Para-normale verschijnselen
worden bestudeerd
BATAVUS
Tussen rode en groene lichten
BEREKENING VAN HET INKOMEN
UIT VRIJ BEROEP
C
VELPAFIN Goeder'
In de greep van
de Woestijn
PROVINCIALE ZEEUWSE COVE ANT VRIJDAG 2 HEI 1902
AARDSTRALEN, TELEPATHIE ENZ.
Amsterdamse stichting in actie
(Van onze speciale verslaggever)
„Er Is in aarde en hemel meer, Horatio, dan waarvan uw schoolse wis
heid droomt zegt Hamlet in Shakespeares beroemde toneelstuk. Dat ge
heimzinnige „meerdere" heeft op de mensheid altjjd een bijzondere aantrek
kingskracht uitgeoefend. Men heeft allerlei geheimzinnige verschijnselen
opgemerkt en die verschijnselen ook bestudeerd. Meestal bleek het geheime
te wyken voor de opmars van het menselijke vernuft. Geen wonder dus, dat
ernstige, wetenschappelijke vorsers ook willen weten, wat er waar is van
het bestaan van de wispelturige aardstralen, van de helderziendheid, van
telepathie, van de gevoeligheid voor kosmische factoren en andere schijn
baar ondoorgrondelijke verschijnselen.
In andere landen peinzen knappe
professoren en doctoren er diepzinnig
over, maar ook in ons eigen landje
houdt een staf van geleerden zich
er mee bezig. In Amsterdam is ge
vestigd de „Stichting ter bevordering
van psychische physica", een insti
tuut, dat de talrijke levensverschijn
selen bestudeert, die terug te voeren
zijn tot chemische processen. Vooral
de zogenaamde para-normale ver
schijnselen hebben daarbij de aan
dacht dat zijn bijvoorbeeld de te
lepathie, de helderziendheid, de ty
pische eigenschappen van de wichel
roedeloper en de super-sensorische
gevoeligheid, weer zo'n vreemde uit
drukking, die in eenvoudige taal over
gezet betekent: de registratie van
prikkels, die niet door zintuigelijke
waarneming overkomen.
HET ONDERZOEK
Het bleek de onderz». ...ers hoe
langer hoe meer, dat de para-normale
verschijnselen op wetenschappelijke
basis onderzocht kunnen worden.
Vroeger werd daarin nog al gebeun
haasd; een enkeling maakte er een
serieuze wetenschappelijke studie van
doch het terrein was zo omvangrijk,
dat één man nooit bevredigende re
sultaten kon bereiken. Vandaar dat
op 18 Juli 1950 hier te lande werd
opgericht de stichting ter bevorde
ring van de psychische physia, welke
met particuliere fondsen werkt. Men
vond de mensen, die de moed had
den om zich geheel aan het onder
zoek te wijden.
ELECTRISCHE VELDEN
Studie zal nu gemaakt worden van
bijvoorbeeld de super-sensorische ge
voeligheid. Het is bekend, dat het
menselijk lichaam is opgebouwd uit
cellen bestaande uit protoplasma,
dat electrische eigenschappen bezit
Om elke mens bevindt zich daardoor
een electrisch veld, dat in staat is
uitwendige prikkels te ontvangen. De
electrische" geladenheid der cellen
is te meten. Er is een voortdurende
werking tussen de electrische velden
boven en onder ons en dientengevol
ge ook tussen deze velden en het
electrisch veld, dat zich om de mens
bevindt.
Daaruit verklaart men bijvoorbeeld
de weergevoeligheid van sommige
mensen.
De reukgevoeligheid van honden
gaat ver de zintuigelijke gevoeligheid
van de mensen te boven. Het rich
tinggevoel bij vogels werkt nog, als
zij bijvoorbeeld 4000 5000 km over
zee vliegen en zich dus niet op vaste
punten oriënteren kunnen. De super
sonische gevoeligheid van de dieren
is bekend; insecten kunnen trillingen
waarnemen, die niet meer door de
mens gehoord worden. Door deze tril
lingen geven zij elkaar tekens.
