LEXINGTON
Waarom thans nog Paaseieren
worden gegeten
Mag ik zonder jas uit?
AMERICA'S BEST TOBACCOS
In de greep van
de Woestijn
Van Vrouw toi Vrouw
Torment
V
t
PROVINCIALS ZEEUWSS COURANT
ZATERDAG 12 APRIL 1952
EIERDANSEN EN EIERTIKKEN
Oude gebruiken, die reeds uit de
Germaanse tijd stammen
Wanneer wij de betekenis van bet Paasfeest in aanmerking nemen, be
grijpen wc op liet eerste gezicht liet verband niet, dat er tussen dit feest
en eieren bestaat-. Dit vindt zijn oorzaak In bet feit, dat Pasen de plaats
van een ander feest hoeft ingenomen.
Onze Germaanse voorouders vierden in deze t(jd de komst van de lente,
die voor hen een grote bron van vreugde moot Zyn geweest. De lente kon.
«ligt een nieuw tijdperk aan, waarin geheel de natuur weer tot leven komt;
waarin bomen en planten uitlopen, blocinen ontluiken, de vogels hun nest
jes bouwen en. eieron leggon.
Met zinnebeeld van deze herleving ls het ei. Gel ijk het kuiken de schaal
doorpikt en leVend uit het ogenschijnlijk dodo el te voorschijn treedt, zo
gaat het ook met de bomen en planten, die in deze tijd hun schone bloe
men- en bladerpracht terugkrijgen.
De Germanen nu aton tijdens het lentefeest eieren ter ere van de God
der Vruchtbaarheid. Toen hot Christendom in onze streken veld begon to
winnen heeft men getrouw aan liet oüdc principo de heidense feesten niet
verboden maar er een Christelijke Vorm aan gegeven. Panen kwam in do
plaats van hot Germaanse lentefeest, mitar van de gebruiken, dlc aan dit
feest hun ontstaan te danken hebben, heeft men geen afstand kunnen dóen,
zodat men tot in onze dagen met Pasen nog steeds eieren eet.
bedoeld wordt het eiertikken. Vele
plaatsen hadden VOór de beoefening
van dit geliefkoosde spel een eigen
„Paasweide". Zo kende Arnhem de
Praast, Wageningen en Nunspeet de
Paasberg. Tiel d0 Hoge Weicle, De
venter de Worp, Zwolle de Spoolder-
berg, Winterswijk de Weme, Oöst-
ïnaröum de Paaskamp, en Dwingelo
het Dwihgelerzand, waar vroeger de
koek- en eiérkraampjes weiden op
geslagen en groot en klein zich met
dit spelletje amuseerde. Het tikken
bestond hierin, dat de spelers hun
eieren aan dezelfde zyde tegen elk
aar stootten. De eieren, die men gé
bruikte waren veelal erelïleurd; ja
het gebeurde zelfs, dat men op de
eieren zijn-naam, het jaartal, bomen
en figuren schilderde. Hij, wiens el
gedeukt werd, had het verloren en
moest dan een ei aan de Winnaar be
talen. Eerlijk ging het er niet altijd
Van ouda zyn do kinderen langs de
huizen getrokken om eieren in te za
melen. In Vlaanderen geschiedde dit
voorheen als volgt. Alle scholieren,
zowel jongens als meisjes, kwamen
's morgens op school bij elkaar. De
jongens waren in tegenstelling tot de
meisjes niet alleen voorzien van een
korfje om do eieren in te bewaren,
maar ook van koehorens en ratels.
Nadat de onderwijzer het teken had
gegeven, trok de hele troep hot dorp
in onder het geroep van: ..eiers, eiers,
al eiers!" Zy, die niets gaven, wenden
met scheldwoorden overladen: gaven
ze echter wel -wat, dan juichten de
kinderen: „goê wijf! goe wyf!" en
de Jongens hieven een horen- en i'atel-
concert aan. Had iedereen een beurt
gekregen, dan koerden de kinderen
met hun eieren naar de school terug,
waar de meester alles eerlijk verdeel
de.
