Haar spionnage hielp Indonesië aan onafhankelijkheid Hollandse jongen in Australië begon een krant r V.. J WAT RAADSHEREN DACHTEN IN DE VROEGERE HOGE RAAD DONDERDAG 10 APRIL 1852 PROVINCIALE ZEEUWSE C OU RA NT 7 BELINDA, DOCHTER VAN MATA HARI Maar haar rapport over Korea vond geen geloof in Amerika Ongeveer een jaar geleden vernam de wereld, door een kort bericht uit Tokio dat Belinda MacLeod beter bekend als de dochter van de befaam de spionne Mata Hari voor een communistisch vuurpeleton in Korea een snelle dood had gevonden. Voor een ogenblik herinnerden de ouderen onder ons, die de eerste wereldoorlog hadden medegemaakt, zich weer het vreemde leven en de executie in Frankryk van de Groningse boerendochter Margaretha Gee trui Zelle. Zij moet een bijzonder knap mêisje zijn geweest en zjj „had 't hoog in haar hoofd", zoals men in Groningen zegt. Vroeg trok zij de wereld in, vroeg trouwde zij met de Engelse officier MacLeod, een waardeloos man, die onderging aan drank en spel. Het echtpaar leef de op Java, er werd een zoon geboren, die jong stierf. De verwijdering tus sen Greet Zelle en haar man was toen reeds onherstelbaar groot, de schei, ding werd een feit. Daarna kreeg mevrouw Zelle een dochter, een bijzon der mooi land met een zeldzaam levendig, half-aziatïsch gezicht. En spoedig na de geboorte van haar dochter trok Margaretha Geer trui Zelle de wijde wereld in. Zij werd danseres, zij trad op in alle hoofdste den tér wereld, zij had succes. Toen kwam de oorlog van 1914. De vrouw, die zoveel vrienden had in allerlei hoge kringen door geheel Europa, en die nochtans door haar extravagante levenswijze voortdu rend in geldnood verkeerde, begaf zich op het glibberige pad der spion nage. Eerst werkte zij voor de Fran sen, toen voor de Engelsen, daarna voor de Duitsers en tenslotte voor al le partijen tegelijk. Maar het spel liep verkeerd. De Fransen ontdekten naar dubbelleven, zij werd schuldig bevonden aan spion- door A. KAPTEIN. nage ten voordele van Duitsland en zelfs de persoonlijke invloed van een belangrijk senator kon haar niet red den van de executie. Op een kille Novemberochtend van het jaar 1917 viel de nog altijd knappe Greet Zelle die sinds lang de naam „Mata Ha ri" (Oog van de zon) had gedragen onder de kogels van het vuurpele ton. BRIEF UIT PARIJS Een paar weken later kreeg haar dochter Belinda die al die jaren bij familieleden in Batavia had gewoond zonder ooit haar moeder te hebben gezien, een brief uit Parijs, waarin Mata Hari o.m. schreef: „Mijn lief kind: Ik zou je veel willen vertellen doch ik kan maar weinig zeggen. Mijn tijd is nog maai' kort, spoedig is alles voorbij. Ik had een goed, rijkgevuld leven. Misschien was het géén gelukkig le ven. O, wij weten zo weinig van elk aar, maar tante Roosje stuurde me altijd je schoolrapporten en schreef me watk een, lieve, mooie jonge vrouw je bent geworden. Ik had een portret van je. Ik had jóu nooit móeten ver laten. Maar. misschien krijg jij een beter leven zonder mij. Ui zal dap per sterven, denkend aan jou. Vaarwel mijn kind. Vind je geluk in het leven en vind het zonder ge voelens van haat jegens mg. Je moeder, Margaretha Geertrui Mac Leod-Zelle". Belinda was zeventien jaar, toen zij deze brief kreeg, een slank, knap meisje met typisch-mongoolse ogen en opvallend charmant. Nog dezelfde avond vluchtte zij weg uit het huis van haar tante en nam haar intrek in het huis van een Nederlands gou vernementsambtenaar, zo vertelt Kurt Singer in zijn boek „The World's Greatest Women Spies". De ambtenaar liet haar de normaalschool voor onderwijzers bezoeken, zij kreeg