Motten zijn zeer gevoelig voor in
frarode stralen. Zij trekken de wijf
jes aan op zeer grote afstanden.
Bijen zijn gevoelig voor gepolariseerd
licht, dat is licht, dat in één vlak
trilt. Zij geven tekens door aan an
dere byen voor het vinden van voed
sel.
Dat zijn alle merkwaardige dingen.
Het raadsel daarvan probeert men
te ontsluieren.
KOSMISCHE INVLOEDEN
Eeuwen lang heeft men in bepaal
de kringen gelooft, dat kosmische
factoren invloed hebben op gebeurte
nissen op aarde. De geleerden laten
dit geloof vooralsnog voor wat het
is. Wel is uit onderzoekingen geble
ken, dat zonnevlekken de electrische
velden op aarde beïnvloeden en dat
heeft dan zijn weerslag op andere
dingen. In Amerika vond men, dat
bepaalde planetaire standen invloed
uitoefenen op de korte-golfontvangst-
Op grond daarvan neemt men aan,
dat men voorspellingen zal kunnen
doen over kortegolfontvangst in de
toekomst. Electrische spanningen in
bomen zijn wellicht afhankelijk van de
maanstanden. Zij kunnen de groei be
ïnvloeden.
Het wichelroedeverschijnsel is door
de stichting in Amsterdam serieus
bestudeerd. De draaiingen in de
wichelroede ontstaan, zo stelde men
vast, door spierspanningen in de ar
men, die uiteraard opzettelijk ver
oorzaakt kunnen worden. Kunnen zij
ook het gevolg zijn van Invloeden
van buitenaf? De beantwoording van
deze vraag was moeilijk. In de prac-
tijk sloeg op dezelfde plaats de
wichelroede van acht van de dertig
lopers uit. Men heeft een proef ge
nomen, waarbij kunstmatig een mag-
K.L.M. start met goedkope
vluchten
TOT HALF JUNI UITVERKOCHT.
Acht luchtvaartmaatschappijen zijn
Donderdag gestart met de goedkope
toeristenklassen over de oceaan. Ook
de K.L.M. neemt aan deze goedkope
vluchten deel. Gisteravond vertrok
de eerste voor toeristenvervoer inge
richte Lockheed „Constellation" der
K.L.M. van Schiphol naar de Nieuwe
Wereld. Het eerste KX.M.-toe ris ten-
toestel uit Amerika wordt hedenmor
gen op Schiphol verwacht.
De toeristen-toestellen der K.L.M.
(75 plaatsen per toestel, drie toestel
len per week) zijn van Amerika uit
naar Amsterdam tot half Juni uitver
kocht.
netisch veld werd opgewekt. De
wichelroedeloper die niet wist, waar
dat veld lag, móest dit veld kunnen
aanwijzen. Met een aantal personen
gelukte dat inderdaad. Het interes
sante is, dat men derhalve op bepaal
de factoren kan reageren.
BODEMGESTELDHEID EN
KANKER
Er wordt Vaak beweerd, dat er een
nauw verband bestaat tussen het op
treden van kanker en de gesteldheid
van de bodem. In Nederland gaat men
thans na of er verband tussen de bo
dem en de kankerfrequentie aanwe
zig is, waarbij met alle andere fac
toren rekening wordt gehouden.
In Zwitserland heeft men geëxpe
rimenteerd met muizen in een kooi.
die gedeeltelijk op een wichelroede-
baan geplaatst was. Het grootste
deel van de muizen prefereerde bui
ten deze baan te slapen. Ook kwam
in de wichelroedebaan een hogere
frequentie voor kanker voor. Het
spreekt vanzelf, dat zo'n onderzoek
zeer critisch dient te geschieden.
Het plaatsen van „kastjes" om de
aardstralen te neutraliseren achten
de heren van de Amsterdamse stich
ting onzin.
De telepathie vormt by de stichting
eveneens een onderwerp van studie.
