LEZERS SCHRIJVEN
In de greep van
de Woestijn
Pracht en praal ging vroeger
breed uit over de wegen
Sport en wedstrijden
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
Chefarine ,4
-
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
WOENSDAG 9 APRIL 1952
OVER KLEDERDRACHTEN.
Thans bijeengebracht in het
Openluchtmuseum te Arnhem
HET BEGIN VAN HET VERHAAL is bekend: toen de jonge konin
gin vyilhelmina In 1898 werd Ingehuldigd, zJJn Haar 240 costuums van
do inheemse klederdrachten aangeboden; deze werden in het Rijksmu
seum to Amsterdam bewaard en verhuisden in 1919 naar het Open
luchtmuseum te Arnhem, waar zjj in een apart gebouwtje bewonderd
konden worden. De tweede wereld-oorlog kwam, de poppen met huil
kostbare kleding werden veiligheidshalve overgebracht naar het juist
gerestaureerde kasteel de Doornenburg in de Betuwe; de eveneens zeer
kostbare collectie sieraden, welke in do goede oude tjjd door mannen,
vrouwen cn kinderen waren gedragen, werd in een bank-kluis te Arn
hem gesloten. De Duitse bezetting deed het kasteel te Doornnburg in
de lucht vliegen de kluis van de bank werd leeggeroofd. Niets en
dan ook niets bleef erover van deze unieke verzameling.
Wat 'n vijftig jaar geleden wellicht met niet altevoel moeite by elk
aar gebracht was, is nu grotendeels niet meer te vinden. En tóch. En
tóch toog een aantal dames met véél moed en véél optimisme enige jaren
geleden weer aan het werk, om Koningin Wilhelmina by Haar 50-jarlg
regeringsjubileum nogmaals een geschenk aan te bieden, bestaande uit
een bloemlezing der vaderlandse klederdrachten. In October 1949 zyn do
80 costuums aan Prinses Wilhelmina aangeboden op het terrein van het
Openluchtmuseum te Arnhem en wandelden een aantal dames en heren
in de prachtige kleding der verschillende provincies door het Zaanse
dorpsstraatje, met de typisch groen-gescliilderde houten huisjes
„Mddr tachtig costuums?" zegt U
misschien. Tdchtig costuums, zeiden
de mensen-die-het-weten-konden;
want och er bleef zo weinig over
van wat eens beschouwd werd als
te horen by het leven-van-alledag.
Trouwens, men hield niet op toen
er 80 waren; moeizaam, héél moei
zaam klom het aantal tot over de
honderd' en nog steeds werkt men
door. Men speurt en zoekt, men
koopt en bedelt en nóg zijn er Ne
derlanders die niet welen, dat men
„zó maar" costuums, schoeisel, sie
raden, mutsen, tipdoeken, hoeden,
mitaines, enz. enz. aan het „Lande
lijk comité tot verzameling va.n Ne
derlandse volksklederdracnten", p.a.
Openluchtmuseum, Arnhem, zenden
kan.
Automatisch wordt die goede gave
dan onderdeel van het nationaal ge
schenk, dat Hare Koninklijke Hoog
heid Prinses Wilhelmina in bruik
leen aan het museum op de Water
berg afstond.
We weten het maar al te goed;
als een bevolking groeit en er kan
geen evenredige woonruimte bijge
bouwd worden, dan volgt inwoning.
En dat is met de costuumpoppen
ook het geval. Vandaar, dat Uw
eerste indruk zal zijn; wat staan al
die mensen dicht op elkaar, de cos
tuums komen niet zo goed tot hun
recht. Hopelijk zal er spoedig een
grotere expositie-ruimte beschikbaar
kunnen worden gesteld en dan is
dit tijdelijk euvel verholpen.
We' schreven daar „mensen" en
dat was geen vergissing. Gaat u
het costuum-gebouw maar eens bin
nen. Eerst ziet U niets anders dan
een warreling van witte mutsen en
kappen. Even wachten; het blijkt
dat onder die blanke hoofdtooi ge
zichten zitten. Geen starre poppen-
koppen maar ménsengezichten, ver
vaardigd door de bekende masker-
meester Eef van Maan en te Velp.
Dat zij geen ogen hebben, vinden
sommige bezoekers een bezwaar.
