Vrouwenpagina
Het naadje van de kous
na
de n
over
ylo
ns
ONZE
GESLAAGD... dank m
DE PLATTE EN LAGE HAKKEN
BLIJVEN FAVORIET
Van Vrouw iot Vrouw
In de greep van
de Woestijn
8
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 1 MAART 1952
Koopt met verstand!
Na de oorlog begon de zegetocht
Op 15 Mei 1^40 kreeg do Amerikaanse vrouw voor de eerste keer een
nieuw soort kousen aangeboden, die opvielen door het rag/üne weefsel en
dio daardoor sterk afstaken bjj do in die dagen veel gedragen kunstzijde-
of rayonkous. IVIen kreeg te horen, dat de nieuwe kous vervaardigd nas
uit nylon, een synthetische vezel, die door de chemici van Du Pont de Ne
mours Co. samengesteld was. Het publiek had reeds in 1988 met het
nieuwe product kunnen kennis maken en wel in de vorm van tandenbor
stels, waarbij het haar door nylon vervangen was, maar tussen deze ste
kels en het uiterst fijne textielgaren was toch wel een heel groot verschil.
De nieuwe kous vond al dadelijk
gretig aftrek, maar de ontwikkeling
werd sterk geremd door de oorlog,
welke voor Amerika in December
1941 uitbrak. Gedurende de oorlog
werden weliswaar enorme hoeveelhe
den nylon gefabriceerd, maar deze
werden uitsluitend voor militaire
doeleinden gebruikt en het gevolg
daarvan was. dat de ontwikkeling in
de civiele sector volkomen bleef rus
ten. Nauwelijks was de oorlog even
wel voorbij, of de nieuwe kous en
„nylons" werden in de kortst moge
lijke tijd een begrip.
De vi-aag naar nylons heeft in en
kele jaren ongekende afmetingen aan
genomen. Ondanks het feit, dat Du
Pont nu reeds drie fabrieken voor de
fabricage van nylon op volle toeren
laat draaien en men met de bouw
van een vierde fabriek is begonnen,
ziet de firma geen kans om aan alle
aanvragen te voldoen.
Men heeft verschillende buitenland
se fabrieken in ons land dë A.K.
U. te Arnhem het recht gegeven
om nylon volgens de patenten van
Du Pont te vervaardigen.
In het begin van dit jaar heeft de
Amerikaanse fabriek aan een van
zijn grootste en felste concurrenten
de Chemstrand Corp., licentie voor de
vervaardiging van nylon voor de
Amerikaanse markt gegeven, het
geen Inderdaad een unicum genoemd
mag worden.
HOE OORDEELT HET PUBLIEK?
Het spreekt vanzelf, dat het voor
Du Pont van het allergrootste be
lang is om te weten, hoe het publiek
uiteindelijk over nylons oordeelt en
dus werd enkele jaren geleden een
Amerikaans bureau voor het onder
zoek van de publieke opinie aan het
Koken met minder
brandstof
De eerste maanden van het jaar zijn
nog duur aan brandstof. Misschien zou
den wij juist in deze tijd de kosten van
gas of andere brandstof-voor-kookdoel-
einden met wat overleg enigszins kunnen
verlagen.
Het klaarmaken van de warme maal.
tijd eist het leeuwendeel op van de hoe
veelheid brandstof die wij dagelijks ge-
bruiken. Natuurlijk weet U wel, dat er
meer warmte nodig is voor het aan de
kook brengen van een pan vol water dan
van een „bodempje" water, meer voor
twee pannen dan voor één. Maaar
men komt er nu eenmaal niet steeds toe
om hetgeen men weet ook in de praëtijk
te brengen. Velen koken bijv. nog dage
lijks hun groenten en aardappelen in een
pan vol water, terwijl een bodempje al
voldoende is. Bladgroenten moeten zelfs
zonder water wofden opgezet, omdat zij
zelf zoveel vocht loslaten.
Op deze manier behoeft men weinig of
geen kooknat af te gieten, zodat ook de
voedingsstoffen, die in dit vocht zijn op
gelost niet verloren gaan. Van aanbran
den zal geen sprake zijn, wanneer men
de vlam of pit maar laag draait of de
plaat op een lagere stand schakelt, zo
dra een dampwolkje van onder het dek
sel aangeeft, dat de inhoud van de pan
kookt. Wèl moet daarbij het deksel van
de pan goed gesloten blijven. Het lager
draaien zelf betekent ook een flinke be
sparing, terwijl er ojJ deze manier be
slist niet meer tijd nodig is om de aard
appelen of groenten gaar te krijgen.