Ook nu nog gaan de kinderen om
eieren rond en zingen dan o.a.:
Vrouwke, vrouwke, doe uw best,
Haal de eikes uit het nest
Van die witte hennen,
God zal ze kennén
Een ei is geen ei,
De tweede is een half ei,
De derde is een Paasei
Van die wit en van die zwart
Geef van elk henneke wat.
EIERDANSEN EN
EIERTIKKEN
Een geliefd volksvermaak met Pa
sen was vroeger de eierdans. Ieder,
die maar even kon, ging op deze dag
naar de herberg, om onder het genot
van een kan schuimend bier, zich te
verlustigen in het grappige Schouw
spel, dat zich daar ontrolde. Op de
vloer, die veelal met bladeren en
bloemen bestrooid was, had men met
krijt een kring getrokken, waarbinnen
een hoopje eieren werd neergelegd.
De speler moest, op blote voeten en
de handen in de zij, op één been de
eieren uit die kring hinkelen. De be
doeling der toeschouwers was natuur
lijk duidelijk: zy hoopten, dat er iets
mis zou gaan, zodat de voeten van de
speler onder het eiwit en eigeel zou
den komen te zitten.
De Amsterdamse schilder Pieter
Aertsen heeft in 1557 een doek ~er-
vaardigd, Waarop eöh eiei'danser
staat afgebeeld.
Er is nog een ander spel, dat Voor
heen een grote belangstelling had;
Regering handhaaft
ontwerp-Kameruitbreiding
De regering heeft het wetsontwerp
tot uitbreiding van de Tweede Kamer
van 100 tot 150 leden gehandhaafd, zó
blijkt uit de memorie van antwoord
op het voorlopig verslag der.Eerste
Kamer over de vyf aanhangige
grondwetswijzigingen. De regering is
blijkbaar van oordeel, dat bij zeer
vele leden der Eerste Kamer tegen
de voorgestelde uitbreiding op zich
zelf geen principiële bezwaren be
staan.
Geen overlijdensuitkering meer
voor verplichtverzekerden.
Over enige dagen zal de wet tot af
schaffing van de uitkering bij overlij
den van verplicht verzekerden van al
gemene ziekenfondsen worden afge
kondigd. In verband hiermede komen
met ingang van 17 April 1952 de op
de uitkering bij overlijden betrekking
hebbende regelingen te vervallen. De
algemene ziekenfondsen.mogen geèn
uitkering bij overlijden meer verlenen
voor vevplichtverzekerdeir die na 16
April 1952 zijn overleden. Ten aanzien
van de gevallen van overlijden, welke
vóór 17 April 1952 hebben plaats ge-
Vonden, kunnen de uitkeringen ook
na die datum nog worden verleend.
U kent die vraag. Als
het zonnetje maar even
tjes lekker schijnt, heb
ben ze het al o zo warm!
Prettig als tl dan zo'n
leuk vestje van wollen
stof, ribsfluweel of peau
de pêche by de hand
hebt, dat de dikwijls nog
koude wind wat tegen
houdt. Eovendlen is het
een probaat middel tegen
het al te gauw vuil wor
den van lichte bloesjes.
U kunt dit patroontje
zowel voor jongens als
meisjes gebruiken, alleen
moet er op letten, dat
het vestje voor meisjes
rechts de knoopsgaten
krijgt en dat voor jon
gens links. De coupena
den, die in de taille l1/* cm. stof-
verbruik vragen, worden diChtgestikt.
In het voorpand knippen we het
zaksplitje, dat gepaspoileerd of met
een smal patje afgewerkt en van
een voeringzakje voorzien wordt. Zij-
en schoudernaden sluiten. U kunt het
vestje helemaal voeren, maar doet
dit niet, dan zet U tegen de voorkan
ten volgens de stippellijn een beleg,
terwijl U de rughals en de armsgaten
met schuine reepjes stof afwerkt. In
plaats van de knoopsluiting kan men
ook een deelbare rits nemen. Dan
vervalt de 2 cm. brede overslag.
ELLA BEZEMER.