Men maakt daarbij gebruik van kaar
ten. waarop vijf verschillende, duide
lijke figuren voorkomen. Toen men
aan een aantal proefpersonen ver
scheidene van zulke kaarten met de
achterkant voorhield, raadden som
migen van hen tal van keren goed
ver boven de normale kans. Bij
een experiment in Amerika raadde
een meisje gemiddeld 16 van de 25
keren goed, hoewel de kans 1 op 5
was. Zij was lijdende aan struma.
Toen zij van deze ziekte genezen
was, was zij ook haar telepatisch
vermogen kwijt
Shakespeare al liet Hamlet zeggen,
dat er in hemel en aarde veel is, dat
de menselijke geest niet bevroeden
kan. Er is op dit ogenblik nóg heel
wat, dat zich aan het menselijke be
vattingsvermogen onttrekt. Doch
stukje voor stukje wordt het terrein
veroverd, met eindeloos geduld, met
veel inspanning enmet veel te
leurstellingen.
(Nadruk verboden)
De enige flets met de 5 plussen
No. 31 Slot co bagagedrager aan frame gelast
Negerin redde reuzenslang
uit brandend lunapark.
Een 27-jarige negerin, All
Matu, bevrijdde dezer dagen
met gevaar voor eigen leven
uit een brandend lunapark te
Manchester een reuzenslang.
Daarna volgde zij met de
slang heel knusjes rond haar
hals gewikkeld het schouw
spel der vlammen.
Het vuur was uitgebroken in
een rutschbaan. In enkele mi
nuten tijds sloegen de vlam
men 25 meter hoog.
Terwijl de menigte in paniek
vluchtte, breidde het vuur zich
uit tot een naburige schiet-
kraam. waar 11.000 patronen
ontploften.
NIEUWE UITGAVEN
EEN BOEKJE OVER RAS
HONDEN.
Bezitters van rashonden zullen ze
ker belangstelling hebben voor boe
ken, welke handelen over de africh
ting en de verzorging der rashon
den. Bij de uitgeversmaatschappij
„Kosmos" te Amsterdam verscheen 't
boekje „De africhting van de ras
hond" door C. A. Kruis als onderdeel
in de serie Weten en Kunnen, nieuwe
reeks nr. 203. In dit boekje worden
zeer systematisch uiteengezet de ver
schillende methoden om rashonden
af te richten. De schrijver heeft de
stof op zorgvuldige wijze samenge
steld en vrijwel alle „kneepjes van
het vak" de revue laten passeren. Wij
kunnen het bezitters van rashonden
warm aanbevelen.
„DE KINDEREN VAN DE
MUIZENBARBIER."
Bij de N.V. De Arbeiderspers te
Amsterdam is een aardig kinder
boekje verschenen, dat voor kinderen
van 10 tot 14 jaar alleszins de moei
te waard is het te lezen. Want dit
boekje „De kinderen van de mui
zenbarbier", geschreven door A.
Pleysier bevat zulke aardige vond
sten en invallen, dat we niet anders
kunnen zeggen dan dat de schrqver
met deze muizenissen de kinderen
weer een paar gezellige uurtjes heeft
bezorgd. Uit dit boekje blijkt, dat
het ook in een muizenleven niet al
tijd rozengeur en maneschijn is en
dat elk muisje ook een staartje
heeft.
INKOMSTENBELASTING (IV)
Allerlei onberekenbare factoren
kunnen een rol spelen.
(Van onze belastingmedewerker).
Een vrij beroep wordt uitgeoefend door artsen, notarissen, advocate»,
opleiders, accountants en dergeiyfeen, wier diensten door het publiek go-
zocht worden op grond van hun persoonlijke bekwaamheden en eigen
schappen.
Bjj de berekening van het Inkomen uit vrij beroep wordt vaak bet stel
sel toegepast, dat als omzet alleen de In bet jaar ontvangen bedragen in
aanmerking genomen worden en do vorderingen worden verwaarloosd.
