c
C
JIMMY BROWN, sportheld nol
Oost-Duitse regering smokkelt
koffie naar West-Berlijn
HET NEDERLANDS IN INDONESIË
NOG ONMISBAAR
J
H
DINSDAG 19 FEBRUARI 1952
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
S
LANGS HET IJZEREN GORDIJN IV
Risico's rondom gefingeerde
afspraak met Grotewohl
(Van onze speciale verslaggever)
Berlin, Februari liet was omtrent zeven uur 's avonds. Ik kuierde
van de Amerikaanse sector via de P otzdamerplatz ln de Sowjet-atmos-
feer. Zwarthandelaren versperden aanvankelijk de weg: „Koffie tegen
Westmark
Volkspolit'ie „beschermde'' de handel en controleerde of het Westgeld
werd afgedragen aan de goed uitziende Slavische typen, „straatkassiers
van Karlshorst".
Achter my op het eindpunt van de Amerikaanse sector draaide hoog
boven de huizen de lichtkrant voor de Oost-Berljjners. Men moet echter
een heel eind in de Idpzigerstrasse zijn om te kunnen lezen, want de Oost-
Duitse democratie richtte vlak er voor, midden op de Potsdaminerplatz,
een hoog houten schot op met de inscriptie: „Het voordeligst koopt men
in de staatswinkels".
Waar Goering vroeger te pronk
liep, in het ministerie voor lucht
vaart, zetelt thans minister-president
Grotewohl en in een paleisje daar
naast de president der Duitse Volks
republiek, vader Pieck. Ik duwde
even aan de zware gesloten deur,
waarachter het donker was. Tegelij
kertijd ging binnen een flauw lichtje
aan en ik zag twee agenten zich te
rugtrekken achter een pilaar. Aan de
overkant ligt de zwart geblakerde
centrale van de Gestapo.
Als een bataljon in het gelid staan
Oost-Duitse vlaggen bezijden de in
gang tot de werkruimten van de mi
nister-president. Onder de zware,
stilhangende lappen, waarnaast in' de
donkerte stille mannen staan, be
gint het hart een tikje te bonzen,
vooral wanneer men er aan denkt
geen visum te hebben om in Berlijn te
mogen komen.
Desondanks stapte ik binnen en
loog tegen de eerste de beste volks-
politie-agent, dat ik by minister-pre
sident Grotewohl moest komen.
,,De minister-president is niet meer
hier".
„Dat kan niet!"
„Wilt U me dan volgen",
dat de muur hier en daar niet gans
voltooid was. Ik kon er dooihenen
glippen.
Toch is 'i zo
203
Toen de wetenschap nog in de kin
derschoenen stond en in het Westen
de eerste wetten ontdekt waren waar
mede veel van hel onbégrepene kon
worden verklaard, meenden talloze
over het paard getilde geleerden de
sleutel te hebben gevonden die op alle
sloten paste en waardoor alle gehei
men der schepping voor het leergierig
oog der mensen zouden komen open
te liggen. In dit opzicht gedroegen
deze mannen van wetenschap zich
al niet anders dan de jongen, die na
het verlaten van de middelbare school,
meent dat er weinig bestaat, dat hem
nog onbekend zou kunnen zijn.
Het inzicht in het leven leert echter
anders, en de gestage en moeizame
voortschrijding van de wetenschap
heeft de meesten wel doen inzien, dat
na het ontraadselen van één geheim
er twee, of drie of vele andere opdoe
men, zodat men, inplaats van een op
lossing een warnet van de moeilijkste
problemen heeft gekregen.
Maar vele van de eerste ontdekkers
meenden „het" gevonden te hebben en
gedroegen zich daar ook naar. Toen
op het einde van de achttiende eeuw
La Place zijn theorie over het ont-
STEEDS ANDERE
ZWIJGENDE MANNEN.
Ik passeerde in de hal twee tour
niquets. Naast de contrölerende be
ambte stond een toeziende burger.
