Jimmy Brown en de bende van Dolle Dirk
236 equipes gestart voor vierde
Internationale Tulpenrallye
~i
EEN WANDELING ONDER HET
BLOEIEND WILGENSTRUWEEL
In de greep van
de Woestijn
v°
DINSDAG 22 APRIL 1952
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
NAAR DE BOLLEN
Ook een Zeeuwse équipe in
deze sterrit over ruim 3000 k.m.
(Van een eigen verslaggever).
Een druilerig regentje sijpelde door het jonge groen van de bomen aan
de Lange Vijverberg te Den Haag, waar voor het gebouw van de K.X.A.C.
Maandagmiddag om precies 12 minuten over half vier het startsein werd
gegeven voor de Citroën van de Nederlandse équipe Hamel-Sollart-Bijl, de
eerste wagen van de 140, welke.de residentie als startplaats hadden geko
zen voor de 4e Internationale Tulpenrallye. De opgewekte gezichten van
de deelnemers verrieden, dat zy er niet tegen opzagen deze monsterrit van
ruim 3000 km. te beginnen. Zelfs de regen kon hun enthousiasme niet do
ven. Zy werden uitgeleide gedaan door honderden Hagenaars, die zich bij
de startplaats en langs de straten van de stad hadden opgesteld.
oorloven te rijden. Een trotse en de
aandacht trekkende groep dus tussen
de vele gewonere merken, die het
tegen deze robots willen opnemen.
Grote belangstelling ging uit
naar de Allard van de Engelsen
Imof en Baxter. Veel bekijks had de
prachtige Jaguar van het echtpaar
Appleyard, dat in 1951 de Tulpen
rallye won en de vorstelijke Jowett
Javelin van de Nederlandse favoriet
Maus Gatsonides en zijn co-equipier
Jones.
En zo startten minuut na minuut
de auto's en autootjes van de Neder
landse, Engelse, Franse, Belgische,
ja zelfs van Zweedse deelnemers.
Onder die Nederlandse deelnemers
bevond zich ook een Zeeuwse equipe
bestaande uit de heren A. E. Wolfert
en R. Rensing uit Terneuzen met een
Simca. Dit is de derde keer, dat de
heer Wolfert aan de Tulpenrallye
deelneemt. In 1950 werd hij helaas
door een ongeluk uitgeschakeld en
in 1951 raakte hij onmiddellijk na de
start betrokken bij een verkeersonge
val, waardoor hij te veel tijd verloor
en van verdere deelneming moest af
zien. De heer Wolfert is 38 jaar en de
zoon van een landbouwer.
Maandagmorgen reeds zeer vroeg
vertrokken uit Londen 23 equipes. De
lucht was bewolkt en er stond vrij
wel geen wind. Netjes op tijd kwamen
alle equipes bij de controle te Dover
aan met uitzondering van de wagen,
die behoorde aan dr. Watson. Sher
lock Holmes liet hem blijkbaar in de
steek! De ontscheping te Boulogne
geschiedde zonder moeilijkheden.
Flensburg was de startplaats .van
29 equipes, terwijl te Diisseldorf 8
equipes waren vertrokken, onder wie
drie Nederlandse. Voorts startten te
Parjjs 7 equipes (waarvan 4 Neder
landse) te Munchen 6, te Brussel 2,0
en te Bern 3. In totaal zijn er 236
teams voor deze Tulpenrallye ge
start.
OVER DE KOP GESLAGEN
Ongelukken zijn ook nu weer helaas
niet uitgebleven. De Nederlandse
We hebben de start van een voor
naam deel der twee honderd zes en
veertig deelnemende wagens in Den
Haag meegemaakt. Zo'n start past
in geen andere Holland-stad beter
dan in Den Haag, waar een kleine
dosis mondaine allure nog steeds kan
worden opgemerkt. De Tulpenrallye
is ook een gebeurtenis met een iet
wat mondain karakter. Waarom
zouden we het verbloemen. De ge
wone burgerman, die zich met moei-
te voor zijn werk de weelde van een
eigen auto heeft verworven, laat het
wel uit zijn hoofd zijn materiaal
en zichzelf op zo zware proef te
stellen als in deze monsterrit van drie
duizend kilometer in vier dagen tijds
moet gebeuren.
