gesteld, ongetwijfeld zwaar der zijn dan vroeger, zodat van de adspiranten een ernstige studie wordt gevraagd. De ambitie daarvoor ont breekt bij de jonge garde en de gevol gen kunnen op de duur niet uitblij ven. „Wanneer er geen jonge krachten bij onze gezelschappen komen, gaat het onherroepelijk mis! De grote liefhebberij, zoals die vroeger be stond, is blijkbaar niet te vinden bij de jonge generatie". De heer Ocké constateerde hier een verschijnsel, dat zich in het gehele land voordoet en dat ook enigszins is te verklaren. Er zijn immers in deze tijd zoveel an dere gemakkelijker interessen, die de jeugd meer boeien dan zelf mu- ziek-maken. Daarbij wordt er tegen woordig meer dan vroeger gestu deerd door middel van avondcursus sen enz. en ook de militaire dienst eist de jongelui volledig op. DIRIGENTEN. De heer S. W. Blok van de. Schouw- se Bond, met wie we deze kwesties eveneens bespraken, legde vooral de nadruk op de noodzaak van vakbe kwame dirigenten en van voldoende overheidssteun, die bijvoorbeeld op De heer Ocké illustreerde zijn opi nie met een sprekend voorval, dat zeer onlangs gebeurde in één van de Zeeuwsch-Vlaamse dorpen. Daar gaf het plaatselijk muziekgezelschap op de Nationale Feestdag een concert, waarvan een belangrijk onderdeel ge wijd was aan de nummers, die de vereniging op het a.s. concours te Biervliet moet uitvoeren. Na een uur werd het concert reeds beëindigd en trokken de muzikanten zich in het repetitielokaal terug om aan deze concourswerkjes nog verder te scha ven en te polijsten. Hier werd dus een minder juiste politiek toegepast: het publiek hoorde in plaats van feeste lijke klanken, zijn corps met „zware' concoursmuziek worstelen en werd C~ De tijd van de muziekcon coursen is zo langzamerhand aangebroken en in tal van ge meenten wordt er door de corpsen ernstig geblokt en ge zwoegd om op deze wedstrijden goed voor de dag te komen. In Zeeland staat zowel ln het Noorden als in het Zuiden van de provincie een muzikaal tour- nooi voor de deur, namelijk te Biervliet op Hemelvaartsdag, georganiseerd door de Bond van muziekverenigingen In Zeeuwsch-Vlaanderen, en te Brulnisse op Tweede Pinkste ren, waarvan de organisatie ln handen is van de Bond van mu ziekgezelschappen op Schou- wen-Duiveland. Met de voor zitters van beide bonden, de heren P. A. Ocké te Hoek en S. W. Blok te Zierikzee, hadden wy een gesprek, waarby deze actieve verenigingsbestuurders enkele problemen aanstipten, waarmede het muziekleven in hun streek heeft te kampen. daarna (figuurlijk) in de kou gezet, omdat er..,nog gewerkt moest wor den". Het concours kwam ten on rechte op de eerste plaats en de ge meenschap zag zich gereduceerd tot een aanhangsel Terecht meende de heer Ocké, dat hier een verkeerde weg werd bewan deld, terwijl voorts door deze hou ding van dit corps het overigens uit stekende concourswezen van een slechte zijde werd belicht. Wat is na melijk het nuttig effect van een der gelijke muzikale wedstrijd? Voorna melijk het naar elkaar luisteren om daardoor van elkaar te leren en voorts het ontvangen van een des kundige beoordeling. Daarbij komt ongetwijfeld een tikje onderlinge ri valiteit, die helemaal niet erg is, mits deze wedijver gezond blijft. Zo af en toe echter wringt hier de schoen wel eens, want dikwijls beschouwen de verenigingen een concours uitslui tend als een instelling, waarbij zij de kans krijgen om in een zo hoog moge lijke afdeling een groot aantal punten te verzamelen. Daarom is het in dit verband goed nog eens te herinneren aan de woorden, die de heer Ocké vo rig jaar sprak na afloop van het con cours te Hulst. Daar had de jury als haar mening te kennen gegeven, dat men over het algemeen in te hoge af delingen uitkwam en de heer Ocké wees naar aanleiding daarvan op het gebruik, dat de winnaar van het con cours voorschrijft een „ere-concert" te geven. „Dit betekent", zo betoogde