Deze methode, het zogenaamde kasstelsel, is onder de oude wet door de
Hoge Raad in overeenstemming met goed koopmansgbruik geoordeeld en
na de oorlog ook door een Raad van Beroep (Groningen, 30 Maart 1949)
goedgekeurd.
AMSTERDAMS PODIUM.
Mensen in het verkeersmechanisme
De klokken van Amsterdam zongen dat het half zes was, het sperunr,
en honderdduizend mannen en vrouwen verlieten hun kantoren, fabrieken,
werkplaatsen, ateliers, winkels en bureaux. En zo nam de dagelijkse terug
tocht naar huis, door een veel te kleine stad van een ontzaglijke massa
mensen, weer een aanvang. Van stoplicht tot stoplicht.
Wij stonden op de Munt, die avond, op weg naar 't C. S., en wachtten
tot ons rode stoplicht groen zou worden. En in die ongeveer twintig secon.
den, tussen dat rood en groen, gebeurde het.
Op een paar plaatsen golfden stromen mensen voorbij, In de richting van
Rokin en Vijzelstraat. Andere stromingen, waartoe wij behoorden, waren
opgehouder door dat rode licht.
Zo wachtten wij daar: op fietsen en in auto's.
En toen kwam die man.
Ik weet niet vanwaar hij zo ineens
verscheen. Hij was er zomaar, zonder
meer: zomaar weggelopen uit een
wachtende rij. Hf zwaaide over het
asfalt en kwam griezelig dicht in de
buurt van een der voortspoelende
verkeersgolven, die met dodelijke re
gelmaat over dat plein trokken.
De man was niet dronken en niet
aangeschoten; hij was er waarschijn
lijk alleen maar niet met z'n gedach
ten bij. En hq deed precies datgene,
wat verboden is op straffe van totale
ondergang: hq negeerde het rode
stoplicht en wist niet dat op hetzelf
de moment dat hij dit deed de doods
engel hem bij de hand vatte.
EEN AGENT.
Iedereen zag het en iedereen rea
geerde naar zijn aard. Niet zo vrien
delijk. Want er kwam een agent aan
lopen en daarna nog een andere
agent. En iemand in de verkeersto
ren op het Muntplein riep hem hard
aan: hard, ijzig en onverbiddelijk. Ie
dereen was bang dat nu het verkeer
gestremd zou worden. Hetgeen bete
kende dat een verkeersgolf een paar
seconden later eerst zou kunnen door-
golven. En dit alleen dank zij zo'n
stomme idioot, die zich niet aan het
duideijjk zichtbaar brandend rode
licht hield. Dank zij een vent, die
blijkbaar dacht dat hij langs een ver
geten landweg zwierf. Ja, wat deed
zo'n stakker daar, in 't brandpunt
van het Amsterdamse speruur!
De man stond stil. En toén hij daar
stond, vlak onder het bloedrood smeu
lend stoplicht, drong het plotseling
tot hem door wat hij misdreef. En hij
zag om, zenuwachtig en verschrikt.
door
ANTHONY VAN KAMPEN J
En liij keek alle kanten uit, erg onge
lukkig en heel stuntelig. Hij greep z'n
hoed, terwijl er hoegenaamd geen
wind was. Dat 'was z'n ootmoed en
z'n angst. En zo bleef hij staan, vlak
onder het sinister-dreigend stoplicht-
rood: belachelijk en dwaas. Maar ook
rampzalig en verlaten. Omdat hij
niets meer wist. En ik denk dat die
man van spijt en schaamte diep onder
't glanzend asfalt van de Munt had
willen kruipen. Om dat alles niet te
moeten ondergaan. Niet al die hoon
en al die spot Maar asfalt is te hard
om er in weg te kruipen en hij stond
er bovenop, ten toon voor iedereen.
