Vrouwenpagina Het naadje van de kous na de n over ylo ns ONZE GESLAAGD... dank m DE PLATTE EN LAGE HAKKEN BLIJVEN FAVORIET Van Vrouw iot Vrouw In de greep van de Woestijn 8 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT ZATERDAG 1 MAART 1952 Koopt met verstand! Na de oorlog begon de zegetocht Op 15 Mei 1^40 kreeg do Amerikaanse vrouw voor de eerste keer een nieuw soort kousen aangeboden, die opvielen door het rag/üne weefsel en dio daardoor sterk afstaken bjj do in die dagen veel gedragen kunstzijde- of rayonkous. IVIen kreeg te horen, dat de nieuwe kous vervaardigd nas uit nylon, een synthetische vezel, die door de chemici van Du Pont de Ne mours Co. samengesteld was. Het publiek had reeds in 1988 met het nieuwe product kunnen kennis maken en wel in de vorm van tandenbor stels, waarbij het haar door nylon vervangen was, maar tussen deze ste kels en het uiterst fijne textielgaren was toch wel een heel groot verschil. De nieuwe kous vond al dadelijk gretig aftrek, maar de ontwikkeling werd sterk geremd door de oorlog, welke voor Amerika in December 1941 uitbrak. Gedurende de oorlog werden weliswaar enorme hoeveelhe den nylon gefabriceerd, maar deze werden uitsluitend voor militaire doeleinden gebruikt en het gevolg daarvan was. dat de ontwikkeling in de civiele sector volkomen bleef rus ten. Nauwelijks was de oorlog even wel voorbij, of de nieuwe kous en „nylons" werden in de kortst moge lijke tijd een begrip. De vi-aag naar nylons heeft in en kele jaren ongekende afmetingen aan genomen. Ondanks het feit, dat Du Pont nu reeds drie fabrieken voor de fabricage van nylon op volle toeren laat draaien en men met de bouw van een vierde fabriek is begonnen, ziet de firma geen kans om aan alle aanvragen te voldoen. Men heeft verschillende buitenland se fabrieken in ons land dë A.K. U. te Arnhem het recht gegeven om nylon volgens de patenten van Du Pont te vervaardigen. In het begin van dit jaar heeft de Amerikaanse fabriek aan een van zijn grootste en felste concurrenten de Chemstrand Corp., licentie voor de vervaardiging van nylon voor de Amerikaanse markt gegeven, het geen Inderdaad een unicum genoemd mag worden. HOE OORDEELT HET PUBLIEK? Het spreekt vanzelf, dat het voor Du Pont van het allergrootste be lang is om te weten, hoe het publiek uiteindelijk over nylons oordeelt en dus werd enkele jaren geleden een Amerikaans bureau voor het onder zoek van de publieke opinie aan het Koken met minder brandstof De eerste maanden van het jaar zijn nog duur aan brandstof. Misschien zou den wij juist in deze tijd de kosten van gas of andere brandstof-voor-kookdoel- einden met wat overleg enigszins kunnen verlagen. Het klaarmaken van de warme maal. tijd eist het leeuwendeel op van de hoe veelheid brandstof die wij dagelijks ge- bruiken. Natuurlijk weet U wel, dat er meer warmte nodig is voor het aan de kook brengen van een pan vol water dan van een „bodempje" water, meer voor twee pannen dan voor één. Maaar men komt er nu eenmaal niet steeds toe om hetgeen men weet ook in de praëtijk te brengen. Velen koken bijv. nog dage lijks hun groenten en aardappelen in een pan vol water, terwijl een bodempje al voldoende is. Bladgroenten moeten zelfs zonder water wofden opgezet, omdat zij zelf zoveel vocht loslaten. Op deze manier behoeft men weinig of geen kooknat af te gieten, zodat ook de voedingsstoffen, die in dit vocht zijn op gelost niet verloren gaan. Van aanbran den zal geen sprake zijn, wanneer men de vlam of pit maar laag draait of de plaat op een lagere