de heer Ocké, „dat dit corps muziek dient te laten horen, die op hetzelfde peil staat als de concoursprestaties. Het betekent eigenlijk ook, dat elke eer ste prijswinnaar in staat moet zijn een concert te geven op het peil van zyn concoursafdeling". Met andere woorden: de prestaties mogen niet opgeschroefd zyn. En dit komt he laas bij menige vereniging voor In dit licht gezien zou men er byna toe geneigd zyn om meer waarde toe te kennui aan een tweede of derde prijs. „Er zijn zelfs directeuren, die zich terugtrekken, wanneer ze zien aan komen, dat hun vereniging niet als nummer een van haar afdeling uit de bus komt", aldus vertelde de heer Ocké. Voor een dergelijke houding kan men weinig waardering hebben, omdat een muziekwedstrijd tenslotte niet te vergelijken is met een con cours voor schoonheidskoninginnen of een postduivententoonstelling. Het gaat er niet om elkaar de loef af te steken, maar om de muziek te dienen en om daardoor velen ontspanning en zo mogelijk enige schoonheidsontroe ring te brengen. Wanneer de „mu ziek" werkelijk bij de bevolking een grote plaats wil innemen, dat wil zeggen een plaats, waar zij waarde ring ontvangt voor de wijze, waarop zij met haar kunst de gemeenschap dient, zal zij ook haar optreden in dienst van dit streven dienen te stel len. „BLOEDARMOEDE". Maar de liefde kan niet van één kant komen en het moet worden ge zegd, dat de publieke belangstelling soms zeer passief is. En ook dat is een probleem, waarover de heer Ocké zich soms zorgen maakt. Langzamer hand beginnen de corpsen aan bloed armoede te lijden, doordat de jonge generatie blijkbaar weinig interesse Schouwen-Duiveland in de meeste gemeenten nog op vooroorlogs peil staat. „Wat de jeugd betreft: maak het attractief!" zeide de heer Blok, „probeer uniformen te kry- gen, zorg voor een signaalafde ling. Zulke dingen trekken en zor gen voor jong bloed!" Het concours in Bruinisse op twee de Pinksteren is het laatste, dat door de Schouwse Bond wordt georgani seerd, omdat hy is overgegaan naar de landelijke federatie. „We blijven echter op Schouwen-Duiveland een jaarlijks concours houden, maar dan zullen ook federatieleden van elders deelnemen. Dat betekent verruiming van de horizon, omdat onze corpsen dan ook eens horen wat er door an deren gepresteerd wordt!" aldus de heer Blok. Ook hier dus „naar elkaar luisteren" en „van elkaar leren". De aansluiting bij de federatie ziet de heer Blok als een noodzakelijk ge volg van de ontwikkeling der laatste jaren: „Een groter verband ls nodig. De eisen worden steeds zwaarder. We kunnen ons eenvoudig niet Isoleren". Andere tijden dwingen ook hier tot een forse aanpak, omdat anders een kostbaar volksbezit ten onder zou gaan. Hoe ernstig dat zou zyn, kan men pas goed begrijpen in een dorp, waar de „muziek" ls verdwenen. Nu de Schouwse Bond zijn werk zaamheden gaat beëindigen, moet een eresaluut worden gebracht aan de oude getrouwen, die in de afgelo pen jaren zoveel goeds tot stand brachten. Wanneer daarbij één naam wordt genoemd, eren wij daardoor al len die „in de muziek zijn vergrijsd". Wij bedoelen de onvermoeide heer C. A. Swenne van Nieuwerkerk, die zo enorm veel voor het muziekleven op Schouwen-Duiveland heeft gedaan. Hopenlijk geeft hij ook zijn beste krachten aan de nieuwe organisatie vorm, want mensen als hij kunnen niet gemist worden, In Zeeuwsch-Vlaanderen heeft men om practische redenen o.a. de geo grafische ligging de fusie met de Generaal Clark: Dat geldt niet De opperbevelhebber der V.N.