APART TYPE
En zo is het een apart type auto
mobilisten, dat men aan deze rallye
en elke andere rallye ziet deel
nemen. Een ontegenzeggelijk fleurig
en sport type. Mensen op wie het
Franse woord „savoir vivre" zo le
vendig past. Zij geven een ongewone
glans aan deze gebeurtenis, ook al
omdat hun wagenmateriaal én hun
kledij veelal van gebruikelijke vor
men afwijkt. Zeker, we vinden er de
man met de regenjas. Maar tien te
gen een heeft-ie zich voor deze ge
legenheid een groot-klepperige pet op
zijn hoofd gedrukt, waarmee hij zich
onder minder in het oog lopende om
standigheden zeker niet buiten zal
wagen. De kleurigste shawls en trui
en behoren dan verder tot de gebrui
kelijke uitrustingsstukken, waarmee
rallye-rijders zich opvallend sieren.
BIJONDERE WAGENS
En dan de wagens. Daar zijn de
blauwe, gele, groene of rode sport
wagens. Met glimmende uitlaten
langs de motorkap, en de kostbare
en excentrieke merken, die alleen
Rothschilds zich naar ons (beperkte)
voorstellingsvermogen kunnen ver-
Toch is 'i zo I
21,7
Het zien met twee ogen heeft voor
de verschillende diersoorten totaal
andere gevolgen. Om dit te begrij
pen, moeten we ons goed de plaat
sing van de ogen voorstellen. Bij de
mens en bij vele diersoorten staan
de ogen naast elkaar; zij zien dus
ongeveer in dezelfde richting. Maar
bfj zeer veel dieren staan de ogen
ter weerszijden van de kop, zodat
ieder oog een verscihllende kant op
kijkt. Dit heeft tot doel een allesom
vattende indruk van de omgeving te
krijgen.
Dieren, wélke de strijd mijden en
bij onrust hun heil in de vlucht zoe
ken, hebben in het algemeen een ge
zichtsorgaan, waarbij de gezichts
velden van beide ogen geheel of
voor het grootste deel gescheiden
zjjn en elkander aanvullen tot een
panorama van (bijna) een volledige
cirkfil. By élke stand van de kop
wordt dus de gehele (of bijna gehele)
horizon in de gaten gehouden.
Zo kan een vluchtend konijn zowel
z\jn vluchtplaats als zyn achtervolger
in het oog vatten. Een dergelijk
oog, dat periscopisch kan zien, wordt
een vluchtoog genoemd.
Daarnaast onderscheidt men het
„aanvalsoog", datzoals by de mens
en bij de roofdieren, stereoscopisch
kan zien en dat tot doel heeft de
waarnemer met één oogopslag in te
lichten omtrent de ruimtelijke be
trekking tussen het bekeken voor
werp en zijn omgeving en ten op
zichte van de waarnemer zelf. Zoals
we reeds Herder gezien hebben, is
het dan noodzakelijk dat de gezichts
velden van de beide ogen voor een
deel samenvallen.
Nu ik het achteraf allemaal eens
rustig kan overzien, meen ik dat
een vluchtoog my in het leven toch
wel zéér van pas zou zijn gekomen.
Het heeft my in de snelle ren steeds
zeer verkieslijk toegeschenen mijn
achtervolger te kunnen zien, maar
in stede daarvan moest ik uit diens
hijgende adem zijn vorderingen con
cluderen, hetgeen in de regel wei
nig bevorderlijk voor de gemoedsrust
was.
Mag ik thans uw gemoedsrust ook
eens verstoren met de vólgende
kwestie: als toeschouwer woont U
een voetbalwedstrijd by en na af
loop vraagt U aan de 22 spelers, als
mede aan de 2 grensrechters en de
scheidsrechter, op welke datum zij
géboren zyn. Het blijkt dan dat er
tenminste 2 van deze 25 personen
op dezelfde dag jarig zyn. Is dat toe
val f
Neen! U kunt alle voetbalvelden in
Nederland langs gaan (het kunnen
ook andere willekeurige groepen van
25 personen zyn, op kantoor, op de
fabriek, op school, onder vrienden en
kennissen, in de straat, enz. enz.) en
in de meeste gevallen zal het blij
ken dat tenminste 2 van de 25 men
sen dezelfde geboortedatum hébben.