stand schakelt, zo dra een dampwolkje van onder het dek sel aangeeft, dat de inhoud van de pan kookt. Wèl moet daarbij het deksel van de pan goed gesloten blijven. Het lager draaien zelf betekent ook een flinke be sparing, terwijl er ojJ deze manier be slist niet meer tijd nodig is om de aard appelen of groenten gaar te krijgen. Verspilling van brandstof is het ook om de gasvlam om de pan te laten spelen of om op een electrlsche kookplaat een pan te zetten die de plaat niet geheel be dekt.. De warmte die langs de pan om- hoog stijgt heeft geen enkel nuttig effect. Een besparing betekent het ook om ai en toe stamppot, stoofschotel, dikke aard appel- of peulvruchtensoep op het me nu te zetten, omdat daarbij de gehele maaltijd op één pit, vlam of plaat bereid kan worden. Peulvruchten behoeven niet lang tp vuur te staan, wanneer U ze In een hooikist of in een dikke laag kranten gaar laat worden. Dat geldt ook voor gort en rijst; voor aardappelen, groenten, melkspijzen, vlees e-d. moet deze metho de echter beslist worden afgeraden. Ovenbezitsters behoeven zich het genot van gerechten met een goudbruin korstje erop niet te ontzeggen. Aangezien de verwarming van de oven veel brandstof vraagt, kunnen zij echter de brood-, pu ree of macaronischotel het beste eerst even goed heet maken op het vuur en vervolgens slechts voor een minuut of tien in de oven plaatsen. Dat geldt ook voor vis, die eerst bovenop kan worden gaargestoofd. Wordt de oven toch verwarmd, dan kunnen we meteen de hele ruimte be nutten: een pan vóórgekookte soep zet ten we naast de schaal Brussels lof met kaas en de jus van gisteren; misschien blijft er dan nog juist een plaatsje over voor gevulde appelen als toetje. Zo valt er met een beetje overleg nog heel wat te halen uit weinig gas, stroom of petroleum! werk gezet om eens een uitvoerig antwoord op deze vraag te geven. Het resultaat van dit onderzoek was in vele opzichten zeer merk waardig. Er waren dames, die uiterst tevreden waren. Zij droegen dag in, dag uit hetzelfde paar nylons; deze werden 's avonds even vlug gewas sen en waren de volgende morgen weer voor het gebruik gereed. Vele van deze dames vertelden, dat zij slechts één paar nylons bezaten en het volkomen overbodig vonden om nog een tweede of derde paar aan te schaffen. Ei' waren evenwel ook dames zij vormden zelfs een zeer grote groep die enige paren bezaten. Zij klaag den steen en been over de talloze kostbare reparaties en zij waren hoogst ontevreden. Daar stonden dus twee meningen lijnrecht tegenover elkaar. Waar schijnlijk heeft Du Pont dit alles voorzien en heeft deze firma juist daarom alle industrieën, die nylonga ren tot nylons venverken, verplicht op iedere kous een aanwijzing te glaatsen, die ons in staat stelt reeds voorbaat een oordeel over de hoe danigheden en de kwaliteit van de betreffende kous te vormen. HET NAADJE VAN DE KOUS Zo vindt men op de boord van elke nylon een opdruk, bijv. 51 gauge, 15 denier.-Dit wil in de eerste plaats zeggen, dat de kous gebreid is met een fijnheid van 51 steken per IV2 inch (ca 38 mm). Nylons worden doorgaans gebreid met een fijnheid van 45, 51, 54 of 60 gauge. De kwaliteit van nylons wordt in hoofdzaak bepaald door de dikte van de gebezigde draad en daaromtrent geeit de tweede helft van de opdruk ons alle gewenste inlichtingen. Zo wil 15 denier zeggen, dat 450 meter van het gebezigde garen 15x1/20 gram— gram weegt, of wat hetzelfde is, dat 9000 meter 15 gram weegt. Tot voor zeer korte tijd gebruikte men voor nylons uitsluitend