-stryd- krachten In Koren, generaal Mark NU DE CANDIDATENLIJSTEN ZIJN INGEDIEND. Aanwijzingen voor afwezige en zieke kiezers (Van onze parlementaire redacteur) Nu de lijsten met de namen van de candldaten voor het lidmaatschap van de Tweede Kamer, waarop op 25 Juni a.s. zal worden gestemd, zijn ingediend, is de laatste fase in de strijd om de zozeer begeerde Kamer zetels ingeluid. Met het oog op hot feit, dat op 1 November van het vo rige jaar een nieuwe Kieswet in werking is getreden, komt het ons ge wenst voor op dit ogenblik enkele belangrijke regelingen onder de aan dacht van onze lezers te brengen. Altijd blijken er vrij veel kiezers te zijn, die door afwezigheid, ziekte of invaliditeit verhinderd zijn zich op de dag van de stemming tijdens de daar voor bestemde uren aan hun stem bureau te melden, teneinde hun stem uit te brengen. Onder de oude kies wet was hier in talloze gevallen niets C'lark, heeft Donderdag gezegd, dat1 aan te doen, maar de in de nieuwe de overeenkomst, die brigade-gene raal Colson met de krijgsgevangenen in het kamp op Koje heeft gesloten, geen enkele rechtsgeldigheid heeft. federatie afgewezen, maar de onder linge samenwerking is zo nauw, dat er in de practijk weinig verschil is. temeer om dat vele bondscorpsen bij de federatie aangesloten zijn. DE VERWACHTINGEN. Van het concours in Biervliet heeft men grote verwachtingen: men zal wel niet over belangstelling te klagen hebben, want vooral in West Zeeuwsch-Vlaanderen is een concours altijd een evenement. Bovendien treedt nu Biervliets' fanfare als gast- vrouwe op, een corps, waarbij het concoursniveau volkomen gelijk is aan het „gewone" peil. En wat Schouwen-Duiveland aan gaat: men mag aannemen, dat Of. tweede Pinksterdag het gehele mu- ziekminnend eiland in Bruinisse te vinden zal zijn. Op zulke dagen blijkt dan weer, dat de Zeeuwse muziek corpsen gewaardeerd worden. Wie weet wordt die belangstelling nog groter en vooral intensiever! wet aangebrachte wijzigingen beogen zoveel mogelijk kiezers in de gelegen heid te stellen een van hun belang rijkste burgerschapsrechten uit te oefenen. Zo is het thans aan een kiezer toe gestaan te kiezen, waar hij aan de stemming wil deelnemen: óf in zijn eigen woonplaats, óf in de plaats, waar hij op 25 Juni a.s. voor zaken of om andere redenen verblijft. On der woonplaats wordt hier verstaan de gemeente in welker bevolkings register men vandaag staat inge schreven. De kiezer, die van deze be voegdheid gebruik wenst te maken, moet zich persoonlijk vóór of uiterlijk op 10 Juni a.s. bij een gemeente secretarie te zijner keuze aanmelden, teneinde hiervan mededeling te doen. Dan moet men te%'ens o.a. een adres AUDRY HEPBURN VERTELT. In België uit Nederlands-Ierse ouders geboren (Van onze correspondent) NEW YORK, Mei. Het is vermoedelijk voor het eerst in dc interna tionale toneel-historie, dat een waar vertegenwoordigster van Benelux in 'n glansrol schittert op Broadway. Audrey Hepburn, de 22-jarige jongeda me ln kwestie, is geen eendagsvlieg. Haar troon op Broadway, in Holly wood, Elstree, Parys of Rome is voor de komende jaren verzekerd. Au drey's vertolking van de rol „Gigi", de onsterfelijke gamine van de niet minder onvergankelijke Franse schryrster Colette, heeft op dit ogenblik reeds volle zalen tGt diep in 1953 gegarandeerd en zelfs de zuursten on zer toneelrecensenten hebben zich onvoorwaardelijk aan Audrey's voe ten geworpen. Dat is wel een hele prestatie voor n danseres, zeiden wij in het Ne derlands tegen Audrey, toen wij deze week, naar goed Europese ge woonte, samen een kopje koffie dronken om 11 uur in de ochtend. „Ja, 't is ongelooflijk", zegt Au drey, waarna zij zichzelf in de rede valt om te zeggen, dat wij vooral in de taal van de lage landen moe ten blijven doorpraten „want ik heb het in geen maanden meer gespro ken." Maar dan vat zij onmiddellijk de draad weer op. „De première van Gigi was eind 1951, in November, een maand daar vóór had ik nog nooit op het toneel door ROBERT KIEK j gestaan als een actrice. Het was alsof ik die weken vóór de première in het stormcentrum van een tornado was opgesloten en mij maar liet gaan met de wind. die mij tenslotte naar Broadwey dreef. Het gebeurde alle maal zo razend snel „Ik had een hoofdrol gekregen