(Nadruk verboden).
aan toe. Zo schreef een ooggetuige:
„Sommige chevaliers d'industrie blie
zen de struif door een klein gaatje
uit hun ei weg, en gote gesmolten
pek in de plaats, hetwelk gestold en
gehard de eieren van alle partijen
leneusde. Anderen Wisten op een hou
ten ei zo kunstig de kleur van de
eierschaal te leggen, dat het voor een
echt el doorging en kneusden er ins
gelijks mede al wat hun voorkwam.
Ongelukkig echter, wanneer deze
kunstenaars betrapt werden. De min
ste straf was, dat zy van het hoofd
tot de voeten met eierstruif bewor-
pen werden; maar de menigte; die
hier rechter en beul tegeiyk was,
voegde er dikwerf schoppen en muil
peren bij
Ook in Amsterdam was het eier
tikken voorheen zeer bekend. Men
zong er zelfs een liedje bij:
Ei, kopperel en de kop zal leggen
Als ze lelt zal ik het je zeggen.
Groen ei!
Blauw ei!
Al de kinderen hebben een ei!
Zoals men uit het bovenstaande
heeft kunnen opmaken, namen de
Paaseieren vroeger een grotere plaats
in de folklore In dan tegenwoordig.
Het is er mee gegaan als met zovele
folkloristische gebruiken, men is ze
vergeten
A. M. HEIDT Jr. I
Verdere uitvoering der wet
op de P.B.O.
Binnenkort zal verdere uitvoering
worden gegeven van de wet op de pu-
bliekrechteiyke bedryfsorganisaties.
In September van het vorige jaar
voor de Land-
itellen van een land-
van het bedrl
bouw tot het
bouwschap.
Naar het A.N.P. thans verneemt,
heeft de organisatiecommissie uit de
Sociaal Economische Raad in een
uitvoerige nota aan do initiatiefneem
ster, de Stichting voor de Landbouw,
haar standpunt ten aanzien van de
instelling van een landbouwschap
uiteengezet. Nader overleg moet nog
geschieden, alvorens de S.E.R. zyn
advies kan uitbrengen aan de rege
ring.
Voorts wordt vernomen, dat thans
een reeks van verzoeken by genoem
de Raad is ingekomen tot instelling
,van een bedrijfschap of hoofdbedryf-
schap. Deze verzoeken zyn voorname
lijk afkomstig van dc hörecabedryven
en horeca-detailhandel (hoofdbedrijf
schap) en van afzonderlyke detail
handel en ambachtsbedryfstakken.
Prinsessen wonnen prijzen
bij jeugdwedstrijden.
Donderdagmiddag hebben do prin
sessen Beatrix en Irene deelgenomen
aan wedstryden, die de Gooise jacht-
vereniging voor haar jeugdleden te
""versum organiseerde. De beide
prinsessen kwamen alleen uit ln de
klasse dressuurprooven der minder
gevorderden. Prinses Beatrix wist
Deslag te leggen op de eerste prys en
prinses Irene werd tweede.
Détail van Pieter Aertsens schildery „Eierdans" dat in het bezit is van list
Rijksmuseum in Amsterdam.
85 ct. per 20
FEUILLETON
DOOR:
M. VERNON
Ze had er goon idee van waar ze
was, of in welke richting El Aralsh
nu lag. Zo wist zeker dat zo ln krin-
'los ronddraaide, prefcies zo als alle
Tere reiziger» die verdwaalden in
do woestyn!
Hot zou ook niets helpen wanneer
ze het daglicht afwachtte dat zou
«lochts dc kwelling van dc schroei
ende hitte, die haar spoedig zou roos
toren met haar verzengende stralen,
nog aan do undere ellende toevoegen.
*at zouden ze denken in El Araish
wanneer ze haar misten?
Plotseling verwarmde een straal
tje troost haar hart. Amid zou on-
middeliyk op zoek naar haai- gaan!
En hij zou haar zéker vinden! Het
was onmogelijk zich Voor te stellen,
dat Sheik Amid niet zou slagen by
iets wat hy ondernam......
