c C JIMMY BROWN, sportheld nol Oost-Duitse regering smokkelt koffie naar West-Berlijn HET NEDERLANDS IN INDONESIË NOG ONMISBAAR J H DINSDAG 19 FEBRUARI 1952 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT S LANGS HET IJZEREN GORDIJN IV Risico's rondom gefingeerde afspraak met Grotewohl (Van onze speciale verslaggever) Berlin, Februari liet was omtrent zeven uur 's avonds. Ik kuierde van de Amerikaanse sector via de P otzdamerplatz ln de Sowjet-atmos- feer. Zwarthandelaren versperden aanvankelijk de weg: „Koffie tegen Westmark Volkspolit'ie „beschermde'' de handel en controleerde of het Westgeld werd afgedragen aan de goed uitziende Slavische typen, „straatkassiers van Karlshorst". Achter my op het eindpunt van de Amerikaanse sector draaide hoog boven de huizen de lichtkrant voor de Oost-Berljjners. Men moet echter een heel eind in de Idpzigerstrasse zijn om te kunnen lezen, want de Oost- Duitse democratie richtte vlak er voor, midden op de Potsdaminerplatz, een hoog houten schot op met de inscriptie: „Het voordeligst koopt men in de staatswinkels". Waar Goering vroeger te pronk liep, in het ministerie voor lucht vaart, zetelt thans minister-president Grotewohl en in een paleisje daar naast de president der Duitse Volks republiek, vader Pieck. Ik duwde even aan de zware gesloten deur, waarachter het donker was. Tegelij kertijd ging binnen een flauw lichtje aan en ik zag twee agenten zich te rugtrekken achter een pilaar. Aan de overkant ligt de zwart geblakerde centrale van de Gestapo. Als een bataljon in het gelid staan Oost-Duitse vlaggen bezijden de in gang tot de werkruimten van de mi nister-president. Onder de zware, stilhangende lappen, waarnaast in' de donkerte stille mannen staan, be gint het hart een tikje te bonzen, vooral wanneer men er aan denkt geen visum te hebben om in Berlijn te mogen komen. Desondanks stapte ik binnen en loog tegen de eerste de beste volks- politie-agent, dat ik by minister-pre sident Grotewohl moest komen. ,,De minister-president is niet meer hier". „Dat kan niet!" „Wilt U me dan volgen", dat de muur hier en daar niet gans voltooid was. Ik kon er dooihenen glippen. Toch is 'i zo 203 Toen de wetenschap nog in de kin derschoenen stond en in het Westen de eerste wetten ontdekt waren waar mede veel van hel onbégrepene kon worden verklaard, meenden talloze over het paard getilde geleerden de sleutel te hebben gevonden die op alle sloten paste en waardoor alle gehei men der schepping voor het leergierig oog der mensen zouden komen open te liggen. In dit opzicht gedroegen deze mannen van wetenschap zich al niet anders dan de jongen, die na het verlaten van de middelbare school, meent dat er weinig bestaat, dat hem nog onbekend zou kunnen zijn. Het inzicht in het leven leert echter anders, en de gestage en moeizame voortschrijding van de wetenschap heeft de meesten wel doen inzien, dat na het ontraadselen van één geheim er twee, of drie of vele andere opdoe men, zodat men, inplaats van een op lossing een warnet van de moeilijkste problemen heeft gekregen. Maar vele van de eerste ontdekkers meenden „het" gevonden te hebben en gedroegen zich daar ook naar. Toen op het einde van de achttiende eeuw La Place zijn theorie over het ont- STEEDS ANDERE ZWIJGENDE MANNEN. Ik passeerde in de hal twee tour niquets. Naast de contrölerende be ambte stond een toeziende burger. Met mijn perskaart in de hand en de agent naast my mocht ik door. Op de trappen zag ik dezelfde zwijgende mannen als buiten bij de vlaggen en in de vele gangen, waar wij passeer den. wandelden vele lieden van de zelfde soort. De eerste agent gaf m|j over aan een andere, deze aan een derde, die my een deur opende „Uw oproep moet een vergissing zyn", zeide een magere juffrouw. „De minister-president Is in Leipzig. Wie heeft U hier besteld?" „Een telefonische oproep van het bureau van Here Eisler", loog lk. „Ik zal het morgen onderzoeken. Het spijt me". Ik werd weer overgeleverd van agent tot agent en de laatste bracht my tot aan de vlaggen buiten. On danks de