Met mijn perskaart in de hand en de
agent naast my mocht ik door. Op
de trappen zag ik dezelfde zwijgende
mannen als buiten bij de vlaggen en
in de vele gangen, waar wij passeer
den. wandelden vele lieden van de
zelfde soort. De eerste agent gaf m|j
over aan een andere, deze aan een
derde, die my een deur opende
„Uw oproep moet een vergissing
zyn", zeide een magere juffrouw. „De
minister-president Is in Leipzig. Wie
heeft U hier besteld?"
„Een telefonische oproep van het
bureau van Here Eisler", loog lk.
„Ik zal het morgen onderzoeken.
Het spijt me".
Ik werd weer overgeleverd van
agent tot agent en de laatste bracht
my tot aan de vlaggen buiten. On
danks de zwygende. kijkende mannen
nam hij vijf sigaretten aan.
Ik had tenminste gezien, hoe het
er binnen uitzag.
Buiten volgde ik nu een muur van
minstens drie meter hoog. Er kwam
geen einde aan. Boven die muur zag
ik het enorme complex der regerings-
door JOH AN KUYPERS
gebouwen uitsteken. Ik liep zeker
reeds twee kilometer, toen ik merkte,
Amper stond ik een paar honderd
meter op een donker binnenplein, of
iemand riep:
„Wat doe je daar?"
„Ik moet naar de minister-presi
dent", antwoordde ik.
„Dan ben je verkeerd!" Er uit!"
Vijf minuten later strompelde ik op
een andere plaats weer over de sleu
ven van deze desolate vlakte.
„Wat doe je daar?"
„De weg zoeken naar de minister
president!"
„Heb ik je niet gezegd, dat je ver
keerd bent? Terug! Rechtsom!"
Maar ik ging links. En eerst veel
verder waagde ik een derde „inval".
KOFFIE
VOOR WEST-BERLIJN.
Ik kwam aan de achterkant van
een gebouw, waar men vrachtauto's
laadde. Vermoedend, wat hier aan de
hand was, deed ik alsof lk een bnl-
tenlandsc gast was by de Oost-Ber-
lijnse pers. Ik had te doen met sjou
wers en chauffeurs. Voor een handvol
sigaretten vernam lit dat er weer een
dikke twintig ton koffie naar West-
Berljjn gesmokkeld moest worden. In
Federatie is hel niet eens met
ontwerp Ziekenfondswet.
Voor afschaffing van het
couponsysteem.
De Federatie Verenigde Maatschap
pij Ziekenfondsen, waarbij 58 zieken
fondsen zijn aangesloten, die tezamen
45 van het totaal van 7.3 milfioen
ziekenfondsverzekerden vertegen
woordigt, heeft In een nota critlek
uitgeoefend op het onlangs gepubli
ceerde ontwerp ziekenfondswet.
De financiering der ziekenfonds
verzekering gebaseerd op de handha
ving van het onderscheid tussen
werknemers en anderen dan werk
nemers, dreigt volgens de federatie
met name voor de kleine zelfstandi
gen, gepenslonneerden en anderen tot
een hoogst onbevredigende en uit
zichtloze aangelegenheid te worden.
Handhaving in de wet van twee
soorten verzekerden acht de federa
tie onaanvaardbaar. Dc premiehef
fing op basis van de maatschappelijke
welstand van de verzekerde dient zo
veel mogelijk te worden benaderd,
terwijl het thans bestaande dure en
onpractische couponsysteem moet
worden afgeschaft.
De federatie ontkent de noodzaak
van het opnemen van werkgevers in
plaatselijke besturen der ziekenfond
sen. Ook een tot in bijzonderheden in
de wet voorgeschreven bestuurssa
menstelling wordt ontraden.
Terwijl in het wetsontwerp een
ziekenfondsraad van 47 leden is
opgenomen, waarbij aan de zieken
fondsen slechts negen zetels zijn toe
gewezen, acht de federatie een totaal
aantal van 30 leden voldoende,
In de nota is vervolgens een plei
dooi opgenomen voor opheffing van
het onderscheid tussen de loongrens
voor de verplicht verzekerden van
dit „regeringsgebouw" zetelde de 4925 en de inkomensgrens voor de
centrale van de „officiële zwarte han-
Verschillende malen moest lk on
der kettingen door. Zij sloten de weg
af. By de Spree moest lk mij langs
een houten schutting wringen. Zij
versperde de gehele weg. Behoudens
de hoofdingang, heeft de Oost-Duitse
regering alle toegangen gebarrica
deerd.