Maar die troost verdween snel
weer. Hy zou denken, dat ze had ge-
J te ontvluchten, en waarschijn-
ïyk vol afkeer zyn handen van haar
aftrekken. Hy had haar gewaar
schuwd voor de dwaasheid te willen
ontvluchten daar moest ze dan nu
de wrange vruchten maar van pluk
ken.
Mara kende Amid's hardvochtigheid
en op dat ogenblik had ze heel veel
medelyden met zichzelf.
Ze reed maar steeds verder, maar
of ze dichter bij El Araish kwam of
Als et' één uitvinding is
waaraan ik van mijn. leven niet;
aal wennen, dan is het „de
verjaardag".
Al van kind af aan héb ik
dat een wonderlijke en een
beetje suspecte instelling <fe'
vonden. Het begon met de toe
vallige mededeling als kleuter
opgevangen, dat de geboorte
datum van die of die maar op
de volgende dag was gesteld.
Het was toch op slag van
twaalven, en anders was U<;t
kind altjjd tegelijk jarig met
een ööm en dat was so snéu
Waarom sneuMijn jeugdig
brein weigerde dat te vatten.
Omdat de stroom der bezoe
kers nu in een andere bedding
zou geleid Worden, en de laatst
aangekomene in dit aardse dal
dus voorlopig op een minimum
aan felicitaties kon rekenen
Maar ivas dat zó'n ramp? Fe
liciterende grote mensen zijn
voor een jarig kind immers ecu
bezoeking.
Je wordt weggeroepen van
je spel en je cadeautjes. Als
bij de laatste een bóèk is, hét
boek (waarnaar je al zolang
hebt uitgezien, maar het was
te duur voor je schijntje zak
geld) is de penitentie dubbel
zwaar. Je hebt immers de hele
dag geen onbewaakt ogenblik
kunnen waarnemen om teen
oog in die lieet-begeerde blad
zijden te slaan. Je moest naar
school of aan tafel of je mooie
jurk aantrekken of in een kring
staan en zingen dat je pa in
het bos woonde en daar hout
hakte En als Je dat alle
maal had doorstaanje bord
leeg was, de luidruchtige speel
genootjes vertrokken, en het
boek naar je knipoogde en
fluisterde: Kóm gauw, dan
gaaAi we samen op stap naar
Het middelpunt der aarde, of
we duiken Twintig duizend mij
len onder zee Dan ging de
kamerdeur open voor een oud
tante of een achternicht die
partout ie hand wilde vasthou
den en die je de onbesohaamd-
ste vragen stelde omtrent je
laatste rapport en het aantal
centimeters van je groei
Zoiets moet een mens van
tien of elf jaar zich maar
straffeloos laten welgevallen,
want onbeleefdheidzo wordt
je ingeprent, is enkel en uit
sluitend een kinderlijke on
deugd, en dat een zeer ernstige.
Je staat dus maar en je pre
velt maar en je laat ie hand
vasthouden door zo'n nare
kille glacé handsohoen, en dat
alles voor drie floddertjes van
zakdoekjes of een reep choco
la waarover jé ook nog ver
rukt moet zijn.
Het is een mondterging, zo'n
hele verjaardag en s avonds
word je, als kroon op al die
onrechtvaardigheid, naar bed
gestuurd met het verongelijkt
verwijt: Geef dat boek nou maar
es hier, jij mag wel es om an
dere mensen leren denken.
Ddt is het: een verjaardag
is altijd het festijn voor andere
ménsen. Je begrijpt niet waar
om, als kind niet, als jong meis
je niet, als vrouw niet. Het
schijnt dat er werkelijk men
sen zijn, die met hart en ziel
aan dat geboortefestijn hangen.
Die er een punt van haastig
gekrenkte eer van maken als
u die datum niet met bloemen
omkranst in uw agenda aante
kent.
Speciaal in de huiselijke kring
HET JAARLIJKS
zijn verjaardagen voor inwo
nende dochters een onontkoom
bare penitentieHebt n daar
wél eens over gedacht, moeders
die u in het trotse bezit van
dergelijke handige huisgodin
nen verheugt?
