C
Jimmy Brown en de bende van Dolle Dirk
Harmonie- en fanfarecorpsen
hebben te weinig jonge leden
Benelux-ster op Broadway
DE AANSTAANDE VERKIEZINGEN
VOOR DE TWEEDE KAMER
Editie Zeeuws-Vlaenderen
VRIJDAG 16 MEI 1952
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
TWEE CONCOURSEN STAAN VOOR DE DEUR.
Problemen op het terrein van
de volksmuziek
DE VRAAG KAN GESTELD worden: heeft de bevolking van Zeeland
werkelyk belangstelling voor de liarmonie- en fanfaremuziek? Wanneer
men zo af en toe de programma's van de uitvoeringen eens - inkijkt, kan
men een ernstige twijfel niet onderdrukken, omdat het grootste gedeelte
van dergelijke avonden meestal inbeslag genomen blijkt te zijn door een
toneelspel, terwijl de muziek pas op de tweede plaats komt. Wij bespra
ken deze vraag met de heer P. A. Ocké, de energieke voorzitter van de
Bond van Muziekverenigingen in Zeeuwsch-Vlaanderen, en deze gaf toe,
dat er inderdaad wel eens reden tot twijfel is. Het publiek is niet erg
op „zware stukken" gesteld, maar daarnaast is er ook bij de corpsen
wel eens een gemis aan het juiste begrip voor de plaats, die zij in de
gemeenschap dienen in te nemen, zo meende hij.
voor harmonie- en fanfaregezel
schappen heeft. Daarbij komt, dat de
eisen, die thans aan de gezelschappen
worden gesteld, ongetwijfeld zwaar
der zijn dan vroeger, zodat van de
adspiranten een ernstige studie wordt
gevraagd. De ambitie daarvoor ont
breekt bij de jonge garde en de gevol
gen kunnen op de duur niet uitblij
ven.
„Wanneer er geen jonge krachten
bij onze gezelschappen komen, gaat
het onherroepelijk mis! De grote
liefhebberij, zoals die vroeger be
stond, is blijkbaar niet te vinden bij
de jonge generatie". De heer Ocké
constateerde hier een verschijnsel,
dat zich in het gehele land voordoet
en dat ook enigszins is te verklaren.
Er zijn immers in deze tijd zoveel an
dere gemakkelijker interessen,
die de jeugd meer boeien dan zelf mu-
ziek-maken. Daarbij wordt er tegen
woordig meer dan vroeger gestu
deerd door middel van avondcursus
sen enz. en ook de militaire dienst
eist de jongelui volledig op.
DIRIGENTEN.
De heer S. W. Blok van de. Schouw-
se Bond, met wie we deze kwesties
eveneens bespraken, legde vooral de
nadruk op de noodzaak van vakbe
kwame dirigenten en van voldoende
overheidssteun, die bijvoorbeeld op
De heer Ocké illustreerde zijn opi
nie met een sprekend voorval, dat
zeer onlangs gebeurde in één van de
Zeeuwsch-Vlaamse dorpen. Daar gaf
het plaatselijk muziekgezelschap op
de Nationale Feestdag een concert,
waarvan een belangrijk onderdeel ge
wijd was aan de nummers, die de
vereniging op het a.s. concours te
Biervliet moet uitvoeren. Na een
uur werd het concert reeds beëindigd
en trokken de muzikanten zich in het
repetitielokaal terug om aan deze
concourswerkjes nog verder te scha
ven en te polijsten. Hier werd dus een
minder juiste politiek toegepast: het
publiek hoorde in plaats van feeste
lijke klanken, zijn corps met „zware'
concoursmuziek worstelen en werd
C~
De tijd van de muziekcon
coursen is zo langzamerhand
aangebroken en in tal van ge
meenten wordt er door de
corpsen ernstig geblokt en ge
zwoegd om op deze wedstrijden
goed voor de dag te komen. In
Zeeland staat zowel ln het
Noorden als in het Zuiden van
de provincie een muzikaal tour-
nooi voor de deur, namelijk te
Biervliet op Hemelvaartsdag,
georganiseerd door de Bond
van muziekverenigingen In
Zeeuwsch-Vlaanderen, en te
Brulnisse op Tweede Pinkste
ren, waarvan de organisatie ln
handen is van de Bond van mu
ziekgezelschappen op Schou-
wen-Duiveland. Met de voor
zitters van beide bonden, de
heren P. A. Ocké te Hoek en
S. W. Blok te Zierikzee, hadden
wy een gesprek, waarby deze
actieve verenigingsbestuurders
enkele problemen aanstipten,
waarmede het muziekleven in
hun streek heeft te kampen.
