LEZERS SCHRIJVEN In de greep van de Woestijn Pracht en praal ging vroeger breed uit over de wegen Sport en wedstrijden JIMMY BROWN, sportheld no. 1 Chefarine ,4 - PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT WOENSDAG 9 APRIL 1952 OVER KLEDERDRACHTEN. Thans bijeengebracht in het Openluchtmuseum te Arnhem HET BEGIN VAN HET VERHAAL is bekend: toen de jonge konin gin vyilhelmina In 1898 werd Ingehuldigd, zJJn Haar 240 costuums van do inheemse klederdrachten aangeboden; deze werden in het Rijksmu seum to Amsterdam bewaard en verhuisden in 1919 naar het Open luchtmuseum te Arnhem, waar zjj in een apart gebouwtje bewonderd konden worden. De tweede wereld-oorlog kwam, de poppen met huil kostbare kleding werden veiligheidshalve overgebracht naar het juist gerestaureerde kasteel de Doornenburg in de Betuwe; de eveneens zeer kostbare collectie sieraden, welke in do goede oude tjjd door mannen, vrouwen cn kinderen waren gedragen, werd in een bank-kluis te Arn hem gesloten. De Duitse bezetting deed het kasteel te Doornnburg in de lucht vliegen de kluis van de bank werd leeggeroofd. Niets en dan ook niets bleef erover van deze unieke verzameling. Wat 'n vijftig jaar geleden wellicht met niet altevoel moeite by elk aar gebracht was, is nu grotendeels niet meer te vinden. En tóch. En tóch toog een aantal dames met véél moed en véél optimisme enige jaren geleden weer aan het werk, om Koningin Wilhelmina by Haar 50-jarlg regeringsjubileum nogmaals een geschenk aan te bieden, bestaande uit een bloemlezing der vaderlandse klederdrachten. In October 1949 zyn do 80 costuums aan Prinses Wilhelmina aangeboden op het terrein van het Openluchtmuseum te Arnhem en wandelden een aantal dames en heren in de prachtige kleding der verschillende provincies door het Zaanse dorpsstraatje, met de typisch groen-gescliilderde houten huisjes „Mddr tachtig costuums?" zegt U misschien. Tdchtig costuums, zeiden de mensen-die-het-weten-konden; want och er bleef zo weinig over van wat eens beschouwd werd als te horen by het leven-van-alledag. Trouwens, men hield niet op toen er 80 waren; moeizaam, héél moei zaam klom het aantal tot over de honderd' en nog steeds werkt men door. Men speurt en zoekt, men koopt en bedelt en nóg zijn er Ne derlanders die niet welen, dat men „zó maar" costuums, schoeisel, sie raden, mutsen, tipdoeken, hoeden, mitaines, enz. enz. aan het „Lande lijk comité tot verzameling va.n Ne derlandse volksklederdracnten", p.a. Openluchtmuseum, Arnhem, zenden kan. Automatisch wordt die goede gave dan onderdeel van het nationaal ge schenk, dat Hare Koninklijke Hoog heid Prinses Wilhelmina in bruik leen aan het museum op de Water berg afstond. We weten het maar al te goed; als een bevolking groeit en er kan geen evenredige woonruimte bijge bouwd worden, dan volgt inwoning. En dat is met de costuumpoppen ook het geval. Vandaar, dat Uw eerste indruk zal zijn; wat staan al die mensen dicht op elkaar, de cos tuums komen niet zo goed tot hun recht. Hopelijk zal er spoedig een grotere expositie-ruimte beschikbaar kunnen worden gesteld en dan is dit tijdelijk euvel verholpen. We' schreven daar „mensen" en dat was geen vergissing. Gaat u het costuum-gebouw maar eens bin nen. Eerst ziet U niets anders dan een warreling van witte mutsen en kappen. Even wachten; het blijkt dat onder die blanke hoofdtooi ge zichten zitten. Geen starre poppen- koppen maar