garens van 15, 20 of 30 denier. Het is uiterst moeilijk om zich een voorstelling van de fijnheid van zo'n 15 denier nylondraad te maken. Men kan uitrekenen, dat een ons van dit garen een lengte heeft van 1200 km, maar het zegt ons weinig. Ook ten opzichte van de dikte van zo'n draad je schiet ons voorstellingsvermogen hopeloos te kort één millimeter gaat alles goed, maar reeds bij het tiende gedeelte daarvan is het mis. Om U evenwel toch een idee te ge ven van de fijnheid van zo'n 15 de nier-nylondraadje vertellen wij U, dat ons hoofdhaar doorgaans tot de klas se van 50 denier behoort. tchriflelijkCil'M* HILVERSUM H.B.S- Onderwijzersakte TECHNISCH WONDER Een 45/15 kous is inderdaad een technisch wonder, waaraan zelfs de grootste optimist onder de insiders vijftien jaar geleden nog niet durfde tc denken, maar na het bovenstaan de voelt men wel, dat zo'n kous niet geschikt ia voor een wandeling van enkele uren of voor een danspartij- Voor dergelijke doeleinden stond tot voor korte lijd slechts de 30-denier ter beschikking, maar daarin is nu verandering gekomen en wel in de vorm van een 70-denier-kous, die se dert enkele maanden ook in ons land verkrijgbaar is. Het is ook voor insiders nog een vraag of deze 70 denier kous zich op den uuur zal kunnen handhaven. Wie namelijk nylons uitsluitend prefe reert om het ragfijne weefsel, zal bij het zien van een 70 denier kous on getwijfeld teleurgesteld zijn. Deze kous heeft, wat uiterlijk betreft, meer weg van een dunne rayon-kous dan van „nylons". Voorde huisvrouw, die voor haar geld een maximum aan sterkte verlangt, is de 70 denier kous evenwel de aangewezen oplos sing. VOETVERZORGING IS HOOFDZAAK Ten slotte nog één opmerking en zeker niet de onbelangrijkste. Men kan nylons alleen dan met succes dra gen en men heeft ""«en dan het recht om eisen aan dit ure et te stellen wanneer men er voor zorgt, dat de voeten werke'ijk volkomen vrij van eelt zijn en bovendien, dat er na het knippen van de nagels geen „haak jes" achter blijven. Wanneer men een ahim'niumdraad van één millimeter dikte enkele ma len krachtig over de kant van een scherpe vri' zni -leze draad na tuurlijk breken en het zal toch niet bij U opkomen om dan te gaan vra gen: Hoe komt dat nu? Welnu, zelfs een 70 denier nylon draad heeft slechts een dikte van een fractie van een millimeter; uiteraard is deze draad er niet tegen bestand, dat men hem 3 a 4 duizend keer per uur over een vijl haalt en daar komt het toch eigenlijk op neer als men met eelt aan de voeten eens een uur tje in de stad gaat wandelen. (Nadruk verboden) WIE DE SCHOEN PAST Buffelleer gaat rubber verdringen „Wat is het nut van modeshows?" zouden misschien onze bet-overgroot moeders zich afgevraagd hebben, wanneer ze geconfronteerd waren gewor den met dit hedendaagse verschijnsel. Wij kunnen haar, met de hand op hel hart, verzekeren, dat de tijd geleerd heeft, dat modeshows inderdaad hun nut hebben; ja, dat zij zelfs een opvoedkundig clement in zich dragen. Zo bestaat er b.v. in Den Haag een Modecentrum voor de Schoen- en Lederbranche, en dit nuttig instituut stelt zich vooral ten doel harmonie te brengen in de accessoires, die cr zoveel toe bijdragen een vrouw tot Als U deze krant openvouwt, is de Boekenweek al weer voor de helft voorbij. Ze duurt im mers twee weken. Vorige week werd ze geopend met een dave rend feest in de hoofdstad des lands. U hebt, in de provincie, natuurlijk niet zulke groot scheepse allures. U verwacht al leen van deze uw toegewijde kolomschrijfster een feestrede