zwygende. kijkende mannen nam hij vijf sigaretten aan. Ik had tenminste gezien, hoe het er binnen uitzag. Buiten volgde ik nu een muur van minstens drie meter hoog. Er kwam geen einde aan. Boven die muur zag ik het enorme complex der regerings- door JOH AN KUYPERS gebouwen uitsteken. Ik liep zeker reeds twee kilometer, toen ik merkte, Amper stond ik een paar honderd meter op een donker binnenplein, of iemand riep: „Wat doe je daar?" „Ik moet naar de minister-presi dent", antwoordde ik. „Dan ben je verkeerd!" Er uit!" Vijf minuten later strompelde ik op een andere plaats weer over de sleu ven van deze desolate vlakte. „Wat doe je daar?" „De weg zoeken naar de minister president!" „Heb ik je niet gezegd, dat je ver keerd bent? Terug! Rechtsom!" Maar ik ging links. En eerst veel verder waagde ik een derde „inval". KOFFIE VOOR WEST-BERLIJN. Ik kwam aan de achterkant van een gebouw, waar men vrachtauto's laadde. Vermoedend, wat hier aan de hand was, deed ik alsof lk een bnl- tenlandsc gast was by de Oost-Ber- lijnse pers. Ik had te doen met sjou wers en chauffeurs. Voor een handvol sigaretten vernam lit dat er weer een dikke twintig ton koffie naar West- Berljjn gesmokkeld moest worden. In Federatie is hel niet eens met ontwerp Ziekenfondswet. Voor afschaffing van het couponsysteem. De Federatie Verenigde Maatschap pij Ziekenfondsen, waarbij 58 zieken fondsen zijn aangesloten, die tezamen 45 van het totaal van 7.3 milfioen ziekenfondsverzekerden vertegen woordigt, heeft In een nota critlek uitgeoefend op het onlangs gepubli ceerde ontwerp ziekenfondswet. De financiering der ziekenfonds verzekering gebaseerd op de handha ving van het onderscheid tussen werknemers en anderen dan werk nemers, dreigt volgens de federatie met name voor de kleine zelfstandi gen, gepenslonneerden en anderen tot een hoogst onbevredigende en uit zichtloze aangelegenheid te worden. Handhaving in de wet van twee soorten verzekerden acht de federa tie onaanvaardbaar. Dc premiehef fing op basis van de maatschappelijke welstand van de verzekerde dient zo veel mogelijk te worden benaderd, terwijl het thans bestaande dure en onpractische couponsysteem moet worden afgeschaft. De federatie ontkent de noodzaak van het opnemen van werkgevers in plaatselijke besturen der ziekenfond sen. Ook een tot in bijzonderheden in de wet voorgeschreven bestuurssa menstelling wordt ontraden. Terwijl in het wetsontwerp een ziekenfondsraad van 47 leden is opgenomen, waarbij aan de zieken fondsen slechts negen zetels zijn toe gewezen, acht de federatie een totaal aantal van 30 leden voldoende, In de nota is vervolgens een plei dooi opgenomen voor opheffing van het onderscheid tussen de loongrens voor de verplicht verzekerden van dit „regeringsgebouw" zetelde de 4925 en de inkomensgrens voor de centrale van de „officiële zwarte han- Verschillende malen moest lk on der kettingen door. Zij sloten de weg af. By de Spree moest lk mij langs een houten schutting wringen. Zij versperde de gehele weg. Behoudens de hoofdingang, heeft de Oost-Duitse regering alle toegangen gebarrica deerd. Toen ik tenslotte weer over de Potsdamerplatz Westwaarts liep en de kleine man hoorde venten „Koffie tegen Westmark", zag ik duidelijker dan ooit het gehele Oost-Duitse rege ringssysteem als een zetbaas van Moskou. (Nadruk verboden). vrijwillig verzekerden van 4000. De ze discriminatie van de kleine zelf standigen voor toetreding tot het ziekenfonds wordt onaanvaardbaar geacht en instelling van één uniform- grens. onder de huidige omstandig heden te stellen op 4925, wordt aan bevolen. Garan'iegrij-: baconvarkens In verband met de verhoging van de prijs van gedistribueerde voeder- granen, heeft de minister van Land bouw, Visserij en Voedselvoorziening thans ook de nieuwe garantieprijs voor de baconvarkens vastgesteld. De oude garantieprijs voor de var kenshouderij van 2,38 per kg ge slacht gewicht is met ingang van 18 Februari met 0.16 aan duurder voer verhoogd tot 2,54 per kg geslacht gewicht, vermeerderd met kwaliteits toeslagen