Postcheque- en Girodienst telt
550.000 rekeninghouders
President Auriol pikte stiekum
een bioscoopje
C
DE ZEEUWSE OLMEN VALLEN
J
Op 'i Mafje
WOENSDAG 9 APRIL 1952
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
1
IN DE TOEKOMST MISSCHIEN DECENTRALISATIE
Tariefsverhoging niet uitgesloten
(Van onze Haagse redactie).
Den Haag, AprlL Het is zo'n klein kunstje geworden: wanneer
wy wat te betalen hebben en dat gebeurt ons, eerlijk gezegd vaker dan
ons lief Is dan vullen we een biljet van ons giroboek in, sturen het naar
de girodienst en deze schrijft het bedrag van onze rekening af en op de
rekening van onze schuldeisers.
Een niet rekeninghouder, die een schuld te vereffenen heeft aan een re
keninghouder stort het bedrag door middel van een giroformulier op het
postkantoor dat is veel goedkoper dan betaling per postwissel en de
zaak komt ook in orde. Een rekeninghouder, die in het krijt staat bij een
niet-rekeninghouder stuurt eenvoudig een chéque.
Het gaat allemaal heel gemakkelijk! Ja zeker, voor ons, maar in het grote
gebouw van de Postchéque en Girodienst aan het Spaarneplein in Den
Haag gonst het van leven; daar werkt men doorlopend in een verbluffend
tempo en onder hoogspanning. De directeur, de heer A. J. H. Teyen, heeft
ons er het een en ander van verteld.
De eerste overheids-girodienst op
het contingent van Europa werd in
1883 in Oostenrijk opgericht, zo deel
de hij mee. Andere landen volgden
spoedig, maar Nederland kwam wel
erg achteraan. Van 1906 tot 1918 is
men aan het studeren, delibereren,
onderzoeken en voorbereiden ge
weest; pas in het laatst genoemde
jaar kwam een wet tot stand, die
slechts twee regels in de Postwet
voegde: het doel van de girodienst
zou zgn verbetering van het geldver
keer en vergemakkelijking van de
betalingen.
Elk postkantoor kreeg een meer of
minder zelfstandige girodienst; Den
Haag controleerde. De werkzaamhe
den namen echter al zo gauw in om
vang toe, dat men op de postkanto
ren na enige tijd geen ruimte meer
voor de dienst had. Men moest gaan
J-
Het geld,
dat rollen moet
„Om deze zon volgt de
muziek der sferen
Het ronde "geld, dat rollen
moet;
Wie meer te beuren heeft
dan uit te keren,
Wint met gesloten beurs
zyn eindtegoed."
Dit gedichtje van P. C. Boutens
staat in de gevelsteen de
zon met Mercurius, die een
posthoorn ln de hand houdt,
voorstellende die het grote
gebouw van de Postchéque- en
girodienst aan het Spaarne
plein in Den Haag siert.
Ontelbaren maken gebruik van
de giro, maar wat weten wij
eigenljjk van deze dienst af?
In nevenstaand artikel vertelt
onze Haagse redacteur er het
^een en ander over.
centraliseren en bracht uitvoering
en contróle in Den Haag samen.
MISLUKKING
Veel succes had men daarmede
niet. Aanvankelijk mislukte de con
centratie, doch in 1924 herhaalde
men zijn poging. Zij slaagde en op 1
Januari 1925 had men de zaken voor
elkaar. Daarna is het crescendo ge
gaan. In alle kleine landen van Eu
ropa, waar men over een overheids-
girodienst beschikt, heeft men onge
veer een gelijke ontwikkeling door
gemaakt. Alleen in Zwitserland heeft
men 25 girokantoren. Sommige kan
tons, die zeer op hun zelfstandigheid
staan, hebben er zelfs twee. Men be
grijpt er, dat deze decentralisatie uit
den boze is, doch men kan er niet af.
In Frankrijk zijn 18 kantoren, doch
Parijs alleen wikkelt een derde ge
deelte van het totaal af.
Een centraal bureau, zoals we dat
in ons land kennen, heeft bezwaren,
het contact met de klanten is niet ge
makkelijk en het opnemen van con
tanten duurt wat langer. Daarom zal
in Nederland in de toekomst mis
schien enigermate gedecentraliseerd
moeten worden, zo vertrouwde de heer
Teijen ons toe. Toch heeft het centra
le systeem ook grote voordelen. Zo
zijn de technische en de administratie
ve regeling eenvoudiger en verhoogt
de controle de veiligheid. Het centra
le kantoor in Den Haag is uitge
groeid tot een groot bedrijf met een
rationele arbeidsverdeling en de toe
passing van machinale hulpmiddelen.