Toen ik tenslotte weer over de
Potsdamerplatz Westwaarts liep en
de kleine man hoorde venten „Koffie
tegen Westmark", zag ik duidelijker
dan ooit het gehele Oost-Duitse rege
ringssysteem als een zetbaas van
Moskou.
(Nadruk verboden).
vrijwillig verzekerden van 4000. De
ze discriminatie van de kleine zelf
standigen voor toetreding tot het
ziekenfonds wordt onaanvaardbaar
geacht en instelling van één uniform-
grens. onder de huidige omstandig
heden te stellen op 4925, wordt aan
bevolen.
Garan'iegrij-: baconvarkens
In verband met de verhoging van
de prijs van gedistribueerde voeder-
granen, heeft de minister van Land
bouw, Visserij en Voedselvoorziening
thans ook de nieuwe garantieprijs
voor de baconvarkens vastgesteld.
De oude garantieprijs voor de var
kenshouderij van 2,38 per kg ge
slacht gewicht is met ingang van 18
Februari met 0.16 aan duurder voer
verhoogd tot 2,54 per kg geslacht
gewicht, vermeerderd met kwaliteits
toeslagen van resp. 0.03 en 0.06
voor tweede en eerste kwaliteit ba
con.
De stryd tegen de Illegale handel in Berlyn biyft vruchteloos, zo lang de
grensstructuur zo abnormaal is. Erezijn wegen, die van het Westen naar
het Westen een paar honderd meter door het Oosten gaan, zoals de
Reinickcdorferchaussee.
Slachtoffer van moord
aanslag overleden.
HET MYSTERIE VAN HET BOEK,
DE HAMER EN DE SHAWL
Een 62-jarige vrouw uit de Bollen-
hofsestraat te Utrecht, op wie 6 Fe
bruari j.l. in haar woning door een
staan der wereld aan Napoleon uit- onbekende man een moordaanslag
eenzette en de keizer hem vroeg, hoe werd gepleegd, is Zondag in het
hij zich de werkzaamheid van God in stads- en Academisch Ziekenhuis
deze theorie dacht, sprak La Place de te Utrecht overleden. De vrouw was
bekende woorden: „Sire, God is voor zwaar mishandeld,
my een volkomen overbodige hypo- De Nederlandse recherche speurt
these". De filosoof Kant toonde zich nog steeds naar de dader van de
al niet minder verwaten door zijn uit- moordaanslag, maar tot nog toe zon-
lating: „Geef mij materie, en ik zal der succes. De moordenaar heeft in
U aantonen hoe een wereld ontstaat". het huis van het slachtoffer een boek,
3rtT-irt i
Ook de woorden van de Franse che
micus Berthelotdie in het begin van
deze eeuw stierf, spreken voor zich
zelf: Opdat de wetenschap niet ver
snippert in allerlei specialisterij, moet
men hersens hebben, die capabel zijn
om haar in haar geheel te omvatten.
Zulk een stel hersens meen ik te heb
ben; ik vrees dat ik de laatste ben".
Van hem is tevens de uitspraak af
komstig dat de wetenschap geen ge
heimen meer kende, hetgeen voor een
vijftig jaar oude uitspraak op het mo
ment dat de wetenschap zich niet
wenden of keren kan vanwege de on
opgeloste raadselen, enigszins be
vreemdend klinkt.
Zo zou men kunnen doorgaan.
Haeckel was er van overtuigd dat hij
het vraagstuk der menselijke afstam
ming had opgelost, terwijl deze hoog-
draver in de moderne' tijd alleen met
de nodige verontschuldigingen wordt,
aannehaald. Renan meende een eeuw
geleden dat alleen de wetenschap de
eeuwiae problemen voor de mens kan
oplossen. Büchner. Vogt, Moleschott,
e.a.. konden geen enkel mysterie meer
ontdekken in het denken van de mens,
hu zij het door chemische reacties
wisten te verklarenen Renan meen
de pen eeuw geleden reeds dat de we
tenschap genoeg vorderingen had ge
maakt om voor alle mensen één ge-
lonisbelijdenis te kunnen opstellen!