daarna (figuurlijk) in de kou gezet,
omdat er..,nog gewerkt moest wor
den". Het concours kwam ten on
rechte op de eerste plaats en de ge
meenschap zag zich gereduceerd tot
een aanhangsel
Terecht meende de heer Ocké, dat
hier een verkeerde weg werd bewan
deld, terwijl voorts door deze hou
ding van dit corps het overigens uit
stekende concourswezen van een
slechte zijde werd belicht. Wat is na
melijk het nuttig effect van een der
gelijke muzikale wedstrijd? Voorna
melijk het naar elkaar luisteren om
daardoor van elkaar te leren en
voorts het ontvangen van een des
kundige beoordeling. Daarbij komt
ongetwijfeld een tikje onderlinge ri
valiteit, die helemaal niet erg is,
mits deze wedijver gezond blijft. Zo
af en toe echter wringt hier de schoen
wel eens, want dikwijls beschouwen
de verenigingen een concours uitslui
tend als een instelling, waarbij zij de
kans krijgen om in een zo hoog moge
lijke afdeling een groot aantal punten
te verzamelen. Daarom is het in dit
verband goed nog eens te herinneren
aan de woorden, die de heer Ocké vo
rig jaar sprak na afloop van het con
cours te Hulst. Daar had de jury als
haar mening te kennen gegeven, dat
men over het algemeen in te hoge af
delingen uitkwam en de heer Ocké
wees naar aanleiding daarvan op het
gebruik, dat de winnaar van het con
cours voorschrijft een „ere-concert"
te geven.
„Dit betekent", zo betoogde de heer
Ocké, „dat dit corps muziek dient te
laten horen, die op hetzelfde peil
staat als de concoursprestaties. Het
betekent eigenlijk ook, dat elke eer
ste prijswinnaar in staat moet zijn
een concert te geven op het peil van
zyn concoursafdeling". Met andere
woorden: de prestaties mogen niet
opgeschroefd zyn. En dit komt he
laas bij menige vereniging voor
In dit licht gezien zou men er byna
toe geneigd zyn om meer waarde toe
te kennui aan een tweede of derde
prijs.
„Er zijn zelfs directeuren, die zich
terugtrekken, wanneer ze zien aan
komen, dat hun vereniging niet als
nummer een van haar afdeling uit de
bus komt", aldus vertelde de heer
Ocké. Voor een dergelijke houding
kan men weinig waardering hebben,
omdat een muziekwedstrijd tenslotte
niet te vergelijken is met een con
cours voor schoonheidskoninginnen
of een postduivententoonstelling. Het
gaat er niet om elkaar de loef af te
steken, maar om de muziek te dienen
en om daardoor velen ontspanning en
zo mogelijk enige schoonheidsontroe
ring te brengen. Wanneer de „mu
ziek" werkelijk bij de bevolking een
grote plaats wil innemen, dat wil
zeggen een plaats, waar zij waarde
ring ontvangt voor de wijze, waarop
zij met haar kunst de gemeenschap
dient, zal zij ook haar optreden in
dienst van dit streven dienen te stel
len.
„BLOEDARMOEDE".
Maar de liefde kan niet van één
kant komen en het moet worden ge
zegd, dat de publieke belangstelling
soms zeer passief is. En ook dat is
een probleem, waarover de heer Ocké
zich soms zorgen maakt. Langzamer
hand beginnen de corpsen aan bloed
armoede te lijden, doordat de jonge
generatie blijkbaar weinig interesse
Schouwen-Duiveland in de meeste
gemeenten nog op vooroorlogs peil
staat.
„Wat de jeugd betreft: maak
het attractief!" zeide de heer
Blok, „probeer uniformen te kry-
gen, zorg voor een signaalafde
ling. Zulke dingen trekken en zor
gen voor jong bloed!"