een cosmopolitische. brede opvoeding en werd onderwijzeres. Zo ging haar leven rustig verder tot haar vriend, die een van de hoogst geplaatste Nederlandse ambtenaren in Batavia was, in 1935 overleed. Belinda was toen vrjf en dertig jaar, een knappe, populaire vrouw, die zich in de beste Nederlandse kringen op Java be woog. AAN DE SLAG Toen kwam, in 1939, de oorlog en haar huis werd een verzamelplaats van diplomaten, spionnen, journalis ten en allerlei andere lieden, die het nieuws échter het nieuws wilden we ten. Nederlands-Indië was nog niet in de oorlogshandelingen betrokken. Maar toen viel de slag van Pearl Harbour, de Jappanners kwamen óp- zetten als sprinkhanen, Java werd bezet. En aan de Indonesiërs werd een hemel op aarde beloofd: geld, onaf hankelijkheid, vrijheid. De Neder landers werden achter prikkeldraad gezet, vermoord of weggevoerd naar de Birma-weg. Maar men liet Belinda MacLeod met rust. Waarom? Dat zou spoedig blijken. Want op een Juliidag in 1942 stond er plotse ling een oom in haar huis, een oom met een Nederlandse naam, maar ge kleed in een Japans uniform. Haar oomeen van de weinigen die het geheim van haar moeder kende. Hg ging recht op zijn doel af. Hij was in dienst van Japan, sinds tien jaren. En „de dochter van Mata Hari" kreeg de opdracht, de Japanse regering een paar kleine vriendelijkheden te bewij zen, andersanders zou haar ge heim wereldkundig worden gemaakt Zy moest opnieuw cocktailparties organiseren, opnieuw haar Indonesi. sche en nog in vrijheid zijnde buiten landse vrienden uitnodigenén een paar mensen, die de Japanse re gering zou aanwijzen. Zij stemde toe. Zo ging zg, nog vóór zij het kon realiseren in het voetspoor van haar moeder Mata Hari: zij werkte voor de Japanners en zij werkte voor de Indonesische ondergrondse. Het staat onmiskenbaar vast, dat het Belinda MacLeod is gelukt, vroegtijdig de Ja panse plannen voor de strijd op Gua dalcanal in handen te krijgen. Het staat evenzeer onmiskenbaar vast, dat zij een der beste organiserende krachten was van het geheime leger der Indonesiërs. En ondertussen bleef haar villa open staan voor de hoogste Japanse officieren en voor allerlei diplomaten en spionnen. Toen kwam het jaar 1945. Vijftig jaar waa zjj toen en opnieuw stond ze alléén op de wereld. Maar de strijd der Indonesiërs, de revolutie tegen het Nederlandse gezag duurde voort. En opnieuw gaf zij cocktailparties, nu voor Nederlanders en Engelsen en Amerikanen. Een van de belangrijk ste adviseurs van de Nederlandse re gering was zo vertelt Kurt Sin ger een geregelde bezoeker. En toen op 19 December 1948 het Nederlandse leger zjjn opmars op Ja va begonhad Belinda MacLeod de volledige plannen van de aanval, de sterkte der troepen en hun uit rusting, ja zelfs het uur van het be gin der operaties reeds drie weken tevoren aan de Indonesiërs kunnen overhandigen! En daarmede had zij meer gedaan dan enige spion, die ooit In Azië gewerkt heeft. JACHT NAAR GOUD Een paar maanden later ging zij naar Amerika, om daar de zaak van de Indonesiërs te bepleiten en geld te zoeken voor de strgd tegen het Nederlandse gezag. Zij kwam in con tact met een groot-industrieel, dit haar een enorm bedrag gaf voor de aankoop van tweedehands vliegtui gen. De vliegtuigèn wei-den door Ame rikaanse piloten naar Java gebracht. In ruil voor zijn hulp vertelde Belin da hem het geheim van de goudvoor raad ter waarde van 750.000 dollars, die de Indonesiërs op Java verbor gen hielden. De Amerikaan liet er geen gras over groeien, hij organi seerde een wilde jacht op het goud. Maar ook de Nederlanders hadden er lucht van