SYMPATHIEK
Die man werd mij opeens zeer
sympathiek. Hq was de laatste dro
mer onder duizend automaten. De
enige persoonlijkheid (ondanks z'n
dwaasheid) tussen een horde mario
netten. De laatste argeloze ziel van
een legioen robotten die samendrom
den. Hq' was, in dat ogenblik, de eni
ge ln heel dat machtig-grote Amster
dam, die tijdens 't speruur rood licht
waagde te trotseren. Hy was. (alweer
ondanks zichzelf) de grootste held
daar op het plein.
Die man leefde te laat in deze we
reld. Hij hoorde hier niet thuis. Een
rare, vreemde, nogal aandoenlijke
verschijning in een louter machinale
wereld, die trekt van het ene stop
licht naar het andere.
MECHANISME
Zo ver Is het met ons nu al geko
men in de steden, dat we gelopen en
gereden worden door groene en door
rode lichten Die lichten worden niet
door mensenhanden aangestoken,
maar door automaten. Ergens in het
hart der stad, in een fabriek, staat
een mechanisme. Iedere twintig se
conden flitst het rood aan, volgt rose-
bruin en verschijnt het groen. Dat
zijn onze signalen. Een gruwelijk
dood ding leidt ons, drijft ons voort,
houdt ons tegen, bepaalt onze plaats
in de stad. Als men daar goed over
na denkt wordt men steenkoud.
Waar nu het rood smeult en
het
leden, de vrrje velden en
parken. Daar was de mens nog
meester van de ruimte tussen alle
kimmen. Er waren lichten, maai- al
leen die van de zon, de schemerige
sterren en het oud en nobel licht der
maan. Dat is wel lang geleden, vrien
den. Maar toch weer niet zó lang, dat
men er soms, omtrent een speruür,
wachtend tussen rood en groen, een
bitter heimwee naar kan krijgen.
HIJ HAD GELUK.
Toen kwam ons groen. En wij re
den het Rokin op. Tot aan het Spul
Daar sprong het groen op rood. Daar
wachtten wij opnieuw.
O jat die man. Die heeft geluk ge
had. Hij zag, blijkbaar dan tóch be
waakt door goede engelen, kans om
een reepje vluchtheuvel te bereiken.
Daar nam een agent hem mee. Hij zal
wel geen bekeuring hebben gehad.
Daarvoor zag hij er te onschuldig uit,
te weltfremd en te argeloos. De agent
zal alleen getracht hebben hem te
doen ontwaken. En die man zal wel
ja hebben geknikt en gezegd dat hij
er alles van begreep. Dat loog hij
dan oprecht. Hij begreep er niets van.
Hfl kon 't ook niet begrqpen omdat
hij honderd jaar te laat leefde. Hq
was een levende vergissing.
Sinds die dag hoop ik hem weer te
zien, onder de rode en de groene lich-
Vele beoefenaren van een vrij be
roep en helaas ook sommige adviseurs
beseffen echter onvoldoende, dat dit
kasstelsel het gevaar in zich sluit
van nadelen tengevolge van de pro
gressie in het belastingtarief.
In de eerste plaats wordt het hele
inkomen als het ware verschoven.
Iemand die op 1 Januari zijn beroep
begint uit te oefenen, en telkens na
een kwartaal nota's uitzendt, geniet
in dat eerste jaar volgens het kas
stelsel hoogstens de inkomsten van
Afrikaans toverdokter
ontvoerde kind
Om er „sterke medicijn" van te
maken.
(Van onze correspondent in
Kaapstad).
Na een verschrikkelijke speurtocht
van vier dagen is in het bergachtige
gebied van het verlaten district Wa
terberg het vermiste driejarige zoon
tje van de boerenfamilie Kruger le
vend teruggevonden. Het kind was
ontvoerd door een Afrikaanse tover
dokter, de 45-jarige naturel Frans Le-
sibe, die in arrest is gesteld. De to
verdokter heeft verklaard, het kind
te hebben willen doden om er „ster
ke medicijn" van te maken.