Het concours in Bruinisse op twee
de Pinksteren is het laatste, dat door
de Schouwse Bond wordt georgani
seerd, omdat hy is overgegaan naar
de landelijke federatie. „We blijven
echter op Schouwen-Duiveland een
jaarlijks concours houden, maar dan
zullen ook federatieleden van elders
deelnemen. Dat betekent verruiming
van de horizon, omdat onze corpsen
dan ook eens horen wat er door an
deren gepresteerd wordt!" aldus de
heer Blok. Ook hier dus „naar elkaar
luisteren" en „van elkaar leren".
De aansluiting bij de federatie ziet
de heer Blok als een noodzakelijk ge
volg van de ontwikkeling der laatste
jaren: „Een groter verband ls nodig.
De eisen worden steeds zwaarder. We
kunnen ons eenvoudig niet Isoleren".
Andere tijden dwingen ook hier tot
een forse aanpak, omdat anders een
kostbaar volksbezit ten onder zou
gaan. Hoe ernstig dat zou zyn, kan
men pas goed begrijpen in een dorp,
waar de „muziek" ls verdwenen.
Nu de Schouwse Bond zijn werk
zaamheden gaat beëindigen, moet
een eresaluut worden gebracht aan
de oude getrouwen, die in de afgelo
pen jaren zoveel goeds tot stand
brachten. Wanneer daarbij één naam
wordt genoemd, eren wij daardoor al
len die „in de muziek zijn vergrijsd".
Wij bedoelen de onvermoeide heer C.
A. Swenne van Nieuwerkerk, die zo
enorm veel voor het muziekleven op
Schouwen-Duiveland heeft gedaan.
Hopenlijk geeft hij ook zijn beste
krachten aan de nieuwe organisatie
vorm, want mensen als hij kunnen
niet gemist worden,
In Zeeuwsch-Vlaanderen heeft men
om practische redenen o.a. de geo
grafische ligging de fusie met de
Generaal Clark: Dat geldt
niet
De opperbevelhebber der V.N.-stryd-
krachten In Koren, generaal Mark
NU DE CANDIDATENLIJSTEN ZIJN INGEDIEND.
Aanwijzingen voor afwezige en
zieke kiezers
(Van onze parlementaire redacteur)
Nu de lijsten met de namen van de candldaten voor het lidmaatschap
van de Tweede Kamer, waarop op 25 Juni a.s. zal worden gestemd, zijn
ingediend, is de laatste fase in de strijd om de zozeer begeerde Kamer
zetels ingeluid. Met het oog op hot feit, dat op 1 November van het vo
rige jaar een nieuwe Kieswet in werking is getreden, komt het ons ge
wenst voor op dit ogenblik enkele belangrijke regelingen onder de aan
dacht van onze lezers te brengen.
Altijd blijken er vrij veel kiezers te
zijn, die door afwezigheid, ziekte of
invaliditeit verhinderd zijn zich op de
dag van de stemming tijdens de daar
voor bestemde uren aan hun stem
bureau te melden, teneinde hun stem
uit te brengen. Onder de oude kies
wet was hier in talloze gevallen niets
C'lark, heeft Donderdag gezegd, dat1 aan te doen, maar de in de nieuwe
de overeenkomst, die brigade-gene
raal Colson met de krijgsgevangenen
in het kamp op Koje heeft gesloten,
geen enkele rechtsgeldigheid heeft.
federatie afgewezen, maar de onder
linge samenwerking is zo nauw, dat
er in de practijk weinig verschil is.
temeer om dat vele bondscorpsen bij
de federatie aangesloten zijn.
DE VERWACHTINGEN.
Van het concours in Biervliet heeft
men grote verwachtingen: men zal
wel niet over belangstelling te klagen
hebben, want vooral in West
Zeeuwsch-Vlaanderen is een concours
altijd een evenement. Bovendien
treedt nu Biervliets' fanfare als gast-
vrouwe op, een corps, waarbij het
concoursniveau volkomen gelijk is
aan het „gewone" peil.