Verspilling van brandstof is het ook
om de gasvlam om de pan te laten spelen
of om op een electrlsche kookplaat een
pan te zetten die de plaat niet geheel be
dekt.. De warmte die langs de pan om-
hoog stijgt heeft geen enkel nuttig effect.
Een besparing betekent het ook om ai
en toe stamppot, stoofschotel, dikke aard
appel- of peulvruchtensoep op het me
nu te zetten, omdat daarbij de gehele
maaltijd op één pit, vlam of plaat bereid
kan worden.
Peulvruchten behoeven niet lang tp
vuur te staan, wanneer U ze In een
hooikist of in een dikke laag kranten
gaar laat worden. Dat geldt ook voor gort
en rijst; voor aardappelen, groenten,
melkspijzen, vlees e-d. moet deze metho
de echter beslist worden afgeraden.
Ovenbezitsters behoeven zich het genot
van gerechten met een goudbruin korstje
erop niet te ontzeggen. Aangezien de
verwarming van de oven veel brandstof
vraagt, kunnen zij echter de brood-, pu
ree of macaronischotel het beste eerst
even goed heet maken op het vuur en
vervolgens slechts voor een minuut of
tien in de oven plaatsen. Dat geldt ook
voor vis, die eerst bovenop kan worden
gaargestoofd.
Wordt de oven toch verwarmd, dan
kunnen we meteen de hele ruimte be
nutten: een pan vóórgekookte soep zet
ten we naast de schaal Brussels lof met
kaas en de jus van gisteren; misschien
blijft er dan nog juist een plaatsje over
voor gevulde appelen als toetje.
Zo valt er met een beetje overleg nog
heel wat te halen uit weinig gas, stroom
of petroleum!
werk gezet om eens een uitvoerig
antwoord op deze vraag te geven.
Het resultaat van dit onderzoek
was in vele opzichten zeer merk
waardig. Er waren dames, die uiterst
tevreden waren. Zij droegen dag in,
dag uit hetzelfde paar nylons; deze
werden 's avonds even vlug gewas
sen en waren de volgende morgen
weer voor het gebruik gereed. Vele
van deze dames vertelden, dat zij
slechts één paar nylons bezaten en
het volkomen overbodig vonden om
nog een tweede of derde paar aan te
schaffen.
Ei' waren evenwel ook dames zij
vormden zelfs een zeer grote groep
die enige paren bezaten. Zij klaag
den steen en been over de talloze
kostbare reparaties en zij waren
hoogst ontevreden.
Daar stonden dus twee meningen
lijnrecht tegenover elkaar. Waar
schijnlijk heeft Du Pont dit alles
voorzien en heeft deze firma juist
daarom alle industrieën, die nylonga
ren tot nylons venverken, verplicht
op iedere kous een aanwijzing te
glaatsen, die ons in staat stelt reeds
voorbaat een oordeel over de hoe
danigheden en de kwaliteit van de
betreffende kous te vormen.
HET NAADJE VAN DE KOUS
Zo vindt men op de boord van elke
nylon een opdruk, bijv. 51 gauge, 15
denier.-Dit wil in de eerste plaats
zeggen, dat de kous gebreid is met
een fijnheid van 51 steken per IV2
inch (ca 38 mm). Nylons worden
doorgaans gebreid met een fijnheid
van 45, 51, 54 of 60 gauge.
De kwaliteit van nylons wordt in
hoofdzaak bepaald door de dikte van
de gebezigde draad en daaromtrent
geeit de tweede helft van de opdruk
ons alle gewenste inlichtingen. Zo wil
15 denier zeggen, dat 450 meter van
het gebezigde garen 15x1/20 gram—
gram weegt, of wat hetzelfde is,
dat 9000 meter 15 gram weegt. Tot
voor zeer korte tijd gebruikte men
voor nylons uitsluitend garens van
15, 20 of 30 denier.