in miniatuur over het Boek, het Nederlandse Boek. in het bijzonder. Ik wil u in- deze verwachting ook vooral niet teleurstellen. Alleen treft het'zo ongelukkig, dat ik juist op dit feestelijk mo ment zo allermiserabelst som ber gestemd ben. Dat is de schuld van Louis Couperus. U gelooft dat misschien maar half. U acht deze heer, met zijn bloem In het knoopsgat, én zijn precieuze stijl nuniet Öe aangewezen óriï' iemaiid. somber te stéhi'fneri. "-'■ Vergis u niet.'Niet voor niets heet zijn mooiste boek: De Ko medianten. Elke schrijver is een. komediant, hoe kan hij anders in de huid van zovele verschil lende personages zijner fantasie kruipen? Louis Couperus, dé dandy, de verfijnde genieter, was, als u hem een ogenblik in zijn ware gedaante betrapt, een zeer gevoelig, droefgeestig man die in de afgronden der mense lijke existentie had geblikt en daarvoor huiverend was terug gedeinsd. Lees zijn Iskander, zijn Snoer der Ontferming, zijn Korte Arabesken zelfs. Onder al die rozen, dat eeuwige azuur, die Arcadische landschappen, gromt een vulkaan. Daarom moet het u niet ver wonderen dat diezelfde Louis Couperus, op kussens gebed in een rieten Italiaanse stoel, met een guitaar naast zich mij on eens tot melancholie stemde. Want: „Wat zal ik boeken schrij ven? Wie leest er boeken? Da mes en jongelui, als ze een ogen blik niet anders hebben te doen. Als ze zich zó vervelen, dat ze een boek opnemen. Over een eeuw worden er geen ro mans meer geschreven, en vlie gen ive allen in de lucht rond in aeroplanenLitteratuur is al iets van vroeger jaren, ouder wets". Ik heb het boekje dichtge daan. Het was bekoorlijk, fraai geschreven met een heerlijk speels-al-de-tijd hebben maar ik kon die sombere voor spelling niet meer kwijt. Wat? Ik had het benauwende gevoel, dat de schrijver zich in de tijd had vergist. Hij had gerust een halve eeuw" kunnen schrijven, want wij zijn nu dertig jaar ver der dan het moment, waarop hij zich deze droefgeestige woorden liet ontglippen: en lijkt het er niet op, of hij, nu al, schoon ge lijk heeft gekregen? Weliswaar vliegen wij nog niet allen rond in aeroplanen maar de zonnige lucht is vol van hun afschuwelijk geronk, als wij op een rustige plek een boek openslaan om juist deze mechanische wereld te verge ten. Er wordt niet meer gelezen, op zijn hoogst zeer weinig: be delf mij onder protesten als ifc' mij vergis. Maar ik kan de huis kamers aftellen bij tientallen, waar wèl een opzichtige radio staat te glimmen, maar een boe kenkast wat? een boeken plank, ver te zoeken is. 'Lezen is een verleerde bezig- LAAT U nieis heid geworden: verleerd omdat er veel te veel voor komt kij ken. Een rustige omgeving, een vermogen tot concentratie, fan tasie, intelligentie en belang stelling. Het is mij de verlang lijst wèl: waar haalt een modern, mens zoveel luxe vandaan? En waarom zou hij zich zo ver moeien, als hij een radio heeft die hem de boeken vertelt, een televisiescherm dat hem ze kant en klaar voorspeelt? Hij behoeft geen blad meer om te slaan en kan terwijl rustig theedrinken of een partijtje bridgen. Ik voel, al schrijvend, uw ver wijtende blikken, die mijn vul pen doen stokken. Wij willen wel lezen, zegt u, wij doen eer lijk ons best, maar is er nog wel iets, dat de moeite van het le zen waard is? Want waarom zul len wij ons moeizaam heenwor- stelen door honderden bladzij den egocentrische, narrige ver veling, geproduceerd door vroegwijze pubers die van alles genoeg hebben? Die Louis Cou perus verveelde zich ook, 1naar hij deed het tenminste