Noa meer voorbeelden zou te veel
- plaatsruimte vergenVoor de meeste
geleerden is deze tijd van grenzeloze
overschatting gelukkig voorbij en
heeft het vele weten plaats ingeruimd
aan het besef van eigen ontoereikend
heid.
Laat ik U ter afwisseling weer eens
een bioloaische bijzonderheid voorstel,
len. t.w. een krab van bijna vier me
ter lengte.
H. Pétillon.
een hamer en een shawl achtergela
ten. Dat boek een raadsel apart
bevat de memoires van de Amster
damse politiecommissaris Voorde
wind: „De Commissaris vertelt ver
der". De dader was haar het boek
komen brengén voor haar man.
Belgische natuurliefhebbers
tegen kazernebouw
te Ossendrecht.
William li. riraper Ur jiiu.., .erw-
genwoordiger van president Truman
fn Europa, ile de besprekingen van
de Atlantische Baad in Lissabon zal
bijwonen.
Radiotoespraak van
H.M. de Koningin.
Hedenavond om 20.05 uur zal H-
M. de Koningin via de beide Hilver-
sumse zenders het woord richten tot
het Nederlandse volk naar aanleiding
van de uitgifte van de nationale le
ningen voor de woningbouw.
Keeper doodgevroren
gevonden in de sneeuw.
Het lichaam van de 28-jarige Duit
se keeper Hans Ludwig, die na het
spelen van een wedstryd, een week
geleden, vermist werd, is gevonden
in de sneeuw even buiten zyn woon
plaats Bad Steben, bij de Westduitse
grens De politie neemt aan dat Lud
wig de weg is kwijt geraakt toen hij
na de wedstryd huiswaarts ging.
Door vermoeidheid overvallen is hy
doodgevroren in de sneeuw.
Indonesisch kabinet zou tot
Maart aanblijven.
Heden zal het Indonesisch kabi
net bijeenkomen om over zyn eigen
positie te spreken, in het licht van
het advies van de op één na grootste
regeringsparty, de P.N.I., aan de re
gering om haar mandaat terug te ge
ven. Waarnemers spraken Maandag
ochtend de verwachting uit, dat de
regering zal aanblijven tenminste tot
begin Maart, ook al in verband met
de aan de gang zijnde besprekingen
in Den Haag.
„BAHASA INDONESIA" EEN TE JONGE TAAL
De sleutel naar het domein der wetenschap
Djakarta, Februari De voorzitter van de geneeskundige faculteit te
Soerabaja, prof. dr. Sjaaf, heeft onlangs een verklaring afgelegd waarin
hij moest toegeven dat de Nederlandse taal voorlopig een onmisbaar in
strument op de Indonesische Universiteiten blijft. Het woord „toegeven"
is hier met opzet gebruikt, want deze hoogleraar heeft oorspronkelijk na
gestreefd om alleen het Engels en het Indonesisch als voertaal bij het hoger
onderwijs toe te laten.