van resp. 0.03 en 0.06 voor tweede en eerste kwaliteit ba con. De stryd tegen de Illegale handel in Berlyn biyft vruchteloos, zo lang de grensstructuur zo abnormaal is. Erezijn wegen, die van het Westen naar het Westen een paar honderd meter door het Oosten gaan, zoals de Reinickcdorferchaussee. Slachtoffer van moord aanslag overleden. HET MYSTERIE VAN HET BOEK, DE HAMER EN DE SHAWL Een 62-jarige vrouw uit de Bollen- hofsestraat te Utrecht, op wie 6 Fe bruari j.l. in haar woning door een staan der wereld aan Napoleon uit- onbekende man een moordaanslag eenzette en de keizer hem vroeg, hoe werd gepleegd, is Zondag in het hij zich de werkzaamheid van God in stads- en Academisch Ziekenhuis deze theorie dacht, sprak La Place de te Utrecht overleden. De vrouw was bekende woorden: „Sire, God is voor zwaar mishandeld, my een volkomen overbodige hypo- De Nederlandse recherche speurt these". De filosoof Kant toonde zich nog steeds naar de dader van de al niet minder verwaten door zijn uit- moordaanslag, maar tot nog toe zon- lating: „Geef mij materie, en ik zal der succes. De moordenaar heeft in U aantonen hoe een wereld ontstaat". het huis van het slachtoffer een boek, 3rtT-irt i Ook de woorden van de Franse che micus Berthelotdie in het begin van deze eeuw stierf, spreken voor zich zelf: Opdat de wetenschap niet ver snippert in allerlei specialisterij, moet men hersens hebben, die capabel zijn om haar in haar geheel te omvatten. Zulk een stel hersens meen ik te heb ben; ik vrees dat ik de laatste ben". Van hem is tevens de uitspraak af komstig dat de wetenschap geen ge heimen meer kende, hetgeen voor een vijftig jaar oude uitspraak op het mo ment dat de wetenschap zich niet wenden of keren kan vanwege de on opgeloste raadselen, enigszins be vreemdend klinkt. Zo zou men kunnen doorgaan. Haeckel was er van overtuigd dat hij het vraagstuk der menselijke afstam ming had opgelost, terwijl deze hoog- draver in de moderne' tijd alleen met de nodige verontschuldigingen wordt, aannehaald. Renan meende een eeuw geleden dat alleen de wetenschap de eeuwiae problemen voor de mens kan oplossen. Büchner. Vogt, Moleschott, e.a.. konden geen enkel mysterie meer ontdekken in het denken van de mens, hu zij het door chemische reacties wisten te verklarenen Renan meen de pen eeuw geleden reeds dat de we tenschap genoeg vorderingen had ge maakt om voor alle mensen één ge- lonisbelijdenis te kunnen opstellen! Noa meer voorbeelden zou te veel - plaatsruimte vergenVoor de meeste geleerden is deze tijd van grenzeloze overschatting gelukkig voorbij en heeft het vele weten plaats ingeruimd aan het besef van eigen ontoereikend heid. Laat ik U ter afwisseling weer eens een bioloaische bijzonderheid voorstel, len. t.w. een krab van bijna vier me ter lengte. H. Pétillon. een hamer en een shawl achtergela ten. Dat boek een raadsel apart bevat de memoires van de Amster damse politiecommissaris Voorde wind: „De Commissaris vertelt ver der". De dader was haar het boek komen brengén voor haar man. Belgische natuurliefhebbers tegen kazernebouw te Ossendrecht. William li. riraper Ur jiiu.., .erw- genwoordiger van president Truman fn Europa, ile de besprekingen van de Atlantische Baad in Lissabon zal bijwonen. Radiotoespraak van H.M. de Koningin. Hedenavond om 20.05 uur zal H- M. de Koningin via de beide Hilver- sumse zenders het woord richten tot het Nederlandse volk naar aanleiding van de uitgifte van de nationale le ningen voor de woningbouw. Keeper doodgevroren gevonden in de sneeuw. Het lichaam van de 28-jarige Duit se keeper Hans Ludwig, die na het spelen van een wedstryd, een week geleden, vermist werd, is gevonden in de sneeuw even buiten zyn woon plaats Bad Steben, bij de Westduitse grens De politie neemt aan dat Lud wig de weg is kwijt geraakt toen hij na de wedstryd huiswaarts ging. Door vermoeidheid overvallen is hy doodgevroren in de sneeuw. Indonesisch kabinet zou tot Maart aanblijven. Heden zal het Indonesisch kabi net bijeenkomen om over zyn eigen positie te spreken, in het