Oék hé? Toch te het zo!
9. PétiUon.
equipe Barbou- van Roosteren-Grewe
Jones (met Simca), die uit Brussel
was vertrokken, is bij Boom in de
omgeving van Antwerpen over de kop
geslagen. De inzittenden kwamen ech
ter met de schrik vrij. De wagen
werd zodanig beschadigd, dat van
verder rijden geen sprake meer was.
De omstandigheden, waaronder de
deelnemers van de Tulpenrallye, die
in Den Haag waren gestart, het eer
ste gedeelte naar Groningen moesten
afleggen, waren niet bepaald ideaal.
Het begon al vlug te stortregenen en
pas om 7 uur arriveerde de eerste
deelnemer in het Stadspark, waarna
de tocht naar Hengelo werd voort
gezet.
De Lancia van dr. Weterings en zijn
echtgenote, was de eerste Nederland
se wagen, dieHengelo het verzamel
punt van de equipes uit de startplaat
sen Den Haag, Brussel. Flensburg en
Diisseldorf, bereikte. Niemand sprak
van moeilijkheden en ook de over
schrijding van de grens was zeer vlot
Verlopen.
Prins Bcrnhard bediende de stuurinrichting van een helicopter met
straataandryving toen hy samen met de President van de Hiller-Helicopter
Co., de heer Stanley Hiller (links), een vlucht maakte van San Francisco
naar de naby liggende luchthaven.
Nederlandse student viel
van 360 m. hoge radiotoren.
Een 25-jarige Nederlandse stu
dent, G. H. de Villeneuve uit Wasse
naar, is te Richmond (Virginia), in
de Verenigde Staten, omgekomen
door een val van een 360 mecer hoge
radiotoren. De jongeman, die met een
studiebeurs studeerde aan het „Will
iams College" te Williamstown in p
Massachusetts, werd reeds sinds 9 Het hele wifgeTibösjeV verborgen te-
April vermist. Zaterdag is zyn stof-
felijk overschot door vissers gevon
den.
VROEG OF LAAT VOORJAAR
Nog weinig hommels te zien
Is het een vroeg of een laat voorjaar? Sinds die eprste dagen van
Maart, toen alles er zo hoopvol uitzag is er veel gebeurd.
Een driedaags wintertje met een heuse sneeuwlaag en ys in de sloten
heeft er danig dc klad ln gebracht. De kikkers doken weer weg en de
egels maakten in der haast noodschuilplaatsen, de bolgewassen lagen
geknakt ter aarde al hebben die zich later weer wonderlijk snel hersteld.
In April gebeurde het omgekeerde*
Een temperatuur van bijna 20 graden
in de schaduw jaagt Zwerfmans het
pad op. Er waren begin April nog zo
weinig hommels gezien, dat nodig
eens moet worden gecontroleerd, hoe
het met die beestjes stond.
Waar kan men dat beter doen dan
bij de wilgen? Misschien bloeien er
nog wilgen op dat gfebenedyde plek
je onder 's-Gravenpolder, waar ook
de Maartse viooltjes plegen te geu-
door BAREND ZWERFMANS
ren en waar tussen het gras de on
aanzienlijke, maar vriendelijk witte
bloempjes staan van de voorjaars-
vroegeling.
EENDENNEST.
Onderweg wijst een opvliegende
wide eend haar nest, waarin nog
pas drie eieren liggen; ziet - Zwerf
mans en passant een troepje Slob
eenden tussen Wilde eenden en Kok
meeuwen op de Schelde dobberen en
een kleine dertig Wulpen in deftige
compasstand op een geëgde akker.
Blijkbaar is het zoele windje sterker
dan het schynt.