Maar 'kijkt U eens even naar die
bruine kraalogen in het gezichtje
van een kleine speel-pop, die ook in
de vitrine huist? Stel u voor, dat al
die levensgrote gestalten u zó zou
den aanstaren een boze droom
gelijk! Het is alsof deze ménsen wat
in zichzelf gekeerd zijn, zij staan na
te denken; straks heffen zij wellicht
het hoofd op en kijken u aan. Maar
misschien oestSAt u helemaal niet
voor hen en gaan zy rustig door
met hun zelfbespiegelingen.
PRACHTIGE TINTEN.
Eerst de mutsen en kappen, daar
onder de jónge en .oude gezichten,
daarna de dracht. Die van de eilan
den, uit de polders, van de zand
streken. De meeste kleuren zyn don
ker en stemmig. Heel vroeger is
deze kleding vrolijker en uitbundiger
geweest. Maar naarmate een eos-
tuum uitsterft, uitsluitend door ou
deren gedragen wordt, neemt zwart,
bruin, paars en donkergroen de over
hand, Wat helemaal niet saai be
tekent. Kijkt U maar eens naar
de cape van de Schevenïngse vrou
wen (die gelukkig nog veel gedra
gen wordt)zwart van buiten, maar
oranjerood van binnen, voor werk
dagen, en de prachtigste pasteltin
ten van buiten met een afstekende
Ideur van binnen voor de feestdag.
Mutsen en sieraden, beugeltassen,
tipdoeken en schorten, zij vormen
de bevalligheid en speelsheid, maai*
ook de waardigheid die aan vrou
wenkleding de bekoring geeft.
Advertentie
Draper vertegenwoordiger
in de N.A.T.O.-raad
William Draper is Dinsdag be-
noemd tot Amerikaans permanent
vertegenwoordiger in de Noord-At-,
lantische Raad. Hij zal bovendien
speciaal vertegenwoordiger In Euro
pa voor het program voor wederzijdse
beveiliging blyven.
„Op die wijze is er voor het eerst
een enkele functionaris in Europa,
die de Amerikaanse deelneming aan
het werk van de Noord-Atlantische
Raad en de uitvoering van het pro
gram voor wederzijdse beveiliging
coördineert en er toezicht op uit
oefent", aldus een officiële bekend
making.
Natuurlijk vallen U eerst de pop-
pen-in-hun-geheel op: de mannen en
vrouwen uit Groningen en Friesland,
Zeeland en Brabant, van de Veluwe
en uit Limburg, de ingekapselde ba-
by-in-'t-pak en de wufte Hoevela
kense jongeling. Naast veel stem
migs en deftigs is er toch ook nog
veel kleurigs te zien: Marken, Urk,
Bunschoten, Staphorst, Voleadam.
En van het ensemble komt men
vanzelf op het detail; ziet u die
tere, witte tulen tipdoek voor kerk
bezoek? Naast bloemen-motieven is
er de monstrans en het I. H. S. in
gewerkt.
Wat verderop een zijden halsdoekje
in warme kleuren en de schittering
van gouden en zilveren kettingen,
hangertjes en oorbellen. Een zwart-
en-wit korfje om een „snees" eie
ren te vervoeren. Een zakelijk uit
ziende heldere wit katoenen muts
met keelbanden en daarnaast een
hoofdtooi van gebrocheerde linten
en bloemen als het kroontje van
een madonna-beeld. Een droom van
een bedjesje van Coromandel sits
(ja, daar haalden wij vroeger onze
stoffen vandaan), een paar mitai
nes: tricot met kant afgezet; een
platte strooien hinderhoed, opge
doft met enorme veren en strikken,
een sombere rouwmantel met tres
figuren bewerkt, een sierlijk stro-
hoedje met kralen en linten ver
sierd.
Wat een pracht en praal wandel
de vroeger, breeduit over de weg
of wipte vlug een winkel binnen om
nog góuvv oen boodschap te doen.
Wat een indrukwekkende gestalten
schreden langs de huizen in dagen
van-rouw.
VRAGEN
Velerlei vragen rijzen bij u, op
waarom zette men in Friesland, het
land-van-boesterendc-winden, zulk 'n
enórme zonnehoed op 't hoofd? en
droeg men in een deel van Limburg
een soort „zigeunerdoek" over 't
hoofd geslagen als énige uitzonde
ring op alle kappen en mutsen?