met gra tie: „Ik verveel me. Tussen ro zen verveel ik mij. Het is Mei in Nice, en het is heel mooi; het is zomer, het is zomer van ro zen, om mij bloeien de rozen als in een razernij". Vandaag de dag verveelt de schrijver zich permanent,.maar niet tussen rozen. Die kent hij niet eens, zomin als kinderen of dieren. Elke vrouw is een griet, elk gevoel is sentimentaliteit, elke inspanning duurt niet lan ger dan tot de cigaret is opge rookt. Laat u echter niet van de wijs brengen. Het is de schuld van de Grote Recensent in de Grote Stad, vaak een baardeloos jonk man, die geen regel behoorlijk Nederlands kan schrijven. Hij heeft een mode gecreëerd, met één illuster patroon, en dat is de Intellectueel. Die is levens moe, verveeld, bang en pervers. Schrijf daarover en dan liefst zo onleesbaar mogelijk, zo ge erkenning begeert. Al de anderen: de boeren, bur gers en buitenlui met hun zo geheten menselijke gevoelens zijn een overwonnen standpunt. En als de Grote Recensent in de Grote Stad dit decreteert, dan zullen de kleine mannetjes in de provincie het wel laten om er anders over te denken. Zij moe ten toch bij blijven, en krijten daarom. Burgerlijk! bij iedere grein overtuiging, bij iedere zweem van eenvoudige mense lijkheid, die zij in een boek, hoe goed geschreven ook, aantref fen al geven zij zelf op ver jaarsvisite .naarstig de theekop jes rond. Laat u niets wijsmaken. De mens is niet zo'n stom-verve lend, pervers dier, en het le ven niet zo'n trieste verregende kermis als zij beweren. Het is Boekenweek, overtuig u zelf. Ga naar een boekhandel, en zet u ergens in een rustig hoekje. Neem een boek ter hand, des noods vijf, desnoods tien: in die wereld heeft men geen haast. Ik verzeker u dat, alzo doen de, eenmaal de bladzijde zal openvallen die u niet loslaat. Koop dat boek en nam het mee naar huis: u zult er geen spijt van hebben. Een Boekenweek heeft maar 14 dagen, maar een boekhandel is het hele jaar open. Als u dit door mijn kleine bou tade ontdekt hebt, dan heb ik mijn plicht 'gedaan. SASKIA. FEUILLETON DOOR M. VERNON 67 „O, ik weet wel dat U altijd voor hem partij zult kiezen, wat hij ook doet", sprak ze bitter. „Daar was ik al bang voor, dat hfi U zo zou char meren dat U zijn misdaden over het hoofd zou gaan zien". Juffrouw Frask staarde haar stom verbaasd aan. „Natuurlijk weet ik dat jü onder geen voorwaarde het goede in hem wilt zien", sprak ze eindelijk. „Maar dat wil niet zeggen dat dat goede er niet is. Je bent jong, Mara en onder hevig aan heftige vooroordelen. Wan neer je mijn leeftijd zult hebben be reikt, zul je inzien dat geen enkele man zo door en door slecht of zo volmaakt goed is als je op je twin tigste meent". „Probeert U er me nu maar niet van te overtuigen dat sheik Amid be wonderenswaardige of zelfs maar fatsoenlijke eigenschappen heeft". Mara's zachte mond vormde een kop pige streep. „Tic zeg U dat wanneer U die ver toning vaa vanmiddag had gezien „Dan zou ik nog hebben gedacht dat Amid een gegronde reden: zou hebben", viel Jane haar in de rede. „Hoe kunnen wij weten of hij niet ontzettend is geprovoceerd? Maar zelfs indien hij heeft toegegeven aan een heftige passie, houdt dat nog niet in dat hij ook geen prachtige eigen schappen zou kunnen hebben", Mara weerhield met inspanning een boos antwoord. Ze had wel kun-' nen weten dat Jane Frask partij zou kiezen voor AmidHet was blijk baar nutteloos Bympathie van haar te verwachten en bq gevolg ook nut teloos van haar kant hulp te ver wachten om de Arabier aan de ge rechtigheid