licht van het advies van de op één na grootste regeringsparty, de P.N.I., aan de re gering om haar mandaat terug te ge ven. Waarnemers spraken Maandag ochtend de verwachting uit, dat de regering zal aanblijven tenminste tot begin Maart, ook al in verband met de aan de gang zijnde besprekingen in Den Haag. „BAHASA INDONESIA" EEN TE JONGE TAAL De sleutel naar het domein der wetenschap Djakarta, Februari De voorzitter van de geneeskundige faculteit te Soerabaja, prof. dr. Sjaaf, heeft onlangs een verklaring afgelegd waarin hij moest toegeven dat de Nederlandse taal voorlopig een onmisbaar in strument op de Indonesische Universiteiten blijft. Het woord „toegeven" is hier met opzet gebruikt, want deze hoogleraar heeft oorspronkelijk na gestreefd om alleen het Engels en het Indonesisch als voertaal bij het hoger onderwijs toe te laten. Er zyn allerlei redenen, waarom het oorspronkelijk denkbeeld der In donesische nationalisten om de taal, waaraan zoveel koloniale herinnerin gen (en sentimenten) kleven, uit het verkeer te doen verdwijnen, voorlopig tot mislukkig gedoemd bly'kt. Daar is in de eerste plaats het onderwijs in al zijn phasen. Men beschikt nog steeds niet over goede en deskundi ge geschreven leerboeken in de „Ba- De Belgische vereniging van na- hassa Indonesia" (de Indonesische tuur- en stedenschoon heeft tijdens nationale taal). Zulks is niet enkel een te Antwerpen gehouden persoon- het gevolg van gebrek aan sclirijven- ferentie stelling genomen tegen de de paedagogen, hoewel deze factor Nederlandse militaire plannen om te zeker een aanzienlyke rol speelt, Ossendrecht in Zuid-West-Brabant j maar manco wordt mede veroor- een kazerne te bouwen. In de onmid- Jaa« doo.bepaa demoe,l,kheden, dell\jke nabijheid van dc kazerne zijn jjgj? Bahaïïa ihdonSa' if£a- 7sn ha hr>=- on hoWscrmnrion ivnnr- fin Die?.lr ue „rsanassa Indonesia is na melijk nog een zeer jonge volkstaal, die zich dagelijks meer ontwikkelt, maar welker groei zich op een te on- ...VCr.— e— t,.« 750 ha bos- en heidegronden voor 80 pet particulier bezit van Belgische grootgrondbezitters), bestemd om tot oefenterrein, te dienen. De gron den zullen van de Belgen worden ge huurd. De Belgische vereniging acht door deze plannen het voortbestaan natuurlijke wijze voltrekt om in het dagelijks gebruik nu reeds een zeke re populariteit te genieten. Het klinkt raar, maar in werkelijkheid zyn er van het grote natuurreservaat „De J maar heel weinig Indonesiërs, die... Kalmthoutse heide" ernstig bedreigd, de Bahassa Indonesia, de eigen volks- De Belgische vereniging verwijt taal, beheersen. Nederland, dat hier onelegant is op- Waar men voor de oorlog in het getreden. Er zou n.l. geen enkel over-I intellectueel Indonesisch milieu ge- leg zijn gepleegd. wend was Nederlands te spreken en 20. Tegen de avond van de volgende dag liep de MM5 van schipper Hein Haring weer binnen. Er stonden wat manden met scholletjes en bot op het dek, maar véél scheen de MM 5 toch niet gevangen te hebben. Nochtans was schipper Ha ring in een hemels humeur. „G'navond sluismees- ter", riep hg vroiyk. „Ik ben blij te zien dat ze je nog niet van je bed gelicht hebben". Jimmy Brown lachte maar 'n beetje. „Ik ben ook niet van plan, dat zo maar goed te vinden", riep hij terug. Tijdens het schutten klauterde schipper Haring weer aan wal om, zoals hjj zei, even de stramme benen te strekken. En natuurlijk kwam hij een praatje met Jimmy maken. Eerst over de vangst, waarover hij tóch niet ontevreden was, daarna over het weer. „Er komt 'n flinke stoot wind vannacht", zei hij en tenslotte pakte hij Jimmy by een knoop van diens jekker en zei vertrouwelijk: „Hoor 's meester, ik zou 't verdu veld jammer vinden als jy ook het slachtoffer werd van je plicht en daarom kan lk je maar één raad geven: als je 's nachts hier in de omgeving van de sluis iets verdachts denkt te horen, draai je dan lekker om in je kooi en slaap verder. Be moei je er niet mee. Sla die raad nou niet ln de wind, maar hou je aan mijn woorden I" vele studenten nog steeds