Men heeft besparing bereikt op de
kosten van contróle van vervoer en
van gebouwen.
Voor 1918 toonden grote groepen
Nederlanders nog weinig begrip voor
de voordelen van een giro-dienst, doch
toen het bedrijf eenmaal was gesticht
Doodstraf voor
30 Griekse studenten
Dertig Griekse studenten, die in
het buitenland wonen, zijn bij ver
stek door een Grieks militair ge
rechtshof ter dood veroordeeld, om
dat zij zich niet hebben gemeld voor
militaire dienst, toen hun lichting
werd opgeroepen.
Het ministerie van defensie heeft
bekendgemaakt, dat de vonnissen
kunnen worden vernietigd, als de
studenten zich bij de militaire auto
riteiten melden en tegen het vonnis.
Staking in West-Java
Enige duizenden dagloners by de
overheidsdiensten in West-Java zijn
in opdracht van de Sobsi (links ge
oriënteerde vakbond) een proteststa
king begonnen, die twee dagen zal
duren. Deze staking is afgekondigd
na het mislukken van besprekingen
tussen het centraal bureau van de
Sobsi en het ministerie van binnen
landse zaken inzake mlimumlonen
voor dagloners. Indien de overheid
na twee dagen geen gehoor geeft aan
de eisen van de Sobsi, zal tot een
groter actie worden overgegaan. Alle
bij genoemde vakbond aangesloten
vakverenigingen in West-Java zullen
dan ln staking gaan.
bleek er al gauw 'n grote behoefte aan
te bestaan. In 1922 waren er 86.000
rekeninghouders, iy 1927: 130.000, in
1939: 365.000 en in 1951 zijn er bijna
550.000!
Ook het giroverkeer is sterk toe
genomen. In 1922 waren er 14.000.000
transacties tot een gezamenlijk be
drag van 10% milliard gulden, in
1927: 28.000.000 tarnsacties tot een
totaal bedrag van 9 milliard gulden,
in 1939: 113.000.000 transacties tot
een gezamenlijk bedrag van 22%
milliard gulden en in 1951 denkt men
160.000.000 transacties tot een totaal
bedrag van 70 milliard gulden te be
reiken.
HET DOEL BEREIKT
Het doel is dus ongetwijfeld be
reikt. Van de 70 milliard gulden werd
voor 64 milliard of 91% per giro
vereffend en voor 6 milliard of 9%
in contant geld (chèques of stortin
gen).
Per dag lopen er gemiddeld onge
veer 600.000 transacties ovgr het
centrale girokantoor in Den Haag.
Elke morgen vinden 140.000 a 150.000
instellingen in ons land een giro-en
veloppe in hun bus!
NEDERLAND MIDDEN IN
Nederland maakt geen slecht fi
guur tussen de andere landen wat de
omvang van de dienst betreft. Er zijn
hier 550.000 rekeninghouders, dat is
53 per 1000 inwoners. België heeft er
640.000 of 74 per 1000 inwoners.
Frankrijk 2.600.000 of 62 per 1000
inwoners, Zwitserland 221.000 of 42
per 1000 inwoners, Zweden 283.000
of 40 per 1000 inwoners en Italië
"16.000, dat is 5 per 1000 inwoners.
Engeland heeft geen overheidsgiro-
dienst. Ten opzichte van België en
Frankrijk is Nederland achtergeble
ven, doordat tengevolge van de moei
lijkheden bij de personeelsbezetting
de uitbreiding afgeremd moest wor
den. Particulieren kunnen op dit
ogenblik geen rekening openen.
Zij, die wél in het gelukkige bezit
van een girodienst zijn, hebben het
toch maar gemakkelijk engoed
koop. De overschrijvingen geschieden
gratis en de enveloppen met de bil
jetten kan men gratis verzenden. Dat
wil niet zeggen, dat de Postergen zo
philantropisch zgn, dat zij aan de
Postchéque- en girodienst portvrgdom
verlenen. De dienst heeft jaarlijks
een niet geringe rekening met de
Posterijen te vereffenen. Hoewel bo
vendien de tarieven, die het publiek
aan de dienst betaalt, zeer gering
zijn, is de Postchéque- en girodienst
selfsupporting, dat wil zeggen, «iat
hij zich zelf bedruipt. Zelfs brengt
hij een behoorlyke bate op voor de
schatkist. Het is de vraag, of deze
gunstige toestand zo zal blijven. Het
is zelfs niet uitgesloten, zo deelde de
heer Teijen ons mee, dat de tarieven
in de toekomst verhoogd zullen wor
den.