Het mag een wonder heten, dat de
driejarige Salomon Kruger nog in le
ven is. Het kind was weliswaar de
uitputting nabij en uitermate zenuw
achtig. maar niet gewond. De tover
dokter heeft blijkbaar gemerkt, dat er
een grootscheepse speurtocht op touw
werd gezet en in zijn angst voor ont
dekking heeft hij het kind onverzorgd
in de bergen achtergelaten. Een
knecht van de familie Kruger, die te
zamen met de politie en een groot
aantal burgers de bergen was inge
trokken, vond het knaapje en bracht
het vier dagen na de verdwijning,
thuis.
De gearresteerde Frans Lesibé staat
bekend als toverdokter. Hij had on
langs tegenover een van zijn „klan
ten" verklaard, de nagels en de haren
van een „witmens" nodig te hebben
voor de bestrijding van een inheemse
ziekte. Hij was voornemens zoals
een getuige uit zijn eigen omgeving
heeft verklaard om het knaapje te
doden en het lijkje in een boom op te
hangen opdat het zou verdrogen. Daar
na zou hij de resten koken en fijn ma
len, teneinde van de poeder een „ster
ke medicijn" te maken.
(Nadruk verboden).
ten van jagend Amsterdam. Maar hq
komt beslist niet meer. Die is ge
vlucht en laat zich niet meer zien.
Die hoort hier ook niet thuis. Te
veel asfalt, teveel rood en teveel
groen verkeerslicht. Die hoort alleen
maar thuis in parken met de vrije
wind er over blazend. En niet in de
woestqn van 't Amsterdamse speruur.
Hij hoort bq de mensen. Wq bq de
stoplichten der stad. Wij, de robot
ten van Amsterdam.
Advertentie
vtoüèwL'.koddlijnv votft Vhfonoa' eti KnutjeloaJt
negen maanden. En in het laatste
jaar zou hq de opbrengst van vqftien
maanden werken kunnen ontvangen.
Een dergelqke verstoring van de ge
lijkmatigheid kan enigszins nadelig
zijn, mede omdat het eerste jaar toch
al vaak beneden het gemiddelde zal
blijven. Over twee inkomens van
f 10.000 is nu eenmaal minder belas
ting te betalen dan over een van
f 7000 en een van f 13.000. Indien het
beroep niet aan het begin doch paa
in de loop van een jaar aangevangen
wordt, geldt nog des te sterker, dat
het kasstelsel verlaging van een toch
al laag inkomen veroorzaakt. Hoe
wel misschien andere factoren enige
compensatie kunnen geven, is het
niet raadzaam dit gevolg geheel te
veronachtzamen. Men mag bij het
kiezen van zijn stelsel van inkomens-
berekening wel degelijk rekening
houden met de fiscale consequenties.
Van meer belang wordt het na
deel, als het inkomen van het laatste
jaar door het kasstelsel extra hoog
is en de hoge belasting van dat jaar
ook doorwerkt in het heffingspercen
tage over de totale waarde van good
will en stille reserves. Immers kan
de overdrachtswinst belast worden
naar het percentage over de bovenste
f 600 van het overig inkomen van het
overdrachtsjaar.
ONBEREKENBARE FACTOREN.
Maar niet alleen het eerste en het
laatste jaar kunnen beïnvloed (cLw.z;
gedrukt respectievlqk opgevoerd)
worden door het kasstelsel, ook ove
rigens kunnen verschuivingen plaats
vinden, in de regel fiscaal nadelig.
Allerlei onberekenbare factoren kun
nen hierin een rol spelen. Zo heeft
zich in de practqk het geval voorge
daan dat de beoefenaar van een vrij'
beroep het vele maanden achtereen
zo druk had dat hq in die tqd niet
aan nota's verzenden toekwam. Hij
werkte tqdeiyk overdag en de halve
nacht, maar ontving in dat jaar wei
nig. Het volgend jaar incasseerde hy
naast het normale ook het achter
stallige. Gelukkig had hij niet het
kasstelsel, want consequente toepas
sing daarvan zou hem onevenredig
zwaar hebben laten bloeden. En ver
andering van stelsel is afgezien
van de vraag of de fiscus dit accep
teert, waartoe hq in het algemeen
niet verplicht is een bewijs aat het
kasstelsel minder juist is en dat men
beter van het begin af de vorderin
gen in aanmerking had kunnen ne
men.