Er zyn allerlei redenen, waarom
het oorspronkelijk denkbeeld der In
donesische nationalisten om de taal,
waaraan zoveel koloniale herinnerin
gen (en sentimenten) kleven, uit het
verkeer te doen verdwijnen, voorlopig
tot mislukkig gedoemd bly'kt. Daar
is in de eerste plaats het onderwijs
in al zijn phasen. Men beschikt nog
steeds niet over goede en deskundi
ge geschreven leerboeken in de „Ba-
De Belgische vereniging van na- hassa Indonesia" (de Indonesische
tuur- en stedenschoon heeft tijdens nationale taal). Zulks is niet enkel
een te Antwerpen gehouden persoon- het gevolg van gebrek aan sclirijven-
ferentie stelling genomen tegen de de paedagogen, hoewel deze factor
Nederlandse militaire plannen om te zeker een aanzienlyke rol speelt,
Ossendrecht in Zuid-West-Brabant j maar manco wordt mede veroor-
een kazerne te bouwen. In de onmid- Jaa« doo.bepaa demoe,l,kheden,
dell\jke nabijheid van dc kazerne zijn jjgj? Bahaïïa ihdonSa' if£a-
7sn ha hr>=- on hoWscrmnrion ivnnr- fin Die?.lr ue „rsanassa Indonesia is na
melijk nog een zeer jonge volkstaal,
die zich dagelijks meer ontwikkelt,
maar welker groei zich op een te on-
...VCr.— e— t,.«
750 ha bos- en heidegronden voor 80
pet particulier bezit van Belgische
grootgrondbezitters), bestemd om
tot oefenterrein, te dienen. De gron
den zullen van de Belgen worden ge
huurd. De Belgische vereniging acht
door deze plannen het voortbestaan
natuurlijke wijze voltrekt om in het
dagelijks gebruik nu reeds een zeke
re populariteit te genieten. Het klinkt
raar, maar in werkelijkheid zyn er
van het grote natuurreservaat „De J maar heel weinig Indonesiërs, die...
Kalmthoutse heide" ernstig bedreigd, de Bahassa Indonesia, de eigen volks-
De Belgische vereniging verwijt taal, beheersen.
Nederland, dat hier onelegant is op- Waar men voor de oorlog in het
getreden. Er zou n.l. geen enkel over-I intellectueel Indonesisch milieu ge-
leg zijn gepleegd. wend was Nederlands te spreken en
20. Tegen de avond van de volgende dag liep
de MM5 van schipper Hein Haring weer binnen.
Er stonden wat manden met scholletjes en bot
op het dek, maar véél scheen de MM 5 toch niet
gevangen te hebben. Nochtans was schipper Ha
ring in een hemels humeur. „G'navond sluismees-
ter", riep hg vroiyk. „Ik ben blij te zien dat ze je
nog niet van je bed gelicht hebben". Jimmy
Brown lachte maar 'n beetje. „Ik ben ook niet
van plan, dat zo maar goed te vinden", riep hij
terug. Tijdens het schutten klauterde schipper
Haring weer aan wal om, zoals hjj zei, even de
stramme benen te strekken. En natuurlijk kwam
hij een praatje met Jimmy maken. Eerst over de
vangst, waarover hij tóch niet ontevreden was,
daarna over het weer. „Er komt 'n flinke stoot
wind vannacht", zei hij en tenslotte pakte hij
Jimmy by een knoop van diens jekker en zei
vertrouwelijk: „Hoor 's meester, ik zou 't verdu
veld jammer vinden als jy ook het slachtoffer
werd van je plicht en daarom kan lk je maar één
raad geven: als je 's nachts hier in de omgeving
van de sluis iets verdachts denkt te horen, draai
je dan lekker om in je kooi en slaap verder. Be
moei je er niet mee. Sla die raad nou niet ln de
wind, maar hou je aan mijn woorden I"
vele studenten nog steeds uit die
kringen afkomstig zyn, geven de stu
derende jongelui vrijwel allen de voor
keur aan het gebruik van de Neder
landse taal. Zij hebben die als hun
Moedertaal leren gebruiken, zy den
ken in het Nederlands en mirabile
dictu het „Indonesisch" is voor
het merendeel hunner nog evenzeer
een „vreemde taall als bijvoorbeeld
het Engels.
Een andere reden, die er toe bij
draagt dat de Nederlandse taal nog
niet wordt verdrongen, ligt in het
brek aan voldoende Indonesisi
door WILLEM BRANDT
krachten voor het middelbaar en ho
ger onderwijs. Men is voor een deel
op Nederlandse docenten aangewe
zen. Men zal zich afvragen: waarom
nu juist Nederlanders, men zou by-
voorbeeld Engelsen kunnen nemen,
of Duitsers. Maar men heeft de er
varing, dat Nederlandse krachten
niet alleen de goedkoopste zijn, maar
ook de ijverigste en daarom genieten
de Nederlanders veelal de voorkeur.