En wat Schouwen-Duiveland aan
gaat: men mag aannemen, dat Of.
tweede Pinksterdag het gehele mu-
ziekminnend eiland in Bruinisse te
vinden zal zijn. Op zulke dagen blijkt
dan weer, dat de Zeeuwse muziek
corpsen gewaardeerd worden. Wie
weet wordt die belangstelling nog
groter en vooral intensiever!
wet aangebrachte wijzigingen beogen
zoveel mogelijk kiezers in de gelegen
heid te stellen een van hun belang
rijkste burgerschapsrechten uit te
oefenen.
Zo is het thans aan een kiezer toe
gestaan te kiezen, waar hij aan de
stemming wil deelnemen: óf in zijn
eigen woonplaats, óf in de plaats,
waar hij op 25 Juni a.s. voor zaken
of om andere redenen verblijft. On
der woonplaats wordt hier verstaan
de gemeente in welker bevolkings
register men vandaag staat inge
schreven. De kiezer, die van deze be
voegdheid gebruik wenst te maken,
moet zich persoonlijk vóór of uiterlijk
op 10 Juni a.s. bij een gemeente
secretarie te zijner keuze aanmelden,
teneinde hiervan mededeling te doen.
Dan moet men te%'ens o.a. een adres
AUDRY HEPBURN VERTELT.
In België uit Nederlands-Ierse
ouders geboren
(Van onze correspondent)
NEW YORK, Mei. Het is vermoedelijk voor het eerst in dc interna
tionale toneel-historie, dat een waar vertegenwoordigster van Benelux in
'n glansrol schittert op Broadway. Audrey Hepburn, de 22-jarige jongeda
me ln kwestie, is geen eendagsvlieg. Haar troon op Broadway, in Holly
wood, Elstree, Parys of Rome is voor de komende jaren verzekerd. Au
drey's vertolking van de rol „Gigi", de onsterfelijke gamine van de niet
minder onvergankelijke Franse schryrster Colette, heeft op dit ogenblik
reeds volle zalen tGt diep in 1953 gegarandeerd en zelfs de zuursten on
zer toneelrecensenten hebben zich onvoorwaardelijk aan Audrey's voe
ten geworpen.
Dat is wel een hele prestatie voor
n danseres, zeiden wij in het Ne
derlands tegen Audrey, toen wij
deze week, naar goed Europese ge
woonte, samen een kopje koffie
dronken om 11 uur in de ochtend.
„Ja, 't is ongelooflijk", zegt Au
drey, waarna zij zichzelf in de rede
valt om te zeggen, dat wij vooral
in de taal van de lage landen moe
ten blijven doorpraten „want ik heb
het in geen maanden meer gespro
ken." Maar dan vat zij onmiddellijk
de draad weer op.
„De première van Gigi was eind
1951, in November, een maand daar
vóór had ik nog nooit op het toneel
door ROBERT KIEK
j
gestaan als een actrice. Het was
alsof ik die weken vóór de première
in het stormcentrum van een tornado
was opgesloten en mij maar liet gaan
met de wind. die mij tenslotte naar
Broadwey dreef. Het gebeurde alle
maal zo razend snel
„Ik had een hoofdrol gekregen
eindelijk, moet ik zeggen in een
tweetalige Frans-Engelse film „Nous
irons a Monte Carlo."
De opnamen daarvoor werden in
Monte Carlo gemaakt, in de hall van
Hotel de Paris. Het was puur toe
val, dat Colette daar woonde. Iede
re ochtend kwam zij, in een invali
denwagentje, met haar man naar
beneden. Soms bleef ay even naar
de opnamen kijken. Op een middag
kwam haar man vragen of ik naar
New York wilde gaan om de hoofd
rol in Colette's ,,Gigi" op Broadway
te spelen. Ik kreeg niet eens de kans
om „neen" te zeggen, want Colet
te's eerste woorden waren „Jij bent
Gigi.»
„Heel veel tijd om mij voor te
bereiden was er niet. Ik moest eerst
nog naar Londen terug, waar ik een
televise-contract moest afwerken.
Toen stond ik pal voor mijn eerste
optreden. Op dat ogenblik was de
vreugde een sleutelpunt van een
carrière en een droom bereikt te
hebben ineens naar de achtergrond
geschoven. Toen kwamen de zorgen...
.Première-koorts onderbraken
ij-
„Vermoedelijk wel. Maar ik was
zo bang als een groot mens. Nu
lach ik er om. Maar dat half uur
vóór het doek opging, was het als
of ik mijn rol en ik had 'm op
m'n naam gekend voor goed had
vergeten. Tot het ogenblik vóór ik
„op" moest. Toen besefte ik ineens
wat dit alles betekende: er óp of
er af.