uit die kringen afkomstig zyn, geven de stu derende jongelui vrijwel allen de voor keur aan het gebruik van de Neder landse taal. Zij hebben die als hun Moedertaal leren gebruiken, zy den ken in het Nederlands en mirabile dictu het „Indonesisch" is voor het merendeel hunner nog evenzeer een „vreemde taall als bijvoorbeeld het Engels. Een andere reden, die er toe bij draagt dat de Nederlandse taal nog niet wordt verdrongen, ligt in het brek aan voldoende Indonesisi door WILLEM BRANDT krachten voor het middelbaar en ho ger onderwijs. Men is voor een deel op Nederlandse docenten aangewe zen. Men zal zich afvragen: waarom nu juist Nederlanders, men zou by- voorbeeld Engelsen kunnen nemen, of Duitsers. Maar men heeft de er varing, dat Nederlandse krachten niet alleen de goedkoopste zijn, maar ook de ijverigste en daarom genieten de Nederlanders veelal de voorkeur. Op de middelbare school moeten die wel in Indonesisch les geven, doch waar daarbij Nederlandse leerboek jes in gebruik zijn, ligt het voor de hand, dat de leerlingen daarin Voort durend geoefend blijven. Het is bo vendien al meermalen voorgekomen, dat van de zijde van M:0.-scholieren requesten bij het Departement van Onderwijs zyn ingediend om het ge hele onderwys weer ln het Neder lands te doen plaats vinden. De na tionale taal, wordt dan betoogd, biedt door gebrek aan lectuur en buitenlandse studiemogeiykheden nog altijd geen „uitzicht op de wereld" en isoleert de Indonesische geest. Vele Indonesische jongelui achten „Leiden" nog altijd als een wetenschappelijk ideaal, dat de moeite waard is om te worden nagestreefd en waarvoor het instrument van de Nederlandse taal nu eenmaal onmisbaar blijft. Bij het verzwakken der anti-Ne derlandse sentimenten gaan de laat ste tijd steeds meer stemmen op om de Nederlandse taal ln Indonesië niet geforceerd in de ban te doen, gelijk oospronkelijk de bedoeling van vele nationalistische „die-hards" is ge weest. Al zal op de lange duur de na tionale taal, de bahassa Indonesia, het Nederlands wel totaal gaan ver dringen (dit Is een natuurlijk ver loop), de taal der lage landen speelt thans nog altijd een grote rol en zal dit voorlopig ook wel blijven doen Ziehier een factor die de culturele uitwisseling aanzienlijk vergemakke lijkt en daarom van niet. te onder schatten betekenis la! (Nadruk verboden) Het wereldgebeuren Lissabon oewel de onverwachte wending ten goede in dc Franse volks vertegenwoordiging opnieuw enige hoopvolle perspectieven heeft geopend voor de bijeenkomst van de Atlantische Raad in Lissabon, kan men toch niet ontkennen, dat verte genwoordigers der twaalf met Grie kenland en Turkije zelfs al veertien landen voor menig moeilijk probleem gesteld zuilen worden en dat het nog zeer de vraag is of men over een week zal kunnen zeggen, dat deze N.A.T.O.- conferentie meer practische resultaten heeft opgeleverd dan die van Ottawa en Rome. Ottawa (September 1951) werd immers overheerst door de strijd tussen militairen en politici, waarbij het vooral ging over de vraag of de Noord-Atlantische samenwer king niet veel verder moest gaan dan alleen op militair terrein. Er kwam inderdaad een verklaring uit de bus, welke als basis zou kunnen dienen voor de opbouw vaD een Atlantische gemeenschap, maar erg positief was die tocb nog niet men sprak na af loop zelfs van een „roekeloze voor zichtigheid". welke op dit punt aan de conferentietafel was betracht zodat met de uitnodiging aan Grie kenland en Turkije om door hun toe treding het front aan de Zuidelijke flank te versterken in de eerste plaats toch het militaire standpunt had ge zegevierd. In Rome werden daarna vooral mi litair-technische kwesties behandeld, waardoor eigenlijk weinig meer werd bereikt dan de vaststelling van een werkprogramma, dat het geoefend en bewapend op de been brengen van veertig divisies in 1953 voor de pact- landen moet mogelijk maken. Aan één kwestie kon men ook in Rome nog geen definitieve op lossing geven: het Europese le ger. En het is natuurlijk ai evenzeer een volkomen open vraag