U bent al dagen tevoren \n
een staat van getemperde op
winding. U telefoneert wij
nemen gemakshalve een ruime
beurs aan om gebakjes, om
een hele taart, om zoveel fles
sen vm dit en delicatessen van
dat. U slaat misschien zelf aan
het bakken, bradenklutsen,
opmaken. U rekent stellig op
uw getrouwde zuster met aan
hang, op uw ongetrouicde nicht
die nooit een familiefeest over
slaat, op uitgevlogen kinderen
met en zonder verloofden en
op eventuele kleinkinderen in
alle staten van onberekenbaar
heid. U kent geen schoner aan
blik dm een tafel met alle bla
den uitgeschoven, feestelijk ge
dekt voor 'n halve volksstam....
En met beminnelijk egolsmr
verwacht u hetzelfde van uw
dochter.
Zij aunt het u graag, zij wil
u met genoegen assisteren, al
lijkt het feestprogramma haar
rijkelijk overladen. Maar zjj
begrijpt ter wereld niet, waar
om zij die dag haar eigen ge
noegens moet offeren. Zij heeft
haar werkkring overdagwaur-
vm zy tegen etenstijd ver
moeid thuiskomt, verlangend
naar een kopje thee en pure
stilte.
Gelooft u mij: een klas kin
deren, een batterij schrijfma
chines, een file klanten, een
reeks lesuren zijn enerverende
zaken. Dan kost het haar heus
een dosis naastenliefde om zich
haastig te verkleden en zich
Wélgemoed te storten ln een
suite vol babbelende en snoe
pende visite. Waarbij zij niet
wazig glimlachend op een stoel
kan blijven zitten, maar door
uw waakzame ogen voortdu
rend wordt aangespoord om
nog eens in te schenken of met
de zoutjes rond te gaan.
Ik zwijg van de feestdisde
enorme afwas, de avondvisite
in kamers vol sigarettenrook 'en
glanzenge-rinkel. Zij doet wat u
van haar verltngt, zij is te wel
opgevoed om zich aan het
waarnemen van de honneurs te
onttrekken. Maar misschien,
jarige mama, heeft zij juist de
ze avond haar zinnen gezet op
een bizonder concert, een to
neelvoorstelling, een lezing.
Misschien was er juist een boek
dat haar boeide, een radio-pro
gramma dat zij zo graag had
willen horen. Zij zegt het niet:
zij wil u de pret. niet bederven.
Zij heeft consideratie voor u,
meer dan u voor haar. Zij wast
zelfs het glaswerk voor ii af,
en ruimt de chaotische keuken
op.
Maar u moet zich niet ver
wonderen als zij het instituut
verjaardag gaat haten met een
machteloze haat. Zij zal er
nooit van verlost worden. Ten
zij zij trouwt met een echtge
noot die haar naar Timboektoe
of Saskatchewan ontvoert, zal
zij altijd op die datum aan de
suite met de visite, die feest
tafel, die schalen met gebakjes
en die luidruchtige allemans-
praat geketend zitten.
Misschien dat er voor haar
één goed ding uit resulteert:
Zij zal mogelijk haar eigen ver
jaardag met minder rompslomp
en meer genoegen vieren, Zij
zal tevreden zyn met een wel
gemeende gelukwens iti de
morgenuren, een heel klein
beetje feestelijkheid by het
middagmaal. En zij zal de
avond glimlaohond houden voor
zichzelf en wie haar gezelschap
willen houden. Niet met uitbun
dige snoeperij en onbenullig ge
praat, maar met muziek, met
voorlezen, of met een tintelend
gesprek. SASKIA
cr verder vanaf raakte, kon ze niet
zeggen. Nadat ze lange tyd had
voortgereden dreef ze haar rijdier
nogmauls tegen een steil duin op. Nog
Bteeds was er geen spoor van El
Araish. noch van enig dorp of oase,
waar ze een menselijk wezen zou kun
nen verwachten: en juist was ze op
het punt weer a£ te dalen, toen ze iets
ln het oog kreeg. Ver naar rechts,
half verborgen in een holte in de
frond, zag ze een rode gloed van een
ampvuur!
Haar hart sprong op van vreugde.