Waarom draagt de een pijpekrullen
en ponny-haren terwijl men ginds
angstvallig elk haartje verbergt on
der een metalen helm en weer el
ders het haar in een donkere streep
van het voorhoofd terugslaat?
Waarom zette men by kerkgang-
een hoedje met veren bóvenop een
witte muts waaronder dan weer
streeksgewijs een oorijzer praal
de? Waarom is er verschil in Zeeuw
se dreven tussen protestantse en
katholieke zusters zowel in kappen
als sieraden?
Ja, waarom. Hoe ontstaat een
mode en waarom willen alle vrou
wen aan een mode meedoen en bly
ven zy toch ook weer in een be
paald gewest, trouw aan bepaalde
tradities? Wat doet het er toe. De
hoofdzaak is deze: er is een einde
gekomen aan Nederland's volkskle
derdrachten; over 'n 25 jaar is er
waarschijnlijk niets meer van te be
speuren, want het komt nog maar
zeer sporadisch voor dat kinderen
nog in costuum gestoken worden.
Vandaar, dat wij haai', die deze ver
zameling bijeenbrachten en haar,
die de kleren onderhouden, rang
schikken en bestuderen zo heel
dankbaar moeten zijn.
Het geschenk van Nederland aan
zijn Koningin Is geworden een ge
schenk van Nederland aan zich-zèlf,
doordat de eigenaresse de gehele col
lectie weer bereikbaar maakte voor
ledereen. die de moeite nemen wil
over het prachtige terrein van het
Rijksmuseum voor Volkskunde „Het
Nederlands Openluchtmuseum" te
gaan divalen; over de heuvels, langs
de beekjes, door de kruidentuin en
langs Al die prachtig bewaarde hui.
zen en boerderyen, molens en win
keltjes.
Dat U dan ook kennis gaat maken
met uw broers-en-zusters in kleder
dracht, spreekt vanzelf; u zult ver
baasd staan over hetgeen hier in
vier jaren tot stand is gebracht.
Maar klaar is het nog- in genen
dele. Vandaar dat voortaan ook op
fiw medewerking wordt gerekend.
Nu president Truman heeft medegedeeld, dat hy zich niet opnieuw candi-
daat laat stellen voor het presidentschap der Verenigde Staten, concen.
treert alle aandacht zich op Adlal Stevenson, gouverneur van Illinois. Men
neemt aan, dat de Democratische Conventie hem candidaat zal stellen en
dat Truman hem zal steunen. Stevenson op het spreekgestoelte, wuivend
tot zijn aanhangers, na de verklaring- van Truman.
63. In de deuropening stond bootsman Fokke
Friemelaar, met een hoogst ontevreden trek op
zyn gelaat, die niet veel goeds beloofde. „Hij is in
'n vrééselijk humeur", hoorde Jimmy meneer
Kleuntjes fluisteren, echter niet zó zacht of het
drong toch nog door tot de oren van bootsman
Friemelaar. „Dat mag je wèl zeggen, Sjerloek",
grauwde de bootsman, terwijl hij vals naar Jim
my loerde, „maar ik zou welleris willen weten of
jouw humeur zo goed zou zijn als je tegenover de
persoon kwam te staan die jou 'n paar uur gele
den je kunstgebit an gruizelementen heb gesla
genToen herkende Jimmy Brown de man
pas. Het was een der kerels geweest, die hij in de
herberg De Goede Vangst getracteerd had op een
paar mokerslagen van zijn sterke vuisten. De
bootsman liep langzaam op Jimmy toe en zei
dreigend: „Nou zou ik maar 's beginnen, orang
oetang om my vergiffenis te vragen. Ga op je
knieën legge en zeg dat 't je reusachtig spijt dat
je mijMaar nu was 't de bootsman die zijn
zin niet kon afmaken. Bij 't scheldwoord orang
oetang was er een dolle woede opgeborreld in het
anders zo zachtzinnige gemoed van Jimmy
Brown en voordat bootsman Fokke Friemelaar
zelfs maar kon vermoeden, wat er met hem ging
gebeuren, had Jimmy hem zulk een ontzettende
opstopper verkocht, dat de bootsman dwars door
de met ijzeren banden versterkte deur op de gang
terecht kwam, waar hy zachtjes kreunend bleef
liggen. Jimmy zag er op dat moment tamelyk vol
daan uit.