over te geven. Ook goed; dan moest ze het alleen opknappen Gary moest gewroken worden...... Een blos van schaamte overtoóg haar gezicht bij de gedachte dat ze zich door zó'n man had laten kussen, dat ze, zij het maar voor een ogenblik, zijn omhelzingen vurig had beant woord. De herinnering daaraan, die tevens ontrouw tegenover haar ver loofde inhield, droeg niet weinig bjj tot haar voornemen Ben Hasrif te doen boeten en ze fronste haar voor hoofd in gedachten, terwijl ze zich af vroeg hoe ze haar plannen ten uit voer zou kunnen brengen. Het was geen gemakkelijke taak die ze zich had gesteld dat begreep ze best, maar dit veranderde niets aan haar besluit. Op de een of andere manier moest ze een val zetten voor de Arabier en tegelijkertijd hun ont vluchting bewerkstelligen. Jaze moesten weg zien te komen voordat Gary meer folteringen te verduren kreeg. Je kon niet weten wat Ben Hasrif nog meer van plan was ze brak haar gedachten huiverend af, want ze durfde haar verbeelding geen vrij epel te laten. Alle verschrikking van die morgen kwam weer over haar Ze zag weer dat donkere wrede gezicht, de krach tig meedogenloze arm die de zweep hanteerde; en tussen de beide kleur lingen de blanke, bloedend en ge wond Beseffend dat het gepieker over het toneel van die morgen haar moed slechts zou ondermijnen, stond Mara onrustig op. Misschien dat een bad haar zenuwen zou kalmeren; in leder geval was alles beter dan hier maar te liggen piekeren piekerenZe trok haar kleren uit en stapte in het in de vloer ingebouwde bad, dat tot de rand met welriekend water was gevuld, en ze zuchtte even toen het water haar ledematen streelde. Vroe ger had een bad in zo'n luxe omge ving haar met verrukking vervuld; ze had met genoegen liggen te kijken naar het roze marmer dat het pla fond en de muren bedekte, en de reus achtig mooi geslepen kristallen fla cons met parfum en badzouten lig gen bestuderen. Nu haatte ze dit al les, zoals ze alles in El Araish haatte omdat hét hem toebehoorde. Ter wijl ze naar haar slanke lichaam keek, dat als een parel tegen het ro ze marmer afstak, had ze het gevoel een slavin te zijn een schone blan ke slavin, die in het paleis van haar meester baadde om haar lichaam fraai en welriekend te maken voor zijn genoegen. Mara beet op haar lip. en een blos van schaamte kleurde langzaam haar wangen. Wie weet stond dat lot haar in zjjn volle om vang nog te wachten! Het feit dat hij haar nog niet had opgeëist, bewees niet dat hij dat ook in de toekomst niet zou doen. Waarschijnlijk had hij zijn redenen voor dit uitstel. Mis schien wachtte hij eerst af of het En gelse gezelschap ook gemist werd en him spoor gevolgd tot aan zjjn stad; misschien ook wilde hij haar de on mogelijkheid om te ontvluchten dui delijk laten inzien en haar daardoor gedwee en gehoorzaam maken; of misschien wilde hij eerst Gary uit de weg ruimen! Garyl (Wordt vervolgd). een „goed geklede" vrouw te stem pelen. Dit Modecentrum hield dezer dagen Sn het Victoriahotel te Amsterdam een vroege voorjaarsshow. Het viel al dadelijk op, dat de „flats", de laag- of platgehakte, gemakkelijk zittende sehoenen nog altijd, ja, nog méér fa voriet zijn dan vorige jaren. Dit voor jaar geeft men de voorkeur aan flats met een hak van 3 tot 3% cm. Juist in dit genre streeft men ernaar, iets gekleeds en elegants te brengen. Naast zwart zagen wij in dit meer geklede genre: bruin in de tan kleu ren, hazelnoot, cacao, donkergroen, claret (kersrood) en bordeaux. In tegenstelling met vorige voor jaarsseizoenen zullen