Het is uiterst moeilijk om zich een
voorstelling van de fijnheid van zo'n
15 denier nylondraad te maken. Men
kan uitrekenen, dat een ons van dit
garen een lengte heeft van 1200 km,
maar het zegt ons weinig. Ook ten
opzichte van de dikte van zo'n draad
je schiet ons voorstellingsvermogen
hopeloos te kort één millimeter
gaat alles goed, maar reeds bij het
tiende gedeelte daarvan is het mis.
Om U evenwel toch een idee te ge
ven van de fijnheid van zo'n 15 de
nier-nylondraadje vertellen wij U, dat
ons hoofdhaar doorgaans tot de klas
se van 50 denier behoort.
tchriflelijkCil'M*
HILVERSUM
H.B.S- Onderwijzersakte
TECHNISCH WONDER
Een 45/15 kous is inderdaad een
technisch wonder, waaraan zelfs de
grootste optimist onder de insiders
vijftien jaar geleden nog niet durfde
tc denken, maar na het bovenstaan
de voelt men wel, dat zo'n kous niet
geschikt ia voor een wandeling van
enkele uren of voor een danspartij-
Voor dergelijke doeleinden stond tot
voor korte lijd slechts de 30-denier
ter beschikking, maar daarin is nu
verandering gekomen en wel in de
vorm van een 70-denier-kous, die se
dert enkele maanden ook in ons land
verkrijgbaar is.
Het is ook voor insiders nog een
vraag of deze 70 denier kous zich op
den uuur zal kunnen handhaven. Wie
namelijk nylons uitsluitend prefe
reert om het ragfijne weefsel, zal bij
het zien van een 70 denier kous on
getwijfeld teleurgesteld zijn. Deze
kous heeft, wat uiterlijk betreft,
meer weg van een dunne rayon-kous
dan van „nylons". Voorde huisvrouw,
die voor haar geld een maximum
aan sterkte verlangt, is de 70 denier
kous evenwel de aangewezen oplos
sing.
VOETVERZORGING IS
HOOFDZAAK
Ten slotte nog één opmerking en
zeker niet de onbelangrijkste. Men
kan nylons alleen dan met succes dra
gen en men heeft ""«en dan het recht
om eisen aan dit ure et te stellen
wanneer men er voor zorgt, dat de
voeten werke'ijk volkomen vrij van
eelt zijn en bovendien, dat er na het
knippen van de nagels geen „haak
jes" achter blijven.
Wanneer men een ahim'niumdraad
van één millimeter dikte enkele ma
len krachtig over de kant van een
scherpe vri' zni -leze draad na
tuurlijk breken en het zal toch niet
bij U opkomen om dan te gaan vra
gen: Hoe komt dat nu?
Welnu, zelfs een 70 denier nylon
draad heeft slechts een dikte van een
fractie van een millimeter; uiteraard
is deze draad er niet tegen bestand,
dat men hem 3 a 4 duizend keer per
uur over een vijl haalt en daar komt
het toch eigenlijk op neer als men
met eelt aan de voeten eens een uur
tje in de stad gaat wandelen.
(Nadruk verboden)
WIE DE SCHOEN PAST
Buffelleer gaat rubber verdringen
„Wat is het nut van modeshows?" zouden misschien onze bet-overgroot
moeders zich afgevraagd hebben, wanneer ze geconfronteerd waren gewor
den met dit hedendaagse verschijnsel. Wij kunnen haar, met de hand op
hel hart, verzekeren, dat de tijd geleerd heeft, dat modeshows inderdaad hun
nut hebben; ja, dat zij zelfs een opvoedkundig clement in zich dragen.
Zo bestaat er b.v. in Den Haag
een Modecentrum voor de Schoen- en
Lederbranche, en dit nuttig instituut
stelt zich vooral ten doel harmonie
te brengen in de accessoires, die cr
zoveel toe bijdragen een vrouw tot
Als U deze krant openvouwt,
is de Boekenweek al weer voor
de helft voorbij. Ze duurt im
mers twee weken. Vorige week
werd ze geopend met een dave
rend feest in de hoofdstad des
lands. U hebt, in de provincie,
natuurlijk niet zulke groot
scheepse allures. U verwacht al
leen van deze uw toegewijde
kolomschrijfster een feestrede
in miniatuur over het Boek,
het Nederlandse Boek. in het
bijzonder.