„Het applaus na het eerste be-
drijf zal ik nooit vergeten. Dat was
de geruststelling. En daarna de re-
fc scheen geen kwaad
te kunnen doen. In mijn overtuiging
groei ik nog dagelijks in mijn rol.
Maar er is écn ding, waar ik nog
steeds niet over uit kan mis
schien het heerlijkste van alle suc-
sec. Dat is het wonder door een
Mariene Dietrich, een Helen Hayes,
een Noel Coward mensen die ik
zoveel jaren heb bfwonderd, en die
onbereikbaar ver weg schenen
te worden geaccepteerd als een ac
trice. Het zal misschien nog jaren
duren voor ik van hun niveau zal
zijn. Maar dat de kring van deze
groten voor my open staat is iede
re dag opnieuw een reden voor
dankbaarheid."
GEEN TONEELNAAM.
Audrey heeft gesproken. Haar
woorden volgden elkaar zonder aar
zeling, in een Nederlands, dat eer
der de invloed van Brussel waar
zij geboren was en Den Haag,
waar zij slechts korte tijd had ge
woond, dan Velp, verried waar zij
het grootste deel van de oorlogsja
ren had doorgebracht. Uit Brussel,
waar het gezin Hepburn een van die
aantrekkelijke landhuizen even bui
ten de stad bewoonde, stamt ook
haar voortreffelijke Frans, dat er
toe zal bijdragen haar de ster van
zowel de Oude als de Nieuwe we
reld te maken.
Dus Hepburn is geen toneel
naam, constateren wij.
„Het is een uitzondering op de
régel", zegt "Audrey" met een glim
lach, „De naam is niet alleen te
goed om te veranderen, maar ik ge
loof niet dat ik het prettig gevonden
zou hebben mijn naam te verande
ren. En als ik iets niet prettig
vind
doe ik het niet", vulden wij
aan.
„Ik heb steeds precies geweten wat
ik wilde doen, of worden", zegt Au
drey. „Mijn ouders hadden mij als
klein meisje naar kostschool in En
geland gestuurd. Even vóór de oorlog
uitbrak woonde mijn moeder in Den
Haag. Zij vond dat dit geen tijd was
haar dochter alleen in Engeland te
laten. 2o kwam ik ik herinner mij
nog het oranje geverfde K.L.M.-toe-
stel waarin ik vloog als tien-jarig
meisje naar Nederland. En kort daar
na kwamen de Duitsers.
„Dat heeft de meeste indruk op mij
gemaakt: de triomfantelijke wijze,
waarop een tot in de perfectie geor
ganiseerde Duitse troepenmacht Ne
derland binnenrukte en de verwar
ring en chaos, waaronder zjj vijf jaar
later vluchtten.
„Ik hoef u natuulijk niet te vertel
len wat voor een tijd wy doormaak
ten. Mijn oom werd in gijzeling geno
men en gefusilleerd. Eén van mijn
broers werd in Duitsland te werk ge
steld. Wij verheten Den Haag en
trokken naar het rustiger Velp, waar
wy in de Roosendaalse laan woonden.
Alleen toen moest ik 'mijn naam ver
anderen: Hepburn was te gevaarlijk.
Maar ik ging naar Arnhem, naar de
muziekschool en trad „zwart" op als
danseres.
,Na de hongerwinter was ik zo
goed als uitgeput. Een trap oplopen
was een inspanning geworden. Maar
geleidelijk aan werd alles weer nor
maal. Vrienden adviseerden my dans-
Audrey Hepburn:
,,'t ls haast ongelooflijk
les te nemen bij Sonia Gaskel in Am
sterdam. Drie jaar lang heb ik daar
gewerkt. Zij was een voortreffelijke
leermeesteres. Toen opende de Neder
landse regering de mogelijkheid voor
vacantiereizigers om dertig pond mee
te nemen naar Engeland. Mijn moe
der en ik gingen naar het deviezen-
instituut, kregen de vergunning en ik
vertrok naar Bbgeland. Daar ben ik
verder blijven werken steeds als
ballerina. Ik kreeg een baantje als
lid van het corps de ballet in een re
vue in Londen. ..High Button Shoes",
speelde een paar bescheiden rolletjes
in films, o.a. in „The Lavender Hill
Mob" en kreeg toen de kans-van-
mijn-leven (misschien eerder om mijn
tweetaligheid dan mijn acteer-talen-
ten) in „Nous irons a Monte Carlo"
En de rest weet u".