Op de middelbare school moeten die
wel in Indonesisch les geven, doch
waar daarbij Nederlandse leerboek
jes in gebruik zijn, ligt het voor de
hand, dat de leerlingen daarin Voort
durend geoefend blijven. Het is bo
vendien al meermalen voorgekomen,
dat van de zijde van M:0.-scholieren
requesten bij het Departement van
Onderwijs zyn ingediend om het ge
hele onderwys weer ln het Neder
lands te doen plaats vinden. De na
tionale taal, wordt dan betoogd,
biedt door gebrek aan lectuur en
buitenlandse studiemogeiykheden nog
altijd geen „uitzicht op de wereld" en
isoleert de Indonesische geest. Vele
Indonesische jongelui achten „Leiden"
nog altijd als een wetenschappelijk
ideaal, dat de moeite waard is om te
worden nagestreefd en waarvoor het
instrument van de Nederlandse taal
nu eenmaal onmisbaar blijft.
Bij het verzwakken der anti-Ne
derlandse sentimenten gaan de laat
ste tijd steeds meer stemmen op om
de Nederlandse taal ln Indonesië niet
geforceerd in de ban te doen, gelijk
oospronkelijk de bedoeling van vele
nationalistische „die-hards" is ge
weest. Al zal op de lange duur de na
tionale taal, de bahassa Indonesia,
het Nederlands wel totaal gaan ver
dringen (dit Is een natuurlijk ver
loop), de taal der lage landen speelt
thans nog altijd een grote rol en zal
dit voorlopig ook wel blijven doen
Ziehier een factor die de culturele
uitwisseling aanzienlijk vergemakke
lijkt en daarom van niet. te onder
schatten betekenis la!
(Nadruk verboden)
Het wereldgebeuren
Lissabon
oewel de onverwachte wending
ten goede in dc Franse volks
vertegenwoordiging opnieuw
enige hoopvolle perspectieven heeft
geopend voor de bijeenkomst van de
Atlantische Raad in Lissabon, kan
men toch niet ontkennen, dat verte
genwoordigers der twaalf met Grie
kenland en Turkije zelfs al veertien
landen voor menig moeilijk probleem
gesteld zuilen worden en dat het nog
zeer de vraag is of men over een week
zal kunnen zeggen, dat deze N.A.T.O.-
conferentie meer practische resultaten
heeft opgeleverd dan die van
Ottawa en Rome. Ottawa (September
1951) werd immers overheerst door de
strijd tussen militairen en politici,
waarbij het vooral ging over de vraag
of de Noord-Atlantische samenwer
king niet veel verder moest gaan dan
alleen op militair terrein. Er kwam
inderdaad een verklaring uit de bus,
welke als basis zou kunnen dienen
voor de opbouw vaD een Atlantische
gemeenschap, maar erg positief was
die tocb nog niet men sprak na af
loop zelfs van een „roekeloze voor
zichtigheid". welke op dit punt aan
de conferentietafel was betracht
zodat met de uitnodiging aan Grie
kenland en Turkije om door hun toe
treding het front aan de Zuidelijke
flank te versterken in de eerste plaats
toch het militaire standpunt had ge
zegevierd.
In Rome werden daarna vooral mi
litair-technische kwesties behandeld,
waardoor eigenlijk weinig meer werd
bereikt dan de vaststelling van een
werkprogramma, dat het geoefend en
bewapend op de been brengen van
veertig divisies in 1953 voor de pact-
landen moet mogelijk maken.
Aan één kwestie kon men ook in
Rome nog geen definitieve op
lossing geven: het Europese le
ger. En het is natuurlijk ai evenzeer
een volkomen open vraag of men daar
in Lissabon nu wèl in zal slagen. In
dit probleem verschuilt zich immers de
nog altijd voortknagende tegenstelling
tussen Frankrijk en Duitsland en er
zal ongetwijfeld heel wat Amerikaan
se „druk" nodig zijn om deze oude
tegenstanders zover in het gareel te
krijgen, dat zij als wapenbroeders
naast en met elkaar in het Europese
leger hun plaats zullen innemen. Dat
Amerika bij de besprekingen in Lis
sabon o.a. vertegenwoordigd wordt
door William Draper, de nieuwe chef
van de militaire en economische hulp
organisatie in Europa, is in dit op
zicht zeker belangrijk. Draper heeft
immers niet alleen goede relaties in
Duitsland, maar hij staat bovendien
bekend als iemand, voor wie de mili
taire noodzakelijkheid in den regel
zwaarder weegt dan de diplomatieke
voorzichtigheid.