Ik wil u in- deze verwachting
ook vooral niet teleurstellen.
Alleen treft het'zo ongelukkig,
dat ik juist op dit feestelijk mo
ment zo allermiserabelst som
ber gestemd ben. Dat is de
schuld van Louis Couperus.
U gelooft dat misschien maar
half. U acht deze heer, met
zijn bloem In het knoopsgat, én
zijn precieuze stijl nuniet Öe
aangewezen óriï' iemaiid.
somber te stéhi'fneri. "-'■
Vergis u niet.'Niet voor niets
heet zijn mooiste boek: De Ko
medianten. Elke schrijver is een.
komediant, hoe kan hij anders
in de huid van zovele verschil
lende personages zijner fantasie
kruipen? Louis Couperus, dé
dandy, de verfijnde genieter,
was, als u hem een ogenblik in
zijn ware gedaante betrapt, een
zeer gevoelig, droefgeestig man
die in de afgronden der mense
lijke existentie had geblikt en
daarvoor huiverend was terug
gedeinsd. Lees zijn Iskander,
zijn Snoer der Ontferming, zijn
Korte Arabesken zelfs. Onder al
die rozen, dat eeuwige azuur,
die Arcadische landschappen,
gromt een vulkaan.
Daarom moet het u niet ver
wonderen dat diezelfde Louis
Couperus, op kussens gebed in
een rieten Italiaanse stoel, met
een guitaar naast zich mij on
eens tot melancholie stemde.
Want: „Wat zal ik boeken schrij
ven? Wie leest er boeken? Da
mes en jongelui, als ze een ogen
blik niet anders hebben te
doen. Als ze zich zó vervelen,
dat ze een boek opnemen. Over
een eeuw worden er geen ro
mans meer geschreven, en vlie
gen ive allen in de lucht rond
in aeroplanenLitteratuur is
al iets van vroeger jaren, ouder
wets".
Ik heb het boekje dichtge
daan. Het was bekoorlijk, fraai
geschreven met een heerlijk
speels-al-de-tijd hebben
maar ik kon die sombere voor
spelling niet meer kwijt. Wat?
Ik had het benauwende gevoel,
dat de schrijver zich in de tijd
had vergist. Hij had gerust een
halve eeuw" kunnen schrijven,
want wij zijn nu dertig jaar ver
der dan het moment, waarop hij
zich deze droefgeestige woorden
liet ontglippen: en lijkt het er
niet op, of hij, nu al, schoon ge
lijk heeft gekregen?
Weliswaar vliegen wij nog
niet allen rond in aeroplanen
maar de zonnige lucht is vol
van hun afschuwelijk geronk,
als wij op een rustige plek een
boek openslaan om juist deze
mechanische wereld te verge
ten. Er wordt niet meer gelezen,
op zijn hoogst zeer weinig: be
delf mij onder protesten als ifc'
mij vergis. Maar ik kan de huis
kamers aftellen bij tientallen,
waar wèl een opzichtige radio
staat te glimmen, maar een boe
kenkast wat? een boeken
plank, ver te zoeken is.
'Lezen is een verleerde bezig-
LAAT U
nieis
heid geworden: verleerd omdat
er veel te veel voor komt kij
ken. Een rustige omgeving, een
vermogen tot concentratie, fan
tasie, intelligentie en belang
stelling. Het is mij de verlang
lijst wèl: waar haalt een modern,
mens zoveel luxe vandaan? En
waarom zou hij zich zo ver
moeien, als hij een radio heeft
die hem de boeken vertelt, een
televisiescherm dat hem ze kant
en klaar voorspeelt? Hij behoeft
geen blad meer om te slaan en
kan terwijl rustig theedrinken
of een partijtje bridgen.
Ik voel, al schrijvend, uw ver
wijtende blikken, die mijn vul
pen doen stokken. Wij willen
wel lezen, zegt u, wij doen eer
lijk ons best, maar is er nog wel
iets, dat de moeite van het le
zen waard is? Want waarom zul
len wij ons moeizaam heenwor-
stelen door honderden bladzij
den egocentrische, narrige ver
veling, geproduceerd door
vroegwijze pubers die van alles
genoeg hebben? Die Louis Cou
perus verveelde zich ook, 1naar
hij deed het tenminste met gra
tie: „Ik verveel me. Tussen ro
zen verveel ik mij. Het is Mei
in Nice, en het is heel mooi; het
is zomer, het is zomer van ro
zen, om mij bloeien de rozen als
in een razernij".