eindelijk, moet ik zeggen in een tweetalige Frans-Engelse film „Nous irons a Monte Carlo." De opnamen daarvoor werden in Monte Carlo gemaakt, in de hall van Hotel de Paris. Het was puur toe val, dat Colette daar woonde. Iede re ochtend kwam zij, in een invali denwagentje, met haar man naar beneden. Soms bleef ay even naar de opnamen kijken. Op een middag kwam haar man vragen of ik naar New York wilde gaan om de hoofd rol in Colette's ,,Gigi" op Broadway te spelen. Ik kreeg niet eens de kans om „neen" te zeggen, want Colet te's eerste woorden waren „Jij bent Gigi.» „Heel veel tijd om mij voor te bereiden was er niet. Ik moest eerst nog naar Londen terug, waar ik een televise-contract moest afwerken. Toen stond ik pal voor mijn eerste optreden. Op dat ogenblik was de vreugde een sleutelpunt van een carrière en een droom bereikt te hebben ineens naar de achtergrond geschoven. Toen kwamen de zorgen... .Première-koorts onderbraken ij- „Vermoedelijk wel. Maar ik was zo bang als een groot mens. Nu lach ik er om. Maar dat half uur vóór het doek opging, was het als of ik mijn rol en ik had 'm op m'n naam gekend voor goed had vergeten. Tot het ogenblik vóór ik „op" moest. Toen besefte ik ineens wat dit alles betekende: er óp of er af. „Het applaus na het eerste be- drijf zal ik nooit vergeten. Dat was de geruststelling. En daarna de re- fc scheen geen kwaad te kunnen doen. In mijn overtuiging groei ik nog dagelijks in mijn rol. Maar er is écn ding, waar ik nog steeds niet over uit kan mis schien het heerlijkste van alle suc- sec. Dat is het wonder door een Mariene Dietrich, een Helen Hayes, een Noel Coward mensen die ik zoveel jaren heb bfwonderd, en die onbereikbaar ver weg schenen te worden geaccepteerd als een ac trice. Het zal misschien nog jaren duren voor ik van hun niveau zal zijn. Maar dat de kring van deze groten voor my open staat is iede re dag opnieuw een reden voor dankbaarheid." GEEN TONEELNAAM. Audrey heeft gesproken. Haar woorden volgden elkaar zonder aar zeling, in een Nederlands, dat eer der de invloed van Brussel waar zij geboren was en Den Haag, waar zij slechts korte tijd had ge woond, dan Velp, verried waar zij het grootste deel van de oorlogsja ren had doorgebracht. Uit Brussel, waar het gezin Hepburn een van die aantrekkelijke landhuizen even bui ten de stad bewoonde, stamt ook haar voortreffelijke Frans, dat er toe zal bijdragen haar de ster van zowel de Oude als de Nieuwe we reld te maken. Dus Hepburn is geen toneel naam, constateren wij. „Het is een uitzondering op de régel", zegt "Audrey" met een glim lach, „De naam is niet alleen te goed om te veranderen, maar ik ge loof niet dat ik het prettig gevonden zou hebben mijn naam te verande ren. En als ik iets niet prettig vind doe ik het niet", vulden wij aan. „Ik heb steeds precies geweten wat ik wilde doen, of worden", zegt Au drey. „Mijn ouders hadden mij als klein meisje naar kostschool in En geland gestuurd. Even vóór de oorlog uitbrak woonde mijn moeder in Den Haag. Zij vond dat dit geen tijd was haar dochter alleen in Engeland te laten. 2o kwam ik ik herinner mij nog het oranje geverfde K.L.M.-toe- stel waarin ik vloog als tien-jarig meisje naar Nederland. En kort daar na kwamen de Duitsers. „Dat heeft de meeste indruk op mij gemaakt: de triomfantelijke wijze, waarop een tot in de perfectie geor ganiseerde Duitse troepenmacht Ne derland binnenrukte en de verwar ring en chaos, waaronder zjj vijf jaar later vluchtten. „Ik hoef u natuulijk niet te vertel len wat voor een tijd wy doormaak ten. Mijn oom werd in gijzeling geno men en gefusilleerd. Eén van mijn broers werd in Duitsland te werk ge steld. Wij verheten Den Haag en trokken naar het rustiger Velp, waar wy in de Roosendaalse laan woonden. Alleen toen moest ik 'mijn naam ver anderen: Hepburn was te gevaarlijk. Maar ik ging naar Arnhem, naar de muziekschool en trad „zwart" op