Advertentie
Juniorenelftallen van
„Hellas" en „Goes" naar Parijs
In de nacht van 18 op 19 April a.s.
vertrekken uit Goes naar Parijs een
juniorenelftal van de handbalvereni
ging „Hellas" en een juniorenelftal
van de voetbalvereniging „Goes". De
daarop volgende Zondag worden ei-
wedstrijden gespeeld tegen het in
ternaat, dat de Goese sportjongens
heeft uitgenodigd. In de morgenuren
van dezelfde dag zal er gezamenlijk
worden getraind.
's Maandags zal men Parijs door
kruisen en tegen de avond wordt de
terugreis aanvaard. De Fransen zul
len nog deze zomer een tegenbezoek
aan Hellas brengen.
(Opname van ingezonden stukken bete
kent niet, dat de redactie met de In
houd instemt. Plaatsing geschiedt buiten
verantwoordelijkheid der redactie. De re
dactie behoudt zich het recht voor inge
zonden stukken te bekorten, of plaatsing
te weigeren. Over deze rubriek wordt
geen correspondentie gevoerd. Stukken,
waarvan naam en adres van inzender
onbekend zijn, worden niet opgenomen.
Niet geplaatste stukken worden niet te
ruggezonden.)
Vrijheidsstryd
Zuid-Molukken
Met verbazing las ik in uw blad van
Vrijdag het artikel van uw Australi
sche correspondent Alfred Schuur
man; verbazing, omdat dit getuigt
van grote onkunde of verdraaiing 'dei-
feiten met betrekking tot de Repu
bliek Zuid-Molukken. De heer Schuur
man schryft over „revolutietje spelen
in Oostelijk Indonesië", wanneer hy
kennelijk bedoelt de vrijheidsstrijd
van de Zuid-Molukken. Misschien
WIELRENNEN
Tijd-bonificaties In de Ronde van
Nederland.
In de komende Ronde van Neder
land zullen naar wy vernemen de tijd-
bonificaties weer in ere worden her
steld.
Evenals zulks het geval was bij
onze le nationale ronde en zoals dat
ook de gewoonte is in verschillende
buitenlandse étoppewedstrijden zal
de winnaar van ellce étappe één mi
nuut in mindering krijgen van de tyd,
welke hij over die afstand heeft ge
reden. De tweede aankomende renner
van elke étappe ki-ygt een tydvergoe-
ding van een halve minuut.
VOETBAL
ARSENAL IN DE FINALE.
Het Londense Arsenal heeft zich in
de finale van de Engelse voetbalbeker
geplaatst door een 3-0 overwinning-op
Chelsea. De eerste ontmoeting tussen
beide ploegen, Zaterdag j.l. gespeeld,
was in een gelijk spel (11) geëin
digd. Op 3 Mei a.s. komt Arsenal te
Wembley in de eindstrijd uit tegen
Newcastle United, houder van de be
ker. Dit is de zesde maal dat de Gun
ners de finale bereiken. Zij hebben de
beker in het verleden drie' maal ge
wonnen.
UITSLAGEN JUNIOREN
Junioren A Groep A 1: Arnemui-
den ISchoondijke I 40; Seroos-
kerke IZeelandia I 06.
Groep A H: Robur IGoes I 09;
Goes IIKapelle I 22; Hansw.
Boys IVlissingen II 23.
Junioren B: Groep B 1: Oostburg I
-Vlissingen I 13; Middelburg I
E.M.M. I 41; Nieuwland I—Wal
cheren I 52; Vlissingen HZeeu
wen I 14.
Groep B II: Vlissingen IVBres-
kens I 22; Vlissingen IIIMiddel
burg n 20; Middelburg IIIZeeu
wen Hl 3—0; V.C.K. I—Goes I 7—1.
Groep B Hl: 's Heer Arendskerke
IWemeldinge I 35; Robur I-Goes
II 6—0.
Groep B V: Tern. Boys I—A.Z.V.V.
I. 3—0.
Groep B VI: Steen I—Hontenisse I
4—2.