ménsengezichten, ver vaardigd door de bekende masker- meester Eef van Maan en te Velp. Dat zij geen ogen hebben, vinden sommige bezoekers een bezwaar. Maar 'kijkt U eens even naar die bruine kraalogen in het gezichtje van een kleine speel-pop, die ook in de vitrine huist? Stel u voor, dat al die levensgrote gestalten u zó zou den aanstaren een boze droom gelijk! Het is alsof deze ménsen wat in zichzelf gekeerd zijn, zij staan na te denken; straks heffen zij wellicht het hoofd op en kijken u aan. Maar misschien oestSAt u helemaal niet voor hen en gaan zy rustig door met hun zelfbespiegelingen. PRACHTIGE TINTEN. Eerst de mutsen en kappen, daar onder de jónge en .oude gezichten, daarna de dracht. Die van de eilan den, uit de polders, van de zand streken. De meeste kleuren zyn don ker en stemmig. Heel vroeger is deze kleding vrolijker en uitbundiger geweest. Maar naarmate een eos- tuum uitsterft, uitsluitend door ou deren gedragen wordt, neemt zwart, bruin, paars en donkergroen de over hand, Wat helemaal niet saai be tekent. Kijkt U maar eens naar de cape van de Schevenïngse vrou wen (die gelukkig nog veel gedra gen wordt)zwart van buiten, maar oranjerood van binnen, voor werk dagen, en de prachtigste pasteltin ten van buiten met een afstekende Ideur van binnen voor de feestdag. Mutsen en sieraden, beugeltassen, tipdoeken en schorten, zij vormen de bevalligheid en speelsheid, maai* ook de waardigheid die aan vrou wenkleding de bekoring geeft. Advertentie Draper vertegenwoordiger in de N.A.T.O.-raad William Draper is Dinsdag be- noemd tot Amerikaans permanent vertegenwoordiger in de Noord-At-, lantische Raad. Hij zal bovendien speciaal vertegenwoordiger In Euro pa voor het program voor wederzijdse beveiliging blyven. „Op die wijze is er voor het eerst een enkele functionaris in Europa, die de Amerikaanse deelneming aan het werk van de Noord-Atlantische Raad en de uitvoering van het pro gram voor wederzijdse beveiliging coördineert en er toezicht op uit oefent", aldus een officiële bekend making. Natuurlijk vallen U eerst de pop- pen-in-hun-geheel op: de mannen en vrouwen uit Groningen en Friesland, Zeeland en Brabant, van de Veluwe en uit Limburg, de ingekapselde ba- by-in-'t-pak en de wufte Hoevela kense jongeling. Naast veel stem migs en deftigs is er toch ook nog veel kleurigs te zien: Marken, Urk, Bunschoten, Staphorst, Voleadam. En van het ensemble komt men vanzelf op het detail; ziet u die tere, witte tulen tipdoek voor kerk bezoek? Naast bloemen-motieven is er de monstrans en het I. H. S. in gewerkt. Wat verderop een zijden halsdoekje in warme kleuren en de schittering van gouden en zilveren kettingen, hangertjes en oorbellen. Een zwart- en-wit korfje om een „snees" eie ren te vervoeren. Een zakelijk uit ziende heldere wit katoenen muts met keelbanden en daarnaast een hoofdtooi van gebrocheerde linten en bloemen als het kroontje van een madonna-beeld. Een droom van een bedjesje van Coromandel sits (ja, daar haalden wij vroeger onze stoffen vandaan), een paar mitai nes: tricot met kant afgezet; een platte strooien hinderhoed, opge doft met enorme veren en strikken, een sombere rouwmantel met tres figuren bewerkt, een sierlijk stro- hoedje met kralen en linten ver sierd. Wat een pracht en praal wandel de vroeger, breeduit over de weg of wipte vlug een winkel binnen om nog góuvv oen boodschap te doen. Wat een indrukwekkende gestalten