De voornaamste baten vloeien
voort uit de renten, die de dienst
voor het onder zijn berusting zijnde
kapitaal maakt. In 1939 bedroeg het
tegoed van de rekeninghouders 328
millioen gulden; in 1951 was het op
gelopen tot 1065 millioen gulden. Het
is thans vrij stabiel. Van dit bedrag
heeft de dienst 735 k 740 millioen be
legd; hij mag gaan tot 80% van het
totale tegoed der rekeninghouders,
die geen rente ontvangen, doch de
dienst zelf wel aan een zeer aanzien
lijke rente helpen.
HOGE EXPLOITATIE
REKENING
Wij hebben dit sommetje ook hard
nodig, zegt men aan het Spaarne
plein. Er zijn 2700 mensen in dienst,
die allen op tijd him salaris verlan
gen. In 1939 bedroegen de uitgaven
6 millioen gulden; in 1951 waren zij
opgeklommen tot 17 millioen gulden,
waarvan 8 millioen voor salaris be
steed wordt.
Raadhuisbouw te Middelburg
De sierlijke boog galerij, die de buitenhof van het nieuwe
Middelburgse raadhuis scheidt van de straatis op enige
onderdelen na, gereed gekomen.
ONDER ZEELAND's HOGE HEMEL
Wat er met hen moet verdwijnen
Bomen groeien langzaam, maar als het hout schaars is, de prijzen stygen
en de zware bomen een geweldig kapitaal vertegenwoordigen, vallen ze
snel.
Na de geweldige ravage door de bezetters aangericht en na de eigen
lijk nog ernstiger verwoesting veroorzaakt door de iep-ziekte, valt het
'moeilijk van de nog aanwezige olmen te schelden. Men kan langzamerhand
de plaatsen tellen, waar nog lanen of groepen van iepen voorkomen en
er zgn al liele landschappen, waar men, zo ver men zien kan, geen lep
meer kan ontdekken.
Het valt niet mee, het landschap
steeds kaler te zien worden. Wel
schenkt de herbeplanting ons een
jongeboom in plaats van de oude,
maar dat brengt vooralsnog geen
vulling in het landschap.
Het helpt echter niet te klagen en
te jammeren, ook in vroeger tijden
vielen de bomen, wanneer ze rijp wa
ren om hun hout te leveren. We zhl-
len het voorlopig moeten doen met
^Jioor BAREND ZWERFMANS^
kale dijken en maar hopen, dat zij,
,die na ons komen, weer kunnen ge
niéten van de prachtige lanen, waar
om vroeger onze Zeeuwse dijken en
wegen beroemd waren.
Als Zwerfmans rijdt over een dijk,
die zijn schoonheid tot nu toe behield
of door een laan, waarover de bomen
beschermend hun takken welven,
denkt hij aan de gladiatoren der oud
heid, die voor hun sterven hun keizer
groetten. Misschien zullen ze er mor
gen niet meer zijn. Zoals dit jaar de
olmen van het Goese Sas vielen en
die van de Noord. Schengedgk; zoals
het Reigerbos viel achter Goes en zo
vele andere olmen met hen.
GEDACHTENISREDE
Zwerfmans meent, dat het tijd
wordt, te hunner ere een gedachte
nisrede op te stellen; de olmen heb
ben een grote betekenis gehad in het
natuurleven. Behoren ze zelf enigs
zins tot de cultuu r, ze hebben
hun aandeel gehad in het leven van
vele dieren en planten.
Denk eens aan de vele nesten, die
hun hoge, onbereikbare kruinen heb
ben geherbergd. Kraaien- en roeken
kolonies (denk er over, hoe ge wilt),
men kan ze zich niet voorstellen zon
der meteen aan olmen te denken en
waar nestelen de reigers liever dan
in hun wijdvertakte toppen? De wie
lewalen hangen hun kunstig gevloch
ten nesten aan de takvorken. Al het
vogelgedoe op te noemen, dat leeft
en kwinkeleert tussen hun twijgen is
ten enenmale ondoenlijk.
De'val van de goedige reuzen heeft
tot gevolg: al weer minder nestgele
genheid voor de toch al zo dunne vo
gelstand onzer polders.
Dat er echter ook planten zijn, die
leven bij de gratie der olmen mag
minder bekend worden geacht.