Ten dele. Want, in Engeland be
vindt zich op het ogenblik James
Hanson, directeur van een aantal
vervoersondernemingen in Engeland
en Canada. En het ziet er naar uit,
dat Audrey Hepburn binnenkort
haar naam wel zal veranderen
daarin ook bepaald zin heeft! Wat er
er dan met de carrière gebeurt?
„Ik blijf zeker actief toneelspelen.
En misschien één film in 't jaar.
Maar ik wil ook thuis zijn. Anders
zou het erg onverantwoordelijk zyn te
gaan trouwen, is 't niet?"
Audrey is geen „onverantwoorde
lijk" meisje. Het is aardig te weten,
dat zij dit typisch stempel van de
Benelux-landen op Broadway met
zich blijft dragen.
8 Mei 1952.
(Nadruk verboden)
94. Als hazen holden Janus met de ringbaard,
Daan Slok en Piet de Peperpot, het huis binnen.
Toen zij de deur open wierpen sloeg hun een dich
te mist van kalk en stof tegemoet. „Dirrrukkk!"
schreeuwde Daan Slok. „Wat is hiér gebeurd?"
Er antwoordde echter niemand. Alleen vernamen
zij aan het eind van de gang een vreemd ge
rommel. Ze stonden er alle drie even naar te lui
steren.Vooruit", fluisterde Janus, „laten we
gaan kijken wat dat is!" Ze gingen op het geluid
af en kwamen in een vertrek, waar een kist op
de grond stond, die wel behekst scheen te zijn
Het ding danste op en neer alsof er een duivel in
opgesloten zat. Met z'n zware laarzen gaf Daan
Slok er een flinke trap tegen. „Hei, wat heeft dat
te betekenen?" vroeg hij. Even was het stil en
toen riep iemand met een gesmoorde stem: „Ben
jij 't Daan? Help me toch. Ik ben 't, Fokke de
bootsman. Die lelijke aap heeft me opgesloten en
ik stik byna van benauwdheid". De drie mannen
zagen elkaar veelbetekenend aan. „Het is hier
niet pluis", bromde de kastelein. „We moeten
maar beginnen die sufferd uit die kist te halen,
maar dat zal niet meevallen, want ik zie nergens
een sleutel. Janus met de ringbaard had echter
een stevig breekijzer in z'n broekzak en daarmee
begonnen de drie mannen de kist open te wrik
ken".
in de plaats, waar men op 25 Juni
denkt te verblijven, opgeven; men
doet er derhalve goed aan zich hier
van te voren op te bezinnen.
Van een en ander wordt ter se
cretarie een verklaring opgemaakt,
welke de kiezer goed moet bewaren,
aangezien hy deze by de stemming
moet inleveren en hem bij verlies
geen nieuwe wordt verstrekt.
Deze regeling brengt met zich mee,
dat een ieder, die waarschijnlijk op
25 Juni in een andere plaats zal zyn,
er verstandig aan doet een dergelijk
verzoek in te dienen. Immers, gaat
de reis onverwacht niet door. dan
kan alsnog rustig in dc woonplaats
worden gestemd; de kiezer heeft in
deze de vrije keuze.
STEMMEN BIJ VOLMACHT.