BRIDGE
VIERTALLENCOMPETITIE
Hoofdklasse A:
Vliss. Bridgeclub 2Zuid-Beveland
0—2.
Stand
Zuid Beveland (Goes) 4 3 *1 1 7
Middelburg. 6 2 2 2 6
Vliss. Bridgeclub 2 5 113 3
Vliss. Bridgeclub I 3 10 2 2
Ofschoon de gewestelijke wedstrij
den reeds Zondag j.l.' in Tilburg wer
den gehouden, is deze afdeling nog
lang niet uitgespeeld, evenmin trou
wens als de le klasse A.
le klasse,A
Vliss. Fles 2Vliss. Fles 1 02.
Staiul
Vliss. Bridgeclub 3 10 8 1 1 17
Vliss. Fles 1 9 7 0 2 14
Vliss. Bridge club 4 8 4 1 3 9
Vliss. Fles 2 9 3 0 6 6
Vliss. Br. club 5 7 115 3
St. Joris 7 0 16 1
Door de overwinning op Fles 2 heeft
Fles 1 zich verzekerd van de eervolle
2e plaats.
KAMPIOENSCOMPITITIE le KLAS
Terneuzen 3—Vliss. Bridgeclub 3 0-2.
Ofschoon de 2e helft met een grote
voorsprong inging voor de Vlissin-
gers, wonnen ze ten slotte slechts
met 6 matchpunten. Op 19 April a.s.
heeft de returnwedstrijd plaats te
Vlissingen.
FEUILLETON
DOOR:
M. VERNON
„Oh!" hygde Mara geschrokken.
„Dat was de reden dat Amid hem
met de zweep afranselde", voegde
Yhula er eenvoudig aan toe.
„Oh!" bracht Mara er opnieuw met
moeite uit. Wat een stommerik was
ze geweest! Jane Frask had haar ge
vraagd te geloven dat Amid een
grondige reaen had voor wat hij deed
en dat had ze geweigerd, maar in
plaats daarvan had ze Gary tot een
martelaar, een held verheven... Haar
lip krulde en toen plotseling kwam er
een nieuw en stralend licnt in haar
ogen.
„Hy is een man", sprak ze zachtjes,
maar ze doelde zeer bepaald niet op
Gary Cromer.
„Ik ben biy dat je me dit hebt ver
teld", zei ze en wendde zich weer tot
Yhula. „Het verklaart zoveel dingen
die ik niet begreep, zie je, ik gaf de
schuld aan sheik Amid en schold hem
uit voor onbeschaafde woesteling
vanwege die slagen met de zweep.
Mara zweeg een ogenblik, toen ging
ze voort: „En maak je zelf alsjeblieft
geen verwijten meer, Yhula en laat
ait niet tussen ons komen. Ik begrijp
het allemaal volkomen: ik weet hoe
'n flirt Gary was, hoe hij zijn charmes
kon uitoefenen als hy dat wilde en
geen meisje weerstand aan hem kon
bieden; en bovendien, ik geef niet
meer om hem. Het doet me geen ver
driet meer",
Yhula's grote ogen vulden zich op
nieuw met tranen.
„O, wat ben ik daar biy om"! riep
ze uit. „Ik heb mezelf de bitterste
verwijten gemaakt, het was zo ge
meen van me. Maar ik ben zo bly aat
het U geen verdriet meer doet, en dat
we toch bevriend kunnen blyven,
want ik mag U erg graag, hoe
vreemd dat ook moge klinken na al
les wat ik U heb aangedaan".
„Gedane zaken nemen geen keer.
Dat zeggen jullie in het Oosten toch
ook. In ieder geval wil ik het verge
ten, en ik raad jou aan om dat ook
te doen".
mens uit, vergeleken bij het meisje
dat verdrietig en schuldbewust
slechts een half uurtje geleden was
binnengeslopen.
Mara was ontzettend biy dat ze ie
mand had om mee te praten en Yhu
la natuurlijk ook, dus vloog de tijd
om. Beiden keken verschrikt op toen
er op de deur werd geklopt en Mara
voelae een brandende blos in haar
wangen opstijgen toen sheik Amid
binnentrad.