Vandaag de dag verveelt de
schrijver zich permanent,.maar
niet tussen rozen. Die kent hij
niet eens, zomin als kinderen of
dieren. Elke vrouw is een griet,
elk gevoel is sentimentaliteit,
elke inspanning duurt niet lan
ger dan tot de cigaret is opge
rookt.
Laat u echter niet van de wijs
brengen. Het is de schuld van
de Grote Recensent in de Grote
Stad, vaak een baardeloos jonk
man, die geen regel behoorlijk
Nederlands kan schrijven. Hij
heeft een mode gecreëerd, met
één illuster patroon, en dat is
de Intellectueel. Die is levens
moe, verveeld, bang en pervers.
Schrijf daarover en dan liefst
zo onleesbaar mogelijk, zo ge
erkenning begeert.
Al de anderen: de boeren, bur
gers en buitenlui met hun zo
geheten menselijke gevoelens
zijn een overwonnen standpunt.
En als de Grote Recensent in de
Grote Stad dit decreteert, dan
zullen de kleine mannetjes in de
provincie het wel laten om er
anders over te denken. Zij moe
ten toch bij blijven, en krijten
daarom. Burgerlijk! bij iedere
grein overtuiging, bij iedere
zweem van eenvoudige mense
lijkheid, die zij in een boek, hoe
goed geschreven ook, aantref
fen al geven zij zelf op ver
jaarsvisite .naarstig de theekop
jes rond.
Laat u niets wijsmaken. De
mens is niet zo'n stom-verve
lend, pervers dier, en het le
ven niet zo'n trieste verregende
kermis als zij beweren. Het is
Boekenweek, overtuig u zelf.
Ga naar een boekhandel, en zet
u ergens in een rustig hoekje.
Neem een boek ter hand, des
noods vijf, desnoods tien: in die
wereld heeft men geen haast.
Ik verzeker u dat, alzo doen
de, eenmaal de bladzijde zal
openvallen die u niet loslaat.
Koop dat boek en nam het mee
naar huis: u zult er geen spijt
van hebben. Een Boekenweek
heeft maar 14 dagen, maar
een boekhandel is het hele jaar
open.
Als u dit door mijn kleine bou
tade ontdekt hebt, dan heb ik
mijn plicht 'gedaan.
SASKIA.
FEUILLETON
DOOR
M. VERNON
67
„O, ik weet wel dat U altijd voor
hem partij zult kiezen, wat hij ook
doet", sprak ze bitter. „Daar was ik
al bang voor, dat hfi U zo zou char
meren dat U zijn misdaden over het
hoofd zou gaan zien".
Juffrouw Frask staarde haar stom
verbaasd aan.
„Natuurlijk weet ik dat jü onder
geen voorwaarde het goede in hem
wilt zien", sprak ze eindelijk. „Maar
dat wil niet zeggen dat dat goede er
niet is. Je bent jong, Mara en onder
hevig aan heftige vooroordelen. Wan
neer je mijn leeftijd zult hebben be
reikt, zul je inzien dat geen enkele
man zo door en door slecht of zo
volmaakt goed is als je op je twin
tigste meent".
„Probeert U er me nu maar niet
van te overtuigen dat sheik Amid be
wonderenswaardige of zelfs maar
fatsoenlijke eigenschappen heeft".
Mara's zachte mond vormde een kop
pige streep.
„Tic zeg U dat wanneer U die ver
toning vaa vanmiddag had gezien
„Dan zou ik nog hebben gedacht
dat Amid een gegronde reden: zou
hebben", viel Jane haar in de rede.
„Hoe kunnen wij weten of hij niet
ontzettend is geprovoceerd? Maar
zelfs indien hij heeft toegegeven aan
een heftige passie, houdt dat nog niet
in dat hij ook geen prachtige eigen
schappen zou kunnen hebben",
Mara weerhield met inspanning
een boos antwoord. Ze had wel kun-'
nen weten dat Jane Frask partij zou
kiezen voor AmidHet was blijk
baar nutteloos Bympathie van haar
te verwachten en bq gevolg ook nut
teloos van haar kant hulp te ver
wachten om de Arabier aan de ge
rechtigheid over te geven. Ook goed;
dan moest ze het alleen opknappen
Gary moest gewroken worden......