of men daar in Lissabon nu wèl in zal slagen. In dit probleem verschuilt zich immers de nog altijd voortknagende tegenstelling tussen Frankrijk en Duitsland en er zal ongetwijfeld heel wat Amerikaan se „druk" nodig zijn om deze oude tegenstanders zover in het gareel te krijgen, dat zij als wapenbroeders naast en met elkaar in het Europese leger hun plaats zullen innemen. Dat Amerika bij de besprekingen in Lis sabon o.a. vertegenwoordigd wordt door William Draper, de nieuwe chef van de militaire en economische hulp organisatie in Europa, is in dit op zicht zeker belangrijk. Draper heeft immers niet alleen goede relaties in Duitsland, maar hij staat bovendien bekend als iemand, voor wie de mili taire noodzakelijkheid in den regel zwaarder weegt dan de diplomatieke voorzichtigheid. Overigens kan men veilig aanne men, dat zelfs wanneer Lissabon ein delijk een definitief accoord over het Europese leger zou opleveren, ook daarna de Frans-Duitse controverse voelbaar zal blijven als een voortdu rend punt van wrijving, dat het wel zeer moeilijk zal maken de nieuwe machine terstond soepel te laten lo pen. Behalve de kwestie van de Euro pese Defensie-Gemeenschap, waar aan ook nog verbonden Is die van de verhouding van het Europees le ger tot de NAT.O., komen in Lissa bon nog verschillende andere kwesties aan de orde. waarvan de reorganisa tie van de NAT.O,, die als het er op aankomt snel en doeltreffend moet kunnen ingrijpen, wellicht de belang rijkste is. Op het ogenblik loopt het N.A.T.O.-werk beslist over te veel schijven en daarin wil men verande ring brengen. Een ander punt is het rapport van de commissie-Harriman (de „drie wijze mannen") over het geen militair wenselijk en economisch mogelijk is. Deze beide aspecten aan elkaar aan te passen, is een taak die zeker niet licht mag worden opgevat. Ook over de mogelijkheden van reorga nisatie, die vanzelfsprekend nauw verband houden met de financiële- en economische aspecten, heeft de commissie-Harriman overigens een advies uitgebracht, dat eveneens ter tafel zal komen. probleem-I besprekingen, welke de laatste da gen in Londen reeds op het hoogste niveau zijn voorbereid dan zal men moeten vaststellen, dat de con ferentie te Lissabon inderdaad weer voor een zeer moeilijke taak wordt gesteld. De Amerikaanse minister van buitenlandse zaken. Dean Acheson, heeft er vorige week nog op gewezen, dat men het succes van een dergelijke conferentie niet uitsluitend mag af wegen naar de onmiddellijk tast bare resultaten, die men uit een slot communiqué kan aflezen. Belangrijk is. dat er gestaag vorderingen worden gemaakt en dat, alle tegenslagen en mislukkingen ten spijt, de organisatie van de Westerse gemeenschap zich toch steeds duidelijker begint af te tekenen, ook al zijn we nog lang niet aan een Atlantische, of zelfs maar Europese federatie toe. Arsenicum en oude kant Twaalf mensen vergiftigd. Woensdag begint te Poitiers het proces tegen de 56-jarige weduwe Marie Besnard, die verzot is op grote hoeden en kanten kragen eD er van wordt verdacht twee echtgenoten, een schoonmoeder, een schoonvader, twee schoonzusters, twee nichten, een tante, haar beide ouders en een vriend van de familie door arsenicum om het leven te hebben gebracht Al deze personen waren in de loop van 15 jaar een onverwachte dood ge storven. Men begon tegen Marie Bes nard, die in haar familie bekend stond als „een moeder voor leder, die vriendelykheid om zich ver spreidt", verdenking te koesteren, toen haar tweede echtgenoot overleed na het eten van door haar bereide soep. Men vond in haar boerderij fles sen vergif, een samenstelling van ar senicum. die bestemd was voor het doden van coloradokevers. Stuk voor stuk werden de lijken van haar ver wanten opgegraven en deze bleken alle arsenicum te bevatten. Marie Besnard werd in Juli 1949 gearresteerd, Zy Is nog steeds een en al vriendelijkheid en vertelt aan de bezoekers: „Iedere nacht bik ik voor mijn geliefde afgestorvenen".

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1952 | | pagina 5