gekregen en zaten achter de buit aan. Tenslotte won de Ame rikaan: de goudvoorraad werd in een van de tweedehands vliegtuigen gela den en kwam behouden op de Philip- pgnen aan. En binnen weinige weken begonnen toen de wapens, die. voor de 750.000 dollar aan goud werden ge kocht, naar Java en Sumatra te stro men, langs allerlei sluipwegen, met ouderwetse prauwen en met de mo dernste vliegtuigen. Men kan rustig zeggen, dat de dochter van Mata Hari, de kleindoch ter van een eenvoudige Groningse boer, door haar spionnage en haar financï)Ie transacties de allergrootste bijdrage geleverd heeft voor de stich ting van de Indonesische Republiek. Toen begon, in dienst van de Amerikaanse regering, haar grootste en laatste avontuur. Door haar mon- gools-aziatische uiterlijk en haar bij zondere intelligentie was Belinda MacLeod in communistisch China, spionnage in communistisch China. Zij ging naar China en wist door te dringen tot het hoofdkwartier van Mao Tse Toeng. En opnieuw behaal de zij als spionne véél betere resulta ten, dan haar moeder ooit had kun nen boeken. Zij rapporteerde Amerika de sterkte van het communistische leger, zij rapporteerde het toestro men van Russische wapens. In Maart 1950 kreeg zg opdracht, naar Noord-Korea te gaan. Zij rap porteerde Amerika, dat de Noord- Koreanen, met hulp van China en Sowjet-Rusland, Zuid-Korea zouden binnen vallen. Maar hoewel haar rap port zeer gedetailleerd was, vond het in Washington geen geloof. Een paar maanden later begon de oorlog aan de 38ste breedtegraad! Weinig weken later greep het nood lot naar Belinda MacLeod. In het hoofdkwartier van de Noord-Korea- nen kwam een Chinees binnen, die haar in Batavia gekend had. Zij Werd direct gearresteerd en de volgende morgen, om tien minuten voor zes, zonder vorm van proces op een schoolplein doodgeschoten, drie-en- dertig jaar tevoren was óók haar moeder doodgeschoten, op een gevan genisplein in Frankrijk, precies om tien minuten voor zes Drente wil geen verpiichte inenting tegen mond- en klauwzeer De stichting voor de Landbouw, gewest Drente, is tot de conclusie gekomen, dat het voornemen, om door verordeningen de inentingen te gen de gevreesde ziekte mond- en klauwzeer verplicht te stellen, ten sterkste moet worden ontraden. Wel is de stichting de mening toegedaan, evenals trouwens de Gezondheids dienst voor dieren in Drente, dat moet worden gepoogd een algemene inenting te doen geschieden op basis van vrijwilligheid. Alleen dan kan men bij voorbaat verzekerd zijn van de medewerking van de boeren, zo meent het bestuur van het gewest Drente. Russische lof voor Koningin Juliana De Nederlanders, die deelnemen aan de economische conferentie te Mos kou hebben aan Koningin Juliana en Prins Bernhard een telegram gezon den, waarin dank gebracht wordt voor „het bevorderen van de verde en de goede wil onder de volkeren". Dinsdagavond heeft Koningin Ju liana zich tijdens het diner, dat de leden van de Veiligheidsraad werd aangeboden in de Colony Club te New York een lang gesprek gevoerd met de Sowjet-Russische vertegen woordiger in de Veiligheidsraad, Ma- lik. Na afloop van het diner zei Malik: „De Nederlandse Koningin is een erg gevoelige en erg aardige vrouw". Voorts sprak de Koningin lange tijd met de Indonesische vertegenwoordi ger in de Veiligheidsraad, Palar. Overwinning voor Taft in Illinois In de Amerikaanse staat Illinois zijn Dinsdag verkiezingen voor can- didaatstelling voor het president schap gehouden. Toen ongeveer een derde der stemmen geteld was, leid de senator Robert Taft met 74 bij de Republikeinen. Stafsen kreeg 12,4 en