Eigenlijk weet Zwerfmans dat ook
nog niet zo lang; op zo iets moet men
bepaald worden gewezen.
Welnu, met de olmen verliezen we
tal van interessante planten, geheim
zinniger nog van levensinhoud dan de
zwammen, met welke ze in nauw
verband staan.
KORSTMOSSEN
De schors van onze oude olmen
schijnt bgzonder geschikt om als on
dergrond te dienen voor korstmossen.
Wie op oude iepenstammen let, zal
zien, dat ze (aan één zijde veelal) be
dekt zijn met grote plakkaten van
uiteenlopende kleur. Zilvergrijs,
goudgeel, olijfgroen. Soms is die éne
zijde - U begrijpt het al: de regenkant
geheel ruig van uitstaande bosjes,
kleine grijze pruikjes van bgzonder
taaie bouw. Elke olm is zo een com-
pas, dat niet het Noorden, maar het
Z.-Westen wijst aan alle zwervelin
gen, die er oog voor hebben. De korst
mossen, een samenleving van een
wier en een zwam, zijn wonderen op
zichzelf. Ze kunnen geheel uitdro
gen en later weer openen; bovendien
hebben ze tal van manieren om voor
de instandhouding van de soorten en
voor hun verspreiding te zorgen.
Vergelijk nu eens de olmen met an
dere bomen: essen, linden, populie
ren, kastanjes, eiken. U zult de laat
ste meestal bedekt zien met een
schurftige laag van groene of grijze
uitslag en slechts hier en daar wat
I korstmossen (slechts enkele soorten)
i vinden.
Vallen onze iepen, dan is hiermee
ook het rijk van de korstmossen ten
I ondergang gedoemd. Van de onge-
veer 60 soorten, die men op de
I Zeeuwse olmen kan vinden, blijven er
I misschien een 20-tal over, die ook en
dan sporadisch op de andere polder-
j bomen zijn te vinden.
VLINDERTJES EN RUPSJES
Toch kwamen twee van zijn
bewakers naast hem zitten
(Van onze correspondent)
PARIJS, April De president van de Franse Republiek, monsieur Vincent
Auriol, kan nooit één stap buiten zijn paleis in de rue du Faubourg st Ho-
noré zetten, of hy wordt onmiddellijk op een overigens bjjzonder discrete
manier omringd door enkele flinke mannen, die ondanks hun burgerpakjes
niet kunnen verbergen, dat zij van de politie zyn. Zij maken deel uit van
een bgzonder goed georganiseerde dienst, die men de V.O. noemt en die
verantwoordelijk is voor de veiligheid van de eerste burger van de Franse
Republiek.
De heer Auriol is er helemaal niet
zo op gesteld, dat hij nooit eens een
eindje kan gaan wandelen zonder
zijn schutsengelen. Hij heeft bekend,
dat hij wel eens een enkele keer pro
beert zijn veiligheidsdienst te mislei
den, door zonder het aan te kondi-
fen stiekum door een achterdeurtje
e straat op te gaan. Tot nu toe ls
dit echter nog maar eenmaal en dan
toch slechts ten dele met succes be
kroond. De president wilde als een
gewone burger een film gaan zien,
die in een bioscoop op de Champs
Elysées draaide. Hij zei niets ontsnap
te uit zyn paleis, wandelde op zijn ge
mak naar de avenue des Champs
Elysées, kocht, zonder dat de juf
frouw aan de cassa iets merkte, een
kaartje en ging heerlijk op een stil
plaatsje zitten. De film begon en de
president wreef zich de handen dat
zQn spel gelukt was en dat hij ein-
delgk eens even alleen was. Maar
toen de film een half uurtje draaide
kwamen er ln het donker twee flin
ke mannen naast hem zitten, waarin
de president onmiddellijk zgn V. O.'s
herkende. Zg veroorloofden de presi
dent zelfs niet de film uit te zien.
Het protocol en de veiligheidsdienst
konden niet goedvinden, dat de pre
sident, zo maar in zijn eentje, naar
de bioscoop ging. Hij moest mee naar
ztjn palels, waar men hem beleefd
vertelde, dat men de film de volgende
dag speciaal voor de heer Auriol zou
vertonen.
President Auriol, die een eenvou
dige man is gebleven, vindt al die
veiligheidsmaatregelen een beetje
overdreven. Hij weet. dat hij zeer po
pulair is en hij gelooft niet erg in
het gevaar, dat hij zou kunnen lopen.