we dit jaar veel minder echt zware sportschoe nen zien dragen, uitgezonderd enkele klassieke modellen, waaraan altijd behoefte zal blijven. De „flats" en de z.g. Canasta-modellen munten uit door soepelheid en buigzaamheid. In plaats van de bekende rubberzooi zal men veel onderwerk zien van buffel- leer. Deze zooltjes zijn licht in ge wicht, waterdicht en „geruisloos" bij het gaan, terwijl ze de nadelen van rubberzolen missen. Een geheel nieu we combinatie is zwart-geel, dat zo wel in het sportieve als in het meer geklede genre veel opgang zal ma ken, naar men verwacht. Ook waren er een paar modelletjes van gevloch ten materiaal: suède met rlbslint in dezelfde kleur. Wanneer u tot de ge lukkigen behoort, die inderdaad öp zeer hoge hakken (8 cm.) kunnen lo pen (recht en zonder wiebelen!) dan komt u in aanmerking voor een van die elegante niemendalletjes in cla- retkleurig suède, voor de pump van zwart suède, met een asymetrisch bandje van geel leer over de wreef, of misschien wel voor het allernieuw ste: het muiltje, een modelletje zonder wreef-, enkel- of hielband, of contrefort. Voor de heren der schepping lan ceerde het Modecentrum enkele van die gezellige „loafers", het type schoen, dat in Amerika de traditio nele molière verdrongen heeft. Voor de moeders van voetballende, 'en al- le-schoenen-kaaltrappende bengels zal het een vreugdevol geluid zjjn, te horen, dat er een bekende firma is, die schoen-„pasta" in de handel brengt, die aan totaal verkleurde, ontkleurde of kaalgetrapte schoenen weer egale tint en glans verleent! Ook leerden wij hier, dat juchtleren schoenen het beste onderhouden kun nen worden met „dressing" (vloei baar) inplaats van met crème, en dat u kringen van sneeuwwater wel eens kunt verwijderen met warm water; egaal en over de gehele schoen te be werken. Mimi Rijps tra-Verbeek. ■Advertentie Voor Bloemenliefhebbers. De gehele zomer een pracht van een bloementuin en snijbloemweelde, 100 Vaste Planten In 10 versch. soor ten w.o. Margrieten Gaillardia, Gips- kruid, Riddersporen enz. plus 10 Dahlia's in verrassende kl., voor slechts 7.50. Halv^ Coll. i 3.95. Bo vendien Tuïn-Clivia gratis. Alles na storting op postr. 459404 p. postwis sel of onder rembours. Handelskwekerij A. J. v. d.. Reep, Leidsestraat 38, Hillegom, Tel. 5056. Nooit beter dan rechtstreeks van kweker. Nederlandse firma vond nieuwe permanent-vloeistof (Van een speciale verslaggever) Na een vijfjarige Iaboratoriumar- beid is de fabriek van J. C-. Boidoot er in geslaagd een welriekende per manent-vloeistof te vervaardigen, die dient om het vrouwelijk schoon te verhogen. De samenstelling van het geheimzinnige watertje wordt diep in de kluis van de firma bewaard en er is patent aangevraagd in alle West-Europese landen. De J. C. B.- permanent bezit alle goedé eigen schappen van de tot dusver bekende watertjes. Toegepast door een kap- ger, die zijn vak verstaat, verandert et elk soort haar in een golvende lokkenpracht, zonder dit .haar te be schadigen, ook niet als het geverfd of geblondeerd is. In het afgelopen jaar heeft een aantal coiffeurs ermee geëxperimen teerd en, naar hun attesten te oorde len, met verbluffende resultaten. Men gaat er nu mee naar een van de beroemdste Parijse kappers, die nooit cold-wave-vloeistoffen in zijn Huis (met een hoofdletter) heeft willen hebben. Deze grote onder de groten heeft respect voor wat men ln het nuchte re landje aan de Noordzee op zjjn terrein gevonden heeft.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1952 | | pagina 8