schreden langs de huizen in dagen van-rouw. VRAGEN Velerlei vragen rijzen bij u, op waarom zette men in Friesland, het land-van-boesterendc-winden, zulk 'n enórme zonnehoed op 't hoofd? en droeg men in een deel van Limburg een soort „zigeunerdoek" over 't hoofd geslagen als énige uitzonde ring op alle kappen en mutsen? Waarom draagt de een pijpekrullen en ponny-haren terwijl men ginds angstvallig elk haartje verbergt on der een metalen helm en weer el ders het haar in een donkere streep van het voorhoofd terugslaat? Waarom zette men by kerkgang- een hoedje met veren bóvenop een witte muts waaronder dan weer streeksgewijs een oorijzer praal de? Waarom is er verschil in Zeeuw se dreven tussen protestantse en katholieke zusters zowel in kappen als sieraden? Ja, waarom. Hoe ontstaat een mode en waarom willen alle vrou wen aan een mode meedoen en bly ven zy toch ook weer in een be paald gewest, trouw aan bepaalde tradities? Wat doet het er toe. De hoofdzaak is deze: er is een einde gekomen aan Nederland's volkskle derdrachten; over 'n 25 jaar is er waarschijnlijk niets meer van te be speuren, want het komt nog maar zeer sporadisch voor dat kinderen nog in costuum gestoken worden. Vandaar, dat wij haai', die deze ver zameling bijeenbrachten en haar, die de kleren onderhouden, rang schikken en bestuderen zo heel dankbaar moeten zijn. Het geschenk van Nederland aan zijn Koningin Is geworden een ge schenk van Nederland aan zich-zèlf, doordat de eigenaresse de gehele col lectie weer bereikbaar maakte voor ledereen. die de moeite nemen wil over het prachtige terrein van het Rijksmuseum voor Volkskunde „Het Nederlands Openluchtmuseum" te gaan divalen; over de heuvels, langs de beekjes, door de kruidentuin en langs Al die prachtig bewaarde hui. zen en boerderyen, molens en win keltjes. Dat U dan ook kennis gaat maken met uw broers-en-zusters in kleder dracht, spreekt vanzelf; u zult ver baasd staan over hetgeen hier in vier jaren tot stand is gebracht. Maar klaar is het nog- in genen dele. Vandaar dat voortaan ook op fiw medewerking wordt gerekend. Nu president Truman heeft medegedeeld, dat hy zich niet opnieuw candi- daat laat stellen voor het presidentschap der Verenigde Staten, concen. treert alle aandacht zich op Adlal Stevenson, gouverneur van Illinois. Men neemt aan, dat de Democratische Conventie hem candidaat zal stellen en dat Truman hem zal steunen. Stevenson op het spreekgestoelte, wuivend tot zijn aanhangers, na de verklaring- van Truman. 63. In de deuropening stond bootsman Fokke Friemelaar, met een hoogst ontevreden trek op zyn gelaat, die niet veel goeds beloofde. „Hij is in 'n vrééselijk humeur", hoorde Jimmy meneer Kleuntjes fluisteren, echter niet zó zacht of het drong toch nog door tot de oren van bootsman Friemelaar. „Dat mag je wèl zeggen, Sjerloek", grauwde de bootsman, terwijl hij vals naar Jim my loerde, „maar ik zou welleris willen weten of jouw humeur zo goed zou zijn als je tegenover de persoon kwam te staan die jou 'n paar uur gele den je kunstgebit an gruizelementen heb gesla genToen herkende Jimmy Brown de man pas. Het was een der kerels geweest, die hij in de herberg De Goede Vangst getracteerd had op een paar mokerslagen van zijn sterke vuisten. De bootsman liep langzaam op Jimmy toe en zei dreigend: „Nou zou ik maar 's beginnen, orang oetang om my vergiffenis te vragen. Ga op je knieën legge en zeg dat 't je reusachtig