De opslag van wilgen langs dc
dijk geeft goede moed, maar de gro
te verrassing biedt het plekje zelf.
23 cent voor een aardbei
Maandag werden aan de groen
ten en fruitveiling te Bergen
op Zoom de eerste aardbeien
aangevoerd. De eerste vruch
ten werden per stuk verkocht
en brachten 10 tot 23 cent per
aardbei op.
Minder Nederlanders naar
herfstmanoeuvres.
De Nederlandse deelneming aan de
aanstaande groot opgezette herfst
manoeuvres in Duitsland is thans in
grote trekken vastgesteld na 't over
leg te Parijs tussen minister Staf en
;eneraal Eisenhower.
Van het oorspronkelijke voorne
men om twee volledige divisies in het
veld te brengen, moet worden afge
zien op grond van het feit, dat de le
veranties van materiaal door Ameri
ka niet het volume bereikten, dat een
jaar geleden in uitzicht was gesteld,
aldus „De Telegraaf".
gen de dijk, volop in de zon, is één
en al katjes en daar boven hangt
een wolk van insecten, die niet zon
der inspanning van de ene bloeiwijze
naar de andere vliegen.
Met spoed naar beneden, waar het
gonzen van de bijen je doet wanen
in een wolk van muziek te staan, de
schoonste voorjaarsmuziek.
DE HOMMELS.
Daar zijn begin April ook de hommels
maar nog slechts één soort, de heel
vroege aardhommels. tevens wel de
dikste van de hele eroep. En er zijn
er niet eens veel. Het gros der in
secten blijkt honingbijen, daartus
sen enkele wilde bijen en heel wat
vliegen. De frisse katjes bieden nog
volop honing, die fijne liehtglansjes
vangt tussen de gele meeldraden en
grijze stampers.
Opeens verrast het een wilgen
struik te ontdekken met zowel man-
nelyke als vrouwelijke katjes. Een
buitenbeentje, als de els van het vori
ge jaar, die alleen vrouwelyke bloe
men droeg, terwijl er ook mannelyke
aanwezig moesten zijn?
Nauwkeurige beschouwing doet
echter blyken, dat de takken wel
door elkaar heen zijn gegroeid, maar
elk behoren tot andere struiken, die
tot op de bodem gescheiden blijven.
Zo vindt dit vreemde geval wel een
zeer prozaïsche oplossing. De sloten
staan abnormaal vol, landplanten
drijven als dikke kussens op het wa
ter en het mos op de grond en op
de wilgenstammetjes floreert, dat
het een lieve lust is.
VOGELS.
Tussen het gezoem der insecten
klinkt het sgnetterstemmetje van
een winterkoning, die met een wit
veertje tussen de braamtakken
fl e re Ik e
schiet, zich bij de nadering van de
indringer bedenkt, aan de andere zij
de weer met het veertje te voor
schijn komt om een eind verder op
een takje betere kansen af te wach
ten.
Twee fitissen roepen elkaar met
hun prachtig melodietje, een geel-
gors zit in ae top van een populier
te sjilpen. De ene fitis heeft zich
vast het wilgenbosje als territorium
gekozen, hij draait steeds rond van
de ene struik in de andere.
Bruingeknopte knodsen van het
heermoes vrolijken de omgeving op.
Maar het meest doen dat de rijke
toeven van het speenkruid langs de
slootrand, die nu wel hun mooiste
bloei vertonen. Enkele latere bloem
planten laten zich juist kennen aan
de eerste tere uitlopers, zoals het
penningkruid met de glanzende ron
de blaadjes en het verraderlyke
kleefkruid, dat nu een onschuldig bo
demplantje schynt.
Tussen het mos op de bodem heb
ben de veldmuizen talryke gangen.
Ze zullen het nat hebben in aeze
periode. Heeft dit nat ook- de spits
muis doen sneuvelen, die met zijn
zilveren buikje naar boven nauwe
lijks als een muis is te herkennen?
Zijn fluwelen pakje is verfomfraaid,
maar een wond is niet te bespeuren.
AAMBEELD.