,,Ik hoorde dat je hier was", sprak
hij tot zijn zuster, nadat hij Mara had
begroet en ze keek hem opgewekt
aan.
„Ik heb Mara de waarheid verteld",
Amid en ze heeft me vergeven, is
dat niet heerlijk?, Ik ben zo geluk
kig!"
De sheik en het Engelse meisje ke
ken elkaar aan terwijl hij met één
hand luchtig op het hoofd van zijn
zuster bleef staan en een diepe bran
dende blos kleurde Mara's wangen
opnieuw; eindelijk sloeg ze haar blik
neer, en terwijl haar ademhaling snel
ler ging, keerde ze zich af.
Ze speelde met de zijden kwast van
een kussen en durfde hem niet aan
te kijken, maar haar eerlijk karakter
dwong haar toch de zo hard nodige
verontschuldigingen te maken.
„Ikik heb U verkeerd beoor
deeld, Sheik", sprak ze. „Het spijt me
zo. Wat U heeït gedaan was meer
dan verdiend".
Hij deed een stap voorwaarts, maar
beheerste zich toen; zyn donkere
ogen-gloeiden echter.
„Dat is edelmoedig van je, Mara",
zei hy. „Ik dank je".
Opnieuw keken ze elkaar aan, en ze
voelde haar hart warm worden.
Amid zag er jonger uit, minder
zorgelyk dan hij de laatste tijd was
geweest. Hij scheen ergens plezier in
te hebben, en toen Yhula daar een
opmerking over maakte, grinnikte hij.
„Het is de Raad der Ouden", sprak
hy. „Die slimme ouwe vossen! De
helft ligt ziek In het hospitaal. Ze
hebben iets ingenomen, dat ze mïs-
selnk maakt en koorts geeft o,
niets ernstig, maar er zal morgen
geen rechtzitting plaats hebben!"
Er kwam geen verbetering in de
toestand van Jane Frask, en Mara
wist nu dat er weinig hoop op herstel
meer was. Slechts een wonder kon
haar redden, en wonderen, dacht ze
cynisch, gebeurden niet meer.
De dag na haar verzoening met
Yhula ging traag voorby, ieder uur
scheen eindeloos. Het Arabische
meisje had beloofd verschillende zie
ke vrouwen op te zullen zoeken, zo
dat ze vandaag geen tyd voor Mara
had en deze laatste ijsbeerde door
haar kamer in een koortsachtige on
rust en verveling.
Ze zou enige bewegingsvrijheid
van Amid eisen! Hy kon haar maar
niet als een misdadiger of als een
haremfavoriet opgesloten houden.
Deze ongelukkige vergelijking joeg
haar het bloed naar de wangen. Stel
je eens voor hoe een Engelse zich
moest voelen wanneer ze met een
Arabier trouwde! Zoiets was on
denkbaar.
Ze klemde haar lippen op elkaar en
zette haar rusteloze zwerftocht door
de kamers voort. Ze zou nog gek
worden stapelgek! als dit zo
nog langer moest duren!
Toen Amid terugkeerde van zijn
rit kreeg ze echter een krankzinnige
idee. Ze zag hoe hy zijn paard aan de
sais overgaf en na een laatste vluch
tige liefkozing over de glanzende hals
van het dier wegwandelde. Op dat
ogenblik kwam het wilde plan by
haar op.
Ze had alles over voor een beetje
afleiding! Haar polsen hamerden by
de gedachte. He zou bovendien een
goede oefening zyn voor haar ont
vluchting, wanneer juffrouw Frask
beter was want ontsnappen wilde
ze in ieder geval.
El Araisfi grensde aan deze kant
direct aan de woestyn, en hoewel er
gewoonlyk een boab aan de poorten
stond, was er soms even een ogenblik
tussen het vertrek van de ene en de
komst van de andere by zonsonder-
fang. In een koortsachtige opwinding
leef Mara dus wachten. Ze was juist
in de stemming voor een krankzinni
ge onderneming en zowel het opwin
dende als het gevaarlijke van het
plan trokken haar hevig. Er zou
maan zyn: een heimelijke rit door de
woestyn zou verrukkelijk wezen!