spijt dat je mijMaar nu was 't de bootsman die zijn zin niet kon afmaken. Bij 't scheldwoord orang oetang was er een dolle woede opgeborreld in het anders zo zachtzinnige gemoed van Jimmy Brown en voordat bootsman Fokke Friemelaar zelfs maar kon vermoeden, wat er met hem ging gebeuren, had Jimmy hem zulk een ontzettende opstopper verkocht, dat de bootsman dwars door de met ijzeren banden versterkte deur op de gang terecht kwam, waar hy zachtjes kreunend bleef liggen. Jimmy zag er op dat moment tamelyk vol daan uit. Advertentie Juniorenelftallen van „Hellas" en „Goes" naar Parijs In de nacht van 18 op 19 April a.s. vertrekken uit Goes naar Parijs een juniorenelftal van de handbalvereni ging „Hellas" en een juniorenelftal van de voetbalvereniging „Goes". De daarop volgende Zondag worden ei- wedstrijden gespeeld tegen het in ternaat, dat de Goese sportjongens heeft uitgenodigd. In de morgenuren van dezelfde dag zal er gezamenlijk worden getraind. 's Maandags zal men Parijs door kruisen en tegen de avond wordt de terugreis aanvaard. De Fransen zul len nog deze zomer een tegenbezoek aan Hellas brengen. (Opname van ingezonden stukken bete kent niet, dat de redactie met de In houd instemt. Plaatsing geschiedt buiten verantwoordelijkheid der redactie. De re dactie behoudt zich het recht voor inge zonden stukken te bekorten, of plaatsing te weigeren. Over deze rubriek wordt geen correspondentie gevoerd. Stukken, waarvan naam en adres van inzender onbekend zijn, worden niet opgenomen. Niet geplaatste stukken worden niet te ruggezonden.) Vrijheidsstryd Zuid-Molukken Met verbazing las ik in uw blad van Vrijdag het artikel van uw Australi sche correspondent Alfred Schuur man; verbazing, omdat dit getuigt van grote onkunde of verdraaiing 'dei- feiten met betrekking tot de Repu bliek Zuid-Molukken. De heer Schuur man schryft over „revolutietje spelen in Oostelijk Indonesië", wanneer hy kennelijk bedoelt de vrijheidsstrijd van de Zuid-Molukken. Misschien WIELRENNEN Tijd-bonificaties In de Ronde van Nederland. In de komende Ronde van Neder land zullen naar wy vernemen de tijd- bonificaties weer in ere worden her steld. Evenals zulks het geval was bij onze le nationale ronde en zoals dat ook de gewoonte is in verschillende buitenlandse étoppewedstrijden zal de winnaar van ellce étappe één mi nuut in mindering krijgen van de tyd, welke hij over die afstand heeft ge reden. De tweede aankomende renner van elke étappe ki-ygt een tydvergoe- ding van een halve minuut. VOETBAL ARSENAL IN DE FINALE. Het Londense Arsenal heeft zich in de finale van de Engelse voetbalbeker geplaatst door een 3-0 overwinning-op Chelsea. De eerste ontmoeting tussen beide ploegen, Zaterdag j.l. gespeeld, was in een gelijk spel (11) geëin digd. Op 3 Mei a.s. komt Arsenal te Wembley in de eindstrijd uit tegen Newcastle United, houder van de be ker. Dit is de zesde maal dat de Gun ners de finale bereiken. Zij hebben de beker in het verleden drie' maal ge wonnen. UITSLAGEN JUNIOREN Junioren A Groep A 1: Arnemui- den ISchoondijke I 40; Seroos- kerke IZeelandia I 06. Groep A H: Robur IGoes I 09; Goes IIKapelle I 22; Hansw. Boys IVlissingen II 23. Junioren B: Groep B 1: Oostburg I -Vlissingen I 13; Middelburg I E.M.M. I 41; Nieuwland I—Wal cheren I 52; Vlissingen HZeeu wen I 14. Groep B II: Vlissingen IVBres- kens I 22; Vlissingen IIIMiddel burg n 20; Middelburg IIIZeeu wen Hl 3—0; V.C.K. I—Goes I 7—1. Groep B Hl: 's Heer Arendskerke IWemeldinge I 35; Robur I-Goes II 6—0. Groep B V: Tern. Boys I—A.Z.V.V. I. 3—0. Groep B VI: Steen I—Hontenisse I 4—2. BRIDGE VIERTALLENCOMPETITIE Hoofdklasse A: Vliss. Bridgeclub 2Zuid-Beveland 0—2. Stand Zuid Beveland (Goes) 4 3 *1 1 7 Middelburg. 