Overigens kan men veilig aanne
men, dat zelfs wanneer Lissabon ein
delijk een definitief accoord over het
Europese leger zou opleveren, ook
daarna de Frans-Duitse controverse
voelbaar zal blijven als een voortdu
rend punt van wrijving, dat het wel
zeer moeilijk zal maken de nieuwe
machine terstond soepel te laten lo
pen.
Behalve de kwestie van de Euro
pese Defensie-Gemeenschap, waar
aan ook nog verbonden Is die van
de verhouding van het Europees le
ger tot de NAT.O., komen in Lissa
bon nog verschillende andere kwesties
aan de orde. waarvan de reorganisa
tie van de NAT.O,, die als het er op
aankomt snel en doeltreffend moet
kunnen ingrijpen, wellicht de belang
rijkste is. Op het ogenblik loopt het
N.A.T.O.-werk beslist over te veel
schijven en daarin wil men verande
ring brengen. Een ander punt is het
rapport van de commissie-Harriman
(de „drie wijze mannen") over het
geen militair wenselijk en economisch
mogelijk is.
Deze beide aspecten aan elkaar
aan te passen, is een taak die zeker
niet licht mag worden opgevat. Ook
over de mogelijkheden van reorga
nisatie, die vanzelfsprekend nauw
verband houden met de financiële-
en economische aspecten, heeft de
commissie-Harriman overigens een
advies uitgebracht, dat eveneens ter
tafel zal komen.
probleem-I
besprekingen, welke de laatste da
gen in Londen reeds op het hoogste
niveau zijn voorbereid dan zal
men moeten vaststellen, dat de con
ferentie te Lissabon inderdaad weer
voor een zeer moeilijke taak wordt
gesteld. De Amerikaanse minister van
buitenlandse zaken. Dean Acheson,
heeft er vorige week nog op gewezen,
dat men het succes van een dergelijke
conferentie niet uitsluitend mag af
wegen naar de onmiddellijk tast
bare resultaten, die men uit een slot
communiqué kan aflezen. Belangrijk
is. dat er gestaag vorderingen worden
gemaakt en dat, alle tegenslagen en
mislukkingen ten spijt, de organisatie
van de Westerse gemeenschap zich
toch steeds duidelijker begint af te
tekenen, ook al zijn we nog lang niet
aan een Atlantische, of zelfs maar
Europese federatie toe.
Arsenicum en oude kant
Twaalf mensen vergiftigd.
Woensdag begint te Poitiers het
proces tegen de 56-jarige weduwe
Marie Besnard, die verzot is op grote
hoeden en kanten kragen eD er van
wordt verdacht twee echtgenoten,
een schoonmoeder, een schoonvader,
twee schoonzusters, twee nichten, een
tante, haar beide ouders en een
vriend van de familie door arsenicum
om het leven te hebben gebracht Al
deze personen waren in de loop van
15 jaar een onverwachte dood ge
storven. Men begon tegen Marie Bes
nard, die in haar familie bekend
stond als „een moeder voor leder,
die vriendelykheid om zich ver
spreidt", verdenking te koesteren,
toen haar tweede echtgenoot overleed
na het eten van door haar bereide
soep. Men vond in haar boerderij fles
sen vergif, een samenstelling van ar
senicum. die bestemd was voor het
doden van coloradokevers. Stuk voor
stuk werden de lijken van haar ver
wanten opgegraven en deze bleken
alle arsenicum te bevatten.
Marie Besnard werd in Juli 1949
gearresteerd, Zy Is nog steeds een en
al vriendelijkheid en vertelt aan de
bezoekers: „Iedere nacht bik ik voor
mijn geliefde afgestorvenen".