OOK VOOR BUITENLANDERS
De V.O. beschikt over vijf en twin-
AuqiOL
tig snelle auto's en over twee pant
serwagens. Maar deze dienst is er
niet alleen voor de veiligheid van de
president, maar hij is ook verant
woordelijk voor alle hoge gasten, di<
in Frankryk komen. De strengste
maatregelen worden genomen, als de
heer Churchill in Frankrijk vertoeft,
omdat men hem moet beschermen
tegen eventuele aanslagen van Egyp-
tenaren. Generaal Eisenhower, die in
een villa in de buurt van Parijs
woont wordt ook dag en nacht door
deze dienst bewaakt. Zodra hg ech
ter op het hoofdkwartier van de
Shape is, treedt de Amerikaanse vei-
DOOR JAN BRUSSE
ligheidsdienst voor de generaal op.
Het wonderlijke is, dat ook gene
raal De Gaulle, die toch een zeer fel
le tegenstander is van de Franse re
gering en die zich herhaaldelyk zeer
onvriendelijk over de Franse presi
dent heeft uitgelaten, door de V.O.
wordt beschermd. Daarvoor heeft
men een speciale post ingericht in het
dorp waar De Gaulle woont.
De V.O.'s moeten trouwens de
meest verschillende zaken kunnen
opknappen. Zij moeten ervoor zor
gen, dat hoge persoonlijkheden, die
aan uitgebreide diners misschien iets
te veel aan Bacchus hebben geofferd
zoals dat vooral in de wijnstreken
nog wel eens voorkomt toch vei
lig thuiskomen.
Voorts is het gebeurd, dat een V.O.
op het laatste moment tot taak kreeg
een buitenlandse vorstin de bloemen
aan te bieden, die de op onverklaar
bare wijze afwezig zijnde minister
van buitenlandse zaken eigenlijk had
moeten overhandigen.
Men heeft ook gezien, dat
een officier van de V.O. de deco
ratie op de borst van 'n paar zich bij
zonder verdienstelijk gemaakt heb
bende burgers prikte aangezien de
minister, die dat had moeten doen,
een uur tevoren ziek was geworden.
Geen van de gedecoreerde heeft ge
merkt, dat zij hun medaille niet van
de minister zelf hadden gekregen.
verder geen mens schade doen. Met
Korstmos met
boom^lakjz
(3o. lea pervzrsa.^
leuke rupsjes, die verborgen zitten in
een puntig zakje, dat ze als een
slakkenhuis met zich dragen.
Tussen de schorsspleten leven de
zeldzame boomslakjes, die geen ronde
huisjes bewonen, maar wegkruipen
in lange, kegelvormige huisjes met
talloze fijne ribbetjes overdekt. De
kleine slakjes zgn nog geen cm groot,
maar ze hebben een rasptong, die be
staat uit wel 5330 kleine scherpe
tandjes. De korstmossen dekken de
spleten in de schors af en bescher
men de kleine wonderen tegen droog
te. Men vindt wantsjes en kevertjes
op de korstmossen, die men alleen
dadr aantreft.
En nu een geluk bij een ongeluk.
Wie korstmossen bestudeert, zal ze
met enige moeite tot ongeveer twee
meter boven de grond kunnen be
machtigen. Zwerfmans heeft dikwgls
moedeloos omhoog moeten turen,
omdat een interessant geval ver bui
ten zgn bereik groeide. Nu vallen de
olmen en opeens is er gelegenheid de
soorten te achtervolgen tot in de
hoogste toppen; ook de mooie, waar
men vroeger vergeefs naar reikte,
worden geoogst. Zonder gevaarlijke
klimpartijen en met alle tijd om te
zien of er vormen bij zgn, die vrucht
dragende schijven vertonen; om de
schorsspleten op allerlei levende we
zentjes te onderzoeken. Straks is heel
dit aparte wereldje wel verdwenen,
maar men is ten minste in staat zich
een denkbeeld te vormen van wat
verloren gaat met de val onzer ol
men. Met deze prachtige bomen, die
vaak nog eerder bloeien dan de el
zen, al zijn de bloemen maar een
voudige toefjes meeldraden.
Als ge ergens nog oude olmen ziet
staan, bekijk ze eens goed, voor ze
vallen. Als ge straks hun blad hoort
ruisen in de wind, denk dan aan de
weemoed van hun gladiatoren-groet.
Misschien, dat ge hun in gedachten
tot antwoord toeroept: „Stervende
Zeeuwse olmen, wy groeten U!"