6 2 2 2 6 Vliss. Bridgeclub 2 5 113 3 Vliss. Bridgeclub I 3 10 2 2 Ofschoon de gewestelijke wedstrij den reeds Zondag j.l.' in Tilburg wer den gehouden, is deze afdeling nog lang niet uitgespeeld, evenmin trou wens als de le klasse A. le klasse,A Vliss. Fles 2Vliss. Fles 1 02. Staiul Vliss. Bridgeclub 3 10 8 1 1 17 Vliss. Fles 1 9 7 0 2 14 Vliss. Bridge club 4 8 4 1 3 9 Vliss. Fles 2 9 3 0 6 6 Vliss. Br. club 5 7 115 3 St. Joris 7 0 16 1 Door de overwinning op Fles 2 heeft Fles 1 zich verzekerd van de eervolle 2e plaats. KAMPIOENSCOMPITITIE le KLAS Terneuzen 3—Vliss. Bridgeclub 3 0-2. Ofschoon de 2e helft met een grote voorsprong inging voor de Vlissin- gers, wonnen ze ten slotte slechts met 6 matchpunten. Op 19 April a.s. heeft de returnwedstrijd plaats te Vlissingen. FEUILLETON DOOR: M. VERNON „Oh!" hygde Mara geschrokken. „Dat was de reden dat Amid hem met de zweep afranselde", voegde Yhula er eenvoudig aan toe. „Oh!" bracht Mara er opnieuw met moeite uit. Wat een stommerik was ze geweest! Jane Frask had haar ge vraagd te geloven dat Amid een grondige reaen had voor wat hij deed en dat had ze geweigerd, maar in plaats daarvan had ze Gary tot een martelaar, een held verheven... Haar lip krulde en toen plotseling kwam er een nieuw en stralend licnt in haar ogen. „Hy is een man", sprak ze zachtjes, maar ze doelde zeer bepaald niet op Gary Cromer. „Ik ben biy dat je me dit hebt ver teld", zei ze en wendde zich weer tot Yhula. „Het verklaart zoveel dingen die ik niet begreep, zie je, ik gaf de schuld aan sheik Amid en schold hem uit voor onbeschaafde woesteling vanwege die slagen met de zweep. Mara zweeg een ogenblik, toen ging ze voort: „En maak je zelf alsjeblieft geen verwijten meer, Yhula en laat ait niet tussen ons komen. Ik begrijp het allemaal volkomen: ik weet hoe 'n flirt Gary was, hoe hij zijn charmes kon uitoefenen als hy dat wilde en geen meisje weerstand aan hem kon bieden; en bovendien, ik geef niet meer om hem. Het doet me geen ver driet meer", Yhula's grote ogen vulden zich op nieuw met tranen. „O, wat ben ik daar biy om"! riep ze uit. „Ik heb mezelf de bitterste verwijten gemaakt, het was zo ge meen van me. Maar ik ben zo bly aat het U geen verdriet meer doet, en dat we toch bevriend kunnen blyven, want ik mag U erg graag, hoe vreemd dat ook moge klinken na al les wat ik U heb aangedaan". „Gedane zaken nemen geen keer. Dat zeggen jullie in het Oosten toch ook. In ieder geval wil ik het verge ten, en ik raad jou aan om dat ook te doen". mens uit, vergeleken bij het meisje dat verdrietig en schuldbewust slechts een half uurtje geleden was binnengeslopen. Mara was ontzettend biy dat ze ie mand had om mee te praten en Yhu la natuurlijk ook, dus vloog de tijd om. Beiden keken verschrikt op toen er op de deur werd geklopt en Mara voelae een brandende blos in haar wangen opstijgen toen sheik Amid binnentrad. ,,Ik hoorde dat je hier was", sprak hij tot zijn zuster, nadat hij Mara had begroet en ze keek hem opgewekt aan. „Ik heb Mara de waarheid verteld", Amid en ze heeft me vergeven, is dat niet heerlijk?, Ik ben zo geluk