generaal Eisenhower, die niet officieel candidaat stond maar door de kiezers ingeschreven kon wor den, bgna tien procent. Men verwacht een grote overwinning van Taft. Bij de democraten verkreeg senator Kefaüver 99 procent van de tot nog toe getelde stemmen. Gouverneur Stevenson, die naar gemeld is presi dent Truman's keuze voor de demo cratische candidaatstelling is, heeft de kiezers aangeraden hem niet in te schrijven op het stemformulier. Stevenson wenst herverkiezing als gouverneur van Hlinois. Neen, dit zjjn geen mannen, die van Mars op de aarde zgn neergekomen. Het zijn slechts technici van het Amerikaanse leger, gekleed in uniformen van asbest vervaardigd, die een oud model ballon weghalen van de plaats der wapenstilstandsbesprekingen te Pan Moen Jon. Deze ballon bevat het gevaarlijke licht ontvlambare waterstofgas. Alle oude ballons worden vervangen door nieuwe ovaalachtige ballons, die ge vuld zgn met het veilige helium. De vervanging moest met de grootste voorzichtigheid gebeuren om ontploffingen te voorkomen. HET RECHT IN HOLLAND EN ZEELAND. Motivering van de zeventiende en achttiende eeuwse vonnissen Nu door een subsidie van de Nederlandse Organisatie voor het Zuiver Wetenschappelijk Onderzoek het Rechtshistorisch Instituut te Leiden, waarvan prof. mr. E. M. Megers voorzitter is, in staat gesteld is een uitgave van de opinies der raadsheren van de hoge raad van Holland en Zeeland uit de 17e en 18e eeuw te bezorgen, had het A.N.P. dezer dagen een on derhoud met prof. Meijers over deze aangelegenheid. Het Rechtshistorisch Instituut; al dus prof. Megers, bestaat al gerui me tijd en zijn eerste uitgaven date ren van 1928. Het Instituut publi ceert voornamelijk materiaal uit Nederlandse en buitenlandse rechts bronnen. De laatste publicatie ver scheen eveneens met subsidie van de Nederlandse Organisatie voor het Zuiver Wetenschappelijk Onderzoek in 1951 en droeg de titel: „Le droit coutumler de la ville de Metz au moyen-age". Dit werk werd samen gesteld door nu wijlen prof. dr. J. J. Salverda de Grave, prof. mr. E. M. Megers en prof. J. Schneider van de universiteit van Nancy. Weinig was tot voor kort bekend, aldus prof. Meijers, van de opinies der raadsheren, die in de hoge 'Raad van Holland en Zeeland zaten. Sinds 1926 kwam daar echter verandering in, toen men begon met de uitgave ANNE BEREND WILDE WAT ANDERS.... Reeds 10.000 abonnees onder Nederlandse immigranten (Van onze speciale verslaggever) Anne Berend Hilbrïnk, wiens vader in Apeldoorn een kruidenierswinkel heeft, was altijd al anders dan gewoon. Kort voor de bevrijding verwekte lig in zijn woonplaats grote opschudding door als eerste in Canadees uni form rond te lopen en aldus vermomd de spoorlijn Deventer-Apeldoorn op te blazen. Als knaap van nog geen twintig jaar. Op de Ortskommandantur verklaarden gevluchte landwachters „de vijand" te hebben gezien, hetgeen tengevolge had, dat er geen represaillemaatregelen tegen de bevolking werden genomen, Anne Berend verdween over de rivieren, om later als stoottroeper met de bevrjjders terug te keren. Ruim een jaar geleden ver dween hij over de wereldzeeën, om op te duiken in Sydney, waar hij tegen woordig „doodgewoon" een florerende krant uitgeeft, ten behoeve van de immigranten Die journalistieke neigingen zijn hem maar niet zo onderweg aange waaid. Als H.B.S.