Moordenaar
Ik wéét het wel! Wat zullen we ons
druk maken over dierenkwellers, ter
wijl de kampbeulen en de massa
moordenaars weer met glimmende
laarzen en lawaaipetten marcheren
voor vrijheid en vrede? Wat zullen
we om recht roepen over de schooi
ers die zich misgaan aan machteloos
vee, nu de gratie met mudzakken te
gelijk wordt uitgestrooid over de dui
vels, die zich vergrepen aan bevende
vrouwen en Wenende kinderen? Was
Kotalla uit de rozentuin van Amers
foort niet duizendmaal erger dan de
kerel, die vanochtend terecht stond
omdat hg een hondje had doodge
trapt? Misschien
En tóch
Toch zou ik een wet willen heb
ben, die de straffen voor het mishan
delen van dieren twintig maal zwaar
der maakt dan ze nu zgn. In naam
der beschaving: laat ons de dieren
beulen zó gevoelig treffen, dat het
hun bijblijft tot aan het einde hunner
nutteloze dagen. Want dieren be
schermen is mensen beschaven en
beschaven is soms een hèrd werk.
De verdachte was een bang, puiste
rig mannetje. Terwijl hg zich ver
slikte in zijn adamsappel verfrom
melde hij een zakdoek tussen zgn
knuïperige vingers en hij zweette van
angst. Hij heette (hoe bestd&t het!),
Antonius Goedhart en ik denk, dat
de ware Antonius als een schroefas
in zyn graf moet hebben rondgetold
toen de officier uit de dagvaarding
voorlas
dat verdachte het hondje
meermalen te water gooide, het ver
volgens met stenen bekogelend.
Daarna sloeg hg het dier, dat bloe
dend gewond uit het water kroop,
met een stuk hout op kop en poten.
Toen het dier niet meer lopen kon
schopte hij het zolang met de ge
schoeide voeten tot de dood was inge
treden
En als ik u, volledigheidshalve, nog
vertel dat deze koelbloedige moord
plaats vond ten aanschouwe van pro
testerende en huilende schoolkinde
ren, dan weet ge precies hoe hoog
het beschavingsgehalte is, waarover
deze puisterige Antonius Goedhart
beschikt.
De politie had, op aanwijzing van
de schoolkinderen, een groenteboer
laten opdraven, die op 'n afstandje
van vijf meter de misdaad had beke
ken. Hij kwam vanochtend een eed
zweren in z'n Zondagse overhemd, en
hij voelde zich Albert van Dalsum in
een hoofdrol.
Waarom greep U niet in?, vroeg
de rechter. U stond er toch vlak bij?
't Was mijn hond niet 't Ging
me niet an.
De verdachte kwam een ingewik
keld verhaal fluisteren. De hond was
van zijn zwager geweest en die kon
hem niet houden vanwege de inwo
ning. „Ik moest 'm opruimen, maar
de steen schoot van de staart".
Van de staart?, vroeg de Kadi
met opgetrokken wenkbrauwen en
Goedhart knikte. Ja. hij had een
steen aan een touw gebonden en dat
touw aan de staart geknoopt. „Om
'm te laten zinken, begrijpt u wel?"
Gaat u verder, zei de rechter
koud.
Nou, dat touw was er afgeschoten.
„Toen wier 'k zomaar zenuwachtig,
'k Wis nie meer wat 'k dee. 'k Ben
altijd zo zenuwachtig. Altijd al, vam-
me jeuch' af
Stuurt u aan op een psychia
trisch onderzoek?, informeerde de
rechter, maar de miezerige beul
schudde het hoofd en zei: „'Kon d'r
niks aan doen".
Dat hondje soms wél?, sneerde
de rechter. Uw gedrag was schande
lik, Ik zeg niet beestachtig, want
dieren doen dat niet!
De officier wist raad met de zenu
wen van meneer Goedhart en vroeg
zes weken rust voor hem aan met
verpleging op 's Rijks kosten, kiebel-
ton inbegrepen. De rechter beperkte
de kuur tot een maand en Antonius
liet een paar huilerige snikjes los.
Het enige dat mij verdroot was het
feit, dat de groenteboer wiens-hond-
het-niet-was, als vrij man de zaal
verliet. Hoofd omhoog en in z'n
goeie goed. Jasses
Nieuwe spoorbrug op Java
Onder grote belangstelling is een
nieuwe spoorbrug van 286 meter
lengte over de rivier de Sera ja in
Banjoemas geopend. Hierdoor is ver
betering gekomen in de treinverbin
ding Soerabaja-Bandoeng.