kig!" De sheik en het Engelse meisje ke ken elkaar aan terwijl hij met één hand luchtig op het hoofd van zijn zuster bleef staan en een diepe bran dende blos kleurde Mara's wangen opnieuw; eindelijk sloeg ze haar blik neer, en terwijl haar ademhaling snel ler ging, keerde ze zich af. Ze speelde met de zijden kwast van een kussen en durfde hem niet aan te kijken, maar haar eerlijk karakter dwong haar toch de zo hard nodige verontschuldigingen te maken. „Ikik heb U verkeerd beoor deeld, Sheik", sprak ze. „Het spijt me zo. Wat U heeït gedaan was meer dan verdiend". Hij deed een stap voorwaarts, maar beheerste zich toen; zyn donkere ogen-gloeiden echter. „Dat is edelmoedig van je, Mara", zei hy. „Ik dank je". Opnieuw keken ze elkaar aan, en ze voelde haar hart warm worden. Amid zag er jonger uit, minder zorgelyk dan hij de laatste tijd was geweest. Hij scheen ergens plezier in te hebben, en toen Yhula daar een opmerking over maakte, grinnikte hij. „Het is de Raad der Ouden", sprak hy. „Die slimme ouwe vossen! De helft ligt ziek In het hospitaal. Ze hebben iets ingenomen, dat ze mïs- selnk maakt en koorts geeft o, niets ernstig, maar er zal morgen geen rechtzitting plaats hebben!" Er kwam geen verbetering in de toestand van Jane Frask, en Mara wist nu dat er weinig hoop op herstel meer was. Slechts een wonder kon haar redden, en wonderen, dacht ze cynisch, gebeurden niet meer. De dag na haar verzoening met Yhula ging traag voorby, ieder uur scheen eindeloos. Het Arabische meisje had beloofd verschillende zie ke vrouwen op te zullen zoeken, zo dat ze vandaag geen tyd voor Mara had en deze laatste ijsbeerde door haar kamer in een koortsachtige on rust en verveling. Ze zou enige bewegingsvrijheid van Amid eisen! Hy kon haar maar niet als een misdadiger of als een haremfavoriet opgesloten houden. Deze ongelukkige vergelijking joeg haar het bloed naar de wangen. Stel je eens voor hoe een Engelse zich moest voelen wanneer ze met een Arabier trouwde! Zoiets was on denkbaar. Ze klemde haar lippen op elkaar en zette haar rusteloze zwerftocht door de kamers voort. Ze zou nog gek worden stapelgek! als dit zo nog langer moest duren! Toen Amid terugkeerde van zijn rit kreeg ze echter een krankzinnige idee. Ze zag hoe hy zijn paard aan de sais overgaf en na een laatste vluch tige liefkozing over de glanzende hals van het dier wegwandelde. Op dat ogenblik kwam het wilde plan by haar op. Ze had alles over voor een beetje afleiding! Haar polsen hamerden by de gedachte. He zou bovendien een goede oefening zyn voor haar ont vluchting, wanneer juffrouw Frask beter was want ontsnappen wilde ze in ieder geval. El Araisfi grensde aan deze kant direct aan de woestyn, en hoewel er gewoonlyk een boab aan de poorten stond, was er soms even een ogenblik tussen het vertrek van de ene en de komst van de andere by zonsonder- fang. In een koortsachtige opwinding leef Mara dus wachten. Ze was juist in de stemming voor een krankzinni ge onderneming en zowel het opwin dende als het gevaarlijke van het plan trokken haar hevig. Er zou maan zyn: een heimelijke rit door de woestyn zou verrukkelijk wezen! (Wordt vervolgd) heeft uw correspondent wel eens ge hoord van de Linggadjati- en Ren- ville-overeenkomst en van de R.T.C., waarbij stuk voor stuk de rechten van de Indonesische minderheden zyn vastgelegd. Deze rehcten zijn door de republiek Indonesië ontstaan uit hét revolutietje