Indien het een kiezer bekend is,
dat hij vermoedelijk op 25 Juni niet
in zijn woonplaats aan de stemming
zal kunnen deelnemen, maar hem on
bekend is, waar hij die dag wel zal
verblyven, of indien hij oj5 deze da
tum vermoedelijk in het buitenland
zal zijn, kan hij vóór of uiterlijk o|>
10 Juni a.s. een verzoekschrift bij
burgemeester en wethouders van de
gemeente, waar hij vandaag in het
bevolkingsregister staat ingeschre
ven, indienen om by volmacht te mo
gen stemmen. Voor dit verzoek moet
gebruik worden gemaakt van een for
mulier, dat op iedere gemeente-secre
tarie kosteloos verkrijgbaar is en dat
schriftelijk of mondeling kan worden
aangevraagd. Uiteraard moet men de
redenen voor zijn verzoek vermelden
en tevens een gemachtigde (b.v. een
ouder, echtgenote, huisgenoot of
vriend) aanwijzen, die zijnerzijds
moet verklaren bereid te zijn als zo
danig op te treden. Deze gemachtig
de moet zelf bevoegd zrjn aan ae
stemming op 25 Juni a.s. deel te ne
men. Heeft men eenmaal een ge
machtigde aangewezen, dan kan men
zelf niet meer aan deze stemming
deelnemen.
Ook een kiezer, die blijkens een
door een arts ondertekende verkla
ring tengevolge van zijn lichamelijke
toestand vermoedelijk niet in staat
zal zyn naar het stembureau toe te
komen, kan by volmacht stemmen
volgens de- boven aangegeven gang
van zaken.
Een moeilijkheid in het laatstge
noemde geval is, dat vele huisartsen
zich blijkens ons van bevoegde zijde
verstrekte Inlichtingen op het stand
punt stellen, dat zij op gTond van de
voorschriften, uitgevaardigd door de
Koninklijke Nederlandse Maatschap
pij ter bevordering van de Genees
kunst met betrekking tot het ver
strekken van medische verklaringen
niet bevoegd zijn de door de kieswet
vereiste verklaring af te geven. Deze
verklaring wordt echter in ieder ge
val. zo verzekerde men ons. door de
..Afdelingsvertrouwensartsen" van
bovengenoemde Maatschappij ver
strekt.
Een zieke of invalide, die bij vol
macht wenst te stemmen, doet der
halve verstandig zich allereerst met
zyn eigen huisarts te verstaan en
vervolgens, zo nodig, door bemidde
ling van zyn huisarts met de bedoel
de vertrouwensarts, wiens naam en
adres aan iedere arts ter plaatse be
kend zyn.
MEDEWERKING ARTS
NOODZAKELIJK
Behalve deze practische aanwijzin
gen willen wij tenslotte, naar aanlei
ding van het gesprek, dat wy met
een der „Afdelingsvertrouwensart
sen" hadden, nog een enkele critische
opmerking maken. Het vragen van
medische verklaringen voor allerlei
doeleinden heeft in en na de oorlog
zulk een ontstellende omvang aange
nomen, dat hier beslist paal en perk
moest worden gesteld, mede teneinde
de artsen vrijer ten opzichte van hun
patiënten te doen staan.
Dit paal en perk stellen heeft ten
gevolge, dat het verkrijgen van me
dische verklaringen in het algemeen
aanzienlijk minder gemakkelijk is
geworden, zodat de vrees gegrond is,
dat de overigens zeer te prijzen be
doeling van de jongste wijzigingen in
de Kieswet voor hen, die door ziekte
of invaliditeit worden getroffen, van
slechts geringe practische betekenis
zal blijken te zijn.
Ons inziens moet dan ook zeer ern
stig worden overwogen, of bij een
volgende wijziging van de kieswet de
regeling voor het stemmen by vol
macht door zieken niet zodanig kan
worden veranderd, dat de thans ver
eiste medische verklaring komt te
vervallen. Ten profijte van artsen en
zieken beiden!
(Nadruk verboden).
Hond vocht een maand
voor zijn leven.
Twee Larense jongens vonden in
struikgewas in Laren een uitgeput
te hond. Het dier was met zijn poot
in een oude hazenstrik verward ge
raakt en had zich niet kunnen be
vrijden. Hoe lang het zonder eten of
drinken gevangen heeft gezeten is
moeilijk vast te stellen. Het koord
van de verraderlijke strik was ech
ter reeds tot het been doorgedron
gen. Een gedeelte van de hondenpoot
verkeerde reeds in staat van ont
binding.
Nadat de jongens het dier wat wa
ter hadden gegeven, zorgde de poli
tie er voor. dat het aan zyn baas
werd teruggegeven. Deze verklaar
de, dat de hond reeds een maand
werd vermist. Men heeft goede hoop
dat het dier onder de goede zorgen
van een dierenarts in het leven zal
blijven.