Merels houden zich angstvallige?)
schuil. De vele stenen, die als aam
beeld zijn gebruikt om er de gevan
gen huisjesslakken op van hun huis te
ontdoen tonen wel aan, dat er hier
meerdere hun vangplaatsen hebben.
Een voorkeur voor een bepaalde
huisjeskleur hebben (zoals wel be
weerd' is)" deze mex-els niet. Het is
een bonte verzameling defecte schel
pen, die rondom de stenen ligt.
De avond valt al te gauw.
wind is gaan liggen, het fietstochtje
wordt een genot, speciaal door de
vele bloeiende pruimebomen, die gro
te gedeelten van de weg omzomen,
al is het dan aan de overzyde van
de sloot.
FEUILLETON
DOOR:
M. VERNON
109
„O Yhula, wat ben ik blij dat je er
bent! Ik voelde me zo eenzaam!"
Yhula knikte terwyl ze in een die
pe stoel naast Mara neerzonk.
„Je zult je vriendin missen. En je
hebt hier zoveel verdriet gehad
je zult daarom wel bly zyn mijn
nieuws te vernemen".
Mara keek haar verrast aan.
„Wat voor nieuws?"
„Mijn broer heeft maatregelen ge
nomen om je naar Cairo te laten te
rugkeren. En omdat ik ook verdriet
heb gehad, vindt hij het beter voor
me om eens een poosje uit El Araish
weg te zijn en stelt me daarom voor
je weg te brengen en een paar we
ken gezelschap te houden als je
het goed vindt".
Mara's hart scheen op te houden
met kloppen en toen als een loden
gewicht in haar borst te liggen. Dit
was nu het antwoord op al haar dwa
ze dromen en verlangens; dit bewees
73. Bliksemsnel raapte Jimmy het doosje luci
fers, dat juffrouw Wabbel had laten vallen op en
ontstak 'n lucifer, terwijl hy zyn ogen scherp ge
richt hield op de plek waar hij Dolle Dirk de laat
ste maal had ontwaard. Tot zijn blijdschap zag hij,
dat de klap met de stoel aardig raak was aange
komen, want de heer Dolle Dirk lag voor pampus
aan de andere kant van het keldergat. „Die heeft
biykbaar ook z'n bekomst", mompelde Jimmy te
vreden, terwyl hy aanstalten maakte de olielamp
weer aan te steken. Dat ging niet zo héél gemak
kelijk, omdat juffrouw Wabbel met de slag van
haar parapluie het glas had gebroken. Maar het
lukte toch, al walmde het ding niet zuinig. Toen
de lamp zo goed en zo kwaad als het ging weer
brandde, liep Jimmy om het keldergat heen naar
Dolle Dirk, die met gesloten ogen op de grond
lag... Jimmy wilde hem juist oppakken om hem
voor alle zekerheid ook maar in het keldergat te
deponeren, toen zyn aandacht werd afgeleid door
het piepen van een deur. Kees Kleuntjes had na
melijk voorzichtig zyn hoofd uit de bedstee gesto
ken en keek schichtig de kamer in.... „Meneer
Brown", fluisterde hy, „commissaris Kwabberteen
is zo juist van louter ellende van zyn stokje ge
vallen. Heb niet 'nbeetje vlugzout by de hand?"
voldoende dat sheik Amid niet van
haar hield en nooit iets anders voor
haar had gevoeld dan een voorbij
gaande begeerte. Hy wist dat ze over
zijn geheime stad zou zwijgen en ver
langde er naar haar zo gauw moge-
lyk kwyt te raken, nu de twee die
hadden kunnen kletsen, Jane en Ga
ry, van het toneel waren verdwenen.
„Wat is er Mara?" Yhula's vrien-
delyke stem scheen van heel ver te
komen. „Je ziet er niets büj uit, en
ik dacht nog wel dat je dolgelukkig
zou zyn".
„Dat ben ik ook". Mara rukte zich
los uit haar gedachten en glimlachte
vastberaden. „Het is heerlijk; Yhula!
Maar het kwam zo onverwachts dat
ik een ogenblik sprakeloos was".