-er raakte hij in 1943 in het verzet, nadat hij op de Apeldoornse secretarie een baan had weten te krijgen op de afdeling „Persoonsbewijzen". Van het een kwam het ander; Anne Berend kreeg kennis aan „Trouw", waarvan de lei ding ontdekte, dat hij een vlotte vin nige pen had. En in Anne ontwaakte de liefde voor het moeilgke, maar niet te evenaren schone vak, waarvan hij ook» na de bevrijding blijk gaf, o. m. in Utrecht en als medewerker van het Zeister Nieuwsblad. Intussen be viel het betrekken van de Internatio nale politieke hemel hem hoe langer hoe minder en toen Anne Berend in Apeldoorn een meiske ontmoette, wier wieg in Iridië had gestaan wier fami lieleden in bijna alle werelddelen woonden, was zijn besluit spoedig ge nomen. Van het Mhou-en" kwam trouwen en de huwelijksreis werd een „single" naar Australië. „En wat wou je dan doen?", vroeg zijn vriend Jan Winkelman, de zoon van de uitgever-drukker in Zeist. „Wel, ik geef een krant uit. En straks kom jij me maar helpen!" Zo is Anne Berend Punt, uit Een echte Hollandse jongkerel. Vier maanden later kreeg Jan een brief uit Sydney: ,,'k Heb eerst wat gescharreld in tweedehands auto's. Nu ben ik aan de krant toe. Kom je over?" 10.000 ABONNEES Dank zg zgn zuinigheid had Anne Berend het klaargespeeld te emigre ren zonder subsidie van de Neder landse en Australische regering, zo dat hij bij aankomst wij was te doen wat hij wilde. Reeds de tweede dag vond hg een baan bij een handelaar in tweedehands auto's én een woning, zij het ook voor 70 per week huur... Drie maanden laigsj was Anne Be rend koopman In „car's", daarna nog een poosje vertegenwoordiger van een levensmiddelenconcern en intussen speurde hij naar mogelgkheden om zgn ideaal te verwezenlijken. Hij stapte bij" alle mogelijke instanties binnen, bezocht krantenconcerns en liet in goed vertrouwen al vast Jan Winkelman maar overkomen. In Augustus 1951 sloten de vrien den een contract met de' „Cumber land Newspapers Ltd" te Parramaita, een maatschappij die schik had in de voortvarende Hollanders en begin October verscheen, met op de front pagina aanbevelingsartikelen van Jhr. Van Swinderen, de Nederlandse con sul-generaal te Sydney en van de ge zant, het eerste nummer van de „Dutch-Australian Weekly", onder hoofdredacteurschap van A. B. Hil- brink. Met minder deed Anne Be rend het niet Onder de Nederlanders in Australië werd de nieuwe krant, die voorname lijk in het Nederlands nieuws uit het vaderland geeft, met gejuich ontvan- gen en do abonncc-aanmcldingcn stroomden binnen. Thans telt het blad reeds bg de 10.000 betalende lezers. ZETTER GEVRAAGD Onze correspondent in Australië kwam al spoedig op ,,het gerucht" af en hij en Anne sloten onmiddellijk vriendschap en tegenwoordig is het zo, dat deze „editor" is, Anne direc teur-hoofdredacteur en Jan Winkel man procuratiehouder. De zetters zgn eveneens Nederlanders, maar aangezien daaronder geen is, die be- hoorlgk Engels kan zetten, zoekt Anne momenteel een ongehuwde jongeman in Nederland, wie lig zelfs de kosten van overtocht wil voor schieten. Tegenwoordig is de Dutch-Austra lian Weekly" overigens ook in Ne derlandse kiosken verkrijgbaar, dank zg de oprichting van een agentschap in Rotterdam. .(Nadruk verboden) van de „Observationes Tumultua- riae" van Cornelis van Bijnkershoek. Deze was president van de hoge raad in de eerste helft van de 18e eeuw. De „Observationes Tumultuariae'- zijn particuliere aantekeningen van deze president over hetgeen tijdens zijn lidmaatschap van de hoge raad in de raadkamer behandeld werd. Hij schreef deze aantekeningen des avonds in zgn huiskamer, omringd door een elftal dochters én dat is waarschgnlijk de reden van deze be naming, zoals prof. Megers lachend opmerkte. HET OFFICIËLE ARCHIEF. In het algemeen rgksarchief te 's-Gravenhage bevindt zich echter he gehele officiële archief van het Hof