als danseres. ,Na de hongerwinter was ik zo goed als uitgeput. Een trap oplopen was een inspanning geworden. Maar geleidelijk aan werd alles weer nor maal. Vrienden adviseerden my dans- Audrey Hepburn: ,,'t ls haast ongelooflijk les te nemen bij Sonia Gaskel in Am sterdam. Drie jaar lang heb ik daar gewerkt. Zij was een voortreffelijke leermeesteres. Toen opende de Neder landse regering de mogelijkheid voor vacantiereizigers om dertig pond mee te nemen naar Engeland. Mijn moe der en ik gingen naar het deviezen- instituut, kregen de vergunning en ik vertrok naar Bbgeland. Daar ben ik verder blijven werken steeds als ballerina. Ik kreeg een baantje als lid van het corps de ballet in een re vue in Londen. ..High Button Shoes", speelde een paar bescheiden rolletjes in films, o.a. in „The Lavender Hill Mob" en kreeg toen de kans-van- mijn-leven (misschien eerder om mijn tweetaligheid dan mijn acteer-talen- ten) in „Nous irons a Monte Carlo" En de rest weet u". Ten dele. Want, in Engeland be vindt zich op het ogenblik James Hanson, directeur van een aantal vervoersondernemingen in Engeland en Canada. En het ziet er naar uit, dat Audrey Hepburn binnenkort haar naam wel zal veranderen daarin ook bepaald zin heeft! Wat er er dan met de carrière gebeurt? „Ik blijf zeker actief toneelspelen. En misschien één film in 't jaar. Maar ik wil ook thuis zijn. Anders zou het erg onverantwoordelijk zyn te gaan trouwen, is 't niet?" Audrey is geen „onverantwoorde lijk" meisje. Het is aardig te weten, dat zij dit typisch stempel van de Benelux-landen op Broadway met zich blijft dragen. 8 Mei 1952. (Nadruk verboden) 94. Als hazen holden Janus met de ringbaard, Daan Slok en Piet de Peperpot, het huis binnen. Toen zij de deur open wierpen sloeg hun een dich te mist van kalk en stof tegemoet. „Dirrrukkk!" schreeuwde Daan Slok. „Wat is hiér gebeurd?" Er antwoordde echter niemand. Alleen vernamen zij aan het eind van de gang een vreemd ge rommel. Ze stonden er alle drie even naar te lui steren.Vooruit", fluisterde Janus, „laten we gaan kijken wat dat is!" Ze gingen op het geluid af en kwamen in een vertrek, waar een kist op de grond stond, die wel behekst scheen te zijn Het ding danste op en neer alsof er een duivel in opgesloten zat. Met z'n zware laarzen gaf Daan Slok er een flinke trap tegen. „Hei, wat heeft dat te betekenen?" vroeg hij. Even was het stil en toen riep iemand met een gesmoorde stem: „Ben jij 't Daan? Help me toch. Ik ben 't, Fokke de bootsman. Die lelijke aap heeft me opgesloten en ik stik byna van benauwdheid". De drie mannen zagen elkaar veelbetekenend aan. „Het is hier niet pluis", bromde de kastelein. „We moeten maar beginnen die sufferd uit die kist te halen, maar dat zal niet meevallen, want ik zie nergens een sleutel. Janus met de ringbaard had echter een stevig breekijzer in z'n broekzak en daarmee begonnen de drie mannen de kist open te wrik ken". in de plaats, waar men op 25 Juni denkt te verblijven, opgeven; men doet er derhalve goed aan zich hier van te voren op te bezinnen. Van een en ander wordt ter se cretarie een verklaring opgemaakt, welke de kiezer goed moet bewaren, aangezien hy deze by de stemming moet inleveren en hem bij verlies geen nieuwe wordt verstrekt. Deze regeling brengt met zich mee, dat een ieder, die waarschijnlijk op 25 Juni in een andere plaats zal zyn, er verstandig aan doet een dergelijk verzoek in te dienen. Immers, gaat de reis onverwacht niet door. dan kan alsnog rustig in dc woonplaats worden gestemd; de kiezer heeft in deze de vrije keuze. STEMMEN BIJ VOLMACHT. Indien het een kiezer bekend is, dat hij vermoedelijk op 25 Juni niet in zijn woonplaats aan de stemming zal kunnen deelnemen, maar hem on bekend is, waar hij die dag wel zal verblyven, of indien hij oj5 deze da tum vermoedelijk in het buitenland zal zijn, kan hij vóór of uiterlijk o|> 10 Juni a.s. een