„Alles is al geregeld", ging Yhula
enthousiast verder. „Je kunt morgen
wel klaar zyn, is het niet? Ik zal niet
veel inpakken, als we in Cairo zyn wil
ik boodschappen gaan doen en een
bende kleren kopen. O, wat zal het
dol zijn om te gaan!"
Mara slaagde er met moeite in een
glimlach te voorschijn te brengen,
hoewel haar hart als dood in haar
borst lag. Ze moest Yhula's plannen
met goed-gespeeld enthousiasme be
groeten; per slot van rekening had
Yhula onlangs een groot verdriet
gehad en bovendien zou deze tocht
een waar feest voor haar, die prac-
tisch haar hele leven in deze afgele
gen stad had doorgebracht, zyn! En
ze moest ook doen alsof ze het heer-
lyk vond terwille van haar eigen
trots. Amid zou waarschynlyk aan
zyn zuster vragen hoe het nieuws
was opgenomen, en dan raden dat ze
van hem hield als ze de indruk maak-
met tegenzin weg te gaan. Dus
met een bevroren glimlach op haar
gezicht en opgeheven hoofd, besprak
het meisje, wat ze mee zou nemen
en wat achterlaten, wat ze zouden
gaan doen als ze in Cairo waren,
maar aldoor schreide het wanhopig
in haar hart: „De laatste zonsonder
gang die ik in El Araish zal meema
ken, de laatste maal dat ik de roep
van de muezzin zal horen; myn laat
ste avond hier op de zelfde plaats als
de man die ik liefheb! Morgen zal ik
ver weg zyn, en dan zie ik nem nooit
weer
Nooit weerdat hamerde maar
steeds in haar hoofd, tot ze het op
het laatst had kunnen uitschreeuwen
van verdriet. „De laatste maal dat ik
de maan boven die palmen in de tuin
zal zien opkomen.,,.*."
Het wereldgebeuren
Diplomatie
In de loop der tijden heeft diploma
tie steeds een grote rol gespeeld in
de betrekkingen tussen de landen
en volkeren. Eigeniyk al van het be
gin af dat mensengemeenschappen
zich losmaakten uit hun geïsoleerde
positie van stam of clan. was cr een
bedrijvige „diplomatie". En wellicht
nóg eerder. Want tenslotte is het de
omgang van mens met mens, welke
er op uit is om. dc scherpe kantjes
vermijdend. eigen belangen zo goed
mogelijk bij de ander te behartigen.
Het woord diplomatic heeft echter
mettertijd ook veranderingen onder
gaan in betekenis. En als men thans
een Van Dale zou opslaan, zou men
er in kunnen lezen, aat de diplomatie
zich bezig houdt met de behartiging
van de betrekkingen tussen de
ene of andere staat en als iemand
als een diplomaat te werk gaat. dan
doet hij dat met „grote omzichtigheid
en met bijbedoelingen". Kortom, men
verstaat er ook wel onder een „be
hendige sluwheid in de omgang met
mensen".
De methoden kenmerken de diplo
matie. Wij hebben lange tijd de ge
heime diplomatie gekend zy be
staat nog die nog al wat verzet
heeft uitgelokt. Men vond dat „ach-
ter-de-schermen-zaken-rcgelen" on
democratisch.
De bekende Amerikaanse journa
list. James Reston. die nog al
veel in diplomatieke kringen
verkeert, heeft in de „New York
Times" onlangs zijn visie gegeven op
de moderne diplomatie. Zyn uit
gangspunt was de opwinding over dc
recente verklaring van dc Ameri
kaanse ambassadeur in Athene. John
Peurifoy. waarin deze mededeelde
welk verkiezingsstelsel nu wel het
beste voor Griekenland zou zijn.
Naar zijn mening hebben de Ver.