Een blos van schaamte overtoóg haar
gezicht bij de gedachte dat ze zich
door zó'n man had laten kussen, dat
ze, zij het maar voor een ogenblik,
zijn omhelzingen vurig had beant
woord. De herinnering daaraan, die
tevens ontrouw tegenover haar ver
loofde inhield, droeg niet weinig bjj
tot haar voornemen Ben Hasrif te
doen boeten en ze fronste haar voor
hoofd in gedachten, terwijl ze zich af
vroeg hoe ze haar plannen ten uit
voer zou kunnen brengen.
Het was geen gemakkelijke taak
die ze zich had gesteld dat begreep
ze best, maar dit veranderde niets
aan haar besluit. Op de een of andere
manier moest ze een val zetten voor
de Arabier en tegelijkertijd hun ont
vluchting bewerkstelligen. Jaze
moesten weg zien te komen voordat
Gary meer folteringen te verduren
kreeg. Je kon niet weten wat Ben
Hasrif nog meer van plan was
ze brak haar gedachten huiverend af,
want ze durfde haar verbeelding geen
vrij epel te laten.
Alle verschrikking van die morgen
kwam weer over haar Ze zag weer
dat donkere wrede gezicht, de krach
tig meedogenloze arm die de zweep
hanteerde; en tussen de beide kleur
lingen de blanke, bloedend en ge
wond
Beseffend dat het gepieker over
het toneel van die morgen haar moed
slechts zou ondermijnen, stond Mara
onrustig op. Misschien dat een bad
haar zenuwen zou kalmeren; in leder
geval was alles beter dan hier maar
te liggen piekeren piekerenZe
trok haar kleren uit en stapte in het
in de vloer ingebouwde bad, dat tot
de rand met welriekend water was
gevuld, en ze zuchtte even toen het
water haar ledematen streelde. Vroe
ger had een bad in zo'n luxe omge
ving haar met verrukking vervuld;
ze had met genoegen liggen te kijken
naar het roze marmer dat het pla
fond en de muren bedekte, en de reus
achtig mooi geslepen kristallen fla
cons met parfum en badzouten lig
gen bestuderen. Nu haatte ze dit al
les, zoals ze alles in El Araish haatte
omdat hét hem toebehoorde. Ter
wijl ze naar haar slanke lichaam
keek, dat als een parel tegen het ro
ze marmer afstak, had ze het gevoel
een slavin te zijn een schone blan
ke slavin, die in het paleis van haar
meester baadde om haar lichaam
fraai en welriekend te maken voor
zijn genoegen. Mara beet op haar lip.
en een blos van schaamte kleurde
langzaam haar wangen. Wie weet
stond dat lot haar in zjjn volle om
vang nog te wachten! Het feit dat hij
haar nog niet had opgeëist, bewees
niet dat hij dat ook in de toekomst
niet zou doen. Waarschijnlijk had hij
zijn redenen voor dit uitstel. Mis
schien wachtte hij eerst af of het En
gelse gezelschap ook gemist werd en
him spoor gevolgd tot aan zjjn stad;
misschien ook wilde hij haar de on
mogelijkheid om te ontvluchten dui
delijk laten inzien en haar daardoor
gedwee en gehoorzaam maken; of
misschien wilde hij eerst Gary uit de
weg ruimen!
Garyl (Wordt vervolgd).
een „goed geklede" vrouw te stem
pelen.
Dit Modecentrum hield dezer dagen
Sn het Victoriahotel te Amsterdam
een vroege voorjaarsshow. Het viel
al dadelijk op, dat de „flats", de laag-
of platgehakte, gemakkelijk zittende
sehoenen nog altijd, ja, nog méér fa
voriet zijn dan vorige jaren. Dit voor
jaar geeft men de voorkeur aan flats
met een hak van 3 tot 3% cm. Juist
in dit genre streeft men ernaar, iets
gekleeds en elegants te brengen.
Naast zwart zagen wij in dit meer
geklede genre: bruin in de tan kleu
ren, hazelnoot, cacao, donkergroen,
claret (kersrood) en bordeaux.