Gezien bovenstaande, uiteraard
summiere overwegingen, is het kort
zichtig om door dik en dun het kas
stelsel in vrq beroep te willen toe
passen. Men beslisse voor elk geval
afzonderlijk, welk systeem in verband
met dit beroep en de omstandigheden
de werkelqkheid het dichtst zal be
naderen.
(Nadruk verboden).
FEUILLETON
DOOR:
M. VERNON
118
Na een poosje viel ze, uitgeput
door de emoties in slaap, en droom
de bijna dadelijk van Amid. Hij stond
bij de poorten van El Araish uit te
kijken over de dorre woestijn, en
zocht met zqn donkere ogen de hori
zon af als dacht hy dat er iemand
terug zou keren...
In haar droom kon ze zqn ogen
duidelijk zien en ze zag hoe zqn ver
langen daarin om de voorrang streed
met zijn trots. Het was alsof hq haar
toeriep, haar met zqn gedachten
dwong terug te keren...
Toen werd Mara wakker en op
nieuw was ze een speelbal van haar
gedachten. Alle logische rustige re
denaties van de afgelopen middag,
alle zekerheid dat ze eindelqk de re
den voor Amids aanzoek had ontdekt,
en de overtuiging dat hy toch niet
van haar hield, waren verdwenen.
Haar droom was ongewoon levendig
geweest, alsof die jets had te zeggen
dat ze niet mocht negeren. De manier
waarop hq daar by die poorten had
staan uitkqken, had staan turen...
„Hy zou me nooit achterna reizen,
hoe graag hy me ook zou willen heb
ben". Dat besefte ze opeens, teza
men met zyn grote fiere trots. „Hy
zou liever zqn leven verknoeien
en het mijne erby dan me achterna
te lopen. Als we een van twee toege
ven, zal ik dat moeten zyn". Ze sloeg
haar handen in wanhoop ineen. „Maar
hoe kan ik nu naar hem toegaan?
Hoe weet ik of hq me hebben wil?
Het was maar een droom ik zou
sterven van schaamte als ik terug
ging naar El Araish en zodoende mijn
lierde voor hem bekende en hy me
dan een blauwtje liet lopen en me
duldelqk maakte dat hy niets om "me
gaf!"
Wanhopig worstelde Mara met
haar gedachten en haar hoofd scheen
te tollen. Plotseling kreeg ze het ge
voel dat in de woestqn haar misschien
wijsheid zou worden geschonken. Ze
had een hevig verlangen naar de gro
te rust die van de woestqn uitging,
naar de stilte, naar de vrede die er
heerste over die grote uitgestrekt
heid. Daar zou ze de dingen in hun
ware proportie kunnen zien, en zich
dichter bij Amid voelen, ja zelfs mis
schien iets van zijn inzicht en kqk op
de dingen overnemen...
Die nacht bezochten ze op verzoek
van Mara opnieuw het Mena House
en het Engelse meisje ging opnieuw
alleen naar bulten en zat lange tyd
onder de stralende sterren die sche
nen als lampjes in de fluwelen hemel
en luisterde naar het zachte woestqn-
briesje dat over het zand schoof. Ze
voelde de rust van dit alles in zich
doordringen en zich gereinigd en ont
daan van al die poppekast en kunst
matigheid van die zogenaamde „be
schaving". Wat had Amid ook weer
eens gezegd? „Er bestaat slechts
liefde en haat, leven en dood, jalou
sie en hartstocht"; en hq had haar
verweten dat ze de waarachtige
waarden van het leven niet kon
waarderen, dc „zwarte pluimen van
een palm tegen een gloeiende hemel,
de gloed van een kampvuur in de
eenzaamheid van de nacht..."
Hq had gelijk! Tïq had in alles ge-
lqk gehad, al was ze dan zelf te ver-
blind geweest om het in te zien.