Staten sinds de oorlog vele dingen
gedaan, die nooit zouden zyn geduld
volgens de opvattingen van ae ne
gentiende eeuw. Zo zegt Reston. dat
generaal Marshall weliswaar niet
precies ..tussenbeide is gekomen" bh
de jongste verkiezingen in Italië,
maar toch heeft laten bekend wor
den. dat. als zekere politieke par
tijen aan de macht zouden komen, dc
„Amerikaanse hulp r.an dat land zou
ophouden". De Fransen wensten
om een ander voorbeeld te noemen
niet dat de Duitsers zouden wor
den herbewapend, maar minister
Acheson liet Parys weten dat de kan
sen op de steun van het Congres der
V.S. voor het hulpprogramma voor
Europa, niet groot zouden zijn. ten-
zy de West-Duitse herbewapening
een feit zou geworden zijn.
oorbeelden als deze, aldus Res
ton, hebben tot een volgende
stap geleid een gecoördi
neerd stelsel van herbewapening,
waarby de V.S. nauwkeurig het oog-
houden op de begrotingen en indus
trieën van hun bondgenoten om te
zien of hun vooruitgang een voort
zetting van de Amerikaansche hulp
verlening verdienen.
„Bijgevolg is hetgeen gewoonlyk
beschouwd werd als onder zuiver bin
nenlandse aangelegenheden te vallen
zoals de vorming van een natio-
naar leger, of het opstellen van een
begroting langzamerhand, op
grond van het beginsel van weder-
zydse bijstand, geworden tot een
veel meer gecompliceerde zaak.
waarby het land dat een groot deel
van de dollarhulp verstrekt soms te
gen zyn zin hoe langer hoe meer be
trokken wordt in de aangelegenheden
van staten, die het niet altijd be-
^Ongelukkigerwijs wordt echter nog
altyd de taal van de oude diplomatie
gebezigd voor een internationale toe
stand die geheel nieuw is. In Wash
ington huldigt men. alweer volgens
Reston, de opvatting, dat hetgeen
de V.S. doen. „geen interventie" is,
aangezien ieder die niet wenst deel tc
nemen aan het programma voor we
derzijdse bystand er buiten kan blij
ven. Dit is echter een stelling, die
nimmer werd uitgelegd in bewoor
dingen. die de bondgenoten der V.S.
zouden kunnen begrijpen
Filmpionier Willy Mullens
overleden.
Op
71-jarige leeftyd is Maandag
"Den Haag overleden de heer W.
directeur der N.V. Haghe
Mullens,
film.
In 1900 werd de heer Mullens dc
grondlegger van het Nederlandse
filmjournaal toen hij enige actuele
gebeurtenissen op de filmband vast
legde. Hij vervaardigde o.m. de film
„Nederland", die op.de Biennale tc
Venetië bekroond werd en een film
van de Zuiderzeewerken. In 1918
werd hij mede-oprichter en voorzit
ter van de Ned. Bioscoopbond van
welke bond hy in 1933 ere-voorzitter
werd.
J. D. Wilton overleden.
Op 75-jarige leeftyd is te Wasse
naar overleden de heer J. D. Wi'ton.
die van 1908 tot 1935 directeur der
Dok- en Werfmaatschappy Wilton-
Fijenoord N.V. te Schiedam geweest
is en daarna tot zyn dood als com
missaris.
EEN BOEK OVER
AR ABIË
De oud-gezant der Nederlanden in
Saoedi-Arabië, de heer D. v. d. Meu-
len, heeft ais Indisch bestuursamb
tenaar en later in verschillende func
ties in Arabië zelf dit merkwaardige
en geheimzinnige land leren kennen
als weinig andere Nederlanders en de
reizen, welke hij in 1931 en 1939 naar
de valleien van Hadhramaoet maakte,
hebben er veel toe bygedragen in de
Westerse wereld de kennis van en het
begrip voor de Arabische samenle
ving te vergroten. De ervaringen van
de tweede reis zyn door de heer Van
der Meulen te boek gesteld op een
wijze, die niet zal nalaten in brede
kring indruk te maken en belangstel
ling te wekken voor een hoekje van
de wyde wereld, dat nog altyd met
een waas van grote geheimzinnigheid
omgeven is. De uitgever H. Meulen -
hoff te Amsterdam liet „Onbekend
Arabië" illustreren met een uitste
kende kaart en een groot aantal bui-
(Wordt vervolgd) tengewoon fraaie foto's.