van Holland en van de hoge raad. Dit archief is daarom zo merk waardig, aldus de rechtsgeleerde, om dat, terwijl in die tgd de vonnissen nimmer gemotiveerd werden, men hier de motivering der raadsleden vindt opgetekend. Hoe verder men vordert in de 18e eeuw, des te nauw keuriger en uitgebreider worden de motieven der beslissingen. Door pu blicatie van die beslissingen en van de opinies der raadsheren krijgt men niet alleen een aanvulling op de aan tekeningen van Van Bijnkershoek, maar ook een overzicht van de Hol landse rechtspraak in de periode, waarin Van Bijnkershoek geen lid van de hoge raad was. ZUID-AFRIKA. Prof. Megers legde er de nadruk op, dat dit jaar het jaar van de Van Riebeeck-herdenking bgzon- der geschikt was om deze arbeid te beginnen, daar wellicht voor dit werk nog meer belangstelling zal be staan in Zuid-Afrika dan in Neder land zelf. Immers, men hecht in Z. Afrika gelijk in Engeland, grotere waarde aan een rechterlijke uit spraak dan aan opinies van auteurs. Bij de overgang van Kaap De Goede Hoop in het begin van de 19e eeuw van'de Republiek der Zeven Provin ciën naar Engeland, heeft men het oude recht intact gelaten. Aan de Hollandse rechtspraak uit de 18e eeuw wordt dan ook in Zuid-Afrika nog steeds waarde voor de praktijk toegekend, voor zover nieuwere be slissingen niet daarvoor in de plaats zgn getreden. De editie van het werk van Van Bijnkershoek is dan ook mogelgk geworden door de financi ële en morele steun, die Zuid-Afrika voor deze publicatie gaf. Het ver heugde prof. Megers, dat de nieuwe uitgave door een subsidie van de Nederlandse Organisatie voor het Zuiver Wetensehappelgk Onderzoek geheel met Nederlandse krachten en middelen geschieden kan. HULP VAN STUDENTEN. Gelijk bg andere uitgaven van het Rechtshistorisch Instituut is geschied, zal ook deze uitgave aan het onder wijs dienstbaar worden gemaakt. Bij de voorbereiding zal namelijk de hulp worden ingeroepen van studenten, die belangstelling hebben voor de rechtsgeschiedenis. Het initiatief voor deze uitgave is uitgegaan van prof. mr. J. Drion, aan wie voorlopig de algemene voorbereiding is toever trouwd. Het werk zal in gedeelten verschijnen en men hoopt in 1953 het eerste deel gereed te hebben. „Om de Christelijke vrijheid voor mens en samenleving" Dr. J. Schouten opende de deputatenvergadering A.R -partij „Om de Christelijke vrijheid voor mens en samenleving", was de titel van de rede, waarmede dr. J. Schou ten, voorzitter van het centraal co mité, Woensdagmorgen de deputa tenvergadering opende van de Anti- Revolutionnalre party, die in Utrecht werd gehouden. Dr. Schouten zelde, dat de vraag naar het wezen en het karakter van de vrijheid, als alle an dere vragen, moet worden beant woord bij het licht, dat de Schriftuur daarop werpt. De overheid, de staat en de gemeenschap kunnen de mens de ware vrijheid niet verschaffen. Al leen de geestelijke en zedelijke vrij making in Jezus Christus ontsluit de weg tot de wezenlijke vrijheid. Wij zend op de secularisatie, de verwe reldlijking, de ontgeestelijklng, de ontchristelijking van het leven, riep spr. op tot strijd daartegen. Leven uit het geloof, bepaalt zich niet tot de bestrijding van het kwaad in eigen kring, aldus dr. Schouten, maar noopt tot medewerking aan alle ac ceptabel practisch werk, dat ten doel heeft de juiste normen te laten gel den. Vervolgens sprak dr. Schouten in het kort over net rapport van de plancommissie van de P.v.d.A. „De weg naar de vrgheid". Spreker merk te op. dat men zich daarin niet uit spreekt over de mens. hetgeen zgn oorzaak vindt in het karakter van de