Ongetwyifela een nomadenkamp;
het zouden wel donkerhuidige man
nen en vrouwen zijn, waarschijnlijk
Bedouïnen; maar het waren tenmin
ste menselijke wezens, ze zou hen
misschien duidelijk kunnen maken
waar ze heen wilde, en natuurlijk zou
den ze haar dan de weg kunnen wij
zen, want ze kon toch werkelijk niet
ver van El Araish verwydera zyn.
Met nieuwe hoop galoppeerde zo de
helling af en reed in de richting van
het flikkerend vuur. Telkens was het
voor haar verbolgen, en ze werd ver
teerd door angst dat ze het mis zou
lopen. Maar door rechtuit te rijden
kwam ze toch steeds nader en nader
op haar snelle nierrie.
Toen ze vlakby hv)t kamp was,
werd ze, tamelijk'laat, toch een beet-
je voorzichtiger. Niet alle bewoners
van de woestyn waren vredelievend
en goedgezind stel je voor dat ze
haar, ziende dat ze alleen en onbe
schermd was, aanvielen en haar be
roofden? Nou ja, niet echt beroven;
ze had niets wat ze konden stelen, be
halve het paard! Dat was kostbaar,
dat zouden ze dadelijk zien.
Deze gedachte beangstigde Mara.
Haar leven was de laatste tijd met
zoveel onaangename ervaringen ge
vuld geweest, dat ze min of meer ver
wachtte dat er meer zouden volgen.
Het zou per slot van rekening zo ge
makkelijk voor deze Nomaden zyn
haar gevangen te nemen, haar
haar paard af te nemen en haar dood
of half dood ze konden met haar
doen wat ze wilden achter te laten
zonder dat dat onaangename gevol
gen voor hen zou kunnen hebben.
Door deze overwegingen veront
rust, minderde ze haar tempo en reed
voorzichtig verder. De hoeven van
haar merrie maakten geen gedruis op
het zachte pad; en al hadden de no
maden wachtposten uitgezet, wat
niet waarschijnlijk was, ontmoette ze
die in ieder geval niet.
Toen ze boven aan een kleine hel
ling was gekomen, hield Mara haar
paard in vlak buiten de gloed van
net kampvuur, verbaasd over het
kabaal dat haar tegemoet kwam.
De zwarte geitenleren tenten wa
ren opgezet, het kookgerei lag onder
de afdakjes kenneiyk op gebruik te
wachten, en kamelen en geiten la
gen onder een paar armetierige pal
men verzameld. Het kampvuur be
straalde donkerhuidige gezichten: een
hele troep mannen stond by het vuur
te schreeuwen en te gesticuleren.
Mara begreep, dat ze ergens over
twistten hoewel ze de reden van
hun ruzie natuurlijk niet kon raden;
de stemmen werden steeds luider en
bozer en plotseling 2ag ze in de ro
de gloed van het vuur, een mes drei
gend flikkeren (Wordt vervolgd)
Wilt U werkelijk
nog langer
„voor de motten"
breiennu U
geMI TINiseerdeA
motvrlje wol
punfkopen?
Verborgen plaatsnamen
Oplossing en prijswinnaars
van onze laatste puzzle
De meeste oplossingen van de
aardrijkskundige puzzle gaven meer
dan twintig plaatsnamen te zien. De
volgende namen zaten in de tekst
verborgen: IJlst, Hees(ch), Eelde,
Ede, Edam, Norg, Sluis. Naarden,
Doorn, Hansweert, Weert, Venlo,
Hengelo, Huibergen, Bergen. Emmen,
Zevenaar, Oostburg, Hoek, Alkmaar,
Urk, Zeist en nog enkele zeer kleine
plaatsjes als Ingen, Ooi, Ens en Een.
De laatste gelukkigen zyn: J. A.
van Strlen. Vogelzangsweg 23, Goes;
A A. Theune, Kanaalweg 8, Middel
burg; W. Karelse, „Vier Olmen",
Schore; J. Geschiere, Hendrikstraat
1, Vlissingen; L. Aardewerk, Plein
Noord A 30 Zaamslag; A, M. Schip
per, Westwal 5, Goes.