In tegenstelling met vorige voor
jaarsseizoenen zullen we dit jaar
veel minder echt zware sportschoe
nen zien dragen, uitgezonderd enkele
klassieke modellen, waaraan altijd
behoefte zal blijven. De „flats" en de
z.g. Canasta-modellen munten uit
door soepelheid en buigzaamheid. In
plaats van de bekende rubberzooi zal
men veel onderwerk zien van buffel-
leer. Deze zooltjes zijn licht in ge
wicht, waterdicht en „geruisloos" bij
het gaan, terwijl ze de nadelen van
rubberzolen missen. Een geheel nieu
we combinatie is zwart-geel, dat zo
wel in het sportieve als in het meer
geklede genre veel opgang zal ma
ken, naar men verwacht. Ook waren
er een paar modelletjes van gevloch
ten materiaal: suède met rlbslint in
dezelfde kleur. Wanneer u tot de ge
lukkigen behoort, die inderdaad öp
zeer hoge hakken (8 cm.) kunnen lo
pen (recht en zonder wiebelen!) dan
komt u in aanmerking voor een van
die elegante niemendalletjes in cla-
retkleurig suède, voor de pump van
zwart suède, met een asymetrisch
bandje van geel leer over de wreef,
of misschien wel voor het allernieuw
ste: het muiltje, een modelletje
zonder wreef-, enkel- of hielband, of
contrefort.
Voor de heren der schepping lan
ceerde het Modecentrum enkele van
die gezellige „loafers", het type
schoen, dat in Amerika de traditio
nele molière verdrongen heeft. Voor
de moeders van voetballende, 'en al-
le-schoenen-kaaltrappende bengels
zal het een vreugdevol geluid zjjn, te
horen, dat er een bekende firma is,
die schoen-„pasta" in de handel
brengt, die aan totaal verkleurde,
ontkleurde of kaalgetrapte schoenen
weer egale tint en glans verleent!
Ook leerden wij hier, dat juchtleren
schoenen het beste onderhouden kun
nen worden met „dressing" (vloei
baar) inplaats van met crème, en dat
u kringen van sneeuwwater wel eens
kunt verwijderen met warm water;
egaal en over de gehele schoen te be
werken.
Mimi Rijps tra-Verbeek.
■Advertentie
Voor Bloemenliefhebbers.
De gehele zomer een pracht van
een bloementuin en snijbloemweelde,
100 Vaste Planten In 10 versch. soor
ten w.o. Margrieten Gaillardia, Gips-
kruid, Riddersporen enz. plus 10
Dahlia's in verrassende kl., voor
slechts 7.50. Halv^ Coll. i 3.95. Bo
vendien Tuïn-Clivia gratis. Alles na
storting op postr. 459404 p. postwis
sel of onder rembours.
Handelskwekerij A. J. v. d.. Reep,
Leidsestraat 38, Hillegom, Tel. 5056.
Nooit beter dan rechtstreeks van
kweker.
Nederlandse firma vond
nieuwe permanent-vloeistof
(Van een speciale verslaggever)
Na een vijfjarige Iaboratoriumar-
beid is de fabriek van J. C-. Boidoot
er in geslaagd een welriekende per
manent-vloeistof te vervaardigen, die
dient om het vrouwelijk schoon te
verhogen. De samenstelling van het
geheimzinnige watertje wordt diep
in de kluis van de firma bewaard en
er is patent aangevraagd in alle
West-Europese landen. De J. C. B.-
permanent bezit alle goedé eigen
schappen van de tot dusver bekende
watertjes. Toegepast door een kap-
ger, die zijn vak verstaat, verandert
et elk soort haar in een golvende
lokkenpracht, zonder dit .haar te be
schadigen, ook niet als het geverfd
of geblondeerd is.
In het afgelopen jaar heeft een
aantal coiffeurs ermee geëxperimen
teerd en, naar hun attesten te oorde
len, met verbluffende resultaten.
Men gaat er nu mee naar een van de
beroemdste Parijse kappers, die
nooit cold-wave-vloeistoffen in zijn
Huis (met een hoofdletter) heeft
willen hebben.
Deze grote onder de groten heeft
respect voor wat men ln het nuchte
re landje aan de Noordzee op zjjn
terrein gevonden heeft.