partg ,die zich als politieke groe pering meent te moeten onthouden van een antwoord op de laatste en diepste vragen. Ook net tweede deel van het rapport der plancommissie, waarin de maatschappelgke orde in socialistisch perspectief wordt gete kend, biedt, aldus de heer Schouten, niet het overtuigend bewijs, dat de tenuitvoerlegging van het plan de vereiste zelfstandigheid en vrijheid waarborgt. De conclusie kan geen an dere zijn, dat dat het een socialis tisch perspectief is, maar niet de weg naar dé vrgheid. Tenslotte ging spreker uitvoerig In op de overheidsbemoeiing, waar van de A.R.P. een voorstander is, mits deze bemoeiing goed gericht is, Politietroepen onder Europese legerleiding? Frankrgk, Engeland en de Ver. Staten overwegen het Duitse ver zoek om de politietroepen van de zes aan het Europese leger deelnemende landen onder contróle van de Hoge Autoriteit van het Europese leger te stellen. Hierdoor wil men voorkomen, dat een land onder de dekmantel van politietroepen een clandestien leger opbouwt. Kent U misschien de Koningin? De Amerikaanse radiospreek ster MacCreary bevond zich Zondagavond op een cocktail party bij de Gimbels. Daar hoorde ze van een van haar vrienden, dat zich onder de gas ten een Nederlander bevond. McCreary ging.naar hem toe en vertelde hem, hoe zeer zij de Koningin en de Prins be wonderde en hoe ze er steeds naar verlangd had eens met hen kennis te maken. „Ik heb gehoord zo zeide zg dat het koninklijk paar hier met een heel gevolg is. Kent U misschien een hunner of kent U misschien de Koningin?" ..Als U het graag weten wilt", antwoordde de aangesprokene, „ik behoor zelf tot het gezel schap en als U het precies wilt weten: ik ben de echtgenoot van de Koningin". Marijke-klok was niet bij plechtigheid aanwezig Amerikaanse douane heeft de klok onder haar berusting Toen Koningin Juliana in Meridian Hillpark in Washington de kleinste klok van het carillon, dat het Neder landse volk aan het Amerikaanse volk zou aanbieden, aan president Truman wilde overhandigen, reali seerde men zich plotseling dat de klok niet aanwezig was. Gespannen keken de leden van het gevolg naar de processie, waarin het ioninklgk paar het veld betrad, of mogelijk een der adjudanten het pak meedroeg. Dit bleek echter, tot grote schrik, niet het geval te zgn. Men moest dit wel meedelen aan de Koningin. De hele rede van de Ko ningin was opgebouwd op de Marijke- klok en op het laatste ogenblik kon die rede niet veranderd worden. De Koningin deelde dit president Tru man mede en nauwelijks iemand heeft hiervan iets gemerkt. Hoewel er bg het uitladen van het vliegtuig verschillende fouten ge maakt zgn en talrijke artikelen op het vliegveld zgn blijven staan, blijkt thans echter dat de klok zich bg de Amerikaanse douane bevindt, die een hardnekkige strijd levert met het Amerikaanse ministerie van Buiten landse Zaken over het bezit van de klok en de andere artikelen. Men heeft echter goede hoop, dat de Ma- rijkeklok spoedig boven water zal komen. Chinezen zouden klaar staan om Indo-China binnen te vallen De Chinese communisten hebben, onder Russische contróle, „250.000 man klaar staan" om Indo-China binnen te vallen, aldus heeft Bullitt, de voormalige Amerikaanse ambas sadeur in Moskou te Washington ver klaard. Als deze troepen over de grens trekken, zullen de strijdkrach ten van de Franse Unie, die nu zeven jaar in Indo-China strijden, wegge vaagd worden en zou de weg voor communistische verovering van Siam, Birma en Indonesië open liggen, al dus de ambassadeur.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1952 | | pagina 11