verzoekschrift bij burgemeester en wethouders van de gemeente, waar hij vandaag in het bevolkingsregister staat ingeschre ven, indienen om by volmacht te mo gen stemmen. Voor dit verzoek moet gebruik worden gemaakt van een for mulier, dat op iedere gemeente-secre tarie kosteloos verkrijgbaar is en dat schriftelijk of mondeling kan worden aangevraagd. Uiteraard moet men de redenen voor zijn verzoek vermelden en tevens een gemachtigde (b.v. een ouder, echtgenote, huisgenoot of vriend) aanwijzen, die zijnerzijds moet verklaren bereid te zijn als zo danig op te treden. Deze gemachtig de moet zelf bevoegd zrjn aan ae stemming op 25 Juni a.s. deel te ne men. Heeft men eenmaal een ge machtigde aangewezen, dan kan men zelf niet meer aan deze stemming deelnemen. Ook een kiezer, die blijkens een door een arts ondertekende verkla ring tengevolge van zijn lichamelijke toestand vermoedelijk niet in staat zal zyn naar het stembureau toe te komen, kan by volmacht stemmen volgens de- boven aangegeven gang van zaken. Een moeilijkheid in het laatstge noemde geval is, dat vele huisartsen zich blijkens ons van bevoegde zijde verstrekte Inlichtingen op het stand punt stellen, dat zij op gTond van de voorschriften, uitgevaardigd door de Koninklijke Nederlandse Maatschap pij ter bevordering van de Genees kunst met betrekking tot het ver strekken van medische verklaringen niet bevoegd zijn de door de kieswet vereiste verklaring af te geven. Deze verklaring wordt echter in ieder ge val. zo verzekerde men ons. door de ..Afdelingsvertrouwensartsen" van bovengenoemde Maatschappij ver strekt. Een zieke of invalide, die bij vol macht wenst te stemmen, doet der halve verstandig zich allereerst met zyn eigen huisarts te verstaan en vervolgens, zo nodig, door bemidde ling van zyn huisarts met de bedoel de vertrouwensarts, wiens naam en adres aan iedere arts ter plaatse be kend zyn. MEDEWERKING ARTS NOODZAKELIJK Behalve deze practische aanwijzin gen willen wij tenslotte, naar aanlei ding van het gesprek, dat wy met een der „Afdelingsvertrouwensart sen" hadden, nog een enkele critische opmerking maken. Het vragen van medische verklaringen voor allerlei doeleinden heeft in en na de oorlog zulk een ontstellende omvang aange nomen, dat hier beslist paal en perk moest worden gesteld, mede teneinde de artsen vrijer ten opzichte van hun patiënten te doen staan. Dit paal en perk stellen heeft ten gevolge, dat het verkrijgen van me dische verklaringen in het algemeen aanzienlijk minder gemakkelijk is geworden, zodat de vrees gegrond is, dat de overigens zeer te prijzen be doeling van de jongste wijzigingen in de Kieswet voor hen, die door ziekte of invaliditeit worden getroffen, van slechts geringe practische betekenis zal blijken te zijn. Ons inziens moet dan ook zeer ern stig worden overwogen, of bij een volgende wijziging van de kieswet de regeling voor het stemmen by vol macht door zieken niet zodanig kan worden veranderd, dat de thans ver eiste medische verklaring komt te vervallen. Ten profijte van artsen en zieken beiden! (Nadruk verboden). Hond vocht een maand voor zijn leven. Twee Larense jongens vonden in struikgewas in Laren een uitgeput te hond. Het dier was met zijn poot in een oude hazenstrik verward ge raakt en had zich niet kunnen be vrijden. Hoe lang het zonder eten of drinken gevangen heeft gezeten is moeilijk vast te stellen. Het koord van de verraderlijke strik was ech ter reeds tot het been doorgedron gen. Een gedeelte van de hondenpoot verkeerde reeds in staat van ont binding. Nadat de jongens het dier wat wa ter hadden gegeven, zorgde de poli tie er voor. dat het aan zyn baas werd teruggegeven. Deze verklaar de, dat de hond reeds een maand werd vermist. Men heeft goede hoop dat het dier onder de goede zorgen van een dierenarts in het leven zal blijven.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1952 | | pagina 19