(Wordt vervolgd)
heeft uw correspondent wel eens ge
hoord van de Linggadjati- en Ren-
ville-overeenkomst en van de R.T.C.,
waarbij stuk voor stuk de rechten
van de Indonesische minderheden zyn
vastgelegd. Deze rehcten zijn door de
republiek Indonesië ontstaan uit
hét revolutietje spelen van Soeltarno
met voeten getreden. Hiertegen
zijn de Zuid-Molukken in verzet geko
men; diet is hun rechtmatige vrij
heidsstrijd. Ik denk niet dat de heer
Schuurman de 80-jarlge oorlog ook
„revolutietje spelen" zou willen noe
men.
Bovendien is het mij niet duidelyk,
wat in dit verband de naam van Wes
terling te betekenen heeft.
Uit dit artikel krijgt men de indruk,
dat er voortdurend een hele vloot
heen en weer vaart tussen Australië
en de Zuid-Molukken (was dit maar
zo!). Ik geloof, dat hier enkele feiten
op sensationele wyze weergegeven
worden.
Minachtend plaatst de heer Schuur
man de naam van de republiek Zuid-
Molukken tussen aanhalingstekens.
De Nederlandse rechter zou hem mis
schien kunnen inlichten over het
rechtmatig bestaan van deze repu
bliek.
Men kan over deze tocht van Lo-
kollo en Thijssen denken hoe men wil,
het gebruik van kleinerende uitdruk
kingen als „revolutietje spelen" is,
ten opzichte van deze vrijheidsstryd,
m.i. zeer onjuist en ongepast.
Met dank voor de plaatsruimte,
P. A. GELJON.
Vlissingen, 5 April 1952.
Naschrift redactie; In aansluiting
op het bovenstaande is het wellicht
goed er aan te herinneren, hoe een
van de Nederlandse journalisten, die
momenteel een reis door Indonesië
maken, de toestand in het Molukken-
gebied heeft aangetroffen. In zyn
blad schreef hy dezer dagen, dat Am-
bon thans een van de veiligste gebie
den van geheel Indonesië is. Er wordt
niet meer gevochten al zijn de sporen
van een bittere sryd nog waar te ne
men. Op het naburige eiland Ceram
heerst nog enige activiteit in de bin
nenlanden. De meeste leden van de
regering van de republiek der Zuid-
Molukken hebben zich in Januari we
gens ziekte en voedselgebrek moeten
ovei'geven. Zy zyn naar Djakarta
overgebracht. Hun vrouwen en kin
deren wonen nog in kampen op Am-
bon, waar onze collega met hen
sprak. Zij waren tevreden over de be
handeling. Zij waren bang geweest
voor de T.N.I. (het Indonesische le
ger) maar dat was enorm meegeval
len. Binnenkort zullen zy zich weer
vrij op Ambon kunnen vestigen. Al
dus het relaas van een Nederlands
journalist.
SALARISSEN
RIJKSPERSONEEL.
Enige tijd geleden heeft een com-
misie, ingesteld door de minister,
vastgesteld, dat de op de salarissen
voor het rijkspersoneel en andere door
het ryk bezoldigde personen, bestaan
de aftrek van 4- en 8 voor hen die
buiten de grotere plaatsen werkzaam
zyn, moest worden gehandhaafd.
Het is mij nooit duidelijk geweest
waarom in de ene plaats voor hetzelf
de meer betaald moet worden dan in
de andere. Want het fabeltje, dat het
leven bijv. hier goedkoper zou zijn
dan in Rotterdam of Amsterdam,
gaat niet op.
Gelukkig is er nu weer een minis
teriële commissie geweest die de zaak
verduidelijkt heeft. Het schynt hem
n.l. in de huishuren te zitten.
Nu gaat men echter die verschillen
ook weg werken. Op welke grond
blijft dan het verschil in salariëring
bestaan. Zou de minister niet beter
doen eerst eens de salarissen gelijk te
maken. Ik ben van mening dat dan
een onrecht de wereld uitgeholpen zou
zijn.
Goes, April. J. MEIJER.
Advertentie
Viervoudige... inderdaad
vut betere werking!
Doordat in één tabiet Chefarine
„4", vier wereldberoemde ge
neesmiddelen samenwerken, is
de werking veel krachtiger
en belpt het ook daar, waar
andere middelen (alen. a
fiii MB/if 'iii' I Mall,
'n xQije doet wonderen!