„O, Amid, ik hou van je, ik hou
van je!" riep ze uit en ze strekte haar
armen uit naar het verre El Araish
dat onder deze zelfde fonkelende
sterren lag te slapen. Slapen? Sliep
zijn meester? Of zat hy misschien in
zijn burnous gewikkeld aan haar te
denken, hoe hy haar die nacht in zijn
armen had gehouden en haar zo
hartstochteiyk had gekust als een
man slechts de vrouw die voor hem
de enige Is, kust?
Het woestqnwindje rimpelde het
zand en fluisterde, als had het haar
boodschap naar El Araish en het ant
woord terug gebracht. Merkwaardig
bleek en met glanzende ogen stond
Mara op. Haar boodschap en het ant
woord. Haar boodschap en het ant
woord.
Dat scheen op de hele terugweg in
haar hoofd te blqven bonzen en ze
was helemaal niet verbaasd toen
Yhula haar tegemoet liep toen ze
haar kamer binnen kwam.
„O, Mara, ik heb aldoor op je zit
ten wachten. Amid heeft een bood
schapper gestuurd. Azani, die me als
kind steeds trouw heeft verzorgd, is
ernstig ziek, misschien zelfs sterven
de en vraagt naar me. Ik moet dade-
lqk terug naar El Araish. Je begrqpt
het toch, is het niet? Ik vind het el
lendig om je zo in de steek te moe
ten laten, kun je je redden alleen?"
Mara richtte haar hoofd fier op,
hoewel een róde blos haar gevoelig
gezichtje kleurde.
„Je hoeft geen afscheid van me te
nemen, ik ga met Je mee terug", kon
digde ze aan, en Yhula keek haar
met biyde, ongelovige ogen aan.
„Mara? Amid ga je om hem te
rug?"
Mara boog haar hoofd en haar
trots verdween voor haar grote lief
de.
Als hij me wil hebben", fluisterde
(Wordt vervolgd)
ze.
Vliegtuigen met een
snelheid van 4000 km.
per uur
Volgens „Planes", het officiële blad
xan de Amerikaanse vereniging van
vliegt uigbouwmaatschappqen, wor
den op het ogenblik „uiterst gehei
me" plannen ontwikkeld voor de
bouw van vliegtuigen met atoom
krachtaandrijving, die in een vlucht
om de wereld de snelheid van de zon
zouden kunnen evenaren. Met een
snelheid van vierduizend kilometer
per uur zouden deze vliegtuigen onder
de dekking van de duisternis een
vlucht om de wereld kunnen maken
en zo minder gemakkeiyk door een
tegenstander kunnen worden aange
vallen. aldus het blad.
Canadese grootmoeder
kwam jeugdvriend
zoeken.
Uit de binnenlanden van Ca
nada kwam de 73-jarige me
vrouw Sadie Brooks per vlieg
tuig naar Londen om er een
man te zoeken, waarmee zy
vÖftig jaar geleden zeer be
vriend was geweest „Als ik
Tom Mitchell vind, neem ik
hem mee naar Canada, maar
het moet allemaal snel gebeu
ren, want mijn kinderen en
kleinkinderen mogen er voor
lopig niets van weten. Als Tom
er eenmaal is, zullen ze hem
niet terugsturen, want hy was
altijd een fqne kerel", zei de
oude vrouw. Ze was op een
paar rood-trqpen pantoffels uit
het vliegtuig komen stappen
en ze droeg een bundeltje dol
lars in de hand.
Zo begon ze, per taxi, de
zoektocht door Londen. Ze had
in vijftig jaar niets van Tom
Mitchell gehoord, maarze
„voelde" dat hy nog levend en
gezond was. Dertig uren lang
is Sadie Brooks van het ene
adres naar het andere gereden,
vrqwel zonder zich een uur
slaap te gunnen. Maar de Tom
Mitchell, die zij zocht, heeft ze
niet gevonden. Met het nacht-
vliegtuig is ze naar Canada te
ruggegaan. Een oude vrouw,
die haar laatste illusie ver
loor