spelen van Soeltarno met voeten getreden. Hiertegen zijn de Zuid-Molukken in verzet geko men; diet is hun rechtmatige vrij heidsstrijd. Ik denk niet dat de heer Schuurman de 80-jarlge oorlog ook „revolutietje spelen" zou willen noe men. Bovendien is het mij niet duidelyk, wat in dit verband de naam van Wes terling te betekenen heeft. Uit dit artikel krijgt men de indruk, dat er voortdurend een hele vloot heen en weer vaart tussen Australië en de Zuid-Molukken (was dit maar zo!). Ik geloof, dat hier enkele feiten op sensationele wyze weergegeven worden. Minachtend plaatst de heer Schuur man de naam van de republiek Zuid- Molukken tussen aanhalingstekens. De Nederlandse rechter zou hem mis schien kunnen inlichten over het rechtmatig bestaan van deze repu bliek. Men kan over deze tocht van Lo- kollo en Thijssen denken hoe men wil, het gebruik van kleinerende uitdruk kingen als „revolutietje spelen" is, ten opzichte van deze vrijheidsstryd, m.i. zeer onjuist en ongepast. Met dank voor de plaatsruimte, P. A. GELJON. Vlissingen, 5 April 1952. Naschrift redactie; In aansluiting op het bovenstaande is het wellicht goed er aan te herinneren, hoe een van de Nederlandse journalisten, die momenteel een reis door Indonesië maken, de toestand in het Molukken- gebied heeft aangetroffen. In zyn blad schreef hy dezer dagen, dat Am- bon thans een van de veiligste gebie den van geheel Indonesië is. Er wordt niet meer gevochten al zijn de sporen van een bittere sryd nog waar te ne men. Op het naburige eiland Ceram heerst nog enige activiteit in de bin nenlanden. De meeste leden van de regering van de republiek der Zuid- Molukken hebben zich in Januari we gens ziekte en voedselgebrek moeten ovei'geven. Zy zyn naar Djakarta overgebracht. Hun vrouwen en kin deren wonen nog in kampen op Am- bon, waar onze collega met hen sprak. Zij waren tevreden over de be handeling. Zij waren bang geweest voor de T.N.I. (het Indonesische le ger) maar dat was enorm meegeval len. Binnenkort zullen zy zich weer vrij op Ambon kunnen vestigen. Al dus het relaas van een Nederlands journalist. SALARISSEN RIJKSPERSONEEL. Enige tijd geleden heeft een com- misie, ingesteld door de minister, vastgesteld, dat de op de salarissen voor het rijkspersoneel en andere door het ryk bezoldigde personen, bestaan de aftrek van 4- en 8 voor hen die buiten de grotere plaatsen werkzaam zyn, moest worden gehandhaafd. Het is mij nooit duidelijk geweest waarom in de ene plaats voor hetzelf de meer betaald moet worden dan in de andere. Want het fabeltje, dat het leven bijv. hier goedkoper zou zijn dan in Rotterdam of Amsterdam, gaat niet op. Gelukkig is er nu weer een minis teriële commissie geweest die de zaak verduidelijkt heeft. Het schynt hem n.l. in de huishuren te zitten. Nu gaat men echter die verschillen ook weg werken. Op welke grond blijft dan het verschil in salariëring bestaan. Zou de minister niet beter doen eerst eens de salarissen gelijk te maken. Ik ben van mening dat dan een onrecht de wereld uitgeholpen zou zijn. Goes, April. J. MEIJER. Advertentie Viervoudige... inderdaad vut betere werking! Doordat in één tabiet Chefarine „4", vier wereldberoemde ge neesmiddelen samenwerken, is de werking veel krachtiger en belpt het ook daar, waar andere middelen (alen. a fiii MB/if 'iii' I Mall, 'n xQije doet wonderen!

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1952 | | pagina 6